Recenzje

• anonymous

  2018-03-21

  Dla mnie Ellroy okazał się ciekawym odkryciem i obiecuję sobie, że będę kontynuował lekturę jego powieści. W zalewie kryminałów, które jakoś po pewnym okresie zlewają się ze sobą, jego teksty mocno pozostają w głowie.To na pewno nie jest prosta lektura. Jeżeli można było narzekać na chaos w "Czarnej Dalii", to tu mamy to zwielokrotnione - mnogość nazwisk, spraw rzucanych jednym zdaniem, hasłowo, gonitw myśli i gorączkowo kombinowanych planów, na pewno nie ułatwia czytania. Lecz mimo wszystko, to naprawdę interesująca pozycja. Obraz jaki wyłania nam się z ułożenia tej układanki jest nie mniej przerażający jak tam... Psychopaci, dilerzy, zboczeńcy, ludzie, którzy na zlecenie mogą zamordować bez mrugnięcia okiem, a wśród nich wszystkich też ci, którzy z tym wszystkim powinni walczyć. "Biała gorączka" zamyka cykl, który nazywany jest "kwartetem z Los Angeles". Choć akcja każdej z tych czterech ebooków rozgrywa się w latach 50, lecz choć dotyczą tego samego środowiska nie mają jakiegoś jednego głównego bohatera. To raczej opowiadanie o mieście, o szaleństwie w jakim żyją jego mieszkańcy, o przestępczości i o tych, którzy powinni z nim walczyć, a nierzadko wcale nie są lepsi od własnych przeciwników. Tu wszyscy są umoczeni, kombinują, można ich przekupić, a potyczka z przestępczością odbywa się nierzadko na zasadzie zasłony dymnej: czasem jakieś płotki trzeba poświęcić, szczególnie gdy toczy się jakaś potyczka o poszerzenie wpływów, terytoriów.Ktoś chce zostać prokuratorem, ktoś inny utrzymać się na stanowisku głównego komendanta, a jeszcze ktoś inny marzy o stołku gubernatora - drabina, z której w każdej chwili można spaść, warto więc zadbać o to by mieć ludzi, którzy będą za nami stali, realizowali zadania na nasze zlecenie, realizowali prośby, choćby takie by zdyskredytować przeciwnika albo pozbyć się niewygodnego świadka, dowodów w sprawie. Media mogą sobie prowadzić własne śledztwa dziennikarskie, krzyczeć nagłówkami, a najwyżej podsunie im się jakiegoś kozła ofiarnego. Oto tło w jakim losy się akcja i tak naprawdę dzięki zrozumieniu tych mechanizmów prawdopodobnie lepiej ogarniemy to wszystko co losy się na naszych oczach: dziwne rozkazy, naciski przełożonych, zagubione teczki, utrudnianie śledztwa, czy wreszcie wkroczenie federalnych z grubymi armatami. Porucznik Dave Klein święty bynajmniej nie jest, lecz jednak czujemy, że to glina, w którym zachowały się jeszcze jakieś drobiny przyzwoitości. A może to instynkt nie pozwala mu porzucić sprawy w połowie? Ściga i w którymś momencie sam staje się ściganym. Seks. Władza. Pieniądze. Wokół tych trzech rzeczy wszystko u Ellroya się kręci, tym właśnie żyją jego bohaterowie. Stale w poczuciu zagrożenia, lecz i nie potrafiwszy zrezygnować, by mieć więcej i więcej. To właśnie tło, w jakim wszystko się dzieje, ten brudny realizm jest tu najciekawszy. Jeżeli już przyzwyczaimy się do stylu w jakim to jest napisane: surowego, chaotycznego, pełnego myśli, hasłowo zapisanych zdarzeń, ciężko później się od tego oderwać.

• Patrycja Olesiewicz

  2018-03-21

  L.A. Quartet to idealny cykl, wszystkie dotychczasowe tomy bardzo mi się podobały, a Biała gorączka jest idealnym zwieńczeniem tej udanej kryminalnej serii. James Ellroy pisze w specyficznym klimacie, co bardzo nieźle widać i w tej części cyklu. Mocne, pełne napięcia i obrazowe.

• Velma

  2018-03-21

  Biała gorączka zdecydowanie wyróżnia się na tle innych części serii L.A. Quartet. To tutaj Ellroy pokazał cały własny idealny styl, Biała gorączka jest kryminałem z napięciem, mocnym i intensywnym w wyrazie. Jeśli chodzi o ten gatunek to chciałoby się trafiać tylko na takie książki, tak perfekcyjnie napisane.