Nieczęsto sięgam po biografie. Jest to zdecydowanie jeden z najrzadziej czytanych przeze mnie gatunków literatury. Czasem jednak jakaś postać zainteresuje mnie na tyle, iż mam ochotę dowiedzieć się o niej więcej. W ten właśnie sposób w moje ręce trafiła autobiografia Richarda Dawkinsa "Apetyt na cuda".Dopóki nie sięgnęłam po wspomnienia Richarda Dawkinsa, nie zdawałam sobie sprawy, jak minimalna jest moja wiedza na jego temat. Czytałam "Boga urojonego", widziałam kilka jego filmów dokumentalnych o religii a także nagrania wykładów o ewolucji i to by było na tyle. Nie miałam pojęcia, jak ułożyły się jego ścieżki życiowe. Nawet w najmniejszym stopniu nie przypuszczałam, że już od młodszych lat prowadził tak wyjątkowo interesujące życie."Apetyt na cuda" to pierwsza element autobiografii Richarda Dawkinsa. Właściwą opowiadanie poprzedza wprowadzenie, w którym Dawkins pokrótce omawia historię własnych przodków. Co nieco miejsca poświęca także swoim rodzicom – ich dorastaniu, młodości i okolicznościom, które sprawiły, że koniec końców Richard Dawkins przyszedł na świat. W własnej opowieści powoli prowadzi nas przez koleje własnych losów – dzieciństwo spędzone w Afryce, powrót do Anglii, kolejne szkoły z internatem, etap gorliwego przywiązania do wiary, studia, kariera naukowa, prace ponad książką Samolubny gen. Moment jej opublikowania jest granicą, która wyznacza koniec pewnego etapu w jego życiu i jest jednocześnie zakończeniem tej części jego wspomnień."Apetyt na cuda" to opowiadanie o rodzącej się fascynacji nauką i miłości do wiedzy. Profesor Dawkins opowiada o swoim życiu z pasją, wplatając w własną opowiadanie dużo anegdot, ciekawostek naukowych a także przemyśleń na temat własnych decyzji czy zachowań. Niejednokrotnie analizuje je pod kątem współczesnych norm społecznych a także ocenia, jak powinien wtedy postąpić. Nie unika samokrytyki i szczerze przyznaje się do błędów. Dużo miejsca poświęca swoim przyjaciołom, którzy odegrali kluczowe role w jego życiu, a także mentorom – ludziom, których podziwiał i którym wdzięczny jest za to, kim dzięki nim się stał i do czego doszedł. W własnej autobiografii Richard Dawkins opowiada nie tylko o swoim życiu. Element książki poświęcona jest jego badaniom i pracom naukowym."Apetyt na cuda" to niewątpliwie interesująca publikacja, którą podzielić można na dwie części. Pierwsza z nich – poświęcona dorastaniu, szkole i studiom to wciągająca opowieść, którą , za sprawą ciekawego stylu opowieści, czyta się z prawdziwą przyjemnością. Druga z nich, w której profesor skupia się na karierze naukowej i własnych badaniach, za sprawą suchych faktów i rozważań, może być co nieco trudniejsza w odbiorze. Pozycja zdecydowanie dla ludzi, których zafascynowały dokonania Richarda Dawkinsa i którzy chcą poznać nie tylko Richarda Dawkinsa – profesora biologii i popularyzatora neodarwinizmu, lecz także Richarda Dawkinsa – człowieka.Tekst pochodzi z mojego bloga: zaczytana-dolina.blogspot.com