Recenzje

• MARIA ADAMKIEWICZ

  2018-03-21

  przenosi nas w cudowną epokę początku 20 wieku, bardzo przyjemna lektura, w moim przypadku, na wakacje

• marzena sobczak

  2018-03-21

  Super ksiazka zalecam

• Urszula Janiszyn

  2018-03-21

  Zalecam recenzję książki: https://sztukater.pl/ksiazki/item/21126-aleja-starych-topoli-tom-i.html

• mariachrzanowska

  2018-03-21

  Przeczytałam oba tomy jak to się mówi: jednym tchem. Idealna książka ebook według mnie rodzaj sagi z akcją kończącą się przed wybuchem I wojny światowej. Nie będę streszczać, napiszę tylko: Pani Agnieszko chciałoby się poprosić o III tom.

• Marta Zagrajek

  2018-03-21

  Pierwszy tom wprowadza nas do historii rodziny Więckowskich, w której najwięcej ma do powiedzenia głowa rodu - mecenas Więckowski. To on decyduje co robią jego córki, za kogo wyjdą za mąż i jak powinny zadbać o własnych mężów. Nihil novi sub sole. Pech chciał, że mimo idealnie prosperującej kancelarii i posiadania pięknej ziemi, nie ma on męskiego potomka, który mógłby to wszystko kontynuować. Wychowanie córek nie jest dla niego tak olbrzymią przyjemnością, jaką byłoby przygotowanie do świetlanej przyszłości młodego mężczyzny. Jak przystało na rozgoryczonego faktem mężczyznę, nie umie on okazać swoim córkom żadnego wsparcia, a o cieple domowego ogniska muszą zapomnieć. Ich matka jest bowiem idealną żoną własnego męża i nie kwestionuje jego metod wychowawczych. Całość recenzji na zukoteka.blox.pl

• Katarzyna

  2018-03-21

  Następna idealna książka ebook i porywająca opowiadanie snuta przez dekady i pokolenia, której autorką jest Agnieszka Janiszewska, dla mnie pisarka z dużym darem :). Znowu autorka zaserwowała mi olbrzymią ucztę czytelniczą. Aleja starych topoli to opowieść wspaniała, w takim pozytywistycznym stylu. Miałam wrażenia czytania książki, której autorką mogłaby być np. Eliza Orzeszkowa.Styl pisarski, sposób kreślenia sylwetek postaci, klimat powieści, oddanie szczegółów, to wszystko rodem z XIX wieku, doskonale wpisujące się w fabułę. I do tego prześliczny język, jakiego Janiszewska używa. Pisarka wyjątkowo umiejętnie w zawirowania historyczno-polityczno-społeczne końca XIX i początku XX wieku wplotła losy znacznej rodziny, przyprawiając je opisem dnia codziennego bohaterów, budowli, okolic, w których rozgrywa się akcja, strojów, a nawet trapiących ich chorób. Historia i architektura są tylko tłem do ukazania kolejnych smutków i radości, których los nie szczędzi rodzinie. Jednak to co naprawdę przykuło moją uwagę to liczne tajemnice. Zaczynają się one pojawiać mniej więcej w połowie 1. tomu i mnożą aż do końca tomu 2. Opowiadanie snuta jest wyjątkowo ciekawie i przykuwa uwagę czytelnika już od pierwszej strony. Duże słowa uznania dla pisarki. Po raz następny stanęła na wysokości zadania. Czytając debiutancką opowieść Pani Agnieszki - Szepty i tajemnice, myślałam, że jest ona takim fartem debiutanta. Zdarza się wszak, iż po mistrzowskim debiucie następna książka ebook nie jest już tak dobra. Nie ukrywam, trochę się tego obawiałam. Jednak jak się okazało, były to obawy bezzasadne. Agnieszka Janiszewska jest świetną, skrupulatną (co nie znaczy nudną) pisarką. Udało jej się stworzyć monumentalną konstrukcję fabularną, poumieszczać w niej wielu bohaterów i dodatkowo okrasić to historycznymi zdarzeniami a także kulturowo-obyczajowymi smaczkami. Przy tym na uwagę zasługują idealnie pod wobec psychologicznym nakreślone sylwetki bohaterów. Idealnie ukazane są także wzajemne relacje miedzy członkami wielopokoleniowej rodziny, ich stosunek do różnorakich zawirowań losu, do historycznych wydarzeń. A wszystko logiczne, konsekwentne, bez błędów merytorycznych, bez urywających się wątków co sami musicie przyznać zdarza się niektórym autorom. Ta książka ebook nie ma minusów, poza jednym - zbyt dynamicznie się skończyła. Gorąca zachęcam do lektury obydwu powieści Agnieszki Janiszewskiej- Alei starych topoli a także Szeptów i tajemnic. Niecierpliwie czekam na kolejną powieść.

