Sue Townsend

BOLESNE DOJRZEWANIE ADRIANA MOLE'A

Mamie, Ojcu i całej rodzinie z miłością i podziękowaniem
Ponieważ arystokratycznemu buntownikowi nie dokucza głód, musi znaleźć inne 
powody 
niezadowolenia
Bertrand Russell "Historia filozofii zachodniej"
Kwiecień
4 Niedziela
Ojciec wysłał telegram do Ministerstwa Obrony. Chce wziąć udział w wojnie z 
Argentyną. 
Napisał:
WYKWALIFIKOWANY SPECJALISTA OD OGRZEWANIA STOP KATEGORIA A 
STOP ZGŁASZA SIĘ DO SŁUŻBY KRAJOWI STOP GOTÓW DO NATYCHMIASTOWEJ 
MOBILIZACJI.
Mama twierdzi, że ojciec gotów jest na wszystko, byle uniknąć pracy przy 
renowacji brzegów 
kanału w Rządowej Agencji do Walki z Bezrobociem.
W czasie posiłku bezskutecznie usiłowałem zlokalizować Wyspy Falklandzkie na 
naszej mapie 
świata. Mamie się to udało: były pod okruchami keksu.
Czuję się trochę głupio, bo w chwili narodowego kryzysu wspominam o problemach 
osobistych, 
ale od wczorajszego wieczoru, kiedy to model samolotu na mur przykleił się do 
mojego nosa, 
przeżywam prawdziwe tortury. Nos spuchł mi straszliwie, umieram ze strachu na 
myśl o tym, że może 
pęknąć i rozerwać mi mózg.
Zadzwoniłem na oddział nagłych wypadków; po dłuższych prześmiewkach podeszła do 
telefonu 
siostra, która wczoraj odkleiła samolot. Powiedziała, że "prawdopodobnie mam 
uczulenie na klej", a 
opuchlizna zejdzie w ciągu kilku dni. Dodała: "Może to cię oduczy wąchania 
kleju". Próbowałem 
wytłumaczyć całe zajście, ale odłożyła słuchawkę.
Przyszła Pandora, odmówiłem jednak widzenia się z nią. Gdyby zobaczyła mój 
ohydny nos, 
odeszły by jej wszystkie uczucia.
5 Poniedziałek
Już taki mój pech! W pierwszy dzień ferii nie mogę nigdzie wyjść z powodu 
gigantycznie 
spuchniętego nosa. Nawet mama trochę się zaniepokoiła. Chciała przekłuć 
opuchliznę wysterylizowaną 
igłą, ale nie dopuściłem do tego. Nie potrafi przeszyć dżinsów równym ściegiem, 
a co dopiero mówić o 
delikatnej procedurze medycznej! Błagałem, żeby zabrała mnie do specjalisty, ale 
zdecydowanie 
odmówiła. Oświadczyła, że potrzebuje pieniędzy na przeprowadzenie badań w 
przychodni ,,Zdrowa 
Kobieta". Sprowadza się to do badania pierwszorzędnych i drugorzędnych narządów 
płciowych. Ni 
mniej, ni więcej!
Pies zakochał się w cocker spanielce Mitzi. Nie ma najmniejszych szans, 
ponieważ: 
a) nie jest rasowy; 
b) w przeciwieństwie do większości psów nie stara się wyglądać atrakcyjnie. 
Próbowałem mu 
to wytłumaczyć, ale jedynie popatrzył na mnie ze smutkiem i jakby z wyrzutem, po 
czym 
pobiegł z powrotem położyć się przed furtką Mitzi. Być zakochanym to nie żart. 
Mam z 
Pandorą podobne problemy jak pies z Mitzi. Obaj należymy do niższej klasy 
społecznej niż 
nasze ukochane.
6 Wtorek
Poinformowano naród, że Wielka Brytania i Argentyna nie są w stanie wojny, 
popadły jedynie 
w konflikt.
Czytam książkę "Scoop" (Bomba) napisaną przez kobietę o nazwisku Evelyn Waugh.
7 Środa
Napisałem i wysłałem do Pandory list miłosny i wiersz. List brzmiał, jak 
następuje:
Pandoro, moja miłości,
z powodu niefortunnej przypadłości fizycznej nie mogę spotkać się z Tobą 
osobiście, choć 
każda komórka mojego jestestwa domaga się Twojej fizycznej bliskości. 
Cierpliwości, moja 
ukochana, wkrótce znów będziemy się śmiać!
Twój, wciąż tak samo zakochany 
Adrian
PS. Co sądzisz o konflikcie argentyńskim, zwłaszcza w świetle rezygnacji lorda 
Carringtona?
NIESZCZĘŚLIWY TUŃCZYK
Jestem tuńczykiem
Pływającym w morzu niepowodzeń.
Kiedyż, och, kiedyż
Znajdę grunt na tarło?
Mam nadzieję, że Pandora właściwie odczyta mój wiersz i zrozumie symbolikę 
,,gruntu na tarło". 
Znudziło mi się być jedyną dziewicą w całej klasie. Wszyscy poza mną mają 
doświadczenia seksualne. 
Barry Kent przechwala się, ile to pań domu zaliczył podczas rozwożenia mleka 
(jego ojciec jest 
mleczarzem). Barry twierdzi, że dlatego zawsze spóźnia się do szkoły.
8 Czwartek
Wielki Czwartek. Pełnia księżyca. 
Nos trochę otęchł.
Mama wróciła w złym humorze z badań w "Zdrowej Kobiecie".
Pozwoliłem, żeby Pandora odwiedziła mnie w zaciemnionym pokoju. Odbyliśmy 
wspaniałą sesję 
pocałunkową. Pandora miała pod sukienką jedwabne majtki swojej mamy (firmy Janet 
Reger) i 
pozwoliła mi dotknąć koronki przy nogawkach. Bardziej interesowała mnie koronka 
przy ramiączkach, 
Pandora jednak oświadczyła: "Nic z tego, mój drogi, musimy poczekać, aż zdamy 
egzaminy".
Zwróciłem Pandorze uwagę, że cała ta seksualna frustracja katastrofalnie wpływa 
na moją cerę. 
A ona na to: "Jeżeli mnie naprawdę kochasz, to poczekasz".
Odpowiedziałem: "Gdybyś mnie kochała, nie chciałabyś czekać".
Po tej wymianie zdań Pandora wyszła, musiała odłożyć na miejsce jedwabne majtki 
od Janet Reger 
przed powrotem matki z pracy.
Mam trzydzieści osiem pryszczy, dwadzieścia osiem na twarzy, a resztę na 
ramionach.
 9 Piątek
Wielki Piątek
Barry Kent rozprzestrzenia złośliwe plotki, jakobym był nałogowym użytkownikiem 
kleju 
Bostik. Jego ciotka jest sprzątaczką w szpitalu i dowiedziała się o wypadku z 
nosem i modelem 
samolotu. To oburzające, że sprzątaczkom wolno rozgłaszać prywatne tajemnice 
pacjentów. Powinny 
składać przysięgę Hipokratesa tak samo jak lekarze i pielęgniarki.
Mama całkowicie nie w sosie. Cały czas przesiaduje w domu, pali i wzdycha. W 
drugim programie 
BBC była audycja o francuskich niemowlętach, które rodzą się w basenie; wydało 
mi się to nadzwyczaj 
interesujące (i erotyczne), ale mama natychmiast przełączyła na program 
telewizji komercjalnej i oglądała 
Bernie Wintersa!!! Na moje protesty wrzasnęła: ,,Dlaczego się nie zmyjesz do 
swojego pokoju, żeby się 
tam frustrować jak inne nastolatki?"
Ojciec, podobnie jak ja, nie ma najmniejszego pojęcia, z jakiego powodu mama 
jest taka zgnębiona. W 
każdym razie ten zły nastrój ogarnął ją od chwili powrotu z przychodni ,,Zdrowa 
Kobieta".
Może nie czuje się dobrze.
"Canberra" odpłynęła na Falklandy ze starszym bratem Barry Kenta, Clive'em, na 
pokładzie.
10 Sobota
Berta wyrzucono z klubu Brytyjskich Weteranów, bo stwierdził, że Falklandy 
należą do 
Argentyny. Bert specjalnie się tym nie przejął, chodził do klubu głównie z 
powodu niższych cen piwa.
Babcia przyszła do nas sprawdzić, czy nie mamy w spiżarni puszek z argentyńską 
wołowiną. 
Wyszliśmy z tej próby zwycięsko, bo na nasze zapasy konserw złożyły się krowy 
brazylijskie.
Babcia ma teraz jakiś dziwny wyraz oczu. Mama twierdzi, że to przejaw 
szowinizmu, ale mnie to 
wygląda raczej na początki katarakty. Przerabialiśmy to w poprzednim semestrze 
na biologii człowieka, 
więc wiem, o czym mówię.
11 Niedziela
Wielkanoc
Klasa robotnicza haruje na okrągło przez dwadzieścia cztery godziny, żeby 
poreperować stare 
brytyjskie okręty wojenne. Wielka Brytania planuje niespodziewany atak na 
Argentynę za sześć tygodni.
Babcia niemal siłą zaciągnęła mnie do kościoła. Pastor kazał nam się modlić za 
mieszkańców 
Falklandów. Oświadczył, że ,,znajdują się pod podeszwą faszystowskiego buta". 
Nieprzytomnie się 
zapędził mówiąc o światowym pokoju. Moim zdaniem to kazanie trwało o wiele za 
długo, nawet babcia 
zaczęła się wiercić i szeptać o nastawieniu brukselki.
Zdecydowałem się wyznać babci, że nie jestem już wierzącym chrześcijaninem. 
Będzie musiała 
znaleźć sobie kogoś, kto by jej pomagał chodzić pod górę do kościoła. Nie 
dostałem w tym roku 
wielkanocnego jajka; oboje rodzice stwierdzili, że jestem na to za stary. Można 
by przypuszczać, że 
istnieje specjalny przepis zabraniający piętnastolatkom jedzenia wielkanocnych 
jajek!
12 Poniedziałek
Poniedziałek wielkanocny
Myślę, że z mamą dzieje się coś naprawdę niedobrego; zachowuje się jeszcze 
dziwniej niż 
zazwyczaj. Przyszła do mojego pokoju zmienić pościel; kiedy zaczęła strząsać 
popiół z papierosa na 
mapę kampanii falklandzkiej, zaprotestowałem, na co mama zawołała: "Adrianie, na 
miłość boską, ten 
pokój przypomina świątynię! Dlaczego nie rzucasz ubrań na podłogę jak każdy 
normalny nastolatek?"
Wyjaśniłem, że lubię schludność i porządek, a mama wyszła z pokoju z okrzykiem: 
"Masz jakąś 
cholerną obsesję".
Moi rodzice ciągle się sprzeczają na temat sypialni. Część należąca do ojca jest 
niezwykle 
porządna, ale po stronie mamy królują obrzydliwe przepełnione popielniczki, 
stare pożółkłe numery 
"Observera", książki, pisma, podłogę zalegają sterty nylonowych majtek. Na 
półkach po jej stronie 
łóżka pełno ohydnych śmieci, które kupuje w różnych antykwariatach, statuetki 
bez rąk, 
powyszczerbiane wazony, stare śmierdzące książki itd. Żal mi ojca, że musi z nią 
dzielić pokój. Na jego 
półkach leży jedynie księga Stowarzyszenia Automobilowego i stoi zdjęcie mamy w 
ślubnej sukni. 
Swoją drogą, to jedyna znana mi panna młoda, z której nozdrzy wydobywa się dym 
papierosowy.
Zupełnie nie rozumiem, dlaczego ojciec się z nią ożenił.
13 Wtorek
Kiedy skończył się odcinek serialu "Na skrzyżowaniu", zapytałem ojca, dlaczego 
właściwie 
ożenił się z mamą. Jakby zerwały się tamy! Doszło do głosu piętnaście lat 
goryczy i rozczarowań. 
Powiedział w pewnej chwili: "Adrianie, unikaj błędu, który ja popełniłem. Nie 
pozwól, żeby ciało 
kobiety przysłoniło jej prawdziwy charakter i nawyki".
Wyjaśnił, że poznał mamę w okresie mody na spódniczki mini. Mama podobno miała 
wtedy 
wspaniałe nogi i uda. "Adrianie, musisz zrozumieć, że większość kobiet wyglądała 
po prostu strasznie w 
spódniczkach mini, toteż twoja matka należała w pewnym sensie do wyjątków".
Zaszokowało mnie tak dyskryminujące podejście do płci odmiennej i powiedziałem, 
że jestem 
zakochany w Pandorze z powodu jej walorów umysłowych i współczucia okazywanego 
przez nią 
nędzniejszym śmiertelnikom. Ojciec roześmiał się nieprzyjemnie i stwierdził: 
"Jasne! Tylko gdyby 
Pandora była brzydka jak siedem grzechów głównych, nigdy byś nie zwrócił uwagi 
ani na tę jej cholerną 
inteligencję, ani na wrażliwe serduszko".
Naszą pierwszą męską rozmowę zakończył słowami: "Pamiętaj, dzieciaku, nawet nie 
myśl o 
małżeństwie, zanim nie spędzisz z babką kilku miesięcy w jednym pokoju. Jeśli 
przez trzy dni będzie 
zostawiała majtki na podłodze, zapomnij o całej sprawie".
14 Środa
Właścicielka Mitzi przyszła poprosić, żebyśmy trzymali naszego psa w domu. Mama 
oznajmiła, 
że pies żyje w liberalnym środowisku i może chodzić, gdzie mu się podoba.
Właścicielka Mitzi, pani Carmichael, oświadczyła, że jeśli nasz pies dalej 
będzie "prześladował 
Mitzi", to złoży na niego skargę do policji. Mama się roześmiała:
"Dlaczego nie pójdzie pani na całość, dlaczegóż by nie nakaz Sądu Najwyższego?"
Pół godziny później przyszedł pan Carmichael. Oświadczył, że Mitzi przygotowuje 
się na doroczną 
wystawę psów i musi unikać wszelkich stresów. Mama na to: "Mam ważniejsze sprawy 
na głowie niż 
romans cocker spanielki z kundlem". Miałem nadzieję, że oznaczało to ugotowanie 
kolacji, myliłem się 
jednak, bo mama poszła do kuchni, żeby przeczytać "Guardiana" od deski do deski, 
więc znowu 
musiałem otworzyć puszkę tuńczyka.
15 Czwartek
Obudziłem się o czwartej rano z bólem zęba. Wziąłem sześć aspiryn dla dzieci na 
uśmierzenie 
bólu. O piątej obudziłem rodziców i powiedziałem im, że strasznie cierpię. 
Ojciec: "To wyłącznie twoja 
wina, nie poszedłeś do dentysty na ostatnie trzy wizyty".
O piątej trzydzieści poprosiłem ojca, żeby mnie zawiózł na ostry dyżur, ale 
odmówił i przewrócił 
się na drugi bok. Jemu to dobrze, nie ma w ogóle żadnych własnych zębów. 
Siedziałem na łóżku 
cierpiąc katusze i obserwując, jak niebo nabiera jasności. Szczęśliwe, bezzębne 
ptaki rozpoczęły swój 
straszliwy koncert i wtedy przysiągłem sobie, że od tej chwili będę chodził do 
dentysty cztery razy do 
roku, nawet jeśli nic mnie nie będzie bolało.
O dziewiątej obudziła mnie mama wiadomością, że zamówiła wizytę w klinice 
dentystycznej. 
Wyjaśniłem, że ból ustał i wobec tego należy wizytę odwołać.
16 Piatek
Ostatnia kwadra księżyca
Obudziłem się o trzeciej nad ranem umierając z powodu bólu zęba. Usiłowałem 
cierpieć w 
milczeniu, ale moje bolesne szlochy musiały dotrzeć do sypialni rodziców, bo 
ojciec wpadł do mojego 
pokoju z żądaniem, żebym się uspokoił. Nie okazał żadnego współczucia, mamrotał 
jedynie o tym, że 
musi pracować nad kanałem i potrzebuje snu. W drodze do łóżka poślizgnął się na 
jednym z numerów 
"Cosmopolitan", który mama zostawiła na podłodze po swojej stronie. Jego 
przekleństwa obudziły psa. 
Potem obudziła się mama. Następnie ocknęły się te idiotyczne ptaki. Znowu więc 
obserwowałem, jak 
szare palce świtu przenikają w noc.
17 Sobota
Ciągle w łóżku z bólem zęba. 
Rodzice nie okazują żadnego współczucia, powtarzają w kółko: "Powinieneś był 
pójść do 
dentysty".
Zadzwoniłem do Pandory, odwiedzi mnie jutro. Powiedziałem, że balonik Mars byłby 
nie od 
rzeczy. Pandora odparła trochę poirytowanym tonem (tak mi się wydawało): 
"Adrianie, na miłość 
boską, czy masz nie dość popsute zęby?"
Pies przez cały dzień wył przed furtką Mitzi. Przestał jeść Pedigree Chum i 
suchary Winalot.
18 Niedziela
Właśnie wyszła ode mnie Pandora. Jestem sfrustrowany do ostateczności. Dłużej 
tak nie mogę. 
Napisałem do Ciotki Klary, Ciotki Pocieszycielki:
Kochana Ciociu Klaro,
jestem piętnastoletnim uczniem. Babcia utrzymuje, że jestem atrakcyjny, a wiele 
osób twierdzi, że jestem 
bardzo dojrzały na swój wiek. Jestem jedynym dzieckiem nieudanego małżeństwa 
(nie licząc psa). Mój 
problem polega na tym, że kocham się nieprzytomnie w starszej (o trzy miesiące) 
dziewczynie. Jest o 
klasę wyżej ode mnie (nie mam tu na myśli szkoły. W szkole jesteśmy w tej samej 
klasie. Chodzi mi o 
klasę społeczną), utrzymuje jednak, że nie ma to wpływu na nasz związek. Byliśmy 
do niedawna bardzo 
szczęśliwi, to znaczy do momentu, gdy opanowała mnie seksualna obsesja. Ostatnio 
popadłem w 
szpony automanipulacji, co na krótko pomaga, ale szybko przechodzi. Wiem, że 
bardzo dobrze zrobiłby 
mi odpowiedni seans miłosny. Poprawiłaby się moja cera i mógłbym się 
skoncentrować na 
przygotowaniu do egzaminów.
Próbowałem najrozmaitszych erotycznych rzeczy, ale moja dziewczyna odmawia 
pójścia na 
całość. Twierdzi, że nie jesteśmy gotowi.
Zdaję sobie sprawę z nieprzyjemnych konsekwencji, jak sprowadzenie na świat nie 
chcianego 
niemowlęcia, stosowałbym więc środek prewencyjny.
Twój zdesperowany 
Poeta Midlandów
19 Poniedziałek
Rano na socjologii odbyła się bardzo dobra dyskusja. Chodziło o Falklandy.
Pandora zgłosiła propozycję: "Nasza klasa sprzeciwia się użyciu siły w celu 
odzyskania Wysp 
Falklandzkich".
Poziom dyskusji - inaczej niż zazwyczaj - był dość wysoki. Wygłosiłem wspaniałą 
mowę na 
poparcie wniosku Pandory. Cytowałem "Folwark zwierzęcy" i "Grona gniewu". Kiedy 
usiadłem w 
ławce po skończeniu, dostałem niezłe oklaski.
Barry Kent wystąpił przeciwko tej propozycji. Powiedział: "Hm, tego, myślę, że 
powinniśmy, no jakby 
tak, no zbombardować wybrzeża Argentyny". Cytował tylko swojego ojca, a jednak 
spotkała go praw-
dziwa owacja, cała sala wstała!
O czternastej trzydzieści mam wizytę u dentysty, już taki mój pech!
16.00 Nie mam przedniego zęba. Ten głupi australijski dentysta wyrwał mi ząb, 
zamiast go 
wyleczyć. Był do tego na tyle bezczelny, że zawinął ząb w papierek i wręczył mi 
na pamiątkę.
Zawołałem przerażony: "Ależ mam teraz lukę między zębami!" A on na to: 
"Przywykniesz, zdarzają się 
gorsze luki".
Zapytałem, czy wyrośnie mi w tym miejscu nowy ząb. Wymamrotał: "Przeklęci 
angielscy 
durnie", ale nie odpowiedział na moje pytanie. Kiedy przyciskając zamrożoną 
szczękę opuszczałem 
niepewnym krokiem gabinet, dentysta powiedział, że często obserwował, jak w 
drodze do szkoły 
zajadałem baloniki Mars, więc jeśli stracę wszystkie zęby w wieku lat 
trzydziestu, pretensje będę mógł 
mieć wyłącznie do siebie.
Muszę zacząć chodzić do szkoły inną drogą.
20 Wtorek
Wyglądam zupełnie jak na listach gończych. Jak wielokrotny morderca. Mama jest 
wściekła na 
dentystę, napisała do niego, że musi mi teraz bezpłatnie wstawić ząb.
W szkole było strasznie; Barry Kent zaczął mnie przezywać Szczerbatym Molem i 
wkrótce wszyscy 
poszli w jego ślady, nawet Pandora zachowywała się w tym wszystkim dość 
obojętnie. Na fizyce 
posłałem jej kartkę z zapytaniem, czy jeszcze mnie kocha. Odpowiedziała: "Będę 
Cię kochała tak 
długo, jak długo Gibraltar będzie należał do Wielkiej Brytanii".
21 Środa
W dzienniku podano, że Hiszpania żąda zwrotu Gibraltaru.
22. Czwartek
Nie mogłem sobie nawet wyobrazić pójścia do szkoły z tą luką między zębami, więc 
leżałem w 
łóżku do dwunastej czterdzieści pięć. Poprosiłem mamę o usprawiedliwienie. 
Wręczyłem je pani 
Fossington Gore podczas popołudniowego sprawdzania listy. Przeczytała je z 
furią, a potem 
powiedziała: "Przynajmniej twoja mama jest uczciwa. Od innych rodziców można się 
spodziewać tylko 
kłamstw".
Pokazała mi usprawiedliwienie. Brzmiało, jak następuje:
Szanowna Pani Fossington-Gore,
Adrian nie poszedł rano do szkoły, ponieważ wstał dopiero o dwunastej 
czterdzieści pięć.
Z wyrazami szacunku Paulina Mole
Muszę odtąd prosić ojca o pisanie usprawiedliwień; on jest urodzonym kłamcą.
23 Piątek
Św. Jerzego (Anglia). Nów
Barry Kent przyszedł dziś do szkoły w trykotowej koszulce z wzorem angielskiej 
flagi. Pani 
Fossington-Gore odesłała go do domu, żeby się przebrał. Barry Kent wykrzykiwał: 
"Obchodzę przecież 
dzień naszego świętego patrona!"
Pani Fossington-Gore wrzasnęła w odpowiedzi:
"Nosisz faszystowski symbol, przebrzydły pomiocie Frontu Narodowego!"
Dziś są także urodziny Szekspira. Będę kiedyś tak samo wielkim pisarzem jak on. 
Jestem już na 
dobrej drodze: dostałem dwa listy odmowne z BBC.
24 Sobota
Ojciec Barry Kenta jest dziś na pierwszej stronie lokalnej gazety. 
Sfotografowany z koszulką 
Barry'ego w ręku. Podpis pod zdjęciem głosi: "Patriota ubolewa nad utratą 
narodowej dumy".
Artykuł brzmi, jak następuje:
"Krzepki weteran drugiej wojny Frederick Kent (45) rozmawiał dziś z naszym 
reporterem w 
przytulnym saloniku swego kwaterunkowego domku, wyrażając głębokie ubolewanie z 
powodu 
ośmieszenia i upokorzenia, którego doznał jego syn Barry (15), ponieważ poszedł 
do szkoły w 
koszulce, której wzór imitował flagę brytyjską. Barry jest uczniem szkoły 
ogólnokształcącej im. Neila 
Armstronga. Pani Kent (35) powiedziała: «Mój syn Barry jest chłopcem wrażliwym, 
który uwielbia swój 
kraj i jest głęboko przywiązany do świętego Jerzego, więc włożył tę koszulkę z 
obrazkiem naszej 
wspaniałej angielskiej flagi». W tym miejscu wtrącił się pan Kent: «że to niby 
wczoraj przypadały 
urodziny świętego Jerzego».
Pan Kent nie pozwala synowi pójść do szkoły, dopóki nauczycielka zamieszana w 
całą sprawę, 
pani Fossington-Gore (31), nie przeprosi go publicznie.
Dyrektor szkoły, pan Reginald Scruton (57), powiedział dziś przez telefon: «Znam 
tę przeklętą 
rodzinę Kentów aż za dobrze. Na pewno uda nam się jakoś zadziałać, żeby się to 
wszystko nie 
przedostało do lokalnego szmatławca». Kiedy do świadomości pana Scrutona doszło, 
że rozmawia z 
Rogerem Greenhillern, naszym korespondentem oświatowym, przeprosił i złożył 
następujące 
oświadczenie: «Nie mam nic do powiedzenia))".
25 Niedziela
Druga po Wielkanocy. Początek czasu letniego (USA i Kanada)
Oddziały brytyjskie odbiły Południową Georgię. Naniosłem odpowiednią poprawkę na 
moją 
mapę kampanii,
Rano znalazłem w łazience dziwne urządzenie. Wyglądało jak czasomierz do 
gotowania jajek. Z 
boku pudełka jest napis "Przewidywanie". Mam nadzieję, że mama nie wdała się w 
jakieś okultyzmy.
26 Poniedziałek
Tajemnicza rozmowa! Mama powiedziała: "George! Już nie ma wątpliwości". A ojciec 
na to: "O 
Jezu, ja już nie przetrzymam tych godzin w środku nocy, nie w moim wieku".
Wygląda na to, że mama ma wobec niego zbyt wygórowane wymagania seksualne.
27 Wtorek
Dostałem list od Cioci Klary! Przeczytałem go w drodze do szkoły:
Drogi Poeto Midlandów,
więc aż tak się pienimy, mój miły! Masz piętnaście lat. Twoje ciało na wielkim 
zakręcie, 
hormony w stanie totalnego wzburzenia. Twoje odczucia skaczą w górę i w dół, jak 
na huśtawce.
Oczywiście, że pragniesz doznań płciowych. Odczuwa to każdy chłopak w Twoim 
wieku. Ale, mój 
drogi, niektórzy ludzie marzą o wspaniałych apartamentach i egzotycznych 
podróżach. Nie zawsze 
możemy mieć to, czego chcemy.
Wydaje się, że masz miłą, rozsądną dziewczynę - cieszcie się nawzajem swoją 
obecnością. 
Znajdź sobie jakieś hobby, zachowuj sprawność fizyczną i umysłową, staraj się 
kontrolować 
oddychanie.
Drogi chłopcze, życie płciowe stanowi jedynie drobną cząstkę naszej egzystencji. 
Rozkoszuj się 
swoim wspaniałym wiekiem nastolatka.
Szczerze oddana Ciocia Klara
Rozkoszuj się swoim wspaniałym wiekiem nastolatka! Przecież to same problemy i w 
ogóle 
koszmar. Nie mogę się doczekać, kiedy jako człowiek zupełnie dorosły będę 
prowadził światowe 
konwersacje z intelektualistami.
Tyczka (alias Doreen Slater) przyszła dziś do nas do domu. Nie widziałem jej od 
czasu, kiedy 
się z ojcem rozstali.
Miała bardzo krótki oddech i jakiś dziwny wyraz oczu. Kiedy ojciec podszedł do 
drzwi, 
początkowo nic nie powiedziała, rozchyliła jedynie płaszcz (trochę przytyła), a 
potem oświadczyła: " 
George, doszłam do wniosku, że powinieneś o tym wiedzieć". Po tych słowach 
odwróciła się na pięcie i 
odeszła ogrodową ścieżką.
Ojciec milczał, oparł się tylko o poręcz schodów, jakby opadł z sił.
"Doreen bardzo dobrze wygląda" - zauważyłem. "Kwitnąco" - wymamrotał ojciec, 
włożył 
płaszcz i pobiegł za nią. Pięć minut później mama wróciła z kursów a la Jane 
Fonda w ośrodku 
komunalnym. Była niezwykle zadowolona, bo udało jej się przełamać barierę bólu.
Nawoływała: "George!", zaglądała do wszystkich pomieszczeń, potem zapytała: 
"Kiedy ostatnio widzia-
łeś ojca?"
Milczałem jak grób. Mama dostaje szału, jeżeli ktoś ośmieli się wymienić imię 
Tyczki.
29 Czwartek
Odkąd ogolona głowa i ciężkie buciory Barry Kenta stały się ledwie wspomnieniem, 
szkoła jest 
wprost wspaniała.
Poszedłem do dentysty, żeby wziął wycisk. Nazywał mnie "Matylda". Nawet nie 
mogłem 
zaprotestować, bo miałem paszczę wypełnioną masą plastyczną.
30 Piątek
Pierwsza kwadra księżyca
Mama z ojcem wypijają butelkę wódki w ciągu tygodnia. Co chwila któreś z nich 
wyciąga tackę 
z lodem, kroi cytrynę albo biegnie do monopolowego po butelkę toniku.
To zły znak. Niewątpliwie coś się zdarzy. 
Zadzwoniła babcia z corocznymi bredniami: "Zanim maj nie minie, nie zrzucaj 
odzienia". Wiem, 
że to ma jakiś związek z noszeniem podkoszulka. I co z tego? Ja swój i tak noszę 
przez okrągły rok.
Wielka Brytania zbombardowała lotnisko Port Stanley, wyłączając je z użycia.
2 Niedziela
Trzecia po Wielkanocy
Poszedłem do Nigela i w osłupienie wprawiła mnie wiadomość, że jego rodzice 
starają się 
wyemigrować do Australii! Jak to możliwe, żeby Anglik pragnął zamieszkać za 
granicą? Cudzoziemcy 
nie mogą nic poradzić na to, że mieszkają za granicą, bo tam się urodzili, ale w 
przypadku Anglika jest 
to po prostu śmieszne, zwłaszcza teraz, kiedy tak łatwo o lampy do
opalania!
Nigel całkowicie się ze mną zgadza. Zapytał, czy mógłby zostać i zamieszkać u 
nas. Ostrzegłem 
go, że nasza stopa życiowa jest niska, ale oświadczył, że weźmie ze sobą 
wszystkie dobra trwałego 
użytku.
3 Poniedziałek
Święto pierwszomajowe  (Zjednoczone Królestwo oprócz Szkocji). Wolny dzień 
(Szkocja)
Rano spędziłem pół godziny w łazience oglądając własny nos, bo wczoraj wieczorem 
mój niby 
to najlepszy przyjaciel Nigel zapytał, czy wiem, że wyglądam jak Dustin Hoffman.
Nie zdawałem sobie sprawy, że mój nos wyrósł do tak nienaturalnych rozmiarów. 
Jednak im bardziej 
mu się przyglądałem, tym dokładniej zdawałem sobie sprawę, że jest w istocie 
gigantyczny.
Mama zaczęła walić w drzwi z okrzykiem: "Cokolwiek tam robisz, przestań 
natychmiast i chodź 
na śniadanie. Płatki kukurydziane już kompletnie rozmiękły".
Kiedy zszedłem na dół, zapytałem mamę, czy przypominam jej Dustina Hoffmana. 
Odpowiedziała:
"Gdybyś tylko miał takie szczęście".
4 Wtorek
Mama przestała nosić stanik. Jej biust przypomina dwa jajka w koszulkach, które 
za długo się 
gotowały. Żeby chociaż nie nosiła takich obcisłych trykotowych bluzek. To nie 
przystoi osobie w jej 
wieku (37).
5 Środa
Dziwny telefon. Podniosłem słuchawkę, ale zanim zdążyłem powiedzieć nasz numer, 
jakaś 
wytworna kobieta oznajmiła: "Tu przychodnia. Ma pani u nas wizytę w piątek o 
czternastej. Czy może 
pani przyjść, pani Mole?"
"Tak" - odpowiedziałem falsetem.
"Spędzi pani u nas dwie godziny, zbada panią dwóch lekarzy i konsultant, który 
ma wielkie doświad-
czenie w  takich problemach jak pani" - wygłaszała mechanicznie dama.
"Dziękuję" - zapiszczałem wysokim tonem.
"Proszę przynieść próbkę moczu, małą próbkę, a nie pełny słoik po marynacie" - 
mówiła kobieta.
"Dobrze" - zaskrzeczałem.
"Niech się pani nie martwi, pani Mole - powiedziała kobieta słodko. - Zawsze 
służymy pomocą. - 
A po chwili: - Proszę nie zapomnieć o honorarium. Za pierwszą konsultację będzie 
się należało 
czterdzieści dwa funty".
"Nie zapomnę" - wyszeptałem.
"A więc w piątek o czternastej. Proszę przyjść punktualnie". I odłożyła 
słuchawkę.
Co to wszystko znaczy? Mama nic nie mówiła, że jest chora. Co jej jest? Co to za 
"przychodnia"?
6 Czwartek
Dzisiaj wysłuchałem w czwartym programie radia jakiejś ohydnej baby, która 
opowiadała, jak 
została milionerką pisząc romantyczne powieści. Mówiła, że czytelniczki lubią 
książki o lekarzach, 
magikach komputerowych i tym podobnych bohaterach. Mam zamiar spróbować. 
Przydałby mi się 
milion funtów. Ta kobieta twierdziła, że dla autora romantycznych powieści 
bardzo ważne jest 
odpowiednie nazwisko, więc po długim namyśle postanowiłem, że moje będzie 
brzmiało Adrienne 
Storme. Napisałem już połowę pierwszej strony:
Adrienne Storme 
TĘSKNOTA ZA WOLYERHAMPTON
Zabarwione miedzianym połyskiem oczy Jasona Westmorlanda cynicznie lustrowały 
taras. Miał 
dosyć Capri i tęsknił za Wolverhampton.
Zgiął nieliczne palce, jakie mu pozostały, i przyjrzał im się krytycznie. 
Wypadek z piłą 
mechaniczną położył kres błyskotliwej karierze elektronicznej. Układy scalone 
nie wypełniały już jego 
dni. W życiu otworzyła się ziejąca pustka. Próbował wypełnić ją podróżami i 
dogadzaniem sobie, ale nic 
nie mogło wymazać wspomnienia Gardenii Fetherington, dziewiczej specjalistki od 
chirurgii plastycznej 
w szpitalu św. Bupy w Wolverhampton.
Jason pogrążył się w ponurej zadumie, nieświadomie mrużąc oczy, by wcisnąć z 
powrotem wielkie, 
natarczywe łzy.
7 Piątek
Wieczorem w drodze do Sainsbury'ego rodzice dyskutowali w samochodzie o 
feminizmie. 
Ojciec stwierdził, że równocześnie ze wzrostem świadomości mama straciła parę 
centymetrów w 
biuście.
Mama odparowała ze złością: "Co mają z tym wszystkim wspólnego moje piersi?" A 
po chwili 
milczenia zapytała: "Czy nie sądzisz jednak, George, że urosłam jako osoba?"
Ojciec na to: ,,Wprost przeciwnie, Paulino, jesteś znacznie mniejsza, odkąd 
przestałaś nosić wysokie 
obcasy".
Bardzo się z ojcem z tego śmialiśmy, ale niedługo, bo mama obrzuciła nas tym 
swoim 
specjalnym spojrzeniem, a potem zaczęła wyglądać przez okno. Miała w oczach łzy. 
Po chwili obróciła 
się w moją stronę i powiedziała:
,,Gdybym miała córkę, mogłabym przynajmniej z nią porozmawiać". Wtrącił się 
ojciec: "Paulino, 
nie możemy ryzykować, że trafi nam się drugie dziecko takie jak Adrian". I 
zaczęli mówić o 
moim dzieciństwie. Do złudzenia przypominałem Damiana z filmu "Omen".
Mama oświadczyła: "To wina tego przeklętego doktora Spocka, że Adrian okazał się 
taki".
Zapytałem: "Że jaki się okazałem?"
Ojciec na to: "Jesteś kutwą, a poza tym stale chowasz tę swoją wypielęgnowaną 
głowę w 
książki".
Doznałem takiego szoku, że zapomniałem języka w gębie, ale po chwili zapytałem, 
usiłując 
nadać głosowi niefrasobliwe i melodyjne brzmienie (co nie jest łatwe w chwili, 
gdy serce przeszyły 
strzały krytyki): "A właściwie to jakiego syna chcielibyście mieć?"
Na to pytanie odpowiadali oboje w czasie zakupów, w kolejce do kasy i w drodze 
powrotnej 
na wielopiętrowy parking.
Idealny syn mojego ojca był typem urodzonego sportowca, pogodnym i bezpośrednim, 
władającym biegle obcymi językami, wysokiego wzrostu, o gładkich czerstwych 
policzkach; typem, 
który uchylał kapelusza przed kobietami. Jeździł z ojcem na ryby, wymieniał z 
nim anegdoty. Był 
uzdolniony manualnie i miał dar reperowania starych zegarów. Dobry materiał na 
oficera. Głosowałby na 
konserwatystów i ożeniłby się z dziewczyną z dobrego domu. Założyłby własne 
przedsiębiorstwo 
komputerowe w Guilford.
Idealny syn mojej mamy natomiast pełen był wewnętrznej siły, a jednocześnie 
odznaczał się 
powściągliwością. Chodziłby do szkoły dla przedwcześnie rozwiniętych. Od 
najwcześniejszych lat 
fascynowałby dziewczęta i kobiety, czarował gości błyskotliwą konwersacją. 
Ubierałby się elegancko, 
byłby absolutnie ponad wszelkie uprzedzenia - seksualne, rasowe czy też 
dotyczące wieku. (Jego 
najlepszą przyjaciółką byłaby stara afrykańska Murzynka.) Zdobyłby stypendium do 
Oksfordu, 
podbiłby ów uniwersytet i pisaliby o nim przyszli biografowie. Zrezygnowałby z 
absolutnie pewnego 
miejsca w brytyjskim parlamencie. Zamiast tego pojechałby do Afryki Południowej 
i poprowadziłby 
czarnych do zwycięskiej rewolucji. Po powrocie do Anglii byłby pierwszym 
odpowiednim kandydatem 
do objęcia redakcji "Spare Rib"*(przypis: *"Spare Rib" (Dodatkowe Żebro) - 
czasopismo ruchu 
wyzwolenia kobiet. (Wszystkie przypisy pochodzą od tłumaczki).)
Obracałby się w najlepszych kręgach towarzyskich. I wszędzie zabierałby z sobą 
matkę.
Kiedy obydwoje zakończyli swoje wywody, powiedziałem: "Przykro mi, że sprawiłem 
wam taki 
zawód", Na co mama: "Adrianie, to nie twoja wina, to wszystko przez nas, 
powinniśmy byli dać ci na 
imię Brett!!!"
8. Sobota
Pełnia księżyca
Musiałem się z kimś podzielić tym poczuciem niższości (które przybrało jeszcze 
większe 
rozmiary, kiedy leżałem bezsennie w nocy rozmyślając o wymarzonym synu imieniem 
Brett). Poszedłem 
więc do babci. Pokazała mi moje zdjęcia z dzieciństwa. Muszę przyznać, że do 
drugiego roku życia 
wyglądałem trochę groteskowo, byłem kompletnie łysy i zawsze miałem bardzo 
zawzięty wyraz twarzy. 
Rozumiem teraz,. dlaczego mama nie trzyma na telewizorze mojego zdjęcia w 
pozłacanych ramkach, tak 
jak inne matki. Jestem jednak zadowolony, że poszedłem do babci. Ona uważa,. że 
jestem wspaniały 
pod każdym względem. Opowiedziałem jej o Bretcie Mole'u, chłopcu, który nigdy 
nie istniał. Babcia 
skomentowała to następująco: " To jakiś okropny typ. Cieszę się, że nie wyrosłeś 
na takiego jak on".
Babcia ma artretyzm w barku, więc zdjęła sukienkę i natarłem ją środkiem 
przeciwbólowym 
Ralgex. Gorset babci wygląda jak szelki spadochroniarza. Zapytałem, jak sobie 
radzi z 
ubieraniem i rozbieraniem, Babcia wyjaśniła, że to sprawa wewnętrznej 
dyscypliny. Według jej 
teorii - odkąd wyszły z mody gorsety, Anglia straciła kręgosłup.
9. Niedziela 
 Czwarta po Wielkanocy. Dzień Matki (USA i Kanada)
Uświadomiłem sobie właśnie, że nigdy nie widziałem ani żadnego trupa, ani żywej 
kobiecej 
piersi. Takie są skutki mieszkania w ślepym zaułku.
10. Poniedziałek
Poprosiłem Pandorę, żeby mi pokazała jedną pierś, w całości, wraz z brodawką, 
ale odmówiła. 
Usiłowałem wyjaśnić, że chodzi mi jedynie o poszerzenie życiowego doświadczenia, 
na co zapięła 
sweter pod samą szyję i poszła do domu.
11. Wtorek
Dziś na biologii przerabialiśmy cukrzycę. Pan Dooher nauczył nas mierzyć poziom 
cukru we 
krwi za pomocą badania siusiek. To mi przypomniało, że nie powiedziałem mamie o 
jej wizycie w 
przychodni, Ale to chyba nie takie ważne.
12. Środa
Dziś rano otrzymałem następujący list od Pandory:
Adrianie,
piszę ten list. żeby zakończyć nasz związek. Nasza miłość była kiedyś całkowicie 
duchowa 
Łączyło nas zamiłowanie do sztuki i literatury. ale Ty się zmieniłeś. Adrianie 
Dostałeś chorobliwej obsesji 
na temat mojego ciała.
Twoja wczorajsza prośba, żebym Ci pozwoliła obejrzeć mój lewy sutek, przekonała 
mnie 
ostatecznie, że musimy się rozstać
Nie kontaktuj się ze mną 
Pandora Braithwaite 
PS. Na Twoim miejscu zwróciłabym się o pomoc do zawodowego psychiatry w 
sprawie hipochondrii i obsesji seksualnej. Anthony Perkins, który grał szaleńca 
w 
"Psycho", przez dziesięć lat poddawał się analizie, więc nie ma się czego 
wstydzić.
13. Czwartek
Wczoraj, zanim odpieczętowałem ten list, byłem normalnym kilkunastoletnim 
intelektualistą. 
Dzisiaj wiem, co znaczy cierpienie. Jestem dorosły. Już nie jestem młody. Prawdę 
mówiąc, zauważyłem 
zmarszczki tworzące się na moich skroniach. Wcale bym się nie zdziwił, gdyby 
przez noc posiwiały mi 
włosy.
Jestem w absolutnej rozpaczy!
Kocham ją!
Kocham ją!
Kocham ją!
O Boże!
O Pandoro!
2 nad ranem. Zużyłem całą rolkę papieru toaletowego na wycieranie łez. Nie 
płakałem tak od 
czasu, kiedy wiatr w Cleethorpes porwał mi cukrową watę.
3 nad ranem. Spałem niespokojnie, potem wstałem, żeby obserwować początek dnia. 
Świat 
stracił wszystkie barwy, przestał być interesujący. Jest szary, wypełniony 
rozpaczą serca. Rozmyślałem 
nad tym, żeby z sobą skończyć, ale to nie w porządku wobec tych,
których się zostawia. Mama bardzo by się zmartwiła, gdyby rano zastała w moim 
pokoju trupa. Nie 
będę sobie zawracał głowy egzaminami. Zostanę zamiataczem ulic - 
intelektualistą. Śmiecących 
chuliganów będę częstował cytatami z Kafki.
14  Piątek
Po cóż, ach po cóż prosiłem Pandorę, żeby mi pokazała pierś? Wystarczyłby mi 
przecież 
czyjkolwiek sutek. Nigel twierdzi, że Sharon Bot t pokaże absolutnie wszystko za 
pięćdziesiąt pensów i 
funt winogron. 
Napisałem do Pandory króciutki liścik:
Pandoro, najdroższa,
cóż mogę powiedzieć? Byłem niezręczny i niedelikatny, powinienem był 
przewidzieć, że 
uciekniesz ode mnie jak spłoszony faun. Proszę, udziel mi przynajmniej audiencji 
i pozwól się 
wytłumaczyć osobiście.
Twój zawsze tak samo kochający 
Adrian
Sądzę, że utrafiłem we właściwy ton. "Spłoszonego fauna " wziąłem z jakiegoś 
strasznego 
romansu, który czytała babcia. Pokropiłem kopertę odrobiną perfum Tramp. Zaniosę 
list osobiście, jak 
się ściemni.
Tramp! Co za pomysł, żeby perfumy nazywać Tramp! Cha! cha! cha!
 15 Sobota
Koniec kwartału w Szkocji
W domu Pandory było bardzo dużo gości. Ledwie mogłem się przecisnąć przez 
podjazd wśród 
jaguarów, roverów i volv. Zdawało mi się z początku, że ktoś w rodzinie umarł, 
bo dostrzegłem w 
kuchni dwie zakonnice i księdza zajadających kiełbaski opiekane w cieście. Potem 
wkroczył goryl i 
wyjął z lodówki butelkę wina, więc uświadomiłem sobie, że to musi być bal 
kostiumowy. Ukryłem się za 
altanką, żeby mieć lepszy widok. W jednej sypialni kowboj rozmawiał z diabłem, a 
w drugiej nurek 
chichotał z trzema Cygankami. Po ogrodzie przemieszczał .się ze zgrzytem jakiś 
rycerz w zbroi. Za nim 
biegła kobieta jaskiniowa z okrzykiem: "Damianie, poczekaj! Znalazłam otwieracz 
do konserw!"
Na dole tańczył bogaty zestaw czarodziejek, pustelników i klownów; w pewnym 
momencie 
wpadł tam goryl i porwał w pląsy hurysę w wyjątkowo obrzydliwym przezroczystym 
kostiumie, przez 
który prześwitywał jej Pępek i prawie całe sutki. Tancerka miała na głowie 
jaszmak, co naprawdę 
wydało mi się szczytem hipokryzji zupełnie jakby mogło kogoś interesować 
oglądanie jej twarzy!
Nigdzie nie mogłem dostrzec Pandory, więc po jakiejś półgodzinie podbiegłem do 
drzwi i 
wrzuciłem mój list do skrzynki. Kiedy już wykonałem w tył zwrot, żeby pobiec 
podjazdem w stronę 
domu, wytoczył się Toulouse-Lautrec i zwymiotował w doniczkę z laurem.
Po powrocie do domu zastałem w naszej kuchni królową Wiktorię i księcia Alberta. 
Królowa Wiktoria 
oznajmiła: "Idziemy do Braithwaite'ów". A książę Albert: " Trzeba nakarmić psa 
". Po czym majestatycz-
nie wytoczyli się z kuchni i udali się w kierunku domu Pandory. Mnie się o 
niczym nie informuje w tym 
domu.
16. Niedziela.
Początek dni krzyżowych,
 Ostatnia kwadra księżyca 
3 po południu. Mama bez przerwy wymiotuje, Dobrze jej tak, nie trzeba było pić 
poza domem 
do czwartej nad ,ranem. Ojciec jeszcze leży, ale wkrótce będzie musiał wstać, 
Obiecał, że po obiedzie 
zawiezie babcię do szkółki ogrodniczej.
7 wieczorem. Szkółki ogrodnicze należą chyba do najnudniejszych miejsc na 
świecie, a jednak 
dorośli poruszają się po nich z wyrazem ekstazy na twarzach, Babcia kupiła 
dwanaście krzaków róż, 
worek nawozu i plastykową urnę typu Kupido.
Ojciec kupił różę "Paulina", Patrzyli na siebie z mamą rozmarzonym wzrokiem i 
trzymali się za ręce nad 
tym krzakiem róży. Zostawiłem ich przy tym zajęciu I poszedłem obejrzeć trucizny 
leżące na dolnych 
półkach.
 Rozmyślałem właśnie nad tym, czyby nie kupić jednej takiej butelki, kiedy 
zawołała mnie babcia 
z prośbą, żebym zaniósł nawóz do samochodu, W ten sposób myśli moje oderwano od 
błądzenia wokół 
śmierci.
17 Poniedziałek
Odrabiałem właśnie matmę w szatni czwartych klas kiedy dobiegł mnie pewny siebie 
głos 
Pandory. , " Tak, to było wspaniałe party. Ale wiesz, trochę się niepokoję".
"Z jakiego powodu, Pan?" - dopytywała się Klara Neilson,
Na to Pandora odparła z powagą: "Szalenie mi się podobało wystąpienie w 
przebraniu hurysy, mimo, że 
eksponowanie ciała stoi w całkowitej sprzeczności z moimi feministycznymi 
przekonaniami.
W tym momencie poszły dalej korytarzem. rozprawiając o kotce Klary Neilson, 
która 
spodziewa się kociaków.
A więc Pandora, która odmówiła pokazania mi jednej piersi w zaciszu mojej 
sypialni, nie ma nic 
przeciwko wystawianiu na pokaz obydwu w mieszanym towarzystwie!
18. Wtorek
W bibliotece publicznej nadziałem się na Tyczkę. Był z nią jej syn, Maxwell 
House. Jak na 
chudą kobietę to stała się niewątpliwie bardzo pulchna, Maxwell ściągał z półek 
książki, a my z Tyczką 
rozmawialiśmy o czasach, kiedy była przyjaciółką mojego ojca. Powiedziałem, że 
ma szczęście, że się 
jej udało od niego odczepić, na co gwałtownie wzięła go w obronę: "Jest zupełnie 
inny, kiedy jest sam ze 
mną. Taki dobry i czuły". Zupełnie jak doktor Jekyll. . , Wziąłem z biblioteki 
"Sytuację klasy robotniczej 
w Anglii" Fryderyka Engelsa.
22.30. Właśnie sobie uświadomiłem, że mówiąc o związku z moim ojcem Tyczka 
używała czasu 
teraźniejszego. To naprawdę oburzające! Żeby trzydziestoletnia kobieta nie miała 
pojęcia o podstawach 
gramatyki! 
19. Środa
Ani słowa od Pandory. Kiedy spotykamy się w szkole, patrzy przeze mnie, jakbym 
był 
niewidzialny. Zapytałem Nigela, gdzie mogę spotkać Sharon Botts. Poszedłem też 
do warzywnego, żeby 
zobaczyć, ile kosztuje funt winogron.
20 Czwartek
Wniebowstąpienie
Wieczorem zacząłem czytać książkę Fredka Engelsa. Ojciec to zobaczył i zawołał: 
"Nie życzę 
sobie w domu tych komunistycznych bzdur!"
A ja na to: "Dotyczy to klasy, z której sam się wywodzisz".
Ojciec: "Adrianie, harowałem jak niewolnik i ciężko walczyłem o to, żeby wejść 
do klasy 
średniej, a kiedy już do niej należę, nie życzę sobie, żeby mój syn podziwiał 
roboli i rewolucjonistów".
Ojciec się łudzi, jeżeli myśli, że naprawdę stał się członkiem klasy średniej. 
Ciągle jeszcze 
polewa grzanki fabrycznym sosem HP z butelki.
21 Piątek
Kiedy słuchałem "Archerów"*, (przypis: Archerowie - popularny serial radiowy) 
mama zapytała, czy 
żałuję, że jestem jedynakiem. Powiedziałem, że wprost przeciwnie, bardzo mi to 
odpowiada.
 22 Sobota
Ojciec przed chwilą zapytał, czy chciałbym mieć siostrę albo brata. 
Powiedziałem, że ani jedno, 
ani drugie. Czego oni ciągle bredzą na temat dzieci? .Mam nadzieję, że nie noszą 
się z zamiarem 
adopcji., Są przecież strasznymi rodzicami, wystarczy spojrzeć na mnie, żeby się 
o tym przekonać - 
wyrastam na człowieka kompletnie znerwicowanego.
 23 Niedziela
Pierwsza po Wniebowstąpieniu. Nów
Nie mogłem spać, więc wstałem bardzo wcześnie i poszedłem na spacer w okolice 
domu 
Pandory. Wyobrażałem ją sobie w tym jej łóżku z Habitatu, w nocnej koszuli od 
Laury Ashley i nie 
wstydzę Się przyznać, że łzy zakręciły mi się w oczach. Opanowałem się jednak i 
poszedłem odwiedzić 
starego Berta i Queenie. . Drzwi otworzyła mi upiorna staruszka ze słowami: "Po 
co wyciągnąłeś mnie z 
łóżka?" To była Queenie z włosami w papilotach i bez makijażu.
Przeprosiłem i poszedłem do domu obudzić rodziców filiżanką herbaty. Żeby 
chociaż okazali 
wdzięczność! Gdzie tam! Mama wykrzyknęła: "Adrianie, na miłość boską, jest 
niedziela, blady świt! 
Wynoś się stąd! Idź po gazety albo co!"
Kupiłem gazety, przeczytałem i zaniosłem rodzicom na górę. Chyba trzeba 
przykręcić trochę 
centralne, bo oboje mieli bardzo czerwone twarze. Kiedy wychodziłem z sypialni, 
usłyszałem słowa 
mamy: "George, musimy założyć zamek do tych drzwi".
24 Poniedziałek
Dzień Zwycięstwa ( Kanada)
Wieczorem poszedłem do klubu młodzieżowego. Trzeba mojego pecha, żeby akurat był 
tam 
Barry Kent ze swoją bandą. Rysiek Cytryna wyświetlał film o kotłach erozyjnych w 
Derbyshire. Bardzo 
mnie to zainteresowało, ale nie mogłem się skoncentrować, bo Barry Kent 
nieustannie wtykał łapy przed 
projektor i puszczał na ekran zajączki, żyrafy i inne zwierzęce kształty. Kiedy 
Barry Kent poszedł do 
baru kawowego, żeby zadręczać pracującego za ladą studenta z Brygady 
Młodzieżowej, powiedziałem 
Ryśkowi Cytrynie o moich problemach.
"Oj, to niedobrze, Adrian, ale dziś jestem zajęty. Przyleć jutro koło szóstej, 
to odbędziemy fajną sesję." 
Myślę, że to znaczy, że chce ze mną porozmawiać jutro koło szóstej po południu.
25 Wtorek
Poszedłem do biura Ryśka w klubie młodzieżowym.
Odbyliśmy długą rozmowę na temat moich problemów. Rysiek oświadczył, że jestem 
"typowym 
produktem małomieszczańskim". Moje problemy są "rezultatem alienacji mojego 
pokolenia w coraz 
bardziej zurbanizowanym społeczeństwie". Powiedział, że moi rodzice są 
"zbankrutowani moralnie i 
martwi duchem". Zapalił długiego, źle skręconego ziołowego papierosa i poradził: 
"Adrian, więcej luzu. 
Nie biegaj za stadem. Próbuj żyć nie krępując się konwencjami". W tym momencie 
spojrzał na zegarek i 
krzyknął: "O Chryste, powiedziałem, że będę w domu o siódmej!"
Razem wyszliśmy z klubu, Rysiek wsiadł do swojego rozklekotanego citroena i 
powiedział: 
"Musisz wpaść kiedyś na kolację".
Zapytałem, czy ciągle jeszcze koczuje jako dziki lokator w starej fabryce opon. 
"Nie, 
przeprowadziliśmy my się na Wzgórze Borsuka, do nowego osiedla mieszkaniowego 
Barratta ".
Nie mogę się zdecydować, czy po rozmowie z Ryśkiem czuję się lepiej czy gorzej. 
Chyba jednak 
gorzej. John Not t poinformował w dzienniku telewizyjnym, że "jeden z naszych 
okrętów został 
poważnie uszkodzony". Mam nadzieję, że to nie "Canberra". Jest na niej brat 
Barry Kenta.
26 Środa.
Mama jest w ciąży! Moja mama!!!
Stanę się pośmiewiskiem w szkole. Jak mogła mi zrobić coś podobnego? Jest już w 
trzecim 
miesiącu, więc w listopadzie pojawi się w tym domu niemowlę. Chyba nie oczekują 
ode mnie, że wezmę 
je do swojego pokoju. Nie ma mowy, żebym wstawał w nocy i karmił dziecko z 
butelki.
Rodzice w ogóle mnie do tej wiadomości nie przygotowali. Wszyscy jedliśmy 
spokojnie 
spaghetti na grzankach, kiedy nagle ojciec powiedział od niechcenia: "o, a 
propos, Adrianie, złóż mamie 
gratulacje, jest w trzecim miesiącu ciąży".
Gratulacje! A co z moimi egzaminami za dwa lata? Jak zdołam się czegoś nauczyć 
przy 
raczkującym dziecku?
22.00 Ucałowałem mamę na dobranoc. Zapytała: "Adrianie, cieszysz się z dziecka?" 
Skłamałem, że tak. Zatopiony okręt to "Coventry". Bardzo to smutne. Cieszę się, 
że Ministerstwo 
Wojny odrzuciło ojca.
27 Czwartek
Dostałem list lotniczy od Hamisha Manciniego, którego poznaliśmy w zeszłym roku 
na 
wakacjach.
1889 West 33 Street New York
 		Cześć, Aid!
Wnerwiony, że strach! Dobra, pomyślałem, że zacynkuję. Ostatnio czułem się jakiś 
napruty, 
pewnie rozwód mamusi z numerem czwartym i to mnie wytrąciło. Ale! Hamish Mancini 
nie będzie tak 
sterczał, dosyć tego szajsu wapniakowi! Nie moja brocha, panie Aid! Przyjeżdżam 
Cię odwiedzić na 
jakiś czas. Mam szmal. Posiadam dokumentację. Nic mnie tu nie trzyma. Jutro 
biorę samolot i oglądam 
Twoją starą brytyjską chałupę w starożytnym rejonie Midlandów. 
Będziemy promenować wśród starodawnych ruin. Eksploracja krainy Szekspira. Co Ty 
na to? 
Mam tu niezły Liban!
Do zobaczenia w sobotę, brachu 
Hamish Mancini
Po kilkakrotnym przeczytaniu listu doszedłem do wniosku, że Hamish zamierza 
przyjechać do 
nas w sobotę! Żałuję teraz, że powiedziałem mu, że mieszkamy w chacie krytej 
strzechą.
Rodzice jeszcze nic nie wiedzą. Mama twierdziła, że Hamish swoim nieustannym 
paplaniem 
popsuł jej cudzołożne wakacje avec Lucas.
28. Piątek
Po szkole do dentysty na miarę sztucznego zęba. Wykorzystał moją sytuację osoby 
całkiem 
bezbronnej na fotelu dentystycznym i nie przestawał rzucać krytycznych uwag na 
temat zębów 
Brytyjczyków. Jego asystent pochodzi z Malajów, więc obaj są najwyraźniej 
rozgoryczeni, że musieli 
egzystować pod jarzmem kolonialnym.
Szedłem do domu bardzo wolno, ogarnięty przerażeniem na myśl o tym, że muszę 
poinformować rodziców o przyjeździe Hamisha Manciniego. Pies wyszedł mi na 
spotkanie do połowy 
naszego zaułka. Miło zobaczyć szczęśliwą twarz.
Po przyjściu do domu okazałem specjalną troskę mojej biednej ciężarnej matce; 
zrobiłem jej 
kawę i nalegałem, żeby się położyła na kanapie z nogami na poduszce. Położyłem 
jej drugą poduszkę 
pod głowę i dałem do czytania "Radio Times". Widziałem to wszystko na starych 
filmach (tak 
postępował Cary Grant wobec Doris Day).
Mama powiedziała: "Adrianie, to bardzo miło z twojej strony, ale mogę usiąść 
tylko na kilka 
minut, bo za pół godziny gram w squash".
Była jednak w dobrym humorze, więc powiedziałem jej o Hamishu. Trochę 
przewracała 
oczami, zacisnęła nawet wargi, ale się nie wściekła. Może ciąża złagodziła jej 
temperament.
29. Sobota
Pierwsza kwadra księżyca
23.30. Pokój gościnny przygotowany, spiżarnia pełna pasztecików z dyni, 
zamrażalnik pęka od 
wieprzowiny, kaczanów kukurydzy itd.
Łazienka została sprzątnięta zgodnie z amerykańskimi standardami higieny, pies 
wyszczotkowany, a Hamisha ani śladu.
Oglądaliśmy dziennik o dziewiątej, ale żaden samolot nie rozbił się nad 
Atlantykiem ani dziś, ani 
innego dnia w tym tygodniu.
O jedenastej ojciec oświadczył: "Nie zamierzam siedzieć ani chwili dłużej w moim 
najlepszym ubraniu". 
Więc wszyscy zdjęliśmy z siebie nasze najlepsze rzeczy i poszliśmy spać.
5 rano. Hamish Mancini jest w pokoju gościnnym. Gra na gitarze pieśni z 
Appalachów. 
Przyjechał taksówką z lotniska Heathrow (sto trzydzieści mil!); taksówkarz bez 
trudu odnalazł nasz 
dom, ale Hamish nie mógł uwierzyć, że to dobry adres, i zmusił tego biednego 
faceta do objeżdżania 
naszego przedmieścia w poszukiwaniu chałupy pod strzechą. W końcu kierowca 
podjechał z powrotem 
pod nasz dom i wyciągnął ojca z łóżka. Hamish zapłacił kompletnie wykończonemu 
taksówkarzowi w 
dolarach.
30 Niedziela
Zielone Świątki
Przy śniadaniu Hamish popełnił straszliwe faux pas. Zapytał mamę: "Hej, Paulino, 
a gdzie ten 
łeb Lucas?"
Nastała grobowa cisza, po czym ojciec oświadczył lodowatym tonem: "Moja żona i 
pan Lucas 
nie są już przyjaciółmi".
Ale Hamish brnął dalej: " To szkoda, bo pan Lucas był w porządku. A co się 
stało?"
Mama wtrąciła: "Nie mamy zwyczaju rozmawiać przy śniadaniu o sprawach 
osobistych. Nie w Anglii" - 
dodała.
A Hamish: "A, to ta słynna brytyjska rezerwa, o której tyle słyszałem". Wydawał 
się naprawdę 
szczęśliwy, jakby odkrył całą wioskę złożoną z chałup krytych strzechą.
Po południu zabraliśmy go z wizytą do Berta i Queenie. Po prostu nie posiadał 
się z radości. W 
drodze powrotnej w samochodzie powtarzał: "Jezus! Autentyczny Derby (wymawiał to 
niczym rym do 
Herbie) i Joan!"
Poszedłem spać o dziesiątej zupełnie wykończony jego nieustannymi okrzykami 
entuzjazmu.
31. Poniedziałek
Święto wiosenne ( prócz Szkocji) . 
Dzień wolny od pracy ( Szkocja) . 
Dzień Pamięci ( U SA )
Zabraliśmy Hamisha do wesołego miasteczka na terenach rekreacyjnych. Sprawiał 
wrażenie 
przygaszonego. "Zdaje mi się, że Disneyland wpoił mi raczej wygórowane 
oczekiwania co do poziomu 
rozrywki". Hamish zabrał mamę na ring samochodowy, a my z ojcem wsiedliśmy na 
diabelski młyn. 
Umierałem z przerażenia, podobnie jak ojciec. Wszystko było w porządku, dopóki 
nie spojrzałem w 
dół i nie zobaczyłem durnia obsługującego mechanizm. Wyglądał jak neandertalczyk 
w zamszowych 
spodniach, a ja jego niezdarnym łapom powierzyłem własne życie!
Kiedy wysiadaliśmy z diabelskiego młyna, ojciec wyglądał, jakby postarzał się o 
dziesięć lat, ale 
na pytanie mamy, jak się bawił, odparł, że wspaniale. Nasz pies stał się wiernym 
towarzyszem Hamisha, 
chodzi za nim wszędzie. Hamish nazywa go "Błękitek" i śpiewa mu ohydne 
amerykańskie piosenki o 
psach, które wysiadują na grobach swoich panów. Niedobrze mi się robi na myśl, 
jak łatwo jest kupić 
uczucia psa.
Czerwiec.
1. Wtorek
Hamish chce poznać Pandorę. Wyjaśniłem mu, jak się rzeczy mają pomiędzy mną a 
Pandorą, 
ale Hamish nawet nie chciał słuchać. Powiedział tylko: "Przecież to, na miłość 
boską, nie przeszkadza, 
żebym ja się z nią spotkał".
W porze obiadu zadzwoniła babcia z pytaniem, czy ojciec po nią przyjedzie, 
powiedziałem jej 
jednak, że mamy w domu Amerykanina, na co oświadczyła, że nie będzie sobie wobec 
tego zawracać 
głowy. "Adrianie, jestem za stara, żeby narażać się na towarzystwo Amerykanów". 
Doskonale 
rozumiem, co miała na myśli.
Hamish znalazł numer telefonu Pandory w naszym klawiszowym notesie na stole w 
hallu, 
zadzwonił i zaprosił się do niej na kolację.
Trudno, ale przynajmniej w domu jest spokojnie. Czytam "Spokojnego Amerykanina" 
Grahama 
Greene'a, brata Hughie Greene'a.
2 Środa
Hamish poszedł z Pandorą zjeżdżać na nartach na suchym stoku. Mam nadzieję, że 
obydwoje 
coś sobie połamią, najlepiej karki.
3 Czwartek
Zabrałem z sobą Hamisha, żeby mu pokazać, jak obecnie funkcjonuje angielska 
szkoła średnia. 
Swoją dotychczasową wiedzę o szkolnictwie angielskim Hamish zaczerpnął wyłącznie 
z lektury " Tom 
Brown w szkole", więc trochę był rozczarowany, że zarzucono tradycyjne 
biczowanie i tortury.
Pan Dock, mój nauczyciel angielskiego, poprosił Hamisha o wygłoszenie w naszej 
klasie 
krótkiej pogadanki "Moje wrażenia z Anglii". Hamish nie odczuwał najmniejszego 
zażenowania. 
Wyszedł na środek klasy, wypluł gumę do żucia do kosza na papiery pana Docka i 
powiedział: 
" Więc tak, Anglia jest prima, wspaniała, naprawdę fajna. Jezus, ale tu zielono! 
Chodzi mi o to, 
że naprawdę zielono. Po prostu uwielbiam wasze rury (kominy- przetłumaczył pan 
Dock), u nas nie ma 
rur (kominów). Ale najfajniejsze to myślę są wasze dziewczyny. (W tym momencie 
wzrok jego spotkał 
się ze wzrokiem Pandory). Może z wierzchu wydają się jak góry lodowe, ale, na 
Boga, te siedem 
ósmych pod powierzchnią rozpala chłopaka do białości". 
Plótł tak jeszcze dziesięć minut! Ucieszyłem się na dźwięk dzwonka.
Pandora nie odzywa się do mnie już dwadzieścia cztery dni.
4 Piątek
Hamish cały czas po przebudzeniu spędza w domu Pandory. To czyste nadużycie 
naszej 
gościnności. Przyszedł telegram z Ameryki. Zaadresowany był do Manciniego, ale 
otworzyłem na 
wypadek, gdyby się okazało, że jego matka umarła czy coś takiego.
 DZIECINKO STOP WRACAJ DO DOMU DO MAMUSI STOP MUSIMY SIĘ STARAĆ 
ODDZIAŁ Y W AĆ NA SIEBIE POZYTYWNIE STOP JAK CIĘ TRAKTUJĄ ANGOLE STOP 
ZADEPESZUJ I PODAJ PRZYJAZD NA KENNEDY'EGO STOP MAM NOWEGO 
ANALITYKA STOP PORTUGALCZYK STOP ETHEL GLITTENSTEINER PRZYSIĘGA ŻE 
WYLECZYŁ JĄ Z KLEPTOMANII STOP JAKA POGODA STOP TU JEST KOSZMARNIE 
STOP NIE TYLE UPAŁ ILE WILGOĆ STOP POZDRÓW ODE MNIE ADRIANA PAULlNĘ I 
PANA LUCASA STOP KOCHAM CIĘ DZIECINKO.
Zaniosłem telegram do domu Pandory. Wzięła go ode mnie bez słowa. Odszedłem bez 
słowa.
5 Sobota
Hamish pojechał do domu do mamusi. Mam nadzieję, że kiedy następnym razem 
ucieknie, 
pojedzie na przylądek Horn, za krąg polarny czy w jakiekolwiek miejsce, w którym 
mnie nie będzie.
6 Niedziela
Św. Trójcy. Pełnia księżyca
Cały dzień spędziłem w swoim pokoju aktualizując mapę kampanii falklandzkiej. 
Doskonale 
zdaję sobie sprawę, że przeżywamy ważny moment historyczny i ja, Adrian Mole, 
przepowiadam, ze 
naród brytyjski zmusi rząd do rezygnacji.
7. Poniedziałek
Święto ( Rep. Irlandii)
Mama
Kotka Klary Neilson
Mitzi
Co łączy wyżej wymienione?
Fakt, że wszystkie oczekują dzieci, kociąt czy szczeniaków. Płodność tego 
przedmieścia jest po 
prostu zadziwiająca. Nie można przejść ulicą, żeby się nie natknąć na ciężarną 
kobietę, a to wszystko 
zaczęło się od chwili, kiedy magistrat nasycił wodę fluorem.
8 Wtorek.
Spotkałem Berta Baxtera przed sklepem z gazetami. Siedział na wózku inwalidzkim 
i czytał 
"Morning Star". Odbyliśmy długą rozmowę na temat kultury robotniczej. Bert 
oświadczył, że gdyby był 
młodszy, wśliznąłby się do redakcji gazety "Sun " i porozwalałby maszyny 
drukarskie.
Próbował mnie namówić, żebym się zapisał do młodych komunistów. Powiedziałem, że 
pomyślę 
nad tym. Pomyślałem pięć minut i zdecydowałem, że tego nie zrobię. Mogliby się o 
tym dowiedzieć 
członkowie komisji egzaminacyjnej.
9. Środa
Już najwyższa pora skończyć z dzieciństwem, więc zdjąłem z półki wszystkie 
książki Enid 
Blyton. Zapakowałem je w karton od masła Anchor i wystawiłem przed drzwi mojego 
pokoju. Mam 
nadzieję, że rodzice zrozumieją aluzję i przestaną zwracać się do mnie jak do 
niedocofa. Każdy, kto 
rozumie, jak funkcjonuje Międzynarodowy Fundusz Walutowy (przerabiałem to na 
matmie w zeszłym 
tygodniu), zasługuje na więcej szacunku.
10. Czwartek
Tyczka jest w ciąży!
Widziałem ją dzisiaj w sklepie spółdzielczym. Maxwell House dostał histerii przy 
kasie, więc 
rozmowa z nią była mi oszczędzona. Nieszczęsna kobieta wyglądała żałośnie. To 
kara za zbyt 
swobodne życie seksualne. Swoją drogą, ciekawe, kto jest ojcem.
11 . Piątek 
Ojciec ma zupełnie dosyć pracy nadzorcy przy renowacji brzegów kanału. Twierdzi, 
że jak 
tylko Boz, Baz, Maz, Daz i Gaz, czyli cała jego banda uporządkuje kawałek 
brzegu, to w nocy 
przyjdzie jakiś brudas i wywali na dziewiczy brzeg domowe śmieci z całego 
miesiąca.
Banda powoli traci zapał i morale jest bardzo niskie. Oferowałem pomoc w postaci 
grupy 
dyżurnych, ale ojciec odpowiedział, że jeśli ktoś pod osłoną ciemności 
przydźwiga stary materac choćby 
tylko z odległości trzystu metrów, to od pozbycia się tego materaca nie 
powstrzyma go gromada 
pryszczatych wyrostków.
12 Sobota.
Napisałem do pana Tydemana do BBC i wysłałem mu kolejny wiersz. Jako temat 
wybrałem 
Norwegię, bo jestem ekspertem od norweskiego przemysłu skórzanego.
Szanowny Panie Tydeman,
miałem właśnie wolną chwilę, więc pomyślałem, że napiszę do Pana parę słów i 
poślę Panu mój 
nowy wiersz "Norwegia". To (znaczy mój wiersz) jest modernistyczna szkoła 
poezji, czyli mówiąc 
inaczej, nie jest to o kwiatkach i takich tam. I nie ma rymów. Jeśli będzie Panu 
trudno to zrozumieć, to 
może znajdzie Pan kogoś, kto Panu to wytłumaczy? Może to zrobić każdy nowoczesny 
poeta.
Z wyrazami szacunku 
Adrian Mole (lat 15 i 1/4)
PS. Jeśli nadzieje się Pan na korytarzu na Terry Wogana, czy może Pan go 
poprosić, żeby 
wymienił na antenie moją babcię? Ona się nazywa May Mole, ma siedemdziesiąt lat 
i cukrzycę.
NORWEGIA
Norwegio! Kraju niemożliwej ortografii
Ukrywasz swą urodę za parawanem dziwnych samogłosek 
Kraju długich nocy, krótkich dni i kropek nad "o". 
Majestatycznie przeżuwające renifery
Ostrożnie stąpają po lodowych krach
Zawsze pamiętając, co się zdarzyło
Titanicowi
Pewnego dnia zatrzymam się na twoich brzegach. 
Mieszkam w sercu Anglii
Ale!
Norwegio! Duch mój przebywa w twoich wilgotnych fiordach 
Zatoczkach.
13 Niedziela.
Pierwsza po św. Trójcy
Spędziłem dzień u babci czytając "News of the World" I odżywiając się 
przyzwoicie, co w 
moim życiu stanowi niewątpliwą odmianę. Jedliśmy pieczeń baranią z sosem 
miętowym (mięta ze 
skrzynki na oknie). Babcia ma nadzieję, że kolejne wnuczątko będzie dziewczynką. 
Powiedziała: 
"Dziewczynkę można ładnie ubrać". Zrobiła już na drutach fioletowe poranne 
wdzianko i jeden 
buciczek.
Używa kolorów neutralnych "na wszelki wypadek". Z przerażeniem myślę o dniu, 
kiedy w tych 
buciczkach znajdą się jakieś nóżki.
14 Poniedziałek
Ostatnia kwadra księżyca
Naszego dotychczasowego listonosza zastąpił inny o nazwisku Courtney Elliot. 
Znamy jego 
nazwisko, ponieważ zapukał do drzwi i przedstawił się. Z pewnością nie jest 
zwykłym listonoszem, nosi 
koszulę z nieprasowalnej bawełny i muszkę w czerwone groszki do szarego 
pocztowego munduru.
Sam się wprosił do kuchni i zażądał, żeby go przedstawić psu. Kiedy pies został 
sprowadzony z 
ogrodu, Courtney spojrzał mu w oczy i powiedział: "Cześć, koleś, miło cię 
poznać". Niech mnie nikt nie 
pyta, co to znaczy, wiem tylko, że nasz pies przewrócił się na grzbiet, a 
Courtney drapał go po brzuchu. 
Courtney odmówił kawy typu nesca, oznajmił, że pija tylko świeżo mieloną 
brazylijską, po czym wręczył 
ojcu listy ze słowami: "Obawiam się, panie Mole, że jeden jest z Urzędu 
Skarbowego", uchylił przed 
mamą czapkę i poszedł. List był rzeczywiście z Urzędu Skarbowego. Powiadamiali 
ojca, że otrzymali 
informację, iż w ubiegłym roku podatkowym prowadził prywatny warsztat półek na 
przyprawy we 
własnym domu, a tymczasem w urzędzie nie ma żadnego śladu istnienia podobnego 
przedsiębiorstwa, 
czy więc mógłby wypełnić załączony formularz? Ojciec się wściekł: "Jakiś 
cholerny dureń doniósł na 
mnie do podatków". Poszedłem do szkoły. Po drodze widziałem Courtneya 
wychodzącego od Singhów 
i zajadającego chipati.
15. Wtorek
Dzisiaj Courtney przyniósł pismo z Urzędu Ceł i Akcyzy. Zapytują ojca (raczej 
bez ogródek), 
dlaczego nie zarejestrował swojego półkowego przedsiębiorstwa w związku z 
podatkiem od wartości 
dodanej. Ojciec wrzeszczał trzymając to pismo w ręku. "Ktoś się na mnie uwziął!" 
I tu oboje z mamą 
zaczęli liczyć, ilu wrogów narobili sobie w życiu. Doszli do dwudziestu siedmiu, 
nie licząc krewnych.
16 Środa
Ojciec najwyraźniej obawia się porannych wizyt Courtneya Elliota. Dziś przyszło 
kolejne pismo 
z Urzędu Ceł i Akcyzy grożące unieważnieniem karty bankowej ojca.
Dzisiaj też zostałem uderzony w głowę piłką krykietową. To była moja wina. Kiedy 
zobaczyłem 
piłkę lecącą w moją stronę, zamknąłem oczy i uciekałem w przeciwnym kierunku. 
Leżę teraz w łóżku w 
oczekiwaniu, czy to się okaże wstrząsem mózgu.
Tyczka sześć razy przedefilowała przed naszym domem.
17 Czwartek
Właśnie znalazłem kartkę na dnie torby na zakupy. 
Za 							Przeciw
Może być dziewczynka. 					Utrata niezależności.
								George nie chce.
Większy dodatek 						Gruba jak stodoła.
 rodzinny. 							Ból w czasie porodu.
Adrian będzie zazdrosny.
Pies może się nie przyzwyczaić. 
Czy jestem za stara w wieku 37 lat?. .
Żylaki.
PAS
18. Piątek
Dziś przy śniadaniu udawałem entuzjazm dla niemowlęcia. Zapytałem mamę, czy 
pomyślała już o 
jakimś imieniu. Mama na to: " Tak. Będzie miała na imię Christabel".
Christabel! To brzmi jak postać z "Piotrusia Pana". Nikt nie ma na imię 
Christabel. Biedny dzieciak.
19. Sobota
Pojechaliśmy dziś z Nigelem na przejażdżkę rowerową. Postanowiliśmy znaleźć 
jakiś dziki 
zakątek, żeby móc powrócić do natury i tak dalej. Pedałowałem całe mile, ale 
wszystkich lasków i pól 
strzegły druty kolczaste z napisami: " Trzymać się z daleka ", więc mogliśmy 
jedynie zbliżyć się do natury 
na pewną odległość.
W drodze powrotnej odbyliśmy filozoficzną dyskusję na temat wojny. Nigel jest 
bardzo 
zapalony. Jego ambicją jest wstąpić do wojska. Oznajmił: " To niezłe życie, a po 
powrocie do cywila 
będę miał zawód". Pomyślałem: Jaki, płatnego mordercy?" Ale nic nie 
powiedziałem. Większość 
znanych mi kadetów zapomina, że prawdziwi żołnierze muszą zabijać ludzi.
2O Niedziela
Druga po św. Trójcy. Dzień Ojca
Ojciec już ponad tydzień okupuje telewizor i ogląda te idiotyczne, świńskie 
mistrzostwa świata. 
Chciałem dziś po południu obejrzeć w BBC 2 film dokumentalny o rzadkich 
roślinach Norwegii, ale nie 
pozwolił mi przełączyć na inny kanał i siedział w kompletnej ciemności oglądając 
mecz Francji z 
Kuwejtem. 
Był nadęty, bo zapomniałem, że dzisiaj Dzień Ojca. Złożyłem oficjalny protest na 
ręce mamy, 
odmówiła jednak wystąpienia w roli arbitra, więc poszedłem do swojego pokoju na 
górę i uaktualniłem 
mapę kampanii falklandzkiej. Sprawdziłem także stan mojego konta w Towarzystwie 
Budowlanym, 
żeby się przekonać, czy stać mnie na kupno przenośnego czarno-białego 
telewizorka. Mam zupełnie 
dosyć uzależnienia od telewizora rodziców.
Zszedłem na dół w samą porę, żeby obejrzeć znakomitą inwazję na boisko pod 
przewodem 
jakiegoś Araba w szmacie na głowie. Nie mam nic przeciwko oglądaniu 
interesujących inwazji kibiców 
na boisko, nie mogę znieść jedynie futbolu.
21 Poniedziałek
Najdłuższy dzień.
Nów
Rano pan Scruton zebrał całą szkołę w wielkiej sali. Nawet nauczyciele ateiści 
musieli być 
obecni.
Byłem bardzo zdenerwowany. Od niepamiętnych czasów nie przekroczyłem żadnego ze 
szkolnych przepisów, ale Scruton w jakiś sposób budzi w człowieku poczucie winy. 
Kiedy zamknięto 
drzwi i cała szkoła staja w równych rzędach, Scruton skinął na panią Figges 
siedzącą przy fortepianie, 
która zaczęła grać "Alleluja".
Część uczniów piątej klasy (a w tej liczbie i Pandora) śpiewała inne słowa: 
"Alleluja! co to dla 
ciebie itd." W sumie robiło to duże wrażenie. Choć pomyślałem sobie, że już 
najwyższa pora na kolejną 
wizytę niewidomego stroiciela fortepianów.
Kiedy śpiew umilkł, pani Figges znieruchomiała, a pan Scruton wszedł na podium i 
po chwili 
ciszy oznajmił: "Dzień dzisiejszy przejdzie do historii". Po czym milczał 
wystarczająco długo, by 
wszystkie rzędy obiegła pogłoska o jego rezygnacji. Krzyknął: "Cisza!" i 
kontynuował: "Dziś, za trzy 
minuty dziewiąta, urodził się przyszły król Anglii". Wszystkie dziewczęta, prócz 
Pandory (która jest 
republikanką), westchnęły: "Och, więc lady Di..."
Klara Neilson wykrzyknęła: "Ile waży?"
Pan Scruton uśmiechnął się, ale zignorował pytanie. Pandora zapytała głośno: 
"Ile będzie 
kosztował?" W tym momencie słuch pana Scrutona uległ natychmiastowej poprawie i 
polecił Pandorze 
opuścić salę. Biedna Pandora przechodziła wzdłuż szeregów do drzwi wyjściowych z 
twarzą tak 
czerwoną jak radziecka flaga. Kiedy mnie mijała, usiłowałem podtrzymać ją na 
duchu uśmiechem, ale 
widocznie wypadło to nie najlepiej, bo syknęła: "Ciągle jeszcze wlepiasz we mnie 
gały, co?"
Pan Scruton pozwolił nam się rozejść, ale przedtem wygłosił mowę o tym, jak 
bardzo rodzina 
królewska przyczyniła się do podniesienia brytyjskiego eksportu: Położyłem się 
bardzo wcześnie; to był 
bardzo długi dzień.
22  Wtorek
Mały książę opuścił dzisiaj szpital.
Ojciec ma nadzieję, że będzie miał na imię George, tak jak on. Mama stwierdziła 
stanowczo, że 
rodzina królewska powinna iść z prądem czasu i nazwać małego księcia Brett albo 
Jason.
Szkocja już wyeliminowana z mistrzostw świata. Zremisowali z Rosją 2:2. Ojciec 
mówił o 
drużynie rosyjskiej "te komunistyczne dranie". Nie umie przegrywać z fasonem.
23 Środa
Pandora została w szkole odizolowana. Pracuje przy stoliku przed drzwiami 
gabinetu pana 
Scrutona. Zostawiłem w szatni na jej wieszaku następujący liścik:
 Pandoro, 
krótko, tylko żeby Ci powiedzieć, że podziwiam Twoją dzielną postawę w 
poniedziałek.
Adrian Mole, 
Twój były kochanek
 PS. Moja mama jest w ciąży.
24. Czwartek
Letnie przesilenie (koniec kwartału)
Rano na przerwie znalazłem na swoim wieszaku kartkę:
Adrianie,
nigdy nie byliśmy kochankami, więc Twój podpis na liście był nie tylko 
nieścisły, ale także 
oszczerczy. Mimo to dziękuję Ci za poparcie.
Pandora
PS. Wstrząsnęła mną wiadomość, że Twoja mama jest enceinte. Powiedz jej, żeby 
zadzwoniła 
do przychodni.
25 Piątek 
Mój ma czternaście centymetrów w pełnym wyproście i około trzech w stanie 
uśpienia. Bardzo 
się niepokoję. Donkey Dowkins z piątej p twierdzi, że u niego przekracza długość 
linijki, a przecież 
Donkey jest tylko tydzień starszy ode mnie.
26  Sobota
Dziś wieczorem z wielką przyjemnością oglądałem w telewizji Roya Hattersleya. Po 
raz kolejny 
uderzyła mnie jego niewątpliwa szczerość i zasób słów. Pan Hattersley 
przepowiadał wczesne wybory. 
Zaprzeczył, jakoby Michael Foot był zbyt niechlujny, by zostać następnym 
premierem.
27  Niedziela
Trzecia po św. Trójcy
Nie mogę już dłużej podtrzymywać tej fikcji z chodzeniem do kościoła w każdą 
niedzielę; będę 
musiał powiedzieć babci, że stałem się agnostykiem ateistą. Jeśli Bóg istnieje, 
to On/Ona musi wiedzieć, 
że jestem hipokrytą. Jeżeli jednak nie ma żadnego Boga, to oczywiście wszystko 
to jest pozbawione 
znaczenia.
28. Poniedziałek
Pierwsza kwadra księżyca
Kiedy wróciłem ze szkoły, zadzwonił Bert, żeby się pochwalić, że Wydział Opieki 
Społecznej 
zapłacił za założenie telefonu w jego emeryckim domku. Bert wyjaśnił, że 
zadzwonił już do jednej ze 
swoich córek w Melbourne w Australii, a Queenie dzwoniła do swojego najstarszego 
syna w Ontario, 
Kanada. Wysłuchali już oboje Piosenki przez Telefon, Przepisu na Dziś, Prognozy 
Pogody, Nowin 
Krykietowych i z niecierpliwością oczekują wieczoru i Historii na Dobranoc. 
Zwróciłem Bertowi uwagę, 
że sam będzie musiał zapłacić za każde połączenie, na co zaśmiał się tym swoim 
astmatycznym 
śmiechem i oznajmił: "Pewnie mnie już tu nie będzie, zanim przyjdzie rachunek". 
(Bert ma prawie 
dziewięćdziesiątkę.)
29 Wtorek.
Jak zwykle, dyskusja w ostatniej chwili, dokąd pojedziemy na letnie wakacje. 
Ojciec zauważył: 
" To już pewno ostatnie. W przyszłym roku o tej porze będziemy tonęli w 
pieluszkach". Mama się 
strasznie wściekła i oznajmiła, że dziecko w niczym nie ograniczy jej ruchów. I 
gdyby zapragnęła w 
przyszłym roku wspinać się w Hindukuszu, to przytroczy dziecko do pleców i 
pójdzie.
Hindukusz! Narzeka, kiedy ma dojść do przystanku autobusowego.
Zaproponowałem Krainę Jezior. Chciałbym się przekonać, czy pobyt tam wpłynie 
korzystnie na 
moją poezję.
Ojciec proponował Skegness, mama Grecję. Nie mogliśmy dojść do porozumienia, 
więc każde 
z nas napisało swoją propozycję na skrawku papieru z rolki kasowej. Mama 
następnie włożyła te kartki 
do sosjerki. A że nie ufaliśmy sobie nawzajem, mama poszła po panią Singh.
Przyszła pani Singh i razem z małymi Singhami stali w naszej kuchni. Pani Singh 
zapytała: "Po co ta cała 
procedura, pani Mole? Czy mąż nie może zdecydować?" Mama wyjaśniła, że pan Mole 
nie cieszy się w 
domu specjalnymi przywilejami. Pani Singh robiła
wrażenie osoby bardzo tym zdziwionej, mimo to wyciągnęła kartkę. Było na niej 
napisane: "Skegness", 
Taki pech!
Pani Singh przeprosiła, że musi wracać do domu przygotować jedzenie dla męża. 
Zauważyłem: 
że, kiedy wychodziła, ojciec rzucił tęskne spojrzenie na jej śliczne sari i 
sandały ozdobione 
półszlachetnymi kamieniami. Zauważyłam także, iż obrzucił smutnym wzrokiem mamę 
w dresie i w 
butach do kostek. Mama powiedziała: "Nieszczęsna sterroryzowana kobieta".
Ojciec westchnął i przyznał jej rację.
30 Środa.
Mama chce zmienić mieszkanie. Chce sprzedać dom, w którym przeżyłem całe życie. 
Oświadczyła, że dla dziecka potrzeba więcej miejsca. Do jakiego stopnia można 
zgłupieć? Niemowlęta 
w ogóle nie potrzebują żadnego miejsca. Mają około dwudziestu jeden cali 
długości.
Lipiec 
1 Czwartek
Dzień dominiów ( Kanada)
Nigel załatwił mi w ciemno randkę z Sharon Bott. Mam się z nią spotkać w sobotę 
na ringu 
wrotkowym.
Jestem tym bardzo zdenerwowany. Nie mam najmniejszego pojęcia o jeździe na 
wrotkach, nie 
mówiąc już o kochaniu się.
2 Piątek
Pożyczyłem od Nigela jego discowrotki i trenowałem najezdni naszego zaułka. 
Wszystko było 
w porządku, dopóki mogłem się trzymać jakiegoś żywopłotu, ale przerażała mnie 
myśl o jeździe wzdłuż 
otwartych ogródków, gdzie nie było się czego przytrzymać. Chciałem pojeździć na 
wrotkach po domu, 
żeby nabrać wprawy, ale ojciec zaczął jęczeć na temat śladów na podłodze w 
kuchni .
3 Sobota
12.15. Wstałem O szóstej, żeby potrenować jazdę na wrotkach. Pan O'Leary głośno 
i 
nieelegancko protestował z powodu porannego hałasu, więc pojechałem ćwiczyć na 
tereny przedszkola, 
ale musiałem zrezygnować. Tyle tam było potłuczonego szkła i psich kup, że 
obawiałem się o kółka. 
Zaczekałem na otwarcie sklepu warzywnego, kupiłem funt winogron, wróciłem do 
domu, wykąpałem 
się, obciąłem paznokcie u nóg itd. Potem wyłożyłem na łóżko wszystkie moje 
rzeczy i próbowałem 
zdecydować, w co się ubrać.
Była to żałosna kolekcja. Po wyeliminowaniu szkolnego mundurka zostawały trzy 
pary 
rozszerzanych dżinsów (SZEROKIE U DOŁU! Nikt już tego nie nosi poza najgorszymi 
idiotami!), dwie 
koszule, obydwie z długimi kołnierzykami w szpic (WYDŁUŻONE SZPICE! Tak!), 
cztery swetry 
ręcznie robione przez babcię (RĘCZNIE! DNO!). Jedyną możliwą ewentualność 
stanowiły 
ciemnozielone sztruksy w grube prążki i wojskowy sweter khaki. Ale jakie buty? 
Zostawiłem w szkole 
adidasy, a nie mogę przecież iść na boisko wrotkowe w eleganckich butach jak do 
ślubu, chyba jasne?
O 22.30 zadzwoniłem do Nigela i zapytałem go, co się nosi na wrotkowisku. 
"Spodenki z 
satynowymi wypustkami, kamizelki z satyny, białe podkolanówki, mały magnetofon 
marki Sony i jeden 
złoty kolczyk" - wyjaśnił. Podziękowałem Nigelowi, odłożyłem słuchawkę i jeszcze 
raz przejrzałem 
swoje rzeczy. Najbardziej podchodzące wydały mi się czarne spodenki 
gimnastyczne, biały siatkowy 
podkoszulek i szare podkolanówki. Jestem jedyną osobą na całym świecie, która 
nie ma 
kieszonkowego magnetofonu marki Sony, uszy też mam nie przekłute, więc muszę się 
obejść bez tych 
dwóch detali, co mam nadzieję nie zrobi większej różnicy Sharon Bott. 
Czy mam od razu pójść w spodenkach, czy przebrać się na miejscu? I jak poznam 
Sharon 
Bott? Widziałem ją tylko w szkolnym mundurku, a z mojego doświadczenia wynika, 
że w cywilnych 
ciuchach dziewczyny zmieniają się nie do poznania.
Muszę kończyć, bo już pora iść.
6 po południu. Pierwszy i ostatni raz poszedłem na wrotki. Sharon Bott jest 
mistrzynią. 
Przemykała obok mnie z szybkością 40 mil/godz., zwalniając jedynie od czasu do 
czasu, żeby wykonać 
szpagat w powietrzu. Zwalniała też, żeby zaproponować: "A gdybyśmy tak oderwali 
się od bandy, co ty 
na to, Klucho?"' ale nigdy nie zatrzymywała się na tyle długo, żebym zdołał ją 
wciągnąć w prawdziwą 
rozmowę. Kiedy na ring miały wkroczyć dzieci poniżej lat dwunastu, podjechała do 
bandy i pomogła mi 
przemieścić się do kawiarni. Wypiliśmy coca-colę, a potem poczołgałem się do 
szatni po winogrona. 
Kiedy je wręczałem, Sharon zapytała: "Dlaczego kupiłeś mi winogrona? Nie jestem 
biedna ". 
Obrzuciłem znaczącym spojrzeniem jej postać w plastykowym kombinezonie i 
minispódniczce, ale w 
tym momencie zabrzmiała muzyka disco i Sharon pomknęła na ring, żeby oddać się 
dzikim tańcom na 
wrotkach. Wkrótce otoczyli ją wysocy młodzieńcy w satynowych szortach, więc 
pokuśtykałem do 
szatni, żeby się przebrać.
Po powrocie do domu zadzwoniłem do Nigela. Powiedziałem, że Sharon Bott jest 
beznadziejna. Nigel 
oznajmił, że Sharon Bott już do niego dzwoniła ze skargą, że ją skompromitowałem 
przychodząc w 
szkolnym kostiumie gimnastycznym.
Nigel postanowił zaprzestać prób kojarzenia par.
