OŚRODEK TEATRU OTWARTEGO KALAMBUR
prezentuje starszym dzieciom sztukę
Urszuli Kozioł
KRÓL MALOWANY
(na motywach baśni J. Ch. Andersena „Nowe szaty króla”)
napisaną w r. 1979
wystawioną w r. 1980
wydaną w r. 1986
we Wrocławiu
2
Występują:
MINDZIUŚ – łobuziak (a w teatrze „Kalambur” Klown wesoły udający także
krawca MACHA)
PLINDZIUŚ – łobuziak (a w „Kalamburze” klown smutny udający także
krawca Ciacha)
LOLA – pokojówka damy dworu (a w „Kalamburze” koleżanka Mindziusia i
Plindziusia)
KRÓL
DAMA LEWA
DAMA PRAWA
TEREFERE – ochmistrz
HUKUPUKU – minister
FĄSADĄSA – przywódca gwardii Ucholi
UCHOLE
LUD – (w „Kalamburze” po prostu publiczność)
UFOIDZI – trzej olbrzymi
DYREKTOR – (dyrektor teatru „Kalambur”, a podczas nieobecności sekretarka
dyrektora)
3
Rzecz dzieje się w salonach pałacu królewskiego, ale tak naprawdę to: na
podwórku i schodach do piwnicy, czyli wszędzie tam, gdzie odbywa się
codziennie najbardziej prawdziwy teatr dzieci, jak to przedstawiono w teatrze
„Kalambur”.
4
CZĘŚĆ PIERWSZA
SCENA PIERWSZA
„Gdzie się schować?”
Mindziuś i Plindziuś sprawdzają, czy wchodzące do teatru dzieci potrafią się śmiać. W
trakcie tych zabaw znajdują ukrytą Lolę
LOLA
Gdzie się schować gdzie się skryć? Ale wpadłam w kabałę. Co ja teraz
zrobię? Poszukam Plindziusia i Mindziusia, oni mi z pewnością pomogą. Gdzie
oni są?
MINDZIUŚ
Och, och, umrę ze śmiechu. Ona szuka Mindziusia i Plindziusia, hi, hi,
słyszałeś, Plindziuś?
PLINDZIUŚ
Nie mów, Mindziuś bo się rozpłaczę. A może powinniśmy pomóc tej
panience? Co pomóc jej?
MINDZIUŚ
Spytaj wpierw pannę Lolę, czy ci na to pozwoli.
LOLA
Ach, ach, gdzie oni mogą się podziewać? Tu ich nie widzę ani tam ich nie
widzę, ani tu, ani tam... Gdzie oni są?
MINDZIUŚ
Ciekawe, ciekawe, gdzie oni są? Nie widziałeś Plindziuś, Plindziusia?
PLINDZIUŚ
Nie widziałeś, Mindziuś, Mindziusia?
LOLA
Gdzie te urwipołcie się podziały?
5
PLINDZIUŚ
Mindziuś, to ty?
MINDZIUŚ:
Nie, ja to jestem Ja, a Ty to jesteś Ty, Ja nie jestem Ty.
PLINDZIUŚ:
No to uważaj, bo ci zrobię pstryk... Pyk!
Gaśnie światło. Mindziuś i Plindziuś pohukują.
MINDZIUŚ:
Hop, hop, Plindziuś, bo cię nie widzę.
PLINDZIUŚ
Hop, hop, Mindziuś! Tak tu ciemno, że nic nie słyszę.
MINDZIUŚ
To słuchaj uchem a nie brzuchem.
LOLA
I co ja teraz zrobię? Wpadłam, ooo, potąd. A Mindziusia i Plindziusia jak nie
ma, tak nie ma. Może są tu? A może tam?
MINDZIUŚ
A skąd mam wiedzieć, gdzie jest tu, a gdzie tam?
PLINDZIUŚ
Tutaj gdzie ja jestem, jest tu, a tam gdzie ty, Mindziuś, jest tam; kapujesz?
MINDZIUŚ
Ejże, wszystko pokręciłeś, Plindziuś: odwrotnie! Tam jest tam, gdzie ty, a
tutaj, gdzie ja, jest tu!
PLINDZIUŚ
Ależ nie, tu jest tu, gdzie ja, a tam – tam gdzie ty. Chyba, że zamienimy się
miejscami?
MINDZIUŚ
No to się zamieniamy.
Mindziuś i Plindziuś po ciemku wpadają na siebie. Kotłowanina. Nagle zapala się
światło. Lola wreszcie znajduje swoich kolegów.
6
LOLA
Mindziuś, Plindziuś, słuchajcie: okropnie wpadłam!
PLINDZIUŚ
Wpadłaś, a w co?
LOLA
W kabałę.
PLINDSIUŚ
O, ciecięrzunia: pokaż!
LOLA
Sam jesteś kabała.
PLINDZIUŚ
Jakeś taka, mądra, to sama sobie wyskocz z tej kabały.
LOLA
Dobrze ci mówić, ale jeśli mi nie pomożecie, strach pomyśleć, co się ze mną
stanie.
PLINDZIUŚ
Nabroiłaś?
MINDZIUŚ
Serio?
LOLA
Wcale nie nabroiłam, ale...
PLINDZIUŚ
Pewnie znowu nabujałaś, ty szachrajko?
LOLA
Ja? Ja? Właśnie, że nie. Pierwszy raz w życiu powiedziałam prawdę?
PLINDZIUŚ
Naprawdę powiedziałaś prawdę?
LOLA
Naprawdę.
7
PLINDZIUŚ
Bujasz; a komu naprawdę powiedziałaś prawdę?
LOLA
Królowi.
MINDZIUŚ
Tśśs...
PLINDZIUŚ
Królowi?
LOLA
A tak, królowi.
MINDZIUŚ
Tśśś...
PLINDZIUŚ
O, ciecięrzunia!
LOLA
Wszystko przez tatę. Póty spuszczał mi lanie, ilekroć spróbowałam coś zbujać,
aż wreszcie oduczy mnie kłamać.
MINDZIUŚ
Ach te nasze tatuśki, ach te tatuśki. Ileż kłopotu z nimi. Aj, aj.
LOLA
Dziś pewnie zechce spuścić mi lanie za to, że powiedziałam prawdę królowi.
Ni tak, ni siak! Trudno dogodzić.
PLINDZIUŚ
O, ciecięrzunia... musiałaś zaczynać mówienie prawdy od samego króla? Fiknę
kozła, o rany taki jestem zdenerwowany: mówić prawdę królowi? Gdzie tu
sens?
LOLA
Mów ciszej, Plindziuś jeszcze nas kto podsłucha.
PLINDZIUŚ
Kto?
8
LOLA
Dobrze wiesz , kto; królewscy Uchole... pełno ich wszędzie.
MINDZIUŚ
On ma w ścianach uszy, on ma w ścianach oczy, uciekaj, uciekaj, bo ci na łeb
skoczy.
LOLA
Skarżypyta
ma kopyta
język lata
jak łopata!
PLINDZIUŚ
To rozmawiajmy szyfrem, żeby nikt nas nie rozumiał.
MIMDZIUŚ
Skąd ty, Plindziuś, weźmiesz teraz szyfr?
PLINDZIUŚ:
Wymyślę z głowy na poczekaniu, chcesz? Zróbmy tak: dzielmy słowa i do
każdej ich części dodajmy „ko”; kapujesz?
MINDZIUŚ:
Ani w ząb. Ale dobra, tylko dlaczego „ko”?
PLINDZIUŚ
Bo „ko”, i już. Posłuchaj tylko: ko-lo-ko-la ko-wiesz ko-już ko-jak ko-roz-koma-
ko-wiać?
LOLA
Ko-ko-ko. Po cóż mi twoje ko-ko! Nie jestem kurą.
PLINDZIUŚ
Nie chcesz to nie. Obejdzie się bez łaski. Zabieram ko-ko i wraca do domu. A
ty wracaj do swojej kabały.
LOLA
A ja co ze mną będzie?
PLINDZIUŚ
Na pierwsze śniadanie czeka ciebie lanie, na obiad – kazanie!
9
MINDZIUŚ
I znów jedno lanie. Aj, aj, aj!
PLINDZIUŚ
Baj, baj! Odjeżdzają.
LOLA
Zaczekajcie! Chyba mnie nie zostawicie tu samej. Przecież muszę się ukryć,
ścigają mnie!
PLINDZIUŚ
Opowiadaj po kolei, może potem razem coś wymyślimy.
LOLA
Więc usiądźcie tu i słuchajcie. Jak wiecie, król nasz bardzo lubi się stroić...
Czy pamiętasz, Plindziuś, tych dwu dziwnych krawców, którzy onegdaj zjawili
się w naszym miasteczku?
PLINDZIUŚ
Jasne, że ich pamiętam... Hy, a to co?
10
SCENA DRUGA
„Parada Królewskiego Dworu”
Między dzieci wkracza pochodem, zmierzając na scenę, królewski dwór. Na jego czele
paraduje pstro ubrana orkiestra.
PLINDZIUŚ
Fiknę chyba kozła.
LOLA
Nie wierzycie, to popatrzcie sami.
PLINDZIUŚ
Klękajcie narody!
MINDZIUŚ
Znów mamy pochody.
PLINDZIUŚ
Co za feta!
MINDZIUŚ
Ach, ach, oczom nie wierzę. Jaka szkoda, że państwo tego nie widzą. Zbliża
się... ależ tak! – właśnie w tej chwili zbliża się – Król!
LOLA
O rany muszę się ukryć. Chowa się.
