Recenzje

• Małgorzata

  2018-03-21

  Zalecam wszystkie pozycje tej autorki.Ja uwielbiam książki Pani Grabowskiej .Kupiłam jakis czas temu jedną n "próbnie"i przepadłam.

• Dorota DG

  2018-03-21

  ten tom jest szczególny! Wiele losy się w życiu Alicji. Szybkość wydarzeń zaskakuje podobnie jak osoby , które spotyka na własnej drodze.

• Kamilla

  2018-03-21

  Zdecydowanie pierwsza jest godna polecenia. Trzecia zadecyduje o całości.

• Aleksandra Bartczak

  2018-03-21

  Czas opowiedziany jest zupełnie inną historią niż Czas zaklęty. Jest tu o dużo więcej brutalności, naturalizmu, tłem zdarzeniem staje się druga wojna światowa, a bohaterka trafia w coraz większe tarapaty. Z całą pewnością opowieści tej nie towarzyszy magia, którą mogliśmy poczuć w pierwszym tomie, lecz nie sądzę tego za jakikolwiek minus. Dla mnie Czas opowiedziany stał się jeszcze lepszą lekturą niż Czas zaklęty, chociaż szczerze mówiąc, nie mam pojęcia, jak to możliwe, ponieważ już pierwszym tomem byłam absolutnie zachwycona.Czas opowiedziany to opowiadanie nie tylko o przyjaźni, lecz także o wielkiej mocy miłości. Znaczącą rolę odgrywa tu również wiara w siebie, w własne możliwości a także wszelkiego rodzaju zdrady. Bohaterka na własnej drodze spotyka dużo postaci, które mają większy albo mniejszy wpływ na dalszy rozwój wydarzeń. Pojawiają się bohaterowie, których znamy z historii, m.in. Zygmunt Freud i Coco Channel, lecz jest również szereg innych postaci, równie nieźle wpasowujących się w klimat powieści.Cała recenzja: http://97books.blogspot.com/2016/11/106-alicja-w-krainie-czasow-czas.html

• Bookendorfina Izabela Pycio

  2018-03-21

  "Alicja chciała być traktowana jak istota, którą była - jak dziewczyna świadoma własnych możliwości i ograniczeń płynących z tego, kim jest a także gdzie i w jakich czasach przyszło jej żyć."Z niecierpliwością wyczekiwałam drugiego tomu serii o Alicji Księgopolskiej, kierowało mną nie tylko pragnienie, żeby jak najwięcej dowiedzieć się o dalszych losach głównej bohaterki, lecz też poczuć magiczny klimat powieści, jaki autorka potrafi idealnie wyczarować. Faktycznie, tak jak wskazuje tytuł książki, zostało opowiedziane czterdzieści lat ciekawych losów Alicji, począwszy od siedemnastego roku życia. Ciekawe, nietuzinkowe, intrygujące, porywające, momentami radosne, a kiedy indziej bolesne i smutne lata. W powieści poznajemy także dużo historii życia innych postaci, mocno poplątanych, nie zawsze ze szczęśliwym przebiegiem i zakończeniem. Właśnie koleje nieprzewidywalnego i kapryśnego losu, ich wyjątkowa różnorodność, wzajemne zazębianie się, najbardziej mnie przyciągnęły. Przyglądamy się temu, co przeznaczenie, zaskakujące zbiegi okoliczności i trudne czasy przygotowały dla powieściowych bohaterów, jak mocno ubarwiły ich życia, dając naprzemiennie słodkie i gorzkie smaki ludzkich istnień. Jedno zdarzenie pociąga za sobą kolejne i wpływa na pozostałe. I tym razem, autorka wzbogaciła melodię życia magicznymi nutami, głośno słyszalnymi zwłaszcza w tragicznych momentach. Dostrzegamy także symboliczne znaczenia zdarzeń, ich emocjonalny oddźwięk i zapowiedź tego, co jeszcze czeka naszą ulubioną postać, dzielną i odważną kobietę, usilnie poszukującą miejsca w świecie, zdeterminowaną do potyczki o własne prawa, wykorzystanie szans samorealizacji, spełniania wyśnionych marzeń, wykonywania zawodu lekarza i naukowca.Powieść przenosi nas do dekadenckiego Wiednia początku dwudziestego wieku. Pobyt w klinice neurologicznej, podjęcie akademickich wyzwań, duma z uczelnianej pracy. Potem wędrówka podczas wojennej zawieruchy z cyrkiem i jego wyjątkowymi pracownikami. A następnie Paryż, którego mieszkańców ogarniają coraz silniejsze lęki i obawy przed kolejnym konfliktem wojennym. Książkę czyta się dynamicznie i z zainteresowaniem, potrafi wzruszyć i ścisnąć serce, absorbują nawiązania do słynnych z historii postaci, choć mam wrażenie, że tym razem nie dałam się aż tak głęboko wciągnąć w opowieść, nie z taką intensywnością, jak było to w pierwszej odsłonie serii. Może dlatego, że miałam zbyt wielkie oczekiwania, wzmocnione przez poprzednią powieść, w moim odczuciu zawierającą więcej czarujących elementów. Nie ulega jednak wątpliwości, że autorka potrafi zaangażować czytelnika na tyle mocno, żeby po zakończeniu ostatniej strony, zamknięciu książki, z uśmiechem oddać się refleksjom, jeszcze przez chwilę albo dwie, przedłużyć pobyt w wytworzonym przez nią klimacie, którego niewątpliwemu urokowi poddajemy się.bookendorfina.blogspot.com

