To twoja książka?

Recenzje

• dobrerecenzje.pl

  2018-03-21

  Szoa-z hebrajskiego zagłada-największy holokaust w historii świata. Sam Holokaust rozumiany przez większość społeczeństwa jako termin określający zagładę Żydów, dokonaną przez nazistów, czyli III Rzeszę i jej koalicjantów podczas II wojny światowej. Takim właśnie był Saul Friedlander-wielki historyk Szoah, profesor historii, obecnie na Uniwersytecie Kalifornijskim. W własnej autobiograficznej książce pdf wiele miejsca poświęca własnej twórczości lecz i z rozrzewnieniem mówi o Izraelu-swojej ojczyźnie(choć narodził się w Pradze)i biegle włada hebrajskim, choć u schyłku życia pamięć go zawodzi. Początkowo twórca wspomina lata ”przyuczania się do zawodu”, kiedy w poszukiwaniu tożsamości powołania przenosi się z państwie do kraju. Druga element książki to już Izrael-lata sześćdziesiąte, kiedy uczył w Jerozolimie. Potem są Niemcy, a następnie Stany Zjednoczone. Książka ebook ta ukazuje wpływ Szoah na to jak twórca postrzegał Izrael, Niemcy i Amerykę. Twórca nie tylko omawia historię Holokaustu ale też dzieli się z czytelnikiem swymi wątpliwościami. Omawia wewnętrzne rozterki i poczucie żalu w takiej czy innej postawie, czy podjęciu dobrej czy złej decyzji. Twórca pisząc te wspomnienia jest już po osiemdziesiątych pierwszych urodzinach, więc są to wspomnienia głębokie i nieźle przemyślane. Od dzidziusia do późnej starości na autorze odbiło się piętno drugiej wojny światowej. Nawet jako młody człowiek mieszkający we Francji, jako uchodźca żydowski poddany był łapankom wymierzonym przeciw Żydom z zagranicy. Rodzice zaś z pomocą katolickich przyjaciół ukryli go w Seminarium, sami zaś zginęli w Auschwitz. Tam w Seminarium został ochrzczony i stał się zagorzałym katolikiem. Autor, jak sam pisze o sobie, że jest „człowiekiem o wielu domach i językach, lecz wszędzie czuje się Żydem”. Twórca wielbił wykładać historie w Genewie, Jerozolimie, Tel Awiwie i Los Angeles, a jego prace historyczne słynne są na całym świecie i zyskały duże uznanie i liczne wyróżnienia. Wydawnictwo zadbało, żeby książka ebook była cudownie wydana. W twardej oprawie, szyta, zawiera cztery części: ”Zamiana”, „Rozwiązanie snu”, „Niemcy” i „Ameryka”. Całość zaś zawiera nad 350 stron . Czyta się ją dobrze, ponieważ jest głęboko przemyślana, a zdania łatwo formułowane powodują, że czytelnik rozumie co czyta. Zaczytajcie się w tej autobiografii i poznajcie życie i twórczość dużego historyka a także odpowiedzcie na zapytanie ”Ilu z Amerykanów należących do drugiego pokolenia byłych Izraelczyków będzie stale regularnie odwiedzać ”stary kraj”? Ilu ruszyłoby tam z powrotem w okresie kryzysu? Zachęcam do lektury i refleksji. Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

• Beata Igielska

  2018-03-21

  „Dokąd prowadzi pamięć” to autobiografia wybitnego żydowskiego historyka i wielokrotnie nagradzanego pisarza, Saula Friedlandera. Twórca skupia się w niej nie tylko na swoim życiu, lecz i na pracy a także poglądach. Na spisanie wspomnień badacz zdecydował się, gdy wykryto u niego raka prostaty. Podkreśla, że początkowo zamierzał po prostu zająć czymś czas, później jednak doszedł do wniosku, że warto podzielić się z czytelnikami refleksjami na temat wcześniej wydanych ebooków i głośnych publikacji, póki jeszcze dopisuje mu zdrowie i pamięć. Autobiografii przyświeca także kluczowy cel, jakim jest ocalanie pamięci o Zagładzie. W ostatnim rozdziale twórca przywołuje cytat z „Requiem dla zakonnicy” Williama Faulknera: „Przeszłość nigdy nie umiera”. Tak naprawdę jednak oddźwięk tych słów towarzyszy czytelnikowi od pierwszych do ostatnich stron. Saul Friedlander stosunkowo niewiele miejsca poświęca dzieciństwu, które przypadło na okres drugiej wojny światowej. Rodzina chłopca opuściła Czechy w 1938 roku, szukając schronienia we Francji. Nikt wtedy nie przypuszczał, że wkrótce i tam codzienność stanie się dla żydowskich uciekinierów koszmarem. Ukrywany i ochrzczony Saul dopiero po wojnie mógł zacząć samodzielnie decydować o swóim losie. W autobiografii wyjaśnia, jakie decyzje podjął i dlaczego, w ciekawy sposób opowiada, jak doszło do tego, że stał się człowiekiem mieszkającym w różnorakich państwach i stale poszukującym swego miejsca na ziemi. W dorosłym życiu autor, podobnie jak inne ofiary wojny, borykał się z emocjonalnymi problemami, które diametralnie odbiły się na jego życiu rodzinnym i zawodowym. Od początku jednak wiedział, że zamierza poświęcić się potyczce utrzymanie pokoju, nie tylko w nowo powstałym kraju Izrael. Później dosłowną walkę zastąpiły idee i misja ocalania pamięci o Zagładzie, docierania do prawdy na temat nazizmu i obnażania jej. Saul Friedlander miał okazję współpracować z olbrzymimi politykami, przywódcami i naukowcami. Nie ze wszystkimi było mu po drodze, co nieraz doprowadzało do waśni i polemik, także na łamach czasopism i fachowych periodyków. Szczególnie głośne były dyskusje na temat wieloletniego konfliktu izraelsko-arabskiego a także na temat źródeł nazizmu i kwestii odpowiedzialności za zbrodnie popełnione podczas drugiej wojny światowej. Twórca dużo miejsca poświęca powojennej historii Europy i świata. Na kartach jego opowieści spotykamy słynnych i nieraz kontrowersyjnych prezydentów, premierów, ministrów, dowódców i bojowników a także terrorystów. Najczęściej Saul Friedlender pisze o Izraelu, który – z racji pochodzenia – jest bliski jego sercu. Patrzy jednak krytycznie na politykę względem Palestyny, potrafi wytykać błędy rządzącym, nawet jeśli naraża się z tego powodu na ataki, a nawet groźby ze strony prasy, kumpli po fachu i napominanych z imienia i nazwiska polityków. Zaletą książki jest również samokrytycyzm pisarza, który potrafi przyznać się do błędów, nie tylko z młodości. W przypadku autobiografii, w dodatku uhonorowanego wieloma prestiżowymi nagrodami człowieka, to rzadkie zjawisko, więc tym bardziej zasługuje na docenienie. Niewątpliwym plusem jest styl – Friedlander nawet o skomplikowanych problemach pisze przystępnym językiem, starając się zawsze przybliżyć czytelnikowi tło przedstawianych wydarzeń. Historiozoficzne, polityczne i społeczne refleksje przeplatane są rodzinnymi opowieściami, anegdotami i wrażeniami z przeczytanych lektur, co tworzy barwną i interesującą mozaikę. Dzięki temu całość czyta się jednym tchem, niczym najlepszą powieść, która pozostaje w czytelniku nawet po odłożeniu jej na półkę. BEATA IGIELSKA