Bożena Barbara Budzińska
NIE BYŁO BAŚNI
3
Tower Press 2000
Copyright by Tower Press, Gdańsk 2000
4
NOC (I)
albo jak ją zjeść
lubię wysysać z nocy jej niepełną ciemność
kiedy czołga się przy stopach
zasiada do kolacji
zanim poczuję pragnienie
dobrze znam tej pani najlżejsze obyczaje
nasyła na mnie ciepło ubranych mężczyzn
i ich lękiem nasyca magiczny fortepian
nie trzeba mu pianistki
za klawiaturą już siedzi może ostateczność
chłodny taniec albo obojętna rejterada
noc wie
nie trzeba mi dźwięków
i tak ustami usłyszę wezwanie
pytacie co na nią mam
i jak ją zwyciężę
może z przebitego księżyca dobędę miecz
albo z kuszy ustrzelę niezbadane gwiazdy
potem ułożę się w latającej filiżance
racja
i tę bajkę trzeba dopiero opowiedzieć
zwiedzę pustkę
popijając na przystankach jej gęstość
umknę przed dniem
5
NIE BYŁO BAŚNI
światła baśni
mają kolory szlachetnych kamieni
których nie oprawiliśmy w złote suknie
leżą sobie w bryłkach lodu
na dnie samotnych koktajli
i nie widać ich wcale
już zaczął się film
dobry czarodziej kładzie mnie do łóżka
śmiejące się nietoperze cieni
odpędza pałeczką
ciebie nie spostrzegł
w zielonookiej pidżamie
spływasz
pod moskitierę rąk
czuję chłodne palce parzą mi policzki
wiem masz w piersi ranę
wyjęłam ci kamyk biały
udawał serce i myślał sobie
nabierze się na to rozespana królewna
a rano pytać będą
skąd krew na poduszce
przecież raz tylko spletliśmy ręce
6
EPIKA 1990
ogolony i pachnący pięknie
płynie Tristan ponad polami łubinu
czyta światową gazetę
i nie wie
że z Izoldy palca grabarz litościwy
zdjął zielony pierścień
nie lubi głogu wiecznie młody podróżnik
i jak twierdzi
całkiem bez zasad gardzi poezją
bo całą tę historię można spisać
na serwetce
przy pieczeni ocierając usta
od poranka przemknął pół świata
sącząc aperitif a ona
w trumnie dla babci
– nie przewiduje się dziś
grzebać młodych pań –
płacze w siwą koronkę poduszki
aż kir się uśmiecha
matko nie dałaś na tę drogę
białej chusteczki w motyle
tylko lakierki ciasne będę się potykała
o chmurki taka zasmarkana
bo przecież już nikt nie umiera
naprawdę
7
DZIESIĄTA BIBLIOTEKA
przychodzi taka godzina
kiedy ma się tylko siebie
niepotrzebne pokoje
zarastają książkami
przybłąkały się jakieś
nie czytane i chore
latem książki fikają koziołki
poszarzałe okładki wchłaniają orgazm much
teraz są nawet bardziej interesujące
trzeba po nich umyć ręce
wypić kieliszek wódki
i na wszelki wypadek
zadzwonić do biblioteki
oczywiście mamy egzemplarz
nikt jeszcze nie wypożyczył
możemy odłożyć jeśli potrzeba
niech pan tylko zdąży
przed śmiercią autora
potem ludzie się rzucą
czarna ramka
to odpowiednia reklama
teraz już wiesz
czarna godzina nastąpi
i nie będziesz miał nawet siebie
8
* * *
upij się Kolombino
twoja suknia karnawału nie dotrwa
spójrz nawet teraz kładzie się chętnie
do szafy
suknia z obcasami wijąc się na tobie
śni
rozbierz się Kolombino
nikt nie czeka pod balkonem
w języku cudzym ani własnym
nie śpiewa ballady-zaklęcia
tak ono otworzyłoby ci park
przewodniczko
zaśnij już Kolombino
w szlafroku skóry
ukołysana do zabawy
niczego nie poczujesz
kiedy przyjdą cię zabrać
a na strychu znów będziesz sobą
9
