Recenzje

• Katarzyna

  2018-03-21

  Dotyk, to następna książka ebook autorki Pierwszych piętnastu żywotów Harry'ego Augusta. Tamta książka ebook bardzo mi się podobała. Byłam nią wręcz zachwycona. Z Dotykiem jest inaczej. Pierwsza podstawowa kwestia to fakt, iż Dotyk jest niczym sinusoida. W niektórych momentach jest to opowieść rewelacyjna, w innych kiepska. Nie wiem z czego to wynika. Miałam wrażenie, jakby jedną opowieść pisały dwie różnorakie osoby. Pomysł na fabułę interesujący choć mocno przypomina ten z Pierwszych piętnastu żywotów...Trudno cokolwiek więcej o niej napisać bez zdradzania szczegółów. Ciężko także szerzej wspomnieć o fabule poza nadmienieniem, iż główna bohaterka jest bytem nieśmiertelnym i żyje w ciałach osób, które napotka. Wywołuje to pewne komplikacje. . Przebieg akcji, poruszane kwestie zmuszają do przemyślenia paru spraw (celowo nie piszę o co chodzi) i wywołują dużo emocji.Tutaj rzuca się w oczy chęć wplecenia przez autorkę fragmentów psychologiczno-filozoficznych. Nawet nie najgorzej to wyszło. Dużym atutem jest także zakończenie. To na plus. Natomiast jeżeli chodzi może nie tyle o wady, co o pewne niedociągnięcia, to jest ich znacznie więcej... autorka zbyt chaotycznie potraktowała zmiany ciał, wcieleń, jakich dokonuje główna bohaterka. Przeskoki są nagłe i do tego zbyt słabo zaakcentowane. W wielu momentach trzeba mocno się nagimnastykować, aby to poukładać w czasie. Kilkakrotnie (szczególnie w połowie książki) gubiłam się i nie wiedziałam kim w danym momencie jest. Poza tym przeplatanie płaszczyzn czasowych, miks teraźniejszości i przeszłości...kiepska sprawa, która potęguje chaos. Dodatkowy minus to kiepsko nakreślone widma. Ciężko bez spojlerowania napisać o co dokładnie chodzi. Dotyk czyta się dosyć dynamicznie o ile czytelnik przyzwyczai się do bałaganu, chaosu, jaki rządzi tą lekturą. Mimo paru wad nie jest to zła książka. Nie jest także tak dobra, jak mogłaby być przy odrobienie starań autorki, dopracowaniu pewnych szczegółów, a nie potraktowaniu ich po macoszemu. Warto po Dotyk sięgnąć. Jednak nie nastawiajcie się na tak spektakularne wow, jak to było w przypadku Pierwszych piętnastu żywotów.... Da się czytać, lecz bez euforii. Ktoś może mi zarzucić, że nie powinnam porównywać obydwu książek. Wiem, lecz takie porównanie narzuca się samo, gdy tylko rozpoczynamy lekturę Dotyku. Także autorka z takimi zestawieniami powinna się liczyć, gdy bez mała jak przez kalkę kopiuje zarys fabuły wcześniejszej powieści. Osobom nie znającym twórczości autorki oferuję zacząć właśnie od Dotyku, a póżniej sięgnąć po Pierwsze piętnaście żywotów...

• Kobaltowa Wrona

  2018-03-21

  … a gdyby. Wiecie, gdyby była inna opcja niż wampiryzm na niemal wieczne życie? Gdyby tak można żyć milion razy w różnorakich ciałach? Starczy dotyk i jesteś sekretarką, naukowcem, muzykiem, modelką… Claire North ofiaruje nam właśnie taki świat. Gdzie możesz być każdym, lecz również skraść każde życie. Nie pozwolić temu komuś poczuć dorastania, nie nauczyć go życia, odebrać mu miłość żony, ponieważ przecież ci, którzy przejmują ciała – skóry, jak je zwą, cóż nie do końca zadbają o dusze, o ciała trochę bardziej, ponieważ kochają urok i doskonałość. Widma… Czy czasem nie ginie wam chwila, a może cały dzień… co z tymi, którzy zarzekają się, iż nie pamiętają całych miesięcy… Kepler na pewno ma na to odpowiedź. Jest w końcu jednym z nich, z widm i jednym z tych, na które poluje zagadkowa organizacja. Lecz kto się kryje za władzami onej organizacji? Jakie pomyłki przeszłości i czyje, tak bardzo zniszczyły jej teraźniejszość. To niesamowita opowiadanie poprzez wieki, lata, lekko sensacja, dużo tajemnic, intrygujące postacie, ale… widzicie, tego wszystkiego jest za mało. Dostajemy idealny deser, lecz dają nam ino oblizać łyżeczkę, tak się czuję po zamknięciu tej książki. Ponieważ wiem, że tam wydarzyło się tak wiele, wiele, dużo więcej, a ja nie wiem co!!! Mam pretensje o zbyt mało stron, zbyt mało opisów onych żyć, zbyt mało wszystkiego. A jednocześnie jest to spójna, aczkolwiek na początku trochę roztrzepana opowieść, w którą warto wkroczyć. Tylko wiecie co, od dzisiaj prawdopodobnie nie chcę się dotykać z obcymi. Wcale a wcale, b jakoś to przecież czas jest tym, co mamy najcenniejszego. A czy ty oddałbyś własny czas, wynajął własne ciało za pewną sumę pieniędzy?