Recenzje

• janek1988GL

  2018-03-21

  Książka ebook jest ok. Nie mniej nie więcej. Chciałem kryminał i dostałem kryminał. Miała mi umilić czas i go umiliła. Nie oczekiwałem niczego więcej nad to. Niezła rozrywka i tyle. Polecam.

• Maadziuulekx3

  2018-03-21

  Niepożądane wspomnienia tak ciężko wymazać ze świadomości. Pomimo, że zostaną zakopane w najdalszych zakamarkach podświadomości, to któregoś dnia znajdą drogę, by przypomnieć o swoim istnieniu. Będą mącić, spędzać sen z powiek, usilnie niszczyć ułożony świat bohatera. Pozwolić im na dobre zawładnąć umysłem, czy na dobre tłumić wszystko w zarodku? A co, jeśli powtarzający się koszmar przeszłości, o której zapomniałaś, sprawia, że nie możesz zwyczajnie działać z niewyspania? Bezsenność- strach przed kolejnym powrotem do strasznego wydarzenia. Otrzymałam propozycję przeczytania książki pt.: Bezsenność. Zaintrygowała mnie nie tylko zagadkowym tytułem, ciekawą okładką, lecz także interesującym opisem. Zapowiadał emocjonujący thriller psychologiczny, więc czemu nie? Warto się prawdopodobnie w nim zagłębić? Przecież lubię bardzo takie klimaty, gdzie strach trzyma w własnych szponach, adrenalina towarzyszy na każdym kroku, wydarzenia wbijają w fotel, a emocje wylewają się z każdej strony, by uderzyć w czytelnika z podwójną siłą. Byłam bardzo pozytywnie nastawiona do lektury, sądziłam, że wciągnie mnie w własną opowieść, zapewni mi niezapomniane wrażenia. I tak było, przez jakiś czas. Potem niestety wszystko się posypało ponad czym ubolewam, ponieważ książka ebook nie jest zła, lecz spodziewałam się czegoś więcej, a nie przeciętnej powieści, którą czyta się od tak bez żadnych emocji. Początek dobry, bezsenność, powtarzający się sen, zastanawianie się dlaczego to wszystko się dzieje, jaki to ma cel. Jednak z biegiem czasu historia zaczęła mnie nużyć, usypiać. Zero działania, akcji, emocji. W pewnym momencie lektura tak mnie zaczęła denerwować, męczyć niepotrzebnymi wątkami, które się ciągnęły, że książkę odłożyłam na półkę, szczędząc sobie niepotrzebnych emocji i czasu, który mogłabym poświęcić na lepszą opowieść, która od początku do końca będzie mnie trzymać w szponach niewiedzy, stale rozwijającej się akcji, adrenaliny. W tej w lekturze zabrakło mi tych elementów. Śmierć, hipnoza, chęć poznania prawdy ani razu mnie nie zaskoczyły, nie podniosły ciśnienia. No po prostu nic, jakby wszystko spłynęło po mnie jak po kaczce. Nie tego oczekiwałam. Chciałam wejść w podświadomość bohaterki, poznać jej myśli, przeżycia, doznania. Stać się z nią częścią, jednak w tej opowieści czułam opór. Nie potrafiłam się zgrać z postacią. Stałam tak na uboczu, obserwując ze skwaszoną miną poczynania bohaterów jakich przedstawiła mi autorka. Opowieść czyta się nieźle i szybko. Pomysł przedstawienia historii również sądzę za plus, lecz spodziewałam się o dużo więcej. Chwilach, kiedy coś się działo, dla mnie nie miały wielkiego znaczenia, od tak zostało napisane, by coś wnieść do fabuły. Kreska zainteresowania wzrosła minimalnie, by zaraz opaść nie wzbudzając żadnych interesujących emocji. Emocje przyszły i zaraz odeszły. A ja potrzebuję dreszczyku emocji, głębokiej analizy psychologicznej głównego bohatera, dlaczego losy się tak a nie inaczej. A tutaj wszystko było dla mnie takie obojętne, bez polotu, jakiegokolwiek pazura, który wbiłby się we mnie nie pozwalając oderwać się od lektury. Kolejne epizody pochłania się szybko, ponieważ są nadzwyczaj krótkie, do tego mieszanie się teraźniejszości z przeszłością również jest ciekawe, jednak opowiadanie nie zachwyciła mnie tak, jak tego oczekiwałam. Nastawiłam się na arcydzieło, na historię inną od pozostałych, która zachwyci mnie pod każdym względem. Niestety tak wcale nie było, odebrała mi tylko chęci na zagłębianie się dalej. Odpuściłam sobie czytanie po połowie. Sądziłam, że jeszcze mnie czymś zachwyci, urzeknie. Niestety nie doczekałam się tego, pomimo, że lekturę czytałam grubo tydzień w chwilach wolnych od zajęć, albo podczas przerw. Kierowana ciekawością spojrzałam na ostatnią stronę i nie spodziewałam się takiego zakończenia, więc nie żałuje, że w takim momencie zakończyłam moją przygodę z czytaniem tej pozycji.