PLINDZIUŚ
Co za niezapomniany widok, proszę państwa, kto chce niech wierzy, kto nie –
ech! Słów mi brak. Ale oto – i...
MINDZIUŚ
Tak, tak, oto teraz na naszych oczach wylania się prosto z bajki i sunie ku nam
wraz z barwnym orszakiem dworu sam król.
RAZEM
Król!
11
PLINDZIUŚ
Król malowany!
MINDZIUŚ
I znów stara bajka powtórzy się od początku!
RAZEM
Prosimy o oklaski dla króla! Dopraszamy się łaski, dajcie królowi oklaski!
PLINDZIUŚ
Spójrzcie na jego frędzelki.
Pętelki i kamizelki.
Jak się w nich pyszni i puszy.
MINDZIUŚ
Grzęźnie w falbankach po uszy.
PLINDZIUŚ
A tuż przy nim Prawa Dama z papilotami.
MINDZIUŚ
I ta Lewa z warkoczykami.
PLINDZIUŚ
Brawo, brawo! Damy kochają króla, a król kocha damy.
RAZEM
Ten męsko-damski sojusz brawami witamy. Brawooo!
MINDZIUŚ
A wiesz, co to za dziadyga za nim tak dyga i dyga?
PLINDZIUŚ
To ochmistrz Terefere, nasz dobry znajomy.
MINDZIUŚ
Ten wie kiedy, jak, komu wybijać pokłony.
PLINDZIUŚ
Minister Hukupuku przy nim!
MINDZIUŚ
Z armat strzeli?
12
PLINDZIUŚ
Tymczasem strzelił bąka ostatniej niedzieli. Czym nam dziś raczy zrobić
nowe fajerwerki – nie wiem.
MINDZIUŚ
On woli, gdy strzelają korki od butelki.
PLINDZIUŚ
A ten, co za mąż stanu? Rany, jaki wielki!
MINDZIUŚ
To Fąsadąsa, żarłok jakich mało. Ćpałby i ćpał, przy tym udaje głuchego.
PLINDZIUŚ
Iiii tam, lubi zasłaniać uszy pełną miską. Niby nic nie rozumie, nie widzi, nie
słyszy.
MINDZIUŚ
Nigdy się nie wychyli.
PLINDZIUŚ
Ale to chytra sztuka. Oj, ten potrafi słuch odzyskać w odpowiedniej chwili.
MINDZIUŚ
Niech was mina jego nie zmyli.
PLINDZIUŚ
Ja bym tam w każdym razie guza z nim nie szukał.
MINDZIUŚ
Tymczasem Fąsadąsa woli pilnować obiadu, niżeli w kraju strzec ładu. Udaje,
że nie dosłyszy, biedaczek, nie słucha, ale zgarnia, co może, do własnego
brzucha.
PLINDZIUŚ
Coś ty dziś taki cięty?
MINDZIUŚ
A ty taki krewki?
PLINDZIUŚ
Radzę ci, lepiej trzymaj język za zębami, bo to nie przelewki! Fąsadąsa potrafi
jeszcze ci grzbiet wyłoić rózgami.
13
MINDZIUŚ
Ach, jaki piękny dwór! Brawo!
PLINDZIUS
A król?
MINDZIUŚ
Jaki jest pan, taki jest kram.
RAZEM
Brawo, brawo! Słuchajmy; co obwieszczą nam!
14
SCENA TRZECIA
„Królewskie kaprysy”
Akcja w komnatach królewskich. W teatrze „Kalambur” skonstruowano je z rusztowań
budowlanych, z pustaków i sterty starych opon, na szczycie których ustawiono tron
zrobiony z jakiegoś wyrzuconego na śmietnik fotela. Dwór stroi Króla wieszając na nim,
jak na choince, pozbierane na śmietniku świecidełka.
KRÓL
Nie, nie, nie chcę. Spostrzegł przyglądające się mu dzieci na widowni. Może
myślicie, że starczy królowi berło tron i korona. A przecież taki król, żeby jako
tako królować, prócz tego musi mieć co na siebie włożyć. A jak ja dzisiaj
wyglądam? Czy ja się mogę w tym komuś spodobać? Spójrz tylko, Damo z
warkoczykami jak mysie ogonki, spójrz czy nie ładnie mi w tej szlufce, no? Co?
DAMA PRAWA
W szlufce? Wspaniale! Spójrz, Hukupuku, spójrz Terefere, prawda, że król
nasz wygląda szalenie oryginalnie w tej szlufce?
DAMA LEWA
Dajcie i mnie popatrzeć... Ach, ach - wzruszające.
TEREFERE
Trzeba być królem, żeby tak nosić szlufki.
KRÓL
Eee, to jeszcze nie to. A w agrafce? Co ty na to, Terefere?
TEREFERE
Cudownie, w rzeczy samej, tak, tak!
HUKUPUKU
I jakże ta agrafka komponuje się ze szlufką; wprost wspaniale!
KRÓL
A jak myślisz Hukupuku czy ten pomponik pasuje do tego frędzelka?
15
HUKUPUKU
Wybornie, Wasza miłość co za gust, co za smak!
DAMA PRAWA
Co za inwencja!
KRÓL
Kłamiecie, wszyscy kłamiecie, żeby mi schlebić. Widzę to po waszych minach.
DWÓR
Ale, skądżeby, gdzieżby, jakby...
KRÓL
Nie zaprzeczaj, Damo; nie wypieraj się, Hukupuku i ty, Terefere. Dajcie mi
lustro niech sam zobaczę. Okropnie! Wstrętnie! Bez Wdzięku!
DAMA PRAWA
Spróbuj więc włożyć jeszcze bombonierkę do butonierki.
HUKUPUKU
Przymierz dziurkę z precla.
TEREFERE
Żabie piórko.
KRÓL
Och, jaki jestem biedny, och, nie mam w co się ubrać, och, nie spodobam się
w tym nawet Damie z warkoczykami jak mysie ogonki!
DAMA LEWA
Ależ bardzo podobasz mi się Królu. Pięknie dziś wyglądasz.
HUKUPUKU
Wybornie, nieprawdaż, Terefere?
TEREFERE
Wyśmienicie!
DAMA PRAWA
Więc włóż bombonierkę do butonierki.
16
KRÓL
Ach, zostawcie mnie, zostawcie. Ze wszystkich ludzi na świecie
najbiedniejszy zawsze jest król. Przecież, żeby jako tako królować, muszę mieć
co na siebie włożyć.
DWÓR
Ach, ale co, ale co król ma na siebie włożyć, ach, ale co, ale co mógłby król
na siebie włożyć?
HUKUPUKU
Może tę muszlę?
DAMA LEWA
Spinkę?
TEREFERE
Podpinkę?
HUKUPUKU
Pieluszkę?
KRÓL
Nie, to nie to, o czym marzę: ach, to nie to!
PIOSENKA DWORU „CO KRÓL MA NA SIEBIE WŁOŻYĆ”
DWÓR śpiewa i stroi króla
Ach ale co, ale co
Król ma na siebie włożyć?!
Może tę muszkę,
a może spinkę,
może pieluszkę,
może pierzynkę?
A może mufkę
Tuzin pomponów
I jedną szlufkę
Mieć dla fasonu?
KRÓL
Ach, to nie to, to nie to!
17
DWÓR
Ach, no więc co, no więc co?
Więc może szelkę
oraz berecik
może muterkę
i epolecik?
Może pomponik
I rękawiczkę
Albo balonik
I puderniczkę?
KRÓL
Nie, to nie to, to nie to! Jakże ja ludziom na oczy się w tym pokażę?
DAMA PRAWA
Ależ, Królu, w tym wyglądasz przepięknie.
TEREFERE
W tym ci naprawdę do twarzy.
KRÓL
A może ja wcale nie chcę siedzieć na tronie, może bym dajmy na to, wolał
posiedzieć w szoferce, miast berła mieć w ręce...
DAMA LEWA
Flakonik?
HUHUPUKU
Rozpylacz z grubą lufą przeciwko UFO?
KRÓL
Nie... chciałbym trzymać Damę za jej mysi ogonek i spacerować po ulicy,
powiedzmy, w dżinsowej kurteczce...
DAMA LEWA
Och, och, jak mi zabiło serce!
DAMA PRAWA
A ja? A ze mną? Ze mną?
18
KRÓL
Skoro nie mam co na siebie włożyć jako król, wolę zrezygnować z tronu.
Będę szoferem.
PIOSENKA DWORU „KRÓL SZOFEREM? – A PFE!”
DWÓR śpiewa i tańczy
Co robić? Ach!
Pomyśleć strach:
król królem dłużej nie chce być,
kto nas, ach, teraz będzie kryć?
DAMA LEWA
Pomyśl, ochmistrzu Terefere, nasz król by wolał być szoferem.
TEREFERE
A pfe, a pfe!
Kto mówi, że
lepiej niż królem być szoferem?
DWÓR
Wyda się rzecz
że nie król, lecz
myśmy rządzili nim, my dwór,
jak jeden mąż
jak jeden chór.
DAMA PRAWA
Ach, Hukupuku, król by wolał
od ciszy tronu ryk motoru.
HUKUPUKU
A tfu, a tfu!
skąd lepszy tu
od ciszy tronu ryk motoru?
DWÓR
Tak tańczył król;
jak grał mu dwór.
I stąd pożytki dwór nasz brał,
19
że kręcił królem tak, jak chciał. bis
DAMY
Ach, Fąsadąsa, pomyśl, jak
król będzie to, co szofer jadł.
FĄSADĄSA
A gdzie tam, gdzie
kto widział, eee!
by król jadł to, co szofer je!
