Recenzje

• Agnieszka3201

  2018-03-21

  Po „Przepychach pychy”, Joanna Stańda wraca na rynek czytelniczy zestawem nowel zatytułowanym „Dzieci Jonasza”. Autorka znowu przypatruje się ludziom i ich losom, tym razem jednak opowiadane przez Joannę Stańdę historie są osadzone w rzeczywistości, którą znamy, bez uciekania w futurologię. Bohaterami jej nowel są ludzie w różnoraki sposób doświadczani przez los. Częstymi motywami są choroby, szeroko pojmowana odmienność i wiążąca się z tym samotność. Tym co łączy te różnorakie historie, różnorakie życia bohaterów nowel, jest nadzieja na zmianę ich losów. Zmianę na lepsze. Stańda tę zmianę czytelnikowi sugeruje, lecz my wierzymy, że – jak śpiewał Kazik Staszewski – „Los się musi odmienić”.„Dzieci Jonasza” dostarczają wielu wzruszeń lecz i poczucia, że godząc się ze swoim losem, którego czasami nawet nie rozumiemy, chmury zgromadzone ponad naszym życiem zaczną się rozstępować i wszystko zacznie się lepiej układać.