Recenzje

• Monika Jędrzejewska

  2018-03-20

  Lacey od samego początku znamy jako zagubioną dziewczynę, a potem kobietą. Nie potrafi sobie wytyczyć celu w życiu, jej serce chce cały czas pomagać, a ciało coraz bardziej wymyka się spod stalowej kontroli. Jednym słowem, według niej samej, jest dokładną kopią własnej matki, którą szczerze pogardza. Postanawia walczyć, stawiając na szali całe własne szczęście. W ostatnim tomie po raz następny wracamy do ruin latarni i domu latarnika. Jego mieszkańcy wiodą spokojne życie. Clay powrócił do tresury psów. Jego małżonka Gina zajmuje się ich adoptowaną z Indii córeczką i jest tak samo nijaka jak w tomie poprzednim. Pojawia się też Alec i Olivia i oni są równie wspaniali jak w „Światło nie może zgasnąć”. A kiedy do domu wprowadza się zbuntowana Mackenzie wszystko staje na głowie. Po raz drugi byłam zachwycona tym, jak autorka przejrzała umysł nastolatki, jak idealnie wczuła się w opiekuna takiej osoby i w jak interesujący sposób nakreśliła rodzące się więzi. Cudownym zabiegiem był motyw tego, jak Lacey w osieroconej dziewczynce odnajdywała dawną siebie. Książka ebook jest bardzo błyskotliwym i naszpikowanym sekretami placem manewrowym, gdzie bohaterowie muszą sądzić na podejmowane decyzje, te bowiem będą miały nieodwracalne konsekwencje w niedalekiej przyszłości. Emocje, które biorą górę ponad bohaterami nierzadko sprowadzają ich na manowce. Autorka wybroniła się bez większego wysiłku. To, czego nie było w części drugiej (ciekawy bohater, interesująca fabuła, interesująca tajemnica), tutaj wita nas już od pierwszej strony. Książka ebook wzbudza masę emocji i pozostaje w pamięci po jej zakończeniu. Brawa za fantastyczną wielowątkowość w tak zamkniętym otoczeniu. Mimo, że poruszamy się wśród zaledwie paru osób czuje się spore urozmaicenie. Dajcie się oczarować starej latarni morskiej, hukowi fal i szumowi drzew. Cykl dużo traci przez nijakość tomu drugiego, lecz naprawdę warto zagłębić się w tomie pierwszym i ostatnim, aby móc poprzeżywać wszystkie zakręty i niewiadome na drogach bohaterów. Myślałam, że udało mi się przejrzeć sekrety i pułapki, jakie zostały przygotowane w „Cieniu matki”, lecz ostatecznie i tak nie mogłam wyjść ze zdziwienia. Jestem w pełni ukontentowana. Zdradzę tylko tyle, że Annie O’Neill po raz następny zamiesza! To bardzo dobre zakończenie cyklu.

• erka

  2018-03-20

  Ostatnio wiele osób mi zarzuca, że czytam romanse. To się nie godzi, mówią. Tyle niezłych ebooków jest, na przykład o niestworzonych światach, lub o przyszłości Ziemi, która jest lub bardzo różowa, lub daleka od optymizmu. Mogę tylko odpowiedzieć, że w zalewie pozycji które lubię, na ten przykład science fiction, lubię czasem oderwać się od rzeczywistości i sięgam po literaturę, która głosi, że tylko dziewczyny to! czytają. Sięgnąłem więc, w wolnym okresie po najnowszą opowieść Chamberlain, a pisarka nie jest mi zupełnie nieznana, także wiedziałem nawet czego mogę się spodziewać. "Cień matki", to w wielkim skrócie historia pewnej kobiety, która po dramatycznej śmierci matki, zaczyna odkrywać mroczne oblicze tejże. I jeśli uważacie, że opisy na okładkach kłamią, koniecznie zajrzyjcie tutaj. Ten sekret, ani to odkrywanie nie było ponownie aż takie mroczne jak się spodziewałem. Chyba, że czytałem już tyle, że mnie nic nie dziwi, nawet mroczne sekrety, kto wie. Podsumowując, całkiem przyjemna lektura. Pani Chamberlain słynna jest z lekkiego pióra, a dodatkowo w własnych powieściach nie skupia się tylko na romansach-czego osobiście nie znoszę, i za to jej chwała. A co do samej historii, można tu także odnaleźć ostrzeżenie przed tym, że nie wszystkie sekrety powinny być odkryte. Nie wiadomo jak ludzie na nie zareagują, a doprawdy, jeśli sekret ma być mroczna-to spodziewałem się większego zaskoczenia. Zalecam uwadze.

