Recenzje

• Anna Sikorska

  2018-03-23

  Studiując marzymy o wielkiej karierze, niezłych zarobkach i uznaniu. Życie przynosi rozczarowanie: nierzadko nie mamy doświadczenia zawodowego (praca na umowę zlecenie to nie doświadczenie), brak niezłych zarobków (pierwsze pensje nie pozwalają przeżyć miesiąca), środowiska, w których można zdobyć wielkie pieniądze jest skorumpowane. W takim świecie żyje Paweł, który w własnej bezradności pakuje się do jednego plecaka i jedzie do znajomego pracującego w Normandii. Po skończonej pracy obaj udają się do znajomego Marka, Stacha, który załatwia pracę w Palermo: „U Stacha, Paweł, robota pewna, lecz szykuj się na taki zapieprz, że te normandzkie zgniłki to przy tym mały pikuś, stary”.Praca u Runca okazuje się bardzo wymagająca, a konsekwencje niedokładności przerażające: od połamania rąk i nóg po śmierć. Trzeba pracować na granicy swojej wytrzymałości. Młody humanista kilkakrotnie chce się wycofać z dochodowego zajęcia, lecz przyjaciel uwodzi i zapewnia, że z czasem każdy się przyzwyczaja.Ciężka praca wyrabia charakter a także uczy młodego humanistę odpowiedniej postawy względem ludzi. Honor i szacunek są bardzo kluczowymi fragmentami jego życia. Doskonałe przystosowanie się do świeżych warunków sprawia, że Paweł zyskuje uznanie wśród ludzi kierującymi się zasadami i twardo trzymającymi władzę. Poznaje tajniki działania mafii, zostaje przygotowany do bitew a także dostaje sztylet, który jest ostry jak skalpel. Po kilu latach ze sporą sumą pieniędzy wraca do kraju, w którym zostaje obrabowany niemalże z całych oszczędności. Do tego staje się obiektem zaczepek miejscowych chuliganów. Pozostaje mu lub zostać ofiarą lub grać według zasad, które poznał na Sycylii. Paweł przeobraża się w Don Paolo, któremu dobrowolnie w opiekę oddają się tłumy ludzi, a wszystko to pod okiem miejscowej mafii.Sycylia nauczyła go wiele, lecz powrót do państwie ukształtował ostatecznie charakter człowieka bezwzględnego, bezpiecznego, lecz bardzo samotnego, który spoglądając na miasto z góry czuje pustkę.Ucieczka przed Sycylią zmienia się w zaszczepienie jej w Olsztynie, mieście takim jakich w Polsce są setki: „W mieście działo się źle. Zło pełzało po ulicach, zło wkradało się do szkół, gabinetów lekarskich, biur i urzędów. Pleniło się w parkach i uliczkach, jeździło samochodami, podpisywało druki i decydowało o ludzkich losach. Dobro spało. Dobro było lub zbyt leniwe lub niewiele mogło. Niezła było za mało”.Wszystko zaczyna się od odzyskania pieniędzy, wymierzenia kary, podporządkowania chuliganów (których zmianą nawet policja jest zaskoczona) a także otwarcie lokalu Palermo. Olsztyn z prowincji bez szans dla młodych zmienia się w miasto pełne pieniędzy i możliwości zmiany. Lecz czy na lepsze? Czy coś poza aktorami się zmieni?Filip Onichimowski porusza bardzo kluczowe kwestie etyczne: jak należy postępować, co należy wybierać, jakie są granice pomiędzy dobrem i złem, czy zło może być dobre? Don Paolo to człowiek, który żyje zgodnie z zasadami, nie chce nikogo krzywdzić, dba o podwładnych, lecz wszystko, co robi jest lub nielegalne lub jednoznacznie uznawane za zło. Jest mroczną postacią, który tworzy aurę tajemnicy i powiązania ze sycylijską mafią, by realizować kolejne własne pomysły, a jednocześnie zadbać o matkę i ukochaną. Czy w takich okolicznościach można przemienić świat na lepsze?„Człowieka z Palermo” zalecam fanom literatury, w której człowiek pod wpływem ciężkiej pracy, odpowiedniego szkolenia ulega przemianie. Książkę czytało się bardzo szybko, a sposób prowadzenia narracji sprawia, że nie mogłam się od niej oderwać.