Z uwagi na fakt, iż jest to publikacja pracy magisterskiej spodziewałam się dość ciężkiego języka i lekkiej nudy. Rozczarowałam się pozytywnie. Książkę pochłonęłam w trzy dni. Może dla niektórych nie jest to wyczyn, lecz dla mnie, osoby, która nie ma zbyt wiele czasu na czytanie, trzy dni to bardzo szybko. Najbardziej interesowały mnie wspomnienia samego Tadeusza. Dzięki temu możemy dowiedzieć się, jak wyglądało życie w obozie koncentracyjnym. Co mnie wkurzało czytając książkę to błędy i literówki. Proste. I to nie w cytatach relacji więźniów, gdzie zrozumiałe, mogą się takowe trafić, lecz w tekście autorki. To, moim zdaniem, jest niedopuszczalne. Nie wiem kogo to wina, lecz to dość mocno razi i odbiera przyjemność czytania. Przynajmniej mnie. W końcu prawdopodobnie ktoś czuwał ponad korektą tekstu. Po pracę Marty Bogackiej, mimo paru potknięć, naprawdę warto sięgnąć. Prezentuje nam życie w obozie z ciut innej perspektywy. I tego typu książki naprawdę są potrzebne.