• Bookendorfina Izabela Pycio

  2018-03-20

  "Trudno jest odrzucić czyjąś tożsamość, nie mając własnej, która mogłaby ją zastąpić." Z tomów trylogii to właśnie ostatni najbardziej mi się spodobał, napisany w ciepłych barwach, z realnym scenariuszem zdarzeń, choć uwzględniającym mocno pokręcone dzieje ludzkie. Dużo zawirowań, na tyle zaskakujących, że nawet bohaterom trudno za nimi nadążyć, lecz odkrywanie zmyślnie ukrytej prawdy pomiędzy tajemnicami i sekretami, sprawia dużą przyjemność. Płynna i wciągająca narracja, dynamicznie mkniemy po stronach książki, chętnie zagłębiamy się w fabułę. Niezły pomysł na relaks po trudnym dniu, dostarczający ciekawej mieszanki emocji i wprawiający w pozytywny nastrój. Spodobało mi się poruszanie aspektów odkrywania swojej tożsamości, kształtowania osobowości, zmierzania się z bolesną stratą, potyczki w przeciwnościami losu i swoimi słabościami. Echa przeszłości, pozornie wyciszone i stłumione, za sprawą przenikliwego impulsu potęgują brzmienie, na tyle słyszalnie i wyraziście, że nie jest możliwym dłużej się od nich odcinać ani je przepędzać, trzeba wnikliwie przyjrzeć się im, uświadomić sobie wyrządzone krzywdy, zrozumieć popełnione błędy, wziąć za nie odpowiedzialność i starać się je naprawić. Dlaczego najtrudniej zrozumieć bliskich i samych siebie? Jak dużo jesteśmy w stanie wybaczyć sobie i innym? Kiedy tak naprawdę odzyskujemy wewnętrzny spokój? Miasteczko Monteo, zniszczona latarnia morska Kiss River, historia stale drzemiąca pomiędzy uliczkami i domami, zsolidaryzowana lokalna społeczność, ludzie z pragnieniami, marzeniami, nadziejami, troskami, zmartwieniami i dramatami. A wśród nich dwudziestosześcioletnia Lacey, która jako młodziutka nastolatka traci matkę, zastrzeloną w schronisku dla dziewczyn przez chorego psychicznie mężczyznę. Ogromna trauma przekłada się na niefortunne wybory i nietrafne decyzje kluczowej postaci powieści. Niespodziewanie w jej życie wkracza z impetem jedenastoletnia MacKenzie, córka bliskiej przyjaciółki z dzieciństwa. Lacey usiłuje odnaleźć się w roli pocieszycielki, opiekunki i matki. Czy pomogą doświadczenia z przeszłości? Jak wpłynie na rodzinę informacja o warunkowym zwolnieniu mordercy matki? W jaki sposób nauczyć się rozgrzeszenia i zapomnienia? Zapraszam do poznania moich wrażeń z poprzednich tomów "Światło nie może zgasnąć" i "Latarnia z Kiss River", a także innych ebooków Diane Chamberlain, jak "W cieniu", "Jak gdybyś tańczyła", "Chcę cię usłyszeć", "Dar morza". Z różnorakim stopniem zainteresowania i satysfakcji odbierałam te przygody czytelnicze, jednak zawsze z miłą chęcią sięgam po barwne powieści autorki. Sympatycznie wypełniają wolny czas, wywołują uśmiech na twarzy, skłaniają do wielu przemyśleń. Posiadają magnes przyciągania burzliwymi dziejami bohaterów, nieugiętą potyczką o to, co najcenniejsze w życiu każdego człowieka, udowadnianiem, że nawet z najbardziej mrocznych i ponurych okoliczności można wyjść zwycięsko. Podobne scenariusze życia napotkamy w prawdziwym świecie i to niewątpliwie intrygująco zbliża nas do tych powieści. bookendorfina.pl