DWÓR
Co robić? Ach, pomyśleć strach:
król królem dłużej nie chce być
trzeba mu nowe szaty szyć,
koniecznie trzeba znów szyć! bis
KRÓL
Jeśli mnie natychmiast w coś nowego nie ubierzecie, to zrezygnuję z tronu.
DWÓR
Cccooo?
KRÓL
Tak, tak, będę szoferem!
DAMA PRAWA
Zróbcie coś; ministrze Hukupuku, ratuj króla!
TEREFERE
Skoro król pragnie nowe wdziać na siebie szatki,
Ściągnij więc z ludu czym prędzej podatki.
HUKUPUKU
Dobrze ci mówić, ochmistrzu Terefere: ale skąd je brać?
TEREFERE
Stąd! Wskazuje na widzów
DWÓR
Tak, tak, stąd, stąd! Stamtąd!
20
PIERWSZE INTERMEDIUM MINDZIUSIA I PLINDZIUSIA
Intermedium, czyli scenka w przerwie głównego przedstawienia. Mindziuś i Plindziuś
wśród dzieci na widowni.
PLINDZIUŚ
Mindziuś, czy mnie słuch myli? Znów chcą z ludu wycisnąć siódme poty na
królewskie fatałaszki.
MINDZIUŚ
Plindziuś, czy mi się w uszach troi? Znów im się fidrygałków zachciewa!
PLINDZIUŚ
Co ty na to Mindziuś? Może by tak...
MINDZIUŚ
A ja na to jak na lato!
PLINDZIUŚ
Damy im bobu? Zrobimy im koło pióra?
MINDZIUŚ
Oj, oj, Plindziuś, ja mam złe przeczucie!
PLINDZIUŚ
A niby czemu miałbyś, Mindziuś mieć złe przeczucie?
MINDZIUŚ
Oj, oj, skoro ty tak mówisz... to ja już nawet nie mam przeczucia... ja już
mam pewność, że się wpakujemy w kabałę.
PLINDZIUŚ
Mądrej głowie dość dwie słowie; to lubię! Daj grabę, Mindziuś.
MINDZIUŚ
Daj grabę, Plindziuś. Zażyjemy ich z mańki?
PLINDZIUŚ
21
Ale cicho sza – Obywatele; ani mru-mru!
MINDZIUŚ
Nie zdradzajcie nas... dobra? Ani mru-mru!
PLINDZIUŚ
Pójdziemy spłatać figla dworakom i królowi; ciii...
MINDZIUŚ
Ale pamiętajcie, nie wsypcie nas, co?
22
SCENA CZWARTA
„Niewidzialna tkanina”
PIOSENKA CIACHA I MACHA
MINDZIUŚ – CIACH
PLINDZIUŚ – MACH
Śpiewają:
I
Niech uśmiechnie się nasz władca:
Idzie tutaj krawiec z krawcem.
Obaj mistrze nad mistrzami,
obywają się bez tkanin.
On jest Mach, a ja – Ciach; obywamy się bez tkanin
II
MACH I CIACH
Żadnych płócien, żadnej włóczki.
Znamy czarodziejskie sztuczki,
dzięki znajomości tego
potrafimy szyć z niczego
On jest Mach, a ja Ciach;
Potrafimy szyć z niczego. bis
KRÓL
Z niczego? Jakże to tak: szyć z niczego?
MACH
Tak, Wasza obrotność... To znaczy nie.
TEREFERE
Wasza wysokość, nie Obrotność; do króla mówi się: Wasza Wysokość.
KRÓL
Więc tak, czy nie?
CIACH
I tak, i nie, Wasza stromość.
23
TEREFERE
Wy-so-kość!
CIACH
Właśnie mówię: Zawrotność. My obaj znamy takie czarodziejskie sztuczki
zaklęcia.
MACH
Więc choć nasze tkaniny są najpiękniejsze na świecie, Wasza Szerokość...
TEREFERE
Wy-so-kość!
CIACH
To są one niewidzialne, Wasza Głębokość.
TEREFERE
Nie wytrzymam.
MACH
To znaczy, jedynie dla głupców są niewidzialne, Wasza Otyłość.
TEREFERE
Oszaleję.
CIACH
I dla złodziei, Wasza Nadętość.
HUKUPUKU
Tego już za wiele!
DAMA PRAWA
To skandal!
DAMA LEWA
Bezczelność!
KRÓL
Nic z tego nie rozumiem. Idź, Terefere, obejrzeć te tkaniny i opowiedz mi o
nich własnymi słowami. A ja tym czasem napełnię sobie uszy słodką muzyką.
Król popada w drzemkę. Damy przygrywają mu do snu na fujarce i cymbałach.
Ochmistrz próbuje zobaczyć tkaniny.
24
PLINDZIUŚ – MACH
Mindziuś, te żarty stają się nie na żarty.
MINDZIUŚ – CIACH
No to dajemy nogę – i w drogę. Próbuje uciec
TEREFERE
Gdzie tam?
CIACH
O tu.
TEREFERE
Tu?
MACH I CIACH
I co? Czyż nie są piękne?
TEREFERE
Ach! – Tam, do licha; przecież tu nic nie ma, nic tu nie widzę!
KRÓL budzi się
I jak, Terefere?
TEREFERE
Ach, ach! Byłbym idiotą, gdybym przyznał się, że ich nie widzę!
MACH I CIACH
Czyż nie są godne króla, panie Kuku?
TEREFERE
Jestem ochmistrz Terefere.
MACH I CIACH
Toż właśnie mówimy, panie Terefere Kuku.
KRÓL
No, no? Mówże coś, drogi Terefere, bardzom ciekaw.
TEREFERE
Wprost brak mi słów. Lepiej niech cały dwór przyjdzie im się przyjrzeć! –
Czekajcie krawczykowie, jeszcze się z wami policzę! Królu, niech się jeszcze
wypowiedzą Damy i Hukupuku.
25
Terefere odchodzi „na stronę”, czyli na bok sceny i tam rozmyśla.
KRÓL
No mówże coś, mów!
TEREFERE
Ach, ach, słów mi brak.
DWÓR
Ach, ach!
HUKUPUKU na stronie
Skoro Terefere ją widzi nie mogę przyznać się, że jestem większym od niego
osłem. Wprawdzie nic nie widzę, ale co mi szkodzi powiedzieć, że widzę to,
czego nie widzę?
do króla. Jakże to piękne... niewymowne...
DAMA LEWA
Cudowne, olśniewające.
na stronie
Za nic nie dam po sobie poznać, że nic ty nie widzę. Król przestałby kochać
moje mysie ogonki i wziąłby mnie za kompletną idiotkę.
Do króla.
Ach, ach, sam urok, sam czar...
KRÓL
Zobaczyliście coś? Więc dajcie teraz i mnie popatrzeć. Ja też chcę widzieć to,
co wy widzicie. W końcu to będzie moja tkanina, czyż nie? Na moją nową szatę,
czyż nie?
TEREFERE
Czekajcie krawczyki: zapłacicie mi za te prostackie żarciki.
KRÓL
Tkanina? Jak? Gdzie? Coś podobnego.
na stronie
Oczom nie wierzę... przecież tu nic nie ma, jakże to tak? Miałbym być
głupszy nie tylko od ministra Hukupuku i ochmistrza Terefere, ale nawet od
Damy dworu? Przenigdy! Wolę udawać, że widzę coś, czego w istocie nie
widzę, niż zdradzić się przed dworem i przed całym ludem ze swej głupoty.
MACH I CIACH
I jak, Wasza Przewlekłość?
26
KRÓL
Waham się, czy...
DAMA PRAWA
Król jeszcze się waha.
KRÓL
Czy mi w tym będzie do twarzy...
TEREFERE
Ależ tak, ależ tak!
HUKUPUKU
I w dodatku, jest to materia delikatna, rzekłbym nader delikatna, hmm, hmm.
KRÓL
Ale ja się waham. Jeszcze się waham.
TEREFERE
Może istotnie, hmm... nieco nazbyt przejrzysta, aczkolwiek...
DAMA LEWA
Cóż stąd, że taka cielista, wszakże tylko na pierwszy rzut oka taką się wydaje,
nieprawdaż? Go kiedy przyjrzeć się lepiej, bliżej...
HUKUPUKU
Mieni się w oczach... jak gdyby...
TEREFERE
Święta racja, mieni się jak, jak...
DAMA LEWA
Jak, jak, jak...
MACH I CIACH
Jest z niczym nieporównywalna.
KRÓL
To prawda, więc co mi radzicie?
DAMA PRAWA
Co radzimy?
27
KRÓL
Krótko mówiąc: szyć czy nie szyć?
DWÓR
Ależ tak, naturalnie; szyć, szyć!
KRÓL
Szatę? Z tego?
HUKUPUKU
Któż mógłby wątpić. Owszem, z tego, naturalnie, że z tego.
TEREFERE
Ma się rozumieć.
MACH I CIACH
Wyjdzie szata jak marzenie.
WSZYSCY
Tak, tak, tak!
KRÓL
Bierzcie więc miarę. Muszę się zdrzemnąć. Bardzo się zmęczyłem. Gotów
jestem jeszcze się rozmyślić.
DWÓR
Ach, nie!
KRÓL
Więc bierzcie prędzej tę miarę, bo się rozmyślę. Wychodzi.
DAMA LEWA
Tak, król jest zmęczony. Śpieszcie się.
HUKUPUKU
Napracowaliśmy się dzisiaj dosyć.
DAMA PRAWA
Tyle wrażeń, tyle wrażeń.