CZYTANIE MISTRZA
tak naprawdę nie ma dojrzałej miłości
zostaniesz szczeniakiem do ostatniego
uderzenia serca będziesz czekał
skomląc u jej progu
aż zapomnisz imię swoje
zawsze będzie pierwszy raz
i zawsze jej Julia
10
* * *
nie przychodź na moją ulicę
tu czarodzieje zatrzymują świt
gaszą latarnie a na drzewach
wieszają czarne psy
uwięzili nade mną chmurę
żeby zawsze padał deszcz
gorący
jak śnieg z bajki
nie przychodź na moją ulicę
bo obcy muszą przypływać gondolą
narysuję ci rzekę i most
abyś mi przysłał list
przez zmyślnego kota
w czapce i w kagańcu
nie przychodź pod mój dom
pilnują go ludzie przebrani za szczury
kalekie schody bez ostatnich stopni
tańczą a poręcz od ręki odpada
z płaczem przepaści
nie przychodź na moją ulicę
i tak cię nie zastanę pod drzwiami
11
* * *
nie myśl tylko jak to robią inni
wiersz to nie pieczenie chleba
ani instrukcja
jak dupczyć ciocię Marysię
najlepiej nawet nie patrz na okładki
i spisy treści
mów sobie
zamieszkałem w sklepie papierniczym
wśród czystych kartek
zbłądził tu przypadkiem
słownik dziwnej polszczyzny
mój nowy sublokator
pewnego dnia go pojmę
i nie przetłumaczę na wasze
zaproszę tylko na czytanie haseł
zdań może przywidzeń
że jednak napisałem ten wiersz
12
* * *
a ty Mała
będziesz pisać wiersze
kiedy ludy skrzykną się na szalony
maraton murów rozdartych
będziesz pisać w bólu brzucha
głodnego palców i ust
potem może potem
w nagrodę święci nie poskąpią
swych niewinnych pieszczot
którego chciałabyś pyta Nienazwany
ukrzyżowanego spalonego
rozdartego końmi
a ty tylko kręcisz głową
i kartkę odkładasz
zawsze gotowa usiąść i pomarzyć
pocałować okładkę
wyboru męskich kłamstw
albo wytrzeć do czysta stół
na martwe rozdanie
pokera z Panem Bogiem
13
* * *
Czarna Julia
nie dostąpi łaski
odpoczynku w podziemiach katedry
o tym życiu nie ma jeszcze legendy
wyczesze ją z nocy palcami
kiedy przez okna ogrodu
szary i bezpieczny odbiera ci
sen
jest w każdym źdźble trawy
którą zdeptałeś
w pijanym łyku powietrza
cieniem w twoim cieniu
i zawsze wesoła
zwodzi dotyk
któremu tak wierzysz
w środku nocy
zasłoni kartkę książki
roześmiana
i sam na sam będziesz
z niespełnioną muzyką
14
* * *
może warto urodzić się dla jednego wiersza
nauczyć się dziesięciu języków
i tylko w jednym pożegnać Sodomę
zdychać ogniście na peronie
nie lepiej
skończyć w fabryce parówek
powiedział bóg
ominą cię kłopoty
może tylko w niebie
majstrują karnawałowe lampy wspomnień
szkoda
zabrakło dla mnie maski i lustra
a kiedy stałem nagi
nikt nie uwierzył w ciało
rozebrałem się więc dokładniej
do samego końca wiary
z wszystkich bogów i nastrojów
zdjąłem amulet
bronił mnie przed apostołami
pamiętam ostrzeżenie
gdy ich będzie dwunastu
umrzesz z nadmiaru słowa
albo złych wieści
kto popadł w zwyczajną
przemianę marzeń
z tytana stał się rzeźbiarzem posadzek
są jeszcze lepsze zawody
śmieje się urzędnik
co deszcze zsyła
malowanie kartofli
to dopiero coś
15
NOC (II)
czasem goszczę noce które krzyczą
dzikie ptaszyska świecące dziobami
próżne to stwory
suną jedna po drugiej
zbrojne w uliczne latarnie
zimą podają sobie ręce
przez wiotki cień dnia
mówią śpij
zaraz nadejdzie
moja następczyni
