Recenzje

• Kasia Jakubas

  2023-03-10

  "Dzień nastania nocy" to fantastyka o smokach, jakiej potrzebowałam. Zawiera niespiesznie rozbudowywany świat, który został obszernie rozpisany a także fascynujących bohaterów. Opowieść jest jeszcze dłuższa niż "Zakon drzewa pomarańczy", a także ma więcej politycznych intryg wobec własnego sequelu. Ciekawym jest też to, że obejmuje ona ogrom fragmentów religijnych. Przez jej całość czytelnik ma opcję przyglądania się, jak wiara wpływa na akcje i decyzje postaci a także jak kształtuje ona całe narody. W lekturze występuje kilka, głównie żeńskich, perspektyw, podzielonych ze względu na ich położenie geograficzne (wschód, zachód, północ i południe). Nasi główni bohaterowie to Glorian, Tunuva, Dumai a także Wulf, czyli: przyszła królowa, siostra zakonu, dziewczyna wychowana w świątyni a także waleczny szlachcic. Ogółem mieliśmy okazję zapoznać się z różnorodnymi bohaterami, którzy kierowali się innymi pragnieniami. Nikt z nich nie był jednak niewart uwagi. Książkę cechuje naprawdę niepowtarzalny klimat. Spowodowany jest on dbałością o szczegóły autorki. Wykreowała ona całe społeczności, które rozwijały się na przestrzeni stuleci. Zmieniały się ich zwyczaje, wierzenia a także władcy. Wszystko to zostało rozpisane i uwzględnione chronologicznie na ostatnich kartach powieści. Sposób, w jaki autorka tkała intrygi i łączyła ze sobą pozornie niezwiązane wątki fabularne, był genialny. Jestem niezmiernie wdzięczna względem Shannon za wprowadzenie queer reprezentacji, która została idealnie wkomponowana w całość powieści. Nie wydawała się w żadnym wypadku wymuszona, a raczej stanowiła zwyczajny rozwój wydarzeń. Pojawiło się dużo lesbijskich relacji, lecz także związek gejowski, biseksualny, jak i osoby niebinarne a także osoby trans. Piekielnie podoba mi się fakt, że Shannon umieściła w książce pdf rzeczy, które dotyczą niemal każdej dziewczyny - miesiączkę i menopauzę. Nasze bohaterki nie są wyjątkiem od reguły, co miesiąc radzą sobie z niewygodą. Lub jak w przypadku Esbar, gdy osiągają pewny wiek, radzą sobie z menopauzą. Jest to jak najbardziej na plus i więcej fantastyki powinno uwzględniać takie elementy. Szczególnie jak w tym przypadku, gdzie akcja toczy się przez lata. Myślę, że najbardziej skorzystałam na tej lekturze, bo "Zakon drzewa pomarańczy" czytałam aż cztery lata temu i muszę przyznać, że nie pamiętam wielu szczegółów z tej książki. Dzięki temu byłam w stanie w pełni docenić "Dzień nastania nocy", bez pełnej świadomości, jaki jest koniec tej historii.