Recenzje

• Magdalena Senderowicz

  2018-03-20

  H.P. Lovecraft – autor, o którym słyszał prawdopodobnie każdy. Niezależnie od tego, czy wielbi powieści grozy, czy również nie, nazwisko to stało się w pewnym sensie ikoną. Oczywiście każdemu na myśl momentalnie przychodzi Cthulhu, najbardziej słynne bóstwo wykreowane przez autora, lecz przecież nie samymi mackami człowiek żyje, prawda? Choć oczywiście Duży Przedwieczny stanowi ważny fragment twórczości Lovecrafta, tak w jego opowiadaniach i innych dziełach można doświadczyć wielu innych aspektów. Bestia w jaskini i inne opowiadania to potężny, naprawdę olbrzymi i prześlicznie wydany zestaw historii, które narodziły się w głowie autora. I wierzcie mi, gdy czasami biorę się za jego dzieła, to zaczynam się zastanawiać, co jest z tym człowiekiem nie tak? Jeżeli to wszystko rozgrywa się w jego głowie, a on później w tak dosadny sposób potrafi to przekazać czytelnikom, to osobiście odczuwam pewien lęk. Ponieważ wiecie, uwielbiam grozę, lubię strach, kocham gotyk i mroczne klimaty, lecz jak sobie pomyślę, że w mojej głowie miałyby one zagościć na stałe, to czuję się nieco nieswojo. Podobnie jak w trakcie lektury Lovecrafta. Zawsze mam spore trudności w pisaniu opinii na temat zbioru opowiadań, a właściwie to muszę przyznać, że bardzo rzadko po takowe sięgam. Lovecraft jest jednym z tych wyjątków, których dzieła biorę w ciemno. Poza tym nie wyobrażałam sobie sytuacji, w której zabrakłoby tej pięknie wydanej książki na mojej półce. Pokazuje się naprawdę wspaniale, wręcz majestatycznie. Styl Lovecrafta jest dosyć charakterystyczny i wydaje mi się, że jedni to uwielbiają, a inni czują się zniechęceni. Nie wiem, czy zniechęcenie to może minąć z czasem, ponieważ trzeba przyznać, że takie klimaty po prostu trzeba lubić. Trzeba umieć się w tym odnaleźć, zrozumieć specyfikę i może nawet nieco dać się ponieść wszystkiemu, co proponuje autor. Nie jestem w stanie napisać, że książkę tę czyta się szybko, lekko i przyjemnie, ponieważ to nie ten typ literatury. Osobiście uważam, że twórczość Lovecrafta to nie ten typ, który czyta myśląc o niebieskich migdałach. Biorąc pod uwagę, że zabrałam się za opowiadania, to stopniowo je sobie dawkowałam – czytałam po 2 czy 3 dziennie, choć któregoś dnia przepadłam na dłużej. Muszę przyznać, że spodobało mi się to chwilowe oderwanie od rzeczywistości i chłonęłam opowieść za opowiadaniem. A gdy w jednym z nich pojawił się motyw Starożytnego Egiptu, to już w ogóle nie chciałam odkładać tej książki. Mimo wszystko wolę ocenić ten zestaw jako całość, ponieważ nie przepadam za opisywaniem każdego opowiadania z osobna. Ponieważ czy miałoby to w ogóle sens? W moim odczuciu nie, zwłaszcza, że fantazja i pomysłowość tego autora nie znają granic. Groza, starożytne rytuały, lęk, strach, inne wymiary i dziwaczne potwory – tego wszystkiego możecie doświadczyć w twórczości H.P. Lovecrafta i gwarantuję Wam, że nigdzie indziej nie spotkacie się z czymś takim. Nigdzie nie znajdziecie takich opisów, takiego klimatu, tej atmosfery i lekkiej psychozy, bowiem Lovecraft włożył w to całe własne serce. Jego umysł jest z jednej strony przerażający, a z drugiej fascynujący i znajduje to świetne odzwierciedlenie w jego opowieściach. www.bookeaterreality.blogspot.com

