Recenzje

• Sylwia

  2018-03-22

  To jedna z tych niewielu książek, po których pozostaje uczucie radości i lekkości. Jest napisana w przystępny sposób, wieć czyta się ją lekko i przyjemnie, mimo że porusza kluczowe kłopoty egzystencjalne i zawiera info naukowe (spokojnie, w małej ilości :-)). Zalecam wszystkim, którzy nie chcą, aby życie bezrefleksyjnie przeciekło im przez palce.

• Triskel

  2018-03-22

  "Dzień, w którym nauczyłem się żyć" autorstwa Laurenta Gounellea jest pozycją ciekawą, od pierwszych stron wciągającą w świat książki. Opowieść czyta się lekko i przyjemnie, bohaterowie są barwni, a pozytywne przesłanie dodatkowo zachęca do czytania. Historia przedstawiana przez autora ukazuje blaski i cienie ludzkiej egzystencji. Wsiąknąłem od pierwszej do ostatniej strony w lekturę i ani przez moment się nie nudziłem podczas czytania.Jonathan mieszka w San Francisco, prowadzi życie jak dużo innych osób w tym olbrzymim i hałaśliwym mieście. Pewnego dnia gdy przechadza się po jego tętniących gwarem ulicach zaczepia go pewna Cyganka. Postanawia przepowiedzieć mu przyszłość, chwyta go za rękę i niespodziewanie jakby zamiera. Niestety to co usłyszy Jonathan na bulwarach w San Francisco raz na zawsze odmieni jego życie. Utarte tory jego losów zaczną przemieniać się, a facet na nowo pozna samego siebie. Jedno niespodziewane spotkanie z zagadkową Cyganką raz na zawsze zmieniło jego z pozoru poukładane życie...Książka mnie nie zawiodła i z przyjemnością chłonąłem kolejne strony. Twórca posługuje się mową barwnym i bogatym, dzięki czemu lekturę ukończyłem w dość szybkim tempie. Postacie przedstawione na kartach książki są barwne i ciekawe. Przedstawione z krwi i kości, dzięki czemu jeszcze lepiej można wczuć się w ich losy. Wątki fabularne zostały wykreowane z pomysłem i potrafią nie raz porządnie zaskoczyć podczas czytania. Laurent Gounelle przypomina co jest w życiu najistotniejsze i liczne prawdy życiowe przedstawia wprost. Twórca zadaje dużo pytań dając czasami niejednoznaczne odpowiedzi na temat życia i śmierci. Pokazując, że należy korzystać z życia puki czas bo jeżeli będziemy za długo zwlekać to po prostu może być już za późno. Z pewnością sięgnę po kolejne pozycje z pod pióra autora, gdyż stwierdzam, że na prawdę warto."Dzień, w którym nauczyłem się żyć" stało się lekturą, na której się nie zawiodłem. Barwne postacie i interesujące wątki fabularne to zasadnicze zalety tej pozycji. Polubiłem Jonathana i z ciekawością chłonąłem jego dalsze losy. Laurent Gounelle pisze bogatą prozą potrafiąc zaskakiwać rozwojem fabuły, jak i samych bohaterów. Czytelnicy powinni znaleźć w niej coś dla siebie i bawić się idealnie podczas lektury. Okładka przyciągająca wzrok, co też zasługuje na pochwałę, idealnie pokazuje się na półce. Zachęcam do zapoznania się z tą pozycją, może odmieni też i wasze życie. Polecam.