o już cię woła do łóżka
siadają mi na poduszce
anielice o granatowych twarzach
a każda zna inną grę
na nosie
16
* * *
ciszej
czemu pan taki niecierpliwy
inni też czekają
za chwilę ktoś wyjdzie i powie
czy należymy do tej powieści
będziemy losować strony i wątki
partnerów i domy
drżącymi palcami otwierać
a w książce skreślać zdania
proszę nie mówić ludziom
o czym tu rozmawiamy
każdego wieczora
tylko poranne kłótnie dozwolono
na bazar
od południa obowiązują zasłony
ucieleśnione wielokropki
niech pan czeka spokojnie
może nas przesuną
do innej historii
zawiążą supełek na szaliku
i dopiero wiosną zerwą bezpieczniki
17
***
piłem paliłem i rzygałem z wami
oto testamentu nowy amalgamat
ani odkrycie ani potwierdzenie
myśli w słowach brodzenia
bez obawy
coś po mnie pozostanie
kibel z trzeszczącą podłogą
książki wrogów i przyjaciół
z półek potrzebnych na lokum
słodkim filiżankom
zsypane jak śliwki
wiele jeszcze chce wiedzieć
czas czujny spadkobierca
spisz mi to wszystko na szklance
powiada i przyspiesza
i powiada
znam twój przystanek
masz jeszcze ważny bilet
18
MARTWA NATURA Z OGNIEM W RĘKU
Januszowi Wójcikowi
miało być tyle życia
a tu
niemi artyści przy kolacji
i bal a nikt nie tańczy
i zamek bez duchów
zza murów ktoś czyta
romans
ogłuchłej pianistce
i ja go słyszę
i wierzę
miało być tyle poezji
zostały puste kartki
rachunki za przejście ulicą
hotel dla słów
i znowu
oczekiwanie
że za rok będzie głośniej
19
* * *
twoi posłańcy przestali przychodzić
obuci w słone rękawiczki
nie czuję ich kopnięć na języku
ukłuć na wargach
i nie wiadomo który z nich ostatni
spoliczkował mnie deszczem
zaśmiał się kulejącym tramwajem
a który nie wpadł w pułapkę spojrzenia
mają u ciebie
długi przedwcześnie opłaceni
i wytarci słońcem
pełni obcych twarzy
czy założyłeś już album na ślinę
spójrz jak systematycznie kalają chodniki
po mojej stronie
twoi posłańcy nie dzwonią do drzwi
wypełzają tylko z biurka
wyrzygać stare wiersze
20
NOC (III)
zimowa
czasem obrzęknie boleśnie i pękanie
udaje drwi niczym pasożyt
w zbyt ciasnej sukni żył
biegnie do serca poduszki
kanałem jelit
bębni przemianą o szyby i ani kropli wiatru
nie zsyła na pociechę
a za oknami mróz urządza wielką stypę
po wszystkich nowo narodzonych
przekłuwa okna na wskroś
obwaruj się mocno szepce zamknij
wszystkie szuflady
może już tam się czają
na twoje palce
i cóż mi zostaje w takim oblężeniu
godziny przechodzą niczym wieże
zbłąkane z innej wojny
nie życzę im powodzenia
nawet gdy groźnie trzeszczą
między pierwszą a drugą
21
NIE MAM IMIENIA ALE TO NIE SZKODZI
nigdym niczego bardziej nie cenił
ja Allan Edgar
ja Simone chwilami
ja Paul
ja Artur – nie król lecz ów morze
uspokajający odczytaniem
nigdym niczego lepiej nie rozumiał
od tej zamkniętej muszli którą położyłeś
zamiast siebie na poduszce łoża
ukryte w trumnie pod głową trupa
jakby go można było gramatyki dotknięć
wyuczyć choć do boskiego archiwum
zdał już życia całość
i nie musi poprawiać
przed nami
nigdym niczego sprawniej nie dobywał
jak noży twoich słów
tu się nie zatnie
zwodzona sprężyna mostu kiedy bezbronny
nadchodzi list
list i liść
jedność bezimiennego drzewa
22
MODLITWA
