To twoja książka?

Recenzje

• k.tomzynska

  2024-10-27

  „Dzieci lwa” autorstwa Marcina Mellera to wyjątkowo wciągająca książka, która łączy w sobie fragmenty sensacji, przygód, a nawet reportażu. Już od pierwszych stron stajemy przed tajemniczą sprawą śmierci sprzed 30 lat, o którą oskarżony zostaje Wiktor Tilszer — słynny reporter o ugruntowanej pozycji, podejrzany o zamordowanie własnego najlepszego przyjaciela. Do sieci wycieka obciążające go nagranie. Czy Wiktorowi uda się oczyścić własne dobre imię? W tym celu powraca do Gruzji, pełnej zarówno dobrych, jak i złych wspomnień. „Dzieci lwa” to sentymentalna podróż do przełomu lat 80. i 90., czyli czasów młodości autora. To, jak sprawnie Meller omawia dynamikę zmieniających się czasów końcówki PRL-u, zasługuje na olbrzymią pochwałę. A poza tym przenosi nas do jego ukochanej Gruzji, ponieważ nie od dzisiaj wiadomo, że Marcin Meller ma na jej punkcie małego bzika ;) W książce pdf poznajemy Gruzję z końcówki lat 90., kiedy była ona pochłonięta wojną. Ilość ciekawostek, które udało się przemycić Mellerowi, jest niesamowita! Jednak trzeba przyznać, że choć wszystkie te ciekawostki są interesujące, to niestety niewiele wnoszą do fabuły. Mnie osobiście to nie przeszkadzało, lecz wiem, że dużo osób może to drażnić. Najmocniejszym, a zarazem najsmutniejszym fragmentem tej powieści jest motyw przyjaźni. Max i Wiktor — razem zaczynają studia, potem praktyki, wspólnie wyruszają do ogarniętej wojną Gruzji. Ich przygoda nie ma happy endu — jeden wraca, a drugi przez lata nie potrafi pogodzić się ze śmiercią przyjaciela. To właśnie w tej relacji nie brakuje prawdziwych emocji, a jak silna więź łączyła mężczyzn, możemy odkryć dopiero na samym końcu powieści. „Dzieci lwa” to historia o wojnie w Gruzji, lecz także o sile prawdziwej przyjaźni. Śmierć, krew, tragedie mieszkańców Gruzji to nieodłączne fragmenty tej powieści, lecz siła przyjaźni Wiktora i Maxa skleja obolałe serce i sprawia, że cała historia okazuje się być naprawdę warta uwagi. Serdecznie polecam!

• ja_carpe_diem

  2024-11-04

  Opowieść awanturniczo – przygodowa z nutą sensacji, w której bohaterem jest rodzimy Indiana Jones - dziennikarz; kolorowy czas studencki i wojna domowa w Gruzji. Mężczyzna twardy moralnie, bezkompromisowy, uczciwy… człowiek - brzmi dumnie. Opowiadanie o przyjaźni, miłości i lojalności. O pielęgnowaniu pamięci o kimś i skupianiu się na rzeczach ważnych, przechodząc do porządku ponad błahostkami, bez bagatelizowania, zadzierania nosa. Zwyczajnie, po ludzku, wiodąc życie jako mąż, ojciec, mężczyzna. Mierząc tą miarą Wiktor jest na szczycie, osiągnął sukces i teraz gdy powinien odcinać kupony od niego, kontrowersyjne nagranie zmusza go do powrotu; zarówno fizycznie, jak i mentalnie, następny raz jest tam z nim i musi przejść drogę przyjaźni i zatracenia. @marcinmeller posiada łatwość i lekkość pióra, którym żongluje, wyczarowując świat tyleż barwny, co krwawy. Oczywiście za punkt wyjścia obrał przygodę z tym, że umieścił ją w wojennej rzeczywistości, wtłoczył brutalność i śmierć. Jednak głównym przekazem powieści jest siła przyjaźni i żalu za tym, co zrobiliśmy albo powinniśmy zrobić, tylko z powodu wielu składników przyczynowo skutkowych wyszło inaczej. Twórca omówił tęsknotę za minionym czasem, za ludźmi, jednocześnie ciesząc się teraźniejszością i tymi, którzy teraz wypełniają życiową przestrzeń bohatera. #dziecilwa to zderzenie dwóch światów - spokoju i chaosu. Dynamiczna akcja, zmienność nastroju, błyskotliwe spostrzeżenia, nierzadko okraszone humorem, lecz i rozpaczą. Opowieść aluzyjna, z wielkim ładunkiem emocji ukrytym w wersach. Niejednoznaczna – dobro nie zawsze jest dobre, a zło bywa wybawieniem. Zmusza do zastanowienia, przeanalizowania spraw i znajomości, wyboru tego, co kluczowe i zostawienia za sobą wszystkiego, co małostkowe. Historia o życiu i byciu… sobą.

• DiesIrae

  2024-11-04

  Idealna opowiadanie dziennikarza o dziennikarskiej pracy. Widać, że Meller włożył w tę opowiadanie dużo od siebie, z czym pracuje, coś ze własnego życia. Dzięki temu po prostu nieźle się to czyta.