4 . Niedziela
Czwarta po św. Trójcy. 
Święto Niepodległości w USA
Zacząłem właśnie niedzielny obiad, kiedy zadzwonił Bert Baxter i wezwał mnie do 
siebie w 
trybie pilnym. Zjadłem spaghetti bolognese tak szybko, jak tylko się dało i 
pobiegłem do Berta.
Szabla, groźny wilczur, stał w progu i miał zafrasowaną minę. Na wszelki wypadek 
dałem mu 
psią czekoladkę i wbiegłem do wnętrza. W dużym pokoju zastałem Berta na wózku 
inwalidzkim, 
telewizor nie grał, więc wiedziałem, że chodzi o coś poważnego. Bert wyjaśnił: 
"Queenie źle się 
poczuła". W miniaturowej sypialni na wielkim mokrym łóżku leżała Queenie.
Wyglądała strasznie (nie miała na sobie tych swoich sztucznych policzków czy 
warg). Powiedziała: 
"~Adrianie, dobry z ciebie chłopiec, że przyszedłeś". Zapytałem, co jej dolega. 
"Mam w piersiach takie 
bóle jakby czerwone rozżarzone igły" - wyjaśniła.
W tym miejscu Bert jej przerwał: "Przed chwilą mówiłaś - czerwone rozżarzone 
noże".
"Igły, noże - co za różnica" - powiedziała Queenie. Zapytałem Berta, czy wezwał 
lekarza. Powiedział, że 
nic, ponieważ Queenie boi się lekarzy. Zadzwoniłem do mamy po radę, co robić 
dalej. Obiecała, że 
zaraz przyjdzie.
Kiedy na nią czekaliśmy, zaparzyłem herbatę, nakarmiłem Szablę, a Bertowi 
zrobiłem kanapkę z 
buraczkami.
Przyjechali rodzice i wszystkim się zajęli. Mama zadzwoniła po karetkę. Całe 
szczęście, że 
przyjechali, bo tymczasem Queenie zaczęła się dziwnie zachowywać, mówiła coś o 
kartkach 
żywnościowych i takich tam.
Bert trzymał ją za rękę i przemawiał do niej "ty stara wariatko".
Sanitariusze właśnie zamykali drzwi karetki, kiedy Queenie zawołała: "Przynieś 
mi słoik z różem. Nigdzie 
nie pojadę bez różu". Pobiegłem do sypialni i zacząłem szukać na toaletce. Na 
wierzchu były niezliczone 
słoiki, siatki i spinki do włosów, talerzyki, koronkowe serwetki, zdjęcia 
niemowląt i ślubów. Znalazłem 
wreszcie róż w szufladzie i zaniosłem do karetki. Mama pojechała z Queenie, a my 
z ojcem zostaliśmy, 
żeby podtrzymywać Berta na duchu. Po dwóch godzinach mama zadzwoniła ze 
szpitala. Queenie ma 
wylew i będzie przebywała w szpitalu w nieskończoność.
Bert się zmartwił: "Co ja teraz zrobię bez pomocy mojej dziewczynki?"
Dziewczynki! Queenie ma siedemdziesiąt osiem lat. Bert nie chciał pojechać do 
nas. Boi się, że 
magistrat odbierze mu bungalow.
5. Poniedziałek
Święto z okazji Dnia Niepodległości ( USA)
Queenie nie może mówić. Jest niby przytomna, ale nie może uruchomić mięśni ust. 
Mama przez 
cały dzień była u Berta, sprzątała i gotowała. Ojciec będzie do niego wpadał 
codziennie, wracając z 
pracy nad kanałem. Ja obiecałem wyprowadzać strasznego Szablę na poranny I 
wieczorny spacer .
6 Wtorek
Pełnia księżyca
Berta odwiedziła Katie Bell, opiekunka społeczna. Chce, żeby Bert na jakiś czas 
wrócił do 
Domu Promiennego Słońca im. radnego Coopera. Reakcja Berta: " Wolałbym śmierć od 
tej kostnicy".
Katie Bell jutro przychodzi do nas. Tym samym wyda się kłamstwo Berta, że 
opiekujemy się 
nim we troje przez dwadzieścia cztery godziny na dobę. Queenie ciągle bardzo 
marna.
7.Środa
Katie Bell to dziwna kobieta. Mówi (i wygląda) tak jak Rysiek Cytryna. Ubrana 
była w 
skórzaną kurtkę i zamszowe dżinsy, nosi długie i brudne włosy z przedziałkiem 
pośrodku. Ma długi i 
spiczasty nos (od wtykania go w cudze sprawy, jak zawyrokował ojciec). Siedziała 
u nas w dużym 
pokoju, jedną ręką skręcała papierosa, a drugą robiła notatki.
Oświadczyła, że Bert jest uparty i cierpi na lekką starczą demencję, więc 
potrzebny mu jest 
konsultant z dziedziny psychogeriatrii. Mama się wściekła i krzyczała: 
"Potrzebna mu jest pielęgniarka na 
całą dobę!" Katie Bell zrobiła się purpurowa i oświadczyła: "Całodobowa opieka 
jest niezwykle 
kosztowna".
Ojciec zapytał, ile kosztowałoby umieszczenie starszej osoby w domu starców. 
Katie Bell 
odpowiedziała: "Około dwustu funtów tygodniowo".
Ojciec zawołał: "Dajcie mi dwieście funtów na tydzień, a sam się zajmę tym 
starym durniem".
Na to Katie Bell: "Panie Mole, nie mogę przenosić funduszy z jednego rachunku na 
drugi". Już 
przy wyjściu powiedziała: "Nie podoba mi się ten system tak samo jak panu. Wiem, 
że jest do niczego, 
ale cóż mogę zrobić?"
Mama poradziła jej życzliwie: "Kochana pani, może pani umyć głowę, od razu się 
pani lepiej 
poczuje bez tych tłustych strąków wokół twarzy".
8 Czwartek
Zostawiłem dziś na wieszaku Pandory karteczkę tej treści:
Pandoro,
Queenie Baxter jest w szpitalu po wylewie. Bert jest sam w bungalowie. Chodzę do 
niego i 
robię, co mogę. ale byłoby dobrze. gdybyś Ty go odwiedziła Jest bardzo 
przygnębiony. Czy masz jakieś 
zdjęcia Pączka?
Twój, jak zawsze, 
Adrian
9. Piątek
Dzisiaj wspaniały dzień. W szkole zaczęły się wakacje na osiem cudownych 
tygodni. A 
wieczorem wydarzyło się coś jeszcze wspanialszego.
Byłem właśnie w trakcie prasowania gigantycznych kalesonów Berta, kiedy do 
pokoju 
wkroczyła Pandora. Trzymała w ręku słoik marynowanych buraków domowej roboty. Aż 
mnie zatkało. 
Pandora z każdym dniem piękniejsza. Bert był nieprzytomnie uszczęśliwiony. 
Wysłał mnie do kuchni, 
żebym zaparzył herbatę. Nie mogłem zapanować nad drżeniem rąk. Czułem się jak po 
wstrząsie 
elektrycznym. Wpatrywałem się tęsknie w Pandorę podając jej herbatę. A w jej 
oczach był taki sam 
wyraz tęsknoty!!!
Oglądaliśmy zdjęcia Pączka, dawnego kucyka Pandory. Bert rozwodził się w 
nieskończoność 
nad wszystkimi końmi i kucykami, z jakimi się zetknął jako stajenny.
O 21.30 umyłem Berta, wysadziłem na nocnik i położyłem do łóżka. Siedzieliśmy 
przy 
elektrycznym kominku, dopóki Bert nie zaczął chrapać. Dopiero wtedy padliśmy 
sobie w ramiona przy 
akompaniamencie cichych westchnień i jęków. Trwało to do chwili, gdy zegar Berta 
wybił dziesiątą. Ani 
razu nie pomyślałem o seksie. Czułem się bardzo uspokojony i szczęśliwy.
W drodze do domu zapytałem Pandorę, kiedy sobie uświadomiła, że ciągle mnie 
kocha. Odpowiedziała: 
"Kiedy zobaczyłam, jak prasujesz te obrzydliwe kalesony. Jedynie wyjątkowy 
chłopak może się zdobyć 
na coś takiego'".
W dzienniku podali wiadomość, że w sypialni królowej znaleziono jakiegoś 
mężczyznę. Według "Radia 
Cztery" był to intruz, ktoś, kogo królowa nie zna. Komentarz ojca: " To jej 
wersja ".
10. Sobota
Ojciec zawiózł Berta do Queenie, więc pojechałem do Sainsbury'ego autobusem. 
Mama dała mi 
trzydzieści funtów i poprosiła, żebym kupił jedzenia na pięć dni. Pamiętałem 
ostatnią lekcję 
gospodarstwa domowego, kiedy to pani Jabłkowa uczyła nas, jak przyrządzać tanie 
i maksymalnie 
pożywne posiłki, kupiłem więc:
2 funty soczewicy
I funt suszonego groszku
3 funty żytniej mąki
I paczkę drożdży
I funt cukru pudru
I litr zwykłego jogurtu
20 funtów kartofli "King Edward"
2 funty ciemnego ryżu
1 funt suszonych moreli
1 tubkę sera śmietankowego
2 funta margaryny Krona 
1 dużą główkę kapusty
2 funty przedniej baraniny
1 dużą brukiew
4 funty pietruszki
2 funty marchwi
2 funty cebuli
Nigdy nie zrozumiem, jak mi się udało dotaszczyć to do przystanku autobusowego. 
Konduktor 
nie okazał się zbyt usłużny. Nie pomógł mi pozbierać kartofli, nie podniósł ani 
jednego!
Mam zamiar napisać skargę do Sainsbury'ego z powodu nędznej jakości ich 
szarawych 
papierowych toreb. Powinny wytrzymać pół mili! Mama bynajmniej mi nie 
podziękowała, kiedy 
wręczyłem jej piętnaście funtów reszty. Jęczała bez końca, że zapomniałem o 
torcie owocowym, 
groszku w puszce itd.
A już zupełnie się wściekła, kiedy zobaczyła, że nie kupiłem białego, grubo 
pokrojonego chleba 
tostowego. Zwróciłem jej uwagę, że ma wszystkie składniki potrzebne do 
upieczenia chleba w domu. 
Powiedziała na to: "Mała poprawka! Ty masz wszystkie składniki!"
Spędziłem cały wieczór na wyrabianiu ciasta i wpychaniu go do brytfanki. Nie 
wiem, jaki błąd popełni-
łem. Chociaż co pięć minut otwierałem drzwiczki piecyka, żeby sprawdzić, ciasto 
po prostu nie chciało 
rosnąć.
11. Niedziela 
Piąta po św. Trójcy
Pandora twierdzi, że nie powinienem był otwierać piecyka.
Ojciec odmówił jedzenia gulaszu z przedniej baraniny. Poszedł do pubu na 
paszteciki z mikrofalowego 
piekarnika nadziewane mielonym z bułą i na frytki wycinane w ząbki.
Zmierza prosto do zawału.
12Poniedziałek
Święto ( Irlandia Północna)
Brainbox Henderson zaczął wydawać magazyn poetycki klubu młodzieżowego. Dałem mu 
kilka 
moich młodzieńczych prac i jeden nowszy, bardziej dojrzały wiersz pt.
ODA DO ENGELSA,
CZYLI HYMN NA CZEŚĆ WSPÓŁCZESNYCH NĘDZARZY
Engelsie, skatalogowałeś niegdysiejsze nieszczęścia ubogich,
Nie zdając sobie sprawy, że ubóstwo będzie z nami jeszcze w 1984.
Ale cóż to? Cóż to spostrzegam w 1983?
To kolejka głodnych przed pośredniakiem.
Choć szczury i gruźlica smutnym dziś tylko wspomnieniem, 
Ubodzy pchają dziś na wózkach wybladłe dzieci rozrywane kaszlem,
Młode matki czekają przy okienku szóstym,
Młodzi ojcowie stoją w kolejce, by opłacić kary,
Starzy ludzie patrzą przez okna magistrackich domów na mijające ich życie.
Och, Engelsie, gdybyś był z nami z piórem w dłoni, Zatrząsłbyś się z oburzenia,
A twój wrażliwy nos chwytałby złe zapachy roku 1983.
Pandora przeczytała ten wiersz w domu Berta. Uznała, że to dzieło geniusza. 
Posłałem tekst 
wiersza Bertowi Baxterowi. On bezustannie mówi o Engelsie.
13 Wtorek
Brainbox Henderson pokazał mi żałosny utwór Barry Kenta zgłoszony na konkurs 
poetycki. 
Kent jest przekonany, że zdobędzie pierwszą nagrodę w wysokości pięciu funtów. 
Ta rzecz się nazywa 
" Tulipan".
Wdzięczny, czerwony, prosty, wysoki, 
W wazonie
Na stole
W pokoju
W naszym domu.
Według Hendersona wiersz Kenta wykazuje japońskie wpływy kulturowe! Do jakiego 
stopnia 
może się posunąć głupota! Najbliższy kontakt Barry Kenta z kulturą japońską 
nastąpił wtedy, kiedy 
siedział na siodełku skradzionej hondy.
14 Środa
Ostatnia kwadra księżyca
W tym tygodniu co wieczór chodziłem do Berta i zabierałem tego strasznego Szablę 
na 
czteromilowy spacer, ale dziś nie mogę się na to zdobyć. Nie mogę ścierpieć 
widoku ludzi 
przechodzących na drugą stronę ulicy, żeby się z nami nie spotkać. Szabla od 
niepamiętnych czasów 
nikogo nie ugryzł, ale zawsze sprawia takie wrażenie, jakby miał to za chwilę 
zrobić. Nawet inne 
wilczury na jego widok kulą się pod ścianami. Chciałbym, żeby Queenie trochę się 
pospieszyła z 
wyzdrowieniem, ona jest bardzo dumna z Szabli. Zawsze mówi: "Bandzior w krzaki 
zboczy, gdy 
wilczura zoczy".
15. Czwartek
św. Swithina
Rodzice Pandory zabrali dziś Berta do Queenie, więc spędziliśmy z Pandorą dwie 
niezwykłe 
godziny na ich łóżku, oglądając "Rocky I" na magnetowidzie. Trzymałem ręce 
zdecydowanie z dala od 
stref erogennych Pandory. Po filmie rozmawialiśmy o naszej przyszłości. Pandora 
powiedziała, że po 
skończeniu studiów chciałaby kopać studnie w krajach Trzeciego Świata. 
Demonstrowała sposób 
montowania studni artezyjskiej za pomocą zapalonego papierosa. Na nieszczęście 
papieros wypadł jej z 
ręki i wypalił dziurę w kołdrze. Pandora jest tym bardzo zmartwiona, jej rodzice 
są fanatycznymi 
przeciwnikami palenia. Czytam "Jima szczęściarza". Napisał to facet o nazwisku 
Kingsley A mis. Ojciec 
mówi, że Kingsley Amis był redaktorem gazety "New Statesman". Zadziwiające, jak 
dobrze ojciec się 
orientuje w sprawach literackich. Nigdy nie czytał książek, ale w samochodzie 
musi słuchać "Radia 
Cztery", bo gałka się zacięła i nie może przestawić na Terry Wogana.
16 Piątek
17.30. Właśnie dzwoniła Tyczka z zapytaniem, czy ojciec już wrócił z pracy. 
Powiedziałem jej, 
że codziennie w drodze do domu wstępuje do Berta Baxtera. Podziękowała jakimś 
wyjątkowo 
smutnym głosem i oznajmiła, że zadzwoni później. Pewnie teraz, kiedy dziecko ma 
się wkrótce urodzić, 
żałuje swoich lekkich obyczajów.
Mamie wyjaśniłem, że to była pomyłka; nie należy denerwować ciężarnych kobiet.
17 Sobota
Widziałem przed chwilą ojca spacerującego pod rękę z Tyczką flisacką ścieżką 
wzdłuż kanału. 
Wiem, że ta dróżka jest trochę kamienista, ale Tyczka może chyba chodzić bez 
pomocy. To ładnie, że 
ojciec służy jej wsparciem w godzinie potrzeby, ale powinien się chyba bardziej 
liczyć z opinią. Jeśli 
ludzie zobaczą starszego mężczyznę pod rękę z ciężarną kobietą, będą skłonni 
uważać, że on jest ojcem 
płodu. Schowałem się za starym mostem, dopóki nie zniknęli mi z oczu, a potem 
poszedłem po 
Pandorę.
18 Niedziela
Szósta po św. Trójcy
Ojciec przy śniadaniu oświadczył, że podda się sterylizacji. Odsunąłem talerz z 
nietkniętymi 
kiełbaskami.
19. Poniedziałek
Od Berta poszedłem do babci. Właśnie robiła ciasto na Boże Narodzenie. Pozwoliła 
mi wrzucić 
do masy dwadzieścia pensów i nie przestawała jej mieszać, dopóki nie wyraziłem w 
myśli jakiegoś 
pragnienia. Okazałem się w istocie strasznym egoistą. Mogłem wyrazić życzenie, 
by na świecie 
zapanował pokój, żeby Queenie szybko wyzdrowiała, żeby mama miała szczęśliwe 
rozwiązanie, ale 
zamiast tego zapragnąłem, żeby pryszcze na moich barkach zniknęły przed wyjazdem 
na wakacje. 
Przeraża mnie myśl o obnażeniu pleców przed wzrokiem głupich turystów na plaży w 
Skegness. 
Osobisty detektyw królowej, porucznik Trestrail, musiał złożyć rezygnację, 
ponieważ gazety wykryły, że 
jest homoseksualistą. Wydaje mi się to bardzo niesprawiedliwe. Nie jest 
sprzeczne z prawem, a gotów 
bym się założyć, że królowej nie robi żadnej różnicy. Barry Kent MNIE nazywa 
pedałem, ponieważ 
lubię czytać i nie znoszę sportu. Rozumiem więc, co znaczy być prześladowanym.
20 Wtorek
Nów
Dostałem zagraniczny list, zaadresowany do mnie, ale to musi być pomyłka. Nie 
znam żadnych 
cudzoziemców.
Norsk rikskringkasting, BERGEN, Norway
Kjaere Adrian Mole,
John Tydeman viste meg ditt dikt "Norge" ogjcg var dypt rort av de folelser dc 
uttrykte. Jcg 
haper d u en deg vil besokc vart land. DeI er vakkert og d u vil kun n e oppleve 
fjordene og se hvor 
Ibsen og Grieg Jevde. Som en inlellektueJl person burdc dcl inleressere dcg Nar 
d u besokcr oss og 
snakker med oss vil d u oppdage al vare vokaler ikkc er sa eiendommelige. Husk 
al vi bare har langc 
nellcr og korte dager om vinteren. I juni er det helI motsatt sa kom om sommeren 
- vi skal ta i mot deg 
pa beste mate.
Til lykke med din e studier av norsk laerindustri.
HjerteJig hilsen
Din,
Knut Johansen
21. Środa 
Już za osiem dni zaczną się moje wakacje w Skegness. Zapytałem ojca, czy 
moglibyśmy zabrać 
Pandorę. Nie mogę znieść myśli o tym, że przez dwa tygodnie będę sam na sam z 
rodzicami.
 	Ojciec oświadczył: "Będzie mile widziana pod warunkiem, że wyrzyga sto 
dwadzieścia funtów".
22. Czwartek
Kiedy sprzątaliśmy u Berta, zapytałem Pandorę, czy chciałaby pojechać do 
Skegness. 
Odpowiedziała: "Kochany, poszłabym za tobą do piekła, ale Skegness jest ponad 
moje siły".
Bert oświadczył: "Pandoro, jesteś zarozumiałą, rozpuszczoną dziewczyną. Dobrze 
by ci zrobił kontakt z 
proletariatem. Życie nie składa się wyłącznie z suchych stoków narciarskich i 
lekcji gry na altówce". W 
tym miejscu westchnął głęboko i powiedział: "Osobiście oddałbym teraz prawe jajo 
za tydzień w Skeg-
ness".
Policzki Pandory okryły się cudownym różowym rumieńcem. Powiedziała: "Bardzo mi 
przykro, 
Bert. Człowiek łatwo zapomina o swojej uprzywilejowanej pozycji".
Bert zapalił woodbine'a, westchnął ponownie i oznajmił: "Ja już na pewno nie 
będę miał żadnych 
wakacji. W moim wieku jedynym oczekiwanym odpoczynkiem może być śmierć".
Żeby jakoś zmienić nastrój, Pandora zadzwoniła do szpitala z zapytaniem jak się 
ma Queenie. 
Pielęgniarka powiedziała: "Pani Baxter prosiła dzisiaj o słoik różu". Na wieść o 
tym Bert bardzo się 
ucieszył: " To znaczy, że staruszka czuje się lepiej". Położyliśmy Berta do 
łóżka, a potem odprowadziłem 
Pandorę do domu. Odbyliśmy wspaniałą sesję pół francuskich, pół angielskich 
pocałunków, po czym 
Pandora powiedziała: "Adrianie, zabierz mnie do Skegness". Było to najbardziej 
romantyczne zdanie, 
jakie kiedykolwiek słyszałem.
23 Piątek
11.00.Rano pojawił się na naszym progu brudny biały kot. Miał na szyi karteczkę 
z napisem: 
"~Nazywam się Roy", ale bez adresu.
Zupełnie mnie zignorował, kiedy brałem butelkę z mlekiem, więc odpłaciłem mu tym 
samym.
18.00. Rodzice pokłócili się z powodu Roya. Ojciec oskarżył mamę o to, że 
zachęca go (kota) 
do zostania, dając mu mleko na spodeczku. Mama oskarżyła ojca o to, że 
nienawidzi zwierząt.
Pies robi wrażenie zaniepokojonego, chyba czuje się niepewnie. Roy przespał cały 
dzień na 
dachu komórki, w ogóle nieświadomy niepokoju, który wywołał.
24. Sobota
Poszedłem dziś kupować letnie ubranie. Towarzyszyła mi mama. Chciałem kupić u 
Marksa i 
Spencera szary sweter zapinany na suwak (w Skegness wieją imne wiatry). 
Przymierzyłem jeden, ale 
mama oświadczyła, że wyglądam w nim jak Frank Bough, i odmówiła zapłacenia. 
Odbyliśmy małą 
sprzeczkę na temat naszych odmiennych gustów. Rozejrzawszy się po sklepie 
spostrzegłem, że paru 
innych nastolatków również nie mogło dojść do porozumienia z rodzicami. 
Chodziliśmy przez chwilę po 
sklepie w milczeniu, aż wreszcie mama zaciągnęła mnie do działu punków i 
próbowała mnie namówić na 
jaskrawozieloną koszulę z lamparcim wzorem. Odmówiłem przymierzenia tej ohydnej 
rzeczy, więc 
kupiła ją dla siebie!
Ekspedient o wyglądzie sadysty powiedział: "Masz fajną mamę". Udałem, że go nie 
słyszę. Nie 
było to zresztą trudne, bo przez system stereo Sid Vivious śpiewał na cały 
regulator świńską wersję "My 
Way". Śpiewał tak głośno, że drżały powiązane łańcuchami kurtki i nabijane 
nitami pasy.
Następnie poszliśmy do Mothercare*(Przypis:  Mothercare -- sieć sklepów z 
ubraniami, 
kosmetykami itd. dla małych dzieci i młodych matek.), gdzie mama zupełnie 
oszalała kupując 
miniaturowe ubranka i krem przeciwko rozstępom skóry. Miałem nadzieję, że kupi 
sobie jakąś 
przyzwoitą sukienkę ciążową na ten upiorny okres, kiedy brzuch jej zacznie 
wyraźnie sterczeć, ale 
poinformowała mnie, że zamierza do końca nosić drelichowe spodnie. Stanę się 
pośmiewiskiem całej 
szkoły.
 25. Niedziela
Siódma po św. Trójcy
Trochę powtarzałem do egzaminów. Po wakacjach będę musiał przejść te idiotyczne, 
kretyńskie "próbne". Postanowiłem zdawać angielski, geografię i historię w 
pierwszym etapie" a na 
państwowym obróbkę drewna" gospodarstwo domowe i biologię.
Wszystko to, co prawda" jest jedną wielką stratą czasu, bo tacy intelektualiści 
jak ja nie 
potrzebują żadnych kwalifikacji, żeby dostać pracę czy osiągnąć sukces: to po 
prostu przychodzi 
automatycznie. A to dlatego, że jest nas tak niewielu. Problem polega jedynie na 
tym, żeby ludzie 
wpływowi rozpoznali w kimś intelektualistę. Dotychczas nikt się jeszcze nie 
poznał na mnie, choć od 
niepamiętnych czasów używam na co dzień różnych długich słów" jak " 
wielostrukturowy".
26. Poniedziałek
Dziś rano Courtney Elliot przyniósł złą wiadomość. Komisja do Walki z 
Bezrobociem przysłała 
ojcu pismo z zawiadomieniem" że "porządkowanie brzegów kanału jest bardzo 
poważnie opóźnione". 
Ojciec grzmiał bez przerwy: "Czego oni się spodziewają przy tak niewolniczych 
zarobkach?"
Mama (umiarkowanie jak na nią) wtrąciła: ,"Nie pracowałeś zbyt niewolniczo. 
Jesteś w domu 
codziennie o wpół do piątej".
Ojciec wypadł z kuchni trzasnąwszy drzwiami. Pobiegłem za nim i ofiarowałem 
pomoc w 
porządkowaniu brzegów kanału, ale nie przyjął mojej oferty: "Lepiej zostań w 
domu i pomóż mamie w 
wakacyjnym pakowaniu".
Mama i Courtney Elliot rozwiązywali krzyżówkę w "Guardianie", a wakacyjne rzeczy 
ciągle 
czekały na pranie w koszu na bieliznę, więc zabrałem psa do Berta i oglądałem w 
telewizji uroczystości 
żałobne za poległych w wojnie falklandzkiej.
Katedrę Świętego Pawła wypełniały tłumy wdów i żałobników. Po powrocie do domu 
wyrzuciłem do 
kosza mapę kampanii falklandzkiej.
 27. Wtorek.
Pierwsza kwadra księżyca
Mama dostała dziś pompatyczny list od ojca Pandory. Odmawia stu dwudziestu 
funtów na 
wyjazd Pandory do Skegness!
Ten głupi skąpiec powiada, że wyłożył już czterysta funtów na spływ kajakowy 
rzeką Wye dla 
całej rodziny we wrześniu, a szyty na miarę wodoodporny kombinezon dla Pandory 
kosztował 
czterdzieści funtów, więc "nie może już bardziej nadszarpnąć swoich finansów". 
Czyli mam przed sobą 
dwa tygodnie bez Pandory, chyba że wpadnę na pomysł, jak szybko zarobić sto 
dwadzieścia funtów. 
Pandora nie ma żadnych pieniędzy, całe kieszonkowe wydaje na struny do altówki.
28 .Środa
Brzuch mamy zaczął się dziś wyraźnie uwydatniać, nic jednak nie robi, żeby to 
ukryć. W istocie 
sprawia wrażenie, jakby była z tego dumna. Pokazuje brzuch każdemu, kto tylko 
przyjdzie.
Muszę wychodzić z pokoju.
29. Czwartek
Przez ostatnie trzy dni ojciec ciężko pracował nad kanałem. Nie wracał do domu 
przed dziesiątą 
wieczorem. Okropnie się denerwuje, że będzie musiał zostawić kanał i jechać na 
urlop.
Poszedłem odwiedzić Queenie w szpitalu. Leży na oddziale pełnym starych kobiet o 
wyblakłych zapad-
niętych policzkach. Dobrze, że Queenie była uróżowana, bo inaczej bym jej nie 
poznał.
Queenie nie mówi normalnie i bardzo trudno zrozumieć, o co jej chodzi. Wyszedłem 
po dwudziestu 
minutach zupełnie wyczerpany uśmiechaniem się. Przechodząc przez salę starałem 
się nie patrzeć na 
stare kobiety, co jednak nie przeszkodziło im wykrzykiwać do mnie i wymachiwać 
rękami. Jedna 
poprosiła, żebym przyniósł kawałek ładnego dorsza na kolację dla jej męża. 
Pielęgniarka, wyglądająca 
na zmęczoną, wyjaśniła, że większość tych kobiet żyje w czasie przeszłym. 
Naprawdę nie mam im tego 
za złe, ich teraźniejszość jest po prostu straszna.
 30. Piątek
Poszliśmy wszyscy do domu Pandory, żeby omówić sprawę opieki nad Bertem w czasie 
naszego pobytu na wakacjach.
Bert przez cały czas spotkania marudził. Cokolwiek się dla niego robi, nie 
wzbudza w nim cienia 
wdzięczności. Czasami chciałbym, żeby zamieszkał w Domu Promiennego Słońca im. 
radnego Coopera.
Moja mama wręczyła mamie Pandory następującą listę:
l. Bert pije tylko z kubeczka koronacyjnego Jerzego v.
2. Słodzi herbatę trzema czubatymi łyżeczkami cukru.
3. Nie należy mu pozwolić oglądać " Telewizyjnej Listy Przebojów", bo to go 
zbytnio ekscytuje. 
4. We wtorki przychodzi rejonowa pielęgniarka, żeby sprawdzić, czy nie robią mu 
się odleżyny.
5. Je tylko kanapki z buraczkami, jajecznicę, curry firmy Vesta i różne sosy z 
butelek Dream 
Toppings. Nie trać energii na poszerzenie tego menu. Ja próbowałam bez 
najmniejszego skutku.
6. Bert wypróżnia się dokładnie o 9.05 rano. Staraj się więc przyjechać 
odpowiednio wcześnie, 
żeby przygotować nocnik.
 	7. Szabla musi codziennie wyjść na co najmniej czteromilowy spacer. Jeśli 
chodzi mniej, robi 
się niemożliwy.
8. Nie odzywaj się do Berta podczas serialu "Na skrzyżowaniu".
9. W sytuacji awaryjnej zastąpi cię pani Singh, ale musi mieć przyzwoitkę.
10. Berta można spokojnie zostawić na noc, pod warunkiem że dostanie swoją 
codzienną 
porcję ciemnego piwa (TRZY BUTELKI).
11. Będzie podejrzewał, że podkradasz jego emeryturę. Nie zwracaj na to uwagi.
12. Niech cię nie opuszcza przysłowiowe brytyjskie szczęście!
31. Sobota
Pensjonat Rio Grande, Skegness.
Rano Pandora przyszła się pożegnać. W normalnej sytuacji perspektywa spędzenia 
bez niej 
dwóch tygodni wprawiłaby mnie w rozpacz, ale byłem zbyt zajęty pakowaniem i 
szukaniem kostiumu 
kąpielowego, żeby się załamać. Pandora pomogła mi w pakowaniu mojej apteczki. 
Wreszcie o szóstej 
po południu wyjechaliśmy z naszego zaułka.
Samochód zepsuł się w Grantham, więc przyjechaliśmy do Rio Grande o 24.30. 
Pensjonat był 
zamknięty i pogrążony w totalnych ciemnościach. Staliśmy na schodach i 
naciskaliśmy dzwonek przez 
całe wieki, aż wreszcie jakiś nieszczególnie wyglądający facet otworzył nam 
drzwi. Zapytał: "Rodzina 
Mole'ów? Spóźnili się. Te drzwi są zamykane o jedenastej, a kto przyjdzie 
później, płaci pięćdziesiąt 
pensów kary".
Na to mama: "A kimże pan jest?"
Mężczyzna wyjaśnił: "Jestem Bernard Wieprza, właściciel pensjonatu Rio Grande".
Mama: "Dziękujemy w każdym razie za wylewne przyjęcie, panie Wieprza". Wpisała 
nas do 
księgi rejestracyjnej, a ja tymczasem pomogłem ojcu zdjąć walizki z bagażnika na 
dachu.
Brezent gdzieś po drodze wyparował, więc wszystko było przemoczone na wylot. 
Piszę to w moim 
pokoju w suterenie z widokiem na śmietniki. Z sąsiedniej kuchni dobiegają mnie 
odgłosy kłótni państwa 
wieprzów.
Jakże bym chciał być z powrotem w Midlandach.
Sierpień
1. Niedziela
Ósma po św. Trójcy. 
Koniec kwartału w Szkocji
Obudziły mnie krzyki pana Wieprzy. "Jeden plasterek bekonu na każdy talerz, 
Beryl! Chcesz 
mnie zrujnować?"
Szybko się ubrałem i wbiegłem po sześciu kondygnacjach schodów do pokoju 
rodziców na 
stryszku. Obudziłem ich wiadomością, że za chwilę będzie śniadanie. Ojciec 
poprosił, żebym pobiegł do 
jadalni i zajął przyzwoity stół (on jest doświadczonym bywalcem pensjonatów 
nadmorskich).
Zająłem stół przy dużym panoramicznym oknie i obserwowałem współpensjonariuszy 
schodzących się na śniadanie. Z jakiegoś powodu wszyscy mówili szeptem. Matki 
karciły dzieci, żeby 
były cicho, żeby siedziały prosto itd. Ojcowie wpatrywali się w nakrycia.
Wejście moich rodziców wywołało pewne poruszenie. Moja mama nigdy nie mówi 
cicho, toteż 
wszyscy, nie wyłączając pana Wieprzy, usłyszeli jej narzekania na nylonową 
bieliznę pościelową. Jestem 
pewien, że dlatego dostaliśmy tylko dwie kromki opiekanego chleba.
2. Poniedziałek
Święto (Szkocja, Rep. Irlandii)
Ojciec wrócił do swoich proletariackich korzeni. Kupił kapelusz z napisem: 
"Całuj mnie szybko, 
ściskaj powoli", i spacerował po promenadzie popijając piwo z puszki .
Włożyłem okulary słoneczne i trzymałem się dość daleko w tyle.
3.Wtorek
Jeszcze jedenaście dni, a ja już straciłem wszystkie pieniądze w automatach.
4. Środa
Pełnia księżyca
Dzisiaj pokazało się słońce!
Dzisiaj też odbył się chrzest księcia Williama.
W Rio Grande uczczono to wydaniem na kolację po dodatkowym jajku na twardo.
5.Czwartek.
Do naszego stolika przysiadł się facet o nazwisku Ray Peabody. Jest rozwodnikiem 
z Corby. 
Spędzał niegdyś w Rio Grande miodowy miesiąc. (Nic dziwnego, że się rozwiódł). 
Przyjechał do 
Skegness, żeby wziąć udział w konkursie talentów. Jest śpiewakiem i żonglerem. 
Zademonstrował nam 
trochę żonglerki z nakryciami, dopóki pan Wieprza nie polecił, żeby "zaprzestał 
nadużywania zastawy".
6. Piątek
Wysłałem Pandorze kartę z osiołkiem.
Kochana Pani.
w środę pokazało się słońce, ale nie rozjaśniło czarnej rozpaczy, w jakiej 
pogrąża mnie nasze 
rozstanie. Tu jest kulturalna pustynia. Dzięki Bogu, przywiozłem z sobą książki 
Nevila Shute'a.
Twój aż po bezkres 
Adrian X 
7 Sobota,
Pojechaliśmy samochodem do Gibraltar Point obejrzeć rezerwat zwierząt. Rezerwat 
widziałem, 
zwierząt nie. Pewnie schroniły się gdzieś przed wiatrem.
Czytałem "Okrutne morze", napisane przez Nicholasa Jakiegośtam.
8.Niedziela 
Dziewiąta po św. Trójcy
Ojciec wypłynął dziś na połów ryb z Towarzystwem Zwolnionych z Pracy Sprzedawców 
Elektrycznych Grzejników Akumulacyjnych.
Spędziliśmy z mamą dzień na plaży, czytając niedzielne gazety. Kiedy mama jest 
ze mną sama, 
jest zupełnie miła. Słońce grzało mocno, ale mam na plecach osiemnaście 
pryszczy, więc nie mogłem 
zdjąć koszulki.
9 Poniedziałek
Kupiliśmy dziś jednodniowe bilety i pojechaliśmy do wakacyjnego obozu 
rekreacyjnego.
Wszyscy ci wybladli, apatyczni ludzie spacerujący bez celu po terenie ogrodzonym 
drutem kolczastym 
sprawili na mnie nieprzyjemne wrażenie.
Ojciec zaczął gwizdać "Most na rzece Kwai" i rzeczywiście było zupełnie jak w 
obozie dla 
jeńców wojennych. Nikt nikogo nie torturował ani nie głodził, ale miało się 
wrażenie, że obsługa w 
każdej chwili może zmienić zachowanie. Rodzice udali się prosto do baru, więc 
wykorzystałem 
wszystkie idiotyczne bezpłatne atrakcje, zawody staruszków ze zartretyzowanymi 
kolanami, 
konkurencję przeciągania liny itd. i ustawiłem się przed barem w oczekiwaniu na 
rodziców.
Z typowym dla nich egoizmem wybrali bar "dozwolony od lat osiemnastu".
O 13.30 ojciec przyniósł mi butelkę soku i paczkę chrupek kartoflanych.
O 14.30 zajrzałem do baru i zapytałem, jak długo zamierzają tam przebywać. 
Ojciec warknął: 
"Przestań jęczeć. Znajdź sobie jakieś zajęcie". Przez chwilę oglądałem ośle 
derby, potem mnie to 
znudziło, więc poszedłem czekać na nich w samochodzie.
O 16.00 zaanonsowano przez głośniki: "Adrian Mole, lat piętnaście, proszony jest 
o zgłoszenie 
się do punktu zagubionych dzieci, gdzie czekają na niego mamusia  i tatuś".
Taki wstyd!
Żeby jeszcze powiększyć moją udrękę, ponury facet z obsługi wręczył mi lizaka!
Rodzice uznali to wydarzenie za niesłychanie zabawne i zaśmiewali się przez całą 
drogę 
powrotną do pensjonatu.
10. Wtorek
W czasie kolacji pan Wieprza przekazał ojcu wiadomość, że kogoś z bliskich 
przyjaciół 
przewieziono do Królewskiego Szpitala i że ma natychmiast zadzwonić na oddział 
dwunasty. Było to dla 
nas wszystkich kompletnie niezrozumiałe. Ojciec me ma żadnych bliskich 
przyjaciół.
Wstał od stołu w stanie kompletnej paniki. Mama chciała z nim pójść, ale 
powstrzymał ją słowami: "Nie, 
Paulino, to nie ma żadnego związku z tobą".
Nie było go około piętnastu minut, a po powrocie oświadczył: "Mam coś ważnego do 
powiedzenia wam obojgu. Chodźmy gdzieś, gdzie będziemy sami". Usiedliśmy w koszu 
na promenadzie. 
Tamże dowiedzieliśmy się z mamą, kto jest ojcem jednodniowego synka Tyczki.
Minęło jakieś sześćdziesiąt godzin, zanim mama zapytała: "Jak ma na imię?"
Ojciec odpowiedział: "Brett, bardzo mi przykro". Nie przychodziło mi do głowy 
absolutnie nic, 
co mógłbym powiedzieć, więc milczałem. Ciągle nic takiego nie przychodzi mi do 
głowy, toteż idę spać.
11 Środa.
12.30. Ojciec pojechał zobaczyć Bretta i Tyczkę. Mama go do tego zmusiła.
Zupełnie nie mam pojęcia, co powiedzieć mamie. Zawsze wiedziałem, że nie umiem 
prowadzić zdawko-
wych rozmów, ale teraz wiem, że odnosi się to również do poważnych.
20.00. Mama siedzi w pokoju na stryszku z rękami splecionymi na wielkim brzuchu. 
Nie 
zapłakała ani razu, jestem po prostu przerażony.
21.00. Zadzwoniłem do mamy Pandory i wszystko
jej opowiedziałem. Okazała pełne zrozumienie. Obiecała, że po ułożeniu Berta na 
noc przyjedzie po nas 
do Skegness.
Zapakowałem wszystkie walizki, zmusiłem mamę do umycia twarzy i poprawienia 
fryzury, po 
czym rozpoczęliśmy oczekiwanie na panią Braithwaite.
12. Czwartek
Ostatnia kwadra księżyca
W domu
23.00. Na widok pani Braithwaite mama natychmiast się rozpłakała. Pani 
Braithwaite 
powiedziała: "Oni wszyscy są dranie, Paulino", i spojrzała z wyrzutem na MNIE. 
To zwykła 
niesprawiedliwość! Zamierzam pozostać absolutnie i bezwzględnie wierny Pandorze. 
Reszta jest 
chaosem!
Przyjechaliśmy do domu dziś o 4.30 nad ranem. Pani Braithwaite nie lubi 
przekraczać szybkości 
trzydziestu mil na godzinę.
Poszedłem prosto do łóżka. Nie miałem odwagi sprawdzić, czy ojciec był w swoim 
pokoju.
13. Piątek
Dzień zapowiadał się źle.
Z łazienki zniknęła ojca maszynka do golenia, musiałem się więc posłużyć różową 
maszynką, 
którą mama goli się pod pachami. Pociąłem sobie twarz na strzępy (ale na 
brzegach umywalni zebrała 
się zadowalająca ilość zarostu).
Musiałem się ogolić, ponieważ miała przyjść babcia, żeby poznać straszną prawdę 
o tym, jak to 
jej syn spłodził nieślubne dziecko, podczas gdy jego żona oczekuje legalnego 
potomka.
Babcia całkiem dobrze zniosła tę wiadomość. Zapytała: " W jakim szpitalu jest ta 
kobieta?" Mama 
udzieliła jej odpowiedniej informacji, babcia poprawiła kapelusz i odjechała 
taksówką.
Pandora powiedziała mi, że jej mama bliska jest nerwowego załamania, ponieważ 
Bert Baxter przez 
cały tydzień ją wykorzystuje.
Osobiście sądzę, że świat oszalał. Barry Kent wygrał konkurs poetycki w klubie 
młodzieżowym. 
Jego kretyńsko uśmiechnięta gęba była w wieczornej gazecie. To już niemal 
przekracza granice mojej 
wytrzymałości.
 14. Sobota
Babcia opowiedziała się za tamtą stroną! Podarowała część naszych dziecinnych 
ubranek 
Brettowi Slaterowi, synowi Tyczki. Wiem, że babcia nie lubi mamy, ale mama jest 
przynajmniej legalną 
żoną ojca.
Mam kompletnie, ale to kompletnie dosyć dorosłych! Są na tyle bezczelni, żeby 
pouczać dzieci, 
po czym sami łamią wszystkie ustalone przez siebie zasady. Rano przyszedł ojciec 
Pandory, żeby 
zapytać, czy mama czegoś potrzebuje. Mama go ofuknęła: " Wynoś się do domu i 
pomóż własnej 
żonie!" Jak tak dalej pójdzie, nie będzie miała przyjaciela w żadnym mężczyźnie.
Dziś rano czynny był Barclaya Bank. Mógłbym się założyć, że ojciec stał pierwszy 
w kolejce. Zawsze 
zapomina pójść do banku w piątek.
15. Niedziela
Dziesiąta po św. Trójcy
Zjawił się ojciec z zapytaniem, czy może wrócić do domu. Chciałem, żeby mama się 
zgodziła, 
ale, niestety, powiedziała nie. Więc ojciec zamieszka u babci. Zdradliwy szczur 
zabrał stereo. Mama 
twierdzi, że nic ją to nie obchodzi. Kiedy urodzi się jej dziecko, dostanie 
dobrze płatną pracę i kupi 
najlepsze stereo na świecie.
16 Poniedziałek
Pandora wprawiła mnie dzisiaj w stan szoku pytając, czy nie jestem ciekaw, jak 
wygląda "mój 
braciszek Brett". Strasznie dziwna jest myśl, że mam brata. Może ten biedny 
dzieciak będzie miał 
więcej szczęścia niż ja, jeśli chodzi o cerę.
17 Wtorek
Dziś przyszedł czek od ojca na pięćdziesiąt funtów. Mama czek podarła i odesłała 
mu strzępy. 
Naprawdę, do jakiego stopnia może się posunąć głupota?
Nawet mama pożałowała później swojego postępku.
Tyczka, Maxwell House i Brett wprowadzili się do babci.
18. Środa
Zabrałem psa na spacer i jakby nigdy nic wstąpiłem do babci, gdzie od niechcenia 
zajrzałem do 
łóżeczka Bretta Slatera. Skórę dzieciaka pokrywają jakieś łuski. Ma też mnóstwo 
zmarszczek.
Nie widziałem ani Tyczki, ani ojca. Babcia usiłowała nauczyć Maxwella jakichś 
manier przy 
stole.
Nie siedziałem u babci długo. Mamie nie powiedziałem, że w ogóle tam poszedłem. 
W końcu to 
tylko przypadkowa wizyta.
19. Czwartek 
Nów
Pani Braithwaite jest na środkach uspokajających z powodu Berta Baxtera, więc 
jej obowiązki 
przejęła pani Singh. Nie widziałem Berta od wieków. Wiem, że będzie robił 
prymitywne komentarze na 
temat męskości mojego ojca, więc trzymam się od niego z daleka.
Zniechęciłem się do seksu. Wydaje się przynosić jedynie kłopoty, zwłaszcza 
kobietom.
 20.Piątek
Mama jest zbyt przygnębiona, żeby cokolwiek ugotować, więc muszę to robić sam. 
Dotychczas 
mieliśmy albo sałatę z tuńczykiem, albo z konserwą wołową, ale myślę, że jutro 
wypróbuję coś innego, 
na przykład szynkę.
Ojciec dzwoni bez przerwy, żeby się dowiedzieć, jak się czuje mama. Dziś zapytał 
mnie, czy 
wspominała o rozwodzie. Powiedziałem, że nie wspominała, ale sprawia wrażenie, 
jakby o tym myślała.
21 Sobota
Znowu jakby nigdy nic odwiedziłem babcię. Brett ma olbrzymi nos ojca. Babcia 
właśnie 
zmieniała obrzydliwą pieluszkę. Zdumiało mnie, jak wielki jest jego siusiak.
Tyczka karmi Bretta piersią (biedny dzieciak musi być głodny, bo kiedy ostatni 
raz przyglądałem się 
Tyczce, nie miała wcale piersi).
Ojca i Tyczki nie było w domu, w przerwie między karmieniami kupowali jakieś 
rzeczy dla 
dziecka.
 22 Niedziela.
Jedenasta po św. Trójcy
Poszedłem kupić gazety niedzielne, ale nawet mi się nie chciało przejrzeć 
ukradkiem "News of 
the World " za stelażem z kartami urodzinowymi, jak to zwykle robię. Mam dosyć 
skandali seksualnych 
we własnej rodzinie, nie muszę czytać innych.
Pan Cherry, właściciel sklepu, zapytał, czy ma odwołać prenumeratę pisma 
rybackiego i "Zrób 
to sam", które brał ojciec. Odpowiedziałem twierdząco. Gazety ważyły trzy funty, 
ale nie było w nich 
absolutnie nic, poza informacją, że Organizacja Wyzwolenia Palestyny znowu 
wymknęła się z Bejrutu.
23. Poniedziałek
Mama Barry Kenta urodziła kolejne dziecko. Pandora przechodziła koło kościoła 
akurat w 
momencie, kiedy cała rodzina Kentów opuszczała świątynię po ceremonii chrztu. 
Powiedziała, że 
niemowlę wygląda tak samo jak każdy z Kentów - dziki wzrok i olbrzymie pięści.
Nazwali dziecko Clarke, na cześć Supermana. Dobre! dobre!
24. Wtorek
Pani Singh załatwiła Bertowi wakacje z jakąś dobroczynną instytucją opiekującą 
się starymi 
Hindusami. Zapytałem, od jak dawna Bert jest wyznawcą hindu. Odpowiedziała: "Nic 
mnie to nie 
obchodzi, ze nie jest wyznawcą hindu, może być członkiem sekty moonie czy 
misjonarzy bożego 
światła, byle był tylko z daleka ode mnie".
Szabla jest w schronisku Królewskiego Towarzystwa Ochrony nad Zwierzętami. Ze 
względu na 
inne psy mam nadzieję, że trzymają go w odosobnieniu.
 25.Środa
Kiedy zszedłem na dół, Courtney EIliot popijał w kuchni brazylijską kawę. 
Oznajmił: "Mam 
ważną przesyłkę dla panicza Mole'a". Był to list z BBC! Zaniosłem list na górę 
do swojego pokoju i 
wpatrywałem się w kopertę pragnąc gorąco, by zawierała następującą informację: 
"Dajemy godzinny 
program poetycki zatytułowany: «Adrian Mole - młodzież i jej poezja»".
Chciałem, żeby to właśnie było w liście, ale oczywiście brzmiał zupełnie 
inaczej:
British Broadcasting Corporation 19 lipca
Drogi Adrianie Mole'u'
dziękuję za wyjątkowo porządnie napisany list i wiersz pod tytułem "Norwegia',. 
To znaczny 
postęp w porównaniu z poprzednią pracą i stanowi dowód Twojego dojrzewania jako 
poety. Jeżeli 
szkolny magazyn odrzucił "Norwegię", to znaczy, że jego redaktor(-ka) powinien 
pójść do lekarza. 
Chyba że w waszej szkole jest wielu bardzo dobrych poetów. Całkowicie się z Tobą 
zgadzam w 
kwestii nudnych rymowanych wierszy o kwiatkach itp., ale musisz pamiętać, że 
zanim wyzwolisz się z 
reguł rymu i rytmu, musisz te reguły znać. Podobnie malarz, który chce zostać 
abstrakcjonistą, musi 
umieć rysować z natury, zanim zacznie wszystko mieszać. Picasso jest tu bardzo 
dobrym przykładem.
Mam nadzieję, że pozytywnie przeszedłeś test o norweskim przemyśle skórzanym. 
Mój 
norweski kolega (jest producentem radiowym w Bergen, w Norwegii), któremu 
pokazałem Twój 
wiersz, był bardzo poruszony faktem, że z taką wnikliwością studiujesz problemy 
jego kraju. Dołączam 
tłumaczenie listu, który wysłał do Ciebie, ponieważ pewnie trudno było Ci ten 
list zrozumieć w języku 
norweskim. A propos, myślę, że "fiordy" są lepszym słowem niż "zatoczki". Nie 
martw się ortografią, 
dobry redaktor zawsze poprawi podobne drobiazgi. Podoba mi się użycie 
wykrzyknika "Ale!" w 
przedostatnim wersie. Nie mogę wykorzystać tego wiersza w żaden praktyczny 
sposób, ale zachowam 
go w archiwum jako aide memoire, żebym mógł śledzić Twoje poetyckie postępy 
(Pamiętaj, że poezja 
nie jest zajęciem szczególnie dochodowym. . . )
Rzadko spotykam Terry Wogana w korytarzach BBC - on pracuje w "Radio Dwa", a ja 
w " 
Trzy" i "Cztery". Ponadto jego audycja idzie na antenę bardzo wcześnie i zwykle 
nie ma go już w 
budynku, kiedy ja zasiadam przy swoim biurku.
Z najlepszym i życzeniami i ponownymi wyrazami wdzięczności za to, że mogłem 
poznać Twoją 
najnowszą pracę.
Pozdrowienia 
John Tydeman ("Radio Cztery")
Drogi Adrianie,
John Tydeman pokazał mi Twój wiersz pt. "Norwegia". Bardzo mnie wzruszyły 
uczucia, które w 
nim wyrażasz. Mam nadzieję, że odwiedzisz kiedyś nasz kraj. Jest bardzo piękny, 
zobaczysz fiordy i 
miejsca, gdzie mieszkali Ibsen i Grieg. Powinno cię to zainteresować jako 
intelektualistę. Może kiedy 
przyjedziesz i porozmawiasz z nami, przestaniesz utrzymywać, że nasze samogłoski 
są wyjątkowo 
dziwne. Pamiętaj, że mamy długie noce i krótkie dnie tylko w zimie. W czerwcu 
jest wręcz przeciwnie. 
Przyjedź więc w lecie, powitamy cię bardzo serdecznie.
Powodzenia w studiach nad norweskim przemysłem skórzanym 
Knut Johansen
Co za wspaniały list! "Znaczny postęp", "dojrzewasz jako poeta "! Tłumaczenie 
jest jeszcze 
lepsze, to właściwie zaproszenie do odwiedzenia Norwegii! No, prawie 
zaproszenie. Nie ma tam 
wzmianki o zapłaceniu kosztów podróży, ale jest "przyjedź w lecie, a powitamy 
Cię bardzo serdecznie".
Mama i Courtney Elliot przeczytali obydwa listy. Courtney powiedział: "Ma pani 
wyjątkowego 
syna, pani Mole".
Odpowiedź mamy była krótka, ale wzruszająca: "Wiem o tym".
26. Czwartek
pierwsza kwadra księżyca
Zagadnąłem Courtneya Elliota na temat opóźnionego doręczenia listu z BBC: nosił 
datę 19 lipca, 
czyli podróżował sto cztery mile ponad miesiąc. Courtney wyjaśnił: "Zdaje mi 
się, że w lipcu wykoleił się 
pociąg pocztowy w Kettering. Możliwe, że twój list znajdował się w jednym z 
nieszczęsnych worków 
spoczywających u podnóża nasypu, dopóki nie odkrył ich rolnik spieszący do 
domu".
Poczta ma zawsze jakieś usprawiedliwienie.
27. Piątek
Stopę procentową w banku obniżono do 10,5, więc mama umówiła się z dyrektorem 
banku, 
panem Niggardem. Chce wziąć pożyczkę, ponieważ nie ma już żadnych pieniędzy.
Mam nadzieję, że ten plan się powiedzie, bo nie dostałem ani grosza 
kieszonkowego już od 
dwóch tygodni.
28. Sobota
Pandora bierze lekcje wiosłowania przed wyjazdem na spływ rzeką Wye. Dziś miała 
pierwszą 
lekcję i poprosiła, żebym z nią poszedł i w razie konieczności zastosował 
pocałunek życia, gdyby 
wpadła do wody i zaczęła się topić.
Pandora wyglądała niesłychanie podniecająco. W czarnym wodniackim kombinezonie i 
w 
hełmie. Po raz pierwszy od niepamiętnych czasów poczułem, że mój zaczął się 
poruszać samorzutnie.
Nie pamiętam nic więcej z całej tej lekcji, nie mogłem więc brać udziału w 
entuzjazmie Pandory 
w samochodzie jej ojca w drodze do domu.
29. Niedziela
Dwunasta po św. Trójcy
Cały dzień leżałem w łóżku. Mama pojechała z jakimiś kobietami na piknik do 
miejscowości 
zwanej Green Common. Kiedy wróciła, było już zupełnie ciemno. Bardzo się 
niepokoiłem.
3o. Poniedziałek
Święto letnie ( Zjednoczone Królestwo prócz Szkocji)
Mama była już dziś szczęśliwa. Wysprzątała cały dom (łącznie z szufladą na 
sztućce i szafą pod 
schodami). Śpiewała na okrągło tę samą piosenkę:
Nie można zabić ducha.
Bo jest jak skała
Odwieczny i silny.
Nigdy, nigdy się nie poddaje!
Wygląda na to, że ten piknik dobrze jej zrobił.
31 Wtorek
Rano mama poszła na spotkanie z dyrektorem banku. Poradziłem, żeby się ubrała w 
luźną 
sukienkę, wtedy dyrektor nie zorientuje się, że mama jest w ciąży. Okazało się 
jednak, że ojciec już 
żebrał w banku o pieniądze i przy okazji wypaplał wszystkie rodzinne sekrety. 
Pan Niggard doskonale 
wiedział, że jedyne dochody mamy to zapomoga i dodatek rodzinny, więc odmówił 
udzielenia pożyczki.
Oświadczył, że byłoby to zbyt ryzykowne. Nie ma rady, będę musiał wziąć jakąś 
pracę na 
soboty. Rozpaczliwie potrzebuję pieniędzy, muszę zapłacić karę w bibliotece za 
przetrzymanie książek 
przez dwa miesiące.
Wrzesień  
1. Środa
Dostałem kartkę od Berta Baxtera z widokiem ratusza w Bradford.
Drogi Chłopcze,
wspaniała zabawa ze starcami, zwiedzamy świątynie i prawie codziennie jesteśmy 
na weselu. Żarcie 
niezłe, ale musiałem rzucić alkohol ze względu na religię pozostałych starców.
Queenie wychodzi w przyszłym tygodniu. Bądź więc dobrym chłopcem i trochę 
uprzątnij w naszym 
bungalowie.
Serd. pozdrowienia 
Bert
Dziś po południu Pandora zdawała test kajakowy pierwszego stopnia. Jej 
instruktor, facet o 
nazwisku Bill Sampson, stwierdził, że Pandora ma "olbrzymie talenty 
kajakarskie". Nie przestawał 
mówić o jej mocnych ramionach, elastycznych nadgarstkach i wspaniałych udach. 
Pandora zdała test 
bez najmniejszego trudu. Bill Sampson ofiarował się przygotować ją do testu 
drugiego stopnia.
Pandora zaproponowała, żebym dzielił z nią to nowe hobby, ale czuję paniczny lęk 
przed 
wywrotką, więc odmówiłem. Zupełnie mi wystarcza, że obserwuję ją z brzegu i 
oddaję się 
intelektualnym rozmyślaniom pilnując ręczników i termosu.
2. Czwartek
Nie da się już ukryć faktu, że mama jest w ciąży. Ma wypięty brzuch i chodzi w 
bardzo 
charakterystyczny sposób. Trochę jej trudno się schylać, więc pół dnia spędzam 
na podnoszeniu z 
podłogi różnych przedmiotów. Spodnie płócienne są na nią za ciasne, więc mam 
nadzieję, że kupi sobie 
ładną ciążową sukienkę w kwiaty. Księżna Diana wyglądała uroczo w czasie ciąży. 
Mamie też byłoby 
dobrze w takim wielkim białym kołnierzu. Odwróciłoby to uwagę od zmarszczek na 
jej szyi.
3.Piątek.
Pełnia księżyca
Jutro Pandora z rodzicami wyjeżdża nad rzekę Wye. Zaproponowałem, że będę karmił 
Marleya, ich olbrzymiego rudego kota. Przyjęli moją uprzejmą ofertę i powierzyli 
mi klucze do domu. 
To wielka odpowiedzialność, bo ich dom pęka od kosztownych urządzeń 
elektrycznych i antyków.
4. Sobota
Dziś pomachałem ręką na pożegnanie mojej ukochanej. Posyłała mi pocałunki przez 
tylną szybę 
volvo, a potem zniknęła za rogiem.
Poczekałem pół godziny (na wypadek, gdyby wrócili po jakąś zapomnianą rzecz), po 
czym 
poszedłem do ich domu, zrobiłem sobie kawę i usadowiłem się przed olbrzymim 
kolorowym 
telewizorem. Na kolację przygotowałem sobie kanapkę z tuńczykiem (muszę 
pamiętać, żeby przed ich 
powrotem odkupić puszkę tuńczyka) i zjadłem ją przy biurku pana Braithwaite'a.
Nie mogłem nie zauważyć listu leżącego na biurku:
Szanowny Przewodniczący,
Arturze, z najgłębszym żalem zgłaszam rezygnację z funkcji wiceprzewodniczącego 
sekcji Elm 
Ward Partii Pracy.
Ostatnio Komitet przesunął się tak bardzo na prawo, że moje umiarkowane poglądy 
traktowane 
są jako "ekstremalne".
Jak Ci wiadomo, sprzeciwiałem się wysłaniu przez Komitet telegramu z 
gratulacjami do Pani 
Thatcher w okresie kryzysu falklandzkiego i z tego powodu zostałem nazwany 
"stalinowcem" i "zdrajcą 
". Pani Benson poradziła mi nawet, żebym wrócił do Rosji, ho tam jest moje 
miejsce.
Wiem, że Pani Benson jest wiernym członkiem partii i osobą niezastąpioną przy 
zbieraniu 
pieniędzy, ale jej ciągłe opowieści o rodzinie królewskiej nie wydają mi się 
specjalnie na miejscu na 
zebraniach Partii Pracy, zwłaszcza przy tak wysokim bezrobociu.
I na koniec muszę stwierdzić, że Twoje komentarze na temat Tony Henna są dla 
mnie 
wyjątkowo oburzające. Nazywanie członka własnej partii "głupkowatym 
wytrzeszczem" jest nie do 
przyjęcia, Arturze. Tony Benn dobrze służył krajowi w przeszłości i pewnego dnia 
może stać się jego 
przywódcą.
Wyjeżdżam na tygodniowy urlop. Porozmawiam z Tobą po powrocie
Twój Ivan Braithwaite
Obok listu leżała zaadresowana koperta ze znaczkiem. Pan Braithwaite z pewnością 
nie zdążył 
wysłać listu, więc wrzuciłem go do skrzynki w drodze do domu.
5. Niedziela
Obejrzałem właśnie wspaniałe przedstawienie w naszym dzielnicowym ośrodku. Miało 
tytuł " 
Woza Albert" i dotyczyło Afryki Południowej, okrucieństwa tamtejszego rządu 
wobec czarnych, którzy 
wykonują całą pracę. Na zakończenie nawet się rozpłakałem.
Przysięgam, że już do końca życia nie zjem żadnego jabłka z Kapsztadu.
6 Poniedziałek
Święto Pracy (USA i Kanada)
Spędziłem cały dzień na podlewaniu roślin u Braithwaite'ów. Mieszkanie wśród 
takiej obfitości 
flory nie może być zdrowe. To cud, że Pandora i jej rodzice nie umarli jeszcze z 
braku tlenu. Na ich 
miejscu trzymałbym raczej kanarka w klatce.
7 Wtorek
Poszedłem z mamą do kliniki przedpołogowej. Czekaliśmy dwie godziny w poczekalni 
pełnej 
ciężarnych kobiet z czerwonymi twarzami. Mama zapomniała przynieść próbkę moczu, 
więc 
pielęgniarka wręczyła jej błyszczącą brytfankę ze słowami "Złociutka, wyciśnij 
dla nas parę kropli".
Mama dopiero co wróciła z ubikacji, więc wypełnienie tego polecenia zajęło jej 
całe wieki, 
przez co straciliśmy miejsce w kolejce do wagi. W chwili kiedy mierzono jej 
ciśnienie, mama była już w 
stanie superpodniecenia. Oświadczyła, że lekarz ostrzegł ją przed zbytnim 
wysiłkiem i zalecił mniej 
nerwowy tryb życia.
8. Środa
Uświadomiłem sobie ze zgrozą, że w poniedziałek zaczyna się szkoła i że 
spędziłem tylko jeden 
dzień na powtarzaniu do egzaminów. Zabrałem do Braithwaite'ów podręcznik 
historii, nakarmiłem kota i 
zasiadłem w gabinecie. Łudziłem się, że atmosfera tego pomieszczenia pomoże mi w 
koncentracji, ale 
muszę przyznać, że nie wywarła na mnie większego wpływu. W dalszym ciągu nie 
mogę zapamiętać 
drugiego imienia księcia Ferdynanda ani daty bitwy pod Mons.
9. Czwartek
Poszedłem do domku Berta Baxtera, żeby trochę posprzątać. W sobotę Queenie 
wychodzi ze 
szpitala. Mam nadzieję, że Hindusi dostarczą Berta z powrotem na czas.
Do trzeciej rano powtarzałem do tych próbnych egzaminów.
1O. Piątek
Ostatnia kwadra księżyca
Courtney Elliot oznajmił w progu: "Słodki bilecik dla młodego panicza ". Był to 
list od Pan.
Adrianie najmilszy,
wystartowaliśmy w niedzielę wieczorem z Builth Wells i bardzo fajnie 
popłynęliśmy z prądem. 
Mama i tata wiosłują w otwartej kanadyjce, a ja w pojedynczym kajaku.
Noc spędziliśmy na campingu w Llanstephan. Było cudownie, nie zapięłam wejścia 
do namiotu, 
patrzyłam w gwiazdy i myślałam o Tobie.
Zaraz za Llanstephan jest dziki prąd, zwany Piekielną Dziurą. Miejscowi bardzo 
się go boją, a 
przewodnik kajakowy określa to miejsce jako "trzeci stopień trudności, konieczna 
przenoska ". Znaczy 
to, że nie można przez to miejsce przepłynąć, trzeba przenieść brzegiem kajak i 
całe wyposażenie.
Rodzicom udało się dotrzeć do brzegu, ale mnie woda poniosła na Piekielną 
Dziurę. Naprawdę, 
Adrianie, przypominało to "Deliverance", niemal oczekiwałam, że na moście pojawi 
się walijski 
półgłówek i zacznie pobrzękiwać w struny harfy.
W każdym razie znalazłam się w Piekielnej Dziurze, kajak się wywrócił do góry 
dnem, ale jakoś 
mi się udało wydostać. Kajak rozleciał się na dwie części, a ja po odzyskaniu 
przytomności dopłynęłam 
do brzegu.
Do zobaczenia w niedzielę 
bardzo zakochana 
Pandora
Ps Nerwy mamy znowu puściły
11.Sobota
Całą noc miałem straszne sny. Ciało Pandory dryfujące pod resztkami mola w 
Skegness.
12. Niedziela
Czternasta po św. Trójcy
Wszyscy, oprócz mojego ojca, wrócili dzisiaj do domu.
Wyprasowałem mój szkolny mundurek, jest na mnie o wiele za ciasny, ale mama nie 
może sobie 
pozwolić na kupienie nowego.
13. Poniedziałek.
Jestem teraz w piątej klasie i mogę korzystać z przywileju wchodzenia do szkoły 
bocznym 
wejściem. Kiedy wreszcie nadejdzie przyszły rok, będę mógł używać frontowego 
wejścia (tylko szósta 
klasa i personel)! Może mam jakieś perwersyjne skłonności, ale z prawdziwą 
przyjemnością 
obserwowałem pierwszą, drugą, trzecią i czwartą klasę tłoczące się do 
najpodlejszego wejścia na tyłach 
budynku.
Poinformowałem szkolną sekretarkę, panią Claricoates, że znowu należą mi się 
bezpłatne 
obiady. Jak zwykle była pełna współczucia i powiedziała: "Nie przejmuj się, 
chłopcze, wszystko się 
wyjaśni w praniu". Był próbny egzamin z angielskiego. Skończyłem pierwszy. 
Dziecinnie proste.
14. Wtorek
Mamy nowego wychowawcę. Nazywa się Lambert. Jest typem nauczyciela, który lubi 
być 
przyjacielski. Oświadczył na wstępie: " Uważajcie mnie za kolegę. Chcę wiedzieć 
o wszystkich waszych 
problemach, zarówno szkolnych, jak i domowych".
Sprawia wrażenie raczej samarytanina niż nauczyciela. Umówiłem się na spotkanie 
z nim jutro 
po lekcjach.
Mama skończyła dzisiaj trzydzieści osiem lat. Kupiłem jej kartę z napisem 
"Szczęśliwych 18 
urodzin ", ale sprytnie zmieniłem jedynkę na trójkę za pomocą Tipexu i 
wysuszonej soczewicy. Napis na 
froncie brzmiał teraz: "Szczęśliwych 38 urodzin". Niestety, tekst wewnątrz 
kartki zupełnie nie 
odpowiadał stylowi życia mamy:
W przyszłości matka i żona
Życia początkiem lekko zatrwożona
Dziś twoim udziałem śmiech i dyskoteka
Nie rozważanie, co cię potem czeka.
Obrazek na kartce przedstawiał nastolatkę szalejącą przy dźwiękach gramofonu. Po 
namyśle 
doszedłem do wniosku, że kartka nie była wybrana zbyt szczęśliwie.
Szkoda, że jak coś kupuję, to zawsze pod wpływem impulsu! Na prezent dla mamy 
miałem 
depilator pod pachy. Spostrzegłem, że skończył jej się preparat, którego 
normalnie używa.
Ojciec przysłał kartkę z wizerunkiem smutnego kota. W środku napisał: " Twój, 
jak zawsze, 
George". Ten śmierdzący szczur Lucas przysłał kartę z Sheffield. Kartka była w 
pudełku, na jej 
pierwszej stronie komiksowa mysz zajadała ser (pewno edamski). Wewnątrz Lucas 
napisał: "Paulino, 
nigdy nie zapomnę nocy w lasku sosnowym. Z nie gasnącą miłością. Twój Bimbo".
Mama dostała dziesięć innych kart, wszystkie od kobiet i wszystkie z kwiatami. 
Nie rozumiem, 
dlaczego kobiety są tak przywiązane do kwiatów. Na mnie kwiaty nie robią żadnego 
wrażenia. Wolę 
drzewa.
15. Środa
Rano, zanim poszedłem do szkoły, zadzwonił ojciec. Chciał rozmawiać z mamą, ale 
mama 
odmówiła. Słychać było płacz Bretta. Wydawało mi się, że babcia kłóciła się z 
Tyczką. Ktoś 
(przypuszczam, że mógł to być jedynie Maxwell) grał na dziecinnym ksylofonie. 
Ojciec sprawiał 
wrażenie bardzo nieszczęśliwego. Powiedział: "Adrianie, wiem, że postąpiłem źle, 
ale kara znacznie 
przekracza zbrodnię".
Po lekcjach miałem długą rozmowę z panem Lambertem. Zabrał mnie do kawiarni i 
postawił 
herbatę z ciastkiem waniliowym. Na pożegnanie powiedział:
"Adrianie, spróbuj się oderwać od idiotycznej sytuacji, do jakiej doprowadzili 
twoi rodzice. 
Jesteś uzdolnionym chłopcem i nie możesz pozwolić, żeby cię ściągnęli do swojego 
poziomu".
Uzdolniony chłopiec! W końcu ktoś poza Pandorą poznał się na moich 
intelektualnych 
możliwościach.
Miałem próbny egzamin z biologii. Skończyłem ostatni.
16. Czwartek
Barry Kent umówił się z panem Lambertem, żeby porozmawiać o swoich problemach 
rodzinnych!
Pan Lambert musiałby mu poświęcić dwadzieścia cztery godziny. Cha! cha! cha!
Próbny egzamin z geografii. Już taki mój pech - nie było pytań o przemyśle 
skórzanym w 
Norwegii.
17. Piątek
Nów
Prawie wszyscy z naszej klasy umówili się z panem Lambertem na rozmowę o 
problemach 
rodzinnych. Nawet Pandora, której mama udziela porad w Poradni Małżeńskiej!
Pan Lambert chodzi po szkole z bardzo kiepską miną i obgryza paznokcie. Przestał 
już 
zapraszać do kawiarni.
18. Sobota
List od Tydemana! Niestety, kolejna odmowa. Bogowie jeszcze się do mnie nie 
uśmiechają.
British Broadcasting Corporation 17 września 
Drogi Adrianie Mole'u,
dziękuję za Twój ostatni list (bez daty - jeśli chcesz być pisarzem, a nawet 
jeśli nie chcesz - 
musisz datować swoje listy. Jak wiesz, trzymamy je w kartotekach. BBC ma mnóstwo 
kartotek - 
przechowywane są w Ware w Herefordshire w magazynach lub w Caversham koło 
Reading. Niektóre 
materiały archiwalne są bardzo cenne).
Pobyt na wsi wydaje się źle wpływać na Twój nastrój. Tak się często dzieje z 
poetami typu 
Wordswortha i consortes. W innych przypadkach poprawia samopoczucie - śpiewające 
skowronki, 
skaczące baranki, Pączkujące żonkile, szumiące wodospady. To prowokuj do pisania 
ód i pobudza 
wyobraźnię. Zapomnij więc o smutku i samobójstwie i napisz coś pogodnego.
Obawiam się, że wiersz nie odpowiada jeszcze wymaganiom radiowym, ale wykazuje 
pewien poetycki 
postęp, więc próbuj dalej. Oczywiście, będziemy respektować Twoje prawa 
autorskie (BBC jest 
zwykle bardzo dobre w tych sprawach). Prawami autorskimi zajmuje się specjalny 
wydział i nie 
zawracamy tym głowy dyrektorowi generalnemu. Jednak Twoja chwila jeszcze nic 
nadeszła.
Nie zabijaj się z powodu kolejnej odmowy. Gdyby poeci popełniali samobójstwo z 
powodu 
odrzucenia ich wczesnych utworów, nie byłoby w ogóle żadnej poezji.
Bardzo serdeczne pozdrowienia 
John Tydeman
19. Niedziela
Piętnasta po św. Trójcy
Nabrawszy głęboko powietrza w płuca poszedłem dziś odwiedzić Berta i Queenie. 
Byli do mnie 
wrogo nastawieni, ponieważ zaniedbywałem ich przez tydzień.
Bert zauważył: "Queenie, on się już nie przejmuje nami, starymi. Woli się 
wałęsać".
Jak daleko można się posunąć w niesprawiedliwości? Nie pamiętam nawet, kiedy 
ostatni raz się 
wałęsałem. Queenie nic nie powiedziała, bo nie bardzo może mówić z powodu 
wylewu, ale miała 
niewątpliwie nieprzyjazną minę.
Bert kazał mi przyjść nazajutrz, żeby posprzątać. Ich pomoc domowa przychodzi we 
wtorki i 
Bert lubi, żeby na jej przyjście było czysto.
2. Poniedziałek
Courtney Elliot nie przyniósł mamie dziś rano czeku z zapomogą. Poszedłem do 
szkoły bardzo tym 
zmartwiony, pełen jednak nadziei, że czek przyjdzie pocztą popołudniową. Bardzo 
się zdziwiłem, że w 
próbnych egzaminach uzyskałem jedynie średnie oceny. To bez wątpienia jakaś 
pomyłka.
21. Wtorek
Rano mama pokłóciła się z Courtneyem Elliotem na temat czeku. Courtney 
oświadczył: "Pani 
Mole, nie może pani strzelać do posłańca, jeśli wiadomość jest zła lub jeśli w 
ogóle nie ma wiadomości".
Mama przez cały dzień usiłowała się dodzwonić do Wydziału Opieki Społecznej, ale 
telefon był 
ciągle zajęty.
22. Środa
Opuściłem lekcje i poszedłem z mamą do Wydziału Opieki Społecznej. Nie miała 
odwagi pójść 
sama. Jestem zadowolony, że poszedłem, bo to z całą pewnością nie jest miejsce 
dla ciężarnej kobiety.
Mama najpierw stanęła w kolejce narzekających do recepcji. Ja usiadłem na jednym 
z krzeseł 
przyśrubowanych do podłogi.
Urzędniczka z recepcji ukrywała się za szklanym przepierzeniem, toteż kolejni 
petenci musieli 
głośno wykrzykiwać swoje najbardziej prywatne finansowe sekrety. Słyszałem moją 
mamę 
wykrzykującą podobnie jak inni, potem przyszła z numerkiem 89 i powiedziała, że 
musimy poczekać, aż 
nasz numer ukaże się na elektronicznym ekranie.
Czekaliśmy w nieskończoność w towarzystwie, które mama nazywa "ofiarami 
społeczeństwa ". 
(Ojciec określiłby to jako "szumowiny".) Po sali snuła się grupa włóczęgów 
przyśpiewując i kłócąc się 
między sobą. Szalały dzieci. Nastoletnie matki z krzykiem rozdzielały klapsy. 
Chłopak o kulach 
wdrapywał się po schodach przy pomocy starego skina w poszarpanych butach Doc 
Martens. Nikt nie 
zwracał najmniejszej uwagi na napisy: "Proszę nie palić", na linoleum pełno było 
niedopałków. 
Przyzwoici ludzie wpatrywali się w czubki swoich butów. Mniej więcej co dziesięć 
minut na ekranie 
zapalał się kolejny numer i ktoś znikał za drzwiami z napisem: "Rozmowy 
prywatne". Nie zauważyłem, 
żeby którakolwiek z tych osób wracała potem przez te same drzwi. Było w tym coś 
upiornego. Mama 
powiedziała: "Mają tam pewnie komory gazowe".
Nasza rozmowa przebiegała w warunkach absolutnie sprzecznych z kodeksem 
handlowym, 
ponieważ nie była w najmniejszym nawet stopniu prywatna. Urzędnik siedział za 
szklanym 
przepierzeniem, więc mama wykrzyczała, że nie otrzymała czeku z zapomogą i jest 
bez grosza.
Urzędnik wyjaśnił: "Pani Moulds, czek został wysłany w piątek".
"Jaka PANI MOULDS? krzyknęła mama. - Ja się nazywam MOLE. Em-o-el--e!"
"Przepraszam - powiedział urzędnik - mam złe akta".
Czekaliśmy piętnaście minut, urzędnik powrócił i oznajmił: "Czek będzie wysłany 
dziś wieczorem". 
Ale ja potrzebuję pieniędzy teraz - użalała się " mama. - W domu nie ma nic do 
jedzenia, a syn 
potrzebuje spodni do szkoły": , . .
"Nic na to nie mogę poradzić - odpowiedział facet niechętnie. - Niech pani od 
kogoś pożyczy".
Mama spojrzała mu prosto w oczy i zapytała: "Czy może mi pan pożyczyć pięć 
funtów?"
" To sprzeczne z przepisami.
Teraz rozumiem, dlaczego wszystkie meble są tam przyśrubowane do podłogi. Sam 
miałem ochotę 
cisnąć jakimś krzesłem.
23.Czwartek
Równonoc jesienna
Zapomoga nie przyszła. Courtney EIliot pożyczył mamie pięć funtów.
24.Piątek
8.30 rano. Zapomoga nie przyszła. Przyszedł za to czek od ojca, więc jesteśmy 
uratowani! 
Mama dała mi piętnaście pensów na batonik Mars, pierwszy od wielu dni.
16.30. Mama zaniosła rano czek do banku, ale nie chcieli jej wypłacić pieniędzy, 
bo 
wyklarowanie czeku trwa cztery dni. Dyrektor banku, pan Niggard, uczestniczył w 
jakiejś likwidacji, 
więc mama poczekała na jego powrót i zaczęła żebrać o pożyczkę. Pan Niggard 
pozwolił jej wziąć 
dwadzieścia pięć funtów.
Z tych wszystkich zmartwień mamie popuchły kostki. Ktoś drogo za to zapłaci!
25. Sobota
Pierwsza kwadra księżyca
Dalej nie ma zapomogi!
Poszukałem "spuchniętych kostek" w "Rodzinnej encyklopedii zdrowia", pisma 
"Dobra gos-
podyni domowa". Podtytuł brzmi "Kompletne kompendium nowoczesnej wiedzy 
medycznej na użytek 
domowy", ale nie ma tam hasła "~spuchnięte kostki". Kierując się własną 
inteligencją zajrzałem pod 
"Ciąża". Zainteresował mnie fakt, że "Ciąża" sąsiaduje z hasłem "Seks i 
rozmnażanie".
Zacząłem czytać "Jądra i sperma" i zdumiała mnie informacja, że moje własne 
jądra produkują 
kilkaset milionów plemników dziennie. Dziennie! Gdzie się to podziewa? Wiem, że 
część wycieka 
samorzutnie w nocy , część czasami przy mojej pomocy, ale co się dzieje z tymi 
niezliczonymi milionami, 
które się tam kłębią? A co w przypadku ludzi cnotliwych, jak księża? W ciągu 
życia muszą uzbierać 
tryliony trylionów. Mózg się skręca, nie mówiąc już o jądrach.
26. Niedziela
Szesnasta po św. Trójcy
Wczoraj wieczorem przeczytałem w łóżku cały rozdział ,Seks i rozmnażanie". Kiedy 
się 
obudziłem, okazało się, że kilkaset milionów plemników wyciekło. Ale 
przynajmniej zapewni to 
pozostałym trochę więcej miejsca na swobodniejsze machanie ogonami.
27. Poniedziałek
Zapomogi w dalszym ciągu nie ma!
Nadzwyczajnie szczęśliwym zbiegiem okoliczności przerabialiśmy dziś na biologii 
człowieka przechowy-
wanie nasienia. Mogłem zaprezentować wyczerpujący i jasny referat o cyklu życia 
plemnika.
Na panu Southgate, nauczycielu biologii, zrobiło to ogromne wrażenie. Po lekcji 
powiedział: 
"Mole, nie mam pojęcia, czy to u ciebie wrodzony talent do biologii, czy 
obsesyjne zainteresowanie 
seksem. Jeśli to talent, to może jednak będziesz zdawał egzamin z biologii, a 
jeśli obsesja, to radziłbym 
ci skorzystać z pomocy szkolnego psychologa "'.
Zapewniłem pana Southgate, że moje zainteresowanie ma podłoże czysto naukowe.
28. Wtorek
Nie ma zapomogi!
Po szkole poszliśmy z Pandorą na spacer do lasku i okazało się, że na polanie 
zaczęto budować 
domki dyrektorskie. Pandora stwierdziła, że poświęca się angielskie lasy na 
sauny, podwójne garaże i 
drzwi na patio.
Jakiś szczęśliwiec dyrektor będzie miał w swoim ogródku najlepsze drzewo 
kasztanowe w 
Anglii. Ale dostarczy mu to również wielu powodów do wściekłości, bo każdej 
jesieni Barry Kent ze 
swoją bandą będzie atakował ten kasztan kijami. Cha! cha! cha! 
Poszedłem do Pandory i obserwowałem w telewizji, jak na zjeździe Partii Pracy 
głosowano za 
jednostronnym rozbrojeniem. Pan Braithwaite wyjaśnił, że w przypadku wygrania 
wyborów Partia 
Pracy pozbędzie się całego uzbrojenia nuklearnego. Na to pani Braithwaite: 
"Oczywiście, zostawiając 
nas w ten sposób na pastwę sowieckiego zagrożenia". Państwo Braithwaite zaczęli 
się spierać na temat 
zalet jednostronnego i wielostronnego rozbrojenia. Sprzeczka stała się dość 
ostra i pan Braithwaite 
oskarżył panią Braithwaite o to, że wysłała jego list z rezygnacją do komitetu 
dzielnicowego Elm Ward 
Partii Pracy. Pani Braithwaite krzyczała: "Ivan, mówię CI po raz ostatni, ze nie 
wysłałam tego 
przeklętego listu".
Pandora odprowadziła mnie do domu i wyjaśniła, że ojciec napisał taki list, ale 
zdecydował się 
go nie wysyłać. Poczuł się więc bardzo dotknięty, kiedy przyjęto jego 
rezygnację. Pandora powiedziała: 
"Biedny tata, znalazł się na zupełnym politycznym pustkowiu".
29. Środa
Dzień .św. Michała (koniec kwartału)
Nie ma zapomogi!
Mama dostała list z banku z wyjaśnieniem, że czek ojca nie miał pokrycia. 
Poleciła mi w drodze do 
szkoły wstąpić do babci, żeby ich o tym poinformować. Tyczka właśnie karmiła 
Bretta, więc nie 
wiedziałem, w którą stronę odwrócić wzrok. Czy ignorowanie dziecka, które ssie 
pierś, należy do 
dobrych czy do złych manier? Dla pewności wpatrywałem się w szyję Tyczki.
Babcia szykowała Maxwella do przedszkola. Biedny dzieciak owinięty był w tyle 
warstw, że 
trochę przypominał Scotta na biegunie południowym. Jednak zdaniem babci: " W 
powietrzu jest 
przymrozek, a Maxwell ma słabe piersi".
Ojciec wcześnie poszedł nad kanał, więc zostawiłem wiadomość babci. Ściągnęła 
usta w prostą 
linię i powiedziała: "Kolejny czek bez pokrycia? Twój ojciec powinien zacząć 
skakać z trampoliny".
Zapytałem, czy babcia nie ma chwilami dosyć Bretta, Maxwella i Tyczki. 
Oświadczyła na to, że 
rozkwita przy ciężkiej pracy, co musi być prawdą, bo wygląda znacznie lepiej niż 
wtedy, gdy jedynym 
jej zajęciem było słuchanie przez cały dzień "Radia Cztery". Teraz nie słucha 
nawet "Świata na jedynce". 
Z jakiegoś powodu Brett nie lubi głosu Robina Daya. Zaczyna wrzeszczeć i 
wymiotuje.
30. Czwartek
Nie ma zapomogi!
Napisałem dziś wiersz.
W OCZEKIWANIU NA ZAPOMOGĘ
Drzwi spiżami skrzypią, puste półki Fablonem pokryte
Wtóruje zamrażarka żałobnym elektrycznym bzykiem.
Chłopiec idzie do szkoły w porwanych spodniach.
Kobieta czeka przy skrzynce na listy.
Rachunki gromadzą się za zegarem.
Głodny pies skowyczy przez sen.
Towarzystwo Budowlane śle listy kwasem solnym pisane.
Cały dom czeka, czeka. czeka.
Czeka na zapomogę.
Czytam "Zielonoświątkowe wesela " Philipa Larkina.
Październik 
1 Piątek.
Mama zadzwoniła do Obywatelskiego Biura Porad, żeby się dowiedzieć, kto jest 
naszym 
posłem do parlamentu. Potem zadzwoniła do posła do domu, ale go nie zastała. 
Żona powiedziała, że 
pojechał na Wyspy Kanaryjskie w specjalnej misji gromadzenia danych. Robiła 
wrażenie bardzo 
rozgoryczonej.
2.Sobota
Courtney przyniósł list z Pens.
King Edward Cottage Yosserdyke
Norfolk
Kochana Paulino,
ojcu i mnie bardzo przykro, że masz kłopoty, mamy jednak nadzieję, że do tej 
pory wszystko 
się wyjaśniło. Nigdy specjalnie nie lubiliśmy George'a' ma porywczy temperament 
i wydaje nam się, że 
lepiej Ci bez niego. Co do pieniędzy, Paulino, to mieliśmy tylko kilka dobrych 
dni przy kopaniu kartofli i 
sami jesteśmy aktualnie w potrzebie, posyłamy jednak przekaz pocztowy dla 
Adriana, bo wiemy, jak 
lubi słodycze.
Gdybyś tylko, Paulino, pokładała większą ufność w Panu, nie miałabyś w życiu 
tylu kłopotów. 
Bóg karze tylko pogan i niewierzących. W czasie Bożego Narodzenia byliśmy 
zaszokowani ilością 
papierosów i alkoholu w waszym domu. Nie wychowaliśmy Cię w ten sposób, Paulino 
Ojciec nie wypił 
w życiu nawet kropli, nie był też niewolnikiem nikotyny. Jesteśmy porządnymi 
ludźmi, żyjemy w bojaźni 
Bożej, znamy swoje miejsce i chcielibyśmy, żebyś się bardziej do nas upodobniła, 
zanim będzie za 
późno.
Wujek Dennis, ciocia Marsja i kuzyn Maurycy wyprowadzili się z przyczepy do 
kwaterunkowego domu. Mają wszystkie nowoczesne urządzenia i ciocia Marsja 
twierdzi, że czuje się 
jak w Pałacu Buckingham. Może kiedy już urodzisz to nie chciane dziecko, 
przyjedziesz i sama 
zobaczysz.
W kaźdym razie, Paulino, modlimy się za Ciebie.
Twoi, szczerze przywiązani 
Mama i Ojciec
PS. Ciocia Marsja zapytuje, czy nie znalazłaś szarej skarpetki Maurycego, która 
zaginęła podczas 
ostatniego Bożego Narodzenia Myśl o tej skarpetce nie daje jej spokoju.
3. Niedziela
Siedemnasta po św. Trójcy. Pełnia księżyca
Mama napisała dziś następującą odpowiedź:
Drodzy Rodzice,
przepraszam, że odpowiadam na wasz wspaniale podnoszący na duchu list po 
krótkiej zwłoce, 
ale dopiero otrzeźwiałam z pijackiego zamroczenia. Adrian cieszył się 
nieprzytomnie z przekazu na 
pięćdziesiąt pensów i natychmiast pobiegł kupić mi puszkę piwa. Jest naprawdę 
bardzo dobrym 
dzieckiem.
Nic nie sprawiłoby mi większej przyjemności niż obejrzenie kwaterunkowego domku 
cioci 
Marsji, ale obawiam się, że trudno mi będzie wyrwać się z zaklętego kręgu 
bankietów, które składają 
się na moje życie. Wiecie, jak to jest z hedonistami żyjemy jedynie w pogoni za 
przyjemnościami i nie 
chodzimy do kościołów. Obawiam się również, iż mimo bardzo dokładnych poszukiwań 
nie udało się 
odnaleźć zagubionej szarej skarpetki. Rozumiem niepokój cioci Marsji z tego 
powodu, toteż posyłam 
ostatni banknot jednofuntowy, żeby mogła kupić nowe skarpetki (dwie) i wreszcie 
zaznać spokoju.
To, co piszecie o George'u, jest zgodne z prawdą, tylko że wyszłam za niego, bo 
wówczas dużo 
i często się śmiał. A w naszym domu w sercu kartoflisk nie słyszało się często 
śmiechu, prawda? 
Serdeczne pozdrowienia 
Wasza córka Paulina i wnuk Adrian
Błagałem mamę, żeby nie wysyłała tego listu. Powiedziała, że się zastanowi i 
postawiła go za 
pojemnikiem na chleb.
 4. Poniedziałek
Nie ma zapomogi!
5. Wtorek
Mama się załamała. Zadzwoniła do lokalnego radia i oświadczyła, że porzuci swoje 
dziecko w 
Wydziale Opieki Społecznej, jeżeli nie dostanie należnego zasiłku.
Rano obudziło mnie radio, z którego płynął głos mojej własnej matki omawiającej 
na falach 
eteru nasze problemy finansowe. Rozmawiała z telefonu na dole w hallu z 
Mitchellem Malone, 
niedorozwiniętym discjockeyem. Twierdziła, że porzuci mnie w Wydziale Opieki 
Społecznej, jeśli 
dyrektor owegoż biura nie skontaktuje się z nią do południa.
Mitchell Malone okropnie się podniecił i powiedział: "Drodzy słuchacze, 
znajdujemy się w 
sytuacji przypominającej «W samo południe». Czy Paulina Mole, ciężarna samotna 
matka, zostawi 
swego syna w Wydziale Opieki Społecznej? Czy też pan Gudgeon, dyrektor biura, 
który występował w 
naszym programie w ubiegłym tygodniu, wręczy Paulinie od dawna jej należny czek? 
Słuchajcie naszej 
stacji, będziemy podawać wiadomości o aktualnym rozwoju wydarzeń".
Zasiedliśmy z mamą w oczekiwaniu na telefon. O 12.30 mama zarządziła: "Adrianie, 
kładź palto, idę cię 
porzucić".
Kiedy o 12.35 wychodziliśmy z domu, zadzwonił telefon. Ojciec błagał, żeby nie 
wymieniać w 
radiu jego nazwiska.
W Wydziale Opieki Społecznej obecność sprawozdawców radiowych i dziennikarzy 
wywołała 
minizamieszki. Wszyscy petenci chcieli opowiedzieć o swoich problemach. 
Maksymalnie 
podekscytowani włóczędzy rozpoczęli bójkę. Personel opuścił stanowiska pracy i 
trzeba było wezwać 
policję.
Mitchell Malone prowadził audycję na żywo spoza studia, nadał więc płytę pt. 
"Klinika we 
władaniu szaleńców".
Byłem porzucony przez czterdzieści pięć minut, zanim pan Gudgeon wręczył mamie 
"wypłatę na 
nagłe potrzeby" w wysokości dwudziestu pięciu funtów. Oświadczył, że powinno nam 
to wystarczyć na 
weekend. Poprosił, żeby mama stawiła się u niego w poniedziałek rano, ale w tym 
momencie wtrącił się 
sierżant policji: "Nie, panie Gudgeon, to pan pójdzie do pani Mole".
Pan Gudgeon miętosił postrzępione wąsy tłumacząc: "Ależ ja mam w poniedziałek 
rano zebranie". 
Sierżant machnął pałką i oświadczył: "Zgadza się, panie Gudgeon, ma pan zebranie 
z panią Mole". Po 
tych słowach odszedł i zaczął pałką rozdzielać włóczęgów.
6 Środa
Dziś wieczorem na pierwszej stronie gazety ukazały się zdjęcia mamy i moje. 
(Pryszczy prawie 
nie widać.) Tytuł: KŁOPOTY MA TKI. Tekst poniżej:
Atrakcyjna przyszła matka Paulina Vole (58) zdobyła się wczoraj na desperacki 
krok 
porzucenia swojego jedynego dziecka Adriana (5) w biurze Opieki Społecznej przy 
Carey Street.
Pani Vole twierdzi, że od trzech tygodni czeka na zasiłek. Oświadczyła: "Byłam w 
rozpaczy. Adrian 
znaczy dla mnie więcej niż samo życie, ale musiałam podjąć drastyczny krok i 
porzucić go, żeby zwrócić 
uwagę na naszą niedolę".
Pan Gudgeon (42), dyrektor biura przy Carey Street, wyjaśnił dziś. "Pani Vole 
stała się 
nieszczęśliwą ofiarą braku personelu. Urzędnik obsługujący komputer złamał duży 
palec u nogi pijąc 
squash ".
7 Czwartek
Dziś ukazały się w miejscowej gazecie następujące sprostowania:
Pani Paulina Vole pragnie sprostować wypowiedź przypisaną jej we wczorajszym 
numerze.
Nie powiedziała: "Adrian znaczy dla nic więcej niż samo życic" W tej samej 
notatce zamiast: 
"pijąc squash" powinno być. "grając w squash".
Przepraszamy panią Vole i pana Rcginalda Gudgcona i dziękujemy im za wskazanie 
tych nie 
zamierzonych niedokładności.