nie pragnę Twego światła
dobrze mi po ciemku
zawsze ktoś przyjdzie i szepnie
dotykiem
nie chcę Twego słowa
lepkiego od ognia jak bat
wolę szybkie oddechy
spóźnionych mężczyzn
nie potrzebuję Twej miłości
na klęczniku poddania
niech przyniosą mi miecz
starego mistrza gry w srebrne
nienawidzę Twej łaski
miękkich paluszków nad głową
rozpalonych pamięcią
23
* * *
ludzie zacierają twoje ślady
pracowicie palą portrety i listy
które nie umieją uciekać
tylko krzyczą napisem na stemplu
niedługo zmienią ci adres
numer telefonu
dadzą pierwszą lepszą kobietę
na całe popołudnie
żeby i tobie ktoś zostawił ślady
we włosach dotknięcie policzka
muszę je sobie zapisać
od nowa odcisnąć nagrzać
pamięć jak metal niech pije
wodę z sykiem i nie da
się zabić w pierwszej lepszej opowieści
niech trwają wszystkie zmysły
siódme ósme i dziesiąte
których nie nazwano
niech wdycham twój obraz
wciąż nowy
muskany słowami
24
NOWA HISTORIA FILMOWA
ta pani przyjechała znikąd
podobno na rudym rowerze
coś pan to nie mógł być koń
poczulibyśmy smrodek
trwa spór
czy zdjęła kapelusz
i płaszcz zawiesiła u chmurki
kolorowych wymion
w każdym razie deszcz
padał całą minutę
a w sąsiedztwie sprzedano
wszystkie parasole
kiedy wreszcie spełniła nudne obowiązki
paru mężczyzn wyraziło ochotę
jedni publicznie inni cichcem
jak to oni
ale pani odeszła
z perpetuum amore pod pachą
tylko deszcz sporządniał
przybywa codziennie w porze obiadowej
niektórzy powiadają
ona mogłaby zmienić ten porządek
modlą się piszą listy
nawet telefonują
do nieba
25
* * *
ileż to czasu ludzie marnują na życie
przechadzki spanie i jedzenie
a ambitni jeszcze próbują je opisać
nazwać i zrozumieć
sędziowie orzekli
na wokandzie pozostało
tysiąc ważniejszych spraw
czas otworzyć nieprzejrzyste parawany słów
wieloznaczne wieka po starych czekoladkach
tylko zdanie wciąż nie chce się splątać
i wygasa
taki znicz
co szuka swego pomnika
a znajduje zeschły liść
ono może i wie
jakie jego tajemnice
w doskonałym mordzie zabija
uliczne odgłosy
w życiu poza życiem
postawi ci dom poza domem
jako dowód wdzięczności za wypowiedzenie
26
* * *
moim wierszom potrzeba wyraźnej tożsamości
imienia i nazwiska
adresu
nawet skrytki pocztowej
są bardziej ode mnie wymagające
lubią ciepło
noszą tylko modne kostiumy
i lekkie pantofelki
biorę kartki do ręki
a one piszczą jak lalki albo pieski
dopiero sześciotygodniowe
właścicielkę nam znajdź
mówią osamotnione
jakże im tłumaczyć żółknięcie papieru
kwaśny zapach zapomnianych notatek
które dyktował pan
z wielkiej łaski
a potem przestał i zasnął
na niebieskiej warcie
ale kiedyś się ocknie
opuści urnę księżyca
i ześle
nie ogień zarazę czy strachy
raczej szalonego mistyka
żeby wreszcie mnie nazwał
27
KOMIKS POETYCKI
zamknięty na niepewny spust
magicznego świata w zamku z róż
śpi malinowy książę a świecą
mu zielone znicze
do sali snu wchodzi się
po kobiercach schodów
cicho cichutko
budzić tu nie wolno
dla dalekiej królowej
zaklętego serca
przeciągasz się książę
wśród kadzideł na rzeźbionym katafalku
w zielonych koronkach
trumny śni ci się powieść
twej chłodnej samotności
chciałbyś powstać z oczekiwania
wydać rozkaz słowom