• czarno_biała em

  2018-03-21

  Nie zawracaj sobie głowy przeszłością, dbaj o przyszłość, w której upchasz najdrobniejsze namiastki miłości. Zapisując nowe życiowe karty, nie zapominaj o jednym. Rodzinne sekrety potrafią otworzyć bolesne rany. Nigdy nie miała życzliwych wspomnień z rodzinnego domu. Córka niechciana. Od młodszych lat odsyłana do szkoły daleko od domu. Karcona przez ojca. Ewa w wieku osiemnastu lat zostaje wydana za męża własnej zmarłej siostry. Bezkompromisowy a także bezduszny ojciec Ewy bez wahania potwierdza zgodę na ślub z Andrzejem. Dwadzieścia lat różnicy, trójka dzieci i nowe obowiązki zmieniają Ewę z dzidziusia niechcianego, poniżanego w kobietę pragnącą zapomnieć o przeszłości. Wraz z mężem rozpoczynają nowe życie, które nie będzie dyktowane na warunkach teścia. Młoda Więckowska zostaje panią we dworze, który pośród alei starych topoli ukrywa tajemnice. Rodzinne sekrety niepozwalające zapomnieć o przeszłości. Agnieszka Janiszewska zaprasza do poznania rodzinnych tajemnic. Delikatnym słowem odsłania przed czytelnikiem rodowe potyczki, obiekcje a także wzajemną krytykę. Bez najmniejszego problemu autorka wciąga w wykreowany świat bohaterów, gdzie zaangażowanie czytelnicze wzrasta z kolejną stroną powieści. Mnie zaangażowała! Obraz postaci. Naznaczyła ich niebywałym psychologicznym podkładem, który wyraźnie pozwala na obcowanie z bohaterami. Intonacyjnie zaznacza i typuje odpowiednie zachowania a także reakcje, by czytelnik mógł doznać karcących spojrzeń, poniżających słów, jak też pozwala na bezpośrednie chłonięcie odpowiedniej dozy szczęścia z życia bohaterów. Bez wątpienia autorka pozwoliła sobie na poszerzoną budowę osobowości, co skutkuje widocznym i namacalnym rozwojem poszczególnych uczestników powieści. Agnieszka Janiszewska broni się słowem. Wykreowani na granicy rzeczywistych ludzkich cech pozwalają zrozumieć poszczególne zachowania. Opór. Oburzenie. Zdrada. W ich kreacji wszystko staje się realne! Rejestr. Autorka rozpoczyna opowieść jako swoisty rejestr wydarzeń młodej Klary. Wprowadzając naprzemienną narrację, Agnieszka Janiszewska otwiera nowe drzwi, w których nieufność a także zazdrość umiejętnie maskują prawdziwą pogardę, jaką młoda kobieta żywi względem Ewy. Zimne spojrzenia a także wyrachowanie autorka doprawia jednostronną wrogością. Bez umizgów i zbytecznego przekoloryzowania mogłam czytać pamiętnik, w którym regularnie pojawiająca się niechęć tylko popędzała mnie w sidła powieści. Atmosfera. Janiszewska bez żadnego marazmu porywa do 1890 r., w którym osadziła całą stworzoną historię. Życie towarzyskie, rodzinne a także dworski klimat dosłownie wypływa z kart powieści. Obecność nieźle zastosowanej etykiety zmieszanej z obyciem bohaterów przenikliwie wabi zmysły czytelnika, płynnie porywając go do zjawiskowych okolic dworskich. Autorka powraca do architektonicznej przeszłości, co istotnie wpływa na odbiór powieści. Racjonalnie kreśli nadworne domostwa, by za chwilę powrócić do gwarnych ulic Warszawy. Oddaje w ręce czytelnika atmosferę minionych lat! Duży znak zapytania. Poruszając się w nakreślonej historii, poznając bohaterów, można dostrzec to, co najważniejsze. Tajemnica. Śmierć siostry, listy potwierdzające znajomość Andrzeja z zagranicznymi lekarzami, dziwne zachowania służby! Autorka wychodząc naprzeciw moim oczekiwaniom, rzecz jasna nie ułatwia poznania zagadkowości całej otoczki, którą tylko dopełnia, dorzucając nowe zawiłości. Duży znak zapytania, tymczasem autorka przenosi do części drugiej! Taki zabieg obiecująco zapowiada kontynuację Alei starych topoli. Drobiazgowo. Dopracowana do ostatniej strony, pozbawiona zdawkowych zdarzeń, które mają zgodnie z przeznaczeniem zainteresować czytelnika. Autorka płynnym i skoordynowanym stylem wdzięcznie pokazuje, że stworzyła opowieść spójną i pokrytą dopracowanymi detalami. Agnieszka Janiszewska stworzyła powieść, która od pierwszych stron staje się najbliższa czytelnikowi. Ujmuje przewrotnością zdarzeń, nie pozostawiając na uboczu emocjonującej więzi rodzinnej, w której można rozkoszować się błyskotliwością Alei starych topoli.