• martad87

  2018-03-21

  Pierwszy tom trylogii "Alicja w krainie czasów", zatytułowany "Czas zaklęty", oczarował mnie i zachwycił. Z niecierpliwością wyczekiwałam kontynuacji losów Alicji, aż wreszcie "Czas opowiedziany" trafił w moje ręce. Czy stale jestem w stanie rozpływać się ponad tą trylogia?W wybuchu, który miał pozbawić ją życia, Alicja odniosła stosunkowo lekkie obrażenia. Uszkodzone nerwy w ręce i pokaleczona dusza były powodem, dla których jej ojciec, hrabia Księgopolski, wysłał ją na leczenie do Instytutu Neurologicznego w Wiedniu. Bez znajomości języka, z dala od bliskich, Alicja czuje się kompletnie wyobcowana. Nie ma dla niej jednak rzeczy niemożliwych. Jej zaradność sprawia, że w niedługim okresie nie tylko samodzielnie uczy się niemieckiego, lecz także zyskuje sobie sympatię pacjentów i personelu. Wkrótce leczeniem jej zranionej duszy zaczyna zajmować się Zygmunt Freud. Sesje z nim pomagają Alicji, a jej genialny umysł fascynuje go. Freud postanawia pomóc jej w dostaniu się na studia medyczne, co zważywszy na pozycję dziewczyn w społeczeństwie i jej pochodzenie, może nie być łatwe.Po tak zachwycającym początku trylogii moje oczekiwania względem kontynuacji były naprawdę wysokie. W pierwszym tomie najbardziej ujęła mnie Alicja – jej ciekawość świata, pogoda ducha, wrażliwość. Ujął mnie klimat wsi i życia w majątku ziemskim. Drugi tom to już zupełnie inny świat i, niestety, przyznać muszę, że nie zawsze umiałam się w nim odnaleźć. Początek był obiecujący. Determinacja Alicji, by nauczyć się języka, jej zainteresowanie neurologią, sesje z Freudem i wpływ jego na dzieje Alicji – to było naprawdę interesujące wprowadzenie. Później dzieje bohaterki zaczęły mi się podobać zdecydowanie mniej, a i sama lektura książka ebook zaczynała być nieco nużąca.Od chwili, gdy Alicja opuszcza szpital, bywało różnie z moim zainteresowaniem powieścią. Czytając, miałam wrażenie, że autorka postawiła sobie za cel zrobienie wszystkiego, by unieszczęśliwić własną bohaterkę. Przygody, jakie ją spotykały, szczególnie od momentu, gdy na horyzoncie pojawiło się widmo wielkiej wojny, robiły się coraz bardziej nieprawdopodobne i niejedna z nich kończyła się tak, iż w głowie pojawiały mi się zapytania "czy może być jeszcze gorzej? czy to pasmo nieszczęść wreszcie się skończy?". Do każdej sytuacji Alicja jednak zawsze niczym kameleon potrafiła się dostosować i znaleźć z niej jakieś wyjście. Jednak to właśnie ten nierealny ciąg wydarzeń sprawił, że miałam spore kłopoty z przebrnięciem przez większą element książki.Cała fabuła jest mocno wydłużona w okresie i chwilami miałam wrażenie, że lata upływają Alicji w zbyt szybkim tempie. W treści pojawiają się kilkumiesięczne, a nawet kilkuletnie przeskoki, jednak czas wcale nie ima się bohaterki, która wydaje się zaklęta w ciele dwudziestolatki, co dodatkowo powoduje pewne problemy.Pochwalić natomiast mogę kreację postaci. Mimo tylu nieszczęść Alicję stale cechuje ogromna wrażliwość i ciekawość świata. Trudne doświadczenia życiowe nie zmieniły jej charakteru, ale tylko go umocniły. Własnymi wyborami kieruje tak, by nikogo nie krzywdzić i by były one w zgodzie z jej sumieniem. Na drodze Alicji pojawia się dużo osób, a każda z nich została wykreowana z niezwykłą dbałością o szczegóły. Autorka postarała się o to, by każdy zyskał niepowtarzalną osobowość, a ich barwne życiorysy mogłyby stanowić początek dla całej masy świeżych powieści. Ciekawym fragmentem "Czasu opowiedzianego" jest także obecność bajkowych opowieści, które z zapamiętaniem snuje Alicja i którymi nierzadko umila czas swoim towarzyszom.Początek książki mnie wciągnął, środek wlókł mi się niemiłosiernie i brnęłam przez niego przez kilka dni. Ostatnie sto stron na powrót przyciągnęło moją uwagę i zakończenie połknęłam już na raz. "Czas opowiedziany" nie spełnił wszystkim oczekiwań, jakie pokładałam w tej książce. Nie jest to zła kontynuacja, lecz czegoś mi w niej zabrakło, albo wręcz przeciwnie – czegoś było za dużo, bym mogła uznać ją za satysfakcjonującą. Niemniej uważam, że mimo wszystko warto po nią sięgnąć. Ostatni tom trylogii przeczytam na pewno, lecz prawdopodobnie nie będę oczekiwała na niego z taką niecierpliwością, z jaką czekałam na "Czas opowiedziany".Tekst pochodzi z mojego bloga: zaczytana-dolina.blogspot.com