wsiadajcie do powozu
cóż nikt słów nie zaprzęga
i odstąpiła opium rzeka
prawy dopływ księżyca
28
SONETY PETRARKI
może cię wcale nie było
tylko w czas zarazy
wstałaś z porannego lęku
napisać cię chciałem gładko
nie dotknąć
i pocałunkiem nawet nie bluźnić
doskonałej formie
tak się skończyłaś bezsennie
i słowa zostały słowami
29
ROZMOWY PRZED SNEM
przed snem ludzie kupują następny dzień u bogów
żarliwie grzebią się w bebechach
swoich bliskich spowiadają ich z bycia
tak oczyszczeni z wszelkiej życzliwości
liczą do poduszki monety godzin
worek zamyka się na mrugnięcie
pierwszej fazy lotu
niech się zakręci wymarzony film
o pijanych ptakach
przed snem pytam mego prokuratora anioła
komu mnie sprzeda i moje zasługi
kolana na które nie padam
czoło którym nie biję
30
NOC (IV)
fałszywa
kiedyś Bóg pomylił się w grze
i nastała fałszywa noc
ptaki powiedziały
to zaćmienie wiary
psy zaśmiały się ukradkiem
a człowiek zagrał na tamburynie
drzewa i kwiaty słuchały piosenki
rzeka tańczyła od brzegu do brzegu
wzywając deszcz
doprawdy działo się więcej niż trzeba
jednej nocy
a potem wysłano kulawych rycerzy
na ratunek nie wiedzieli
zatrzymać czy poruszyć Ziemię
szukać czy gubić gadżety
jedni oddali męskość
inni rozliczne talenty majątki
strwonili zgodnie z boską strategią
a konie czekały
skoro świt porzucili papierowe zbroje
i rozeszli się do domów
jeść ostygłe kolacje
Bóg zapewnia
że wrócą
31
BEZLUDNE BIBLIOTEKI (II)
w bezludnych bibliotekach też nie płynie
Lete klasyczna ale i Berenika miała serce
nim je wynaleziono
przy stoliku obok usiadły Fedra i Antygona
uwolnione z losu szepcą pójdź
skąd się nie powraca
pij coraz bielszy opar
w bezludnych bibliotekach na stołach
leżą ostre noże
książki przywykły do tej sytuacji
zlizują krew ofiar
ocierając się stronami
następny sen
o tobie
32
OCHOTA NA CHWILĘ CISZY
to bywa tak
wschodzący bogowie
porozumiewają się w ciszy
plączą spadające nici
i wcale nie wiedzą
że to nas dotyczy
bo nici są bezbarwne
jak ampułki ze słowami
wstrzykiwane przez rozpacz
i kiedy powietrze dźwięczy
strasząc noc kosmicznym karambolem
czasem uda się przepędzić sny
wtedy bierzemy berła
i każde stanie brzmi pewnością tronu
a nasze purpurowe płaszcze
topnieją w nieobecne błękity
33
* * *
jeśliś po mnie pozostał
cieniu niedbały
uczesz się ogarnij trochę
zimno tu na ścianie
i czemu chodzisz taki
rozchełstany
narzekasz że wiaty
uschły opadając
autobusom na czerwony nos
zasłonięte numery zagrają
ze mną w oczko
będę zgadywał
dokąd wiedzie przegrana droga
bram tyle lęgnie się na stosie
żałobnych odpadków
tylko na takie odejście mnie stać
jeśliś ty po mnie
na nowo wbity w ścianę
wzrokiem obcych ludzi
jeśliś gotowy utoczyć
trochę godzin
nie chodźmy razem po wino
beznadziejni jak ukrzyżowany sekret
złamane słowo
34
DZIWNE MIEJSCOWOŚCI (I)
wszystkie miasta od dawna zajęte
od Troi po Macondo
nie trzeba zdobywać
otwartych bram
zgodnie podzieliły się królami
tylko pożyczają sobie bohaterów
tych zawsze mało mówi Izabela
abdykuje na ten dzień
żeby zaklinać deszcz
inaczej nie uchodzi
a proszą mnie jeszcze
o to i owo
na rogach zwiędłych ulic
panoszą się
domy do wynajęcia
założę tu kwaterę