• Elenkaa

  2018-03-20

  "Cień matki" to trzecia i niestety ostatnia element trylogii o rodzinie O'Neillów zamieszkującej w malowniczym zakątku Outer Banks i opowiadającej o konsekwencjach śmierci żony, matki i lokalnej filantropki - Annie O'Neill. W dwóch poprzednich częściach tj. "Światło nie może zgasnąć" a także "Kiss River" poznaliśmy rodzinę O'Neillów - Aleca, Lacey, Claya a także kilkoro innych osób, które są blisko z nią związane m.in. lekarkę Olivię, Ginę, czy również ich sąsiadów. Cała seria skupia się przede wszystkim na wpływie śmierci idealnej Annie O'Neill na niektóre osoby. Większość miała ją za osobę wręcz świętą, która była bardzo dobrą żoną i matką, lecz też wrażliwą na krzywdę innych, współczującą i pomagającą potrzebującym. Alec i Clay już zdążyli sobie ułożyć życie, pomimo wielu trudności i bolesnych chwil po drodze, jednak Lacey stale nie może wyjść na prostą. Odkrycie pewnych informacji o matce zburzyło jej świat i po raz następny musi znaleźć swoją tożsamość i dowiedzieć się, kim naprawdę jest. Początkowo chciała jak najbardziej upodobnić się do zmarłej matki, ale teraz traktuje to jak piętno i pragnie, żeby ludzie zaczęli widzieć w niej Lacey, nie Annie. Dramatyczne wydarzenia z udziałem jej przyjaciółki z dzieciństwa Jessiki postawią na jej drodze Mackenzie, 11-letnią dziewczynkę, która właśnie utraciła matkę, a którą Lacey musi się zająć. Czy zadanie nie do wykonania, jakie początkowo wydaje się wychowanie małej dziewczynki pomoże zarówno Lacey, jak i Mackenzie odnaleźć spokój i szczęście? Poprzednie części trylogii Diane Chamberlain zupełnie mnie oczarowały. Wielki wpływ miało na to umiejscowienie akcji w prześlicznej części Karoliny Północnej a także wplecenie w fabułę wątku związanego z ratowaniem latarni w Kiss River. Historia Lacey, która okazała się być najważniejszą bohaterką całej serii jest pełna bólu i smutku. Najpierw musiała uporać się z ciągle powracającym obrazem śmierci matki i olbrzymią tęsknotą za nią, następnie po odkryciu sekretów Annie - z nagłą zawiścią i chęcią odcięcia się od wszelkich podobieństw, aż ostatecznie napotkała na trudności związane z poszukiwaniem swojej tożsamości. Lacey od zawsze była porównywana do matki, gdyż przypominała ja wyglądem i charakterem, ale walczyły w niej dwa sprzeczne uczucia - pewna jej element chciała być taka sama, natomiast druga poszukiwała swojego "ja". Książka ebook jest po brzegi wypełniona sekretami. Kim jest Rick Tenley, który niespodziewanie pojawił się w życiu panny O'Neill i wydaje się być doskonałym kandydatem na partnera życiowego, tak różnorakim od jej poprzednich wyborów? Czy Bobby, znajomy z lat młodzieńczych okaże się być prawdziwym ojcem McKenzie, czy może prawda jest bardziej złożona i głęboko ukryta? I w końcu - czy Lacey zna już wszystkie okoliczności śmierci matki, czy druga osobowość Annie też i w tym wypadku namieszała? Tajemnic jest dużo do odkrycia, lecz jak zapewne zdajecie sobie sprawę, to tylko urozmaica lekturę. Ponieważ czymże byłby niezły tragedia bez paru niejasności i zagadek? Zawsze znajdą się jakieś sekrety do odkrycia, zwłaszcza w ebookach pani Chamberlain. To prawda, że niektóre z nich były oczywiste od samego początku, lecz autorka stale zaskakuje swoim skomplikowanym detalem i sposobem, w jaki udało się to wszystko połączyć. Jest mistrzynią w tworzeniu fragmentów i układaniu puzzli w sposób, który jest ciekawy i płynny. Ostatecznie cała opowiadanie zawarta w trzech tomach sprowadza się do odszukania w sobie umiejętności przebaczenia, zrozumienia drugiego człowieka i dania mu szansy na poprawę. Kluczowe jest też przebaczenie samemu sobie, ponieważ inaczej nie jest się w stanie zrobić tego w stosunku do innych osób. Przykro mi, że już nie odwiedzę rodziny O'Neill...