Recenzje

• Anitka_170

  2023-12-02

  „By nie zamordować kogoś, kto na to nie zasłużył, tylko dlatego, że w mojej głowie włącza się destrukcyjna myśl. Po to wychodzę po zmroku. Za dnia jest zbyt dużo pokus, które sprawiają, że moja bestia się budzi, a uspokoić ją może tylko widok ulatującego z innych oczu ducha”. Kate po odzyskaniu wolności realizuje własny plan zemsty. Nikt i nic nie jest w stanie jej przeszkodzić, pokona wszelkie przeszkody. Nie uwzględniła tylko, że ona też posiada serce, które wbrew pozorom potrafi czuć i kochać. Jaka jest zatem prawdziwa Katie? Co siedzi w jej głowie? Główna bohaterka od samego początku zaintrygowała mnie swoim zachowaniem. Ciekawiła mnie psychika drugiej z bliźniaczek, która przeszła drogę przez piekło, zanim ujrzała wolność. Przeszłość już na zawsze pozostanie z nią i będzie przypominać o sobie w każdej możliwej chwili. To, co otrzymałam przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Autorka wykreowała postać, której nie da się zapomnieć. Jej złożoność, przebiegłość i opanowanie są godne podziwu. Przebieg fabuły do tego stopnia mnie zaskoczył, że nie byłam w stanie przewidzieć kolejnych wydarzeń. Myślę, że nikt nie jest w stanie tego dokonać. Przygotujcie się na olbrzymi ładunek emocji, po jego wybuchu nic nie zostanie i nie będzie co zbierać. Zmiecie Was pod dywan. Do tej pory nie mogę się ogarnąć. Zakończenie, jakie serwuje nam autorka, jest bombą z opóźnionym zapłonem. Dopiero po paru chwilach czytelnik zastanawia się, co tu się wydarzyło. Osobiście potrzebowałam przeczytać dwa razy ostatnie rozdziały. Za pierwszym razem lecące łzy, uniemożliwiały mi dokładne czytanie. To historia, która poruszy kawałek duszy, by zaraz później rozerwać ją na drobne kawałeczki. Bardzo przeżyłam zakończenie Nightmare Black. Wzruszyłam się i popłakałam, choć od dłuższego czasu mi się to nie zdarzyło. „Opowiadała mi, że narodzą się dwie takie same istoty, które żyjąc w niezachwianym niczym środowisku, dbają o to, by na świecie panował ład i porządek, a miłość nieustanna się najmocniejszym uczuciem. Jeśli zaś ktoś je skrzywdzi, narodzi się złość i agresja w kolorze czerwieni, a czerń zwiastować będzie złamane serca”.

• Oktawia

  2023-11-30

  🦓 Książkę przeczytałam jakiś czas temu. I te emocje stale we mnie siedzą. Kocham dark romanse. Lubię odczuwać nutkę niepokoju, obrzydzenia, szoku. Tak te sceny mi to zagwarantowały, momentami odkładałam, lecz wracałam. Moja mroczna dusza wychodziła ze mnie. Nie chciałam by autorka kończyła przebaczeniem, chciałam, aby zemsta się dokonała. Co momentami sprawiało, że zastanawiałam się czy ze mną wszystko okej? 🤭🔥 Oprawcy bliźniaczek zabrali im wszystko. Dzieciństwo, poczucie bezpieczeństwa, intymność. Otrzymały ból, katusze, płacz, stres.To zostało. Ta biedna Katie nie wiadomo jakim cudem miała w sobie siły by przetrwać to piekło i płakałam za nią. Na jej poparzonej twarzy nie było łez. Nie odczuwała miłości, jej sercem zawładnęło tylko poczucie dokonania zemsty, żalu, wściekłości. Planowała zemstę idealną i ja ją idealnie rozumiałam...tak..chciałam krzyczeć z całego serca, by ta czerń już opuściła to ciało, by odpoczęła, by założyła na siebie seksowne ubranie, bez strachu, że za chwilę ktoś będzie ją oceniać, dotykać, że ponownie będzie lalką w czyich rękach. Chciałam by ludzie nie oceniali, nie wytykali palcami, by zastanowili się zanim zaszkodzą słowem. Chciałam, aby Katie mogła ściągnąć kaptur i iść z podniesioną głową. Autorka zapowiadała, że nie poskładamy się po tym tomie. Nie kłamała. Jakiś czas temu wrzucałam moją relację na książkę. To były emocje nie reżyserowane. Dusiłam się płaczem, zastanawiając się dlaczego?Czy tyle zła jest tylko na kartkach papieru? Czy gdzieś tam siedzi zamknięta w piwnicy dziewczyna, której zabierają wszystko? Czy ma anioła stróża przy sobie? Chciałabym powiedzieć, że jednocześnie kocham i nienawidzę. Tak to dobre emocje. Wasze tez takie będą. Nie zapomnijcie tego. Autorka dotknie w najczulsze struny waszej duszy.