Recenzje

• Gandalfka

  2018-03-20

  https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2018/03/mezczyzna-musi-dotrzymywac-raz-danego.html Książka ebook niesie za sobą przesłanie, które można wyczytać pomiędzy wierszami. „Bez pożegnania” pokazuje, że związek wcale nie jest łatwym chlebem i najistotniejsza jest szczera rozmowa. Prawdziwa szczera rozmowa o problemach i wątpliwościach. Prezentuje nam, że życie nie zawsze jest proste i idealne, tak jak to sobie wymarzyliśmy, że czasami trzeba przejść przez niezłe bagno, żeby chwycić w ręce to, czego tak bardzo pragnęliśmy. Kończąc muszę przyznać, że „Bez pożegnania” to cudowna opowieść. O życiu, miłości, rodzinie i prawdzie. Cudowna w własnej prostocie i jednocześnie w tym jak bardzo jest prawdziwa. Niszcząca serce Czytelnika, żeby je później posklejać i zniszczyć ponownie. Nie jest łatwa, lecz skłania do myślenia. Jeżeli wszystkie ksiażki Sheridan są w podobnych klimatach z olbrzymimi emocjami, to z pewnością te trzy, które leżą na stosie wstydu niedługo zostaną przeczytane.

• Wąchając książki

  2018-03-20

  Czasem wydaje się, że niemalże wszystkie motywy i wątki zostały już w romansach wykorzystane. I możliwe, że tak się stało, dlatego również w tym gatunku nie liczy się, a przynajmniej nie powinna się liczyć, tak bardzo sama oryginalność fabuły, lecz raczej uczucia i emocje towarzyszące bohaterom. Czyż miłość i zawiść nie są największymi wrogami i sprzymierzeńcami ludzi? Twórczość Sheridan jest niemalże całkowicie przesiąknięta wszelakiej maści emocjami i było tak od samego początku, kiedy tylko zaczęłam czytać jej książki. Jak do tej pory to właśnie „Bez pożegnania” bezsprzecznie wygrywa pojedynek. Kierując się opisem z tyłu książki, nie znajdziecie za dużo słów zachęty i myślę, że jest to nawet dobre posunięcie, bo najlepiej czytać tę opowieść w pełnym zaskoczeniu i niewiedzy. Nie da się ukryć, że jest to jedna z najbardziej poruszających historii, lecz też jedna z doroślejszych ebooków z młodymi bohaterami, którą miałam okazję przeczytać. Lia jest stosunkowo młodziutką osobą, która musi walczyć nie tylko o miejsce do spania, edukację, lecz też o miłość, nie tylko tą romantyczną. Uważam, że ta postać jest na własny sposób dramatyczna i chociaż w koniec końców odzyskuje spokój ducha, to nie można jej nie współczuć na każdym kroku. Wielokrotnie byłam oburzona zachowaniem najbliższych i dalszych dla niej postaci, jednakże myślę, że w tej kwestii dużą rolę odegrali dorośli, którzy przecież powinni świecić przykładem. Tak naprawdę z bliźniaków łatwiej, chociaż autorka prawdopodobnie usiłuje nas przekonać, że jednak nie, jest polubić Prestona. Jest on cichy i poważny, można na nim polegać. Właściwie w niektórych przypadkach można pokusić się o stwierdzenie, że ma serce na dłoni. Co do Cole'a, to prawdopodobnie na jego postać wiecznie przymykałam oko. Trochę irytował, lecz ogólnie był mi raczej obojętny. Typ zabawnego, ironicznego chłopaczka, któremu wszystko uchodzi na sucho, a jeśli nie, to zajmie się tym ktoś inny. Wątek z tą dwójką facetów był naprawdę ciekawy, chociaż nie spodziewałam się takiego rozwinięcia. Powieści Mii Sheridan mają w sobie to coś, co tak bardzo uwielbiam w romansach. „Bez pożegnania” jest historią bardzo dojrzałą, lecz zarazem dziecinnie naiwną. Zdecydowanie przoduje ból, zagubienie i niepewność, od czego aż serce boli. Bohaterowie uczą się radzić sobie z tragiczną rzeczywistością, lecz też ufać sobie nawzajem, co nie zawsze im wychodzi. Myślę, że jest to nie tyle fantastyczna przygoda, co oderwanie się na chwilę, chociażby krótką, od codziennych kłopotów i zagłębienie się w świat prawdziwej, niewinnej miłości, która rozkwitała przez dużo lat i napotkała dużo problemów, które zaowocowały naprawdę silnym i niepowtarzalnym uczuciem. Lecz też przeczytacie w niej o bólu, próbie odnalezienia siebie i potyczki z rzeczywistością, która czasami bywa aż zbyt okrutna. https://wachajac-ksiazki.blogspot.com/2018/03/bez-pozegnania-mia-sheridan.html