• Dominika Ławicka

  2018-03-22

  "Dzień, w którym nauczyłem się żyć" Laurent GounelleNie wolno niszczyć książek! Stale powtarzam te słowa moim dzieciom, ponieważ mnie też uczono tej zasady. Lecz czasem zdarza mi się zaznaczyć w książce pdf jakiś cytat, fragment, a nawet napisać coś na marginesie ołówkiem! Staram się robić to bardzo delikatnie, aby książka ebook w żaden sposób na tym nie ucierpiała. Nie bazgrzę w ebookach notorycznie, lecz zdarzają się niezwykłe lektury i wówczas nie mogę się powstrzymać, podkreślam, zakreślam, zaznaczam, notuję na marginesach własne przemyślenia i naklejam zakładki indeksujące. Tak postępuję tylko i wyłącznie z książkami, które nieustanny się dla mnie ważne, które wniosły coś do mojego życia i wiem, że będę do nich wielokrotnie wracać.Jesteś młody i myślisz, że masz przed sobą całe życie. Idealna praca, pieniądze i prestiż, czynią z ciebie wzór do naśladowania. Jesteś łakomym kąskiem i musisz sądzić na ludzi znajdujących się w twoim otoczeniu, ponieważ nie wszyscy nieźle ci życzą. Bagatelizujesz sygnały i nie przejmujesz się nimi, ponieważ przecież zapracowałeś na własną pozycję i dlatego masz powody sądzić, że niezła passa i uznanie w oczach innych będą trwać wiecznie. Nie zawsze byłeś uczciwy, lecz kto w dzisiejszym świecie postępuje właściwie i wsłuchuje się w głos sumienia? Pewnego dnia, zupełnie przypadkowo, spotykasz na ulicy Cygankę, która chwyta twoją rękę i odczytuje z niej przyszłość. Myślisz, że to zabawne, lecz twarz kobiety zdradza, że za chwilę usłyszych słowa, których wolałbyś nigdy nie usłyszeć...Laurent Gounelle w własnej najwieższej powieści przedstawia paru bohaterów, różnorakie osobowości i metody na życie. Główną postacią jest Jonathan, to wokół niego została zbudowana fabuła i to on usłyszy przepowiednię, która w kilka sekund przewróci jego ustabilizowane życie do góry nogami. Będzie musiał odpowiedzieć sobie na dużo pytań, zweryfikować plany i sprawdzić na kogo może liczyć, a od kogo powinien trzymać się z daleka. Wróżba otworzy mu oczy na sprawy, ponad którymi do tej pory nawet się nie zastanawiał. Jonathan chwilowo usunie się w cień, a rozmowy z wyjątkowo inteligentną ciotką Margie dużo zmienią w życiu mężczyzny. A co czeka pozostałych bohaterów powieści? Tego oczywiście nie zdradzę, przekonajcie się sami!"Dzień, w którym nauczyłem się żyć" to hipnotyzująca lektura, niesamowita treść, zaskakujące zakończenie i wyjątkowo pozytywne przesłanie, krótko mówiąc, recepta na życie w zgodzie ze sobą i harmonii z innymi. Życie jest darem, należy się nim cieszyć i robić wszystko, by nie zmarnować ani jednej minuty. Lecz w życiu bywa różnie i na to kim jesteśmy i w jakim miejscu się znajdujemy mają wpływ też inni ludzie. Nie wszyscy są naszymi przyjaciółmi, nie wszystkich możemy darzyć zaufaniem, ponieważ nierzadko ich troska ma niewiele wspólnego z prawdziwym znaczeniem tego słowa. Pod maską życzliwości kryje się fałsz!Nie mam pojęcia, czy opowieść francuskiego pisarza i specjalisty w dziedzinie rozwoju osobistego zmieni czyjeś życie, to prawdopodobnie nie stanie się po lekturze jednej książki, lecz na pewno znajdziecie w niej mnóstwo wskazówek, cennych porad i przykładów na życie w zgodzie ze sobą i otoczeniem. Podkreśliłam i zaznaczyłam w powieści bardzo wiele kluczowych dla mnie fragmentów, które nie tylko utwierdziły mnie w przekonaniu o słuszności pewnych decyzji, lecz przede wszystkim pozwoliły nabrać do nich dystansu. Opowieść czyta się znakomicie, to optymistyczna i bardzo pozytywna w odbiorze lektura.Dominika Ławicka http://matkapolkaczytajaca.blox.pl/