To twoja książka?

Recenzje

• kasiasta

  2018-03-20

  Niestety jak dla mnie ksiazka napisana chaotycznie. Oceniam tu ksiazke (autorow) a nie historie ludzi .

• Anonim

  2018-03-20

  Z troszkę innej perspektywy. Nieźle się czyta. Polecam.

• Katarzyna

  2018-03-20

  Każdy Polak powinien przeczytać.

• Izabela Wójtowicz

  2018-03-20

  II wojna światowa jest dla nas odległym już wydarzeniem, jednak bohaterowie z tamtych czasów stale żyją wśród nas. Jesteśmy ostatnim pokoleniem mogącym brać lekcje bezpośrednio od nich. O wojnie trzeba mówić, trzeba ogłaszać w jakich warunkach ludzie żyli, co musieli przeżyć, by historia nie zatoczyła już koła. Reportaż jest ciekawą lekturą, jednak czytałam o dużo lepsze przedstawienie osób i ich przeżyć z tamtego okresu. Książka ebook jest jak najbardziej godna polecenia, ze względu na tematykę, lecz jest również dobrą propozycją dla osób pragnących poznać kawałek historii, a nie lubią zbyt szczegółowych opisów.

• Anna Skotnicka

  2018-03-20

  Bardzo nieźle omawia to co działo się w tym strasznym miejscu, momentami miałam łzy w oczach podczas czytania

• Szymonka16

  2018-03-20

  Poruszające historie więźniów obozu w Auschwitz zapisane prostym językiem.

• Ema1984

  2018-03-20

  Książkę zalecam choć mnie prawdopodobnie trafił sie felerny egzemplarz bo brakuje kilkadziesiąt stron co komplikuje czytanie kolejnych epizodów :-/

• bananek1

  2018-03-20

  Z czystym sumieniem zalecam 😊 Wiele czytałam ksiązek o Auschwitz,ale tak dobrej jeszcze nie czytalam :)

