W powieści Bez wybaczenia miałam okazję poznać zupełnie nowe oblicze pani Ewy. Objawiła mi się już nie tylko jako uważna obserwatorka otoczającego nas świata, lecz też pisarka, która operując słowem, buduje napięcie i prowadzi czytelnika w świat pełen dramatyzmu i emocji. To nie ten sam spokojny świat, w jaki zagłębiamy się powoli, zaczytując jej powieściami obyczajowymi. Tutaj autorka nas nie oszczędza, wrzuca nas na głęboką wodę, by następnie prowadzić przez kolejne rozdziały i pogłębiać nasz niepokój. Tak, niepokój, który odczuwamy na myśl, że inna ludzka istota jest zdolna do takiego okrucieństwa.Ewa Ostrowska odsłania w Bez przebaczenia ciemną stronę ludzkiej duszy i sprawia, że odczuwamy strach, napięcie, pragniemy sprawiedliwości. Od samego początku wiemy, kto dopuścił się zbrodni, lecz to ani o jotę nie umniejsza wymowy tej książki. W tym wypadku ważniejszym zapytaniem nie jest "kto", lecz "dlaczego" i "czy poniesie karę". Kiedy stajemy u progu tej historii, wydaje nam się tą wątpliwym, znamy przecież realia tego miejsca i zwyczaje mieszkających w nim ludzi. Oczekujemy jednak sprawiedliwości. My, czytelnicy. Czy zostanie wymierzona? Czy przyjdzie ze strony, z której się spodziewamy?Bez przezbaczenia to opowieść trzymająca w napięciu do samego końca, co jest jej dużym atutem. Jednak nie jedynym. Na uwagę zasługują także bohaterowie Ewy Ostrowskiej, którzy są dopracowani w najmniejszych szczegółach, posiadają własne dusze, przyzwyczajenia, codzienne troski. Autorka dużo uwagi poświęciła postaciom poniekąd drugoplanowym, a jednak wyjątkowo ważnym: matkom ofiar. Te cierpiące kobiety, ich strach, rozpacz, nadzieja, szaleństwo - niezwykle poruszają czytelnika i przypominają, że ofiarą nie staje się tylko zamordowany, lecz także jego cierpiąca rodzina.Polecam tę opowieść z całym przekonaniem, jednak zastrzegam, że nie jest ona odpowiednia dla wrażliwców. Pani Ewa nie szafuje okrucieństwem, lecz także i nie umniejsza go. Wszystko jest bardzo realnie opisywane i nie pozostawie fantazji wielkiego pola do popisu. Czytając tę powieść, oglądamy w głowie film. Momentami bardzo brutalny, lecz też przejmująco smutny, momentami wzruszający, a przede wszystkim wstrząsający.