Debbi Rawlins Amerykańskie wakacje Tłumaczyła Anna Higersberger Rozdział pierwszy – Niezłe nogi. Chyba jest tu nowa? Mike Mason pokiwał zdegustowany głową. – Czy ty w ogóle słuchasz, co do ciebie mówię? Jego najbliższy przyjaciel, a zarazem kolega z pracy, Robert Scarpetti, nawet nie odwrócił wzroku od wysokiej blondynki, stojącej przy dystrybutorze wody, tuż obok biura Mike’a. – Może to przedstawicielka któregoś z naszych kontrahentów. Nigdy jej tu nie widziałem, a ty? – Rob! Robert w końcu spojrzał na Mike’a. – Słyszałem każde słowo. Uważasz, że na Zachodnim Wybrzeżu sprzedaje się coraz więcej win kalifornijskich, bo wzrosły ceny benzyny i transport wina na drugi koniec kraju za dużo nas kosztuje. – Wrócił wzrokiem do młodej kobiety, która przystanęła przy biurku recepcjonistki. – Doskonale. Cori na pewno będzie wiedziała, co to za dziewczyna. 6 Debbi Rawlins – Do cholery, Rob! Gdyby nie to, że jesteś synem szefa, już dawno byś stąd wyleciał. Robert zsunął się z biurka Mike’a, wstał i uśmiechnął się do niego szeroko. – Nieprawda. Nie wyleciałbym, bo ty zawsze wyciągasz mnie z opałów. Mike westchnął. Był zmęczony i głodny. Pora lunchu już dawno minęła, ale on wciąż nie mógł wyrwać się z pracy. Zazwyczaj Robert go nie denerwował. Byli przyjaciółmi od piętnastu lati dawno nauczył się,żetowyrośnięte dziecko należy traktować z przymrużeniem oka. Poznali się w ostatniej klasie liceum, niedługo po tym, jak matka Mike’a zaczęła pracować dla rodziny Scarpet-tich. Firma sprzedawała w Stanach wino ze swoich winnic we Włoszech, a ona była tam księgową. Ta praca była dla nich jak dar z nieba. Niedługo wcześniej jej firma przeprowadziła zwolnienia grupowe i matka została bez pracy i bez grosza przy duszy. Na ojca nie mogli liczyć – dziesięć lat wcześniej ten cholerny łajdak porzucił rodzinę i zniknął bez śladu. – Nie martw się, stary. – Robert poklepał go po ramieniu. – Pogadam z ojcem o Daly City, to może być dobre miejsce na nowe centrum dystrybucji. Jest niedaleko San Francisco, a jednocześnie czynsz nie przyprawi ojczulka o zawał. – Sprawdziłeś to już? Robert żachnął się. – Nie jestem takim patafianem, za jakiego mnie uważasz, stary. Skoczymy na piwo? – Jest dopiero piętnaście po czwartej. – Co chcesz przez to powiedzieć? Mike potarł oczy i rozluźnił krawat. Amerykańskie wakacje 7 – Mam jeszcze przed sobą ładnych kilka godzin, zanim to wszystko skończę. – Do cholery, Mike, powinieneś trochę wyluzować. Ta firma istnieje na rynku od stu lat. Nie zawali się, jeśli raz trochę sobie odpuścisz. – Jasne. Robert mógł tak sobie mówić. W końcu nosił nazwisko Scarpetti. To stanowiło oczywistą gwarancję dożywotniego miejsca w rodzinnej firmie. Mike wiele zawdzięczał Scarpettim. Dali mu pracę, a nawet płacili za jego college po śmierci matki, ale przecież nie był jednym z nich. Nieważne, jak ciężko pracował albo ile razy spędzał święta przy ich rodzinnym stole, i tak nigdy nie będzie należał do najwęższego rodzinnego kręgu. Oczywiście, gdyby ich o to zapytał, Robert i Antonio zaprzeczyliby. Nie zamierzał jednak kiedykolwiek poruszać tego tematatu. Był im szczerze wdzięczny za to, że jako jedyna osoba spoza rodziny znalazł się w zarządzie, i wiedział, że ma duże szanse, by pewnego dnia zostać dyrektorem oddziału na Zachodnim Wybrzeżu. Już teraz ufali mu na tyle, by powierzyć większość operacji. Miał dwadzieścia osiem lat, dawno spłacił kredyt za studia i zarabiał cholernie dobrze. Dużo więcej niż większość jego rówieśników. Bez dwóch zdań – wiele im zawdzięczał. Ale wciąż nie mógł pozbyć się pragnienia, by naprawdę stać się częścią tej rodziny. – Gdybyś zmienił zdanie co do piwa, to jestem z Joe w barze ,,U Angela’’. – Robert przystanął przy drzwiach, sprawdzając odbicie w lustrze, i wyciągnął grzebień. – Będę tam tylko do wpół do szóstej. Potem mam randkę z Melanie. 8 Debbi Rawlins Randka. Mike nie mógł sobie przypomnieć, kiedy ostatnio się z kimś umówił. W zeszłym roku parę razy poszedł do kina i na późną kolację z Daphne, z biura nieruchomości piętro wyżej. Ale widać uznała, że jest zbyt pochłonięty pracą, bo kiedy zadzwonił do niej kilka miesięcy temu, usłyszał, że przez najbliższe pół roku będzie bardzo, ale to bardzo zajęta. – Dziś na mnie nie licz. – Mike otworzył środkową szufladę biurka, szukając chipsów lub czegokolwiek innego, co na chwilę oszuka jego rozpaczliwie pusty żołądek. – Muszę jeszcze przygotować budżet kwartalny. – Olej to. Możesz dokończyć jutro. Mike znalazł napoczętą paczkę krakersów i powąchał. Wydawały się jadalne. – Chcę, żebyś go przejrzał, zanim wyjedziesz na urlop. Ich rozmowę przerwał nagle nieartykułowany wrzask. – Cholera, muszę lecieć. – Rubert spojrzał z westchnieniem w głąb korytarza. – Stary mnie woła. Kiedy wreszcie nauczy się używać interkomu? – Przecież nie ma cię w twoim pokoju. – Nie o to chodzi. – Robert wyszedł, mamrocząc pod nosem. Mike uśmiechnął się, pochłaniając z apetytem serowe krakersy. Rodzina Scarpettich nie grzeszyła subtelnością, szczególnie Antonio. Choć minęło już trzydzieści lat, odkąd wyjechał z Włoch, pod wieloma względami wciąż trzymał się starych zwyczajów, zarówno w domu, jak i w pracy. Całe szczęście, że firma była stabilna i przynosiła duże zyski. Z drugiej strony, ten stosunkowo łatwy sukces miał też swoje minusy. Nikt nie miał motywacji, by rozwijać i modernizować rodzinny interes. Antonio był wprawdzie cwanym biznesmenem, umiał prowadzić Amerykańskie wakacje 9 firmę i znał się na księgowości, jednak jego niechęć do modernizacji miała swoją cenę. Robert to widział, ale brakowało mu ambicji. Mike był pewien, że gdyby tylko dano mu wolną rękę, wszyscy wkrótce zauważyliby pozytywne zmiany. Wiedział, że gdy tylko uruchomi filię na Zachodnim Wybrzeżu, zyski przedsiębiorstwa wzrosną dwukrotnie. Czy dzięki temu zacznie być w końcu traktowany jak pełnoprawny członek rodziny? Wysoka blondynka znów przeszła obok jego pokoju, tym razem zwalniając, by posłać mu uśmiech. O mało nie zadławił się zeschłym krakersem. Musiał jej to przyznać: rzeczywiście miała fantastyczne nogi. Pal licho, że od pół roku nie był na randce. Gorzej, że minęły chyba wieki od czasu, gdy był w łóżku z dziewczyną. – Rany, tato, to cholerne cygaro czuć w całym biurze! – Robert machnął ręką, rozganiając kłęby dymu. – To obrzydliwe. – To moje biuro. Mogę tu robić, co mi się żywnie podoba. Siadaj. Robert otworzył okno, nie zwracając uwagi na wilgotne, sierpniowe powietrze i gwar, które wypełniły pomieszczenie. Od tej chwili ich rozmowa miała rywalizować z ulicznym hałasem Brooklynu, wdzierającym się na trzecie piętro biurowca. – Dobra, dobra... – Antonio zamruczał nad popielniczką. – Zgaszę cygaro. A teraz zamknij to cholerne okno. Robert z przyjemnością odgrodził się od gorącego powietrza i huku ulicy. Jednak to był najmniejszy problem. Martwił się, że jego ojciec za dużo palił, przesadzał z jedzeniem i piciem i zarywał noce. Od śmierci żony 10 Debbi Rawlins zdarzało się to prawie codziennie. Robertowi nie dawało to spokoju. – O co chodzi, tato? – Usiadł na krześle po drugiej stronie biurka, które już dawno powinno było znaleźć się na śmietniku. – Zatrzy dni przylatujezWłoch twoja kuzynka Gina. – Gina? – Robert zmarszczył brwi. Widział ją jakieś osiem lat temu, kiedy ostatni raz był w Toskanii. Akurat przyjechała do domu na wakacje ze swojej katolickiej szkoływMediolanie–cicha, nieśmiała, typowa uczennica prowadzonej przez zakonnice szkoły z internatem. – Po co? – Jakoś nie mógł sobie wyobrazić zahukanej kuzynki, lecącej samotnie przez Atlantyk. – Oczywiście, fajnie będzie znów ją zobaczyć, ale... Ile ona właściwie ma lat? – Dwadzieścia trzy. Właśnie skończyła studia i twoja ciotka mówi, że ostatnio zaczęła trochę się buntować. – Antonio wzruszył gwałtownie ramionami i zamruczał coś po włosku. Robert zrozumiał tylko kilka oderwanych słów. – Znasz ciotkę Sofię, lubi dramatyzować. – Przyjeżdża sama? Antonio westchnął i przesunął dłonią po czole, które z każdym dniem wydawało się coraz wyższe. Robert z przerażeniem myślało dniu, gdy zacznie łysieć jak ojciec. – Niestety tak, i zostanie tu przez miesiąc. Robert zaczynał mieć złe przeczucia. – Wciąż nie rozumiem,poco właściwie tu przyjeżdża. – Żeby się wyszaleć. – Antonio machnął lekceważąco ręką. – Tak to określacie, prawda? Dziewczyna chce się trochę wyszumieć. – O rany... – O co chodzi? – syknął Antonio. – Nagle nie masz czasu dla rodziny? Amerykańskie wakacje 11 – Ja? – A kto inny miałby się nią zająć, pokazać miasto? – Nie ma mowy! – żachnął się Robert. – W tym tygodniu jadę na urlop, zapomniałeś? Już zapłaciłem za rejs. Przez dwa tygodnie tylko ja, Melanie, mnóstwo słońca i chłodne drinki. Nie będę nikogo niańczył. – Zwrócę ci pieniądze za rejs. – Zapomnij o tym. – Robert ruszył w stronę drzwi. – Melanie musiała się nieźle postarać, żeby wywalczyć dwa tygodnie urlopu. – Roberto! – Antonio walnął dłonią w stół. – Tu chodzi o rodzinę. To ważne. – Rozumiem – odparł Robert. Problem w tym, że Melanie na pewno tego nie zrozumie. – Wyjeżdżam tylko na dwa tygodnie. W tym czasie Mike może się nią zająć. – Mike? Robert wzruszył przesadnie ramionami, przedrzeźniając gest ojca. – Przecież on jest prawie jak członek rodziny. – ,,Prawie’’ to za mało – pokręcił głową Antonio. – Ona jest kobietą,a onmężczyzną. Dodaj dwa dodwóch. – Niby tak, ale to przecież Mike... – To sprawa hormonów, testosteronu, czy jak to się tamnazywa.– Ojciec potrząsnął głowąwupartym geście, którego Robert tak nie znosił. Ten gest oznaczał, że dyskusja jest skończona. – Odbierzesz Ginę z lotniska i będziesz się jej trzymał jak rzep psiego ogona. Koniec rozmowy. – Tato, nie zmuszaj mnie, żebym powiedział coś, czego będę żałował. Antonio zmrużył ciemne oczy. – Co masz na myśli? 12 Debbi Rawlins Robert czuł, jak narasta w nim panika. Nie mógł odwołać tego wyjazdu. Planował go z Melanie od pół roku. Cholera, ale się porobiło! – Chodzi o Mike’a. – Tak? – To tajemnica. – Roberto. – Antonio podniósł powoli cygaro. – Przypominam, że sam poruszyłeś ten temat. – Tylko błagam, nikomu o tym ani słowa. Przede wszystkim Mike’owi. To bardzo delikatna sprawa. – Dobrze, mów, o co chodzi. Robert wziął głęboki wdech. Naprawdę nie chciał w to mieszać przyjaciela, ale czy miał inne wyjście? – Mike może spokojnie zaopiekować się Giną i pokazać jej miasto. –Odchrząknął. Za to kłamstwo na pewno będzie się smażył w piekle. Nie mówiąc już o tym, że wcześniej Mike go zabije. – Chodzi o to, że on gra w innej lidze. Antonio zmarszczył krzaczaste brwi. – O czym ty mówisz? – Nie znasz tego określenia, tato? – Wiem, co chcesz powiedzieć. – Wyglądał na zmie-szanego.– Toznaczy,że mógłby być dekoratorem wnętrz lub kimś w tym rodzaju. Zgadza się? Robert stłumił śmiech. – Tak, można tak powiedzieć. – Mike? Przecież znam go prawie od dziecka. On nie jest taki. – Kiedy ostatni raz widziałeś go z dziewczyną? Antonio zastanawiał się przez chwilę, obracającw ręku cygaro. – W zeszłym roku, na święto Dziękczynienia. Przyszedł na kolację z tą małą rudą. Amerykańskie wakacje 13 – To było trzy lata temu, a ona była córką jego sąsiadki i miała piętnaście lat. Antonio zachmurzył się i przygryzł wargę. – Więc dlaczego nie wygląda tak jak ci inni? – Tato, nie bądź taki staroświecki. Nie każdego poznasz po wyglądzie. Najważniejsze jest to, że możesz spokojnie powierzyć mu Ginę. Będzie z nim bezpieczna. Antonio żuł w zamyśleniu cygaro, marszcząc brwi. – Dobrze. Zawołaj go tu. – O rany... Mike zerknął kątem oka na stojący na biurku zegar. Dziewczyna miała się pojawić za niecałą godzinę, a on musiał jeszcze sporządzić dwie deklaracje celne i przejrzeć stos dokumentów do akceptacji. Praca opiekunki do dziecka wydawała mu się najmniej atrakcyjnym ze wszystkich dotychczasowych zadań zleconych mu przez Scar-pettich. W pierwszym odruchu chciał odpowiedzieć, żeby wypchali się sianem, ale nagle coś sobie uświadomił: Antonio okazał mu niezwykłe zaufanie. Większość starszych mężczyzn w tej rodzinie była bardzo staroświecka, zwłaszcza gdy chodziło o ich żony i córki. Dotyczyło to również Antonia. Kobieta miała być piękna, posłuszna i cnotliwa. Powierzając mu opiekę nad swoją siostrzenicą, Antonio dopuścił go bliżej niż kiedykolwiek dotąd. W pewnym sensie Mike czuł się tak, jakby w końcu dostał klucze do domu. Szkoda tylko, że żadne krasnoludki nie zajmą się za niego pracą, podczasgdy on będzie się bawiłw przyzwoit-kę. Odsunął na bok stertę dokumentów, aby przejrzeć terminarz. Zgodnie z tym, co sobie zaplanował, wciąż będzie mógł przychodzić do pracy wczesnym rankiem 14 Debbi Rawlins i wieczorami. Wprawdzie Antonio podkreślał, że ma nie spuszczać Giny z oczu, ale zgodnie z tym, co powiedział mu Robert, nie powinno to być zbyt trudne. Z tego,copamiętał Rob, jego kuzynka była zagorzałym molem książkowym, który bardzo chętnie, zamiast zwiedzać miasto, spędzi cały dzień w bibliotece lub przed komputerem. Prawdopodobnie będzie chciała przeczytać całość zbiorów Biblioteki Nowojorskiej. To powinno dostarczyć jej zajęcia na co najmniej połowę pobytu. Przeglądał notatki, układając listę zadań na przyszły tydzień i porządkując je według ważności. Nagle zaskoczył go dzwonek interkomu. Obie sekretarki wyszły na lunch, Robet odbierał Ginę z lotniska, a pozostali trzej członkowie rodziny Scarpettich, pracujący w biurze, nigdy nie używali tego urządzenia. Gdy mieli do kogoś sprawę, po prostu otwierali usta i głośno krzyczeli. – Mike, Robert już wrócił z... – Trzaski i szumy zagłuszyły głos Antoniego, a potem Mike usłyszał jego niezadowolone pomruki. – Do cholery, jak to się robi? – Trzymaj guzik wciśnięty – dobiegł go głos Roberta. – Teraz możesz mówić. – Mike? – Słucham. – Czy możesz przyjść do mojego biura, proszę? Ta nagła zmiana tonu, którą zapewne zawdzięczał obecności siostrzenicy, sprawiła, że Mike uśmiechał się przez całą drogę do biura pryncypała. Roberto minął Mike’a, wychodząc z pokoju ojca, i posłał mu przepraszający uśmiech. Drzwi były otwarte, ale Mike uprzejmie zapukał przed wejściem. – No, jesteś nareszcie. – Antonio zaprosił go gestem do środka. Amerykańskie wakacje 15 Mike pierwszy raz w życiu widział biurko szefa w takim porządku. Nawet papiery w przegródce z napisem ,,przycho-dzące’’były ułożonewrówny stosik.Wiszącyzabiurkiem obraz, przedstawiający kobiecy akt, zniknął. Ubawiony odchrząknął, próbując zamaskować parsknięcie. W tym obrazie nie było nic niestosownego. Ta Gina rzeczywiście musi być wyjątkowo staroświecka i cnotliwa... I wtedy ją zobaczył. Siedziała przy stole konferencyjnym, ubrana w obszerny, workowaty płaszcz, z włosami schowanymi pod brzydką włóczkową czapką. W takim upale musi się w tym gotować, pomyślał Mike. – Tomoja siostrzenica, Gina Ferraro.– Antonio wykonał szeroki gest ręką, zapraszając Mike’a bliżej. – Mike Mason jest naszym dyrektorem dystrybucji. – Dzień dobry – powiedziała gardłowym głosem, z wyraźnym akcentem, który spowił Mike’a niby kaszmirowy szal. Spojrzała na wuja pytająco brązowymi oczami w kształcie migdałów. – Myślałam, że Roberto zajmuje to stanowisko. Antonio był równie zaskoczony jej pytaniem, jak Mike. Wzruszył jednak tylko ramionami. – Obaj mająto samostanowisko, aletoMike wykonuje większość pracy. Gina ponownie spojrzała na Mike’a, ale on wciąż rozmyślał nad zaskakująco celną uwagą Antonia. Nie wiedział, że szef zdaje sobie sprawę z sytuacji w biurze. – A teraz masz być moją przyzwoitką – powiedziała, lekko wydymając ustai podając mu dłoń. – Tłumaczyłam już wszystkim, że poradzę sobie sama. – To wielkie miasto, cara – wyjaśnił Antonio z cierpliwym uśmiechem, zarezerwowanym dla miłych Włoszek, od których oczekiwał posłuszeństwa. 16 Debbi Rawlins – Dobrze, wujku – powiedziała ulegle, patrząc Mi-ke’owi prostow oczy,gdy podawałamudłoń. Była drobna i niewiarygodnie miękka. – To naprawdę żaden kłopot. Mamy tu wspaniałą bibliotekę... W jej oczach pojawił się błysk irytacji i szybko cofnęła rękę. – Przygotowałam listę miejsc, które chcę zobaczyć. – Jasne. Nie ma sprawy. – Jedliście już lunch? – spytał Antonio, zacierając potężne dłonie, chociaż właściwie wcale nie czekał na odpowiedź.– Zapraszam was do ,,U Angela’’. Poznacie się lepiej przy talerzu linguini z małżami. Gina zrobiła zbolałą minę, ale odparła: – Jak sobie życzysz, wujku. Mike odsunął się, czekając, aż dziewczyna wstanie. Była drobna, nie wyższa niż metr sześćdziesiąt w skromnych, sznurowanych czarnych trzewikach, przypominających Mike’owi buty, w których chodziła jego babcia. Antonio przepuścił ich oboje w drzwiach. – Kiedy już zjemy, Mike odwiezie cię do mojego mieszkania, żebyś się rozpakowała i trochę odpoczęła. Wieczorem, jeśli nie będziesz zmęczona, zjemy razem kolację. Zgoda? – Jak chcesz, wujku Antonio. – I zdejmij ten płaszcz, bo dostaniesz udaru z gorąca, a wtedy twoja matka przerobi mnie na pulpety. Z wahaniem odpięła pierwszy guzik. Gdy doszła do trzeciego, Mike poczuł,że nagły skurcz w żołądku staje się nie do zniesienia. Co się z nim działo, do licha? Nie miał czasu, by Amerykańskie wakacje 17 zastanawiać się nad tą dziwną reakcją. Odpinała właśnie ostatni guzik. Rozsunęła poły płaszcza i zdjęła z ramion grubą tkaninę, odsłaniając nijaką, bezkształtną czarną sukienkę na zbyt szerokich ramiączkach. Mike westchnął zawiedziony i zabrał od niej płaszcz. Jednak gdy podziękowała mu uśmiechem, znów poczuł skurcz żołądka. To przez te pełne usta i oczy w kształcie migdałów. Uwielbiał jedno i drugie. Całe szczęście, że nie była w jego typie. Choć prawdę mówiąc, po tak długim poście to nie miało już żadnego znaczenia. Wyszli na korytarz. Antonio ryknął, wołając Roberta. To by było na tyle, jeśli chodzi o korzystanie z interkomu. Wczesnym popołudniem restauracja była pełna ludzi, ale na Antonia zawsze czekał wolny stolik. Po chwili pojawił się kelner, by przyjąć zamówienie. Wszyscy poprosili o makaron, oprócz Giny, która zamówiła che-eseburgera i frytki. Gdy tylko odeszła na chwilę od stołu, Antonio prych-nął pogardliwie. – Cheeseburger! – Zamruczał coś pod nosem po włosku. – To właśnie ta buntowniczość, która tak martwi moją siostrę. Robert potrząsnął głową. – Właściwietomi jej żal.–Podążył wzrokiem zaGiną. – Ma dwadzieścia trzy lata, a w tym ubraniu wygląda na czterdzieści. Może Mike zabierze ją na zakupy? Mike żachnął się. – Jasne, świetny pomysł. Antonio urwał kawał chleba z bochenka leżącego na środku stołu. Spojrzał na Mike’a z nieskrywaną ciekawością. – Wy się na tym znacie, prawda? 18 Debbi Rawlins – Tato! Mike zauważył kątem oka, jak Robert posyła ojcu znaczące spojrzenie. – Co masz na myśli? Antonio wzruszył ramionami i skupił całą uwagę na smarowaniu chleba masłem tak grubo, że aż dziw, że nie dostał na miejscu zawału. – Nie chcę, żeby za bardzo wariowała, ale chyba możesz jej kupić jakąś ładną różową sukienkę. Czarny kolor jest taki staroświecki. Mike i Robert wymienili rozbawione spojrzenia. – Wszystko przez Sofię. Mojej siostrze wciąż się wydaje, że mamy dziewiętnasty wiek. Czarny jest dobry dla wdów. – Spojrzał do góry i potrząsnął głową w stronę Mike’a. – Pomóż jej wybrać jakąś ładną, różową sukienkę. Byle nie za krótką. Mike szybko złapał kawałek chleba, bojąc się, że powie coś, czego potem będzie żałował. Miał nadzieję, że Robert się nie mylił i Gina będzie wolała spędzać czas w muzeach i bibliotekach, a nie u Bloomingdale’a i Bergdorfa. A jeśli będzie miała ochotę na zakupy, na pewno znajdzie wszystko w Internecie. Robert zawołał kelnerkę i zamówił kolejne piwo. – Gina dorastała w szkole zakonnej. To na pewno miało wpływ na jej sposób ubierania się. – Idzie tu. Zmieńmy temat. – Antonio sięgnął po kolejny kawałek chleba, a Robert szybko odsunąłod niego masło. – Tato, przestań. Nie możesz tyle jeść, to ci szkodzi. – I ty mi to mówisz? A kto pije drugie piwo w ciągu kwadransa? Mike przestał słuchać, pozwalając, by rodzinna sprzecz- Amerykańskie wakacje 19 ka brzęczała gdzieś w tle. Patrzył, jak Gina zbliża się do stolika. Choć była tak staroświeckoubrana,w jej postawie i sposobie chodzenia nie było nic nieśmiałego. Surowe, niemodne uczesanietylko podkreślało egzotycznąoprawę oczu i pełne usta. Zauważył, że kilku mężczyzn z sąsiedniego stolika śledziło ją wzrokiem. Antonio wstał, gdy podeszła do stolika, i surowym spojrzeniem nakazał reszcie, że mają postąpić tak samo. Gina usiadła, zaciskając wargi, jak gdyby starała się powstrzymać od uśmiechu. Zauważyła, że Mike się jej przygląda, i pospiesznie odwróciła wzrok. Gdy Antonio sięgnął po masło, rodzinna sprzeczka zaczęła się na nowo. Mike był zawsze pełen podziwu dla ciepłych uczuć łączących ojca i syna i dawno już przestał zwracać uwagę na ich drobne utarczki. Najwyraźniej Gina też się nimi nie przejmowała. Rozglądała się po restauracji z dłońmi splecionymi grzecznie na stole, lecz z trudem skrywała podniecenie w oczach. Biedne dziecko. Czy naprawdę przez całe życie była zamknięta przed światem w szkole prowadzonej przez zakonnice? Mike nie był tym zaskoczony. Scarpetti wciąż trzymali się starych tradycji. Nawet Antonio był pod tym względem trochę szurnięty, choć nigdy by się do tego nie przyznał. Mike patrzył dalej, jak rozszerzonymi z ciekawości oczami obserwowała gwarny tłumek. W zawieszonym wysoko pod sufitem telewizorze leciał właśnie mecz baseballowy, więc zwykły hałas zwiększały jeszcze okrzyki rozgorączkowanych kibiców. Kiedy ich stolik minęła Cindy, kelnerka w czarnej minispódniczce i obcisłej bluzeczce z logo Metsów, oczy Giny rozszerzyły się jeszcze bardziej. Obserwowała, jak 20 Debbi Rawlins kobieta roznosi piwo do kolejnych stolików, i aż zamrugała ze zdumienia, gdy rudowłosa pochyliła się nad jednym z nich, by zabrać popielniczkę. Podwinięta spódniczka nie pozostawiała wiele pola dla wyobraźni. – Więc co właściwie najbardziej lubisz robić, Gina? – spytał Mike, aby odciągnąć jej uwagę. Swoją zresztą też. Wbiła w niego wzrok. – Ja? Dużo czytam. – Wzruszyła ramionami, jakby przepraszając. – Trochę też szyję, poza tym spędzam czas przy komputerze. Obawiam się, że moje życie nie jest zbyt interesujące. – Nie ma w tym nic złego. Moje też nie jest takie ciekawe. – Niestety,to była prawda. Cały czas pochłaniała mu praca. – Ale przecież to miasto jest pełne zabawy, rozrywek... – jej nagle podekscytowany głos zwrócił uwagę wuja i kuzyna. Obdarzyła ich anielskim uśmiechem. Antonio odpowiedział jej surowym spojrzeniem. Mike westchnął. Biedne dziecko. Właściwie nic mu się nie stanie, jeśli pokaże jej trochę wielkomiejskich rozrywek. Musi sprawdzić aktualny repertuar. Może na Broadwayu wciąż jeszcze grają ,,Króla Lwa’’. Rozdział drugi Gina pomachała na pożegnanie wujkowi i kuzynowi, a zanim zamknęły się za nią drzwi windy, posłała im jeszcze buziaka. Nie mogła się już doczekać, kiedy wyjdzie z biura i wreszcie znajdzie się w mieszkaniu Antonia. Kochała swoją rodzinę, ale jeszcze bardziej nienawidziła czarnej sukienki. To mama się uparła, żeby włożyła ją na drogę, a Gina uznała, że to niewysoka cena za miesiąc wolności, jaki czeka ją w Nowym Jorku. – Gdzie zostawiłeś samochód? – spytała, gdy wyszli z budynku. Mike spojrzał na nią dziwnie, podchodząc do krawężnika. – Nie mam samochodu. Pojedziemy taksówką. – Nie masz samochodu? Myślałam, że w Ameryce każdy ma dwa samochody i dwa telewizory. Śmiejąc się, Mike pomachał ręką, by zatrzymać taksówkę. – Nie w Nowym Jorku. Tutaj samochód za drogo by mnie kosztował. Poza tym nie jest mi potrzebny. 22 Debbi Rawlins Podobał jej się sposób, w jaki jego kasztanowe włosy zawijały się w miejscu, gdzie dotykały białego kołnierzyka. Był wysoki, prawie o głowę wyższy od niej, i to też jej się podobało. – Wujek Antonio... za mało ci płaci? Jej wzrok nagle napotkał jego oczy w kolorze morskiej wody i poczuła, jak po plecach przebiega jej dreszcz. – Bardzo dobrze zarabiam. Kupno samochodu po prostu nie byłoby rozsądne. Gina westchnęła. ,,Rozsądne’’... Nie chciała nigdy więcej słyszeć tego słowa. ,,Regino Mario, proszę cię, bądź rozsądna’’. Odkąd Gina skończyła szkołę, słyszała to od matki setki razy. Rozsądna młoda dziewczyna nie wyprowadza się od rodziców do samodzielnego mieszkania, skoro niedługo ma wyjść za mąż. Za mąż... Gina wzdrygnęła się na samą myśl. Nie miała nic przeciw małżeństwu jako takiemu, ale rodzina na jej przyszłego męża wybrała Maria, właściciela sąsiedniej winnicy. Mario miał prawie czterdzieści lat i był równie podniecający, jak zeschłe winogrona. Czasami,po powrocie ze szkoły, Gina przechadzała się wieczorami po winnicy i widziała, jak w jego domu o dziesiątej gasły światła. Jej przyjaciele o dziewiątej dopiero zaczynali wieczór i wychodzili z domu do klubów. – Gina? Wróciła do rzeczywistości. Taksówka już podjechała, a Mike otworzył jej drzwi. Przytrzymując workowaty płaszcz, który zdążyła już zarzucić powrotem na sukienkę, wśliznęła się na tylne siedzenie, starannie zajmując miejsce na samym środku. Mike włożył jej walizki do bagażnika, po czym sam Amerykańskie wakacje 23 wsiadł do samochodu i podał kierowcy adres. Dopiero wtedy oparł się swobodnie i rozluźnił krawat. Miał na sobie garnitur uszyty z granatowego, lekkiego materiału, który opinał się na udach. Był szczupły, ale nie chudy, idealnie w sam raz, żadnego zbędnego tłuszczyku. Zdjął marynarkę, więc mogła podziwiać jego szerokie, proste ramiona. Był typem faceta, o którym rozmawiały jej koleżanki ze szkoły, kiedy udało im się wieczorem wymknąć do miasta. Gina odważyła się na to tylko raz, i o mały włos nie złapała jej siostra Maria Teresa. Choć udało jej się niepostrzeżenie przeskoczyć przez płot, przez całą noc martwiła się, że jej puste łóżko zostanie odkryte. Nie potrafiła bawić się tak beztrosko, jak inne koleżanki, zapominając o surowej dyscyplinie szkoły i czujnych siostrach- wychowawczyniach. Mike wciąż wyglądał przez okno. Przysunęła się odrobinę, tak, że ich uda niemal się ze sobą zetknęły. Podrapał się w zamyśleniu po policzku i przeczesał palcami włosy, ale nawet na nią nie spojrzał. Gina westchnęła. Nie znosiła, gdy tak ją ignorowano, tak samo jak nie cierpiała tej okropnej, czarnej sukienki. Ale to nie szkodzi. Już niedługo zwróci na siebie uwagę Mike’a Masona. Antonio uprzedził odźwiernego, że ma ich wpuścić. Mike zostawił część bagaży Giny pod jego opieką, a sam odprowadził ją do mieszkania szefa. Celowo nie zabrał ze sobą wszystkich walizek. To było jego wyjście awaryjne na wypadek, gdyby chciał się szybko ewakuować. W tej dziewczynie było coś, co sprawiało, że zalewały go nagłe fale gorąca. Może to ten lekki zapach wanilii, jaki roztaczała, lub sposób, w jaki nieświadomie wzdychała. 24 Debbi Rawlins A może niewinność, z jaką jej uda spotkały się z jego, kiedy jechali taksówką. Gina szła przed nim, kołysząc biodrami. Wszystkie krągłości miała na swoim miejscu, nie wspominając już o pełnych piersiach, których nie mogła ukryć nawet ta okropna czarna sukienka. Cholera! Idiota z niego! Miał pilnować Giny, a nie pożerać ją wzrokiem. Od czasu gdy razem z Robertem zwrócił uwagę na blondynkęw biurze, Mike bardzo wyraźnie czuł, jak wiele czasu minęło od chwili, kiedy ostatnio leżał obok jakiejś małej ślicznotki. Może powinien na jedną noc obniżyć wymagania i podobnie jak Robert wybrać się do baru i znaleźćdziewczynę, która będzie szukała tego samegoco on. Ale nie, to nie było w jego stylu. Musiałby być naprawdę zdesperowany, a na razie sytuacja nie była aż taktragiczna.Mimotosprawdził,żeblondynkanazywała się Heidi i pracowała jako przedstawiciel handlowy dla jednego z ich kontrahentów. Dowiedział się też, że pytała o niego, a więc miał zielone światło. Musiał tylko szybko odbębnić swoje zadanie przyzwoitki. – Wiesz, gdzie mam spać? – spytała Gina, gdy weszli do mieszkania. – Dlaczego pytasz? – odparł, czując gonitwę myśli. Zamrugała, zdziwiona. – Chcę wiedzieć, gdzie położyć bagaże. – Tak, jasne. – Poruszył ramieniem, próbując zmniejszyć napięcie promieniujące od nasady szyi. – Może na razie zostawimy je w salonie. – Ale ja chcę się rozpakować. – Podeszła bliżej, przyglądając się mu uważnie. – Źle się czujesz? Amerykańskie wakacje 25 – Nic mi nie jest. Ruszył korytarzem, nie do końca pewien, która sypialnia jest przeznaczona dla gości. Był tu wiele razy, ale nigdy nie wszedł dalej niż do salonu i kuchni. Okazało się, że wybór nie jest trudny. Oprócz sypialni gospodarza był jeszcze tylko jeden pokój, gościnny. W trzecim stało tylko biurko, komputer i niewielka sofa. Postawił walizkę pomiędzy białą, bukową toaletką a królewskich rozmiarów łożem z baldachimem. Odwrócił się, by wyjść z pokoju, i wtedy wpadł na Ginę. Zachwiał się i chwycił ją za ramiona. – Scusi – szepnęła wyraźnie zakłopotana. Stał, nie mogąc oderwać wzroku od jej zmysłowych oczu, od złotych refleksów tęczówki, ocienionych kruczoczarnymi rzęsami. Zaskoczyło go, jak silne były mięśnie, które czuł pod palcami. Sam nie wiedział, czego się spodziewał, może większej miękkości? Taką wspaniałą figurę na pewno zawdzięczała genom, ale musiała też dbać o kondycję. Rany, była chyba w lepszej formie niż on sam. Na tę przygnębiającą myśl rozluźnił uchwyt. Jednak żadne z nich nie odsunęło się. Stali nieruchomo, wpatrzeni w siebie, przez długą, pełną napięcia chwilę. – Hm, lepiej pójdę po drugą walizkę – powiedział wreszcie, odsuwając się i mijając ją szerokim łukiem. – Ale zaraz wrócisz? – Jasne. – Ruszył w stronę drzwi. – Jeśli chcesz się już zacząć rozpakowywać albo zdrzemnąć, nie czekaj na mnie. Zostawię torbę pod drzwiami. – Chyba nie zostawisz mnie tu samej? – Jej oczy rozszerzyły się tak, że sprawiała w równym stopniu wrażenie zdumionej, jak i przestraszonej. 