• podróżdokrainyksiążek

  2018-03-20

  Zestaw opowiadań jednego z najlepszych pisarzów horrorów XX w. powraca w świeżym wydaniu, okraszonej prześwietna klimatyczna okładka nawiązująca doskonale do treści, jaką trzyma cała książka. Powieści samego Lovecrafta trzymają zawsze w napięciu pełnej grozy przeszywającej na końcu aż do szpiku kości. Znajdziemy tutaj powieści pisarza, które zabierają nas do świata pełnego czarnej magi, klimatu tak ponurego i strasznego świata, prezentując nam tym nieoceniony i jedyny w swoim rodzaju niepowtarzalny świat. Od małego Lovecraft wykazywał coraz większe zainteresowanie co do lektur, które sam jego dziadek podsycił. Sprawiło to, że teraz gdy czytamy jego opowiadania, niektórzy z czytelników określają je mianem najlepszych opowiadań grozy. Na których bazie nawet sam Stephen King przyznał, że inspirował się nimi, pisząc własne książki, co także prezentuje nam, jak duże naprawdę musiały być dzieła. Każda z powieści w tej książce pdf jest wciągającym tekstem, który czyta się, czując się duży dreszcz grozy przez cały czas, a wszystkie one tworzą jedną całość, dzięki czemu czyta się je łatwo. To jak twórca pisał, niejednokrotnie widać czytając jego lektury, każda z nich stoi na wysokim poziomie. Dlatego warto sięgnąć po ten zbiór, zobaczyć, przekonać się, że to, co wykreował ten mężczyzna, jest czymś niezapomnianym i niejednokrotnie przebijającym współczesne nawet horrory. Gdy zaś on sam własną inspirację czerpał niejednokrotnie ze własnych koszmarów. Wiec co może być groźniejsze niż przelane sny na kartkę tak wybitnego pisarza?

• Wkp

  2018-03-20

  KOSZMARY W GŁOWIE LOVECRAFTA Miłować horrory, cenić literaturę z dreszczykiem, a nie znać twórczości Lovecrafta po prostu nie wypada. To w końcu jeden z najistotniejszych i jednocześnie najlepszych pisarzy, mających duży wpływ nie tylko na gatunek, lecz i kulturę popularną. Wprawdzie od jego śmierci minęło już osiemdziesiąt lat, a na rynku pojawiło się mnóstwo świetnych autorów literackiej grozy, którzy zdobyli międzynarodową sławę i sami stali się wzorami do naśladowania, ale Lovecraft stale pozostaje jednym z niedoścignionych mistrzów. I tak samo jak przed laty – porusza, emocjonuje, wywołuje napięcie i burzy spokój czytelnika, w niepozorny sposób zasiewając w jego głowie ziarno prawdziwego koszmaru. Szukać wątku przewodniego w niniejszym zbiorze, jak i w każdym innym Lovecrafta, nie ma większego sensu. Ponieważ czy prastara groza wkraczająca do naszej codzienności w pozornie niewinny sposób może być wątkiem samym w sobie? Jest za to coś, co łączy – jeśli nie całą twórczość pisarza z Providence, to na pewno lwią jej element – mitologia Cthulhu. Mitologia opowiadająca o przedwiecznych bytach, czasem nazywanych bogami(choć bardziej pasowałoby do nich jakieś demoniczne określenie), które pochodzą z kosmosu. Ich wygląd przeczy wszystkiemu, co uznajemy za normalne, ich budowa daleka jest od zgodności ze znaną nam biologią, a ich obecność nie przynosi ze sobą niczego dobrego. Groza starsza niż ludzkość stale budzi lęk, pradawna, zapomniana, lecz również zakazana wiedza wychodzi na jaw, wywołując prawdziwy koszmar, a człowiek, choć dominujący obecnie na Ziemi, wydaje się taki nieistotny względem potęg, z jakimi musi się mierzyć. Dużo można powiedzieć o twórczości Lovecrafta, oczywiście głównie dobrego, lecz wszystko to i tak będzie sprowadzać się do jednego. Ponieważ czy skupimy się na chwaleniu pomysłów samotnika z Providence, czy również na jego stylu albo prowadzeniu poszczególnych historii, sednem i tak pozostanie realizm. Siła przekonywania, z jaką twórca serwuje nam własne nawet najbardziej nieprawdopodobne rzeczy. Starczy przyjrzeć się chociażby samemu wyglądowi stworzeń z jego mitologii, a dokładniej temu najistotniejszemu i najsłynniejszemu ich przedstawicielowi, Cthulhu. Głowa ośmiornicy, smocze skrzydła, ciało o nie do końca wyraźnych kształtach, lecz z rękami o długich pazurach… Gdyby takie stworzenie omówił ktoś inny, wyszłoby śmiesznie – Stephen king, który mocno inspirował się Lovcraftem i wielokrotnie usiłował podobnych zabiegów, jest tego najlepszym przykładem – tymczasem w tym przypadku nie tylko nie brzmi to śmiesznie, lecz wręcz budzi niepokój. Wszystko to oczywiście zasługa realizmu. Lovecraft pisze o własnych dziwnych wizjach z takim przekonaniem, że czytelnik nie jest w stanie ich zanegować. Na dodatek zamiast uprawiać jakąś wymyślną literaturę (choć kwiecistości opisów nie sposób mu odmówić), proponuje stosunkowo proste, lecz w tej prostocie konsekwentne opowieści z gatunku tych, jakie snuje się nocami przy ognisku. To także dodaje im prawdziwości, a fakt, że pisarz wplata we wszystko „fakty” historyczne, tylko intensyfikuje doznania. Jakie teksty wchodzą w skład tego zbioru? Bardzo różne, w tym „Zagłada Sarnathu”, „Alchemik”, „Poza murem snu”, „Koty Ultharu”, „Ogar”, „Zimno”, „Przez bramy srebrnego klucza”, „Dziwny wysoki dom wśród mgieł”, „Grobowiec”, „Biały statek” i jedno z moich ulubionych opowiadań Lovecrafta, „Sny w domu wiedźmy”. Szczególnym sentymentem darzę je choćby dlatego, że pierwszą powieścią grozy, jaką przeczytałem, byli „Drapieżcy”, Mastertonowska odsłona tego właśnie tekstu. Wszystkie opowieści jednak trzymają podobny, bardzo wysoki poziom, urzekają, zachwycają, wciągają i pobudzają wyobraźnię. Nieważne ile razy się je czyta. Warto więc sięgnąć po ten zestaw – czy znacie już te teksty, czy również dopiero pragnęlibyście zacząć własną przygodę z Lovcraftem.

