Recenzje

• Katarzyna

  2018-03-21

  Przez jednych dzienniki mogą być traktowane, jak zwykłe zapiski o najzwyklejszych sprawach, banalne notatki.Innych (jak mnie) one oczarują. Ich siłą jest właśnie owa zwyczajność, która dla nas ludzi żyjących blisko 1,5 wieku póżniej, jest fascynującą lekturą i skarbnicą wiedzy o wiktoriańskich czasach na prowincji.Okruchy dnia codziennego, sarkastyczne spojrzenie na otoczenie, zachowanie bliźnich, precyzjyjne komentarze tworzą wspaniałą atmosferę i fascynującą lekturę.Autor opowiada przede wszystkim o dniu codziennym sąsiadów, rodziny, lecz dużo dowiadujemy się także o nim samym. Wyłapując pewne zagadnienia dot. samego Kilverta tworzymy sobie postać nieszablonowego człowieka, który był nie tylko inteligentny, żywotny, miał poczucie humoru, lecz także takiego, przez alkowę, które go przewijały się..gromady kochanek. A tak:)Cennym uzupełnieniem są także notatki dot. różnorakich świąt i obyczajów. Niektóre zasady, zwyczaje mocno mnie zdumiały. Pastor opowiada o zdarzeniach, które rozgrywały się na jego oczach, lecz także o tych, o których usłyszał od parafian, sąsiadów przyjaciół. Nierzadko przytacza również informacje, wiadomości przeczytane w prasie. Prócz opisu dnia codziennego, Kilvert obala także dużo mitów, które są dla nas tożsame z czasami wiktoriańskimi. Należy do nich chociażby ogólna pruderia. Przeciwwagą dla panującego zawstydzenia i zgorszenia może być taki zapisek pastora:Niewątpliwym plusem książki prócz tego, iż jest ona skarbnicą informacji, jest także język, którym Kilvert się posługiwał. Doskonale oddaje on atmosferę, momentami wręcz sielankę otoczenia, tamtych czasów, lecz i barwne fragmenty epoki.Gorąco zachęcam do lektury Dziennika...

• M_stradowski

  2018-03-21

  Płyta nie tylko dla wielbicieli folku i muzyki tradycyjnej. Z pewnością przypadnie do gustu każdemu, kto z nostalgią wspomina stare filmy i klimat dansingów.