• Mozaika Literacka

  2018-03-21

  Trudności w zasypianiu, przedwczesne pobudki, a także zauważalnie zła jakość snu to najczęstsze objawy bezsenności. Męcząca dolegliwość dotyka wielu, nierzadko powodując niewyobrażalne zmęczenie albo znacznie pogorszony stan ducha, lecz szczęśliwie nie każdy musi dźwigać ciężar bezsennych nocy. Tak obrazuje tę przypadłość rzeczywistość, lecz literatura też nie pozostaje jej obojętna. Monika Siuda tytułem Bezsenność wkracza w zamgloną aurę sennej wegetacji i krok po kroku otwiera drzwi do sekretów z mrocznej przeszłości. Lidia Świeża walczy z nietypowym objawem bezsenności. Powodem jej nocnych pobudek okazuje się bowiem regularnie powracający koszmar, w którym jest małą dziewczynką. Dziewczyna nie potrafi zinterpretować obrazów swojej wyobraźni, a jej jedynym ratunkiem zdają się być nocne rozmowy z wirtualną znajomą Igą, która też ma kłopoty ze snem. Conocne zmagania z bezsennością zmieniają się w rutynę, do której ciężko się przyzwyczaić, lecz potok złych emocji dopiero zaczyna wylewać się na życie bohaterki. W drodze do pracy Lidia staje się bowiem świadkiem okrutnego morderstwa, którego ofiara, na chwilę przed śmiercią, przekazuje jej trapiącą wiadomość. Kim jest zabity i dlaczego pojawił się w życiu kobiety? Jakie znaczenie ma nurtujący Lidię koszmar? Ta historia daleka jest od utartych schematów. Monika Siuda kreatywnie wykorzystuje pokłady swojej wyobraźni, co dla odbiorcy oznacza sensownie zbudowaną fabułę. Zaproponowana zagadka od początku połyskuje świeżością, a wykreowana aura niepewności utrzymuje się niemalże do końca, utrzymując czytelnika w stanie regularnego zainteresowania mocno rozgałęzioną historią. Koszmar bohaterki miesza się tu zatem z zagadkowym morderstwem, lecz równoczesnym torem toczą się inne sceny, w których nie brakuje mrocznych wspomnień, osobliwych zachowań, a nawet zaślepionej niezbadaną ideą śmierci… Autorka otwiera bowiem obszerną przestrzeń, w której kolejno rozwija pozornie niezwiązane wątki. Czas jednak dynamicznie pokazuje, że zamiar ten jest celowy i całkiem zgrabnie przemyślany. Fabularne bogactwo otula umysł czytelnika i bezsprzecznie angażuje jego uwagę, a odpowiednio dostosowane tempo jedynie wzmacnia pozytywny odbiór kolejnych scen. Dodatkowym atutem okazują się również prosto przyswajalne i nadzwyczaj krótkie rozdziały, które pochłania się wręcz błyskawicznie. Cała recenzja na stronie: http://www.mozaikaliteracka.pl/2017/02/bezsennosc-monika-siuda-ty-o-czym-snisz.html