moim duchom
imię zdejmę i włożę
do szkatułki
a deszcz zawrócę do nieba
wirażem rogatki
na wstecznym biegu kropli
35
POROZUMIENIE
zapalanie księżyca
bez ciebie niemożliwe
w ciemności
ostatnie zdjęcie śmieje się gamami
koncertu na przekleństwa
właśnie dają ci wyróżnienie
nim sztuczny świt podzieli świat
na moje i twoje królestwo
pod stołem przebiegną gnomy
oparzone herbatą
zbuntowana
nie ostygła w nocy
przygrywał jej głuchy pianista
więzień taśmy
a ty szeptałeś
sufler do pustej widowni
zachłyśnięci autorzy umilkli
oddali nam głos
a ty wysiadłeś
na następnym przystanku winy
spluwając zgrabnie i lekko
samym milczeniem
bez kolorowych samogłosek
witamin naszej mowy
36
MODLITWA (II)
o Matko Boska oszalałych
na peronie
moja litania ma tylko jeden cel
chcę dowiedzieć się czy tam tkwię
zasłuchany w niemy megafon
wiem i tak nie odpowiesz
od początku grałaś czynami
i nie masz własnego nieba
o Matko Boska pogodzonych
otwórz twój sklep
abym i ja kupił wino
które się nie przemieni
37
* * *
zmiana mężczyzny nastąpiła przedwczoraj
sąsiedzi spostrzegli samochód
nowy i nie warczy
kogo dziś obchodzą pocałunki
ważne że numer butów
zgadza się ze śladami na niebie
wzrost mniej więcej
kolor łysiny i plaży
teczka parę innych szczegółów
połknęła je pamięć
chroniczna pigułka od maga
z ulicy dotyków
jutro nastąpi nowa odsłona
zmiana mężczyzny
38
* * *
wiadomo puszki były dwie
Epimeteusz umknął swoją otworzyć
bez kobiety paluszków
sprytniejszych
od burzy na drodze nagłego
z przeciwnej strony wędrowca
i potem nikt więcej
herosa nie widział
ale ludzie nie doceniają pamięci
zbóż śpiewu dna rzeki kiedy tonący
przeklina jej płodną przestrzeń
zupełnego przyjęcia
to dlatego mówiła babcia
trupy wypływają źle spełniony
sakrament ty musisz być lepsza
bez obawy
nie będzie pierwszego namaszczenia
trzeba by mi było najpierw
powiesić się na wiklinie
wypłynąć i znaleźć u ciebie
tę drugą puszkę
39
UPAŁ 3 LIPCA 1994 R.
woda źródlana
najczystszy z alkoholi
idealny narkotyk
czyni ludzi równymi
a potem czarodziej
przemienia ją w krew
i odchody
o tym ostatnim cudzie
milczą święte księgi
i może jeszcze o paru innych
40
* * *
a kiedy bóg odetnie kolejny kupon
twoich akcji i powie płać podatek
od wyobraźni obrotów
znowu wyciągniesz metalowy ołówek
i przebijesz chmurę bladą jak papier
a w banku nieba
wezmą tę kartkę zaginiony
samolot płonącą przezroczystym ogniem
zejdą się ludzie przezorni
obojętnością codzienną i będą ścierać
twoje słowa wielkimi gumkami
o smaku wędzonego mięsa
krasnoludków z ostatniego
tragicznego chóru
jak się obronisz
może zasłonisz wiersz płaszczem
z odprutą podszewką milczenia
albo z odwrotu nieskończoności
zaśpiewasz chór
na trzy twoje twarze
41
STARZY POECI
niech mi pani uwierzy
oni są fantastyczni
na przykład pan Janusz albo Wacek
i ten który pod pseudonimem
robi te rzeczy
a niektóre potem szukają
nie tatusia skądże
co pani tak zaraz
zwyczajnie adresu albo numeru telefonu
i wie pani
tęsknią nie tylko kobiety
serwetki w kawiarniach próchnieją
sztucznym tulipanom podobno ubywa kolorów
jak światła wieczorem
pijane kelnerki
zaklinają się damskim basem
że stoliki przyciągają kurz taki biały
