Upload dokumentów - promocja książek - darmowy hosting pdf - czytaj fragmenty
Asztawakragita czyli pieśń Asztawakry to indyjski dydaktyczny poemat filozoficzny, nauczający w duchu systemu adwaita wedanty, że jedyną wartością wyzwalającą człowieka jest poznanie. Poemat ten, skomponowany w stylu humanistycznym, jest równocześnie wysokiej klasy dziełem literackim. Twórca poematu jest anonimowy. Utwór pochodzi chyba z XIV wieku.Religijno-filozoficzny poemat został ujęty w postać dialogu pomiędzy mędrcem Asztawakrą a jego uczniem, legendarnym królem Dżanką. Toczy się wokół dwóch zasadniczych problemów: poznania i wyzwolenia. Poznanie, które osiąga się wraz z odkryciem prawdy, prowadzi do wyzwolenia, jakie daje joga. Wyzwolenie zaś jest specyficznym rodzajem szczęścia.Tekst składa się z 21 pieśni tłumaczonych z sanskryckiego poematu z XIII wieku. Przekład został poprzedzony wstępem i przypisami Marii Marioli Wüthrich-Sarnowskiej a także opatrzony słowniczkiem.Książka szczególnie ciekawa dla studentów orientalistyki, filozofii i kulturoznawstwa.
Szczegóły | |
---|---|
Tytuł | Asztawakragita. Tajemnica jogi poznania |
Autor: | Opracowanie zbiorowe |
Rozszerzenie: | brak |
Język wydania: | polski |
Ilość stron: | |
Wydawnictwo: | Wydawnictwo Naukowe PWN |
Rok wydania: | 2011 |
Tytuł | Data Dodania | Rozmiar |
---|
PDF Upload - Zapytania o Książki - Dokumenty © 2018 - Wszystkie prawa zastrzeżone.
Recenzje
Dla zainteresowanych filozofię jogi, studentów indologi i kulturoznawstwa.Polecam
Smukła książeczka, z dobrym a także informatywnym wstępem; treść właściwa pisana wierszem. Poemat filozoficzny anonimowego indyjskiego autora, traktujący o percepcji rzeczywistości w kategoriach Jedni. Pewne stwierdzenia w lekturze zawarte mogą okazać się szokujące dla czytelnika zaklinowanego w judeochrześcijańskim światopoglądzie. Warto zapoznać się z tym, co ta pozycja ma do oznajmienia; dla mnie wyraża fundamentalne przesłanie dotyczące egzystencji człowieka jako istoty świadomej. Przypadła mi do gustu bardziej niż Bhagawadgita, której jedno z tłumaczeń na mowa polski posiadam. Słabym punktem Asztawakragity jest epizod pierwszy - twórca albo autorzy widocznie na tym etapie nabierają dopiero tempa, formułują wizję dzieła, krzeszą ogień twórczy. Pomijając tę partię tekstu, utwór zasługuje na uznanie w kategoriach woluminów fundamentalnych dla ludzkiego poznania. Najwyższa ocena. Warto przy okazji wyposażyć czytelnika w pewien warunek: Pieśń Asztawakry wypada czytać jako monolog; wewnętrzny dialog jednego podmiotu. Dialog odrębnych bytów jest złudzeniem. Zapytanie brzmi: jaką rolę odgrywa to złudzenie w procesie powstawania świata?