• s.oberbek

  2018-03-20

  Niesamowita , Lovecraft to mistrz aż ciężko uwierzyć że pisane to było tak dawno temu . Każdy wielbiciel dreszczyków powinien zapoznać się z jego utworami

• Fantasy-Bestiarium

  2018-03-20

  „Bestia w jaskini i inne opowiadania” jest kolejnym arcyciekawym zestawem opowiadań, pióra Howarda Phillipsa Lovecrafta. Twórca stał się niezaprzeczalnie ikoną kultury popularnej, najwybitniejszym amerykańskim pisarzem grozy XX wieku. Dzieła Samotnika z Providence zabierają czytelników do mrocznego świata, przepełnionego czarną magią, odstręczającymi rytuałami i pradawnym złem. Niniejszy zestaw opowiadań zabiera nas po raz następny do tego plugawego miejsca, które tętni przedwieczną, plugawą grozą. W skład tego porywającego zbioru wchodzą jedne z najlepszych tekstów autora. Mitologia Cthulhu nieustanna się już niemalże kultowa, a twórca stworzył dzieła tak porywające i straszne, że zapadają w pamięci czytelnika na bardzo długi czas. W zbiorze tym moją uwagę przykuły opowiadania: Zagłada Sarnathu (The Doom That Came to Sarnath, 1919), Pełzający chaos (The Crawling Chaos, 1921) a także Świątynia. Manuskrypt odnaleziony u wybrzeży Jukatanu (The Temple, 1920). Howard Phillips Lovecraft doszlifował własne teksty, niemalże do perfekcji sprawiając tym samym, że czyta się je z dużą przyjemnością. Tytułowe opowieść Bestia w jaskini (The Beast in the Cave, 1905) też wciągnęło mnie od pierwszej do ostatniej stron, sprawiając, że z pewnością nie raz jeszcze sięgnę po kolejne niesamowite opowieści spod pióra Samotnika z Providence. Lovecraft pisał ze straceńczą nonszalancją, przenosząc własnych czytelników do obmierzłego świata opanowanego przez straszliwą grozę. Twórca nigdy nie doczekał się własnego nazwiska na okładce książki. Dlatego z pewnością wielce by się zaskoczył choćby tą publikacją, wydaną z takim pietyzmem. Lovecraft był przyjacielem po piórze innego znamienitego autora, Roberta E. Howarda. Pisarza, który stworzył pomiędzy innymi postacie Conana, Solomona Kane'a, Rudowłosej Sonii i innych trudnych bohaterów. Jeden był ojcem opowieści grozy, a drugi magi i miecza. Stephen King nie raz podkreślał, że olbrzymią inspiracją były dla niego opowiadania Love­crafta. Pozycja ta jest obowiązkowa dla fanów pisarstwa autora a także dla wielbicieli rasowych opowieści grozy. „Bestia w jaskini i inne opowiadania” zasługuje na duży plus, w szczególności za cudowne wydanie i wierny przekład przedstawionych tekstów. Styl opowiadań jest bezbożny, straszny i pierwotny, jednak jak najbardziej godny poznania, umiejący wzbudzić prawdziwą, dogłębną grozę i lęk. To opasłe tomiszcze jest wyjątkowo różnorodne i bogate w interesujące teksty, umiejące przestraszyć, aż do szpiku kości. Polecam. http://fantasy-bestiarium.blogspot.com/2017/11/bestia-w-jaskini-i-inne-opowiadania.html