TEREFERE
Pójdziemy teraz odpocząć, a wy bierzcie się do roboty.
28
MACH I CIACH
Nie trzeba nam dwa razy tego powtarzać. Śpiewają
Tu przytniemy, tam zszyjemy,
jak to zrobić, dobrze wiemy.
Myśmy mistrze nad mistrzami,
obywamy się bez tkanin.
On jest Mach, a ja – Ciach;
obaj dobrze znamy fach,
obywamy się bez tkanin.
HUKUPUKU
A przy tym – nieprawdaż, Terefere? – cóż za korzyść z tego będzie dla
dworu, hi, hi, hi!
TEREFERE
Hi, hi, hi, wystarczy teraz, że ktoś – w przeciwieństwie do nas, Hukupuku – nie
potrafi zobaczyć nowej szaty króla, hi, hi, hi!
HUKUPUKU
A my go łap.
TEREFERE
Cap!
HUKUPUKU
A tuś mi ptaszku, co?
TEREFERE
A tuś mi, hę?
HUKUPUKU
I w ucho go, w ucho!
29
DRUGIE INTERMEDIUM MINDZIUSIA I PLINDZIUSIA
Król i dwór wyszli. Mindziuś i Plindziuś udają, że szyją z niewidzialnej tkaniny nową
szatę dla króla.
MACH
Pasibrzuchy
CIACH
Darmozjady.
MACH
Zakute pały. I tacy nami rządzą?
CIACH
Zadamy im bobu.
MACH
Wypuścimy im z głowy sodową wodę.
CIACH
Będzie kupa śmiechu.
MACH
Niech się lud choć raz rozweseli kosztem króla i jego dworu.
CIACH
Udawaj , że kroisz.
MACH
Udawaj, że zszywasz.
CIACH
Ponarzekajmy, będzie nam się raźniej udawało robotę.
MACH
Lud biedny, kraj biedny.
Król gada z lustrami
I zdziera podatki na nowy aksamit.
30
CIACH
Te łatki i szmatki tak go opętały,
że wciąż materiałów
Mało mu i mało.
MACH
Lud biedny, kraj biedny.
A król nasz, niestety,
Wciąż mierzy pętelki, frędzelki, mankiety; pompony, fasony mu w glowie.
CIACH
Kobiety...
MACH
Oraz epolety,
Złote epolety.
31
SCENA PIĄTA
„Nowa szata Króla”
Dwór wraca. Wszyscy oglądają i podziwiają niewidoczny nowy strój szyty dla króla.
MACH I CIACH
Wre robota.
TEREFERE
Może zrobimy przymiarkę, Machu – Ciachu?
MACH
Tak, już jesteśmy gotowi, panie Kuku.
HUKUPUKU
Jestem Hukupuku!
TEREFERE
Jestem Terefere.
CIACH
Toż właśnie mówimy, panie Puku-Terefere-Kuku.
TEREFERE
Szkoda słów idę wołać króla.
DAMA LEWA
A ja pójdę sobie przyczesać mysie ogonki. Gdzie moja pokojówka?
HUKUPUKU
Też pójdę, bo nie wiem, co mam zrobić. Jakoś czuję się nie swój. Tak, tak, to
bardzo delikatna materia.
CIACH I MACH
Ale będzie śmiechu.
Pojawia się Król i on podziwia to, czego nie widzi.
32
KRÓL
Oto jestem. A więc to jest moja nowa szata... Hmm, hmm...
MACH
Będzie leżała jak ulał.
CIACH
W sam raz na króla.
KRÓL
No to bierzcie się do dzieła!
MACH
Królewski rozkaz jest jak drogowskaz.
Krawcy sadzają króla na tron i tam, udają że ubierają, rozbierają go.
MACH
Takeśmy się uwijali, głowiliśmy się, Wasza Sytość!
TEREFERE
Och, tylko nie zaczynajcie od początku!
CIACH
Żeby niczego nie spartaczyć, Wasza Objętość.
MACH
Nie sfuszerować, nie spaprać.
CIACH
I oto wynik, Wasza wypukłość.
MACH
Oto rezultat, wasza Wklęsłość.
TEREFERE
Ja w tych warunkach nie wytrzymam, ja zwariuję!
CIACH
Proszę poruszyć ręką.
MACH
Proszę poruszyć głową.
33
CIACH
Tu zwęzimy, Wasza Oziębłość.
TEREFERE
Protestuję!
MACH
A tu poszerzymy, Wasza Ospałość.
TEREFEREE
Poddaję się.
MACH I CIACH
Główka niżej, rączka wyżej.
Gdzieś się uszko zapodziało,
W czymś się oczko zaplątało.
Teraz znów by się godziło,
wypiąć pupę wasza Miłość.
Ach pardon, ach pardon,
za ten poufały ton.
Jeszcze skłon , brzuszek won!
I jak ulał leży,
Uj!
Spójrzcie jaki król ma strój!
KRÓL
Gotowe?
MACH I CIACH
Gotowe, Wasz opasłość.
Król po tej ubierance – rozbierance został tylko w majtkach. Wierzy jednak, że został
ubrany. Wraca dwór. Wpada w osłupienie, ale udaje, że nie wie, co się stało z Królem.
KRÓL
Gdzie mój dwór? Hukupuku, Damo, jakże mi w tym, no?
HUKUPUKU
Wyśmienicie, wybornie...
DAMA PRAWA
Coś pod pacha nie uwiera?
34
TEREFERE
Nie ciśnie kolano?
KRÓL
Nie... nie wydaje mi się... chociaż... tu coś jakby...
CIACH
Już poprawiamy, Wasza Przejedzoność.
MACH
Już poszerzymy, Wasza Oziębłość.
TEREFERE
I te fałdy.
DAMA LEWA
Fałdy?
TEREFERE
Jak pięknie układają się te fałdy.
DAMA PRAWA
Och tak, fałdy... bardzo oryginalne.
MACH
Warto zawezwać lud, niech zobaczy króla ubranego iście po królewsku.
KRÓL
Ale... czy wypada?
CIACH
Oczywista!
KRÓL
Ale... czy to nie nazbyt ekstrawaganckie?
MACH
Skądże znowu!
KRÓL
Czy nie za ekscentryczne?
CIACH
35
O to najmniej bym się troszczył.
KRÓL
Więc jak: wołać lud?
MACH I CIACH
Wołać, wołać!
KRÓL
To wołaj ministrze Hukupuku.
HUKUPUKU klaszcze
Hej, lud, niech lud przyjdzie oglądać króla!
PIOSENKA DWORU O KRÓLU MALOWANYM
DWÓR tańczy i śpiewa.
Jak ci w tym pięknie,
gracko,
chwacko,
nasz królu malowany.
Prawdziwe cudo z ciebie,
Cacko.
Figurko z porcelany,
strójże do lustra minek sto,
we wszystkim sobie dogadzaj,
i tak w imieniu tronu, to
my sprawujemy tu władzę!
Król wdrapuje się na podstawioną mu drabinę i z tej wysokości pozdrawia publiczność.
KRÓL
Witamy was, siamci-owamci. Zbliżcie się śmiało. Pozwalam wam dziś,
byście podziwiali mnie indywidualnie i zespołowo. Ministrze, przygotuj ordery
dla tych, którzy będą mnie podziwiali najpiękniej.
HUKUPUKU
Tak jest, Wasza Miłość.
Mach i Ciach (teraz już jako Mindziuś i Plindziuś) udają się na widownię. Podpowiadają
dzieciom, jak należy się w takiej sytuacji zachować.
36
HUKUPUKU
Uwaga! Otwieramy godzinę podziwiania króla. Proszę o punktualne zachwyty,
spóźnienia nie będą usprawiedliwione!
PLINDZIUŚ
Podziwiający ustawiają się w dwuszereg.
MINDZIUŚ
Wybiorą przewodniczącego.
PLINDZIUŚ
Sekretarza, skarbnika.
MINDZIUŚ
Ty będziesz tym, ten tamtym, a tamten owym; pozostali – jeszcze czymś innym.
Czyli siamtym – owamtym.
HUKUPUKU
Koniec wyborów. Teraz musicie zacząć podziwianie króla. Uwaga – start!!!
LUD
Czyli publiczność z Plindziusiem i Mindziusiem:
Ach to ci dopiero! No, no... popatrz! Ach... Ech!
KRÓL
To mają być zachwyty?! Co mi powiesz, dobra kobieto, podobają ci się moje
nowe szaty?
PLINDZIUŚ jako kobieta
KOBIETA
Jest na co popatrzeć.
MINDZIUŚ
No, śmielej, cieszcie się, ludzie!
KRÓL
A co ty powiesz, starcze?
MINDZIUŚ jako starzec
37
STARZEC
Co król, to król... mnie by tak nie pasowało. Ale w naszym klimacie warto się
cieplej nosić... Moda modą, a zdrowie zdrowiem...
KRÓL
Eeee, nie nudź.
MINDZIUŚ
Ludzie, czego wy się boicie? No, śmiało, śmiało!
KRÓL
Jak się nie będziecie zachwycać, nie dostaniecie orderu.
DAMA LEWA
Ani deseru.
KRÓL
To mają być pochwały, zachwyty, owacje?
TEREFERE
Gdzież owacje? Szukać owacji!
KRÓL
Jeśli lud natychmiast nie zacznie mnie podziwiać, zrezygnuję z tronu. Wolę być
szoferem, niż królem bez oklasków.
TEREFERE
Ależ, panie to nie nasza wina... to oni... nie zostali przeszkoleni chyba. Wskazuje na
widownię.
