Alannah, czyli wybranka jednego z braci Slater a konkretnie Damiena ma duszę artystki. Lecz jej dusza to nie tylko kolejne pomysły na nowe obrazy, lecz ciągła niewiedza i niewiadome a także przede wszystkim strach, jaki został zasiany w jej głowie. Alannah stale mam wrażenie, tak jak w części o Damienie jest samotna. Pomimo przyjaciół wokół siebie i chłopaka, sama zmaga się z wyrzutami sumienia. Czasami miałam wrażenie, że jest przez nich wykorzystywana, ponieważ ma za dobre serce. Lecz tak naprawdę, gdy sama była w potrzebie rzadko kto do niej zajrzał, zadzwonił. To są moje odczucia, może się mylę, lecz sądzę że stale jest troszeczkę odpychana przez grupę. Damien jak to Damien, chce ruszyć do przodu i wkroczyć na świeży poziom związku, sądzę że po cichu zazdrości braciom relacji ze własnymi partnerkami i dzieci, lecz Alannah targają wątpliwości a jemu trudno to zrozumieć. Oczywiście nie zabraknie Slatersów z żonami i ciągle, mam wrażenie w oczach mnożącą się rodziną. Najbardziej podoba mi się relacja przyjacielska między Alecem a Alannah, pomimo ciągłego przedrzeźniania się, żartów, które sobie robią czuć pomiędzy nimi wieź i nić porozumienia. Nie jest to długa historia, ponieważ to jedynie dodatek, lecz sądzę że jest idealnym dopełnieniem i zakończeniem wszystkich historii Slatersów. Uwielbiam ich i polecam, jeżeli ktoś jeszcze nie czytał.