Te dźwiękiBóg
Te dźwięki. Dźwięki, które słyszę. Są takie dziwne. Psychodeliczne. Brzęczenia. 
Bębny. Buczenia. Tarcie. Piszczenie i... Tych dźwięków... Tych dźwięków 
zwyczajne słowa nie są w stanie opisać. One powodują, że czuję się... inaczej. 
Bardzo inaczej. Jakbym był w innym świecie, jakbym poznawał coś nieznanego, coś 
tajemniczego i wykraczającego poza granice ludzkiej wyobraźni. Coś, czego nie 
widzę. Za to słyszę i... czuję. Tak, czuję to, blisko, gdzieś niedaleko w 
Bezmiarze Kosmosu. Przemierzam teraz Pustkę, Czerń, pokonuję Mrok i zostawiam za 
sobą Gwiazdy. Światło już dla mnie nie istnieje. Światło nie jest mi potrzebne. 
Żyję w tej wszechogarniającej Ciszy. I Spokoju. I Pustce. I Ciemności. Jestem 
blisko... Blisko, ale czego? Prawdy? Spełnienia? Jestem blisko... Boga? Czuję 
jakąś dziwną siłę, nadnaturalną moc, odwieczną, mistyczną, niesamowitą. Czuję, 
jak mój umysł się rozciąga, jego ściany robią się coraz twardsze, granice 
elastyczności powoli się kończą, a Wiedza wciąż wypełnia mnie swą istotą. Wiem 
więcej. Pojąłem więcej. Niż człowiek. Nie jestem już teraz jednym z nich. Nie 
wiem kim jestem. Teraz, być może, jestem Nadistotą. I unoszę się we mgle, tak, 
teraz to jest mgła, unoszę się w niej i opadam, unoszę i opadam, powoli, jakby w 
kontemplacji, i już nie myślę, nie myślę jak dawniej. Nie myślę. Teraz już WIEM. 
Wiem wszystko. Rozumiem. Rozumiem - Bóg. Rozumiem - Wieczność. Rozumiem - 
Kosmos. Rozumiem - Bezmiar. Przestrzeń. Pustka. Ciemność. Absolut. Prawda. 
Rozumiem. Spełnienie. Pojąłem. Ogrom. Wiem. Nieskończoność. Topię się w tej 
Ciemności, dławię tym Bezmiarem i ślepnę od widoku. Widoku Nicości. Widoku 
Pustki. Połykającego mnie Kosmosu. Pochłaniającej mnie Wieczności. Świadomość. 
Jestem już blisko. Świadomość. Bardzo blisko. Świadomość. Dotarłem. Jestem przy 
Niej. Rozmawiam z Nią. Bez słów. Bez twarzy. Bez spojrzenia. Nie. Ja nie 
rozmawiam. To coś więcej. Nie ma słowa, które mogło by to opisać. Moje zmysły, 
część, uśpiona, pieszczona i głaskana, otulana ciepłem tej już pojętej 
Nieskończoności. Ja zrozumiałem. Dlatego Tu jestem. I rozmawiam z Nią. Ze 
Świadomością. Teraz... Teraz lecę do Boga. On jest TAM. TAM, gdzie jest Prawda. 
Spełniłem się. Więc mogę poznać Prawdę. Mogę poznać Boga. Mogę.
Nie...
Już nie.
Ja...
Ja jestem teraz Bogiem.
Mass
Namysłów, 7 kwietnia 2000