8. Piątek
Mama zadzwoniła do lokalnej gazety z żądaniem, żeby wydrukowali następujące 
sprostowanie:
Pani Paulina Mole ma lat 38, nie 58, jak podano w wydaniu ze środy.
Ma też zupełnie dosyć gadania sąsiadów. Wczoraj wieczorem pani O'Leary 
wykrzykiwała: "Nie 
ma co, pani Mole, świetnie się pani trzyma na swój wiek".
9 .Sobota. 
Ostatnia kwadra księżyca
Dziś był telefon z "Księgi rekordów Guinnessa". Jakiś inteligenciak zapytał 
mamę, czy zgodzi się 
na wydrukowanie swojego nazwiska w dziale "Najstarsze położnice". Poprosił też o 
przysłanie metryki 
urodzenia mamy.
Mama oznajmiła spokojnie, że dziecko jeszcze się nie urodziło, a ona ma 
trzydzieści osiem lat.
Facet na to: " Wobec tego przepraszam, że panią niepokoiłem, pani Vole", i 
odwiesił słuchawkę. 
Przeczytałem lokalną gazetę od deski do deski, ale nie było najmniejszej 
wzmianki na temat wieku mojej 
mamy.
10. Niedziela
Osiemnasta po św. Trójcy
Mama spędziła dzień na czytaniu "Observera" z nogami powyżej głowy.
Zabrałem psa na spacer, poszliśmy do lasu obejrzeć dyrektorskie domki w budowie.
Zwiedziliśmy domek " Winchester". Pies podniósł nogę w głównej sypialni, po czym 
przykucnął na patio 
przeznaczonym na bar i barbecue, więc musiałem go wyprowadzić.
 11. Poniedziałek
Dzień Kolumba (USA), 
Dzień Dziękczynienia ( Kanada)
Courtney przyniósł niezwykle ekscytującą kartkę:
Drogi Adrianie Mole'u!
bardzo mnie interesują Twoje prace. Gdybyś chciał je publikować, proszę o 
kontakt, wtedy 
wszystko wyjaśnię.
Z poważaniem 
L.S. Caton
Kartkę wysłano z Bolton. Zastanawiałem się, jak L.S. Caton dowiedział się o moim 
istnieniu. 
Może wspomniał o mnie pan Tydeman podczas jakiegoś bankietu w BBC?
Wysłałem panu Catonowi zwięzłą i powściągliwą odpowiedź z prośbą o bardziej 
szczegółowe 
wyjaśnienia.
Zjawił się Gudgeon i wręczył mamie resztę należnych jej pieniędzy. Wychodząc 
zapytał, do 
kogo należą męskie buty nr 10 pod kanapą. Mama wyjaśniła, że są własnością jej 
syna Adriana. 
Zapytała: "Chyba w moim stanie mam niewielkie szanse na partnera?" Pan Gudgeon 
oblał się rumieńcem 
i z pośpiechu potknął się o psa.
Mieliśmy dziś ekstra kolację: kurczak w curry, a do tego jeszcze mama dosypała 
do ryżu trochę 
szafranu.
Jedliśmy trzymając talerze na kolanach (tzn. mama na brzuchu) przed telewizorem, 
gdzie 
pokazywano, jak wyciągnięto z morskiego dna stary tudorowski wrak "Mary Rose".
Mama powiedziała: " To chyba jednak powinno zostać na dnie". Byłem zawiedziony, 
bo nie 
pokazali żadnych szkieletów, ale komentator oświadczył, że to historyczne 
wydarzenie, więc starałem 
się wzbudzić w sobie podniecenie.
12. Wtorek
Dziś dziewczynka z pierwszej klasy, Anna Luiza Wirgfield, poprosiła mnie o 
autograf. 
Powiedziała: "Zobaczyłam twoje zdjęcie w gazecie i wyjaśniłam mamie, że chodzisz 
do naszej szkoły, 
ale mama nie uwierzyła, bo w gazecie napisali, że masz zaledwie pięć lat. Więc 
chcę mieć twój autograf 
na dowód, że cię znam".
Dałem dzieciakowi autograf. Muszę się przyzwyczaić, że kiedyś będą mnie o to 
napastować.
Przez całą matmę ćwiczyłem podpisy. Po powrocie do domu oglądałem falklandzkie 
oddziały 
specjalne. Wypatrywałem Clive'a Kenta, ale jakoś go nie dostrzegłem.
13 . Środa
Mama dostała z Opieki Społecznej talon na szkolne spodnie dla mnie. Opiewa na 
dziesięć 
funtów.
Żeby jednak kupić spodnie, muszę iść do jednego z trzech sklepów wyznaczonych 
przez 
Opiekę Społeczną.
Wszystkie wymienione sklepy - Henry Blogetts i Synowie, ubrania szkolne; 
Swinging Sixties; 
Mick n'Dave - znane są z tego, że sprzedają szmaty po wygórowanych cenach.
Nie poniżę się do tego stopnia, żeby pójść tam z talonem. Schowałem talon do 
portfela. Kiedy 
już będę sławny i bogaty, będę mu się przypatrywał, a może nawet pokażę go 
przyjaciołom na dowód, 
że zaznałem kiedyś gorzkiego smaku biedy.
14. Czwartek
Poszedłem dziś zobaczyć, jak się miewa Brett. Chyba wie, że jestem jego bratem, 
bo jak się 
pochyliłem nad łóżeczkiem, obnażył dziąsła w głupim uśmiechu i naprawdę mocno 
ścisnął mój palec.
Ma już zdrowszą cerę, więc może przed tym dzieckiem jest jakaś przyszłość.
Babcia wygląda bardzo nędznie, ale nawet w połowie nie tak nędznie jak Tyczka. 
Obie kobiety bardzo 
się nawzajem denerwują. Babci nie podoba się, że Tyczka używa do puddingu 
Yorkshire zwykłej mąki, 
a dla Tyczki nieznośne jest to, że babcia smaruje na noc piersi Maxwella maścią 
mentolową Vick i 
zawija szarym papierem. Twierdzi, że szelest papieru nie pozwala jej spać.
Kiedy wróciłem do domu, mama bardzo szczegółowo wypytywała o babcię i Tyczkę. 
Żądała, 
żebym opisał wyraz ich twarzy i intonację głosu.
15. Piątek
Zgłosiłem się do udziału w szkolnym przedstawieniu. Wystawiamy "Brata 
marnotrawnego" 
Oscara Wilde'a.
Mam przesłuchanie w poniedziałek. Spodziewam się, że zagram Ernesta, choć mama 
twierdzi, 
że najlepsza jest rola torby. W swoim mniemaniu jest osobą nadzwyczaj dowcipną.
18 Poniedziałek
Weekend był zbyt nudny, żeby w ogóle cokolwiek o nim pisać.
Pan Golightly, nasz nauczyciel sztuki dramatycznej, przerwał mi w połowie 
monolog Henryka V: 
"Adrianie, «Brat marnotrawny» to elegancka komedia obyczajowa, a nie męska epika 
wojenna. Chcę 
się przekonać, czy dasz sobie radę z rolą komediową". Kazał mi przeczytać 
kwestię o stacji Victoria, a 
kiedy skończyłem, oświadczył: " W porządku, dasz radę". Postanowiłem zostać 
aktorem, kiedy 
dorosnę. W czasie przerw w próbach będę pisał powieści.
19 Wtorek
Dzisiaj pani Singh poszła z mamą do przychodni przedporodowej. Ginekolog 
zdecydował, że 
mama musi więcej odpoczywać, w przeciwnym bowiem razie czeka ją leżenie w łóżku. 
Puchnięcie 
kostek spowodowane jest wysokim ciśnieniem. Jest o wiele za stara, żeby mieć 
dziecko, toteż lekarze 
poświęcają jej więcej uwagi, bo gdyby umarła przy porodzie, mieliby kłopoty.
20 Środa
Kiedy na geografii powiedziałem Pandorze: "Cześć", głos mój drżał w sposób 
zupełnie nie 
kontrolowany. Siedziałem cicho przez resztę lekcji.
21. Czwartek
Mama zapytała, dlaczego jestem taki spokojny. "Nie powiedziałeś niemal słowa, 
odkąd 
skończył się «Blue Peter». Czy coś się stało?" Zaskrzeczałem w odpowiedzi: 
"Nic", i wyszedłem z 
pokoju.
22. Piątek.
Nie mogę ufać własnemu głosowi. W jednym momencie jest głęboki i donośny jak u 
lana 
Paisleya, a zaraz potem wysoki i skrzekliwy jak u Margaret Thatcher, zanim 
agencje reklamowe zajęły 
się ustawieniem jej głosu.
2 3 . Sobota
Zadzwonił Bert Baxter z wiadomością, że ojca wyrzucili z Agencji do Walki z 
Bezrobociem. 
Milczałem. Bert zapytał: "No co, nie masz nic do powiedzenia?"
Wyjąkałem "nie" i odłożyłem słuchawkę. Będę musiał iść do lekarza w sprawie 
mojego głosu. 
Takie objawy nie mogą być normalne.
 24. Niedziela
Dwudziesta po św. Trójcy.
 Koniec brytyjskiego czasu letniego
Dzisiaj pies oszalał i poszarpał na strzępy niedzielne gazety. Nie potrafił 
wytłumaczyć swojego 
dziwacznego zachowania.
Cały hall pokrywały strzępki zadrukowanego papieru: "Ken Livingstone broni 
dziś...", 
"utrzymanie rakiet falklandzkich... 700 milionów funtów...", "Żołnierze 
izraelscy patrzyli bezradnie na...", 
"śledztwo w sprawie zamków błyskawicznych w spodniach...", "strażacy przyjmą 7 
,5%, ale atmosfera 
jest wybuchowa. . ."
Pozmiatałem te strzępy i wyrzuciłem do kosza, przykrywając świat zewnętrzny 
pokrywą.
2 5 . Poniedziałek
Święto ( Rep. /Irlandii) . 
Ostatnia kwadra księżyca
Po dniu milczenia w szkole poniosłem swój rozchwiany głos do gabinetu doktora 
Graya. Doktor 
Gray nawet nie podniósł głowy znad swoich obrzydliwych bazgrołów. Zapytał 
jedynie: "o co chodzi?"
Na przemian basem i dyszkantem wypowiedziałem cały swój niepokój na temat 
uszkodzonych 
strun głosowych.
Dr Gray na to: "Na miłość boską, chłopcze, po prostu przechodzisz mutację. 
Trochę późno, ale 
twój rozwój fizyczny jest generalnie opóźniony. Powinieneś zacząć uprawiać 
jakieś sporty i więcej 
przebywać na świeżym powietrzu".
Zapytałem, jak długo będzie trwała ta mutacja.
A doktor: "Któż to może wiedzieć? Nie jestem przecież prorokiem, prawda?" Nie 
wierzyłem 
własnym uszom. Po skończeniu szkoły będę przede wszystkim płacił składki na 
prywatną służbę 
zdrowia. Wycofałem się z udziału w sztuce Wilde'a. W teatrze potrzebny jest 
pewny głos, a nie mogę 
tego powiedzieć o swoim.
26. Wtorek
Barry Kent popełnił edukacyjne samobójstwo Zjawiając się w szkole w kostiumie 
Hell Angels. 
Pan Lambert udawał, że tego nie zauważył (Barry Kent jest od niego wyższy o 
dwadzieścia 
centymetrów) , ale pan Scruton wypatrzył Kenta w stołówce I kazał mu się 
przebrać, bo - jak 
.powiedział - "jeszcze ktoś straci oko na tym żelastwie. 
Kent poszedł do szatni czwartej klasy i tam zdjął kurtkę. Pod spodem miał 
koszulkę z trupią 
czaszką też nabijaną ćwiekami, więc Scruton kazał mu zdjąć również i koszulkę. I 
wtedy ukazała się 
nabijana ćwiekami skórzana kamizelka.
Nie mam pojęcia jak Kent przemieszcza się z takimi ciężarami. Pan Scruton wysłał 
go do domu 
z listem do rodziców.
27. Środa
Kilku uczniów czwartej klasy najłatwiej ulegających wpływom zjawiło się w szkole 
z ćwiekami 
na plecach szkolnych marynarek.
28 Czwartek
Pan Scruton dołożył nowy przepis do miliona już istniejących. W szkole wolno 
nosić ćwieki 
jedynie na podeszwach sportowych butów.
29. Piątek
Mama będzie miała dziecko za dwa tygodnie!
W szpitalu zrobili jej dziś badania. Wpadła w panikę, ponieważ nasz pokój 
gościnny jest nadal jedynie 
pokojem gościnnym, w niczym nie przypomina pokoju dziecinnego. Ciągle nam 
potwornie brakuje 
pieniędzy. Zasiłek macierzyński wystarcza jedynie na połowę używanego wózka.
30. Sobota
Pies znowu dostał szału i poszarpał moją bezcenną kolekcję starych numerów 
"Beano", 
Zbierałem je od siódmego roku życia, więc z rozpaczą patrzyłem na ich strzępki.
Miałem ochotę porządnie psa skopać w moim pokoju, ale skończyło się na tym, że 
jedynie ze-
pchnąłem go ze schodów.
Dawniej zawsze szanował literaturę. Będę musiał pójść do weterynarza, może pies 
ma jakieś 
zaburzenia mózgowe.
31 . Niedziela.
Dwudziesta pierwsza po św. Trójcy. 
Hallowe'en 
Koniec czasu oszczędzającego światło dzienne ( USA i Kanada)
O piątej mój tak zwany najlepszy przyjaciel zaprosił mnie na przyjęcie z okazji 
Hallowe'en.
Powiedział: "Pryszczaty, zupełnie zapomniałem wysłać ci zaproszenie, ale 
przyjdź; przebierz się 
za czarownika, bo inaczej nie wejdziesz".
Postanowiłem nie przebierać się za czarownika, chciałem zerwać ze stereotypami, 
poszedłem 
więc jako diabeł. Mama pomogła mi zaimprowizować kostium. Wykorzystaliśmy stare 
płetwy ojca, 
jakieś czarne baletowe rajtuzy mamy i jej pomarańczową perukę, którą kupiła 
przed laty na przyjęcie z 
tańcami w klubie wędkarskim ojca.
W tych baletowych rajtuzach wyglądałem trochę nieprzyzwoicie, więc włożyłem na 
wierzch 
spodenki kąpielowe, ale kiedy już wszystko to przyodziałem, ani trochę nie 
przypominałem diabła. 
Wyglądałem raczej na idiotę. Mama wpadła na pomysł, żeby na moją diabelsko 
ucharakteryzowaną 
twarz naciągnąć nylonową pończochę. Trochę to poprawiło ogólne wrażenie, ale 
mojemu kostiumowi 
ciągle czegoś brakowało. 
O siódmej przeżywałem kryzys niepewności i gotów byłem się rozebrać, ale mama w 
tym 
momencie złapała puszkę zielonej fosforyzującej farby z rozpylaczem, którą 
podrabialiśmy trochę 
zeszłoroczną choinkę. Spryskała mnie od stóp do głów. Pies zaczął skomleć i 
uciekł pod suszarkę do 
naczyń. Nie miałem więc wątpliwości, że osiągnąłem zamierzony efekt.
Krótka droga do domu Nigela była prawdziwym koszmarem. Dzieci w spiczastych 
czapkach 
biegły za mną z okrzykami: "Pokaż, co umiesz, albo dawaj forsę". Nawoływałem bez 
przerwy, żeby się 
odczepiły, ale szły za mną aż do domu Nigela nadeptując mi na płetwy. Początkowo 
Nigel nie chciał 
mnie wpuścić, bo nie miałem kostiumu czarownika. (On wszystko bierze tak 
dosłownie! Jak nie będzie 
się miał na baczności, to skończy przy komputerach). Wyjaśniłem jednak, że 
jestem diabłem, więc mnie 
wpuścił. Rodzice Nigela oglądali na górze telewizję, dobraliśmy się więc do ich 
barku, wypiliśmy 
koktajle Tia Maria i Egg Flip.
Na przyjęciu w ogóle nie było dziewczyn, co wydało mi się trochę dziwne. Nigel 
oświadczył, że 
dziewczyny przyprawiają go o mdłości. Czarodzieje tańczyli wraz ze mną przy 
świetle przefiltrowanym 
przez wydrążoną dynię, do muzyki Duran Duran dochodzącej z płyt. Chyba wszystko 
było w porządku, 
ale jednak bez dziewczyn brakowało czegoś je ne sais quoi ( określenie 
francuskie ). O dziesiątej 
wparowała matka Nigela z ruchomym bufetem. Całe jedzenie zniknęło w dziesięć 
minut. Część została 
zjedzona, ale wiele rozrzucono. Bez cywilizacyjnego wpływu dziewcząt chłopaki 
wracają do stanu pier-
wotnej dzikości.
Szkoła zmusza mnie do czytania " Władcy much" Williama Goldinga. Dzielę 
egzemplarz książki z 
trzema półgłówkami, którym przeczytanie jednej strony zajmuje pół godziny, więc 
jest to doświadczenie 
raczej przygnębiające.
Listopad
1. Poniedziałek
Pełnia księżyca
Po lekcjach poszedłem do fryzjera z moją nieprzytomnie grubą matką. Nie chciała, 
żebym z nią 
szedł, ale przecież nie można jej wypuścić samej. Kobiety zawsze rodzą w budkach 
telefonicznych, w 
autobusach, windach itd. To fakt powszechnie znany.
Zakład "Franco" prowadził jakiś Włoch. Wrzasnął na mamę, jak tylko przeszła 
przez próg 
bambusowych drzwi. "Halo, Paulino, dlaczego to nie przychodzisz do Franka co 
tydzień jak dawniej?"
Mama wyjaśniła, że nie może sobie teraz pozwolić na regularne bywanie u 
fryzjera.
Na to Franco: "Co za głupstwa opowiadasz! Najpierw uczesanie, potem jedzenie. 
Chcesz, żeby 
twoje bambino otworzyło oczęta i spojrzało na brzydką mamma?"
Słuchałem ze zdumieniem, jak dyrygował mamą, która jakoś zdawała się tego nie 
zauważać. 
Owinął jej szyję prześcieradłem i polecił: "Proszę siadać, nic nie mówić i nie 
ruszać się", po czym 
przechylił ją do tyłu i zaczął jej myć głowę. Zwymyślał ją, że ma kilka siwych 
włosów, ubolewał potem 
nad rozdwojonymi końcami i brakiem połysku. Następnie wysuszył jej włosy 
ręcznikiem i posadził ją 
przed lustrem.
Mama poprosiła: "Franco, tylko wyrównaj".
Na to Franco: "Nie ma mowy, Paulino. Wszystko obetnę i zaczynamy od początku". I 
mama 
pozwoliła mu robić, co chciał. Cały czas siedziała spokojnie! Pozwoliła mu też 
spryskać swoje krótko 
ostrzyżone włosy fioletową farbą i jeszcze mu za to zapłaciła! W dodatku dała mu 
napiwek!
2. Wtorek
W telewizji jest nowy program. Nazywa się "Kanał Czwarty" i przeznaczony jest 
dla mniejszości, 
jak intelektualiści czy członkowie klubów rozrywek umysłowych.
Wreszcie znalazłem coś dla ducha.
Przepowiadam, że "Kanał Czwarty" odmieni brytyjskie społeczeństwo. Wszyscy 
durnie zaczną go 
oglądać i zrodzi się w nich potrzeba wykształcenia i kultury! Tak, przed Wielką 
Brytanią stoi nowa 
epoka odrodzenia!
3. Środa
Mama spakowała podręczną walizeczkę i postawiła ją w hallu.
4. Czwartek
Dziś zadzwonił ojciec z pytaniem, jak się czuje mama. Powiedziałem, że tak 
dobrze, jak można 
oczekiwać w podobnych okolicznościach, w połowie dziewiątego miesiąca ciąży.
Zapytał, czy głowa niemowlęcia już się wysuwa. Odpowiedziałem ozięble, że nie są 
mi znane tajniki 
porodu.
Zapytałem natomiast, jak się czuje jego niemowlę. Odpowiedział: "Słusznie, 
Adrianie, wbijaj nóż 
głębiej". Po czym odłożył słuchawkę.
5. Piątek
Noc ognisk
Zgodnie z zaleceniem środków przekazu zamknąłem psa w komórce na węgiel. Potem 
poszedłem na ognisko Poradni Małżeńskiej.
Roiło się od par małżeńskich kłócących się przy świetle sztucznych ogni, więc 
wymknęliśmy się 
z Pandorą za ścianę spółdzielczej piekarni, gdzie podzieliliśmy się paczką 
fajerwerków. Wypisałem w 
powietrzu słowo PANDORA, a ona - ADRAIN. Bardzo mnie to przygnębiło. Chodzimy z 
sobą ponad 
rok, już powinna wiedzieć, jak się pisze moje imię. Wróciliśmy do dużego 
ogniska, gdzie znalazłem 
naszego psa. Oglądał pokaz sztucznych ogni i przeżuwał hot doga.
Już nawet przestałem liczyć, ile razy jakiś wścibski dorosły występował z uwagą: 
" Tego psa 
powinno się zamknąć w bezpiecznym miejscu".
Usiłowałem wyjaśnić, że nasz pies jest indywidualistą i nie można go traktować 
jak zwykłego 
psa, ale wśród eksplozji sztucznych ogni i zachwyconych okrzyków tłumu, 
towarzyszących wystrzeleniu 
każdej żałosnej rakiety, było to dosyć trudne.
W końcu zabrałem głupiego psa do domu, przez co straciłem konkurs na "Najlepiej 
ubranego 
faceta ".
6. Sobota
Napisałem wiersz polityczny. Zamierzam wysłać go do redakcji "New Statesmana ". 
Pan 
Braithwaite powiedział mi, że oni co tydzień drukują jakiś wywrotowy wiersz.
PANI THATCHER, 
napisał Adrian Mole
Czy pani płacze, pani Thatcher, czy pani czasem płacze?
Czy pani budzi się ze snu.
Czy płacze pani jak wierzba przy dróżce?
Kojąc łzy w Marksa-Spencera poduszce?
Czy też łzy pani jak stopiona stal?
Czy pani czasem żal? 
Czy budzi panią myśl o "trzech milionach "?
I smutek, że nie dla nich świat dokonań?
Czy kładąc rano niebieski swój mundurek widzi pani w kolejce
ludzi rząd jak sznurek
Czy pani płacze, pani Thatcher, czy pani czasem płacze?
Uważam, że mój wiersz jest bardzo inteligentny.
Należy do tego typu utworów, które mogą rzucić rząd na kolana.
7. Niedziela.
Poszliśmy z mamą odwiedzić Berta i Queenie. Wszyscy napotkani po drodze znajomi 
albo 
pytali, kiedy dziecko się urodzi, albo robili komentarze typu: "Pewnie chciałaby 
pani, żeby już było po 
wszystkim". Odpowiedzi mamy nie odznaczały się szczególnym wdziękiem .
Bert otworzył nam drzwi i natychmiast zapytał: "Jeszcze nie wypsnęłaś tego 
gnojka?"
Mama na to: "Zamknij się, obrzydliwy staruchu". Czasami naprawdę wzdycham do 
dawnych czasów, 
kiedy ludzie byli dla siebie uprzejmi. Trudno się domyślić, że mama i Bert 
bardzo się lubią.
Wszyscy byli zbyt starzy, zbyt chorzy (nagle bardzo mnie rozbolały obydwa 
nadgarstki) albo 
zbyt ciężarni, żeby cokolwiek ugotować. Więc na niedzielny obiad jedliśmy chleb 
z serem. A po 
południu na zmian uczyliśmy Queenie mówić.  Przy mnie powiedziała bardzo 
wyraźnie: "Proszę słoik 
buraczków . Kiedy dorosnę, mogę zostać terapeutą mowy. Do domu pojechaliśmy 
taksówką, bo 
mamie trochę spuchły kostki. Taksówkarz bardzo narzekał, bo odległość wynosiła 
zaledwie pół mili.
 8. Poniedziałek
O trzeciej nad ranem obudził mnie płacz mamy. Nie chciała powiedzieć, o co 
chodzi, więc tylko 
poklepałem ją po plecach i poszedłem z powrotem do łóżka.
Chciałbym, żeby pozwoliła ojcu wrócić. W końcu przyznał przecież, że bardzo 
żałuje.
9. Wtorek
	
Nie mogłem się skoncentrować w szkole, bo martwiłem się, o mamę. Pan Lambert 
zwrócił mi 
uwagę, że bezmyślnie wpatruję się w okno, zamiast pisać o przyszłości 
brytyjskiego przemysłu 
stalowego.
Oświadczył: "Adrianie, zostały ci tylko trzy minuty na skończenie wypracowania". 
Napisałem 
więc: "W moim przekonaniu brytyjski przemysł stalowy nie ma żadnej przyszłości, 
dopóki obecny rząd 
jest przy władzy". Wiem, że dostanie mi się za to, ale mimo wszystko oddałem 
pracę.
10. Środa
Mama sprząta dom od góry do dołu jak oszalała. Zdjęła wszystkie zasłony i 
firanki. Teraz każdy 
przechodzień może podglądać nasze najintymniejsze chwile.
Oglądałem swoje pryszcze w lustrze w dużym pokoju, kiedy z ulicy dobiegł mnie 
głos pani 
O'Leary: "Masz wielki bąbel z tyłu na szyi. Nie przeocz go, chłopcze".
Piętnaście łat zajęło mi przekonanie się, jaką rolę odegrały zasłony w 
cywilizowanym życiu 
angielskim. Dzisiaj umarł pan Breżniew, rosyjski premier. Światowi przywódcy 
wysłali na Kreml 
kłamliwe telegramy, jak bardzo im przykro z tego powodu.
11 . Czwartek
Rocznica zawieszenia broni
Kiedy wróciłem ze szkoły, małej walizeczki mamy nie było w przedpokoju. Mamy też 
nigdzie 
nie było, ale na puszce od herbatników znalazłem kartkę:
Wody odeszły o 3.35. Jestem na porodówce w Szpitalu Królewskim. Weź taksówkę. 
Banknot 
pięciofuntowy w słoiku po spaghetti. Nie martw się.
Ucałowania 
Mama PS. 
Pies jest u pani Singh.
Okropnie niechlujny charakter pisma.
Jazda taksówką była jednym koszmarem. Całą drogę usiłowałem uwolnić rękę ze 
słoika po 
spaghetti. Taksówkarz powtarzał: " Ty głupi niedocofie, trzeba było odwrócić 
słoik do góry nogami".
Zaparkował przed wejściem do szpitala i trochę znudzony obserwował walkę mojej 
ręki ze 
słoikiem. Oświadczył: "Będę musiał doliczyć ci za postój". Upłynęło chyba ze sto 
lat, zanim odezwał się 
ponownie: "Zresztą i tak nie mam reszty z pięciu funtów". Byłem bliski łez, 
kiedy wreszcie uwolniłem 
rękę ze słoja. Widziałem oczyma duszy, jak mama mnie przyzywa. Dałem więc 
taksówkarzowi piątkę i 
wbiegłem do szpitala. Znalazłem windę i nacisnąłem guzik z napisem: "Izba 
Porodowa". 
Wysiadłem w innym świecie. Robił wrażenie Ośrodka Kontroli Lotów Kosmicznych w 
Houston.
Jakiś technik zapytał mnie: "Kim jesteś?"
"Jestem Adrian Mole"- odparłem.
"Masz pozwolenie na przebywanie na porodówce?"
" Tak" - odpowiedziałem. (Dlaczego to zrobiłem, dlaczego?)
"Pokój trzynaście. Pacjentka wykazuje pewien upór". "Nic dziwnego, to bardzo 
uparta osoba " 
- przytaknąłem I Poszedłem wzdłuż korytarza. Drzwi zamykały się I otwierały; 
dostrzegłem kobiety 
przywiązane do przerażających urządzeń. Ponad błyszczącą posadzką unosiły się 
stękania i jęki. 
Otworzyłem drzwi do sali trzynaście i ujrzałem mamę na wysokim łożu pogrążoną w 
lekturze " 
Wspomnień mężczyzny polującego na lisy" Siegfrieda Sassoona.
Wydawała się zadowolona, że mnie widzi, a potem zapytała, po co przyniosłem .do 
.szpitala słoik po 
spaghetti. Byłem w połowie wyjaśnień, kiedy wykrzywiła twarz i zaczęła śpiewać 
"Hard day a night .
Po chwili przestała śpiewać i znowu wyglądała normalnie. Nawet się śmiała, kiedy 
doszedłem w 
opowiadaniu do strasznego taksówkarza. Wkrótce przyszła miła czarna pielęgniarka 
i zapytała: " W 
porządku, złotko?"
Mama na to: " Tak. A to jest Adrian".
Pielęgniarka zarządziła: "Adrianie, załóż maskę i fartuch, i usiądź w kącie. Za 
chwilę zacznie się 
akcja ". Po jakiejś półgodzinie mama zdecydowanie więcej śpiewała, a mniej 
mówiła. Co chwila łapała 
mnie za rękę i dosłownie miażdżyła ją w uścisku. Przyszła znów pielęgniarka i ku 
mojej wielkiej radości 
kazała mi wyjść. Ale mama nie chciała puścić mojej ręki. Więc pielęgniarka 
poradziła, żebym starał się 
na coś przydać i mierzył czas między skurczami. Kiedy wyszła, zapytałem mamę, co 
to są skurcze.
"Bóle" - wyjaśniła z zaciśniętymi zębami. Zapytałem, dlaczego nie zamrożono jej 
krzyża, żeby 
nie czuła bólu. Mama na to: "Nie znoszę, kiedy robią coś przy moim krzyżu".
Bóle następowały teraz co minutę, mama zupełnie oszalała, wbiegło całe mnóstwo 
ludzi i kazali 
jej przeć. Siedziałem w pewnej odległości, od strony głowy mamy, i starałem się 
nie patrzeć na drugi 
koniec łóżka, gdzie kręcili się lekarze i pielęgniarki z jakimiś metalowymi 
przedmiotami. Mama dyszała 
ciężko, zupełnie jak na Boże Narodzenie, kiedy nadmuchuje balony. Po chwili 
wszyscy krzyczeli: "Niech 
pani prze, pani Mole, niech pani prze!" Mama najwidoczniej parła tak mocno, aż 
oczy wyszły jej na 
wierzch. "Mocniej!" krzyczeli. Mama znowu jakby oszalała i doktor powiedział: ,, 
Widzę główkę 
dziecka" .
Próbowałem się wtedy wymknąć, ale mama zawołała: "Gdzie jest Adrian, chcę 
Adriana!"
Nie chciałem zostawić jej samej z obcymi, więc powiedziałem, że zostanę. Przez 
następne trzy minuty 
wpatrywałem się w pieprzyk na brodzie mamy i nie podnosiłem wzroku, dopóki nie 
usłyszałem czarnej 
pielęgniarki: "Idzie główka".
0 17.19 mama znów miała ciężki moment, po czym lekarze i pielęgniarki wydali 
głośne 
westchnienie. Spojrzałem w ich stronę i zobaczyłem coś chudego, fioletowego, 
zwisającego głową w 
dół. Pokryte było czymś białym.
"Pani Mole, jest śliczna mała dziewczynka" - powiedział doktor i wydawał się tak 
zadowolony, 
jakby sam był ojcem.
Mama zapytała: "Czy wszystko w porządku?"
" Wszystkie palce na miejscu" - odpowiedział lekarz.
Dziecko zaczęło krzyczeć jakoś tak dziwnie, jakby niechętnie, kiedy je położono 
na trochę tylko 
spłaszczonym brzuchu mamy. Mama patrzyła na nie tak, jakby to była cenna 
biżuteria czy coś 
podobnego.
Pogratulowałem mamie, a ona powiedziała: "Przywitaj się z siostrą". . .
Lekarz spojrzał na mój fartuch  i maskę  i zapytał: "To pan nie jest panem Mole, 
ojcem 
dziecka?"
"Nie, jestem Adrian Mole, brat dziecka ".
"A więc przekroczyłeś wszystkie przepisy obowiązujące w tym szpitalu. Muszę 
poprosić, żebyś 
wyszedł. Możesz być wspaniałym nosicielem zakaźnych chorób dziecięcych".
Wyszedłem więc na korytarz, kiedy oni wszyscy czekali na pojawienie się czegoś 
pod nazwą 
łożysko. W poczekalni pełno było zafrasowanych mężczyzn, palili papierosy i 
rozmawiali o 
samochodach.
( Będę kontynuował po drzemce)
O 18. 15 zadzwoniłem do Pandory i opowiedziałem jej nowiny. Piszczała w 
słuchawkę. Potem 
zadzwoniłem do babci. Szlochała w słuchawkę.
Następnie zadzwoniłem do Berta i Queenie, którzy zapowiedzieli, że mamę 
odwiedzą. Udało mi 
się jednak odwieść ich od tego zamiaru. Wtedy skończyły mi się pięciopensówki, 
więc poszedłem 
odwiedzić mamę i siostrę. Potem wróciłem do domu. Chodziłem po pustych pokojach 
usiłując sobie 
wyobrazić, jak będę je dzielił z małą dziewczynką.
Umieściłem wszystkie tłukące się przedmioty w moim pokoju na górnych półkach. 
Potem 
położyłem się do łóżka. Było dopiero wpół do ósmej, ale z jakiegoś powodu czułem 
się wyjątkowo 
zmęczony. O ósmej piętnaście obudził mnie telefon. Ojciec coś bredził na temat 
córeczki. Chciał znać 
każdy szczegół. Powiedziałem, że jest podobna do niego. Na pół łysa i ze złym 
wyrazem twarzy.
12. Piątek
Dziś Rosjanie wybrali sobie nowego przywódcę.
Nazywa się Andropow. W szkole stałem się bohaterem. Rozeszło się jakoś, ze ja 
odbierałem 
poród. Pani w stołówce dała mi dodatkową porcję frytek. Po lekcjach poszedłem do 
szpitala odwiedzić 
moje kobiety.
Mieszkam u Pandory. Przy kolacji opowiedziałem im szczegółowo cały poród. W 
połowie 
opowiadania pan Braithwaite wstał od stołu i wyszedł.
13. Sobota
Po południu poszliśmy z Pandorą odwiedzić mamę i niemowlę. Musieliśmy się 
przepychać przez 
tłum gości przy jej łóżku. Jak na osobę tak upartą, to jest bardzo lubiana. 
Dziecko podawano sobie z 
rąk do rąk jak dowód rzeczowy w sądzie. Wszyscy wykrzykiwali: Jaka śliczna!"
 Kobiety wzdychały: "Jakie to wzruszające". Mężczyźni powtarzali: " Takie 
malutkie 
paznokietki"
I wtedy pojawili się Bert i Queenie, więc zrobiono miejsce na wózek Berta. 
Queenie osunęła się 
na łóżko przygniatając mamie nogi i nikt już nie panował nad chaosem. Nagle 
pielęgniarki stały się 
stanowcze i kompetentne. Przełożona powiedziała: " Tylko dwoje odwiedzających 
przy jednym łóżku". I 
w tym momencie wkroczyła babcia z ojcem. Wszyscy oddalili się z wielką 
skwapliwością, 
pozostawiając przy łóżku tę właśnie dwójkę.
14. Niedziela
Niedziela pamięci
Mama dzwoniła, że wraca do domu jutro rano o 10.30. Prosiła, żebym tylko nie 
zapomniał 
włączyć ogrzewania. Zapytałem, czy mam zamówić taksówkę. Powiedziała: "Nie 
trzeba, ojciec 
uprzejmie zaofiarował, że nas przywiezie".
Nas! Nie jestem już jedynakiem.
Obserwowałem płatki maków spadające na główki dzieci w Westminster Abbey. 
Zwilgotniały 
mi oczy, chyba zaczyna mi się zaziębienie.
15. Poniedziałek
Nie poszedłem dziś do budy. Wcześnie rano zjawiła się pani O'Leary z panią 
Singh, żeby 
posprzątać dom. Powiedziałem, że sam to potrafię, ale pani O'Leary w ogóle nie 
potraktowała mnie 
poważnie: "Mówisz głupstwa, chłopcze. Myślisz, że byle jaki młodzik potrafi 
posprzątać tak dokładnie, 
by nic nie zaalarmowało sokolego wzroku kobiety?"
O 11.15 uderzył mnie dość niezwykły widok: ojciec niósł swoją córeczkę przez 
ogródek od 
frontu. Za nim szła moja wychudzona matka z fioletowymi włosami. Nie starcza mi 
już odczuć na 
wszystkie zawiłości mojego życia. Nazachwycawszy się dzieckiem, panie O'Leary i 
Singh oddaliły się, 
pozostawiając moją najbliższą rodzinę sam na sam. Zrobiłem więc herbatę, żeby 
złagodzić napięcie.
Mama zabrała swoją herbatę do łóżka, a moja zupełnie wystygła. Ojciec trochę 
jeszcze 
posiedział, a potem poszedł do domu, do babci.
O 14.30 przyszła akuszerka. Wykonała jakieś tajemne czynności przy mamie w 
zaciszu głównej 
sypialni. O 15.15 akuszerka zeszła na dół i oświadczyła, że mama cierpi na 
poporodową depresję 
spowodowaną zaburzeniami hormonalnymi. Zapytała, kto się mamą opiekuje. 
Powiedziałem, że ja. Na 
to ona tonem pełnym powątpiewania: "Rozumiem".
"Doskonale potrafię posłużyć się odkurzaczem" zawołałem.
A położna: " Twoja mama potrzebuje większego wsparcia".
Wziąłem więc poduszkę z mojego łóżka i zaniosłem mamie. Ten przejaw dobroci 
sprawił, że się 
rozpłakała.
16.Wtorek
Zadzwoniłem do szkolnej sekretarki, pani Claricoates, z zapytaniem o urlop 
macierzyński. 
Scruton przejął słuchawkę. Warknął: "Mole, jeśli nie zobaczę cię jutro w szkole, 
będę bardzo 
niezadowolony". Dziecko budziło się w nocy pięciokrotnie. Wiem, ponieważ 
siedziałem przy łóżeczku 
sprawdzając co dziesięć minut, czy mała oddycha.
Mama przestała płakać i znowu zaczęła malować rzęsy tuszem.
17. Środa
Pani Singh i pani O'Leary na zmianę opiekują się moją mamą i siostrą. Pandora 
twierdzi, że 
zanudzam wszystkich niemowlęciem. Mówi, że godziny karmienia mojej siostry nie 
interesują jej tak 
bardzo. Jak daleko może się posunąć gruboskórność?
18. Czwartek
Kiedy wróciłem ze szkoły, ojciec prasował rzeczy dziecka. Uprzedził od razu: 
"Jeśli będziesz się 
śmiał to cię zatłukę". Mama karmiła dziecko trzymając nogę na grzbiecie psa: 
.Cudowny obrazek 
rodzinny, trochę zmącony w chwili gdy ojciec odstawił deskę do prasowania a i 
poszedł do domu do 
swojej drugiej rodziny.
19 . Piątek
Zapytałem mamę, jak zamierza nazwać dziecko. Powiedziała: ."Nie potrafię wybiec 
myślą poza 
następne karmienie, a co dopiero wybrać imię".
	 Zasugerowałem, żeby każde z nas sporządziło listę imion, co też 
zrobiliśmy po następnym 
karmieniu. 
Mama 									Ja
Charity 								Tracy
Christobel 								Klara
Zoe 									Toyah
Jade 									Diana
Frankie 								Pandora
India 									Sharon
Rosie 									Georgina
Caitlin
Rut
Na liście mamy podobały mi się tylko Rosie i Rut. Mamie nie podobało się żadne z 
proponowanych przeze mnie imion. Oświadczyła: "Pandora to bardzo 
pretensjonalne". Ja uważam, że to 
najbardziej Poruszające imię od początku świata. Ilekroć je wymawiam, ilekroć je 
słyszę, coś po prostu 
rozsadza mi żebra.
2O. Sobota
Moja siostra nazywa się Rosie Germaine Mole. "Rosie" podoba się wszystkim, ale 
tylko mama 
lubi .,Germaine". W Urzędzie Stanu Cywilnego urzędnik podniósł brwi i zapytał: 
"Germaine? Jak w 
«Żeńskim eunuchu»?"
Mama: " Tak. Pan to czytał?"
"Nie, ale moja żona nie może się od tego oderwać" - powiedział przygładzając nie 
wyprasowaną koszulę.
Wpisanie Rosie do oficjalnego rejestru Wielkiej Brytanii uczciliśmy pójściem na 
obiad. Rosie 
siedziała w nosidłach rozpłaszczona na piersi mamy. Zachowywała się bardzo 
dobrze. Obudziła się 
tylko, kiedy mama upuściła jej na głowę gorącą frytkę. Po jedzeniu pojechaliśmy 
do domu taksówką. 
Mama czuła się zbyt zmęczona, żeby iść na przystanek autobusowy.
21. Niedziela
Ojciec przyniósł dwadzieścia pięć funtów. Ubolewał nad mamą, podczas gdy ona 
rozmrażała 
pod gorącą wodą baranią łopatkę. Wszczęli gwałtowną dyskusję o przyszłości 
swojego związku. 
Wziąłem więc psa do ogrodu na trening posłuszeństwa, co było czystą stratą 
czasu. Nasz pies mógłby 
doprowadzić do łez Barbarę Woodhouse.
22 .Poniedziałek
Na lekcji angielskiego mieliśmy opisać jakąś osobę. Napisałem więc o Rosie.
ROSIE
Rosie ma około osiemnastu cali długości, dużą głowę z kręconymi czarnymi włosami 
jak 
braciszek Tuck. W odróżnieniu od reszty rodziny ma oczy brązowe. I zupełnie 
dobrą cerę. Usta ma 
bardzo maleńkie poza momentami, kiedy wrzeszczy. Wtedy przypominają podziemną 
grotę. Jej szyja 
jest pomarszczona jak u indora. Ubiera się w ubranka unisex i zawsze ma 
jednorazową pieluszkę. Cały 
dzień leniuchuje w przenośnym łóżeczku, z którego wyjmuje się ją tylko na 
karmienie i na przebieranie. 
Ma rozdwojoną osobowość: w jednej minucie spokojna, w następnej wrzeszczy jak 
oszalała. Ma 
zaledwie jedenaście dni, ale już rządzi naszym domem.
23. Wtorek
Dziś wieczorem zadzwonił ten szczur Lucas. Mama mówiła coś do niego przez 
dziesięć minut, 
jakimś takim przyciszonym głosem, jakby nie chciała, żebym słyszał. Usłyszałem 
jednak jej ostatnie 
słowa, zanim cisnęła telefon przez całą szerokość hallu. Wypowiedziała je bowiem 
na wysokich 
decybelach:
" W porządku - więc zbadaj grupę krwi!"
Może Lucas podejrzewa, że ma jakąś śmiertelną chorobę. Oby tak było.
24. Środa
Pan O'Leary pojechał do Irlandii, żeby głosować w tamtejszych wyborach, które 
odbywają się 
jutro. podziwiam jego patriotyzm, nie mogę jednak zrozumieć, dlaczego nie 
mieszka stale w Irlandii. 
Zapytam go o to, kiedy wróci. Pani O'Leary nie jest nastawiona tak 
patriotycznie. Została w domu i 
wydała przyjęcie na cześć jakiejś "Ann Summers"*( przypis:*Ann Summers - nazwa 
sieci sex-
shopów). Mama była zaproszona, ale nie poszła. Powiedziała, że dzięki Ann 
Summers znalazła się w tak 
paskudnej sytuacji.
Przez całą noc obserwowałem drzwi domu O'Learych, ale widziałem tylko gromady 
chichoczących kobiet w średnim wieku z brązowymi papierowymi torbami.
25. Czwartek.
W wyborach powszechnych w Irlandii nikt nie odniósł zwycięstwa. Zakończyły się 
remisem. 
Pana O'Leary'ego zatrzymano na lotnisku East Midlands z podejrzeniem o 
terroryzm, wypuszczono go 
jednak z ostrzeżeniem, żeby nie starał się ponownie przywozić do kraju 
akcesoriów Małego 
Żołnierzyka.
26 . Piątek
Przed szkolną furtką doznałem dzisiaj straszliwego szoku. Czekała na mnie 
Tyczka. Stała 
kołysząc stary wózek rodziny królewskiej z Brettem i Maxwellem w środku. 
Wyglądała jak uchodźca z 
kronik filmowych z okresu drugiej wojny światowej. Maxwell wrzasnął: "Cześć, 
bracie!" Myślałem, że 
zwraca się do Bretta, ale nie, ten dzieciak mnie miał na myśli! Wepchnąłem mu w 
gębę kawałek 
batonika Mars zanim zdążył mnie bardziej skompromitować, i przed~ stawiłem 
Tyczce Pandorę.
Powiedziałem do Tyczki: "Moja przyjaciółka Pandora", a do Pandory: "Pani Doreen 
Slater". 
Obie kobiety w ciągu sekundy zmierzyły się wzrokiem od stóp do głów, po czym 
uśmiechnęły się 
fałszywie. "Jakie rozkoszne dzieci" - powiedziała Pandora wpatrując się w wózek.
"Dwa nieznośne szczeniaki - jęknęła Tyczka. - Nigdy bym ich nie miała, gdybym 
wiedziała 
wcześniej..."
" Wiedziała, o czym?" - zapytała Pandora ze sztuczną niewinnością.
"Że zabierają całe życie. Nie miej dzieci" - ostrzegła Tyczka.
Na to Pandora: "Chcę mieć sześcioro".
	,I być równocześnie redaktorem «Timesa»?" - wtrąciłem sarkastycznie.
"A jakże! - odparła Pandora. - I jeszcze samodzielnie malować mieszkanie".
"Poczekaj! - powiedziała Tyczka. - Poczekaj, a zobaczysz!" - zabrzmiało to jak 
klątwa 
Cyganki. Zapytałem Tyczkę, dlaczego na mnie czekała, więc wyjaśniła, że z moim 
ojcem trudno 
wytrzymać, a z babcią jeszcze trudniej.
"Ale co ja na to mogę poradzić?"
Nic chciałam tylko zrzucić z siebie ten ciężar" (po prostu). Po czym popchała 
wózek w stronę domu 
babci.
Naprawdę nie znam ani jednego normalnego dorosłego! Wszyscy są pomyleni. Jeśli 
nie walczą 
na Bliskim Wschodzie, nie ubierają pudli w plastykowe płaszcze to każą się 
zamrażać. Albo czytają 
"Sun" w przekonaniu, że to prawdziwa gazeta.
27. Sobota
Dziś wieczorem po raz pierwszy zmieniłem pieluszkę.
Jutro spróbuję to zrobić z otwartymi oczyma.
28.Niedziela
Jak mama może się uśmiechać, a nawet śmiać się, zmieniając te obrzydliwe 
pieluszki? O mało 
nie zemdlałem, choć usiłowałem wykonać tę czynność za pomocą pewnego rodzaju 
urządzenia 
ochronnego (zapinka do bielizny). Może kobiety mają słabo rozwinięty zmysł 
powonienia?
Ciekawe, czy robiono jakieś badania na ten temat? Jeśli zdam egzamin z biologii, 
mogę się tym 
zająć.
29. Poniedziałek
Od urodzenia Rosie mama zupełnie przestała się mną interesować. Nigdy nie była 
szczególnie 
troskliwa - zawsze musiałem sam czyścić buty - ale ostatnio czuję się 
autentycznie zaniedbany 
uczuciowo. Jeżeli będę miał zaburzenia psychiczne, kiedy dorosnę, będzie to 
wyłączna wina mamy.
Większość czasu spędzam w swoim pokoju na czytaniu. Skończyłem właśnie " To Sir 
with 
Love". To jest o czarnym nauczycielu, którego źle traktują biali chuligani. 
Odnosi jednak nad nimi. 
zwycięstwo dzięki własnej wytrwałości, uprzejmości i stanowczości, po czym 
postanawia zostać 
inżynierem,. Oceniam tę książkę na pięć punktów w skali dziesięciopunktowej. A 
to nieźle, bo jestem 
bardzo wymagający.
30. Wtorek
Dzień św. Andrzeja
Zrobiłem listę prezentów gwiazdkowych w kolejności preferencji:
Lista dużych prezentów
Komputer (nie ma szans)
Kolorowy telewizor (przenośny)
Adapter Hi-Fi (przyszłe zbiory płytowe) 
Elektroniczna maszyna do pisania (wiersze)
 Kożuch trzy czwarte (ciepło i status)
Spis drobniejszych prezentów
Para spodni z zaszewkami
Buty adidas (nr 10)
Kurtka adidas (obwód klatki piersiowej 36 cali) 
Lampka kreślarska (nocne poetyzowanie) 
Gigantyczna puszka czekoladek Quality Street 
Komplet przyborów do pisania z prawdziwego złota (z wygrawerowanym A. Mole)
Para kapci
Elektryczna maszynka do golenia
Szlafrok z Habitatu (taki, jaki ma ojciec Pandory)
Rzeczy, które dostaję i tak, czy chcę czy nie 
Wydanie specjalne "Beano"
Czekoladowe papierosy
Paczka mazaków
Przyczepiany nos (okulary) i wąsy
Dałem ten spis mamie, ale nie była w nastroju do podejmowania jakiejkolwiek 
rozmowy o 
świętach. W istocie samo wspomnienie o świętach wprawiło ją w zły humor.
Grudzień 
1 Środa
Pełen emocji telefon od babci. Tyczka zabrała Bretta i Maxwella i przeniosła się 
do ojca 
Maxwella, który właśnie wrócił z Bliskiego Wschodu z mnóstwem wypchanych 
wielbłądzików i masą 
forsy wolnej od podatku.
Najwyraźniej mój ojciec nie ma nic przeciwko pozbawieniu go praw rodzicielskich, 
a ojcu 
Maxwella wcale nie przeszkadza, że Tyczka urodziła kolejne dziecko w czasie jego 
nieobecności. To 
szokujące. Czyżbym był jedynym strażnikiem tej odrobiny moralności, która się 
jeszcze ostała w naszym 
społeczeństwie?
2. Czwartek
Ojciec Maxwella, Trevor Roper, nie ma nic przeciwko Brettowi, ponieważ uważa, że 
Brett jest 
wynikiem nieudanego coitus interruptus!
 Tyczka wychodzi za pana Ropera., jak: tylko skończy się jego sprawa rozwodowa. 
Nic 
dziwnego, że ten kraj jest w takim stanie.. Poważnie rozmyślam nad powrotem na 
łono Kościoła 
(jednak nie na ślub Tyczki). Umówiłem Się z pastorem, wielebnym Silverem. 
Wziąłem jego adres z 
książki telefonicznej.
3. Piątek
Kiedy po raz pierwszy zobaczyłem Pastora reperował rower. Wyglądał całkiem 
normalnie tyle 
że ubrany był w czarną suknię. 
Podniósł .się i uścisnął mi dłoń, przy czym omal nie połamał mi kości. Potem 
zabrał mnie do 
swojego gabinetu i zapytał,. w jakiej sprawie chciałem się z nim spotkać. 
Powiedziałem, ze niepokoi 
mnie upadek moralności .we współczesnym życiu. Drżącymi rękami zapalił papierosa 
I zapytał, czy 
próbowałem znaleźć przewodnika w Bogu. Wyjaśniłem, że utraciłem wiarę w Boga. Na 
co pastor: "O 
Boże, tylko nie to!" A potem mówił bez przerwy. Wszystko sprowadzało się do 
tego, że trzeba mleć 
wiarę. Powiedziałem, ze nie mam wiary i spytałem, jak mogę jej nabrać.
Odpowiedział: "Musisz mieć wiarę!" Przypominało to płytę obracającą się w 
miejscu. 
Zapytałem: "Jeśli Bóg istnieje, to jak może dopuścić do wojen, głodu, katastrof 
na autostradach?"
Wielebny Silver odpowiedział: "Nie wiem. Sam spędzam bezsenne noce zastanawiając 
się nad tym". 
Weszła pani Silver z dwoma kubkami neski i paczką lukrowanych ciastek.
Powiedziała: "Derek, za dziesięć minut zaczyna się ten twój Otwarty 
Uniwersytet".
Zapytałem wielebnego Silvera, co studiuje. "Mikrobiologię. Z mikrobami 
przynajmniej wiadomo, co jest 
grane'.
Pożegnałem się, życząc pastorowi powodzenia na nowej drodze życia. Poradziwszy, 
żebym nie 
tracił nadziei, wypuścił mnie na zły i szalony świat. Było zimno, ciemno, jacyś 
chuligani ciskali na ulicy 
frytkami. Wróciłem do domu w znacznie gorszym stanie niż kiedykolwiek.
4. Sobota
Przeżywam załamanie nerwowe. Nikt tego jeszcze nie zauważył.
5. Niedziela
Poszedłem do Berta, on jest moją ostatnią deską ratunku. (Pandora mnie zawiodła. 
Przypisuje 
stan moich nerwów temu, że jadam mięso). Powiedziałem: "Bert, jestem nerwowo 
załamany". Na to 
Bert oświadczył, że przechodził podobne załamanie w czasie pierwszej wojny. Było 
spowodowane 
ciągłym oglądaniem tysięcy zabitych i wiecznym strachem o własne życie. Zapytał, 
co jest przyczyną 
mojego załamania.
"Brak moralności w społeczeństwie" - wyjaśniłem.
Na to Bert: " Ty bałwanie, potrzeba ci trochę ciężkiej pracy. Możesz zacząć od 
pozmywania 
naczyń"'. Kiedy skończyłem, Queenie zrobiła mi herbatę i całą górę kanapek z 
pastą z krabów. Jedząc 
oglądałem w telewizji audycję religijną "Pieśni chwały'. Kościół był pełen 
ludzi, którzy zdawali się bardzo 
szczęśliwi, robili wrażenie, że pragną wyśpiewać całą duszę.
Jak to się dzieje, że oni mają wiarę, a ja nie? Już taki mój pech.
6. Poniedziałek
Wrzaski Rosie obudziły mnie o 1, o 2.30 i o 4 nad ranem.
Wstałem o szóstej i wysłuchałem audycji dla farmerów w "Radio Cztery'. Jakiś 
wiejski nudziarz mękolił 
o hodowli gęsi w Essex. O 8.20 wszedłem do pokoju mamy, żeby poprosić o 
pieniądze na obiad, i 
zastałem Rosie głęboko uśpioną na łóżku mamy. Jest to absolutnie niedopuszczalne 
według wszystkich 
książek o niemowlętach.
Sprawdziłem, czy Rosie może swobodnie oddychać, wyjąłem trzy funty z portmonetki 
mamy i 
poszedłem do szkoły, gdzie starałem się zachowywać normalnie.
7 Wtorek
Dziś o trzeciej nad ranem umarła Queenie. Dostała wylewu we śnie. Bert 
powiedział, że to 
dobra śmierć, i skłonny jestem przyznać mu rację. Dziwne wrażenie robiły rzeczy 
Queenie w domu 
Berta. Ciągle nie mogę uwierzyć, że Queenie nie żyje, a jej ciało znajduje się w 
kostnicy Spółdzielczego 
Zakładu Pogrzebowego. Nie rozpłakałem się, kiedy mama przekazała mi tę 
wiadomość; prawdę 
mówiąc miałem ochotę się śmiać. Rozpłakałem się dopiero, kiedy zobaczyłem 
stojący na toaletce słoik 
różu. Nie dopuściłem do tego, żeby Bert zobaczył, że płakałem, a on też 
starannie ukrywał przede mną 
swoje łzy. Wiem jednak, że płakał. W szufladzie nie ma czystych chusteczek.
Bert nie wie, jak załatwić świadectwo zgonu, formalności pogrzebowe itp. Ojciec 
Pandory wziął 
więc na siebie, całą papierkową robotę związaną ze śmiercią.
8. Środa
Bert poprosił, żebym napisał wiersz do działu "Zgony" w lokalnej gazecie.
 	22.00. Jestem przerażony. Cierpię na kompletną niemoc twórczą.
23.30. Odblokowało się. Skończyłem wiersz.
9. Czwartek
Dziś wieczorem ukazały się w gazecie następujące nekrologi: BAXTER Maud Lilian 
(Queenie). Zmarła spokojnie w domu 7 grudnia 1982. Była najlepszą dziewczyną. 
Bert, Szabla i 
Adrian.
Biała twarz, czerwone policzki,
Oczy jak pączki krokusa.
Ręce zręczne j pewne, choć żylaste od pracy
Praktyczne, wygodne ciało w młodzieńcze kolory przybrane.
Poskręcane stopy twardo stojące na ziemi. 
Glos miękki i pewny nagły, skrzeczący śmiech .
Jej ciało  zimne i bez życia.
Ale pamięć o niej tak ciepla i radosna jak sierpniowy deszcz.
Uroczystości pogrzebowe i kremacja w poniedziałek 13 grudnia o 13.30 w 
krematorium Gilmore. 
Kwiaty proszę posyłać do Spółdzielczego Zakładu Pogrzebowego.
Napisane z miłością przez Adriana na prośbę pana Berta Baxtera.
BAXTER Queenie. Żegnana z prawdziwym żalem przez Paulinę i Rosie Mole.
BAXTER Maud Lilian
Dlaczego nagle tak rozstanie?
Dlaczego czasu nie starczyło
Na czule pożegnanie?
Pogrążony w smutku syn Natan, synowa Maria, wnuki Jodie i Jason.
BAXTER Queenie Żegnaj, Queenie. Rodzina Braithwaite'ów.
BAXTER Queenie
Uśmiech i mile dla każdego słowo
Baczna na wszystko uwaga
Znosiła cierpienia bez skargi
Dla każdego zbłąkanego psa znalazła kość.
Niech cię Bóg błogosławi, Queenie Przyjaciele z Zimozielonych.
BAXTER Queenie. Życie jest zmaganiem w poszukiwaniu wizji.
Mamy nadzieję, że znalazłaś swoją. Przyjaciele rodzina Singh.
BAXTER Queenie. Trudno wyrazić słowami, jak bardzo mi
będzie brakowało twojego towarzystwa. Sąsiadka Doris.
BAXTER Queenie Najgłębsze współczucie. John mleczarz.
BAXTER Queenie. Straciliśmy drogą starą przyjaciółkę. Julian i Sandy z salonu 
fryzjerskiego "Jolie 
Madame".
BAXTER Queenie. Bolesna strata. May i George Mole.
BAXTER Queenie. Będzie mi Ciebie brak, Queenie. Betty ze sklepu ze słodyczami z 
mężem Cyrylem i 
dziećmi Carol  i Pat.
Moje epitafium dla Queenie wywołało poruszenie. Mówiono, że jest w złym guście, 
niektórzy 
krytykowali brak rymów. Czy przez resztę życia muszę być skazany na egzystencję 
wśród 
niewykształconych prostaków? Wzdycham do dnia, kiedy kupię pierwszą kawalerkę na 
Hampsteadzie. 
Wywieszę na drzwiach ostrzeżenie: "Domokrążcom i filistynom wstęp wzbroniony".
10. Piątek
Braithwaite bardzo zmartwiony pogrzebem Queenie. Najtaniej może to zorganizować 
za trzysta 
pięćdziesiąt funtów (zwykła trumna, jeden karawan, jeden samochód dla 
żałobników). Ubezpieczenie 
Queenie na wypadek śmierci opiewa jedynie na trzydzieści funtów. Wykupiła je w 
1931 roku, kiedy za 
tę sumę można było mieć ozdobną trumnę, dwa zaprzęgi czarnych koni w 
pióropuszach, stypę i cały 
tłum asysty w cylindrach. Zapomoga pogrzebowa przyznawana przez rząd nie na 
wiele się przydaje. Nie 
można za nią kupić nawet mosiężnego gwoździa do trumny.
Jedynym wyjściem dla Berta jest wzięcie pożyczki i pochowanie Queenie na kredyt.
11 Sobota
Towarzystwo Kredytowe odrzuciło prośbę Berta o pożyczkę. Stwierdzili,	że w
	wieku
	lat dziewięćdziesięciu jest za stary, wygląda więc na to, ze pogrzeb 
Queenie będzie musiał się 
odbyć na koszt Opieki Społecznej  (zielona furgonetka, trumna z dykty, prochy do 
słoika po dżemie).  
 Bert jest bardzo przygnębiony. Powiedział: "Chciałem godnie wyprawić moją 
dziewczynkę". 
Spędziłem wobec tego  całą noc dzwoniąc do wszystkich, którzy znali Queenie, 
próbując ich nakłonić 
do darowania pieniędzy.
 Wielokrotnie nazwano mnie świętym.
12 Niedziela
Mama poszła z panią O'Leary, panią Singh i swoją kobiecą grupą na piknik na 
Greenham. 
Common. Zabrała ze sobą Rosie, więc w domu jest bardzo spokojnie.  
Nastawiłem płytę "Toyah" na cały regulator i kąpałem się przy otwartych 
drzwiach. 
22.00. Właśnie obejrzałem w telewizji kobiety. na Greenham Common. Przywiązywały 
dziecinne buciczki do drutów odgradzających bazę rakietową. Potem wszystkie 
wzięły się za ręce. 
Komentator telewizyjny powiedział, że zebrało się tam trzydzieści tysięcy 
kobiet. Pies obrażony, bo 
mama wyszła na cały dzień: Nie zdaje sobie sprawy, że mama o wiele mil stąd 
broni jego przyszłości. 
Wróciły do domu bezpiecznie. Cała grupa mamy przyszła do nas. Rozmawiały o 
kobiecej 
solidarności, kiedy podawałem im kawę i kanapki z tuńczykiem. Czułem się 
wyłączony z rozmowy, więc 
poszedłem spać.
2 nad ranem. Obudziło mnie właśnie walenie do drzwi. Pan Singh i pan O'Leary 
domagali się, 
żeby ich wpuścić. Wstałem i wyjaśniłem, że w naszym saloniku zebrało się około 
dwudziestu kobiet. 
Pan O'Leary: "Powiedz Caitlin, żeby się pospieszyła; nie mogę znaleźć swojej 
piżamy". Pan Singh: 
"Zapytaj Sity, jak się włącza nasz elektryczny czajnik".
Powiedziałem im, że dla ich własnego dobra będzie lepiej, jak sobie pójdą.
13 Poniedziałek
Pogrzeb Queenie
Zostawiliśmy Rosie u pani Singh i poszliśmy do bungalowu Berta. Na całej ulicy 
okna były 
zasłonięte na znak szacunku dla Queenie. Sąsiedzi przyglądali się wieńcom 
rozłożonym wzdłuż ścieżki 
do drzwi frontowych. Bert w ślubnym garniturze siedział w swoim wózku 
inwalidzkim. Obok niego 
siedział Szabla. Mama pocałowała Berta.
Bert powiedział: "Nie mogę znieść myśli, że ona leży w nie ogrzewanej trumnie, 
nigdy nie lubiła 
zimna". Mama występowała jako gospodyni, ponieważ nie pojawił się nikt z rodziny 
Queenie. (Queenie 
pokłóciła się z nimi, bo nie uznawali jej małżeństwa z Bertem.)
Nadjechały samochody, pracownicy zakładu pogrzebowego przy mojej pomocy 
ulokowali 
Berta w pierwszym samochodzie. Mama, ja, sąsiadka Doris i państwo Braithwaite 
wsiedliśmy również 
do tego samochodu. Następny samochód wypełnili mniej ważni żałobnicy i 
pojechaliśmy powoli do 
krematorium Gilmore. Kiedy wjeżdżaliśmy na cmentarz, jakiś mężczyzna zdjął 
kapelusz i pokłonił się. 
Bardzo mnie wzruszył ten gest.
Moi rodzice usiedli w kaplicy obok siebie, na krótką chwilę zjednoczeni. My z 
Pandorą 
siedzieliśmy po obu stronach Berta, który chciał mieć przy sobie młodych, jak 
oświadczył.
Uroczystość była krótka, odśpiewaliśmy ulubioną kolędę Queenie " W żłobie leży" 
i jej ulubioną 
piosenkę "Gdybym ja rządził światem".
A potem, podczas gdy z organów płynęła smutna muzyka, trumna zaczęła się posuwać 
w stronę 
fioletowej kotary za ołtarzem. Kiedy trumna dotarła do kotary, Pandora szepnęła: 
"Boże, jakie to 
barbarzyńskie "
Ze zgrozą obserwowałem, jak trumna znikała. Bert powiedział: "Do zobaczenia, 
staruszko" i 
potem Queenie spłonęła w piecu.
Byłem w takim szoku, że z trudem szedłem wzdłuż nawy. Po wyjściu na zewnątrz 
oboje z 
Pandorą spojrzeliśmy w górę. Z komina wydobywał się dym, rozwiewany przez wiatr. 
Queenie zawsze 
mówiła, że chciałaby fruwać.
Myślę, że jest jakaś logika w życiu i śmierci. Urodziła się Rosie, więc Queenie 
musiała zrobić dla 
niej miejsce. Stypa odbyła się w domu Pandory i było to bardzo pogodne 
spotkanie. Bert trzymał się 
dobrze i nawet zaryzykował parę dowcipów. Zauważyłem jednak, że ilekroć 
wymieniłem imię Queenie, 
ludzie odwracali głowy i udawali, że nie dosłyszeli. Bert znowu jest sam i 
będzie wymagał więcej opieki 
niż kiedykolwiek.
Jak ja sobie poradzę? W czerwcu mam egzaminy.
14. Wtorek
W "Radio Cztery" podano, że rząd wydaje miliard funtów na zakup sprzętu 
wojskowego. A 
jedno z naszych szkolnych laboratoriów zamyka się po Bożym Narodzeniu, bo szkoła 
nie może sobie 
pozwolić na zaangażowanie nowego nauczyciela. Biedny stary pan Will idzie na 
emeryturę po trzydziestu 
latach pocenia się nad palnikiem Bunsena. Bardzo nam go będzie brakowało. Był 
niezwykle 
wymagający, ale przy tym bardzo sprawiedliwy. Nigdy nie robił sarkastycznych 
uwag i wydawał się 
słuchać tego, co każdy z nas miał do powiedzenia. Za dobre wyniki rozdawał 
również małe batoniki 
Mars.
15. Środa
Wyjęliśmy dziś choinkę. Trochę zardzewiała, ale przykryłem złotkiem najgorsze 
miejsca. Mama 
się uparła, żeby powiesić ozdoby, które zrobiłem w dzieciństwie. Powiedziała, że 
mają dla niej wartość 
sentymentalną. Choinka wygląda zupełnie dobrze z tymi wszystkimi błyszczącymi 
bombkami I ohydnymi 
aniołkami.
Wziąłem Rosie na ręce i pokazałem jej ubraną choinkę, nie mogę jednak 
stwierdzić, żeby ją to 
szczególnie ucieszyło. Po prostu głęboko ziewnęła. Za to pies dostał jednego ze 
swoich ataków 
szaleństwa i trzeba go było uspokoić zwiniętym w trąbkę "Guardianem".
16. Czwartek
Kupiłem u pana Cherry'ego paczkę tanich kart świątecznych, ale nie napisałem ich 
jeszcze. 
Poczekam, kto mnie przyśle życzenia.
17. Piątek
Szkolna wewnętrzna poczta świąteczna działa równie źle jak poczta ogólna. 
Wysłałem kartkę 
do Pandory przed apelem, ale nie dostała jej nawet po ostatniej lekcji.
Dowiem się, którzy pierwszoklasiści występowali w roli elfów i solidnie ich 
obrugam.
18. Sobota
Courtney zgromadził sto pięćdziesiąt funtów napiwku od mieszkańców swojego 
pocztowego 
obwodu. Wyda to na weekend w Wenecji. Stwierdził, że Boże Narodzenie w Wenecji 
należy do 
doświadczeń, które każdy powinien przeżyć przynajmniej raz w życiu. Chciałbym, 
żeby stało się moim 
udziałem. Courtney oznajmił, że angielskich kanałów w żadnym razie nie da się 
porównać z weneckimi.
19. Niedziela
Dziś Rosie Germaine Mole uśmiechnęła się po raz pierwszy. Uśmiech ten skierowany 
był do 
psa. Zadzwonił ojciec z pytaniem, co robimy w święta. Mama odpowiedziała: " To, 
co zwykle o tej 
porze roku. Jemy indyka, upijamy się, kupujemy nowe żarówki do lampek na choinkę 
itp."
Ojciec odparł: "My z mamą spędzimy spokojne święta w domu we dwoje. Tylko mama i 
ja. Z dala od 
najbliższych i najdroższych".
Mama powiedziała: " To brzmi wspaniale. No, ale muszę pędzić. Właśnie pojawił 
się tłum 
przedświątecznych balowników z szampanem".
Było to absolutne kłamstwo. To ja wszedłem do pokoju z filiżanką kakao.
20. Poniedziałek
Jutro ostatni dzień lekcji przed feriami. Więc szkoła trochę zwariowana. 
Dziewczyny w ogóle nic 
nie robią, siedzą w klasie i liczą, ile która dostała kart, piszą setki 
dalszych. Poczta elfów zupełnie 
zatkana.
Ja jeszcze nie wysłałem żadnych kart. Ciągle czekam, czy sam dostanę chociaż 
jedną.
Jutro szkolny koncert. Po raz pierwszy nie biorę w nim udziału.
 Mama zadowolona, bo to znaczy, że nie musi przyjść.
21. Wtorek
Ostatni dzień szkoły
Bogu dzięki! Dostałem siedem kart świątecznych. Trzy bardzo gustowne. Cztery 
ohydne, 
wydrukowane na kiepskim papierze, których nawet nie da się postawić. Po ich 
otrzymaniu szybko 
napisałem siedem kart i podałem je przechodzącemu elfowi. Pan Golightly, reżyser 
świątecznego 
przedstawienia "Brata marnotrawnego", bardzo był zdenerwowany, kiedy życzyłem mu 
powodzenia na 
dzisiejszy wieczór. Powiedział: "Adrianie, przez twoją rezygnację w roli Ernesta 
mam karzełka " (Petera 
Browna, którego matka paliła przez całą ciążę!).
Cieszę się, że zrezygnowałem z tej roli, ponieważ sztuka okazała się kompletnym 
fiaskiem. Lady 
Bracknell zapomniała powiedzieć: "Torebka?" A Peter Brown stał za krzesłem, tak 
że publiczność 
widziała jedynie czubek jego głowy. Simona Bates była całkiem niezła jako 
Gwendolina, szkoda tylko, 
że kostium nie zakrywał jej tatuażu. O pozostałych rolach nawet nie warto pisać.
Najlepsza w przedstawieniu była scenografia. Pogratulowałem nauczycielowi 
obróbki drewna, 
panu Animbie, jego zaangażowania. Zapytał: "Myślisz, że ktoś zauważył, że to 
przerobiona sceneria z 
przedstawienia «Piotrusia Pana» sprzed trzech lat?" Zapewniłem go, że nikt nie 
krytykował obrzeżonej 
palmami wyspy, widocznej przez oszklone drzwi.
Po zakończeniu przedstawienia pan Golightly był nieuchwytny. Ktoś mi powiedział, 
że wymknął się zza 
kulis przed końcem, pod pretekstem odwiedzenia matki w szpitalu.
Najlepszą częścią wieczoru była przerwa, kiedy Pandora grała w bufecie na 
altówce.
 22. Środa
Podjąłem dziś piętnaście funtów z książeczki w Towarzystwie Budowlanym.
Wiem, że to bardzo dużo, ale przybyła mi jeszcze jedna osoba, której muszę kupić 
prezent.
 	21.30. Zapomniałem, że nie ma już Queenie. Niepotrzebnie byłem taki 
ekstrawagancki. Co za 
skleroza!
23.Czwartek
Zrobiłem spis prezentów i poszedłem do Woolwortha, gdzie jest duży wybór 
upominków.
Pies 	Sztuczna kość 1,25
Pandora Szczerozłoty łańcuch 2,00
Mama Czasomierz do jajek ok. 1,59
Rosie Czekoladki Santa 79 p.
Bert 20 woodbine'ów 1,09
Nigel W tym roku nie dostanie Jego najlepszym przyjacielem jest teraz Clive 
Barnes
Ojciec Duża puszka antyzamarzacza do samochodu 1,39
Babcia Świąteczna paczka ściereczek do kurzu 1,29
Ciocia Zuzanna Chusteczki do nosa 99 p.
Szabla Grzebień 1,29
Woolworth pełen był kupujących, więc musiałem pół godziny stać w kolejce do 
kasy. Zupełnie 
nie rozumiem, dlaczego ludzie odkładają zakupy na dwa ostatnie dni przed 
świętami.
W drodze powrotnej nie mogłem wsiąść do autobusu z powodu gromady idiotów. 
Poszedłem z 
Pandorą na party do klubu młodzieżowego. Nigel spowodował skandal tańcząc z 
Clive'em Barnesem, 
który miał umalowane usta i rzęsy!
Wszyscy szeptali, że Nigel jest pederastą, postarałem się więc, żeby nie mieli 
żadnych 
wątpliwości, że nie jest to już mój najlepszy przyjaciel. Barry Kent 
przeszmuglował do klubu dwie 
puszki piwa Tartan przez drzwi przeciwpożarowe. Jego sześcioosobowa banda nieź1e 
się urżnęła. Na 
zakończenie Rysiek Cytryna nastawił "Białe święta" w wykonaniu jakiegoś starca i 
wszyscy 
romantycznie tańczyli parami. Powiedziałem Pandorze, jak bardzo ją uwielbiam, a 
ona zapytała: "Aidy, 
mój drogi, jak długo potrwa nasze szczęście?"
Pandora zawsze potrafi wszystko zepsuć. Odprowadziłem ją do domu. Pocałowałem ją 
dwa 
razy. Poszedłem do domu. Nakarmiłem psa. Zbadałem pu1s Rosie. Poszedłem spać.
24. Piątek
Mama jest więźniem Rosie, więc musiałem sam zrobić wszystkie przygotowania 
świąteczne. Już 
o 7.30 stałem w ko1ejce po świeżego indyka, wieprzowinę i mięso na kiełbasy.
O 9.00 stałem w kolejce w sklepie warzywnym: 3 funty fasolki, 24 mandarynki, 2 
funty 
mieszanych orzechów, dwie wiązki gałązek jemioły (sprawdziłem, czy mają jagody), 
sałata (nie zapomnij 
o zie1onej papryce), dwa pudełka daktyli (kupiłem te z wielbłądem na 
opakowaniu), 3 funty jabłek (jak 
nie będzie koksów, weź te słodkie zielone), 6 funtów kartofli (sprawdź każdy, 
czy nie kiełkuje).
O 11.15 byłem w pralni: pranie i suszenie narzut na kanapę i fotele.
O 14.00 byłem w sklepie spożywczym z długą listą, a wózek Rosie stał przed 
sklepem jako 
środek transportu. Sera Stilton ze dwa i pół funta (upewnij się, że jest i 
niebieski i twardy), dwa pudełka 
biszkoptów, czerwona i żółta galaretka... puszka sałatki owocowej... I tak w 
nieskończoność.
O 16.10 przepychałem się przez drzwi wejściowe Woolwortha, usiłując dotrzeć do 
lady ze 
świątecznymi lampkami. O 16.20 dotarłem do lady, żeby się przeko!1ać, że 
wszystkie półki są puste, i 
posłuchać rozmów i!1nych zdesperowanych k1ientów: "Curry ma takie a la 
latarnie", " U Rumbelowa są 
dwie paczki w kształcie gwiazd", " W Habitacie są lampki nowoczesne, a1e bardzo 
drogie".
Poszedłem do wszystkich wyżej wymienionych sk1ep ów, jednak o 17.00 poddałem się 
i 
stanąłem na końcu długiej kolejki do autobusu.
Pijani młodzieńcy spryskani "szaloną pianą" z aerozolu (zamiast confetti) i 
dziewczęta z fabryki przybrane 
w girlandy ze złotka paradowa1i po mieście Śpiewając kolędy. Jezus przewróciłby 
się w grobie.
O 17.25 wpadłem w panikę, opuściłem kolejkę i pognałem do Marksa i Spencera, 
żeby coś 
kupić. Ogarnął mnie stan chwi1owego obłędu. Głos w mojej głowie nieustannie 
powtarzał: "Za pięć 
minut zamykają sk1epy! Kup! kup! kup!"
W sklepie pełno było spoconych mężczyzn kupujących damską bieliznę. O 17.29 
oprzytomniałem i wróciłem na przystanek autobusowy. Akurat w porę, żeby zobaczyć 
odjeżdżający 
autobus. Wróciłem do domu o 18.25, kupiwszy pudełko świątecznych lampek w 
sklepie pana 
Cherry'ego na sąsiedniej ulicy.
Mama nadała dużemu pokojowi szczególnie odświętny wygląd (odkurzyła nawet listwy 
podłogowe). Kiedy zapaliliśmy nowe lampki, ułożyliśmy owoce, zawiesiliśmy Pęki 
gałązek jemioły itd., 
pokój przypominał świąteczną pocztówkę. Wypiliśmy z mamą drinka, zanim nadjechał 
Bert, 
przywieziony przez miłego ochotnika samochodem Opieki nad Starymi Ludźmi. 
Posadziliśmy go przed 
telewizorem z butelką ciemnego piwa i kanapką z buraczkami, a sami poszliśmy do 
kuchni 
przygotowywać paszteciki i deser .
1 w nocy. Właśnie wróciłem z nocnego nabożeństwa. Było bardzo wzruszające (nawet 
dla 
ateisty), choć żywy osioł w kościele wydawał mi się nieporozumieniem.
2 w nocy. Przypomniałem sobie w tej chwili, że nie kupiłem dziadka do orzechów.
25. Sobota
 Boże Narodzenie
Wstałem o 7.30.
Wziąłem prysznic, ogoliłem się, umyłem zęby, wycisnąłem pryszcze i poszedłem na 
dół nastawić 
czajnik. Nie wiem, co się ostatnio stało z Bożym Narodzeniem, ale coś się 
zmieniło. Już nie jest tak 
samo jak wtedy, kiedy byłem dzieckiem. Mama nakarmiła i umyła Rosie, a ja 
zrobiłem to samo z 
Bertem. Potem przeszliśmy do dużego pokoju i odpakowaliśmy nasze prezenty. Byłem 
bardzo 
rozczarowany, kiedy zobaczyłem kształt mojego prezentu. Na pierwszy rzut oka 
mogłem stwierdzić, że 
nie zawierał ani jednego mikroprocesora. Zgoda, kożuch jest ciepły, ale nie 
można z nim nic zrobić, 
można go jedynie nosić.
W istocie już po dwóch godzinach bardzo mnie to znudziło, więc zdjąłem kożuch. 
Mama w 
każdym razie była zachwycona czasomierzem do gotowania jajek. powiedziała: "Och, 
następny do 
mojej kolekcji". Rosie zupełnie zignorowała czekoladę Santa, którą jej kupiłem. 
Zmarnowane 79 
pensów! Ja dostałem następujące prezenty:
kożuch trzy czwarte (z katalogu Littlewoods)
wydanie specjalne ,.Beano" (duże rozczarowanie, w tym roku jest bardzo 
dziecinny)
kapcie (takie, jakie nosi Michael Caine, choć niewiele osób o tym wie)
szwajcarski scyzoryk wojskowy (ojciec ma nadzieję, że będę go używał na świeżym 
powietrzu)
puszkę słodyczy (niby od psa)
czapkę kominiarkę; zrobioną na drutach (od babci Mole; tak! tak!) 
księgę sportową dla chłopców (od babci Sugden, z c Stanleyem Matthewsem na 
okładce)
Ucieszyłem się, kiedy o jedenastej zjawiła się ciocia Zuzanna ze swoją 
przyjaciółką Glorią. One 
prowadzą nader wielkoświatowe i śmiałe rozmowy, a Gloria jest bardzo efektowna i 
pociągająca. 
Ubiera się w fikuśne sukienki, koronkowe rajstopy, nosi wysokie obcasy. Na 
dźwięk jej dziwnie 
słodkiego głosu ciepło mi się robi w żołądku. Nigdy nie zrozumiem, jak może się 
przyjaźnić z ciocią 
Zuzanną, która jest strażniczką  w więzieniu, pali cygara Panama i ma owłosione 
palce.
Indyk był w porządku. Byłby lepszy, gdyby przed pieczeniem zostały usunięte 
ścięgna i torba 
plastykowa. Podczas krojenia Bert zademonstrował męski szowinizm. Wpatrując się 
w dekolt Glorii 
powiedział:
Daj mi ładny kawałek piersi". Gloria nie wydawała się w najmniejszym stopniu 
zaszokowana, ale 
ja się zaczerwieniłem i udawałem, że coś mi spadło pod stół. Kiedy mama 
zapytała, jaki kawałek indyka 
mi dać, powiedziałem: "Poproszę o skrzydło". Naprawdę miałem ochotę na pierś, 
nogę albo udko. Ale 
skrzydło wydawało mi się jedyną częścią indyka pozbawioną seksualnych konotacji. 
Rosie zjadła kilka 
łyżek tłuczonych kartofli z sosem. Jej zachowanie przy stole jest straszne, 
gorsze nawet niż Berta.
Dostałem kieliszek wina "Bycza krew" i poczułem się bardzo zmysłowo nastawiony. 
Przez 
godzinę mówiłem bardzo błyskotliwie i dowcipnie, ale potem mama kazała mi odejść 
od stołu. 
Stwierdziła: " Wystarczy, żeby powąchał fartuch pokojówki, a już się zupełnie 
zatraca ".
Królowa nie wyglądała na zbyt szczęśliwą w czasie swojej dorocznej mowy. Może 
podobnie 
jak ja dostała w tym roku nędzne prezenty gwiazdkowe. Bert i ciocia Zuzanna 
posprzeczali się na temat 
rodziny królewskiej. Bert oświadczył, że "przeniósłby całą tę ferajnę do 
kwaterunkowych domków w 
Liverpoolu".
Gloria na to: "Ależ to zbyt drastyczne. Lepsze byłoby Milton Keynes. Oni nie są 
przyzwyczajeni 
do tak surowych warunków".
Wieczorem poszedłem do babci i do ojca. Babcia zmusiła mnie do zjedzenia 
czterech 
pasztecików i zapytała, dlaczego nie włożyłem nowej czapki. Ojciec nic nie 
powiedział, siedział na fotelu 
kompletnie pijany.
26. Niedziela
Pierwsza po Bożym Narodzeniu
Wymieniliśmy z Pandorą prezenty podczas uroczystej ceremonii przy świecach w 
moim pokoju. 
Zawiesiłem jej na szyi łańcuch ze szczerego złota, a ona włożyła mi na szyję 
szalik: 70% wełny, 10% 
kaszmiru i 20% akryliku.
Kaszmirowy szalik w piętnastym roku życia!
Będę go zawsze nosił w ten sposób, żeby metka znajdowała się na widocznym 
miejscu.
Pandora zupełnie oszalała na temat łańcuszka ze szczerego złota. Wpatrywała się 
w lustro i 
powtarzała: "Dziękuję ci, kochany. Jak mogłeś sobie pozwolić na prawdziwe złoto? 
Musiało cię to 
kosztować co najmniej sto funtów!"
Nie powiedziałem jej, że Woolworth sprzedawał łańcuszki tanio, po dwa funty za 
sztukę.
27 Poniedziałek
Drugi Dzień Świąt. 
Dzień wolny od pracy (Zjednoczone Królestwo poza Szkocją) 
 Święto ( Kanada, Szkocja, Irlandia)
Dzieciak na nowym BMX właśnie podał mi liścik.
 Drogi mój,
bardzo mi przykro, ale muszę odwołać naszą wyprawę do kina na "E. T.". Obudziłam 
się dziś z 
paskudną wysypką na szyi.
Twoja Pandora
PS. Mam uczulenie na metale nieszlachetne.
28. Wtorek
Przechadzałem się po High Street w moim kożuchu kaszmirowym szaliku. Widziałem 
Nigela w 
nowych skórzanych spodniach upozowanego przy czerwonych światłach. Zaproponował 
mi, żebyśmy 
poszli do niego  porozmawiać". Zgodziłem się. Po drodze wyjaśnił mi,  że 
zastanawia się, jaką formę 
seksu wybrać. Homoseksualizm, bi- czy hetero. Zapytałem, która mu najbardziej 
odpowiada. 
"Wszystkie trzy, Molaku . odpowiedział. Nigel nigdy nie potrafił podjąć żadnej 
decyzji.
Pokazał mi, jakie dostał prezenty: przybory do ćwiczeń, piłkarskie buty Adidas, 
przybory do 
makijażu firmy Mary Quant i dres.
29. Środa
Danny Thompson stał się rastafarianinem. Spotkałem go dziś rano, kiedy 
przechadzałem się po 
High Street. Zapytał, czy gram na jakimś instrumencie. Odpowiedziałem, że nie.
"Głupia sprawa, stary. Potrzebny mi basista od zaraz".
Wyraziłem zdumienie, że w zespole reggae potrzebny jest basista.
Zaklaskał dziwacznie w ręce, roześmiał się i powiedział: "Gitara basowa, która 
podaje rytm". 
Wyjaśniłem, że mój jedyny wkład mógłby polegać na pisaniu słów.
Zaproponował, żebym napisał kilka piosenek i przedłożył je braciom. Po czym w 
sposób dość 
skomplikowany uścisnął mi dłoń i oddalił się sprężystym krokiem, a jasne 
warkoczyki podskakiwały mu 
na karku.
30 Czwartek
Ja, mama, Rosie, ciocia Zuzanna i Gloria poszliśmy dziś do parku Bridgegate. 
Bert nie lubi 
świeżego powietrza, więc został w domu z psami i resztkami świątecznego 
jedzenia. Przeszliśmy jakieś 
niezliczone mile. Szedłem za Glorią, żeby się dobrze przyjrzeć jej tyłkowi i 
nogom. Dziś wieczorem 
ciocia Zuzanna i Gloria wracają do więzienia Holloway. Bardzo mi ich będzie 
brakowało. Są takie 
wesołe i pełne życia. Bert wraca do swojego kwaterunkowego bungalowu. Jego nie 
będzie mi 
brakowało. Cały dzień ogląda telewizję i nie pozwala nikomu wziąć na ręce Rosie.
31 Piątek
Bert zapytał, czy mógłby zostać do Nowego Roku. Oświadczył, że nie może sobie 
wyobrazić 
powitania Nowego Roku w towarzystwie ochotniczego opiekuna społecznego. Mama się 
zgodziła, ale 
zabrała mnie do kuchni i wyszeptała: "Adrianie, Bert nie może tu zostać na 
zawsze. Nie mogę doglądać 
równocześnie niemowlęcia i starca!"
O jedenastej zadzwonił ojciec, żeby życzyć nam wszystkim szczęśliwego Nowego 
Roku. Na 
twarzy mamy pojawiły się jakieś plamy i zaprosiła go na drinka .
O 23.15 zadzwonił z Sheffield ten szczur Lucas, narzekając na to, że wita Nowy 
Rok jedynie w 
towarzystwie butelki Johny Walkera. Reakcja mamy: " To straszne! Nie mogłeś 
sobie kupić lepszej 
whisky? W końcu to noc sylwestrowa ".
Mama znowu wygląda bardzo ładnie. Jej figura prawie wróciła do normy. W istocie 
po tych telefonach 
wyglądała tak zalotnie jak dawniej. Ojciec przekroczył próg naszego domu za 
minutę dwunasta z 
paczką zimnych ogni "Zip" (najbardziej zbliżone do tradycyjnej grudki węgla *)( 
przypis:  Obchody 
Nowego Roku tradycyjnie w Anglii zostawia się Szkotom. Przez całą noc 
sylwestrową w telewizji 
występują Szkoci. A zgodnie ze szkockim obyczajem na pierwszą wizytę noworoczną 
należy 
przynieść grudkę węgla na szczęście ) Kiedy o północy Szkoci szaleli w 
telewizorze, staliśmy wszyscy 
wokół wózka Berta śpiewając "Auld Lang Syne". Potem rozmawialiśmy o Queenie i 
Tyczce i robiliśmy 
uwagi typu: "Ciekawe, co też nam przyniesie rok 1983?"
Mnie osobiście nic już nie zdziwi. Gdyby ojciec oświadczył, że jest rosyjskim 
agentem, a mama 
postanowiła uciec z cyrkowcem, nawet bym nie mrugnął okiem.
O pierwszej zadzwoniła Pandora, żeby powiedzieć: "Szczęśliwego Nowego Roku". 
Party u 
Braithwaite'ów wydawało się w pełnym toku. Żałowałem, że tam nie poszedłem, 
zamiast okazywać 
dobroć serca i siedzieć w domu. Położyłem się spać sztywny z przerażenia. 1983 
to rok moich 
egzaminów.
Styczeń1983
1. Sobota.
Nowy Rok
Moje postanowienia noworoczne:
1. Co wieczór będę powtarzał do egzaminów co najmniej przez dwie godziny.
2. Przestanę używać dużego puszka mamy do czyszczenia wanny.
3. Kupię specjalną szczoteczkę do zamszu do czyszczenia mojego kożucha.
4. Nie będę snuł erotycznych rojeń w czasie lekcji.
5. Raz w tygodniu będę oliwił rower .
6. Postaram się znowu polubić Berta Baxtera.
7. Zapłacę karę (88 pensów) i znowu zapiszę się do biblioteki.
8. Połączę rodziców.
9. Zrezygnuję z prenumeraty "Beano"
3. Niedziela
Dzisiaj zbadałem dokładnie moją powierzchowność. W ostatnim roku urosłem tylko 
dwa całe, 
muszę się więc pogodzić z faktem, iż będę należał do osób, które nigdy nie widzą 
dobrze w kinie.
Moja cera jest koszmarna, uszy mam odstające, a we włosach tworzą mi się 
samoczynnie trzy 
przedziałki i żebym robił nie wiem co, nigdy nie będę uczesany modnie.
3. Poniedziałek

Między rodzicami toczą się negocjacje dotyczące powrotu do stanu małżeńskiego. 
Mama 
powiedziała: "Adrianie, jakże to się może ułożyć? Jest tyle do zapomnienia ". 
Zasugerowałem hipnozę.
4.Wtorek
Dalsze negocjacje za zamkniętymi drzwiami. Kiedy ojciec wychodził, zapytałem go 
o przebieg 
rozmów. Powiedział: "Bez komentarzy"' i wsiadł do samochodu.
5. Środa
Negocjacje zostały przerwane.
Usłyszałem brzęk cukiernicy rozbijającej się na podłodze w kuchni, a potem 
podniesione głosy. I 
trzaśnięcie drzwiami.
6. Czwartek 
Wiadomość przekazana pośrednikowi (mnie): podjęcie nowych negocjacji mile 
widziane. 
Przekazałem informację, odpowiedź była pozytywna, więc pozostawiono mi ustalenie 
terminu i miejsca 
spotkania, a także załatwienie opieki nad Rosie.
7. Piątek
Spotkanie odbyło się o 20.00 w chińskiej restauracji. Negocjacje przeciągnęły 
się na cały 
wieczór i zostały odłożone, kiedy jedna ze stron musiała wrócić do domu nakarmić 
dziecko.
8. Sobota
Obydwie strony wydały następujące oświadczenie: Uzgodniono, że Paulina Monika 
Mole i 
George Alfred Mole podejmą próbę życia we wzajemnej harmonii na okres jednego 
miesiąca. Jeżeli w 
tym okresie Paulina Monika Mole, określana odtąd jako PMM., lub George Alfred 
Mole. określany 
odtąd jako GAM.. złamią warunki umowy, umowa ta zostanie uznana za nieważną i 
automatycznie 
podjęte zostaną kroki rozwodowe.
Umowa
l G.A.M. będzie z pogodą ducha i bez nieustających napomnień wykonywał 
przypadającą na 
niego część zajęć domowych.
2 P. MM. będzie utrzymywała swoją część sypialni w higienicznym porządku.
3 Obie strony będą udawały się do pubu w niedzielę w południe. 
4 Dzieci z tego związku, Adrian i Rosie Mole, cieszyć się będą po równi i na 
tych samych 
prawach względami i zainteresowaniem obojga rodziców.
5. Sprawy finansowe omawiane będą w każdy piątek o siódmej wieczorem.
6. Dla P.M.M. zostanie otwarte oddzielne konto bankowe.
7 Żadna ze stron nie będzie flirtować, uwodzić ani cudzołożyć z osobnikami płci 
odmiennej bez 
pełnej wiedzy lub zgody partnera.
 8 P.M.M. zobowiązuje się zakręcać tubkę z pastą do zębów po każdorazowym 
użyciu.
9 G.A.M. zobowiązuje się prać własne chustki do nosa.
10. Obie strony mają nieograniczoną swobodę uprawiania własnych hobby, 
zainteresowań 
politycznych, uczestniczenia w demonstracjach i spotkaniach towarzyskich poza 
domem.
11 G.A.M wyrzuci obydwie pary kawaleryjskich spodni z drobnego sztruksu.
12. P.M.M. nie będzie nieustannie wracać do epizodu z Doreen Slater Podobnie 
postępować 
będzie G.A.M. w sprawie epizodu z Lucasem.
Podpisane dnia 8 stycznia
Paulina Mole
George Mole
A. Mole, pierwszy świadek
Rosie Mole, drugi świadek (podpis x)
9. Niedziela
Dziś ojciec spalił w ogrodzie swoje kawaleryjskie spodnie. Poszturchując płonące 
szmaty, 
oświadczył: "Od tej chwili pozostają mi tylko proste i wąskie". Nie wiem, czy 
miał na myśli swoje życie, 
czy spodnie.
