„Czwarty wymiar” Danuty Wawrzak jest to lekka i przyjemna lektura, dla kogoś kto lubi „Bajki Robotów” Stanisława Lema. Podobieństwo prawdę mówiąc kończy się na tym, że akcja powieści toczy się na jednej z ostatnich planet naszego układu słonecznego, w społeczeństwie wysoko rozwiniętej cywilizacji robotów.Pisząc własną książkę Danuta Wawrzak połączyła ateistyczną teorię Ericha Von Däniken’a opisaną w jego powieści „Wspomnienia z Przyszłości” z teologiczną teorią kreacyjności. Daje to bardzo ciekawy efekt. Próba odpowiedzi na zapytanie „skąd pochodzimy i dokąd zmierzamy” nie jest łatwa, jak też odpowiedź na zapytanie czy jesteśmy sami w kosmosie.Znudzone roboty podjęły się zadania stworzenia nowego świata, lecz w przeciwieństwie do własnego świata, złożonego z nieśmiertelnych robotów, postanowili stworzyć coś przemijającego. Świat biologiczny oparty na węglowodorach. Kierowali się intuicją i systemem prób i błędów, będące domeną ludzkąMimo wszystko uważam, że lektura tej powieści da każdemu powód do zastanowienia się ponad tym zagadnieniem. Być może zmusi niejednego do zastanowienia się, czy jesteśmy sami w kosmosie? Czy to jest nasza przyszłość ażeby kreować nowe cywilizacje? Czy również po prostu nic nie robić i być zadowolonym ze własnego bytu?Po lekturze tej powieści uważam, że warto sięgnąć po tą powieść, jeśli już nie po to ażeby zastanowić się na naszą egzystencją na ziemi to chociażby po to ażeby mieć miłą rozrywkę.