HUKUPUKU
Kto ty sprowadził nie przeszkolonych ludzi?
KRÓL
Kto ich tu wpuścił?
TEREFERE
To nie my, to dyrektor teatru!
KRÓL
Sprowadzić go tutaj! Niech się wytłumaczy.
38
HUKUPUKU
Dawać tu dyrektora teatru!
MACH I CIACH
Już, już, biegniemy go szukać.
MACH
A pan niech idzie sobie pohukać. Wychodzą.
W oczekiwaniu na dyrektora teatru Damy Dworu śpiewają piosenkę.
PIOSENKA „OCH JAK TO MIŁO KRÓLEM BYĆ”
Och jak to miło królem być!
Wszystko uchodzi mu płazem:
ani nie musi uszek myć,
ani szanować zabawek.
Kładzie się do snu, kiedy chce,
gumę do żucia tylko je,
nikt mu nie broni lodów,
wolno oglądać „Kobrę” mu,
dzielnych żołnierzy ma on stu
i tuzin samochodów.
Ach, jak to miło królem być!
Nawet zza drzwi na widownię teatru słychać jakieś podniesione głosy. Po chwili
Mindziuś i Plindziuś wprowadzają wzburzonego Dyrektora teatru.
PLINDZIUŚ I MINDZIUŚ
Mamy go, jest Dyrektor. Nakryliśmy ptaszka!
DYREKTOR
Ależ, to nieporozumienie!
MINDZIUŚ
Siedział w gabinecie i nie interesował się.
KRÓL
Pan? Pan?
TEREFERE
Jak pan śmiał?
39
DAMA PRAWA
Żeby z królem?
DAMA LEWA
Nie przywitać się?
DYREKTOR
Witam, witam... To jest nieporozumienie. Co ten król? Z bajki się urwał? O co
tu chodzi?...
HUKUPUKU
Wasi ludzie są nieprzygotowani.
TEREFERE
Nie okazują entuzjazmu.
DAMA PRAWA
Brak owacji.
DAMA LEWA
Brak wiwatów.
TEREFERE
Żadnej czci dla majestatu!
Gęsto się tłumaczy, stroi miny, wreszcie mówi:
DYREKTOR
Zaraz błąd naprawimy... zrobimy przerwę i nauczymy zebranych, jak należy
zachowywać się w obecności monarchy. A tymczasem – proszę Jego Wysokość
wraz ze świtą do mojego gabinetu.
MINDZIUŚ przedrzeźnia Dyrektora
Prosimy do Gabinetu.
DYREKTOR do Mindziusia i Plindziusia na ucho:
Ja tych tu spróbuję czymś zająć, zabawić, a wy zabierzcie wszystkich na
przerwę i postarajcie się ich rozruszać, zrozumiano: rozruszać.
40
PRZERWA NA ROZRUSZANIE
Król ze swoim dworem wychodzi za Dyrektorem. W trakcie przerwy w holu teatru
Mindziuś i Plindziuś uczą dzieci śpiewać piosenkę specjalnie napisaną na przywitanie
króla.
PIOSENKA: „POD JAWOREM WIETRZYK WIAŁ”
PLINDZIUŚ I MINDZIUŚ Z DZIEĆMI śpiewają:
I
Pod jaworem wietrzyk wiał.
Nowe szaty król nasz wdział.
Ha, ha, ha, ha!
Ha, ha, ha, ha!
Nowe szaty król nasz wdział.
II
Szumi wietrzyk, szemrze zdrój.
Patrzcie, jaki król ma strój.
Ha, ha, ha, ha!
Ha, ha, ha, ha!
Patrzcie, jaki król ma strój.
III
Co za szaty, co za czar.
Tęgą minę król w nich ma.
Ha, ha, ha, ha!
Ha, ha, ha, ha!
Tęgą minę król w nich ma.
Kiedy już wszyscy nauczyli się śpiewać, pojawia się Dyrektor, który oprowadza po
teatrze królewską świtę. Następują wzajemne prezentacje zebranych. Członkowie
Dworu zadają dzieciom różne pytania. Wreszcie minister Hukupuku wyraża nadzieję,
że tym razem wszyscy gorąco przywitają Króla, który zmarzł i poszedł się ogrzać. Po
chwili wszyscy, poprzedzani orkiestrą, udają się na drugą część przedstawienia.
41
CZĘŚĆ DRUGA
SCENA PIERWSZA
„Król jest nagi”
Mindziuś i Plindziuś dyrygują, a dzieci śpiewają piosenkę, której przed chwilą nauczyły
się na przywitanie Króla. Wchodzi nagi Król, (no, może przyodziany tylko w majteczki).
DZIECI NA WIDOWNI
Pod Jaworem wietrzyk wiał.
Nowe szaty król nasz wdział.
Ha, ha, ha, ha!
Ha, ha, ha, ha!
Nowe szaty król nasz wdział
KRÓL
Terefere, czemu wszyscy się śmieją?
TEREFERE
Oni się tak cieszą.
DAMA LEWA
Podobasz im się, Panie.
DAMA PRAWA
Nie posiadają się z zachwytu.
KRÓL
Ale dlaczego się tak śmieją?
HUKUPUKU
Żeby się tobie podobać.
TEREFERE
O, to, to: chcą się tobie, Królu, podobać.
LOLA wśród widzów
Hi, hi, hi...
42
KRÓL
A ty panienko... skąd ja cię znam?
LOLA Lola wstaje
KRÓL
Tak, ty. Jak masz na imię?
LOLA
Jestem Lola.
KRÓL
Więc powiedz Lolu jak to leży?
LOLA
Jak ulał, Panie, pasuje jak ulał, hi, hi...
KRÓL
Z czego tak się śmiejesz, panienko?
LOLA
Z niczego, Panie, ha, ha, ha!
DAMA PRAWA
Dziewczęta zawsze śmieją się z niczego; hi, hi, hi!
HUKUPUKU
Ha, ha, ha! Ależ taki śmiech jest zaraźliwy... przepraszam.
KRÓL
Więc powiadacie, ludzie, że podobają się wam moje nowe szaty?
MINDZIUŚ I PLINDZIUŚ
Taaak! Taaak!
MINDZIUŚ
Dopraszamy się łaski...
PLINDZIUŚ do dzieci
Dajcie królowi oklaski. Bije brawo.
Cała sala oklaskuje nowe szaty króla.
43
KRÓL
Dziękuję, dziękuję.
PLINDZIUŚ
O, cięcierzunia, ale prawdomówna.
KRÓL
Jak to nie? Jak to nie? Przecież, przecież...
MINDZIUŚ Z DZIEFĆMI śpiewa
Ha, ha, ha! Ha, ha, ha!
Tęgą minę król w nich ma.
KRÓL
Więc co ja mam na sobie?
LOLA
Król jest nagi!
KRÓL
Aj, aj, aj! Przykryjcie mnie!
PLINDZIUŚ
Wiejemy!
KRÓL
Jestem skompromitowany!
Ogólne zamieszanie. Cały dwór próbuje uspokoić króla który wyrywa się i domaga
natychmiastowego przykrycia go czymś. Wreszcie Mindziuś i Plindziuś przykrywają
całe to rozkrzyczane towarzystwo kurtyną.
44
PIERWSZE INTERMEDIUM PO PRZERWIE.
MINDZIUŚ
Teraz to już pora dać nogę stąd.
PLINDZIUŚ
No to dajemy dyla. Uciekają.
LOLA
Mindziuś, Plindziuś, ko-za-ko-cze-ko-kaj-ko-cie!
PLINDZIUŚ
Kto tu gada moim szyfrem?
LOLA
A właśnie, że ni twoim tylko moim.
PLINDZIUŚ
Kłamiesz.
LOLA
Wcale nie.
PLINDZIUŚ
Skąd masz ten szyfr?
LOLA
Wymyśliłam. Grozi mi wielkie niebezpieczeństwo. A ponieważ kręci się tu
tylu królewskich Ucholi, nie nie chcę, żeby nas podsłuchiwali ko-ro-ko-zu-komiesz?
PLINDZIUŚ
Ko-tak. To znaczy nie bardzo rozumiem, dlaczego mam rozumieć, że mój
własny szyfr nie jest moim szyfrem.
MINDZIUŚ
Przepraszam.
LOLA
Proszę.
45
MINDZIUŚ
Czy to ty jesteś damą dworu?
LOLA
Kto?
MINDZIUŚ
Ty.
LOLA
Ja?
MINDZIUŚ
Tak.
LOLA
Nie.
MINDZIUŚ
Przepraszam.
LOLA
Proszę. Czy to ty jesteś Plindziuś?
MINDZIUŚ
Kto?
LOLA
Ty.
MINDZIUŚ
Ja?
LOLA
Tak.
MINDZIUŚ
Nie.
LOLA
Przepraszam.
46
MINDZIUŚ
Proszę.
LOLA
Nie wygłupiaj się, przecież jestem Lola.
MINDZIUŚ
A ja jestem Mindziuś – przyjaciel Plindziusia.
PLINDZIUŚ
A ja jestem Plindziuś – przyjaciel Mindziusia. Czego chcesz?
LOLA
Ach, Plindziuś. Musicie mnie natychmiast ukryć, schować. Czy nie ma tu
nigdzie królewskich Ucholi?
PLINDZIUŚ
O, ciecięrzunia!
LOLA
Grozi mi straszliwe niebezpieczeństwo.
MINDZIUŚ
Skąd wiesz?
LOLA
Nie udawajcie, żeście nic nie widzieli, kiedy wygarnęłam prawdę królowi.
