Recenzje

• Wiktoria

  2024-01-19

  Świat Karou to jeden z najosobliwszych i najciekawiej skonstruowanych światów 🗺️, z jakimi zetknęłam się w fantastyce. A odwiedziłam ich już dużo – skaczę po nich jak Karou pomiędzy miastami 🌃. Mniejsze i większe kości 🦴 wymieniane na mniejsze i większe życzenia ✨. Współczesna rzeczywistość przenika się z rzeczywistością mityczną, należącą do brutalnych aniołów 🪽 i demonicznych chimer 👹. Widzicie? Jest BARDZO osobliwie! Choć oryginalnie "Córkę dymu i kości" wydano 13 lat temu, nie zestarzała się aż tak bardzo. Nie trąci przestarzałymi motywami ani stylem pisania ✍🏻, a nierzadko mam z tym problem, sięgając po starsze młodzieżówki. Wydają mi się one dość... małostkowe 🤷🏻‍♀️. "Córka dymu i kości" na szczęście taka nie jest (no, poza jednym wątkiem, do którego wrócę na chwilkę 🤫) Jak na ironię w książce pdf fantasy zabrakło mi realizmu. Przede wszystkim w reakcjach i relacjach bohaterów (np. reakcja kolegów Karou 👥 na to, że jest magiczna albo zachowanie policji 🚓 w obliczu tego, co losy się w Pradze). Ponieważ o ile postacie pochodzące z innego świata można wytłumaczyć właśnie pochodzeniem, inną mentalnością, tak postacie ludzkie czasem zachowywały się mało autentycznie. Nie przeszkadzają mi wątki romantyczne 💞 w fantastyce młodzieżowej (i nie mówię teraz o popularnym ostatnio romantasy, to zupełnie inna para kaloszy), doceniam jednak i osobiście wolę, gdy historia nie jest przez niego zdominowana. Tutaj, owszem, wątek ten jest ważny, lecz pojawia się dopiero w drugiej połowie książki, dzięki czemu możemy cieszyć się hipnotyzującą Pragą 🕍, intrygującym Gdzie Indziej 🔮 i jego tajemnicami. Później jednak wątek romantyczny 💘 robi się przeważający. Czy mi to przeszkadzało? W sumie, nie wiem. Karou 🪬 i Akiva 🪽 byli nawet uroczy, ciekawiło mnie, co się pomiędzy nimi wydarzy (i co już się wydarzyło 👀), niemniej zadziało się to za dynamicznie jak na mój gust, a pierwsza połowa książki ze względu na klimat podobała mi się bardziej. Ostatecznie sądzę "Córkę dymu i kości" za dobre i interesujące otwarcie serii, a jej zakończenie nie pozwoli mi przejść obojętnie obok kolejnego tomu 😱 MUSZĘ go przeczytać! 🔥

• Maja Ciupińska

  2024-01-19

  Karu – tajemnicza, acz normalna nastolatka z bujną wyobraźnią, która rysując przedziwne stworzenia, z ironią stwierdza, że one istnieją. A może jej szkicownik nie dowodzi niecodziennej kreatywności? Może przedstawia faktyczny obraz świata, z uwzględnieniem rzeczy i istot niedostępnych dla ludzkiego wzroku? I najistotniejsze – może życie tej niebieskowłosej dziewczyny, poza uczęszczaniem do szkoły, w niczym nie przypomina to, słynne jej rówieśnikom? Zaczynając "Córkę dymu i kosci" nawet przez myśl mi nie przeszło, że opowieść wywrze na mnie tak wielkie wrażenie. Początek miał w sobie jakąś siłę przyciągania, aczkolwiek nie była ona na tyle intensywna, żebym nie mogła oderwać się od lektury. Jednak dość dynamicznie zostałam wchłonięta w sam środek fascynującego uniwersum, gdzie unikatowa magia niczym babie lato, frunie po uliczkach Pragi, między niczego nieświadomej ludności. Po mistrzowsku wykreowany świat pobudza każdy element naszej wyobraźni. Zanurza w magicznych życzeniach a także towarzyszących im. niekiedy mitycznych istotach.   Autorka dbała o różnorodność bohaterów. Wszyscy na własny sposób się wyróżniają, zaś ewentualne interakcje zostały poprowadzone w sposób interesujący i nieszablonowy. Sama Karu mocno wyróżnia się z grona klasycznych bohaterek fantasy. Wychowywana przez magiczne stworzenia i wykonując dla nich zadania, stale utrzymuje namiastkę normalności – uczy się, ma głupiutkie zachcianki czy randkuje. Choć w pełni nie wie, kim jest, nie usiłuje na siłę tego zrozumieć. Pozwala losowi samemu zadecydować kiedy to się wydarzy. I uwierzcie mi, że kiedy przychodzi ten moment, zostajemy zaskoczeni w równym stopniu, co nasza charyzmatyczna protagonistka. Choć pierwsze wydanie "Córki dymu i kości", miało miejsce dużo lat temu, to w gruncie rzeczy opowieść nie zestarzała się niemalże w żadnym stopniu. Bez problemu można ją czytać, niezależnie od czasów i zachwycać się nietuzinkową tajemnicą czy emocjonującą fabułą, która niejednokrotnie wprowadzi czytelnika w niemały szok. Czytajcie, ponieważ zdecydowanie warto!

• anonymous

  2024-01-19

  Lubicie nieco baśniowe klimaty w książkach? Ja mam z przesadną baśniowością problem, czytając opis tej książki bałam się, że będzie podobna do Ruchomego Zamku Hauru, który nie jest kompletnie w moim guście. Jednak zaryzykowałam i absolutnie nie żałuję. Fabuła książki skupia się na młodej Karou, która właściwie nie wie kim jest. Poza nauką w szkole plastycznej zajmuje się pozyskiwaniem zębów dla własnego opiekuna, który jest chimerą. Życie kobiety jest kolorowe i pełne akcji, niestety jak to zwykle bywa, coś musiało pójść nie tak. Na drodze Karou staje Serafin, Akiva. Zakochałam się w tym świecie i w głównej bohaterce. Autorka stworzyła spójne i ciekawe tło, na którym wszystko cudownie się ze sobą klei. Dawno nie czytałam tak oryginalnej i osobliwej historii, która angażuje już od pierwszych stron. Wątek romantyczny jest i bardzo mi się on podoba, a to u mnie rzadkość. Jest nienachalny i zaskakujący. Styl autorki naprawdę mi odpowiada, jest "młodzieżowo-dorosły', mowa jest kwiecisty i całość bardzo nieźle się czyta. Nie mogę doczekać się drugiego tomu, ta seria to jedna z największych niespodzianek ostatnich miesięcy!