LUCYNA KRZEMIENIECKA
DOMEK ZAPOMNIENIA
ILUSTROWAŁ JERZY FLISAK
NASZA KSIĘGARNIA WARSZAWA 1987
??^'?    . ' LjWg
-Dył raz sobie polny skrzatek; oczka modre miał jak kwiatek, główkę żółtą, głos jak muszka i papucie też na nóżkach z krasnymi podeszewkami.
?   ?
A przyjaźnił  się  ten  skrzatek ze wszystkimi zwierzątkami.
Niech przepiórce czy jej córce cierń w skrzydełko wlazł przypadkiem, posyłają wnet po skrzata. - Radźże, mądrym jesteś skrzatkiem!
?
¦**--
¦¦-y
>m
?

\
't' ?   '
Niech w cłiomiczej też rodzinie do obiadu zbraknie zboża, weszło w zwyczaj, posyłają wnet po skrzatka.
- Radź, jak możesz!
?
I tak skrzatek ciągle gnany, niby z wiatrem babie latko, tu szczypawce bańki stawia, tam da lekcję mysim dziatkom.
</
lY
V
^
?
j?
/A
tm
"**
SSfcwŁ-.-
?i ''^nmn,
		^Sfe, !*
... -' 2:	1	
Mgg	?#	
. -1''*^^*?'^" ¦
? *
''• .? ;
"ar
.-?. '::..
¦;"""-*;



< m%
"~
'et"
'TS-
• -' faass
:^'v ¦.>.¦'•'"
?'??
5^'"


¦

???*
"0?
?^**'
5 .;•'•;
Stare kosy, młode koski powierzają mu swe troski, a najstarsze żabie ciotki zapraszają go na plotki.
\

Aż skrzat zmęczył się tym wszystkim, w falującym przysiadł polu i rzekł:
- Już mam wyżej uszu cudzej nędzy i niedoli. Nie chce mi się więcej słuchać pojękiwań, biadolenia. Wiem, co zrobię, wybuduję mały domek zapomnienia. Będę mieszkał w nim cichutko, bom zmęczony jest ogromnie. Ja zapomnę tam o wszystkich, wszyscy niech zapomną o mnie.
I skrzat wybudował domek. Cichy domek, błękitnawy, zaplątany w wilcze łyko, zagubiony pośród trawy.
iii.
¦¦?
¦ ?? ?*   ¦-
'l   :
- Jak to dobrze, że nie słyszę stękań szpaczych, rączych, ziębich... - i w fotelu z wilczomlecza skrzat wygodnie się zagłębił.
Z dziesięć minut chyba siedział myśląc o stu leśnych rzeczach, gdy wtem nagle się poderwał z fotelika z wilczomlecza.
Oto kędyś, gdzieś w oddali, poprzez gęstwę wil-czołyka, jakiś głos się biedny żalił: świerszcza czy pasikonika.
.J
-  Cóż tu robić, koniec świata, skrzat potrzebny, nie ma skrzata.
-  Chcę zapomnieć, że na świecie troski są pasi-konicze. Mieszkam w domku zapomnienia, z żadną troską się nie liczę.
' 2?



' ^???



¦*7
ż"f'-
I znów usiadł w foteliku, co był z wilczomlecza kwiatka,  lecz   co  chwila  różne  głosy dochodziły
z lasu skrzatka.  I  szarpały skrzatka   duszę jęki ptasie, stęki musze.

"¦¦
7 *s*
$
i • fi,'
tnefy et.
W
•i k
¦    ~ •   . -'A
¦L/'       ?' '*>''???
????
?              ?   ??.*^
sśsSfc*
iSSfe
?
?"
?????
^
:v *^-r
*">"
F
1
Aż skrzat wreszcie nie wytrzymał, domku swego ' drzwi otwiera.
- Oj, zapomnieć można wszystko, chyba kiedy się umiera! Ale póki siła we mnie tli się jeszcze, choć tyciutko, chcę pomagać wszystkim wkoło w ich zgryzotach, biedach, smutkach.

M,
??
§§>¦/?<              ? 'i' •-'¦¦•  Ł
Sś                M i'.
?-',,,  MU
¦ ??     ..*'.'            II?1,' '¦  f.
?:.
1
fcff
m
tf7
:#t
¦
... 'V*.'
."*"&L"
I znów skrzat popędził z wiatrem, gnany niby latko babie, poprzez pole to jesienne, strojne w powój jak w jedwabie.
~/
Text (c) copyright by I.W. "Nasza Księgarnia", Warszawa 1956 llustrations (c) copyright by Jerzy Flisak, Warszawa 1984
Redaktor Halina Piaścik Redaktor techniczny Jolanta Czapska
ISBN 83-10-08488-9
PRINTED IN POLAND
Inslylul Wydawniczy "Nasza Księgarnia", Warszawa 1987 r. Wydanie siódme.
Nakład 375(100 + 300egzemplarzy. Ark. wyd. 2,1. Ark. drak. AI-1,33.
Oddano do produkcji w listopadzie 1986 r. Podpisano do druku w styczniu 1987 r.
Druk z gotowych diapozytywów wykonały Łódzkie Zakłady Graficzne
Zam. 445/11/86. ?-25