Recenzje

• Mia

  2018-03-23

  Idealny komiks, o którego sile stanowią dwie rzeczy: zwyczajność życia głównego bohatera i mądra kreska rysownika. "Codzienna walka" jest dokładnie o tym, o czym mówi tytuł - o codzienności Marco - fotografa wojennego, który usiłuje sobie poradzić z swoją psychiką, po tym, co zobaczył na wojnie. A poza tym, to zwyczajny facet, który czasami nie może dogadać się z rodziną, zakochuje się, boryka ze wszystkimi odcieniami miłości, ma dobre i złe momenty. Bawi się z kotem, odkrywa rodzinne tajemnice. To mógłby być wasz sąsiad, koleś stojący obok w autobusie. Czyta się jednym tchem. No i plus za bardzo staranne, polskie wydanie, któremu także nic nie można zarzucić. Naprawdę warto!

• Wkp

  2018-03-23

  Opus magnum Manu Larcenta to komiks uderzający zwyczajnością. Lecz zwyczajnością niezwykłą. Pełen nerwic i kłopotów bohater mierzy się z życiem i jego aspektami, łatwe sprawy wynosząc do rangi tragedii, w obsypanej nagrodami serii, która po polsku ukazała się właśnie w pięknym, zbiorczym albumie. Marco nie radzi sobie z życiem. Lata spędził na terapii, lecz ta nie przyniosła efektów, więc ją porzuca. Zostawia także pracę. Jako fotograf nieźle sobie radził, lecz fotografie rzeczy i sytuacji, których wolałby nie oglądać, robione w miejscach, których miał dość, przerosły go. Odwiedza więc brata, odwiedza rodziców, dnie spędza na spacerach, zabawach z kotem imieniem Adolf (wiernie oddającym jego wredny charakter), robieniu zdjęć i rozmowach z pewnym starszym mężczyzną. Nie szuka zajęcia, usiłuje walczyć z nękającymi go atakami. Lubi samotność i unika zmiany, lecz ta dopada go w końcu sama pod postacią Emilie. Ich związek przyniesie dużo niełatwych chwil, dużo bitew i kłótni, lecz również i odświeżenia. Czy trwałego? Marco stale ucieka, ucieka od problemów, stara się uciec od starości rodziców i widma ich śmierci, stara się uciec od nadciągającego rodzicielstwa, lecz jednego nie potrafi – uciec od siebie samego. Marco jest tak ujmujący, jak irytujący, lecz to właśnie w nim najlepsze. Najciekawsze. Ponieważ życiowe i prawdziwe, tak bardzo ludzkie i w swej niedoskonałości piękne. Manu Larcenet, twórca w naszym państwie nieznany, chociaż ma na swoim koncie mnóstwo komiksów i wcale niemało nagród, proponuje nam możliwość zostania podglądaczami. Otwiera przed nami świat na poły biograficzny zarówno dla siebie samego, jak i każdego z nas, i pozwala wejrzeć w najbardziej intymne szczegóły. Czasem w porę odwróci wzrok, czasem zatrzyma się na jakimś detalu. A my z fascynacją chłoniemy to, co rozgrywa się przed naszymi oczami. „Codzienna walka” to komiks iście w stylu Woody’ego Allena. Zabawny, lecz i gorzki, wzruszający, denerwujący, łatwy i złożony, pełen radości i smutku pełen także. Marco walczy, lecz zwycięstwa i porażki splatają się nierozerwalnie. Czy album daje nam nadzieję, czy tylko zrozumienie, to już musicie ocenić sami. Komiks zyskał również ciekawą oprawę graficzną. Malunki są proste, cartoonowe, typowo francuskie, lecz potrafią zaskoczyć realizmem i wysmakowaniem (absolutne mistrzostwo w kadrach prezentujących zdjęcia Marco). Do tego dochodzi skromna i nieskomplikowana kolorystyka. Całość jednak idealnie współgra ze scenariuszem. I miło wpada w oko. „Codzienna walka” zdobyła dużo nagród. W tym oczywiście także dla najlepszego albumu na festiwalu w Angoulême. Wszystko absolutnie zasłużenie. Nie wahajcie się więc, sięgnijcie. Naprawdę warto, szczególnie że polskie zbiorcze wydanie pokazuje się po prostu pięknie. Polecam.