1O. Poniedziałek
Dziś zaczęła się przeklęta, ohydna szkoła. Wszyscy wymachiwali nowymi 
kalkulatorami. Moja 
kurtka kożuchowa wywoływała trochę poruszenia, gdziekolwiek się pojawiła, a 
pojawiała się wszędzie. 
Zbyt jest cenna, żeby ją zostawiać w szatni. Na apelu trzymaliśmy się z Pandorą 
za ręce. Wypatrzył to 
Scruton. Powiedział: "Zachowajcie te głupie, młodzieżowe zaloty na godziny 
pozaszkolne". Jeszcze na 
przerwie Pandora była tym przygnębiona, ale pocieszyłem ją w męskiej toalecie, 
wyjaśniając, że 
Scruton najprawdopodobniej jest impotentem, więc wścieka się na widok młodych 
kochanków 
promieniejących obietnicą Wschodu.
11. Wtorek
Wieczorem widziałem w telewizji Roya Hattersleya. Przybiera na wadze. Powinien 
się zacząć 
odchudzać na wypadek, gdyby ogłoszono wybory powszechne. Widzowie nie lubią 
tłustych polityków. 
Wystarczy sobie przypomnieć, co się po wojnie przydarzyło Churchillowi. Wykopano 
go, bo był za 
gruby. Wiem to wszystko, bo dziś na historii oglądaliśmy film o drugiej wojnie.
Jeśli poprawi mi się pamięć, to mogę zostać historykiem.
12. Środa 
Nigel założył w szkole Klub Miłośników Pedału. Na razie jest jedynym członkiem, 
ale ciekawe, 
kto się jeszcze przyłączy. Zauważyłem, jak Brain Box Henderson kręcił się wokół 
afisza z zakłopotaną 
miną.
13.Czwartek
Pan Scruton zarządził likwidację Klubu Miłośników Pedału twierdząc, że ani on, 
ani szkolni 
administratorzy nie mogą tolerować używania sali gimnastycznej do "niemoralnych 
celów". Nigel udawał 
niewinnego. "Ależ panie dyrektorze, Klub jest dla uczniów, którzy w czasie 
przerw chcą trochę 
popedałować na ćwiczebnych rowerach, pobrykać, powygłupiać się, pograć w jakąś 
grę. Co jest 
niemoralnego w zabawie?"
Pan Scruton powiedział: "Nigel, słowo pedał zmieniło w ostatnich latach 
znaczenie. Znaczy teraz 
przede wszystkim zupełnie coś innego".
Nigel zapytał: "Co znaczy, panie dyrektorze?" Scruton zaczął się pocić, dłubać w 
swojej fajce, 
ale nie odpowiadał, więc Nigel ułatwił mu sytuację: "~Przepraszam, panie 
dyrektorze, widzę, że będę 
musiał zdobyć jakiś bardziej aktualny słownik".
14. Piątek
Muszę pójść zobaczyć, jak sobie radzi Bert. Boże, jaka szkoda, że się z nim 
związałem, wisi na 
mojej szyi jak kamień młyński.
 15. Sobota
Szkołę opanowała nowa mania dowcipów. W moim przekonaniu te tzw. dowcipy są 
dziecinne. 
Ze zdumieniem obserwuję, jak koledzy uczniowie zanoszą się od śmiechu na 
korytarzach i ze łzami 
rozbawienia opowiadają sobie nawzajem owe żarty.
Mężczyzna wszedł do baru i poprosił o szklankę wody. Barman wymierzył w niego 
pistolet, 
Mężczyzna powiedział' "Dziękuję" 
Dlaczego?
Bo miał czkawkę.
albo:
Jaka jest różnica między łysiną a żarówką? 
Żadna - obydwie świecą w ciemności. 
albo:
Kto wymyślił aparat fotograficzny?
Obrazkow,
Oskarze Wilde, wróć! Kraj cię potrzebuje.
16. Niedziela
6 rano. Ojciec włożył dzisiaj swoje nowe obcisłe dżinsy. Wygląda w nich 
idiotycznie. Owca 
przebrana za jagnię. Przypomina to twardy befsztyk podany jako filet z 
polędwicy.
Musiałem zająć się Rosie, kiedy rodzice poszybowali do pubu. Musiałem się także 
zająć pieczeniem 
wieprzowiny i kartofli, na mnie także spoczęła odpowiedzialność za gotowanie 
jarzyn. Nakarmiłem 
Rosie bez problemów, ale całe wieki zajęło mi jej "odpowietrzanie". Klepałem ją 
po plecach bez 
najmniejszego skutku, beknęła dopiero, kiedy obróciłem ją do góry nogami. 
Udawałem, że nie trzeba jej 
zmieniać pieluszki i odegrałem kompletne zdumienie, kiedy mama zauważyła, że w 
pokoju śmierdzi.
22.00. Stanąłem przed koniecznością trudnego zapisu. Jakie są moje prawdziwe 
uczucia w 
związku z powrotem ojca do domu? To już tydzień, więc miałem mnóstwo czasu, żeby 
się zastanowić. 
Przeżywałem już wcześniej pogodzenia rodziców, które zawsze kończyły się 
tragedią. Myślę więc, że 
powstrzymam się z oceną do czasu, kiedy skończy się cały ten sentymentalizm i 
życie powróci do 
normy.
24.15. Dlaczego nie poszedłem do Berta? Mole, dlaczego jesteś takim szczurem?
17 Poniedziałek
Dzisiaj zaczęły się poranne programy w tv. Wstałem o 5.45, żeby nie ominął mnie 
ten 
historyczny moment. Zrobiłem śniadanie dla siebie i dla psa i zabrałem je do 
dużego pokoju. Normalnie 
płatki kukurydziane nie mają wstępu do dużego pokoju, bo czasami jakiś wymknie 
się z talerza i 
przyklei się do dywanu. Nie miałem jednak wątpliwości, że dziś, ze względu na 
specjalną okazję, mama 
nie będzie miała nic przeciwko temu.
Pies trochę wszystko pochachmęcił, bo wszedł w swoją miskę i wdeptał w dywan 
Pedigree 
Chum i suchary Winalot. Zeskrobałem jednak najgorsze za pomocą pustej paczki po 
papierosach i 
zasiedliśmy obaj z psem w oczekiwaniu na początek programu o 6.30. Obudziłem 
rodziców o 6.25 
krzycząc z korytarza na dole, że zaczyna się poranna telewizja. Ojciec wrzasnął 
z góry, że nie ma 
najmniejszej ochoty oglądać Franka Bougha o 6.30 rano i że skręci mi kark, jeśli 
nie ściszę odbiornika.
Rosie się obudziła i zaczęła płakać. Okazało się, że to moja wina. Przez te 
wszystkie wrzaski i 
awantury straciłem początek. Już taki mój pech!
Bardzo mi się podobały wiadomości, sławni ludzie, horoskopy i Frank Bough. 
Wygląda na 
poważnego faceta. Chciałbym mieć takiego ojca. Najlepsza jednak była Selina 
Scott ze swoją urodą i 
błyskotliwą inteligencją. O 7.45 Courtney Elliot dosiadł się do mnie przed 
telewizorem. Oświadczył, że 
programowi brak "intelektualnej wagi" i że wobec tego będzie w dalszym ciągu 
słuchał "Radia Cztery" 
przez słuchawki. Spóźniłem się do szkoły, ponieważ Frank prawie do dziewiątej 
nie mógł otworzyć 
szampana!
Napisałem skargę do dyrektora generalnego:
Szanowny Panie,
chciałbym przekazać moje gratulacje z powodu nowego programu " Telewizja przy 
śniadaniu". 
Widziałem pierwszą audycję i uznałem ją za wielkie osiągnięcie, zważywszy 
wszystkie okoliczności. 
Jednak zarówno ja, jak i moi koledzy spóźniliśmy się do szkoły z powodu późnego 
otwarcia butelki 
szampana.
Świadczy to albo o wyraźnym lekceważeniu nastoletnich widzów. albo o fatalnej 
niewiedzy z 
waszej strony co do godziny rozpoczęcia zajęć, kiedy to ja i moi koledzy 
powinniśmy się stawić w 
szkole Chciałbym zasugerować, żeby przeprowadzał Pan bardziej drobiazgowe 
sondaże. Wreszcie 
chciałbym poprosić, żeby w przyszłości wszystkie specjalne punkty programu, jak 
np. Ernest 
Hemingway mówiący o swoich ostatnich książkach czy księżna Diana słuchająca 
Swojego horoskopu, 
nadawane były przed 8.30 rano (prócz piątków, kiedy nie mamy porannego apelu).
Dziękuję i czekam na odpowiedź, 
Pański najbardziej uniżony sługa 
A. Mole (lat 15 i 9 miesięcy)
18. Wtorek
Lord Franks ogłosił swoje sprawozdanie z wojny falklandzkiej; powstrzymam się 
jednak od 
komentarzy, dopóki nie przeczytam, jaki użytek robi z tego dzisiejszy artykuł 
wstępny w "Guardianie".
22.30. Nie mogę znaleźć "Guardiana", nie ma go w koszyku psa.
19. Środa
Znalazłem "Guardiana " w koszu na śmieci, zawinięte nim były wczorajsze 
jednorazowe 
pieluszki. Zgłosiłem stanowczy protest w tej sprawie. Mama tłumaczyła się 
nędznie, że zabrakło jej 
plastykowych toreb na śmieci.
 20 . Czwartek
Selina Scott prześladuje mnie we śnie; dzisiejszej nocy jako domokrążca 
sprzedawała na naszej 
ulicy ogórki. Kupiłem pół tuzina płacąc banknotem pięćdziesięciofuntowym, który 
miałem w portfelu. 
Selina uśmiechnęła się nieśmiało: "Ile masz lat?" odpowiedziałem: "Prawie 
piętnaście, cna dzieweczko".
W tym momencie pies skoczył mi na twarz i obudziłem się.
Próbowałem opowiedzieć ten sen mamie, ale nie chciała słuchać. Powiedziała 
spokojnie: 
"Nudniejsze od wysłuchiwania cudzych snów jest tylko wysłuchiwanie cudzych 
kłopotów".
 21. Piątek
Ostatniej nocy wiosłowaliśmy z Seliną Scott we dwójkę przez Atlantyk. Selina 
wpadła do wody 
i połknął ją delfin. Wpłynąłem w głąb brzucha delfina i dołączyłem do Seliny. 
Było tam całkiem 
przytulnie. Wypiliśmy po kieliszku szampana, potem wypłynęliśmy na zewnątrz i 
wsiedliśmy z powrotem 
do łódki, gdzie zastaliśmy Franka Bougha, który uczył Pandorę, jak interpretować 
wyniki meczów piłki 
nożnej. Opowiedziałem ojcu mój sen bardzo szczegółowo (jak była ubrana Selina 
itd.), ale widziałem, 
że wcale tym się nie interesował. Teraz już wiem, dlaczego ludzie płacą za 
wizyty u psychiatrów. (Tylko 
oni słuchają!)
 22. Sobota
Dziś rano nie było Seliny, więc musiałem się zadowolić pójściem do miasta z 
Pandorą, która 
chciała kupić różowe świecące getry. Po odwiedzeniu około pięćdziesięciu 
sklepów, w których 
Pandora z krytyczną pogardą komentowała odcienie różowego i w końcu niczego nie 
kupiła, 
zaproponowałem, żebyśmy poszli na kawę. Podczas zdejmowania piany z kawy 
wyjaśniłem Pandorze, 
co czuję wobec Seliny. Pandora przyjęła to bardzo spokojnie. Powiedziała: " Tak, 
Selinie Scott najeży 
się podziw. Niewiele kobiet zniosłoby tortury tylu operacji kosmetycznych".
Według Pandory nos, usta, piersi, uszy i oczy Seliny przemodelował nóż chirurga. 
Biedna Selina 
musi spędzać trzy godziny na fotelu charakteryzatora, żeby ukryć blizny 
pooperacyjne. Pandora 
wyjaśniła następnie. "Oczywiście, w klinice występowała pod swoim prawdziwym 
nazwiskiem - Edna 
Grubbe!" Zapytałem Pandorę, skąd ma tak dokładny wgląd w życie sław. Pandora 
zgasiła papierosa i 
oznajmiła:
"Moja rodzina była bardzo zaprzyjaźniona z osobami wysoko postawionymi w BBC".
Zapytałem, z kim mianowicie byli tak zaprzyjaźnieni. Z facetem, który myje okna? 
Powiedziałem 
to jednak spokojnym tonem, ponieważ Pandora wpadła w jeden ze swoich złych 
nastrojów. Podjęliśmy 
następnie nasze poszukiwania, ale w żadnym sklepie nie było getrów w odpowiednio 
odblaskowym 
różowym kolorze. Pandora pojedzie więc na jeden dzień do Londynu, żeby dokonać 
tego zakupu. 
Westchnęła: "Boże, jak ja nie znoszę tej przeklętej prowincji!"
23. Niedziela
Dzisiaj zadzwonił ten szczur Lucas. Powiedziałem, że mama poszła z ojcem do 
pubu. Zapytał, 
do którego pubu, więc mu powiedziałem, a on zamiast się wyłączyć, zarzucił mnie 
pytaniami o Rosie; 
poprosił nawet, żebym ją przyniósł do telefonu, bo chciał posłuchać jej 
gaworzenia. Oświadczyłem, że 
Rosie rozwija się powoli i jest dopiero na etapie wrzasków. Wtedy Lucas 
powiedział coś dziwacznego: 
"Moja krew".
Mama wróciła do domu w złym humorze, a ojciec w jeszcze gorszym. Zdaje się, że 
mama 
musiała w krytycznym momencie przerwać grę w strzałki, bo wezwano ją do 
telefonu.
24 Poniedziałek
Pracownicy wodociągów zapowiedzieli strajk, więc ojciec kazał się nam wszystkim 
wykąpać 
dziś wieczorem. Nie wyłączając psa. Potem zaczął szukać pojemników i gromadzić 
zapasy wody. W 
trakcie tych czynności wesoło pogwizdywał i miał bardzo zadowoloną minę. Ojciec 
uwielbia kryzysy.
25 . Wtorek
Cudownie! Wspaniale! Rozkosznie! Doskonale! Prysznice w szkole zakazane! 
Skończyły się 
tortury eksponowania dwa razy w tygodniu moich niedorozwiniętych mięśni. Mam 
tylko nadzieję, że 
pracownicy wodociągów będą strajkowali, dopóki nie skończę mojej edukacji. Tak 
naprawdę to 
powinni się domagać pięciuset funtów tygodniowo.
26. Środa
Courtney Elliot zaproponował dawanie mi prywatnych korepetycji przed egzaminami. 
Podobno 
jest doktorem filozofii i porzucił akademicką karierę po kłótni w stołówce na 
temat przydziału nowych 
katedr. Miał podobno obiecaną katedrę, ale jej nie dostał. Wydaje mi się to dość 
błahym powodem 
porzucenia dobrej pracy. W końcu to zupełnie wszystko jedno, gdzie się siedzi. 
No, ale ja jestem 
egzystencjalistą i dla mnie nic naprawdę nie ma znaczenia.
Nie robi mi różnicy, na jakim stołku siedzę. 
Czytam " W drodze" Jacka Kerouaka.
27 Czwartek
Wieczorem w telewizji Ken Livingstone mówił o swoim zwycięstwie, bo Sąd 
Najwyższy obniżył ceny 
biletów autobusowych w Londynie. To skłoniło mnie, żeby poprosić rodziców o 
pieniądze na autobus 
do szkoły. Rano jestem zupełnie wykończony po przejściu mili. Ojciec odparł, że 
on chodził do szkoły 
cztery mile w każdą stronę w porywach wiatru, w deszczu, śniegu, gradzie, 
upalnym słońcu czy mgle.
Powiedziałem z sarkazmem (choć nie pozbawionym poczucia humoru): "Dziwny klimat 
panował 
w Midlandach w latach pięćdziesiątych". Ojciec na to: "Wtedy mieliśmy klimat, to 
był klimat. Ty byś 
nawet nie wiedział, o co chodzi, gdyby zadymka zasłoniła ci oczy".
28. Piątek
Przypomniałem ojcu, że w poniedziałek wchodzą w życie nowe przepisy o pasach 
bezpieczeństwa.. "Nikt nie zmusi George'a Mole'a do noszenia dziecinnych 
szeleczek" - powiedział.
Mama na to: "Zrobi to bez trudu policjant, więc się lepiej zapnij".
29. Sobota 
Zadzwonił Bert Baxter z zapytaniem, dlaczego nie przychodzę. Wyjaśniłem, że 
byłem zbyt 
zajęty.
"Zbyt zajęty, żeby odwiedzić starego, samotnego wdowca  ".
Obiecałem, że przyjdę jutro po kolacji.
"Kolacja? Co to takiego?"
Powiedziałem: "Przecież pamiętasz; to mięso, sos, czy jarzyny i tak dalej".
Bert oświadczył, że nie jadł przyzwoitego posiłku już od tak dawna, że ucierpiał 
na tym nawet 
jego zasób słów.
Zaprosiłem go na jutro na kolację i obiecałem, że ojciec go przywiezie. Ale 
kiedy powiedziałem 
o tym rodzicom, wściekli się i oświadczyli, że na jutro umówili się na oglądanie 
domów i zamierzali 
przynieść jakieś dania z chińskiej restauracji.
Oglądanie domów! Dlaczego nie porozumieli się ze mną? Przecież w tym roku mam 
egzaminy i 
nie mogę przeżywać żadnych gwałtownych zmian, wstrząsów czy neuroz. To jest 
teraz najważniejsze!
30. Niedziela
Spędziłem niedzielne popołudnie na głośnym czytaniu Bertowi "News of the World". 
Zdumiała 
mnie liczba duchownych porzucających swoje owieczki w pogoni za atrakcyjnymi 
rozwódkami.
Przeczytałem mu także kilka fragmentów z kolorowego dodatku do "Sunday Timesa", 
ale Bert 
przerwał mi okrzykiem: "Myślisz, że interesują mnie jakieś przeklęte włoskie 
meble czy «Dzień z życia» 
jakiegoś zakichanego pianisty?"
Odpowiedziałem: "Uważam, że powinieneś śledzić rozwój nowoczesnych wzorców 
kulturowych".
Bert oświadczył na to, że ilekroć słyszy słowo "kultura ", sięga po swój 
korkociąg.
Ochotnik z Opieki nad Starcami zjawił się o 19.00, żeby zabrać Berta do pubu. 
Jest to szczupły 
mężczyzna o imieniu Wesley, wyglądający na nerwowego. Kiedy wszedł do pokoju, 
Szabla warknął i 
obnażył swoje straszliwe kły. Bert ostrzegł: "Wesley, nie rób żadnych 
gwałtownych ruchów. Zęby Szabli 
groźniejsze są niż jego szczekanie".
Nie mogłem się oprzeć pokusie popisania się, poszturchiwałem więc Szablę i 
klepałem go po 
brzuchu. Wykonałem nawet swój specjalny bankietowy numer i włożyłem głowę w pysk 
Szabli. Ale nie 
trzymałem jej tam długo: oddech Szabli cuchnął tanim psim żarciem. Po wyjściu 
Wesleya i Berta trochę 
posprzątałem. Pod poduszką Berta znalazłem ślubne zdjęcie jego i Queenie. 
Zabawne, że starzy, 
cuchnący, nieatrakcyjni ludzie też mogą być sentymentalni.
31. Poniedziałek
Bawiliśmy się z Nigelem doskonale w drodze do szkoły. Machaliśmy do kierowców, 
którzy 
zapomnieli zapiąć pasy. Mało który nam podziękował.
Luty
1. Wtorek
Dziś pojawiły się pierwsze rysy na nowej zgodzie małżeńskiej: spór na temat 
pieniędzy.
Państwo utrzymuje nas w stanie, w jakim chce nas utrzymywać, czyli w nędzy. A 
moi rodzice po prostu 
nie potrafią być biedni. Mnie to nie robi różnicy, jestem do tego stanu 
przyzwyczajony. Nigdy nie 
miałem na tydzień więcej jak trzy funty, które mogłem naprawdę uważać za własne.
2. Środa
W połowie "Coronation Street"* (przypis: "Coronation Street" - popularny serial 
angielski.) pojawił 
się na naszym progu Lucas z żądaniem zobaczenia Rosie. Ojciec oświadczył, że 
Rosie jest zajęta i nie 
można jej przeszkadzać, jednak Lucas zaczął wykrzykiwać tym swoim tubalnym 
głosem, więc ojciec go 
wpuścił, żeby powstrzymać gadanie sąsiadów.
Mama zbladła śmiertelnie pod warstwą Maxa Factora. Lucas powiedział: "Paulino, 
żądam 
dostępu do mojego dziecka".
Ojcu trochę zadrżały kolana i usiadł na oparciu fotela, żeby dojść do siebie. 
Poprosił słabym 
głosem: "Paulino, powiedz, że Rosie jest moja".
Mama na to: "Oczywiście, George, że jest twoja". Lucas wyciągnął kalendarz na 
rok 1982 w 
czarnej oprawie i oświadczył: "Rozpoczęliśmy z Pauliną naszą aferę miłosną l6 
1utego 1982. Do 
skonsumowania tego związku doszło jednak dopiero w niedzielę, 16 marca 1982, 
kiedy Paulina 
przyjechała na wiec protestacyjny do Sheffield".
Mama wykrzyknęła: "Ale miałam wtedy nową spiralę, nie mogłam zajść w ciążę!"
Ojciec powiedział: "Cudzołożnica".
"Nie jestem cudzołożnicą" - zaszlochała mama. Ojciec: "Jeżeli spirala jest taka 
pewna, dlaczego 
przestałaś jej używać?"
"Ależ miałam ją wtedy" - powiedziała zaniepokojona mama.
Lucas próbował otoczyć mamę ramieniem, ale potraktowała go ciosem karate w kark.
Wszyscy zapomnieli o mojej obecności, dopóki nie wybiegłem z pokoju z okrzykiem: 
"Mam dosyć tej 
wiecznej niepewności!".
W drodze do swojego pokoju minąłem łóżeczko Rosie. Bawiła się beztrosko 
paluszkami u nóg, 
nieświadoma, że na dole rozstrzygały się problemy jej pochodzenia.
 3. Czwartek
Zdaje się, że w marcu 1982 roku oboje rodzice utrzymywali potajemne związki, 
które 
zaowocowały urodzeniem się dwójki dzieci. Tymczasem mój dziennik z tego okresu 
odnotowuje jedynie 
dziecinne, czternastoletnie myśli i problemy.
Zastanawiam się, czy żona Kuby Rozpruwacza notowała naiwnie:
22.30 Kuba jeszcze nie wrócił. Może zatrzymali go w biurze. 
O.1O. Kuba przyszedł do domu cały pokrwawiony, potrącił go wóz rzeźniczy 
wywożący 
wnętrzności.
W obecnym okresie kryzysu wspiera mnie Pandora. jest prawdziwym słupem soli.
4. Piątek
Musiałem spędzić dzień w gabinecie pielęgniarki, ponieważ poczułem się źle na 
pierwszej lekcji 
(w.f.). Zapytała, czy coś niedobrego dzieje się w domu. Rozpłakałem się i 
wyznałem, że wszystko.
"Adrianie, życie dorosłych jest bardzo skomplikowane. Nie sprowadza się do 
późnego 
chodzenia spać i własnych kluczy do drzwi wejściowych " - powiedziała.
Wyjaśniłem, że moim zdaniem rodzice powinni być moralni, niezawodni i kierować 
się zasadami.
"To bardzo wysokie wymagania" - powiedziała. Musiała mi obiecać, że zachowa moje 
łzy w 
tajemnicy. Obiecała to i pozwoliła mi zostać tak długo, aż moje oczy wróciły do 
normy.
5.Sobota
Lucas nie przestaje nas prześladować.
Dziś przyszedł list od adwokata. Lucas wezwie nas do sądu, jeżeli nie będzie 
miał dostępu do 
Rosie. Courtney Elliot poradził, żebyśmy wzięli jeszcze lepszego adwokata, który 
napisze list z 
pogróżkami: jeżeli Lucas nie zaprzestanie swojej kampanii, to powstrzymamy go 
nakazem sądowym.
Nie bardzo wiem, co to znaczy, ale brzmi wystarczająco groźnie.
6 Niedziela
Przerwałem wielomiesięczne milczenie i poszedłem się pogodzić z babcią. 
Początkowo 
zachowywała się ozięble, ale kiedy zaproponowała, że zrobi mi krem toffi, 
wiedziałem, że już mi 
przebaczyła.
Kupiła papugę, która się nazywa Russell (na cześć Russella Harty'ego, który jest 
największym 
ulubieńcem babci, zaraz po mnie). Babcia powiedziała: " Ten ptaszek dostarczył 
mi więcej przyjemności 
niż cała rodzina razem wzięta, a co więcej, słucha i nie pyskuje .
Nic nie powiedziałem babci o sprawie Lucasa. Kolejny szok mógłby ją zabić. 
Oświadczyła, że 
po skandalu Tyczka- Trevor Roper wypadły jej wszystkie włosy i już nie odrosły.
To tłumaczy, dlaczego nie zdejmuje w domu kapelusza.
7. Poniedziałek
Michael Heseltine stchórzył przed publiczną debatą z przedstawicielami Ruchu na 
rzecz 
Rozbrojenia Nuklearnego. Chodziło o rakiety dalekiego zasięgu, więc pewnie 
obawiał się 
zdemaskowania.
Podobnie dzieje się u nas w domu: ojciec odmawia spotkania z mamą Pandory, która 
pracuje w 
poradni małżeńskiej.
Rosie wyrzynają się zęby. Brudzi sześć śliniaków dziennie. Ślina permanentnie 
zwisa jej z ust. 
Wygląda jak wściekły pies.
8. Wtorek
Nie ma co pytać, jak wytrzymuję długi dzień w szkole. Po prostu szkoda zachodu. 
Poruszam się 
jak uśmiechnięty robot. Ale moja dusza płacze, płacze, płacze. Gdybyż tak 
nauczyciele wiedzieli, że 
każde ich nieprzychylne słowo przyprawia mnie o łzy. 
Jak dotąd, z powodzeniem wymawiam się zapaleniem spojówek, ale chwilami sytuacja 
staje się 
niebezpiecznie Jasna.
Dziś mija okres próby.
1 nad ranem. Obydwie strony zgodziły się na przedłużenie okresu próbnego.
 9.Środa
IRA porwała konia wyścigowego Shergara. Pandora wydaje się bardziej przejęta 
problemami 
konia niż moimi. Zapytałem: "Pandoro, czy przypadkiem nie cierpisz na zakłócenia 
perspektywy?"
Odpowiedziała: "Nie, Shergar jest bardzo rasowy i szalenie delikatny. Musi 
strasznie cierpieć".
Nie wiem, do kogo się zwrócić o pomoc. Może ucieknę do Londynu.
10. Czwartek
Zmieniłem zdanie co do Londynu.
Według "Guardiana" zatrucie powietrza ołowiem powoduje, że mieszkający tam 
cockneye 
popadają w obłęd.
11. Piątek
Nasz adwokat nazywa się Cyryl Hill. Napisał stanowczy list do Lucasa, żeby się 
odczepił od 
naszej rodziny.
List kosztował nas dwadzieścia funtów.
 12.Sobota.
Atmosfera w domu gęsta jak syrop, więc poszedłem do Berta. Ledwie się mogłem 
przecisnąć 
przez tłum ochotniczych opiekunów społecznych, którzy pchali się w oczekiwaniu 
na polecenia Berta. 
Jednak żaden z nich nie chciał się zająć Szablą, więc wyczyściłem jego budę, 
wyszczotkowałem go i 
zabrałem na codzienną przechadzkę po terenach rekreacyjnych.
Był tam Barry Kent ze swoim gangiem. Zawiązywali na supły sznury od huśtawek, 
ale dzięki 
obecności Szabli czułem się na tyle bezpiecznie, że skorzystałem ze zjeżdżalni.
W drodze do domu minąłem wiele owczarków alzackich wraz z właścicielami. Może to 
zwykły 
zbieg okoliczności, ale każdy właściciel był w zasadzie karłem. Psy sięgały im 
do pasa. Nie wiem, co to 
znaczy. Ale musi coś znaczyć.
 13. Niedziela 
Jutro dzień św. Walentego. Chyba nie pójdę do szkoły. Nie mogę znieść myśli o 
tym, że będę 
jedynym uczniem, który nie wkroczy do klasy z garścią wulgarnie kolorowych 
pocztówek i uśmiechem 
wyrażającym samozadowolenie. Wiem, że dostanę kartkę od Pandory, ale to się nie 
liczy. 
Chodzę z nią od przeszło roku.
14 Poniedziałek
Dzień św. Walentego
Dostałem cztery kartki: jedną od Pandory, jedną od babci, jedną od mamy i jedną 
od Rosie.
Też mi dopiero!
Posłałem Pandorze kartkę z kupidynem i czekoladki "After Eight". Lucas przysłał 
kartkę Rosie. 
Moi rodzice w tym roku nie zawracali sobie głowy kartkami, odkładają pieniądze 
na list adwokata.
15. Wtorek
Ostatki
Pandora się do mnie nie odzywa, ponieważ napisałem bezmyślnie na jej kartce "z 
najlepszymi 
życzeniami". Powiedziała: "Adrianie, to wyraźny objaw rozkładu naszego związku".
Obawiam się, że ma rację. Trochę mi przechodzą uczucia do niej. Jest o wiele za 
mądra. Mama 
zbyt była zajęta Rosie, żeby zrobić naleśniki, więc ja spróbowałem. Zupełnie nie 
rozumiem, dlaczego 
ojciec tak się wściekł; sufit w kuchni i tak wymagał malowania.
16 Środa
Popielec
Dziś specjalny dzień moich rodziców.
Osiągnęli już liczbę trzydziestu papierosów dziennie każde. Gdyby dowiedziała 
się o tym opieka 
społeczna, byliby skończeni. I całkiem słusznie.
17 Czwartek
Dzisiaj napisałem wiersz na ścianie szkolnej toalety. Wydało mi się, że to dobry 
sposób, żeby 
wbić trochę politycznego uświadomienia w zakute łby moich kolegów.
PRZYSZŁOŚĆ
Cóż za przyszłość przed młodymi?
Jakież pieśni są przed nimi?
Wszystkie szczyty już zdobyte,
Rymy wszystkie już zużyte.
Po maturze prac ni skąd.
Dla nas podział, dla nich rząd.
Sztucznych zajęć oferują nam królestwo,
A my chcemy tylko marzeń i nadziei księstwo.
A. MOLE
18. Piątek
Dzisiaj wezwano mnie do dyrektora w sprawie klozetowego wiersza. Zapytałem 
dyrektora, 
skąd wiedział, że ja jestem autorem. Wyjaśnił: "Podpisałeś się, głupcze". 
Zostałem zawieszony na 
tydzień.
19. Sobota
Dzisiaj przyszedł po mnie Barry Kent ze swoją bandą. Zaproponował: "Idziemy do 
miasta. Jak 
chcesz, możesz z nami pójść".
Miałem trochę nihilistyczny nastrój, więc poszedłem.
2O. Niedziela
Włóczyłem się z Barry Kentem i z chłopakami po opustoszałym centrum handlowym. 
Odczuwam dziwne pokrewieństwo z kręgami przestępczymi. Zaczynam rozumieć, 
dlaczego lord 
Longford (inny znany intelektualista) spędza czas na odwiedzaniu więzień. 
Barry łaskawie przyzwolił, żebym nazywał go Baz .
21. Poniedziałek
Obchody urodzin Waszyngtona
Baz zabrał nas dzisiaj do siebie i przedstawił rodzime.
Pani Kent zapytała: "Czy to nie ty byłeś zamieszany w te skandale?"
Powiedziałem: " Tak, to ja, ale co z tego?"
Wtrącił się pan Kent: "Zachowuj się przyzwoicie. Rozmawiasz z moją żoną". 
Natychmiast 
przeprosiłem i przypomniałem sobie o dobrych manierach. W rzeczy samej wstałem i 
ofiarowałem pani 
Kent jedyne nie złamane krzesło.
Dzieci Kentów kłębiły się w dużym pokoju, oglądając program telewizyjny o 
eksplozji 
populacji. Na radioodbiorniku stało posępne, pokolorowane zdjęcie Clive'a Kenta 
w mundurze. 
Zapytałem, co u niego.
Pani Kent wyjaśniła: "Jest w szpitalu wojskowym. Po Falklandach ma zupełnie 
zrujnowane 
nerwy".
 Zjadłem przyjemną kolację z rodziną Kentów: kanapki z frytkami i z sosem 
pomidorowym. 
Kiedy już przyzwyczaiłem się do dziwnego zapachu w ich domu, to po raz pierwszy 
od wielu tygodni 
poczułem się naprawdę odprężony.
22. Wtorek
Liścik od Pandory:
Adrianie,
skoro wolisz towarzystwo chuliganów i społecznego marginesu, to wydaje mi się, 
że pora nam 
zerwać. Wybrałeś inną drogę od tej, którą ja zamierzam wędrować po tym świecie.
Dziękuję Ci za wszystkie przyjemne chwile
 Pandora Braithwaite
 23. Środa
Dzisiaj podjąłem trochę pieniędzy z mojego konta w Towarzystwie Budowlanym i 
kupiłem sobie 
pierwszą w życiu parę butów Doc Marten. Są ciemnobrązowe i mają dziesięć rzędów 
dziurek do 
sznurowania.
Dodają mi jeden cal wzrostu.
24. Czwartek
Początek wieczoru spędziłem stojąc przed sklepem monopolowym z całą bandą. 
Robiłem 
zabawne uwagi na temat przechodzących dziewcząt i cała banda się śmiała. Zaczęli 
mnie nazywać 
"Mózgowiec". 
Baz dał do zrozumienia, że mam kwalifikacje na przywódcę.
25. Piątek .
Pani Kent zdecydowała się na nowe meble, więc poszliśmy na wysypisko, żeby 
zobaczyć, co 
się da znaleźć. Wróciliśmy z dwoma prawie całymi krzesłami do kuchni, wiklinowym 
koszykiem na 
bieliznę i dywanikiem przed kominek. Jutro jedziemy wózkiem Rosie po pralkę z 
wyżymaczką.
Pani Kent była bardzo zadowolona z naszych zdobyczy. Powiedziała: " To po prostu 
skandal, 
co ludzie wyrzucają ". Pan Kent przed dwoma miesiącami stracił pracę, kiedy 
zamknęli mleczarnię. 
Trochę był zawstydzony, kiedy przynieśliśmy nowe meble. Słyszałem, jak mówił do 
żony: "Na dobre i 
na złe, prawda, Ido?"
26. Sobota
Udało mi się pożyczyć wózek, ale niestety razem z Rosie. W drodze powrotnej z 
wysypiska 
trzeba ją było wyjąć z wózka i nieść na rękach.
Zachowywała się jednak nadzwyczajnie i ani razu nie zapłakała. Pani Kent była 
szalenie 
uszczęśliwiona nową pralką. Po umyciu pralka wyglądała zupełnie dobrze. Pan Kent 
wyjął zepsuty silnik 
i zaczął go czyścić na dywanie, a pani Kent nawet nie mruknęła. Moja mama 
dostałaby szału. Nie 
pozwala ojcu napełnić w pokoju zapalniczki.
21 Niedziela
Dobre wiadomości. Pralka działa. Dzisiaj na sznurach pani Kent wisiały tony 
szarawych 
pieluszek. powiedziałem jej o proszku "Ariel", więc oznajmiła: "Kupię jutro, jak 
dostanę zasiłek 
rodzinny".
28. Poniedziałek
Rosie ma pierwszy ząb. Mój palec wskazujący ciągle jeszcze krwawi.
Marzec
1. Wtorek
Spędziłem wieczór przed chińską frytkarnią, rzucając bomby z krewetek razem z 
całą bandą. 
Od wieków już nie przeczytałem żadnej książki. Zamiast czytać o życiu po prostu 
je przeżywam.
2. Środa
Dzień św. Dawida
Prześladuje nas policja!
Dziś wieczorem, kiedy włóczyliśmy się po centrum handlowym, przejechał bardzo 
wolno wóz policyjny i 
kierowca bacznie nam się przyglądał.
Oto przykład państwa policyjnego!
3 Czwartek
 	Dzielnicowy, szeregowiec Gordon, przyszedł do moich rodziców, żeby ich 
ostrzec, że zadaję się 
ze znanym gangiem. Ma przyjść jutro, żeby wygłosić do mnie mowę o 
odpowiedzialności obywatela.
 4. Piątek
Szeregowiec Gordon to taki typ faceta, którego nie można nie lubić. Jest chudy i 
jowialny, 
każdego nazywa "chłopem". Mówił różne rzeczy, jak: "~Adrianie, nie ulega 
wątpliwości, że jesteś 
mądrym chłopcem", czy: "Pochodzisz z porządnej rodziny" (Cha! cha!), czy: "Kent 
i jego banda są 
straceni, nie przysłużą ci się w żaden sposób".
Zapytał, dlaczego nagle zszedłem z dobrej drogi. Wyjaśniłem, że jestem 
egzystencjalnym 
nihilistą. Gordon powiedział: "Zwykle chłopaki twierdzą, że z nudów popadli w 
tarapaty".
Uśmiechnąłem się cynicznie i powiedziałem: " Tak, egzystencjalny nihilizm jest 
po prostu o 
stopień wyżej". Widziałem, że moje słownictwo zrobiło na nim wrażenie.
Później przyszli rodzice i zaczęli nawijać slogany w stylu: "On jest takim 
dobrym chłopcem w 
domu" (ojciec), czy: "Barry Kent sprowadził go na manowce" (mama).
Po wyjściu policjanta wyczyściłem buty i poszedłem z psem do łóżka.
5.Sobota
Zadzwoniła babcia z oświadczeniem, że w Zimozielonych wszyscy już wiedzą, w jak 
"złym 
towarzystwie się obracam". Zmusiła mnie, żebym przyszedł do niej na herbatę. Nie 
miałem na to 
najmniejszej ochoty, ale w głosie babci jest coś takiego, że nie można się 
uchylić od wykonania 
polecenia, więc poszedłem.
Przypiekając placki na elektrycznym kominku babcia wyznała, że w 1953 roku 
ojciec miał 
kłopoty z policją. Złapano go na podprowadzaniu jabłek, powiedziała: "Biedny 
dziadek i ja o mało nie 
umarliśmy ze wstydu".
Zapytałem, czy ojciec kontynuował swoją kryminalną karierę.
Babcia odpowiedziała: " Tak, było coraz gorzej, zaczął się specjalizować w 
gruszkach i śliwkach ". 
Ciekaw byłem, w jaki sposób wyperswadowano ojcu zejście z drogi przestępstwa. 
Babcia wyjaśniła: 
"Dziadek sprawił mu niezłe lanie pasem z solidną klamrą". Biedny ojciec! Teraz 
rozumiem, dlaczego 
pełen jest wewnętrznej furii .
6 . Niedziela
Należenie do gangu nie jest tak ekscytujące, jak sobie wyobrażałem. Spędzamy 
czas jedynie na 
kręceniu się po centrum handlowym i bardzo przewiewnych terenach rekreacyjnych. 
Czasami marzę o 
tym, żeby się znaleźć w moim pokoju z książką w ręku i psem u boku.
7. Poniedziałek
Wróciłem właśnie do domu po bardzo zimnym i nudnym wieczorze, wypełnionym 
wznoszeniem 
okrzyków na spokojnych ulicach. Barry Kent wywrÓcił dla draki pojemnik ze 
śmieciami, ale tak 
naprawdę nie było to szczególnie śmieszne i z pewnym wysiłkiem zmuszałem się do 
wybuchania 
śmiechem razem z innymi członkami gangu. Barry Kent powiedział: "Gdyby nie ja, 
wuj Pedro straciłby 
pracę". Wuj Pedro jest zamiataczem ulic.
Kiedy Barry poszedł do domu, pozbierałem potłuczone szkło. Nie chciałbym, żeby 
jakiś 
dzieciak się na nim przewrócił.
8 Wtorek
Postanowiłem nie przystępować do egzaminów.
I tak nie mam szansy zdać, więc po co tak sobie szarpać nerwy.
Nerwy będą mi potrzebne, kiedy zacznę pisać, żeby zarobić na utrzymanie.
 9.Środa
Dziś wieczorem wydarzył się bardzo nieprzyjemny incydent.
Barry Kent okropnie przezywał dwójkę małych Singhów. Powiedziałem: ",Baz, daj im 
spokój, 
oni są w porządku".
Barry wykrzywił się i oznajmił: "Nie cierpię wszystkich, którzy nie są 
Anglikami".
Przypomniałem mu o wuju Pedro, więc dodał: "Prócz Hiszpańców"
Nie potrafię dłużej prowadzić tego podwójnego życia.
10. Czwartek
Pierws.za strona mojej nowej powieści:
 KOMISARIAT, 
napisał Adrian Mole, lat 15 i 11 miesięcy.
Jake Butcher przysłonił oczy powiekami przed okrutnym wichrem, który szalał nad 
betonowymi 
płytami chodnika opustoszałego centrum handlowego. Niedopałek wraz z 
przekleństwem wypadł mu z 
ust. "Psiakrew" - splunął.
To był jego ostatni papieros. Zgniótł nędzny niedopałek podeszwą wiernego buta 
Doc Marten. 
Zanurzył obie dłonie zwinięte w pięści w przytulne jak łono kieszenie kurtki, a 
wolną ręką poprawił 
zapięcie sportowej torby Adidas.
W tym momencie okna sklepu Tesco oświetlił nagły promień światła. "Chryste - 
powiedział do 
siebie Jake - te okna mają dokładnie kolor słoneczników na obrazie Van Gogha". I 
tak, na 
rozważaniach o sprawach sztuki i kultury, upływał Jake'owi czas. Po chwili 
odezwał się nagły grzmot 
burzy. "Chryste - powiedział Jake- ten grzmot przypomina armaty z Symfonii 
1812!".
Z goryczą naciągnął na głowę kaptur kurtki, gdy pierwsze krople deszczu jak 
gigantyczne łzy 
upadły na betonową pustynię. "Co ja tu robię? - zadawał sobie pytanie Jake. - 
Dlaczego tu 
przyszedłem? - niepokoił się. - Dokąd zmierzam?" - rozpaczał. I w tym momencie 
niespodziewanie 
pojawiła się tęcza.
"Chryste - powiedział Jake - ta tęcza wygląda jak. . . "
Musiałem w tym miejscu przerwać. Nie mam pojęcia, skąd się wziął Jake ani dokąd 
zmierza.
11. Piątek
Pandora Braithwaite chodzi z Brainem Boxem Hendersonem. Mam nadzieję, że będą 
oboje 
bardzo szczęśliwi. Nigel twierdzi, że spędzają czas rozmawiając o wyższej 
matematyce.
Dziś wieczorem trochę powrzeszczałem przed wejściem do Klubu Młodzieżowego.
Rysiek Cytryna udawał, że nas nie słyszy, zauważyłem jednak, że pulsowała mu 
żyła na skroni. Dlaczego 
moi rodzice nie dostrzegają, że staję się chuliganem?
12. Sobota
Wieczorem spotkałem przed chińską frytkarnią Danny'ego Thompsona, białego 
rastafarianina. 
Zapytał. czy napisałem już jakąś piosenkę dla grupy. Obiecałem, że pójdę prosto 
do domu i coś 
napiszę. Byłem bardzo zadowolony z tej wymówki, która pozwoliła mi wcześniej 
rozstać się z bandą. 
Miałem kompletnie dosyć Barry Kenta wrzucającego mi w spodnie kulki z krewetek.
 13. Niedziela
Dzień Matki
Szczur Lucas przysłał mamie kartkę podpisaną: Rosie .
Babcia wysłała Tyczce kartkę podpisaną: "Brett". 
Mama wysłała babci Mole kartkę podpisaną: George .
Ojciec wysłał babci Sugden kartkę podpisaną: "Paulina".
Ja w tym roku nie wysłałem kartki kobiecie która mnie urodziła. Stosunki 
międzyludzkie w 
naszej rodzinie zupełnie zanikły. To są skutki życia w cieniu bomby.
13 . Poniedziałek
Dzień Wspólnoty Brytyjskiej
Wczoraj o siódmej rano aresztowano Barry Kenta za niszczenie hiacyntów na 
skwerku przed 
ratuszem. Powołuje się na okoliczności łagodzące, że miał to być prezent dla 
jego matki.
15. Wtorek
Dlaczego warto żyć
 Może kiedyś będzie lepiej
Dlaczego nie warto
I tak się umiera
Życie to wieczny niepokój
Za dużo okrucieństwa na świecie
W czerwcu egzaminy 
Rodzice mnie nienawidzą 
Straciłem Pandorę
Nikt nie odchodzi żywy z gangu Barry Kenta.
16 Środa
Elżbieta Sally Broadway nieustannie zrywała mi z szyi szkolny szalik i uciekała 
z nim, zmuszając 
mnie, żebym ją gonił. To pewna oznaka, że żywi wobec mnie romantyczne 
zainteresowania. Po raz 
pierwszy od wielu miesięcy czuję, jak burzą się moje hormony.
17 Czwartek
W czasie przerwy obiadowej Elżbieta porwała moją dyrektorską aktówkę i umknęła 
na boisko 
sportowe. Dogoniłem ją w krzakach, gdzie odbyliśmy bardzo miłą szamotaninę, w 
wyniku której 
zdjąłem jej okulary i wyciągnąłem z włosów szpilki.
Wygląda zupełnie inaczej bez okularów i z włosami rozpuszczonymi na plecy.
Powiedziałem: "Elżbieto, przecież ty jesteś piękna!" Bóg jeden wie, do czego by 
doszło, gdyby nie 
zadzwonił dzwonek na następną lekcję.
2 nad ranem. Nie mogę spać z powodu dźwięków irlandzkich kobz dobiegających z 
domu 
O'Learych.
4 nad ranem. Właśnie obudził mnie odgłos tłuczonego szkła.
6 rano. Sprzed domu O'Learych odjechał wóz policyjny, uwożąc we wnętrzu Seana 
O'Leary. 
Sean wyglądał bardzo radośnie, śpiewał nawet "~Dwadzieścia odcieni zieleni".
18. Piątek
Nareszcie! Rodzice zauważyli, że wymykam się spod kontroli, i zabronili mi po 
szkole 
wychodzić z domu. Spędziłem wieczór na czytaniu "Black Beauty" po raz piąty.
19. Sobota
Napisałem list do Barry Kenta zgłaszając rezygnację z uczestnictwa w gangu.
Drogi Baz,
wapniaki kazały mi przez tydzień siedzieć w domu. Będę więc musiał przestać 
włóczyć się z 
Tobą i z chłopakami. A co gorsze, Baz, zmuszają mnie, żebym w czerwcu przystąpił 
do tych przeklętych 
egzaminów, więc lepiej, żebym zrzekł się swojego miejsca w bandzie i zostawił je 
komuś, kto tego 
bardziej potrzebuje. Mam nadzieję, że Twoja sprawa w sądzie skończy się 
pomyślnie. Nie masz do 
mnie żalu, co?
Z braterskim pozdrowieniem
					Mózgowiec
20. Niedziela 	
Początek brytyjskiego czasu letniego
20.00. Cały dzień rzęsisty deszcz.
22.30. Jak może padać "rzęsiście"? Jakże dziwnym tyranem jest język angielski.
21. Poniedziałek
Od piątku wieczorem rodzice prawie się do mnie nie odzywali. Zbyt są zajęci 
obserwowaniem, 
jak się rozwijają talenty manualne Rosie.
Ilekroć dzieciak schwyci plastykową cegłę lub wepchnie sobie suchar w buzię, 
otrzymuje 
gorący aplauz.
22. Wtorek
Zdecydowałem się porzucić dom.
Nikt się tym nie przejmie. Rodzice pewno nawet nie zauważą, że mnie nie ma. 
Poinformowałem 
Towarzystwo Budowlane, że za tydzień zamierzam podjąć pięćdziesiąt funtów. Nie 
ma potrzeby, żeby 
bez powodu tracić oprocentowanie.
 23. Środa
Przygotowuję się do odejścia. Napisałem już listy pożegnalne.
Pandoro,
może mnie nie być przez jakiś czas.
Adrian
Kochani Rodzice,
w chwili gdy to przeczytacie, będę już daleko. Wiem, że łamię prawo uciekając z 
domu przed 
ukończeniem szesnastego roku życia, ale szczerze mówiąc, los uciekiniera lepszy 
jest od mojej aktualnej 
nędznej egzystencji.
Wasz syn 
A. Mole
Drogi Bercie,
posłuchałem Twojej rady i udałem się na poznanie świata. Nie potrzebujesz mnie 
teraz, kiedy 
masz tych wszystkich dziwnych ochotników tłoczących się dokoła. Musisz tylko 
pamiętać, Bert, że 
Twoja popularność bierze się z ich przekonania, że jesteś niezwykłym facetem. 
Już wkrótce zorientują 
się, że jesteś nieopanowany i przeklinasz. 
Przyślę Ci kartkę z jakiegoś końca świata. 
Adios, Amigo.
PS. Ucałowania dla Szabli, nie zapomnij mu przekazać herbatników.
Kochana Babciu,
przykro mi, że muszę Cię zmartwić, ale wyjechałem na jakiś czas. Przestań, 
proszę, walczyć z 
rodzicami. "Oni nie wiedzą, co czynią". Rosie jest teraz urocza i na pewno 
chciałaby Cię zobaczyć.
Masę ucałowań 
Adrian
Szanowny Panie Scruton,
kiedy będzie Pan czytał te słowa, będę o wiele mil od Pańskiej zasmarkanej 
szkoły. Niech się 
więc Pan nie trudzi wysyłaniem łowcy wagarowiczów. Zamierzam wykształcić się w 
wielkiej szkole 
życia i nigdy nie wrócę.
A. Mole 
PS. Czy wie Pan, że przezywają Pana " Wytrzeszcz"? Z powodu 
Pańskich upiornych, maniakalnie wyłupiastych oczu? Wszyscy się z 
Pana wyśmiewają za plecami, a najbardziej pan Jones, nauczyciel w.f.
PPS. Sądzę, iż powinien zawstydzać Pana fakt, że Barry Kent po pięciu 
latach w Pańskiej szkole ciągle jeszcze nie umie czytać.
Najdroższa Elżbieto,
przykro mi, że muszę się oddalić, kiedy nasze uczucie zaczęło zawiązywać się w 
pąk. Chłopak 
musi jednak robić to, co do niego należy
Nie czekaj na mnie, Elżbieto. Może mnie nie być przez jakiś czas
Twój pełen żalu i najczulszych wspomnień 
Aidy Mole
Baz,
musiałem zgalać. Świnie będą mnie szukać. Czy możesz zmylić pogonie?
Mózgowiec
Nigel,
powodzenia w pedalstwie. Ja też różnię się od tłumu, rozumiem więc, co to znaczy 
nigdy nie 
maszerować w takt.
Ludzie przeciętni będą musieli się nauczyć, jak nas zaakceptować. Byle do 
przodu, jak się to 
mówi w tych stronach.
Trzymaj się, bracie! 
Twój stary kumpel Aidy
24. Czwartek
Pięć dni do wyjazdu. Zapuszczam brodę. Pożyczyłem walizkę dziadka. Na szczęście 
inicjały te 
same. Miał na imię Arnold.
Babcia myśli, że walizka potrzebna mi na wycieczkę kempingową z Klubem 
Młodzieżowym. 
Prawda ją zabije.
25. Piątek .
Zacząłem pakować walizkę. Muszę zachować umiar, jeśli chodzi o czyste skarpetki 
bieliznę.
Będę musiał obniżyć standard i zmieniać je co drugi dzień. Jeszcze ani śladu 
brody.
26. Sobota
Ojciec poinstruował Courtneya Elliota, żeby nie dostarczał żadnego listu z 
pieczątką Sheffield. 
Jednak Courtney przyniósł dziś rano do kuchni list z wyjaśnieniem: "Panie Mole, 
Królewska Poczta musi 
działać. Pod tym względem jesteśmy jak Pony Express"*(przypis: Pony Express - 
amerykańska 
poczta konna działająca bardzo szybko i sprawnie w okresie przed wprowadzeniem 
kolei.)
 Ojciec porwał list na drobne kawałeczki i wepchnął je nogą do kosza.
Wydostałem potem strzępy i próbowałem złożyć w całość.
... ole,
... wałem ... nta ... wa silna jeśli nie... Ros... ole... jest jego córką. 
Pragnie, żeby wymienione dziecko. . . 
Rosie Lucas.
Mój klient. . . badanie krwi. . . pod przysięgą, że. . . stosunek odbył... 
Paulina Mole... wiadomości 
oczekuję..
Z poważaniem 
Coveney, Tinker, Shulman, adwokaci
27 Niedziela
Wapniaki spędziły trzy godziny zmuszając Rosie, żeby siedziała o własnych 
siłach. Ona jednak 
osuwała się na poduszki zaśmiewając się nieustannie. Gdyby mogła mówić, wiem, co 
by powiedziała: 
"Przestańcie mieszać do mojego rozwoju, zrobię to, kiedy będę gotowa".
Powiedziałem, że mięśnie jej pleców nie są jeszcze wystarczająco mocne, ale 
wapniaki nie 
chciały słuchać.
Mówili różne głupstwa w rodzaju: " Rosie jest niezwykle rozwinięta ", "kiedy 
miałeś pięć 
miesięcy, byłeś decydowanie zapóźniony".
We wtorek pożałują tych brutalnych słów.
28. Poniedziałek
Jakiś starszawy Amerykanin dostał dyrekcję Narodowej Rady Węgla. To naprawdę 
bezwstydne!
Anglia ma bez liku bezwzględnych, pozbawionych pracy dyrektorów, którzy byliby 
zaszczyceni 
możliwością pozamykania kopalń we własnym kraju. Pan Scargill zupełnie słusznie 
protestuje, w tym 
względzie całkowicie się z nim zgadzam.
Zapakowałem piżamę i szlafrok.
Jutro dzień ucieczki. Zrobiłem spis podstawowego wyposażenia, ubrania itd.
Wrotki
 "Słownik medyczny" Penguina
Przybory do golenia 
guma
3 swetry 
Dziecinne aspiryny
2 koszule 
Zestaw pierwszej pomocy 
3 pary spodni 
Śpiwór
5 par skarpetek 
Kuchenka kempingowa 
Kalosze 
Zapałki
Buty Doc Marten 
6 puszek fasoli
Tenisówki 
Łyżka
Pomarańczowe nieprzemakalne spodnie 
Nóż
Widelec 
4 pary kalesonów 
Butelka 
4 podkoszulki 
Serwetki
Dziennik 
Radio tranzystorowe 
Podręcznik przetrwania 
Pies
"Robinson Kruzoe"
"Jak przeżyć bez pieniędzy w Londynie i w Paryżu"
29. Wtorek
6 rano Wszystko, prócz psa, zapakowałem według listy.
6.05 Wszystko wypakowałem.
6.10 Zapakowałem ponownie.
6.15 Wypakowałem.
6.30 Przepakowałem, ale na próżno. Walizka dalej nie chce się zamknąć. 
Postanowiłem wyjąć wrotki.
6.33 I kalosze.
6.35 I kuchenkę kempingową.
6.37 Walizka się zamyka.
6.39 Usiłowałem podnieść walizkę. Nie ma mowy.
6.40 Wypakowałem puszki fasoli.
6.44 Wszystko przepakowałem.
6.45 Wściekam się.
6.48 Wypakowałem butelkę i serwetki.
6.55 Wyjąłem z walizki buty Doc Marten. Postanowiłem w nich iść. Straciłem 
piętnaście cennych minut 
na ich zasznurowane.
7.10 Obejrzałem dokładnie pryszcze w łazience.
7.13 Sprawdziłem, czy na listach pożegnalnych są znaczki.
7.14 Podniosłem walizkę. Nie najgorzej. Ale nie najlepiej.
7.15 Przepakowałem walizkę, biorę tylko połowę ubrań.
7.19 Podniosłem walizkę. Lepiej.
7.20 Przypomniałem sobie o śpiworze. Próbowałem go zmieścić do walizki.
7.21 Kolejny atak szału.
7.22 Przekopałem walizkę przez cały pokój. 
7.22 30 sek. Wapniaki wrzeszczą ze swojego pokoju. Chcą wiedzieć, co oznaczają 
te hałasy. 
7.24 Zrobiłem herbatę. Wapniaki zapytały, dlaczego mam otwieracz do konserw w 
kieszeni swetra. 
Skłamałem, że na pierwszej lekcji mamy gospodarstwo domowe.
7.31 Nakarmiłem psa, przygotowałem dziecku poranną breję.
7.36 Sprawdziłem książeczkę oszczędnościową Towarzystwa Budowlanego.
7.37 Wyszczotkowałem psa. Zapakowałem do walizki jego rzeczy osobiste: miskę, 
szczotkę, 
świadectwo szczepienia, tabletki przeciw robakom, smycz, kolczatkę, 5 puszek 
Chum, paczkę 
sucharów Winalot.
7.42 Spróbowałem podnieść walizkę. Nie da rady.
7.47 Postanowiłem nie zabierać psa. Powiedziałem mu o tym.
7.49 Pies płacze. Wapniaki wrzeszczą na niego, żeby był cicho.
7.50 Postanowiłem jednak zabrać psa.
8.00 Zapakowałem pewne minimum do torby Adidas.
8.10 Schowałem walizkę dziadka do szafy.
8.15 Pożegnałem się z Rosie.
8.20 Wziąłem psa na smycz.
 8.21 Czekam, aż wapniaki zajmą się czymś Innym.
8.25 Wyszedłem z psem z domu.
8.30 Wrzuciłem do skrzynki listy pożegnalne.
9.00 Podjąłem z książeczki Towarzystwa Budowlanego pięćdziesiąt funtów i 
skierowałem się na 
północ.
30. Środa.
15.00 Stacja benzynowa Watford Gap, autostrada M1
Pierwszy błąd, który popełniłem, to czekanie na okazję od południowej strony 
wjazdu na auto-
stradę.
A drugi to zabranie psa.
 19.31. Sheffield
Podwiozła mnie ciężarówka transportująca trzodę chlewną. Już taki mój pech!
Odbyłem długą rozmowę z kierowcą, co graniczy niemal z cudem, jako że nie 
słyszałem ani 
jednego jego słowa przez warkot motoru. Nie mogę się zbytnio pokazywać. 
Sheffield to królestwo tego 
szczura Lucasa.
Dlaczego moja broda jeszcze nie rośnie?
21.30. Leeds
Nastawiłem dziennik "Radia Cztery" o dziewiątej. Nie było żadnej wzmianki o moim 
tajemniczym zniknięciu. Piszę to nad brzegiem kanału. Podszedł do mnie przed 
chwilą jakiś mężczyzna i 
zapytał, czy nie sprzedałbym psa. Przez chwilę odczuwałem pokusę, ale jednak 
odmówiłem.
23.00. Zadzwoniłem do domu, ale nikt nie podniósł słuchawki natychmiast, jak to 
się dzieje w filmach o 
zbiegłych dzieciach.
Kolejny dowód ich obojętności.
31. Czwartek .
1 nad ranem. Mężczyzna, który interesował się psem, zaczepił mnie przed chwilą z 
pytaniem, 
czy nie sprzedałbym siebie. Odpowiedziałem "nie" i wyjaśniłem, że ojciec jest 
komendantem policji na 
całą Walię.
Mężczyzna zapytał: " To dlaczego ty śpisz pod gołym niebem w Leeds?"
Posłużyłem się kolejnym kłamstwem: "Ojciec mnie wysłał. To rodzaj próby 
zaradności. Jeśli 
sobie poradzę, zapisze mnie do Szkoły Policyjnej w Hendon". Dlaczego 
powiedziałem mu tak wymyślne 
kłamstwo? Dlaczego? Musiałem wysłuchać jego licznych uwag pod adresem policji. 
Obiecałem, że 
przekażę je ojcu, i zapisałem nawet nazwisko i adres faceta w moim dzienniku:
Stanley Gibbons
Pokój 2
Schronisko Komunalne Laurels
Paradise Cuttings
Leeds
Zaprosił mnie, żebym się przespał u niego na składanym łóżku, ale odmówiłem 
tłumacząc, że 
ojciec obserwuje mnie przez specjalny teleskop. Więc sobie poszedł.
Kwiecień
1. Piątek
Wielki Piątek. 
Prima aprilis
10.00. Leeds (W pralni)
Bogu niech będą dzięki za pralnie samoobsługowe, gdyby ich nie wymyślono, 
umarłbym już pewnie z 
przemoknięcia. Wszystko poza tym jest zamknięte. Wysuszenie śpiwora kosztowało 
funta. Byłem jed-
nak tak przemoczony i zziębnięty, że nie miało to dla . .
mnie znaczenia.
Czekam, żeby pies się obudził. Czuwał wczoraj w nocy, stojąc na straży naszych 
ciał przed 
zakusami Stanleya Gibbonsa. Jutro skończę szesnaście lat. I ciągle ani śladu 
brody. Wielki Piątek!
2 Sobota
Stacja kolejowa Manchester
Przyjechałem tu ciężarówką z rybami. Udawałem, że śpię, żeby uniknąć konwersacji 
z 
kierowcą.
10.31. Zastanawiam się, co rodzice kupili mi na  urodziny. Mam nadzieję, że nie 
martwią się 
zbytnio. Może powinienem zadzwonić i przekonać ich, że jestem zdrowy i 
szczęśliwy.
12.52. Kelnerka w bardzo złym humorze wyrzuciła nas z kawiarni na stacji. To 
wszystko przez 
tego głupiego psa. Pchał się za ladę i żebrał o kawałki bekonu.
A przecież rano kupiłem specjalnie dla niego bułkę z bekonem.
15.00. Nikt mi nie złożył życzeń urodzinowych. 15.05. Nie jestem zdrów 
(zaziębiłem się) i nie 
jestem szczęśliwy. Tak naprawdę to jestem głęboko nieszczęśliwy.
17.30. Kupiłem sobie kartkę urodzinową. Napisałem:
Naszemu najdroższemu pierworodnemu synowi w szesnastą rocznicę urodzin.
Z wielką miłością
od pełnych podziwu i kochających rodziców 
PS. Synu, wracaj do domu. Wraz z Tobą zabrakło tu życia i pogody.
18.15. Nic nie było o mnie w dzienniku o szóstej. 19.30. Nie wyobrażam sobie 
kolejnej nocy 
pod gołym niebem.
21.00. Na ławce w parku.
Zapytałem trzech kolejnych policjantów o godzinę, ale żaden nie wykrył we mnie 
zbiega. Najwyraźniej 
nie rozesłano mojego rysopisu.
21.30. Zadzwoniłem przed chwilą do komisariatu.
Zmieniłem głos. Powiedziałem: "Adrian Mole, szesnastoletni uciekinier, znajduje 
się w pobliżu 
Centrum Transfuzji Krwi. Rysopis: niski jak na swój wiek, szczupły, włosy koloru 
mysiego, cera 
niezdrowa. Ma na sobie zieloną marynarkę od szkolnego mundurka, pomarańczowe 
nieprzemakalne 
spodnie, niebieską koszulę. Czapka kominiarka. Brązowe buty Doc Marten. Jest z 
nim kundel o 
następującym wyglądzie: nieduży, kudłaty pysk, zez w lewym oku. Ma obrożę w 
szkocką kratę i takąż 
smycz".
Dyżurny sierżant powiedział: "Synku, prima aprilis był wczoraj".
23.00. Czekałem przy Centrum Transfuzji, ale nie pokazał się żaden policjant. 
Nigdy ich nie ma, 
kiedy są potrzebni.
23.30. Przeszedłem przed komisariatem dwadzieścia cztery razy, ale żaden z tych 
granatowo 
umundurowanych kretynów nie spojrzał na mnie po raz drugi.
23.45. Nie wpuszczono mnie właśnie do hinduskiej restauracji, ponieważ jestem 
bez krawata i 
mam nierasowego psa.
3. Niedziela
Wielkanoc
Dalej w Manchesterze (kruchta kościoła św. Ignacego) 1.00. Bezdomni tradycyjnie 
sypiają 
w kruchtach kościelnych, dlaczego więc pastorzy nie zadbają, by kruchty były 
troszkę bardziej 
przytulne? Nie zbankrutowaliby, gdyby postarali się o jakiś materac.
7.30. Wstałem o szóstej. Umyłem się w kałuży, w której kąpią się ptaki. 
Przeczytałem napisy na 
nagrobkach. Poszedłem następnie na poszukiwanie jakiegoś sklepu. Znalazłem 
jeden, kupiłem dwa 
czekoladowe jajka Cadbury'ego. Jedno zjadłem, drugie dałem psu. Biedak był tak 
wygłodniały, że zjadł 
również srebrne opakowanie. Mam nadzieję, że mu nie zaszkodzi, nie stać mnie na 
weterynarza. Zostało 
mi tylko piętnaście funtów.
 4. Poniedziałek
Kruchta kościelna św. Ignacego, Manchester
6.00. Od dwóch dni mogę zgodnie z prawem kupić papierosy, uprawiać seks, jeździć 
na 
motocyklu i mieszkać poza domem. A jednak dziwna rzecz, teraz, kiedy mam do tego 
prawo, nie mam 
najmniejszej ochoty na żadną z tych rzeczy.
Muszę przerwać. Spomiędzy nagrobków wyłania się kobieta o przyjemnej twarzy.
9.00. Leżę w łóżku żony pastora. Ona jest prawdziwą chrześcijanką. Nie 
przeszkadza jej, że 
jestem egzystencjalnym nihilistą. Mówi, że wyrosnę z tego. Pies jest na dole. 
Leży na piecyku Aga.
10.00. Pani Merryfield, żona pastora, zadzwoniła do rodziców z prośbą, żeby po 
mnie 
przyjechali. Zapytałem, jaka była ich reakcja. Zmarszczyła swoją
miłą twarz w skupieniu i po chwili powiedziała: "Najbliższe prawdy wydaje mi się 
określenie: ulga 
połączona ze złością ".
Jeszcze nie widziałem pastora. Odpoczywa po trudach wczorajszego dnia. Mam 
nadzieję, że nie będzie 
miał nic przeciwko temu, że w łóżku jego żony leży nieznajomy.
12.30. Pastor właśnie wyszedł. Dzięki Bogu! Co za nudziarz! Nic dziwnego, że 
biedna pani 
Merryfield sypia osobno. Pewno w obawie, że on zacznie przez sen mówić o 
religioznawstwie 
porównawczym. Mam za sobą tydzień życia pod gołym niebem. Ostatnia rzecz, na 
jaką mam ochotę, to 
wykład o monofizytach. 14.30. O wpół do jedenastej wielebny Merryfield przyniósł 
mi obiad i bredził o 
lamaizmie - religii tybetańskiej, podczas gdy mój obiad stygł, stygł, aż 
wreszcie zupełnie zakrzepł.
18.00. Zauważyłem, że rodzice nie pędzą na złamanie karku, żeby dotrzeć tu jak 
najprędzej. 
Chciałbym, żeby się pospieszyli. Dotychczas przeszedłem już mitraizm, orfizm i 
zielonoświątkowców.
Zdecydowanie popieram ludzi mających jakieś uboczne zainteresowania, ale to jest 
naprawdę 
absurdalne.
5. Wtorek
Mój pokój. Dom
Nie było transparentów na ulicy ani tłumów cisnących się, żeby zobaczyć, jak 
wysiadam z 
samochodu ojca. Tylko wymizerowana twarz mamy w oknie dużego pokoju, a za nią 
jeszcze bardziej 
wynędzniała twarz babci.
Ojciec nie ma zwyczaju rozmawiać, kiedy prowadzi na autostradzie, więc od chwili 
wyjazdu z 
domu pastora prawie nie zamieniliśmy słowa. (A wielebny Merryfield postarał się 
o to, żebyśmy nie 
rozmawiali na plebanii, bo wykładał o kalwinizmie i sekcie shakers. Pani 
Merryfield usiłowała mu 
przerwać słowami: "Uspokój się, kochanie", ale to go jedynie zachęciło do 
kontynuowania, tym razem o 
kwietyzmie).
Za to mama i babcia miały wiele do powiedzenia. W końcu poprosiłem o litość, 
poszedłem do 
łóżka i przykryłem się wraz z głową białą, wyprasowaną pościelą.
6. Środa
Doktor Grey właśnie odszedł od mojego wezgłowia. Stwierdził, że cierpię na 
depresję 
spowodowaną zmartwieniem. Terapia ma polegać na odpoczynku w łóżku i braku 
kłótni w rodzinie.
Rodzice przytłoczeni poczuciem winy.
Nie mogę odpoczywać, bo martwię się listem wysłanym do " Wytrzeszcza" Scrutona.
7 Czwartek
Pies jest u weterynarza, który opatruje mu pęcherze na łapach. Wstałem dziś na 
pięć minut i 
wyjrzałem przez okno mojego pokoju. Nic mnie jednak nie zainteresowało w tym 
miejskim pejzażu, 
więc wróciłem do łóżka.
Jeszcze nie rozpakowałem prezentów urodzinowych.
8. Piątek
Zjadłem batonik Mars.
Czuję, że wracają mi siły fizyczne, ale psychicznie jestem w dalszym ciągu na 
samym dnie.
 9.Sobota.
10.00. Znowu mi się pogorszyło, kiedy przyszedł doktor Grey. Leżałem bez ruchu 
na poduszce, 
pozwoliłem mu zbadać puls itd. Wychodząc z pokoju wymamrotał: "Dama kameliowa, 
psiakrew". Może 
chodziło o lekarstwo, które zamierza mi podawać.
Południe. Poprosiłem, żeby mama zaciągnęła zasłony w obronie przed słońcem.
10. Niedziela.
Leżałem cały dzień twarzą do ściany. Przyniesiono Rosie, żeby mnie rozweseliła, 
ale jej 
dziecinna paplanina tylko mnie rozdrażniła, więc ją zabrano.
11. Poniedziałek
Przytransportowano Berta Baxtera do mojego wezgłowia, ale jego prymitywne 
okrzyki w 
rodzaju: " Wyłaź z tego legowiska, ty leniwy draniu", nie oderwały mnie od 
nihilistycznych myśli.
12 Wtorek
Właśnie wyszedł Nigel; próbował mnie rozerwać grając cicho moje ulubione taśmy " 
Toyah".
Dałem mu do zrozumienia, że czułbym się lepiej i bez niego, i bez "Toyah".
13. Środa
Najlepszym dowodem na to, że rodzice są nieprzytomni ze zmartwienia, jest fakt, 
że wpuścili do 
domu Barry Kenta.
Jego nieskoordynowane brednie o poczynaniach gangu nie wywołały u mnie ani 
zainteresowania, ani ożywienia, więc wyprowadzono go z zaciemnionego pokoju.
14 Czwartek
Zamówiono wizytę konsultanta psychologa. Doktor Grey przyznał się do porażki.
15 Piątek
Właśnie wyszedł doktor Donaldson, zapoznawszy się z uwagą ze wszystkimi moimi 
troskami.
Kiedy opadłem z powrotem na poduszki, powiedział: "Zajmiemy się nimi po kolei".
l. Wojna nuklearna to jest problem, wykonaj jakiś pozytywny krok w kierunku 
przezwyciężenia 
strachu - zapisz się do Ruchu na rzecz Rozbrojenia Nuklearnego.
2. Jeśli nie zdasz egzaminów końcowych, możesz przystąpić do nich w przyszłym 
roku albo 
wcale nie zdawać - jak królowa.
3. Oczywiście, że rodzice cię kochają. Nie mogli spać przez cały czas twojej 
nieobecności.
4. Nie jesteś strasznie brzydki. Jesteś przyjemnym, przeciętnie przystojnym 
chłopcem. .
5. Nie masz nic wspólnego ze sprawą ojcostwa twojej siostry i nic tu nie możesz 
pomoc.
6. Nigdy nie słyszałem, żeby szesnastolatek miał własny program poetycki w 
"Radiu Cztery". 
Musisz sobie stawiać realne cele.
 	7. Napiszę do pana Scrutona " Wytrzeszcza" i poinformuję go, że list do 
niego napisałeś w 
stanie wielkiego stresu.
8. Pandora należy do problemów nierozwiązywalnych.
16. Sobota
Rano o ósmej zjawiła się w moim pokoju babcia i kazała mi wstać z łóżka.
Powiedziała: "Dosyć już tego rozpieszczania. Weź się w garść i ogol ten 
idiotyczny zarost". 
Zaprotestowałem słabo, że potrzebuję więcej czasu, żeby się odnaleźć.
Babcia na to: "A ja potrzebuję wyprać pościel, więc wychodź z łóżka ".
Ja: "Ale mnie trawi niepokój".
" To nic dziwnego po całym tygodniu spędzonym w łóżku jak umierający łabędź!" -- 
odpowiedziała z typową gruboskórnością.
Babcia jest porządną dobrą kobietą, ale ma minimalne rozeznanie w subtelnościach 
intelektualnych. Spędziłem dzień na kanapie popijając lukozadę.
17. Niedziela
Kanapa
Rodzice zwracają się do mnie tonem wymuszonej wesołości. 
Czynią żałosne wysiłki, żeby przywrócić mnie do normalnego życia, starając się 
zwrócić moją 
uwagę na interesujące programy w telewizji. "Oglądaj dziennik" - wykrzykują. Co 
też zrobiłem.
Były w nim wyłącznie morderstwa, bomby, ukryci szpiedzy, katastrofy kolejowe, 
drogowe, powietrzne. 
Jedyna zabawniejsza informacja dotyczyła człowieka bez nóg, który przeszedł z 
John O'Groats do 
Land's End* (przypis: * John O'Groats - najbardziej na północ wysunięte miejsce 
w Szkocji, 
Land's End - najbardziej na południowy wschód, w Kornwalii)
 Ten dowód okrucieństwa losu przeciwstawiony wspaniałości ludzkiego ducha 
sprawił, że 
szlochałem w dralonowe poduszki.
18. Poniedziałek
Dziś zaczęły się ferie.
Trzeba mojego pecha! Jestem zbyt chory, żeby cieszyć się przerwą.
19 Wtorek
ŻONKILE, napisał A. Mole.
Kiedy tak sobie na sofie spoczywam,
Od kępki żonkili wzroku nie odrywam.
Chylą się drżące w ukłonie.
Gdy ciężarówki Pęd je owionie.
Żółte czapeczki wsparte na dzielnych zielonych łodygach
Jak poeta na żonie, gdy pisze miłosny madrygał.
20 Środa
Zjadłem dziś trochę płatków.
Czuję, jak powoli powracają mi siły.
 21. Czwartek
Dziś po południu przyszła na dziesięć minut Pandora.
Brain Box Henderson stał przed naszą furtką, manipulując kalkulatorem. Może 
starał się wyliczyć, jak 
bardzo kocha Pandorę.
Na pewno nie tak bardzo jak ja, Hendersonie. O tym mogę cię zapewnić!
Pandora miała na sobie czarno-białe szmatki. Powiedziała mi, że to najnowsza 
moda. Jutro 
znowu przyjdzie.
22. Piątek
Poprosiłem mamę, żeby poszła do miasta i kupiła mi trzy koszulki trykotowe. 
Czarną, białą i 
szarą.
Kiedy mama wróciła, zabrałem się do koszulek za pomocą nożyczek. Babcia uznała 
to za 
objaw wzrastającego szaleństwa. U siłowałem wytłumaczyć, że teraz tak się 
ubieramy w podkulturze 
nastolatków. Nie mogła jednak tego pojąć.
Kiedy ojciec zobaczył mnie ubranego w szmaty, zbladł i najwyraźniej miał już na 
końcu języka 
jakiś komentarz. Ale mama zdążyła wyszeptać: "George, nie teraz, bo znowu go 
wypędzisz".
Pandora przyszła koło piątej. Pod koniec audycji Johna Cravena trzymaliśmy się w 
objęciach. 
Nasze szmatki poplątane, nasze usta w ogniu.
23 . sobota
Pandora poszła do Braina Boxa Hendersona, żeby mu przekazać tę wiadomość, ale 
nie było go 
w domu, bo kupował programy do komputera, więc zostawiła mu informację na 
komputerze. Odbicie 
Hendersonowi Pandory jest zwycięstwem Sztuki nad Technologią.
24. Niedziela
Czytam książkę "Kingsley. Życie, listy i dzienniki Kingsleya Martina" C. H. 
Rolfa. Dziwne, ale w 
ogóle nie ma tu wzmianki o tym, że napisał "Jima szczęściarza".
25. Poniedziałek
Poszedłem na spacer z Pandorą i Rosie.
(To znaczy my z Pandorą szliśmy, a szczęśliwa Rosie jechała w wózeczku). 
Wstąpiliśmy do Berta. 
Bardzo się ucieszył na nasz widok. Opuścili go wszyscy ochotnicy i nie miał w 
domu ani jednego 
woodbine'a. Strasznie cuchnął, więc rozebraliśmy go i wsadziliśmy do wanny. 
(Bert nalegał, żeby na 
część tej operacji Pandora zasłoniła sobie oczy). Umyłem mu resztkę włosów i 
porządnie go całego 
wyszorowałem, podczas gdy Pandora poszła z Rosie i Szablą do sklepu pana Patela 
po woodbine'y.
Po powrocie Pandory wyciągnęliśmy Berta z wanny (Pandora obiecała, że nie 
otworzy oczu). 
Wytarłem go l włożyłem mu czystą piżamę. Wyglądał wspaniale z białymi włosami 
rozwianymi z tyłu 
głowy. Gdybym był głównym lokatorem naszego domu, zabrałbym Berta do siebie. On 
wymaga 
całodobowej opieki kochających osób.
Problem polega na tym, że prócz matki Teresy i paru innych zakonnic mało kto 
wytrzymałby z 
Bertem dłużej niż dwa dni.
Zapytałem, czy nie ma szans, żeby przeszedł na katolicyzm, na co odpowiedział: 
"Dokładnie 
takie szanse jak na to, że pani Thatcher stanie się kobietą!" W drodze do domu 
dobrze się bawiliśmy. 
Udawaliśmy małżeństwo z małą córeczką Rosie. Pandorze wcześniej niż mnie 
znudziła się ta zabawa, ale 
i tak kilka osób dało się nabrać.
26. Wtorek
Dziś rano psu przydarzył się nieszczęśliwy wypadek na podłodze w kuchni. 
Nieszczęśliwy dla 
mnie, ponieważ musiałem to posprzątać. Wiedząc z doświadczenia, jak użyteczny w 
takich sytuacjach 
jest "Sunday Times", schwyciłem gazetę i dokonałem wstrząsającego odkrycia, że 
"odnaleziono dziennik 
Hitlera"! Cytuję:,,«Sunday Times» przytacza dziś pełną wersję historycznego 
odkrycia. Dzienniki Hitlera 
przeleżały niemal czterdzieści lat w niemieckiej stodole z sianem". Przeczytałem 
to z zainteresowaniem. I 
pomyśleć, że
o mały włos użyłbym tego rewelacyjnego artykułu do wytarcia psiej kupy!
27. Środa
Czy świat przeżywa kompletny kryzys zaufania?
Dzienniki Hitlera poddawane są szczegółowym badaniom specjalistów. Dlaczego nie 
mogą 
przyjąć zapewnień "Sunday Timesa ", że dzienniki są autentyczne? Nawet taki 
sceptyk jak ja zdaje 
sobie sprawę, że "Sunday Times" nie ryzykowałby swej reputacji, gdyby istniał 
najmniejszy cień 
podejrzenia, że dzienniki są falsyfikatem.
28 Czwartek
Herr Wolf-Rudiger Hess, syn Rudolfa Hessa (pierwszego szaleńca po Hitlerze), 
oświadczył, że 
dzienniki Hitlera są autentyczne. Więc widzisz, Pandoro! A propos, Rudolf Hess 
ma osiemdziesiąt 
dziewięć lat. Tyle samo co Bert Baxter
 .
29. Piątek
Ojciec zabrał mnie i Rosie do banku. Miało mu to pomóc w uzyskaniu pożyczki. Pan 
Niggard, 
dyrektor banku, spojrzał z politowaniem na moje szmaty. Potem zapytał: "Na co 
panu potrzebna ta 
pożyczka, panie Mole? Na samochód, rozbudowę domu czy może na ubranka dla 
dzieci?"
Ojciec odpowiedział: "Nie, mnie nie stać na kupowanie niczego. Chciałbym znów 
poczuć w 
ręku jakieś pieniadze".
Dowiedziawszy się, że oboje rodzice nie pracują i s na zasiłku, pan Niggard 
odmówił udzielenia 
pożyczką co wyjaśnił następująco: "Chcę tylko panu pomóc. Kiedyś ml pan za to 
podziękuje".
 Ojciec odpowiedział: "Nie. I przenoszę moje zadłużone konto gdzie indziej".
30 Sobota
Mama uznała, że cukier jest przyczyną wszelkiego zła na świecie I zakazała 
używania cukru w 
domu. Informując mnie o tej decyzji zdążyła wypalić dwa papierosy.
Maj
1. Niedziela
Usłyszałem, jak ojciec powiedział: "Paulino, chyba będę musiał pomyśleć o Morzu 
Północnym". 
Wbiegłem do kuchni z okrzykiem: " Tato, nie rób tego! Sytuacja ekonomiczna musi 
się poprawić!" 
Ojciec miał bardzo zaskoczoną minę. Może zdziwił go ten emocjonalny wybuch z 
mojej strony.
Ja sam byłem nim zaskoczony.
2. Poniedziałek
Święto
Lord Dacre zagwarantował autentyczność dzienników Hitlera.
A więc Pandora winna mi jest półtora funta za przegrany zakład. Cha! cha! cha!
3.Wtorek
Znowu szkoła
Od mojego ostatniego dnia w szkole nastąpiło trochę zmian. Wyrzucono pana 
Jonesa, 
nauczyciela w .f., a pan Lambert ożenił się z panią Fossington-Gore i nazywa się 
teraz Lambert-
Fossington-Gore. Ona się nazywa Fossington-Gore-Lambert.
Pan Scruton jest na zwolnieniu chorobowym. Cierpi na załamanie wywołane 
koniecznością 
ułożenia rozkładu zajęć, więc funkcje jego przejął Podgy Pickles, wicedyrektor. 
Nowy reżim jest trochę 
swobodniejszy, choć nie na tyle liberalny, żebym mógł chodzić do szkoły w moich 
szmatach.
Pierwszy dzień po feriach spędziliśmy na omawianiu metody powtarzania do tych 
przeklętych 
egzaminów. 
18.00. Zacząłem powtarzać angielski, biologię i geografię.
19.00. Postanowiłem skoncentrować się na jednym przedmiocie naraz. Wybrałem 
angielski.
20.00. Skończyłem powtarzanie, kiedy zadzwonił Bert Baxter z prośbą o pomoc. 
Znów zatkał 
mu się klozet.
4. Środa
Dostałem list od L. S. Catona, człowieka, który poznał się na moim talencie 
pisarskim. Stempel 
głosił "Nowy Jork".
Drogi Adrianie Mole'u,
dziękuję za przysłanie mi pierwszej strony powieści " Tęsknota za 
Wolverhampton". Jestem 
pewien, że każdy wydawca godny tego miana skwapliwie skorzysta z okazji wydania 
tak obiecującej 
pracy. Za niewielkim wynagrodzeniem (powiedzmy sto dolarów) z przyjemnością 
podjąłbym się 
reklamowania pańskiego dzieła.
Proszę wystawić czek na: L. S. Caton Ltd. i wysłać pod adresem The Dixon Motel 
1,599 
Block 19 New York State USA
Ojciec odmówił dania mi pieniędzy po przeczytaniu pierwszej strony " Tęsknoty za 
Wolverhampton ", Powiedział: "Czytałem w życiu różne bzdury, ale to..."
5.Czwartek
Ojciec poszedł na rozmowę w sprawie pracy w charakterze robotnika portowego na 
platformie 
naftowej na Morzu Północnym.
Mój ojciec robotnikiem portowym!
To prawie tak samo, jakby mieć ojca kowboja. Mam nadzieję, że dostanie tę pracę. 
Byłby 
nieobecny w domu dwa tygodnie na miesiąc.
6. Piątek
Kolejne rozczarowanie.
Dzienniki Hitlera są fałszerstwem. Zapłaciłem Pandorze półtora funta.
Bardzo jestem zawiedziony. Tak chciałem przeczytać, co wariaci jedzą na 
śniadanie i jak się 
zachowują w życiu prywatnym.
7 Sobota
Cały dzień powtarzałem z Pandorą do egzaminów w gabinecie jej matki.
Nasz dom jest nie do wytrzymania, ponieważ ojciec szaleje z rozpaczy, że nie 
dostał pracy w 
firmie naftowej .
Mówiłem mu, że nie powinien kupować koszul w kratkę i dżinsów, zanim dostanie 
zawiadomienie o przyjęciu do pracy, ale oczywiście nie chciał mnie słuchać.
Teraz winien jest babci 38 funtów 39 pensów.
8. Niedziela.
"Sunday Times" wydrukował żałosne przeprosiny pod adresem swoich czytelników i 
byłych 
czytelników. Zachowam dzisiejsze wydanie i użyję go do sprzątania psich kup, 
jeśli zajdzie konieczność. 
Adrian Mole nie lubi, kiedy robi się z niego balona.
Zwłaszcza wobec przyszłej pani Adrianowej Mole, Pandory, z domu Braithwaite.
9. Poniedziałek
Pani Thatcher zwołała wybory powszechne na 9 czerwca!
Jak daleko może się posunąć egoizm?
Czy ona nie zdaje sobie sprawy, że w maju i w początkach czerwca powinien 
panować spokój, 
kiedy wszystkie nastolatki powtarzają materiał do egzaminów? Jak mamy się uczyć, 
kiedy ze wszystkich 
głośników dzień i noc płyną głośne i fałszywe obietnice, a aktywiści partyjni 
bezustannie pukają do 
drzwi, przypominając wahającym się wyborcom, że nadeszła pora "~decyzji". Pani 
Thatcher może sobie 
ogłaszać" że "' wychodzi w kraj", ale niektórych z nas nie stać na taki luksus.
10. Wtorek
Ilekroć pomyślę o egzaminach, ogarniają mnie stany lękowe.
Wiem, że nie zdam.
Mój główny problem polega na tym, że jestem przeintelektualizowany, ciągle 
rozmyślam nad 
takimi sprawami jak: czy Bóg był żonaty, albo: jeżeli piekło to inni, to czy 
niebo jest puste?
Te myśli przeciążają mój umysł" przez co zapominam o konkretnych danych, jak 
przeciętny opad
deszczu w przeciętnej dżungli podzwrotnikowej i takie tam nudziarstwa.
11. Środa
Babcia dała mi jakieś pigułki na umysł, mające mi pomóc w powtarzaniu materiału.
Spreparowane są z obrzydliwej części byka. Babcia stwierdziła: "Dziadek wierzył 
w nie bez zastrzeżeń". 
Połknąłem rano dwie, ale po południu dalej nie mogłem sobie przypomnieć stolicy 
Brytyjskiego Hon-
durasu.
Ale mimo wszystko także wierzę w te pastylki.
12. Czwartek
Sądziłem, że rodzice porzucili zamiar przeprowadzki, ale nie! Przy śniadaniu 
mama wprawiła 
mnie w panikę oznajmieniem, że po moich egzaminach sprzedamy dom i przeniesiemy 
się do jakiegoś 
zapadłego zakątka Walii! Powiedziała: "Chcę, żebyśmy mieli szansę przeżycia 
ataku nuklearnego".
Napisałem do magistratu z prośbą o włączenie mnie na listę mieszkaniową.
Poprosiłem o trzypokojowe mieszkanie z balkonem i czynną windą, wychodzące na 
południe.
13. Piątek
Rodzice muszą wynegocjować nową umowę małżeńską. Nie dziwię się: ojciec 
nienawidzi Walii. 
Zaczyna marudzić, nawet kiedy pokazują Walię w telewizji.
Mama wypożyczyła z biblioteki złowieszcze książki: "Leczenie poparzeń 
popromiennych", 
"Hodowla pszczół (wprowadzenie)" i "Życie bez mężczyzn - poradnik praktyczny".
 14. Sobota
10.00. Właśnie zapukał do drzwi facet w granatowym garniturze w białe paski, w 
niebieskiej 
koszuli, w niebieskim krawacie, z niebieską rozetką w klapie. Wyciągnął rękę i 
powiedział: "Julian 
Pryce-Pinfold, konserwatywny kandydat na posła, ufam, że będę miał głosy 
państwa".
Było mi bardzo przyjemnie, że wziął mnie za osiemnastolatka. Odpowiedziałem 
jednak: "Nie, 
wy planujecie eksterminację klasy pracującej".
Pryce-Pinfold zarżał jak koń i powiedział: "Nie przesadzajmy, staramy się tylko 
troszkę ją 
ukrócić". Zostawił swój plakat wyborczy, więc dorysowałem mu na głowie diable 
rogi, napisałem na 
skroni ,,666" i wystawiłem to w oknie dużego pokoju.
15 . Niedziela
Powtarzanie biologii przerwał mi facet w szarym garniturze, białej koszuli i 
czerwonym krawacie. 
Zapukał do drzwi i oznajmił, że jest naszym kandydatem z ramienia Partii Pracy. 
Powiedział: "Jestem 
Dave Blakely, zamierzam przywrócić pracę w Wielkiej Brytanii".
Ojciec zapytał, czy są jakieś posady w centralnych biurach Partii Pracy. (Objaw 
daleko 
posuniętej desperacji).
Dave Blakely odparł, że nigdy nie był w centrali, więc nie ma najmniejszego 
pojęcia.
"Nie zgadzam się z oficjalną polityką Partii Pracy" - oświadczył.
Mama zaatakowała go w sprawie rozbrojenia nuklearnego, skrytykowała politykę 
partii w 
sprawie mieszkań, oświaty i współpracy związkowej.
Dave Blakely zapytał: "Pani niewątpliwie popiera torysów?"
Mama odburknęła: "Oczywiście, że nie. Całe życie głosowałam na Partię Pracy".
16 . Poniedziałek
Dziś po południu przed szkołą stał blondyn w żakiecie ze znaczkiem wojskowym w 
klapie i 
rozdawał ulotki wyborcze. W drodze do domu przeczytałem tę ulotkę. Facet nazywa 
się Duncan 
McIntosh, a jego partia " Wyślij ich tam, skąd przyszli". Jej polityka sprowadza 
się do przymusowej 
deportacji czarnych, brunatnych, żółtych, mieszańców, Żydów, Irlandczyków, 
Walijczyków" Szkotów, 
Celtów i wszystkich posiadających domieszkę krwi normańskiej.
W istocie prawo pozostania w kraju mają tylko ci, którzy mogą udowodnić, że są 
jasnowłosymi 
Saksonami czystej krwi.
Mama stwierdziła, że gdyby ten facet doszedł do władzy, ludność Wielkiej 
Brytanii skurczyłaby 
się do jednej osoby.
17. Wtorek
Barry Kent zagroził Duncanowi McIntoshowi ciężkimi obrażeniami cielesnymi, 
jeżeli nie będzie 
się trzymał z dala od szkoły.
Dołączył ostatnio do grupy "Rock przeciwko rasizmowi" (Barry Kent, nie Duncan 
McIntosh).
18. Środa
Kandydatka socjaldemokracji (zielony kostium, pomarańczowa bluzka, krawat w 
kolorze 
neutralnym, nerwowy uśmiech) właśnie wyszła od nas bliska płaczu, ponieważ mama 
nie pozwoliła jej 
pocałować Rosie.
19. Czwartek
Rano pokazano mi zamazane zdjęcie na pół rozwalonej chałupy z pytaniem, czy 
chciałbym w 
niej zamieszkać.
Dałem odpowiedź negatywną.
Mama oznajmiła: " To wygląda wprost idealnie. Dwie mile do najbliższego sklepu, 
pięćdziesiąt 
pięć mil od najbliższej bazy amerykańskiej! Czy nie chciałbyś z samego rana 
karmić kurczaków, 
Adrianie?"
Odpowiedziałem: "Nie cierpię kurczaków. Odrzucają mnie ich ohydne dzioby i 
okrutne oczy".
20. Piątek
Scruton odszedł na emeryturę z powodu złego stanu zdrowia (lekko zbzikował) i do 
drzwi 
dyrektorskich przyśrubowano tabliczkę z nazwiskiem Podgy Pickles.
Podgy nigdy mnie nie uczył, ale według wszelkich świadectw jest przyjemnym 
facetem, 
opowiada o swojej rodzinie i informuje klasę, kiedy zamierza kupić nowy 
samochód.
Dziś rano był apel. Podgy miał na krawacie żółtko od jajka. Wiem, bo stałem obok 
niego. 
Wezwał mnie na podium i kazał wygłosić mowę pt. "Dlaczego uważam za konieczne 
zniesienie 
szkolnych mundurków?" Mówiłem ze szczerego przekonania, powołując się na ubóstwo 
moich 
rodziców, co wywołało łzy w oczach pani Fossington-Gore-Lambert.
