Recenzje

• Patrycja Trzcionkowska

  2018-03-21

  Opowieść ta tak naprawdę łączy moje ulubione gatunki literackie. Z jednej strony wątek kryminalny mówiący o tajemniczym zniknięciu Laury i jej poszukiwaniach przez zdruzgotaną matkę, z drugiej zagadnienie historyczne sięgające czasów II Wojny Światowej, a dokładniej mówiąc, pogromu kieleckiego, w wyniku którego zginęło około 40 Żydów oskarżonych o porwanie i uwięzienie 7-letniego Henryka Błaszczyka. Książka ebook ta opowiada nam o trudzie pokonywania traumatycznej przeszłości, pogodzenia się z tym co nieuniknione, a także o wybaczaniu.Dzieło buduje stopniowe napięcie wokół dwóch niestrudzonych, zdeterminowanych kobiet, które autorka idealnie powiązała, przedstawiając ich dzieje w przeszłości a także w teraźniejszości. Julia Pirotte, komunistka, z zawodu fotoreporterka, nigdy nie rozstająca się ze swoim jedynym narzędziem pracy – aparatem fotograficznym, który traktuje z najwyższą ostrożnością. Bohaterka dzielnie patrząca w przyszłość, twardo stąpająca po ziemi, nie bojąca się świeżych wyzwań z niezwykłą starannością uwiecznia wydarzenia jakie miały miejsce 4 lipca 1946 roku. Gorliwie i sumiennie nie opuszczając żadnego szczegółu utrwala rozpacz osób relacjonujących dramatyczne zajście w Kielcach. I bohaterka czasów obecnych, Weronika Czerny, historyczka, zajmująca się relacjami chłopsko-żydowskimi w czasach II Wojny Światowej, samotna matka, która wraz z komisarzem Mirosławem Zarębą, rozpaczliwie szuka śladów po zaginionej córeczce a także dziewczyna starająca się uporać ze własną wstrząsającą historią rodzinną okrytą wstydem i której trauma zamierzchłych lat oddziałuje na teraźniejsze życie.Autorka bardzo wyraźnie zaznacza, że pamięć po pogromie kieleckim będzie trwać. Przedstawia Kielczan złączonych jarzmem winy i zbrodni, niosących każdego dnia niewidoczny dług. Podkreśla, że nie da się wymazać z historii morderstw ludności żydowskiej i następne pokolenia będą nosić w sobie wstyd, żal, smutek czy nienawiść w zależności od swojej interpretacji zajść antyżydowskich. Każdy mieszkaniec Kielc dzieli pamięć o tych wydarzeniach, dźwiga w sercu historię tego strasznego, niesprawiedliwego epizodu. Opowieść ta, to próba rozrachunku z przeszłością a także pogodzenia się z tym co już się wydarzyło. Nie każdy ma odwagę mówić otwarcie o tych haniebnych czynach, które są czarną plamą w naszej historii. Maja Wolny bezbłędnie łączy autentyczne zdarzenia i fikcję, które tworzą przejmującą fabułę.Mimo, że autorka omawia te tragiczne wydarzenia w sposób bardzo poetycki i ma się wrażenie jakby opowiadanie była gdzieś za tłumiącą dźwięki szybą, to jednak brutalne szczegóły realnie obrazują horror jaki wydarzył się w tamtym czasie. Dogłębnie mną wstrząsnęło wspomnienie o aborcji Julii czy o dziewczynie spodziewającej się dziecka, którą zamordowaną z zimną krwią. Aspekt historyczny w powieści jest bardzo niełatwy i bolesny. Maja Wolny uświadamia nam jak bardzo ważne jest to co wynosimy z rodzinnego domu a także uzmysławia nam jak bardzo przeszłość rzutuje na naszą teraźniejszość. Książka ebook bardzo genialna i piękna.

• Andzia85

  2018-03-21

  Ważna, ciekawa, nieźle napisana. Temat niełatwy widziany oczami dziewczyn z różnorakich czasów i perspektyw.

• Andzia85

  2018-03-21

  Dawno nie czytałam tak dobrej ksiązki, która pozwoli polączyć wątek historyczny z obyczajowym jak i też trochę kryminalnym. Niełatwy temat, lecz szalenie ciekawie przedstawiony, nie mogłam się oderwać. Bardzo zalecam

