Bohaterowie, to olbrzymi atut Darów życia. Większość z nich w ten czy inny sposób polubiłam. Nie da się ich nie lubić.Ich dzieje nawzajem przeplatają się, zarówno w smutnych, jak i komicznych sytuacjach. Ot taka mieszanka, jaką przynosi nam każdego dnia los.Bohaterem książki jest także uniwersytet i campus, który uczelnie otacza. Woodroof idealnie omawia zarówno budynki, otoczenie, jak i dzień powszedni uniwersyteckiej społeczności.Dary życia to idealny kolaż scenek, sytuacji, przypadków, chwil zaplanowanych, naszych oczekiwań i ich zderzeń z rzeczywistością. Autorka skutecznie udowadnia nam, że często, ba z reguły, musimy przemienić własne wyobrażenia o sobie, o otaczającym nas świecie, o naszych oczekiwaniach. Wszak każdy z nas kreuje sobie w wyobrażni jakaś rzeczywistość, mami siebie ułudami, iż to, lub tamto będą szczęściem, do którego dążymy uparcie. Jednak nierzadko los lubi płatać figle i rzeczywistość nijak nie przystaje do naszych wyobraźeń.Woodroof bardzo ciekawie pokazuje także wzajemne powiązania, relacje między w/w bohaterami i osobami, które ich otaczają.Bardzo dobra, idealnie napisana, z ikrą, humorem, z morałem historia o życiu i jego wielu aspektach. Dary życia to debiut literacki Marthy Woodroof, idealny debiut. Niecierpliwie czekam na kolejną książkę.