• Izabela

  2018-03-20

  Idealna książka ebook

• werka777

  2018-03-20

  Lia wychowywała się u boku bliźniaków - Prestona i Cole’a, synów nieźle prosperującego farmera, dostrzegając w nich coś więcej, niż bratnie dusze. Szykanowana córka ubogiej imigrantki miłowała jednego z nich i nie przemienił tego upływający czas. Obietnica, noc zapomnienia, wypadek i rozstanie. Życie przygotowało dla nich zawiły scenariusz. Zakochani w sobie wzajemnie ludzie, choć młodzi, poznali gorzki smak rzeczywistości i destrukcyjnych uczuć. Czy dostaną od losu drugą szansę? Mia Sheridan już nieraz udowadniała, że nie boi się stawiać na bohaterów z krwi i kości, nieobawiających się ciężkiej pracy. Rezygnując z tych wypacykowanych, wypielęgnowanych, siedzących w biurach i zarabiających kokosy, wprowadza na pierwszy plan postaci ciepłe, znające życie od podeszewki, dzięki czemu unika naciąganych dramatów przeszłości. Tak było i tym razem. Mamy więc kontrast postaci, ubogą i wyśmiewaną ze względu na pochodzenie Lię a także opiekuńczego i czułego syna farmera, którzy wraz z biegiem czasu dorastają, nie tracąc ani krzty osobistego uroku. Kupiłam zaoferowany przez autorkę duet następny raz. Choć nie jest to mój ulubiony zbiór bohaterów ebooków Mii, i on i ona nie szczędzili mi wrażeń, emocji a także pragnienia wejścia w głąb ich umysłu i historii. Oczywistym faktem jest to, że „Bez pożegnania” wpisuje się w ramy literatury kobiecej, romansu. Jest tutaj stonowana doza namiętności, są czułe gesty i cudowne słowa. Autorka, pisząc o miłości, skupia się raczej na uczuciach, aniżeli aspektach fizycznych, co akurat mnie z pewnością przekonuje. Nie brak wyczuwalnej chemii między postaciami, jednak nie jest to jedyny wątek powieści. Wyczuwalnym i towarzyszącym całej historii fragmentem jest pochodzenie bohaterki, szykanowanie ze względu na pochodzenie. Córka ubogiej, meksykańskiej imigrantki spotyka się z fałszywymi i niesłusznymi komentarzami, które unaoczniają czytelnikowi jak niesprawiedliwi w ocenie bywają ludzie. W tle powieści sielskie krajobrazy, rozciągające się pola czy stodoła, w której urządzana jest impreza. Były już winnice, była kopalnia, teraz jest ciężka praca na farmie. Uwielbiam takie powieściowe klimaty, więc na pewno nie jestem zawiedziona. Książki Mii Sheridan cenię za wiarygodny wydźwięk, za przekonujących bohaterów, za wrażenia, które nie pozwalają mi tylko przypatrywać się poczynaniom bohaterów, lecz skłaniają mnie do emocjonalnego zaangażowania. Tutaj tego nie zabrakło. „Bez pożegnania” nie zostanie moją ulubioną powieścią autorki, lecz to stale bardzo niezła historia, książka, którą pochłonęłam w jeden dzień. Zalecam romantyczkom i czytelniczkom szukającym pełnych ciepła i wrażliwości, a zarazem męskich bohaterów. https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2018/03/bez-pozegnania-mia-sheridan-trudne.html

• Weronika Cz.