• Ale książka!

  2018-03-21

  "Czas opowiedziany" to kontynuacja losów Alicji Księgopolskiej, która po nieudanej próbie samobójczej zostaje wysłana przez rodziców do Wiednia. Tam też, w szpitalu neurologicznym, ma odbywać rekonwalescencję. Prawda jest jednak zupełnie inna. Otóż hrabiostwo oddali młodą Alicję pod opiekę lekarzy, żeby pozbyć się problemu i odesłać ją jak najdalej od domu bez możliwości powrotu.Początkowo apatyczna Alicja nie zdawała sobie sprawy, jaka tak naprawdę była intencja jej ojca. Dopiero po wykradnięciu z gabinetu lekarskiego listu od Jana Księgopolskiego, zrozumiała, że ojciec wcale nie chce, żeby córka wróciła po rekonwalescencji do domu. Wprost przeciwnie. Hrabia słono płacił wiedeńskim doktorom i prosił o przedłużanie jej pobytu. Owa wiadomość niewątpliwie była dla młodej Alicji olbrzymim ciosem. Niemniej jednak otworzyła jej oczy i wyrwała z marazmu. Alicja postanowiła wziąć się w garść. Własny udział w owej przemianie miał też Zygmunt Freud, który zajął się jej przypadkiem i namówił nawet na studia medyczne. W drugim tomie "Alicji w krainie czasów" tytułową bohaterkę czekają zatem ogromne zmiany. W jednej chwili stanie się dorosłą kobietą, której przyjdzie żyć w zupełnie nieznanym mieście. Czy odnajdzie się w nowej rzeczywistości, pokona przeciwności i stanie się lekarzem? A może obierze całkiem inną ścieżkę? Jedno jest pewne, w "Czasie opowiedzianym" nie zabraknie ciekawych, a czasami niespodziewanych wydarzeń. Drugi tom "Alicji w krainie czasów" to niewątpliwie nader interesująco nakreślona opowieść. Nawet wojna w tle nie zmienia pozytywnego tonu narracji, co jest wielkim plusem, gdyż nie każdy twórca potrafi wyważyć treść, kiedy przychodzi mu zmierzyć się z tak dramatycznym tematem. Pani Ałbenie całkowicie się to udało i przeprowadziła nas przez życie Alicji Księgopolskiej od końca XIX wieku aż po wydarzenia sprzed wybuchu II wojny światowej. Brawa za lekkość pióra, niepowtarzalny klimat, czułość na szczegół a także interesującą kreację głównej bohaterki, która zawładnęła czasem i - mimo upływu lat - fizycznie nic się nie zmienia. Psychicznie zaś staje się mądrą i dojrzałą kobietą, której nie straszna bieda, okrucieństwa wojny a także która nie pozostaje obojętna na ludzki los."Czas opowiedziany" to zatem idealna kontynuacja losów młodej Alicji Księgopolskiej. Wielowątkowa opowieść w drugim tomie przybiera formę jednostkowej historii z małymi opowieściami poszczególnych bohaterów w tle. Jest jeszcze ciekawiej niż było w pierwszym tomie. Co więcej, pozostaje olbrzymi niedosyt, który mam nadzieję autorka zaspokoi w trzecim tomie "Alicji w krainie czasów". Czekam z niecierpliwością!Klaudia Żołnaczaleksiazka.blogspot.com

• anonymous

  2018-03-21

  Następna fantastyczna opowieść Ałbeny Grabowskiej. Ja nie mogę oderwać się od lektury więc serdecznie polecam!!!