PLINDZIUŚ
My? Ja nic nie widziałem. A ty, Mindziuś?
MINDZIUŚ
Ja? Ja nic nie słyszałem. O czym ty mówisz, Lola?
LOLA
Nie mówcie, że nie wiecie co się stało, kiedy powiedziałam, że król jest nagi.
PLINDZIUŚ
Mów, umieram z ciekawości.
MINDZIUŚ
Ciii... Patrzcie, tam się coś nowego dzieje.
47
SCENA DRUGA
„Gdy Król jest skompromitowany”
KRÓL
Jestem skompromitowany!
TEREFERE
Atoli...
KRÓL
Ośmieszony! Tak, właśnie że tak... wystrychnięty na dudka.
DAMA LEWA
Jednakowoż...
KRÓL
Dość, wiem, co mówię. Jak ja się teraz ludziom na oczy pokażę?
HUKUPUKU
Och, gdybym dorwał w ręce tę smarkatą.
TEREFERE
Ja bym jej ...
DAMA PRAWA
To ona wszystkiemu winna, ona!
KRÓL
Kto? Zaraz, zaraz, nie tak prędko, bo nic z tego nie rozumiem: krawcy mnie
oszukali...
DWÓR
Ale Lola jest winna.
KRÓL
Wyście mnie okłamali...
DWÓR
Ale Lola winna.
48
KRÓL
Sam siebie zakłamałem...
DWÓR
A więc winna Lola.
KRÓL
Lola?
DAMA PRAWA
Tak, tak, Lola.
TEREFERE
Ośmieliła się złamać etykietę dworu.
DAMA LEWA
Zasmuciła króla.
HUKUPUKU
Zakłóciła radosne uroczystości.
TEREFERE
Wprowadziła zamęt i ferment.
KRÓL
Skoro wszyscy tak mówicie... ale czy to będzie sprawiedliwe?
HUKUPUKU
Jasne, trzeba ją ukarać.
TEREFERE
Surowo.
DAMA PRAWA
Dla przykładu.
KRÓL
Skoro wszyscy tak mówicie...
HUKUPUKU
Pozwól mi, Królu, wezwać twoją przyboczną gwardie Ucholi pod wodzą
Fąsadąsy.
49
KRÓL
Ale Fąsadąsa jest głuchy jak pień.
HUKUPUKU
Cóż ci to szkodzi Królu?
TEREFERE
Tym lepiej!
KRÓL
Nie znoszę z nim rozmawiać. Wszystko poplącze, poprzeinacza.
DAMA PRAWA
Ale jest ci oddany.
KRÓL
I taki z niego nudziarz, okropny nudziarz! Tylko by gadał i gadał. Gadał i jadł.
DAMA LEWA
Wcale nie musisz go słuchać, wyręczymy w tym ciebie.
TEREFERE
Wystarczy zapchać mu czymś gębę.
DAMA PRAWA
Moja w tym głowa.
HUKUPUKU
A my już sami pokierujemy sprawą.
TEREFERE
Wasza Wysokość niech teraz pobawi się tymi samochodzikami.
HUKUPUKU
A my w tym czasie sami pokierujemy sprawą.
TEREFERE
Takie zastawimy uszy, że gdzie tylko Lola ruszy my ją cichcem, chyłkiem,
bokiem...
CAŁY DWÓR
Cap!..
50
TEREFERE
Nikt nawet nie mrugnie okiem.
KRÓL
Wiec róbcie co chcecie, bylebym miał spokój. Ale co ja na siebie włożę?
DAMA PRAWA
Tak, ale co, ale co
Król dziś na siebie założy?
Tak, ale co, ale co
Król ma na siebie dziś włożyć?
DAMA LEWA
Szlufki, pętelki, frędzelki...
TEREFERE
Fasonik, pomponik...
HUKUPUKU
Berecik, epolecik...
WSZYSCY
Akselbanty, amaranty!
KRÓL
Myślicie, że mi w tym do twarzy?
DWÓR śpiewa
Jak ci w tym pięknie,
gracko,
chwacko,
nasz królu malowany.
Prawdziwe cudo z ciebie,
cacko,
figurko z porcelany.
Strójże do lustra minek sto,
we wszystkim sobie dogadzaj,
i tak w imieniu tronu, to
my sprawujemy władzę!
Nagle światło przygasa. Zza muru wystają wielkie uszy Ucholi, którzy recytują szeptem:
szaba-daba-daaa...
51
SCENA TRZECIA
„Trzeba nakryć ptaszka”
UCHOLE:
Umiemy nadstawiać ucha,
Co w trawie piszczy
Wyniuchać:
Umiemy zasięgać języka
I tajne sprawy przenikać.
Nie-wi-dzial-nie,
brać-na-spyt-ki
wa-sze-zbyt-ki,
bo-kto-py-ta,
ten-nie-błą-dzi,
a-le-są-dzi
o-raz rzą-dzi.
FĄSADĄSA
Ot, rzęsa na bajorze, melduję się, a jakże. Bardzom rad. Trafiło się ślepej
kurze ziarnko. Jakem Fąsadąsa, nie popuszczę: dobrze mówię?
KRÓL
Ale za dużo:
FĄSADĄSA nie słyszy: Urząd? Jaki urząd?
KRÓL
Mówię, że gadasz za dużo!
FĄSADĄSA
Czemu nie? Może być urząd. A niech to, rzęsa na bajorze, trafiła kosa na
kamień: kto by pomyślał, że nasz Pan Król radzi sobie tak dzielnie z tyloma
samochodzikami!
HUKUPUKU
Odejdziemy na bok, chcę ci coś wyjawić. Nastawże ucho.
52
FĄSADĄSA
Co?
HUKUPUKU krzyczy
Ucho!
FASADĄSA
Aaa, Ufo? Tegom się nie spodziewał. Ciągle Ufo i Ufo. Ufo tu, Ufo tam,
rzęsa na bajorze, kłopot z tym i tyle. Już bym go dawno miał, jakem Fąsadąsa,
ale jak go złapać, za co przytrzymać, skoro on tylko mig-mig?! I tyle go
widzieli: mig-mig!
TEREFERE
Hola, nie o to dziś chodzi.
FĄSADĄSA
Młodzi? Naturalnie, że i starzy i młodzi, my wszyscy, rzęsa na bajorze,
jesteśmy chwat w chwata.
DAMA PRAWA
Nie dojdziemy z nim do ładu.
FASADĄSA
Czemu nie? Mogę zasiąść do obiadu!
HUKUPUKU
Znakomicie. Zapchajcie mu czymś tam usta.
FASADĄSA
Kapusta? Niech będzie kapusta, ale lubię ze skwarkami.
bierze od Damy misę z jadłem i siorbiąc skupia się nad jedzeniem.
HUKUPUKU
Słuchajcie, Uchole.
UCHOLE
Tak jest!
TEREFERE
Chodzi o to...
UCHOLE
Tak jest!
53
DAMA LEWA
Że wszystkiemu winna Lola.
UCHOLE
Tak jest!
HUKUPUKU
Nie przerywajcie! Wszystko to jej wina.
FĄSADĄSA
To będzie i cielęcina?
KRÓL
Och, jak ten żarłok mnie nudzi!
FASADĄSA
Udziec? Mniam, mniam, rzęsa na bajorze. Owszem, owszem, lubię udziec!
HUKUPUKU
Trzeba Lolę znaleźć, schwytać.
TEREFERE
Przyprowadzić tu i kwita.
DAMA PRAWA
Cichcem, chyłkiem...
HUKUPUKU
Chyłkiem... bokiem...
TEREFERE
I nawet nie mrugnąć okiem.
HUKUPUKU
Jasne?
UCHOLE
Tak jest!
DAMA LEWA
Ten zawsze usłyszy cos na swoją korzyść.
KRÓL
I jeszcze się śmieje, jak głupi do sera.
54
FĄSASDĄSA
Co? Jak? Że nie dostanę deseru?
DAMA PRAWA
Figę z makiem!
FĄSADĄSA
Flaki, powiadasz pani? Czemu nie? Na deser mogą być flaki.
TEREFERE
Słyszeliście, Uchole, co macie robić?
UCHOLE
Już my ją znajdziemy,
spod ziemi wyciągniemy,
przyłapiemy,
nakryjemy,
jak to zrobić, dobrze wiemy!
Uchole znikają tak, jak się pojawili. Fąsadąsa wstaje obżarty.
FĄSADĄSA
No, najadłem się, napiłem, teraz żadne Ufo mi nie straszne. Czas brać się do
dzieła. O, rzęsa na bajorze, a gdzież moja gwardia, gdzie są moi chłopcy?
HUKUPUKU
Ruszyli na polowanie.
FĄSADĄSA
A więc w dodatku są tu jakieś panie? Gdzie? O, pardon... Wybacz, Damo, że
nie okazałem ci dotąd mych względów... Ot, stary jestem, zagadałem się... Ale
jakem Fąsadąsa, chętnie bym cię pociągnął za te warkoczyki, w rzeczy samej
piękne, jak mysie ogonki. Pozwolisz?
DAMA LEWA
Obejdzie się.
HUKUPUKU
Mam już wstępne raporty. Lada chwila nakryjemy ptaszka.
KRÓL
Ptaszka?
55
FĄSADĄSA
Jaka znów flaszka?
HUKUPUKKU
Lola już jest otoczona przez naszych ludzi.
FĄSADĄSA
O tak, nie mam się co łudzić. To ja już sobie pójdę.
KRÓL
Nareszcie.
