Charlaine Harris to sześćdziesięcioczteroletnia dziewczyna pochodzenia amerykańskiego. Jej twórczość sięga lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Swą karierę zaczynała pisząc poezje, jednak po studiach zdecydowała się na pisanie powieści. Dziewczyna nieustanna się sławna dzięki bestselerowemu cyklowi ebooków The Southern Vampire Mysteries, na podstawie którego powstał serial „Czysta krew”.„Łatwo przyszło, prosto poszło” to już szósta opowieść z cyklu o przygodach Aurory Teagarden. Były już morderstwa wśród wielbicieli znanych spraw kryminalnych, spadek z pewną niewygodną tajemnicą w środku i kotem, zagadkowy zgon w jednym ze sprzedawanych przez bohaterkę domów, wyciąganie brudów z przeszłości przyszłego męża i następny dom owiany tajemnicą a także trup spadający z nieba. Tym razem Roe przyszło się zmierzyć z opieką ponad niemowlakiem.Od dłuższego czasu w życiu Aurory nie działo się nic nadzwyczajnego i można by pomyśleć, że wreszcie wszystko się ustabilizowało. Nic bardziej mylnego. Pewnego dnia do jej domu przybywa siostrzenica jej męża. Okazuje się, że Regina ma małe dziecko, o którym nikt nic nie wiedział. W Lawrencton, ktoś odurza narkotykami nieświadomych tego ludzi, młoda mama znika zostawiając kilkutygodniowego synka, a na schodach domu Aurory leży martwe ciało męża Reginy. Bohaterka po raz następny stara się rozwikłać zagadkę.Jestem olbrzymią wielbicielką tej serii i każdą element czytam z zapartym tchem. Żadna z powieści należących do cyklu nie równa się z pierwszą, która była najlepsza, lecz mimo wszystko bardzo miło się czyta o losach przesympatycznej, uroczej, niezdarnej bibliotekarki. Jest to klasyczny kobiecy kryminał napisany w stylu retro, w który wpleciony został nieprzytłaczający poboczny wątek miłosny i nuta humoru. Można po nią sięgnąć nie czytając innych części, lecz zalecam przeczytać serię od początku. W fabułę dyskretnie wprowadzone zostały tłumaczenia odnoszące się do poprzednich przygód. Nie są to rozległe opisy, a jedynie kilka zdań pomagających odnaleźć się czytelnikowi w sytuacji. Żałuję tylko, że książki te są tak krótkie. Liczą około trzystu stron każda. Tym razem miałam wrażenie, że zabrakło trochę akcji. Moim zdaniem autorka bardziej skupiła się na perypetiach małego Haydena, który w udany sposób namieszał w życiu dziewczyny nie mającej wcześniej do czynienia z dzieckiem a także na jej uczuciach do męża, które zostały wystawione na próbę, niż zbrodnią i intrygą. Aurora jest w pewnym stopniu moją idolką, o czym już kiedyś wspomniałam. Uwielbiam ją za jej temperament, piękno i dobre serce. To niemożliwe by jedna osoba tyle razy wpadała w kłopoty i widziała na swoje oczy tule zwłok, a jednak. Wspomnę również, że to nie koniec jej przygód. Seria liczy osiem książek, z czego wynika, że jeszcze dwie ukażą się w polskim wydaniu. Będę na pewno z niecierpliwością czekała. Z przyjemnością zachęcam dziewczyny to zapoznania się z pozycją, choć myślę, że i niejeden facet pokusiłby się o rzucenie oka na fabułę. Jest to jedna z tych książek, które czyta się w jeden wieczór. Nie tylko ze względu na rozmiar, lecz również na wciągający charakter. Sekret jest, akcja jest, specyficzni bohaterowie są. Nic więcej nie potrzeba!Na koniec chciałabym dodać iż seria ma ciekawą szatę graficzną, zachęcającą do zapoznania się z treścią. Jest mroczna i tajemnicza. Zdecydowanie w kolorach odpowiednich dla kryminału. Duży plus dla wydawnictwa!