"Dlaczego walczymy? Dlaczego krzywdzimy? ... Dlaczego pytamy? Dlaczego? Dlaczego?" No właśnie, dlaczego, parafrazując słowa poety w wierszu "Idea".Otóż cała nasza kultura zaczęła się od ludzkiej świadomości myślenia. To nas odróżnia wszakże od świata natury, do którego też i przynależymy. Człowiek myślący, to człowiek twórczy. Myślenie jest prapoczątkiem i jednocześnie swoistego rodzaju pierwszą przyczyną każdego aktu twórczego. Człowiek myślący, to człowiek zadający pytania. Zapytania rodzą się ze zdumienia i zdziwienia zastaną przez nas rzeczywistością. Tak urodziła się właśnie filozofia. Nauka. Poezja.Ale niestety, dzisiejszy świat jest zły. Dzisiejszy świat cechuje jedno słowo. Niepokój. O to, co człowiek czyni człowiekowi, gdy jest mu wilkiem. Mateusz Dziuba, wyjątkowo utalentowany, młody człowiek, poeta, lingwista, specjalista od języka francuskiego, fotograf, posiadacz wyjątkowo cennego i rzadkiego rodzaju śmiechu "jak Mozart". Ci, którzy go znają, wiedzą, że jest jedną z ostatnich ostoi autentycznej ludzkiej wrażliwości nawet na te najdrobniejsze sprawy, rzeczy i drobinki, które na ulicy zewsząd leżą jako śmiecie - lecz to podniesie, zanalizuje, podda refleksji tudzież zadumie i opisze prosto, acz dosadnie, miękko trafiając do naszych umysłów. Jest to też niesamowicie dobry, lecz w pełni tego słowa znaczeniu - człowiek. Kiedy trzeba, biegnie jak gepard. Raczy się wizytami w operze. Nie znacie Mateusza, lecz aby poznać artystę - starczy poznać przecież jego dzieło. Wiersze Mateusza są niejako jego swoistego rodzaju autoportretem, rodzajem pośredniej charakteryzacji jego myśli, czynów i osoby. Artysta żyje w nich wiecznie i poniekąd też staje się nieśmiertelny - póki możemy czytać Mateusza Dziubę i jego wiersze, dopóty on sam istnieje w zapisanych przez się wersetach. Podmiot liryczny w poezjach mówi o sprawach kluczowych i w każdej wyczuwamy lekki, bądź bardziej nasilony niepokój o to, w jakim kierunku, podąża i płynie ten świat? Częstokroć niestety, w złym. Gdzie się podziała miłość? Czy istnieje, żyjąc jedynie swóim życiem na kartach książek?... Jest nienawiść, nawet za dużo. To wszakże musi być i miłość!... I to jest istotą twórczości Mateusza Dziuby. Wywodzimy się z profanum ziemskiego życia, lecz pośród tego łez padołu poszukujemy wciąż źródeł naszego rodowodu z esencji sacrum , z pozamaterialnych aspektów naszego istnienia. Dlaczego więc pytamy?..."Bo stale nie potrafimyPrzez czasoprzestrzeńW tym samym momenciePatrzeć umysłem i sercem"Tą pozycję koniecznie trzeba mieć na półce. Nie tylko mieć, lecz i wciąż wracać do niej, czytać, w różnorakich ,momentach naszego życia!...Sebastian SZCZEPANIAKartysta grafik, malarz, projektant, eseista , krytyk i poeta.Założycie Grupy Twórczej "Nowa Bohema"