FĄSADĄSA
Tak, tak, w areszcie, ma się rozumieć, że w areszcie.
TEREFERE
Nie wytrzymam już, o rany!
FĄSADĄSA
A tak, osobnik niezidentyfikowany. Czeka. Muszę go zidentyfikować
osobiście – rzęsa na bajorze – czas na mnie. Kłaniam się. Wychodzi.
TEREFERE
W samą porę!
KRÓL
Mało na śmierć nie zanudził... Więc Lola?
HUKUPUKU
Już jest otoczona. Lada moment ją przywiodą.
DWÓR
Brawo, brawo!
MINDZIUŚ wśród widzów szeptem: O, rany Lola, jesteś tu jeszcze?
LOLA
Jestem skryłam się w ostatnim rzędzie.
PLINDZIUŚ też wśród widzów:
To dobrze ale co dalej będzie? Co się teraz stanie?
56
KRÓL
Jaką jej zadamy karę?
PIOSENKA „KARA DLA LOLI”
DWÓR
I
Można jej zabronić biegów.
Po boisku i po śniegu:
A więc sanek, nart, roweru,
Nie dostanie też deseru,
Nie wolno jej gumy żuć
Ani z okna sobie pluć.
II
Nie będzie też jadać lodów,
Nie wsiądzie do samochodu,
Telewizja wykluczona,
Piłka nożna zabroniona.
III
Na śniadanie – ma kazanie,
A przed spaniem – tęgie lanie!
A gdy wstanie – znów ma burę,
A po szkole – awanturę.
Król ze swoją świtą wychodzi. Na scenę wbiega Mindziuś.
57
DRUGIE INTERMEDIUM PO PRZERWIE.
MINDZIUŚ
Ech, wy tam! Nie wstyd wam karać kogoś za to, że król goło latał?!
PLINDZIUŚ
Tśśś... Jeszcze nas usłyszy Fąsadąsa.
MINDZIUŚ
On mnie usłyszy? Słyszeliście? On mnie usłyszy. He, he, he...
PLINDZIUŚ
On cię usłyszy i wsadzi za kratki.
MINDZIUŚ
On jest głuchy jak pień.
Ledwo Mindziuś to powiedział, na scenie pojawił się Fąsadąsa. Przez wielką lunetę
zagląda do wszystkich kątów i szpar.
FĄSADĄSA
Obiekt niezidentyfikowany... muszę go zidentyfikować osobiście, zanim
znów wymknie mi się na jakimś dziwnie latającym talerzu czy spodku.
LOLA
Co tu począć, co tu począć? alem sobie biedy napytała.
PLINDZIUŚ
Fąsadąsa jest głuchy jak pień, ale Lola i tak zapłaci za wszystko.
LOLA
Jacy oni wszyscy są wstrętni i podli.
MINDZIUŚ
Nie bój się, nie zostawimy cię samej. Król nie jest nawet taki zły, tylko słaby.
PLINDZIUŚ
To nie jest prawdziwy król, tylko malowany.
MINDZIUŚ
58
Tak tańczy, jak mu dworacy zagrają.
PLINDZIUŚ
Właśnie. To nie król tylko kukiełka!
LOLA
Wykręcili kota ogonem i teraz wszystko się na mnie skupi.
MINDZIUŚ
Nie martw się, sprawiedliwość musu zwyciężyć.
LOLA
To przez wasze żarty. Teraz wszystko się na mnie skrupi. Zobaczycie.
PLINDZIUŚ
Ale my nie chcieliśmy, nie spodziewaliśmy się, że cała ta historia tak się
skończy! Chcieliśmy zażartować.
MINDZIUŚ
Bardzo nam przykro. Skąd mogliśmy wiedzieć. Chcieliśmy zakpić z króla i...
i... Ale myśleliśmy, że to będzie dla niego dobra nauczka!
PLINDZIUŚ
Że się opamięta...
MINDZIUŚ
Zawstydzi... przestanie myśleć o strojach zajmie się sprawami państwa...
LOLA
Ale wyszło inaczej.
PLINDZIUŚ
I teraz Lola przypłaci to więzieniem.
LOLA
Z królami nie ma żartów.
MINDZIUŚ
Jak światem świat nie lubi król,
by prawdę kto mówił o nim.
Przy królu murem staje dwór
i wstępu do niego broni.
59
PLINDZIUŚ
Bo każdy dworak o tym wie,
jaką zbić można fortunę,
kiedy na pochlebstw swoich lep
samego złowi się króla.
MINDZIUŚ
Musi mieć zatem twardy łeb,
kto się sprzeciwia dworakom.
Bo marny los i gorzki chleb
zgotują mu te łajdaki.
LOLA
Tyle to i ja wiem. Ale co robić, co robić?
Nagle dziwne dźwięki i światła pojawiają się tu i ówdzie. Fąsadąsa chowa się w skrzyni z
piaskiem.
MINDZIUŚ
Co to?
PLINDZIUŚ
Coś świszczy!
MINDZIUŚ
A tam coś błyszczy: co to tak dziwnie leci po niebie?
PLINDZIUŚ
Wygląda jak złoty talerz.
MINDZIUŚ
Może to UFO?
LOLA
UFO? Jakie to znów UFO?
MINDZIUŚ
Gadają ludzie, że takie latające talerze, to są kosmiczne pojazdy.
PLINDZIUŚ
A w tych pojazdach siedzą takie wielkoludy. Olbrzymy.
60
MINDZIUŚ
Ufoidzi.
PLINDZIUŚ
I kiedy człowiekowi tu, na ziemi, dzieje się krzywda, i nikt już nie potrafi mu
pomóc – to te olbrzymy przylatują i wymierzają sprawiedliwość.
LOLA
Eee, to pewno jakiejś bajdy. Ja tam w to nie wierzę.
PLINDZIUŚ
O, cięcierzunia, co nam szkodzi spróbować? Zawołajmy ich na pomoc.
MINDZIUŚ
Tak, tak, wołajmy!
WSZYSCY
Olbrzymy, Ufoidzi!!!
MINDZIUŚ
Słychać co?
PLINDZIUŚ
Nic.
WSZYSCY
Olbrzymy, Wielkoludy, Ufoidzi!!!
PLINDZIUŚ
Widać co?
MINDZIUŚ
Nic.
LOLA
Mówiłam, że to bajdy, duby smalone.
MINDZIUŚ
Ach, nie, to niemożliwe, żeby nikt nie utarł nosa królowi i jego świcie.
PLINDZIUŚ
Przecież musi być jakaś sprawiedliwość!
61
LOLA
Spróbujmy wołać raz jeszcze!
PLINDZIUŚ
Tak, tak, wołajmy: do trzech razy sztuka.
WSZYSCY
Ol-brzy-my, gdzie jesteście... Wiel-ko-lu-dy... Ufoidzi... na po-moc...
Znowu pojawiają się dziwne sygnały. Są coraz bliżej.
LOLA
Boję się.
MINDZIUŚ
Czego?
LOLA
A jeśli tych Ufoidów nie ma na świecie, a zamiast nich usłyszą Uchole?
PLINDZIUŚ
Oj, dostanie nam się wtedy tęgie lanie!
LOLA
Jeszcze nową biedę ściągniemy na siebie.
MINDZIUŚ
Stójcie, słyszycie?
WSZYSCY
Co?
MINDZIUŚ
Coś stuka...
LOLA
To Uchole!
MINDZIUŚ
Nie, czekajcie...
LOLA
Ja się boję!
62
PLINDZIUŚ
O, o, widzę... cięcierzunia!
LOLA
Co?
PLINDZIUS
Tam, o! Takie wielkie coś... idzie... zbliża się... stuka...
LOLA
Tam też!
PLINDZIUŚ
I tam! To nie przelewki... gdzie tu się schować?
MINDZIUŚ
Zwariowałeś? Najpierw wzywasz olbrzymów na pomoc, a potem uciekasz?
PLINDZIUŚ
Ja tam wolę przy tym nie być.
MINDZIUŚ
Stój, głupi; nie chcesz pomóc Loli?
PLINDZIUŚ
Tak mi jakoś straszno. Nogi same mi się trzęsą.
MINDZIUŚ
Jak ktoś tak trzęsie portkami...
Z ciemności wyłaniają się wielkie, świecące różnymi kolorami buty trzech olbrzymów.
Jednym kopnięciem rozbijają mur i już są na środku sceny.
UFOIDZI
Czy to tu,
czy nie tu,
ktoś narobił łos-ko-tu?
pluri –
luriuripilolalileri
– lolalileri.
63
Kto nas wzywa,
o co prosi?
Kto słał sygnał wśród kosmosu, byśmy tutaj do was szli?
PLINDZIUŚ
Witajcie Ufoidzi.
MINDZIUŚ
To my, myśmy was zaprosili.
LOLA
Bardzośmy wam radzi.
MINDZIUŚ
Wołaliśmy was, bo mamy wielkie zmartwienie.
PLINDZIUŚ
Tylko wy możecie nam pomóc.
LOLA
Bieda u nas panowie, bieda. Na każdym kroku oszukaństwo, marnotrawstwo,
bezprawie...
MINDZIUŚ
Król ino by się tylko stroił.
LOLA
A jego dwór? Złodziej na złodzieju. A teraz...
PLINDZIUŚ
A teraz, kiedy powiedziała im prawdę w oczy – wsadzili ją do ciupy.
UFOID I
Zaraz, zaraz...
UFOID II
Nie tak prędko...
UFOID III
My jesteśmy nie z tej ziemi, takich spraw nie pojmujemy.
UFOIDZI
Skabriri-briri-iri-ri
Popapipefi, popapipefi.