  2018-03-20

  TEKST Z BLOGA: http://weronikarecenzuje.blogspot.com/2018/03/recenzja-mia-sheridan-bez-pozegnania.html "Bez Pożegnania" to dziesiąta książka ebook z serii "Sign of Love", siódma, która pojawiła się na polskim rynku. Jeśli nie jesteście zaznajomieni z innymi historiami, nie ma cię czym zamartwiać, ponieważ nie mają one ze sobą nic wspólnego. Każda opiera się na innej legendzie o znaku zodiaku, a tym razem Mia Sheridan napisała opowieść inspirowaną legendą o Bliźniętach. Wydaje się, że książki Sheridan mają wszystko co kocham w tym gatunku. Świetnych bohaterów. Poruszającą i łamiącą serce historię. Inspirujące przesłanie. Piękną, wzruszającą historię miłosną. I chociaż wiem, że nieważne co będę czytać i wszystko co wyjdzie spod jej pióra pokocham, to zawsze udaje mi się znaleźć coś, co sprawia, że jeszcze mocniej kocham tę autorkę. Z każdą kolejną książką Sheridan wspina się na szczeblu mojego uwielbienia i dlatego również tak duże znaczenie mają dla mnie jej powieści. Pokochałam Lię bardzo mocno za jej charakter. Myślę, że to dlatego, że w tak wielu aspektach przypomina mi mnie samą, chociaż w wielu także się różnimy. Jest osobą, która trzyma się samotnie, bo nie chce być ciężarem dla innych. Czuje się niekochana przez matkę, która nazywa ją pomiotem szatana, jako, że narodziła się w wyniku brutalnego gwałtu. Inna przez własne pochodzenie czuje, że nigdzie nie przynależy, a spokój odnajduje jedynie na farmie Sawyerów. Uwielbiam to, jaką zmianę przechodzi w ciągu całej historii. Poznajemy ją jako młodą dziewczynkę, która szuka akceptacji u nieznajomych chłopców, obserwujemy jak zmienia się w młodą kobietę i usiłuje odnaleźć się w życiu, jak sięga dna i popada w depresję, a później powstaje i staje się silną, wspaniałą kobietą. Natomiast Preston i Cole, chociaż bliźniacy, są własnymi całkowitymi przeciwieństwami. Preston spogląda na świat poważnie, jego spojrzenie przenika każdy zakamarek duszy. A to jego ogromne serce, opiekuńczość i honor sprawiły, że moje serducho rozpływało się w zachwycie. Cole to marzyciel, nie przejmował się ciężkimi sprawami, był wielbiony przez wszystkich za własne lekkie podejście do życia. Żałuję, że miałam tak mało czasu, żeby poznać jego postać. Dane mi było go obserwować jedynie jako młodego człowieka, który popełnił kilka głupich błędów. I chociaż autorka pozostawiła dużo niedokończonych spraw dotyczących jego postaci (nie w tym sensie, że o nim zapomniała... dowiecie się, kiedy przeczytacie) to jednak był to Sawyer, a ja od razu pokochałam tych braci. Muszę tu też wspomnieć o matce Lii. Na początku może się wydawać, że jest okropną matką, lecz z czasem autorka maluje nam zupełnie inne oblicze i daje nam szanse na zrozumienie, co stoi za jej przykrym zachowaniem. Chociaż nie zaakceptowałam tego, jak przez lata traktowała Lię, tak udało mi się ją zrozumieć, a nawet jej współczuć. Cieszę się, że nawet ona zaznała spokoju w swoim życiu, ponieważ na koniec okazało się, że wcale nie była okropną dziewczyną - po prostu miała przykre, ciężkie doświadczenia i w pewnym momencie zgubiła własne serce i duszę. Autorka jest mistrzynią w tworzeniu świata, w którym czytelnik się zatraca i całkowicie odcina od rzeczywistości. Oddałam się całkowicie, czytając "Bez Pożegnania". Zarwałam nie tylko nockę, lecz oddałam całą siebie. Mia Sheridan znowu wzięła moje serce w garść, ścisnęła je, połamała na kawałki, a później poskładała na nowo. To następna opowieść o dwójce ludzi, którzy są sobie przeznaczeni. Od razu pokochałam Lię i Prestona, nawet wtedy, kiedy byli dzieciakami. Ich miłość czułam całą sobą i wielokrotnie płakałam, śmiałam się, a nawet ściskałam dłoń na sercu, jakbym mogła jakoś złagodzić ból, który czułam razem z bohaterami. Całe urok w tej historii tkwi w ich miłości, która chociaż przysporzyła dużo cierpienia, to pielęgnowana przyniosła nadzieję i szczęście. "Bez Pożegnania" to druzgocąca historia o wiecznej miłości, która trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Przynosi żal, łzy, śmiech, złamane serce i nadzieję. Słowa Sheridan kreują świat, w którym czytelnik znika na godziny, a po zakończeniu lektury zostaje z poturbowanym sercem, lecz także olbrzymim uśmiechem na twarzy i łzami w oczach. Przenikają przez strony książki, proste, a zarazem piękne. Prawdopodobnie nie muszę nawet pisać, że książkę polecam, ponieważ według mnie powieści Mii Sheridan powinien przeczytać każdy, kto szuka dobrego romansu.