TRANSAKCJA
W malenkim, pozbawionym mebli pokoiku na poddaszu starej kamienicy pachnialo 
kurzem i plesnia. Okiennice zamknieto i zaryglowano, aby do wnetrza nie docieral 
nawet najmniejszy promyk ksiezycowego swiat�a. Samotna swieca nie byla w stanie 
rozproszyc panujacego w pomieszczeniu mroku. Carlos ven Yadhmar nie widzial 
twarzy mezczyzny siedzacego naprzeciwko. Widzial tylko jego oczy, zmruzone i 
blyszczace jak u kota. 
- Przejdzmy do rzeczy - powiedzial mezczyzna. Carlos nie bez trudu przywolal z 
pamieci jego imie, a raczej przezwisko. "Krzyczacy W Ciemnosci". Dziwaczne. I 
zbyt dlugie. Ale wszyscy zmije mieli upodobanie do wymyslnych pseudonimow. - 
Czas plynie. 
- Plynie - zgodzi� sie Carlos. - Obu nam sie spieszy. Pokaz zatem to, co miales 
przyniesc, sprzedawco zaklec. 
- Jak sobie zyczysz, Yadhmarczyku. 
Krzyczacy W Ciemnosci wyciagnal dlon. Blysnelo zloto. 
- Poeta nazwalby ten pierscien pierscieniem zycia - powiedzial cicho, prawie 
szeptem. - Gdy go wlozysz na palec, staniesz sie niepokonany. Nie bedzie cie 
mozna zranic zadna bronia, nie zrobi ci krzywdy ogien, mroz ani gleboka woda, 
uodpornisz sie na wszelkie choroby... Potrzeba poteznych zaklec, zeby zniszczyc 
moc, ktora w nim drzemie. 
- Piekna zabawka - mruknal z podziwem Carlos. 
Pierscien by� idealnie okragly i gladki; nie wprawiono wen zadnych drogich 
kamieni, na jego powierzchni nie wyryto zadnych znakow. W pelgajacym swietle 
swiecy zloto po�yskiwa�o czerwonawo, zupelnie, jakby z pomoca czarow wtopiono w 
metal odrobine ognia. 
- Piekna - przytaknal, nieco chelpliwie, Krzyczacy W Ciemnosci. - Nielatwa do 
sporzadzenia... I kosztowna. Ale, zapewniam, warta swojej ceny. 
Yadhmarczyk zamrugal oczami. Nie byl w stanie oderwac wzroku od blyszczacej 
obraczki. 
- Ile? - spytal ochryple. 
- Trzysta piecdziesiat leri, czyli siedemdziesiat yadhmarskich koron. Platne 
zaraz. To i tak mniej, niz zazadalby legalnie praktykujacy czarodziej. 
- Kupuje. Daj mi go! 
- Pokaz wpierw pieniadze. 
Carlos zawaha� sie. Na chwile. Potem bez slowa siegnal do sakiewki, odliczyl 
monety, wysypal je na podloge. 
Krzyczacy W Ciemnosci z zadowoleniem skinal g�owa. 
- Doskonale. 
- Daj mi pierscien! 
- Zgoda. 
Ruch reki, zbyt szybki, by nadazylo za nim ludzkie oko. Ruch warg 
wypowiadajacych ciag dziwnie brzmiacych slow. Spomiedzy zacisnietych palcow 
zmija poplynela pulsujaca struzka rubinowego swiatla. 
Kiedy Krzyczacy W Ciemnosci na powrot rozwarl d�on, lezaly na niej dwa 
pierscienie, oba promieniujace czarodziejskim, czerwonym blaskiem. 
- Ten drugi jest gratis, Carlos. To prezent ode mnie. 
- Doprawdy? - mruknal Yadhmarczyk z rozbudzona nagle podejrzliwoscia. - A jakaz 
jest jego moc, sprzedawco zaklec? 
- Jego moc?... 
Krzyczacy W Ciemnosci jak gdyby nie zrozumia� pytania. Umilkl na dluzsza chwile, 
pochylil g�owe, od niechcenia postukujac palcami jednej reki o pod�oge, Pasma 
zmierzwionych wlosow opadly mu na twarz. Nie odgarnial ich. 
- Powiem ci, jaka jest jego moc - rzucil nagle, prostujac sie. 
Plomien swiecy przygasl raptownie, knot zaskwierczal i zadymil. Carlos 
gwaltownie wciagnal powietrze. 
Sylwetke zmija spowijal teraz ob�ok cienia, polprzejrzysty kokon mroku, 
gestniejacy z kazdym oddechem. Tylko zaklete zloto w jego d�oni nadal jarzylo 
sie czerwienia. 
- Jesli zalozysz drugi z pierscieni, Yadhmarczyku, ukryty w nim demon wyssie twa 
krew i spali cialo na popiol - w glosie Krzyczacego W Ciemnosci zabrzmialo 
rozbawienie. - Drugi pierscien poeta nazwalby pierscieniem smierci. 
Carlos zaklal paskudnie, rzucil sie do przodu, wyciagajac z rekawa sztylet. 
Katem oka zauwazyl jeszcze, jak rozsypane po pod�odze dziesieciokoronowki 
kolejno roztapiaja sie i znikaja, wchloniete przez rozszerzajacy sie czarny 
tuman. Dzgnal z rozmachem, mierzac w sam srodek powiekszajacej sie bryly cienia. 
Ostrze nie napotka�o oporu. Tam, gdzie sekunde wczesniej siedzial zmij, byla juz 
tylko pusta ciemnosc. 
Gdzies w poblizu cos glosno brzeknelo, w chwile pozniej odglos sie powtorzyl. 
Dwa pierscienie wypadly z odcielesnionej dloni swego tworcy, potoczyly sie po 
zakurzonych deskach. 
- A teraz powiedz mi jedno, glupcze - drzacy od powstrzymywanego smiechu glos 
zmija byl stlumiony, niewyrazny, jak gdyby dolatywal z wielkiej odleglosci. - 
Jak poznasz, ktory pierscien jest ktory?... 
Agnieszka Ha�as, 1997 



    Z powrotem na stron� Fantasy Forever 
    Na moja stron� domowa


Ta strona znajduje sie na serwerze Polbox On-Line Service
            http://free.polbox.pl - bezplatne konta pocztowe oraz strony WWW