od darcia kartek
kto wie może widziały
zmęczonego Homera
starym poetom uciekają muzy
mówią dość radźcie sobie sami
świat nie zna tylu podniet
nam trzeba zwodzić młodych
kulawych jednym notesem podpartych o pusty
kieliszek
trzeba go napełnić złudzeniami
osadem nieskończoności
słowem zaopatrzyć na starość
42
* * *
gdyby pan bóg był drukarzem
a jego chochliki rządziły snem
napisałbym księgę odpoczynku
nie kazano by jej iść
tropem ponurych oraczy
przekleństw piekarzy
co chleb łaskawy wymawiają piosence
a bóg w każdej kromce ukryłby słowa
w wodzie dźwięki
co beze mnie zaczynają wiersz
zawsze się spóźniam na to nabożeństwo
na ołtarzu maszyna doskonała
nie działa rzecze pijany kapłan
śrubki przegrzały się w służbie słowa
to dopiero ofiara
trudno założymy tu sklep
kosmetyki o zapachu świeżutkiej gazety
wyjmuje wstydliwie z torby
heretyk sprzedawca
43
* * *
marnotrawne drzewa powracają
iskrami kominków w codzienne
roślinne Zaduszki skrzypieniem krzeseł
kiedy czyta wiersz pulsujący
jak świeża krew w nogach stołu
kto to czyta kto z zielonych robaczków
ma tyle sił przekrzyczeć pomnik
drze stalowy i liście trzeszczą
gdy książka upada
skąd
skąd tu się wzięła
i nie można jej otworzyć
okładki twardo zaciśnięte
musisz nas jak korę tym winnym
drzewom
winnym że musisz nożem
spiąć prawdę
i wtedy powróci głos drzew
który jest w tobie
stalowy stalowy stalowy
44
DODAWANIE
zawsze było moją słabą stroną
osiem godzin wieczora i wczesnej nocy
tropicielki tematów
palenie fotografii
wydzielam je sobie powoli
po jednej twarzy do jednej kolacji
najpierw pracowicie wycieram gumką
błyszczący atłas policzków
stare listy miękną jak jabłka
coraz trudniej je rozdać
złośliwym duszkom rozstań
takie oddechy z dedykacją
albo lody z łezką
szeleszczą papierowe wstążki
butelki wyschłych perfum niepokoją
szczęśliwe kobiety jeden zapach
mają na całe życie
a ty nie umiesz go wybrać
nikomu
mimo wszystko odkryłaś
lepszy własny człowiek niż bóg
jednego wiersza
45
MILCZĄCE PANTEONY
wieczorem
kiedy śpią już bogowie
i słońca kryją w kieszeniach
świat pracuje dla ciebie
sztucznym śpiewem kawiarni
nawet liście inaczej opadają
na płaszcz chodnika
i słyszysz taniec
i widzisz rozstępuje się głos
w jednostajny gwizd skraca brzmienie
już nikt o nic nie prosi
tramwaj nie wierzy że chcesz wsiąść
podejrzliwie rozpina drzwi
wagon podmiejskiego pociągu
cień – detektyw nareszcie zgubiony
klnie może w bramie
i pyta o ciebie jakieś inne cienie
piwiarnie też drzemią
z okiem wpółotwartym na wejście
ktoś tu ucisza skomlący wiersz
przecina nić powieści
i tak ich krzyk
Pana nie przywoła
46
NOC (V)
miejska
zbudowała mi miasto na kołdrze
bogaty i czysty ratusz czuwa
nad nim i zegary
mieszkańcy też niewidzialni śpiewają
co się jutro wydarzy
czasu mają niewiele
choć wszyscy studiowali astronomię
a na dodatek zwiedzili
tę czy tamtą gwiazdę
łatwy im na to sposób podsunęło życie
odbić się od szyby kiedy gaszę światło
kręcić się przez chwilę i ruszyć
prosto na Mleczną Drogę
po powrocie nie dojdą
w którym zamknąłem się śnie
będą pukać do wszystkich drzwi
a ja się przeciągnę
obrócę na lewy bok
i pomyślę
to tylko bije serce
47