• Książkomaniacy

  2018-03-20

  "ZAMORDOWANYM I TYM, KTÓRZY PRZEŻYLI, ALE NIKT NIE ZAPISAŁ ICH OPOWIEŚCI" Józef Paczyński, rocznik 1920. Więzień numer 121 – z pierwszego transportu, fryzjer komendanta Rudolfa Hössa. Na pytanie, czemu nie poderżnął mu gardła, będzie musiał odpowiadać przez całe życie. Marceli Godlewski, 1921, AK-owiec, egzekutor Kedywu. Po wielu miesiącach przesłuchań trafia do obozu, skąd ucieka przy pierwszej okazji. Lidia Maksymowicz, najmłodsza. Uwięziona jako trzyletnia dziewczynka. Wystraszone dzidziuś ukrywające się pod pryczą przed wzrokiem doktora Mengele. Karol Tendera, więzień numer 100 430. Zakażony tyfusem w ramach eksperymentu medycznego. Nigdy nie pogodzi się z tym, że można bezkarnie mówić o „polskich obozach zagłady”. Stefan Lipniak, 1924. Czterdzieści cztery miesiące za drutami. Cała młodość. Niewiele o tym mówi, ponieważ życie to nie tylko obóz. Mija 70 lat. Byli więźniowie Auschwitz żyją wśród nas. To ostatni moment, by posłuchać ocalonych. To ostatni moment, by wysłuchać i zrozumieć. Opowieści tych ludzi to rozpaczliwe wołanie o zrozumienie i prośba o ułaskawienie. Każdy z nich ma własną historię. Każda z nich jest równie poruszająca. Każda z nich chwyta za serce i wyciska łzy. "On żyje tylko dlatego, że inni poumierali." Ci, którzy przeżyli Auschwitz byli podejrzani. Grad pytań jakim cudem udało im się przeżyć. Czy żeby przeżyć musieli wyzbyć się swego człowieczeństwa? Szpiegostwo, oddawanie się Niemcom, a może znaleźli inny sposób? Koszmar wojny ciągnie się za więźniami Auschwitz przez całe życie. Ci jednak na każdym kroku próbują odnaleźć radość i choć na chwilę zapomnieć... Lecz czy to jest w ogóle możliwe? "Zarówno w wypadku psychozy, jak i obozu koncentracyjnego przeżycia przekraczają granicę ludzkiej wytrzymałości." O ebookach o tematyce obozowej trudno jest pisać. Po lekturze tej książki trudno jest wydusić z siebie jakiekolwiek słowa. Z ostatnią stroną zostają tylko łzy, serce, które rozpadło się na milion drobnych kawałków i mnóstwo kotłujących się w głowie myśli. Dlaczego? Po co? Jakim trzeba być człowiekiem, by dopuścić się takiego okrucieństwa? "W Birkenau straciłem wiarę w Boga" - co na te słowa odpowie kardynał Dziwisz? Jak więźniowie wspominają słynnego z okrucieństwa doktora Mengele? Czy w obozie było miejsce na przyjaźń, miłość, ludzkie odruchy? "Dobranoc, Auschwitz" to książka, którą każdy powinien przeczytać. Aleksandra Wójcik i Maciej Zdziarski sięgnęli po pięć obozowych historii - tych mniej znanych, lecz równie szokujących. Autorzy opisują nie tylko wojenne dzieje bohaterów, lecz zwracają też uwagę na ich życie po wojnie. Dzięki temu wyraźnie widzimy jakie piętno wyciska na ludziach koszmar wojny, jak ciężko sobie poradzić z takimi przeżyciami w dalszym życiu. "Dobranoc, Auschwitz" to wstrząsająca książka. Dużo wspomnień przeplatanych z teraźniejszością i przerażające obrazy. Mocny reportaż uświadamiający zło, które było na porządku dziennym. Sięgnijcie po książkę i przeczytajcie o ludziach, którzy mówią : "byliśmy tam, widzieliśmy, przeżyliśmy." O Auschwitz warto mówić. Zróbmy wszystko, by nigdy o tym nie zapomniano. Z szacunku do tych, którzy przeżyli, lecz i do tych, którzy nie mieli tyle szczęścia. "- Jest pan trochę wyższy od dziadka i szerszy w ramionach, lecz chodzi pan i mówi jak on. ( "To przerażające, że wyglądasz jak zbrodniarz ludobójca" - mówi Rainer Hoss dziennikarzom)."

