Recenzje

• Ewelina Anna Chojnacka

  2019-06-27

  W drugim tomie dylogii, autorka nie wraca już do bohaterów i zdarzeń słynnych nam z powieści Roziskrzone Noce. Postanowiła zerwać z tamtą historią i rozpieścić nasze literackie serducha czymś nowym, nagle intrygującym. Czy ta niespodzianka przypadła mi do gustu? I tak, i nie. Z jednej strony, bardzo pragnęłam powrócić do przygód Phili i Nielsa, z drugiej zaś… zaintrygowała mnie tytułowa bohaterka, Katy i grzechem byłoby nie poznać jej nietuzinkowej historii. Główną bohaterką tej części jest Katy – młoda, pełna nadziei i marzeń dziewczyna, dla której los okazał się aż nazbyt okrutny i bezlitosny. Pozostawił na jej twarzy okropną bliznę, która zniszczyła nie tylko kawałek jej pięknej skóry, lecz i cząstką jej młodzieńczej duszy. Od czasu wypadku, z Lukiem, swoim najlepszym przyjacielem nie zamieniła ani jednego słowa. Pomiędzy nimi wyrósł wysoki, gruby mur, którego niełatwo będzie zniszczyć słowami. Pełna żalu i smutku, Katy wyjeżdża jako au pair do Los Angeles, gdzie w barze o nazwie Lived poznaje świeżych przyjaciół – Jeffa i Lucy. Od tej chwili jej życie zmienia się o 180 stopni. Jej najskrytsze sny stają się rzeczywistością i wydają się nie mieć końca. Lecz nie wszystko złoto, co się świeci. Ten ociekający pięknem i luksusem świat, kryje w sobie pewną tajemnicę, w której tkwi kłamstwo i fałsz. Czy Katy odkryje tę tajemnicę, zanim podstępne kłamstwo uwięzi ją w mrocznej iluzji szczęścia? Blask Nocy Letniej czyta się nieprawdopodobnie lekko, miło i co najważniejsze, z zapartym tchem. Na początku może się wydawać, że historia Katy jest nieco naiwna, przekolorowana i nierzeczywista, lecz na szczęście są to tylko pozory. W rzeczywistości jest to przemyślana i świadoma gra emocji, w której to czytelnik krok po kroku odkrywa całą wstrząsającą prawdę. Na nudę i monotonię, z całą pewnością nie można tu narzekać. Akcja książki jest szybka i pełna nietuzinkowych emocji. Sekret goni tajemnicę, prawda ściga się z kłamstwem, a młodzieńcze marzenia walczą z mrocznym koszmarem. Zakończenie tej powieści jest według mnie strzałem w dziesiątkę – nieszablonowe, nieprzewidywalne i pełne emocji. Myślę, że niejednego czytelnika wbije mocno w fotel.