21. Sobota
Dziś rano ojciec wyrzucił z frontowego ogródka trzech polityków. Powiedział: 
"Mój syn uczy się 
na górze, żeby zapewnić sobie lepszą przyszłość, a wasze nieustanne zabiegi, 
żeby zwrócić na siebie 
uwagę, rozpraszają go".
W rzeczywistości mierzyłem właśnie wtedy mojego, ale te hałasy istotnie 
rozpraszały moją 
uwagę. Ciągle gubiłem odpowiednie miejsce na linijce.
 22. Niedziela
O piątej po południu Rosie zaczęła raczkować. Rodzice zgotowali jej 
entuzjastyczną owację.
23. Poniedziałek
Moje wypracowanie z angielskiego pt. "Rozpacz" zostało głośno odczytane w 
klasie.
Pod koniec czytania wszyscy mieli miny raczej żałosne. Jest to historia chomika 
cierpiącego na 
nieuleczalną chorobę. Zapytałem pana Lamberta-Fossington-Gore, czy jest to na 
odpowiednim 
poziomie dla BBC.
Roześmiał się i powiedział: "Raczej dla Muzeum Historii Naturalnej w Bristolu".
Posłuchałem jego rady i wysłałem tam wypracowanie.
24. Wtorek
Powiesiłem na drzwiach wywieszkę: "Uwaga. Nikt nie ma prawa przebywać po drugiej 
stronie 
drzwi". Mam dosyć zakłócania mojego spokoju.
25. Środa
Nikt nie przyszedł mnie obudzić. Spóźniłem się do szkoły, a kiedy wróciłem do 
domu, brudna 
bielizna ciągle leżała na podłodze w moim pokoju i zasłony były zasunięte.
26. Czwartek
Z ogródka na tyłach domu skradziono mój wyścigowy rower.
Pierwsze podejrzenia padły na śmieciarzy. Nigdy nam nie wybaczyli, że zeszłego 
lata w naszych 
pojemnikach na śmieci zalęgły się robaki.
27Piątek
Poszedłem w ślad za śmieciarzami w górę naszej ulicy I usiłowałem podsłuchać 
jakiś podejrzany 
strzęp rozmowy, ale rozmawiali wyłącznie o Lenie Fairdough.
Jeden z nich ostrzegł mnie, żebym się trzymał z daleka od maszyny mielącej w 
tyle ciężarówki. 
Czyżby była to aluzja do ewentualnej przemocy, jeśli ośmielę się przekazać moje 
podejrzenia policji?
28. Sobota
Dzisiaj Nigel przyprowadził mój rower.
Zamierzał na nim uciec, żeby uniknąć egzaminów, ale zrezygnował z tego planu, 
kiedy ojciec 
kupił mu pomoce audiowizualne do nauki. Jesteśmy jedyną rodziną na całej ulicy, 
która nie ma 
magnetowidu, więc proszenie rodziców O podobne pomoce mija się z celem. Będę 
musiał polegać 
jedynie na własnym umyśle.
2 9. Niedziela
 Cały dzień leżałem w łóżku powtarzając do egzaminów.
Bert Baxter dzwonił trzykrotnie, ale na moją prośbę rodzice za każdym razem 
odpowiadali, że 
nie ma mnie w mieście. 
Za trzecim razem mama zapytała: "Bert, czy chodzi o coś ważnego?" Bert na to: 
"Niezupełnie. 
Chciałem mu tylko powiedzieć, że to chyba moje dziewięćdziesiąte urodziny".
Czułem się jak nędzny szczur, ponieważ udawałem, że nie było mnie w mieście. 
Poszedłem do Berta i 
dałem mu dziewięćdziesiąt serdecznych szturchańców (choć nie mam wątpliwości, że 
należał mu się 
jeszcze jeden). Chyba mu to dobrze zrobiło.
30 . Poniedziałek
Napisałem piosenkę dla zespołu reggae Danny'ego Thompsona.
SŁUCHAJ, CO MÓWI,
słowa Adriana Mole'a
Siostry i bracia słuchajcie Jah.
Słuchajcie słów jego z bliska i z daleka.
Hajle Sellassje siedzi na tronie.
Słuchajcie, co mówi; słuchajcie. co mówi
(powtórzyć 10 razy)
JAH! JAH! JAH!
Powstańcie i idźcie za Sellassje królem.
Przyniesie wam nowe jutro.
Etiopia to nowa wam nadzieja
Słuchajcie. co mówi; słuchajcie, co mówi
(powtórzyć 20 razy)
Na geografii dałem to Danny'emu Thompsonowi. Przeczytał i powiedział: "Nieźle 
jak na 
białego!"
Co za bezczelność, on jest dwa razy bielszy ode mnie! Mama Pandory uznała, że 
wydarzenia w 
naszej rodzinie przekraczają jej zrozumienie. Poradziła, żebyśmy skorzystali z 
pomocy terapeuty od 
spraw rodzinnych.
31 Wtorek
Dostałem list od Johnny'ego Tydemana.
Nie przypominam sobie żadnych cytatów, na które się powołuje. Czy rzeczywiście 
napisałem 
wiersz "Jesienne odrodzenie"?
Musiałem to napisać w kwietniu, kiedy równowaga mojego umysłu była lekko 
zakłócona.
British Broadcasting Corporation 30 maja
Drogi Adrianie Mole'u,
nie zamierzam nazywać Cię "Aidy" i sądzę, że nieco przedwcześnie zacząłeś 
zwracać się do 
mnie per "Johnny". W istocie nigdy nie używam tej formy imienia, jedynie "John". 
Nie chciałbym 
występować w roli napuszonego starca, ale kiedy osoba w twoim wieku pisze do 
kogoś oficjalny list, 
uprzejmość nakazuje zachowanie formalnych zwrotów, choć na tym etapie naszej 
korespondencji nie 
mam nic przeciwko temu, żebyś zwracał się do mnie per "drogi Johnie Tydeman". 
Ale w żadnym 
wypadku nie "Johnny". Mam wiele przydomków znanych moim przyjaciołom, nie mam 
jednak zamiaru 
zdradzić Ci żadnego z nich. Wiążą się one zresztą na ogół z moim nazwiskiem, nie 
z imieniem.
Twój ostatni list był w sumie raczej dziwny. Czyżbyś przypadkiem dobrał się do 
barku 
rodziców? Czy też opróżniłeś tylko resztki wina z poprzedniego wieczoru? Mam 
nadzieję, że nie 
próbowałeś znowu wąchać kleju? Bardzo jestem zadowolony, że postanowiłeś nie 
kończyć z sobą 
jeszcze w tym roku. Byłoby to szokujące marnotrawstwo. Poeta może umrzeć młodo 
jedynie w 
przypadku, gdy napisał już wiele innych udanych wierszy, jak Keats, Shelley, 
Chatterton i spółka. 
Większość poetów na starość pisze brednie vide Wordsworth i znaczna część 
Tennysona. Nie mam 
wątpliwości, że przyprawiłbyś mamę o rozpacz, więc lepiej, żebyś żył. 
Najwidoczniej pod jakimś 
tajemniczym wpływem Twoja gramatyka zeszła na psy, np. "poszłem do biblioteki". 
Jednak wiersz 
"Jesienne odrodzenie" zawiera niewątpliwie dobre momenty. Podoba mi się gra słów 
z facetami. Choć 
jest trochę prymitywna. "Rozmaryna" w istocie nazywa się rozmaryn (sic nie sik), 
więc w żaden sposób 
nie daje się rymować z wazeliną.
Nie martw się o swoje akta. Zostaną zmielone, zanim dotrze do nich KGB. Twoje 
tajemnice są 
całkowicie bezpieczne w naszych archiwach.
Z najlepszym i życzeniami powodzenia w próbach pisarskich 
oddany 
John Tydeman
Czerwiec
1. Środa.
To będzie ostatni wpis przed egzaminami.
Zaraz ma przyjść Courtney Elliot, żeby udzielić mi ostatnich wskazówek. Muszę 
przerwać, bo 
właśnie podjechała jego taksówka.
2. Czwartek
Wczoraj wieczorem rodzice poszli do terapeuty od spraw rodzinnych. W czasie ich 
nieobecności oddawaliśmy się z Pandorą bardzo intensywnym uściskom, tak 
intensywnym, że czuję, 
jakby spadł ze mnie ciężki kamień.
Jeżeli nie zdam, nie ma to znaczenia.
Poznałem, co znaczy miłość prawdziwej kobiety.
Sue Townsend
SEKRETNY DZIENNIK ADRIANA MOLE'A 
LAT 13 i 3
Z angielskiego przełożyła Hanna Pawlikowska
Styczeń
1 Czwartek
Święto w Anglii, Irlandii, Szkocji i  Walii
Moje postanowienia noworoczne:
 1. Będę pomagał niewidomym przechodzić przez jezdnię,
2. Będę wieszał spodnie na wieszaku.
3. Będę zakładał koszulki na płyty.
4. Nie zacznę palić.
5. Przestanę wyciskać pryszcze.
6. Będę dobry dla psa.
 7. Będę pomagał prostym i ubogim.
8. Po wysłuchaniu wczoraj wieczorem obrzydliwych odgłosów dochodzących z dołu 
ślubuję też 
nigdy nie pić alkoholu.
Wczoraj podczas przyjęcia ojciec upił psa wiśniówką. Gdyby dowiedziało się o tym 
Królewskie Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami, byłby załatwiony. Minęło już 
osiem dni od 
Bożego Narodzenia, a mama ciągle nie włożyła zielonego fartucha z lureksu, który 
jej kupiłem na 
gwiazdkę. W przyszłym roku dostanie gałki do kąpieli.
Trzeba mojego pecha, żeby akurat na pierwszy dzień Nowego Roku pojawił się 
pryszcz na 
brodzie.
1 Piątek
Święto w Szkocji. Pełnia księżyca
Czuję się paskudnie. Wszystko przez to, że o drugiej nad ranem mama wyśpiewywała 
na 
szczycie schodów "Que sera, sera!" Trzeba mojego pecha, żeby mieć taką matkę! 
Niewykluczone, 
że moi rodzice to alkoholicy. W przyszłym roku mogę wylądować w sierocińcu. Pies 
zemścił się na 
ojcu. Jednym skokiem wywrócił mu model statku, potem pobiegł do ogrodu, a 
takielunek plątał mu 
się między łapami. Ojciec bez końca powtarzał: " Trzy miesiące pracy na nic".
Pryszcz na mojej brodzie powiększa się coraz bardziej. Wszystko przez to, że 
mama nie ma 
pojęcia o witaminach.
3 Sobota
Chyba zwariuję z braku snu! Ojciec wyrzucił psa z domu i pies przez całą noc 
szczekał pod 
moim oknem . Już taki mój pech! Ojciec bluzgał na niego przekleństwami. Jeżeli 
nie będzie się 
hamował, to go przyskrzyni policja za wygadywanie świństw.
Myślę, że ten pryszcz to czyrak. Trzeba mojego pecha, żeby się uformował akurat 
w miejscu 
widocznym dla każdego. Powiedziałem mamie, że nie przyjąłem dzisiaj żadnej 
witaminy C. A ona na 
to: " Więc kup sobie pomarańczę". Typowe!
Ciągle jeszcze nie używa fartucha z lureksu.
Z przyjemnością pójdę znowu do szkoły.
4 Niedziela
Druga po Bożym Narodzeniu
Ojciec rozchorował się na grypę. Przy naszym odżywianiu wcale mnie to nie dziwi. 
Mimo 
deszczu mama poszła mu kupić witaminę C w płynie, chociaż - jak jej powiedziałem 
- "na to już za 
późno".
Prawdziwy cud, że nie dostaliśmy jeszcze szkorbutu. Mama twierdzi, że absolutnie 
nic nie 
widzi na mojej brodzie, ale przemawia przez nią jedynie poczucie winy z powodu 
naszego 
odżywiania.
Pies uciekł, bo mama nie zamknęła furtki. Ja złamałem ramię adapteru. Nikt 
jeszcze o tym 
nie wie, a przy odrobinie szczęścia choroba ojca może potrwać dłuższy czas. 
Tylko on i ja używamy 
adapteru. Dalej ani śladu fartucha.
5Poniedziałek
Pies jeszcze nie wrócił. W domu bez niego spokojnie. Mama zadzwoniła na policję 
i podała 
jego rysopis. Przedstawiła go znacznie gorzej, niż naprawdę wygląda: rzadkie 
kudły nad oczami i tak 
dalej. Uważam, że policja ma ważniejsze sprawy niż szukanie psów, na przykład 
ściganie 
morderców. Powiedziałem to mamie, ale i tak zadzwoniła. Dopiero by miała 
nauczkę, gdyby tak 
została zamordowana z powodu czyjegoś psa! 
Ojciec jeszcze leniuchuje w łóżku. Podobno jest chory, ale zauważyłem, że nie 
przestał palić!
Dzisiaj przyszedł Nigel. Opalony po feriach Świątecznych. Przypuszczam, że 
wkrótce się 
rozchoruje z powodu szoku wywołanego zimnem w Anglii. Moim zdaniem rodzice 
Nigela popełnili 
błąd zabierając go za granicę. 
Nigel nie ma jeszcze ani jednego pryszcza.
 
6 Wtorek 
Trzech Króli. Nów
Ale pies się urządził!
Zwalił z roweru faceta z gazowni i pomieszał mu dokumentnie papiery. Pewnie 
teraz wszyscy 
wylądujemy w sądzie. Policjant oświadczył, że mamy obowiązek pilnować psa i 
zapytał, od jak 
dawna pies kuleje. Mama odpowiedziała, że wcale nie kuleje i zaczęła go oglądać. 
W lewą przednią 
łapę wbił mu się miniaturowy model pirata.
Pies się ucieszył, kiedy mama wyciągnęła pirata, i skoczył zaraz na policjanta 
ubłoconymi 
łapami. Mama poleciała do kuchni po ścierkę, ale ja przedtem wytarłem nią nóż po 
dżemie 
truskawkowym, więc mundur policjanta wyglądał w końcu jeszcze gorzej. Potem 
policjant sobie 
poszedł. Jestem pewien, że zaklął. Mógłbym o tym donieść jego przełożonym. 
Muszę poszukać " Trzech Króli" w moim nowym słowniku.
7 Środa
Dziś rano przyjechał Nigel na swoim nowym rowerze. Rower ma bidon, licznik 
kilometrów, 
szybkościomierz, żółte siodełko i bardzo wąskie, wyścigowe opony. Szkoda go dla 
Nigela. Jeździ 
tylko do sklepów i z powrotem. Gdyby to był mój rower, jeździłbym po całym 
kraju, zdobywając 
doświadczenia. 
Mój pryszcz albo czyrak sięgnął szczytu. Większy już chyba być nie może.
Znalazłem. w słowniku określenie pasujące do ojca. Symulant. Ciągle Jeszcze leży 
i żłopie 
witaminę C. 
Pies zamknięty w komórce na węgiel.
Trzech Króli ma jakiś związek z trzema mędrcami.
8 Czwartek
Teraz mama dostała grypy. To oznacza, że obojgiem muszę zajmować się ja. Już 
taki mój 
pech.
Cały dzień biegałem po schodach na górę i na dół. Ugotowałem im ogromny obiad: 
po dwa 
jajka w koszulkach z fasolą i budyń z kaszy manny z pliszki. (Dobrze, że 
włożyłem zielony fartuch z 
lureksu, bo jaja wyślizgnęły się z garnka i rozpełzły po mnie). O mały włos bym 
coś powiedział, 
kiedy zobaczyłem, że w ogóle nie tknęli jedzenia. Niemożliwe, żeby byli tacy 
chorzy. Zaniosłem 
wszystko psu do komórki. Jutro rano przychodzi babcia, więc musiałem wyczyścić 
popalone garnki, 
a potem wyprowadzić psa na spacer. Zanim się położyłem, było wpół do dwunastej. 
Nic dziwnego, 
że jestem mały jak na swój wiek.
Zdecydowałem jednak, że nie zostanę lekarzem.
 9 Piątek
W nocy nic tylko kaszel, kaszel, kaszel. Jak nie jedno, to drugie. Można by się 
spodziewać, 
że zdobędą się na odrobinę delikatności po moim ciężkim dniu.
Przyszła babcia, była kompletnie zdegustowana stanem, w jakim znajduje się dom. 
Pokazałem jej mój pokój, tam jest zawsze czysto i porządnie, toteż babcia dała 
mi pięćdziesiąt 
pensów. Pokazałem jej wszystkie puste butelki w koszu na śmieci była oburzona. 
Babcia wypuściła psa z komórki. Powiedziała, że mama postąpiła okrutnie 
zamykając go. 
Pies zwymiotował na podłogę w kuchni. Babcia zamknęła go z powrotem.
Wydusiła pryszcz na mojej brodzie. Wygląda jeszcze gorzej. Opowiedziałem babci o 
zielonym fartuchu, a ona wtedy oznajmiła, że na każdą gwiazdkę kupuje
mamie sweter ze stuprocentowego akryliku i mama nigdy jeszcze żadnego z nich nie 
włożyła.
10 Sobota
Rano. 
Teraz pies jest chory! Ciągle wymiotuje, więc musi przyjść weterynarz. Ojciec 
zabronił mi 
mówić weterynarzowi, że pies był przez dwa dni zamknięty w komórce na węgiel.
Zalepiłem pryszcz plastrem, żeby nie dostały się zarazki od psa.
Weterynarz zabrał psa. Jego zdaniem wystąpiła jakaś obstrukcja i konieczna 
będzie 
operacja.
Babcia pokłóciła się z mamą i poszła do domu. Znalazła wszystkie gwiazdkowe 
swetry 
pocięte w kawałki w torbie ze ściereczkami do kurzu. To naprawdę oburzające, 
zważywszy, że tylu 
ludzi głoduje.
Pan Lucas z sąsiedniego domu przyszedł odwiedzić rodziców, którzy jeszcze leżą w 
łóżku. 
Przyniósł mamie kartkę z życzeniami "szybkiego powrotu do zdrowia"
i jakieś kwiaty. Mama siedziała w łóżku w takiej koszuli, spod której widać było 
dość duże partie 
klatki piersiowej. Mówiła do pana Lucasa głosem przyprawiającym o mdłości. 
Ojciec udawał, że 
śpi.
Nigel przyniósł swoje płyty. Fascynuje go punk rock, ale dla mnie to nie ma 
żadnego sensu, 
kiedy nie słyszy się słów. Zdaje mi się zresztą, że staje się intelektualistą. 
Pewnie z tych wszystkich 
zmartwień.
 Po południu.
 Poszedłem zobaczyć, jak się czuje pies. Jest po operacji. Weterynarz pokazał mi 
plastykową torebkę pełną obrzydliwości. Była tam grudka węgla, gałązka jodły ze 
świątecznego 
ciasta i modele piratów z okrętu ojca. Jeden z piratów wymachiwał kordelasem, co 
musiało być dla 
psa bardzo bolesne. Niestety, za jakieś dwa dni może wrócić do domu.
Kiedy przyszedłem, ojciec kłócił się przez telefon z babcią o puste butelki w 
koszu na śmieci.
Pan Lucas był na górze i rozmawiał z mamą. Po jego wyjściu ojciec poszedł na 
górę i 
sprzeczał się o coś z mamą, aż się popłakała. Ojciec jest w złym humorze. To 
znaczy, że się lepiej 
czuje. Zrobiłem mamie herbaty, chociaż mnie o to nie prosiła. Też się 
rozpłakała. Niektórym ludziom 
trudno dogodzić!
Pryszcz ciągle na posterunku.
11 Niedziela
Pierwsza po Trzech Królach
Teraz wiem, że jestem intelektualistą. Wczoraj wieczorem oglądałem w telewizji 
Malcolma 
Muggeridge'a i rozumiałem niemal każde słowo. Wszystko się zgadza. Nieudany dom, 
złe 
odżywianie, niechęć do punków. Chyba zapiszę się do biblioteki i zobaczę, co z 
tego wyniknie.
Szkoda, że tu w sąsiedztwie nie ma żadnych innych intelektualistów. Pan Lucas 
chodzi 
wprawdzie w sztruksowych spodniach, ale pracuje w ubezpieczeniach. Już taki mój 
pech!
Właściwie co "pierwsze po Trzech Królach"?
12 Poniedziałek
Pies wrócił. Bez przerwy liże szwy, więc kiedy jem, siadam do niego tyłem.
Mama dziś wstała rano, żeby przygotować mu posłanie, na którym będzie spał, 
dopóki nie 
wydobrzeje. Jest to tekturowe pudło po paczkach płatków mydlanych. Ojciec 
stwierdził, że przez to 
pies będzie kichał i popękają mu szwy, a weterynarz weźmie jeszcze więcej, jeśli 
będzie musiał go 
znowu pozszywać. Pokłócili się na temat pudła, a potem ojciec czepiał się pana 
Lucasa. Nie widzę 
najmniejszego związku między posłaniem dla psa a panem Lucasem.
13 Wtorek
Ojciec poszedł do pracy. Chwała Bogu! Nie wiem, jak mama może go strawić.
Rano przyszedł pan Lucas, żeby zapytać, czy mama nie potrzebuje pomocy w domu. 
On 
jest bardzo dobry. A pani Lucas myła u siebie okna z zewnątrz. Jej drabina 
chwiała się 
niebezpiecznie. Napisałem do Malcolma Muggeridge'a na adres BBC z zapytaniem, co 
mam robić 
jako intelektualista. Spodziewam się, że szybko odpisze, bo już mi obrzydł brak 
jakiejkolwiek 
bratniej duszy. Napisałem wiersz, co zajęło mi dwie minuty. Nawet sławni poeci 
potrzebują więcej 
czasu. Wiersz nazywa się "Kran", ale naprawdę to nie jest o kranie, jest raczej 
głęboki, w ogóle o 
życiu i tak dalej.
KRAN, napisał Adrian Mole
Woda z kranu kapie i spać mi nie daje,
Nocą na podłodze jezioro powstaje.
Brak zlewu dywanom ruiną zagraża,
Co znowu tatusia na mozół naraża,
By zakupić nowe.
A w pracy wszak ojciec może wykorkować.
Tato, nie bądź taki!
Lepiej nie omieszkaj zlewu zreperować!
Pokazałem wiersz mamie, ale tylko ją rozśmieszył. Ona nie jest szczególnie 
bystra. Ciągle nie 
wyprała moich spodenek gimnastycznych, a Jutro zaczyna się szkoła. Wcale nie 
przypomina matek z 
telewizji.
14 Środa
Zapisałem się do biblioteki. Wziąłem "Pielęgnację skóry", "Pochodzenie gatunków" 
i książkę 
napisaną przez kobietę, o której ciągle mówi mama. Książka się nazywa "Duma i 
uprzedzenie", a ta 
kobieta Jane Austen. Widziałem, że zrobiło to wrażenie na bibliotekarce. Może 
podobnie jak ja jest 
intelektualistką. Nie przyglądała się pryszczowi, jest więc nadzieja, że się 
zmniejszył. Najwyższy 
czas!
Pan Lucas pił z mamą kawę w kuchni. Było pełno dymu. Śmiali się z czegoś, ale 
kiedy 
wszedłem, to przestali.
Pani Lucas czyściła u siebie w domu rynny. Chyba była w złym humorze. Myślę, że 
małżeństwo państwa Lucasów nie jest szczęśliwe. Biedny pan Lucas!
Żaden z nauczycieli w szkole nie zauważył, że jestem intelektualistą. Pożałują 
tego, kiedy 
zostanę sławny. w naszej klasie jest nowa dziewczyna. Siedzi przy mnie na 
geografii. Jest całkiem w 
porządku. Ma na imię Pandora, ale lubi, jak się do niej mówi Puszka. Zupełnie 
nie mam pojęcia 
dlaczego. Może nawet się w niej zakocham. Najwyższy czas, żebym się zakochał, 
mam już przecież 
13 i 3/4 roku.
15 Czwartek
Włosy Pandory są koloru melasy i mają odpowiednią długość jak na włosy 
dziewczyny. 
Pandora ma całkiem niezłą figurę. Widziałem, jak grała w koszykówkę i 
podskakiwały jej piersi. 
Poczułem się trochę dziwnie. To chyba to!
Psu zdjęto szwy. Ugryzł weterynarza, ale myślę, że jest do tego przyzwyczajony. 
(Znaczy 
weterynarz, bo co do psa, to nie mam wątpliwości).
Ojciec zauważył złamane ramię adapteru. Skłamałem. Powiedziałem, że to pies 
skoczył na 
adapter. Ojciec oświadczył, że poczeka, aż pies kompletnie wydobrzeje po 
operacji i wtedy go 
wyrzuci. Mam nadzieję, że to żart.
Pan Lucas znowu był w kuchni, kiedy wróciłem ze szkoły. Mama już czuje się 
lepiej, więc 
nie rozumiem, po co on ciągle przychodzi. Pani Lucas po ciemku sadziła drzewka. 
Przeczytałem 
kawałek "Dumy i uprzedzenia", ale to bardzo staroświeckie. Uważam, że Jane 
Austen powinna 
napisać coś chociaż trochę nowocześniejszego.
Oczy psa są tego samego koloru co oczy Pandory. Zauważyłem to jedynie dlatego, 
że mama 
go ostrzygła. Wygląda gorzej niż kiedykolwiek. Mama i pan Lucas wyśmiewali się z 
nowej fryzury 
psa, co nie było szczególnie eleganckie, bo przecież on nie może się bronić, co 
stawia go w sytuacji 
podobnej do rodziny królewskiej.
Idę wcześnie do łóżka, żeby myśleć o Pandorze i robić ćwiczenia na rozciągnięcie 
kręgosłupa. Nic nie urosłem przez dwa tygodnie. Jak tak dalej pójdzie, to 
zostanę karłem.
Jeżeli pryszcz nie zniknie, pójdę w sobotę do lekarza. Nie mogę dłużej znosić 
tego, jak mi 
się wszyscy przypatrują.
16 Piątek
Przyszedł pan Lucas i ofiarował się zawieźć mamę samochodem po zakupy. Podwieźli 
mnie 
do szkoły. z przyjemnością wysiadłem, miałem dosyć tych wszystkich chichotów i 
dymu z 
papierosów. Po drodze minęliśmy panią Lucas. Niosła wielkie torby z zakupami. 
Mama pomachała 
jej ręką, ale obładowana pani Lucas nie mogła jej odmachać.
Dziś była geografia, więc siedziałem całą godzinę obok Pandory. Ona z każdym 
dniem 
wygląda lepiej. Powiedziałem jej, że ma oczy tego samego koloru co nasz pies. 
Zapytała, jaki to 
pies. Wyjaśniłem, że kundel.
Pożyczyłem Pandorze mój niebieski mazak, żeby pokolorowała przestrzeń wokół Wysp 
Brytyjskich. 
Myślę, że docenia te drobne uprzejmości. 
Zacząłem dzisiaj "Pochodzenie gatunków", ale w telewizji to było lepsze. Za to 
"Pielęgnacja 
skóry" jest absolutnie bezbłędna. Zostawiłem ją otwartą na stronie o witaminach. 
Mam nadzieję, że 
mama zrozumie aluzję. Położyłem książkę na kuchennym stole obok popielniczki, 
więc musi ją 
zauważyć.
Umówiłem się na wizytę u lekarza w sprawie pryszcza. Zrobił się teraz fioletowy.
17 Sobota
Zostałem obudzony wcześnie rano. Pani Lucas betonuje przed domem i betoniarka 
musiała 
pracować bez przerwy, żeby cement nie stężał, zanim pani Lucas zdążyła go 
rozprowadzić łopatą. 
Pan Lucas zrobił jej herbaty. On jest naprawdę dobry.
Nigel przyszedł zapytać, czy pójdę z nim do kina, ale powiedziałem, że nie mogę, 
bo idę do 
lekarza w sprawie pryszcza. Nigel na to oświadczył, że nie widzi żadnego 
pryszcza, ale oczywiście 
powiedział tak tylko przez grzeczność, bo pryszcz jest dzisiaj gigantyczny.
Doktor Taylor musi być jednym z tych przepracowanych internistów, o których tyle 
się 
czyta. Nawet nie obejrzał pryszcza, powiedział tylko, że nie powinienem się 
przejmować, i zapytał, 
czy w domu wszystko w porządku. Opowiedziałem mu o moim nieszczególnym życiu 
rodzinnym, o 
kiepskim odżywianiu, na co oznajmił, że jestem dobrze odżywiony i że powinienem 
wrócić do domu 
i cieszyć się tym, co mam. To by było na tyle o państwowej służbie zdrowia. 
Wezmę roznoszenie gazet i przerzucę się na lecznictwo prywatne.
18 Niedziela
Druga po Trzech Królach. Początek semestru Hilary w Oksfordzie
Pani Lucas pokłóciła się z mamą na temat psa. W jakiś sposób wymknął się z domu 
i 
przemaszerował po mokrym betonie. Ojciec zaproponował, że załatwi uśpienie psa, 
ale mama się 
rozpłakała, więc obiecał, że tego nie zrobi. Wszyscy sąsiedzi myli na ulicy 
samochody i przez cały 
czas się przysłuchiwali. Czasami autentycznie nienawidzę tego psa!
Przypomniałem sobie dzisiaj o moim postanowieniu pomagania prostym i ubogim i 
zaniosłem 
parę starych roczników "Beano" jednej raczej niezamożnej rodzinie, która się 
wprowadziła na 
sąsiednią ulicę. Wiem, że są biedni, bo mają tylko czarno-biały telewizor. Drzwi 
otworzył mi 
chłopak. Wyjaśniłem mu, po co przyszedłem. Rzucił okiem na roczniki, powiedział 
"czytałem to" i 
zatrzasnął mi drzwi przed nosem. Tyle o pomocy ubogim!
19 poniedziałek
Dołączyłem w szkole do grupy, która się nazywa Dobrzy Samarytanie. Wychodzimy z 
pomocą do ludności i takie tam. W poniedziałek po południu opuszczamy matmę.
Dzisiaj mówiliśmy o tym, co będziemy robić. Mnie przydzielono do grupy emerytów. 
Nigelowi dostało się bezwzględnie paskudne zadanie doglądania dzieci w grupie 
zabawowej. Jest 
zdegustowany jak świnia.
Nie mogę się doczekać następnego poniedziałku. Wezmę magnetofon, żeby nagrywać 
opowieści wapniaków o wojnie. I tak dalej. Mam nadzieję, że dostanie mi się 
jakiś z dobrą 
pamięcią.
Pies jest z powrotem u weterynarza. Cement powbijał mu się w łapy. Nic dziwnego, 
że się 
wczoraj wieczorem tak awanturował na schodach. Dzisiaj w szkole przy obiedzie 
Pandora 
uśmiechnęła się do mnie, ale właśnie zakrztusiłem się chrząstką, więc nie mogłem 
się odwzajemnić 
uśmiechem. Wiadomo, mój pech!
2O Wtorek
Pełnia księżyca
Mama szuka pracy!
Mogę skończyć jako przestępca włóczący się po ulicach. I tak dalej. Pewnie przez 
całe dnie 
trzeba będzie przesiadywać w pralni, żeby nie zmarznąć. A co będę robił podczas 
wakacji? Będę 
dzieckiem z kluczem na szyi, cokolwiek to znaczy. A kto się zajmie psem? I co ja 
będę jadł przez 
cały dzień? Będę skazany na chrupki kartoflane I słodycze, aż zrujnuję sobie 
kompletnie cerę l 
wypadną mi wszystkie zęby. Uważam, że mama postępuje bardzo egoistycznie. 
Zresztą i tak nie 
będzie dobrym pracownikiem. Nie jest szczególnie rozgarnięta, a na Boże 
Narodzenie za dużo pije.
Zadzwoniłem do babci i wszystko jej opowiedziałem, a ona na to, że w czasie 
wakacji mogę 
mieszkać u niej, popołudnia mogę spędzać na zebraniach grupy Zimozielonych i tak 
dalej. Teraz 
żałuję, że zadzwoniłem. Dziś na przerwie było zebranie Samarytan. Rozdzielono 
starców. Mnie się 
dostał jeden mężczyzna o nazwisku Bert Baxter. Ma osiemdziesiąt dziewięć lat, 
więc chyba nie będę 
miał z nim do czynienia zbyt długo. Marzę tylko o tym, żeby nie miał psa. Psy 
obrzydły mi 
dokumentnie. Albo są u weterynarza, albo stają przed telewizorem zasłaniając 
obraz.
21 Środa
Państwo Lucasowie się rozwodzą! Pierwsi na naszej ulicy. Mama poszła pocieszać 
pana 
Lucasa. Musiał być bardzo zgnębiony, bo kiedy ojciec wrócił z pracy, mamy 
jeszcze nie było. Pani 
Lucas gdzieś pojechała taksówką. Myślę, że odjechała na zawsze, bo zabrała ze 
sobą swój komplet 
śrubokrętów. Biedny pan Lucas, teraz sam będzie musiał sobie robić pranie i tak 
dalej .
Ojciec przygotował wieczorem kolację. Było curry podgrzane w plastykowej torebce 
i ryż, 
jedyna rzecz w zamrażalniku poza paczką czegoś zielonego, od czego odleciała 
nalepka. Ojciec 
zażartował, że wyśle to do inspekcji sanitarnej. Mama się nie śmiała. Może jej 
myśli zaprzątał 
nieszczęsny pan Lucas pozostawiony samotnie.
Po kolacji poszedłem do starego pana Baxtera. Ojciec mnie podwiózł, bo jechał 
grać w 
badmintona. Dom pana Baxtera trudno dostrzec z ulicy. Otacza go gigantyczny, 
nigdy nie przycinany 
żywopłot z ligustru. Kiedy zapukałem, pies za drzwiami zaczął szczekać , warczeć 
i rzucać się na 
skrzynkę do listów. Zanim dałem nogę, usłyszałem jeszcze odgłos przewracanych 
butelek I 
przeklinającego mężczyznę. Mam nadzieję, że poszedłem pod zły adres.
W drodze do domu spotkałem Nigela. Powiedział mi, że ojciec Pandory jest 
mleczarzem! 
Trochę się do niej zniechęciłem.
Kiedy wróciłem, w domu nie było nikogo, więc nakarmiłem psa, przyjrzałem się 
pryszczom i 
poszedłem spać.
22 Czwartek
To bezczelne kłamstwo, że ojciec Pandory jest mleczarzem! Jest księgowym w 
mleczarni. 
Pandora oświadczyła, że rozkwasi Nigelowi gębę, jeśli jeszcze raz dopuści się 
zniesławienia. Znowu 
jestem w niej zakochany.
Nigel zaprosił mnie na jutrzejszy wieczór do dyskoteki w klubie młodzieżowym, 
dochody z 
tej dyskoteki są przeznaczone na komplet nowych piłek do ping-ponga. Nie wiem, 
czy pójdę, bo 
Nigel w czasie weekendów jest punkiem. Matka mu na to pozwala pod jednym 
warunkiem: musi 
nosić siatkowy podkoszulek pod przepisową bluzą tego bractwa.
Mama była na rozmowie w sprawie pracy. Ćwiczy pisanie na maszynie i nic nie 
gotuje. T o 
co będzie, kiedy .już dostanie pracę? Ojciec powinien się temu stanowczo 
sprzeciwić, zanim 
staniemy się rozbitą rodziną.
 23 Piątek
Zdecydowanie ostatni raz poszedłem do dyskoteki. Poza mną i Ryśkiem Cytryną, 
działaczem młodzieżowym, były tam same punki. Nigel przez cały wieczór 
straszliwie się popisywał. 
W końcu przekłuł sobie ucho agrafką. Mój ojciec musiał go zawieźć do szpitala 
naszym 
samochodem. Rodzice Nigela nie mają samochodu, bo jego ojciec ma w głowie 
stalową płytkę, a 
matka tylko 122 cm wzrostu. Naprawdę nie można się dziwić, że Nigel jest taki, 
skoro jest 
dzieckiem szaleńca i karlicy.
Ciągle nie mam wiadomości od Malcolma Muggeridge'a. Może jest w złym nastroju. 
Tacy 
intelektualiści jak on i ja często miewają złe nastroje. Zwykli ludzie nas nie 
rozumieją i twierdzą, że 
mamy muchy w nosie, ale to nieprawda.
Pandora poszła odwiedzić Nigela w szpitalu. Ma lekkie zakażenie krwi od tej 
agrafki. 
Pandora uważa, że Nigel jest bardzo odważny. Ja uważam, że jest bardzo głupi.
Cały dzień bolała mnie głowa przez tę przeklętą maszynę mamy, ale się nie 
skarżę. Muszę 
teraz zasnąć. Jutro mam iść do Berta Baxtera. To jednak był dobry adres. Co za 
obrzydliwy pech!
24 Sobota
Dzień dzisiejszy był najkoszmarniejszym dniem mojego życia. Mama dostała pracę; 
będzie 
pisać na tej swojej przeklętej maszynie w biurze ubezpieczeń! Zaczyna w 
poniedziałek! Pan Lucas 
pracuje w tym samym biurze. Będzie ją codziennie zabierał samochodem.
Ojciec też jest w złym humorze - podejrzewa, że sypie mu się wał korbowy.
Ale co najgorsze, Bert Baxter nie jest miłym emerytem! Pije, pali i ma owczarka 
alzackiego, 
który się nazywa Szabla. Kiedy przycinałem gigantyczny Żywopłot, Szabla był 
zamknięty w kuchni, 
ale nawet na chwilę nie przestał warczeć.
Jest jednak coś jeszcze gorszego! Pandora chodzi z Nigelem! Chyba nigdy się nie 
pozbieram 
po tym szoku!
25 Niedziela.
Trzecia po Trzech Królach
10 rano.
 Jestem chory przez te wszystkie zmartwienia, zbyt słaby, żeby dużo pisać. Nikt 
nawet nie 
zauważył, że nie jadłem śniadania.
2 po południu. 
Wziąłem w południe dwie dziecinne aspiryny i poczułem się trochę lepiej. Może 
kiedy stanę 
się sławny i mój dziennik zostanie odkryty, ludzie uświadomią sobie tortury 
zapoznanego 
intelektualisty w wieku 13 i 3/4 roku.
6 po południu.
 Pandoro! Moja utracona miłości! Już nigdy nie pogłaszczę twych włosów koloru 
melasy! 
(Chociaż mój niebieski mazak jest ciągle do twojej dyspozycji).
8 wieczorem.
 	Pandoro! Pandoro! Pandoro!
10 wieczorem.
 Dlaczego? Dlaczego? Dlaczego? 
Północ.
 Zjadłem kanapkę z pastą z krabów i pomarańczę (to na cerę). Poczułem się trochę 
lepiej. 
Mam nadzieję, że Nigel zleci ze swojego roweru i rozpłaszczy go ciężarówka. 
Nigdy więcej nie 
będę z nim rozmawiał. Wiedział, że jestem zakochany w Pandorze! Gdybym dostał na 
gwiazdkę 
rower wyścigowy zamiast nędznego budzika z radiem stereo, wszystko ułożyłoby się 
inaczej.
26 Poniedziałek
Musiałem się podnieść z łoża boleści, żeby przed szkołą odwiedzić Berta Baxtera. 
Trwało 
całe wieki, zanim tam dotarłem, bo czułem się osłabiony i musiałem co chwila 
przystawać dla 
odpoczynku, ale dzięki pomocy jakiejś starszej damy z długimi czarnymi wąsami 
znalazłem się 
wreszcie przed frontowymi drzwiami. Bert Baxter leżał jeszcze w łóżku, ale 
rzucił mi klucz przez 
okno i otworzyłem sobie drzwi. Szabla był zamknięty w łazience, powarkiwał 
nieustannie, a inne 
odgłosy dochodzące z łazienki zdawały się wskazywać, że rozszarpuje na strzępy 
jakieś ręczniki czy 
coś.
Bert Baxter leżał w okropnie brudnej pościeli i palił papierosa. W pokoju 
straszliwie 
śmierdziało, przypuszczam, że ten odór wydzielał sam Bert Baxter. Pościel robiła 
wrażenie 
pokrwawionej, ale Bert wyjaśnił, że to od kanapek z marynowanymi buraczkami, 
które zwykle jada 
przed snem. Było to najobrzydliwsze pomieszczenie, jakie widziałem w życiu (a 
brud i zaniedbanie 
nie są mi obce). Bert Baxter dał mi dziesięć pensów i poprosił, żebym mu 
przyniósł z kiosku 
"Morning Star". Więc do tego wszystkiego jest jeszcze komunistą! Zwykle Szabla 
przynosi gazetę, 
ale dzisiaj został ukarany zamknięciem za obgryzanie zlewu. 
Sprzedawca w kiosku poprosił, żebym doręczył Bertowi Baxterowi rachunek (winien 
jest za 
gazety trzydzieści jeden funtów i dziewięćdziesiąt siedem pensów), a kiedy to 
zrobiłem, Bert 
roześmiał się i podarł rachunek ze słowami: "Przebrzydły okularnik". Spóźniłem 
się do szkoły, więc 
musiałem pójść do sekretarki, żeby mnie wpisała do odpowiedniej księgi. To jest 
nagroda dla 
Dobrego Samarytanina! Nawet matma mi nie przepadła! Pandora i Nigel stali razem 
w kolejce po 
obiad, ale postanowiłem ich zignorować. 
Pan Lucas nie wstaje z łóżka, jest mężczyzną porzuconym, więc mama się nim 
opiekuje po 
pracy. Jest zresztą jedyną osobą, którą on zgadza się przyjmować. Ciekawe, kiedy 
mama znajdzie 
czas, żeby zająć się mną i ojcem.
Ojciec nadąsany. Pewnie zazdrosny o to, że pan Lucas nie jego wybrał na swojego 
pocieszyciela. 
Północ.
 Dobranoc, Pandoro, moja miłości o włosach koloru melasy.
27 Wtorek
Dzisiaj lekcja plastyki bardzo dobra. Malowałem samotnego chłopca na moście. 
Właśnie 
utracił swoją pierwszą miłość na rzecz najlepszego eks-przyjaciela. Eks-
przyjaciel miotał się w 
wezbranych wodach rzeki. Chłopiec obserwował, jak najlepszy eks-przyjaciel 
tonie. Najlepszy eks-
przyjaciel trochę z wyglądu przypominał Nigela. Chłopiec był trochę podobny do 
mnie. Pani 
Fossington-Gore powiedziała, że w moim obrazku jest "głębia ". W rzece też! Cha, 
cha, cha!
28 Środa
Obudziłem się dziś rano trochę zaziębiony. Poprosiłem mamę, żeby napisała parę 
słów i 
zwolniła mnie z wf. Powiedziała, że nie zamierza mnie już więcej rozpieszczać. 
Ciekaw jestem, jak 
by się czuła na błotnistym boisku wśród lodowatej mżawki w samej koszulce i 
spodenkach 
gimnastycznych? Kiedy rok temu w dniu sportu szkolnego brałem udział w wyścigu 
trzynożnym, 
przyszła mnie oglądać ubrana w futro, a oprócz tego owinęła sobie nogi kocem, 
chociaż był 
czerwiec! W każdym razie teraz jej głupio, bo graliśmy w rugby i mój kostium był 
tak ubłocony, że 
zatkała się rura odpływowa w pralce.
Zadzwonił weterynarz, żebyśmy już zabrali psa. Był u niego dziewięć dni. Ojciec 
oświadczył, 
że pies musi zostać w szpitalu, dopóki on nie dostanie wypłaty, czyli do jutra. 
Weterynarz bierze 
tylko gotówkę, a ojciec nie ma żadnych pieniędzy.
Pandoro! Dlaczego?
29 Czwartek
Idiotyczny pies jest z powrotem w domu. Odmówiłem wyprowadzania go na spacery, 
dopóki nie odrośnie mu sierść na ogolonych łapach. Po powrocie od weterynarza 
ojciec był dość 
blady i powtarzał nieustannie: " Wyrzucone pieniądze": Oświadczył też, że od 
dzisiaj pies będzie jadł 
tylko resztki z jego talerza. 
To znaczy, że niedługo pies zdechnie z głodu.
30 Piątek
Ten parszywy komunista Bert Baxter zadzwonił do szkoły ze skargą, że zostawiłem 
na 
deszczu sekator od żywopłotu! Twierdził, że przez to sekator kompletnie 
zardzewiał. Domagał się 
odszkodowania. Powiedziałem dyrektorowi, panu Scrutonowi, że sekator już był 
zardzewiały, nie 
ulegało jednak wątpliwości, że mi nie uwierzył. Zrobił mi wykład na temat tego, 
jak trudno jest 
starym ludziom związać koniec z końcem. Kazał mi iść do Berta Baxtera, wyczyścić 
i naostrzyć 
sekator. Chciałem opowiedzieć dyrektorowi wszystko o tym Bercie Baxterze, ale 
pan Scruton ma w 
sobie coś takiego, że w jego obecności zupełnie nie mogę zebrać myśli. To chyba 
dlatego, że jak się 
wścieknie, strasznie wybałusza oczy.
W drodze do Berta Baxtera widziałem mamę i pana Lucasa wychodzących z kantoru 
bukmachera. Machałem do nich i wołałem, ale mnie nie dostrzegli, chyba nie 
mogli. Cieszę się, że 
pan Lucas czuje się lepiej. Bert Baxter nie otworzył mi drzwi. Może umarł?
Pandoro! Ciągle jeszcze myślę o tobie, dziecinko.
31 Sobota
Już prawie luty, a ja nie mam komu wysłać kartki na dzień św. Walentego.
Luty
1 Niedziela
Czwarta po Trzech Królach
Wczoraj późnym wieczorem straszne krzyki na dole. Kosz na śmieci w kuchni 
wywrócony 
kopnięciem drzwi do ogrodu trzaskające bez przerwy. Chciałbym żeby moi rodzice 
wykazywali 
trochę więcej delikatności. Przechodzę trudny okres emocjonalny i potrzebuję 
snu. l tak zresztą nie 
spodziewam się, żeby potrafili zrozumieć, co to znaczy być zakochanym. Są 
małżeństwem 
czternaście i pół roku.
Poszedłem po południu do Berta Baxtera, ale dzięki Bogu pojechał do Skegness z 
wycieczką Zimozielonych. Szabla wyglądał przez okno w dużym pokoju. Pokazałem mu 
znak " V". 
Mam nadzieję, że nie będzie tego pamiętał.
2 Poniedziałek
Matki Boskiej Gromnicznej
Pani Lucas wróciła! Widziałem, jak wyrywała z ogrodu drzewka i krzaki i ładowała 
je na tył 
furgonetki; potem zapakowała wszystkie narzędzia ogrodnicze i odjechała. Na boku 
furgonetki 
wymalowany był napis "Schronisko dla kobiet". Pan Lucas przyszedł porozmawiać z 
mamą, 
zszedłem na dół powiedzieć mu dzień dobry, ale był zbyt przygnębiony, żeby w 
ogóle mnie 
zauważyć. Prosiłem mamę, żeby przyszła trochę wcześniej z pracy, bo mam już 
dosyć wiecznego 
wyczekiwania na kolację. Nie spełniła jednak mojej prośby. 
Nigela wyrzucono dzisiaj ze szkolnej stołówki, bo pomstował na sznycel zapiekany 
w 
cieście: "Pełno cholernego ciasta, a sznycla ani śladu", powtarzał. Uważam, że 
pani Leech słusznie go 
wyrzuciła, w końcu wykrzykiwał to przy wszystkich pierwszoklasistach. My z 
trzeciej klasy musimy 
dawać przykład. Pandora przygotowała petycję protestacyjną w sprawie sznycla. Ja 
nie podpiszę.
Dzisiaj dzień Dobrych Samarytan. Musiałem wobec tego iść do Berta Baxtera. 
Ominęła 
mnie klasówka z algebry! Cha, cha, cha! Bert dał mi kawałek pokruszonej skały ze 
Skegness i 
przyznał, że mu przykro z powodu telefonu do szkoły ze skargą w sprawie 
sekatora. Oświadczył, że 
czuł się samotny i chciał usłyszeć ludzki głos. Gdybym był najsamotniejszą osobą 
na calusieńkim 
świecie, nigdy bym nie zadzwonił do naszej szkoły! Wolałbym raczej zegarynkę, 
odzywa się co 
dziesięć sekund.
3 Wtorek
Już od wielu dni mama nie robi w domu naprawdę nic. Całe jej zajęcie to 
chodzenie do 
pracy, pocieszanie pana Lucasa, czytanie i palenie papierosów. W samochodzie 
ojca poszedł wał 
korbowy. Musiałem mu pokazać, skąd odjeżdża autobus do centrum. Żeby 
czterdziestoletni 
mężczyzna nie wiedział, gdzie jest przystanek autobusowy! Ojciec wygląda tak 
niechlujnie, że 
wstydziłem się pokazać w jego towarzystwie. Kiedy nadjechał autobus, odczułem 
ulgę. Krzyknąłem 
jeszcze przez okno, że na dole nie wolno palić, ale pomachał mi ręką i zapalił. 
Za to jest kara 
pięćdziesiąt funtów! Gdybym ja zarządzał autobusami, karałbym palaczy grzywną 
tysiąca funtów, a 
ponadto zmusiłbym każdego do zjedzenia dwudziestu woodbine'ów.
Mama czyta "Żeńskiego eunucha " Germaine Greer . Twierdzi, że to książka, której 
przeczytanie zupełnie zmienia życie. Mojego nie zmieniła, ale tylko ją 
przejrzałem. Pełno tam 
plugawych słów.
4 Środa
Nów
Miałem pierwszy mokry sen! A więc mama me myliła się w sprawie tego "Żeńskiego 
eunucha". 
Zmienił moje życie.
5 Czwartek
Mama kupiła sobie taki kombinezon, jaki noszą malarze pokojowi. Pod spodem 
wyraźnie 
widać majtki. Mam nadzieję, że nie będzie w tym wychodziła na ulicę. 
Jutro idzie przekłuwać sobie uszy. Mam wrażenie, że staje się rozrzutna. Matka 
Nigela jest 
rozrzutna. Stale przychodzą do nich zawiadomienia o wyłączeniu prądu i tak 
dalej, bo matka Nigela 
co tydzień kupuje sobie nową parę butów na wysokich obcasach.
Ciekaw jestem, na co idzie u nas dodatek rodzinny? Właściwie ja powinienem go 
dostawać. 
Jutro zapytam mamę.
6 Piątek
Wstąpienie królowej na tron, 1952
Mieć pracującą matkę to koszmar. Wpada z wielkimi torbami zakupów, robi kolację, 
potem 
szybko się odpicowuje. Ale w dalszym ciągu nic nie sprząta, zanim nie pocieszy 
pana Lucasa. O ile 
wiem, już od trzech dni pomiędzy kuchenką a lodówką leży kawałek bekonu! 
Zapytałem ją dzisiaj o mój dodatek rodzinny, odpowiedziała ze śmiechem, że 
wydała go na 
dżin i papierosy. Gdyby dowiedziała się o tym opieka społeczna, miałaby za 
swoje!
7 Sobota
Rodzice wrzeszczą na siebie od paru godzin bez przerwy. Zaczęło się od tego 
plasterka 
bekonu w szparze obok lodówki, a skończyło na kosztach reperacji samochodu ojca. 
Poszedłem na 
górę do swojego pokoju i nastawiłem "Abbę". Ojciec miał czelność otworzyć drzwi 
i zażądać, 
żebym ściszył adapter . Ściszyłem. Jak zszedł na dół, znowu nastawiłem głośniej.
Nikt mi nie ugotował kolacji, więc poszedłem do chińskiej restauracji, kupiłem 
porcję 
gorących frytek i torebkę sosu sojowego. Usiadłem pod daszkiem na przystanku 
autobusowym i 
zjadłem frytki, a potem trochę pochodziłem, ale czułem się bardzo przygnębiony. 
Wróciłem do 
domu. Nakarmiłem psa. Przeczytałem kawałek "Żeńskiego eunucha ". Poczułem się 
jakoś dziwnie. 
Poszedłem spać.
8 Niedziela
Piąta po Trzech Królach
Ojciec przyszedł rano do mojego pokoju na pogawędkę, jak oznajmił. Przejrzał 
zbiór 
wycinków i fotografii dotyczących Kevina Keegana, dokręcił klamkę w szafie swoim 
wieloczynnościowym scyzorykiem, a potem zapytał, co w szkole. Wreszcie 
oświadczył, że bardzo 
mu przykro z powodu wczorajszych awantur, i wyjaśnił, że przechodzą z mamą 
"niedobry okres". 
Zapytał, czy mam coś do powiedzenia. Powiedziałem, że jest mi winien trzydzieści 
dwa pensy za 
chińskie frytki i sos sojowy. Dał mi funta. Zarobiłem w ten sposób sześćdziesiąt 
osiem pensów.
9 Poniedziałek
Rano przed domem pana Lucasa stała ciężarówka od przeprowadzek. Pani Lucas i 
jakieś 
inne kobiety wynosiły z domu meble i ustawiały je na chodniku. Pan Lucas 
przypatrywał się 
wszystkiemu z okna swojej sypialni. Wydawał się trochę przestraszony. Pani Lucas 
śmiała się i 
pokazywała na niego palcem, wtedy wszystkie kobiety zaczynały się śmiać i 
śpiewały: "Co temu 
winien Zygmuś, że jest taki śliczny".
Mama zadzwoniła do pana Lucasa z zapytaniem, czy wszystko w porządku. Pan Lucas 
Oznajmił, że nie może pójść do pracy, bo musi pilnować adapteru stereo i płyt. 
Ojciec pomógł pani 
Lucas załadować na ciężarówkę kuchenkę gazową, a potem Poszedł z mamą na 
przystanek 
autobusowy. Szedłem w pewnej odległości za nimi, bo mama miała długie dyndające 
kolczyki, a 
ojcu podwijały się mankiety od spodni. Zaczęli się o coś kłócić, więc 
przeszedłem na drugą stronę 
ulicy i poszedłem do szkoły dłuższą drogą.
Bert Baxter był dziś bez zarzutu. Opowiedział mi o pierwszej wojnie światowej. 
Oświadczył, 
że uratowała mu życie Biblia, którą zawsze nosił w kieszeni na piersi. Pokazał 
mi tę Biblię: jest 
wydana w 1956 roku. Myślę, że Bert zdradza objawy lekkiej sklerozy.
Pandoro! Wspomnienie o tobie jest nieustającą udręką!
10 Wtorek
Pan Lucas mieszka u nas, dopóki nie zdobędzie trochę nowych mebli.
Ojciec pojechał do Matlock, próbuje tam sprzedać elektryczne piece akumulacyjne 
jakiemuś 
wielkiemu hotelowi.
Nasz piec gazowy wysiadł. Lodowaty ziąb.
11 Środa
Pierwsza kwadra księżyca
Ojciec zadzwonił z Matlock, że zgubił kartę bankową Barclaya i nie może dziś 
wrócić, więc 
mama i pan Lucas nie kładli się całą noc, usiłując naprawić piec. Zszedłem na 
dół o dziesiątej, żeby 
zobaczyć, czy mogę w czymś pomóc, ale drzwi do kuchni były zamknięte. Pan Lucas 
oświadczył, że 
nie może w tym momencie ich otworzyć, bo właśnie doszedł do decydującego etapu 
reperacji pieca, 
a mama mu pomaga i ma zajęte ręce.
l2 Czwartek
Rocznica urodzin Lincolna
Dzisiaj wieczorem przyłapałem mamę w łazience na farbowaniu włosów. Było to dla 
mnie 
kompletne zaskoczenie. Przez lat trzynaście i trzy czwarte uważałem, że jest 
ruda, a teraz nagle 
odkryłem, że ma włosy ciemnoblond. Mama poprosiła, żebym m c me mówił ojcu. Ależ 
to musi być 
małżeństwo! Ciekaw jestem, czy ojciec wie o tym, że ona nosi wypchane staniki? 
Nigdy ich nie 
wiesza na sznurze z resztą prania, ale widziałem je kiedyś upchnięte w kąt 
bieliźniarki. Ciekawe, 
jakie to jeszcze tajemnice mama ukrywa?
13 Piątek
Nie ulega wątpliwości, że był to dla mnie pechowy dzień!
Pandora już nie siedzi przy mnie na geografii. Siedzi za to Barry Kent. Cały 
czas ode mnie 
ściągał i wdmuchiwał mi w ucho balony z gumy. Poskarżyłem się pannie Elf, ale 
ona też się boi Barry 
Kenta, więc nic mu nie powiedziała.
Pandora wyglądała dziś bardzo powabnie, miała spódnicę z rozcięciem, spod której 
widać 
było jej nogi. Ma strup na jednym kolanie. Na nadgarstku zawiązała sobie 
futbolowy szalik Nigela, 
ale panna Elf to zauważyła i kazała jej zdjąć. Panna Elf nie boi się Pandory. 
Posłałem jej kartkę na 
dzień św. Walentego (Pandorze, nie pannie Elf).
14 Sobota 
Dzień św. Walentego
Dostałem tylko jedną kartkę. Charakter pisma mamy, więc się nie liczy. Mama 
dostała tak 
gigantyczną kartkę, że musiała ją dostarczyć do domu furgonetka z poczty 
głównej. Mama 
zaczerwieniła się po czubki uszu, kiedy otworzyła kopertę i zobaczyła kartkę. To 
było strasznie 
fajne. Wielki słoń z satyny dźwigał w trąbie bukiet plastykowych kwiatów, a z 
pyska wychodził mu 
balon: "Halo, Króliczku, nigdy cię nie zapomnę". Wewnątrz nie było żadnego 
imienia, jedynie 
wyrysowane serca, a w nich napis "Paulina". Kartka od ojca była niewielka, z 
bukietem purpuro-
wych kwiatów na pierwszej stronie. Ojciec napisał w środku: "Spróbujmy jeszcze 
raz".
A oto wiersz, który napisałem na kartce do Pandory:
Pandoro!
Ja uwielbiam cię,
Ja zaklinam cię
Nie ignoruj mnie.
Napisałem to lewą ręką, żeby się nie zorientowała, że to ode mnie.
15 Niedziela:
Starozapustna
Wczoraj wieczorem pan Lucas przeniósł się z powrotem do swojego pustego domu. 
Myślę, 
że miał po prostu dosyć ciągłych awantur o kartkę ze słoniem. Powiedziałem ojcu, 
że mama nic nie 
może poradzić na to, że jakiś mężczyzna uwielbia ją w sekrecie. Ojciec roześmiał 
się bardzo 
nieprzyjemnie i oświadczył: "Musisz się jeszcze dużo nauczyć, synu".
W porze obiadowej wymknąłem się do babci. Ugotowała mi prawdziwy niedzielny 
obiad, z 
sosem i puddingiem Yorkshire z małych oddzielnych foremek. Ma też zawsze czas i 
ochotę, żeby 
zrobić domowy budyń.
Zabrałem do babci psa i po południu wszyscy poszliśmy na spacer, żeby lepiej 
strawić 
obiad. 
Babcia nie rozmawiała z mamą od czasu awantury o swetry. Twierdzi, że "nigdy 
więcej noga 
jej nie stanie w tym domu". Zapytała mnie, czy wierzę w życie po śmierci. 
Powiedziałem, że nie 
wierzę, a na to babcia oznajmiła, że właśnie wstąpiła do sekty spirytualistów i 
słyszała dziadka, który 
mówił o swoim rabarbarze! A dziadek nie żyje od czterech lat! W środę wieczorem 
babcia znów 
idzie do spirytualistów i będzie próbowała ponownie się z nim skontaktować. 
Chciała, żebym z nią 
poszedł, bo - jak twierdzi - jest wokół mnie jakaś specyficzna aura.
Pies zaczął się dławić kością od kurczaka, ale odwróciliśmy go do góry nogami i 
uderzyliśmy 
tak mocno w kark, że kość wyleciała. Zostawiłem go u babci, żeby doszedł do 
siebie po tym 
przeżyciu. 
Szukałem "starozapustnej" w swoim kieszonkowym słowniku, ale na próżno. Jutro 
sprawdzę 
w słowniku w szkole.
Całe wieki nie mogłem zasnąć, myślałem o Bogu, o Życiu, o Śmierci i o Pandorze.
16 Poniedziałek.
Obchody rocznicy urodzin Waszyngtona
List z BBC! Biała, podłużna koperta z tłustym nadrukiem BBC. I z moim nazwiskiem 
i 
adresem!
Czyżby chcieli wziąć moje wiersze? Niestety, nie. Był za to list od faceta o 
nazwisku John 
Tydeman, który brzmiał tak:
Drogi Adrianie Mole'u,
dziękuje Ci za wiersze, które wysłałeś do BBC, a które jakimś sposobem 
wylądowały na 
moim biurku. Przeczytałem je z zainteresowaniem i muszę przyznać, że jeśli 
weźmie się pod 
uwagę Twój młody wiek, to mogą się wydawać obiecujące. Nie są jeszcze 
wystarczająco 
dobre, byśmy mogli rozważać włączenie ich do któregokolwiek z bieżących 
programów 
poetyckich. Czy nie przyszło Ci do głowy, by je posłać do magazynu szkolnego lub 
parafialnego (jeśli taki istnieje)?
Jeżeli zamierzasz w przyszłości zaproponować BBC którakolwiek ze swoich prac, to 
sugerowałbym przepisanie jej na maszynie i zachowanie kopii dla siebie. BBC 
zazwyczaj w 
ogóle nie rozpatruje prac nadesłanych w rękopisie, i chociaż Twój rękopis był 
wyjątkowo 
porządny, miałem pewne trudności z odcyfrowaniem wszystkich słów- zwłaszcza w 
zakończeniu wiersza zatytułowanego "Kran", gdzie dość brzydka plama spowodowała 
rozpłynięcie się atramentu. (Plama z herbaty czy łza? Kropla, która przelała 
Twój "kran"?) 
Skoro pragniesz poświęcić się karierze literackiej, to chciałbym Cię uprzedzić, 
że musisz 
wyrobić w sobie pewien brak wrażliwości, który pozwoli Ci w miarę spokojnie i 
bezboleśnie 
godzić się z nieuniknionymi przypadkami odrzucenia Twoich prac.
Z najlepszym i życzeniami sukcesów w przyszłych wysiłkach literackich, a przede 
wszystkim 
z życzeniami szczęścia
Twój
 John Tydeman.
PS. Załączam wiersz niejakiego Johna Mole'a, który ukazał się w ostatnim " Times 
Literary 
Supplement". Czy to kuzyn? Wiersz jest bardzo dobry.
	
Na moich rodzicach zrobiło to autentyczne wrażenie. W szkole bez przerwy 
wyciągałem ten 
list i odczytywałem na nowo. Spodziewałem się, że któryś z nauczycieli będzie 
chciał go przeczytać, 
ale żaden się nim nie zainteresował.
Bert Baxter przeczytał list, podczas gdy zmywałem te jego przeklęte naczynia. 
Powiedział, że 
wszyscy w BBC "to banda narkomanów". Szwagier jego wujka mieszkał kiedyś w 
sąsiedztwie 
kobiety, która robiła w rozgłośni herbatę, więc Bert wie wszystko o BBC.
Pandora dostała siedemnaście kart na dzień św. Walentego. Nigel siedem. Nawet 
Barry 
Kent, znienawidzony przez wszystkich, dostał trzy. Uśmiechałem się tylko, kiedy 
wszyscy 
rozpytywali, ile kart ja dostałem. W każdym razie idę o zakład, że jestem jedyną 
osobą w szkole, 
która dostała list z BBC.
17 Wtorek
Barry Kent zapowiedział, że mnie zgnoi, jeśli nie będę mu dawał codziennie 
dwudziestu 
pięciu pensów. Powiedziałem, że traci jedynie czas, usiłując pogróżkami 
wyciągnąć ode mnie 
pieniądze. Nigdy nie mam żadnych wolnych pieniędzy. Mama wpłaca moje kieszonkowe 
prosto do 
spółdzielni mieszkaniowej i daje mi jedynie piętnaście pensów dziennie na 
batonik Mars. Barry Kent 
oznajmił, że będę musiał mu wobec tego oddawać pieniądze na obiad. Wyjaśniłem 
mu, że odkąd 
obiady podrożały do sześćdziesięciu pensów,
ojciec płaci czekiem. Na to Barry Kent uderzył mnie w jajka i odszedł ze 
słowami: "Jeszcze nie tak 
oberwiesz!"
Zapisałem się do roznoszenia gazet.
18 Środa
Pełnia księżyca
Obudziłem się z bólem w jajkach. Powiedziałem mamie. Chciała je obejrzeć, ale 
nie miałem 
na to najmniejszej ochoty, więc stwierdziła, że muszę być dzielny. Znowu nie 
zgodziła się napisać mi 
usprawiedliwienia na wf i musiałem się tarzać w błocie. Barry Kent wdeptał mi 
głowę w kałużę. Pan 
Jones to zauważył i odesłał go wcześniej z boiska, żeby wziął prysznic!
Chciałbym mieć jakąś bezbolesną chorobę, która uwolniłaby mnie od gier. Coś 
takiego jak 
słabe serce byłoby w sam raz.
Przyprowadziłem psa od babci, która wykąpała go i wyszczotkowała. Śmierdzi jak 
stoisko 
perfumeryjne u Woolwortha.
Poszedłem z babcią na spotkanie spirytualistów; pełno tam było okropnie starych 
ludzi. 
Jeden szaleniec wstał i oświadczył, że ma w głowie radio, które dyktuje mu, co 
ma robić. Nikt nie 
zwrócił na niego uwagi, więc usiadł z powrotem. Kobieta o nazwisku Alice Tonks 
zaczęła chrząkać, 
przewracać oczami i rozmawiać z jakimś Arturem Mayfieldem, ale mój dziadek 
milczał, Babcię 
trochę to zasmuciło, więc po powrocie do domu zrobiłem jej filiżankę napoju 
Horlick. Dała mi 
pięćdziesiąt pensów i poszedłem z psem do domu.
Zacząłem czytać "Folwark zwierzęcy" George'a Orwella. Myślę, że jak dorosnę, 
mógłbym 
zostać weterynarzem.
19 Czwartek
1960 - urodził się książę! Andrzej
Książę Andrzej ma dobrze, pilnują go goryle. Barry Kent nie wyłudza od niego 
pieniędzy. 
Pięćdziesiąt pensów przepadło! Gdybym tak znał karate, przeciąłbym Barry Kentowi 
tchawicę.
W domu spokojnie. rodzice nie rozmawiają ze sobą.
20 Piątek
Dzisiaj na geografii Barry Kent poradził pannie Elf, żeby się " wypchała ", 
wysłała go więc do 
pana Scrutona, żeby mu wymierzył karę, Mam nadzieję, że dostanie pięćdziesiąt 
batogów. 
Zamierzam się zaprzyjaźnić z Craigiem Thomasem, To jeden z największych 
chłopaków w trzeciej 
klasie, Dziś na przerwie kupiłem mu batonik Mars. Udawałem, że mi niedobrze i 
nie mam ochoty na 
czekoladę. Powiedział: "Dobra, Molak". Po raz pierwszy się do mnie odezwał. 
Jeśli dobrze 
rozegram swoje karty, mogę się znaleźć w jego gangu. A wtedy Barry Kent nie 
odważy się mnie 
tknąć.
Mama czyta kolejną książkę o seksie, ma to tytuł "Druga płeć", a napisana jest 
przez 
jakiegoś pisarza żabojada Simona de Beauvoir. Mama zostawiła książkę na stoliku 
w dużym 
pokoju, gdzie każdy mógł ją zobaczyć, nawet babcia!
21 Sobota
Miałem cholernie tajny sen, w którym Szabla masakrował Barry Kenta. Przyglądali 
się temu 
panna Elf i pan Scruton, Była tam też Pandora w tej spódnicy z rozcięciem. 
Zarzuciła mi ręce na 
szyję i powiedziała: "Należę do drugiej płci". W tym momencie się obudziłem i 
okazało się, że miałem 
mokry sen po raz drugi w życiu. Musiałem wrzucić piżamę do pralki, żeby mama 
tego nie odkryła.
Dzisiaj przyjrzałem się dokładnie swojej twarzy w lustrze w łazience. Mam pięć 
pryszczy, nie 
licząc tego na brodzie. Mam też ślady zarostu nad wargą. Wygląda na to, że 
wkrótce będę musiał 
zacząć się golić. Poszedłem z ojcem do warsztatu, spodziewał się, że dzisiaj 
odbierze samochód, ale 
okazało się, że jeszcze nie gotowy. Wszystkie części leżały osobno. Oczy ojca 
napełniły się łzami. 
Było mi za niego wstyd. Poszliśmy do Sainsbury'ego. Ojciec kupił puszki łososia, 
krabów i 
krewetek, tort owocowy, a także jakiś obrzydliwy biały ser obsypany pestkami od 
winogron. Kiedy 
wróciliśmy do domu, mama strasznie się wściekła, bo zapomniał o chlebie, maśle i 
o papierze 
toaletowym.  Powiedziała, że nie można go nigdzie puścić samego. Ojcu trochę się 
poprawił humor .
22 Niedziela
Mięsopustna
Ojciec zabrał psa i poszedł na ryby. Pan Lucas przyszedł na obiad i został na 
kolację. Zjadł 
trzy kawałki tortu jagodowego. Graliśmy w monopole. Pan Lucas był bankierem. 
Mama ciągle 
trafiała do więzienia. Ja wygrałem, ponieważ w przeciwieństwie do nich naprawdę 
koncentrowałem 
się na grze. Ojciec wrócił frontowymi drzwiami, a pan Lucas wyszedł tylnymi. 
Ojciec powiedział, że 
przez cały dzień miał ochotę na tort jagodowy. Ale nie została ani okruszynka. 
powiedział, że nie 
zabrał nic do jedzenia i nic też nie brało na wędkę. Mama dała mu na kolację ten 
ser z 
winogronowymi pestkami i odchudzający chleb. Ojciec rzucił tym wszystkim o 
ścianę i oświadczył, 
że nie jest....... myszą, tylko....... mężczyzną, a na to mama, że już od 
niepamiętnych czasów nie....... 
i wtedy kazali mi wyjść z pokoju. To okropne, kiedy się słyszy, jak własna matka 
przeklina. Myślę, 
że to wpływ tych wszystkich książek, które czyta. Jeszcze nie wyprasowała mojego 
szkolnego 
mundurka, ale mam nadzieję, że o tym pamięta.
Pozwoliłem dziś psu spać w moim pokoju, on nie znosi kłótni.
23 Poniedziałek
Dostałem list od pana Cherry'ego prowadzącego sklep z prasą, że mogę od jutra 
rozpocząć 
roznoszenie gazet. Czy można mieć większego pecha?!
Bert Baxter niepokoi się o Szablę, który nie chce jeść i nawet nie próbuje 
nikogo ugryźć. 
Poprosił, żebym go zabrał na badanie. Obiecałem, że zrobię to jutro, jeżeli stan 
Szabli się nie 
poprawi.
Mam dosyć zmywania dla Berta. On chyba odżywia się wyłącznie sadzonymi jajkami; 
zmywanie naczyń w zimnej wodzie bez żadnego płynu to naprawdę nie żarty. Nigdy 
nie ma tam 
suchej ścierki do wycierania. Tak naprawdę to nie ma tam w ogóle żadnej ścierki 
do naczyń, a 
Szabla podarł na strzępy wszystkie ręczniki. Więc nie mam pojęcia, w jaki sposób 
Bert może się w 
ogóle umyć. Chyba spróbuję załatwić dla niego pomoc domową.
Muszę się skoncentrować, żeby zdać egzaminy państwowe, jeśli chcę zostać 
weterynarzem.
24 Wtorek
Św. Mateusza
Wstałem o szóstej, żeby poroznosić gazety. Przypadła mi Elm Tree Avenue. 
Strasznie 
elegancka. Czytają tam bardzo ciężkie gazety: " Timesa", "Daily Telegraph" i 
"Guardiana".
Wiadomo, mój pech!
Bert oświadczył, że Szabla ma się lepiej, usiłował ugryźć mleczarza.
25 Środa
Dziś wcześnie wstałem powodu roznoszenia gazet. Prócz gazet codziennych 
dostarczyłem 
także dwadzieścia pięć egzemplarzy "Puncha".
26 Czwartek
Gazety się dzisiaj pomieszały. Elm Tree Avenue dostała "Sun" i "Daily Mirror", a 
wszystkie 
ciężkie dzienniki poszły na Corporation Row.
Nie rozumiem, dlaczego wszyscy się tak powściekali. Można by się spodziewać, że 
dla 
odmiany chętnie przeczytają inną gazetę.
27 Piątek
Ostatnia kwadra księżyca
Wcześnie rano zobaczyłem Pandorę na podjeździe pod numerem sześćdziesiątym 
dziewiątym przy Elm Tree Avenue. Miała na sobie toczek i bryczesy, nie mogła 
więc być w drodze 
do szkoły. Postarałem się, żeby mnie nie zauważyła. Nie chcę, żeby mnie widziała 
przy takim 
nędznym zajęciu.
A więc wiem już, gdzie mieszka Pandora! Dobrze sobie obejrzałem dom. Jest 
znacznie 
większy od naszego. We wszystkich oknach są opuszczane drewniane rolety, a 
pokoje wyglądają 
jak dżungla tyle tam roślin w doniczkach. Zajrzałem przez skrzynkę do listów i 
zobaczyłem dużego 
rudego kota, który coś jadł na kuchennym stole. Biorą "Guardiana", "Puncha", 
"Priate Eye" i "New 
Society". Pandora czyta komiks dla dziewcząt "Jackie", nie jest więc 
intelektualistką tak jak ja. Ale 
żona Malcolma Muggeridge'a też pewno nie jest intelektualistką.
 28 Sobota
Pandora ma niedużego tłustego konika, który się nazywa Pączek. Codziennie rano 
przed 
szkołą karmi go i skacze na nim przez beczki. Wiem o tym, bo schowałem się za 
volvem jej taty, a 
potem poszedłem za nią na pólko w pobliżu torów dawnej kolejki. Ukryłem się za 
wrakiem 
samochodu na skraju pola i obserwowałem Pandorę. Wyglądała cholernie fajnie w 
tym jeździeckim 
stroju, a piersi jej podskakiwały jak szalone. Wkrótce będzie musiała nosić 
stanik. Serce biło mi tak 
mocno, że czułem się jak stereofoniczny głośnik I odszedłem, żeby mnie nie 
usłyszała.
 	Ludzie się poskarżyli, że gazety dotarły z opóźnieniem Został mi 
"Guardian" w papierowej 
torbie, Więc wziąłem go do domu, żeby przeczytać. Pełno tam było błędów 
ortograficznych. 
Niedobrze się robi na myśl o tym, ile osób umiejących pisać ortograficznie jest 
bez pracy.
Marzec
1. Niedziela Zapustna, św. Dawida
Przed roznoszeniem gazet zaniosłem Pączkowi trochę cukru. W jakiś sposób 
zbliżyło mnie 
to do Pandory.
Nadwerężyłem sobie kręgosłup przez dźwiganie tych wszystkich niedzielnych 
dodatków. 
Zbywający egzemplarz "Sunday People" zabrałem do domu jako prezent dla mamy, 
która 
powiedziała, że to się nadaje wyłącznie do wyłożenia kubła na śmieci. Za sześć 
poranków dostałem 
dwa funty i sześć pensów; to naprawdę niewolnicza praca. I w dodatku muszę 
połowę oddać Barry 
Kentowi. Pan Cherry otrzymał skargę od numeru sześćdziesiątego dziewiątego przy 
Elm Street 
Avenue, że nie dostarczono wczoraj "Guardiana". Posłał więc pod numer 
sześćdziesiąty dziewiąty 
"Daily Express" wraz z przeprosinami, ale ojciec Pandory odniósł gazetę do 
sklepu i stwierdził, że " 
woli obejść się bez czytania ".
Dzisiaj nie zadałem sobie nawet trudu, żeby przeczytać gazetę, mam kompletnie 
dosyć gazet. 
Na niedzielny obiad był jakiś chiński gulasz i fasolka szparagowa.
 Kiedy ojciec poszedł odwiedzić babcię, zjawił się u nas pan Lucas. Miał 
plastykowego 
narcyza w klapie sportowej kurtki.
Moje pryszcze zniknęły całkowicie. To widocznie wpływ porannego powietrza.
2 Poniedziałek
Mama weszła przed chwilą do mojego pokoju i oznajmiła, że ma mi coś strasznego 
do 
powiedzenia. U siadłem na łóżku i przybrałem szalenie poważny wyraz twarzy na 
wypadek, gdyby 
się okazało, że zostało jej tylko sześć miesięcy życia, że przyłapano ją na 
kradzieży w sklepie czy 
coś takiego. Niby to poprawiała zasłony, obsypała popiołem z papierosa model 
Concorde'a i 
zaczęła mamrotać o "stosunkach między dorosłymi", o "skomplikowanym życiu" i o 
tym, że "musi 
siebie odnaleźć". Powiedziała, że jest bardzo do mnie przywiązana! 
Przywiązana!!! I że za nic nie 
chciałaby mnie zranić. Następnie oświadczyła, że dla niektórych kobiet 
małżeństwo jest jak 
więzienie. Potem wyszła z pokoju.
Małżeństwo w niczym nie przypomina więzienia! Kobiety wypuszczane są codziennie 
do 
sklepów i tak dalej, a wiele z nich nawet chodzi do pracy. Myślę, że mama 
podchodzi do sprawy 
trochę melodramatycznie
Skończyłem "Folwark zwierzęcy". To cholernie symboliczne. Płakałem, kiedy 
Boksera 
wzięto do weterynarza. Od tej pory będę traktował świnie z należytą pogardą, jak 
na to zasługują. 
Bojkotuję wieprzowinę w każdej postaci.
3 Wtorek
Ostatki
Dzisiaj dałem Barry Kentowi forsę za rzekomą ochronę. Nie bardzo widzę, jak może 
istnieć 
jakiś Bóg. Gdyby istniał, na pewno by nie dopuścił, aby osobnicy pokroju Barry 
Kenta bezkarnie 
zagrażali intelektualistom. Dlaczego więksi są tak niemili dla mniejszych? Być 
może ich umysły męczą 
się szybciej z powodu dodatkowego wysiłku koniecznego dla wytworzenia większych 
kości i tak 
dalej, być może te wielkie chłopaczyska doznają uszkodzenia mózgu w wyniku tych 
wszystkich 
sportów, a może po prostu ci wyrośnięci lubią sypać pogróżkami i staczać bójki. 
Kiedy pójdę na 
uniwersytet, mogę się zająć tym problemem. Opublikuję swoją rozprawę i poślę 
egzemplarz Barry 
Kentowi. Może do tej pory już się nauczy czytać.
Mama zapomniała, że dzisiaj był dzień pączków. Przypomniałem jej o tym o 
jedenastej 
wieczorem. Nie mam wątpliwości, że potem celowo wszystkie przypaliła. Za miesiąc 
będę miał 
czternaście lat.
4 Środa
Popielec
Dziś rano doznałem paskudnego szoku. Odniosłem pustą torbę do sklepu pana 
Cherry'ego i 
zobaczyłem, jak pan Lucas wertował magazyny z najwyższej półki. Stałem za 
stelażem i wyraźnie 
widziałem, że wybrał "Big and Bouncy", zapłacił i wyszedł ze sklepu schowawszy 
pismo pod 
palto"Big and Bouncy" to wyjątkowo nieprzyzwoity magazyn. Pełno tam obrzydliwych 
obrazków. 
Mama powinna się o tym dowiedzieć. 
Dzisiaj ojciec odebrał samochód z warsztatu. Mył go i rozkoszował się nim przez 
całe dwie 
godziny. Zauważyłem, że z tylnej szyby zniknęła nalepka w postaci machającej 
ręki, którą kupiłem 
mu na gwiazdkę. Powiedziałem, że powinien złożyć skargę w warsztacie, na co 
oświadczył, że nie 
chciał stwarzać problemów. Pojechaliśmy do babci, żeby wypróbować samochód. 
Babcia 
poczęstowała nas filiżanką rosołu z kostki Bovril i obrzydliwymi ciastkami z 
anyżkiem. Nie zapytała, 
jak się czuje mama, stwierdziła natomiast, że ojciec jest szczupły i mizerny i 
wymaga "odżywienia ".
Powiedziała, że Berta Baxtera wyrzucono ze stowarzyszenia Zimozielonych z powodu 
jego 
zachowania w Skegness. Autokar czekał na niego przez dwie godziny na stacji 
autobusowej. 
Wysłano grupę zwiadowczą na poszukiwania do pubów, wtedy wrócił Bert - 
nietrzeźwy, ale sam, i 
trzeba było wysłać drugą grupę zwiadowczą na poszukiwanie pierwszej. W końcu 
zawołano na 
pomoc policję i wiele czasu minęło, zanim udało się wytropić wszystkich emerytów 
i doprowadzić 
ich do autokaru.
Według babci podróż powrotna była koszmarem. Wszyscy emeryci nieustannie się 
przepychali (nie do wyjścia, tylko między sobą). Bert Baxter recytował 
nieprzyzwoity wiersz o 
Eskimosie, a pani Harriman zasłabła i trzeba było rozluźnić jej gorset.
Babcia oznajmiła, że od czasu tej wycieczki dwóch emerytów już zmarło. Winą za 
to 
obciąża Berta Baxtera "tak jakby ich zamordował" - ale według mnie jest bardziej 
prawdopodobne, 
że wykończyły ich zimne wiatry w Skegness. Powiedziałem: "Bert Baxter nie jest 
taki zły, kiedy się 
go bliżej pozna ". A babcia na to, że nie rozumie, jak Dobry Bóg mógł zabrać 
dziadka, a zostawić 
taką szumowinę jak Bert Baxter. Potem zesznurowała usta i zaczęła przecierać 
oczy chusteczką, 
więc wyszliśmy.
Kiedy wróciliśmy do domu, mamy nie było; chodzi teraz na zebrania jakiejś grupy 
kobiecej.
Słyszałem, jak ojciec mówił samochodowi "dobranoc". Chyba coś z nim niedobrze!
6 Piątek 
Nów
 	Pan Cherry jest bardzo zadowolony z mojej pracy I podniósł moje 
wynagrodzenie do 
dwóch i pół pensa za godzinę. Zaproponował mi też wieczorną rundę na Corporation 
Row, ale 
odmówiłem. Na Corporation Row magistrat lokuje wszystkich trudnych lokatorów. 
Pod numerem 
trzynastym mieszka Barry Kent.
Pan Cherry dał mi dwa stare numery "Big and Bouncy". Prosił tylko, żebym nic nie 
mówił 
mamie. Jakby coś podobnego w ogóle mogło mi przyjść do głowy! Schowałem magazyny 
pod 
materac. Tacy intelektualiści jak ja mają prawo interesować się seksem. Zwykli 
ludzie typu pana 
Lucasa powinni się tego wstydzić.
Dzisiaj zadzwoniłem do opieki społecznej, żeby zapytać o pomoc domową dla Berta 
Baxtera. Skłamałem i przedstawiłem się jako jego wnuk. W poniedziałek przyślą do 
niego opiekuna 
społecznego. Wypożyczyłem "Wojnę i pokój" na kartę ojca. Swoją kartę 
biblioteczną zgubiłem.
Zaprowadziłem psa na pólko koło torów, żeby poznał Pączka. Całkiem sobie 
przypadli do 
gustu.
7 Sobota
Po rozniesieniu gazet położyłem się z powrotem do łóżka i leżałem całe rano 
czytając "Big 
and Bouncy". Czułem się jak nigdy dotąd.
Poszedłem z rodzicami do Sainsbury'ego, gdzie wszystkie kobiety kojarzyły mi się 
z "Big and 
Bouncy", nawet te po trzydziestce. Mama oświadczyła, że wyglądam, jakbym miał 
gorączkę, nawet 
się tym zaniepokoiła i odesłała mnie na wielopiętrowy parking, żebym dotrzymywał 
towarzystwa psu 
w samochodzie.
Pies miał już towarzystwo, szczekał i skomlał tak głośno, że wokół samochodu 
zebrała się 
grupka ludzi wymieniających komentarze typu "biedactwo", "co za okrucieństwo, 
żeby go w ten 
sposób przywiązać". Pies zaczepił obrożą o dźwignię zmiany biegów i oczy 
wychodziły mu z orbit. 
Na mój widok usiłował podskoczyć i omal się nie udusił.
Próbowałem wytłumaczyć tym ludziom, że kiedy dorosnę, zostanę weterynarzem, ale 
nie 
chcieli słuchać i zaczęli coś mówić o Królewskim Towarzystwie Opieki nad 
Zwierzętami. Samochód 
był zamknięty, Więc musiałem sforsować małą szybkę i włożyłem rękę do środka. 
Pies oszalał z 
radości, kiedy go uwolniłem, więc ludzie się rozeszli. Ojciec jednak nie szalał 
z radości na widok 
uszkodzonej szybki, tylko się wściekł. Cisnął torby z zakupami, potłukł jajka, 
pogniótł ciasto, a 
potem jechał zdecydowanie za szybko. W drodze do domu nikt się nie odzywał, 
jedynie pies nie 
przestawał się uśmiechać.
Skończyłem " Wojnę i pokój". Całkiem niezłe.
8 Niedziela
Pierwsza w wielkim poście
Mama poszła na zebranie, na którym grupa kobiet przeprowadza specjalne 
ćwiczenia, żeby 
nabrać większej pewności siebie. Mężczyzn się na te zebrania nie wpuszcza. 
Zapytałem ojca, na 
czym polega "ćwiczenie pewności siebie". Odpowiedział: "Bóg jeden wie, ale na 
pewno nie oznacza 
to dla mnie nic dobrego".
Na obiad niedzielny mieliśmy odgrzanego w torebce plastykowej dorsza w maśle i 
frytki 
pieczone w piecu, potem brzoskwinie z puszki ze śmietaną z tubki. Ojciec 
otworzył butelkę białego 
wina i pozwolił mi się trochę napić. Niewiele wiem o winach, ale był to chyba 
całkiem niezły rocznik. 
Oglądaliśmy film w telewizji i wtedy wróciła mama i zaczęła nas strofować. 
Mówiła: "no, dosyć 
tego", "teraz się tutaj zmieni" i temu podobne. Potem poszła do kuchni i zaczęła 
sporządzać wykres 
podział wszystkich prac domowych na trzy części. Zwróciłem jej uwagę, że oprócz 
odrabiania lekcji 
mam już roznoszenie gazet, opiekę nad emerytem i karmienie psa, nie posłuchała 
mnie jednak, 
powiesiła wykres na ścianie ze słowami: "Zaczynamy od jutra".
9 Poniedziałek
Dzień Wspólnoty Brytyjskiej
Przed roznoszeniem gazet wyczyściłem klozet, umyłem wannę i umywalkę. Wróciłem 
do 
domu, przygotowałem śniadanie, włożyłem pranie do pralki i poszedłem do szkoły. 
Wręczyłem 
Barry Kentowi wymuszone pieniądze na "ochronę", poszedłem do Berta Baxtera, 
gdzie czekałem na 
opiekuna społecznego, który się nie zjawił. Obiad zjadłem w szkole. Na lekcji 
gospodarstwa 
domowego upiekłem kruche ciasto z jabłkami. Wróciłem do domu. Odkurzyłem hal, 
duży pokój i 
jadalnię. Obrałem kartofle, poszatkowałem kapustę, skaleczyłem się w palec, 
spłukałem krew z 
kapusty. Położyłem kotlety na grillu, wyszukałem w książce kucharskiej przepis 
na sos. Zrobiłem 
sos. Odcedziłem grudki przez sitko. Nakryłem do stołu, podałem kolację, 
pozmywałem. 
Namoczyłem przypalone garnki. Wyjąłem pranie z pralki, wszystko niebieskie, nie 
wyłączając białej 
bielizny i chustek do nosa. Powiesiłem pranie na stojaku. Nakarmiłem psa. 
Wyprasowałem kostium 
na wf, wyczyściłem buty. Odrobiłem lekcje. Wyprowadziłem psa na spacer, 
wykąpałem się. 
Umyłem wannę. Zrobiłem trzy filiżanki herbaty. Umyłem filiżanki. Położyłem się 
do łóżka. Trzeba 
mojego pecha, żeby mieć matkę ćwiczącą pewność siebie.
10 Wtorek
 1964- urodził się książę Edward
Dlaczego nie mogłem się urodzić jako książę Edward, a książę Edward jako Adrian 
Mole? 
Traktowany jestem jak niewolnik.
11 Środa
Powlokłem się do szkoły po rozniesieniu gazet i wykonaniu prac domowych. Mama 
nie 
chciała mi dać usprawiedliwienia na wf, więc zostawiłem kostium w domu. 
Uganianie się po boisku 
na tym zimnym wietrze wydawało mi się wprost niewyobrażalne.
Ten sadysta pan Jones kazał mi przebiec całą drogę ze szkoły do domu po kostium. 
Pies 
pewnie wybiegł za mną z domu, bo kiedy dotarłem do szkolnej furtki, już tam był. 
Zamknąłem mu 
furtkę przed nosem, ale przecisnął się między sztachetami i podążył za mną na 
boisko. Pobiegłem do 
szatni i zostawiłem go na zewnątrz, słyszałem jednak głośne szczekanie, 
rozlegające się echem po 
szkole. Usiłowałem przemknąć się na boisko niepostrzeżenie, ale pies mnie 
zauważył i pobiegł za 
mną, no a potem zobaczył piłkę i włączył się do gry. Okazał się bardzo dobry w 
futbolu i nawet pan 
Jones się śmiał, dopóki pies nie przedziurawił piłki.
Pan Scruton, dyrektor z wyłupiastymi oczami, obserwował to wszystko z okna 
swojego 
gabinetu. Polecił mi zabrać psa do domu. Powiedziałem, że stracę przez to 
szkolny obiad, na co 
oświadczył, że będzie to dla mnie nauczka, żeby nie przyprowadzać zwierząt do 
szkoły.
Pani Leech zarządzająca kuchnią postąpiła nadzwyczaj szlachetnie. Włożyła do 
pieca moją 
porcję ryżu i curry, a także ciasto z rodzynkami i budyniem, żeby jedzenie mi 
nie wystygło. Pani 
Leech nie lubi pana Scrutona, więc dała mi wielką kość szpikową dla psa.
12Czwartek
Dziś po obudzeniu odkryłem na całej twarzy olbrzymie czerwone plamy. Mama 
stwierdziła, 
że to nerwowe, ale ja w dalszym ciągu uważam, że odżywiam się nieprawidłowo. 
Ostatnio jedliśmy 
mnóstwo rzeczy podgrzewanych w opakowaniach. Może mam uczulenie na plastyk? Mama 
zadzwoniła do recepcjonistki doktora Greya, żeby zamówić wizytę, ale doktor może 
mnie przyjąć 
najwcześniej w poniedziałek! Mogę przecież mieć gorączkę tropikalną i zarażać 
nią całą okolicę! 
Powiedziałem mamie, że chodzi o nagły wypadek, na co odparła, że "jak zwykle 
przesadzam ". 
Orzekła, iż kilka plam nie oznacza bynajmniej, że jestem umierający. Nie mogłem 
wprost uwierzyć, 
że zamierza normalnie iść do pracy. Chyba własne dziecko powinno być ważniejsze 
od pracy?
Zadzwoniłem do babci, która za chwilę przyjechała taksówką, zabrała mnie do 
siebie i 
położyła do łóżka. Właśnie teraz leżę u babci. Jest tu bardzo czysto i 
spokojnie. Leżę w piżamie 
dziadka. Przed chwilą zjadłem talerz rosołu z kaszą. To pierwsze odpowiednie 
pożywienie od wielu 
tygodni.
Spodziewam się, że kiedy mama po przyjściu do domu stwierdzi moją nieobecność, 
to 
wybuchnie awantura. Ale mówiąc szczerze, mój kochany dzienniczku, mam to w 
nosie.
13 Piątek
Pierwsza kwadra księżyca
Lekarz, wezwany do nagłego wypadku, zjawił się wczoraj w domu babci o wpół do 
dwunastej w nocy. Stwierdził, że cierpię na acne vulgaris. Według niego jest to 
tak powszechne, że 
uchodzi za normalne objawy wieku dojrzewania. Uznał za mało prawdopodobne, bym 
cierpiał na 
gorączkę tropikalną, jako że nie byłem w tym roku w Afryce. Poradził babci, żeby 
zdjęła 
wydezynfekowane prześcieradła z okien i drzwi. Babcia oświadczyła, że chciałaby 
się poradzić 
jeszcze jednego doktora. I wtedy lekarz stracił cierpliwość. Wykrzykiwał bardzo 
głośno: "Na miłość 
boską, ten chłopak ma zwykłe wypryski nastolatka!"
Babcia oznajmiła, że złoży skargę w Izbie Lekarskiej, na co lekarz się 
roześmiał, zbiegł na 
dół i trzasnął drzwiami. Przed pójściem do pracy wstąpił ojciec, przyniósł mi 
zadania domowe z 
nauk społecznych i przyprowadził psa. Zapowiedział, że jeśli w czasie przerwy 
obiadowej zastanie 
mnie w łóżku, to stłucze mnie na kwaśne jabłko.