• sister000

  2018-03-20

  Koszmar Auschwitz w erze najwieższych smartfonów i Snapchata wydaje się być tak odległy i nierealny, że aż ciężko uwierzyć, że zdarzył się naprawdę. Świadectwo zagłady to prawda tak okrutna, tak brudna i zła, że na samą myśl o przeżyciach jej świadków i uczestników po ciele przebiega dreszcz przerażenia. Dlaczego więc stale wracamy do tamtych wydarzeń, chłonąc każde słowo byłych więźniów nazistowskich obozów? Może zdajemy sobie sprawę, że to ostatnie minuty ich obecności wśród nas, ostatnie lata, które mogą poświęcić na przekazywanie nam świadectwa? Potem odejdą na wieczny spoczynek. Nareszcie bez strachu i złych snów, w których ludzie w mundurach krzyczą „Raus”, gdzie czai się mróz, głód i śmierć. Józef, Marek, Lidia, Karol i Stefan to pięcioro pacjentów niezwykłej lekarki z niezwykłej przychodni, opiekującej się więźniami obozu Auschwitz. Co ich łączy? Starość i dużo chorób. Prócz tego niewiarygodne można powiedzieć szczęście – przeżyli w zapomnianym przez Boga miejscu – obozie zagłady wybudowanym przez nazistowskie Niemcy na terenach okupowanej Polski. Dlaczego wśród milionów zabitych im udało się przeżyć? Jak potoczyło się ich dalsze życie? Czy los wynagrodził im przeżyte okropności? I przede wszystkim – czy można wrócić do normalnego życia po takich przeżyciach? Bohaterowie reportażu pozakładali rodziny, starając się wrócić do normalności w niełatwych powojennych czasach. Nierzadko walczyli z oskarżeniami o współpracę z nazistami, ponieważ przecież inaczej jak udałoby im się przeżyć obóz? Mężnie nieśli światu własne świadectwo z podniesioną głową. Choć rozpamiętywanie stale od świeża tych samych krzywd nie było łatwe, całe pokolenia młodych ludzi wolnego świata dowiedziało się z ich bezpośredniego przekazu czym była wojna i jak człowiek usiłował zniszczyć człowieka. Pomimo swoich trosk i zgryzot, chorób i problemów, nieśli niezłomnie własne posłanie, przeciwstawiając się wszelkim kłamstwom oświęcimskim. Jeden z bohaterów zdecydował się nawet pozwać niemieckie media przed polskim sądem za użycie sformułowania „polski obóz koncentracyjny”. Sprawa została umorzona, media przeprosiły, ale gorycz i wściekłość zostały. Ocaleni wiedzą, kto bił, kto głodził i kto mordował. I do końca własnych dni będą walczyć o prawdę. Dni i lata mijają. Na styczniowych obchodach wyzwolenia Auschwitz z roku na rok topnieje grupa byłych więźniów. Element już odeszła, element zmagająca się z fizyczną niemocą nie dociera na uroczystości. W pierwszych rzędach coraz więcej pustych krzeseł. Odchodzą ludzie, którzy przeżyli. Dla nich przyszła pora umierania. Dobranoc Auschwitz, dobranoc strachu. Wsłuchajmy się zatem w świadectwo. Dopóki są wśród nas Ci, którzy przeżyli. Pochylmy głowy przed milionami tych, którym nie dane było dożyć wyzwolenia i garstce tych, którzy wzięli na siebie ciężar opowieści o zagładzie, mroku i piekle na ziemi.

• Joanna Szumiec

  2018-03-20

  Dawno nie przeczytałam tak dobrej książki (a nie jest to jedyna moja książka ebook o Auschwitz). Są to "Historie" z życia ludzi, którzy przeżyli piekło. Mimo przerażającej historii ich życia, nie poddali się. Z czystym sercem POLECAM i dziękuję BOHATEROM i autorom.

• Krzysztof Spratek

  2018-03-20

  Co tu wiele pisać..... takie książki trzeba czytać !!

• szeptem

  2018-03-20

  Poruszająca książka, zbierająca wspomnienia pięciu osób, którzy przeżyli Auschwitz. Tytuł nawiązuje do próby ułożenia sobie życia po tym niewątpliwie traumatycznym doświadczeniu, a także do zmierzchu życia, do którego bohaterowie starają się przygotować. To nie tylko opowiadanie o obozie, lecz także o próbie odnalezienia własnego miejsca we współczesnym świecie, w którym żadne ideały wydają się nie obowiązywać. Jestem poruszona i zalecam serdecznie!

• Wampa

  2018-03-20

  Książka ebook została napisana przez dwóch reporterów, którzy jednak świadomie zrezygnowali z konwencji reportażu. Zdecydowali się na opowiadanie z perspektywy narratora wszechwiedzącego, z oddalenia przedstawiającego historie bohaterów. Nie został utrzymany porządek chronologiczny czy choćby przyporządkowanie postaci do określonych rozdziałów. Wątki mieszają się, przeplatając ze sobą przeszłość i teraźniejszość. Całość przypomina zestaw impresji i przemyśleń na temat losu byłych więźniów hitlerowskich obozów koncentracyjnych, niewątpliwie robiących ogromne wrażenie na czytającym. Możemy pozazdrościć bohaterom ich optymizmu i wiary w lepsze jutro. "A jak się przetrwa najgorsze" - myśli Karol (Tendera) - "nadejdzie kolejny, lepszy dzień!". Zalecam zapoznać się z książką. Coraz mniej mamy szans na wysłuchanie głosów ludzi, którzy na swojej skórze doświadczyli tego, co my znamy jedynie z podręczników historii...