Recenzje

• Tomasz Stecewicz

  2018-03-20

  Zakończenie cyklu. Solidne, lecz nie zabójcze. Polecam.

• Bookendorfina Izabela Pycio

  2018-03-20

  "Nie ma prawdziwych sojuszników, ustalonych wrogów ani określonego pola walki. Konflikt przenika dziedziny finansów, komunikacji, propagandy, terroryzmu i wojskowości w postaci zmieniającej się wciąż matrycy..." Odpowiada mi klimat książki, gdzie military science fiction przeplata się z political fiction. Szybko prowadzony rytm, w zasadzie z jednej akcji przechodzimy natychmiastowo do kolejnej, brak zbędnych opisów, poza tymi dotyczącymi wyposażenia żołnierskiego, partii rozgrywanych wojen, prowadzonych walk, tajemniczej strategii sił toczących spór o władzę i zdobycie przewagi militarnej. Sztuczna inteligencja, która wymyka się spod ludzkiej kontroli, manipuluje zachowaniami członków rządów, korporacji i organizacji, modyfikuje rzeczywistość według swoich długoterminowych priorytetów, ustala pożądane protektoraty, cele, zasady, nakazy i filtry informacyjne. Nanotechnologia, która z jednej strony staje się wysublimowaną bronią, a z drugiej strony śmiertelnym zagrożeniem, kiedy wpadnie w niepowołane ręce. Wartka akcja, umiejętnie podsycane napięcie, znaczna dawka niewiadomych, przekonująca kreacja głównego bohatera, powodują, że chętnie angażujemy się w intrygujący scenariusz zdarzeń. Wprawdzie liczyłam na większą złożoność wątków oscylujących wokół tytułowej Czerwieni, mocniejsze akcenty tajemniczości, wyrazistsze sylwetki drugoplanowych postaci, czy bardziej obszerne i spektakularne zakończenie, to jednak i tak idealnie bawiłam się podczas zagłębiania się w kolejne strony powieści. Odpowiadała mi wyśmienita narracja, lekkość pióra autorki, dostosowanie języka do charakterystyk postaci, mocniejsze uderzenia podczas relacjonowania bitew, mnogość zwrotów akcji, a także niepewność i nietrwałość zawiązywanych sojuszów. James Shelley, kapitan oddziału reagowania kryzysowego, tajnej grupy bojowej, o której nie wie nawet wojsko amerykańskie, wraz z podwładnymi bierze udział w tajnej operacji na Arktyce. Ich zadaniem jest dynamicznie dotrzeć i przejąć kontrolę ponad naftową platformą wiertniczą, którą podczas zimowych miesięcy zamieszkują naukowcy, oficjalnie badający dynamikę paku lodowego a także zwyczaje wędrujących białych niedźwiedzi. Jednakże nie wszystko odbywa się zgodnie z planem, a konsekwencje występujących rozbieżności okazują się zaskakujące. W jakim stopniu Ziemi zagraża zagłada? Jak uratować ludzkość przed międzynarodowym konfliktem? Jakie plany względem Jamesa ma Czerwień? Dlaczego Shelleya dopadają żołnierskie rozterki i wahania? bookendorfina.pl

• Łukasz Marciniak

  2018-03-20

  Pierwszy tom trylogii science fiction Czerwień Lidy Nagaty był całkiem udany, drugi już nieco słabszy, zaś trzeci okazał się być najsłabszy. Nie miałem względem niego dużych oczekiwań - byłem normalnie interesujący jak autorka zakończy całą tą historię, bo końcówka Ciężkich prób zapowiadała bardzo ciekawe rozwinięcie zagadnienia sztucznej inteligencji, która opanowała świat, czyli tytułowej Czerwieni. A tymczasem spotkał mnie zawód i brak odpowiedzi na dużo z nurtujących mnie pytań. Porucznik James Shelley został uznany za martwego przez bliskich jak i cały świat. To pozwala zwerbować go do tajnego oddziału, których zadaniem jest obrona życia na Ziemi przed zagładą, a także służenie interesom Czerwieni. Shelley z czasem zaczyna jednak nabierać coraz większych wątpliwości, jakie są prawdziwe cele tej sztucznej inteligencji, komu może zaufać, a także czy żeby ich misje nie eskalują tylko konfliktów, zamiast im zapobiegać... Mając w pamięci zakończenie Ciężkich prób, spodziewałem się, że w finałowym tomie trylogii Linda Nagata zdecydowanie bardziej ukaże wątek dotyczący Czerwieni. A w zasadzie obserwujemy głównie kilka misji porucznika Shelley'a, które polegają na sprawdzeniu pewnych miejsc, które wymykają się obserwacji i w których nie wiadomo dokładnie jakie badania są przeprowadzane. Ingerencja Czerwieni ogranicza się do zlecania tajnemu oddziałowi kolejnych misji, z których niekoniecznie istnieje realna szansa na powrót. Przez to ciężko zrozumieć jakie są rzeczywiste plany tej sztucznej inteligencji a także co dokładnie chce ona uzyskać w wyniku działań żołnierzy. Oczywiście, ma to wszystko własne lepsze albo gorsze wytłumaczenie w powieści, lecz mnie osobiście to nie przekonało. Odniosłem wręcz wrażenie, że autorka nie do końca wiedziała jak zakończyć własną trylogię. Z jednej strony są poszukiwania jak można wykorzystać Czerwień do swoich celów, a z drugiej ona sama pragnie chronić ludzi przez zagładą, do której ludzkość sama prowadzi. Oczekiwałem, że ostatecznie te dwie kwestie zostaną znacznie szerzej wyjaśnione, zwłaszcza w zakończeniu. Tak się jednak nie stało, otrzymujemy bardzo lakoniczne info o sytuacji w epilogu, który nie przynosi odpowiedzi na nurtujące pytania. W trzecim tomie pojawia się kilkoro świeżych bohaterów - żołnierzy, którzy jak Shelley oficjalnie nie żyją i są uznani za martwych. Niestety, podobnie jak w poprzednich tomach nie poznajemy ich zbyt dobrze, poza szczegółami budowy ciała, preferencji broni, czy paru cech charakteru. Można to wytłumaczyć faktem, że narratorem jest znowu porucznik Shelley i z jego punktu widzenia jest prowadzona fabuła. W związku z tym, mamy niewielką okazję poznać jego oddział, zwłaszcza że mówienie o własnej przeszłości nie jest powszechną praktyką. Nie zmienia to faktu, że po lekturze kolejnego tomu najwięcej mogę powiedzieć o głównym bohaterze, a o pozostałych znów niewiele. W stronę mroku jest niestety tylko dobrym zakończeniem trylogii Lindy Nagaty. Jest wiele akcji, emocjonujących walk, ucieczek i zasadzek, lecz w tym wszystkim temat Czerwieni, czyli wyjątkowej sztucznej inteligencji, odszedł jakby na dalszy plan. A szkoda, bo był to dla mnie jeden z najciekawszych tematów trylogii Nagaty. Ta książka, jak i pozostałe dwa tomy zdecydowanie przypadną do gustu osobom szukającym wartkiej i emocjonującej akcji. Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Rebis! hrosskar.blogspot.com