26 Debbi Rawlins Mike oprzytomniał. Miał się nią opiekować, a nie uciekać tylko dlatego, że nie potrafi zapanować nad własnym libido. – Będę w salonie albo w biurze twojego wuja. Mam jeszcze kilka telefonów i maili do wysłania. – Dobrze. – Uśmiechnęła się. – Chcę się rozpakować, ale nie potrzebuję drzemki. Może potem pójdziemy do Central Parku? Mike spojrzał na zegarek. Nie uśmiechała mu się myśl o staniu w korku, w godzinach szczytu, przez całą drogę na Manhattan. – Może innym razem, kiedy uda nam się wcześniej wyjść. – Rozumiem – odparła, wyginając usta w podkówkę. Dopiero po chwili zrozumiał, że wcale ich nie wydymała. To pełne, zmysłowe wargi nadawały jej twarzy ten wygląd. Seksowny i pociągający, taki, za który inne kobiety płaciły tysiące dolarów chirurgom plastycznym. Zatarł dłonie. – W porządku, zjadę po resztę rzeczy, a ty się rozgość. Wystrzelił z mieszkania jak z procy, nie czekając, aż powie lub zrobi coś naprawdę głupiego. Winda jechała na dziesiąte piętro bardzo powoli, i to mu odpowiadało. Tylko głupiec spieszyłby się z powrotem. Będzie miał z Giną więcej kłopotów, niż się spodziewał. Chyba że weźmie się w garść. Cholera, tak naprawdę marzył, żeby objąć ją w uścisku, ale na tym właśnie polegał cały problem. Była jeszcze dzieckiem, a on powinien się wstydzić. Dobra, była od niego tylko o pięć lat młodsza, ale jeśli chodzi o doświadczenie, naprawdę była jeszcze dzieckiem. Wskazywały na to nie tylko słowa Roberta. Gina Amerykańskie wakacje 27 wyglądała seksownie, alewciążbyła naiwnai niedoświadczona. Faceci to widzą. Doświadczona czy nie, i tak nie była dla niego. Niecierpliwie dźgnął przycisk wzywający windę i natychmiast pożałował tego gestu. Nie ma się co spieszyć do pokus, nawet jeżeli nie zamierzał sięim poddawać. Chyba że chce z hukiem wylecieć z pracy. Gdy tylko drzwi się za nim zamknęły, winda pomknęła w dół jak torpeda. Windziarz rozmawiał z innym pasażerem, więc Mike zaczął studiować tablicę ogłoszeń. Wisiała tam reklama firmy zajmującej się wyprowadzaniem psów, a obok – ulotka studia masażu. Zdobiło ją zdjęcie biuściastej blond masażystki. Proponowano też wizyty domowe. Mike jęknął. Nie był jeszcze aż tak zdesperowany. A może jednak był? Gina zaczęła rozpakowywanie od ubrań, które kazała jej zabrać matka. Wcisnęła je w głąb szafy, nie patrząc nawet, czy się pogniotą. Będzie ich potrzebować tylko na kolacje z wujkiem Antoniem. Przez resztę czasu zamierzała ubierać się w rzeczy, które sama uszyła lub kupiła za kieszonkowe, które mama wysyłała jej do szkoły. Ostrożnie wyjmowała kuse koszulki, legginsy i minispódniczki, które schowała pod luksusową bielizną. Jedną sukienkę rozprostowała szczególnie starannie, a potem rozłożyła na łóżku. Trochę się pogniotła w walizce, ale materiał był elastyczny. Poza tym sukienka była tak ciasna, że właściwie nie było sensu jej prasować, bo rozprostuje się na niej, gdy ją nałoży. Zdjęła buty i przyklękła przy drugiej walizce, rozpakowując ją z gorączkowym pośpiechem. Pod kosmetykami 28 Debbi Rawlins ukryła dwie pary lekkich sandałków.Idealnie pasowały do czerwonego lakieru, którym zamierzała pomalować paznokcie u nóg. Jej podekscytowania nie mącił nawet cień wyrzutów sumienia. Miała już dość tych okropnych sukienek i tego, że musiała zachowywać się jak własna babka. Żadna z dziewczyn, ani w szkole, ani na uniwersytecie, nie miała aż tak surowych rodziców, jak ona. Izacotowszystko?Była grzeczną dziewczynką, pilnie się uczyła, przynosiła dobre stopniei trzymała się z dala od chłopaków, którzy włóczyli się wokół kamiennych murów szkoły. Nie wpadła w kłopoty, jak niektóre z dziewczyn, a przynajmniej nie w takie, o których wiedzieliby jej rodzice. Tylko dwa razy Gina rozgniewała siostry, wracając do szkoły po ciszy nocnej, ale udało jej się je ubłagać i nie powiadomiły o tym rodziców. Ściągnęła znienawidzoną czarną sukienkę, zwinęła ją w kulę i cisnęła na dno szafy. Będzie jej potrzebna dopiero w drodze do domu. Sama myśl o powrocie do Toskanii i planowanym ślubie przygnębiała ją. Szybko wybrała strój, który poprawi jej humor, a potem sięgnęła po buteleczkę czerwonego lakieru do paznokci. Skandalicznie odważny kolor sprawiał, że serce zabiło jej szybciej, a ręce zaczęły drżeć. Co chwilę musiała wycierać lakier, który rozpryskiwał się na palce. Potem odchyliła się do tyłu, czekając, aż wyschnie pierwsza warstwa. Oparła się na łokciach, prostując długie nogi, aby móc podziwiać efekt swojej pracy. Poruszyła palcami, ciesząc się ze sposobu, w jaki błyszczący lakier odbijał światło. Miała nadzieję, że Mike nie zaczął się niecierpliwić. Na myśl o nim uśmiechnęła się. Był wysoki i przystojny, i tak Amerykańskie wakacje 29 ładnie pachniał. Męski zapach, świeży i chłodny, przypominał jej jodłowy las po deszczu. Żałowała,że koleżankizeszkołygo nie widzą. Zwłaszcza Maria Scalia, ta podła wiedźma, która nazwała Ginę ,,Wieczną Dziewicą’’, tak jakby sama wiedziała wszystko o seksie! Na pewno szczęka by jej opadła na widok Mike’a i jego pięknych, zielonych oczu. Opadła na łóżko, wyobrażając sobie, jak mimochodem wspomina koleżankom o tym, że Mike będzie jej osobistym ochroniarzem przez cały miesiąc. Oczywiście, mówiłaby o nim: Michael. To imię lepiej do niego pasowało. Uśmiechała się do tej myśli, nakładając kolejną warstwę lakieru. Zastanawiała się, jak zareagowałby Mike, gdyby mu powiedziała, że chce stracić dziewictwo. Z nim. Już wpół do czwartej, a ona wciąż nie wychodzi. Mike zaczął się zastanawiać, czy jednak nie zasnęła. Oczywiście, nie zamierzał pukać do jej drzwi, żeby się o tym przekonać. Im dłużej tam zostanie, tym lepiej dla niego. Podniósł telefon, żeby odsłuchać kolejną wiadomość z automatycznej sekretarki. Przez ten krótki czas, gdy poszedł z Antoniem na lunch, a potem przyjechał tutaj, w jego poczcie głosowej przybyły cztery nowe wiadomości. Co będzie, gdy na miesiąc praktycznie zniknie z biura? Nawet nie potrafił sobie tego wyobrazić. Do wyjazdu Roberta na wakacje zostały już tylko trzy dni. Przez ten czas niech sam zajmuje się swoją kuzynką. Melanie, Melody czy jak tam się nazywa jego najnowsza miłość, będzie musiałazaczekaćdoczasu,ażwyjadąw ten wymarzony rejs. 30 Debbi Rawlins Właśnie odsłuchiwał ostatnią wiadomość, gdy usłyszał, jak otwierają się drzwi. Rzucił okiem na korytarz, lecz nigdzie nie zauważył Giny. Poczuł jednocześnie ulgę i rozczarowanie. Jedna jego część chciała, żeby jeszcze przez chwilę zostawiłago samegoi pozwoliła mu dojść do siebie.Druga częśćpragnęła tylko zatonąćwtych uwodzicielskich oczach. To przez ten akcent, powiedział sobie w duchu. To go podniecało. Pierwszą kobietą, w której się zakochał, była nauczycielka francuskiego. Miał wtedy trzynaście lat, a ona prawdopodobnie właśnie przekroczyła trzydziestkę. Była dość ładna, ale to przez jej akcent nie mógł w nocy utrzymać rąk na kołdrze. Usiadł przy biurku Antonia i włączył komputer. Prawdę mówiąc, do tej pory uważał swojego szefa za całkowitego komputerowego analfabetę, tym bardziej więc zdziwił się widząc, że ma komputer w domu. Dotknął klawiatury, wzbijając tuman kurzu. Uśmiechnął się pod nosem. Powinien był się domyślić, że Antonio wcale go nie używa. Pewnie myślał, że w ten sposób będzie wyglądał na bardziej nowoczesnego. Miał tylko dwa nowe e-maile, na które musiał odpowiedzieć. Właśnie skończył wysyłanie wiadomości, gdy usłyszał za plecami chrząknięcie. Wciągnął głęboko powietrze i zastanawiając się, co, do licha, ma z nią teraz zrobić, odwrócił się od biurka. Spojrzał w stronę korytarza i poczuł, jak szczęka opada mu bezwładnie. Próbował coś powiedzieć, ale z jego otwartych ust nie wydobył się żaden dźwięk. – Podoba ci się? – spytała, gładząc czerwoną sukienkę, która opinała jej ciało jak druga skóra. Długie, gęste włosy rozpuściła swobodnie. Ciemne i lśniące, przeplatane jaś- Amerykańskie wakacje 31 niejszymi, kasztanowymi pasemkami, opadały jej kaskadą na ramiona. Zauważył, że nałożyła makijaż, bardzo delikatny, ale podkreślający dyskretnie oczy i kości policzkowe. Przedtem była ładna, ale teraz wyglądała po prostu szałowo. – Mike? – Zmarszczyła brwi, zmartwiona. – Uhm... – Musiał w końcu coś powiedzieć, może wtedy, gdy wreszcie odzyska głos. Zamiast tego spojrzał ponownie na jej sukienkę. To był błąd. Obcisły materiał ujawniał każdą krągłość jej ciała. Dekolt nie był zbyt głęboki, ale Gina miała tak pełne piersi, że... – Nigdzie w tym nie wyjdziesz. Zmarszczyła brwi i znów lekko wydęła usta w ten seksowny sposób. – Dlaczego? – ,,Dlaczego’’? – Bezwiednie znów omiótł ją wzrokiem. Gdyby ta sukienka była o centymetr krótsza... – Bo tu kobiety nie ubierają się w taki sposób. Większość z nich nie mogłaby pozwolić sobie na taki strój i wyglądać równie oszałamiająco. – Właśnie, że tak. – Nie za dnia. Gina skrzyżowała ręce na piersi, sprawiając, że jeszcze bardziej uwypukliły się pod obcisłą tkaniną, aż Mike musiał odwrócić wzrok. – Właśnie, że tak, sama widziałam. – Byłaś już w Nowym Jorku? Pokręciła głową. – Nie, ale widziałam ,,Seks w wielkim mieście’’, dwa razy, u mojej koleżanki Lucii. – ,,Seks w wielkim mieście’’? – W telewizji. To taki... 32 Debbi Rawlins Westchnął głęboko. – Wiem, co to jest, Gina. Ale tak naprawdę kobiety... Co się stało? – Po raz pierwszy powiedziałeś moje imię. – Uśmiechnęła się w sposób, który sprawił, że znów poczuł ucisk w piersi. – Bardzo mi się podoba sposób,w jaki je mówisz. Proszę, powiedz tak jeszcze raz. – Nie próbuj mnie rozpraszać. Zamrugała z wyrazem zdziwienia w oczach. – Nie rozumiem. Jak miał jej to wyjaśnić? Miał przyznać, że od samego patrzenia na nią robił się sztywny? Dzięki Bogu, że siedział. Chwycił brzeg biurka i przysunął się do niego bliżej. Resztką silnej woli zmusił się do przywołania w myślach zeszłej soboty, gdy w sklepie strącił dojrzałą, soczystą brzoskwinię tuż pod nogi zgrabnej blondynki. Wspomnienie jej zawstydzenia, zaskoczonego krzyku i oskarżającego spojrzenia na niewiele się zdało. Wciąż miał wzwód. Przynajmniej mógł go schować pod biurkiem. – Ach, już rozumiem – powiedziała Gina po chwili niezręcznej ciszy. – Rozpraszać. To znaczy, że zmieniam temat. – Wyglądała na zadowoloną z siebie. – A robię to? Jęknął. – Musisz się przebrać. Jej oczy pociemniały, pełne urazy. – Dlatego, że grubo wyglądam. Nie mógł powstrzymać śmiechu. – Wierz mi, wcale tak nie jest. Zgarbiła się, opuściła głowę i objęła się ramionami. – Daj spokój, Gina, wyglądasz świetnie. – Już miał wstać, ale zreflektował się w ostatniej chwili. – Wyglądasz absolutnie cudownie. Amerykańskie wakacje 33 W jej oczach pojawił się wyraz nieśmiałej radości. – Mówisz to, żeby nie było mi przykro. – Nieprawda, i dobrze o tym wiesz. Zamrugała kilka razy, zmarszczyła brwi, a jej twarz wypełnił wyraz tak szczerego powątpiewania, że wreszcie to do niego dotarło. Ona naprawdę nie zdawała sobie sprawy, że jest kociakiem o boskich kształtach, ucieleśnieniem marzeń każdego mężczyzny. Nie do wiary! Naprawdę nie miała o tym pojęcia. Ani trochę. Rzeczywiście musiała być schowana przed całym światem i pewnie przez całe życie nosiła szkolny mundurek. To wszystko było dla niej całkiem nowe. Ale jemu groziło zawałem serca. – To, że proszę cię, żebyś się przebrała, nie ma nic wspólnego z tym, jak wyglądasz. Martwię się tylko, co na to powie twój wuj. Spojrzała na niego z przekorą. – Nie robię nic złego. – To prawda, ale czy jemu się to spodoba? Westchnęła ciężko i podeszła do okna. Mike zacisnął zęby. Dopiero teraz zobaczył ją od tyłu. Czarne szpilki sprawiały, że jej nogi wydawały się jeszcze dłuższe i zgrabniejsze. Ale nie to było najlepsze. Miała najzgrabniejszy tyłeczek, jaki kiedykolwiek widział mężczyzna. Spróbował odwrócić wzrok. Nie mógł. Wyglądała przez okno dość długo, by zdołał jakoś zebrać się w garść, a potem zniweczyła w jednej chwili jego wysiłki, odwracając się i spoglądając mu głęboko w oczy. – Nie chcę sprawić przykrości ani wujkowi, ani mamie. Nie o to mi chodzi. – Przeczesała dłonią włosy, które opadły jej na ramiona jak jedwabista zasłona.– Chcę tylko 34 Debbi Rawlins trochę się zabawić, być jak inne dziewczyny, skorzystać z życia, zanim... – Zacisnęła wargi i znów odwróciła się do okna. – To bardzo miłe, że się o mnie martwisz, Mike, ale to, jak się ubieram, to nie twoja sprawa. Jasne, że nie. Wyleci przez to z pracy jak nic. Wszystkie precyzyjne wyliczenia i oszczędności budżetowe nie będą znaczyły nic dla Antonia, jeśli tylko uzna, że Mike nie dość dobrze opiekuje się jego siostrzenicą. Nagle przypomniał sobie, jak chętnie szef podkreślał swoje włoskie pochodzenie, jak sugerował, że jeden z jego krewnych jest ojcem chrzestnym na Sycylii. Chłopcy z magazynów czasem nabijali się z tego za jego plecami. Ale może to wcale nie były żarty. Może Antonio znajdzie kogoś, kto załatwi Mike’a tak, żeby to wyglądało na wypadek. – Posłuchaj, Gina, skoro jestem twoim strażnikiem... – Jej oczy zalśniły gniewnie. – Chciałem powiedzieć, opiekunem, na czas twojego pobytu w Nowym Jorku, czuję się za ciebie odpowiedzialny. Przeciągnęła dłonią po biodrze, a potem w dół, wzdłuż uda. Wbrew swej woli podążał za nią wzrokiem. – Nie jestem dzieckiem. – Nie, z całą pewnością nie. – Przełknął nerwowo ślinę i odchrząknął. – Przepraszam cię na chwilę. Musiał porozmawiaćz Robertem. Nie zdoła wywiązać się z tej umowy, już teraz to widział. A z pewnością nie zamierzał skończyć w rzece z kamieniem u szyi. Gina spoglądała na niego niepewnie. Mike zrozumiał, że czeka, aż on wstanie i wyjdzie z pokoju. To nie będzie proste, ale z drugiej strony, nie może prowadzić tej rozmowy przy niej. – Czy coś się stało? – spytała, podchodząc bliżej. Amerykańskie wakacje 35 – Nie. – Wyskoczyłz krzesła jak z procy. – Nic. Muszę tylko gdzieś zadzwonić. Ruszyła za nim w stronę korytarza. – Na osobności. Zmrużyła oczy i przygryzła lekko dolną wargę. – Czy chodzi o mnie? Mike zawahał się, obserwując z zafascynowaniem ruch jej ust. – W pewnym sensie. Podeszła bliżej. – Co zrobiłam? Wystarczyłby jej rzut oka na jego spodnie, by zrozumiała, co takiego zrobiła. Wycofał się w stronę salonu. – Nic. Muszę już iść. Wciąż szła za nim. – Ale, Mike... Nagle wydało mu się, że słyszy jakiś hałas, więc gestem nakazał jej milczenie. – Ale ja... – Czekaj! Słyszałaś to? Zatrzymała się i nasłuchiwała. W ciszy rozległ się trzask. – Drzwi. – Mike zaklął pod nosem. – To twój wujek. Rozdział trzeci – Madre Dio! Ginautkwiła przerażony wzrokw drzwiachdosalonu. Choć jeszcze przed chwilą była taka odważna, wyraźnie nie chciała, żeby wuj zobaczył ją w tym stroju. – Idźdoswojego pokoju.Powiemmu, żesię zdrzemnęłaś. Nie uśmiechała jej się perspektywa powrotu do domu najbliższym samolotem, więc już miała go posłuchać, gdy nagle drzwi wejściowe się otworzyły. Nie miała szans, by dobiec do swojego pokoju, niezauważona przez Antonia. Kątem oka zobaczyła jakieś drzwi po lewej stronie. Chwyciła Mike’a i wciągnęła go za sobą do ciemnego pokoju. Pokoju, który okazał się szafą. – Co ty, do diabła, zrobiłaś?? Mike przerwał, słysząc głos Antonia, wołającego dziewczynę. Zamruczał pod nosem słowa, których nie zrozumiała. Jego ciepły oddech gładził ją po policzku. W ciasnej szafie stali tak blisko siebie, że Gina ledwo mogła Amerykańskie wakacje 37 oddychać. Poruszyła lekko prawą ręką i otarła się o niego piersią. Zamarła, słysząc, jak gwałtownie wciąga powietrze. Wcześniej tylko raz w życiu była tak blisko mężczyzny. Diego był bratem jej koleżanki z klasy i zupełnie nie umiał utrzymać rąk przy sobie. Początkowo nawet ją to bawiło, ale potem wystraszył ją, gdy sięgnął dłonią między jej uda. Prosiła, by przestał, ale on chyba myślał, że to tylko przekomarzanie. Dopiero kiedy ugryzła go w rękę, zrozumiał, że mówi poważnie. Ale ręce Mike’a były daleko od niej. Zastanawiała się, jak by zareagował, gdyby położyła mu dłonie na piersi. Uśmiechnęła się, gdy sobie uświadomiła, że nie mógłby nic zrobić, by ją powstrzymać. Ściągnąłby w ten sposób uwagę wuja, a tego z pewnością nie chciał. – Mike? – szepnęła. – Szsz... – położył jej palec na ustach. Początkowo nie mógł ich odnaleźć, ale gdy to zrobił, jej serce zabiło jak oszalałe. Rozchyliła nieznacznie usta, a on powoli odsunął palec, przesuwając go łagodnie po dolnej wardze. Poczuła falę gorąca, przebiegającą przez całe ciało. Zamknęła oczy i przysunęła się bliżej, lekko przyciskając piersi do jego ciała. Czuła jego serce, bijące mocno obok jej serca. Przełknęła ślinę. Chciała go pocałować. Chciała, by tulił ją w ramionach. Chciała... Jej wuj zakaszlałi odskoczyła jak oparzona. Wydawało jej się, że stanął tuż obok drzwi. Mike błyskawicznie chwycił ją w ramiona, by się nie ruszała. Oparła policzek i dłoń na jego piersi. Początkowo nawet nie drgnął, a potem wzmocnił uścisk. Tylko nieznacznie, ale to wystarczyło,by poczuła, jak miękną jej kolana. 38 Debbi Rawlins Z wahaniem poruszyła dłonią na jego piersi. Drgnął lekko, a potem znieruchomiał, i chyba jej się nie zdawało, że jego dłoń zsunęła się po jej plecach lekko w dół. Tylko odrobinę i niezbyt wyraźnie, ale taka pieszczota sprawiła, że na jej ramionach pojawiła się gęsia skórka. Wspięła się na palce i szepnęła mu do ucha: – Co teraz zrobimy? Mike sam bardzo chciałbytowiedzieć. Gdyby nie to, że był tak cholernie podniecony, pewnie odczuwałby prawdziwą wściekłość. Gina schowana w szafie – to jedno. Ale oni oboje, kryjący się tam razem – jak niby miałby to wyjaśnić swojemu szefowi? Nachylił się do jej ucha. Miękkie, jedwabiste kosmyki włosów ocierały mu się o brodę. Jej egzotyczny zapach sprawił, że nachwilę uciekły gdzieś wszystkie myśli. Stała tak blisko, że z pewnością czuła jego erekcję. Najgorsze, że nie mógł na to absolutnie nic poradzić. – Musimy siedzieć jak myszy pod miotłą – zdołał wreszcie wyszeptać, a gdy gwałtownie cofnęła głowę, uświadomił sobie, że pewnie nie znała tego wyrażenia. Nawet nie starał się tłumaczyć. Zrozumiała, że ma siedzieć cicho, i tylko to się liczyło. Musiał pomyśleć, co nie było łatwe, gdy czuł przy sobie jej piersi. Poruszył się, mając nadzieję trochę się odsunąć, kiedy jej biodro dotknęło jego męskości. Wstrzymywanie oddechu na nic się zdało. Przez to napierał tylko jeszcze mocniej na jej piersi. Nagle, w nagłym przebłysku przytomności, uświadomił sobie, że wciąż otacza ją ramieniem. Rozluźnił uścisk i dłonie zsunęły się w łukowate przegięcie jej pleców. Musiał użyć całej silnej woli, by zwalczyć pokusę przyciągnięcia jej do siebie. Gina przypominała mu dziewczęta z college’u, które Amerykańskie wakacje 39 zawsze podziwiał, ale do których bał się odezwać. Były cheerleaderkami albo śpiewały w szkolnych zespołach i nawet nie raczyły spojrzeć na kogoś, kto nie grał w baseball. – Mike? – dotknęła jego piersi, by zwrócić na siebie uwagę. Udało jej się, jak diabli. – Wydaje mi się, że wujek poszedł do łazienki – szepnęła, a jej gorący, oszałamiający oddech był jak kolejny gwóźdź do jego trumny. Cholera! Powinien był lepiej nasłuchiwać, co robi Antonio. – Mike? – Zaczekaj. – Dotknął kciukiem jej ust. Były wilgotne i ciepłe, i poczuł nagle nieodpartą chęć, by się nachylić i je pocałować. Jej dłoń błądziła niespokojnie po jego piersi. Na pewno czuła, że serce bije mu tak szybko, jakby zaraz miało eksplodować. Nie była to jedyna część jego ciała, która była bliska eksplozji, i wiedział, że ona również to czuje. Wyprostował się i zaczął nasłuchiwać. Wydawało mu się, że słyszy odkręcony kran. To mu wystarczyło. Uwolnił się z jej kuszących objęć i ostrożnie uchylił drzwi. Szybki rzut okiem upewnił go, że droga wolna. – Idź do swojego pokoju. Teraz! – powiedział, a sam wybiegł z mieszkania, jakby sam diabeł deptał mu po piętach. Następnego dnia rano Mike był pierwszy w biurze. Rano, zanim jeszcze zadzwonił budzik, obudził go koszmarny sen. W tym śnie Antonio i jego szwagier, Augie, gonili go z rzeźnickimi nożami. Prawie go doganiali, gdy obudził się, zlany potem. Wspomnienie tego snu sprawiło, że oglądał się 40 Debbi Rawlins nerwowo za siebie, włączając światło w biurze. Wstawił kawę i zaczął przeglądać pocztę, sortując listy i odkładając na bok te, które wymagały natychmiastowej uwagi. Jego myśli wciąż krążyły wokół Giny. Niełatwo było ją rozgryźć. Czy sprytnie oszukiwała swoją rodzinę, czy naprawdę tak mało wiedziała o świecie? Nie mógł zaprzeczyć wyrazowi niewinności w jej oczach lub niepewności w głosie, gdy starała się bronić swoich racji. ,,Pozory mylą’’, brzmiało jedno z ulubionych powiedzonek jego matki. Gina zdawała się jego ucieleśnieniem. – Cześć, Mike. Słysząc głos Antonia, Mike aż podskoczył, wypuszczając z ręki pióro, które potoczyło się w stronę stojącego na biurku zegarka. Piętnaście po siódmej. – Co tu robisz tak wcześnie? Antonio chrząknął i sięgnął do kieszeni po cygaro. – Chodzi o Ginę. Cholera! Zaraz wyleci z pracy. W najlepszym wypadku. – Nie mogłem z nią wyjść wczoraj wieczorem – powiedział Antonio.– Zostałemw domui spałem jak zabity. Dokąd poszedłeś? – Ja? Do domu. Pomyślałem, że ona będzie pewnie zbyt zmęczona, żeby gdziekolwiek wychodzić. – Zmęczona? Myślałem, że przez nią oszaleję. Ma taaaką listę miejsc, które koniecznie chce zobaczyć. – Rozciągnął ręce w przesadnym geście. – Powiedziałem, że musi z tym zaczekać na ciebie. Nie wiem, dokąd chodzą teraz młodzi ludzie. – Myślałem, że woli spędzać czas w bibliotece albo przy komputerze. Antonio żachnął się z irytacją. Amerykańskie wakacje 41 – To jej matka chciałaby, żeby tak było. Sofia jest zbyt staroświecka. Gina powinna czasem pójść na tańce albo do kina. Powinna robić to, co inne dziewczyny w jej wieku. Mike niezupełnie się z tym zgadzał, ale zachował tę opinię dla siebie. Antonio ogarnął wzrokiem stertę papierów na biurku Mike’a. – Chyba nie zamierzasz dziś pracować? – Muszę wykonać kilka telefonów i... – Nie. Gina jest teraz w domu i je śniadanie. Za godzinę będzie gotowa. Dziś masz ją zabrać do Central Parku. – Może Robert mógłby... Antonio potrząsnął zdecydowanie głową. – Robert jedzie do New Jersey, sprawdzić miejsce pod nasze nowe centrum dystrybucyjne. – W New Jersey? – To nie miało sensu. Przecież zamierzali się rozwijać na Zachodnim Wybrzeżu. Nie było ich stać na ekspansję w dwóch kierunkach naraz. Antonio wzruszył ramionami. – To niedaleko i jest tam taniej, niż w innych hrabstwach. – Dlaczego o tym nie wiedziałem? – To jeszcze nic pewnego – Antonio machnął ze zniecierpliwieniem ręką. – Lepiej martw się o Ginę. Praca może poczekać. Mike ledwo się powstrzymał, by nie zakląć. Co się u diabła działo? Czy projekt na Zachodnim Wybrzeżu to była tylko przynęta, która miała go na chwilę odciągnąć od innych spraw? Musiał porozmawiać z Robertem. – Zaopiekuję się twoją siostrzenicą. 42 Debbi Rawlins – Dobrze. – Antonio sięgnął do kieszeni i wyciągnął plik banknotów, spięty złotym klipsem. Wyjął kilka dużych nominałów i położył je Mike’owi na biurku. – Powiedz jej, żeby kupiła sobie coś ładnego, dobrze? Zawsze lubił Antonia. Był bardzo dobry dla jego matki, płacił jej więcej niż uczciwą pensję i dodawał premie na Boże Narodzenie i urodziny. Był też hojny dla Mike’a. Nie podobał mu się jednak sposób, w jaki ignorował Ginę. Wciąż opowiadał o tym, że rodzina jest dla niego najważniejsza, a jednak nie potrafił znaleźć chwili czasu dla własnej siostrzenicy. Oczywiście, podejście Scarpettich do kobiet pozostawiało wiele do życzenia. Nie chodziło o brak szacunku, raczej o rodzaj nadopiekuńczości i niewiarę w to, że kobieta może sobie sama poradzić poza domem. Dlatego takim zaskoczeniem była dla Mike’a wiadomość, że Gina skończyła college. Zastanawiał się, czy planuje dalszą edukację. Pewnie zacznie pracować w rodzinnej firmie we Włoszech, pilnując produkcji wina. Byłoby logiczne, gdyby została tam, gdzie jej ojciec i starszy brat Antonia, Giuseppi, prowadzili winnicę. Inne możliwości również wiązały się z jej powrotem do Europy. Drugi brat Antonia, Dominic, zarządzał sprzedażą win w Paryżu, a najmłodszy, Pietro – w Rzymie. Gina mogłaby również zająć się sprzedażą. Który mężczyzna odmówiłby złożenia zamówienia na jej ręce? Wiedział, że to seksistowskie myślenie, ale taki właśnie był ten zdominowany przez mężczyzn przemysł. Dlaczego więc ta myśl tak go rozwścieczała? Skąd to nagłe zainteresowanie przyszłością Giny? Wystarczy, że będzie się martwił tym, żeby nie wpadła w kłopoty przez najbliższy miesiąc. I żeby on sam nie wyleciał z pracy. Zajął się najpilniejszymi sprawami, zostawił Rober- Amerykańskie wakacje 43 towi wiadomość, prosząc go o jak najszybszy kontakt, i złapał taksówkę do domu. Skoro miał spędzić dzień w Central Parku, nie zamierzał jechać tam w garniturze. Gina siedziała na parapecie, patrząc w dół na zatłoczony chodnik, pełen ludzi spieszących do pracy. Wiele kobiet miało na sobie garsonki i sportowe buty. Dziwne, ale praktyczne połączenie, pomyślała, zazdroszcząc im możliwości wyboru. Mama uważała, że garsonki są nie dość kobiece. Jak gdyby workowate sukienki, które kazała nosić Ginie, takie były. Westchnęła i spojrzała na zegarek. Czy Mike wreszcie się zjawi? Miała nadzieję, że nie gniewa się na nią za wczoraj. Cała jej odwaga znikła, gdy usłyszała za drzwiami wujka Antonia, i wpadła w panikę. Nie, żeby komuś stała się krzywda. Wuj był przekonany, że cały czas siedziała sama w pokoju. Wstała i poprawiła ubranie. Noszenie takich krótkich spódniczek nie było łatwe. Wciąż ją poprawiała i wygładzała, jednocześnie udając sama przed sobą, że wcale nie jest spięta. To koleżanki ze szkoły namówiły ją na ten zakup. Same też tak się ubierały, niektóre nawet nie kryły się z tym przed rodzicami. Potknęła się, słysząc dzwonek do drzwi, wciąż nie-przyzwyczajona do wysokich obcasów. Skakała na jednej nodze, starając się poprawić drugi but. Zanim otworzyła drzwi, udało jej się doprowadzić do porządku. Mike nie wyglądał na zadowolonego. Od razu popsuł się jej nastrój. – Gina, dlaczego otworzyłaś drzwi, nie pytając, kto tam? Wzruszyła ramionami, bardziej zainteresowana tym, jak świetnie wyglądał w dżinsach i czarnej koszulce. 44 Debbi Rawlins – Wiedziałam,żetoty. Wujek Antonio powiedział mi, że tu jedziesz. Omiótł ją od stóp do głów wzrokiem, w którym było coś, co sprawiło, że poczuła naraz gorąco i dreszcze. – Nie zadzwoniłem z dołu, żebyś mnie wpuściła, więc powinnaś być bardziej ostrożna. Następnym razem upewnij się, kto stoiza drzwiami, zanim je otworzysz. Nowy Jork to niebezpieczne miasto. – Dlaczego mnie straszysz? – Chodzi mi tylko o to, że musisz być bardziej ostrożna. – Wszedł i zamknął drzwi na klucz. – Twój wujek powiedział mi, że chcesz dziś iść do Central Parku. – Och, tak! Niebo jest takie błękitne i czyste. To będzie wspaniały dzień, prawda? Zmarszczył brwi. – Więc czemu tak się ubrałaś? Spojrzała w dół, na swoją różową bluzę przewiązaną w pasie i dżinsową minispódniczkę. – To ubranie też ci się nie podoba? – Podoba mi się, ale nie do parku. A jeśli będziesz chciała usiąść na trawie? – Nie mam żadnych spodni – mruknęła i odwróciła wzrok. – Słucham? – Mama uważa, że kobiety nie powinny chodzić w spodniach. Mike roześmiał się. – A chciałaby, żebyś nosiła to? Jego rozbawienie sprawiło, że poczuła się jeszcze bardziej zakłopotana. Czasem wstydziła się, że jej rodzice są tacy staroświeccy. Amerykańskie wakacje 45 – Nie. Uszyłam to sobie w tajemnicy. Spodnie są trudniejsze i dłużej się je szyje. W jego oczach błysnęło najpierw zaskoczenie, a potem zrozumienie. Uśmiechnął się. – Co powiesz na parę dżinsów? – Tak! Najlepiej takie z dziurą na kolanie albo... Parsknął śmiechem. – Na początek kupimy całe, dobrze? Dlaczego wystawiał się na takie tortury? Mike nigdy dotąd nie czuł się masochistą. Jak mógł tak głupio założyć, że zakupy z taką kobietą jak Gina będą czymś łatwym? – Co powiesz na te? – Wysunęła się z przebieralni i obróciła, żeby mógł ją obejrzeć ze wszystkich stron. – Jak ci się podobają? Jasne dżinsy były bardzo obcisłe i podkreślały jej wąską talię i krągłe biodra. Brzuch miała zaskakująco płaski, biorąc pod uwagę cheeseburgera i frytki, które pochłonęła wczoraj. Doskonale krągły tył błagał wręcz, by ręce mężczyzny – jego ręce – gładziły te boskie kształty. – Mike, dobrze się czujesz? – spytała, zabawnie marszcząc w zaniepokojeniu czoło. Nie, nic mu nie będzie, niech tylko serce zacznie mu znów bić. – Tamte bardziej mi się podobały. – Były za luźne. Otóż to. – A w tych dasz w ogóle radę usiąść? Uśmiechnęła się i podeszła bliżej. – Chcesz zobaczyć? Mike powstrzymał ją gestem dłoni. – Nieważne. 46 Debbi Rawlins Nie był pewien,cobyzrobiła. Zajmował jedyne krzesło poza damską przymierzalnią, więc zapewne na miejsce pokazuwybrałaby jego kolana.Jasne, tego tylko brakowało. Już i tak wszyscy inni klienci sklepu Bloomingsdale nie odrywali od nich wzroku. Mężczyźni i kobiety, wszyscy patrzyli, jak Gina przymierza kolejne modele dżinsów. Ona zdawała się w ogóle nie zauważać mieszaniny podziwu i zazdrości, rysującej się w ich oczach. Była za bardzo podekscytowana zakupami. – Została mi do przymierzenia jeszcze tylko jedna para. – Ruszyła w stronę przymierzalni, ale nagle zatrzymała się i spytała: – Mogę kupić dwie? Per piacere... proszę? Gdyby odmówił, tych dwóch kolesi, którzy ani przez chwilę nie spuścili z niej oczu, zapewne chętnie kupiliby jej wszystko, czego tylko by sobie zażyczyła. Stojąca obok kobieta, mniej więcej w jego wieku, która usłyszała słowa Giny, posłała mu potępiające spojrzenie, jakby był zazdrosnym mężem-tyranem. – Zgoda, tylko się pospiesz. – Wstał i wyciągnął portfel z kieszeni. Antonio zostawił mu niezłą sumkę. Wystarczy na spodnie i sukienkę – oczywiście, wszystko w najlepszym gatunku. Do diabła, Mike chętnie zapłaciłby za nią z własnej kieszeni, żeby tylko sprawić Ginie przyjemność. Wyszła, żeby zaprezentować trzecią parę, tak podobną do poprzednich, że Mike sam pewnie w ogóle nie zauważyłby, że się przebrała. Na prośbę Giny sprzedawczyni odcięłaznich metki, takby mogłaodrazu wyjść wnich na ulicę. Po zapłaceniu i zapakowaniu zakupów skierowali się Amerykańskie wakacje 47 w stronę windy. Jednak zdołali dojść tylko do sklepu z bielizną, gdzie uwagę Giny przyciągnęły wyłożone na wystawie czarne, jedwabne stringi. Mike poczuł, jak strach chwyta go za gardło. – Chodź. Spóźnimy się. Otworzyła szeroko oczy ze zdziwienia. – Zamykają Central Park? – Nie to miałem na myśli. Gina obróciła się i wzięła go pod ramię. – Nie możemy zostać jeszcze dziesięć minut? Rzucił okiem na manekin w stringach i starał się nie myśleć o tym, jak Gina głaszcze jego ramię. – Per piacere. – Jej usta znów przybrały ten rozkoszny, wydęty kształt. – Proszę. – Tylko dziesięć minut. – Obiecuję. – Uśmiechnęła się i pocałowała go w policzek. Ta delikatna pieszczota groziła kolejnym wzwodem. Rany, naprawdę był w kiepskim stanie. Nie ma mowy, żeby pomagał jej wybierać bieliznę. – Zaczekam na ciebie na parterze. Mina jej zrzedła. – Dlaczego? – Mam tam coś do załatwienia. – Sięgnął do kieszeni i wyciągnął trochę pieniędzy. – Proszę. – Dziękuję, mam własne pieniądze. – Zadarła głowę do góry i weszła do sklepu. Co takiego zrobił? – Dziesięć minut! – krzyknął za nią. – Spotkamy się przy windzie. Pomachała, nie odwracając głowy, ale to mu wystarczyło. Niech kupi sobie te stringi czy co tam będzie 48 Debbi Rawlins chciała. Nie chce wiedzieć, co ona nosi pod ubraniem, a tym bardziej pomagać jej to wybierać. Poszedł do łazienki i opłukał twarz zimną wodą. W drodze do windy przystanął przy stoisku z męskimi kosmetykamii spryskał się jednymz testerów. Zapach był okropny i Mike skrzywił się z obrzydzeniem, ściągając na siebie kilka zdziwionych spojrzeń. Dlatego właśnie nigdy nie używał tych paskudztw. Dotarł do windy minutę przed czasem. Giny jeszcze nie było. Nie był zaskoczony, wcale nie spodziewał się jej punktualnie. Przez cały ranek zachowywała się jak dziecko w sklepie z cukierkami, zachwycona nawet przymierzaniem okularów przeciwsłonecznych. Wyjaśniła mu, że matka nigdy nie pozwalała jej chodzić samej po zakupy, co w praktyce znaczyło, że prawie w ogóle ich nie robiła. Trudno mu było zrozumieć tak surowe zasady. Gina wyglądała na dobrą dziewczynę, która rzeczywiście przejmuje się tym, co pomyślą rodzice i wujek. Nawet sposób, w jaki chciała się ubierać, miał więcej wspólnego z młodzieńczym buntem niż pragnieniem przyciągania męskiej uwagi. To właśnie była rzecz, która najbardziej go zadziwiała. Ona naprawdę nie zdawała sobie sprawy z tego, jak bardzo jest atrakcyjna, i nie zauważała, że mężczyźni na jej widok tracą rozum. Bardziej interesowało ją oglądanie kobiet z niebieskimi włosami i kolczykami w pępkach. Spojrzał na zegarek. Osiemnaście minut po czasie, a jej wciąż nie ma. Zaczeka jeszcze dwie minuty, a potem zabierze ją ze sklepu. Gdy minęło kolejne pięć minut, zbiegł po schodach, przeskakując po dwa stopnie naraz, prosto do działu z bielizną. Giny nie było, więc zagadnął sprzedawczynię. Amerykańskie wakacje 49 – Szukam mojej znajomej – powiedział. – Drobna, ładna, ciemne włosy... Kobieta uśmiechnęła się. – Mówi z włoskim akcentem? – Tak. – To dziwne, jak wielką poczuł ulgę. Gina jest pewnie wciąż w przymierzalni. – Poszła tam. – Kobieta wskazała ręką w kierunku przeciwnym do windy. – Z dwoma mężczyznami. Rozdział czwarty – Mieliśmy się spotkać przy windzie pół godziny temu! – Mike klasnął w dłonie. – Czy winda i schody to jedyna droga w dół? Strażnik skinął głową. – Dla kupujących, tak. – Jak to, dla kupujących?Są jeszcze jakieś inne schody, których nie sprawdziliśmy? – Proszę się nie martwić, panie Mason. – Mężczyzna rzucił okiem na notatki. – Mamy dokładny opis jej wyglądu. Znajdziemy pańską córkę. Mówił pan, że ile ma lat? – Dwadzieścia trzy – mruknął Mike. – Co?? – Nigdy nie mówiłem, że jest moją córką. Mężczyzna zamknął notatnik i spojrzał zdziwiony. – Co to ma być, jakiś żart? Szukamy dorosłej kobiety, a nie dziecka? Mike potrząsnął głową. Amerykańskie wakacje 51 – Tak. Ale ona nie jest stąd i... – Tak samo, jak połowa ludzi w tym sklepie. – Strażnik skrzyżował ręce na wielkim, okrągłym brzuchu. – Powinienem pana aresztować. – To absurd. Pod jakim zarzutem? – Jeśli w sklepie cokolwiek się zdarzy, na przykład kradzież, podczas gdy pan marnuje nasz czas, będzie pan automatycznie podejrzany. Mike jęknął. Facet miał zdecydowanie zbyt wybujałą fantazję. – Mówię poważnie. Ona jest Włoszką i słabo mówi po angielsku. – Doprawdy? Posłuchaj, kolego, połowa ludzi, którzy mieszkają w tym mieście, nie mówi słowa po angielsku. – Tak, ale... – Mike! Odwrócił się, słysząc jej głos. Podbiegła i objęła go w pasie, tuląc twarz do jego piersi. – Gina, nic ci nie jest? – Trzymał ją mocno w ramionach i gładził po plecach, czekając, aż trochę się uspokoi. Wymamrotała coś po włosku, nie podnosząc głowy. Inny strażnik, wysoki i chudy, podszedł do nich. – Nic jej nie jest – powiedział, wymieniając spojrzenia ze swoim grubym kolegą, a potem spoglądając przelotnie na gromadzący się wokół tłumek. – Trochę się wystraszyła, to wszystko. – Czy tamci dwaj mają z tym coś wspólnego? – zapytał Mike, czując, jak rośnie w nim gniew. Podniosła wzrok. – Powiedzieli, że to ty ich po mnie wysłałeś. Że miałeś wypadek. 52 Debbi Rawlins Mike patrzył na jej pobladłą twarz. – Zrobili ci krzywdę? Pokręciła głową. – Uderzyłam tego mniejszego, chudego. Powstrzymał się, by nie parsknąć śmiechem, a potem spojrzał na wyższego ze strażników. – Złapaliście ich? Ponura mina wystarczyła mu za odpowiedź. – Jeśli chce pan spisać raport, możemy pójść do biura. – Nie. – Gina wyprostowała się i odsunęła od Mike’a. – Idziemy do Central Parku. – Ale, Gina... – Oni uciekli. Nie złapiecie ich. A jeśli wujek Antonio dowie się, cosię stało, odeśle mnie najbliższym samolotem do domu. Miała rację. Mike znów spojrzał na strażnika. Męż-czyznawzruszył ramionami.Drugiw tym czasiestarałsię rozpędzić grupkę gapiów. – Chcę stąd już iść, proszę... – jej akcent stał się wyraźniejszy, może z powodu zdenerwowania. W jej oczach widział dziwną mieszaninę błagania i determinacji. Ta dziewczyna z pewnością wiedziała, czego chce. – Zgoda, ale trzymaj się blisko mnie. Zrozumiano? Entuzjastyczniepokiwała głową i wzięła gopod ramię. Przyciągnął ją jeszcze bliżej siebie, sam nie wiedząc, czego boi się bardziej – jej czy nieznanego. – Chcę jeszcze jednego hotdoga. – Gina sięgnęła do kieszeni po pieniądze. – I coca-colę, z mnóstwem lodu. – Pochorujesz się. Zmarszczyła nosek. – Dlaczego? Amerykańskie wakacje 53 – Bo wypiłaś już dwie cole i zjadłaś hotdoga, a do tego popcorn. – I co z tego? – Podała sprzedawcy pieniądze i rzuciła się z apetytem na hotdoga z musztardą. Miała ogromny apetyt jak na kobietę, zwłaszcza tak drobną. Z drugiej strony, spalała mnóstwo kalorii. Wcześniej zakręciło mu się w głowie od samego patrzenia, jak gra we frisbee z dwoma dwunastolatkami, spotkanymi w parku. Biegała za kółkiem, jakby od tego zależał los wolnego świata. Nic dziwnego, że była w takiej świetnej formie. Boże, jak ona się ruszała! Zdołała nawet namówić go na kilka rzutów. Ugryzła wielki kęs hotdoga, maczając czubek nosa w musztardzie. Otarła ją kciukiem i pociągnęła solidny łyk coli. Nie dietetycznego paskudztwa, ale prawdziwej coca-coli. To też w niej lubił. Wszystko robiła z takim rozmachem, zupełnie nie przejmując się, jak przy tym wygląda. W tym, co robiła, była całkowicie szczera. Kiedy coś ją podniecało, mógł o tym wiedzieć cały świat. Bóg mu świadkiem, że podniecało ją wiele rzeczy. Jej akcent stawał się wtedy bardziej wyraźny, wtrącała też tu i ówdzie włoskie słowa. Mike rozumiał niektóre z nich, bo czasem słyszał w biurze rozmowy Antonia z jego szwagrem, Augie. – Chodźmy i poszukajmy kawałka cienia. – Wziął torbę z jej koszulkąi drugą parą dżinsów, które dziś kupili. Torebka z bielizną zgubiła się w czasie szarpaniny z dwoma mężczyznami. Mike starał się o tym nie myśleć. Nie chodziło tylko o to, że był za nią odpowiedzialny. Kiedy pomyślał, że dwóch typków spod ciemnej gwiazdy mogło pozbawić ją niewinności i zaufania, wszystko się 54 Debbi Rawlins w nim gotowało. A że mogło się to stać tuż pod jego nosem, czuł się winny jak diabli. Musiał przyznać, że miała mocne nerwy. Nie pozwoliła, by ten wypadek zepsuł jej humor. Kiedy jej powiedział, że zachowała się bardzo dzielnie, spojrzała na niego okrągłymi, ufnymi i oczami i odparła, że nie miała się czego bać, bo przecież on pilnował jej bezpieczeństwa. Choć to głupie, natychmiast nadął się z dumy jak balon. Po czym pogrążył się w wyrzutach sumienia. A gdyby jednak coś jej się stało? Gdyby napastnik był silniejszy? Gdyby... – Usiądziemy tu? Zatrzymała się pod dębem o poskręcanych korzeniach, wystających nad ziemię. Udało jej się znaleźć pomiędzy nimi kawałek równej trawy. Padła na ziemię, a potem poklepała dłonią miejsce obok siebie. Nie miał wyboru. Usiadł tuż obok. Zdecydowanie zbyt blisko. – Central Park bardzo mi się podoba. – Uśmiechnęła się do niego promiennie. – Przyjedziemy tu jeszcze, prawda? – Nie wiem. Nie mam do ciebie siły. Zmarszczyła brwi. – Tylko żartowałem. – Och. – Zjadła ostatni kawałek hotdoga i wytarła usta. Znów spojrzał na jej wargi. Wilgotne, brzoskwiniowe, sprawiały, że krew zaczynała szybciej w nim krążyć. Wysunęła język,byzlizać okruszekzkącikaust. Odwrócił wzrok. – Jaki sport uprawiasz? Uniósł wzrok, napotykając jej zaciekawione spojrzenie. Amerykańskie wakacje 55 – Sport? Skinęła głową. – Każdy powinien uprawiać jakiś sport. – Dość mam biegania w biurze. Skrzywiła się. – To nie to samo. – Bardzo dużo pracuję. Nie mam czasu. – To mój wujek daje ci tyle pracy? Mike żachnął się. – Sam ją sobie zadaję. – To niedobrze – powiedziała, kiwając w zatroskaniu głową. – Pływasz? Wzruszył ramionami. – Nie pamiętam już, kiedy ostatni raz pływałem. Wyciągnęła ręcezagłowęipołożyła sięnatrawie. Mógł teraz podziwiać jej płaski brzuch i piersi, które uwydatniły się wyraźnie pod koszulką. – W takim razie jutro pójdziemy popływać. Zaskoczony pewnością, z jaką to powiedziała, spytał: – Dokąd? – Nie znasz jakiegoś dobrego miejsca? – Zmarszczyła brwi, a potem nagle jej twarz rozjaśniła się. – Już wiem, pojedziemy na Coney Island. Czytałam o tym w samolocie. Minęły lata, odkąd był tam ostatnio. – Może. – ,,Może’’? Dlaczego? – Mam dużo zaległości w pracy. Myślałem, że mogłabyś rano pójść do biblioteki i... Jęknęła. – Do biblioteki mogę chodzić w domu. Chcę zobaczyć Nowy Jork. 56 Debbi Rawlins Świetnie. – Nie możemy wciąż gdzieś wychodzić. – Dlaczego? Roześmiał się. – Słuchaj, zrobimy tak: rano pójdziesz ze mną do biura i posiedzisz przy komputerze, w tym czasie ja załatwię kilka spraw, a po południu razem się gdzieś wybierzemy. – Na Coney Island? – Myślałem raczej o jakimś muzeum. Może Guggen-heim? – Och, tak, jest na mojej liście. – Więc naprawdę masz tę listę... – Westchnął. – Jest na niej czas na odpoczynek? Zaśmiała się. – Chodź – powiedziała, siadając i przesuwając się do tyłu, aż oparła się plecami o pień drzewa. – Gdzie? – Tu. – Pociągnęła go za rękaw, zmuszając, by się pochylił w jej stronę. – Bliżej. Co ona u licha wyprawiała? Czuł, że zbliżają się kłopoty, ale mimo to przysunął się odrobinę. Położyła mu dłoń na ramionach i pokazała, żeby położył głowę na jej udach. Opierał się, ale uśmiech, jaki mu posłała, sprawił, że cała jego silna wola rozwiała się na wietrze. – Co? Uważasz, że jestem za stary, żeby usiedzieć prosto? Myślisz, że powinienem się zdrzemnąć? – Tak. – Hej! – Zaczął podnosić głowę. Śmiejąc się, przeczesała dłonią jego włosy i lekko popchnęła, zmuszając, by pozostał na miejscu. Gdy się Amerykańskie wakacje 57 położył, nie cofnęła dłoni, lecz nadal łagodnie gładziła go po głowie. Zamknął na chwilę oczy. To było bardzo przyjemne. – To nie jest dobry pomysł – powiedział w końcu, ale nie ruszył się z miejsca. – Dlaczego? Otworzył oczy. W jej wzroku była niewinność i zmieszanie, a jej palce wciąż czyniły magię. – Nie wiesz, dlaczego? Zamrugała, zmieszana. – Tata lubił, gdy masowałam mu głowę. Mówił, że to go relaksuje. Mike wciągnął powietrze. Najwyraźniej nie miała żadnych włochatych myśli – w odróżnieniu od niego. Boże, co z niego za dupek! Jej palce zamarły. – Ale przy tacie nigdy nie miałam tego dziwnego uczucia w brzuchu. Mike potrząsnął głową i zerwał się na równe nogi. Czy naprawdę była aż tak naiwna? – Lepiej już wracajmy.Za chwilę będzie trudno złapać taksówkę. Wyciągnęła rękę i pomógł jej wstać. Nagle, bez ostrzeżenia, pocałowała go w policzek. – Dziękuję za miły dzień. – Nie ma sprawy – odparł, odsuwając się. – Scusi – powiedziała, prychając ze zniecierpliwieniem. – Przepraszam, ale nie rozumiem. Czy zrobiłam coś złego? Uśmiechnął się. – Tak się mówi, to znaczy, że nie zrobiłem nic wielkiego. Nie przejmuj się tym. 58 Debbi Rawlins – Ale to nieprawda. – Objęła go w pasie i spojrzała prosto w oczy. – Podarowałeś mi wspaniały dzień. – Tak, dobrze, cieszę się, że ci się podobało. – Próbował wyśliznąć się z jej rąk. – Uważam, że nie powinnaś tego robić. Trzymała mocno. – Dlaczego? Bo przez ciebie... jak to się mówi? Wierci mnie w brzuchu? – Gina. – Zabrzmiało to jak ostrzeżenie, ale ona je zignorowała. – Mike? – Tak? – Cofnął się o krok. Przesunęła się za nim. – Mogę cię poprosić jeszcze o jedną rzecz? – Tak? – odparł powoli, nie mogąc oderwać od niej wzroku. – Pocałuj mnie. Jeszcze przez chwilę patrzył jej w oczy, aż nagle zrozumiał, że zaraz jej posłucha. – Cholera! Gina, nawet o tym nie myśl! Zamrugała, zdziwiona. – Dlaczego? – Dlatego. – Masz dziewczynę? – Rozluźniła uścisk. – Nie. – To dobrze. – Przechyliła głowę i zamknęła oczy. – Teraz możesz mnie pocałować. Promienie słońca zalśniły na jej ustach. Przełknął ślinę. – Żadnego całowania. Otworzyła oczy, pociemniałe z urazy jak gradowe chmury. – Nie lubisz mnie. Uważasz, że sprawiam za dużo kłopotów. Amerykańskie wakacje 59 – Oczywiście, że nie. Opuściła ręce i odsunęła się. – Nie szkodzi. Potrafię to zrozumieć. – Nie. Nic nie rozumiesz. – Nie mógł znieść wyrzutu w jej oczach. Co takiego mówili jej rodzice? A może to zakonnice sprawiły, że czuła się tak niepewna swojej wartości? – Chodzi o to, że tu jest tyle ludzi. Wpatrywała się w niego oczami szeroko otwartymi ze zdziwienia, aż nagle uśmiechnęła się z nadzieją. – Widzę, że szykuje się nie lada pocałunek. Mike jęknął. Ona myślała pewnie o zwykłym cmoknięciu w policzek, a teraz oczekuje o wiele więcej. I co gorsza, wcale nie musi go do tego namawiać. – Robert, zaczekaj. – Mike wyskoczył zza biurka, bojąc się, że przyjaciel znów zniknie na cały dzień. – Kawa. Muszę natychmiast napić się kawy – uśmiechnął się Robert i zniknął w kuchence. Mike ruszył za nim, ale przystanął przy biurze Augie-go, widząc otwarte drzwi. – Nie wiedziałem, że już przyszedłeś. Może napijemy się razem kawy? Augie wzruszył ramionamiiwlepił wzrokw rozłożoną na biurku gazetę. – Mam mnóstwo pracy. Mike zamarł. Rzeczywiście, Augie wyglądał na strasznie zajętego. Co się tu do diabła działo? Dotąd zawsze miał czas, żeby wypić razem kawę, nawet jeśli przy okazji wypytywał się, jak idzie sprzedaż, i trzymał rękę na pulsie. – Nie ma sprawy – odparł. – Może jutro. – Jasne. – Augie spojrzałna niego przelotnie i wrócił do 60 Debbi Rawlins gazety. Mike poszedł do kuchni, nie mogąc pozbyć się uczucia, że coś jest nie porządku. Cierpliwie czekał, aż przyjaciel naleje sobie kubek ciemnego, mocnego napoju. Było jeszcze wcześnie, przynajmniej jak na Roberta. – Umnie czy u ciebie? – zapytał Robert, gdy już wypił pierwszy łyk. – U mnie. Zostawiłem kawę na biurku. – Mike ruszył korytarzem. Przynajmniej Robert go nie unikał. Inna sprawa, że nadal nie zająknął się ani słowem o swoim wyjeździe do New Jersey. – O co chodzi? – Robert rozsiadł się wygodnie na krześle naprzeciw Mike’a, z kawą w ręku. – Miałem nadzieję, że ty mi to powiesz. Robert uniósł do góry brwi. – Jak to? – O co chodzi z tym wyjazdem do Jersey? Robert prychnął lekceważąco. – To nic ważnego. Znasz ojca. Umowa najmu magazynów wygasa i tato panikuje, że właściciel będzie chciał podnieść czynsz. Mike zasępił się. Nie jest dobrze. Przeprowadzka opóźniłaby otwarcie centrum dystrybucji na Zachodnim Wybrzeżu. – Pewnie go podniesie. – Nie sądzę. Tata robi interesy z Einsteinami od ponad dwudziestu lat i zawsze płaci w terminie. – Robert pociągnął powoli łyk kawy i spojrzał na Mike’a sponad krawędzi kubka. – Nie sądziłeś chyba, że robię coś za twoimi plecami, co? – Nie, ale nie rozumiem, czemu mi nic nie wspomniałeś o wyjeździe do Jersey. – Tata poprosił mnie o to w ostatniej chwili. – Wzru- Amerykańskie wakacje 61 szył ramionami.– Pewnie chciał mnie czymś zająć,żebym nie wyglądał na totalnego nieroba. – Daj spokój, Robert. Nikt tak o tobie nie myśli. – Jasne. Naleję sobie jeszcze kawy. – Możemy jeszcze chwilę pogadać? – Nie martw się, Mike. – Robert wstał z krzesła. – Dystrybucja na Zachodnim Wybrzeżu jest twoja. Chyba że tata uzna, że sam sobie tutaj nie poradzę. Mike poczuł ukłucie winy. Miewał takie myśli. Nie dlatego, żeby uważał Roberta za nie dość zdolnego. Po prostu wydawało się, że wcale mu na tym nie zależy. – Odkąd to przejmujesz się tym, co myśli twój ojciec? – Wcale się nie przejmuję – odparł Robert bez przekonania – ale podsłuchałem, jak rozmawia o tym z moją kuzynką. – Z którą? – Trzy z nich pracowały w księgowości. – Z Giną. – O tobie? – spytał Mike, gdy Robert sam nie rozwijał tematu. – Nieważne. O czym chciałeś porozmawiać? Ale dla Mike’a to było ważne. Znał Roberta i widział, że coś go gryzie. Może uważał, że Gina stanowi zagrożenie dla jego pozycji. Może chciał... Nie! Przecież ona wcale nie chciała pracować w Nowym Jorku. A nawet gdyby, jeszcze długo nie mogłaby pracować na samodzielnym stanowisku, dopóki nie nauczyłaby się wszystkiego. O rany, to znaczy, że nie może teraz rozmawiać z Robertem o Ginie. Jeśli wywiąże się konflikt, on nie chce znaleźć się w jego centrum. – Założę się, że chodzi o Ginę – powiedział Robert po chwili milczenia. – Jak to? 62 Debbi Rawlins – To o niej chciałeś ze mną porozmawiać, prawda? – Robert uśmiechnął się kwaśno. – Czyżby już zanudziła cię na śmierć? – Niezupełnie – mruknął Mike. Miał poczucie winy, rozmawiając o niej. Nie tylko dlatego, że bał się biurowych intryg. Chodziło bardziej o nią, czuł się, jakby zdradzał ich tajemnice. To bez sensu, znali się przecież dopiero od dwóch dni, ale tak właśnie było. Robert spochmurniał i wpatrywał się w niego uważnie. – Co się dzieje? – Nic. Myślałem o tym, ile pracy mnie jeszcze dziś czeka. – Aha – odparł ze zrozumieniem Robert. – Gina zajmuje ci za dużo czasu. Mike wzruszył ramionami, nagle przestraszony, że Robert mógłby źle go zrozumieć i zabrać mu Ginę. Zamrugał. Czy nie tego właśnie chciał? – Dzięki niej nadrabiam zaległości. Jakoś dajemy sobie radę. Robert podrapał się po karku, marszcząc brwi. – Posłuchaj, wiem, że macie dziś jechać na Coney Island. Jeśli chcesz, ja mogę ją tam zabrać. Widać było wyraźnie, że to ostatnia rzecz, na jaką ma ochotę, więc Mike wiedział, że Robert nie będzie się upierał, jeśli on odrzuci jego propozycję. – Jutro wyjeżdżasz na urlop. Lepiej jedź do domu i zacznij się pakować. – W porządku, tylko nie mów potem, że nie chciałem ci pomóc. Mike żachnął się. Amerykańskie wakacje 63 Robert uśmiechnął się głupkowato. – Obiecuję, że po powrocie się nią zajmę. – Nie przejmuj się tym. – Mike wstał, by dolać sobie kawy. Miał jeszcze godzinę, żeby przejrzeć pocztę, podyktować kilka listów, a potem przygotować się na kolejny dzień w towarzystwie huraganu ,,Gina’’. – Panuję nad sytuacją. – Mam nadzieję – Robert kiwnął głową w stronę recepcji. – Spójrz, kogo przyprowadził ze sobą tato. Rozdział piąty Gina usiadła przed komputerem, ustawionym w rogu biura Mike’a, podczas gdy on studiował przy biurku jakieś dokumenty. Próbowała skupić wzrok na ekranie monitora, ale nie mogła się powstrzymać, żeby co chwilę nie spoglądać w jego stronę. Dziś rano wyglądał wyjątkowo przystojnie, z lekko zmierzwionymi jasnobrązowymi włosami i jednodniowym zarostem. Zastanawiała się, czy dziś się pocałują, i wyobrażała sobie, jakie to będzie uczucie – czuć jego szorstki podbródek na policzku. Dopiero kiedy poczuła na sobie jego spojrzenie, złapała się na tym, że głośno wzdycha. Pospiesznie odwróciła wzrok i udała, że całkowicie pochłania ją praca przy komputerze. – Niedługo skończę – powiedział. – Jeszcze jakieś piętnaście minut. – Nie musisz się spieszyć. Wcale się nie nudzę. Miała dziś wyśmienity nastrój! Nie pozwoli, by cokol- Amerykańskie wakacje 65 wiek zepsuło jej tak wspaniały dzień. Wujek Antonio nie powiedział rano ani słowa na temat jej dżinsów. Po krótkich poszukiwaniach znalazła stronę internetową poświęconą ,,Seksowi w wielkim mieście’’ i sięgnęła po leżącą obok kartkę i długopis. Zapomniała zabrać z domu listę nocnych klubów, którą wydrukowała sobie przed wyjazdem. To były kluby, do których chodziły cztery bohaterki serialu. Była przygotowana na to, że Mike nie będzie zachwycony pomysłem, żeby się tam wybrać, ale w końcu na pewno da się przekonać. Zapisanie wszystkich nazw i adresów zajęło jej ponad dziesięć minut. Choć nauczyła się mówić po angielsku jako mała dziewczynka, nigdy dużo nie czytała ani nie pisała w tym języku, właściwie tylko tyle, co w szkole. Przejrzała listę ponownie i zorientowała się, że połowę nazw zanotowała po włosku. – Jeszcze tylko kilka minut... Mike jęknął, słysząc dzwonek telefonu. Złapał słuchawkę i zamiast powitania rzucił szorstko swoje nazwisko. Chciała wyjść z pokoju, ale to najwyraźniej była rozmowa służbowa, a nie osobista. Poza tym uwielbiała słuchać, jak Mike rozmawia o pracy. Był taki inteligentny, a w jego głosie było tyle pewności! Uwielbiała patrzeć na niego, gdy z poważnym, skupionym wyrazem twarzy omawiał szczegóły ostatniej partii merlota, gotowej do wysyłki. Odwiesił słuchawkę i uśmiechnął się przepraszająco. – Idziemy na plażę? Skinęła głową. – Ale jeśli masz jeszcze coś do zrobienia, mogę zaczekać. – Nawet gdybym siedział tu do północy, i tak bym wszystkiego nie skończył. Chodźmy. 66 Debbi Rawlins – Może mogłabym ci pomóc. Roześmiał się. – Nie przejmuj się tym. Te papiery nigdzie mi nie uciekną. Poczuła się urażona. – Wiem o tym biznesie więcej, niż myślisz. Posłał jej dziwne spojrzenie. – Zapewne więcej ode mnie. Czemu tak mówisz? – Jesteś przepracowany, ale nie chcesz przyjąć mojej pomocy. – Nie chodzi o to. Jesteś tu na wakacjach. To pewnie twoje ostatnie chwile wolności przez rozpoczęciem pracy. – Rozpoczęciem pracy? – Po powrocie do Włoch. Zmarszczyła brwi. Mike mówił naprawdę dziwne rzeczy. – Myślałem, że będziesz pracować w biurze w Toskanii. – Wzruszył ramionami, ale jego oczy obserwowały ją uważnie. – Ale może planujesz raczej przenieść się do biura w Paryżu albo w Rzymie. Wpatrywała się w niego, próbując zrozumieć, czy to ma być jakiś żart. Jeżeli tak, to wcale go nie rozumiała. Kobiety z jej rodziny nie pracowały w firmie, tylko wychodziły za mąż i rodziły dzieci. Od niej też wszyscy właśnie tego oczekiwali. Znów zadzwonił telefon i Mike mruknął pod nosem słowo, którego nigdy przedtem nie słyszała. Wyciągnął rękę po słuchawkę, ale zawahał się i cofnął ją. – Niech nagra się na sekretarkę. – Może to sprawa służbowa. – Poczuła się winna, że Mike zaniedbuje przez nią pracę. – A jeśli stało się coś ważnego? Amerykańskie wakacje 67 Roześmiał się. – Na pewno jesteście z Robertem spokrewnieni? – Scusi? – Nieważne. To był kiepski żart. – Sięgnął po telefon, ale rozmowa trwała tylko kilka sekund. – Coś się stało? – spytała Gina, gdy odwiesił słuchawkę, mrucząc z rozdrażnieniem. – Jeden z dystrybutorów przyjechał, żeby się ze mną spotkać.– Rozłożył ręce w przepraszającym geście. – Jeszcze tylko kilka minut, dobrze? – Spoko. – Kilka razy słyszała, jak używa tego zwrotu. Kąciki jego ust uniosły się nieznacznie. – Uważaj, co po mnie powtarzasz. Może chcesz zaczekać w kuchni albo w gabinecie wuja? – Och. – Wolałaby jeszcze posłuchać, jak mówi, ale zrozumiała, że nie powinna mu przeszkadzać w służbowym spotkaniu.– Nie rozmawiałam jeszcze z wujkiem Augie. Pójdę go poszukać. – Przepraszam cię, Gina. – Taki jest biznes, Mike. – Zatrzymała się w drzwiach i uśmiechnęła się do niego ciepło. – Rozumiem to. – Normalnie kazałbym mu zaczekać, bo nie był umówiony, ale on zastanawia się, czy nie zrezygnować z części naszych win na rzecz Mondavi. Aż się zachłysnęła, oburzona takim pomysłem. – Przecież nasze wina są o wiele lepsze. Dlaczego miałby...? Mike chrząknął znacząco i spojrzał ponad jej ramieniem. – George, miło cię widzieć. Gina odwróciła się w stronę nadchodzącego mężczyzny. Był niższy i chyba trochę starszy od Mike’a, miał ciemne, krzaczaste wąsy i małe, czarne oczy. 68 Debbi Rawlins – Cieszę się, że cię zastałem, Mason. – Podając mu rękę, nie patrzył na niego, ale z zaciekawieniem przyglądał się Ginie. – Wyjeżdżasz na wakacje? Mike spojrzał na swoje dżinsy i koszulkę polo. – Nie, tylko na jeden dzień. Mam tu gościa – wskazał na Ginę. – To Gina Ferraro, siostrzenica Antonia. George Zacharias. Gina podała mężczyźnie rękę. Był zaskoczony jej silnym uściskiem dłoni. – Miło mi pana poznać, panie Zacharias. – Proszę,mówmiGeorge. Więc przyjechałaśz Włoch? – Si. Z Toskanii, gdzie rosną najlepsze winogrona na świecie. Georige posłał jej rozbawione i raczej pobłażliwe spojrzenie, po którym poczuła się nieswojo. – Rzeczywiście, robicie niezłe wina. – Nasz merlot nie ma sobie równych. – Machnęła pogardliwie ręką. – Choć ten szczep jest popularny, jak żaden inny. Bardzo starannie dbamy o nasze winnice. Dzięki temu nasze wina mają taki stabilny smak. Mike słuchał zafascynowany, jak Gina opisuje caber-net sauvignon, jak tłumaczy, że ich firma zyskała sobie taką renomę, że sprzedaje niektóre swoje wina en prim-meur, to znaczy, że kolekcjonerzy i kupcy zgadzają się na określoną cenę, jeszcze zanim wino zostanie rozlane do butelek. Miała naturalny talent do sprzedaży. Nie tylko dlatego, że w nowych dżinsach i obcisłej koszulce wyglądała wystrzałowo, ale dlatego, że w jej słowach czuć było prawdziwą miłość do wina. Niestety, George, który nigdy nie ukrywał faktu, że jest gejem, pozostawał całkowicie Amerykańskie wakacje 69 obojętny na jej wdzięki. Mimo to Mike widział, że mu zaimponowała. Rany, dziewczyna rzeczywiście znała się na rzeczy. Po kilku minutach płomiennej przemowy Gina nagle zarumieniła się i zamilkła. – Przepraszam. Przyszedłeś spotkać się z Mike’em. Nie chciałam wam przeszkadzać. – Nie szkodzi. Mówiłaś bardzo ciekawe rzeczy – Geor-ge usiadł, zaproszony gestem przez Mike’a. – Właściwie, chętnie porozmawiam z tobą kiedyś dłużej. – Zerknął na Mike’a. – Oczywiście, zakładając, że po tym spotkaniu nadal będziemy ze sobą robić interesy. – O co chodzi, George? – Widząc, że zanosi się na dłuższą rozmowę, Mike również usiadł, zrezygnowany. – Czy coś cię trapi? Gina chciała wyjść, ale Mike zatrzymał ją gestem dłoni. – Zostań, jeśli chcesz – powiedział. – To również twoja firma. W jej oczach zaiskrzyło zaskoczenie,a potem uśmiechnęła się pogodnie i wróciła na swoje miejsce przed komputerem. George żachnął się. – Potrzebujesz wparcia, żeby przekonać mnie do zmiany zdania? Mike nie znosił takich żartów. – Powiedz mi, w czym problem, a ja postaram się go naprawić. – To proste. – George wzruszył ramionami i wydął usta, w irytujący sposób udając obojętność. – Mondavi chcą mi dać większą prowizję. – Trudnomi w to uwierzyć. Dobrze wiesz, że płacimy najwyższe stawki. 70 Debbi Rawlins – Mówię ci uczciwie, jak jest – uśmiechnął się George. – Może Mondavi bardziej zależy na współpracy ze mną, niż tobie. Mike zabębnił palcami po biurku. Facet na pewno blefuje. – Tak jak powiedziałem, już płacimy ci najwyższą stawkę. Nie wiem, co jeszcze moglibyśmy zrobić. – Zgoda, ale sam rozumiesz... – George znów wzruszył ramionami i zaczął wstawać z krzesła. – Lubię cię, Mike, i zawsze dobrze mi się z tobą pracowało. Ale biznes to biznes. Muszę dążyć do jak największych zysków. – Scusi..., to znaczy... przepraszam. Gina była dotąd tak cicho, że Mike prawie zapomniał, że wciąż jest z nimi w pokoju. Obaj spojrzeli w jej stronę. Miała zmarszczonebrwii usta ściągniętew podkówkę. Wyglądała uroczo, gdy była zmieszana. – Mogę o coś zapytać? Mike uznał, że nie może to niczemu zaszkodzić. Wyglądało na to, że przegrywa tę bitwę. – Proszę. George rozsiadł się wygodniej i skinął przyzwalająco w stronę Giny. – Jesteś niezależnym dystrybutorem, si? Pracujesz na własny rachunek? George przytaknął cierpliwie, ale Mike spojrzał na nią uważniej. Ona do czegoś zmierzała. Jej akcent stał się wyraźniejszy i wyglądała zdecydowanie zbyt niewinnie, choć w oczach kryła się przenikliwość, której Mike nigdy jeszcze nie widział. – Sprzedajesz i rozprowadzasz wina Scarpettich do detalistów, si? Amerykańskie wakacje 71 George spojrzał na Mike’a, uśmiechając się z rozbawieniem, po czym ponownie skinął głową. – Uważasz, że sprzedaż naszych win nie przynosi ci wystarczających zysków. – Tego bym nie powiedział – odparł George. – Tyle, że kontrakt z Mondavi jest dla mnie korzystniejszy. Jej twarz rozjaśnił uśmiech zadowolenia. – Rozumiem. – Skoro tak mówisz – zaśmiał się George. – Porozmawiamy o tym później, Gina – wtrącił Mike. – Zgoda – westchnęła. – Martwiłam się tylko, że dystrybutorzy będą niezadowoleni z nowego katalogu. Ale teraz widzę, że problem sam się rozwiązał, bo ciebie to i tak nie dotyczy. Może tak będzie najlepiej dla wszystkich. – Jaki katalog? – George wodził wzrokiem od Giny do Mike’a, coraz bardziej rozzłoszczony. – Nic nie wiem o żadnym katalogu. Cholera. Mike też nic o tym nie wiedział. Czyżby znów odstawiono go na boczny tor? Co się tu do diabła dzieje? Oczy Giny rozszerzyły się. – Może nie powinnam była o tym mówić. Moja propozycja nie została jeszcze ostatecznie zatwierdzona... – Wzruszyła ramionami. – Ale wydaje mi się, że wysyłka bezpośrednio do detalistów się sprawdzi. Jesteśmy na rynku od lat. Nasze wina praktycznie same się sprzedają. – W co wy ze mną gracie? – George utkwił wzrok w Mike’u. – Nie możecie zrezygnować z pośredników. Mamy podpisany kontrakt. Kontrakt, z którego ten idiota jeszcze przed chwilą 72 Debbi Rawlins chciał się wykręcić, ale Mike nie wspomniał o tym głośno. Rozsiadł się wygodniej na krześle. – Szczerze mówiąc, nie wiem dość dużo o tym projekcie, żeby go teraz omawiać. Ale biorąc pod uwagę, po co tu przyszedłeś, to chyba i tak bez znaczenia, prawda? – Powiedziałem tylko, że zastanawiam się nad przejściem do Mondavi. – George wstał gwałtownie. – Nie podjąłem jeszcze ostatecznej decyzji. Dopóki tego nie zrobię, oczekuję co tydzień takiej samej dostawy, jak do tej pory. Wyszedł z biura, zanim Mike zdołał cokolwiek odpowiedzieć. – Mondavi! Ha! – parsknęła Gina, a potem wyrzuciła z siebie potok włoskich słów. Odwrócił się i spojrzał na nią. Wyglądała na cholernie zadowoloną z siebie. Nawet przekonanie się, że George blefował, nie sprawiło Mike’owi tak wielkiej satysfakcji. Ten pomysł z katalogiem mógł pokrzyżować jego plany związane z Zachodnim Wybrzeżem. A co gorsze, brzmiał bardzo sensownie. – Powiesz mi teraz, o co chodzi z tym katalogiem? Wyraz triumfu natychmiast zniknął z jej twarzy. – Nie ma o czym mówić. – Jasne. Skrzyżowała ręce na piersi. Starał się nie zwracać uwagi na sposób, w jaki jej piersi rysowały się pod opiętą koszulką. – Jeszcze w szkole pisałam pracę o takim projekcie, dostałam za nią wyróżnienie. – Ale nie mówiłaś o nim jeszcze ojcu ani wujowi? – naciskał gwałtownie. Amerykańskie wakacje 73 Jej oczy rozszerzyły się. – Nie, jeszcze nie. Mike westchnął, uświadomiwszy sobie własną paranoję. Z drugiej strony, gdyby Gina rzeczywiście wprowadziła swój plan w życie, wpłynęłoby to również na jego pozycję w firmie. Przez głowę zaczęły nagle przepływać mu szalone myśli, gdy uświadomił sobie, co przed chwilą wydarzyło się w tym pokoju. – Gina, mogłaś naprawdę wkurzyć George’a. Nie możemy sobie pozwolić na odstraszanie kontrahentów. Spochmurniała. – Przepraszam, ale strasznie mnie zdenerwował. Przychodzi tu i mówi o Mondavi, jak gdyby... – Gina. – Mike zaczekał chwilę, by ochłonęła. Zadarła brodę do góry, ale widział, że słucha go uważnie. – Kiedy zajmiesz swoje miejsce w firmie, będziesz musiała się nauczyć zachowywać z większym wyczuciem. Nawet jeśli jakiś dystrybutor albo dostawca będzie cię wkurzał, a wierz mi, czasem ci idioci potrafią człowieka doprowadzić do szaleństwa. Spojrzała na niego rozbawiona. – Jak to, kiedy zajmę moje miejsce w firmie? – Gdy wrócisz do domu i zaczniesz pracować w Scar-petti Wines. Zamrugała, a na jej twarzy pojawił się wyraz całkowitego zaskoczenia. – Nie ma dla mnie w firmie żadnego miejsca. Jak dla żadnej kobiety z rodziny. – Oczywiście, że jest. Przecież w college’u studiowałaś zarządzanie, prawda? Przytaknęła z przygnębioną miną. – To nie ma znaczenia. 74 Debbi Rawlins Mike pokręcił z niedowierzaniem głową. Wiedział, że jej rodzina wyznaje staroświeckie poglądy, ale przecież Gina należała do nowego pokolenia! Na pewno nie mogą trzymać jej w domu. – Co za marnowanie talentu. Jej oczy zalśniły. – Mówisz o mnie? – Od razu widać, że świetnie znasz się na produkcji i sprzedaży win. Może czeka cię niespodzianka. – Zamknął biurko, bardziej z przyzwyczajenia, niż konieczności, i wstał, nagle pragnąc jak najszybciej opuścić biuro. – Może po powrocie do Toskanii okaże się, że ojciec już ma dla ciebie posadę w firmie. Rzuciła mu chmurne spojrzenie. – Jedyne, co mnie czeka po powrocie, to ślub. Namówiła go, żeby pojechali metrem. Mike był tak oszołomiony, że dałby się namówić na wszystko. Ślub? Gina wychodzi za mąż? Za nieznajomego? Nie, jasne, że to nie był żaden nieznajomy. Ale dla Mike’a był. W ogólnym rozrachunku to i tak nie miało żadnego znaczenia. Mimo to miał jakieś dziwne poczucie, że naruszone zostają jego prawa. Nie rozumiał go, ale nie mógł też zaprzeczyć jego istnieniu. – Czy to już niedaleko? Gina spojrzała na niego swoimi wielkimi, migdałowymi oczami. Wyglądała najwyżej na piętnaście lat. Wiedział jednak, że gdy tylko wstanie, ubrana w obcisłe dżinsy i ciasną koszulkę, która więcej odsłaniała, niż zakrywała, złudzenie pryśnie. – Jeszcze dziesięć minut – odparł i szybko odwrócił wzrok, wyglądając przez okno. Amerykańskie wakacje 75 Mimo wszystko była jeszcze za młoda, żeby wychodzić za mąż. Niech to szlag. Była niedoświadczona. Prosiła, kiedy chciała, by ją pocałować. Większość dzisiejszych kobiet po prostu bierze to, na co mają ochotę. Zastanawiał się, czy w ogóle już się całowała. Czy zna prawdziwy, głęboki pocałunek. Taki, po którym facet czuje się tak, jakby za chwilę miał eksplodować. Cholera, chciał być pierwszym, który pokaże jej, jak to jest, kiedy łączą się nagie ciała. Chciał, by stała się wilgotna i spragniona miłości. Chciał, by szalała z pożądania i błagała, żeby w nią wszedł. Ale ona wychodziła za mąż! Cholera! Była zakazanym owocem! Musiał jakoś odwrócić myśli od tego niebezpiecznego tematu. Niestety, siedzieli tak blisko siebie, że nieomal czuł żar jej ciała. Za każdym razem, gdy wagon podskakiwał na torach, miał wrażenie, że coraz bardziej się do siebie przybliżają. – Gina, wiem, że nie chceszo tym mówić, ale powiedz micośotym człowieku,zaktórego wychodzisz. Mówiłaś, że to twój sąsiad? Twarz jej spochmurniała, co trochę poprawiło mu humor. – Jest stary i nudny. – Więc czemu za niego wychodzisz? – Jeszcze mnie wiem, czy to zrobię. Nie powinien był tak się ucieszyć, słysząc to. To, co zrobi Gina, w ogóle go nie dotyczyło. – Wcześniej mówiłaś, że wszystko już ustalone. Westchnęła. – Moja rodzina tak sądzi. – Ale jeśli... 76 Debbi Rawlins Dotknęła dłonią jego ramienia. – Proszę. Nie chcę już o tym więcej mówić. – Nie ma sprawy. Położył dłoń na jej dłoni, chcąc ją pocieszyć, ale ten niewinny dotyk postawił na baczność tę część jego ciała, która powinna raczej siedzieć cicho. Szybko cofnął rękę, przeczesał palcami włosy i położył ją z powrotem na udzie, dbając, by nie dotknąć dziewczyny. Zabrała dłoń z jego ramienia i spojrzała na niego badawczo.Czy byłatotylkoreakcjanajego gwałtowność, czy może ona też coś poczuła? Przez kolejne pięć minut, zanim dotarli na Coney Island, nie zamienili już ani słowa. Mike wciąż sobie powtarzał, że nie powinien się tak cieszyć, że ona wcale nie chce tego małżeństwa. Jej życie to nie jego sprawa. Za miesiąc rozstaną się i prawdopodobnie więcej już jej nie zobaczy. Omal nie przegapił przystanku. Wyskoczył z wagonu, ciągnąc za sobą Ginę, gdy drzwi prawie się zamykały. Zdążyli w ostatniej chwili. Gina przylgnęła do niego. – Przestraszyłeś mnie. – Przepraszam. – Tak bliski kontakt to nie był dobry pomysł. Zabrał jej torbę plażową i zasłonił się nią jak tarczą. – Poniosę to. Nie puściła torby i uśmiechnęła się, patrząc na niego zalotnie. – Dzisiaj , kiedy nie będzie obok ludzi, pocałujemy się, prawda? – Plaża to miejsce publiczne. – Tak, ale możemy wejść do wody. Rany, ta kobieta go wykończy! – Pozwolisz mi to ponieść? Amerykańskie wakacje 77 Skrzywiła się i puściła torbę. – Michael, jeśli nie chcesz mnie pocałować, po prostu mi to powiedz. – Pierwszy raz tak mnie nazwałaś.– I bardzo mu się to spodobało. – Jestem na ciebie obrażona. – Zadarła brodę i ruszyła przed siebie. – Gina, nie w tę stronę! – zawołał z wahaniem, niechętnie rezygnując z możliwości oglądania jej ponętnych kształtów w ruchu. Odwróciła się i pomaszerowaław przeciwnym kierunku. Dogonił ją i łapiąc za ramię, skręcił w lewo. Nie pytał, dlaczego się obraziła. Wolał nie poruszać znowu tematu całowania. Plaża była niezwykle zatłoczona, jak na zwykły dzień, ręczniki i maty plażowe zajmowały prawie każdy wolny skrawek piasku. Przy diabelskim młynie i karuzeli stały długie kolejki po bilety. Właśnie z powodu tłumów i wątpliwej czystości wody Mike dawno już tu nie przychodził, lecz mimo wszystko poczuł się podekscytowany. Jako dziecko spędzał tu wspaniałe chwile. Za karuzelą po raz pierwszy całował się z Dee Adams. Jego wzrok natychmiast powędrował ku Ginie. Rany, czy naprawdę nie może ani na chwilę przestać o niej myśleć? – Poszukajmy jakiegoś wolnego miejsca. Gina spojrzała na niego nieprzytomnym wzrokiem i zaraz wróciła do obserwowania otaczających ich tłumów plażowiczów, we wszelkich możliwych stadiach rozebrania. Najwyraźniej zdążyła już całkiem zapomnieć, że jest na niego obrażona. 78 Debbi Rawlins Wziął ją za rękę i poprowadził w stronę wody, nie mogąc się zdecydować, czy szuka bezpiecznego miejsca na oczach tłumu, czy bardziej zacisznego zakątka z dala od ludzi. A ponieważ był łajdakiem o słabej woli, wyszukał w końcu najbardziej zasłonięty skrawek pla- ży. Oczywiście, wśród takiego tłumu nie mogło między nimi do niczego dojść. Może tylko do pocałunku albo... Nie. Żadnych pocałunków. Niczego nie będzie. Gina była tak pochłonięta obserwowaniem otaczających ich wokół atrakcji, że omal nie przewróciła się o porzucony leżak. Mike w porę ją chwycił, a wtedy obdarzyłagotak pięknym uśmiechem,że nogi się pod nim ugięły. – Może pójdziemy na karuzelę albo diabelski młyn? – spytała, znów za czymś się oglądając. Nie znosił diabelskiego młyna. – Może później. – A zjemy hotdoga? Zaśmiał się. – Zgoda, ale jeszcze nie teraz. Znów posłała mu ten swój seksowny uśmiech. To niesamowite, jak potrafiła w jednej chwili wyglądać zupełnie niewinnie, a w następnej zwalać go z nóg. Wygładził stopą piasek i rozłożył na nim dwa ręczniki, w pewnej odległości od siebie. Zdjął buty i wytrzepał z nich garść piasku. Zdejmując koszulę, słyszał, jak Gina rozbiera się za jego plecami. Mięśnie napięły mu się w oczekiwaniu. Jaki kostium będzie miała na sobie? Prawdopodobnie nic odlotowego, ale i tak na niej wszystko będzie wyglądać sexy. Amerykańskie wakacje 79 Wziął głęboki wdech i odwrócił się w tej samej chwili, gdy zrzuciła koszulkę. Jej piersi były nagie! Rozdział szósty Przez chwilę wpatrywał się w nie, nie mogąc oderwać oczu. Była doskonale zbudowana. Piersi miała okrągłe i jędrne, zdużymi, różowymi obwódkamii sutkami,które sterczały jak... – Gina! Rzucił się po jej koszulkę lub cokolwiek, by ją zasłonić. Ich najbliżsi sąsiedzi, starsi ludzie siedzący mniej więcej cztery metry za Giną, zasłaniali sobie oczy, piszcząc z przerażenia. Mike otoczył ją ramionami i przyciągnął do siebie. Jej skóra była jedwabista i ciepła, a włosy pachniały kwiatami. Czuł sterczące sutki, wbijające się w jego pierś. – Michael? – Odchyliła głowę do tyłu, wpatrując się w niego z niepokojem. Spojrzał ponad jej ramieniem na parę starszych ludzi. Kobieta krzyczała coś w ich stronę. – Gina, to nie jest plaża topless! – Nie rozumiem. Amerykańskie wakacje 81 – Lepiej mnie posłuchaj. – Tak, brakowało mu tylko tego, żeby Ginę aresztowali. Antonio na pewno nie zadowoliłby się skopaniem mu tyłka i wyrzuceniem z pracy. Na pewno zawołałby do pomocy kolegów, tych, którzy pod marynarkami chowają kabury. – Owiniemy się teraz razem ręcznikiem, dobrze? Znieruchomiała, a potem w jej oczach pojawiło się zrozumienie. – Będziemy się teraz całować? – Tak. To znaczy, nie. Opuść ręce. Jej twarz pociemniała z urazy. Powoli opuściła ramiona. Nie miał czasu, by jej tłumaczyć, że chodziło mu tylko o to, żeby jak najszybciej się zakryć. Odchylił głowę i zobaczył, że starsza pani idzie w stronę wieży ratowników. – Cholera. – Mike puścił Ginę i chwycił ręczniki. Zarzucił jej jeden z nich na ramiona, zebrał porozrzucane ubrania i torbę, a potem pociągnął ją za sobą w przeciw-nymkierunku, tamgdzie plażazwężała sięibyło znacznie mniej ludzi. – Mike, ja nic nie... – wydusiła. Otoczył ją ramieniem. – Za chwilę wszystko ci wytłumaczę. Nie oglądał się za siebie, dopóki nie minęli ostatniej grupy opalających się i nie doszli do starej, nieczynnej budki biletowej. Nikt za nimi nie szedł. Zatrzymali się po drugiej stronie budynku, gdzie nikt nie mógł ich zobaczyć. Ręcznik Giny zsunął się z jednego ramienia, odsłaniając kawałek lewej piersi. Mike przełknął ślinę i oparł się bezwładnie o ścianę. Jego wzrok powędrował w stronę jej zdziwionej twarzy. Powinien poprawić ręcznik i zakryć ją. Tymczasem miał ochotę go zerwać i rozebrać ją do naga. 82 Debbi Rawlins Gina drgnęła i poprawiła ręcznik. – Mike, przerażasz mnie. – Przepraszam. – Wyprostował się, ale nie mógł nic poradzić na to, że jego serce biło jak oszalałe. Boże, co ona zobaczyła w jego spojrzeniu? Przysunęła się i położyła dłoń na jego piersi. – Dlaczego uciekaliśmy? Rozluźnił się. Więc to nie jego się bała. A może powinna. – Musisz mieć na sobie strój kąpielowy. Spojrzała zdziwiona. – Przecież mam. – Tylko połowę. – Ale w Europie... – Nie jesteśmy w Europie. Wydęła usta. – Amerykanie! Za bardzo martwią się o swoje ciała. Mike zaśmiał się. – Większość z nich ma do tego powody. Wpatrywała się w niego tak długo, że poczuł się nieswojo. – Czy cię zawstydziłam? – Nie – odparł szczerze. – Jesteś piękna, Gina. Zaskoczyło go, że tak się zarumieniła. Kobiety, które wyglądały tak jak ona, wiedziały o tym. Podrapał się po policzku. – Nie chciałem, żebyś miała kłopoty. – Z wujkiem Antonio? – Z nim też, ale mogli cię aresztować. Zmarszczyła brwi. – Policja. Spojrzała na niego z niedowierzaniem. Amerykańskie wakacje 83 – Ale w Europie... Położył palec na jej ustach. – Wiem, że większość Europejczyków ma inne podejście do nagości. Ale w Ameryce jest inaczej. Czy twoi rodzice by to pochwalali? Coś w jej spojrzeniu mówiło mu, że wcale nie myślała teraz o rodzicach. Właściwie, on też o nich nie myślał. Szybko cofnął rękę. – Byłam na plaży tylko trzy razy, nigdy z nimi. Nie wiem, co by na to powiedzieli. – Gina! Podniosła głowę, słysząc wahanie w jego głosie. – To prawda. Plaża jest po to, żeby pływać i się opalać. To nie to samo, co być nago z mężczyzną. – Jasne. Mike westchnął i rozejrzał się dookoła. Byli sami, i jeśli ją zasłoni, będzie się mogła bez przeszkód ubrać. Im szybciej, tym lepiej. Na szczęście została mu jeszcze odrobina zdrowego rozsądku. – Michael? Gina wspięła się na palce i dotknęła wargami jego ust. Po chwili odsunęła się, ale potem wróciła, by znów łagodnie go pocałować. Mike nie ruszał się. Pozwalał jej eksperymentować i narzucać tempo. Jednak gdy usłyszał jej cichy jęk, nie wytrzymał i przycisnął ją do siebie, całując gwałtownie, przechylając jej głowę i sięgając językiem w głąb jej ust. W pierwszej chwili się opierała, lecz potem powoli rozchyliła wargi. Chciał pocałować ją łagodnie, lecz na to było już za późno. Wdarł się językiem do jej ust, smakując 84 Debbi Rawlins z łapczywością, która zaskoczyła jego samego. Tylko jej niepewna reakcja sprawiła, że nieco zwolnił. W końcu, z wahaniem, odsunął się. Gina patrzyła na niego oczami okrągłymi jak dwie pizze. No tak, teraz dopiero ją wystraszył. – Czy możemy pocałować się jeszcze raz? – spytała. Dysząc ciężko, zawahał się. – Nie powinienem był tego robić. – Nie. – Przysunęła się jeszcze bliżej. Ręcznik zsunął się jej z ramion i poczuł na skórze nagie piersi. – Chcę, żebyś zrobił to jeszcze raz. Zamknął oczy, czując jej cudowną nagość, nabrzmiałe sutki dotykające jego skóry. Chciał wziąć je do ust i ssać, chciał, żeby jęczała i prosiła go o więcej. – Michael, proszę... Wrócił do rzeczywistości i spojrzał na nią. Co on sobie do cholery wyobrażał? To była Gina, siostrzenica jego szefa. Wyprostował się, wciąż nie mogąc oderwać oczu od jej piersi. W końcu zmusił się, żeby odwrócić wzrok. – Gina, nie możemy tego robić. – Dlaczego? – Ból i zmieszanie w jej głosie były dla niego jak policzek. Zasłużył sobie na niego. – Ja nie mogę. To nie w porządku. – Przecież ci się podobam. Spojrzał jej prosto w oczy. – Czy byłaś już kiedyś z mężczyzną? Zamrugała, jej policzki zarumieniły się. – Oczywiście. Westchnął. To było pytanie retoryczne. Zmrużyła oczy, najwyraźniej nie rozumiejąc, co ma na myśli. – Myślę,żenigdy jeszcze nie byłaśz mężczyzną, Gina. Amerykańskie wakacje 85 – Gdy zaczęła protestować, dodał: – Przynajmniej nie w tym sensie, który mam na myśli. – Jak to? – Myślę, że wiesz. Nie odpowiedziała. Nie musiała. Wyraz zrozumienia na jej twarzy wystarczył mu za odpowiedź. Potem zmienił się we wstyd, gdy owinęła się ręcznikiem, zasłaniając piersi. – Gina? – Uniósł jej policzek. – Jesteś piękna i bardzo pociągająca. Proszę, nie utrudniaj mi tego jeszcze bardziej. W jej oczach pojawił się błysk nadziei. – Moglibyśmy się tylko pocałować. Cofnął rękę. – O to chodzi. Na tym się nie skończy. – Może się skończyć – powiedziała, sięgając po jego dłoń i ściskając ją mocno. – Chyba mnie przeceniasz. Na jej twarzy znów pojawił się wyraz zakłopotania, jakby nie była do końca pewna, co chciał przez to powiedzieć. – Nie skrzywdzisz mnie, Michael. Jestem tego pewna. – Na pewno bym tego nie chciał. – Musieli stąd uciekać.Być może onamuufała, aleonnie był pewien, czy może zaufaćsam sobie.Zwłaszcza wtedy, gdy patrzyła na niego tak, jak teraz. – Chodź, ubierz się i pójdziemy na karuzelę. Odwrócił się, żeby pozwolić jej się ubrać, ale poczuł, że ciągnie go za rękę. – Michael, skłamałam. Miał złe przeczucia. – Na jaki temat? – Chcę więcej niż tylko pocałunku. – Wydęła usta w sposób, któremu nie umiał się oprzeć. 86 Debbi Rawlins Przełknął ślinę, ale nagle w ustach zaschło mu tak, że było to prawie bolesne. – To zdecydowanie nie jest dobry pomysł. – Masz rację. Jeszcze nigdy nie byłam z mężczyzną. – Zarumieniła się, zawstydzona, i odwróciła wzrok. Ujął ją delikatnie pod brodę, odwrócił jej twarz w swoja stronę i uśmiechnął się. – Nie ma się czego wstydzić. Za to on powinien się wstydzić. Czuł, że serce bije mu jak oszalałe, a krew spływa w dół, sprawiając, że jego męskośćnabrzmiewa donieprzyzwoitych rozmiarów. Na myśl,że Gina jest dziewicą i pragnie, aby to właśnie on był jej pierwszym kochankiem, pęczniał z dumy. – Wiem – powiedziała, wzruszając ramionami i wciąż trzymającgo za rękę. – Nie chcę, żebyś, no wiesz, szedł na całość. Proszę cię tylko o jedno... Wpatrzony w jej oczy, odbijające promienie słońca, nie zauważył, dokąd prowadzi jego dłoń, dopóki nie poczuł pod nią miękkiego, choć jednocześnie jędrnego pagórka. Spojrzał w dół i zobaczył swoją rękę, spoczywającą pomiędzy jej drobną dłonią a pełną piersią. Jęknęła miękko. Spojrzał na jej twarz. Miała zamknięte oczy i lekko rozchylone, zmysłowe usta. Niepewnie poruszającpalcami, badał sprężyste krągłości, aż w końcu, gdy nie mógł już wytrzymać, delikatnie chwycił sutek pomiędzy kciuk a palec wskazujący. Z cichym westchnieniem naparła mocniej piersią na jego dłoń. – To takie przyjemne – szepnęła, a potem zamruczała coś po włosku. Uniosła powieki i spojrzała na niego zamglonymi oczami. Przesunął dłoń do drugiej piersi, tylko na chwilę, żeby Amerykańskie wakacje 87 pobudzić jej ciekawość.Boże, jak pragnął ją całować. Chciał, żeby poczuła, jak twardnieje. Ale to było niemożliwe. Ścisnął lekko jej pierś. Pasowałado jego dłoni. Odnalazł sutek, nabrzmiały i twardy, i resztką silnej woli powstrzymał się przed wzięciem go do ust. Musi natychmiast przestać. W tej chwili. – Powiem mamie, że rzucałeś we mnie piaskiem! Głosy dzieci dobiegały tuż zza rogu. Odskoczyli od siebie gwałtownie. – Skarżypyta! No dalej, biegnij się poskarżyć! – Teraz wydawało się, że głosy się oddalają. Gina owinęła się ręcznikiem, zasłaniając piersi i czerwieniąc się po szyję. – Nikt nas nie widział – wyszeptał. – Proszę. – Podał jej koszulkę. – Zasłonię cię. Chwyciła szybko ubranie i odwróciła się. Zdążył jednak dostrzec upokorzenie w jej oczach. Byli w miejscu publicznym. Czego się spodziewała? Nie, to nie w porządku. To była jego wina, nie jej. Przytrzymał ręcznik w górze, zasłaniając ją i czekając, aż włoży koszulkę. Przez to obwinianie się nie zauważył, czy włożyła stanik. Odwróciła się i zabrała od niego ręcznik. O rany! Z całą pewnością nie włożyła stanika. – Znajdziemy przebieralnię – powiedział, odwracając wzrok. – Po co? – Żebyś mogła się do końca ubrać. – Cholera, miał tam nie patrzeć. Zaczął się zastanawiać, czy przewlekły wzwód może być śmiertelny. Spojrzała w dół. Sutki odznaczały się wyraźnie pod cienką bawełnianą koszulką. 88 Debbi Rawlins – Och! – Przycisnęła do piersi złożony ręcznik. Wziął głęboki wdech. Jego ciało jeszcze nie całkiem doszło do siebie. Za chwilę on też może potrzebować ręcznika. – Czy w ogóle masz górę od stroju? Potrząsnęła głową. – W takim razie idziemy na diabelski młyn. – I na karuzelę? Jęknął. – I na karuzelę. – Mike? – Dogoniła go. – Na górze diabelskiego młyna będziemy sami. Wtedy znowu możemy się pocałować. Potknął się z wrażenia. Chyba już wolał karuzelę. Gina bez pośpiechu rozkoszowała się kąpielą. Wiedziała, że wujek planuje wieczorem kolację, i miała nadzieję, że wyjdzie, zanim Mike po nią przyjedzie. Antonio na pewno nie pochwaliłby sukienki, którą zamierzała nałożyć dziś wieczorem. Za to wiedziała, że Mike’owi się spodoba. Uśmiechnęła się do swojego odbicia w lustrze, przeciągając grzebieniem po mokrych włosach. Na pewno powie jej, że nie powinna nosić tak krótkich i mocno wyciętych sukienek, ale potem spojrzy na nią tak jak wczoraj, gdy odsłoniła piersi. Poczuła gorąco i łaskotanie, gdy przypomniała sobie sposób, w jaki wciągnął głęboko powietrze, i jak potem przylgnął do jej ust tak mocno, jakby już nigdy nie chciał jej wypuścić. Myślała o tym, jak gładził jej piersi i szczypał sutki. To przerażałoją i podniecało jednocześnie, i wiedziała, że jeśli zaraz nie przestanie o tym myśleć, będzie musiała za chwilę znów wziąć prysznic. Amerykańskie wakacje 89 Wysuszyła włosy, a potem umalowała się szczególnie starannie. Dziś szli razem potańczyć i chciała wyglądać doskonale. Wtedy może Mike znów ją pocałuje. Może nawet pocałuje jej piersi. Ku własnemu zdziwieniu wsunęła dłoń pod sukienkę i delikatnie dotknęła piersi. Chwyciła palcami sterczący sutek, tak jak on to robił. Zamknęła oczy, wyobrażając sobie, że to on jej dotyka, sprawiając, że staje się ciepła i drżąca. Cofnęła rękę, przestraszona, zawstydzona swoimi myślami i reakcją własnego ciała. Zakonnice byłyby wściekłe, gdyby zobaczyły pożądanie w jej sercu. Gdyby wiedziały, jak bardzo pragnie dotyku ust Mike’a. To było bardzo dziwne uczucie, zupełnie inne, niż marzeniewieczoremw łóżkuo Benie Afflecku czy Bradzie Pitcie. Mike był prawdziwym mężczyzną, z krwi i kości, a jednak dotknął jej tam, gdzie jeszcze nigdy nie dotykał jej żaden mężczyzna. A ona mu na to pozwoliła. Chciała, żeby to zrobił. Marzyła, żeby zrobił to znowu. Na pewno pójdzie do piekła za te grzeszne myśli. Dlaczego więc nie widziała w tym nic złego? Nie wtedy, gdy to się działo z Michaelem. On nie popędzał jej ani nie namawiał i wiedziała, że gdy każe mu przestać,na pewno to zrobi. Bardzo starał się być gentlemanem. Ale potem patrzył na nią z tą bezradnością w oczach i poddawał się namiętności. Jednak najbardziej podobało się jej w nim to, że uważał ją za mądrą, że wierzył, iż może robić w życiu więcej, niż tylko prowadzić dom i rodzić mężowi kolejne dzieci. Uśmiechnęła się do tej myśli i zaczęła tańczyć, obracając się wkoło i wyobrażając sobie siebie w żakiecie, 90 Debbi Rawlins podobnym do tych, jakie nosiły kobiety pracujące w biurze wujka Antonia. Stukanie do drzwi łazienki gwałtownie sprowadziło ją z powrotem na ziemię. – Gina? – Si, wujku Antonio? – Wychodzę. O której przychodzi po ciebie Mike? Spojrzała na zegarek. – Za pół godziny. – W porządku.W takim razie, bawcie się dobrze. Wróć do domu przed północą, zobaczymy się rano. Przed północą?? Gina jęknęła. Wtedy noc dopiero się zaczyna. Nawet Antonio rzadko wracał do domu o tej porze, z oddechem ciężkim od wina. – Dobrze, wujku. Słuchała jego cichnących kroków, a potem trzasku otwieranych drzwi. Pospiesznie dokończyła makijaż i wcisnęła się w krótką, czarną sukienkę, którą trzymała na specjalne okazje. Była bardzo wąska i trudno było ją zapiąć, nawet gdy wciągała brzuch z całych sił. Dziś nie zje już kolacji, to pewne. Sprawdziła, czy paznokciesąna pewno równo polakie-rowane, i kolejny raz wyszczotkowała włosy. Potem usiadła na brzegu łóżka i zastanawiała się, którą z dwóch pasujących do sukienki par butów powinna wybrać na dziś wieczór. Według bohaterek ,,Seksu w wielkim mieście’’ właściwe buty to podstawa sukcesu. Wybrała czarne szpilki, choć już raz miała je na sobie. Pomyślała, że musi namówić Mike’a, żeby znów zabrał ją na zakupy. Nowy ubiór wiązał się z pewnymi niedogodnościami. Mężczyźni patrzyli na nią w sposób, jakiego dotąd nie Amerykańskie wakacje 91 znała. Początkowo myślała, że właśnie o to jej chodzi, ale po pewnym czasie zrozumiała, że tak naprawdę chodziło jej o to, by poczuć, że jest taka sama, jak jej koleżanki i inne kobiety, które wypełniały nocne kluby Mediolanu. Że nie przypomina swojej babci Scarpetti. Z pewnością lubiła to, jak patrzył na nią Mike. Gdy jego oczy pokrywała lekka mgiełka, czuła, jak jej ciało ogarnia fala gorąca. Nigdy nie czuła się przy nim nieswojo, jak czasem bywało przy innych mężczyznach. Oczywiście, Mike opiekował się nią, bo poprosił go o to jej wujek. Poczuła w piersi nagły ciężar. Czy tylko dlatego Mike poświęcał jej uwagę? Z poczucia obowiązku? Nie, to głupie. Przecież podobała mu się. Gdyby było inaczej, jak mógłby ją tak całować? Wzdychając, wsunęła szpilki na nogi. Żałowała, że nie ma większego doświadczenia z mężczyznami. Cała jej wiedza pochodziła od koleżanek, a im chyba nie do końca można było wierzyć. Maria twierdziła, że wie o mężczyznach wszystko, ale Gina podejrzewała, że większość z tego co mówiła, to czyste bajki. Gdy wstała, sukienka podwinęła się w górę i Gina musiała wyrównać obcisły materiał, aż wszystko znów znalazło się na swoim miejscu. Spojrzała w lustroi zaczęła się zastanawiać, czy naprawdę chce nosić tak skąpą sukienkę. Właściwie wcale nie czuła się w niej ubrana. Ale potem wyobraziła sobie, jak oczy Mike’a zaczynają lśnić, a jego wzrok przesuwa się po jej ciele, i znów poczuła gorąco i dreszcze. Kiedy zadzwonił dzwonek, szybko sprawdziła, czy na zębach nie ma śladów szminki, i dopiero wtedy poszła otworzyć. Choć wiedziała, że to Mike, wyjrzała przez wizjer, tak jak jej radził. Zobaczyła tylko pusty korytarz. 92 Debbi Rawlins Uśmiechnęła się i zawołała: – Kto tam? – To ja, Mike. – Skąd mam wiedzieć, że to ty? Chwila ciszy, a potem: – Daj spokój, Gina. – Przesuń się tak, żebym mogła cię zobaczyć. – Bardzo śmieszne. – Zrobił, jak prosiła. – W porządku? – Jeszcze krok do tyłu. – Gina, chcesz dziś wyjść ze mną na miasto, czy nie? Uśmiechnęła się, gdy Mike się cofnął i mogła dokładnie mu się przyjrzeć. Miał na sobie gładką koszulę w kolorze burgunda i czarne dżinsy, dość obcisłe, by znów poczuła wbrzuchutodziwne uczucie.Przycisnęładłoniedodrzwi, wyobrażając sobie, że to jego pierś, i obserwowała sposób, w jaki pociera dłonią brodę, a potem przeczesuje włosy. Może powinni dziś zostać w mieszkaniu. Mogłaby ugotować spaghetti, potem odpoczęliby po jedzeniu, i może... – Gina? – Tak, Michael? – Wpuścisz mnie w końcu? Odsunęła zasuwę i z kamienną twarzą otworzyła drzwi. – Odwróć się, żebym wiedziała, że to naprawdę ty. Ich spojrzenia skrzyżowały się. Wpatrywał się w nią tak intensywnie, że nie była w stanie odwrócić wzroku. Przysunął się, a ona odruchowo zrobiła krok do tyłu. W kąciku jego ust pojawił się uśmiech. Aha, więc chciał się z nią bawić. Kiedy znów się przysunął, chwyciła gozakoszulę i przyciągnęła do siebie. Amerykańskie wakacje 93 – Jest tylko jeden sposób, żeby sprawdzić, czy naprawdę jesteś Michaelem Masonem. Uniósł brwi, ale nie próbował odsunąć się lub wyzwolić z jej uchwytu. Patrzył tylko na nią, czujny, uważny, równocześnie sięgając ręką do tyłu i zamykając drzwi. Przełknęła ślinę i powstrzymała odruch, który kazał jej puścić go i odsunąć się. – Tylko po pocałunku poznam, czy to naprawdę ty. – Doprawdy? – Jego wzrok powędrował w dół. Do jej ust. Nagle nie mogąc wykrztusić słowa, przytaknęła milcząco. – Na przykład tak? – Lekko dotknął ustami jej warg. Pocałunek był nieznośnie krótki i powierzchowny. – Nie jesteś Michaelem Masonem. Uśmiechnął się w ten szczególny sposób, który sprawiał, że czuła się, jakby miała za chwilę zemdleć, i cała zamarła w oczekiwaniu prawdziwego pocałunku. Spojrzał na zegarek. – Jesteś gotowa? Poczuła nagłe rozczarowanie. – Muszę tylko wziąć torebkę. Michael? – Zaczęła się odwracać, kiedy kątem oka zauważyła jego spojrzenie, uważnie lustrujące jej sukienkę. – Jeżeli chcesz, możemy dziś zostać w domu. Spojrzał badawczo. – Dlaczego? – Wuj wróci bardzo późno. – Wzruszyła ramionami. – Pomyślałam, że jeśli jesteś zmęczony, mogłabym ugotować spaghetti. – Znów wzruszyła ramionami, w jej głosie słychać było nutkę wahania. – Mogłabym pomasować ci ramiona. 94 Debbi Rawlins Mike cofnął głowę i dziwnie jęknął. – Lepiej, jeśli będziemy trzymali się planu. Potraktujmy ten wieczór ulgowo. – Ulgowo? – nie znała tego określenia. – Myślę, że powinniśmy wrócić wcześnie do domu. – Ale dopiero wtedy zaczyna się prawdziwa zabawa! Uśmiechnął się. – Racja. O której masz być w domu? Odwzajemniła uśmiech. – O wpół do trzeciej. Rozdział siódmy Może to wcale nie był najgorszy pomysł, żeby zostać w domu? Stali przed wejściem do modnego klubu w centrum miasta i Mike mógł tylko zgrzytać bezsilnie zębami, patrząc jak dwóch mężczyzn bez żenady taksuje Ginę wzrokiem. Ona zdawała się tego nie zauważać. Była zbyt zajęta oglądaniem zdobiących ściany plakatów, przedstawiających męskie i kobiece akty. Nie były wulgarne, można je było uznać nawet za dzieła sztuki, ale nie czuł się dzięki temu ani trochę swobodniej. Antonio z pewnością nie byłby zadowolony, widząc ich w takim miejscu. Skąd ona wpadła na pomysł, żeby przyjść właśnie tu? Miał złe przeczucia. Gina przygotowała długą listę lokali, które chciała odwiedzić. O połowie z nich Mike nigdy nie słyszał. Następnym razem musi się lepiej przygotować do zajęć. – Gina, może darujemy sobie to miejsce? – Obserwował parę tańczącą w rogu sali. Językami sięgali sobie do 96 Debbi Rawlins gardeł, a gdyby kobieta miała na sobie choć centymetr materiału mniej, aresztowano by ją za obrazę moralności. – Dlaczego? – Wciąż wpatrywała się zafascynowana w jeden z plakatów, przedstawiający plecy nagiego mężczyzny, klęczącego w pozycji, która nie pozostawiała cienia wątpliwości co do tego, jak hojnie obdarzyła go natura. Zaśmiał się. – Nie uważasz, że to miejsce jest jakieś dziwne? – A jest? – Spojrzała na niego. – Nigdy nie byłam w takim klubie. – Nie żartuj. – Przechodząca obok kelnerka uśmiechnęła się do niego. Miała na sobie tylko skąpe stringi i błyszczące złote bikini, ledwo zakrywające piersi. – Dobry wieczór. – Podszedł do nich mężczyzna w smokingu. Był potężnie zbudowany, wysoki i tak szeroki w barach, że ledwo mieścił się w drzwiach. Zapewne rodzaj nieco bardziej eleganckiego ochroniarza. – Czy przez chwilę zostają państwo na dole? Mike spochmurniał. – Jak to? Mężczyzna ściągnął brwi, patrząc to na Mike’a, to na Ginę. – Czy byli już państwo kiedyś u nas? Oboje potrząsnęli głowami. Uśmiechnął się. – To najlepszy klub na Manhattanie. Jestem Darin i będę dziś państwa gospodarzem. Mamy tu jeszcze dwa piętra. – Wskazał gestem na kręcone schody. – Oczywiście, tam jest parkiet, a tam, w rogu, barek, gdzie mogą się państwo wzmocnićmała przekąską,zanim się rozkręcicie. Mike wrócił spojrzeniem do pary udającej, że tańczy. Amerykańskie wakacje 97 Nie sądził, żeby się tu z Giną rozkręcali. Na sali były jeszcze tylko dwie pary, które siedziały pod ścianą i rozmawiały. – Jest jeszcze wcześnie. Stali bywalcy przychodzą zwykle koło jedenastej – powiedział Darin, śledząc spojrzenie Mike’a.– No i oczywiście, we wspólnym pokoju na pierwszym piętrze mamy teraz około dwunastu osób. Na trzecim piętrze są tylko pokoje prywatne. – Można tam zamówić kolację? – spytał Mike. Darin uśmiechnął się. – Jeśli na to właśnie macie ochotę. Gina odeszła kilka kroków dalej i wpatrywała się w szczyt schodów. – Możemy wejść na górę i zobaczyć? – Oczywiście. – Darin z nieskrywanym zainteresowaniem przyglądał się Ginie od tyłu. Mike wszedł pomiędzy nich i zaborczym gestem objął ją w pasie. Prywatna jadalnia to mógł być niezły pomysł. Oczywiście, jeszcze lepiej byłoby wyjść stąd jak najszybciej. Coś w atmosferze tego miejsca sprawiało, że czuł się nieswojo. Szepnął jej do ucha: – Znam tu w okolicy świetną restaurację. – Nie jestem głodna, a ty? – Myślałam, że wyszliśmy na kolację. – Teraz państwa zostawię, proszę się czuć swobodnie – powiedział Darin i oddalił się dyplomatycznie. – Jasne, dzięki – mruknął Mike, gdy mężczyzna odszedł. – Nie podoba mi się tutaj ani trochę. Chodźmy już, dobrze? – Ale jeszcze nie zobaczyłam, co jest na górze. – Słyszałaś przecież, jak mówił, że zabawa rozkręca się dopiero później. Może jeszcze tu wrócimy. – Akurat. 98 Debbi Rawlins – Przecież jużtu jesteśmy. – Gina chwyciła go za ramię i posłała mu jeden z tych uśmiechów, które sprawiały, że tracił zdrowy rozsądek. – Proszę, Michael, nie jesteś ani trochę ciekawy? – Nie bardzo. – A ja tak. – Szarpnęła go za rękaw. – Chodź. Może na górze jest lepsza muzyka i będziemy mogli potańczyć. Wrócił wzrokiem do pary na parkiecie. Może nie był Fredem Astairem, ale nie nazwałby tego, co widział, tańcem. Mężczyzna gładził powoli plecy kobiety i jej prawie odsłonięte pośladki. Ona wtulała się w niego, podczas gdy jego biodra poruszały się miarowo. Ku swemu upokorzeniu, Mike poczuł, jak jego ciało reaguje na ten pokaz. Szybko odwrócił wzrok. – Zgoda. Zobaczymy, jak jest na górze, ale zaraz potem stąd wychodzimy. Gina uśmiechnęła się wyrozumiale i poszła przodem. Szedł tuż za nią, znów czując ten niejasny niepokój. Nie ma mowy, żeby dał się jej namówićna zostanie tu.W tym mieście były setki klubów i mogli wybrać taki, w którym będzie się czuł swobodnie. Na szczycie schodów witała ich kolejna naga postać, tym razem na obrazie olejnym, oraz dwie ustawione naprzeciwko siebie leżanki, obite bordowym pluszem. Pomiędzy nimi, na niskim stoliku z ciemnego drewna, stała duża szklana misa pełna zielonych i czerwonych winogron. Krótki korytarz prowadził do dwóch par zamkniętych drzwi. Z jednej z nich dobiegała cicha muzyka. Gina spojrzała pytająco na Mike’a, a on odpowiedział jej wzruszeniem ramion. Drzwi były lekko uchylone, więc tylko je popchnęła. Amerykańskie wakacje 99 Wnętrze było oświetlone stłumionym, czerwonawym światłem, i chwilę trwało, zanim oczy przyzwyczaiły mu się do półmroku. Gina wspięła się na jego ramieniu, usiłując ogarnąć wzrokiem zaskakująco przestronną salę. Przecinały ją dwie czerwone pluszowe kotary, zasłaniające to, co działo się w środku. Zza jednej z nich dobiegł ich kobiecy śmiech, zmieszany z dźwiękami ,,Your Wildest Dreams’’ Moody Bluesa. Gina podeszła z wahaniem kilka kroków do przodu. Mike podążył za nią, sam ciekaw, co się tam dzieje. Darin powiedział, że jest tu ponad dziesięć osób, ale w pokoju było zaskakująco cicho... Niski, przeciągły jęk przeszył powietrze i Mike w ułamku sekundy zrozumiał, gdzie się znajdują. Jak mógł być tak cholernie naiwny? Zanim zdążył ją powstrzymać, Gina weszła za zasłonę i zamarła. Mike sięgnął, by ją odciągnąć, i kątem oka zobaczył kobietę leżącą na rozrzuconych po podłodze poduszkach. Chwycił Ginę i sam zamarł, obserwując rozgrywająca się przed nimi scenę. Jeden mężczyzna ssał sutki kobiety, a drugi leżał z głową między jej udami. Trzeci, z długimi, splątanymi blond włosami klęczał obok z zamkniętymi oczami, podczas gdy ona pieściła jego penis. Gina powiedziała coś po włosku, ledwo słyszalnym szeptem. To jednak wystarczyło, by Mike odzyskał przytomność. Chwycił ją za ramię i pociągnął do siebie, ale ona nie mogła oderwać oczu od rozgrywającej się przed nimi sceny. – Zostańcie. – Jeden z mężczyzn uniósł głowę, aby zaczerpnąć powietrza. Jego wilgotne usta i pierś lśniły w półmroku. – Dołączcie do nas. 100 Debbi Rawlins Klęczący blondyn otworzył oczy i patrzył pożądliwie na Ginę. Mike chwycił ją mocniej za ramię i pociągnął do siebie. – Chodźmy stąd. Spojrzała na niego z pytaniem w oczach, na jej twarzy malowało się bezbrzeżne zdumienie. Zaczęła mówić coś po włosku, ale zaraz przeszła na angielski: – Co oni robią? Czy ona żartuje? – Porozmawiamy o tym na zewnątrz. Skinęła głową, ale gdy wychodzili z pokoju, jeszcze raz odwróciła się, jakby chcąc się przekonać, że widziała to wszystko naprawdę. Boże, czuł się jak ostatni idiota! I kto tu jest naiwny? Choćnigdy przedtem nie był w takim miejscu, to przecież wiedział, że istnieją. Przychodziły tu pary szukające nowych wrażeń albo single, gustujący w orgiach. Powinien był się od razu zorientować. Te plakaty, para tańcząca na dole... Cholera! Prywatne pokoje... Na swoją obronę miał tylko to, że Nowy Jork był miastem,gdzie prawie wszystko było dozwolone,włącza-jącw tosztukę erotycznąw miejscach publicznych. Darin i jego gadka też go zmyliły. Kiedy doszli do schodów, Gina powiedziała: – Nie widzieliśmy jeszcze drugiego piętra. Mike zaśmiał się, zaskoczony. – Nie miałaś już dość wrażeń jak na jeden dzień? Spojrzała mu prosto w oczy i wytrzymała jego spojrzenie. – Na tamtym piętrze pokoje są prywatne, prawda? – Tak. To znaczy, nie. – To, że zawahał się chociaż przez chwilę, przerażało go. – Nie. Amerykańskie wakacje 101 – Ale, Mike... – Oplotła palcami jego ramię i przesunęła dłoń w górę, do łokcia. Ten ruch wywołał w nim zupełnie nieodpowiednie skojarzenia. – Gina, musimystąd iść.–Cholera, był równie przekonujący, jak dziecko mówiące, że nie chce kolejnego cukierka. – Teraz. – Ale, Mike, ja muszę do toalety. – Och. – Spojrzał na drugie drzwi. Podobnie jak na pierwszych, nie było na nich żadnego oznaczenia. – Nie wytrzymasz jeszcze kilku minut? Wydaje mi się, że niedaleko stąd jest McDonald. Wzruszyła ramionami i przygryzła dolną wargę. Westchnął. Na górze są prywatne pokoje. To chyba lepiej. – Chodźmy. Wziął ją za rękę i poprowadził na górę. Tym razem szczytu schodów nie wieńczył podest, lecz od razu zaczynał się długi korytarz, po którego obu stronach ciągnął się szereg drzwi. Wszystkie były zamknięte, a na dwóch wisiały tabliczki z napisem ,,nie przeszkadzać’’. Pozatym wszystkie drzwi wyglądały taksamoi nic nie wskazywało, gdzie może znajdować się toaleta. Zatrzymał się i zaczął nasłuchiwać. Korytarz wypełniała dziwna cisza. Zza żadnych drzwi nie dobiegały hałasy. Dzięki Bogu. Wtedy usłyszał trzask otwieranych drzwi i zobaczył, jak Gina wchodzi do jednego z pokoi. – Zaczekaj! Za późno. Była już w środku. Mike ruszył za nią, wstrzymując oddech, przygotowany na najgorsze. Pokój był pusty. Umeblowany, ale bez ludzi. Wyglądał 102 Debbi Rawlins jak zwykły pokój hotelowy, z łazienką, do której natychmiast ruszyła Gina. Kiedy zamknęła za sobą drzwi, Mike rozejrzał się po pokoju. Meble nie były wcale tandetne ani obleśne. Podwójne łóżko przykrywała błękitna narzuta, a kilka dopasowanych kolorystycznie poduszek piętrzyło się przy chromowanym, stylowym zagłówku. Ten mebel spokojnie mógłby zdobić witrynę ekskluzywnego salonu wnętrzarskiego na Park Avenue. Na podłodze pokrytej parkietem z patynowanego drewna leżał drogi, orientalny dywan. Skąd oni mieli na to wszystko pieniądze? Przy wejściu nikt nie zażądałod nich opłaty za wstęp. Drinki kosztowały tu pewnie ze dwa-dzieściadolarów, ale kelnerka nawet nie namawiała ich do składania zamówień. Odwrócił się, słysząc otwierające się drzwi od łazienki. Gina skrzyżowała ręce na piersi, jakby nagle zrobiło się jej zimno. Podeszła do niego. Wydawała się trochę odrętwiała. – Dobrze się czujesz? – spytał, zastanawiając się nagle, jakie chore gadżety mogła znaleźć w łazience. – W porządku. – Nie wyglądasz dobrze. – Pokój wypełniał półmrok. Przeszedł obok łóżka i podszedł do Giny, żeby lepiej przyjrzeć się jej twarzy. – Co to? – Patrzyła za niego, na nocny stolik. Odwrócił sięi jęknął. Leżała tam kolekcja prezerwatyw i rodzaj skórzanej opaski. Domyślał się, do czego mogła służyć, ale nie zamierzał tego wyjaśniać Ginie. – Chodźmy już stąd. – Chcę to obejrzeć. – Minęła go, wciąż wpatrując się z fascynacją w gadżety. Amerykańskie wakacje 103 – Tonie jest dobry pomysł. Gina, lepiej tego niedotykaj... Podniosła jedną z foliowych paczuszek i aż pisnęła. – To prezerwatywa, prawda? – Uhm. – Pierwszy raz to widzę. Jaki ładny kolor. Spojrzała na niego z podnieceniem w oczach. – Mogę otworzyć? – Zdaje się, że dziś wieczór zobaczyłaś wiele rzeczy po raz pierwszy. – Rumieniec, jaki oblał jej twarz, sprawił, że pożałował tej uwagi. – Przepraszam cię, nie wiedziałem, co to za miejsce. – Ja je wybrałam. To nie twoja wina. – Wróciła do foliowego pakietu. – Wiedziałaś? ... – Nie, to podejrzenie było niedorzeczne. – Przykro mi, że widziałaś to wszystko. Podniosła głowę, w jej oczach widać było cień niepewności. – Ja nie żałuję. Mike przełknął ślinę. – Lepiej odłóż to z powrotem na miejsce. Wydawała się zdenerwowana, ale podchodząc, patrzyła mu prosto w oczy. – Kiedy na nich patrzyłam, miałam dziwne uczucie, o tu. – Przycisnęła dłoń do brzucha, a potem powoli przesunęła ją niżej. Zatrzymała się tuż nad udami. W ustach zaschło mu tak bardzo, że nie wiedział, czy zdoła wykrztusić choć słowo. Za pierwszym razem nie udało mu się. Odchrząknął. – To, co widziałaś, to nie był normalny seks. – Wiem – odparła szybko. – I nie chciałabym – wzruszyła bezradnie ramionami – robić nic takiego. Ale gdy na nich patrzę, chcę cię pocałować. – Zakryła twarz dłońmi. 104 Debbi Rawlins – Ach, Gina... – Nie wiedział, co powiedzieć. – Nie musisz się wstydzić. Wciąż nie chciała na niego spojrzeć. – Hej. – Odsunął jej dłonie od twarzy. Pokusa, by spytać, co chciała powiedzieć, była ogromna. Ale to nie pomogłoby ani jemu, ani jej. – Podnieciłaś się. To całkowicie normalna reakcja. Spojrzała na niego ufnymi oczami. – Czy ty też się podnieciłeś? Miał ochotę skłamać. Chciał przycisnąć jej dłonie do swego nabrzmiałego penisa. – Tak. W jej oczach zalśniło pożądanie. Doświadczona kobieta potrafiłaby je ukryć albo wygrać na swoją korzyść. Boże, jakby chciał, żeby nie była taka młoda i niewinna. Może wtedy czekałby ich przelotny, niezobowiązujący wakacyjny romans. Dwoje znających życie, dorosłych ludzi, cieszących się wzajemnie swoim towarzystwem... – Michael? Dopiero teraz zauważył, że wciąż trzyma ją za ręce, a ona nadal trzyma w nich kolorową, foliową paczuszkę. Raptownie rozluźnił uścisk. Jej oczy pociemniały z urazy. – Gina, posłuchaj... – Wypuścił powoli powietrze. Nagle zupełnie nie wiedział, co powiedzieć. – Wiesz, że uważam cię za piękną, inteligentną i seksowną kobietę, ale... Nie wiedział, co go napadło. Przylgnęła niewinnymi ustami do jego ust. Położyła ręce na jego piersi, a potem równie nagle cofnęła się. – Teraz możemy już iść – powiedziała niepewnym głosem, wodząc oczami po pokoju. Amerykańskie wakacje 105 Przyciągnął ją do siebie. Początkowo opierała się, zaskoczona, lecz po chwili uległa. Przechylił jej głowę i pocałował delikatnie w usta. Chciał się wycofać, ale nie pozwoliła mu na to. Pocałował ją znowu, tym razem rozdzielając jej wargi koniuszkiem języka. Nieśmiało dotknęła jego języka swoim. Poczuł, jak krew spływa mu do krocza. Co on do diabła wyprawia? Nie może... nie z Giną... i nie w takim miejscu... Znów znalazła jego język i coś w jej nieporadnych staraniach sprawiło, że jego postanowienie osłabło. W końcu, jeden pocałunek nikomu nie zaszkodzi. Ujął jej twarz w dłonie i pocałował tak mocno, że nie mogła już wątpić,jak bardzojej pożąda. Kończyć ten pocałunekbyło nie do zniesienia. Wycofał się resztką woli. – Teraz... – powiedział, łapiąc oddech. – Możemy już iść. Powoli otworzyła oczy i zamrugała. – Ale, Michael... Położył jej palec na ustach, wyjął z ręki foliową paczuszkę i rzucił ją z powrotem na stolik. Nie widział nawet dokładnie, czy trafił na miejsce. Nie oglądał się za siebie. Wyprowadził ją z pokoju na korytarz, nie czekając, aż zrobi coś naprawdę głupiego. Gdy tylko zeszli na parter, jak spod ziemi pojawił się Darin, podając im dwa kieliszki szampana. – Mam nadzieję, że miło spędziliście czas. – Nie, dziękuję – Mike podziękował za alkohol i z zaskoczeniem zobaczył, jak Gina bierze kieliszek. Powąchała zawartość kieliszka, ale jej nie wypiła. – Czy mogę podać coś jeszcze? – Darin przywołał gestem kelnerkę. – Mamy doskonałą, dwunastoletnią szkocką albo koniak, jeśli pan woli. 106 Debbi Rawlins Mike zabrał Ginie szampana i zaczął rozglądać się za miejscem, gdzie mógłby go odstawić. Kelnerka podsunęła mu tacę i odstawił kieliszek. – Właściwie już wychodzimy, dziękuję. Darin spojrzał na niego zdziwiony. – Tak szybko? Prawdziwa zabawa zacznie się najwcześniej za godzinę. – Jaka zabawa? – spytała Gina, otwierając szeroko oczy. Mike chwycił ją za rękę. – Myślę, że mieliśmy dziś dość atrakcji jak na jeden dzień. – Szkoda, że tak się spieszycie. – Darin uśmiechnął się i klasnął w dłonie. – W takim razie została nam jeszcze tylko jedna sprawa. – To znaczy? – Rachunek. Oczywiście, ten szampan, który wzięła Gina. Drink za dwadzieścia dolarów. Nie ma sprawy. Mike z przyjemnością zapłaciłby pięćdziesiąt, żeby tylko jak najszybciej stąd wyjść. Wyciągnął portfel i wyjął kilka banknotów. – Ile? – Zastanówmy się. Byliście tu krócej niż godzinę... – Darin zastanowił się przez chwilę – Więc dam wam zniżkę. Wystarczy trzysta. Mike’owi opadła szczęka. – Dolarów? Darin przytaknął, niezmiennie się uśmiechając. – Za jednego drinka? Mężczyzna skrzywił się. – To było na koszt firmy. Amerykańskie wakacje 107 Cholera! Nie miał przy sobie tyle pieniędzy. Może sto dwadzieścia, nie więcej. – Za co, do cholery, mam płacić trzysta dolarów? Darin wskazał małą tabliczkę wiszącą przy drzwiach. Ten protekcjonalny gest strasznie Mike’a wkurzył. – Zgodnie z regulaminem, opłata za wejście na górę zaczyna się od dwustu dolarów. Proszę sprawdzić cennik, jeśli pan chce. I tak idę wam na rękę. – Ale my nic nie robiliśmy. Chcieliśmy tylko obejrzeć. Darin wzruszył ramionami, promienny uśmiech zaczął znikać z jego twarzy. – Ja tylko pilnuję, żeby wszystko przebiegało zgodnie z zasadami. Dalsza rozmowa nie miała sensu. Mike wyciągnął z portfela kartę American Express. – Proszę. – Przykro mi, nie przyjmujemy kart kredytowych. – Darin ponownie wskazał na tabliczkę. Mike zaklął pod nosem. – Nie mam przy sobie tyle gotówki. – W takim razie mamy problem. – Ja mam trochę pieniędzy. – Gina sięgnęła do torebki, wyciągając trzy banknoty dwudziestodolaro-we. Darin spojrzał na Mike’a. – Wciąż mamy problem. – Pan chyba żartuje. Dwieście dolarów za nic to jeszcze za mało? Mężczyzna wzruszył ramionami, ale nie był to przepraszający gest. – To nie ja ustalam regulamin klubu. Mike zaczynał tracić cierpliwość. 108 Debbi Rawlins – Zdaje się, że będziesz musiał podjąć odpowiedzialną decyzję, koleś. Nie mamy więcej gotówki. Darin patrzył to na Ginę, to na Mike’a, marszcząc w zamyśleniu brwi. – Nie masz żadnego innego pomysłu? – Nie. Olbrzym odwrócił się do barmana. – Larry, dzwoń po policję. Rozdział ósmy Gina wyrzuciła z siebie potok gniewnych włoskich słów. Potem dodała po angielsku: – Chcecie wołać policję do takiej błahej sprawy? W takim wielkim mieście mają chyba ważniejsze rzeczy do roboty?! Darin był równie zaskoczony jej wybuchem, jak Mike. Zawahał się, a potem odparł: – Skoro dwieście dolarów to taka drobnostka, to kopsnij je tu. Gina zmarszczyła brwi, najwyraźniej nie rozumiejąc, o czym mówi. – Może doniosę resztę pieniędzy za godzinę? – Cholera, teraz żałował, że nie miał karty bankomatowej. Zawsze się przed tym wzbraniał, obawiając się, że przestanie wtedy kontrolować wydatki. – Mam ci uwierzyć, że to zrobisz? Gina żachnęła się. – Uważasz, że kłamiemy? 110 Debbi Rawlins Darin zaśmiał się. – Coś w tym rodzaju. Barman krzyknął do niego: – Co mam robić, szefie? – Wszystko zależy od tych dobrych ludzi. – Uśmiech Darina naprawdę zaczynał działać Mike’owi na nerwy. – Nie mamy wielu możliwości – zaczął Mike. – Albo pozwolisz nam donieść resztę pieniędzy później, albo dzwoń po policję. – Nie. – Gina wyciągnęła pieniądze z ręki Mike’a i wcisnęła je Darinowi razem z dwoma dwudziestkami. Trzecią zatrzymała. – Tego potrzebujemy na taksówkę. Bierzcie pieniądze i ten pierścionek. – Ściągnęła z palca mały pierścionek z brylantem. – Gina, nie... Włożyła go w potężną dłoń Darina. – Kiedy przyniesiemy pieniądze, zwrócisz mi pierścionek i gotowe. Mike dotknął jej ramienia – Nie pozwolę ci tego zrobić. – To już postanowione. – Gniew i determinacja, rysujące się na twarzy Giny, sprawiły, że nie protestował dalej. Darin przyglądał się pierścionkowi, szukając wewnątrz oznaczenia próby. Podniósł go do światła. – W porządku, umowa stoi. Ale macie na to tylko godzinę. – Proszę o pokwitowanie. Posłał jej rozbawione spojrzenie. – Dostaniesz swój pierścionek z powrotem, panienko. Ja chcę tylko moje 120 dolców. – I ja mam w to uwierzyć? Amerykańskie wakacje 111 Pomimo okoliczności Mike parsknął śmiechem na widok miny Darina. – Ona ma rację, koleś. – Nie przeginaj – ostrzegł Darin i skinął na barmana. Chłopak przyniósł mukartkę,poczym wypisał pokwitowanie pod czujnym okiem Giny, obserwowanej przez Mike’a. Nie przestawała go zadziwiać. Łatwość, z jaką przejęła kontrolę nad sytuacją, po prostu go poraziła. Nie ma mowy, by była szczęśliwa jako pani domu. Nie, żeby było w tym coś złego, ale ona nie była do tego stworzona. Nie zadowoli się też rolą pięknej zdobyczy mężczyzny. Mogła być niewinna jeśli chodzi o seks, ale nie w życiu. Zdał sobie sprawę, że już po raz drugi Gina wkroczyła do akcji i pomogła mu w kłopotach. Jego męska duma zaczynała go uwierać. – Proszę. – Darin podał im kartkę. – Macie godzinę. Bez pośpiechu przestudiowała jego bazgroły. Potem skinęła głową i wzięła Mike’a pod ramię. Kiedy tylko znaleźli się na zewnątrz, zatrzymał nadjeżdżającą taksówkę. Nie mieli czasu do stracenia. Ulice były zakorkowane i godzina mogła im nie wystarczyć. Gina wśliznęła się do samochodu, zajmując miejsce na środku. Gdy Mike wsiadł za nią, nie przesunęła się, choć ich uda stykały się ze sobą. Zdawała się tego nie zauważać, wpatrzona niewidzącym wzrokiem w świat za oknem. Zauważył, że jej dłoń lekko drży. – Hej. – Wziął ją za rękę. – Odzyskamy twój pierścionek. Obiecuję. – Wiem. Ale jestem na niego taka wściekła. – Westchnęła z rezygnacją i dodała coś po włosku, wyrzucając gniewne słowa z szybkością karabinu maszynowego. Taksówkarz uniósł wzrok do góry, obserwując ich 112 Debbi Rawlins w lusterku. Świetnie. Trzeba im tylko tego, żeby uznał ją za wariatkę i wyrzucił ich z samochodu. – Uspokój się. – Ścisnął jej dłoń, ale nie przestawała się trząść. – Gina, uspokój się. Kierowca zjechał do krawężnika. Mike zaklął pod nosem. Zaraz ich wyrzuci. – Co pan robi? Spieszymy się. Mężczyzna zignorował go. Odwrócił się i spojrzał na Ginę, a potem powiedział coś po włosku. Odpowiedziała, podnosząc głos i wymachując w podnieceniu rękami. Mike rzucił okiem na licencję kierowcy, przyczepioną obok licznika. Luigi Caliguri! Świetnie. Po prostu świetnie! – Gina, mamy mało czasu, zapomniałaś? Luigi spojrzał na niego z zainteresowaniem, a potem wróciłdorozmowyzGiną.Powłosku.Dotego mówili tak szybko, że Mike nie rozumiał ani słowa. Widział, że Luigi wygląda na nieźle wkurzonego, nie wiedział tylko, na kogo. Kiedy taksówkarz znów włączył silnik i z piskiem opon zawrócił w stronę klubu, Mike zaczął się tego domyślać. Za kierownicą Luigi nie wyglądał tak potężnie, ale gdy stanął twarzą w twarz z Darinem, jego postura robiła imponujące wrażenie. Na szczęce i policzku widać było dwie blizny, niewątpliwie zdobyte w bójkach, a zmierzwione czarne włosy sprawiały, że Mike wolałby nie spotkać go w ciemnej uliczce. Właściwie w żadnej uliczce. Nigdy dotąd nie angażował się w bójki i nie zamierzał teraz zaczynać. Amerykańskie wakacje 113 – Panowie... – zaczął. – Jestem pewien, że możemy tego uniknąć. Obaj nawet na niego nie spojrzeli. Klienci klubu również zdawali się niczego nie zauważać. Kilka osób spojrzało na nich przelotnie, mijając ich w drodze na górę. Przy bufecie kłębił się mały tłumek. Jedynym zainteresowanym widzem wydawał się brodaty mężczyzna, siedzący samotnie przy barze. – Panowie, proszę... – spróbował ponownie Mike. Gina próbowała go odciągnąć na bezpieczne miejsce. – Nie chciałam tego. Tylko rozmawialiśmy. Nie wiedziałam, że Luigi to zrobi. Przepraszam, Michael. – Zaiwaniłeś tej biednej dziewczynie pierścionek – warknął taksówkarz. – Taki z ciebie chojrak? Darin zacisnął pięści. – A rozkwasić ci gębę na ścianie? – No, dalej. – Luigi zaczął wokół niego tańczyć jak bokser na ringu, gestami zachęcając go do walki. – Z przyjemnością złamię ci nos. Gina złapała taksówkarza za rękaw i powiedziała do niego coś po włosku. Ta chwila nieuwagi sprawiła, że Luigi nie zauważył pięści Darina, dopóki nie dostał nią w twarz. Cios był tak potężny, że osiłek zachwiał się na nogach. Darin miał właśnie powtórzyć uderzenie, gdy pomiędzy walczących wkroczył Mike. Pięść trafiła go w szczękę, aż głowa odskoczyła mu w bok. Bolało jak cholera. Widział, jak Darin bierze zamach, ale wtedy Gina uderzyła go torebką. Była za mała, żeby zrobić mu jakąkolwiek krzywdę, ale na chwilę wytrąciłagozrównowagi. Wystarczyło, żeby Mike złapał ochroniarza za rękę i wykręcił mu ją za plecami. Luigi skoczył do przodu, żeby wykorzystać unierucho- 114 Debbi Rawlins mienie Darina. Mike zdążył odciągnąć go na bok, ale przez to uwolnił jego rękę. Cholera, nie o to mu chodziło... Darin zamachnął się, przymierzając się do kolejnego ciosu i Mike nie miał wyboru. Przewrócił napastnika tak, że wyciągnął się jak długi, a potem przycisnął go kolanem do ziemi. – Jak to u diabła zrobiłeś? Umundurowany policjant patrzył z niedowierzaniem na unieruchomionego i oszołomionego Darina, który ważył przynajmniej pięćdziesiąt kilo więcej od Mike’a. Za jego plecami stało jeszcze dwóch policjantów i wszyscy przyglądali mu się bardzo uważnie. – Co to było, karate? – zapytał niższy, wyciągając kajdanki. – Panowie! To nie tak, jak myślicie... – zaczął Mike, wstając i uwalniając Darina. Wszyscy trzej parsknęli śmiechem. – Pierwszy raz słyszę taki tekst. A wy? – powiedział pierwszy. – Ja to wyjaśnię. – Gina stanęła pomiędzy Mike’em a policjantem z kajdankami. – Proszę. – Aresztujcie tych łachudrów. – Darin wstał z podłogi i otrzepał rękawy smokinga. – Jestem kierownikiem sali, a oni chcieli się wymigać od zapłacenia rachunku. – Kłamiesz! – Mike rzucił się w jego stronę, ale w porę się opanował. – Okantowałeś nas i dobrze o tym wiesz. – Zamknąć się, wszyscy. – Policjant z brzuszkiem odwrócił się do Giny. – Z wyjątkiem ciebie, panienko. Co mówiłaś? – To straszna pomyłka. Właśnie jechaliśmy po pieniądze, żeby wykupić pierścionek, kiedy Luigi zawrócił i... Amerykańskie wakacje 115 – Ty jesteś Luigi? – policjant zwrócił się do Mike’a. – Nie, Luigi to taksówkarz – odparł Mike, wskazując na niego, ale mężczyzna zniknął. Mike zaklął pod nosem. Policjant zmrużył oczy. – Uważaj, co mówisz, młodzieńcze. – Luigi wyszedł? – Gina obróciła się, szukając go wzrokiem. Zmieszana, przerzucała się z włoskiego na angielski, aż wreszcie policjant powiedział jej, żeby zamilkła. – Zrobimy tak – powiedział, otwierając kajdanki. – Zaprowadzę was do sędziego i niech on spróbuje się w tym wszystkim połapać. – Boli? – spytała Gina, dotykając jego szczęki. Syknął z bólu, a potem odwrócił się od niej gwałtownie. – A jak myślisz? Zacisnęła usta. Od wyjścia z posterunku był w złym humorze. Ile razy ma mu powtarzać, że przeprasza? Przecież już tłumaczyła, że wcale nie prosiła Luigiego, żeby jechał do klubu. Sama była tym zaskoczona. – Lepiej już pójdę, zanim twój wujek wróci do domu. – Zaczął wstawać z kanapy, ale chwyciła go za ramię. – Wiem, że jesteś na mnie zły, ale proszę, zostań jeszcze chwilę. Westchnął i usiadł z powrotem. – Nie jestem zły. Po prostu nie chcę, żeby twój wuj widział mnie z posiniaczoną i spuchniętą szczęką. Nie chcę się przed nim tłumaczyć, dlaczego ostatnie dwie godziny spędziliśmy w areszcie. – Nic mu nie powiemy. – Przeciągnęła delikatnie palcem po sinej, napiętej skórze na jego policzku. A potem pochyliła się i pocałowała ją. 116 Debbi Rawlins – Hej! – Co? – Wydęła usta, udając zdziwienie. – Próbuję ci tylko pomóc. – Jasne. Chyba już wystarczy tego, jak na jeden wieczór. – Chciał wstać, ale znów go zatrzymała. – Myślałam, że mnie o to nie winisz. – Bo tak nie jest. – Przeczesał dłonią włosy, wciąż potargane po bójce. – Ale od dziś, zanim się gdzieś wybierzemy, będę dokładnie sprawdzał, co to za miejsce. Skinęła głową i przytuliła się do niego. – Pierwszy raz widziałam coś takiego. Moje przyjaciółki nigdy mi nie uwierzą. – Chyba nie zamierzasz nikomu opowiadać, że tam byliśmy? Przełknęła ślinę i spuściła wzrok. – Masz rację. Wstydzę się. – Nie o to mi chodziło. – Podniósł jej brodę do góry. – Nie wniesiono przeciw nam sprawy, bo sierżant przyjmujący zgłoszenie pamiętał, jak w zeszłym roku Darin oszukał w ten sam sposób dwójkę turystów. Kto wie, ilu jeszcze ludzi w ten sposób naciągnął? Gdybyśmy mieli przy sobie gotówkę, też byśmy mu zapłacili, byle tylko jak najszybciej się stamtąd wydostać. – Więc powinien trafić za kratki. – Zgadzam się całkowicie. – Skąd znałeś taki chwyt? Rzuciłeś nim w powietrze jak piórkiem. Po minie Mike’a było widać, że wcale nie jest z tego dumny. – Kiedy byłem mały, trenowałem trochę karate i judo. – Długo? Amerykańskie wakacje 117 Wzruszył ramionami. – Moja mama pracowała na dwóch etatach i nie chciała, żebympo szkole siedział sam w domu. Miałem do wyboru karate albo lekcje gry na pianinie. – Przewrócił zabawnie oczami. – Skończyło się na tym, żemam czarny pas. – To dobrze? Uśmiechnął się. – Zależy, kogo pytasz. Lubiła, kiedy był w takim nastroju. – Opowiedz mi jeszcze o swoim dzieciństwie. – Nie ma wiele do opowiadania. Chodziłem do szkoły i na karate. Kiedy podrosłem, zmieniło się tyle, że po szkole zamiast na trening, szedłem do pracy. To wszystko. – Miałeś kiedyś dziewczynę? – Tylko dwie, jedną w dziesiątej klasie, a potem Stacy. Chodziliśmy ze sobą przez pół roku, do matury. – Co się potem stało? – Musiałem pracować, żeby opłacić college. Nie zostawało mi wiele czasu na życie towarzyskie. Słuchaj, dość już tych rozmów o przeszłości. Twój wujek może lada chwila wrócić do domu. Potrząsnęła głową. – Codziennie wraca do domu bardzo późno i pije za dużo wina. Martwię się, że w ogóle o siebie nie dba. – Przed wyjazdem musi z nim o tym poważnie porozmawiać. – Na pewno nic mu nie jest. – Wyraz twarzy Mike’a mówił co innego. – Nigdy nie spóźnia się do pracy. – Może jestem taka, jak moja mama. – Przeraziła ją ta nagła myśl. – Może za dużo się martwię. 118 Debbi Rawlins – Jesteś na wakacjach. – Uśmiechnął się. – Powinnaś martwić się tylko o to, żeby unikać kłopotów. Westchnęła. Mike nic nie rozumiał. Ona wcale nie szukała przygód, dzisiejsza wyprawa do tego klubu to była pomyłka. Teraz jednak wciąż miała przed oczami nagie ciało tamtego podnieconego mężczyzny. Zastanawiała się, jak Michael wygląda nago. Przerażało ją to, że tak obsesyjnie myśli o seksie. Zakonnice ostrzegały wszystkie dziewczęta, że takie grzeszne pomysły do niczego dobrego nie prowadzą. Gina dotknęła jego przedramienia i zaczęła rysować palcem spiralny wzór w delikatnych, jasnobrązowych włoskach. Zastanawiała się, gdzie jeszcze miał takie włoski? Wiedziała, że trochę rośnie mu na piersi i tuż nad pasem. Czy ta ścieżka prowadzi w dół, aż do... – Idędo domu,aty kładź się dołóżka. Jutro pójdziemy do jakiegoś miłego, bezpiecznego muzeum. – Zapomniałeś o czymś. Świetnie wyglądał, gdy tak marszczył brwi. – O czym? Ujęła jego twarz w dłonie, tak jak on to wcześniej robił, i pocałowała go. Opadł z powrotem na fotel, a ona wykorzystała to, jak w zdziwieniu rozchylił wargi. Tym razem całowała go powoli, chciała poznać jego smak, odkryć każdy zakątek jego ust. Poprzednim razem, gdy go całowała, za bardzo się spieszyła. Tak było lepiej. Tak, jak on ją całował. Powoli. Głęboko. Dokładnie. – Gina... – cofnął głowę, tak że ich usta ledwie się stykały. – Twój wujek... Podobał jej się sposób, w jaki opuszczał powieki, mrużąc oczy. Amerykańskie wakacje 119 – Usłyszymy go, kiedy będzie otwierał zamek. Usiłował się wyprostować, ale ona usiadła mu na kolanach i zarzuciła ramiona na szyję. Musnął wzrokiem miejsce, gdzie jej uda stykały się, tworząc literę V, ale szybko podniósł oczy, napotykając jej spojrzenie. – Koniecznie chcesz, żebym wyleciał z pracy? – I kto tu się martwi byle czym. – Znów pocałowała posiniaczoną szczękę, pokrytą lekko drapiącym zarostem. Chciała poczuć go na swoich piersiach. Poruszyła się, by znaleźć wygodniejszą pozycję, a Mike jęknął głęboko. Patrzyła, jak przymyka oczy, i czuła rosnące w brzuchu podniecenie. Jej krótka sukienka podwinęła się nieprzyzwoicie wysoko. Chwyciła jego dłoń i położyła ją sobie na udzie. On zrobił coś jeszcze lepszego. Objął ją ramionami i poczuła, jak rozpina zamek na plecach i materiał rozsuwa się na boki. Dotknął palcami jej nagiej skóry i zawahał się. Nie chciała, żeby przestawał. Proszę, nie! Odsunął się lekko i spojrzał na nią z niedowierzaniem w oczach. – Nie nosisz stanika. Potrząsnęła głową, znów zawstydzona. Czy znowu zrobiła coś nie tak? Zakleiła sutki taśmą, żeby nie odznaczały się pod tkaniną... O, nie! Taśma! To będzie straszne, kiedy on je zobaczy. Modelki zawsze tak robiły, ale mimo to... – Jesteś taka... – Z nabożeństwem ujął jej piersi w dłonie. – Nic nie zauważyłem. Przełknęła ślinę z wysiłkiem. W końcu przezwyciężyła dumę i poczucie wstydu. – Pocałujesz mnie tam? Zamrugał, a potem w jego oczach zalśniła emocja, 120 Debbi Rawlins której nie potrafiła nazwać. Pomyślała, że może znów będzie chciał wyjść, i zsunęła sukienkę z jednego ramienia. Zawahała się, a potem odsłoniła też drugie ramię. Kiedy sięgnęła pod materiał, żeby zerwać taśmę, usłyszała, jak Michael gwałtownie wciąga powietrze. W pierwszej chwili nie zrozumiała, dlaczego, ale potem przypomniała sobie, jak kobieta na poduszkach pieściła własną pierś. Ten pomysł równocześniejąpodniecał i przerażał. Czy będzie umiała to zrobić na oczach Michaela? Rozgorączkowanym wzrokiem śledził jej każdy ruch. Głód, który zobaczyła w jego oczach, sprawił, że pokonała wstyd i zsunęła sukienkę, odsłaniając piersi. Ostrożnie zdjęła cienkie paski taśmy z obu sutków. Jego wyraźne zafascynowanie ośmieliło ją i kiedy już usunęła taśmę, ostrożnie dotknęła perłowego sutka koniuszkiem palca. Rozchylił usta i poczuła, jak znów gwałtownie wciąga powietrze. Siedząc tam, tak blisko jego ust, musiałaby się przysunąć tylko odrobinę, żeby mógł sięgnąć językiem do jej piersi. Czy się na to odważy? Gina wzięła głęboki oddech i poruszyła się, jednocześnie przysuwając jego głowę do siebie. Czuła jego gorący oddech na delikatnej skórze , a kiedy dotknął jej wilgotnym, chłodnym językiem, jęknęła z rozkoszy. Mike wydał z siebie ten dziwny dźwięk, od którego dreszcz przechodził ją po plecach, a potem sutek zniknął w jego ustach. Ogarnęły ją dziwne, nieznane emocje i wiedziała tylko, że im gwałtowniej ssał, tym ona chciała więcej. Czuć jego usta w tak intymnym miejscu, to było najcudowniejsze doznanie. A kiedy jego delikatne pieszczoty stawały się Amerykańskie wakacje 121 coraz bardziej gwałtowne i pożądliwe, poczuła, że zaraz umrze z rozkoszy. Michael nagle odchylił głowę i oparł ją na fotelu, oddychając głęboko. – Ach, Gina, nie powinniśmy byli do tego dopuścić. Zaskoczona, chciała już poprawiać sukienkę, ale gdy utkwił gorączkowe spojrzenie w jej lśniącym sutku, wiedziała, że to jeszcze nie koniec. Ułożyła na dłoni opuszczoną pierś i podała mu ją. Przełknął ślinę, wciąż nie odrywając wzroku od nabrzmiałego, różowego sutka. – Powinienem już iść. – Nie, Michael, proszę. – Boże, Gina! Jęknął i wziął ją do ust, tym razem o wiele gwałtowniej. Jego dłoń przesunęła się po jej nodze, gładząc odsłonięte udo. Jeszcze trochę, a natrafiłby na jej majteczki. Podniósł głowę i gdy już myślała, że znów chce ją odepchnąć, odnalazł jej usta, a jego dłoń przesunęła się odrobinę wyżej. Już nie czuła się dziwnie. Michael nie przejmował się tym, że jest niedoświadczona. Całował ją mocno i sprawiał, że chciała robić rzeczy, które jeszcze miesiąc temu ją przerażały. Tak niewiele wiedziała o seksie. Chciała poznać wszystko. Z Michaelem. Zwolnił pocałunek, przesuwając się do kącika jej ust, a potem całując jej policzek. Gdy doszedł do ucha, omal nie spadła na ziemię. To niesamowite, że skóra tam była taka wrażliwa. Już chciała zaprotestować, kiedy przestał, ale znów ujął jej pierś i zaczął ssać. Zamknęła oczy i starała się skupić na napływających z jej ciała doznaniach. Działo się 122 Debbi Rawlins z nią tyle dziwnych rzeczy. Chciała poczuć je wszystkie. Chciała poczuć Michaela. Powoli przesunęła biodra nad jego nabrzmiałą męskość. Wstrzymał oddech, przestał ssać i popatrzył na nią pytająco. Chciałaby wiedzieć, czego pragnął. Chciałaby mieć odwagę, żeby go o to zapytać. Rozchylił lekko wargi, co nadało jego twarzy nieco smutny wyraz, a potem pogładził ją wierzchem dłoni po policzku. – Co ty ze mną wyprawiasz? – spytał niskim, zachrypniętym głosem, którego prawie nie poznała. – Przysiągłem, że do tego nie dopuszczę. Przepełniło ją poczucie winy. Zmuszała go do robienia czegoś, czego nie chciał. Pociągnęła za sukienkę, żeby się zasłonić. Przykrył jej dłonie swoimi, opuszkami palców gładząc jej sutki. Jego wzrok spoczął na jej piersiach, najpierw pełen pragnienia, a potem smutku, gdy poprawiła sukienkę. Bez taśmy sutki były wyraźnie widoczne pod obcisłą sukienką. Dotknął ich przez tkaninę, patrząc, jak zareagują. Czuła, jak poruszył się pod nią. Objął ją w pasie i zsunął z siebie, a potem posadził obok, na kanapie. Nie rozumiała go. To ją podniecało. Choć nie prowadziła bujnego życia towarzyskiego, to jednak czasem spotykała chłopców, kolegów jej braci albo uczniów z sąsiedniej szkoły, przychodzących na tańce i umiała rozpoznać, kiedy mężczyzna był zainteresowany. Mi-chael był wyraźnie zainteresowany. Dlaczego więc odsuwał ją od siebie? Czy właśnie dlatego tak bardzo go pragnęła? Był tak niepodobny do mężczyzn, których znała. Przy żadnym Amerykańskie wakacje 123 z nich nie czuła się tak seksowna i tak spragniona, jak przy Michaelu. – Muszę już iść – powiedział. – Dobrze się czujesz? Skinęła głową. – Kiedy wrócisz do domu, połóż sobie na szczękę okłady z lodu. Uśmiechnął się i pocałował ją lekko. A potem wyszedł. Rozdział dziewiąty – Czy wszyscy w biurze poszaleli, czy tylko mnie coś odbija? – zapytał Mike Roberta, wioząc go na lotnisko. – Tylko tobie. O, cholera! Zapomniałem maski i płetw! – Włożyłem je do bagażnika. – Mike ciągnął dalej rozmowę, wjeżdżając na autostradę i włączając się do ruchu. Rzadko zdarzało mu się prowadzić samochód. W normalnych okolicznościach powiedziałby Robertowi, żeby wziął taksówkę, ale poważnie się zastanawiał, czy nie zwierzyć się przyjacielowi z problemów z Giną. Pomysł może trochę ryzykowny, w końcu byli rodziną, chociaż z drugiej strony, niezbyt bliską, a poza tym Rob zdecydowanie nie podzielał konserwatywnych poglądów swojego ojca. Mimo to wciąż się wahał. W biurze działo się coś niepokojącego. Koledzy dziwnie na niego patrzyli,a szwagier Antonia, Augie, który zawsze co rano wpadał do Amerykańskie wakacje 125 Mike’a po porannej kawie, nagle przestał to robić. Teraz przelatuje obok jego biura, jakby właśnie spieszył się na spotkanie. Tyle że facet od trzech lat nie miał żadnego spotkania. Nie chodzi o to, że nie znał się na interesach, po prostu był zbyt leniwy. Tak czy inaczej, Mike zawsze go lubił. – Zwróciłeś uwagę, że ostatnio w biurze dzieje się coś dziwnego? – wrócił do tematu, kiedy jadący za nimi mercedes w końcu zszedł mu z ogona. – To znaczy? – Sam nie wiem. – Nagle poczuł się idiotycznie. – Wydaje mi się, że część chłopaków nagle zaczęła mnie unikać. W oczach Roberta zalśniła czujność i odwrócił wzrok. – Tylko ci się wydaje. – Bzdura! – Mike znał ten powściągliwy ton. Robert coś przed nim ukrywał. – Co się dzieje? Chodzi o dystrybucję na Zachodnim Wybrzeżu? – Nie. – Błyskawiczne zaprzeczenie zabrzmiało prawie wiarygodnie, ale tylko przekonało Mike’a, że Robert na pewno coś wie. – Przysięgam, w tej sprawie nie dzieje się nic nowego. – Więc o co chodzi? Robert odwrócił się do niego. – Stary,nie wiem, cociodpowiedzieć.Z tegocowiem, wszystko jest w porządku. Mike skupił się na jeździe. Nie mógł teraz myśleć o Ginie ani o tym, co powiedzieć lub czego nie powiedzieć Robertowi. Biorąc pod uwagę, jak bardzo czuł się winny, było całkiem możliwe, że cała ta sprawa jest tylko i wyłącznie wytworem jego wyobraźni. Na pewno tak właśnie było. 126 Debbi Rawlins – Jak ci idzie z moją kuzynką? – Nie pytaj. Rob parsknął śmiechem. – Gdzie ona teraz jest? – U twojego ojca. – Co robi? Poznaje tajniki systemu dziesiętnego De-weya? – Jest o wiele bardziej inteligentna i bystra, niżbyś przypuszczał. – Tak? Więc co robiliście do tej pory? Mike zakaszlał nerwowo. Do tej lekcji nie był przygotowany. – Niewiele. Coney Island, Central Park, typowe turystyczne atrakcje. Chodzi o to... – Cholera! Gdzie twoja komórka? Mike wyjął telefon i podał go Robertowi. – Miałem zadzwonić do Melanie. Uparła się, że sama pojedzie na lotnisko, ale boję się, że może zaspać. Mike skupił się znów na prowadzeniu, podczas gdy Rob wybierał numer. Jego egocentryzm czasem denerwował Mike’a, ale w tej chwili był mu za niego prawie wdzięczny. Przerwa w rozmowie dała mu czas, by dojść do siebie. Nie powinien rozmawiać o Ginie z Robertem ani z kimkolwiek innym. To nie była zwykła kobieta. Na tą myśl poczuł ukłucie strachu. Nie chciał powiedzieć, że była dla niego kimś szczególnym. Jasne, podobał mu się sposób, w jaki bez lęku działała w trudnych sytuacjach albo korzystała z rozumu, a nie kobiecego wdzięku, aby postawić na swoim. I, mój Boże, uwielbiał na nią patrzeć. Co więcej, podobał mu się również sposób, w jaki ona patrzyła na niego. Twardniał natychmiast, gdy Amerykańskie wakacje 127 tylko pomyślał o seksownym wydęciu ust, o spojrzeniu, którym błagała,by jej dotknął. A jej jęki, gdy smakował jej piersi... To było najwspanialsze. – Hej, Mike! Zamrugał i spojrzał nieprzytomnie na Roberta. – Zaraz przejedziesz zjazd na lotnisko. – Cholera.– W ostatniej chwili zdążył zmienić pas, nie zderzając się z nikim. – Właśnie skróciłeś mi życie o trzy lata. – Robert odwrócił się, żeby wyjrzeć przez tylną szybę. Mike sprawdził sytuację w lusterku. Facet, któremu zajechał drogę, pokazywał mu środkowy palec. – Następnym razem pomachaj całą dłonią – mruknął. Robert zachichotał. – To do ciebie niepodobne. Co cię tak rozkojarzyło? Sam też przestawał siebie poznawać. Od przyjazdu Giny nie miał chwili spokoju, ale też dobrze się bawił. Minęło wiele czasu, odkąd po raz ostatni interesował się czymś poza pracą. Dlaczego, do diabła, ona musiała być siostrzenicą jego szefa? Rzucił okiem na Roberta, który zaczął już sprawdzać swój bilet. – Jedno pytanie. – Strzelaj. – Czy Gina dostanie pracę w firmie? Robert żachnął się. – Znasz mojego ojca. W tych sprawach jest dość staroświecki, a ciotka Sofia jest od niego jeszcze gorsza. Nigdy nie pozwoli Ginie pracować. – Czy do kogokolwiek w twojej rodzinie dociera, że mamy dwudziesty pierwszy wiek? – Nie. – Robert wyszczerzył zęby. – Poza mną. Ja nie 128 Debbi Rawlins mógłbym być z kobietą, która chodzi bosoina okrągło jest w ciąży. – Mówię poważnie, Robert. Gina jest bystra i zna ten fach. Przydałaby się w firmie. – Na twoim miejscu nie mówiłbym tego głośno przy tacie. Ostatnią rzeczą, jakiej od ciebie oczekuje, jest zachęcanie Giny do pracy. – Robert przyjrzał mu się podejrzliwie. – Coś jeszcze cię gryzie. – Mnie? Co masz na myśli? – Nie wiem. Może to twoje przewrażliwienie na punkcie biurowych plotek. – Jakichplotek?–Sercemuzamarło. ChodziłooGinę? Czy o jego pracę? – Nic nie słyszałem. – Bo nie ma nic do słyszenia. Miałem na myśli to, że wciąż niepotrzebnie się zamartwiasz.– Robert potrząsnął głową. – To ty potrzebujesz urlopu, stary. Kiedy wrócę, poważnie się nad tym zastanów. – Jasne. – Nagle wyrosły przed nimi drogowskazy do różnych części lotniska La Guardia. – Patrz uważnie, nie chcęwpakować sięnadrogędoprzylotówi potemokrążać całe lotnisko. Rozmowa umilkła, gdy przeciskali się do właściwego terminalu. Było tu pełno taksówek i lawirowanie między nimi wymagało pełnego skupienia. Mike podjechał tak blisko, jak to było możliwe, i otworzył bagażnik. Robert wysiadł i pospiesznie wypakował torby. – Dzięki za podwiezienie – powiedział do Mike’a przez otwarte okno. – Mówiłem poważnie, po moim powrocie powinieneś wybrać się na urlop. Może firma się nie zawali, jeśli zastąpię cię przez dwa czy trzy tygodnie. Amerykańskie wakacje 129 – Dobra, pomyślę nad tym. Baw się dobrze. – Mike zaczął podnosić szybę, gdy Robert szedł w stronę wejścia. – Hej, Robert! – Przyjaciel odwrócił się. – Może zajmiesz się Giną przez tydzień, kiedy wrócisz? – Nie ma sprawy. – Rob zasalutował i zniknął w drzwiach. Gina będzie wkurzona, a co gorsza, urażona i zdezorientowana. Aletomusi się skończyć, zanim sprawy zajdą zbyt daleko. Mike nagle poczuł się winny jak sto diabłów. Od wizyty w dziwnym klubie minął tydzień. Gina i Mike spędzali razem całe dnie, chodząc do muzeów, zwiedzając Statuę Wolności i Empire State Building. Wieczorami jedli kolację w restauracji albo szli do teatru. Ale Mike ani razu jej nie pocałował i Gina zaczynała się niecierpliwić. Nie zrobiła nic złego. Poza tym teraz znała go już na tyle, żeby wiedzieć, że też miał na to ochotę. Często, codziennie. Ale bardzo się pilnował i trzymał ją na dystans, tak żeby nie mogła działać sama. To było frustrujące. A Michael jeszcze nie wiedział, że kiedy była sfrustrowana albo zniecierpliwiona, potrafiła działać bardzo zdecydowanie. Mama mówiła, że jest uparta. Gina wolała określenie ,,zdecydowana’’. Patrzyła na niego, jak czyta dział sportowy w gazecie. – Może dziś dla odmiany pójdziemy do kina? – Podniósł wzrok znad gazety, kiedy nic nie odpowiedziała. – Jest coś, co chciałabyś zobaczyć? Westchnęła. Chciała pójść potańczyć, ale przez 130 Debbi Rawlins ostatnie dwa dni on wciąż odpowiadał tylko: ,,później’’. Ale później ona będzie z powrotem w Toskanii, pod czujnym okiem matki i babci. Ta myśl ją przygnębiała. – Gina? – Co? – Pytałem, na jaki film masz ochotę. – Nie chcę oglądać żadnego filmu. – Klapnęła obok niego na kanapę i założyła nogę na nogę. Swobody, jaką daje noszenie dżinsów, też będzie jej brakowało. – Chcę pójść potańczyć. Czuła, jaki jest spięty. Czyżby się bał, że go ugryzie? – Czemu nie chcesz iść do kina? – Do kina mogę pójść w domu. – Możesz też iść potańczyć. Potrząsnęła głową. – Nieprawda, nie mogę. – Nie wolno ci tańczyć? – Mogę iść tylko z przyzwoitką. Kiedyś poszłam z ciotką Gabrielą. Jest kochana, ale ma twarz buldoga i żaden chłopak nie poprosił mnie do tańca. Mike zaśmiał się. Gina wpatrywała się w swoje czerwone paznokcie. On wciąż nie rozumiał, jak surowi byli jej rodzice. – Przepraszam, że się śmieję. – Dotknął jej kolana przez dziurę, którą wycięła sobie w dżinsach. – Myślałem, że żartujesz. Spojrzała w górę i zobaczyła w jego oczach współczucie. To ją rozzłościło i odwróciła wzrok. – Więc czym się zajmujesz, kiedy jesteś w domu? – zapytał. Nie umiała się gniewać, kiedy jej dotykał. Nie zabrał ręki i modliła się, żeby to oznaczało koniec trzymania się na dystans. Amerykańskie wakacje 131 – Po skończeniu szkoły byłam w domu tylko przez dwa miesiące. Dużo czytam. Niektóre książki, na przykład ,,Wojnę i pokój’’ i wszystko Jane Austin, przeczytałam dwa razy. – Wzruszyła ramionami. – Gotuję też i szyję. Mama nic nie wie o spódnicach i sukienkach, które uszyłam sobie na ten wyjazd. Rozciągnął usta w uśmiechu. – Tego zdążyłem się już się domyślić. – Potem znowu niestety spoważniał. – Chodziłaś do college’u, a potem do szkoły pomaturalnej. Czemu nie chcesz wejść na rynek pracy? Zmarszczyła brwi. – Na jaki rynek? Uśmiechnął się. – Czemu nie pójdziesz do pracy? – To byłoby nawet gorsze od pójścia na tańce bez przyzwoitki! – Nie rozumiem. Jesteś bardzo bystra, znasz się na tym biznesie. Po co chodziłaś do szkoły, skoro nie zamierzasz wykorzystać tej wiedzy? – Mówisz zupełnie jak mój tata. – To był jedyny raz, kiedy się mu sprzeciwiła. Po skończeniu college’u ojciec zabronił jej uczyć się dalej, ale tak długo go prosiła i błagała, że w końcu się zgodził. Westchnęła i wyprostowała nogi. Prawa stopa zdrętwiała i musiała ją rozmasować, aż wróciło czucie. – Chcesz jeszcze wina? Pokręcił głową. Wzięła pusty kieliszek, wstała i podeszła do barku, na którym stała otwarta butelka chardonnay. – Nie krytykuję ciebie, ani twojej rodziny. Po prostu jestem sfrustrowany to wszystko. 132 Debbi Rawlins Zabrała butelkę ze sobą i patrzyła na niego pytająco, siadając na sofie. – Dlaczego miałbyś być sfrustrowany? – Bo mi na tobie zależy. I nie chcę... – Naprawdę? – Oczywiście. – Wziął od niej butelkę i napełnił kieliszek do połowy. Uśmiechnęła się szeroko. Nalała sobie wina i odstawiła butelkę. – Może mógłbyś mnie nauczyć więcej o interesach. Zaśmiał się. – Pewnie już teraz wiesz więcej ode mnie. Poczuła, jak wypełnia ją duma. To, co powiedział, nie było prawdą, ale już sam fakt, że w to wierzył, sprawił jej przyjemność. – Czasem słucham, jak tata rozmawia w pracy przez telefon, albo odwiedzam nadzorcę winnicy, ale to wszystko. – Wzruszyła ramionami. – Wiem bardzo mało. Mike spoważniał. – Mówisz serio, że chciałabyś się czegoś nauczyć? – Och, tak. Mogłabym chodzić z tobą do pracy, a potem... Uniósł dłoń z wahaniem w oczach. – A co na to twój wuj? Co on na to powie? Zawsze kończyło się na tym, co powie jej rodzina. A oni zawsze uważali, że to ona jest wszystkiemu winna. – On mieszka w Ameryce od dawna. Przyzwyczaił się do wielkiego miasta i do nowoczesnego myślenia. Nie obchodzi go, czy noszę dżinsy i maluję paznokcie. – Ale obchodzi go, co pomyślą twoi rodzice. Amerykańskie wakacje 133 – Wujek Antonio nie musi wiedzieć o wszystkim, co robimy. Zakaszlał. – Zdecydowanie. – Jutro pójdę z tobą do biura, dobrze? – Nie wiem. Muszę się nad tym zastanowić. – Wyjdę, zanim wujek się obudzi. Michael wciąż nie wyglądał na przekonanego. – A inni? Augie i Lorenzo będą się zastanawiać,cotam robisz. – Ci dwaj zjawiają się w pracy przed dziesiątą? – Parsknęła i machnęła ręką. – Nie sądzę. Starał się ukryć rozbawienie, ale zdradziło go drżenie w kącikach ust. Zaczynała coraz lepiej go poznawać. Zauważyła na przykład, że jego oczy robiły się bardziej zielone, gdy się złościł, a ciemniały, gdy był podniecony. Lubiła, gdy ciemniały. Miała nadzieję, że już wkrótce je takie zobaczy. Wciąż jeszcze się wahał, ale w końcu powiedział: – Zgoda, jutro możesz posiedziećzemną kilka godzin. – No to jesteśmy umówieni na randkę. – Uniosła kieliszek w górę i wypiła łyczek. Wzniósł oczy do góry. – Niezupełnie. Zaśmiała się. – A dziś wieczorem? – Odstawiła kieliszek i przysunęła się o centymetr bliżej. – Co będziemy robić wieczorem? Utkwił wzrok nieruchomo w jej kieliszku. – Nie za dużo tego chardonnay? – Powinieneś to wiedzieć, Michael. – Odsunęła kosmyk włosów opadający na czoło. – Dla nas wino jest jak 134 Debbi Rawlins woda. Od kiedy skończyłam dziesięć lat, w każdy weekend, kiedy przyjeżdżałamdodomuzeszkoły,dostawałam kieliszek wina. Ściągnął brwi i wpatrywał się w nią w bardzo dziwny sposób. Nie widziała jeszcze jego oczu w tym odcieniu zieleni. – Swoim dzieciom zamierzasz pozwalać na to samo? Zaskoczona, Gina mogła jedynie odwzajemnić spojrzenie. Nigdy nie zastanawiała się nad dziećmi. Oczywiście, wiedziała, że będzie je mieć. Musiała dać rodzicom wnuki, których tak pragnęli. Ale nie spodziewała się, że Michaela będzie to interesować. Sama też nie chciała o tym teraz myśleć. Ta myśl przypominała jej o tym, co czekało ją po powrocie do Toskanii. Szare, nudne życie u boku szarego, nudnego mężczyzny, którego obchodziły tylko winogrona i zyski ze sprzedaży. Po raz pierwszy w życiu poczuła się przytłoczona perspektywą spędzenia reszty życia w pustym, pozbawionym miłości małżeństwie. Poczuła przerażenie, którego nie potrafiła sobie wytłumaczyć. Serce ścisnęła jej panika. O wiele łatwiej było przyjąć wolę rodziców, zanim przyjechała do Nowego Jorku i zakosztowała wolności. Zanim spotkała Michaela. – Halo, tu Ziemia do Giny. Zamrugała. – Nie chcę rozmawiać o małżeństwie ani o dzieciach. – Hej! Kto mówi o małżeństwie? – Trzeba wziąć ślub, żeby mieć dzieci, prawda? – Niekoniecznie, ale tak czy inaczej, to była tylko luźna uwaga na marginesie, nic więcej. Amerykańskie wakacje 135 – To bez znaczenia. Nie chcę... – Przerwała, zmieszana. – Co to znaczy uwaga na marginesie? – To znaczy, że mówiłem o tym, jak zmieniło się podejście do wychowywania dzieci. Że może dawanie im alkoholu w tak młodym wieku to nie jest najlepszy pomysł. – A ty chcesz mieć dzieci? Wydawał się zaskoczony pytaniem. – Jasne. Kiedyś. – Niedługo? – Myślałem, że rozmawiamy o tym, na który film się wybrać.– Znów utkwił nos wgazecie.–Lepiej szybciej się zdecydujmy, bo za chwilę będzie już za późno, żeby gdziekolwiek iść. – Potańczyć zawsze zdążymy. – Gina, co ci mówiłem? – Świetnie. – Odstawiła kieliszek. – Skoro ty nie chcesz ze mną iść, pójdę sama. – Dobrze. Wstała i rozpuściła włosy. – O wujka Antonio możesz się nie martwić, na pewno mu nie powiem, że poszłam sama do miasta. – Nigdzie beze mnie nie idziesz. I powiedziałem już – żadnych tańców. Ruszyła do pokoju, żeby się przebrać. – Gina! Mówię poważnie! – Wiesz, gdzie są drzwi, Michael – rzuciła przez ramię, uśmiechając, się, gdy zaklął pod nosem. – Gina! Weszła do pokoju i zamknęła drzwi. Na wieszaku wisiała niebieska sukienka, którą przygotowała sobie już wcześniej. Zdjęła buty, rozpięła spodnie i zastanawiała 136 Debbi Rawlins się, czemu Michael wciąż nie pukał. Czy wyszedł? Przecież nie pozwoli jej wyjść samej do miasta, prawda? To bez znaczenia. Wystarczyło podać adres taksówkarzowi. Miała amerykańskie pieniądze i kartę kredytową. Spoko, jakby powiedział Michael. Zdjęła dżinsy, koszulkę i wcisnęła się w obcisłą sukienkę. Po tygodniu ubierania się w taki sposób doszła do wniosku, że to wcale nie jest takie fajne, jak jej się kiedyś wydawało. I zdecydowanie niepraktyczne. Wciąż musiała uważać, jak siada i ustawia nogi, nie mogła też zjeść normalnej kolacji, co wcale jej nie cieszyło. Nadal nie znosiła czarnych workowatych sukni, ale z przyjemnością ubrałaby się w prosty żakiet. Może jutro znów pójdzie z Michaelem na zakupy. Po pracy. Myśl, że będzie siedzieć z nim przy biurku i dowiadywać się, co dzieje się z winem po tym, jak zostanie rozlane do butelek i wysłane za granicę, cieszyła ją bardziej, niż się spodziewała. Może dlatego, że Michael uznał, że jest dość bystra i kompetentna, by to zrozumieć. Gdyby tylko tata mógł ją teraz zobaczyć! Ale teraz nie będzie o tym myśleć. Dziś chce tylko tańczyć. Z Michaelem, jeśli przestanie się w końcu upierać. Zaczęła nasłuchiwać, ale zza drzwi nie dobiegał żaden odgłos. Może już wyszedł. Umyła zęby, wyszczotkowała włosy i nałożyła świeżą szminkę. Dłonie trochę jej się spociły, ale wciąż sobie powtarzała, że sama też sobie poradzi. Do niebieskiej sukienki pasowały tylko jedne buty, więc szybko je nałożyła i ostatni raz spojrzała w lustro. Amerykańskie wakacje 137 Wyglądała świetnie, nie licząc nieszczęśliwej miny. Bez Michaela wcale nie będzie się dobrze bawić. Może powinna zaczekać do jutra... A może on uznał, że bez niego nie odważy się wyjść. Ta myśl ją zirytowała. Otworzyła drzwi. W korytarzu stał Michael. – Więc jak, idziemy w końcu czy nie? Rozdział dziesiąty W modnym klubie na Piątej Alei zebrała się śmietanka towarzyska Nowego Jorku. Ze sceny dobiegała muzyka grana na żywo. Mike nie pamiętał, kiedy ostatnio słyszał tak dobry zespół. Siedział przy stoliku i pił piwo pochodzące z nowo otwartego, małego browaru. Było ciemne i mocne, dokładnie tak, jakie lubił. Gina wyglądała cudownie jak zwykle, przyciągając spojrzenia nawet tu, gdzie co trzecia kobieta wyglądała jak zawodowa modelka. Wszystko byłoby idealnie, gdyby jeszcze umiał tańczyć. Niestety, zupełnie nie miał poczucia rytmu i czuł się niepewnie nawet przy szybkichkawałkach.Napewno nie wyjdzie na parkiet i nie zacznie wymachiwać rękami, jak jakiś idiota. Większość mężczyzn, którzy tu tańczyli, wcale nie wyglądała porywająco, ale jego to nie przekonywało. Nie zamierzał się ośmieszać. Zwłaszcza przed Giną. Choć siedzieli razem i wyraźnie wyglądali na parę, Ginę już kilkakrotnie proszono do tańca. Trzy razy ktoś Amerykańskie wakacje 139 przysyłał jej drinki, poza tym przyciągała wzrok wszystkich dookoła. Mimo to zdawała się tego w ogóle nie zauważać. Jej zainteresowanie skupiało się na butach innych kobiet. I na Mike’u. Kładła mu rękę na udzie i nachylała się blisko, gdy rozmawiali, usiłując przekrzyczeć muzykę. Pachniała tak pięknie, że cholernie łatwo przychodziło mu zapomnieć, że jest tylko przyzwoitką, taką samą jak jej stara ciotka, nawet jeśli Gina uważała, że jest inaczej. To było bez znaczenia. Znał zasady. Ta dziewczyna była nie dla niego i nie mógł pozwolić sobie na kolejną chwilę słabości. Mike skłamałby, gdyby twierdził, żeprzebywanie znią w takim miejscu nie sprawiało mu przyjemności. Bycie z nią gdziekolwiek. Była kobietą idealną, a do tego zachowywała się, jakby był jedynym mężczyzną na całej sali. Doprawdy wybuchowa mieszanka. – Michael? – dotknęła jego ramienia i nachyliła się tak blisko, że poczuł na skórze jej oddech. – Kiedy wreszcie zatańczymy? – Później. Spojrzała na zegarek. – Mówiłeś to samo godzinę temu. – Czekam na właściwą piosenkę. – To też już mówiłeś. – Zamilkła na chwilę. – Czy nie chcesz ze mną zatańczyć? – Nie chodzi o to. – Nawet w przytłumionym świetle wyraźnie widział urazę w jej oczach. – Posłuchaj, nie umiem tańczyć takich szybkich kawałków. – Och. – Jej tęskny wzrok powędrował w stronę parkietu. – Grają wolną piosenkę. – Może zatańczysz z kimś innym! 140 Debbi Rawlins – Niechcętańczyćzkimś innym. Chcę tańczyćztobą. – Odparła oburzona. Co za idiota! Wiedział, że tak odpowie. Do diabła, chciał, żeby tak powiedziała. Nie zniósłby widoku Giny przytulającej się w wolnym kawałku do innego faceta. – Dobrze, następna wolna. Jej usta rozciągnęły się w uroczym uśmiechu. – Zaraz wracam. – Gina... Wstała od stolika, zanim zdążył zareagować, i zaraz znikła w tłumie. Miał nadzieję, że poszła tylko do łazienki. Oczywiście, nie mogła odejść daleko. Po trzech minutach była już z powrotem. Jej zadowo-lonyuśmiechnieco niepokoił Mike’a.Tym razem wsunęła się na siedzenie obok niego, nie zostawiając pomiędzy nimi ani centymetra wolnego miejsca. Właściwie podobał mu się władczy sposób, w jaki ujęła go pod ramię, i to, jak odchylała głowę, żeby na niego spojrzeć. Tak bardzo chciał ją pocałować. Zaproszenie miała wypisane na twarzy, na lśniących, lekko rozchylonych ustach. Ale zbyt ciężko pracował przez ostatni tydzień nad zbudowaniem dystansu i nie zamierzał tego teraz zmarnować. – Gdzie byłaś? – Zobaczysz. Westchnął. Znów mógł na nią patrzeć. Tylko to się liczyło. Odwrócił wzrok na parkiet. Tak było bezpieczniej. – Michael? – Tak? Skinął na przechodzącą obok kelnerkę. Gdyby był Amerykańskie wakacje 141 mądrzejszy, poprzestałby na coli albo kawie, ale zamiast tego poprosił o kolejne piwo. – Dlaczego nie tańczysz? Wzruszył ramionami. – Właściwie nigdy nie tańczyłem. – Nawet w szkole? – Byłem zbyt zajęty. Uczyłem się, grałem w baseball albo chodziłem na treningi karate. Kiedy miałem szesnaście lat, zacząłem pracować i miałem jeszcze mniej czasu na życie towarzyskie. – Dlaczego nigdy nie mówisz o twoim ojcu? Mike zdrętwiał, słysząc nieoczekiwanie wzmiankę o ojcu. Muzyka ucichła, ludzie wracali na miejsca albo podchodzili dobaru.Zespółwybrałsobieświetnymomentnaprzerwę. Na szczęście podeszła kelnerka, żeby przyjąć zamówienie. Gina prawie nie tknęła swojego cabernet, więc odmówiła. Mike zamówił jeszcze jedno piwo. Położyła mu dłoń na udzie. Zastanawiał się, czy zdaje sobie sprawę, jak blisko miejsca akcji leżą jej palce. – Czy umarł, kiedy byłeś mały? – Coś w tym rodzaju. – Przepraszam, nie chciałam... – Spochmurniała. – Nie rozumiem. Cholera! Powinien był po prostu powiedzieć, że umarł i tyle. Nie miał ochoty na wyjaśnienia, ale nie chciał też, by się martwiła, że powiedziała coś nie tak. Nic nie poradzi na to, że jego ojciec był nic niewartym łachudrą, który porzucił żonę i małego syna. – Nie, nie umarł. Chociaż z tego, co wiem, dziś może równie dobrze nie żyć. – Mike dopił piwo do końca. – Myślę,że nie miał ochoty braćna siebie odpowiedzialności za rodzinę. 142 Debbi Rawlins Gina otworzyła szeroko oczy. – To znaczy, że was zostawił? – Mhm. – Widziałeś go potem? – Tylko na zdjęciach. Westchnęła i powiedziała coś po włosku, zaciskając dłoń na jego udzie. – Może to i lepiej – powiedział. – Moja mama nie potrzebowała takiego łajdaka jak on. Dawaliśmy sobie radę sami. – Ale to nie w porządku, żeby mężczyzna porzucał swoją rodzinę. – Patrzyła tak szczerze, że nie miał serca śmiać się z tej naiwnej uwagi. – Nie przysyłał wam żadnych listów, pieniędzy? – Tak jak mówiłem, lepiej nam było bez niego. Potrząsnęła ze smutkiem głową. – Szkoda, że nie zobaczył, na jakiego wspaniałego człowieka wyrósł jego syn. Mike nagle poczuł w gardle dziwny ucisk. Zaskoczyło go to. Rzadko myślał o tym mężczyźnie, którego uważał jedynie za dawcę spermy. Nie miał żadnego sentymentu do człowieka, który według niego w ogóle nie zasługiwał na miano ojca. – Dziękuję – odparł, zaskoczony tym, jak wiele znaczyły dla niego jej szczere słowa. – Porozmawiajmy teraz o czymś innym. – Czy dlatego tak ciężko teraz pracujesz, Michael? – Oparła mu głowę na ramieniu i spojrzała głęboko w oczy. Odsunął głowę, nie chcąc, by ich usta się spotkały. Ta kobieta nie znała pojęcia ,,przestrzeń osobista’’. To go wykończy. Amerykańskie wakacje 143 – Jak to? Przez ostatni tydzień nic nie robię, tylko się obijam. – Wujek Antonio powiedział, że w całym biurze to ty najciężej pracujesz. – Naprawdę? – Antonio hojnie przyznawał nagrody za ciężką pracę, ale nie uznawał słownych pochwał. Skinęła głową. – Powiedział, że pracujesz ciężej, niż jego własny syn i dwaj siostrzeńcy. Poczuł rozlewającą się po ciele falę ciepła. Wzruszył ramionami. – Eee, po prostu dużo siedzę w biurze. – Na pewno będziesz dobrym mężem i ojcem. Mike zaśmiał się. Ten pomysł wytrącił go z równowagi. – Jeśli już do tego dojdzie, mam nadzieję, że właśnie tak będzie. – Oczywiście, że dojdzie. – Cofnęła głowę, wyraźnie zaszokowanatym,żemógłby myśleć inaczej.– Nie chcesz założyć rodziny? Szczerze mówiąc, nigdy się nad tym nie zastanawiał. Ostatnie kilka lat upłynęło mu wyłącznie na pracy. Firma Scarpetti Wines miała ogromny, niewykorzystany potencjał. Miał jeszcze tyle pomysłów, musiał zająć się dystrybucją na Zachodnim Wybrzeżu... – Przepraszam, jeśli jestem... jak to się mówi? – Zrobiła śmieszną minę. – Wścibska? – Tak to się nazywa. Uderzyła go lekko w ramię. – Nie będę już o nic pytać, skoro to dla ciebie taki drażliwy temat. Uśmiechnął się. 144 Debbi Rawlins – Teraz próbujesz mną manipulować. – Co to znaczy? – Nieważne. Do stolika podeszła kelnerka z piwem, kładąc kres rozmowie. Gina myślała już o czymś innym, choć nie miał pojęcia, o czym. Ściągnęła brwi w skupieniu i wpatrywała się w jego kufel z nagłym zainteresowaniem. – Wolisz piwo od wina? – spytała po chwili. – Niezupełnie, ale kiedy przychodzę do takiego klubu jak ten, który specjalizuje się w sprowadzaniu piwa z małych browarów, lubię próbować nowe gatunki. – Czemu nie specjalizują się w winach? – Co masz na myśli? Nie miał pojęcia, do czego zmierza, ale zaintrygowało go jej nagłe skupienie. Wyprostowała się i odsunęła od niego, oparła dłoń na stole i bębniła palcami po blacie, mrużąc w skupieniu oczy. – Czy w tym mieście są winiarnie? – spytała. – Oczywiście. – Podobne do tego miejsca? – Nie, są mniejsze i raczej ciche. – Bez tańców i muzyki? Uśmiechnął się. Dwie winiarnie, które znał, zdecydowanie nie były w tym klimacie. – Przypominają raczej zamknięte kluby, chociaż tak naprawdę nie są zamknięte. Raczej opanowane przez zamożniejszą klientelę. – Wino wcale nie musi być drogie. – Toprawda.–Teraz wiedział już,doczego zmierzała, lecz choć podziwiał jej entuzjazm, nie sądził, by taki pomysł się przyjął. Amerykańskie wakacje 145 Kiwnęła głową w stronę listy małych browarów, wiszącej nad barem. – Dlaczegonie sprzedają wina nakieliszki?Wkażdym tygodniu mogliby zmieniać listę. – Gdyby przychodzili tu starsi ludzie, może to by się przyjęło. Rozejrzał się, ale otaczali ich głównie dwudziestolat-kowie. Kilka osób zbliżało się do czterdziestki, ale większość nie miała jeszcze trzydziestu lat. – Tu nie chodzi o wiek. Uwielbiam wino. – Ty jesteś Europejką. Większość Amerykanów nie jest przyzwyczajonych do picia wina. – Europejczycy byli inni pod wieloma względami. Przypomniała mu się plaża i nagie piersi Giny, okrągłe, różowe sutki... Poruszył się na siedzeniu. Musi koniecznie zmienić temat. Zmuszając się do myślenia o interesach, wskazał na kelnerkę, niosącą zamówienie do sąsiedniego stolika. – Zobacz,co ludzie zamawiają. Albo piwo, albo drinki, takie jak ,,seks na plaży’’ albo ,,blow job’’. Gina spojrzała na niego z niedowierzaniem w oczach. – Scusi? Zaśmiał się, widząc jej zdziwienie. – Tak nazywają się drinki. Widzisz te wysokie szklanki z napojem w kolorze ciemnokremowym? Wydaje mi się, że nazywają się właśnie ,,blow job’’. Z tego co pamiętam, przyrządza się je z Kahlua, śmietany i chyba wódki. Wpatrywała się w napoje z niepewnością w oczach. – Nabijasz się ze mnie? Roześmiał się. – Nie, nie mam tak bujnej wyobraźni. – Szóstka gości przy sąsiednich stolików zabierała z tacy swoje drinki. 146 Debbi Rawlins Dwie kobiety zamówiły ,,blow job’’ i miał nadzieję, że zamierzają je wypić w odpowiedni sposób. – Patrz teraz. Tak jak przypuszczał, blondynka ustawiła szklankę przed sobą, założyła ręce za plecy, a następnie nachyliła się, wzięła szklankę do ust i przechyliła głowę, połykając naraz całą zawartość. Gina wstrzymała oddech i patrzyła, zafascynowana. Poza nią przedstawienie obserwowali jedynie dwaj sąsiedzi blondynki, którzy rzucili kilka pikantnych uwag na temat pozostałej na jej ustach śmietanki. Drink był serwowany już tak długo, że nikogo już nie szokował. Teraz w modzie na pewno były już inne drinki, ale Mike nie nadążał za wszystkimi nowościami. Był zbyt zajęty pracą. Właściwie nie przypominał sobie, kiedy ostatnio był w klubie takim jak ten. Nagle poczuł się staro. Był stary. Za półtora roku stuknie mu trzydziestka. A na horyzoncie żadnej kandydatki na żonę. Powędrował wzrokiem w stronę Giny. Cholera, wystarczy, że przez nią zaczął się zastanawiać nad małżeństwem i dziećmi. Chociaż wcale nie brał jej pod uwagę. Nawet o tym nie myślał. Chociaż gdyby poważnie się zastanawiał... Ale się nie zastanawiał! Zespół wrócił na scenę i zaczął stroić instrumenty. Na szczęście, dzięki nim Gina zmieniła temat i zaczęła z wyczekiwaniem patrzeć na scenę. Lider grupy podszedł do mikrofonu. – Ta część koncertu zacznie się nietypowo, od wolnego kawałka. Specjalna dedykacja dla Giny. – Cofnął się i zaczął stroić gitarę. – Więc to tam byłaś – powiedział Mike. – Poprosić o wolną piosenkę. Amerykańskie wakacje 147 Potrząsnął głową. Zespół nie miał ich wiele w repertuarze i miał nadzieję, że uda mu się jednak wymigać od obiecanego tańca. Stanęła obok stolika, wyciągnęła do niego rękę i uśmiechnęła się. – Teraz zatańczymy, prawda? Zawahał się może dwie sekundy, kiedy przy Ginie pojawił się niski, pękaty facet i objął ją ramieniem. – Ja z tobą zatańczę, dziecino. Otworzyła szeroko oczy, ale zanim Mike zdążył cokolwiek powiedzieć, uśmiechnęła się słodko do mężczyzny i powiedziała: – Znam karate. – Dobra,chciałem tylkobyć miły.–Szybko cofnął rękę i oddalił się w poszukiwaniu innej zdobyczy. Parskając śmiechem, Mike wstał, nie czekając aż pojawi się kolejny natręt, któremu Gina zademonstruje swoje karate. Skoro tak bardzo chciała zatańczyć, może to dla niej zrobić. Na szczęście było już wpół do dwunastej, niedługo będą musieli wracać do domu. Poprowadziła go na parkiet, ściskając mocno za rękę. Inne pary już tańczyły, stulone tak ciasno, jakby stapiały się w jedno ciało. Gina znalazła miejsce na środku sali, ale było już tak tłoczno, że na taniec nie zostawało wiele miejsca. Dobra wiadomość była taka, że nie musiał się przejmować, czy myli krok. Zła, że był zmuszony tańczyć z nią tak blisko. Wszelkie nadzieje na zachowanie przyzwoitego dystansu znikły, gdy zarzuciła mu ręce na szyję i przylgnęła do niego całym ciałem, od bioder po biust. Wtuliła twarz w zagłębienie szyi, a on przestał się opierać i zatopił twarz w jej włosach. Jej zmysłowy, 148 Debbi Rawlins kobiecy zapach odurzył go silniej niż najlepsze wino i sprawił, że natychmiast poczuł się pijany – pożądaniem, pragnieniem, i co gorsza, tęsknotą. Głowę wypełniły mu myśli, których tak usilnie unikał. Myśli, które wybiegały poza prosty, niezobowiązujący seks. Wmawiał sobie, że Gina jest tylko kolejnym zadaniem, wyznaczonym mu przez Antonia, tyle że nieco bardziej osobistym. Antonio zaufał mu jak członkowi rodziny, tym bardziej więc nie mógł go zawieść. Gina przytuliła się mocniej, podnosząc głowę i przesuwając wargami po jego szyi. Objął ją w talii, siłą woli powstrzymując się, żeby nie zsunąć rąk niżej, ku jędrnym pośladkom. Już i tak czuł, że poniżej pasa dzieje się więcej niż powinno. Nie zamierzał prowokować dalszych kłopotów. W końcu Gina odsunęła się i spojrzałana niego szeroko otwartymi, pytającymi oczami. – Już nie lubisz się ze mną całować? – Nie o to chodzi. – Od tygodnia mnie nie pocałowałeś. – Wiem. – Popełnił błąd, zbyt długo patrzącna jej usta. Lekko wydęte, sprawiały, że do głowy przychodziły mu niestworzone rzeczy. – Nie powinienem był w ogóle cię całować. – Dlaczego? – Wiesz, dlaczego. – Ale... – Posłuchaj, chcesz tańczyć czy rozmawiać? Możemy wrócić do stolika. Jej oczy zalśniły gniewem. Rozchyliła usta, i mógłby przysiąc, że chce coś powiedzieć, ale zamiast tego uniosła głowę, a potem znów oparła ją na jego ramieniu. A potem poruszyła biodrami. Bardzo delikatnie, ale Amerykańskie wakacje 149 wystarczyło, żeby zwrócić jego uwagę. Wystarczająco, żeby wciągnął gwałtownie powietrze. Poruszyła się znowu. Tym razem już nie tak delikatnie. Mike wolno wypuścił powietrze. Poluzował uchwyt i lekko się odsunął. Przysunęła się z powrotem. – Gina! – Tak? –Uniosła głowę, z niewinnym wyrazem twarzy. – Prosisz się o kłopoty. Oczy zalśniły jej podnieceniem. – Naprawdę? – Wiesz, o czym mówię, prawda? Uśmiechnęła się przebieglei znów oparła głowę najego piersi. Starał się zachować minimalny odstęp, ale ona nie zamierzała mu pomóc. Przytulała się coraz mocniej za każdym razem, gdy starał się odsunąć, i za każdym razem stawała się coraz bardziej zuchwała. Oczywiście, mógł wrócić z nią do stolika i oświadczyć, że więcej z nią nie zatańczy. Jasne, akurat. Nie miał dość silnej woli. To było zbyt przyjemne. Jej biodra poruszały się w rytm piosenki, najwięcej szkódwyrządzającprzy solówkachgitarybasowej. Będzie się musiał nagimnastykować, żeby przy powrocie do stolika nie ściągnąć na siebie uwagi całej sali. Co prawda światło było przytłumione, a on miał na sobie dżinsy, ale za to strasznie obcisłe. Piosenka zbliżała się ku końcowii sam nie wiedział, czy czuje z tego powodu ulgę, czy rozczarowanie. Następny szybki kawałek skróci jego męki. Zespoły nigdy nie grały dwóch wolnych kawałków pod rząd. Mylił się. Widząc, że większości par to odpowiadało, 150 Debbi Rawlins zespół przeszedł płynnie do ,,Unchained Melody’’. Wszyscy tańczyli dalej. Gina również. – Musimy wracać do domu – powiedział jej na ucho. – Czemu? – spojrzała na niego. – Bo... W świetle padającym zesceny jej wilgotne, rozchylone usta błyszczały zmysłowo. Stracił resztki rozsądku i nachylił się, by ich posmakować. Zaskoczona, rozchyliła wargi, zapraszając jego język do środka. Chyba oszalał. Byli w miejscu publicznym, na środku zatłoczonej sali. Powinien był się powstrzymać, poza tym przecież nie znosił takiej ostentacji.Ale nie był w stanie się pohamować. Ona była jak narkotyk. Mówiła mu, czego i kiedy chce, a on nie potrafił odmówić. Gina bez wahania odwzajemniła pocałunek. Wydawała się teraz bardziej pewna siebie, niż wtedy, gdy całowali się po raz pierwszy. Jej język nie był już niepewny, lecz powoli i zmysłowo wdzierał się do jego spragnionych ust. Musieli to przerwać. On musi to przerwać, zanim skończy się piosenka i rozproszy się osłaniający ich tłum tańczących. Poruszyła biodrami, napierając na niego, a jego bezwstydny penis zareagował natychmiastową gotowością. Naprawdę, musi to przerwać. Jeszcze tylko chwilę... Piosenka skończyła się, dokonując tego, na co Mi-ke’owi nie starczyło silnej woli. Odchylił głowę, nie mogąc oderwać wzroku od rozchylonych ust Giny, jej wpółprzymkniętych oczu. Pozostali tancerze również powoli odsuwali się od siebie. Zanim sala zdążyła opustoszeć, zaczął się kolejny kawałek, szybki i gwałtowny, przyciągając nową falę energicznych tancerzy. Amerykańskie wakacje 151 – Chodź – powiedział, biorąc ją za rękę. Nie spierała się i wróciła z nim do stolika. Dopije piwo, skoro nie może tu liczyć na zimny prysznic, a potem wynoszą się stąd. A kiedy już odwiezie ją bezpiecznie do domu i pojedzie do siebie, napisze na tablicy sto razy: ,,Nie będę zadawać się z Giną Ferraro’’. Cholera! Czuł się znów jak uczniak. Głupi. Zagubiony. Myślący nie tą częścią ciała, co trzeba. Wszystkie jego szczytne postanowienia brały w łeb, gdy tylko ona wchodziła do pokoju. Musi wziąć się w garść. – Dokończ wino, jeśli chcesz – powiedział. – Wychodzimy. – Nawet nie usiadł, żeby dopić piwo. Usiadła przy stoliku. – Przecież jest dopiero północ. – Jutro muszę wcześnie wstać. – Stojąc nad nią, miał doskonały widok na jej dekolt. Zaczerpnął szybko oddechu i odwrócił wzrok. – Gotowa? Wzdychając, wstała i poprawiła sukienkę. – Jak daleko stąd jest twoje mieszkanie? Omal nie zakrztusił się piwem. – Czemu pytasz? – Z ciekawości. – Daleko. Wziął ją pod ramię i ruszył w stronę drzwi. Mieszkał niedaleko od Antonia, ale ona nie musi o tym wiedzieć. Na ulicy stało dwoje ludzi, czekających na taksówkę. Przy wejściu do klubu dwóch ochroniarzy sprawdzało wchodzących gości i pilnowało porządku w kolejce. Gina obserwowała mimochodem kłębiący się tłumek. NagleodwróciłasiędoMike’a i spytałazzamyślonąminą: – Michael, co to jest blow job? Rozdział jedenasty Nagle gapiło się na nich kilkanaście par oczu. Ruda dziewczyna w skórzanej minispódniczce i z kolczykiem w nosie zapytała głośno, czy aby się nie przesłyszała. Bramkarz zaśmiał się głośno i rubasznie, uruchamiając w kolejce gości reakcję łańcuchową. Większość z nich prawdopodobnie nie słyszała pytania Giny, ale śmiech olbrzyma był zaraźliwy. Taksówka podjechała w samą porę. Mike wepchnął Ginę do środka. – Hej, koleś, my też chcemy usłyszeć odpowiedź! – zawołał brodaty towarzysz rudej, wywołując kolejną salwę śmiechu. Mike zaklął pod nosem. – Ruszaj – warknął na kierowcę. – Jedna chwila. – Mężczyzna obserwował w lusterku nieprzerwany sznur samochodów. Wreszcie udało mu się włączyć do ruchu. – Dokąd jedziemy? Mike podał adres Antonia i spojrzał ponuro na Ginę. Amerykańskie wakacje 153 Odwzajemniłamu się zmartwionym spojrzeniem. Wzdychając, odwrócił się w stronę okna. Choć był środek tygodnia, o północy ulice wciąż tętniły życiem. To była jedna z tych rzeczy, za które kochał Nowy Jork. W tym mieście zawsze się coś działo. Czemu więc przestał wychodzićz domu,by cieszyć się festiwalami, teatrami ulicznymi i niezliczonymi knajpkami? Czemu nie pamiętał już, kiedy ostatnio jadł najlepsze na świecie hotdogi z budki na rogu? – Michael? O rany, wiedział, że to mu się nie upiecze. – Tak? – Dlaczego tak dziwnie się zachowujesz? Zerknął w stronę kierowcy. – Porozmawiamy o tym w domu. – Wszyscy się śmiali, czy zrobiłam coś nie tak? – Gina. – Wziął ją za rękę i ścisnął mocno. – Wyjaśnię citopóźniej.–Spojrzał znacząconataksówkarza.– W domu, kiedy będziemy sami. Westchnęła niecierpliwie, a potem skinęła głową. Cholera! Miał nadzieję, że każe kierowcy zaczekać, odprowadzi ją do drzwi i szybko stamtąd ucieknie. Ale znając Ginę, nie zdziwiłby się, gdyby spytała Antonia, co to jest blow job. To by dopiero było coś. Zresztą, przecież nie musi zostawać długo. Wyjaśni jej w dwóch słowach, o co chodzi, ona się zawstydzi, więc pocieszy ją trochę, i tyle. Kiedy zjechali z Lexington, ruch się przerzedził i dziesięć popierwszej byli jużpod domem. Mikewciąż nie mógł wyjść z podziwu, że Antoniozgodził sięna powrót po drugiej. Nie była to zbyt późna pora, w końcu Gina miała dwadzieścia trzy lata, ale po prostu nie pasowało to do niego. 154 Debbi Rawlins Poprosił kierowcę, żeby zaczekał, ale ten miał już zamówiony kolejny kurs. Nie szkodzi, pod warunkiem, że odprowadzi ją tylko do domu i wyjdzie, zanim ona namówi go na demonstrację, zamiast wyjaśnienia... Ta idiotyczna myśl rozpaliła go i musiał wziąć głęboki oddech. To jest Gina, upominał sam siebie, jechał z nią na jedenaste piętro, do mieszkania Antonia, jego szefa. Nic nie może się wydarzyć. – Michael? – Położyła mu dłoń na ramieniu, kreśląc kółka palcami.– Czy musimyodrazu wchodzić dodomu? – Tak. – Patrzył prosto na drzwi. Patrzenie w jej oczy źle wpływało na jego silną wolę. A jeśli do tego wydęła lekko usta... – Ale wujek Antonio jest pewnie w domu, a przy nim trudno będzie rozmawiać. – Nie zostanę długo. Rano musimy wcześnie wstać, zapomniałaś już? Drzwi windy otworzyły się i miał nadzieję, że teraz puści jego rękę. Zamiast tego, chwyciła go mocno pod ramię i przytuliła się jeszcze mocniej. Antonio pewnie już spał, a w jej zachowaniu nie było nic niestosownego. Wyrzuty sumienia Mike’a sprawiły, że skulił się w sobie, podchodząc do drzwi. – Pożegnam się tutaj – powiedział, oswobadzając się z jej uchwytu. – Zadzwoń do mnie jutro rano, jak wstaniesz. Szarpnęła go za rękaw i zniżając głos, powiedziała bardzo zmysłowym tonem: – Jest jeszcze wcześnie. – Gina, jest już po pierwszej. – To wcale nie jest późna pora. – Sama powiedziałaś, że twój wujek jest w domu. Amerykańskie wakacje 155 – Możemy pójść na dach, na patio. Jest tam bardzo zacisznie i... – O, nie. – Wyszarpnął rękę. – Nie ma mowy. Gdzie klucz? – Michael. – Wydęła usta. – Musisz mi jeszcze wytłumaczyć, co to jest blow job. Zaklął cicho. Obejrzał się przez ramię, choć wiedział, że na korytarzu nie ma nikogo. – Nie mów więcej tego słowa, dobrze? – Dlaczego? – Daj mi klucz, zaraz ci wytłumaczę. Otworzyła małą, czarną torebkę i spojrzała mu prosto w oczy. – Muszę ci coś powiedzieć. Tylko proszę, nie złość się. Poczuł, jak cierpnie mu skóra na karku. – Co? – Skłamałam. Tak naprawdę wujek wcale nie zgodził się, żebym wróciła o wpół do trzeciej. – Więc o której? Zmarszczyła nos, jak zawsze, kiedy czegoś nie rozumiała. – O której godzinie miałaś być w domu? Jej policzki zaróżowiły się, gdy patrzyła w dół na swoje dłonie. – O północy. – Świetnie. – Spojrzał na zegarek, choć wiedział, że dochodzi wpół do drugiej. – Po prostu świetnie. – On nie musi o niczym wiedzieć. – Machnęła ręką. – Często wraca do domu po drugiej. A potem idzie prosto do łóżka i po minucie chrapie już jak świnia. – A jeśli będzie siedział w salonie, kiedy wejdziemy? – Mike miał złe przeczucia. – Co wtedy? 156 Debbi Rawlins – Proszę, nie mów mu, że skłamałam. – Jej błagalne spojrzenie sprawiało, że nie miał siły się na nią gniewać. – Odeśle mnie do domu. – Nie zrobiłby tego. Skinęła z przekonaniem głową. A jeśli rzeczywiście by ją odesłał? Ta myśl wstrząsnęła Mike’em. – Ze mnie też nie byłby zadowolony. – Jeśli nie będzie spał, przyznam się do wszystkiego. Ale jestem pewna, że uda mi się prześliznąć tak, żeby niczego nie zauważył. – A jeśli był już w twoim pokoju i zobaczył, że cię nie ma? – Przed wyjściem zostawiłam nieposłane łóżko i włożyłam pod kołdrę poduszki, żeby wyglądało, jakbym tam leżała. – Nauczyłaś się tego w katolickiej szkole? – Si. – Przytaknęła z taką powagą, że nie mógł powstrzymać uśmiechu. Wziął od niej klucz i cicho otworzył drzwi. W rogu salonu paliła się lampa, ale to nic nie znaczyło. Antonio zawsze zostawiał ją włączoną na noc. Gina weszła za nim i ostrożnie zamknęła drzwi. Mike już chciał wyjść, ale pomyślał, że jeśli Antonio nie będzie spał, nie chce, by Gina musiała sama stawić mu czoło. – Idź prosto do swojego pokoju – szepnął. – Wyjdę, kiedy już tam będziesz. – Ale... – Gina, idź już,namiłość boską. Porozmawiamy jutro. Pocałowałago szybkow policzek i ruszyła korytarzem. W tej chwili Mike usłyszał rozmowę w głębi miesz- Amerykańskie wakacje 157 kania. Nasłuchiwał chwilę, aż rozpoznał lekko bełkotliwą i zafałszowaną wersję ,,O sole mio’’. Cholera! - Gina, twój wujek! Odwróciła się i spytała: - Scusi? Mike słyszał klucze obijające się o klamkę, tak jakby Antonio miał trudności z trafieniem do zamka. - Jest przy drzwiach. Biegnij! Rozszerzyła oczy ze zdziwienia. - A ty? Dobre pytanie. Szafa na ubrania. Gdzie ona u diabła była? - Chodź. - Machała na niego gwałtownie. Potrząsnął głową. - Idź! Kiedy zaczęła się cofać w jego stronę, nie miał innego wyjścia, jak poddać się i ruszyć za nią. Złapała go za rękaw i pociągnęła do swojego pokoju. To dopiero déj? vu! Tyle że tym razem wylądował w jaskini lwa. A raczej lwicy. Zamknęła za sobą drzwi i oparła się o nie ciężko. - Lepiej by było, gdybym schował się tam - powiedział gniewnym szeptem. Natychmiast uciszyła go, kładąc mu palec na ustach. Przez chwilę oboje nasłuchiwali. Mike’owi wydawało się, że słyszał jakieś hałasy w kuchni, ale nie był pewien. Równie dobrze Antonio mógł nadal szamotać się z zamkiem. Wiedział, że Robert martwił się tym, że jego ojciec od śmierci żony zaczął przesiadywać z kolegami do późna w nocy w klubie na Siódmej Alei. Dotychczas wydawało mu się, że Rob przesadza, bo przecież Antonio nigdy nie spóźniał się do pracy. Teraz nie był już taki pewien. 158 Debbi Rawlins Dźwięki ucichły i Mike zaczął już myśleć, że Antonio położył się spać, gdy ciche pukanie do drzwi sprawiło, że oboje podskoczyli. Gina położyła sobie dłoń na gardle. Gdy Antonio zawołał ją cicho, nie odpowiedziała. Mike trącił ją łokciem, mającnadzieję, żezamknęła drzwina zamek. Rzucił okiem na klamkę, ale w słabym świetle nocnej lampki nie mógł dojrzeć, czy jest zamknięta. Po chwili odpowiedziała coś po włosku, całkiem nieźle udając,że jest bardzo śpiąca. Tego też pewnie nauczyła się w katolickiej szkole. Mimo powagi sytuacji ta myśl rozbawiła go. Nawet w dzisiejszych czasach o dziewczętach z zakonnych szkół krążyły legendy. Teraz je rozumiał. Nie, żeby uważał Ginę za rozpuszczoną – po prostu umiała sobie radzić. Antonio odpowiedział coś po włosku i Mike zaczął się denerwować. Rozejrzał się nerwowo po pokoju, szukając wzrokiem kryjówki. Szafa była otwarta i wypełniona po brzegi ubraniami i walizkami Giny. Może pod łóżkiem...? Gina wstrzymała oddech. Odpowiedziała coś bardzo szybko po włosku, jednocześnie dając Mike’owi rozpaczliwe znaki, że ma się schować. Rzucił się na podłogę, zamierzając schować się pod łóżko, kiedy zobaczył, że miejsce jest zajęte przez szuflady na pościel. Gina zsunęła z nóg buty, rzuciła torebkę na krzesło i odsunęła grubą kołdrę. – Tutaj – szepnęła, odsuwając na bok poduszki i zrzucając przy tym połowę z nich na podłogę. Nie zastanawiając się długo, zanurkował pod kołdrę i schował między poduszkami. Gina zawołała coś po włosku i wsunęła się pod kołdrę obok niego. Amerykańskie wakacje 159 Już miał głośno zaprotestować, kiedy usłyszał dźwięk otwieranych drzwi. Gina odwróciła się na bok, przytulając się do niego plecami. Mike zacisnął zęby i przysunął się do niej, modląc się w duchu, by Antonio nie zaczął się zastanawiać, w jaki sposób jego siostrzenica przytyła w ciągu jednej nocy osiemdziesiąt kilo. Stos poduszek był jego jedyną nadzieją. To oraz fakt, że Antonio zdawał się lekko wstawiony. Wszedł do pokoju, oświetlonego tylko lampką nocną, a potem usiadł na łóżku obok Giny. Materac ugiął się pod jego ciężarem i Mike modlił się, by łóżko wytrzymało ciężar ich trojga. Gina udała, że ziewa, i zamruczała coś, na poły po włosku, na poły po angielsku, o tym, jak bardzo jest śpiąca. Chwilę wcześniej jej głos brzmiał zbyt przytomnie. Antonio musiałby być naprawdę bardzo pijany, żeby dać się na to nabrać. Mike żałował, że nie zna włoskiego, ale tym razem Antonio nie mówił zbyt wiele. Najwyraźniej dał coś Ginie i zaraz potem wstał i wyszedł. Mike rozpoznał jeszcze ,,dobranoc’’ po włosku, a potem usłyszał trzask zamykanych drzwi. Wypuściła z ulgą powietrze, ale nie poruszyła się. Czekał, aż da mu sygnał do wyjścia. Kiedy nic nie powiedziała, podniósł powoli rękę, żeby przyciągnąć jej uwagę. Problem polegał na tym, że wiedział tylko, gdzie są jej pośladki. Jeśli dotknie jej w inne miejsce, może się to okazać niespodzianką dla nich obojga. Kuszące. Bardzo kuszące. Zamiast tego, poruszył się lekko. W odpowiedzi jeszcze mocniej przylgnęła do niego pupą. Rany, to nie był dobry pomysł. 160 Debbi Rawlins – Gina! – Nie odpowiedziała, powtórzył więc trochę głośniej. – Zaczekaj. – Zsunęła się z łóżka, a on miał tylko nadzieję, że poszła zamknąć drzwi na klucz. Nasłuchiwał uważnie. Był prawie pewien, że może już bezpiecznie wyjść z kryjówki, ale bał się najmniejszego ryzyka.Po chwili Gina wśliznęła się zpowrotemdo łóżka, tym razem twarzą do niego. Napiął mięśnie. Do czego ona zmierzała? – Zamknęłaś drzwi? – Si. Mike przewrócił się na plecy, zamierzając zejść z drugiej strony łóżka. – Zaczekaj. – Chwyciła go za rękę. – Jeszcze nie. Serce zabiło mu mocniej. – Czy on już śpi? – Nie, poszedł do biura. Szepty w ciemnościach były zbyt intymne. Sprawiały, że się denerwował i tracił silną wolę. Do tego ten jej zapach. Zamknął oczy i wciągnął piżmową, kobiecą woń. – Po co? – Nie pytałam go o to. Mike starał się nie myśleć o jej piersiach, leżących tak blisko, że mógłby ich dotknąć ustami. – O czym rozmawialiście? Westchnęła, a jej ciepły oddech zatańczył na jego policzku. – Biedny Antonio. Jest smutny. Bardzo cierpi po śmierci żony. Mike spoważniał. – Przyszedł, żeby ci to powiedzieć? – Dał mi jej medalion. Nie ma córki, więc chciał, żebym Amerykańskie wakacje 161 ja go dostała. To rodzinna pamiątka, bardzo piękna i cenna. – Znowu westchnęła. – Jest pijany. Jutro mu go oddam. – Dlaczego? Przecież chciał, żebyś go dostała. – Pewnego dnia Robert będzie miał córkę. To ona powinna odstać medalion. Mike nie odpowiedział. Nie potrafił sobie wyobrazić Robertaw roli męża, a tym bardziej ojca. Ale Gina pewnie miała rację. Rob będzie miał gromadkę dzieci, podobnie jak reszta Scarpettich. Gina poruszyła się, blokując poduszkę, którą Mike wcisnął pomiędzy nich. – Kiedy jest w takim nastroju, może jeszcze długo nie kłaść się spać. – Co on tam robi? – Ogląda zdjęcia cioci. I za dużo pije. Muszę z nim o tym porozmawiać, zanim wyjadę. – Naprawdę? – Mike uśmiechnął się. Czasami wydawała się bardzo dojrzała, a czasem przypominała mu małe dziecko, ciekawskie, żądne przygód i zadające zbyt wiele niedyskretnych pytań. – Myślisz, że nie powinnam z nim o tym rozmawiać? – Nie, jestem tylko zaskoczony. – Czemu? – Nie wiem. Ja tylko... Gina, jestem w twoim łóżku! Jej cichy, gardłowy śmiech był cholernie seksowny. – Tak, Michael, wiem o tym. Ja też leżę w swoim łóżku. – I w tym problem. – Nie widzę żadnego problemu. – Prawie podskoczył, gdy nagle dotknęła dłonią jego policzka. – Wujek Antonio nie wie, że tu jesteś. – Tak, ale... – Chwycił ją za rękę, gdy jej palce zsunęły 162 Debbi Rawlins się do górnego guzika jego koszuli. – Mimo to nie powinniśmy leżeć razem w łóżku. – Nie robimy nic złego. Na razie. Przełknął ślinę. – Chodzi o to... Przysunęła się bliżej, aż poczuł waniliowy zapach jej włosów, a potem objęła go ramieniem, tak że nic już ich nie dzieliło. Głos miała spokojny, ale serce waliło jej jak młotem. – Przez takie nic będziemy mieć wielkie kłopoty. – Odsunął głowę. – Gina, gdzie jest poduszka? Pocałowała go. Tylko,że zamiastw usta trafiła w policzek. Spróbowała znowu, a w jej nieudolności było coś tak ujmującego, że w tej chwili nie pragnął niczego bardziej, niż objąć ją ramionami i przyciągnąć na górę, poczuć na sobie jej słodki ciężar. Ciemnośćpogarszałasprawę jeszcze bardziej.W świetle dnia widziałby, jak jej oczy rozszerzają się z młodzieńczą naiwnością, iłatwiej byłobymu pamiętać,że sama nie wie, o co prosi. Ale tu, w ciemnościach, gdy wtulała się w niego całym swym miękkim, jędrnym ciałem, pokusa nabierała nowego wymiaru. – Gina, wiesz, że nie możemy tego robić. – Przecież wciąż się całujemy. – Jej wilgotne usta znalazły wreszcie jego wargi. Starał się opierać, ale kiedy dotknęła językiem kącika jego ust, przechylił głowę i pocałował ją tak mocno, że aż jęknęła. – Michael, zaczekaj – wyszeptała urywanym głosem. Odsunął się gwałtownie. Jak mógł ją tak wystraszyć! Podniosła kołdrę i odsunęła się. Minęło kilka sekund, zanim zrozumiał, że wstaje z łóżka. Amerykańskie wakacje 163 Poczuł, jak serce podchodzi mu do gardła. Musiał ją naprawdę wystraszyć. – Gdzie idziesz? Uciszyła go,apotem pocałowała przelotnie w policzek. – Nigdzie. Sięgnął, by ją zatrzymać, ale wyśliznęła się. Nie odeszła daleko. Stojąc obok łóżka, chwyciła za brzeg sukienki i powoli się kołysząc, zaczęła ją zdejmować. Obcisły materiał przesuwał się w górę powoli, odsłaniając kolejne centymetry jej boskiego ciała. Mała nocna lampka, stojąca za nią, dawała dość światła, by miał ochotę wołać Antonia na ratunek. Gdy w końcu zdjęła sukienkę, poczuł, że zaschło mu w gardle. Sięgnęła za plecy i rozpięła stanik, który za chwilę dołączył do sukienki. Kiedy odwróciła się, by rzucić go na krzesło, mignął mu zarys jej piersi. Czuł, że za chwilę zwariuje. Zostawiając tylko majteczki, małe jak figowy listek, wśliznęła się pod kołdrę. Wtuliła się w niego mocno, tak, że czuł przez koszulę jej nabrzmiałe sutki. – Gina, ty chyba zwariowałaś. – Ledwo to z siebie wydusił. Zabrzmiało słabo i nieprzekonująco. – Przecież zamknęłam drzwi. – Nie o to chodzi. – Boże, jak pragnął jej dotknąć! Przycisnął dłonie do boków. Tak łatwo byłoby sięgnąć i pogładzić krągłe biodra, poczuć w dłoni ciężar jej piersi, chwycić sutek w palce tak, jak wiedział, że to lubiła. – Michael, zdejmij koszulę – powiedziała cicho. – W ogóle mnie nie słuchasz! To niebezpieczne! – To, że potrafiła się przy nim rozebrać, a za chwilę odezwać się tak nieśmiało, wciąż go zadziwiało. Była ciekawska, 164 Debbi Rawlins niewinna i czuła się w jego towarzystwie zbyt bezpiecznie. Naprawdę wybuchowa mieszanka. Dotknęła jego ramienia, kreśląc palcem kółka na bicepsie. – Będziemy robić tylko to, co robiliśmy już wcześniej. – Dziękuję za przypomnienie. Ale z niego dupek! Powinien natychmiast wstać. Gina miała rację, drzwi były zamknięte. Antonio tu nie wejdzie, a on może zaczekać na podłodze. Chwyciła jego dłoń i położyła sobie na piersi. Ponieważ był słabym skurczybykiem, pozwolił jej na to. Jej skóra była tak jedwabista i ciepła, że chciał się w niej zatopić. – Proszę, zdejmij koszulę. – Ale Antonio... – On myśli, że śpię. – Nie rozumiesz, Gina. – Jego dłoń zaczęła pieścić jej pierś, zupełnie jakby żyła własnym życiem. – To dla mnie naprawdę trudne. Czuł, jak mocno bije jej serce. – Dlaczego? Może powinien być szczery i porządnie ją wystraszyć. – Bochcęz tobą robić rzeczy, których nie powinniśmy robić. Chcę cię całować tam, gdzie nie powinienem, i dotykać cię w miejsca, których nie dotknął jeszcze żaden mężczyzna. Czy teraz rozumiesz? Przez chwilę milczała. – Chcę, żebyś mnie dotykał. Zaklął tak szpetnie, że aż podskoczyła i odsunęła się od niego. – Kochanie, przepraszam. – Objął ją i przyciągnął z powrotem. – Nie chodzi o ciebie, tylko o mnie. Jej ciepły oddech łaskotał go w policzek. Amerykańskie wakacje 165 – Nie rozumiem. – Wiem. – Co on do diabła myślał, tuląc ją tak blisko? Przecież musiała czuć tego Wezuwiusza, który za chwilę eksploduje. Już to samo powinno ją przestraszyć i uświadomić, co się może stać, jeśli nie będą rozsądni. Problem polegał na tym, że miał już po dziurki w nosie bycia rozsądnym. – Michael? Zamknął na chwilę oczy. Znał ten ton, ciekawski i wieszczący kłopoty. – Tak, Gina? Zaśmiała się. – Mówisz zupełnie jak mój tata. – Świetnie. – Niestety, jego uczucia były dalekie od ojcowskich. – Czy zdejmiesz wreszcie koszulę? Przełknął ślinę. Może spróbuje wymknąć się po cichu? Skoro Antonio jest tak bardzo pijany... – Pamiętasz plażę? – spytała, a jej palce kreśliły esy-floresy na jego skórze, widocznej pod rozpiętą pod szyją koszulą. Jasne,że pamiętał. Co noc, leżąc w łóżku, przypominał sobie wciąż na nowo jej piersi przy swojej skórze, jej twarde sutki... – Zdejmę koszulę, ale nic więcej. – Prawie zerwał z siebie polo. Pięknie. Po prostu pięknie. Jej gardłowy, cichy jęk przeszył go dreszczem. Kiedy przylgnęła jeszcze mocniej, przyciskając piersi do jego nagiej skóry, przez moment pożałował, że zdjął koszulę. Wyrzuty sumienia trwały aż sekundę. Objęła go i zaczęła gładzić po plecach. Objął jej jędrne pośladki, odszukał wilgotne usta 166 Debbi Rawlins i pocałował namiętnie. Jej entuzjastyczna reakcja spowodowała, że jego ciało oblała fala gorąca. Szybko się uczyła. Jeszcze tydzień temu niezręczna i niepewna, teraz sprawne używała języka, by drażnić i pieścić. Przesunęła dłonie w dół, chwytając mocno jego dżinsy. Jeśli za chwilę tego nie przerwie, serce chyba wyskoczy mu z piersi. Ku jego wstydowi, to Gina pierwsza oprzytomniała. Pocałowała go łagodnie i odsunęła głowę. – Michael? Zaniepokoił się, słysząc proszący ton. – Mogę cię dotknąć? Rozdział dwunasty Gina czekała, aż Mike jej odpowie. Zdała sobie sprawę, że w ogóle nie powinna była pytać. Bohaterki ,,Seksu w wielkim mieście’’ nigdy nie pytały o pozwolenie. Po prostubrały to, naco miały ochotę. Mężczyźni zawsze im ulegali. Westchnęła. Może kiedyś ona też będzie taka odważna. Teraz się bała, choć przecież była z Michaelem, który nigdy nie zrobiłby jej krzywdy. Ale z jej ciałem działy się takie dziwne rzeczy, a w głowie kłębiły się nieznane przedtem myśli, które sprawiały, że była spragniona i odważna. Każdy dzień spędzony z Michaelem zwiększał jej ciekawość. To uczucie było jak wołanie w jej głowie, które nie chciało umilknąć. – Michael? – Przełknęła ślinę. – Nie chcesz, żebym... Zaśmiał się. Miał dziwny głos, jakby zachrypnięty. – Chcę, żebyś mnie dotknęła. Bardzo. I w tym cały problem. W ciemnościach nie widziała jego twarzy. Gdyby 168 Debbi Rawlins przesunęła się w lewo, może pomogłoby trochę światło nocnej lampki, ale leżała tak doskonale w niego wtulona, że bała się poruszyć, żeby czar nie prysł. – Wciąż mówiszojakimś problemie. Nie chcę robićnic więcej. – Ach, Gina... – Dotknął jej policzka. – Czasem chciałbym, żebyś była bardziej doświadczona. Wtedy może nie czułbym się tak cholernie winny. Wciągnęła gwałtownie powietrze, nagle pojmując. – Przecież do niczego mnie nie zmuszasz. – Nie o to chodzi. Oczywiście, że nie będę cię do niczego zmuszać. Ale to też nie w porządku, żebym cię do czegokolwiek zachęcał. Poruszyła się, czując jak piersi przesuwają się po jego skórze. – To ja cię zachęcam. Zaśmiał się, ale był to jednocześnie jęk. – Otóż to. To było cudownie nieprzyzwoite uczucie, leżeć tak w łóżku nago przy Michaelu. Oczywiście, wciąż miała na sobie majtki. Nie miała odwagi, żeby je zdjąć. Poza tym czuła między udami zawstydzającą wilgoć. Wciąż trzymając jedną rękę wsuniętą pod pasek jego dżinsów, drugą przesunęła do przodu. Lubiła te sprężyste włoski na jego piersi. Gdy natrafiła na napięty sutek, uszczypnęła go lekko. Lubiła, gdy on tak robił, a po tym, jak zadrżał, widziała że jemu też się to podoba. Czuła, jak ta rzecz między nimi twardnieje coraz mocniej, i czuła się tak niepewnie, że miała ochotę krzyczeć. Z wahaniem przesunęła dłoń w dół, do pasa, a w końcu do zamka spodni. Chwycił ją za rękę i wyprostował ją nad głową, Amerykańskie wakacje 169 popychając ją na poduszkę. Przestraszona tym gwałtownym ruchem, wydała zduszony jęk. Uciszył go pocałunkiem, a jej serce znów zaczęło bić szybciej. Pocałunek nie był wcale łagodny. Nie mogła złapać oddechu. Fakt, że wciąż unieruchamiał jej rękę, podniecał ją jeszcze bardziej. Kiedy przesunął usta do jej piersi, z wrażenia zapomniała, jak oddychać. Drażnił delikatnie językiem jej sutki, a potem uszczypnął zębami. Chciała krzyczeć z rozkoszy, ale zatkała usta dłonią i zamknęła oczy, podczas gdy on ssał nabrzmiałą brodawkę. Kiedy przesunął głowę nad drugą pierś, puścił jej rękę i zaczął gładzić dłonią pierwszy sutek. – Michael? Ssał, lizał i całował. Jego pierś unosiła się i opadała ciężko nad jej brzuchem. Nawet jeśli ją usłyszał, nie zareagował. Chciała, żeby zdjął dżinsy. Zostałby w bieliźnie, tak jak ona. Może uda jej się sięgnąć i rozpiąć mu pasek. Nie, wiedziała, że wtedy on ją powstrzyma. – Michael? – Zadrżała, gdy zsunął dłoń do jej brzucha. – Zdejmij spodnie. Ruch jego ręki zwolnił, podobnie jak pocałunek. – Tylko spodnie – dodała szybko. Nic nie powiedział ani nie zrobił. Potem odsunął usta od jej piersi, czego żałowała całym sercem. Pocałował ją przelotnie w usta, a później przesunął dłoń z brzucha na jej pierś, gdzie spoczęła bezwładnie. Nieomal westchnęła z ulgi, że nie uciekł. – A potem co? Zmarszczyła brwi. – Nie rozumiem. 170 Debbi Rawlins – Dlaczego chcesz, żebym zdjął spodnie? Poczuła gorąco piekące jej policzki. Poproszenie go o coś, gdy się całowali, było zupełnie czymś innym, niż rozmowa o tym. – Dlatego, że... – Nie była w stanie wydusić nic więcej. Cisza przedłużała się. Spróbowała znowu. – Dlatego, że chcę cię poczuć. Znów chwycił ją za nadgarstek, jeszcze bardziej gwałtownie, i przycisnął jej dłoń do spodni. – Czy to tego jesteś ciekawa? Czuła, jak ze strachu i podniecenia gwałtownie bije jej serce. Ale jednocześnie twardość, którą czuła pod dłonią, fascynowała ją. Wyprostowała palce, czując całą długość. Wiedziała od koleżanek, jak reaguje ciało mężczyzny, ale nigdy tego nie dotykała. Przesunęła palce i ścisnęła krągły czubek. Jęknął i mocniej zacisnął dłoń na jej nadgarstku. Zamruczał coś, czego nie zrozumiała. – Nie możesz byćaż tak naiwna, Gina, to niemożliwe. – Odepchnął jej rękę i zsunął się z łóżka. – Lepiej poważnie się zastanów nad tym, co robisz. – Michael, nie gniewaj się na mnie. Proszę. Podniósł z podłogi koszulę i zaczął się gwałtownie ubierać. – Do diabła, Gina, nie jestem święty! Nie wytrzymam tego dłużej. Nie była dokładnie pewna, co miał na myśli, więc nic nie odpowiedziała. Może myślał, że chce pójść na całość? Prawdę mówiąc, czasami chciała, ale jednocześnie ta myśl ją przerażała. – Upewnię się, że twój wujek mnie nie zobaczy, i wynoszę się stąd. Amerykańskie wakacje 171 – Nie złość się. – Nie jestem zły, tylko sfrustrowany. Idź już spać. – Stanął przy drzwiach, nasłuchując. Po chwili uchylił je, wyjrzał na korytarz i wyszedł, nie oglądając się za siebie. Leżała nieruchomo, czując w piersi smutek i zagubienie, ciążącejak kamień. Nie chciała zdenerwować Michaela. Gdyby tylko była bardziej doświadczona! Ale bojąc się rodziców i sióstr nauczycielek, nigdy nie posunęła się z chłopcem dalej niż do pocałunków. Z Michaelem wszystko było inaczej.Z nim czułasię całkiem bezpieczna i chciała robić rzeczy, o których nigdy przedtem nie marzyła. Cóż, może nawet marzyła, ale nigdy nic się nie zdarzyło. Trochę zmarznięta, wstała do szafy, żeby wziąć nocną koszulę. Jej piersi wciąż były mokre od jego pocałunków. Naciągnęła białą bawełnianą koszulkę, wróciła do łóżka i wpatrywała się w cienie na ścianie. Była tylko jedna rzecz, którą mogła zrobić. Musi wymknąć się gdzieś sama i zdobyć trochę doświadczenia. Kiedy następnego dnia Antonio zjawił się w biurze za dwadzieścia jedenasta, Mike poczuł lekkie zaniepokojenie. Dotąd szef zawsze zjawiał się punktualnie o dziesiątej, choćby nie wiadomo jak dużo wypił poprzedniego wieczoru. Kiedy wczoraj Mike wychodził z mieszkania, Antonio spał z głową na biurku, chrapiąc tak głośno, że na pewno go nie zauważył. Mike miał nadzieję, że przyczyną spóźnienia był tylko kac, a nie odkrycie, co łączy go z jego siostrzenicą. Cholera! Czuł, że traci nad tym wszystkim kontrolę. Od rana powinien był nadrobić zaległości w pracy, 172 Debbi Rawlins a myślał tylko o Ginie. A przecież ostatnie pięć godzin zamiast na spaniu też spędził na zamartwianiu się, co powinien z tym wszystkim zrobić. Za chwilę Antonio wejdzie do jego pokoju i wyleje go z pracy z takim hukiem, że będzie go słychać nawet w Queens. Zasłużył sobiena to. Jeśli chodziłoo Ginę, Mike nie miał za grosz zdrowego rozsądku. Zupełnie nic. Zero. Kazałamu kłaść się do łóżka i zrobił to bez zastanowienia. Poprosiła, żeby zdjął koszulę. Jasne, nie ma sprawy. Co on sobie, do cholery, myślał? W tym właśnie sęk – wcale nie myślał. A jeśli nawet, to nie tym, co trzeba. Dziś wieczorem miał zamiar porządnie się zabawić, poderwać w barze jakąś amatorkę szybkiej przygody. Zazwyczaj to nie było w jego stylu, ale to nie była zwyczajna sytuacja. Gina doprowadzi go do szaleństwa, jeżeli jej wuj najpierw go nie zabije. Usłyszał chrapliwy głos Antonia, witającego się z sekretarkami, i zobaczył go, jak sunie korytarzem do swojego biura. To, że szef nie wpadł do niego od razu z pistoletem w ręku, Mike uznał za dobry znak. Odczekał chwilę, dając mu czas na rozpakowanie teczki i zapalenie cygara, a potem ruszył na pole walki. Zawsze najbardziej wykańczało go czekanie. Drzwi do biura były otwarte. Mike wsunął głowę do pokoju. – Dzień dobry. Antonio podniósł na niego podpuchnięte oczy. – A co w nim takiego dobrego? Mike odchrząknął, nie wiedząc, co odpowiedzieć. – Nie bój się, przecież cię nie ugryzę. – Szef zaprosił go gestem do środka. – Nie przejmuj się mną. Strasznie boli mnie dzisiaj głowa. Amerykańskie wakacje 173 Biorąc pod uwagę, ile wypił, trudno było się dziwić. – Chcesz aspirynę? – Już wziąłem. Gina kazała mi wziąć dwie tabletki i popić sokiem pomarańczowym. – Uśmiechnął się z szorstką czułością. – Zupełnie jak jej matka. Wciąż marudzi. – Jeszcze do niej nie dzwoniłem. Chyba chciała dzisiaj iść do biblioteki, więc jak tylko... – Nieważne. – Antonio machnął ręką. – Weź sobie dzień wolnego. Ja zajmę się dziś Giną. Mike zamarł z przerażenia. Antonio na pewno coś podejrzewa. – Czemu? Antonio zmrużył oczy. – Czy muszę mieć specjalny powód, żeby spędzić trochę czasu z własną siostrzenicą? Mike podniósł ręce, udając, że się poddaje. – Tylko pytałem. Myślałem, że może.... Nieważne. Antonio wzruszył ramionami i przycisnął dłonie do skroni. – To ten ból głowy. Wykończy mnie. – Może lepiej dziś odpocznij, a jutro spędzisz z nią czas. Miał nadzieję, że nie zabrzmiało to zbyt rozpaczliwie, ale nawet nie przyszło mu do głowy, że mógłby jej dziś wcale nie zobaczyć. To, jak ją wczoraj zostawił, nie dawało mu spokoju. Po prostu musiał z nią porozmawiać. Antonio potrząsnął głową. – Już jej powiedziałem, że idziemy razem na lunch. Okropnie ją zaniedbuję, odkąd przyjechała. – Przerwał i spojrzał na Mike’a. – A ty... odrywam cię od pracy... Od życia towarzyskiego... 174 Debbi Rawlins Mike zaśmiał się. – Jakiego życia towarzyskiego? Antonio spojrzał się na niego dziwnie. – No wiesz, od życia osobistego. – Wstał gwałtownie. – Nie chcę nic o tym wiedzieć. To twoja sprawa. – Wyszedł zza biurka. – Teraz idę zrobić sobie kawę, potem mam jeszcze kilka telefonów, nie będzie mnie przez resztę dnia. – A wieczorem? – Mike wyszedł za nim na korytarz. – Mam przyjechać po Ginę i zabrać ją gdzieś? – Maszdziś cały dzień wolny. Idź do swoich...–machnął ręką, odwracając wzrok, jakby czuł się zmieszany – przyjaciół. Gina posiedzi wieczorem przy moim komputerze. – Tak powiedziała? Antonio zmarszczył brwi. – Czy co powiedziała? – Że woli zostać w domu i posiedzieć przy komputerze? Antonio parsknął śmiechem. – Ta dziewczyna nie siedziałaby ani chwili w domu, gdyby tylko mogła. – Stuknął palcem w pierś. – To ja mówię, że zostanie dziś wieczorem w domu. – Ty też z nią zostaniesz? – spytał Mike, jak gdyby nigdy nic. – Nie martw się. Poradzi sobie. Doszli do kuchni. Antonio uniósł dzbanek z kawą. – Chcesz trochę? – Nie, dziękuję. – Mike podrapał się po karku. – Właściwie, może trochę... Augie wyszedł ze swojego pokoju, niosąc stos papierów. – Masz chwilę czasu? – zwrócił się do szefa. Amerykańskie wakacje 175 – Chodźmy. – Antonio nalał sobie kawy i skinął na Augiego,by poszedł za nim do biura. Wychodząc, spojrzał na Mike’a. – Idź, zabaw się z przyjaciółmi. Augiekaszlnąłiobaj mężczyźni wymienili rozbawione spojrzenia. Mike patrzył na nich, jak odchodzą korytarzem, i nie mógł oprzeć się wrażeniu, że chyba o czymś nie wie. Czwarta trzydzieści. Mike spojrzał na zegarek na ręku, żeby się upewnić, że ten na biurku się nie późni. Tak, było dopiero wpół do piątej. Dwadzieścia minut później, niż kiedy sprawdzał ostatnim razem. Wzdychając, rzucił długopis na biurko. Dzień dłużył się niemiłosiernie, choć do nadrobienia miał tyle pracy, że aż głowa boli. A raczej bolałaby, gdyby o tym myślał. Tymczasem on wciąż miał przed oczami Ginę. Może powinien do niej zadzwonić. Nie byłoby w tym nic dziwnego. W końcu powinni ustalić plany na jutro, prawda? Podniósł słuchawkę, zaczął wybierać numer, ale po chwili znów odłożył słuchawkę. Zadzwoni później, kiedy Antonio wyjdzie z domu. Zakładając, że to zrobi. Mike odchylił się na krześle i zamknął oczy. Jak to możliwe, że tak za nią tęsknił? Jeden dzień bez niej i już nie jest w stanie pracować. To pewnie przez wczorajszą noc. Nigdy nie lubił niedokończonych spraw. Burczenie w żołądku przypomniało mu, że nie jadł obiadu. Otworzył środkową szufladę w poszukiwaniu czegoś do przegryzienia. Znalazł tylko dawno otwartą paczkę serowych krakersów. W ciągu niespełna dwóch tygodni jego życie legło w gruzach. Do tej pory dni mijały mu jak w zegarku. 176 Debbi Rawlins W biurze o siódmej, druga kawa o wpół do ósmej, lunch o dwunastej trzydzieści, może o pierwszej, do domu o wpół do siódmej albo siódmej, najczęściej, chyba że akurat przyszła nowa dostawa wina z Włoch. Jedynym odstępstwem od tego schematu było czasem piwo ,,U Angela’’ z Robertem i chłopakami z biura. Gapił się na stos listów, na które powinien był odpowiedzieć dwie godziny temu. Cholera! Niedobrze. Nie mógł się skupić. Nie na pracy. Myślał tylko o Ginie. I nie chodziło o to, że się o nią martwił. Była przecież z wujem. Co będzie za dwa tygodnie, kiedy wróci do Włoch? Ta myśl przeszyła go jak ostrze noża. Poczuł, że ogarnia go fala paniki. Już nigdy się nie zobaczą. Jeśli nie zacznie pracować w firmie, pewnie już więcej się nie spotkają. Niech to szlag! Przecież od początku o tym wiedział. Dlaczego więc ta myśl tak go bolała właśnie teraz? Powędrował wzrokiem w stronę telefonu. Powinien zadzwonić i przerwać tę udrękę. Powiedzieć, że się nie gniewa, i upewnić się, że z nią wszystko w porządku. Tylko krótki telefon. Znów spojrzał na zegarek. Może lepiej zadzwonić później, kiedy będzie mogła rozmawiać swobodnie, wie-dząc,że nikt nie podsłucha tej rozmowy. Rozmowa przez telefon nagle wydała mu się taka bezosobowa. A może zadzwonić i umówić się na spotkanie, kiedy Antonio już wyjdzie? Co on by o tym pomyślał, gdyby się dowiedział? Czy nabrałby podejrzeń? Z drugiej strony, przecież wcale nie musi o niczym wiedzieć. Raz kozie śmierć. Mike podniósł słuchawkę i wybrał numer. Nie będzie w stanie pracować, dopóki nie usłyszy jej głosu. Miał nadzieję, że odbierze. Po trzecim sygnale podniosła słuchawkę. Amerykańskie wakacje 177 – Gina? – Michael. – Poczuł, jak ogarnia go fala ciepła, gdy usłyszał jej miękki głos. – Cieszę się, że to ty. – Tak, to ja. – Bawił się kablem telefonu, owijając go wokół palców. – Jak się masz? – Nudzę się. Roześmiał się. – Nie poszłaś na lunch z wujkiem? – Tak, a potem poszliśmy do Bloomingsdale’s. Bez ciebie zakupy to nie to samo. Sposób, w jaki jej głos przeszedł w seksowne mruczenie, sprawił, że serce zaczęło mu walić jak oszalałe. – Gdzie jest teraz twój wujek? – Zdrzemnął się. Od rana boli go głowa. – Pewnie zostaniecie dziś wieczorem w domu? – Szykuję właśnie kolację, ale on chce się o ósmej spotkać z przyjaciółmi. Mike jeszcze raz zerknął na zegar. – A co ty będziesz robić? – Mam parę spraw, które chcę sprawdzić w jego komputerze. – Długo ci to zajmie? Zawahała się. Może wcale nie chciała się z nim spotykać. Może wciąż była zła po wczorajszej nocy. Nie chciał jednak o tym rozmawiać przez telefon. Po zbyt długiej ciszy wykrztusił tylko: – Gina? – Słyszę wujka. Obudził się. – Więc lepiej kończmy. – Si. – Znów się zawahała. – Zobaczymy się jutro? Znów oblała go fala gorąca. – Jasne. 178 Debbi Rawlins – Może spotkamy się jutro w twoim biurze? – Zobaczymy. Zadzwonię jeszcze. Mike odwiesił słuchawkę, odchylił się na krześle i wyjrzał przez okno na pochmurne niebo. Ta rozmowa powinnagouspokoić,anie zdenerwować. Jednakwgłosie Giny było coś, co obudziło w nim nowy niepokój. A może toznów jego rozbuchana męska duma podnosi swój paskudny łeb? Spodziewał się, że będzie skakała z radości, gdy tylko zadzwoni. Potarł zmęczone oczy. No i dobrze. Zdecydowanie potrzebował snu. Może jeśli zabierze papiery do domu i trochę się prześpi, wieczorem będzie mógł nadgonić zaległości. Jeszcze przez kilka minut gapił się przez okno. Wreszcie zebrał folderyi rejestry, których potrzebował,i wcisnął je do teczki. Było tuż po piątej, nie najlepsza pora, żeby przebijać się taksówką przez miasto, ale dalsze obijanie się w biurze też nie miało wielkiego sensu. Obie sekretarki już wyszły, a Augie i Lorenzo prawdopodobnie siedzieli w barze na dole. Zamknął biuro i ruszył do domu, starając się z całych sił nie myśleć o Ginie. Przez połowę drogi mu się to udawało, ale tylko dlatego, że taksówkarz dwa razy cudem uniknął wypadku, raz unikając zderzenia z autobusem, a drugi – ze znakiem drogowym. To trochę odwróciło jego uwagę. Kiedy wszedł do mieszkania, był tak nakręcony, że o drzemce nie było mowy. Zamiast tego przebrał się w dżinsyiotworzył teczkę. Zaburczałomuwbrzuchu,ale wiedział, że nie ma po co zaglądaćdo lodówki. Zadzwonił do ulubionej chińskiej knajpki na rogu, zamówił jedzenie i zabrał się do pracy. Wciąż nie mógł się skupić. Na każdy kwadrans pracy przypadało dziesięć minut gapienia się przez okno. Amerykańskie wakacje 179 W końcu pojawił się dostawca z jedzeniem. Mike pochłonął prawie wszystkoi doszedłdo wniosku, żemusi na chwilę się położyć. To nie był dobry pomysł, bo gdy tylko przyłożył głowę do poduszki, znowu opanowała go gonitwa myśli. To było czyste szaleństwo. Nawet w liceum nigdy nie był tak opętany przez kobietę. Problem w tym, że Gina była siostrzenicą jego szefa, a Mike nie zamierzał zepsuć sobie kariery. Cholera, wcale nie dlatego tak się przejmował i sam dobrze o tym wiedział. Musi ją przeprosić za wczorajszą noc. Musi się z nią spotkać. Ósma trzydzieści. Antonio pewnie już wyszedł. Mike włożył portfel do kieszeni, chwycił klucze i wyszedł z domu. Mieszkał dość blisko i normalnie poszedłby piechotą, ale teraz tak spieszył się, by ją zobaczyć, że zatrzymał taksówkę. Pięć minut później zatrzymali się naprzeciwko domu Antonia. Zapłacił kierowcy i wysiadł, ale zanim zamknął drzwi, zobaczył ją. Miała na sobie gładką czerwoną sukienkę i czarne, spiczaste szpilki, które nałożyła pierwszego dnia w Nowym Jorku. Właśnie machała ręką na taksówkę, podczas gdy dozorca trzymał jej drzwi. Zanim zaskoczony Mike zdążył jązawołać, wsiadła do samochodu i odjechała. Zaklął pod nosemi wskoczyłzpowrotemdo taksówki. Kierowca odwrócił się i spojrzał na niego jak na wariata. Mike machnął tylko ręką. – Jedź za tą taksówką. Rozdział trzynasty Gina pokazała prawo jazdy, żeby udowodnić, że jest pełnoletnia, po czym weszła do klubu. Nagle poczuła się bardzoniepewnie, przychodząctu sama.Z drugiej strony, aby zrealizować swój plan, nie mogła zabrać ze sobą Michaela. Minęła bar i podeszła prosto do pustego stolika w głębi sali. Kątem oka zauważyła, że przygląda jej się kilku mężczyzn, ale nie odwróciła wzroku i patrzyła wprost przed siebie. Inaczej niż ostatnio, na sali przeważały pary, choć było też kilka samotnych osób. A jeśli nikt do niej nie podejdzie? Nie zaprosi do tańca? Dziwne, ale ta myśl niezbyt ją zmartwiła. Leżąc bezpiecznie we własnym łóżku, łatwo było postanowić, że musi zdobyć więcej doświadczenia, żeby mogła być dla Michaela bardziej atrakcyjna. Nie miała zresztą na myśli niczego radykalnego, może delikatny flirt i trochę pocałunków. Na samą myśl o czymś więcej z obcym mężczyzną wzdrygnęła się. Amerykańskie wakacje 181 Klub był wypełniony tylko w połowie, więc prawie od razu przy jej stoliku pojawiła się szczupła kelnerka z burzą blond włosów. Czekając na swoje chardonnay, Gina obserwowała muzyków strojących instrumenty. Było tak wcześnie, że jeszcze nie zaczęli grać. Wolałaby, żeby się pospieszyli. Będzie się czuła swobodniej, siedząc tu w pojedynkę, jeśli będzie mogła słuchać muzyki i obserwować tańczące pary. Dwóch mężczyzn z piwem w dłoniach przeszło obok, uśmiechając się do niej. Obaj byli dobrze ubrani, schludni i dość przystojni. Odwzajemniła im się uśmiechem. – Proszę, kochanie. – Kelnerka postawiła kieliszek na stole. – Sześć dolarów. Gina dała jej banknot dziesięciodolarowy i powiedziała, że reszty nie trzeba. Wciąż nie mogła się połapać w kursach wymiany. Marzyła tylko o tym, żeby wypić porządny łyk wina. Kelnerka uśmiechnęła się szeroko i podziękowała. Odchodząc, odwróciła się jeszcze i nachyliła nad nią. – Nie jesteś stąd, prawda? Gina potrząsnęła głową. – Nie. Z Włoch. Kobieta, starsza od niej, ogarnęła wzrokiem jej sukienkę. – I siedzisz tu tak, sama jak palec? Gina zamarła. Kobieta mówiła z dziwnym amerykańskim akcentem. Pierwszy raz słyszała coś takiego i nie była do końca pewna, czego dotyczy pytanie. – Nazywam się Penny – powiedziała kelnerka ze śmiechem. – Nie przejmuj się. Jestem z Teksasu. Nie chciałam być wścibska, dam ci tylko przyjacielską radę. – Spoważniała i prostując się, dorzuciła: – Uważaj na 182 Debbi Rawlins siebie, rozumiesz? Kręci się tu mnóstwo wielkich, złych wilków. Gina sączyła wino i obserwowała, jak Penny odchodzi do kolejnego stolika. Jej ostrzeżenie sprawiło, że czuła w brzuchu dziwne mrowienie. Myślała,żeten klub będzie świetnym miejscem, żeby podszkolić się we flirtowaniu, ale może to jednak wcale nie był dobry pomysł. – Cześć. Prawie podskoczyła, słysząc niski, męski głos. Odstawiła wino i spojrzała w górę, na wysokiego, dobrze zbudowanego mężczyznę stojącego przy jej stoliku. – Jesteś tu sama? – Miał miły uśmiech. Skinęła, żałując, że nie ma przy niej Michaela. – Nazywam się Tony. – Gina. – Podała mu rękę. Wydawał się zaskoczony. – Miło cię poznać – powiedział, ściskając jej dłoń. – Masz dziwny akcent. Skąd pochodzisz? Delikatnie wyszarpnęła rękę, którą przytrzymał zbyt długo. – Z Włoch. – Mieszkasz tu, czy jesteś tylko przejazdem? – Przyjechałam do Nowego Jorku tylko na miesiąc. – Jaka szkoda. Mogę? – Wskazał na krzesło. Zawahała się. Wydawał się miły. Długie, jasne włosy miał związane w kitkę. – Wiesz co – powiedział, wyciągając rękę. – Zatańczmy pierwszą piosenkę i potem sama zdecydujesz, czy chcesz, żebym się do ciebie przysiadł. Zespół właśnie zaczął grać jedną ze starych piosenek Beatlesów. Na parkiecie były tylko dwie pary. Żałowała, że nie jest bardziej tłoczno. Amerykańskie wakacje 183 Zsunęła się z wysokiego stołka i wzięła go za rękę. Przyszła tu przecież flirtować. Zdobywać doświadczenie. Nie nauczy się niczego, siedząc w kącie jak przestraszony króliczek. Tony poprowadził ją prawie pod samą scenę i powiedział coś do jednego z muzyków. Perkusista uśmiechnął się do niego na powitanie i Gina poczuła ulgę, że znają tu Tony’ego. Właściwie, nie miała powodów do niepokoju. Nie dotykał jej w niewłaściwy sposób ani nie przyglądał się natarczywie.W połowie tańca zdecydowała, że nic się nie stanie, jeśli pozwoli mu się na chwilę przysiąść. Piosenka skończyła się i Gina miała nadzieję, że Tony poprosi ją o następny taniec, ale on odprowadził ją do stolika i zawołał kelnerkę. Nie pytając o zgodę, usiadł naprzeciw niej. Gina nie była pewna, czy podoba jej się to, że nie zaczekał na zaproszenie, ale jego miły uśmiech sprawił, że uznała, iż wszystko jest w porządku. Penny podeszła, żeby przyjąć zamówienie. Wyglądało na to, że nie zna Tony’ego, i nie zachowywała się tak przyjacielsko, jak poprzednio. Zamówił tequilę i piwo, a dla Giny kolejny kieliszek wina. Odmówiła. – Jak długo jeszcze tu zostaniesz? – spytał, opierając łokcie na stole i nachylając się do niej. – Dwa tygodnie. – Gdzie się zatrzymałaś? – Mieszkam u wujka. Tony uśmiechnął się. – Szkoda. – Czemu? Zmrużył oczy i przyglądał się jej przez chwilę, jakby nie zrozumiał, a potem roześmiał się. 184 Debbi Rawlins – Co porabiałaś przez ten czas? – Byłam w Central Parku, na Coney Island, w Bloo-mingsdale’s, zwiedziłam trzy muzea i... Co? – Nagle poczuła się zakłopotana i miała ochotę uciec do domu. – Nic. – Wyglądał, jakby znów miał się roześmiać. – Proszę. – Penny postawiła przed nim tequillę i szklankę piwa. Podał jej banknot i wypił tequilę, jeszcze zanim zdążyła wydać mu resztę. – Właściwie, przynieś od razu jeszcze jedną – powiedział, wręczając Penny część pieniędzy, które przed chwilą mu oddała. – Już się robi. – Uśmiechnęła się i posłała Ginie porozumiewawcze spojrzenie. – Skarbie, pamiętaj, co ci powiedziałam. – O co jej chodziło? – Tony skrzywił się, patrząc na oddalające się plecy kelnerki. Gina wzruszyła ramionami i posłała mu niewinne spojrzenie, odwracając się w stronę sceny. Nie podobało jej się, że tak szybko pił. Może to nie był dobry pomysł, że pozwoliła mu się przysiąść. – Chodź. Zatańczymy jeszcze raz. – Wstał, nie czekając na jej odpowiedź, jakby był pewien, że go posłucha. Zirytowana jego pewnością siebie, już miała odmówić, zwłaszczaże to był wolny kawałek, ale potem pomyślała, że łatwiej będzie mu powiedzieć, żeby poszukał innego stolika, kiedy skończą tańczyć. Gdy objął ją muskularnymi ramionami, automatycznie odsunęła się i próbowała przesunąć jego ręce w bardziej odpowiednie miejsce. – Dalej, maleńka, obejmij mnie za szyję – szepnął, wtulając twarz w jej policzek. Amerykańskie wakacje 185 To było zupełnie inne uczucie, niż kiedy Michael tak robił. Poczuła nagłą panikę. – Nie przysuwaj się tak blisko. – Próbowała się odsunąć, ale trzymał ją mocno, przyciskając jej piersi do siebie. – Mmm... Masz świetne ciało. – Przesunął ręce w dół jej pleców, dotykając ją w sposób,od którego zrobiło się jej niedobrze. – Przestań. Zaśmiał się i przeciągnął językiem po jej uchu. Zadrżała z obrzydzenia. – Puść mnie. – Jasne. – Wbił palce w jej ciało. – Nie nakładałabyś takiej sukienki, gdybyś nie szukała przygody. – Jeżeli mnie zaraz nie puścisz... Próbował ją pocałować, ale ugryzła go w wargę. Zaskoczony odskoczył, a ona zdołała mu się wyrwać i uciec. Wołał ją, ale nawet się nie obejrzała. Minęła swój stolik z niedopitym winem i pobiegła do wyjścia. Sięgnęła ręką do torebki, z którą nigdy się nie rozstawała. Pod klub właśnie podjeżdżała taksówka. Chciała zobaczyć,czy Tony za nią nie biegnie, ale bała się zwolnić. Zatrzymała taksówkę i ruszyła w jej stronę. – Michael! Wysiadłz samochodu. Miał ochotę płakać, widząc ulgę na jej twarzy. – Gina! – Zabierz mnie do domu, Michael. Proszę... Przytrzymał jej drzwi taksówki i rozejrzał się dokoła. – Proszę. Wsiadaj. Chwyciła gorączkowo jego rękę, gdy tylko usiadł obok. Ujął ją pod brodę i odwrócił do siebie. 186 Debbi Rawlins – Nic ci nie jest? Zatroskanie przyciemniło jego piękne, zielone oczy. Przełknęła ślinę i skinęła głową. – Dokąd teraz, szefie? – spytał taksówkarz. Michael podał mu jakiś adres, inny niż adres wujka Antonio, i zapytał: – Co się stało? Dlaczego byłaś tam sama? Skuliła się i odwróciła wzrok. Na pewno pomyśli, że jest niemądra. – Gina? – Odwrócił jej twarz z powrotem do siebie. – Hej, tęskniłem za tobą. Przygryzła wargę, resztką sił starając się powstrzymać łzy. – Ja też. – Poszłaś znów do tamtego klubu, prawda? Westchnęła. – Skąd wiedziałeś, gdzie mnie szukać? – Szedłem właśnie do Antonia, kiedy zobaczyłem, jak wsiadasz do taksówki. Jechaliśmy za tobą, ale kilka przecznic stąd cię zgubiliśmy. – Objął ją ramieniem, a ona wtuliłasię wnie zulgą.–Wkońcupomyślałem,żepewnie tu wróciłaś, bo to jedyne miejsce, które znasz. Czuła się przy nim ciepło i bezpieczne. Chciała, żeby jej obiecał, że już nigdy jej nie opuści. Wiedziała, że to niemożliwe, ale czepiała się tego marzenia, przymykając oczy i gładząc go po ramieniu. – Nie wiem tylko jednej rzeczy – mówił dalej. – Co tu robiłaś. Skuliła się. Nie chciała go okłamywać, ale... – Chciałam iść potańczyć, ale wujek powiedział, że mam ci nie przeszkadzać. – M-hmm. Amerykańskie wakacje 187 Słysząc ten dziwny ton, podniosła wzrok. Uniósł kąciki ust w przebiegłym uśmiechu. Starała się wyglądać na obrażoną. – Nie wierzysz mi? Spojrzał na nią badawczo, aż się zarumieniła. – Mam tu zaczekać? – zatrzymali się przy niskim budynku z piaskowca, którego Gina nigdy wcześniej nie widziała. – Nie, dziękuję. – Michael zapłacił kierowcy i wysiadł z taksówki. Gina wysiadła za nim, a potem podeszli razem do drzwi. – Dokąd idziemy? – Do mnie. Z zaskoczeniem spojrzała w górę, na porośniętą bluszczem fasadę. – Mieszkasz tu? – Tak. – Otworzył drzwi. – Nie jest to Ritz, ale dla mnie wystarczy. – Co to jest Ritz? Parsknął śmiechem. – To takie powiedzenie. Proszę. Przeszła przez próg, ciesząc się, że zaprosił ją do siebie. Po lewej stronie były drzwi, a na wprost – schody. – Moje mieszkanie jest na górze. Ruszyła przodem w górę, nie przestając się dziwić, jak inne było wszystko, gdy on był przy niej. W jego obecności czuła się absolutnie pewnie, nie miała nawet cienia obawy. Na myśl o zachłannych rękach Tony’ego poczuła, że pocą jej się dłonie. Michael otworzył solidne, dębowe drzwi i poprowadził ją do środka. 188 Debbi Rawlins Mieszkanie było niewielkie, czyste i skąpo umeblowane. Przy ścianie stała brązowa skórzana kanapa, po której widać było kilka lat użytkowania. Naprzeciwko, na niskim stoliku, stał mały telewizor i rozłożysta roślina w doniczce. Róg pokoju zajmowało biurko i krzesło. Pokój wyglądał na praktyczny i funkcjonalny, zupełnie jak Michael. Zrobiło jej się trochę smutno, kiedy zauważyła, że brakuje tu drobiazgów, które czynią każdy dom wyjątkowym. Ale może tak właśnie wygląda kawalerskie mieszkanie. Jej uwagę przyciągnęły wiszące na ścianie obrazy. Jeden z nich przedstawiał kobietę, prawdopodobnie jego matkę. Drugiego nie widziała dość dokładnie z tej odległości. Odwróciła się i zobaczyła, że Mike na nią patrzy. Uśmiechnęła się lekko, czując nagle dziwną nieśmia-łość.Toprzez to,coTony powiedziałojej sukience. Kiedyś to była jej ulubiona sukienka, ale teraz jej nie cierpiała. Wiedziała, że nigdy więcej jej już na siebie nie włoży. Rzucił klucze na stół. – Proszę, usiądź. Zrobię nam coś do picia. Na co masz ochotę? – Chardonnay. Dużo chardonnay. Spojrzał na nią tak badawczo, że przez chwilę pożałowała, że okazała zdenerwowanie. Znów odwróciła wzrok do okna, mając nadzieję, że nie będzie jej już zadawał więcej pytań. Pokój otwierał się bezpośrednio na niewielką, wąską kuchnię. Podeszła bliżej, żeby się jej przyjrzeć. Drzwi lodówki były otwarte, ale w środku trudno było znaleźć coś do jedzenia. Karton oku pomarańczowego, dwie butelki wina i coś, co wyglądało jak kawałek pleśniowego sera. Amerykańskie wakacje 189 Mike odwrócił się nagle, aż podskoczyła. – Nie jadam w domu. – Uśmiechnął się i podał jej kieliszek wina. – Ale to pewnie zdążyłaś już zauważyć. – Nie masz żadnych owoców ani warzyw? – Okropnie się odżywiał. Z tego, co widziała, jadał tylko hotdogi, pizzę i spaghetti, do tego ostatniego dania dodając zdecydowanie zbyt wiele masła. – Potrzebna ci żona, która się tobą zajmie. Wyglądał na zaskoczonego. – Noo... tak, ale jak na razie nie ma chętnych. – Zamknął lodówkę i przeszedł z winem do pokoju. Gina poczuła mrowienie wżołądku. Gdyby to ona była jego żoną, dbałaby o niego, gotowała i zachęcała, żeby więcej się ruszał. Ciągle by się całowali i ona nie musiałaby już prosić o pozwolenie. Poza tym codziennie by się kochali. Może nawet dwa razy dziennie. Przełknęła ślinę. Myśl, że mogłaby być żoną Michaela, przeszyła jej całe ciało dreszczem. Tydzień temu sama idea małżeństwa napawała ją obrzydzeniem. Ale gdyby Michael się jej dziś oświadczył, bez wahania powiedziałaby ,,tak’’. Co prawda nie spodziewała się, by to zrobił, ale fakt, że tak chętnie by się zgodziła, przestraszył ją. Co się z nią działo? Dlaczego chciała mu oddać część siebie? Dlaczego chciała ofiarować mu to, czego nie dała dotąd żadnemu mężczyźnie? Podniecał ją w sposób, przed jakim ostrzegały siostry w szkole, a poza tym uważała, że jest mądry, zdolny, i wiedziała, że ją szanuje. Czy to była miłość? Taka aż po grób? Jej koleżanka ze studiów, Maria, zakochiwała się w każdym, kto zaprosił ja na randkę. Uczucie kończyło się, gdy pojawiał się kolejny chłopak. 190 Debbi Rawlins – Gina? – Michael usiadł na kanapie i przyglądał się jej zaniepokojony. – Dobrze się czujesz? Skinęła głową i podeszła do niego. Poklepał kanapę obok siebie i uśmiechnął się łagodnie. – Usiądź. W ustach jej ojca czy innych mężczyzn zabrzmiałoby to jak polecenie, ale nie w jego. Chętnie posłuchała. Postawiła kieliszek na stoliku i usiadła, dotykając go ramieniem. Sukienka podjechała jej do góry. Wygładziła ją. Spojrzała na Michaela. Przez chwilę jego wzrok błądził po jej udzie, ale potem odwrócił oczy i upił kolejny łyk wina. Gina przysunęła się bliżej. Wróciła myślami do klubu i Tony’ego, i zadrżała. Michael otoczył ja ramieniem. – Możesz mi teraz powiedzieć, co się stało? Wzruszyła ramionami. – Nic. Delikatnie podniósł jej twarz i zmusił, by na niego spojrzała. – Gina,na pewno nie chceszmi o niczym powiedzieć? Patrząc mu w oczy i widząc w nich troskę i szczerość, nie potrafiła kłamać. – Byłam głupia, że poszłam tam sama. Ale naprawdę, nic się nie stało. – Dlaczego to zrobiłaś? Masz mnie już dość? – Och, nie. – Nie chciała, żeby tak myślał. – Ja tylko... – Odwróciła głowę, nie chcąc patrzeć mu w twarz, gdy przyznawała, jak nierozsądnie postąpiła. – Chciałam zdobyć trochę doświadczenia. – Co? – Żeby bardziej ci się podobać. Amerykańskie wakacje 191 Czuła, jak cały się spiął. Minęła długa chwila pełnej napięcia ciszy. – Doświadczenia w czym? Wzruszyła lekko ramionami. – We flirtach, całowaniu... Mruknął coś pod nosem, pewnie przekleństwo. – Gina, co ty sobie, do cholery, myślałaś? – Już powiedziałam, że wiem, jakie to było nierozsądne. Nie musisz na mnie krzyczeć. Westchnął i przytulił ją mocniej. – Nie chciałem krzyczeć. Zmartwiłaś mnie, i... nie powinienem był krzyczeć, przepraszam. Położyła mu dłoń na piersi. Czuła mocne, miarowe bicie jego serca. – Martwiłeś się o mnie? – Jasne, że tak. Jak, u diabła, mogłaś pomyśleć, że mi się nie podobasz? – Mówiłeś, że żałujesz, że nie jestem bardziej doświadczona. