Średnia Ocena:
Bohaterowie, renegaci, zdrajcy…
Zestaw felietonów biograficznych autorstwa prof. Wieczorkiewicza, historyka słynnego ze swych burzących utarte schematy poglądów. Wybrane przezeń postaci miały niebagatelny wpływ na bieg historii narodu i państwa polskiego, z rozmysłem czy nieświadomie chwiały jego podstawami albo wręcz przeciwnie - budowały byt, stawiając czasem na szali wartości dla jednostki najwyższe. Duże indywidualności i pozornie szare myszki, Polacy i cudzoziemcy, koronowane głowy i sługusy reżimu, prezydenci i dyktatorzy - od Zygmunta Augusta, ostatniego Jagiellona na polskim tronie, do prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Nie ma jednak ludzi w stu procentach niezłych czy złych. Historia nie jest czarno-biała. Wieczorkiewicz zwraca uwagę na całą gamę jej odcieni, a felieton jako gatunek daje ku temu doskonałe możliwości.
Szczegóły | |
---|---|
Tytuł | Bohaterowie, renegaci, zdrajcy… |
Autor: | Wieczorkiewicz Paweł |
Rozszerzenie: | brak |
Język wydania: | polski |
Ilość stron: | |
Wydawnictwo: | Wydawnictwo LTW |
Rok wydania: | 2015 |
Tytuł | Data Dodania | Rozmiar |
---|
Bohaterowie, renegaci, zdrajcy… PDF Ebook podgląd:
Jesteś autorem/wydawcą tej książki i zauważyłeś że ktoś wgrał jej wstęp bez Twojej zgody? Nie życzysz sobie, aby pdf był dostępny w naszym serwisie? Napisz na adres [email protected] a my odpowiemy na skargę i usuniemy zgłoszony dokument w ciągu 24 godzin.
Wgraj PDF
To Twoja książka? Dodaj kilka pierwszych stronswojego dzieła, aby zachęcić czytelników do zakupu!
Recenzje
Paweł Piotr Wieczorkiewicz „Bohaterowie, renegaci, zdrajcy ...”. Wydawnictwo LTW, Łomianki 2015. Wydawnictwo LTW kontynuuje pośmiertną edycję utworów prof. Pawła Wieczorkiewicza (1948-2009). Tym razem mamy do czynienia ze zestawem kilkudziesięciu felietonów historycznych, poświęconych różnorakim postaciom z historii Polski i Europy, żyjących w różnorakich epokach - od XVI do XXI wieku. Wszystkie te postacie łączy tylko jedno - odcisnęły się one na ówczesnych a także późniejszych losach Polski i Polaków. Bohaterem pierwszego chronologicznie felietonu jest ostatni Jagiellon na tronie Polski - król Zygmunt II August, a książkę zamyka krótki esej poświęcony postaci prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Wymieniać wszystkich tu raczej nie ma sensu, wybiórczo nadmienię tylko, iż omówionymi postaciami są też m.in. Bohdan Chmielnicki, Katarzyna Wielka (jedna z tylko dwóch dziewczyn w tym zbiorze, druga to Wanda Wasilewska), Józef Poniatowski, Józef Piłsudski, Józef Stalin, Edward Śmigły-Rydz, Ignacy Mościcki, Adolf Hitler, Władysław Sikorski, Nikita Chruszczow, Edward Gierek, Wojciech Jaruzelski i Lech Wałęsa. Pan profesor spisał te felietony bardzo ciekawie, z właściwą sobie swadą, nie dbając o tzw. polityczną poprawność. Poznajemy również szczegóły biograficzne wcześniej nieznane, czasem natury intymnej i nie zawsze korzystne dla wizerunku omawianej postaci. Twórca unika też przedstawiania własnych bohaterów i antybohaterów tylko w dwóch barwach - czarnej i białej, zauważając przede wszystkim odcienie pośrednie, co czyni te postacie po prostu ludzkimi, takimi jakimi były w rzeczywistości w swoim środowisku. Analizując prawidłowość ich wyborów i decyzji politycznych, twórca stara się również odwzorować realia konkretnej epoki, unikając tzw. mądrości poniewczasie i oceny z perspektywy lat. Co bynajmniej nie oznacza, że stroni od ostatecznej i współczesnej ich oceny w aspekcie interesów Polski. Nie unika również zasygnalizowania czytelnikowi wariantu historii alternatywnej - jeśli tylko taki wariant mieścił się w realiach epoki i można go było już ówcześnie antycypować. Reasumując, książkę gorąco zalecam wszystkim osobom choć tylko trochę zainteresowanym historią, lecz również już ją „choć trochę” znającym. W felietonach, z natury rzeczy, bywa nieco skrótów myślowych (np. porównań czy odniesień do innych zdarzeń i postaci historycznych), których osoby „mniej zaawansowane” mogą nie zrozumieć, albo - co gorsza - zrozumieją je źle. No i na koniec dwie konieczne poprawki edytorskie. Na str. 153 z lewej strony fotografii Józefa Ostrowskiego proszę poprawić długopisem rok urodzin na 1850 (jest błędnie 1880), a na str. 391 w 8-mym wierszu od dołu należy skorygować rok rezygnacji Edwarda Gierka z funkcji I Sekretarza KC PZPR na 1980 (jest błędnie 1981).