Wywołał babcię do kuchni i odbył z nią głośną rozmowę. Słyszałem, jak mówił: 
"Sytuacja 
między mną a Pauliną jest bardzo niedobra, teraz już tylko walczymy o to, komu z 
nas nie 
przypadnie opieka nad Adrianem". Ojciec z pewnością się pomylił. Musiało mu 
chodzić o to, komu 
z nich przypadnie opieka nade mną.
A więc zdarzyło się to najgorsze: moja cera w ruinie, a rodzice się rozchodzą.
14 Sobota
To już oficjalne. Rozwodzą się! Żadne z nich nie chce się wyprowadzić z domu, 
więc pokój 
gościnny przekształcił się w kawalerkę dla ojca. To może się bardzo 
niekorzystnie odbić na mnie. 
Może mi przeszkodzić w zostaniu weterynarzem.
Dziś rano mama dała mi pięć funtów, zapowiedziała tylko, żebym nie mowił o tym 
ojcu. Kupiłem 
biokrem na moje pryszcze  i nową pł ytę długogrającą "Abby ".
Zadzwoniłem do pana Cherry'ego i wyjaśniłem mu że z powodu problemów osobistych 
nie 
będę mógł przez kilka tygodni pracować. Pan Cherry oznajmił, że wie o rozwodzie 
moich rodziców, 
ponieważ ojciec odwołał prenumeratę "Cosmopolitan".
Ojciec dał mi pięć funtów i zapowiedział, żebym nic nie mówił mamie. Część tego 
wydałem 
na zakup fioletowego papieru i kopert, żeby zrobić wrażenie na BBC i zmusić ich 
do przeczytania 
moich wierszy . Reszta pieniędzy musiała iść na Barry Kenta i jego wymuszoną 
ochronę. Chyba nikt 
na świecie nie jest równie nieszczęśliwy. Gdyby nie moja poezja, to już bym 
kompletnie zwariował.
PĄCZEK, napisał Adrian Mole, lat prawie czternaście
Mały konik kasztan
Tam na polu stoi,
Jabłka je na błoniu.
Przyjdzie może pora,
Kiedy serce moje
Całkiem się zagoi.
Głaszczę grzbiet konika
I nieznane ciepło
Na wskroś mnie przenika.
Żegnaj, o kasztanku,
Ja odchodzę, znikam,
A wilgoć i błoto buty me przenika.
Wysłałem wiersz do BBC. Na kopercie napisałem "pilne".
15 Niedziela
Druga wielkim poście
W domu bardzo spokojnie. Ojciec pali papierosy w pokoju gościnnym, mama w 
sypialni. 
Oboje niewiele jedzą.
Pan Lucas dzwonił do mamy trzykrotnie. Ona za każdym razem odpowiadała: "Jeszcze 
nie, 
jeszcze za wcześnie". Prawdopodobnie zapraszał ją na drinka do pubu, żeby 
zapomniała o 
kłopotach.
Ojciec zabrał stereo do swojego pokoju. Nastawia płyty Jima Reevesa i wpatruje 
się w 
okno. Zaniosłem mu filiżankę herbaty, powiedział zdławionym głosem: "Dziękuję, 
synu".
Kiedy zaniosłem herbatę mamie, przeglądała stare listy, pisane ręką ojca i 
powiedziała: 
"Adrianie, co ty sobie o nas myślisz?" Odpowiedziałem, że zdaniem Ryśka Cytryny, 
młodzieżowego 
przywódcy, rozwód jest wyłącznie winą układu społecznego. A mama na to: "Do 
diabła z układem 
społecznym ".
Uprałem i wyprasowałem na jutro szkolny mundurek. Robię się zupełnie dobry w 
pracach 
domowych.
Moje pryszcze są tak straszliwe, że nawet nie mogę się zmusić do pisania o nich. 
W szkole 
wszyscy będą się ze mnie wyśmiewać.
Czytam "Człowieka w żelaznej masce". Wiem dokładnie, co on odczuwa.
Poszedłem do szkoły. Była zamknięta. Wśród tych wszystkich kłopotów zapomniałem, 
że są 
ferie. Nie miałem ochoty wracać do domu, więc poszedłem do Berta Baxtera. 
Oświadczył, że był u 
niego opiekun społeczny, który obiecał załatwić nową budę dla Szabli, ale nie 
pomoc domową (dla 
Berta, nie dla Szabli).
W zlewie były znowu naczynia z całego tygodnia. Bert twierdzi, że zostawia je 
dla mnie, 
ponieważ tak dobrze zmywam. W trakcie zmywania wyznałem Bertowi, że moi rodzice 
się 
rozwodzą. Powiedział, że nie popiera rozwodów. Sam był żonaty przez trzydzieści 
pięć 
nieszczęsnych lat i nie widzi powodu, żeby komu innemu miało to być oszczędzone. 
Ma podobno 
czworo dzieci, ale żadne z nich do niego nie przychodzi. Dwoje jest w Australii, 
więc sądzę, że 
trudno mieć do nich pretensje, ale pozostała dwójka powinna się wstydzić. Bert 
pokazał mi zdjęcia 
swojej nieżyjącej żony. Zrobiono je pewnie przed wynalezieniem chirurgii 
plastycznej. Bert przyznał, 
że kiedy się żenił, pracował jako stajenny (stajenny robi coś przy koniach) i 
dopóki nie zaczął 
pracować na kolei, nawet nie zauważył, że jego żona przypomina konia. Zapytałem, 
czy chciałby 
znowu zobaczyć konia. Powiedział, że tak, więc go zabrałem do Pączka.
Dojście tam zajęło nam całe wieki. Bert szedł strasznie wolno i co chwila 
przysiadał na 
murkach ogrodowych, ale w końcu dotarliśmy na miejsce. Bert stwierdził, że 
Pączek nie jest 
koniem, tylko kucykiem - klaczą. Nie przestawał go poklepywać i powtarzać: "No i 
kto jest taką 
ślicznotką, co?" Potem Pączek zaczął biegać, więc usiedliśmy na wraku samochodu 
i Bert zapalił 
woodbine'a, a ja zjadłem batonik Mars. Później poszliśmy z powrotem do domu 
Berta. Kupiłem 
paczkę chińskiego gulaszu z grzybami i krem toffi, więc Bert chociaż raz zjadł 
przyzwoity posiłek. 
Oglądaliśmy w telewizji "Pebble Mill at One", a potem Bert pokazał mi stare 
zgrzebła i fotografie 
wielkiego domu, w którym pracował jako chłopiec. Oświadczył, że właśnie wtedy 
musiał stać się 
komunistą, ale zasnął, zanim mi wytłumaczył, dlaczego.
Kiedy wróciłem do domu, nikogo nie było, więc puszczałem płyty "Abby" na cały 
regulator, 
dopóki głucha sąsiadka nie zaczęła walić w ścianę.
1 7 Wtorek
Dzień św. Patryka. Święto w Irlandii Północnej i Republice Irlandii
Przeglądałem "Big and Bouncy". Zmierzyłem mojego. Ma jedenaście centymetrów.
Pan O'Leary, który mieszka po drugiej stronie ulicy, był pijany o dziesiątej 
rano! Wyrzucono go od 
rzeźnika, bo nie przestawał śpiewać.
18 Środa
Rodzice rozmawiają z adwokatami. Myślę, że walczą o to, kto będzie się mną 
opiekować. 
Stanę się rozszarpywanym na wszystkie strony, a moje zdjęcie znajdzie się w 
gazetach. Mam 
nadzieję, że do tej pory znikną mi pryszcze.
/
19 Czwartek
Pan Lucas wystawił swój dom na sprzedaż. Mama twierdzi, że wstępna cena wynosi 
trzydzieści tysięcy funtów!
Co on zrobi z taką sumą?
Mama mówi, że kupi inny, większy dom. Zastanawiam się, do jakiego stopnia można 
zgłupieć. Gdybym ja miał trzydzieści tysięcy funtów, wędrowałbym po świecie, 
gromadząc 
doświadczenia.
Nie wziąłbym jednak z sobą żadnych prawdziwych pieniędzy , ponieważ gdzieś 
czytałem, że 
wszyscy cudzoziemcy to złodzieje. Zaszyłbym sobie w spodnie czeki podróżne 
wartości trzech 
tysięcy funtów. A przed wyjazdem:
a) wysłałbym Pandorze trzy tuziny czerwonych róż; 
b) b) zapłaciłbym pięćdziesiąt funtów okupu, żeby zatkać Barry Kenta;
c) kupiłbym najlepszy rower wyścigowy przejechałbym na nim przed domem Nigela;
d) zamówiłbym olbrzymi kontener drogiego jedzenia dla psów, żeby pies był 
należycie 
odżywiany podczas mojej nieobecności;
e) wynająłbym gosposię dla Berta Baxtera;
f) dałbym każdemu z moich rodziców po tysiąc funtów, żeby się nie rozstawali.
Wróciłbym z wyprawy po świecie wysoki, opalony, pełen ironii płynącej z 
doświadczenia, a 
Pandora płakałaby wieczorami w poduszkę, żałując utraconej szansy zostania panią 
Adrianową 
Mole. W rekordowym czasie zdobyłbym kwalifikacje weterynarza i wtedy kupiłbym 
dom na wsi. 
Jeden pokój przerobiłbym na gabinet, żeby mieć jakieś spokojne miejsce, gdzie 
mógłbym być 
intelektualistą.
Na pewno nie zmarnowałbym trzydziestu tysięcy funtów na kupno połowy domu -
bliźniaka!
20 Piątek
Pierwszy dzień wiosny. Pełnia księżyca
Dzisiaj pierwszy dzień wiosny. Magistrat poprzycinał wszystkie wiązy wzdłuż Elm 
Tree 
Avenue.
21 Sobota
Moi rodzice odżywiają się osobno, o różnych porach, toteż zjadam zazwyczaj sześć 
posiłków dziennie, bo nie chcę nikomu robić przykrości.
Telewizor jest teraz w moim pokoju, ponieważ nie mogli ustalić, do kogo należy. 
Mogę 
oglądać w łóżku horrory późno w nocy.
Zaczynam nabierać pewnych podejrzeń co do uczuć mamy wobec pana Lucasa. 
Znalazłem 
liścik, który od niego dostała. "Paulino, jak długo jeszcze? Na miłość boską, 
odejdź ze mną. Twój 
na zawsze, Bimbo".
Wprawdzie podpis brzmiał "Bimbo", ale wiedziałem, że to od pana Lucasa, bo 
napisane było 
na odwrocie rachunku-monitu, który przysłała mu elektrownia.
Ojciec powinien się o tym dowiedzieć. Schowałem ten liścik pod materac, razem z 
numerami 
"Big and Bouncy".
22 niedziela
Trzecia w wielkim poście. Początek czasu letniego w Wielkiej Brytanii
Dzisiaj są urodziny babci, kończy siedemdziesiąt sześć lat i na tyle wygląda. 
Zaniosłem jej 
urodzinową kartkę i roślinę w doniczce, która nazywa się tygrysia lilia, co w 
obcych językach brzmi 
Dieffenbachia. W ziemię wetknięta była plastykowa etykietka z napisem: "Uwaga! 
Sok tej rośliny 
jest trujący!"
Babcia zapytała, kto wybrał akurat tę roślinę. Powiedziałem, że mama.
Babcia jest bardzo zadowolona z rozwodu rodziców. Oświadczyła, że zawsze 
dostrzegała w 
mamie skłonność do rozwiązłości i teraz się okazało, że miała rację.
Nie miałem ochoty wysłuchiwać podobnych uwag o mamie, więc wróciłem do domu. 
Udawałem przed babcią, że idę się spotkać z przyjacielem. Ale tak naprawdę to 
nie mam już 
przyjaciela, pewnie dlatego, że jestem intelektualistą. Przypuszczam, że ludzie
trochę się mnie obawiają. Zajrzałem do słownika, żeby sprawdzić, co znaczy 
"rozwiązłość". Nie jest 
to bardzo miłe.
23 Poniedziałek
Znów do szkoły, już taki mój pech! Mieliśmy dziś lekcję gospodarstwa domowego. 
Piekliśmy w piecu kartofle z nadzieniem z sera. Moje kartofle były największe, 
toteż nie upiekły się 
przed końcem lekcji, dokończyłem pieczenie u Berta Baxtera. Chciał znowu 
zobaczyć Pączka, co 
jest troszkę kłopotliwe, bo on tak strasznie wolno chodzi. Poszliśmy jednak, 
wszystko jest lepsze od 
matmy.
Bert zabrał ze sobą wszystkie końskie zgrzebła i wyczyścił Pączka, który 
błyszczał jak 
prawdziwy kasztan. Bert tak się przy tym zadyszał, że musiał usiąść na wraku 
samochodu i zapalić 
woodbine'a, później poszliśmy do jego domu.
Szabla jest w lepszym humorze, odkąd dostał nową budę, a i dom Berta jest w 
lepszym 
stanie, odkąd Szabla więcej przebywa na zewnątrz. Bert powiedział mi, że zdaniem 
opiekuna 
społecznego powinien pójść do domu starców, gdzie miałby należytą opiekę. Bert 
skłamał i 
powiedział, że wnuk przychodzi codziennie i nim się zajmuje. Opiekun społeczny 
to sprawdzi, więc 
mogę się znaleźć w kłopocie za podszywanie się pod kogoś innego! Ciekawe, ile 
jeszcze potrafię 
znieść!
24 Wtorek
Wczoraj wieczorem widziałem, jak mama wyjeżdżała z panem Lucasem jego 
samochodem. 
Musiała to być jakaś specjalna okazja, bo ubrana była w kombinezon
z cekinami. Wyglądała trochę rozwiąźle. Pan Lucas ubrany był w najlepszy 
garnitur i miał na sobie 
mnóstwo złotej biżuterii. Jak na starego człowieka, to niewątpliwie umie się 
ubrać.
Gdyby ojciec bardziej dbał o swój wygląd, nie doszłoby do tego wszystkiego. 
Zrozumiałe, 
że każda kobieta woli mężczyznę w garniturze, obwieszonego mnóstwem złotej 
biżuterii od takiego 
jak mój ojciec, który rzadko się goli, nosi stare rzeczy i nie ma żadnej 
biżuterii. Nie będę spał, żeby 
zobaczyć, o której mama wróci.
Północ. Mamy jeszcze nie ma.
2 nad ranem. Mamy ani śladu.
25 Środa
Zwiastowanie N M Pannie
Zasnąłem w końcu, więc nie wiem, o której mama wróciła. Ojciec powiedział, że 
poszła na 
kolację i na tańce urządzane w firmie ubezpieczeniowej z okazji Bożego 
Narodzenia. W marcu! Daj 
spokój, tato! Nie urodziłem się wczoraj! Dziś na wf było pływanie. Woda, 
podobnie jak szatnia, 
była lodowato zimna. Muszę postarać się o jakąś kontuzję, żeby nie iść na wf w 
przyszłym tygodniu.
26 Czwartek
Policja zatrzymała Barry Kenta, bo jechał na rowerze bez tylnego światła. Mam 
nadzieję, że 
wsadzą go do więzienia. Dobrze by mu zrobił gwałtowny szok.
27 Piątek
Pandora i Nigel rozstali się! Głośno o tym w szkole. Dla mnie to najlepsza 
wiadomość od 
niepamiętnych czasów.
Czytam "Panią Bovary". To też napisał żabojad.
28 Sobota
Ostatnia kwadra księżyca
Nigel dopiero co wyszedł, jest zupełnie załamany. Próbowałem go pocieszyć 
aforyzmami o 
plaży pełnej kamyków I morzu pełnym ryb. Był jednak za bardzo przygnębiony, żeby 
w ogóle mnie 
słuchać. Powiedziałem mu o moich podejrzeniach dotyczących mamy i pana Lucasa, 
na co 
zauważył, że to przecież ciągnie się od dawna. A więc wszyscy wiedzieli, poza 
mną i ojcem!
Rozmawialiśmy jeszcze przez dłuższy czas o rowerach wyścigowych, a potem Nigel 
poszedł 
do domu rozmyślać o Pandorze.
Jutro Dzień Matki. Nie mogę się zdecydować, czy kupić jakiś prezent czy nie, Mam 
tylko 
sześćdziesiąt osiem pensów.
29 Niedziela
Czwarta w wielkim poście, Dzień Matki
Wczoraj wieczorem ojciec dał mi trzy funty. Powiedział przy, tym: "Synu, kup 
matce coś 
porządnego, to może być już po raz ostatni". Nie miałem najmniejszego zamiaru 
jechać z powodu 
mamy do śródmieścia, więc kupiłem u pana Cherry'ego pudełko czekoladek Czarna 
Magia i kartę z 
nadrukiem " Wspaniałej matce". Producenci kart widocznie uważają, że wszystkie 
matki są 
wspaniałe, bo słowo to figuruje na absolutnie każdej kartce. Miałem ochotę 
wykreślić " wspaniała " i 
napisać w to miejsce "rozwiązła", ale się powstrzymałem. Podpisałem "syn 
Adrian". Dałem mamie 
prezent rano. Powiedziała tylko: "Adrianie, nie powinieneś był tego robić". 
Miała rację, rzeczywiście 
nie powinienem był.
Muszę kończyć, Mama urządza coś, co nazywa "cywilizowanym spotkaniem". Ma być 
pan 
Lucas. Ja naturalnie nie jestem zaproszony! Będę podsłuchiwał pod drzwiami.
30 Poniedziałek
Straszna rzecz zdarzyła się wczoraj wieczorem, Ojciec i pan Lucas pobili się w 
ogródku 
przed domem, cała ulica wyległa, żeby to obserwować. Mama starała się ich 
rozdzielić, ale obydwaj 
przykazywali, żeby "trzymała się od tego z daleka". Pan O'Leary próbował pomóc 
mojemu ojcu i 
wykrzykiwał raz po raz: "George, przyłóż temu oślizgłemu cwaniaczkowi jednego 
ode mnie". Pani 
O'Leary wygadywała głośno straszne rzeczy na moją matkę. Wyglądało na to, że od 
Bożego 
Narodzenia pilnie obserwowała wszystkie mamy poruszenia. Cywilizowane spotkanie 
skończyło się 
koło piątej, kiedy ojciec uzmysłowił sobie, od jak dawna trwał romans mamy i 
pana Lucasa.
Około siódmej odbyli kolejne cywilizowane spotkanie, kiedy jednak mama wyznała, 
że 
wyjeżdża z panem Lucasem do Sheffield, ojciec zapomniał o kulturze i zaczął 
walczyć. Pan Lucas 
uciekł do ogrodu, ale ojciec przygwoździł go chwytem rugby koło krzaków 
laurowych i walka 
rozgorzała na nowo. Naprawdę było to bardzo ekscytujące. Z okna mojego pokoju 
miałem dobry 
widok. Pani O'Leary powiedziała w pewnej chwili: "Żal mi tylko tego dziecka ", 
wtedy wszyscy 
spojrzeli do góry i zauważyli mnie, więc zrobiłem smutną minę. To doświadczenie 
objawi się 
prawdopodobnie w przyszłości pod postacią jakichś urazów. Na razie czuję się 
dobrze, ale przecież 
nigdy nie wiadomo.
31Wtorek
Mama wyjechała z panem Lucasem do Sheffield. Musiała usiąść za kierownicą, bo 
pan 
Lucas miał tak popodbijane oczy, że nic nie widział. Poinformowałem sekretarkę w 
szkole o 
ucieczce mamy. Była bardzo miła i dała mi jakiś formularz, żeby ojciec wypełnił. 
To na bezpłatne 
obiady w szkole. Staliśmy się teraz niepełną rodziną.
Nigel poprosił Barry Kenta, żeby przez kilka najbliższych tygodni przestał mnie 
maltretować. 
Barry Kent oświadczył, że się nad tym zastanowi.
Kwiecień
1 Środa
Prima aprilis
Rano zadzwonił Nigel udając przedsiębiorcę pogrzebowego i zapytał, kiedy ma 
przyjechać 
po ciało.
Telefon odebrał ojciec. On naprawdę nie ma poczucia humoru.
Miałem w szkole dobrą zabawę mówiąc dziewczynom, że wystają im halki, co było 
nieprawdą. Barry Kent przyniósł na lekcję plastyki proszek łaskoczący i nasypał 
go do długich 
butów pani Fossington-Gore. Ona też nie ma za grosz poczucia humoru. Barry Kent 
nasypał mi 
trochę proszku za koszulę. To nie. było zabawne. Musiałem pójść do szkolnej 
pielęgniarki, żeby 
mnie uwolniła od tego całego łaskotania.
Dom wygląda potwornie brudno, bo ojciec nic nie robi. Pies tęskni za mamą.
Urodziłem się dokładnie trzynaście lat i trzysta sześćdziesiąt cztery dni temu.
2 Czwartek
Dziś mam czternaście lat! Dostałem od ojca dres i piłkę. (On nie ma 
najmniejszego pojęcia 0 
moich potrzebach). Od babci Mole dostałem "Podręcznik stolarki dla chłopców". 
(Bez komentarza). 
Od dziadka Sugdena jednego funta schowanego w kartce urodzinowej. (Z pewnością 
nie można go 
zaliczyć do osób nadmiernie rozrzutnych). Najlepsze było dziesięć funtów od mamy 
i pięć od pana 
Lucasa. (Wyrzuty sumienia). 
Nigel przysłał żartobliwą kartkę. Na pierwszej stronie jest nadruk: "Kto jest 
atrakcyjny, 
czarujący, inteligentny i przystojny", a w środku: "no, z pewnością nie ty, 
bracie". Nigel dopisał do 
tego: "Bez obrazy, druhu". Do koperty włożył dziesięć pensów.
Bert Baxter przysłał kartę do szkoły, ponieważ nie wie, gdzie mieszkam. Ma 
cholernie 
porządny charakter pisma, zdaje się, że to się nazywa pismo rytownicze. Na 
pierwszej stronie kartki 
jest owczarek alzacki, a w środku Bert napisał: "Najlepsze życzenia od Berta i 
Szabli. PS. Zlew się 
zatkał". W kopercie był bon książkowy wartości dziesięciu szylingów. Stracił 
ważność w 1958 roku, 
ale mimo wszystko był to miły gest. 
A więc nareszcie mam czternaście lat! Wieczorem przyjrzałem się sobie dokładnie 
w lustrze i 
wydało mi się, że dostrzegłem pewne oznaki dojrzałości. (Poza tymi przeklętymi 
pryszczami).
3 Piątek
Dziś dostałem doskonałą ocenę z klasówki z geografii. Tak! Z dumą donoszę, że 
uzyskałem 
dwadzieścia punktów na dwadzieścia możliwych! Zostałem także pochwalony za 
schludną formę 
mojej pracy. Nie ma takiej rzeczy, której bym nie wiedział o norweskim przemyśle 
skórzanym. 
Barry Kent wydaje się rozkoszować własną ignorancją. Na pytanie panny Elf, jaką 
pozycję zajmuje 
Norwegia w odniesieniu do Wielkiej Brytanii, odpowiedział: "Piąta woda po 
kisielu". Przykro mi 
odnotować, że nawet Pandora śmiała się wraz z całą klasą. Jedynie ja i panna Elf 
zachowaliśmy 
powagę. Przepchałem zlew Berta Baxtera, pełen był kości i liści herbacianych. 
Poradziłem Bertowi, 
żeby używał raczej herbaty w torebkach. W końcu żyjemy w dwudziestym wieku! Bert 
obiecał, że 
spróbuje. Powiedziałem mu też,
że moja mama uciekła z agentem ubezpieczeniowym, a on na to: "Czyżby to było 
zrządzenie 
boskie"? I zaczął się śmiać, aż mu oczy zaszły łzami.
4 Sobota
Nów
Dzisiaj z ojcem sprzątaliśmy w domu. Nie mieliśmy wyboru: jutro babcia 
przychodzi na 
herbatę. Po południu poszliśmy do Sainsbury'ego. Ojciec wybrał wózek, którym nie 
sposób było 
kierować. Ponadto wózek piszczał jak torturowana mysz. Wstydziłem się być w 
pobliżu. Ojciec 
oczywiście ładował do wózka wyłącznie niezdrowe jedzenie. Musiałem się temu 
sprzeciwić i 
żądałem z uporem, żeby kupił jakieś świeże owoce i sałatę. Kiedy doszliśmy do 
kasy, nie mógł 
znaleźć karty gwarancyjnej banku, bez której kasjerka nie chciała przyjąć czeku, 
dopiero kierownik 
kas musiał zażegnać ten spór. W końcu ojciec pożyczył ode mnie część pieniędzy 
urodzinowych. 
Winien mi jest osiem funtów, trzydzieści osiem i pół pensa. Zmusiłem go do 
napisania czegoś w 
rodzaju weksla na odwrocie rachunku ze sklepu.
Muszę przyznać, że chylę czoło przed Sainsburym, potrafią, jak się zdaje, 
przyciągnąć lepszą 
klientelę. Obserwowałem pastora, który kupował całe opakowanie złożone z 
czterech rolek papieru 
toaletowego potrójnej grubości i w kolorze fioletowym. Musi mieć za dużo 
pieniędzy! Mógłby kupić 
zwykły biały papier , a różnicę w cenie ofiarować na biednych. Co za hipokryzja!
5 Niedziela
Niedziela pasyjna
Rano przyszedł Nigel. Ciągle jeszcze szaleje na punkcie Pandory. Próbowałem 
odwrócić 
jego uwagę, opowiadając o norweskim przemyśle skórzanym, ale jakoś nie udało mi 
się go 
zainteresować.
Zmusiłem ojca, żeby wstał o pierwszej po południu. Nie widzę powodu, żeby gnił w 
pościeli 
cały dzień, kiedy ja jestem od rana na nogach. Wstał i wyszedł myć samochód. Z 
boku za tylnym 
siedzeniem znalazł kolczyk mamy, więc usiadł i tępo się w niego wpatrywał. 
Zapytał: "Adrianie, czy 
tęsknisz za matką?" Odpowiedziałem: "Oczywiście, ale życie musi toczyć się 
dalej". A on na to: "Nie 
rozumiem, dlaczego". Uznałem to za objaw samobójczych nastrojów, więc 
natychmiast pobiegłem 
na górę i usunąłem z łazienki wszystkie niebezpieczne przedmioty.
Kiedy zmywałem po kolacji, na którą była mrożona wołowina, głośno domagał się w 
łazience swojej brzytwy. Skłamałem, że nie mam pojęcia, gdzie jest jego brzytwa. 
Następnie 
usunąłem z kuchennych szuflad wszystkie noże i ostre narzędzia. Ojciec usiłował 
ogolić się maszynką 
na baterie, ale z baterii powyciekał płyn i całe pozieleniały.
Lubię myśleć o sobie jako o człowieku wyrozumiałym, ale język, którego używał 
ojciec,. 
przekraczał wszelkie dopuszczalne granice, i to jedynie dlatego, ze nie mógł się 
ogolić! Herbata 
okazała się imprezą raczej nudnawą. Babcia cały czas wygadywała straszne rzeczy 
na mamę, a 
ojciec nie przestawał majaczyć na temat swojej za nią tęsknoty. Mnie w ogóle 
nikt nie zauważył. 
Znacznie więcej uwagi poświęcili psu.
Babcia wyperswadowała ojcu pomysł zapuszczenia brody. Powiedziała: "Dla ciebie, 
George, to może zabawne, że będziesz wyglądał jak komunista, ale dla mnie nie!" 
Oświadczyła, że 
dziadek golił się codziennie, nawet w okopach pod Ypres. Czasami musiał odganiać 
szczury, żeby 
nie zjadły mu mydła do golenia. Dziadka podobno przedsiębiorca pogrzebowy ogolił 
jeszcze w 
trumnie, więc skoro umarli mogą być ogoleni, to dla żywych tym bardziej nie ma 
usprawiedliwienia, 
Ojciec próbował się wytłumaczyć, ale babcia ani na chwilę nie przestawała mówić, 
więc było to 
dość trudne.
Obaj byliśmy zadowoleni, kiedy poszła do domu. Przeglądałem "Big and Bouncy". W 
końcu 
to przecież niedziela pasji!
6 Poniedziałek
Dostałem pocztówkę od mamy. Mieszkają u przyjaciół, dopóki nie znajdą 
mieszkania, 
Napisała, że jak się już urządzą, to będę mógł przyjechać na weekend. Bardzo 
denerwująca jest ta 
liczba mnoga.
Nie pokazałem tej kartki ojcu.
7 Wtorek
Moja ukochana Pandora chodzi z Craigiem Thomasem. Thomas, możesz być pewien, że 
ostatni raz dostałeś ode mnie batonik Mars!
Barry Kent podpadł, bo na lekcji plastyki rysował nagą kobietę. Pani Fossington-
Gore 
oświadczyła, że jest wstrząśnięta nie tyle tematem rysunku, ile brakiem 
znajomości podstaw biologii. 
Ja zrobiłem bardzo dobry rysunek. Niewiarygodny Olbrzym .miażdży, rozkwasza 
kompletnie Craiga 
Thomasa. Pani Fossington-Gore uznała to za "doskonałe wyrażenie przytłaczającej 
opresji."
Telefon od mamy. Miała dziwny głos, jakby była zaziębiona. Bez przerwy 
powtarzała: 
"Adrianie, pewnego dnia zrozumiesz". W tle słychać było cały czas odgłosy jakby 
siorbania. Pewnie 
ta glista, Lucas, obcałowywał jej szyję. Widziałem, jak to robili na filmie.
8 Środa
Ojciec nie chciał mi napisać usprawiedliwienia na wf, więc prawie cały ranek 
spędziłem w 
piżamie nurkując i wyciągając cegły z dna basenu. Wykąpałem się natychmiast po 
powrocie d? 
domu,. ale jeszcze ciągle śmierdzę chlorem. Nie widzę, jaki. sens mają podobne 
zajęcia. Mało 
prawdopodobne, żebym jako człowiek dorosły spacerował w piżamie wzdłuż brzegów 
rzeki. I kto 
byłby na tyle głupi, żeby dawać nurka do rzeki po jakąś cholerną starą cegłę? 
Wszędzie dokoła leży 
pełno cegieł!
9 czwartek
Wczoraj wieczorem odbyliśmy z .ojcem ważną rozmowę. Zapytał, z kim wolałbym 
mieszkać, z nim czy z mamą? Odpowiedziałem, że z obojgiem. Oświadczył na to, że 
zaprzyjaźnił się 
w pracy z jedną panią, która nazywa Się Doreen Slater. Chciałby, żebym ją 
poznał. A Więc to tak! 
Tak wygląda z bliska porzucony mąż, kompletnie załamany i bliski samobójstwa!
1O Piątek
Zadzwoniłem do babci, żeby jej powiedzieć o Doreen Slater. Nie wydawała się 
zachwycona 
i oznajmiła że to bardzo pospolicie brzmiące nazwisko, w czym jestem skłonny jej 
przyznać rację.
Wziąłem z biblioteki "Czekanie na Godota ". Bardzo się  rozczarowałem, że to 
sztuka 
teatralna. Mimo wszystko spróbuję przeczytać. Ostatnio zaniedbałem swój umysł.
Nigel zapytał, czy nie chciałbym u niego zostać na weekend: Jego rodzice jadą na 
wesele do 
Croydon. Ojciec mi pozwolił. Wydawał się całkiem zadowolony. Idę do Nigela jutro 
rano.
Dziś zaczęły się ferie wielkanocne. Muszę się starać by mój umysł nie 
zaśniedział. 
11 Sobota
Pierwsza kwadra księżyca
Nigel ma cholerne szczęście. Jego dom jest absolutnie fantastyczny. Wszystko 
nowoczesne. 
Wyobrażam sobie, co on myśli o naszym domu, niektóre meble u nas mają ponad sto 
lat!
Sypialnia Nigela jest olbrzymia, jest tam kolorowy telewizor, kompletna 
aparatura stereo, 
tory kolejki elektrycznej, gitara elektryczna i wzmacniacz. Nad łóżkiem punktowe 
światła. Czarne 
ściany, biały dywan i kołdra w stylu kontynentalnym z reklamą samochodów 
wyścigowych. Nigel ma 
też mnóstwo starych numerów "Big and Bouncy", więc je przeglądaliśmy, potem 
Nigel wziął zimny 
prysznic, a ja tymczasem pokroiłem bagietkę i ugotowałem zupę. Nieźle się 
uśmieliśmy z "Czekając 
na Godota". Nigel dostał ataku śmiechu, kiedy powiedziałem, że Vladimir i 
Estragon to brzmi jak 
pigułki antykoncepcyjne. 
Przejechałem się na wyścigowym rowerze Nigela. Chciałbym mieć taki rower 
bardziej niż 
cokolwiek na świecie. Gdybym miał wybierać między Pandorą a rowerem, to 
wybrałbym rower. 
Przykro mi, Pandoro, ale taka jest prawda.
Poszliśmy do frytkami i zamówiliśmy wszystko. Rybę, frytki, marynowaną cebulę, 
korniszony i rozciapciany groszek. Dla Nigela nic nie było za drogie, ma 
olbrzymie kieszonkowe. 
Trochę połaziliśmy, a potem oglądaliśmy w telewizji "Ponowny atak potwora". 
Powiedziałem, że ten 
potwór przez swoje wyłupiaste oczy trochę mi przypomina dyrektora Scrutona. 
Nigel znowu dostał 
histerii ze śmiechu. Wydaje mi się, że mam duży dar zabawiania ludzi. Może 
zmienię jeszcze plany i 
zamiast zostać weterynarzem, zacznę pisać komedie sytuacyjne do telewizji.
Kiedy skończył się film, Nigel zapytał: "Co byś powiedział na kieliszeczek?" 
Podeszliśmy do 
barku w rogu pokoju i Nigel nalał każdemu z nas dużą whisky z wodą sodową. Tak 
naprawdę to 
nigdy dotychczas nie próbowałem whisky i już nigdy więcej nie spróbuję. Nie 
rozumiem, jak ludzie 
mogą to pić dla przyjemności! Gdyby to było lekarstwo, każdy szybko wylałby je 
do zlewu!
Nie pamiętam, kiedy położyłem się spać, ale musiałem to zrobić, bo siedzę teraz 
w łóżku 
rodziców Nigela i piszę swój dziennik.
12 Niedziela
Niedziela Palmowa
Weekend u Nigela naprawdę otworzył mi oczy! Przez ostatnie czternaście lat żyłem 
w 
nędzy, nawet o tym nie wiedząc. W najlepszej wierze przystałem na kiepskie 
mieszkanie, nędzne 
jedzenie i mizerne kieszonkowe. Jeżeli ojciec nie może mi zapewnić przyzwoitego 
poziomu życia ze 
swojej obecnej pensji, to musi po prostu zacząć szukać nowej pracy. Zresztą i 
tak ciągle narzeka na 
kłopoty z upychaniem elektrycznych pieców akumulacyjnych, Ojciec Nigela pracował 
jak niewolnik, 
żeby swojej rodzinie zapewnić nowoczesne warunki życia. Może gdyby mój ojciec 
zrobił barek z 
formiki w rogu dużego pokoju, mama dalej mieszkałaby z nami, Ale nie! On woli 
się przechwalać 
meblami sprzed stu lat.
Tak! Zamiast się wstydzić naszych antyków, dumny jest z tych starych parszywych 
rupieci,
Powinien brać przykład z Wielkiej Literatury, Przecież pani Bovary uciekła od 
tego głupca, doktora 
Bovary, bo nie potrafił zaspokoić jej potrzeb.
13 Poniedziałek
Dostałem bilecik od pana Cherry'ego z zapytaniem, kiedy mogę z powrotem podjąć 
roznoszenie gazet. Odpowiedziałem, że z powodu opuszczenia domu przez mamę 
jestem ciągle w 
złym stanie psychicznym. To zresztą prawda. Wczoraj chodziłem w skarpetkach nie 
do pary i nawet 
sobie z tego nie zdawałem sprawy. Jedna była czerwona, a druga zielona. Muszę 
się zebrać do 
kupy, bo mogę skończyć w domu wariatów.
14 Wtorek
Dostałem kartkę od mamy. Znalazła mieszkanie i chce żebym możliwie najprędzej 
przyjechał 
do niej i do Lucasa,
Dlaczego mama nie może napisać listu jak każdy normalny człowiek? Dlaczego 
listonosz ma 
mieć wgląd w moje prywatne sprawy? Nowy adres mamy: 79a, President Carter Walk, 
Sheffield.
Zapytałem ojca, czy będę mógł pojechać, Powiedział: "Oczywiście, jeżeli ona 
zapłaci za 
bilet". Więc napisałem do mamy z prośbą o przysłanie jedenastu funtów i 
osiemdziesięciu pensów,
15 Środa
Poszedłem z Nigelem do klubu młodzieżowego. Było cholernie fajnie. Graliśmy w 
ping-
ponga, dopóki nie popękały piłeczki. Wtedy spróbowaliśmy stołowej piłki nożnej. 
Wbiłem Nigelowi 
pięćdziesiąt goli na jego trzynaście. Nigel zaczął się dąsać i oznajmił, że 
przegrał tylko dlatego, że 
nogi jego bramkarza zlepione były przezroczystą taśmą. Ale to nieprawda. 
Wygrałem dzięki 
nieporównanie większej zręczności.
Gromada punków zaczęła robić nieprzyjemne uwagi na temat moich rozszerzanych 
spodni, 
ale młodzieżowy przywódca Rysiek Cytryna włączył się w sprawę i poprowadził 
dyskusję 
dotyczącą indywidualnego gustu. Zgodziliśmy się wszyscy, że każdy ma prawo się 
ubierać zgodnie z 
własnymi upodobaniami. Jednak chyba zapytam ojca, czy mógłbym dostać nowe 
spodnie. Dziś mało 
który czternastolatek nosi takie rozszerzane, a ja nie chcę rzucać się zbytnio w 
oczy.
Barry Kent usiłował się wcisnąć wyjściem przeciwpożarowym, żeby nie płacić 
pięciu 
pensów wstępu. Ale Rysiek Cytryna wypchnął go z powrotem na dwór, na deszcz. 
Bardzo byłem z 
tego zadowolony. Winien jestem Barry Kentowi dwa funty za wymuszoną ochronę.
16 Czwartek
Dostałem kartkę urodzinową od cioci Zuzannyo dwa tygodnie za późno! Ona nigdy 
nie 
pamięta właściwych dat. Ojciec twierdzi, że to .z powodu nieustannego napięcia w 
pracy, ale mnie 
się zdaje, ze strażniczka więzienna ma wyjątkowo łatwe zajęcie, w końcu wszystko 
sprowadza się 
do zamykam a I otwierania drzwi. Ciotka wysłała mi prezent zwykłą pocztą, więc 
przy odrobinie 
szczęścia powinienem go dostać na gwiazdkę. Cha, cha!
17 Piątek
Wielki Piątek
Biedny Jezus, to musiało być dla niego straszne. Ja sam nie miałbym na to dość 
odwagi. .
Pies pomiętosił wielkanocne ciastka, nie szanuje żadnej tradycji.
 18 Sobota
Przyszła paczka od cioci Zuzanny. Haftowany pokrowiec na szczotkę do zębów, 
zrobiony 
przez jedną z więźniarek, która się nazywa Gracja Basen. Ciotka Zuzanna 
twierdzi, że powinienem 
za to podziękować. Chyba wystarczy, że siostra mego ojca. pracuje w więzieniu 
Holloway. Teraz 
jeszcze oczekuje się ode mnie, że zacznę pisywać listy do więźniarek! Gracja 
Basen może być 
nawet morderczynią! 
Ciągle czekam na jedenaście funtów osiemdziesiąt pensów. Nie wydaje się, żeby 
mama 
nadzwyczajnie pragnęła mnie zobaczyć.
Niedziela
19
Wielkanoc
Dzisiaj jest dzień, w którym Jezus uciekł z grobu w grocie. Houdini pewnie od 
niego 
zaczerpnął pomysł. 
Ojciec zapomniał pójść w piątek do banku, więc jesteśmy bez grosza. Musiałem 
zanieść do 
sklepu butelki po lemoniadzie, żeby kupić sobie jajko wielkanocne. Oglądałem 
film, a potem było 
fantastyczne śniadanie u babci. Upiekła ciasto przybrane maleńkimi puchatymi 
kurczakami. Trochę 
tego puchu dostało się ojcu do ust i trzeba go było mocno walić w plecy. On 
zawsze potrafi 
wszystko zepsuć. Nie ma za grosz towarzyskiego wyrobienia. Po śniadaniu 
poszedłem do Berta 
Baxtera. Ucieszył się na mój widok, a ja poczułem się dość paskudnie, bo 
ostatnio go zaniedbałem. 
Dał mi górę komiksów pod tytułem "Orzeł" ze wspaniałymi rysunkami. Czytałem je 
do trzeciej nad 
ranem. My, intelektualiści, często nie śpimy do późna. To nam dobrze robi.
20 Poniedziałek
Święto w Zjednoczonym Królestwie (prócz Szkocji)
Ojciec wściekły, ponieważ bank ciągle zamknięty. Zabrakło mu papierosów, co mu 
na 
pewno nie zaszkodzi. Dalej ani śladu jedenastu funtów osiemdziesięciu pensów.
List do Gracji Basen. Jest w skrzydle "D". Napisałem tak:
Droga panno Basen,
dziękuję za zrobienie pokrowca na szczotkę do zębów. Jest zachwycający.
Z uprzejmym pozdrowieniem 
Adrian
21 Wtorek
Dziś rano ojciec był pierwszy w kolejce do banku. Kiedy dostał się do środka, 
kasjer 
oświadczył, że nie może mu wypłacić żadnych pieniędzy, bo na koncie nic już nie 
zostało. Ojciec 
zażądał rozmowy z kierownikiem. Było mi okropnie wstyd, więc siedziałem za 
plastykowym 
drzewkiem czekając, aż ustaną krzyki. Pan Niggard, facet z dyrekcji, wyszedł i 
uspokoił ojca. 
Obiecał, że załatwi tymczasową pożyczkę. Ojciec wyglądał okropnie żałośnie, 
powtarzał ciągle: " To 
rachunek tego przeklętego weterynarza". Pan Niggard wydawał się pełen 
zrozumienia. Pewno też 
ma zwariowanego psa. Niemożliwe przecież, żebyśmy tylko my byli w takiej 
sytuacji.
Jedenaście funtów z przyległościami przyszło popołudniową pocztą, więc jutro 
rano jadę do 
Sheffield. Nigdy jeszcze nie jechałem sam pociągiem. Naprawdę ostatnio rozwijam 
skrzydła.
22 Środa
Ojciec odwiózł mnie na stację. Udzielił mi także rady na drogę: żebym nie jadł 
wieprzowych 
pasztecików w bufecie.
Stałem przy oknie, a ojciec na peronie. Ciągle spoglądał na zegarek. Nie 
przychodziło mi do 
głowy nic, co mógłbym mu powiedzieć. Ojcu też nie. Wreszcie zapytałem: ",Nie 
zapomnisz nakarmić 
psa, prawda?" Ojciec roześmiał Się nieprzyjemnie i w tym momencie pociąg ruszył, 
więc 
pomachałem mu ręką i Poszedłem szukać miejsca w przedziale dla niepalących. 
Wszyscy 
śmierdzący palacze stłoczyli się razem, krztusząc się i. kaszląc.. Wyglądali 
dość prymitywnie i 
zachowywali Się hałaśliwie, przecisnąłem się więc przez ten niewielki przedział, 
wstrzymując oddech. 
Pasażerowie w przedziałach dla niepalących robili wrażenie ludzi 
spokojniejszego, typu. Znalazłem 
miejsce przy oknie naprzeciwko jakiejś starszej pani. Chciałem wyglądać przez 
okno albo poczytać 
książkę, ale starsza pani zaraz zaczęła Opowiadać mi o operacji macicy swojej 
córki i mówiła różne 
rzeczy, których nie miałem ochoty słuchać.
O mało nie zwariowałem! Nieustanne jap, jap, jap! Jednak dzięki Bogu wysiadła w 
Chesterfield. Zostawiła tygodnik "Świat Kobiet", więc najpierw zdrowo się 
uśmiałem nad kącikiem 
problemów, potem przeczytałem opowiadanie i pociąg zaczął zwalniać przed 
Sheffield. Mama 
rozpłakała się na mój widok.
Było to trochę krępujące, ale równocześnie bardzo przyjemne. Z dworca wzięliśmy 
taksówkę. Sheffield wygląda całkiem dobrze, zupełnie się nie różni od naszego 
miasta. Nie 
zauważyłem żadnych wytwórni noży i widelców. Pewnie Margaret Thatcher wszystkie 
polikwidowała.
23 Czwartek
Św. Jerzego
Dzisiaj poszliśmy z mamą po zakupy. Kupiliśmy w Habitacie abażur do lampy w 
sypialni, a 
potem dla mnie nowe spodnie. Są cholernie fajne, naprawdę obcisłe.
Zjedliśmy chiński lunch dla businessmenów i poszliśmy na film Monty Pythona o 
życiu 
Jezusa. Film był strasznie odważny, więc było mi głupio, że się śmiałem. 
Kiedy wróciliśmy, Lucas był w domu. Przygotował kolację, ale powiedziałem, że 
nie jestem 
głodny i poszedłem do swojego pokoju. Chyba bym się udławił, gdybym zjadł 
posiłek przygotowany 
przez tę glistę. Później zadzwoniłem z budki do ojca, ale ledwie zdążyłem 
krzyknąć: "Nie zapomnij 
nakarmić psa",  kiedy włączył się sygnał.
Poszedłem do łóżka z powodu wyczynów tego przebrzydłego Lucasa. Mówi na mamę 
"Poli", choć doskonale wie, że ona ma na imię Paulina.
24 Piątek
Pomogłem mamie pomalować kuchnię. Wybrała kolory brązowy i kremowy, wygląda to 
paskudnie, zupełnie jak nasze szkolne ubikacje. Lucas podarował mi scyzoryk. 
Próbuje mnie 
przekupić, żebym go znów polubił. Nic z tego, Lucas! My Mole'owie nigdy nie 
zapominamy. 
Podobni jesteśmy do mafii; kto się nam narazi, pamiętamy o nim do końca życia. 
Lucas ukradł żonę i 
matkę, więc będzie musiał za to zapłacić! Szkoda, bo scyzoryk ma mnóstwo 
przyborów, które 
bardzo by mi się przydały na co dzień.
25 Sobota
Lucas nie pracuje w soboty, więc musiałem przez cały dzień znosić jego 
lubieżność. Bez 
przerwy dotyka ręki mamy, albo ją całuje, albo otacza ramieniem; nie mam 
pojęcia, jak ona to 
wytrzymuje. Ja bym zwariował.
Po południu Lucas powiózł nas za miasto, teren był pagórkowaty i znaleźliśmy się 
dość 
wysoko. Zmarzłem, więc siedziałem w samochodzie i obserwowałem, jak mama i Lucas 
robili z 
siebie głupców. Dzięki Bogu, że nie było w pobliżu żadnych ludzi. Nie jest to 
zbyt atrakcyjny widok, 
kiedy starsi państwo wbiegają pod górę zanosząc się od śmiechu.
Wróciliśmy do domu, wykąpałem się, pomyślałem o psie i zasnąłem.
Jutro do domu.
3 nad ranem.
 Właśnie mi się śniło, że zakłułem Lucasa wykałaczką do zębów od mojego 
scyzoryka. 
Najmilszy sen od niepamiętnych czasów.
26 Niedziela
14.10. A więc mój krótki pobyt w Sheffield dobiega końca. Mam jechać pociągiem o 
19.10, czyli zostało mi tylko pięć godzin na spakowanie. Ojciec miał rację. Nie 
potrzebowałem 
dwóch walizek z ubraniami. Jednak zawsze twierdzę, że od przybytku głowa nie 
boli; lepiej mieć za 
dużo niż za mało. W każdym razie na pewno bez żalu opuszczę to ponure mieszkanie 
z kaszlącymi 
sąsiadami, choć oczywiście trochę mi przykro z powodu uporu mamy, która nie dała 
się namówić na 
to, by wrócić ze mną do domu.
Powtarzałem, że pies zagłodzi się na śmierć z tęsknoty za nią, więc mama 
natychmiast 
zadzwoniła do ojca, a on, jak skończony głupiec, powiedział, że pies właśnie 
zjadł całą puszkę 
Pedigree Chum i pełną miskę sucharów Winalot.
Opowiedziałem mamie o ojcu i Doreen Slater w nadziei, że się wścieknie z 
zazdrości, ale 
tylko się roześmiała i zapytała: "A więc Doreen jeszcze ciągle wszystkich 
obskakuje?" Bardzo się 
starałem sprowadzić ją do domu, ale muszę wyznać, że poniosłem klęskę
 23.00. Podróż powrotna jeden koszmar wszystkie przedziały dla niepalących 
pełne, 
musiałem więc dzielić przedział z fajkami, cygarami i papierosami. Dwadzieścia 
minut stałem w 
kolejce po kawę do bufetu. Kiedy doszedłem do okienka, krata się zamknęła i 
facet zatknął 
wywieszkę: "Nieczynne z powodu awarii sygnalizacji". Wróciłem do przedziału, na 
moim miejscu 
siedział jakiś żołnierz. Znalazłem inne miejsce, ale musiałem znosić towarzystwo 
jakiegoś wariata 
siedzącego naprzeciwko, który twierdził, że ma w głowie radio kontrolowane przez 
Fidela Castro. 
Ojciec czekał na mnie na dworcu, pies rzucił się na powitanie, ale źle obliczył 
i mało 
brakowało, a wpadłby pod ekspres do Birmingham dwudziesta pierwsza dwadzieścia 
trzy.
Ojciec oznajmił, że na kolacji była Doreen Slater . Wnioskując ze stanu, w jakim 
zastałem 
dom, można było przypuszczać, że była na śniadaniu, na obiedzie i na kolacji! 
Nigdy jej nie 
widziałem, ale pozostawione przez nią ślady świadczą, że ma jasnorude włosy, 
używa 
pomarańczowej szminki i sypia po lewej stronie łóżka.
Ładny powrót do domu, nie ma co!
Ojciec poinformował mnie, że Doreen wyprasowała mi na rano szkolny mundurek. Nie 
wiem, czego się spodziewał. Bo chyba nie podziękowań?
27Poniedziałek
Podczas zajęć z gospodarstwa domowego pani Bull uczyła nas zmywania naczyń. Tak 
jakby 
jajko uczyło kurę! Muszę być chyba najlepszym pomywaczem na świecie. Barry Kent 
stłukł 
nietłukący się talerz, więc pani Buli wyrzuciła go z klasy. Widziałem, jak palił 
na korytarzu papierosa, 
wcale się z tym nie kryjąc. Nie można mu odmówić odwagi. Uznałem, że moim 
obowiązkiem jest 
donieść na niego do pani Bull.
Zrobiłem to wyłącznie w trosce o zdrowie Barry Kenta. Zabrano go do Wytrzeszcza 
Scrutona i 
skonfiskowano paczkę Benson and Hedges. Nigel twierdził, że pan Scruton palił je 
w pokoju 
nauczycielskim w czasie przerwy, ale to chyba nie może być prawda.
Pandora i Craig Thomas wywołują skandal, demonstrując jawnie na boisku swoje 
zainteresowania płciowe. Panna Elf musiała pukać w szybę pokoju nauczycielskiego 
i prosić, żeby 
wreszcie przestali się całować.
28 Wtorek
Dziś rano na zebraniu całej szkoły pan Scruton wygłosił mowę. Dotyczyła ogólnego 
braku 
moralności w kraju, ale tak naprawdę, to chodziło o Pandorę i Craiga Thomasa. 
Mowa ta nie 
odniosła żadnego skutku, bo kiedy śpiewaliśmy " W dali jest zielone wzgórze", 
zauważyłem, jak 
Pandora i Craig wymieniali namiętne spojrzenia.
29 Środa
Ojciec się martwi, bo akumulacyjne piece elektryczne idą nie najlepiej. Jego 
zdaniem 
dowodzi to jedynie, iż konsumenci nie są tak głupi, jak się powszechnie 
przypuszcza. Mam zupełnie 
dosyć jego nocnych wędrówek po domu. Poradziłem mu, żeby się zapisał do jakiegoś 
klubu albo 
znalazł sobie jakieś hobby, ale on najwyraźniej nie ma zamiaru przestać się nad 
sobą litować. Humor 
poprawia mu się tylko wtedy, kiedy w telewizji reklamują te elektryczne piece do 
ogrzewania. -
Wtedy śmieje się do rozpuku.
30 Czwartek.
Dzisiaj w szkole byłem poważnie zagrożony. Barry Kent rzucił moją dyrektorską 
aktówkę z 
automatycznym zamkiem na bramkę do rugby. Muszę szybko zdobyć dwa funty, zanim 
zacznie w 
podobny sposób traktować mnie samego. Nie ma sensu prosić ojca o pieniądze, i 
tak jest w 
rozpaczy z powodu tych wszystkich rachunków-monitów na czerwonych blankietach.
Maj
1 Piątek 
Wcześnie rano zadzwoniła babcia i ni stąd, ni zowąd oświadczyła: "Chociaż maj na 
świecie, 
nie rozdziej się przecie". Nie mam najmniejszego pojęcia, o co jej chodziło. 
Domyślam się jedynie, 
że miało to jakiś związek z noszeniem podkoszulków.
Z przyjemnością notuję, że Barry Kent i jego banda zostali wyrzuceni z klubu 
młodzieżowego "Nie na ulicy". (Co oznacza, że teraz będą spędzali czas 
rzeczywiście na ulicach. 
Cholerny pech!) Rzucili prezerwatywę napełnioną wodą w grupę dziewcząt, które 
podniosły wrzask. 
Pandora przekłuła to szpilką od znaczka klubowego, a Rysiek Cytryna wyszedł ze 
swojego biura i 
poślizgnął się na mokrej podłodze. Wściekł się potwornie, na jego żółtych 
spodniach pełno było 
brudnych plam. Pandora pomogła mu wyrzucić całą tę bandę i miała przy tym 
strasznie zaciętą minę. 
Pewnie dostanie odznakę "najaktywniejszy członek roku".
2 Sobota
Przyszedł list od Gracji Basen! Brzmiał następująco
Drogi Adrianie,
dziękuję za Twój uroczy list z podziękowaniami. Sprawił m radochę. Dziewczyny 
wyśmiewają się z mojego zalotnika Wychodzę warunkowo piętnastego czerwca, czy 
mogłabym przyjechać i zobaczyć się z Tobą? Twoja ciotka Zuzanna jest jedną z 
najlepszych 
klawiszek, dlatego w ogóle zrobiłam ten pokrowiec na szczotkę do zębów. A więc 
do 
zobaczenia piętnastego
Z serdecznymi pozdrowieniami 		
				Gracja Basen 
PS. Zostałam niesłusznie skazana za podpalenie, ale to już należy do 
przeszłości.
Dobry Boże! I co ja mam teraz zrobić?
3Niedziela
Druga po Wielkanocy
Nie ma nic w zamrażalniku, w spiżarni pusto, a w pojemniku na pieczywo tylko 
jakiś 
odchudzający chleb. Nie mam pojęcia, co ojciec robi z pieniędzmi.
Musiałem pójść do babci w obawie przed śmiercią głodową. O czwartej przeżyłem 
jedną z owych 
rzadkich chwil szczęścia, które będę pamiętał przez całe życie. Siedziałem u 
babci przed 
elektrycznym kominkiem, jadłem ociekającą masłem grzankę i czytałem News of the 
World". W 
czwartym programie radia szło dobre słuchowisko o torturach w obozach 
koncentracyjnych. Babcia 
spała, a pies siedział spokojnie. I nagle ogarnęło mnie to strasznie błogie 
uczucie. Może robię się 
religijny.
Wydaje mi się, że mam zadatki na to, by zostać jakimś świętym.
Zadzwoniłem do cioci Zuzanny, ale była na służbie w więzieniu Holloway. Prosiłem 
jej 
przyjaciółkę Glorię, żeby ciocia jak najszybciej do mnie zadzwoniła
4 Poniedziałek
Święto w Zjednoczonym Królestwie. Nów

Zadzwoniła ciocia Zuzanna. Gracji Basen cofnięto warunkowe zwolnienie, ponieważ 
podłożyła ogień w pracowni hafciarskiej i spłonęły wszystkie pokrowce na 
szczotki do zębów.
Tamta strata jest moim zyskiem!
5Wtorek
W drodze do szkoły spotkałem naszego listonosza, który powiedział, że mama 
przyjedzie 
mnie odwiedzić w sobotę. Naprawdę mam ochotę napisać na niego zażalenie do 
głównego 
dyrektora poczty za czytanie cudzych prywatnych kartek!
Kiedy wróciłem po szkole do domu, już i ojciec zdążył przeczytać moją kartkę. 
Wydawał 
się zadowolony i zaczął porządkować duży pokój, potem zadzwonił do Doreen Slater 
i powiedział, 
że "nie wyrobi się w sobotę". Dorośli zawsze pouczają młodzież, że powinna 
wyrażać się jasno, a 
następnie sami wypowiadają masę bredni. Doreen Slater zaczęła coś wykrzykiwać do 
telefonu. 
Ojciec na to oznajmił, że "nie chciał długotrwałego związku", że "nie ukrywał 
tego od początku" i że 
"nikt nie zastąpi jego Pauliny". Doreen Slater wrzeszczała bez przerwy, aż 
wreszcie ojciec odłożył 
słuchawkę. Telefon nie przestawał dzwonić, dopóki ojciec nie zdjął słuchawki z 
widełek. Do drugiej 
w nocy sprzątał jak szalony, a przecież jest dopiero wtorek! Co to będzie w 
sobotę rano? 
Nieszczęsny idiota wyobraża sobie, że mama wraca na dobre.
6 Środa
Z dumą zapisuję, że zrobiono mnie dyżurnym w porze obiadu. Moim obowiązkiem jest 
stać 
przy kuble dla świń i pilnować, żeby koledzy-uczniowie dokładnie opróżniali 
swoje talerze.
7 Czwartek
Bert Baxter zadzwonił do szkoły, żebym jak najszybciej do niego przyszedł. Pan 
Scruton 
mnie obrugał, oświadczył, że szkolny telefon nie jest przeznaczony dla wygody 
uczniów. Wypchaj 
się, Scruton, stary, głupi Wytrzeszczu! Bert był w straszliwym stanie. Zgubił 
sztuczne zęby. Miał je 
od 1946 roku i był do nich wyjątkowo przywiązany, bo przedtem należały do jego 
ojca. Szukałem 
ich wszędzie, ale nie znalazłem.
Poszedłem do sklepu, kupiłem mu zupę w puszce i krem toffi w proszku. Nie mógłby 
zjeść 
nic innego. Obiecałem, że jutro przyjdę znowu i spróbuję poszukać tych zębów. 
Szabla chociaż raz 
wydawał się zadowolony, coś energicznie przeżuwał w swojej budzie.
Ojciec ciągle jeszcze sprząta w domu. Nawet Nigel zauważył, jak czysta jest 
podłoga w kuchni. 
Wolałbym jednak, żeby ojciec nie używał fartucha, wygląda w nim jak pedał.
8 Piątek
Znalazłem zęby Berta w budzie Szabli. Bert wypłukał je pod kranem i włożył w 
usta! To 
najohydniejsza scena, jaką kiedykolwiek widziałem.
Ojciec poznosił bukiety kwiatów na powitanie mamy. Są wszędzie i zasmradzają 
cały dom.
Dom pana Lucasa został w końcu sprzedany. Widziałem, jak posłaniec agenta handlu 
nieruchomościami wywieszał odpowiednią tablicę. Mam nadzieję, że nowi 
właściciele będą 
przyzwoici. Czytam "Młyn nad Flossą ", napisany przez faceta o nazwisku George 
Eliot.
9 Sobota
O 8.30 obudziło mnie głośne walenie we frontowe drzwi. Był to urzędnik z 
elektrowni. 
Kompletnie mnie zaskoczył, podobno przyszedł wyłączyć prąd. 
Ojciec jest winien elektrowni dziewięćdziesiąt pięć funtów siedemdziesiąt 
dziewięć pensów. 
Powiedziałem urzędnikowi, że prąd elektryczny jest nam potrzebny do zaspokojenia 
podstawowych 
potrzeb życiowych, jak telewizja i stereo, na co on oświadczył, że ludzie tacy 
jak my podkopują 
egzystencję tego kraju. Podszedł do szafy z licznikami, coś tam pogrzebał i 
druga wskazówka 
kuchennego zegara zatrzymała się nagle. To było cholernie symboliczne. Ojciec 
wrócił ze sklepu, 
gdzie poszedł po "Daily Express". Pogwizdywał i miał szalenie wesołą minę. 
Zapytał nawet urzędnika 
z elektrowni, czy nie napiłby się herbaty. Urzędnik odmówił z podziękowaniem i 
pobiegł szybko 
przez ogródek do swojej niebieskiej furgonetki. Ojciec włączył czajnik 
elektryczny. Musiałem mu 
powiedzieć.
Oczywiście okazało się, że to wszystko moja wina! Ojciec oświadczył, że nie 
powinienem 
był wpuścić tego inkasenta. A ja na to, że powinien co tydzień odkładać 
pieniądze na zapłacenie 
rachunków, tak jak robi babcia. Ale on się po prostu wściekł. Mama przyjechała z 
Lucasem! Było 
zupełnie jak dawniej, wszyscy wykrzykiwali coś jednocześnie. Poszedłem z psem do 
sklepu i 
kupiłem pięć paczek świec. Pan Lucas pożyczył mi pieniądze.
Kiedy po powrocie zatrzymałem się w hollu, usłyszałem, jak mama mówiła: "George, 
nic dziwnego, 
ze nie możesz popłacić rachunków . Spójrz tylko na te kwiaty. Musiały kosztować 
majątek"Powiedziała to bardzo ciepło. Pan Lucas oswladczył., ze pożyczy ojcu 
szmalu", ale ojciec 
odparł z wielką godnością: "Wszystko, czego chcę od pana, to moja żona". Mama 
pochwaliła go, że 
utrzymuje dom w takim porządku. Ojciec robił wrażenie smutnego i wyglądał staro. 
Było mi go 
bardzo żal.	..
Wysłano mnie na dwór na czas dyskusji nad tym, kto będzie się mną opiekował i te 
przepychanki trwały w nieskończoność. Aż do momentu, kiedy trzeba było zapalić 
świece.
Lucas ochlapał stearyną swoje nowe zamszowe buty. Było to jedyne radosne 
wydarzenie w 
tym całym tragicznym dniu.
Kiedy mama z Lucasem odjechała taksówką, położyłem się do łóżka z psem. 
Słyszałem, jak 
ojciec rozmawiał przez telefon z Doreen Slater, potem trzasnęły frontowe drzwi i 
zobaczyłem przez 
okno jak odjeżdżał samochodem. Na tylnym siedzeniu pełno było kwiatów.
16Niedziela
Trzecia po Wielkanocy. Dzień Matki w USA i Kanadzie. Pierwsza kwadra księżyca
Wstałem dopiero o wpół do piątej po południu. Chyba cierpię na depresję. Przez 
cały dzień 
nic się nie zdarzyło, prócz burzy gradowej koło szóstej.
11 Poniedziałek
Bert zaproponował, że pożyczy nam piecyk naftowy. Nasze gazowe centralne nie 
działa bez 
elektryczności. Podziękowałem mu za tę uprzejmą propozycję, ale odmówiłem. 
Czytałem gdzieś, że 
te piecyki łatwo się przewracają, więc nie ulega wątpliwości, że nasz pies 
spowodowałby absolutne 
piekło.
Jeżeli się wyda, że wyłączono nam prąd, to chyba poderżnę sobie gardło. To byłby 
przecież 
wstyd nie do wytrzymania.
12Wtorek
Miałem dziś długą rozmowę z panem Vannem, doradcą do spraw wyboru zawodu. 
Powiedział, że jeśli chcę zostać weterynarzem, muszę zdawać maturę z fizyki, 
chemii i biologii. 
Według niego plastyka, obróbka drewna i gospodarstwo domowe nie na wiele mi się 
zdadzą.
Jestem na rozdrożu życiowym. Niewłaściwa decyzja w chwili obecnej może 
spowodować 
niepowetowaną stratę w świecie weterynarii. W naukach ścisłych jestem 
beznadziejny. Zapytałem 
pana Vanna, z jakich przedmiotów trzeba zdać maturę, żeby pisać komediowe 
seriale do telewizji. 
Oznajmił, że do tego nie potrzeba żadnych kwalifikacji, wystarczy być kretynem.
13 Środa
Miałem poważną rozmowę na temat matury z ojcem, poradził mi, żebym wybrał tylko 
te 
przedmioty, z których jestem dobry. Powiedział, że weterynarz spędza pół życia 
wsadzając ręce w
	krowie w tyłek, a drugir pół robiąc zastrzyki tłustym, rozpaskudzonym 
psom. Rozważam 
więc od nowa moją zawodową przyszłość.	
Chętnie zostałbym poławiaczem gąbek, ale nie sądzę, żeby było na to w Anglii 
wielkie 
zapotrzebowanie.
14 Czwartek.
Panna Sproxton mnie zwymyślała, bo wypracowanie angielskie nosiło wyraźne ślady 
stearyny: wyjaśniłem że rękawem płaszcza zawadziłem o świecę, kiedy odrabiałem 
lekcje. Oczy jej 
napełniły się łzami, powiedziała, że jestem "kochanym, dzielnym chłopcem " i 
postawiła mi dobry 
stopień. 
Po kolacji złożonej z krakersów i tuńczyka graliśmy z ojcem w karty przy 
świecach. Było 
cholernie fajnie. Ojciec poobcinał końce palców w rękawiczkach, Więc 
wyglądaliśmy jak para 
ściganych przestępców. Czytam "Ciężkie czasy" Karola Dickensa.
15 Piątek
Właśnie babcia złożyła nam niespodziewaną wizytę. Zastała nas przy nowej 
kampingowej 
kuchence gazowej: jedliśmy zimną fasolę z puszki. Ojciec czytał przy świecy 
"Playboya", a ja 
"Ciężkie czasy", oświetlając strony latarką z kółka na klucze. Czuliśmy się 
absolutnie zadowoleni. 
Ojciec nawet zauważył, że to "dobry trening na wypadek końca cywilizacji", kiedy 
wpadła babcia i 
dostała histerii. Zmusiła nas, żebyśmy przenieśli się do niej, więc leżę teraz w 
łóżku nieboszczyka 
dziadka. Ojciec śpi na dole, na dwu zsuniętych fotelach. Babcia wypisała czek z 
banku pocztowego 
na zapłacenie rachunku za elektryczność. Jest wściekła, bo za te pieniądze 
zamierzała napełnić 
zamrażarkę. Kupuje rocznie dwie całe krowy.
16 Sobota
Pomogłem babci w zakupach na weekend. W spożywczym była okropnie czujna, 
wpatrywała się w wagę jak jastrząb w mysz polną. Następnie zaatakowała i 
oskarżyła ekspedientkę 
o niedoważenie bekonu. Ekspedientka śmiertelnie jej się przestraszyła i dołożyła 
plasterek bekonu.
Ręce nam odpadały, kiedy wreszcie doczłapaliśmy się pod górę z wielkimi torbami 
zakupów. Nie mam pojęcia, jak babcia sobie radzi, kiedy jest sama. Myślę, że 
magistrat powinien 
zainstalować na wzgórzach ruchome chodniki, na dłuższą metę przyniosłoby to 
oszczędności, bo 
starzy ludzie nie padaliby tak często we wszystkich możliwych miejscach. Ojciec 
zapłacił dziś na 
poczcie rachunek za elektryczność, ale upłynie co najmniej tydzień, zanim 
komputer wyda 
zezwolenie na ponowne podłączenie u nas prądu.
17 Niedziela
Babcia zerwała nas wcześnie i zabrała z sobą do kościoła. Ojciec musiał się 
uczesać i włożyć 
krawat swojego nieboszczyka ojca. Babcia trzymała nas obu pod ręce i wydawała 
się dumna z 
naszej obecności. Nabożeństwo było okropnie nudne. Pastor wyglądał jak 
najstarszy człowiek na 
świecie i przemawiał dziwnie słabym głosem. Ojciec uparcie wstawał wtedy, kiedy 
powinno się 
siedzieć i vice versa. Ja robiłem to, co babcia, bo ona zawsze wie, jak się 
zachować. Ojciec śpiewał 
za głośno i wszyscy na niego spoglądali. Kiedy już można było wyjść na zewnątrz, 
uścisnąłem rękę 
pastora. Jakbym dotknął martwych liści.
Po obiedzie słuchaliśmy płyt babci z Alem Jolsonem, potem babcia poszła się 
zdrzemnąć, a 
my z ojcem pozmywaliśmy naczynia. Ojciec stłukł dzbanek do mleka, który miał 
czterdzieści jeden 
lat! Musiał wyjść na piwo, żeby się pozbierać po tym szoku. Ja poszedłem 
najpierw do Berta 
Baxtera, ale nie zastałem go w domu, więc poszedłem zobaczyć Pączka. Bardzo się 
ucieszył na mój 
widok. Musi być cholernie nudno tak przez calusieńki dzień stać na tym poletku. 
Nic dziwnego, że 
Pączek chętnie widzi gości.
18 Poniedziałek
Babcia nie rozmawia z ojcem z powodu tego dzbanka. Nie mogę się doczekać powrotu 
do 
domu, gdzie takie sprawy jak dzbanek do mleka nie mają znaczenia.
19 Wtorek 
Pełnia księżyca 
Ojciec w tarapatach, bo wczoraj wrócił późno. Autentycznie! Ma tyle lat co ten 
stłuczony 
dzbanek, więc chyba może wracać, kiedy mu się podoba. Dzisiaj powiedziałem mu o 
wymuszaniu 
ochrony. Musiałem to zrobić, ponieważ Barry Kent poważnie uszkodził mój szkolny 
mundurek i 
oderwał szkolną tarczę. Jutro ojciec porozmawia z Barry Kentem i odbierze od 
niego wszystkie 
moje pieniądze, wygląda na to, że stanę się zamożny!
20 Środa
Barry Kent wyparł się wszystkiego, udawał, że nigdy nie słyszał o jakichkolwiek 
pogróżkach 
wobec mnie i bardzo się śmiał kiedy ojciec zażądał od niego zwrotu pieniędzy. 
Ojciec poszedł do 
jego ojca, pokłócili się i mój ojciec zagroził wezwaniem policji. Uważam, że 
ojciec jest bardzo 
odważny. Ojciec Barry Kenta przypomina wielką małpę i ma iIęcej włosow na 
wIerzchu dłoni niżż 
mój ojciec na całej głowie.
W policji powiedzieli, że nie mogą nic zrobić bez dowodów, więc zamierzam 
poprosić 
Nigela o zeznanie pod przysięgą, że widział, jak wręczałem pieniądze za tę 
wymuszoną ochronę.
21 Czwartek
Barry Kent pobił mnie dzisiaj w szatni: Zawiesił mnie na wieszaku na palta. 
Nazwał mnie 
między innymi "zausznikiem glin ", ale inne przezwiska. są zbyt okropne, żeby je 
zapisywać. Babcia 
dowiedziała się o całej sprawie (ojciec nie chciał jej o tym powiedzieć ze 
względu na jej cukrzycę). 
Wysłuchała mnie uważnie: włożyła kapelusz, zacisnęła wargi i wyszła. Nie było 
jej godzinę i siedem 
minut. Wróciła, zdjęła płaszcz, poprawiła fryzurę i ze specjalnego paska 
antyzłodziejskego, który 
nosi wokół talii, wyciągnęła .dwadzieścia siedem funtów osiemnaście pensów. 
powiedziała: 
"Adrianie, on już nie będzie ci więcej dokuczał, ale gdyby tylko spróbował, daj 
mi znać". Potem 
przygotowała mi kolację. Sardele, pomidory, piernik. W dowód wdzięczności i 
uznania kupiłem 
babci w aptece pudełko czekoladek dla cukrzyków.
22 Piątek
 	Cała szkoła mówi o tym, jak siedemdziesięciosześcioletnia starsza dama 
wystraszyła Barry 
Kenta i jego tatę do tego stopnia, że oddali mi wyłudzone przemocą pieniądze. 
Barry Kent nie ma 
odwagi się pokazać. Jego banda wybiera nowego przywódcę.
23 Sobota
Z powrotem w domu, elektryczność włączona wszystkie rośliny doniczkowe uschły. 
Słomianka pełna rachunków-monitów na czerwonych blankietach.
24 Niedziela.
Ostatnia przed Wniebowstąpieniem
Postanowiłem pomalować swój pokój na czarno, bo lubię ten kolor. Nie mogę dłużej 
znieść 
tapety z Noddym. W moim wieku to po prostu nieprzyzwoicie budzić się codziennie 
patrząc na 
Kłapoucha i innych głupców ze świata zabawek na wszystkich ścianach. Ojciec 
twierdzi, że mogę 
pomalować na taki kolor, jaki mi Się żywnie podoba pod warunkiem, że kupię farbę 
I sam to 
zrobię.
25 Poniedziałek
Postanowiłem zostać poetą. Ojciec powiedział że poeci nie mają stałego 
zatrudnienia, 
żadnych emerytur czy innych podobnych nudziarstw, ale mimo to jestem absolutnie 
zdecydowany. 
Usiłował zainteresować mnie karierą programisty komputerowego, ale mu 
wyjaśniłem, że "w moją 
pracę muszę wkładać duszę całą, a wiadomo powszechnie, że komputery nie mają 
duszy". Ojciec 
odparł: "Amerykanie właśnie nad tym pracują". Ale ja nie mogę czekać tak długo.
Kupiłem dwie puszki czarnej farby emulsyjnej i półcalowy pędzelek. Zacząłem 
malować 
zaraz po powrocie ze sklepu Zrób-to-sam. Noddy ciągle prześwituje spod czarnej 
farby. Chyba 
potrzebne będą dwie warstwy. Wiadomo, mój pech.
26 Wtorek
Ostatnia kwadra księżyca
Położyłem już dwie warstwy czarnej farby! Noddy ciągle przebija! Czarne ślady 
łap na 
podeście i na schodach. Nie mogę zmyć farby z rąk. Z pędzla wypadają włosy. Mam 
dosyć tej całej 
imprezy. Pokój wygląda ciemno i ponuro. Ojciec nawet nie kiwnął palcem, żeby mi 
pomóc. 
Wszędzie czarna farba.
27 Środa
Trzecia warstwa. Trochę lepiej, przebija już tylko czapka Noddy'ego.
28 Czwartek
Wniebowstąpienie
Przejechałem po czapkach Noddy'ego dziecinnym pędzlem i resztą farby, ale ciągle 
przebijają te przeklęte dzwoneczki.
29 Piątek
Przejechałem po dzwoneczkach czarnym mazakiem, dziś wieczorem zrobiłem 
sześćdziesiąt 
dziewięć, zostało już tylko sto dwadzieścia cztery.
30 Sobota.
O 23.25 skończyłem ostatni dzwoneczek. Wiem, jak musiał się czuć Rembrandt po 
wymalowaniu kaplicy sykstyńskiej w Wenecji.
2 nad ranem. Farba wyschła, ale musiała być jakaś wybrakowana, bo wszędzie są 
smugi, a 
gdzieniegdzie można dostrzec pasiaste spodnie Gollywoga i nos pana Ploda. Dzięki 
Bogu, nie 
przebijają już te przeklęte dzwoneczki! Przed chwilą pojawił się ojciec 
powiedzieć mi, żebym 
poszedł spać, oznajmił przy okazji, że mój pokój przypomina mu obraz Salvadora 
Dali, Określił to 
jako surrealistyczny koszmar, ale jest po prostu zazdrosny, bo w jego sypialni 
są na ścianach 
obrzydliwe różyczki.
31 Niedziela
Pierwsza po Wniebowstąpieniu
Kupiłem laseczkę kadzidła w sklepie pana Singha. Zapaliłem je w moim pokoju, 
żeby się 
pozbyć zapachu farby. Ojciec przyszedł do mojego pokoju, wyrzucił laseczkę przez 
okno z 
okrzykiem: "Nie dopuszczę do zabaw z narkotykami". Usiłowałem mu wytłumaczyć, o 
co chodzi, ale 
był zbyt rozwścieczony, żeby w ogóle słuchać. Przez parę godzin siedziałem w 
swoim pokoju, 
wydawało mi się jednak, że te czarne ściany zamykają się nade mną, więc 
poszedłem do Berta 
Baxtera. Nie mogłem go w żaden sposób zmusić, żeby słyszał, co do niego mówię, 
wróciłem wobec 
tego do domu i oglądałem program religijny w telewizji, Zjadłem kolację, 
odrobiłem geografię, 
poszedłem do łóżka. Pies nie chce teraz zostawać sam w pokoju, piszczy, żeby go 
wypuścić.
Czerwiec
 
1 Poniedziałek
Święto w Republice Irlandii
Ojciec dostał list, od którego twarz mu pobladła: zwolnili go z pracy! Będzie na 
zasiłku! Jak 
zdołamy się utrzymać za te grosze, które da nam rząd? Trzeba będzie się pozbyć 
psa. Jego jedzenie 
kosztuje trzydzieści pięć pensów dziennie, nie licząc psich krakersów Winalot, 
Jestem teraz 
dzieckiem niepełnej rodziny, którego ojciec bierze zasiłek dla bezrobotnych! 
Opieka społeczna 
będzie mi kupowała buty!
Nie poszedłem dzisiaj do szkoły, zadzwoniłem do sekretarki i wyjaśniłem, że mój 
ojciec jest 
chory psychicznie i wymaga opieki, Wydawała się okropnie tym przejęta i 
zapytała, czy zdradzał 
objawy gwałtowności. Powiedziałem, że dotychczas nie zdradził Żadnych, ale jeśli 
zacznie, to 
zadzwonię po lekarza.
Zrobiłem ojcu mnóstwo gorących, słodkich napojów jako lekarstwo na szok, a on 
nie 
przestawał mówić o elektrycznych piecach akumulacyjnych i o tym, jak wszystko 
wygada prasie.
Zadzwonił do Doreen Slater, zjawiła się natychmiast i przyprowadziła ze sobą 
strasznego 
dzieciaka, który miał na imię Maxwell. Pierwsze spotkanie z Doreen Slater było 
dla mnie szokiem. 
Niepojęte, jak ojciec mógł z nią obcować cieleśnie. Jest chuda jak tyczka. Nie 
ma ani biustu, ani 
tyłka. Jest cała prosta, od góry do dołu, nie wyłączając nosa, ust, włosów. Jak 
tylko przestąpiła 
próg, porwała ojca w objęcia. Maxwell zaczął płakać, pies zaczął szczekać, więc 
poszedłem z 
powrotem do swojego czarnego pokoju i policzyłem, ile elementów przebija spod 
farby. Jest ich sto 
siedemnaście!
Doreen wyszła o 13.30, żeby zaprowadzić Maxwella do przedszkola. Zrobiła dla nas 
jakieś 
zakupy, a potem ugotowała nędzny posiłek złożony ze spaghetti i sera. Ona też 
jest samotną matką, 
Maxwell to dziecko nieślubne. Opowiedziała mi o sobie, kiedy zmywaliśmy 
naczynia. Mogłaby być 
całkiem przyjemna, gdyby tylko nie była taka chuda.
2 Wtorek
Nów
Doreen i Maxwell zostali na noc. Maxwell miał spać na sofie, ale tak płakał, że 
wylądował w 
końcu w małżeńskim łóżku pomiędzy ojcem a Doreen, więc ojciec nie mógł pogłębić 
cielesnego 
poznania Doreen. Wymiotował zresztą jak świnia, ale i tak mniej niż Maxwell. 
Cha, cha, cha!
3 Środa
Dzisiaj poszedłem do szkoły, ale nie mogłem się skoncentrować, ciągle myślałem o 
Tyczce. 
Ma ładne, białe zęby (proste, oczywiście ). Kiedy wróciłem ze szkoły, 
przygotowała dla mnie 
ciasteczka z dżemem. Nie skąpi tak dżemu jak niektóre inne kobiety.
Ojciec strasznie pije i pali, a według Doreen stał się również okresowo 
impotentem. To jest 
coś, o czym wolałbym nie wiedzieć! Doreen rozmawia ze mną tak jak z kimś 
dorosłym, nie jak z 
chłopcem w wieku lat czternastu, dwóch miesięcy i jednego dnia, który jest synem 
jej kochanka.
4 Czwartek
Z samego rana zadzwoniła mama, telefon odebrała Doreen. Mama poprosiła mnie do 
telefonu. Chciała wiedzieć, co Doreen robi u nas w domu. Powiedziałem, że ojciec 
przechodzi 
załamanie nerwowe i Doreen się nim opiekuje. Powiedziałem też o wyrzuceniu go z 
pracy i o tym, że 
bardzo pije, za dużo pali i w ogóle się zaniedbuje. Potem poszedłem do szkoły. 
Byłem w nastroju 
buntowniczym, więc włożyłem czerwone skarpetki. To surowo zabronione, ale co 
mnie to obchodzi.
5 Piątek
Panna Sproxton podczas apelu zauważyła moje czerwone skarpetki. Stara Torba 
doniosła 
wytrzeszczowi Scrutonowi. Wezwał mnie do gabinetu i wygłosił mowę o 
niebezpieczeństwach 
nonkonformizmu. Potem odesłał mnie do domu, żebym się przebrał w regulaminowe 
czarne 
skarpetki. Kiedy przyszedłem do domu, ojciec leżał w łóżku - przechodził kurację 
przeciwko 
impotencji. Oglądałem z Maxwellem program dla dzieci w TV, dopóki ojciec nie 
zszedł na dół. 
Wtedy opowiedziałem mu całą skarpetkową sagę. 
Przemienił się natychmiast w kompletnego szaleńca! Zadzwonił do szkoły i 
wyciągnął 
Scrutona ze strajkowego zebrania dozorców. Wykrzykiwał do telefonu: "Żona mnie 
porzuciła, 
straciłem pracę, opiekuję się zidiociałym chłopcem - domyślam się, że chodziło 
mu o Maxwella - a 
pan prześladuje mojego syna z powodu koloru skarpetki!" Scruton oświadczył, że 
jeśli przyjdę do 
szkoły w czarnych skarpetkach, cała sprawa pójdzie w niepamięć, ale ojciec 
odparł, że będę nosił 
skarpetki takiego koloru, jaki mi się podoba. Scruton wyjaśnił, że stara się 
utrzymać pewien 
standard. Ojciec na to, że angielska drużyna na mistrzostwach piłkarskich świata 
w 1966 roku nie 
miała czarnych skarpetek, nie miał ich także sir Edmund Hillary w 1953 roku. 
Scruton w tym 
momencie jakby nieco przycichł. Ojciec odłożył słuchawkę ze słowami: "Pierwsza 
runda dla mnie".
Cała ta historia mogła się z powodzeniem znaleźć w gazetach jako "Awantura o 
czarne skarpetki w 
szkole" . Gdyby mama to przeczytała, wróciłaby do domu.
6 Sobota
O radości! O zachwycie! Pandora organizuje protest w sprawie skarpetek. Przyszła 
dziś do 
mnie do domu! Tak! Stanęła na frontowym ganku i oświadczyła, że podziwia moją 
postawę! 
Zaprosiłbym ją do środka, ale dom jest w strasznym stanie, więc nie mogłem tego 
zrobić. W 
poniedziałek rano Pandora będzie zbierała podpisy pod petycją w szkole. 
Powiedziała, że jestem 
bojownikiem w walce o prawa jednostki. Chce, żebym jutro rano przyszedł do niej 
do domu. 
Wyłania się komitet i ja mam być głównym mówcą! Chciała koniecznie zobaczyć 
czerwone 
skarpetki, ale powiedziałem jej, że są w pralce.
Doreen Slater i Maxwell pojechali dziś do domu. Wieczorem przychodzi babcia, 
więc trzeba 
usunąć wszystkie ślady ich pobytu.
7 Niedziela Zielone Świątki
Babcia znalazła smoczek Maxwella w łóżku ojca. Skłamałem, że to pewnie pies 
przyniósł z 
ulicy. Był to bardzo nieprzyjemny moment. Nie jestem dobrym kłamcą, czerwienię 
się jak burak, a 
babcia ma oczy, które dostrzegają wszystko, wydają się przenikać
człowieka na wskroś. Żeby odwrócić jej uwagę, opowiedziałem o awanturze z 
czerwonymi 
skarpetkami, ale babcia stwierdziła, że przepisy są po to, żeby ich 
przestrzegać.
Pandora wraz z komitetem czekali na mnie w wielkim salonie. Pandora 
przewodniczy, Nigel 
jest sekretarzem, a przyjaciółka Pandory, Klara Neilson, skarbnikiem. Craig 
Thomas i jego brat 
Brett są tylko zwykłymi członkami. Ja nie mogę piastować wysokiej funkcji, 
ponieważ jestem ofiarą.
Rodzice Pandory rozwiązywali krzyżówkę z "Sunday Timesa " w kuchni wyłożonej 
drewnianą boazerią. Zdaje się, że całkiem dobrze się z sobą czują. Przynieśli 
nam do salonu kawę i 
zdrowotne herbatniki. Pandora przedstawiła mnie rodzicom. Powiedzieli, że 
podziwiają moją 
postawę. Oboje należą do Labour Party i dużo mówili o męczennikach z Tolpuddle*. 
(Przypis: *Męczennicy z Tolpuddle - sześciu robotników folwarcznych z Tolpuddle 
w 
pobliżu Dorchester, których w] 834 r. wywieziono do Australii za założenie 
związku zawodowego. 
W wyniku ogólnonarodowych protestów zostali dwa lata później ułaskawieni)
 Zapytali, czy to, że zdecydowałem się protestować w czerwonych skarpetkach, 
jest faktem 
znaczącym. Skłamałem, powiedziałem, że wybrałem czerwone, ponieważ to symbol 
rewolucji i 
oblałem się rewolucyjnie czerwonym rumieńcem. Ostatnio staję się niemal 
profesjonalnym kłamcą.
Mama Pandory powiedziała, że mogę do niej mówić Tania. To chyba rosyjskie imię? 
Ojciec 
Pandory zaproponował. żebym nazywał go Iwan. Jest bardzo miły, dał mi do 
przeczytania książkę 
"Filantropi w podartych spodniach ". Jeszcze jej nie przejrzałem, ale będę ją 
czytał dziś wieczorem, 
bo interesuje mnie zbieranie znaczków.
Uprałem czerwone skarpetki i położyłem na kaloryferze, żeby wyschły na rano.
8 poniedziałek
Obudziłem się i ubrałem, najpierw włożyłem czerwone skarpetki, przed kalesonami 
i 
podkoszulkiem. Ojciec stał w drzwiach i życzył mi powodzenia. Czułem się jak 
bohater. Spotkałem 
Pandorę i resztę komitetu na rogu naszej ulicy; wszyscy mieliśmy czerwone 
skarpetki. Skarpetki 
Pandory były z lureksu. Ta dziewczyna ma odwagę! Całą drogę do szkoły 
śpiewaliśmy "Nic nas nie 
powstrzyma ". Kiedy wchodziliśmy w bramę, poczułem się trochę przestraszony, ale 
Pandora 
okrzykami zachęty podniosła nas wszystkich na duchu.
Wytrzeszcz Scruton musiał być wcześniej o wszystkim powiadomiony, bo czekał na 
nas w 
szatni czwartej klasy. Stał nieruchomo z założonymi rękami, wpatrując się w nas 
podpuchniętymi 
oczyma. Nie odezwał się, jedynie ruchem głowy wskazał, że mamy iść na górę. 
Wszystkie czerwone 
skarpetki zebrały się na górze. Serce biło mi strasznie głośno. Scruton w 
milczeniu wszedł do swego 
gabinetu, usiadł za biurkiem i zaczął uderzać w zęby szkolnym piórem. A my po 
prostu staliśmy.
Uśmiechnął się jakoś strasznie i nacisnął dzwonek na swoim biurku. Weszła 
sekretarka, a on 
powiedział: "Pani Claricoates, proszę usiąść, podyktuję pani list". List był do 
naszych rodziców i 
brzmiał następująco:
Szanowni Państwo..
Jest moim smutnym obowiązkiem poinformować Państwa. że wasz syn/córka świadomie 
nie 
podporządkowała się jednemu z przepisów obowiązujących w tej szkole Traktuję to 
jako 
niezwykle poważne wykroczenie. Zawieszam przeto syna/córkę Państwa na okres 
tygodnia. 
Młodym ludziom bardzo często brak obecnie moralnego przewodnictwa w domu, toteż 
uważam za swój obowiązek zajmować nieprzejednane stanowisko w szkole. Jeśli 
Państwo 
życzą sobie omówić ze mną tę kwestię bardziej szczegółowo. proszę zatelefonować 
do 
sekretarki. by ustalić termin spotkania.
Z 
poważaniem 
G.Scruton Dyrektor
Pandora zaczęła mówić, że ucierpią na tym jej egzaminy, ale Scruton ryknął, żeby 
się 
zamknęła! Nawet pani Claricoates podskoczyła na krześle. Scruton kazał nam 
poczekać, aż list 
zostanie przepisany i powielony, a wówczas lepiej będzie, żebyśmy się "jak 
najszybciej zabierali ze 
szkoły". Czekaliśmy przed gabinetem Scrutona. Pandora płakała (ponieważ była zła 
i zawiedziona, 
jak wyjaśniła). Na sekundę otoczyłem ją ramieniem. Pani Claricoates dała nam 
listy. Uśmiechała się 
bardzo uprzejmie; niełatwa musi być pracy u despoty. Poszliśmy do domu Pandory, 
ale był 
zamknięty, więc powiedziałem, że wszyscy mogą przyjść do mnie. Wyjątkowo było 
całkiem czysto, 
poza śladami psiej sierści. Ojciec wściekł się z powodu listu. Podobno jest 
konserwatystą, ale na 
razie nie zachowuje się zbyt konserwatywnie .
Mimo wszystko nie mogę odżałować, że nie włożyłem w piątek czarnych skarpetek.
9 Wtorek
Pierwsza kwadra księżyca
Ojciec widział się dziś ze Scrutonem i zapowiedział, że jeśli nie będę mógł 
wrócić 
natychmiast do szkoły w skarpetkach dowolnie przeze mnie wybranego koloru, to 
złoży skargę u 
lokalnego posła. Pan Scruton zapytał ojca, kto jest posłem w jego okręgu. Ojciec 
nie wiedział.
10 Środa
Jesteśmy w sobie zakochani, Pandora i ja! To już oficjalne. Ona powiedziała o 
tym Klarze 
Neilson, Klara powtórzyła Nigelowi, a Nigel mnie.
Poprosiłem Nigela, żeby powiedział Klarze, żeby powiedziała Pandorze, że 
odwzajemniam 
jej miłość. Jestem w siódmym niebie z radości i zachwytu. Mogę nawet . nie 
zwracać uwagi na to, że 
Pandora pali dziennie pięć papierosów Benson and Hedges i że ma własną 
zapalniczkę. Kiedy jest 
się zakochanym, takie sprawy nie mają znaczenia.
11 Czwartek
Spędziłem cały dzień z moją ukochaną. Nie mogę dużo pisać, jeszcze mi się trzęsą 
ręce.
12 Piątek
Dostałem wiadomość ze szkoły, że Bert Baxter chce mnie widzieć w pilnej sprawie. 
Poszedłem tam z Pandorą (jesteśmy nierozłączni). Bert jest chory. Pandora 
posłała mu łóżko, 
zmieniła pościel (smród jakby w ogóle jej nie przeszkadzał), a ja zadzwoniłem do 
lekarza. Opisałem 
objawy. Dziwne oddychanie, blada twarz, poty.
Próbowaliśmy trochę uprzątnąć sypialnię, podczas gdy Bert nie przestawał 
wygadywać 
jakichś głupstw, które nie trzymały się kupy. Pandora powiedziała, że on 
majaczy. Trzymała go za 
rękę, dopóki nie przyszedł lekarz. Doktor Patel był całkiem sympatyczny, 
stwierdził, że Bert 
potrzebuje tlenu. Podał mi numer telefonu, żeby wezwać karetkę, która nie 
przyjeżdżała całe wieki. 
Myślałem o tym, że ostatnio zaniedbałem Berta i poczułem się jak wredny szczur. 
Sanitariusze znieśli 
Berta na dół na noszach. Utknęli na zakręcie schodów i postrącali całe mnóstwo 
pustych słoików po 
buraczkach.
W hallu na dole przebiliśmy z Pandorą przejście między śmieciami i nosze jakoś 
przeszły. 
Zanim wyszli na zewnątrz, otulili Berta wielkim puchatym, czerwonym kocem. Potem 
wsadzili go do 
karetki i odjechali
na sygnale. W gardle miałem wielka kulę, a oczy mi zaczęły łzawić .Musiało to 
być spowodowane 
kurzem. 
W domu Berta są straszne kurze.
13 Sobota
Bert jest na oddziale reanimacji i nie można go odwiedzać. Dzwonię co cztery 
godziny, żeby 
się dowiedzieć o jego stan. Udaję, że jestem kuzynem. Pielęgniarki udzielają 
odpowiedzi typu: "Bez 
zmian" Szabla jest u nas. Nasi pies jest u babci. ponieważ on się boi owczarków 
alzackich.