64
FĄSADĄSA wystawia ze skrzyni głowę:
Co oni tam szwargoczą?
LOLA
Dzieje się nam krzywda, panowie!
Ufoid I
A wy sami nie sprzeciwialiście się temu?
LOLA
Myśmy się nie sprzeciwiali,
bo jesteśmy bardzo mali.
UFOID II
To wasz król jest taki wielki?
LOLA
No, za wielki to on nie jest.
MINDZIUŚ
Gdzie tam wielki, całkiem mały.
LOLA
Tyci, tyciutki.
PLINDZIUŚ
Przy tym słaby, zniewieściały.
MINDZIUŚ
Tylko fatałaszki mu w głowie.
UFOID III
Więc takiemu słabemu, głupiemu królowi baliście się sprzeciwiać?
LOLA
My byśmy się sprzeciwiali
Ale jesteśmy za mali.
UFOID I
Nie wstyd wam?
UFOID II
65
Skoro sami nie ośmieliliście się sprzeciwiać takiemu marnemu królowi, nie
zasługujecie na naszą pomoc.
UFOID III
Sami jesteście sobie winni.
UFOIDZI
Hori-bili-tribri-fax. Żegnajcie.
PLINDZIUŚ
Stójcie, zatrzymajcie się jeszcze, błagam... przecież Lola...
MINDZIUŚ
Tak, Lola się sprzeciwiła. Wyrąbała królowi w oczy całą prawdę.
PLINDZIUŚ
Wygarnęła mu, sam słyszałem na własne uszy!
LOLA
Myśmy się nie sprzeciwiali,
bo jesteśmy tacy mali,
aleśmy się za to śmiali!
Lola zwraca się do dzieci w teatrze.
LOLA
Prawda, żeśmy się śmiali, powiedzcie sami.
UFOID I
Śmialiście się?
WSZYSTKIE DZIECI
Tak!
UFOID II
Głośno?
WSZYSCY
Tak, tak!
UFOID III
Z głupiego króla?
66
MINDZIUŚ
Proszę. Wszyscy słyszeli, mogą potwierdzić!
WSZYSCY
Tak, tak, tak!
UFOID I
Tak? Aaa, to co innego; w takim razie pomożemy wam.
PLINDZIUŚ
O, dzięki, dzięki wam za to!
UFOIDZI
Gdy podły władca nęka lud,
odbiera mu nadzieję,
ten wtedy chwat i ten jest zuch,
kto mu się w nos zaśmieje.
Bo głupców się nie wolno bać,
z głupców się zawsze trzeba śmiać
a jak?
WSZYSCY
Ha, ha, ha, ha! O, tak!
W biega król, a za nim cały królewski dwór. Ze skrzyni wychodzi bardzo wystraszony
Fąsadąsa.
KRÓL
Co to za krzyki, śpiewy, hałasy?!
FĄSADĄSA
Królu Panie, Królu Panie, tchu złapać nie mogę, jakem Fąsadąsa...
Odzyskałem słuch, teraz wszystko dobrze słyszę, ale jest już za późno.
HUKUPUKU
Co się dzieję?
FĄSADĄSA
O, rzęsa na bajorze, cały naród się trzęsie.
KRÓL
Jakże to, trzęsie się? Ze strachu?
67
DAMY
Z zimna?
FĄSADĄSA
Nie, ze śmiechu.
TEREFERE
A pozwolenie? Kto dał im pozwolenie?
FĄSADĄSA
Ja też się trzęsę.
HUKUPUKU
Ze śmiechu?
FĄSADĄSA
Nie, ze strachu. I też nie mam na to zezwolenia.
DAMA
Musiało się stać cos okropnego, skoro Fąsadąsa nagle przestał być głuchy.
KRÓL
Więc przestałeś być głuchy?
FĄSADĄSA
Tak, od kiedy zacząłem szczękać zębami.
HUKUPUKU
Co to znaczy?
FĄSADĄSA
O, o... oni... stukają... już tu idą, patrzcie!
HUKUPUKU
Ufoidzi!
DAMA
Olbrzymy!
TEREFERE
Wielkoludy!
KRÓL
68
Jak ja się im teraz na oczy pokażę?
UFOIDZI
Turi ruri uri ru,
Gdzieże jest ten nędzny król?
Brumru umbru humbru fu
I gdzie jego podły dwór?
DAMA PRAWA
Łaski!
TEREFERE
Litości!
HUKUPUKU
To nie my, to król jest niegodziwy!
UFOIDZI
Ejże!
DAMA
To król kazał uwięzić Lolę.
TEREFERE
Wiecznie nam kazał siebie podziwiać.
HUKUPUKU
Domagał się kłamstw i pochwał.
UFOIDZI
Ejże!
UFOID III
Więc kto tu jest w końcu winien?
TEREFERE
To nie ja, to ona!
DAMA
A właśnie że nie ja, tylko on!
HUKUPUKU
To nie my, to tamci!
69
GŁOSY DWORZAN
Ten! Tamten! Ów! Ktoś! Oni! Siamci! Owamci! Nie ja! Nie my!
UFOID I
My jesteśmy nie z tej ziemi,
nic z tego nie rozumiemy.
Kto w końcu jest winien?
Król widząc, że jeden na drugiego zwala winę, zdejmuje z głowy koronę, odrzuca berło,
ściąga z siebie fatałaszki.
KRÓL
Bardzo się wstydzę... chyba jednak sam jestem winien. Nie umiem być królem
malowanym. Bierzcie koronę.
UFOID I
A czym umiałbyś być?
TEREFERE
Pewnie królem mody, ha, ha, ha!
KRÓL
Nie. Koniec z ubiorami, fatałaszkami. To z ich powodu przewróciło mi się w
głowie. Wolę być zwykłym szoferem. Znam się na tym.
DAMA LEWA
W takim razie ja mogłabym zostać fryzjerką...
DAMA PRAWA
Albo panią przedszkolanką... sama nie wiem... taki trudny wybór!
HUKUPUKU
Zawsze marzyłem o tym, żeby zostać strażakiem... lubię błyszczące hełmy...
mógłbym ludzi ratować... odwagi mi nie brak.
TEREFERE
A ja chciałbym być kelnerem albo konduktorem... Bo lubię być uprzejmy dla
ludzi. A konduktor i kelner powinien być uprzejmy i dobrze wychowany,
prawda?
70
FĄSADĄSA
Skoro o tym mowa, rzęsa na bajorze, chciałbym zostać kucharzem. Będę
smacznie dla wszystkich gotował. Wybaczcie, że byłem taki głuchy, żałuję tego.
Za to teraz, patrzcie:
Fąsadąsa podchodzi do Loli i prowadzi ją na środek sceny. Podnosi jej rękę jak sędzia
na ringu podnosi rękę zwycięzcy.
FĄSADĄSA
Bez rozkazu i z własnej woli ogłaszam: uwolnienie Loli.
MINDZIUŚ
Wszystko dobre, co się dobrze kończy.
LOLA
W bajkach tak być powinno.
KRÓL
Będę was teraz woził moimi samochodami!
DAMA LEWA
Będziemy bawić się, śpiewać!
DAMA PRAWA
Będziemy śmiać się!
FĄSADĄSA
I ucztować! Zamieniłem Ucholi w kuchcików, zaraz tu wejdą z pełnymi
półmiskami pyszności!
TEREFERE
Ale niech wejdą krokiem paradnym!
HUKUPUKU
Tak, tak, bardzo lubimy parady!
UCHOLE – KUCHCIKI
Umiemy sporządzać sosy
i pysznych ciasteczek stosy.
Lubimy przystrajać ptifurki
i preclom formować dziurki.
I lu-bi-my, bez przech-wał-ki,
71
li-zać pal-ce oraz wałki.
DAMA PRAWA
Jak miło, ach
jak dobrze, ach,
gdy każdy wreszcie ma swój fach!
LOLA
Odtąd niech tylko to robi ktoś,
na czym najlepiej się zna.
Największe bowiem w tym jest zło,
gdy zamiast właśnie robić to
na czym się zna ten ktoś
innego robi on coś
niż to.
– Jakby wszystkim na złość! –
WSZYSCY
Innego robi on coś,
niż to
na czym najlepiej się zna!
KRÓL
Zapraszam wszystkich do mego wozu!
UFOIDZI
Nic tu po nas, nic tu po nas,
nasza misja wypełniona,
bajka ładnie zakończona,
hori biri kribri fax.
Żegnajcie nam, już na nas czas.
PLINDZIUŚ
Dziękujemy wam , wielkoludy!
LOLA
Żegnajcie!
MINDZIUŚ
Szczęśliwego lotu!
UFOIDZI
Skabriri-briri-iri-ri.
72
Pluri-luri-uri-pi.
Czy pamiętacie nasze rady?
WSZYSCY
Tak!
UFOIDZI
Więc powtórzcie.
LOLA
Że głupców się nie wolno bać!
PLINDZIUŚ
I trzeba się z nich głośno śmiać!
Ufoidzi odchodzą, a wszyscy pozostali tańczą i śpiewają.
PIOSENKA: „TRZEBA SIĘ ŚMIAĆ”
Gdy podły władca nęka lud,
odbiera mu nadzieję,
ten wtedy chwat i ten jest zuch,
kto mu się w nos zaśmieje.
Bo głupców się nie wolno bać,
z głupców się trzeba głośno śmiać. bis
UFOIDZI
A jak?
WSZYSCY
Ha, ha, ha, ha! – O, tak!
Ha, ha, ha, ha! – O, tak!
KONIEC