• saskia

  2018-03-21

  Historia kołem się toczy i to nie tylko ta wielka, ale i ta związana z pojedynczymi ludźmi. Gdzieś ma własny początek i koniec, a między tymi dwoma punktami kryje się dużo chwil dramatycznych, małych szczęść i niejeden życiowy zakręt. Rzadko kiedy dostrzega się tę skalę mikro, ponieważ liczy się ogół, nie szczegół, a jednak to właśnie te pojedyncze fragmenty składają się na całość i tworzą jej portret widziany przez świat.Weronika Czerny na co dzień zajmuje się przeszłością, wraca do niej, odsłania ją, zbiera jej okruchy i ślady tego co było, ale już jest zatarte w pamięci społeczeństwa, świadomie bądź nie. Nie pozwala by fakty były zastępowane poprawną polityczno-kulturową wersją wydarzeń. Nie tylko jako historyk spotkała się z wypieraniem prawdy przez zbiorowe zapomnienie. Codziennie spotyka się z zapytaniem dlaczego wraca do czegoś co powinno być zostawione w spokoju i nie rozgrzebywane. Wierzy w własne zadanie, które być może stało się nawet już misją, ma w tym własny osobisty cel, lecz nie on się liczy, ważniejsza jest świadomość historyczna i odpowiedzialność za czyny, co nie zawsze spotyka się z przychylnością. Wie co kieruje jej oponentami, ale czy to wystarczający powód by odwracać oczy od faktów? Czasem Kielce współczesne i te sprzed kilkudziesięciu lat aż tak bardzo się nie różnią. Dziesięcioletnia Laura wychodzi na zajęcia do szkoły i znika, a w Weronice odżywają najboleśniejsze lęki. Co się stało, że jej córka zaginęła i kto za tym stoi? Panika nie pomoże w odnalezieniu dziewczynki, lecz w takich momentach rozsądek wydaje się zimny i bezosobowy. Poszlak jest kilka, jedna wydaje się najbardziej prawdopodobna, ale czy nie jest to zaklinanie brutalnej rzeczywistości? Priorytetem staje się znalezienie dziecka, jednak świat nie zatrzymał się w miejscu i Weronika ma na jego scenie do odegrania własną rolę, bez względu na to co czuje. Biorąc udział w uroczystościach, jakich źródła zna tak dobrze, cofa się sześćdziesiąt pięć lat wstecz. Jeden dzień zadecydował o życiu tak wielu, jak mogło dojść do pogromu? To zapytanie ma dużo odpowiedzi, niektóre z nich można dostrzec na zdjęciach Julii Pirotte. Fotografka ujęła w kadrach istotę tragedii, fotografie mówią za ofiary, jakie długo nie miały żadnej szansy na ten krok. Historia zatacza koło, elementy zaczynają układać się we wzór, rozpoczęty dawno temu, częściowo zaginął on w ludzkiej pamięci, lecz Weronika odkrywa jego ukryte urywki. Teraźniejszość splata się z przeszłością, a skrawki nie tak kluczowe dla całości okazują wyjątkowo ważne dla jej i Laury losów. Tajemnice potrafią ranić po latach, nawet te wydające się już nimi nie będace stale mogą boleśnie uderzać w najwrażliwsze punkty. Czasem człowiek musi wrócić do punktu wyjścia, jeszcze raz zmierzyć się z tym co pozostawiło na nim blizny by w końcu móc zrozumieć motywy nim kierujące i wybaczyć grzechy, które nieustanny się dramatycznym dziedzictwem dla kolejnych generacji. Nic nie losy się bez przyczyny, chociaż nie zawsze ją dostrzegamy. Bywa pogrzebana zbyt głęboko by dało się ją zauważyć, lecz niekiedy los czy również przypadek sprawia, iż pozornie całkowicie odrębne fragmenty stają się ogniwami tego samego łańcucha zwanego historią. "Czarne liście" to opowiadanie w jakiej odgrywa ona pierwszoplanową rolę, jest stale obecna, towarzyszy jak cień każdemu wątkowi i każdy z bohaterów jest nią naznaczony, nawet gdy nie jest jej świadomy. Pogrom kielecki w książce pdf Mai Wolny ukazany jest z dokumentalną szczerością, ludzka dramat nie traci nic w swej wymowie w połączeniu z fikcyjną, lecz nietracąca nic na autentyczności, warstwą książki. Autorka przedstawia makro i mikro skalę tego samego dramatu, lecz to ten drugi wymiar pozwala dotrzeć do prawdy. Głos zostaje oddany paru osobom, każda z nich spogląda z innej perspektywy na ten sam ciąg zdarzeń, a na ich punkt widzenia wpływają okoliczności w jakich funkcjonują, osobiste doświadczenia a także przeszłość, czasem nie do końca znana. Mogłoby się wydawać, że dramat jaka miała miejsce latem 1946, nie powinna być ukazywana przez pryzmat fabularny, ale taki sposób ujęcia nie trywializuje faktów, wprost przeciwnie. "Czarne liście" to panorama wielkiej historii widziana oczyma nie zbiorowości, ale jednostek, która stale jeszcze jest niedokończona.

• Perez

  2018-03-21

  Niespodziewanie w biały dzień znika dziecko, 10-letnia dziewczynka. Razem z główną bohaterką, jej matką, zagryzamy do bólu paznokcie, snujemy domysły, co się mogło stać i ciągle jesteśmy sprowadzani na manowce. Cudowne sceny erotyczne i kawał dwudziestowiecznej historii opowiedzianej barwnym, ciekawym językiem.