Sati. Samopalenie wdów indyjskich w najdawniejszy
Szczegóły | |
---|---|
Tytuł | Sati. Samopalenie wdów indyjskich w najdawniejszy |
Rozszerzenie: |
Jesteś autorem/wydawcą tego dokumentu/książki i zauważyłeś że ktoś wgrał ją bez Twojej zgody? Nie życzysz sobie, aby pdf był dostępny w naszym serwisie? Napisz na adres [email protected] a my odpowiemy na skargę i usuniemy zabroniony dokument w ciągu 24 godzin.
Sati. Samopalenie wdów indyjskich w najdawniejszy PDF Ebook podgląd online:
Pobierz PDF
Zobacz podgląd Sati. Samopalenie wdów indyjskich w najdawniejszy pdf poniżej lub pobierz na swoje urządzenie za darmo bez rejestracji. Sati. Samopalenie wdów indyjskich w najdawniejszy Ebook podgląd za darmo w formacie PDF tylko na PDF-X.PL. Niektóre ebooki są ściśle chronione prawem autorskim i rozpowszechnianie ich jest zabronione, więc w takich wypadkach zamiast podglądu możesz jedynie przeczytać informacje, detale, opinie oraz sprawdzić okładkę.
Sati. Samopalenie wdów indyjskich w najdawniejszy Ebook transkrypt - 20 pierwszych stron:
Strona 1
Przemysław Szczurek
Sati. Samopalenie
wdów indyjskich
w
najdawniejszych
relacjach
Wschodu i
Zachodu
Pobieranie Książek, Ebook - Pdf, Doc, Mobi, Epub
Strona 2
Strona 3
Sanskrycki termin sati (satī) oznacza wierną, prawą, cnotliwą niewiastę. Staroindyjska tradycja powiązała go przede
wszystkim z kobietą, która po śmierci męża ginęła wraz z nim na stosie kremacyjnym, by wspólnie podążyć do
świata niebiańskiego i tam wieść dalszą, pełną szczęścia egzystencję, a po powrocie na ziemię w kolejnym wcieleniu
znów zostać jego wierną małżonką. Z czasem termin sati – zwłaszcza w jego zachodniej recepcji – zaczął być także
używany na określenie samego zwyczaju i praktyki samopalenia wdów w Indiach oraz związanego z nią
ceremoniału.
Bulwersujące Europejczyków informacje o zwyczaju samopalenia wdów docierały z Indii do świata zachodniego
znacznie wcześniej niż bogactwo indyjskiej myśli filozoficzno–religijnej, medytacja, joga, upaniszady, Bhagawadgita,
doktryna buddyzmu i zanim narodziła się w europejskich uniwersytetach świadomość indoeuropejskiej wspólnoty
językowej. Średniowieczne i nowożytne relacje o wdowach wstępujących na stos trafiały do Europy najczęściej w
formie pamiętników z podróży, głównie z okresu XVI–XVIII w. Świat zachodni miał jednak okazję słyszeć o tym
zdumiewającym zwyczaju znacznie wcześniej, bo już w czasach starożytnych.
Książka Przemysława Szczurka koncentruje się na przedstawieniu, klasyfikacji i analizie najstarszych świadectw
odnoszących się do praktyk samopalenia wdów w Indiach. Autor analizuje z jednej strony świadectwa
staroindyjskie (przede wszystkim sanskryckie), z drugiej strony starożytne – a w niektórych przypadkach także
późniejsze – relacje świata zachodniego. Przedstawia także zachowane w Indiach materialne dowody czci
oddawanej sati (tzw. kamienie pamięci sati z zawartymi na nich symbolami i inskrypcjami, kapliczki i świątynki sati).
Przytoczone przez autora świadectwa – zwłaszcza te literackie – pozwalają skonfrontować najstarsze źródła
Wschodu i Zachodu na temat jednego z najbardziej osławionych i kontrowersyjnych obyczajów dawnych Indii.
Przemysław Szczurek − adiunkt w Zakładzie Filologii Indyjskiej (Instytut Studiów Klasycznych,
Śródziemnomorskich i Orientalnych) Uniwersytetu Wrocławskiego. Prowadzi badania nad literaturą staroindyjską
oraz greckimi i rzymskimi źródłami o Indiach starożytnych. Jest autorem prac na temat procesów redakcji
Bhagawadgity, filozoficzno-religijnych koncepcji zawartych w literaturze sanskryckiej i tekstach kanonu palijskiego
oraz greckich i rzymskich świadectw o Indiach.