Mam nadzieję, że Bert nie umrze. Poza tym. że go lubię, to nie mam się w co 
ubrać na 
pogrzeb.
Ciągle szaleńczo zakochany w P.
14 Niedziela
Św. Trójcy.
Poszedłem odwiedzić Berta, wszędzie ma jakieś rurki. Zaniosłem mu słoik 
buraczków, na 
potem, kiedy już się będzie lepiej czuł. Pielęgniarka schowała je do szafki 
Berta. Zaniosłem mu też 
kilka kart z życzeniami "powrotu do zdrowia ", jedną od Pandory i ode mnie, 
jedną od babci, jedną 
od ojca i jedną od Szabli.
Bert spał, więc nie siedziałem długo.
15 Poniedziałek
Komitet Czerwonych Skarpetek głosował za tym, żeby tymczasem ustąpić Scrutonowi. 
Nosimy czerwone skarpetki pod czarnymi. Buty są przez to trochę ciasne, ale to 
nam nie 
przeszkadza, ponieważ chodzi o zasadę.
Bertowi trochę się poprawiło. Mniej śpi. Jutro pójdę go odwiedzić.
 16 Wtorek
Bert ma już tylko kilka rurek. Nie spał, kiedy wszedłem do pokoju. Na początku 
mnie nie 
poznał, ponieważ byłem w masce i w fartuchu. Wziął mnie za lekarza. Powiedział: 
"Zabierzcie te 
przeklęte rury z moich genitaliów, nie jestem systemem kanalizacyjnym". Wtedy 
zorientował się, że 
to ja i zapytał, jak się czuje Szabla. Odbyliśmy długą rozmowę na temat 
zachowania Szabli, a potem 
przyszła pielęgniarka i powiedział, że muszę już iść. Bert prosił, żebym 
powiadomił jego córki, że jest 
na łożu śmierci: dał mi pół korony na telefon! Dwie z tych córek mieszkają w 
Australii. Powiedział, 
że numery telefonów znajdę na odwrocie jego starej wojskowej książeczki wypłat 
żołdu.
Ojciec wyjaśnił mi" że pół korony ma mniej więcej wartość dwunastu i pół pensa. 
Zatrzymam tę półkoronówkę .Jest solidnej grubości i na pewno stanie się kiedyś 
cennym starociem.
17 Środa
Pełnia księżyca
Przewróciliśmy z Pandorą cały dom Berta do góry nogami w poszukiwaniu książeczki 
wypłat żołdu. Pandora znalazła plik brązowo-kremowych pocztówek" bardzo 
nieprzyzwoitych. Były 
podpisane: A VI!C !C)li! amour cheri. Lula. Oglądając je poczułem się jakoś 
dziwnie. Pandora też. 
Wymieniliśmy pierwszy naprawdę namiętny pocałunek. Miałem ochotę na pocałunek 
francuski, ale 
nie bardzo wiem, na czym on polega" więc musiałem poprzestać na zwyczajnym, 
angielskim.
Ani śladu książeczki żołdu.
18 Czwartek
Teraz Bertowi odłączono już wszystkie rurki. Jutro przenoszą go na normalny 
oddział. 
Powiedziałem, że nie znalazłem tej książeczki, a on oświadczył, że to już nie ma 
znaczenia, skoro 
wie, że nie umiera.
Dzisiaj była ze mną Pandora. Jest w dobrej komitywie z Bertem, rozmawiali o 
Pączku. Bert 
dał jej kilka wskazówek na temat pielęgnacji kucyków, Potem Pandora wyszła, żeby 
włożyć do 
wazonu kwiaty, które przyniosła, a Bert zapytał, czy "już mi dała". Czasami 
zachowuje się po prostu 
jak obleśny starzec, który nie zasługuje na żadne odwiedziny.
19 Piątek
Bert jest na dużej sali, pełnej mężczyzn z połamanymi nogami i z bandażami na 
piersi. Teraz, 
kiedy włożył zęby, wygląda dużo lepiej. Niektórzy pacjenci powitali gwizdami 
Pandorę wchodzącą 
na oddział. Wolałbym, żeby nie była wyższa ode mnie. Bert naraził się siostrze 
oddziałowej, bo 
poplamił szpitalną poście1 sokiem buraczanym. Ma przepisaną płynną dietę.
20 Sobota
Mam nadzieję, że Bert wkrótce wróci do domu. Ojciec ma kompletnie dosyć Szabli, 
a 
babcia nie może już znieść naszego psa.
Lekarz powiedział, żeby Bert przestał palić, ale Bert twierdzi, że w 
osiemdziesiątym 
dziewiątym roku życia to już nie warto. Poprosił, żebym mu kupił dwadzieścia 
woodbine'ów i 
pudełko zapałek. Co ja mam zrobić?
21 Niedziela
Pierwsza po św. Trójcy  - Dzień Ojca
Nie mogłem spać w nocy ze zmartwienia przez te woodbine'y. Po długim namyśle 
postanowiłem nie spełnić życzenia Berta. Potem poszedłem do szpitala, gdzie 
okazało się, że Bert 
kupił sobie te swoje cuchnące pety w ruchomym kiosku.
Właśnie zmierzyłem swojego. Urósł jeden centymetr. Może mi być niedługo 
potrzebny.
22 Poniedziałek 
Obudziłem się z bólem gardła, nie mogłem przełykać, próbowałem przywołać ojca z 
dołu, 
ale udało mi się jedynie wydać rodzaj skrzeku. Starałem się zwrócić uwagę ojca 
waląc szkolnym 
butem w podłogę, ale ojciec krzyknął: "Przestań, do diabła, hałasować". W końcu 
wysłałem na dół 
psa z wiadomością wetkniętą za obrożę. Czekałem strasznie długo, aż usłyszałem 
psa szczekającego 
na ulicy. Więc nie przekazał wiadomości! Byłem bliski rozpaczy. Musiałem wstać, 
żeby pójść do 
ubikacji, ale nie mam pojęcia, jak się tam dostałem, wszystko przypominam sobie 
jak przez mgłę, 
Stałem na szczycie schodów i skrzeczałem najgłośniej, jak mogłem, ale ojciec 
słuchał płyt Almy 
Cogan, więc musiałem zejść na dół i powiedzieć mu, że ,jestem chory. Zajrzał mi 
do gardła i 
wykrzyknął: "Jezus Maria! Adrianie, masz migdałki jak rakiety Polaris1 Co ty tu 
robisz? Wracaj 
natychmiast do łóżka, ty głupcze!" Zmierzył mi gorączkę, miałem 112° 
Fahrenheita. Po prawdzie 
powinienem już nie żyć. 
Teraz brakuje pięciu minut do północy, rano przychodzi lekarz. Modlę się tylko, 
żebym 
dożył do tej pory. Gdyby jednak miało się zdarzyć to najgorsze, zapisuję 
niniejszym wszystkie moje 
dobra doczesne Pandorze Braithwaite, zam. przy Elm Tree Avenue pod numerem 
sześćdziesiąt 
dziewięć. Wydaje mi się, że jestem przy zdrowych zmysłach. Ale to bardzo trudno 
stwierdzić, kiedy 
ma się 112° Fahrenheita gorączki.
23 Wtorek
Mam zapalenie migdałków" T o już pewne. Jestem na antybiotykach. Pandora siedzi 
przy 
moim łóżku i czyta mi głośno. Wolałbym jednak, żeby tego nie robiła, bo każde 
słowo czuję jak 
spadający na głowę kamień.
24 Środa
Kartka "wracaj do zdrowia" od mamy. W kopercie banknot pięciofuntowy. Poprosiłem 
ojca, żeby kupił mi za to pięć butelek lukozady.
25 Czwartek
Ostatnia kwadra księżyca
Prześladują mnie sny-majaki na temat lady Diany Spencer, mam nadzieję, że będę 
czuł się 
lepiej na ślub. Gorączka ciągle 112° Fahrenheita.
Ojciec nie mógł sobie poradzić z Szablą, więc Pandora wzięła go do siebie 
(Szablę, nie ojca).
26 Piątek
Doktor powiedział, że termometr jest zepsuty. Czuję się troszeczkę lepiej .
Dzisiaj wstałem na dwadzieścia minut. Oglądałem program dla dzieci, występowała 
Carol 
Leader, to moja ulubiona prezenterka.
Pandora przyniosła mi kartkę "wracaj do zdrowia" . Sama ją narysowała mazakami. 
Podpisała: "Na zawsze twoja, Pan""
Chciałem ją pocałować, ale wargi mam jeszcze popękane.
27 Sobota
Dlaczego mama mnie nie odwiedziła?
28 Niedziela
Druga po św" Trójcy
Mama właśnie wyszła, żeby zdążyć na pociąg do Sheffield. Jestem wykończony od 
nadmiaru 
wzruszeń" Następuje pogorszenie.
29 Poniedziałek
Pandora poszła odwiedzić Berta Baxtera. Powiedziała, że pielęgniarki mają go 
dosyć, bo nie 
chce leżeć w łóżku i nie robi niczego, co mu zalecą. Wypisują go w czwartek.
Tęsknię za ciszą i spokojem oddziału szpitalnego. Byłbym idealnym pacjentem.
Ojciec Pandory oddał Szablę do przechowalni, kosztuje go to trzy funty dziennie, 
ale 
twierdzi, że się stokrotnie opłaca,
30 Wtorek
Wkraczam w okres rekonwalescencji, Muszę się bardzo oszczędzać, jeśli mam 
odzyskać 
swój dawny wigor.
Lipiec
1 Środa
Dzień dominiów ( Kanada) , Nów
Dziś po południu pojawił się łowca wagarowiczów, przyłapał mnie na leżaku we 
frontowym 
ogródku. Nie wierzył, że jestem chory! Napisze na mnie raport do szkoły! Wydawał 
się nie 
dostrzegać tego, że byłem w piżamie, szlafroku i w kapciach i że popijałem 
lukozadę. 
Zaproponowałem, że mu pokażę moje obrzydliwe migdałki, ale zrejterował i 
nadepnął psu na łapę. 
Pies jest bardzo niewytrzymały na ból, więc dostał szału. Wyszedł ojciec i jakoś 
ich rozdzielił, ale 
wszystko mogło się źle dla nas skończyć.
2 Czwartek
Lekarz powiedział, że mogę jutro iść do szkoły, jeżeli się będę dobrze czuł. Nie 
ma 
wątpliwości, że moje samopoczucie nie będzie wystarczająco dobre.
3 Piątek
Do dawnego domu pana Lucasa wprowadza się ciemnoskóra rodzina, Mogłem się dobrze 
przypatrzeć z mojego leżaka, jak wyjmowano ich meble z furgonu. Damy o brązowej 
skórze wnosiły 
do domu olbrzymie garnki, więc wygląda na to, że rodzina jest liczna. Ojciec 
oświadczył, że "to 
początek końca naszej ulicy". Pandora należy do Ligi Antynazistowskiej. Uznała 
za niewykluczone, 
że ojciec może być rasistą.
 Czytam "Chatę wuja Toma".
4 Sobota
Święto Niepodległości w USA
Ulica pełna jest brązowoskórych ludzi przyjeżdżających lub odjeżdżających 
samochodami, 
furgonetkami, minibusami. Bez przerwy wchodzą i wychodzą z dawnego domu pana 
Lucasa. Ojciec 
mówi, że pewno na jeden pokój przypadają trzy rodziny,
Wybieramy się z Pandorą, aby ich powitać w naszej dzielnicy. Zdecydowani 
jesteśmy 
udowodnić, że nie wszyscy biali są fanatycznymi rasistami.
Bert Baxter ciągle w szpitalu.
5 Niedziela
Trzecia po św. Trójcy
Leżałem w łóżku do szóstej po południu. Nie miałem powodu wstawać. Pandora 
poszła na 
hippodrom.
6 Poniedziałek
Pani O'Leary usiłuje zorganizować bankiet uliczny w dniu ślubu księcia Karola. 
Na razie 
zapisała się na to jedynie rodzina Singhów.
7 Wtorek
Bert Baxter uciekł ze szpitala. Zadzwonił do Krajowego Komitetu Swobód 
Obywatelskich i 
tam mu powiedzieli, że może się wypisać na własną prośbę, więc to zrobił. Jest u 
nas w pokoju 
gościnnym. Ojciec chodzi po ścianach z wściekłości.
Pandora, Bert i ja zapisaliśmy się na ten sąsiedzki bankiet uliczny. Bert 
wygląda teraz 
znacznie lepiej, bo może już palić, ile chce.
Przyszedł do nas ojciec Pandory, żeby naradzić się z moim ojcem, co zrobić z 
Bertem i 
Szablą. Obaj się upili i zaczęli się kłócić na tematy polityczne. Bert walił 
butem w podłogę, 
domagając się, żeby mówili ciszej.
8 Środa
Ojciec jest bliski desperacji z powodu chrapania Berta. Mnie to nie przeszkadza, 
kładę w 
uszy stopery. 
Dzisiaj poszedłem do szkoły. Postanowiłem zdawać egzaminy końcowe z gospodarstwa 
domowego, plastyki, obróbki drewna i z angielskiego. Na maturę przygotowuję 
geografię, 
matematykę i historię. 
Pandora zdaje egzaminy końcowe z dziewięciu przedmiotów. Miała jednak lepsze ode 
mnie 
warunki . Należała do biblioteki już w wieku lat trzech.
9 Czwartek
Jutro zaczynają się w szkole ośmiotygodniowe. wakacje. Pandora wkrótce jedzie do 
Tunezji. Nie wiem, jak przeżyję bez mojej ukochanej. Próbowaliśmy francuskiego 
pocałunku, ale 
żadnemu z nas się to nie podobało, więc wróciliśmy do angielskiego.
 Moja cera jest bardzo dobra. Myślę, że wpływa na to w równym stopniu fakt, że 
jestem 
zakochany, jak I to, że piję lukozadę.
1O Piątek
Dzisiaj w szkole było cudownie. Wszyscy nauczyciele w dobrych humorach. Rozeszła 
się 
nawet pogłoska, że widziano, jak Wytrzeszcz Scruton się śmiał, ale ja osobiście 
w to nie wierzę.
Barry Kent wdrapał się na maszt od flagi i powiewał majtkami swojej matki. 
Pandora 
stwierdziła, ze pewno po raz pierwszy od paru lat zostały przewietrzone. Sean 
O'Leary kończy dziś 
dziewiętnaście lat. Zaprosił mnie na przyjęcie urodzinowe. Mieszka naprzeciwko, 
więc nie będę 
musiał daleko chodzić.
Robię zapis w dzienniku już teraz na wypadek, gdybym wypił o jeden za dużo. 
Ludzie 
wydają Się popadać w stan alkoholowego upojenia tuz po przekroczeniu progu domu 
O'Learych.
11 Sobota
Pierwszy prawdziwy kac. W wieku czternastu .lat, pięciu miesięcy i dziewięciu 
dni. Pandora 
położyła mnie do łóżka. W ciągnęła mnie na schody systemem strażackim.
12 Niedziela
Dziś rano ojciec zabrał mnie, Pandorę i Berta do przechowalni psów zwanej 
"Machnięcie 
ogonem". Właścicielka, pani Kalle, nie chce dłużej trzymać Szabli. Bardzo 
wzruszające było 
spotkanie Berta i Szabli. Pani Kalle to twarda kobieta, zrobiła się bardzo 
nieprzyjemna, kiedy ojciec 
odmówił zapłacenia za pobyt Szabli; nie przestawała przygładzać czarnych wąsów 
palcami pełnymi 
odcisków i używała języka nie przystojącego kobiecie.
Bert oświadczył, że już więcej się z Szablą nie rozstanie. powiedział, że Szabla 
jest jego 
jedynym przyjacielem! Po tym wszystkim, co dla niego zrobiłem! Gdyby nie ja, już 
by nie żył, a 
Szabla byłby sierotą na łasce Królewskiego Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami.
13 Poni'edziałek
Bert rozmawiał z panią Singh! Mówi płynnie w języku hindi! Twierdzi, że pani 
Singh znalazła 
jakieś nieprzyzwoite czasopisma pod linoleum w łazience. Dziedzictwo po tej 
gliście!
Pan Singh jest oburzony. Napisał do agenta handlu nieruchomościami ze skargą, że 
dom 
został splugawiony .
Bert pokazał mi jeden z tych magazynów. Moim zdaniem nie są one nieprzyzwoite, 
no, ale ja 
jestem człowiekiem obytym. Schowałem ten magazyn pod materac, razem z "Big and 
Bouncy". 
Nazywa się "Fotograf Amator".
Wieczorem przyszła opiekunka społeczna Berta, Katie Bell. Głupio z nim 
rozmawiała. 
powiedziała, że jest dla niego miejsce w Domu Promiennego Słońca im. radnego 
Coopera. Bert 
oświadczył, że nie chce tam iść. Na to Katie Bell, że nie ma wyboru, musi. Nawet 
ojciec przyznał, że 
było mu żal Berta. Nie na tyle jednak, by mu zaproponować zamieszkanie z nami na 
stałe.
Biedny Bert, co się z nim stanie?
Bert przeprowadził się do Singhów. Pan Singh przeniósł budę Szabli, więc to już 
oficjalne. 
Bert robi wrażenie niezwykle szczęśliwego. Curry to jego ulubiona potrawa.
Pandora pozwoliła mi dotknąć biustu. Obiecałem, że nikomu nie powiem, ale tak 
naprawdę, 
to nie ma o czym mówić. Nie mogłem się w ogóle zorientować, gdzie zaczyna się 
jej biust pod tymi 
wszystkimi warstwa mi bielizny, sukienek, swetrów, wiatrówek.
Czytam "Seks, garść faktów" dra A.P .G. Haiga.
16 Czwartek
11 rano. Ojciec dostał dzisiaj czek z rekompensatą za wymówienie. Skakał po 
całym hallu 
wydając kowbojskie okrzyki. Umówił się z Doreen Slater, żeby to uczcić. Ciekawe, 
kto też zajmie 
się przez ten czas Maxwellem? Tak, kochany dzienniczku, odgadłeś prawidłowo! To 
mam być ja!
11 wieczorem. Maxwell dopiero co zasnął. O 21.30 dzwoniła Pandora, żeby zapytać, 
jak 
sobie radzę. Nie słyszałem jej dobrze, bo Maxwell strasznie wrzeszczał. Pandora 
poradziła, żebym 
dodał trochę wódki do gorącego mleka i wlał to siłą w jego przebrzydłe gardło. 
Właśnie tak 
zrobiłem. I poskutkowało.
To nie jest taki zły dzieciak, kiedy śpi.
17 Piątek 
Pełnia księżyca
Jutro moja najdroższa, ukochana, opuszcza te brzegi. Odprowadzam ją na lotnisko. 
Mam 
nadzieję, że jej samolot nie będzie cierpiał na zmęczenie metalu. Właśnie 
.sprawdziłem na mapie 
świata, gdzie leży Tunezja, 1 odczułem niewypowiedzianą ulgę przekonawszy się, 
że Pandora nie 
będzie musiała przelatywać nad trójkątem bermudzkim.
 Gdyby cokolwiek się przydarzyło mojej ukochanej, nigdy już bym się nie 
uśmiechnął.
Kupiłem jej książkę do czytania w samolocie. Ma tytuł "Krach!", a napisał ją 
facet o nazwisku 
William Goldenstein III. Jasno z niej wynika, co robić, jeśli przydarzy się 
najgorsze.
18 Sobota
Pandora czytała "Krach!" w autokarze w drodze na lotnisko. Kiedy zawołali 
pasażerów do 
samolotu, dostała lekkiej histerii i ojciec musiał ją wnieść po schodkach. 
Machałem ręką tak długo, 
aż samolot skrył się w wielkiej chmurze, a potem ze smutkiem wsiadłem do 
autokaru i wróciłem do 
domu. Nie mam pojęcia, jak przetrwam dwa tygodnie. Dobranoc, moja tunezyjska 
piękności. 
19 Niedziela 
Piąta po św. Trójcy 
Leżałem w łóżku i oglądałem Tunezję na mapie.
20 Poniedziałek
Nie ma jeszcze kartki od mojej ukochanej.
21 Wtorek
Dziś rano przyszedł Bert. Powiedział, że w Tunezji czają się liczne 
niebezpieczeństwa.
22 Środa
Dlaczego jeszcze nie dostałem kartki? Co się mogło stać?
23 Czwartek
Pytałem naszego listonosza o połączenia między Tunezją a Anglią. Powiedział, że 
są 
"diaboliczne"' tunezyjska poczta zależy przede wszystkim od wielbłądów.
24 Piątek.
Ostatnia kwadra księżyca
Poszedłem odwiedzić pana Singha. Powiedział, że Tunezja jest bardzo 
niehigieniczna. 
Wszyscy, prócz mnie, wydają się znać Tunezję!
25 Sobota
Pandoro! Pandoro! Pandoro!
O, moja miłości,
Serce moje wzdycha,
Język mi wysycha,
Dusza moja płonie.
Ty bawisz w Tunisie,
Ja na Anglii łonie"
Wspominając o mnie,
Racz uronić łezkę.
Wracaj cała, zdrowa,
Od słońca brązowa
I ciesz się, że tata
Ma zasobną kieskę.
Ona wraca za sześć dni.
26 Niedziela
Szósta po św. Trójcy
Poszedłem na obiad do babci. Byłem smutny i zamknięty w sobie z powodu pobytu 
Pandory 
w Tunezji. Babcia zapytała, czy mam zatwardzenie. O mały włos bym jej wszystko 
powiedział, ale 
jaki ma sens próba wyjaśniania miłości kobiecie siedemdziesięciosześcioletniej, 
która uważa, że 
samo to słowo jest nieprzyzwoite?
27 Poniedziałek
Kartka z poczty wielbłądziej! Jak następuje:
Najdroższy,
warunki ekonomiczne są tutaj przerażające. Miałam kupić Ci prezent, ale oddałam 
wszystkie 
pieniądze żebrakowi, Adrianie, jesteś bardzo wspaniałomyślny, nie wątpię więc, 
że zrozumiesz,
Będę Cię kochać w nieskończoność,
Twoja na zawsze
 								Pandora
Co za pomysł, żeby pieniądze na prezent dla mnie oddawać brudnemu, leniwemu 
żebrakowi! Nawet nasz listonosz był zgorszony.
28 Wtorek
Zadziwiające, że mam jeszcze siłę utrzymać pióro! Cały dzień byłem zajęty 
przygotowaniami 
do sąsiedzkiego bankietu z okazji zaślubin w rodzinie królewskiej. Przyszła pani 
O'Leary z 
zapytaniem, czy bym nie pomógł w rozwieszaniu chorągiewek. " Uważam to za swój 
patriotyczny 
obowiązek", odpowiedziałem, Pani O'Leary zaproponowała, żebym wszedł na drabinę, 
a ona będzie 
mi podawała chorągiewki. Wszystko było w porządku na pierwszych czterech czy 
pięciu szczebel-
kach, ale potem niepotrzebnie spojrzałem w dół i dostałem strasznego zawrotu 
głowy, więc już 
później na drabinę wchodziła pani O'Leary. Nie mogłem nie zauważyć jej majtek. 
Niezwykle 
prowokujące, jak na osobę, która chodzi codziennie do kościoła, a w niedzielę 
nawet dwa razy, 
Czarna koronka! Z czerwonymi wstążeczkami z satyny! Zdaje mi się, że pani 
O'Leary wiedziała, że 
przyglądam się jej majtkom, bo poprosiła, żebym mówił do niej Caitlin. Byłem 
zadowolony, kiedy 
pan O'Leary przyszedł mnie zastąpić. Państwo Singh wywiesili gigantyczną flagę 
brytyjską z okna 
sypialni od frontu. Bert powiedział mi, że ukradł tę flagę, kiedy był w wojsku.
Nasz dom jest najgorszy na całej ulicy. Ojciec zdobył się jedynie na 
przyczepienie do 
frontowych drzwi ścierki z Karolem i Dianą.
Oglądaliśmy z ojcem w telewizji pokaz sztucznych ogni z okazji tych zaślubin. 
Mogę jedynie 
stwierdzić, że próbowałem się nimi zachwycić, ale mi się nie udało. Ojciec 
powiedział, że to jeden ze 
sposobów palenia pieniędzy. Ciągle jeszcze jest rozgoryczony, że nie ma pracy,
Ufam, że książę Karol nie zapomni usunąć nalepki z ceną z podeszew swoich butów; 
mój 
ojciec na swoim ślubie tego nie zrobił. Wszyscy w kościele mogli przeczytać: ,,9 
1/2  wybrakowane, 
10 szylingów".
29 Środa
DZIEŃ ZAŚLUBIN KSIĄŻĘCYCH!!!
Rozpiera mnie duma, że jestem Anglikiem! 
Cudzoziemcy na pewno zielenieją z zazdrości! 
Naprawdę nie mamy sobie równych na świecie w dziedzinie pompy i parady. Muszę 
przyznać, że łzy zakręciły mi się w oczach, kiedy zobaczyłem wszystkich 
londyńczyków, którzy stali 
od świtu pozdrawiając z całego serca kolejnych bogatych, dobrze ubranych, 
sławnych ludzi 
przejeżdżających przed nimi w karetach i rolls royce'ach.
Babcia i Bert przyszli do nas oglądać ślub, ponieważ mamy dwudziestoczterocalowy 
kolorowy telewizor . Początkowo nawet oglądali w zgodzie, ale potem Bert 
przypomniał sobie, że 
jest komunistą i zaczął robić antymonarchiczne uwagi typu: "bogaci próżniacy" 
czy "krwiopijcy", więc 
babcia wysłała go z powrotem przed przenośny kolorowy telewizor Singhów.
Książę Karol wyglądał całkiem przystojnie mimo swoich uszu. Jego brat jest 
strasznie 
przystojny, co za szkoda, że się nie mogli zamienić na dzisiejszy dzień głowami. 
Serce mi zamarło na 
widok lady Diany w przybrudzonej białej sukni. Pomogła nawet jakiemuś 
staruszkowi przejść przez 
nawę. Uważam, że było to bardzo uprzejme z jej strony, zważywszy, że to dzień 
jej ślubu. Były całe 
tabuny okropnie sławnych ludzi. Nancy Reagan, Spike Milligan, Mark Phillips 
itd., itd. Królowa 
sprawiała wrażenie, jakby była trochę zazdrosna. Pewnie dlatego, że tym razem 
ludzie nie na nią 
patrzyli.
Książę pamiętał o zdjęciu nalepki z ceną ze swoich butów. W ten sposób mam jedno 
zmartwienie z głowy. Kiedy książę i D i wymienili obrączki, babcia zaczęła 
płakać. Nie miała przy 
sobie chusteczki, więc poszedłem na górę po rolkę papieru toaletowego. Kiedy 
wróciłem na dół, 
byli już małżeństwem. Przegapiłem w ten sposób historyczny moment ich zaślubin!
W czasie nudnej przerwy muzycznej robiłem herbatę, ale wróciłem akurat w porę, 
żeby posłuchać, 
jak śpiewa ta cała Kiwi. Ta ma dopiero płuca! Sadowiliśmy się właśnie z babcią, 
żeby oglądać 
triumfalny powrót szczęśliwej pary do pałacu, kiedy rozległo się głośne walenie 
do frontowych 
drzwi. Zignorowaliśmy to, więc ojciec musiał wstać z łóżka i otworzyć. Bert, 
państwo Singhowie i 
mnóstwo małych Singhów przyszli prosić o azyl. Zepsuł się im telewizor. Babcia 
zacisnęła usta, nie 
żywi bowiem szczególnego entuzjazmu do czarnych, brązowych, żółtych, 
Irlandczyków, Żydów i w 
ogóle cudzoziemców. Ojciec wpuścił ich do środka, a potem odwiózł babcię 
samochodem do 
domu. Rodzina Singhów i Bert skupili się wokół telewizora rozmawiając w języku 
hindi.
Pani Singh częstowała wszystkich małymi kornwalijskimi pasztecikami. Zjadłem 
jeden i 
musiałem wypić cały galon wody. Miałem wrażenie, że w ustach zapłonął mi ogień! 
To 
zdecydowanie nie przypominało pasztecików kornwalijskich!
Oglądaliśmy telewizję aż do chwili, gdy szczęśliwa para odjechała ze stacji 
Victoria bardzo dziwnie 
wyglądającym pociągiem. Zdaniem Berta pociąg wyglądał dziwnie tylko dlatego, że 
był czysty.
Pani O'Leary przyszła z zapytaniem, czy może pożyczyć na bankiet nasze stare 
krzesła. Pod 
nieobecność ojca wyraziłem zgodę i pomogłem wynieść krzesła na chodnik. Nasza 
ulica wyglądała 
strasznie dziwacznie bez samochodów, z flagami i ozdobnymi chorągiewkami 
powiewającymi 
wokół.
	Pani O'Leary z panią Singh bardzo porządnie zamiotły jezdnię i chodniki. 
Następnie wszyscy 
pomagaliśmy ustawiać na jezdni stoły i krzesła. Całą pracę wykonały kobiety, 
mężczyźni stali na 
chodnikach, pijąc nadmiernie i robiąc dowcipy na temat ślubu książęcej pary.
Pan Singh wystawił głośniki stereo na parapety okien swojego saloniku i 
słuchaliśmy Desa 
O'Connora, zastawiając równocześnie stoły kanapkami, ciastkami z marmoladą, 
kiełbaskami w 
cieście i na patyczkach. Potem pani O'Leary wręczyła każdemu mieszkańcowi naszej 
ulicy jakiś 
zabawny kapelusz i zasiedliśmy do jedzenia. Pod koniec kolacji pan Singh 
wygłosił mowę o tym, jak 
wspaniale jest być Brytyjczykiem. Wszyscy wiwatowali i śpiewali "Kraj chwały i 
nadziei". Jedynie 
pan Singh znał całe słowa. Potem wrócił mój ojciec z czterema kartonami jasnego 
piwa i dwoma 
tuzinami papierowych kubków i wkrótce wszyscy zachowywali się w sposób niezbyt 
dystyngowany.
Pan O'Leary usiłował nauczyć panią Singh irlandzkiej dżigi, ale bezustannie 
zaplątywał się w 
jej sari. Nastawiłem swój longplay z "Abbą " na cały regulator i po chwili nawet 
starzy ludzie, 
czterdziestoletni i starsi, zaczęli tańczyć! Kiedy zapaliły się latarnie 
uliczne, Sean O'Leary wdrapywał 
się na nie kolejno i okręcał żarówki czerwoną, białą i niebieską krepiną, żeby 
wprowadzić 
odpowiednią atmosferę. Ja przyniosłem z domu resztę świec i pozapalałem na 
stołach. Ulica 
wyglądała bardzo po cygańsku.
Bert opowiadał jakieś łgarstwa o wojnie, ojciec mówił kawały. Bankiet ciągnął 
się do 
pierwszej w nocy! Normalnie wypisują skargi, jeżeli się tylko głośniej chrząknie 
po jedenastej 
wieczorem!
Ja nie tańczyłem, byłem jedynie rozbawionym, cynicznym obserwatorem. Zresztą 
bolały mnie 
nogi.
30 Czwartek
Ślub pary książęcej widziałem już w telewizji siedem razy. 
31 Piątek 
Nów 
Śmiertelnie znudzony ślubem pary książęcej. Jutro wraca Pandora, przyjaciółka 
żebraków.
Sierpień
1Sobota
Kartka od mamy. Chce, żebym pojechał na wakacje z nią i tą glistą Lucasem. Jadą 
do 
Szkocji. Mam nadzieję, że będą się dobrze bawić.
Samolot Pandory opóźnia się z powodu strajku bagażowych w Tunisie.
2 Niedziela Siódma po św. Trójcy
Bagażowi ciągle strajkują, a ojcu Pandory żebrak ukradł kartę American Express!
Pandora powiedziała, że jej matkę ugryzł wielbłąd, ale już dochodzi do siebie w 
damskiej toalecie na 
lotnisku w Tunisie. Cudownie było słysz ć głos Pandory w telefonie, 
rozmawialiśmy przeszło pół 
godziny. Miała wspaniały pomysł, żeby zamówić  w Tunezji rozmowę na koszt 
abonenta!
3 Poniedziałek
Święto w Szkocji i w Republice Irlandii
Tunezyjscy bagażowi zgodzili się na arbitraż. Pandora twierdzi, że przy 
odrobinie szczęścia 
będzie w czwartek w domu.
4 wtorek
Tunezyjscy bagażowi dostrzegają światło u wylotu tunelu.
Pandora odżywia się wyłącznie paczkowanymi daktylami i miętówkami Polo.
5 Środa
Tunezyjscy bagażowi ładują już bagaże. Pandora będzie w domu w piątek wieczorem!
6 Czwartek
Ojciec odmówił płacenia rozmowy z Tunezją na koszt abonenta, Komunikacja 
pomiędzy 
nami została przerwana.
7Piątek
Pierwsza kwadra księżyca.
Zadzwoniłem do Tunezji, kiedy ojciec brał kąpiel. Wypytywał głośno z łazienki, 
do kogo 
dzwonię. Skłamałem. Powiedziałem, że dzwonię do zegarynki. Samolot Pandory 
odleciał 
szczęśliwie. Powinna być w domu koło północy.
8 Sobota
O siódmej rano Pandora zadzwoniła ze stacji St. Pancras. Ze względu na 
elektryfikację 
trakcji we Flitwick przyjedzie z opóźnieniem.
Ubrałem się i poszedłem na stację, kupiłem peronówkę i czekałem na peronie 
drugim przez 
sześć długich samotnych godzin. Po powrocie do domu zastałem wiadomość od 
Pandory. Brzmiała 
jak następuje:
Adrianie,
wyznaję, że Twój wyraźny chłód z okazji mojego powrotu łamie mi serce. Byłam 
pewna, że 
dojdzie do wzruszającego powitania na peronie trzecim. Widocznie jednak to się 
nie miało 
zdarzyć,
Adieu Pandora
Poszedłem do domu Pandory. Wyjaśniłem. Doszło do wzruszającego powitania za 
szopą, w 
której jej ojciec trzyma narzędzia.
9 Niedziela
Ósma po św. Trójcy
Znów dotykałem biustu Pandory. Tym razem, jak mi się wydaje, poczułem coś 
miękkiego. 
Mój bezustannie to rośnie, to się kurczy, zdaje się żyć własnym życiem. Nie mam 
nad nim kontroli.
10 poniedziałek
Dziś rano poszliśmy z Pandorą na basen. Wyglądała super w białym sznurkowym 
bikini. 
Zrobiła się tego samego koloru co pani Singh. Nie bardzo dowierzałem, że mój 
zachowa się jak 
należy, więc siedziałem na balkonie dla publiczności i obserwowałem, jak Pandora 
skakała z 
najwyższej trampoliny. Wróciliśmy do nas do domu. Pokazałem jej mój czarny 
pokój, Zapaliłem 
laseczkę kadzidła. Nastawiłem longplay "Abby" i przemyciłem na górę butelkę 
Santogenu, 
Pozwoliliśmy sobie na drobne obmacywanie, ale potem Pandorę rozbolała głowa i 
poszła do domu 
odpocząć.
 Cierpiałem seksualne katusze, ale przeszło mi, kiedy pomogłem ojcu rozrzucić 
nawóz na 
klombie z różami.
11 Wtorek
Dostałem następną kartkę od mamy.
Kochany Aidy,
nie masz pojęcia, jak bardzo czekam na spotkanie z Tobą. Macierzyńskie więzy nie 
straciły mocy. Wiem, że czujesz się zagrożony przez mój związek z Bimbem, ale 
zapewniam 
Cię, Adrianie, że nie masz powodu. Bimbo zaspokaja moje potrzeby seksualne. Ni 
mniej, ni 
więcej. A więc, Aidy, bądź dorosły i przyjeżdżaj do Szkocji.
Mnóstwo pocałunków 
Paulina (matka)
PS. Wyjeżdżamy piętnastego. Przyjedź pociągiem ósma dwadzieścia dwa do 
Sheffield.
Listonosz oświadczył, że gdyby mama była jego żoną, sprawiłby jej niezłe baty. 
On nie zna 
mojej mamy. Gdyby ktokolwiek tknął ją palcem, zgniotłaby go na miazgę.
12 Środa
Pandora uważa, że próbne rozstanie dobrze nam zrobi. Twierdzi, że nasze próbne 
obmacywanki, dochodzące w porywach do skali średniej, staną się wkrótce bardzo 
poważne. 
Muszę przyznać, że to napięcie wywiera zgubny wpływ na moje zdrowie. Nie mam 
zupełnie energii, 
a sen przerywają mi nieustanne marzenia o białym bikini Pandory i majtkach pani 
O'Leary.
Może mimo wszystko pojadę do Szkocji.
13 Czwartek
Ojciec zdecydował się pojechać piętnastego do Skegness. Zarezerwował 
czteroosobową 
przyczepę campingową. Zabiera Doreen i Maxwella! I spodziewa się, że ja też 
pojadę!
Gdybym pojechał, ludzie naturalnie uważaliby Doreen za moją matkę, a Maxwella za 
mojego 
brata! Jadę do Szkocji.
14Piątek
Miałem Wczoraj tragiczny wieczór z Pandorą. Oboje przysięgliśmy sobie wierność. 
Jestem 
całkiem spakowany. Pies został odwieziony do babci z czternastoma puszkami 
Pedigree Chum i 
olbrzymią torbą psich krakersów Winalot.
Zabieram " Ucieczkę z dzieciństwa " Johna Holta do czytania w pociągu.
15 Sobota.
Pełnia księżyca
Ojciec, Tyczka i Maxwell House odprowadzili mnie na stację. Ojciec zupełnie się 
nie przejął 
tym, że postanowiłem jechać do Szkocji zamiast do Skegness. W istocie wyglądał 
na bardzo 
zadowolonego. Jazda pociągiem był straszna. Przez całą drogę do Sheffield 
musiałem stać. 
Rozmawiałem z kobietą na wózku inwalidzkim, która jechała w budce strażnika. 
Była bardzo miła, 
powiedziała, że jedyna korzyść z inwalidztwa polega na tym, że zawsze ma się 
miejsce w pociągu. 
Choćby w budce strażnika.
Mama i ta glista Lucas czekali na mnie na dworcu w Sheffield. Mama jest okropnie 
wychudzona, zaczęła się ubierać w rzeczy dużo dla niej za młode. Glista Lucas 
miał na sobie dżinsy! 
Brzuch wylewał mu się znad paska. Całą drogę do Szkocji udawałem, że śpię. Lucas 
prowadził 
samochód nie przestając jednocześnie miętosić mamy.
Jesteśmy w miejscowości zwanej Loch Lubnaig. Leżę na łóżku w chacie z bali. Mama 
z 
Lucasem poszli do miasteczka w poszukiwaniu papierosów. W każdym razie taką 
wersję podali.
16Niedziela
Przed chatą jest jezioro sosnowy las, a za chatą góra. Nie ma tu w ogóle co 
robić.. 
Okropnie nudno.
17 Poniedziałek
Zrobiłem pranie w pralni mieszczącej się w innej chacie z bali. Rozmawiałem z 
amerykańskim 
turystą, który nazywa się Hamish Mancini. Jest dokładnie w moim wieku. Jego 
matka przebywa w 
podróży poślubnej po raz czwarty.
18 Wtorek
Cały dzień padało.
19 Środa
Wysłałem kartki. Dzwoniłem do Pandory na koszt abonenta. Jej ojciec odmówił 
zgody na 
zapłacenie.
20 Czwartek:
Grałem w karty z Hamishem Mancinim. Jego matka i ojczym i moja matka ze swoim 
kochankiem pojechali samochodem oglądać wodospad. Wielkie rzeczy!
21 Piątek
Maszerowałem dwie i pół mili do Callander, żeby kupić batoniki Mars. Grałem w 
automacie 
w najeźdźców kosmicznych. Wróciłem, zjadłem kolację. Zadzwoniłem z budki 
telefonicznej w 
chacie z bali. Na koszt abonenta. Ciągle mnie kocha. I ja ciągle ją kocham. 
Poszedłem spać.
2 2 Sobota.
Ostatnia kwadra księżyca
Byłem obejrzeć grób Rob Roya. Obejrzałem, wróciłem z powrotem,
23Niedziela
Dziesiąta po św. Trójcy
Mama zaprzyjaźniła się z małżeństwem o nazwisku Ball. Pojechali do zamku 
Stirling. Córka 
pani Ball jest pisarką. Zapytałem, jakie kwalifikacje musiała zdobyć w tym celu. 
Pani Ball wyjaśniła, 
że w dzieciństwie córka upadła głową w dół i od tego czasu była "trochę dziwna".
Dzisiaj są urodziny pani Ball, więc wszyscy przyszli do naszej chałupy, żeby to 
uczcić. 
Skarżyłem się na hałas o pierwszej nad ranem, o drugiej, o trzeciej, o czwartej. 
O piątej postanowili 
wejść na szczyt góry! Zwróciłem im uwagę, że są absolutnie pijani, za starzy, 
kompletnie 
nieprzygotowani, niesprawni fizycznie i nie obznajmieni ze sposobami 
przetrwania, że nie mają 
podstawowej apteczki, odpowiednich butów, kompasu, mapy ani ciepłych napojów 
regeneracyjnych. Moje przestrogi spotkały się z kompletnym niezrozumieniem. 
Wszyscy weszli na 
szczyt, zeszli na dół i o 11.30 smażyli jajka na bekonie.
Kiedy to piszę, państwo Ball pływają kajakiem po jeziorze. Chyba są na 
narkotykach.
24 Poniedziałek
Pojechałem do Edynburga. Widziałem zamek, muzeum zabawek, galerię sztuki. Jadłem 
szkocką potrawę haggis. Wróciłem do chaty, czytałem "Glencoe" Johna Prebble'a. 
Jutro tam 
jedziemy.
25 Wtorek
Masakra w Glencoe miała miejsce 131utego 1692. 14 lutego John Hill napisał do 
hrabiego 
Tweeddale'a: "Zrujnowałem Glencoe".
Miał absolutną rację. Nie ma tam nic. Jutro Glasgow.
26 Środa
Przejeżdżaliśmy przez Glasgow o 11 rano, a mimo to na trasie długości jednej 
mili naliczyłem 
dwudziestu siedmiu pijanych! Wszystkie sklepy, poza magazynami "Zrób-to-sam", 
mają kraty w 
oknach. Na dachach sklepów monopolowych jest drut kolczasty i tłuczone szkło. 
Chwilę 
pospacerowaliśmy, a potem mama nudziła glistę Lucasa, żeby ją zabrał do galerii 
obrazów. Miałem 
zamiar siedzieć w samochodzie i czytać "Glencoe" ale ze względu na tych 
wszystkich zataczających 
się pijaków poszedłem z nimi do muzeum bez zbytniego entuzjazmu. 
 Naprawdę jestem zadowolony, że to zrobiłem! Mogłem przejść przez życie bez 
bardzo 
ważnego kulturalnego doświadczenia! 
Dzisiaj widziałem obraz Salvadora Dali przedstawiający ukrzyżowanie! 
Autentyczny! Nie 
żadną reprodukcję!
Powiesili go w końcu korytarza, tak że zmienia się, kiedy się podchodzi bliżej. 
Kiedy 
wreszcie stoi się blisko, człowiek czuje się jak karzeł. To jest absolutnie 
fantastyczne!
Obraz gigant! Wspaniałe kolory, a Jezus wygląda jak autentyczny facet. Kupiłem w 
muzeum 
sześć reprodukcji, ale to oczywiście nie to samo.
Kiedyś przywiozę Pandorę, żeby to zobaczyła. Może w czasie naszego miodowego 
miesiąca.
21 Czwartek
Dziś Oban. Natknęliśmy się na państwa Swallow, którzy mieszkają na sąsiedniej 
ulicy. 
Wszyscy nieustannie powtarzali: "Ale świat jest mały, prawda?" Pani Swallow 
zapytała glistę Lucasa, 
jak się czuje jego żona. Lucas oświadczył, że żona zostawiła go dla innej 
kobiety. Wszyscy się 
zarumienili, powtórzyli: jaki świat jest mały, i rozstaliśmy się. Mama wściekała 
się na Lucasa. Pytała: 
"Czy musisz to mówić każdemu? Jak ja się mogę czuć, twoim zdaniem, żyjąc z 
porzuconym mężem 
lesbijki?" Lucas trochę poskomlał, a mama nagle upodobniła się do babci. Wtedy 
się uspokoił.
28 Piątek
Dzisiaj Fort William. Ben Nevis było kolejnym rozczarowaniem. Nie umiałbym 
powiedzieć, 
gdzie się kończy, a gdzie się zaczyna. Tłoczą się nań inne szczyty i wzgórza. 
Lucas wszedł do burnu 
(to po szkocku "rzeczka"), który niestety był zbyt płytki, żeby można było się 
utopić.
29 Sobota
Pełnia księżyca
Poszedłem z Hamishem Mancinim na spacer w okolice chaty. Powiedział, że jego 
matka 
jest, zdaje się, na dobrej drodze do czwartego rozwodu. Dziś wieczorem Hamish 
wraca do domu, 
w poniedziałek rano ma wizytę u swojego psychoanalityka w Nowym Jorku.
Skończyłem pakowanie i czekam, żeby mama i ta glista Lucas wrócili z ukradkowej 
sesji 
miłosnej w sosnowym lesie.
Wyjeżdżamy o świcie.
30 Niedziela
Jedenasta po św. Trójcy
Zmusiłem Lucasa, żeby się zatrzymał po pamiątki w Gretna Green. Kupiłem Pandorze 
kamyk w kształcie wydry , Bertowi szkocki beret, psu kokardę w szkocką kratę, 
babci krówki w 
pudełku w szkocką kratę, Tyczce herbatniki w takimż opakowaniu, Maxwellowi 
cukierek w 
kształcie smoczka też w szkocką kratę. Ojcu kupiłem ścierkę do wycierania naczyń 
w takiż wzór. 
Sobie kupiłem notatnik z okładką w szkocką kratę. Jestem zdecydowany zostać 
pisarzem.
Oto wyjątki z moich "Myśli o Szkocji" pisanych na autostradzie M6 przy szybkości 
120 mil 
na godzinę:
Osławiona mgła usuwa się z wolna, by ukazać majestatyczne szczyty Szkocji w 
całym 
ich majestacie. Kształt widoczny w Świetlistych przestworzach okazuje się orłem 
- 
majestatycznym drapieżnikiem. Ląduje na jeziorze z podwiniętymi szponami 
zakłócając 
spokojny majestat burzliwych wód. Orzeł czyni przystanek jedynie po to, by 
zanurzyć swój 
majestatyczny dziób w wodzie, zanim rozpostrze majestatyczne skrzydła i odleci 
do swego 
szacownego gniazda wysoko w jałowych, suchych, pozbawionych zieleni górach.
Wysokogórskie bydło tej krainy. Majestatyczne, rogate zwierzęta pochylają 
brązowookie, 
włochate, majestatyczne łby przeżuwając tajemnice Glencoe.
Trochę tu za dużo "majestatycznych". Ale moim zdaniem całkiem dobrze brzmi. 
Kiedy to 
skończę, wyślę do BBC. Przyjechałem do domu o szóstej rano. Zbyt zmęczony, żeby 
więcej pisać.
31 Poniedziałek
Święto w Zjednoczonym Królestwie (prócz Szkocji)
Nikt nie ma pieniędzy. Banki zamknięte, a ojciec nie pamięta sekretnego kodu 
swojej 
plastykowej karty bankowej. Był na tyle bezczelny, że pożyczył pięć funtów od 
Berta Baxtera. Jak 
można emeryta prosić o pieniądze! Zupełny brak godności.
Pandora i ja szaleńczo zakochani! Rozstanie jedynie rozpaliło naszą namiętność. 
Nasze 
hormony burzą się przy każdym spotkaniu. Ostatniej nocy Pandora spała z kamienną 
wydrą w ręce. 
Jakże bym chciał być ową wydrą!
Wrzesień. 
1Wtorek
Pan Singh musiał pojechać do Indii opiekować się starymi rodzicami, Bert ma 
wobec tego 
wrócić do swojego starego, brudnego domu! Pan Singh oświadczył, że nie może 
zostawić swoich 
kobiet z Bertem pod jednym dachem. Jak daleko może sięgać głupota? Bert nie 
przejmuje się tym 
zbytnio, uważa, że to "duży komplement".
Posprzątamy z Pandorą dom Berta i pomożemy mu w przeprowadzce. Winien jest 
magistratowi dwieście dziewięćdziesiąt cztery funty zaległego komornego. Ma 
spłacać po 
pięćdziesiąt pensów miesięcznie, więc nie ulega wątpliwości, że umrze zadłużony.
2 Środa
Poszliśmy dziś z Pandorą obejrzeć dom Berta. To naprawdę przerażający widok 
Gdyby 
Bert zaniósł wszystkie puste butelki z powrotem do sklepu monopolowego, na pewno 
starczyłoby 
mu na zapłacenie zaległego komornego.
3 Czwartek
Ojciec pomógł nam wynieść wszystkie meble z parteru domu Berta, korniki więc 
tłumnie 
wyległy na słońce. Kiedy ruszyliśmy dywany, okazało się, że Bert przez całe lata 
chodził po 
warstwach brudu, starych gazet, włosów, kamyczków, zdechłych myszy. Powiesiliśmy 
dywany na 
sznurze i trzepaliśmy je przez całe popołudnie, ale chmury kurzu bynajmniej się 
nie zmniejszały. Koło 
piątej po południu Pandora popadła w nagłą euforię; utrzymywała, że zaczyna 
dostrzegać wzór na 
jednym z dywanów, ale przy bliższym badaniu okazało się, ze to rozgniecione 
ciastko z kremem. 
Jutro bierzemy od mamy Pandory maszynę do czyszczenia dywanów, Pandora twierdzi, 
że maszynę 
polecał magazyn konsumentów Which" idę  o zakład że urządzenie to nigdy nie 
miało do czynienia z 
takim siedliskiem brudu jak dom Berta.
4 Piątek 
Przed chwilą byłem świadkiem cudu! Tego ranka dywany Berta były ciemnoszare. 
Teraz 
jeden okazał się czerwonym axminsterem, a drugi niebieskim wiltonem. Dywany 
suszą się na sznurze 
od bielizny. Wywiórkowaliśmy do czysta wszystkie podłogi i umyliśmy meble 
środkiem 
dezynfekującym, który zapobiega grzybowi. Pandora zdjęła zasłony, ale rozpadły 
się na kawałki, 
zanim zdążyła je donieść do wanny. Bert siedział na leżaku, robił krytyczne 
uwagi i narzekał. Nie 
może zrozumieć, dlaczego źle jest mieszkać w brudzie! 
Rzeczywiście, co w tym złego?
5 Sobota
Dziś rano ojciec zabrał butelki Berta do sklepu monopolowego, Wypełniały 
bagażnik, tylne 
siedzenie i podłogę samochodu. Wnętrze cuchnęło piwem, Po drodze ojcu zabrakło 
benzyny, więc 
wezwał Agencję Automobilową. Przyjechał bardzo niegrzeczny mechanik, który 
oświadczył, że 
jedyne AA potrzebne ojcu to Anonimowi Alkoholicy!
6 Niedziela:
Dwunasta po św. Trójcy,
 Pierwsza kwadra księżyca
Dom Berta wygląda wspaniale. Wszystko jest okropnie czyste i błyszczące. 
Przenieśliśmy 
jego łóżko do pokoju na dole, żeby mógł oglądać telewizję leżąc. Mama Pandory 
bardzo 
artystycznie poustawiała kwiaty, a jej ojciec zrobił specjalny otwór z gumową 
klapą w tylnych 
drzwiach, żeby Bert nie musiał ciągle wstawać wpuszczać i wypuszczać Szablę.
Bert jutro wprowadza się z powrotem do siebie.
7 Poniedziałek Święto Pracy w USA i Kanadzie
List lotniczy od Hamisha Manciniego.
Cześć Aid!
Jak leci? Mam nadzieję, że względem Pandory do przodu! Ona wydaje się bomba! 
Szkocja 
mnie przytłukła! Taka radocha, że można ocipieć! Jesteś fajny człowiek, Aid! 
Matka 
kompletnie porażona, okazuje się, że numer cztery robi w TV i ma lepszą od niej 
kolekcję 
łachów Calvina Kleina! Nie uważasz, że jesień to straszna nuda? Wszędzie te 
kurewskie liście!
Do zobaczenia, Brachu!!! 
Hamish
Pokazałem ten list Pandorze, ojcu i Bertowi, ale nikt go dokładnie nie rozumie. 
Bert nie lubi 
Amerykanów, ponieważ zbyt długo się ociągali z przystąpieniem do wojny czy coś 
takiego.
Bert już w swoim czystym domu. Nie podziękował nam, ale wydaje się szczęśliwy.
8 Wtorek
Od czwartku przebrzydła, ohydna szkoła. Mierzyłem stary mundurek, ale tak z 
niego 
wyrosłem, że ojciec musi mi jutro kupić nowy.
Wścieka się z tego powodu, ale ja przecież nic nie mogę poradzić na to, że moje 
ciało jest w 
okresie wzrostu. Jestem już tylko pięć centymetrów niższy od Pandory. Mój bez 
zmian - dwanaście 
centymetrów.
9 Środa
Babcia dowiedziała się, że Doreen i Maxwell byli w Skegness. Już nigdy nie 
odezwie się do 
ojca.
A oto moja lista zakupów:
sweter 29.99
2 pary szarych spodni 23.98
2 białe koszule 11.98 2 szare pulowery 7.98
2 pary czarnych skarpetek 2.37
2 pary spodenek na wf 4.99
l koszulka na wf 3.99
l dres 11.99
para tenisówek 7.99
para butów do piłki nożnej 11.99
para getrów 2.99
piłkarskie spodenki 4.99 piłkarska koszulka 7.99
sportowa torba Adidas 4.99
para czarnych butów 15.99
kalkulator 6.99
ołówki i pióra 3.99
zestaw do geometrii 2.99
Sto funtów nie powinno być dla ojca problemem. Musiał dostać olbrzymią 
rekompensatę za 
zwolnienie z pracy, więc zupełnie nie rozumiem, dlaczego leży na łóżku i jęczy. 
Jest po prostu 
nędznym kutwą! Zresztą i tak nie płacił prawdziwymi pieniędzmi. posługiwał Się 
kartą American 
Express.
Pandora podziwia mnie w nowym mundurku. Twierdzi, że mam duże szanse zostać 
dyżurnym.
10 Czwartek
Godny początek nowego roku szkolnego. Jestem dyżurnym. Moim pierwszym zadaniem 
jest 
dyżur poranny. Mam czekać przy dziurze w płocie i zapisywać nazwisko każdego, 
kto próbuje 
wślizgnąć się do szkoły spóźniony. Pandora także jest dyżurną. Odpowiada za 
ciszę w kolejce po 
obiad.
Dostałem dzisiaj nowy rozkład zajęć od nowego wychowawcy klasy, pana Docka. 
Rozkład 
obejmuje zajęcia związane z egzaminami; obowiązkowe przedmioty to matematyka, 
angielski, 
wychowanie fizyczne i religia porównawcza. Zajęcia z dziedziny kultury i 
twórczości są do wyboru. 
Wybrałem więc środki masowego przekazu ( cholernie łatwe, wystarczy czytać 
gazety i oglądać 
telewizję) oraz wiedzę o rodzinie (mam nadzieję, że to wszystko o seksie). Pan 
Dock uczy także 
literatury angielskiej, więc będziemy w dobrych stosunkach, bo nie ulega 
wątpliwości, że jestem 
teraz najbardziej oczytanym uczniem w szkole. Będę mógł mu pomóc, gdyby się w 
czymś zaplątał.
Poprosiłem ojca o pięć funtów pięćdziesiąt pensów na szkolną wycieczkę do 
British 
Museum. Wściekł się i zapytał: "A gdzie się podziała bezpłatna edukacja?" 
Odpowiedziałem, że nie 
wiem.
11 Piątek
Miałem długą rozmowę z panem Dockiem. Wyjaśniłem, że jestem dzieckiem z 
niepełnej 
rodziny, a ojciec jest bezrobotny i ma gwałtowny temperament. Pan Dock 
oświadczył, że nic go nie 
obchodzi, czy jestem dzieckiem czarnoskórej jednookiej matki lesbijki i 
trędowatego, garbatego 
karła Araba - grunt, żeby moje wypracowania były jasne, inteligentne i 
bezpretensjonalne. Do tego 
się sprowadza opieka wychowawcy!
12 Sobota
Rano napisałem jasny, inteligentny i bezpretensjonalny esej o przyrodzie w 
Szkocji. Po 
południu robiłem z ojcem zakupy u Sainsbury'ego. Spotkałem roztrzęsionego Ryśka 
Cytrynę przy 
stoisku z owocami. Oświadczył, że wybór owoców jest "aktem zdecydowanie 
politycznym". 
Odrzucił jabłka z Afryki Południowej i francuskie "złote delicje", izraelskie 
pomarańcze, tunezyjskie 
daktyle i amerykańskie grapefruity. Zdecydował się w końcu na angielski 
rabarbar, "chociaż - jak 
powiedział - kształt jest falliczny, prawdopodobnie podkreśla dyskryminację 
płci". Jego dziewczyna 
Cyc (zdrobnienie od Tycja) pakowała na wózek tony ryżu i nasion roślin 
strączkowych. Ubrana była 
w długą spódnicę, ale chwilami widać było jej owłosione kostki. Ojciec oznajmił, 
że zdecydowanie 
woli dobrze wygolone nogi. Ojciec lubi pończochy, podwiązki, spódnice mini i 
dekolty. Jest 
okropnie staromodny!
13 Niedziela
Trzynasta po św. Trójcy
Poszedłem zobaczyć Pączka. Pandora już na nim nie jeździ, ponieważ nogi wloką 
się jej po 
ziemi. W przyszłym tygodniu ma przybyć normalny koń dla Pandory. Nazywa się Ian 
Smith. Ludzie, 
którzy go sprzedają, mieszkali przedtem w Afryce w Zimbabwe.
Jutro urodziny mamy. Kończy trzydzieści siedem lat.
14 Poniedziałek
Pełnia księżyca
Przed pójściem do szkoły zadzwoniłem do mamy. Nikt nie odpowiadał. Pewnie leżała 
w 
łóżku z tym cuchnącym szczurem Lucasem.
Szkolne obiady są teraz zupełnie do niczego. Wszystkie sosy jakby wymieszane z 
budyniem i 
gorącym puddingiem. Typowy obiad to hamburger, fasola, frytki, jogurt albo 
pączek. To nie 
wystarczy do wytworzenia zdrowych kości i ścięgien. Zastanawiam się nad 
napisaniem protestu do 
pani Thatcher. Jeśli wyrośniemy na ludzi apatycznych i pozbawionych moralnego 
kośćca, nie będzie 
to nasza wina. A może pani Thatcher chce, żebyśmy byli zbyt słabi, by w 
przyszłości urządzać 
demonstracje?
15 Wtorek
Barry Kent spóźnił się trzykrotnie w ciągu tygodnia.
Jest więc moim nieprzyjemnym obowiązkiem poinformować o tym pana Scrutona.
Niepunktualność jest oznaką rozkojarzenia umysłu. Więc musi być ukarana.
16 Środa
Nasza klasa jedzie w piątek do British Museum. Będziemy z Pandorą siedzieli obok 
siebie w 
autokarze. Pandora przyniesie z domu "Guardiana , żebyśmy mogli chociaż 
częściowo odizolować 
się od reszty.
11 Czwartek
Pani Fossington-Gore miała wykład o British Museum. Powiedziała, że jest to 
"fascynujący 
skarbiec osiągnięć jednostek rodzaju ludzkiego". Nikt jej nie słuchał. Wszyscy 
obserwowali, jak 
dotykała lewej piersi w momentach podekscytowania.
18 Piątek
2 nad ranem
Właśnie wróciłem z Londynu. Na autostradzie kierowcę autokaru poraziło 
szaleństwo 
autostrady. Zbyt jestem wstrząśnięty tym doświadczeniem, by móc napisać jasne i 
inteligentne 
sprawozdanie z całego dnia.
19 Sobota
Być może szkoła będzie potrzebowała jasnego opisu tego, co się wydarzyło w 
drodze do 
Londynu, w samym Londynie i w drodze powrotnej, sporządzonego przez obiektywnego 
obserwatora. Jestem jedyną osobą, która się do tego nadaje. Pandora mimo 
wszystkich swoich 
zalet nie ma moich stalowych nerwów. 
WYCIECZKA KLASY IV D DO BRITISH MUSEUM
7 rano Wsiadanie do autokaru.
7.05 Jedzenie przygotowanego w paczkach śniadania, picie napoju 
niskokalorycznego.
7.10 Autokar się zatrzymuje, Barry Kent wymiotuje.
7.20 Autokar się zatrzymuje, Klara Neilson idzie do toalety.
7.30 Autokar odjeżdża spod szkoły.
7.35 Autokar wraca pod szkołę po torebkę pani Fossington -Gore.
7.40 Zaobserwowano dziwne zachowanie kierowcy.
7.45 Autokar się zatrzymuje, Barry Kent ponownie wymiotuje.
7.55 Podjeżdżamy do autostrady.
8.00 Kierowca zatrzymał autokar i zwrócił się do wszystkich z prośbą o 
zaprzestanie 
pokazywania znaku V kierowcom ciężarówek.
8.10 Kierowca traci panowanie nad sobą, odmawia jazdy autostradą, jeżeli 
"cholerni 
nauczyciele nie uspokoją dzieci".
8.20 Pani Fossington-Gore zmusza wszystkich do siedzenia na miejscach.
8.25 Wjazd na autostradę.
8.30 Wszyscy śpiewają "Dziesięć zielonych butelek".
8.35 Wszyscy śpiewają "Dziesięć zielonych smarków".
8 .45 Kierowca bardzo głośnymi krzykami kładzie kres śpiewom.
9.15 Kierowca zjeżdża na stację obsługi, pije długo z piersiówki.
 9.30 Barry Kent rozdaje tabliczki czekolady, ukradzione w sklepie 
samoobsługowym na 
stacji. Pani Fossington-Gore wybiera batonik Bounty.
 9.40 Barry Kent wymiotuje w autobusie.
9.50 Wymiotują dwie dziewczynki siedzące obok Barry Kenta.
9.51 Kierowca odmawia zatrzymania się na autostradzie.
9.55 Pani Fossington-Gore zasypuje rzygowiny piaskiem.
9.56 Pani Fossington-Gore wymiotuje bez opamiętania.
10.30 Autokar prześlizguje się po twardym poboczu, wszystkie inne pasy zamknięte 
z 
powodu robót drogowych.
11.30 Na tylnych siedzeniach wybucha bójka, autokar tymczasem dojeżdża do końca 
autostrady.
11.45 Koniec bójki. Pani Fossington-Gore znajduje podręczną apteczkę i opatruje 
rany. 
Barry Kent zostaje ukarany - ma siedzieć obok kierowcy.
11.50 Autokar psuje się w dzielnicy Swiss Cottage. 
11.55 Kierowca załamuje się w obecności mechanika z AA.
 	12.30 Klasa IV D wsiada w londyński autobus miejski do St. Pancras.
 	13.00 Klasa IV D maszeruje z St. Pancras przez Bloomsbury.
13.15 Pani Fossington-Gore puka do Tavistock House z zapytaniem, czy dr Laing 
mógłby 
szybko zbadać Barry Kenta. Dr Laing w Ameryce z serią wykładów.
13.30 Wejście do British Museum. Adrian Mole i Pandora Braithwaite przytłoczeni 
świadectwem bogactwa światowej kultury. Reszta klasy IV D szaleje, śmieje się z 
nagich posągów i 
wymyka się kustoszom.
14.15 Pani Fossington-Gore w stanie kompletnego załamania. Adrian Mole dzwoni do 
dyrektora szkoły na koszt abonenta. Dyrektor na zebraniu strajkowym obsługi 
kuchni, więc nie 
może podejść do telefonu.
 15.00 Kustosze zbierają do kupy klasę IV D i każą wszystkim usiąść na schodach 
przed 
muzeum.
 	15.05 Turyści amerykańscy fotografują Adriana Mole'a z komentarzem: "jaki 
to typowy 
angielski uczeń".
15.15 Pani Fossington-Gore dochodzi do siebie i zabiera klasę IV D na zwiedzanie 
Londynu.
16.00 Barry Kent wskakuje do basenu fontanny na Trafalgar Square, jak to 
przewidział 
Adrian Mole.	
16.30 Barry Kent znika; kiedy widziano go po raz ostatni zmierzał w kierunku 
Soho.
16.35 Przyjeżdża policja, zabiera klasę o komisariatu, organizuje autokar 
powrotny. 
Telefony do rodziców powiadamiające o zmienionej godzinie powrotu. Telefon do 
dyrektora do 
domu. Klara Neilson dostaje ataku histerii. Pandora Braithwaite mówi pani 
Fossington-Gore, ze 
przynosi ona hańbę nauczycielskiej profesji. Pani Fossington-Gore zgadza się 
złożyć rezygnację. 
18.00 Barry Kent zostaje odnaleziony w sklepie porno. Oskarżony o kradzież maści 
"Rośnij 
duży" i dwóch "łechtaczy".
19.00 Autokar odjeżdża spod komisariatu w eskorcie policji. 
19.30 Eskorta policyjna macha na pożegnanie. 
19.35 Kierowca autokaru błaga Pandorę Braithwaite o utrzymanie porządku.
19.36 Pandora Braithwaite utrzymuje porządek. 
20.00 Pani Fossington-Gore pisze wymówienie. 
20.30 Szaleństwo autostrady opanowuje kierowcę autokaru.
20.40 Przyjazd do domu. Opony autokaru rozpalone. Klasa IV D oniemiała z 
przerażenia. 
Dyrektor odprowadza panią Fossington-Gore. Ramiona rodziców. Kierowca autokaru 
zatrzymany 
przez policję.
20 Niedziela 
Czternasta po św. Trójcy. Ostatnia kwadra księżyca
Nawiedzają mnie stany lękowe, ilekroć pomyślę o Londynie, kulturze czy o 
autostradzie MI. 
Rodzice Pandory wnoszą skargę do wszystkich możliwych czynników.
21 Poniedziałek
Pan Scruton pogratulował Pandorze i mnie zdolności przywódczych. Pani 
Fossington-Gore 
jest chora. Wszystkie przyszłe wycieczki szkolne zostały odwołane.
22 Wtorek
Policja odstąpiła od oskarżenia kierowcy autokaru ze względu na "dowody poważnej 
prowokacji". Sklep Porno także nie podtrzymuje oskarżenia, ponieważ oficjalnie 
Barry Kent jest 
jeszcze dzieckiem. Co za pomysł! Barry Kent nigdy nie był dzieckiem.
23 Środa
Pan Scruton przeczytał już moje sprawozdanie z wycieczki do Londynu. Zdobyłem za 
nie 
dwa punkty dodatkowe.
Dzisiaj w dzienniku podano wiadomość, że British Museum rozważa wprowadzenie 
zakazu 
wstępu dla wycieczek szkolnych.
24 Czwartek
Rozkoszujemy się z Pandorą końcem jesieni, brodząc wśród liści i wdychając 
zapach 
ognisk. Po raz pierwszy przeszedłem w tym roku pbok  drzewa kasztanowego i nie 
rzuciłem w nie 
patykiem. 
Pandora twierdzi, że dojrzewam bardzo szybko.
25 Piątek
Poszedłem dziś wieczorem z Nigelem grać w kasztany.
Znalazłem pIęć ślicznych okazów i zgniotłem Nigelowe kasztany na miazgę. Cha, 
cha, cha!
26 Sobota
 
	Przyprowadziłem Pączka do Berta. Bert teraz nie może daleko chodzić. 
Pączek został 
sprzedanyjakiejś bogatej rodzinie. Ma się uczyć na nim jeździć dziewczynka o 
imieniu 
Kamila.Według Pandory owa Kamila wyraża się tak wytwornie, że w ogóle nie można 
jej 
zrozumieć. Bert był okropnie smutny i mowił do Pączka: "Obaj na złom".
27 Niedziela Piętnasta po św. Trójcy
Pączek odjechał o 10.30. Dałem mu jabłko za szesnaście pensów , żeby odwrócić 
jego 
uwagę od rozstania. Pandora biegła za naczepą i wołała "zmieniłam zdanie" , ale 
samochód się nie 
zatrzymał .
Zmieniła także zdanie co do Iana Smitha. Już nigdy więcej nie chce mieć żadnego 
konia ani 
kucyka. Ma straszne poczucie winy z powodu sprzedaży Pączka.
Ian Smith przyjechał o 14.30 i zaraz został odesłany. Kiedy odjeżdżał w swojej 
przyczepie, 
na jego czarnym pysku malowała się wściekłość. Ojciec Pandory idzie jutro 
wcześnie rano do 
swojego banku, żeby unieważnić czek, który wypisał w czwartek. Wściekłość 
malowała się również 
i na jego twarzy.
28 Poniedziałek
Nów
Coś niedobrego z nogami Berta. Doktor twierdzi, że wymaga stałej opieki. 
Poszedłem tam 
dzisiaj, ale Bert jest za ciężki, żebym mógł go poruszyć. Pielęgniarka 
środowiskowa uważa, że Bert 
czułby się znacznie lepiej w Domu Promiennego Słońca im. radnego Coopera. Ja 
jednak nie 
zgadzam się z tym. Mijam ten dom w drodze do szkoły. Wygląda jak muzeum. A 
starzy ludzie robią 
wrażenie eksponatów.
Bercie, jesteś straszliwie stary.
Kochasz Szablę, buraki i woodbine'y.
Nic nas nie łączy.
Ja mam lat czternaście i pół,
Ty osiemdziesiąt dziewięć.
Ty śmierdzisz. ja nie.
Dlaczego więc jesteśmy przyjaciółmi
Pozostaje dla mnie tajemnicą.
29 Wtorek
Stosunki Berta z pielęgniarką środowiskową nie układają się najlepiej. Bert 
twierdzi, że nie 
lubi, kiedy kobieta miętosi mu genitalia. Ja osobiście nie miałbym nic przeciwko 
temu.
30 Środa
Cieszę się, że wrzesień już się kończy, bo przyniósł same kłopoty. Pączek 
odjechał, Pandora 
smutna, Bert na ostatnich nogach, Ojciec ciągle bez pracy. Mama dalej opętana 
przez tę glistę 
Lucasa.
Październik.
1 Czwartek
7.30. Właśnie się obudziłem i okazało się, że mam całą brodę w pryszczach. Jak 
ja się 
pokażę Pandorze?
 22.00. Cały dzień unikałem Pandory, ale dopadła mnie podczas szkolnego obiadu. 
Usiłowałem jeść zasłaniając brodę ręką, ale to się okazało bardzo trudne. Przy 
jogurcie wyznałem 
Pandorze wszystko. Przyjęła moje upośledzenie bardzo spokojnie. Powiedziała, że 
to w żaden 
sposób nie wpływa na naszą miłość, ale nie mogłem się oprzeć wrażeniu, że w jej 
pocałunku 
brakowało namiętności, kiedy mówiliśmy sobie dobranoc po wyjściu z klubu 
młodzieżowego.
2 Piątek
18.00. Jestem bardzo nieszczęśliwy i raz jeszcze szukam pociechy w wielkiej 
literaturze, Nie 
dziwi mnie wcale, że intelektualiści popełniają samobójstwa, popadają w obłęd 
czy umierają z 
przepicia. Odczuwamy bowiem wszystko znacznie dotkliwiej niż inni ludzie. Wiemy, 
że świat jest 
zgniły i że pryszcze rujnują brody. Czytam "Postęp, współistnienie, i swoboda 
intelektualna" Andrieja 
D. Sacharowa.
Według informacji na obwolucie jest to "niesłychaie istotny dokument ."
23.30 "Postęp, współistnienie i swoboda intelektualna" jest przede wszystkim 
niesłychanie 
nudną książką, według mnie, Adriana Mole'a. 
Nie zgadzam się z analizą przyczyn odnowy stalinizmu dokonaną przez Sacharowa. 
Przerabiamy Rosję w szkole. więc wiem. o czym mówię.
3 Sobota
Pandora robi się obojętna. Dzisiaj nie Pojawiła się u Berta, Musiałem sam u 
niego 
posprzątać. Po południu jak zwykle u Sainsbury'ego, sprzedają tam już ciasta na 
Boże Narodzenie. 
Mam wrażenie, że moje życie ucieka.	
Czytam "Wichrowe wzgórza". To wspaniałe. Gdybym tylko mógł zabrać Pandorę gdzieś 
na 
wyżyny, to bez wątpienia odnaleźlibyśmy naszą dawną pasję.
4 Niedziela
Szesnasta po św. Trójcy
Przekonałem Pandorę, żeby zapisała się na kurs sztuki przetrwania w górach, 
organizowany 
przez klub  młodzieżowy. Kurs odbędzie się w Derbyshire. Rysiek Cytryna wysyła 
do naszych 
rodziców listę koniecznego ekwipunku i formularz na wyrażenie zgody, Czy - jak w 
moim 
przypadku - do jednego rodzica. Mam tylko dwa tygodnie na osiągnięcie szczytowej 
formy. Próbuję 
robić co wieczór pięćdziesiąt pompek, Próbuję, ale mi się nie udaje. Jak dotąd 
moje maksimum to 
siedemnaście.
5 Poniedziałek
Opieka społeczna porwała Berta! Trzymają go w Domu Promiennego Słońca im. 
radnego 
Coopera, Byłem go odwiedzić. Jest w jednym pokoju ze starcem o nazwisku Thomas 
Bell. Na 
każdej popielniczce jest nazwisko, Szabla dostał miejsce w przytułku 
Królewskiego Towarzystwa 
Opieki nad Zwierzętami. Nasz pies zginął. To naprawdę koniec.
6 Wtorek
Poszliśmy z Pandorą odwiedzić Berta, co okazało się czystą stratą czasu.
Jego pokój wywarł na nas dziwny wpływ: straciliśmy ochotę do jakiejkolwiek 
rozmowy, 
Bert się odgraża, że będzie skarżył opiekę społeczną o pozbawienie go należnych 
mu praw, Mówi, 
że musi się kłaść do łóżka o pół do dziesiątej, To niesprawiedliwe, bo on jest 
przyzwyczajony kłaść 
się dopiero po ostatnich wiadomościach w TV. Wychodziliśmy przez świetlicę. 
Starcy siedzieli pod 
ścianami na wysokich krzesłach. Telewizor był włączony, ale, nikt nie oglądał 
programu, starzy ludzie 
robili wrażenie zamyślonych .
Opieka społeczna pomalowała ściany tej sali na pomarańczowo" pewnie W celu 
rozweselenia starych ludzi, Nie wydaje mi się, żeby to zdało egzamin.
7 Środa
W nocy umarł Thomas Bell, Bert twierdzi, że nikt nie opuszcza tego domu żywy. 
Bert jest 
najstarszym pensjonariuszem. Jest ,śmiertelnie przerażony wizją śmierci. Teraz 
został jedynym 
mężczyzną w całym domu, Pandora mówi, że kobiety żyją dłużej. Twierdzi, że to 
rodzaj premii, bo 
za młodu muszą znacznie więcej wycierpieć,
Psa ciągle nie ma. Umieściłem ogłoszenie w sklepie pana Cherry'ego,
8 Czwartek
Bert jeszcze żyje, więc dziś zaprowadziłem do niego Szablę, Posadziliśmy Berta 
przy oknie 
w pokoju i machał stamtąd ręką do Szabli, który stał na trawniku na zewnątrz. Do 
domu nie wolno 
wprowadzać psów. T o jeszcze jeden z idiotycznych przepisów. Naszego psa dalej 
nie ma. Teraz 
już nie ulega wątpliwości, że nie żyje.
9 Piątek
Przełożona domu starców obiecuje, że jeśli Bert będzie się zachowywał wyjątkowo 
przyzwoicie, to w niedzielę dostanie przepustkę na cały dzień, Przyjdzie do nas 
na obiad i na 
kolację. Dostaliśmy rachunek za telefon. Schowałem go pod swój materac. Wynosi 
dwieście 
osiemdziesiąt dziewięć funtów dziewiętnaście pensów.
10 Sobota
Naprawdę niepokoję się o psa. Zniknął z powierzchni naszej dzielnicy. 
Obszukaliśmy z 
Pandorą i Nigelem wszystkie zaułki.
Kolejnym moim zmartwieniem jest ojciec. Do południa leży w łóżku, potem smaży 
sobie 
jakieś świństwo, zjada je, otwiera puszkę lub butelkę, siada przed telewizorem i 
ogląda program 
popołudniowy. Nie czyni żadnych starań, żeby znaleźć pracę. Przydałaby mu się 
kąpiel, strzyżenie i 
golenie. We wtorek w szkole jest wywiadówka. Zaniosłem najlepszy garnitur ojca 
do pralni.
Kupiłem u W.H. Smitha książkę. Kosztowała tylko pięć pensów. Napisał ją nieznany 
pisarz 
Drake Fairclough, a nazywa się "Doskonała kuchnia dla ludzi starszych ". Jutro 
przychodzi Bert. 
Ojciec Pandory kazał zlikwidować w ich domu telefon. Dowiedział się o rozmowach 
na koszt 
abonenta.
11 Niedziela. 
Siedemnasta po św. Trójcy
WIZYTA BERTA
Wstałem wcześniej i usunąłem meble z hallu, żeby wózek inwalidzki Berta miał 
swobodę 
manewru. Zrobiłem kawę i zaniosłem ojcu do łóżka, potem zacząłem gotować 
geriatryczny coq au 
vin. ZostawIłem go na ogniu i poszedłem na gorę obudzić ojca po raz drugi.
Kiedy wróciłem na dół, nie ulegało wątpliwości, że spaprałem coq au vin. Cały 
ocet 
wyparował, został tylko spalony kurcza. Bardzo się zmartwiłem, bo zamierzałem 
potraktować tę 
potrawę jako mój debiut kucharski. Chciałem zaimponować Pandorze rozlicznymi 
talentami. Myślę, 
że jest trochę znudzona moim rozprawianiem o wielkiej literaturze i norweskim 
przemyśle 
skórzanym.
	Kiedy ojciec Pandory pojechał do Berta, Bert uparł się, że musi zabrać ze 
sobą olbrzymi 
kufer. Jeżeli dodać do tego wózek inwalidzki i fakt, że Bert rozłożył się na 
całym tylnym siedzeniu, to 
okaże się, że ja musiałem siedzieć przykucnięty w bagażniku za tylnym 
siedzeniem. Całą wieczność 
trwało wyciąganie Berta z samochodu i sadzanie go na wózku. 
Niemal tyle samo czasu zajęło mi wyciągnięcie ojca z łóżka.
Ojciec Pandory został na jednego drinka, potem na jednego przed obiadem, potem 
na drugą 
nogę, potem na strzemiennego. Potem wypił jednego, żeby udowodnić, że nigdy się 
nie upija w 
dzień. Usta Pandory zaczęły się robić coraz węższe (kobiety uczą się tej sztuki 
już jako małe 
dziewczynki). Następnie skonfiskowała ojcu kluczyki i zadzwoniła, żeby mama 
przyszła po 
samochód. Musiałem przetrzymać wygłupy własnego ojca, który naśladował jakiegoś 
faceta o na-
zwisku Frank Sinatra i wyśpiewywał: "Jeden za moją dziewczynkę i jeszcze jeden 
strzemienny". 
Ojciec Pandory udawał barmana, wykorzystując w tym celu nasze fajansowe dzbanki. 
Obydwaj 
wyli pijackie pieśni, kiedy zjawiła się matka Pandory. Usta miała tak 
zaciśnięte, że właściwie nie było 
ich widać. Kazała Pandorze pójść z ojcem do samochodu, następnie oświadczyła, że 
najwyższa 
pora, żeby mój ojciec wziął się w garść. Zrozumiałe, że czuje się upokorzony, 
wyobcowany i 
rozgoryczony z powodu braku pracy, ale daje zły przykład nastolatkowi, który 
łatwo ulega 
wpływom. Po tej przemowie odjechała z szybkością dziesięciu mil na godzinę. 
Pandora posłała mi 
całusa przez tylną szybę.
Muszę w tym miejscu gorąco zaprotestować! Żadne poczynania mojego ojca nie 
wywierają 
już na mnie żadnego wpływu. Na obiad curry z ryżem firmy Vesta. Kiedy 
siedzieliśmy przy stole, 
przyszła pani Singh i rozmawiała z Bertem w języku hindi. Nasze curry wydało jej 
się bardzo dziwne, 
ciągle pokazywała na nie palcem i nie przestawała się śmiać. Czasami zdaje mi 
się, że jestem jedyną 
osobą na świecie, która ma jeszcze jakiekolwiek maniery.
Bert wyznał ojcu swoje głębokie przekonanie, że przełożona usiłuje go otruć 
(Berta, nie 
ojca), ale ojciec wyjaśnił mu, że we wszystkich tego typu instytucjach jedzenie 
jest tak samo 
okropne. Kiedy przyszła pora wracać, Bert zaczął płakać, "nie zmuszajcie mnie, 
żebym tam wracał" i 
tak dalej, na podobnie smutną nutę. Ojciec wytłumaczył, że nie potrafilibyśmy 
fachowo zająć się nim 
w domu, popchaliśmy więc wózek Berta w stronę samochodu (choć Bert przez cały 
czas uruchamiał 
w nim hamulec). Prosił, żebyśmy przechowali w domu jego kufer. Można będzie 
kufer otworzyć po 
jego śmierci. Klucz nosi na szyi na kawałku sznurka.
Pies ciągle nieobecny nie usprawiedliwiony.
12 Poniedziałek
Dzień Kolumba w USA. Święto Dziękczynienia w Kanadzie
Wieczorem poszedłem do klubu młodzieżowego. Rysiek Cytryna miał wykład dotyczący 
technik przetrwania. Powiedział, że najlepszym sposobem przeciw zamarznięciu 
jest wejście do 
plastykowego worka razem z nagą kobietą, na co Pandora zgłosiła formalny 
sprzeciw, a 
przyjaciółka Ryśka, zwana Cyc, wyszła z sali. Trzeba mojego pecha, żeby znaleźć 
się w górach z 
kobietą oziębłą!
Pies niech spoczywa w pokoju.
13 Wtorek
Pełnia księżyca
Nerwowy telefon od babci z zapytaniem, kiedy zamierzamy odebrać psa! Głupi pies 
zjawił 
się u niej szóstego października. Poszedłem natychmiast i byłem zupełnie 
wstrząśnięty jego stanem: 
wyglądał staro i mizernie. Ma jedenaście lat, ale według psiego kalendarza 
powinien być na 
emeryturze. Nigdy nie widziałem, żeby pies postarzał się tak szybko. Te osiem 
dni z babcią to 
musiało być piekło. Babcia jest bardzo zasadnicza.
14 Środa
Już się prawie przyzwyczaiłem do staruszek w domu starców. Wpadam tam codziennie 
w 
drodze do szkoły . Wydają się zadowolone, kiedy mnie widzą. Jedna z nich robi mi 
na drutach 
kominiarkę na mój kurs przetrwania. Wołają na nią Queenie.
Trzydzieści sześć i pół pompki dziś wieczorem.
15 Czwartek
Poszedłem do klubu młodzieżowego, żeby przymierzyć stare ohydne buty 
turystyczne. 
Rysiek Cytryna wypożyczył je w sklepie alpinistycznym. Musiałem włożyć trzy pary 
skarpet, żeby 
buty pasowały. Jedzie nas sześcioro. Rysiek jest szefem. Nie ma wprawdzie 
kwalifikacji, ale ma 
doświadczenie w przetrwaniu trudnych warunków. Urodził się i wychował w Kirby 
New 
Town*(przypis: * Kirby New Town - półn.-wsch. przedmieście Liverpoolu, 
zamieszkane przez 
ok. 60 tys. mieszkańców, znane z chuligaństwa.)
 Poszedłem do Sainsbury'ego i kupiłem odpowiednie zapasy na przetrwanie. Mamy 
nieść w 
plecakach jedzenie i ekwipunek, toteż waga jest istotnym czynnikiem. Kupiłem:
paczkę płatków kukurydzianych
litr mleka
paczkę herbaty w torebkach
puszkę rabarbaru 
5 funtów kartofli
112 funta smalcu
112 funta masła
2 bochenki chleba
funt sera
2 paczki herbatników
2 funty cukru
rolkę papieru toaletowego
płyn do zmywania naczyń
2 puszki tuńczyka
puszkę duszonej wołowiny
puszkę marchwi 
 Ledwie dałem radę przynieść tę minimalną porcję od Sainsbury'ego do domu, więc 
nie mam 
pojęcia, jak będę maszerował z tym wszystkim po górach! Ojciec radził, żeby coś 
zostawić. Nie 
zabiorę papieru toaletowego albo płatków kukurydzianych.
16Piątek
Postanowiłem nie zabierać mojego dziennika do Derbyshire. Nie mogę 
zagwarantować, że 
nie przeczytają go nieprzyjazne oczy. Poza tym nie zmieści się do mojego 
plecaka.
Muszę już kończyć, bo minibus czeka i nadużywa klaksonu.
17 Sobota
18 Niedziela
Osiemnasta po św. Trójcy
20.00. Cudownie być z powrotem na łonie cywilizacji!
Przez ostatnie dwa dni żyłem jak nędzny dzikus! Spałem na ziemi, jedynie śpiwór 
oddzielał 
mnie od żywiołów! Usiłowałem zrobić frytki na maleńkim prymusie! Przedzierałem 
się mozolnie 
przez strumyki w moich niewygodnych butach! Musiałem wykonywać naturalne funkcje 
na wolnym 
powietrzu! Wycierać tyłek liśćmi! Nie mogłem się wykąpać ani wymyć zębów. Żadnej 
telewizji, 
radia ani niczego podobnego. Rysiek Cytryna nie pozwolił nam nawet siedzieć w 
minibusie, kiedy 
zaczynało padać. Twierdził, że powinniśmy znaleźć schronienie wśród bogactwa 
natury! Pandora 
znalazła plastykowy worek po karmie dla zwierząt, więc chowaliśmy się pod nim na 
zmianę. 
Nie wiem, jak mi się udało przeżyć. Jajka się potłukły, chleb zamókł, herbatniki 
się 
pokruszyły, nikt nie miał otwieracza do konserw. Mało nie umarłem z głodu. Bogu 
dzięki, ser nie 
przeciekał, nie kruszył się, nie nasiąkał wodą i nie był zamknięty w puszce. 
Byłem zadowolony, kiedy 
nas odnaleziono i zabrano do stacji Pogotowia Górskiego. Ryśkowi dostało się za 
to, że nie miał ani 
mapy, ani kompasu. Powiedział, że zna te wzgórza jak własną kieszeń. Na co 
główny ratownik 
świadczył, że chyba musiała to być kieszeń innych spodni, bo znajdowaliśmy się w 
odległości 
siedmiu mil od minibusu i zmierzaliśmy w złym kierunku.
Po raz pierwszy od dwóch dni będę spał w łóżku. Jutro nie idę do szkoły z powodu 
pęcherzy.
Muszę dać stopom dwudniowy odpoczynek. Doktor Grey był bardzo nieprzyjemny, nie 
ukrywał, że nie lubi być wzywany do paru pęcherzy.
Zdziwiła mnie jego postawa. Wszystkim wiadomo, że gangrena zaczyna się u 
alpinistów 
właśnie od palca u nogi.
20 Wtorek
Ostatnia kwadra księżyca
Oto leżę w łóżku, nie mogę chodzić z powodu paraliżującego bólu, a ojciec 
wypełnia 
rodzicielskie obowiązki podając mi trzy razy dziennie parę kanapek z bekonem.
Jeśli mama nie wróci wkrótce do domu, skończę jako istota upośledzona i nie 
przystosowana. Już teraz jestem zaniedbany.
21 Środa
Pokuśtykałem do szkoły. Wszyscy nauczyciele ubrani odświętnie, bo dziś 
wywiadówka. 
Ojciec się umył i włożył najlepszy garnitur. Wyglądał dobrze, dzięki Bogu! Nikt 
by nie zgadł, że jest 
bezrobotny. Wszyscy moi nauczyciele powiedzieli mu, że jestem chlubą szkoły.
Ojciec Barry Kenta sprawia wrażenie chorej świni. Cha, cha, cha!
22 Czwartek
Kulałem pół drogi do szkoły. Pies szedł za mną. Pokuśtykałem z powrotem do domu. 
Zamknąłem psa w komórce na węgiel. Przekuśtykałem całą drogę do  szkoły. 
Spóźniłem się 
piętnaście minut. Pan Scruton oznajmił, że dyżurny od spóźnień daje w ten sposób 
naprawdę dobry 
przykład. Łatwo mu mówić! Przyjeżdża do szkoły fordem cortiną, a potem tylko 
sobie zarządza całą 
szkołą. Ja mam mnóstwo problemów i nie mam samochodu.
23 Piątek
Dostałem list ze szpitala z zawiadomieniem, że będę musiał się poddać operacji 
usunięcia 
migdałków we wtorek, dwudziestego siódmego tego miesiąca. Spadło to na mnie 
całkiem 
niespodziewanie! Ojciec twierdzi, że byłem zapisany w kolejce na ten zabieg od 
piątego roku życia! 
Musiałem więc przez dziesięć lat przeżywać coroczne zapalenie migdałków tylko 
dlatego, że państ-
wowa służba zdrowia nie dostaje odpowiednich funduszy!
Dlaczego akuszerki nie mogą niemowlętom usuwać migdałków przy urodzeniu? 
Oszczędziłoby to wielu kłopotów, bólu i pieniędzy.
24 Sobota
Dzień Narodów Zjednoczonych
Poszedłem kupować nowy szlafrok, piżamę, kapcie i przybory toaletowe. Ojciec, 
jak 
zwykle, lamentuje. Oświadczył, że nie rozumie, dlaczego nie miałbym używać w 
szpitalu mojej 
dotychczasowej nocnej bielizny. Odpowiedziałem, że wyglądałbym śmiesznie w 
szlafroku Piotruś 
Pan i piżamie typu Kubuś Puchatek. Poza tym, że mają okropny wzór, Są za małe i 
strasznie 
połatane. Ojciec na to, że kiedy on był chłopcem, to sypiał w nocnej koszuli 
Uszytej z dwu worków 
na węgiel. Zadzwoniłem do babci, żeby sprawdzić to podejrzane oświadczenie i 
zmusiłem ojca, żeby 
powtórzył je przez telefon. Babcia Wyjaśniła, że były to worki od mąki nie od 
węgla, więc już teraz 
nie mam wątpliwości, że ojciec jest patologicznym kłamcą!
Mój szpitalny ekwipunek, bez owoców, czekolady i lukozady, kosztował 
pięćdziesiąt cztery 
funty dziewiętnaście pensów. Według Pandory w moim nowym nylonowym szlafroku 
wyglądam jak 
Noel Coward. Powiedziałem "dziękuję, Pandoro", choć mówiąc szczerze, nie mam 
pojęcia, kim był 
czy jest Noel Coward. Mam nadzieję, że nie jest to sławny morderca czy coś 
podobnego.
25 Niedziela 
Dziewiętnasta po Św. Trójcy. Koniec brytyjskiego czasu letniego
Zadzwoniłem do mamy, żeby ją poinformować o czekającym mnie przeżyciu 
chirurgicznym. 
Telefon nie odpowiadał. Typowe. Woli raczej wyjść się zabawić z tą glistą 
Lucasem niż pocieszać 
jedyne dziecko! 
Zadzwoniła babcia, żeby powiedzieć, że zna kogoś, kto ma znajomego, który znał 
kogoś, 
kto miał usuwane migdałki i wykrwawił się na śmierć na stole operacyjnym. 
Zakończyła słowami: 
"Nie martw się, Adrianie, jestem przekonana, że u ciebie wszystko pójdzie 
dobrze".
Stokrotne dzięki, droga babciu!
26 Poniedziałek
11 rano. Zapakowałem się i poszedłem odwiedzić Berta. On kończy się w bardzo 
szybkim 
tempie, więc może to być nasze ostatnie spotkanie. Bert także znał kogoś, kto 
wykrwawił się na 
śmierć po operacji migdałków. Mam nadzieję, że chodzi o tę samą osobę. 
Pożegnałem się z Pandorą, szlochała bardzo wzruszająco. Przyniosła podkowę 
Pączka, 
żebym ją zabrał do szpitala. Powiedziała, że przyjacielowi jej ojca usuwano 
cystę i nigdy nie obudził 
się z narkozy. Zostaję przyjęty na oddział im. Ivy Swallow o 14.00 czasu 
Greenwich.
18.00. Ojciec opuścił właśnie wezgłowie mojego łóżka po czterech godzinach 
oczekiwania 
na to, by wyrażono zgodę na jego odejście. Każda cząstka mojego ciała została 
zbadana. Pobrano 
ode mnie wszystkie płynne substancje, zważono mnie i wykąpano, wymierzono, 
obmacano i 
ostukano, ale nikt mi nie zajrzał do gardła!
Na stoliku przy łóżku położyłem encyklopedię zdrowia rodziny, żeby zrobić 
odpowiednie 
wrażenie na lekarzach. Nie mogę na razie powiedzieć, jak wygląda reszta 
oddziału, bo pielęgniarki 
zapomniały usunąć parawany. Nad moim łóżkiem wisi napis "Wyłącznie płyny". 
Jestem potwornie 
wystraszony.
22.00 Umieram z głodu! Czarna pielęgniarka zabrała wszystko, co miałem do 
jedzenia i do 
picia. Mam teraz zasnąć, ale tu jest istny dom wariatów. Staruszkowie co chwila 
wypadają z łóżek.
Nad moim łóżkiem jest nowy napis "Nic doustnie". Umieram z pragnienia! Dałbym 
sobie 
uciąć prawą rękę za puszkę soku.
27 Wtorek
Nów
4 w nocy. Jestem całkowicie odwodniony!
6 rano. Właśnie zostałem obudzony! Operacja ma być dopiero o 10.00. Dlaczego nie 
pozwolili mi spać? Mam się znowu wykąpać. Powiedziałem, że to wnętrze mojego 
ciała ma być 
operowane, ale oni nie słuchają.
7 rano. Pielęgniarka Chinka była cały czas ze mną w łazience pilnując, żebym się 
nie napił 
wody. Nie przestawała się we mnie wpatrywać, więc musiałem zakryć mojego 
szpitalną gąbką.
7.30. Ubrali mnie jak szaleńca. Jestem gotów do operacji. Dostałem zastrzyk, 
który miał 
mnie otumanić, ale jestem zupełnie przytomny i przysłuchuję się awanturze o 
zgubioną kartotekę 
pacjenta.
8.00. Moje usta są kompletnie wysuszone. Zwariuję z pragnienia, nie piłem nic od 
dziewiątej 
czterdzieści pięć wczoraj wieczorem. Czuję się bardzo dziwnie, z 
zainteresowaniem wpatruję się w 
pęknięcia w suficie.
Muszę znaleźć jakieś miejsce, żeby ukryć mój dziennik. Nie chcę, żeby 
przeczytały go jakieś 
wścibskie oczy. 
8.30. Mama jest przy moim łóżku! Schowa mój dziennik do swojej torby ze 
specjalnymi 
przegródkami. Przysięgła (na głowę psa), że nie będzie go czytać. 
8.45. Mama pali papierosa na terenie szpitala. Wygląda staro i mizernie. Daje o 
sobie znać 
całe to wyuzdanie. 
9.00. Wózek z operacyjnego ciągle przyjeżdża na oddział i wyrzuca na łóżka 
nieprzytomnych mężczyzn. Sanitariusze pchający wózek mają zielone kombinezony i 
kalosze. Na 
podłodze sali operacyjnej muszą być potoki krwi! 
 	9.15. Wózek jedzie w moim kierunku!
Północ. Pozbyłem się migdałków. Ból przeraźliwy. Mama szukała mojego dziennika 
trzynaście minut. Jeszcze sama się dobrze nie rozeznaje w swojej torbie ze 
specjalnymi 
przegródkami. Tych przegródek jest siedemnaście.
28 Środa
Nie mogę mówić. Nawet jęki sprawiają mi straszny ból.
29 Czwartek
Przeniesiono mnie z oddziału pooperacyjnego. Moje cierpienie było zbyt trudne do 
zniesienia 
dla pozostałych pacjentów.  Dostałem kartę z życzeniami powrotu do zdrowia od 
Berta i Szabli.
30 Piątek
Dzisiaj mogłem wypić troszeczkę rosołu od babci. Przyniosła go w termosie. 
Ojciec 
przyniósł mi dużą paczkę chrupek kartoflanych, równie dobrze mógłby przynieść 
żyletki.
Pandora przyszła w porze wizyt, niewiele miałem jej do wyszeptania. Rozmowy nie 
bawią, 
kiedy człowiek waha się między życiem a śmiercią.
31 Sobota
Wigilia Wszystkich Świętych
3 w nocy. Byłem zmuszony się poskarżyć na hałasy dochodzące z domu pielęgniarek. 
Mam 
kompletnie dosyć słuchania (i oglądania) pijanych pielęgniarek i policjantów po 
służbie, 
wygłupiających się w przebraniach czarownic i czarowników. Siostra Boldry 
wyczyniała Szczególnie 
nieprzyjemne rzeczy z dynią. Najwcześniej jak tylko zechcą mnie przyjąć, 
zapisuję się do BOPY, do 
sektora prywatnego lecznictwa.
Listopad
1 Niedziela
Dwudziesta po Św. Trójcy
Pielęgniarki zachowują się wobec mnie bardzo ozięble. Twierdzą, że zajmuję 
łóżko, na 
którym mógłby leżeć ktoś naprawdę chory! Muszę zjeść talerz płatków 
kukurydzianych, zanim mnie 
wypuszczą. Dotychczas odmawiałem tego kategorycznie, nie mogę znieść bólu. 
2 Poniedziałek 
Siostra Boldry wepchnęła łyżkę płatków kukurydzianych w moje sponiewierane 
gardło. 
Zanim zdążyłem je strawić zaczęła zdejmować posciel z mojego łóżka. Powiedziała 
nawet, że 
zafunduje mi taksowkę, ale oznajmiłem, że poczekam aż przyjedzie ojciec i 
zaniesie mnie do 
samochodu.
3 Wtorek
Wybory w USA 
Leżę we własnym łóżku, Pandora jest uosobieniem siły. Porozumiewamy się. bez 
słów. Mój 
głos został uszkodzony przez operację.
4 Środa
Dzisiaj po raz pierwszy od tygodnia wyskrzeczałem jakieś słowa. " Tato zadzwoń 
do mamy i 
powiedz, że najgorsze minęlo." Ojciec nie mógł zapanować na uczuciem ulgi i 
wzruszenia. Jego  
śmiech brzmiał niemal histerycznie.
5 Czwartek
Pierwsza kwadra księżyca
Doktor Grey twierdzi, że moje kłopoty z głosem to "tylko sprawa dorastania". On 
jest 
zawsze w złym humorze!
Spodziewał się, że się poczołgam do jego gabinetu i będę wyczekiwał swojej 
kolejki w 
poczekalni pełnej zarazków. Oświadczył, że powinienem być na powietrzu i z 
chłopcami w moim 
wieku rozpalać ognisko. Powiedziałem, że jestem za stary na takie pogańskie 
obrzędy. A on na to, 
że mimo czterdziestu siedmiu lat ciągle jeszcze lubi porządny ogień.
Czterdzieści siedem! To wiele wyjaśnia, powinni go już wysłać na emeryturę.
6 Piątek
Ojciec zabiera mnie jutro na jakąś specjalnie organizowaną zabawę przy ognisku 
(oczywiście, jeżeli będę się czuł dość dobrze). Cała impreza ma na celu zdobycie 
pieniędzy na 
Poradnię Matrymonialną. Mama Pandory gotuje jedzenie, a jej ojciec odpowiada za 
sztuczne ognie. 
Do mojego ojca należy rozpalenie ogniska, więc będę się starał stać w odległości 
przynajmniej stu 
metrów. Wiele razy widziałem, jak przypalał sobie brwi.
Wczoraj wieczorem jacyś kompletnie nieodpowiedzialni mieszkańcy naszej ulicy 
urządzali 
zabawę przy ognisku we własnym ogródku!
Fakt!
Mimo wszystkich ostrzeżeń o niebezpieczeństwie powtarzanych przez radio, 
telewizję, 
program "Blue Peter" i inne środki masowego przekazu, kierowali się jedynie 
własnym egoizmem. 
Tym razem obyło się bez wypadku, ale to niewątpliwie tylko kwestia szczęścia.
7 sobota
Ognisko na rzecz Poradni Matrymonialnej było gigantyczne. Wielkie osiągnięcie 
lokalnej 
społeczności. Pan Cherry przeznaczył na nie setki egzemplarzy magazynu pod 
tytułem " Teraz!" 
Powiedział, że od przeszło roku zawalały mu kantorek za sklepem. Pandora spaliła 
swoją kolekcję 
komiksów "Jakie". Oświadczyła, że "nie wytrzymują feministycznej analizy" i 
wobec tego "nie 
chciałaby, żeby się dostały w ręce młodych dziewcząt".
Pan Singh i wszyscy mali Singhowie przynieśli hinduskie zimne ognie. Są znacznie 
głośniejsze 
od angielskich. Byłem zadowolony, że zamknęliśmy psa w komórce na węgiel z watą 
w uszach.
Nikt nie został poważnie poparzony, ale puszczanie sztucznych ogni równocześnie 
z 
podawaniem jedzenia wydawało mi się błędem.
Spaliłem rachunek telefoniczny na czerwonym blankiecie, który przyszedł dziś 
rano.
8 Niedziela
Dwudziesta pierwsza po św. Trójcy. 
Dzień pamięci poległych w pierwszej wojnie światowej
Naszą ulicę wypełnia gryzący dym. Poszedłem zobaczyć resztki ogniska z gorącego 
popiołu 
sterczą numery czasopisma " Teraz!", których ogień nie bierze. (Nasz czerwony 
rachunek 
telefoniczny zniknął, dzięki Bogu).
Pan Cherry będzie musiał wykopać wielki dół i zalać numery " Teraz!" wapnem 
palonym, 
inaczej cała dzielnica zaczadzieje.
Poszedłem do Berta. Wyszedł gdzieś z Queenie.
9 Poniedziałek
Poszedłem do szkoły. Pies u weterynarza; trzeba mu usunąć watę z uszu.
10 Wtorek
Spuchły mi sutki! Przekształcam się w dziewczynę!!!
11 Środa
Dzień Weterana w USA. 
Dzień Pamięci w Kanadzie. 
Pełnia księżyca
Doktor Grey skreślił mnie z listy pacjentów! Oświadczył, że obrzęk sutek jest 
powszechny u 
chłopców. Zazwyczaj zdarza się to w wieku lat dwunastu i pół. Doktor Grey 
stwierdził, że jestem 
niedojrzały uczuciowo i fizycznie! Ja niedojrzały? Dostałem przecież odmowny 
list z BBC! A czyż 
mogłem iść do gabinetu ze spuchniętymi sutkami?
Swoją drogą nie mam pojęcia, dlaczego on to nazywa gabinetem, skoro nie robi tam 
nigdy 
żadnych zabiegów.
12 Czwartek
Powiedziałem panu Jonesowi, że nie mogę ćwiczyć na wf z powodu obrzęku sutek. 
Zachował się niezwykłe prymitywnie. Nie wiem, czego ich uczą w tym studium 
nauczycielskim.
13 Piątek
Dziś wieczorem odbyliśmy z Pandorą szczerą rozmowę na temat naszego związku. Ona 
nie 
chce mnie poślubić za dwa lata!
Zamiast tego pragnie robić karierę zawodową! 
Całkiem naturalne, że jestem przytłoczony tym ciosem. Wyznałem szczerze, iż nie 
miałbym nic 
przeciwko temu, by po ślubie pracowała w jakiejś cukierni czy gdzieś, na co 
oświadczyła, że 
zamierza wstąpić na uniwersytet, a do cukierni będzie chodziła jedynie po 
świeżutkie ciastka.
Padły między nami ostre słowa. (Znacznie ostrzejsze z jej strony).
14 sobota
Nadpalone numery "Teraz!" fruwają nad całą naszą uliczką. Wydają się obdarzone 
szczególną wolą przetrwania. Magistrat wysłał specjalny zespół ludzi w celu 
wyzbierania wszystkich 
numerów magazynu.
Pies nie ma już waty w uszach. Po prostu udaje, że nie słyszy.
Poszedłem do B.B., ale był gdzieś z Quennie. Ona pcha jego wózek po terenach 
rekreacyjnych.
15 niedziela               
Dwudziesta druga po sw. Trójcy
Przeczytałem "Miasto jak Alicja" Nevila Shute'a; to bardzo dobre. Chciałbym mieć 
przyjaciela-intelektua-listę, z którym mógłbym rozmawiać o wielkiej literaturze. 
Mój ojciec uważa, 
że "Miasto jak Alicja" napisał Lewis Caroll.
16 Poniedziałek
Wróciłem ze szkoły z bólem głowy. Bardzo mi szkodzi cały ten hałas, krzyki i 
pouczania. 
Chyba nie ulega wątpliwości, że nauczyciele powinni być lepiej wychowani.
17 Wtorek
Bardzo mnie martwi ojciec. Nie poprawia mu moru nawet stale powtarzana wiadomość 
o 
poczęciu przez księżnę Dianę.
Babcia zrobiła już na drutach trzy pary bucików i wysłała je na adres pałacu 
Buckingham. 
Ona jest prawdziwą patriotką.
18 Środa
 Ostatnia kwadra księżyca
Drzewa stoją całkiem gołe,
Chodniki zaśmiecają
Ich jesienne stroje.
Zamiatacze ulic ogniem je traktują
Tworząc miejskie całopalne stosy.
Ja, Adrian Mole,
Kopię je nogami.
Ogniem za to igram
Z moimi butami.
Przepisałem wiersz starannie i wysłałem do Johna Tydemana do BBC. Sprawia na 
mnie 
wrażenie człowieka, który lubi wiersze o jesiennych liściach.
Muszę mieć wkrótce coś na antenie albo w druku, bo inaczej Pandora straci do 
mnie cały 
szacunek.
19 Czwartek
Pandora zasugerowała, żebym założył pismo literackie wydawane na szkolnym 
powielaczu. 
W czasie przerwy obiadowej napisałem pierwszy numer. Nazywa się "Głos Młodości".
20 Piątek
Pandora przejrzała "Głos Młodości". Zaproponowała, żebym zaprosił do Współpracy 
innych 
utalentowanych pismaków.
Powiedziała, że sama napisze coś o uprawie roślin w skrzynkach okiennych. Klara 
Neilson 
złożyła wiersz punk, bardzo awangardowy, ale nie obawiam się wprowadzania 
nowości.
WIERSZ PUNK
Społeczeństwo to rzygowina
Ohydne wymioty.
Flagę brytyjską
Sprofanował Sid.
Johnnie to zgnilizna,
Śmierć, śmierć, śmierć.
Zabita przez szarość
Anglia cuchnie.
Ściek świata.
Gnojowisko Europy.
Chwała Punkom
Królom i królowym ulicy.
Klara chce wydrukować to pod przybranym nazwiskiem, jej ojciec jest radnym z 
ramienia 
konserwatystów.
Nigel napisał krótki artykuł o konserwacji roweru wyścigowego. Bardzo nudne, ale 
nie 
mogę mu tego powiedzieć, bo to mój najlepszy przyjaciel.
Zaczynamy druk w środę.
Podczas weekendu Pandora napisze całość na matrycach.
A oto mój pierwszy artykuł wstępny:
Cześć Koledzy.
To jest wasz własny szkolny magazyn. Tak! Napisany i wyprodukowany wyłącznie 
nakładem pracy dziecięcej. W pierwszym numerze starałem się spenetrować nieznane 
obszary. 
Wielu z was pewno nie zna tajemnic uprawiania roślin w skrzynkach okiennych czy 
rozkoszy 
konserwacji roweru wyścigowego. Jeśli tak, to bądźcie przygotowani na wspaniałą 
niespodziankę!
ADRIAN MOLE, REDAKTOR
Będziemy sprzedawać egzemplarz po dwadzieścia pięć pensów.
21 Sobota
Ojciec Pandory ukradł ze swojego biura paczkę matryc. Kiedy to piszę, Pandora 
przepisuje 
pierwsze strony "Głosu Młodości". Jestem w połowie expose pod tytułem "Prawda o 
Barry Kencie". 
Nie ośmielił się tknąć mnie palcem od czasu dramatycznej interwencji babci, więc 
wiem, że nic mi 
nie grozi.
Zbyt zajęty, żeby iść do Berta, zrobię to jutro.
22 Niedziela
Ostatnia po św Trójcy
 Skończyłem expose na temat Barry Kenta. Wstrząśnie szkołą w posadach. 
Wspomniałem o 
jego seksualnych perwersjach, o obrzydliwym zwyczaju pokazywania swojego za 
pieniądze pięć 
pensów za jeden rzut oka.
23 Poniedziałek
Dostałem od babci kartkę z życzeniami świątecznymi, przyszło także zawiadomienie 
z 
poczty, że wyłącza ją nam telefon.
Zapomniałem odwiedzić Berta, byliśmy z Pandorą zbyt zajęci ostatecznym 
redagowaniem 
magazynu. Jakże bym chciał by c tak zajęty tylko Pandorą!
2 nad ranem. Co robić z tym rachunkiem za telefon? 
24 Wtorek
Nigel się obraził. Poszło mu o redakcję jego artykułu. Usiłowałem mu 
wytłumaczyć, że tysiąc 
pięćset słów o szprychach rowerowych to zwykły brak samokontroli, ale nawet nie 
chciał słuchać. 
Wycofał artykuł. dzięki Bogu! Dwie strony mniej do falcowania.
Jutro "Głos Młodości" znajdzie się w klasach.
 Jutro muszę odwiedzić Berta.
25 Środa
Obezwładnił nas dziki strajk! Pani CIaricoates szkolna sekretarka, odmówiła 
powielenia 
Głosu Młodości". Stwierdziła, że w zakres jej obowiązków nie wchodzi zawracanie 
sobie głowy 
szkolnymi magazynami.
Zespół redakcyjny podjął się powielić egzemplarze, ale pani Claricoates 
utrzymuje, że tylko 
ona potrafi obsługiwać "to przeklęte urządzenie". 
Jestem w rozpaczy. Zmarnowane całe sześć godzin pracy!
26 Czwartek
Święto Dziękczynienia w USA. 
Nów
Ojciec Pandory robi odbitki "Głosu Młodości" na swojej biurowej fotokopiarce. 
Nie chciał 
się tego podjąć, ale Pandora zamknęła się nadąsana w swoim pokoju i odmawiała 
przyjmowania 
pokarmów.d0póki ojciec nie wyraził zgody. 
27 Piątek
Dziś w stołówce było w sprzedaży pięćset egzemplarzy "Głosu Młodości".
Pod koniec popołudnia pięćset egzemplarzy zamknięto w szafce w sali gier. Ani 
jeden 
egzemplarz nie został sprzedany! Ani jeden! Moi szkolni koledzy to banda 
filistrów i półgłówków.
W poniedziałek obniżamy cenę do dwudziestu pensów.
Dzwoniła mama i chciała rozmawiać z ojcem. Wyjaśniłem jej, że pojechał na ryby 
ze 
stowarzyszeniem Bezrobotnych Sprzedawców Elektrycznych Pieców Akumulacyjnych.
Kartka z poczty: jeżeli ojciec me zadzwoni do nich przed siedemnastą 
trzydzieści, telefon 
zostanie wyłączony. 
28 Sobota
Telegram! Zaadresowany do mnie! Z BBC? Nie, od mamy:
ADRIAN STOP POWRÓT DO DOMU STOP
 Co ona ma na myśli? "Stop powrót do domu"? Jak mogę przestać wracać do domu? 
Przecież tu mieszkam!
Telefon wyłączony! Rozważam możliwość ucieczki z domu.
29 Niedziela
Pierwsza niedziela adwentu
Mama pojawiła się nagle, bez żadnego ostrzeżenia! Przywiozła ze sobą wszystkie 
walizki. 
Rzuciła wszystko na szalę, zdając się na wyrozumiałość ojca. A on rzucił się na 
jej ciało. Taktownie 
wycofałem się do swojego pokoju, gdzie próbuję właśnie uświadomić sobie, jakie 
uczucia budzi we 
mnie powrót mamy. W sumie jestem bardzo szczęśliwy, ale przeraża mnie myśl o 
tym, co będzie, 
kiedy obejrzy nasz brudny dom. Wścieknie się, kiedy odkryje, że pożyczyłem 
Pandorze jej futro z 
lisów.
3O Poniedziałek
Św. Andrzeja
Kiedy wychodziłem do szkoły, mama i ojciec byli jeszcze w łóżku.
Sprzedaliśmy jeden egzemplarz "Głosu Młodości". Barry Kentowi. Chciał odkryć 
prawdę o 
sobie. On bardzo wolno czyta, więc pewno zajmie mu to czas do piątku. Spróbujemy 
obniżyć cenę 
do piętnastu pensów, żeby zwiększyć popyt. Teraz jest do sprzedania czterysta 
dziewięćdziesiąt 
dziewięć egzemplarzy! 
Mama i ojciec są znowu w łóżku, a jest dopiero dziewiąta.
Pies bardzo zadowolony z powrotu mamy. Przez cały dzień chodzi uśmiechnięty.
Grudzień
1 Wtorek                
Zadzwoniłem na pocztę i udawałem ojca. Mówiłem bardzo niskim głosem i 
wypowiedziałem 
masę kłamstw. Oświadczyłem, że ja, George Mole, spędziłem trzy miesiące w domu 
wariatów, a 
telefon był mi potrzebny, żeby dzwonić do Samarytan itd. Kobieta odpowiadała mi 
okropnie 
nieprzyjemnie; oznajmiła, że ma dosyć idiotycznych wymówek nieodpowiedzialnych 
dłużników. 
Telefon zostanie włączony dopiero kiedy zapłacimy dwieście osiemdziesiąt 
dziewięć funtów 
dziewiętnaście pensów, plus czterdzieści funtów za podłączenie, plus 
czterdzieści funtów kaucji.
Trzysta sześćdziesiąt dziewięć funtów! Kiedy rodzice wstaną z łóżka i odkryją 
brak sygnału, 
koniec ze mną!
2 Środa
Dzisiaj ojciec próbował gdzieś dzwonić w sprawie pracy. Dostał szału.
Mama sprzątała mój pokój, przewróciła materac, znalazła numery "Big and Bouncy" 
i rachunek 
telefoniczny na niebieskim blankiecie.
Siedziałem w kuchni na stołku, kiedy mnie przesłuchiwali i obrzucali obelgami. 
Ojciec chciał mi 
spuścić takie lanie, żebym się nie mógł podnieść", ale mama go powstrzymała. 
Powiedziała: 
,,Większą karą będzie, jeśli ten skąpy gówniarz wyrzyga trochę swoich 
oszczędności z książeczki". 
A więc do tego mnie zmuszają! 
Teraz już nigdy nie będę mógł sobie kupić domu.
3 Czwartek
Wyjąłem z mojej książeczki w spółdzielni mieszkaniowej dwieście funtów. Nie 
wstydzę się 
przyznać, że miałem łzy w oczach. Minie kolejnych czternaście lat, zanim zdołam 
uskładać taką 
sumę.
4 Piątek
Cierpię na poważną depresję. To wszystko przez ojca Pandory. Powinien spędzać 
urlopy w 
Anglii.
5 Sobota
Dostałem list od babci z zapytaniem, dlaczego nie wysłałem jej jeszcze kartki 
świątecznej.
6 Niedziela Druga w adwencie
Ciągle traktują mnie jak przestępcę. Mama i ojciec nie odzywają się do mnie, nie 
wolno mi 
wychodzić. Spokojnie mogę zacząć popełniać przestępstwa.
7 Poniedziałek
Ukradłem w sklepie pana Cherry'ego kółko do kluczy z Kevinem Keeganem*. 
(przypis: Kevin 
Keegan (ur. w 1951 r.) - brytyjski piłkarz, napastnik. W latach 1978 i 1979 
piłkarz roku. Grał 
w reprezentacji Anglii. Wycofał się w 1984 r.)
Wystarczy na prezent gwiazdkowy dla Nigela.
8 Wtorek
Jestem okropnie zmartwiony sprawą kółka do kluczy. dziś mieliśmy w szkole 
zajęcia z etyki i 
moralności.
9 Środa
Nie mogę spać ze zgryzoty z powodu tego kółka do kluczy. W gazetach pełno 
historii o 
staruszkach przyłapanych na kradzieży w sklepie. Starałem się zapłacić więcej za 
batonik Mars, ale 
pan Cherry przywołał mnie z powrotem do kasy i wydał mi resztę.
10 Czwartek
Śnił mi się strażnik zamykający mnie w celi więziennej. Wielki żelazny klucz 
zwisał z kółka z 
Kevinem Keeganem.
Ten ohydny, przeklęty, cuchnący telefon już działa.
11 Piątek
Zadzwoniłem do Samarytan i wyznałem moją zbrodnię. Mężczyzna powiedział: " Więc 
odnieś to z powrotem, chłopcze". Jutro tak zrobię.
12 Sobota
Pan Cherry przyłapał mnie, kiedy wieszałem na miejscu kółko do kluczy. Napisał 
list do 
moich rodziców. Właściwie mógłbym się zabić.
13 Niedziela
Trzecia w adwencie
Dzięki Bogu, że w niedzielę nie przychodzi listonosz. Rodzice doskonale się 
bawili ubierając 
choinkę. Z ciężkim sercem obserwowałem, jak zawieszali Świecidełka.
Czytam "Zbrodnię i karę". To najbardziej prawdziwa książka, jaką kiedykolwiek 
czytałem.
14 Poniedziałek
Wstałem o piątej, żeby złapać listonosza. Mimo mżawki zabrałem psa na spacer 
(chciał dalej 
spać, ale mu nie pozwoliłem). Całą drogę do następnej przecznicy pies kwękał i 
marudził, więc w 
końcu pozwoliłem mu wrócić do kartonowego pudła. Chciałbym być psem, zwierzęta 
nie mają 
najmniejszego pojęcia ani o etyce, ani o moralności.
Listonosz przyniósł pocztę o siódmej trzydzieści, akurat kiedy byłem w ubikacji. 
Wiadomo, 
mój pech!
Ojciec zabrał listy i położył je za zegarem. Przejrzałem je szybko, kiedy 
zanosił się kaszlem 
przy pierwszym papierosie. Oczywiście jeden z listów zaadresowany był do 
rodziców niewprawną 
ręką pana Cherry'ego.
Mama i ojciec przez parę minut roztkliwiali się wzajemnie nad sobą, potem 
zaczęli otwierać 
listy, gdy tymczasem dmuchany ryż rozmiękał im w mleku. Było siedem parszywych 
kart 
świątecznych, które rozwiesili nad kominkiem. Skoncentrowałem wzrok na liście od 
pana 
Cherry'ego. Mama otworzyła list, przeczytała i powiedziała: "George, ten stary 
kretyn Cherry przy-
słał rachunek za cholerne gazety". Potem zjedli dmuchany ryż i tyle. Zmarnowałem 
mnóstwo 
adrenaliny, martwiąc się niepotrzebnie. Jeżeli nie będę uważał, to mi niewiele 
zostanie.
15 Wtorek
Mama wyjaśniła mi, dlaczego zostawiła glistę Lucasa i wróciła do ojca. 
Powiedziała: 
"Adrianie, Bimbo traktował mnie jak obiekt seksualny, oczekiwał, że ugotuję mu 
codziennie kolację i 
obcinał sobie paznokcie u nóg w saloniku. Zresztą bardzo jestem przywiązana do 
twojego ojca ". O 
mnie nie wspomniała.
16 Środa
Biorę udział w eksperymentalnej szopce w szkole. Nazywa się "Od żłobka do 
gwiazdy". 
Gram Józefa, Pandora gra Marię. Jezusem jest najmniejszy chłopak z pierwszej 
klasy, Peter Brown. 
Bierze proszki, żeby urosnąć.
11 Czwartek
Kolejny list z BBC!
Drogi Adrianie Mole,
dziękuję za przysłanie najnowszego wiersza. Zrozumiałem go bez trudu, ponieważ 
napisałeś go na maszynie. Jednak, Adrianie, zrozumienie to nie wszystko. Nasza 
sekcja poezji 
zasypana jest jesiennymi wierszami. Zapach ognisk i szelest zeschłych liści 
opanował nawet 
korytarze. Dobra próba, ale spróbuj ponownie, dobrze?
Z najlepszym i życzeniami
 John Tydeman
"Próbuj ponownie". To niemal zamówienie. Odpisałem mu następująco:
Szanowny panie Tydeman,
ile dostanę pieniędzy, jeżeli nada pan jeden z moich wierszy przez radio? Kiedy 
mam 
go przysłać? O czym ma być? Czy mogę go sam przeczytać? Czy zapłaci mi pan 
koszty 
przejazdu z góry? 0 której pójdzie na antenę? Ja muszę być w łóżku o dziesiątej.
Z poważaniem
A. Mole
PS. Życzę panu bardzo udanych świąt.
18 Piątek
Ostatnia kwadra księżyca
Dzisiejsza próba "Od żłobka do gwiazdy" była kompletnym fiaskiem. Peter Brown 
tak 
wyrósł, że nie mieści się w kołysce, więc pan Animba, instruktor obróbki drewna, 
będzie musiał 
zrobić drugą.
Pan Scruton siedział w głębi sali gimnastycznej obserwował próbę. Kiedy 
doszliśmy do 
momentu, w którym trzej królowie zostali zdemaskowani jako kapitalistyczne 
świnie, jego twarz 
przypominała północne stoki Eigeru.
Zabrał pannę Elf do pomieszczenia z prysznicami na słówko". Wszystkie ,,słówka" 
słyszeliśmy dokładnie, ) strasznie krzyczał. Oświadczył, że życzy sobie 
wystawienia tradycyjnej 
szopki, w której lalka Tiny Tears zastępuje Jezusa, a trzej królowie ubrani są 
szlafroki i ścierki do 
naczyń. Zagroził odwołaniem przedstawienia, jeśli Maria, alias Pandora, będzie 
dalszym ciągu 
symulowała poród w żłobie. Jakie to typowe dla Scrutona! On jest zwyczajną, 
tępą, 
prowincjonalną, seksualnie zacofaną, faszystowską świnią. Nie mam pojęcia, jakim 
sposobem mógł 
dojść do stanowiska dyrektora. Przez trzy lata chodzi w tym samym zielonym, 
kosmatym garniturze. 
Jak możemy aż wszystko zmienić? Przedstawienie ma się odbyć wtorek wieczorem.
Mama dostała kartkę świąteczną od tej glisty Lucasa. Napisał: "Poli, czy masz 
kwit z pralni 
na mój wyjściowy garnitur? Bardzo trudno dojść do ładu pralnią Sketcheleya". 
Mamę bardzo to 
przygnębiło. Ojciec zadzwonił do Sheffieid i zakazał Lucasowi wszelkich prób 
komunikowania się z 
mamą, w przeciwnym razie może poczuć kawałek sheffieidskiej stali między swoimi 
świńskimi 
łopatkami. Ojciec wyglądał doskonale przy telefonie. Papieros miał przylepiony 
do wargi. Mama 
stała oparta o lodówkę i trzymała papierosa w ręku. Przypominali trochę 
Humphreya Bogarta i 
Lauren Bacall z pocztówki, którą mam na ścianie. Chciałbym być synem prawdziwego 
gangstera, 
wtedy przynajmniej zobaczyłbym kawałek życia.
19 Sobota
Nie mam pieniędzy na prezenty gwiazdkowe. Zrobiłem jednak ich spis na wypadek, 
gdybym 
znalazł dziesięć funtów na ulicy.
Pandora - duży flakon Chanel Numer 5 (1.50) 
Mama - stoper do gotowania jajek (75 p) 
Ojciec - zakładka do książki (38 p) 
Babcia - paczka zmywaków (45 p) 
Pies - psie czekoladki (45 p) 
Bert - 20 woodbine'ów (95 p) 
Ciocia Zuzanna - słoik Nivei (69 p) 
Szabla - małe pudełko Bob Martins (39 p) 
Nigel - duża paczka cukierków Maltesers (34 p) 
Panna Elf - rękawica kuchenna (własnej roboty)
2O Niedziela 
Czwarta w adwencie
Odbyliśmy z Pandorą prywatną próbę ról Józefa i Marii w moim pokoju. 
Zaimprowizowaliśmy wielką scenę, kiedy Maria wraca z Ośrodka Planowania Rodziny 
i mówi 
Józefowi, że jest w ciąży. Grałem Józefa jak Marlon Brando w "Tramwaju zwanym 
pożądaniem". 
Pandora grała Marię trochę jak Blanche Dubois. Było bardzo dobrze, dopóki ojciec 
nie zaczął 
uskarżać się na krzyki. Pies miał reprezentować pokorne bydlątko, ale nie można 
go było utrzymać 
bez ruchu na tyle długo, by stworzyć żywy obraz.
Po kolacji mama napomknęła mimochodem, że zamierza włożyć futro z lisów na 
wtorkowy 
koncert w szkole. O zgrozo! O utrapienie! Natychmiast poszedłem do domu Pandory, 
żeby 
przynieść te parszywe lisy, ale okazało się, że pożyczyła je mama Pandory na 
świąteczną kolację z 
tańcami w Poradni Matrymonialnej! Pandora oświadczyła, że nie zdawała sobie 
sprawy, iż jedynie 
pożyczyłem jej futro, uważała je za dar kochanka! W jaki sposób uczeń w wieku 14 
i 3/4 roku może 
sobie pozwolić na rozdawanie futer z lisów? Czy Pandora sobie wyobraża, że 
jestem milionerem jak 
Freddie Laker? 
Mama Pandory wróci po północy, więc będę musiał tam pójść przed szkołą i potem 
przemycić futro do plastykowego pokrowca. To będzie trudne, ale ostatnio już nic 
w moim życiu nie 
jest łatwe ani proste. Prawie stale czuję się jak bohater rosyjskiej powieści.
21 Poniedziałek
Obudziłem się w ataku paniki i okazało się, że zegarek kwarcowy przy moim łóżku 
wskazywał ósmą pięćdziesiąt! Czarne ściany wydawały się niezwykle jasne i 
błyszczące; wystarczyło 
jedno spojrzenie przez okno, by potwierdzić moje podejrzenia: na zewnątrz
leżał śnieg jak biały dywan.
Poszedłem po tym śniegu do domu Pandory, potykając się bez przerwy w rybackich 
butach 
ojca. Na miejscu okazało się, że nie ma w domu żadnej ludzkiej istoty. Zajrzałem 
przez otwór na 
listy i zobaczyłem, że rudy kot Pandory maltretuje lisy mojej mamy. 
Wykrzykiwałem różne 
przekleństwa, ale parszywy cuchnący kot z sarkastyczną miną dalej włóczył futro 
po przedpokoju. 
Nie miałem wyboru, musiałem podważyć drzwi do pralni, wtargnąć do hallu i 
uratować futro mamy. 
Wyszedłem szybko (tak szybko, jak to możliwe w rybackich butach po kolana, za 
dużych o cztery 
numery). Zarzuciłem futro na siebie, żeby nie zmarznąć podczas niepewnej drogi 
do domu. Niemal 
zabłądziłem na rogu Ploughman's Avenue i Shepherd's Crook Drive, ale 
przedzierałem się przez 
zamieć śnieżną, dopóki nie dostrzegłem znajomych garaży z prefabrykatów na rogu 
naszej uliczki.
Wpadłem do kuchni w stanie kompletnego przemarznięcia i poważnego wyczerpania; 
mama 
paliła papierosa i robiła paszteciki. Zawołała: "Coś ty, do diabła, robił w moim 
futrze z lisów?" Nie 
była ani miła, ani zatroskana, jej zachowanie w najmniejszym stopniu nie 
przypominało zachowania, 
które zazwyczaj przypisuje się matkom. Robiła wiele zamieszania, wycierając 
śnieg z futra i susząc je 
suszarką do włosów. Nawet nie zaproponowała, że zrobi mi coś gorącego do picia. 
Powiedziała 
tylko: " Mówili przez radio, że szkoła zamknięta z powodu śniegu, więc może się 
na coś przydasz i 
sprawdzisz, czy łóżka polowe nie pordzewiały. Sugdenowie przyjeżdżają na 
święta". Sugdenowie! 
Rodzina mamy z Norfolk! Brr! Są za blisko ze sobą spokrewnieni i nie potrafią 
mówić normalnie!
Zadzwoniłem do Pandory, żeby wyjaśnić sprawę futra, uszkodzeń w domu itd., ale 
poszła 
zjeżdżać na nartach ze wzgórza za spółdzielczą piekarnią. Ojciec Pandory kazał 
mi się wyłączyć, bo 
musiał pilnie zatelefonować do komisariatu. Powiedział, że właśnie wrócił do 
domu i odkrył ślady 
włamania! Oświadczył, że dom jest w strasznym stanie (to musiał zrobić kot, ja 
byłem bardzo 
ostrożny), ale na szczęście zginęło tylko stare futro z lisów, którym Pandora 
wyłożyła koszyk kota. 
Przykro mi, Pandoro, ale to była ostatnia kropla,
która przepełniła kielich. Możesz sobie poszukać innego Józefa, nie chcę 
występować na scenie z 
dziewczyną, dla której ważniejsza jest wygoda kota niż dylemat jej chłopaka.
22 Wtorek
Dziś rano szkoła była zamknięta, ponieważ nauczyciele nie mogli dojechać z 
powodu śniegu. 
To ich oduczy mieszkać w starych młynach i wiatrakach na wsi! Panna Elf mieszka 
z jakimś 
Murzynem w szeregowym domku w mieście, więc dzielnie zjawiła się w szkole, żeby 
przygotować 
wszystko na popołudniowe występy. Postanowiłem wybaczyć Pandorze incydent z 
futrem z lisów w 
kocim koszyku, kiedy mi wyjaśniła, że to kotka i że oczekuje małych.
Koncert szkolny nie był zbyt udany. Dzwonek dochodzący z klasy pierwszej G 
dzwonił za 
długo, ojciec powtarzał: "Dzyń! Dzyń!", mama roześmiała się za głośno i pan 
Scruton groźnie na nią 
spojrzał.
Orkiestra szkolna była straszna! Mama zapytała:  "Kiedy wreszcie przestaną 
stroić 
instrumenty i zaczną grać?" Wyjaśniłem, że właśnie odegrali koncert Mozarta na 
róg. To sprawiło, że 
mama i ojciec, a także mama i ojciec Pandory zaczęli się śmiać w sposób bardzo 
nieelegancki. 
Kiedy Alicja Bernard z trzeciej C, ważąca siedemdziesiąt kilo, wyszła na scenę w 
spódniczce 
baleriny i odegrała umierającego łabędzia, myślałem, że mama się rozpęknie. Mama 
Alicji Bernard 
zapoczątkowała oklaski, ale tylko nieliczni poszli w jej ślady.
Klasa Dumbo odśpiewała na stojąco kilka starych, nudnych kolęd. Barry Kent 
śpiewał ich 
wulgarne wersje (wiem, bo patrzyłem mu na usta), potem usiedli ze skrzyżowanymi 
nogami, a kujon 
Henderson z piątej K grał na trąbce, na drumli, na fortepianie i na gitarze. 
Kretyński lizus kłaniał się 
w czasie oklasków z wyraźnym poczuciem wyższości. Potem nastąpiła przerwa i 
nadszedł czas, 
żebym przebrał się w kostium Józefa - białą trykotową koszulkę i dżinsy. 
Napięcie za sceną było 
olbrzymie. Stałem w kulisie (termin teatralny - oznacza bok sceny) i 
przyglądałem się publiczności 
zajmującej miejsca po przerwie. Wtedy z głośników stereo rozległa się melodia z 
"Bliskich spotkań", 
rozsunęła się kurtyna ukazując abstrakcyjny żłobek i zdążyłem tylko szepnąć 
Pandorze: ,,Połam 
nogi, kochanie", a już panna Elf wypchnęła nas w światła. Grałem wspaniale! 
Naprawdę stałem się 
Józefem, ale Pandora nie była taka dobra, zapomniała spoglądać z czułością na 
Jezusa - Petera 
Browna.
Trzej punkowie-królowie zbytnio pobrzękiwali łańcuchami i popsuli moją kwestię 
na temat 
sytuacji na Bliskim Wschodzie, a na aniołów reprezentujących panią Thatcher 
publiczność sykała tak 
głośno, że recytowany przez nich chórem tekst o bezrobociu przeszedł nie 
zauważony.
Mimo wszystko przedstawienie zostało dobrze przyjęte przez publiczność. Pan 
Scruton 
wygłosił pełną hipokryzji mowę o "odważnym eksperymencie" i "niestrudzonej pracy 
panny Elf za 
kulisami", po czym odśpiewaliśmy ,,Życzymy wam Wesołych Świąt"!
W samochodzie w drodze do domu ojciec powiedział: "To najśmieszniejsza szopka, 
jaką 
kiedykolwiek widziałem. Komu przyszło do głowy zrobić z tego komedię?" Nic nie 
odpowiedziałem. 
To nie była komedia.
23 Środa
9 rano. Zostały tylko dwa dni na przedświąteczne zakupy, a ja ciągle jestem bez 
grosza. 
Zrobiłem rękawicę kuchenną Niebieski Piotruś dla panny Elf, ale żeby jej to 
wręczyć przed 
gwiazdką, musiałbym podjąć wyprawę do getta i narazić się na napad rabunkowy.
Będę zmuszony śpiewać kolędy, to jedyny sposób zdobycia funduszy.
22.00. Właśnie wróciłem ze śpiewania kolęd. Domy na przedmieściu okazały się 
kompletnym niewypałem. Ludzie krzyczeli: ,,Przyjdź na Boże Narodzenie" nawet nie 
otwierając 
drzwi. Moją najlepszą publicznością okazali się pijaczkowie wtaczający się do i 
wytaczający się z 
"Czarnego Byka". Niektórzy płakali bez żadnego skrępowania, wzruszeni pięknem 
mojego 
solowego wykonania "Cichej nocy".
Muszę przyznać, że przedstawiałem naprawdę wzruszający obrazek, kiedy tak stałem 
na 
śniegu zwróciwszy młodzieńczą twarz w stronę niebios, całkowicie niebaczny na 
pijackie brewerie 
rozgrywające się wokół.
Zebrałem trzy funty, trzynaście i pół pensa, plus irlandzką dziesięciopensówkę i 
kapsel od 
piwa Guinness. Jutro idę znowu. Włożę szkolny mundurek, to powinno przynieść 
kilka funtów 
ekstra.
24 Czwartek
Zaniosłem Bertowi woodbine'y. Jest dotknięty, ponieważ nie przychodziłem go 
odwiedzić. 
Powiedział, że nie chce spędzać świąt z gromadą złośliwych starych bab. On i 
Oueenie wywołują 
skandal. Są nieoficjalnie zaręczeni. Ich imiona znalazły się na tej samej 
popielniczce. Zaprosiłem 
Berta i Oueenie na pierwszy dzień świąt. Mama jeszcze o tym nie wie, ale na 
pewno nie zrobi jej to 
różnicy, mamy dużego indyka. Zaśpiewałem staruszkom kilka kolęd. Dostałem od 
nich dwa funty i 
jedenaście pensów, więc poszedłem do Woolwortha kupić Pandorze Chanel Numer 5. 
Nie mieli 
Chanela, więc kupiłem jej dezodorant pod pachy.
Dom wygląda bardzo czysto i porządnie, w powietrzu unosi się magiczny zapach 
gotowania i 
pomarańcz. Poszukiwałem swoich prezentów, ale nie ma ich na
zwykłym miejscu. Chcę tylko rower wyścigowy, nic innego nie sprawi mi 
przyjemności. Już pora, 
żebym uzyskał niezależność ruchów.
23.00. Przed chwilą wróciłem z "Czarnego Byka". Pandora poszła ze mną, ubraliśmy 
się w 
szkolne mundurki i przypominaliśmy wszystkim pijakom ich rodzone dzieci. 
Wyrzygali pieniądze za 
nieczyste sumienie w wysokości dwunastu funtów pięćdziesięciu siedmiu pensów! 
Możemy więc 
pójść w drugi dzień świąt na pantomimę i kupić sobie po dużej tabliczce 
czekolady Cadbury'ego.
25 Piątek
 Boże Narodzenie
Wstałem o piątej rano, żeby się przejechać na moim wyścigowym rowerze. Ojciec 
zapłacił 
za niego kartą American Express. Nie mogłem pojechać daleko z powodu śniegu, ale 
to nie szkodzi. 
Już samo patrzenie na mój rower sprawia mi przyjemność. Ojciec napisał na 
bileciku przyczepionym 
do kierownicy: "Tym razem nie zostawiaj go na deszczu na dworze" - tak jakbym 
mógł zrobić coś 
podobnego!
Rodzice mają porządnego kaca, więc zaniosłem im śniadanie do łóżka i 
równocześnie 
wręczyłem prezenty. Mama bardzo się ucieszyła czasomierzem do gotowania jajek, a 
ojciec był 
równie zachwycony zakładką; w istocie wszystko było w porządku, dopóki nie 
wspomniałem 
mimochodem, że Bert i Oueenie są tego dnia moimi gośćmi i czy ojciec nie mógłby 
wstać i pojechać 
po nich samochodem.
Awantura trwała aż do przyjazdu tych przebrzydłych Sugdenów. Babcia i dziadek 
Sugdenowie, wujek Dennis, jego żona Marsja i syn Maurycy wyglądają identycznie. 
Jakby 
codziennie chodzili na pogrzeby. Trudno mi uwierzyć, że mama jest z nimi 
spokrewniona. 
Sugdenowie odmówili drinka i pili herbatę, podczas gdy mama rozmrażała indyka w 
wannie. 
Pomogłem ojcu wytaszczyć Queenie (105 kg) i Berta (98 kg) z samochodu. Queenie 
należy do tego 
typu hałaśliwych staruszek, które farbują włosy i usiłują wyglądać młodo. Bert 
jest w niej zakochany. 
Powiedział mi to, kiedy go prowadziłem do ubikacji.
Babcia Mole i ciocia Zuzanna przyszły o pół do pierwszej i udawały, że lubią 
Sugdenów. 
Ciocia Zuzanna opowiedziała parę zabawnych anegdot z życia w więzieniu, ale 
rozśmieszyły one 
tylko ojca, mnie, Berta i Queenie.
Poszedłem do łazienki i zastałem tam zapłakaną mamę, która oblewała indyka 
gorącą wodą 
z kranu. Powiedziała: "Adrianie, ten przeklęty ptak nie chce się rozmrozić. Co 
ja mam zrobić?" "Po 
prostu wrzuć go do pieca", poradziłem. I mama tak właśnie zrobiła.
Zasiedliśmy do świątecznego obiadu z czterogodzinnym opóźnieniem. Ojciec był już 
wtedy 
zbyt pijany, żeby cokolwiek jeść. Sugdenom podobało się przemówienie królowej, 
ale jakoś nic 
poza tym ich nie zadowalało. Babcia Sugden dała mi książkę pod tytułem "Historie 
biblijne dla 
chłopców". Nie bardzo mogłem jej powiedzieć, że utraciłem wiarę, więc 
podziękowałem i 
uśmiechałem się fałszywie tak długo, aż mnie rozbolały mięśnie.
O dziesiątej Sugdenowie poszli na swoje polowe lóżka. Bert, Queenie i moi 
rodzice grali w 
karty, a ja czyściłem swój rower. Wszyscy bawiliśmy się doskonale, żartując z 
Sugdenów. Potem 
ojciec odwiózł Berta i Queenie do domu starców, a ja zadzwoniłem do Pandory, 
żeby jej 
powiedzieć, że kocham ją bardziej niż samo życie.
 Idę do niej jutro, żeby zanieść dezodorant i zabrać ją na pantomimę.

26 Sobota
Święto w Zjednoczonym Królestwie i w Republice Irlandii (może być dzień 
zamienny). 
Nów
Sugdenowie wstali o siódmej, ubrani w najlepsze rzeczy porozsiadali się wokół i 
wyglądali 
godnie. Ja wyjechałem na moim rowerze. Kiedy wróciłem, mama jeszcze leżała w 
łóżku, a ojciec 
sprzeczał się z dziadkiem Sugdenem na temat zachowania psa, udałem się więc na 
kolejną 
przejażdżkę.
Wstąpiłem do babci Mole, zjadłem cztery paszteciki i pojechałem z powrotem do 
domu. Na 
dwupasmowej drodze osiągnąłem szybkość trzydziestu mil na godzinę. Wspaniałe 
uczucie. 
Włożyłem nową zamszową kurtkę i sztruksowe spodnie (zawdzięczam je karcie 
kredytowej ojca z 
banku Barelaya) i poszedłem po Pandorę. Podarowała mi na gwiazdkę płyn po 
goleniu. To był 
ważny moment, oznaczał koniec dzieciństwa.
Całkiem dobrze się bawiliśmy na pantomimie, chociaż była dla nas trochę za 
dziecinna. Bili 
Ash i Carole Hayman byli dobrzy w rolach Aladyna i Księżniczki, ale najlepsi 
byli złodzieje - Jeff 
Teare i Jan Giles. Sue Pomeroy bawiła wszystkich jako wdowa Twankey. Bardzo jej 
w tym 
pomogła krowa, odgrywana przez Chrisa Martina i Lou Wakefielda.
27 Niedziela 
Pierwsza po Bożym Narodzeniu
Sugdenowie, dzięki Bogu, odjechali do Norfolk! W domu znowu zwykły bałagan. 
Wczoraj 
wieczorem rodzice ponieśli z sobą do łóżka butelkę wódki i dwa kieliszki. Nie 
widziałem ich od 
tamtej pory.
Pojechałem na rowerze do Melton Mowbray, zajęło mi to pięć godzin.
Poniedziałek
Poważnie podpadłem, bo wczoraj wieczorem zostawiłem rower na zewnątrz. Rodzice 
się do 
mnie nie odzywają. Nic mnie to nie obchodzi, właśnie się ogoliłem i czuję się 
wspaniale.
29 Wtorek
	
Ojciec w bardzo złym humorze, bo nie ma już nic do picia poza jedną butelką 
sherry. 
Poszedł do rodziców Pandory pożyczyć butelkę alkoholu.
Pies przewrócił choinkę i wszystkie igły świerkowe powbijały się w nędzny dywan.
Przeczytałem już wszystkie gwiazdkowe prezenty, a biblioteka ciągle zamknięta. 
Jestem 
skazany na "Reader's Digest" ojca, a więc na sprawdzian mojego zasobu słów.
30 Środa
Wszystkie balony się pokurczyły. Przypominają piersi starych kobiet z 
telewizyjnych filmów 
dokumentalnych o Trzecim Świecie.
31 Czwartek
Ostatni dzień roku! Tyle się wydarzyło. Zakochałem się. Byłem dzieckiem 
niepełnej rodziny. 
Stałem się intelektualistą. I otrzymałem dwa listy z BBC. Nieźle, jak na kogoś w 
wieku 14 i l roku.
Mama i ojciec byli na balu sylwestrowym w Grand Hotelu. Mama poszła w sukience! 
Minęło ponad rok od czasu, gdy po raz ostatni wystawiła swoje nogi na widok 
publiczny.
Witałem Nowy Rok razem z Pandorą, odbyliśmy bardzo namiętną sesję przy 
akompaniamencie Andy Stewarta i kobziarza.
O pierwszej w nocy ojciec z wielkim hałasem wkroczył frontowymi drzwiami, 
trzymając w 
ręku grudkę węgla. Jak zwykle, pijany.
Mama zaczęła się rozwodzić nad tym, jakim jestem wspaniałym synem i jak bardzo 
mnie 
kocha. Szkoda, że nigdy nie mówi nic podobnego na trzeźwo.
Styczeń
1 Piątek
Święto w Zjednoczonym Królestwie, Republice Irlandii, USA i Kanadzie
Moje noworoczne postanowienia:
1. Będę wierny Pandorze.
2. Będę na noc wnosił rower do domu.
3. Nie będę czytał bezwartościowych książek.
4. Będę się intensywnie uczył do egzaminów i dostanę dobre stopnie.
5. Będę się starał być lepszy dla psa.
6. Spróbuję być na tyle wspaniałomyślny, żeby przebaczyć Barry Kentowi jego 
rozliczne 
grzechy.
7. Będę mył wannę po kąpieli.
8. Przestanę się martwić długością mojego.
9. Będę co wieczór wykonywał ćwiczenia na rozciągnięcie kręgosłupa.
10. Każdego dnia nauczę się nowego słowa i będę go używał.
2 Sobota
Święto w Szkocji (może być dzień zamienny)
Bardzo to interesujące, że aabec to rodzaj australijskiej kory używanej na poty.
3 Niedziela 
Druga po Bożym Narodzeniu. 
Pierwsza kwadra księżyca
Chętnie pojechałbym do Afryki polować na aardwarka.
4 Poniedziałek
A jak już byłbym w Afryce, to pojechałbym na południe poszukać aardwolfa.
5 Wtorek
I unikałbym spotkania z aasvoglem.
6 Sobota
Trzech Króli
Prześladują mnie koszmarne sny o bombie. Mam nadzieję, że nie spadnie, zanim 
dostanę 
wyniki egzaminów państwowych w sierpniu 1983. Nie chciałbym też umrzeć w stanie 
kompletnego 
dziewictwa.
7 Czwartek
Przyszedł Nigel, żeby obejrzeć mój rower wyścigowy. Powiedział, że to produkt 
masowy, 
podczas gdy jego rower jest "dziełem specjalisty z Nottingham". Obrzydł mi 
Nigel, trochę mi także 
obrzydł mój rower.
8 Piątek
Dostałem zaproszenie na ślub Berta i Oueenie, pobierają się 16 stycznia w 
urzędzie stanu 
cywilnego przy Pocklington Street.
Moim zdaniem to strata czasu. Bert ma prawie dziewięćdziesiąt lat, a Oueenie 
prawie 
osiemdziesiąt. Prezent ślubny kupię dopiero w ostatniej chwili.
Znowu zaczął padać śnieg. Poprosiłem mamę, żeby mi kupiła takie zielone kalosze 
jak ma 
królowa, ale przyniosła najbardziej pospolite czarne. Potrzebne mi są tylko, 
żeby odprowadzać 
Pandorę do naszej furtki. Nie zamierzam wychodzić na dwór, dopóki śnieg się nie 
roztopi. W 
przeciwieństwie do większości chłopaków w moim wieku nie znoszę taplać się w 
śniegu.
9 Sobota 
Pełnia księżyca
Nigel powiedział, że dziś wieczorem nastąpi koniec świata. Księżyc przechodzi 
kompletną 
zapaść, oznajmił. (Nigel powinien czytać "Reader's Digest", żeby wzbogacić swój 
zasób słów). 
Fakt, że zrobiło się w pewnej chwili zupełnie ciemno, wstrzymałem więc oddech i 
obawiałem się 
najgorszego, ale księżyc zaraz wrócił do normy i życie toczyło się dalej zwykłym 
trybem, wszędzie 
oprócz Yorku, gdzie zrządzeniem losu zalane zostało całe śródmieście.
10 Niedziela
Pierwsza po Trzech Królach
Nie mogę zrozumieć, dlaczego mój ojciec w wieku czterdziestu jeden lat wygląda 
tak staro 
w porównaniu z prezydentem Reaganem, który ma siedemdziesiąt. Ojciec nie ma 
żadnych zajęć ani 
zmartwień, a wygląda okropnie nędznie. Biedny prezydent Reagan musi dźwigać na 
swoich barkach 
losy całego świata, a mimo to jest zawsze uśmiechnięty i pogodny. To wszystko 
jakoś nie trzyma się 
kupy.
11 Poniedziałek
Przeglądałem zeszłoroczny dziennik i uświadomiłem sobie, że Malcolm Muggeridge 
nigdy nie 
odpowiedział na mój list z zapytaniem, co robić, jeśli się jest intelektualistą. 
Zmarnowałem znaczek 
pocztowy pierwszej klasy! Powinienem był napisać do British Musem, bo tam kręcą 
się wszyscy 
intelektualiści.
12 Wtorek
Dziś wieczorem poszedłem z Pandorą do klubu młodzieżowego. Było całkiem fajnie. 
Rysiek 
Cytryna prowadził dyskusję na temat seksu. Nikt nic nie mówił, ale Rysiek 
pokazał kilka 
interesujących zdjęć łona przeciętego na pół.
13 Środa
Rodzice Pandory strasznie się pokłócili. Sypiają w oddzielnych sypialniach. Mama 
Pandory 
wstąpiła do SDP, a ojciec pozostał wierny Partii Pracy.
Pandora popiera liberałów, więc ma dobre stosunki z obojgiem rodziców.
14 Czwartek
Ojciec Pandory przestał się maskować i przyznał, że jest zwolennikiem Benna* 
(przypis:* 
Tony Benn (ur. w 1925 r.) - znany polityk, członek Labour Party od 1943 r., 
bardzo lewicowy 
w poglądach. W r. 1963 zrzekł się prawa sukcesji do tytułu szlacheckiego, żeby 
wejść do Izby 
Gmin.)
 Pandora jest w dalszym ciągu lojalna wobec niego, ale gdyby dowiedziała się o 
tym 
spółdzielnia mleczarska, byłby skończony.
15 Piątek
Dzięki Bogu, śnieg topnieje! Nareszcie mogę bezpiecznie chodzić po ulicach w 
poczuciu 
pewności, że nikt nie wepchnie mi kuli śniegowej za kołnierzyk kurtki.
i6 Sobota
 Ostatnia kwadra księżyca
Dzisiaj Bert się ożenił. Dom Promiennego Słońca im. radnego Coopera wynajął 
autokar, 
żeby staruszki z balkonikami do chodzenia mogły utworzyć szpaler honorowy.
Bert prezentował się bardzo dobrze. Spieniężył swoją polisę ubezpieczeniową na 
życie i kupił nowy 
garnitur. Oueenie miała kapelusz z kwiatami i owocami. Na twarz nałożyła zwały 
pomarańczowego 
pudru, usiłując przykryć zmarszczki. Nawet Szabla miał na szyi czerwoną kokardę. 
To ładnie, że 
Królewskie Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami wypuściło Szablę na ślub jego 
pana. Mój ojciec i 
ojciec Pandory wnieśli na schody wózek inwalidzki z Bertem jako kawalerem i 
znieśli go ze 
schodów z Bertem jako człowiekiem żonatym. Staruszki rzucały ryż i konfetti. 
Moja mama i mama 
Pandory wycałowały Oueenie i dały jej na szczęście końską podkowę.
Reporter i fotograf z gazety ustawiali wszystkich do zdjęć. Zapytano mnie, jak 
się nazywam, 
uchyliłem się jednak od odpowiedzi wyjaśniając, że nie chcę nadawać rozgłosu 
moim aktom 
miłosierdzia wobec Berta.
Przyjęcie odbyło się w domu starców. Przełożona upiekła ciasto, na wierzchu 
wypisała 
kolorowymi marmoladkami litery "B" i "Q".
W poniedziałek Bert i Queenie przenoszą się do pawilonu, ale miodowy miesiąc 
spędzą w 
głównym budynku.
Miesiąc miodowy! Cha, cha, cha!
17 Niedziela
 Druga po Trzech Królach
W nocy śnił mi się chłopak podobny do mnie, który w czasie deszczu zbierał 
kamyczki. Był 
to bardzo dziwny sen.
Czytam ,,Czarnego księcia" Iris Murdoch. Rozumiem jedno słowo na dziesięć. Moją 
ambicją stało się teraz odczucie prawdziwej przyjemności przy czytaniu którejś z 
książek tej autorki. 
Wtedy będę wiedział, że stoję powyżej przeciętnej masy.
18 Poniedziałek
Szkoła. Pierwszy dzień nowego semestru. Mnóstwo zadań domowych w związku z 
egzaminami państwowymi. Nigdy sobie z tym nie poradzę. Jestem wprawdzie 
intelektualistą, ale nie 
mam zbyt wielkich zdolności do nauki.
19 wtorek
Przyniosłem do domu czterysta osiemdziesiąt trzy egzemplarze ,,Głosu Młodości" w 
worku i 
torbie Adidas. Panu Jonesowi potrzebna jest szafa w sali gimnastycznej.  
20 Środa
Dwie i pół godziny odrabiania lekcji! To napięcie mnie wykończy. Nie wytrzymam 
takiego 
obciążenia.
21 Czwartek
Mój umysł jest obolały. Musiałem przetłumaczyć na angielski dwie strony 
"Makbeta".
22 Piątek
Moim przeznaczeniem jest zostać pracownikiem fizycznym. Nie mogę nic robić w 
obecnym 
napięciu. Panna Elf oświadczyła, że moja pierwsza praca jest całkowicie 
zadowalająca, ale to nie 
wystarczy, skoro Pandora dostaje oceny "doskonałe" wypisane czerwonym piórem na 
wszystkim, 
cokolwiek zrobi.
23 Sobota
Leżałem w łóżku do wpół do szóstej wieczorem, żeby mieć całkowitą pewność, że 
ominą 
mnie zakupy u Sainsbury'ego. W "Radio Cztery" wysłuchałem słuchowiska o 
nieszczęśliwym domu. 
Zadzwoniłem do Pandory. Odrobiłem geografię. Drażniłem się z psem. Usnąłem. 
Obudziłem się. 
Martwiłem się przez dziesięć minut. Wstałem. Zrobiłem kakao.
MÓJ system nerwowy - w ruinie.
24 Niedziela. 
Trzecia po Trzech Królach
Mama przypisuje stan moich nerwów Iris Murdoch. Twierdzi, że nie powinno się 
czytać 
książek o bolesnym dojrzewaniu w trakcie przygotowań do egzaminów.
15 Poniedziałek
Nów
Nie umiałem odrobić matematyki. Zadzwoniłem do Samarytan. Miły pan w telefonie 
powiedział mi, że wynik jest dziewięć ósmych. Okazał wielką wyrozumiałość dla 
osoby pogrążonej 
w rozpaczy.
26 Wtorek
Głupi Samarytanin podał mi zły wynik! Powinno być tylko siedem piątych. Dostałem 
sześć 
punktów na dwadzieścia możliwych. Pandora wszystko zrobiła dobrze. Prawdę 
mówiąc, uzyskała 
sto procent.
27 Środa.
W naszym dużym pokoju odbywa się zebranie zwolenniczek równych praw kobiet. Nie 
mogę się skupić na odrabianiu lekcji z powodu krzyków, śmiechów i tupania na 
schodach. W 
żadnym razie nie zachowują się jak prawdziwe damy.
28 Czwartek
Dostałem z historii piętnaście punktów na dwadzieścia możliwych. Pandora dostała 
dwadzieścia jeden na dwadzieścia możliwych. Dodatkowy punkt przypadł jej za to, 
że wiedziała, jak 
miał na imię ojciec Hitlera.
29 Piątek
Wróciłem wcześniej ze szkoły ze straszliwą migreną (ominęła mnie klasówka z 
religii 
porównawczej). Zastałem ojca oglądającego w telewizji program dla dzieci, 
udawał, że jest 
żołędziem wyrastającym w dąb.
Położyłem się do łóżka, zbyt wstrząśnięty, by w ogóle na to zareagować.
30 Sobota
Migrena. Nie mogę pisać. 
31 Niedziela
Czwarta po Trzech Królach
Przyszła Pandora. Przepisałem od niej zadania domowe. Czuję się lepiej.
Luty
1 Poniedziałek
pierwsza kwadra księżyca
Mama postawiła ojcu ultimatum: albo znajdzie pracę, albo zacznie zajmować się 
domem, 
albo się wyprowadzi.
Ojciec szuka pracy.
2 Wtorek
Matki Boskiej Gromnicznej.
 Dzień kwartalnej płatności w Szkocji
Przyszła babcia Mole, żeby mi powiedzieć, że w jej kościele spirytualistycznym 
zapowiedziano w ubiegłym tygodniu koniec świata. Oświadczyła, że wszystko 
powinno było się 
skończyć wczoraj.
Byłaby przyszła powiadomić mnie o tym wcześniej, ale prała zasłony.
3 Środa
Ojcu odebrano karty kredytowe! Bankom Nat West, Barciay i American Express 
znudziła 
się jego szalona rozrzutność. Nasza sytuacja pogarsza się z każdą chwilą. Ojcu 
zostało w szufladzie 
ze skarpetkami już tylko parę funtów z odszkodowania wypłaconego przez firmę.
Mama szuka pracy.
Towarzyszy mi poczucie deja vu.
4 Czwartek
Poszedłem odwiedzić Berta i Oueenie. W tym swoim pawilonie mają taką masę 
rupieci, że 
prawie nie można się poruszać. Szabla przy każdym machnięciu ogonem strąca co 
najmniej dziesięć 
bibelotów. Oboje wydają się dosyć szczęśliwi, chociaż ich życie seksualne 
pozostawia pewno wiele 
do życzenia.
5 Piątek
Mam napisać wypracowanie o przyczynach drugiej wojny światowej. Co za strata 
czasu! 
Wszyscy znają przyczyny. Wszędzie, gdzie się ruszyć, napotyka się fotografię 
Hitlera.
6 Sobota
Skończyłem wypracowanie, przepisałem je z encyklopedii Pears.
Mama poszła na ćwiczenia kobiet w samoobronie. Jeśli ojciec zacznie marudzić z 
powodu 
przypalonych grzanek, będzie mogła zaaplikować mu cios karate w tchawicę.
7 niedziela
Starozapustna
Cały dzień nudziłem się śmiertelnie. Moi rodzice nigdy nie robią nic w niedzielę 
poza 
czytaniem gazet. Inne rodziny jeżdżą do parku safari itd. My nigdy.
Kiedy ja zostanę rodzicem, będę dostarczał moim dzieciom mnóstwa podniet w 
czasie 
weekendów.
8 Poniedziałek
Pełnia księżyca
Mama znalazła pracę. Wybiera pieniądze z automatów. do gry "Inwazja z kosmosu". 
Rozpoczęła dzisiaj, po naglącym telefonie z agencji pośrednictwa pracy, w której 
jest 
zarejestrowana.
Powiedziała, że najwięcej monet znajduje się w automatach zainstalowanych w 
obskurnych 
kawiarniach i w uniwersytetach.
Myślę, że mama sprzeniewierza się swoim zasadom. Ta praca służy zaspokojeniu 
obsesji 
ludzi słabych.
9 Wtorek
Mama zrezygnowała z pracy. Oświadczyła, że była narażona na zaczepki seksualne, 
a 
ponadto ma uczulenie na monety dziesięciopensowe.
10 Środa
Ojciec uruchamia prywatny biznes. Będzie wyrabiał półeczki na przyprawy 
kuchenne. 
Resztę pieniędzy pozostałych z odszkodowania wydał na drewno sosnowe i klej. 
Pokój gościnny 
przekształcił się w warsztat. Trociny są w całym domu.
Jestem bardzo dumny z ojca. Jest teraz dyrektorem przedsiębiorstwa, a ja jestem 
synem 
dyrektora przedsiębiorstwa.
11 Czwartek
Po szkole dostarczyliśmy pani Singh gigantyczną półkę na przyprawy. Nieśliśmy ją 
we 
dwóch, a potem zainstalowaliśmy w kuchni. Wypiliśmy po filiżance nędznej 
indyjskiej herbaty, pani 
Singh zapłaciła ojcu i zaczęła zapełniać półki egzotycznymi indyjskimi 
przyprawami. Wyglądały 
znacznie ciekawiej niż nudne pietruszki i tymianki u mamy.
Ojciec kupił butelkę szampana, żeby uczcić sprzedanie pierwszej półki! Pojęcie 
"inwestycja" 
dla niego nie istnieje.
12 Piątek
Pandora pojechała ze swoim ojcem do Londynu posłuchać wystąpienia Tony Benna. 
Mama 
Pandory pojechała do Loughborough na zjazd SDP. To bardzo smutne, kiedy polityka 
rozdziela 
rodziny.
Nie jestem pewien, jak będę głosował. Czasami zdaje mi się, że pani Thatcher 
jest 
przyjemnym typem kobiety. Kiedy jednak następnego dnia widzę ją w telewizji, 
napawa mnie 
absolutnym przerażeniem. Oczy ma jak psychopatyczny morderca, ale glos osoby 
łagodnej. Trochę 
to jest mylące.
13 Sobota
Pandora zachwycona Tonym Bennem, zupełnie jak kiedyś Adamem Antem. Twierdzi, że 
starsi mężczyźni są podniecający.
Próbuję zapuścić wąsy. Jutro św. Walentego. Dziś przyszła olbrzymia kartka ze 
stemplem 
pocztowym Sheffield.
14 Niedziela
 Mięsopustna. Św. Walentego
Wreszcie dostałem walentynkę od kogoś nie należącego do rodziny! Kartka od 
Pandory 
była czarowna, zawierała proste słowa miłości:
Adrianie, tylko ty.
Ja posłałem Pandorze pseudowiktoriańską kartkę, a w środku napisałem:
Moja miłości!
Włosy w kolorze melasy 
I skarpetki do kolan 
Wprawiają mnie w stan szoku 
Masz cudowną figurę. 
Czuję, żem Roy Rogers*, 
A ty jesteś Trigger.
(przypis: Roy Rogers (ur. w 1912 r.) - aktor, od 1938 r. grał w westernach klasy 
B. Bardzo 
popularny do późnych lat pięćdziesiątych. Jeździł na koniu Trigger.)
Nie wypadło to najlepiej, ale bardzo się spieszyłem. Pandora nie zrozumiała 
aluzji do Roya 
Rogersa, więc pożyczyłem jej stare roczniki Roya Rogersa należące do ojca.
Ojciec wyrzucił do kosza kartkę z Sheffield. Mama ją wyciągnęła, kiedy ojciec 
poszedł do 
pubu. Tekst brzmiał:
Paulino, cierpię.
Mama uśmiechnęła się i podarła kartkę. 
15 Poniedziałek
Rocznica urodzin Waszyngtonu w USA. 
Ostatnia kwadra księżyca
Kiedy wróciłem ze szkoły, mama rozmawiała przez telefon z tą glistą Lucasem. 
Mówiła 
obrzydliwym głosem rzeczy typu: "Nie proś mnie o to, Bimbo, nie mogę tego 
zrobić" czy,,Kochanie, 
między nami wszystko skończone, musimy się starać zapomnieć".
Nie wytrzymam już dalszych emocjonalnych stresów. Wystarczy, że muszę się tak 
dużo 
uczyć i rywalizować z Tonym Bennem o względy Pandory.
16 Wtorek
Wczoraj wieczorem przyszła mama Pandory z reklamacją w sprawie półeczki na 
przyprawy. 
Półka spadła ze ściany. Rozmaryn, bazylia i wszystko inne rozsypało się po całej 
podłodze z 
korkowych płytek. Mama przepraszała w imieniu ojca, który tymczasem ukrywał się 
w komórce na 
węgiel.
Rozmyślam poważnie nad tym, żeby wszystko rzucić i zostać włóczęgą. Nawet 
podobałoby 
mi się takie życie pod warunkiem, że mógłbym się codziennie wykąpać.
17 Środa
Panna Elf opowiedziała nam dzisiaj o swoim przyjacielu. Nazywa się Winston 
Johnson. Jest 
magistrem nauk humanistycznych i nie może dostać pracy! To jakie są moje szanse?
Panna Elf powiedziała, że sytuacja absolwentów jest w całym kraju beznadziejna. 
Jej 
zdaniem pan Scruton nie ma wstydu, jeżeli ośmielił się powiesić nad swoim 
biurkiem portret pani 
Thatcher.
Chyba staję się radykałem.
18 Czwartek
Dziś rano zebrano całą szkołę w dużej sali. Pan Scruton wszedł na podium i 
zachowywał się 
jak w filmach o Hitlerze. Oświadczył, że w całej swojej długiej karierze 
nauczycielskiej nie zetknął 
się z aktem podobnego wandalizmu. Wszyscy stali w głębokim milczeniu 
zastanawiając się, o co 
chodzi. Pan Scruton oznajmił, że ktoś wszedł do jego gabinetu, dorysował 
Margaret Thatcher wąsy i 
napisał jej na dekolcie "Trzy miliony bezrobotnych".
Pan Scruton powiedział, że profanacja największego przywódcy, jakiego miał ten 
kraj, jest 
zbrodnią przeciwko ludzkości. Równa się zdradzie stanu, toteż kiedy zostanie 
znaleziony winny, 
będzie natychmiast usunięty ze szkoły. Oczy Scrutona wyłupiały się do tego 
stopnia, że kilku 
pierwszoklasistów zaczęło płakać. Panna Elf odprowadziła ich w bezpieczne 
miejsce.
Cała szkoła będzie musiała przedstawić próbkę charakteru pisma.
19 Piątek
Panna Elf złożyła wymówienie. Będzie mi jej brakowało, ona bowiem przyczyniła 
się do 
rozwoju mojej świadomości politycznej. Stałem się zdecydowanie radykałem. Jestem 
niemal 
wszystkiemu przeciwny.
20 Sobota
Pandora, Nigel, Klara Neilson i ja założyliśmy grupę radykalną Różowa Brygada. 
Dyskutujemy o takich sprawach jak wojna (jesteśmy przeciwko), pokój (jesteśmy 
za) i ostateczne 
unicestwienie społeczeństwa kapitalistycznego.
Ojciec Klary Neilson jest kapitalistą, ma sklep warzywny. Klara próbuje go 
nakłonić, by 
rozdawał bezrobotnym tanie produkty, ale on odmawia. Tuczy się na ich głodzie!
21 Niedziela
Zapustna
Posprzeczałem się z ojcem na temat "Sunday Expressu". On nie zdaje sobie sprawy, 
że jest 
posłusznym narzędziem reakcyjnej prawicy. Odmawia przerzucenia się na czytanie 
"Morning Star". 
Mama czyta wszystko bez wyboru, prostytuując niejako umiejętność czytania.
22 Poniedziałek 
Znowu mam pryszcze. Ponadto jestem bardzo sfrustrowany seksualnie. Nie mam 
wątpliwości, że jedna namiętna sesja miłosna bardzo by poprawiła moją cerę.
Pandora twierdzi, że nie zaryzykuje ewentualnością zostania samotną matką z 
powodu kilku 
głupich pryszczy. Będę więc musiał powrócić do folgowania sobie.
23 wtorek 
Ostatki. 
Nów
Zjadłem dziewięć pączków w domu, trzy u Pandory, cztery u Berta i Oueenie. 
Babcia 
poczuła się dotknięta, kiedy nie przystałem na jej miłą propozycję, że zrobi mi 
krem. Byłem zbyt 
najedzony.
To obrzydliwe, jeśli się weźmie pod uwagę, że Trzeci Świat żywi się kilkoma 
ziarnkami ryżu.
Czuję okropne wyrzuty sumienia.
24 Środa
Popielec
Nasze panie kucharki w sokole zostały zwolnione. Obiady przyjeżdżają teraz w 
gorących 
pudłach z kuchni centralnej. Zainicjowałbym protest, ale mam jutro klasówkę z 
geografii.
Pani Leech dostała piec mikrofalowy za trzydziestoletnie trudy przy garnku z 
budyniem.
25 Czwartek
Dostałem z geografii piętnaście punktów na dwadzieścia możliwych. Straciłem 
punkty, bo 
napisałem, że Wyspy Falklandzkie należą do Argentyny.
26 Piątek
Mój ma teraz trzynaście centymetrów, a w stanie spoczynku nawet nie ma go co 
mierzyć. 
Ogólnie rzecz biorąc poprawia się również mój wygląd. Myślę, że ćwiczenia 
rozciągające kręgosłup 
zaczynają przynosić rezultaty. Byłem tym, któremu wszyscy dokopywali, teraz mogę 
się spokojnie 
przyglądać, jak dokopują innym.
27 Sobota
Przez cały tydzień ojciec nie wykonał i nie sprzedał ani jednej półki. Żyjemy 
teraz z zasiłku 
dla bezrobotnych i pieniędzy z opieki społecznej. Mama przestała palić. Pies 
dostaje pół puszki 
swojego mięsa dziennie.
28 Niedziela
 pierwsza niedziela wielkiego postu
Na obiad niedzielny jajka, frytki i fasola! Żadnego deseru! Nie było nawet 
serwetek!
Mama mówi, że jesteśmy nouveau poor.
Marzec
1 Poniedziałek
 Św. Dawida ( Walia}
Ojciec przestał palić. Chodzi po domu z pobladłą twarzą i przyczepia się do 
wszystkiego, co 
robię.
Pokłócili się po raz pierwszy od powrotu mamy. Spowodował to pies, który zjadł 
na 
podwieczorek szynkę z puszki. To było silniejsze od niego, biedak był na pół 
oszalały z głodu. 
Znowu dostaje całą puszkę swojego mięsa dziennie.
2 Wtorek 
Pierwsza kwadra księżyca
Rodzice cierpią na ciężkie objawy odwyku od nikotyny. Dla kogoś niepalącego jest 
to 
bardzo zabawne.
3 Środa
Musiałem pożyczyć ojcu pieniądze na galon benzyny, jechał na rozmowę w sprawie 
pracy. 
Mama przystrzygła mu włosy i ogoliła go, pouczyła też, co ma mówić i jak się 
zachowywać. Żal 
patrzeć, jak bezrobocie wpędziło ojca w dziecinną zależność od innych.
Czeka na wiadomość z Rządowej Agencji do Walki z Bezrobociem.
Ciągle jest chory z powodu niepalenia. Ma teraz niezwykle wybuchowy temperament.
4 Czwartek
Jeszcze nie ma żadnych wiadomości o pracy. Spędzam możliwie jak najwięcej czasu 
poza 
domem. Rodzice są nie do wytrzymania. Niemal chciałbym, żeby znów zaczęli palić.
5 Piątek
Dostał pracę!
Zaczyna w poniedziałek jako nadzorca renowacji brzegów kanału. Odpowiada za 
gromadę 
młodzieży prosto po szkole. Dla uczczenia tej nowiny kupił mamie sześćdziesiąt 
Benson and Hedges, 
a sobie sześćdziesiąt playersów. Ja dostałem dużą paczkę baloników Mars.
Przynajmniej raz wszyscy są bardzo szczęśliwi. Nawet pies trochę poweselał. 
Babcia robi na 
drutach wełnianą czapkę dla ojca do pracy.
6 Sobota
Poszliśmy z Pandorą obejrzeć ten fragment kanału, za którego brzegi odpowiada 
teraz mój ojciec. 
Gdyby nawet pracował tysiąc lat, to nigdy nie oczyści tego miejsca ze wszystkich 
starych rowerów, 
wózków, zielska i puszek po coca-coli! Powiedziałem ojcu, że znalazł się w 
beznadziejnej sytuacji, a 
on na to: "Nic podobnego, za rok będzie to miejsce godne podziwu". Bez 
wątpienia! A ja jestem 
Nancy Reagan, drogi tato!
7 Niedziela
Druga w wielkim poście
Ojciec poszedł rano zobaczyć swoje brzegi kanału. Wrócił do domu i zamknął się w 
sypialni. 
Ciągle jeszcze tam jest, słyszę, jak mama próbuje go pocieszać.
Nie jest pewne, czy jutro pójdzie do pracy. W sumie myślę, że raczej nie.
8 Poniedziałek
Ojciec poszedł do pracy.
Wracałem ze szkoły wzdłuż brzegów kanału. Zobaczyłem, jak dyrygował grupą skinów 
i 
punków. Wyglądali raczej ponuro i nie zdradzali zbytniej ochoty do współpracy. 
Żaden nie chciał 
pobrudzić ubrania. Wydawało się, że jedynie ojciec coś robi. Był cały ubłocony. 
Próbowałem 
zamienić parę słów z chłopakami, ale zlekceważyli moje wysiłki. Podkreśliłem, że 
są wyalienowani 
przez okrutne, obojętne społeczeństwo, na co ojciec powiedział: "Zjeżdżaj do 
domu, Adrianie. Ple-
ciesz lewicowe brednie". Jeśli nie będzie się kontrolował, wkrótce spotka się z 
otwartym buntem.
9 Wtorek
Pełnia księżyca
Moje wyniki w nauce sięgają dna. Dostałem tylko pięć punktów na dwadzieścia 
możliwych 
za ortografię. Myślę, że mogę mieć anoreksję.
10 Środa
Ojciec poprosił, żebym nie przyprowadzał Pandory nad kanał po szkole. Twierdzi, 
że po jej 
odejściu nie może sobie poradzić z chłopakami. To prawda, że Pandora jest 
oszałamiająco piękna, 
ale chłopcy muszą się po prostu nauczyć samokontroli. Ja musiałem to zrobić. 
Pandora odmówiła 
skonsumowania naszego związku. Zastanawiam się czasami, co ona we mnie widzi.
Żyję w ciągłym strachu, że nasz związek się skończy. 
11 Czwartek
Pandora i jej matka dołączyły do kobiecej grupy mojej mamy. Żaden mężczyzna ani 
chłopak 
nie ma wstępu do naszego frontowego pokoju. Ojciec tymczasem musi prowadzić 
żłobek w jadalni.
Herod, córeczka Ryśka Cytryny, pełzała dziś pod stołem wydając okrzyki: "Cyc! 
Cyc!" 
Ojciec starał się ją uspokoić, dopóki mu nie wyjaśniłem, że Cyc to imię jej 
matki. Herod jest bardzo 
radykalnym dzieckiem, nigdy nie je słodyczy i nie chodzi spać przed drugą w 
nocy.
Ojciec twierdzi, że kobiety powinny siedzieć w domu i zajmować się gotowaniem. 
Mówi to 
szeptem, żeby uniknąć śmiertelnego ciosu karate.
12 Piątek
Ojciec miał dobry dzień nad brzegiem kanału. Dotarł już prawie do poziomu trawy. 
Żeby to 
uczcić, przyprowadził skinów i punków do domu na szklankę piwa własnego wyrobu. 
Mama i pani 
Singh obserwowały z przerażeniem, jak chłopaki wkraczają do kuchni, ale kiedy 
ojciec przedstawił 
im Baza, Daza, Maza Leva, Melva i Boża, trochę się odprężyły.
Boz pomoże mi zreperować hamulce w moim rowerze. Jest ekspertem od rowerów. 
Kradnie je od szóstego roku życia.
13 Sobota
Dziś Boz zaproponował mi powąchanie kleju, ale odmówiłem z podziękowaniem. 
14 Niedziela
Trzecia w wielkim poście
Wszystkie znane mi kobiety udały się na wiec protestacyjny w sprawie prawa 
kobiet do 
pracy. Pani Singh poszła w przebraniu.
Widziałem w parku Ryśka Cytrynę, popychał huśtawkę z Herod zbyt wysoko. Herod 
krzyczała: "Cyc! Cyc!"
15 Poniedziałek
Kochany jestem przez dwie kobiety: Elżbieta Sally Broadway podała Wiktorii 
Luizie 
Thomson kartkę na lekcji fizyki. "Zapytaj Adriana Mole'a, czy chce ze mną 
chodzić".
Wiktoria Luiza Thomson (dalej zwana W.L.T.) przekazała mi pytanie. 
Odpowiedziałem 
W.L.T. odmownie.
Elżbieta Sally Broadway (dalej zwana E.S.B.) miała bardzo smutną minę i zaczęła 
zalewać łzami 
palnik Bunsena. Cudowna jest świadomość, że obydwie, Pandora i Elżbieta, są we 
mnie zakochane. 
Może jednak nie jestem taki brzydki.
16 Wtorek
Pandora i E.S.B. pobiły się na boisku. Pandora zachowała się obrzydliwie. Na 
ostatnim 
zebraniu Różowej Brygady przysięgła całe życie być pacyfistką.
Pandora zwyciężyła! Cha, cha, cha!
17 Środa
Dzień św. Patryka (Irlandia).
 Ostatnia kwadra księżyca
O 22.30 wóz policyjny przywiózł pana 0'Leary do domu. Pani 0'Leary przyszła z 
prośbą, 
żeby ojciec pomógł jej zaprowadzić pana 0'Leary na górę do łóżka. Ojciec jeszcze 
tam jest. Mimo 
podwójnych szyb dobiegają do mnie dźwięki muzyki i śpiewy.
To wcale nie żarty, kiedy trzeba się wyspać przed pójściem do szkoły.
18 Czwartek
Czytam ,,Dlaczego dzieciom się nie udaje" Johna Holta. To bardzo dobre. Jeśli 
obleję 
egzaminy, będzie to wyłącznie wina rodziców.
19 Piątek
Moje twórcze wypracowanie z angielskiego:
WIOSNA, 
napisał Adrian Mole
Drzewa wystrzelają w pąki. niektóre nawet mają liście. Gałęzie pchają się w 
niebo jak 
pijane strachy na wróble. Ich pnie wkręcają się w ziemię tworząc plątaninę 
korzeni. Jasne 
niebo wychyla się niepewnie jak nieśmiała oblubienica na progu małżeńskiej 
łożnicy. Ptaki 
wypisują skrzydłami swoje chaotyczne trasy w wacie chmur niby pijane strachy na 
wróble. 
Przezroczysty strumyk majestatycznie pluszcze do kresu swej drogi. "Do morza", 
woła, "do 
morza" powtarza bez ustanku.
Na brzegu siedzi samotny chłopiec, w lędźwiach czuje płomień i obserwuje swoje 
spokojne odbicie we wzburzonym strumieniu. Na sercu leży mu ciężar. Wzrok jego 
skierował 
się ku ziemi i spoczął na zdumiewającym, majestatycznym, wielobarwnym motylu. 
Skrzydlaty 
owad uniósł się w powietrze, a oczy chłopca unoszą się za nim tak długo, aż 
stanie się plamką 
na tle czerwono zachodzącego słońca. Chłopiec wyczuwa zefirek nadziei dla 
rodzaju 
ludzkiego.
Pandora uważa, że to najlepsza rzecz, jaką napisałem, ja jednak wiem, że czeka 
mnie 
jeszcze długa droga, zanim opanuję swoje rzemiosło.
20 Sobota
 Równonoc wiosenna
Mama obcięła włosy zupełnie krótko. Wygląda, jakby była jedną z więźniarek cioci 
Zuzanny. Już wcale nie ma w niej nic macierzyńskiego. Nie wiem, czy kupić jej 
coś na Dzień Matki. 
Wczoraj nie przestawała o tym mówić, według niej to naciąganie naiwnych przez
handel. 
21 Niedziela
Czwarta w wielkim poście. 
Dzień Matki
11.30. Nic nie kupiłem mamie, więc całe rano była w złym humorze.
13.00. Ojciec powiedział: "Na twoim miejscu, chłopcze, pobiegłbym do pana 
Cherry'ego i 
kupił mamie kartę i prezent". Dał mi dwa funty, więc kupiłem kartę z napisem 
"Kocham cię, 
mamusiu" (jedyna, jaka została; wiadomo, mój pech) i pięć pudełek lukrecji 
(taniej, bo pudełka były 
zgniecione). Mamie poprawił się humor i nawet nie miała za złe, że ojciec 
poszedł do babci z 
bukietem tulipanów i wrócił po pięciu godzinach roztaczając wokół woń alkoholu.
Mama Pandory tymczasem rozpieszczana była w restauracji. Zrobię to samo dla 
mojej 
mamy, kiedy już będę sławny.
22 Poniedziałek
Skatalogowałem bibliotekę w mojej sypialni. Mam sto pięćdziesiąt jeden książek, 
nie licząc 
dzieł Enid Blytons.
23 Wtorek
Za jedenaście dni będę miał piętnaście lat. Gdybym chciał się ożenić, to 
wystarczy poczekać 
tylko rok i jedenaście dni.
24 Środa
Jedyny szczegół mojej powierzchowności, którym się teraz naprawdę martwię, to 
uszy. 
Odstają pod kątem dziewięćdziesięciu stopni. To fakt stwierdzony naukowo, bo za 
pomocą 
przyborów do geometrii.
25 Czwartek
Dzień Zwiastowania (dzień płatności kwartalnych). 
Nów
Doznałem duchowego przebudzenia. Przyszło do domu dwóch przyjemnych panów 
reprezentujących ugrupowanie religijne Ludzie Słońca. Mówili o tym, że tylko oni 
mogą przynieść 
światu pokój. Trzeba wpłacić dwadzieścia funtów, żeby się do nich zapisać. Jakoś 
zdobędę te 
pieniądze. Nie ma zbyt wygórowanej ceny, gdy w grę wchodzi pokój.
26 Piątek
Próbowałem namówić Pandorę, żeby wstąpiła do Ludzi Słońca. Moje argumenty w 
ogóle na 
nią nie podziałały. Oni przychodzą jutro, żeby się zobaczyć z moimi rodzicami i 
podpisać 
porozumienie.
27 Sobota
Ludzie Słońca przyszli o szóstej. Ojciec trzymał ich na progu, na deszczu. 
Odzienie 
przemokło im na wskroś. Ojciec oświadczył, że usiłowali otumanić naiwne dziecko. 
Mama potem 
obserwowała, jak szli w górę ulicy. Zauważyła: "Nie wyglądają teraz zbyt 
charyzmatycznie, są po 
prostu cholernie zmoknięci". Ja uroniłem kilka łez. Myślę, że płakałem z uczucia 
ulgi, w końcu 
dwadzieścia funtów to kupa forsy.
28 Niedziela
Niedziela pasyjna.
 Początek brytyjskiego czasu letniego
Ojciec zapomniał wczoraj przesunąć zegarki, więc spóźniłem się na zebranie 
Różowej 
Brygady w salonie u Pandory. Przegłosowaliśmy wykluczenie z zebrania ojca 
Pandory z uwagi na 
jego ekstremistyczne lewicowe poglądy. Postanowiliśmy popierać Roya Hattersieya 
w spodziewanej 
walce o przywództwo w Partii  Pracy.
Pandora zraziła się do Tony'ego Benna, odkąd się dowiedziała, że to arystokrata-
odszczepieniec.
Klara Neilson wprowadziła nowego członka. Nazywa się Barbara Boyer. Jest bardzo 
urodziwa i bardzo inteligentna. Nie zgodziła się z Pandorą w sprawie polityki 
nuklearnej NATO. 
Pandora musiała przyznać, że Chiny to jedna wielka niewiadoma. Poprosiła potem 
Klarę Neilson, 
żeby więcej nie przyprowadzała Barbary.
29 Poniedziałek
Przy obiedzie w szkole siedziałam obok Barbary Boyer. To naprawdę wspaniała 
dziewczyna. Zauważyła, że Pandora ma wiele wad. Musiałem jej przyznać rację.
30 Wtorek
Popełniłem nieseksualne cudzołóstwo z Barbarą. Jestem ośrodkiem odwiecznego 
trójkąta. 
Wie o tym tylko Nigel, zaprzysiągł dochować tajemnicy.
31 Środa
Nigel rozpaplał to po całej szkole. Pandora spędziła popołudnie w gabinecie 
wychowawczyni.
Kwiecień
1 Czwartek
Prima aprilis.
 Pierwsza kwadra księżyca
Barbara Boyer skończyła naszą krótką affaire. Zadzwoniłem do niej do sklepu 
zoologicznego, gdzie pracuje dorywczo czyszcząc klatki. Powiedziała, że nie może 
znieść wyrazu 
cierpienia w oczach Pandory. Zapytałem, czy to dowcip primaaprilisowy, ale ona 
zaprzeczyła 
przypominając mi, że już minęło południe.
Dostałem porządną nauczkę. Z powodu pożądania postradałem miłość.
Jutro kończę piętnaście lat.
Ogoliłem się, żeby sobie poprawić samopoczucie.
2 Piątek
Mam piętnaście lat, ale z punktu widzenia prawa ciągle jeszcze jestem dzieckiem. 
Wszystko, 
co było mi niedozwolone wczoraj, jest też niedozwolone dziś. Cholerny pech!
Dostałem siedem kart od krewnych i trzy od przyjaciół. Moje prezenty to jak 
zwykle jakaś 
japońska tandeta, chociaż Bert podarował mi model samolotu wykonany w Niemczech 
Zachodnich.
Pandora zignorowała moje urodziny. Nie mam jej tego za złe. Zawiodłem jej 
zaufanie.
Boz, Baz, Daz, Maz, Kev i Mev przyszli znad kanału i wyhoplali mnie urodzinowo. 
Boz 
podarował mi tubkę kleju do mojego modelu samolotu.
3 Sobota
8.00. Wielka Brytania w stanie wojny z Argentyną!!! Właśnie zakomunikowało to 
,,Radio 
Cztery". Bardzo jestem podniecony. Jedna moja połowa uważa, że to tragiczne, a 
druga, że bardzo 
ekscytujące.
10.00. Obudziłem ojca, żeby mu powiedzieć o najeździe Argentyny na Falklandy. 
Wyskoczył z łóżka jak oparzony, bo myślał, że Falklandy leżą u wybrzeży Szkocji. 
Kiedy 
wyjaśniłem, że są oddalone o osiem tysięcy mil, położył się z powrotem i 
naciągnął kołdrę na głowę.
16.00. Przeżyłem właśnie najbardziej upokarzające doświadczenie mego życia. 
Zaczęło się 
od tego, że składałem ten model samolotu. Już prawie kończyłem, kiedy wpadło mi 
do głowy, żeby 
tak eksperymentalnie powąchać klej. Przytknąłem nos do podwozia i wdychałem 
przez kilka 
sekund, ale nie przydarzyło mi się nic w płaszczyźnie duchowej, za to nos mi się 
przykleił do 
samolotu na mur! Ojciec zawiózł mnie na ostry dyżur, żeby samolot odkleić. Sam 
nie wiem, jak 
przeżyłem te wszystkie śmiechy i drwiny.
Lekarz na ostrym dyżurze napisał na mojej karcie wąchacz kleju".
" Zadzwoniłem do Pandory, przyjdzie po lekcji gry na altówce. Jedynie miłość 
pozwala mi zachować 
równowagę...
Z angielskiego przełożyła Hanna Pawlikowska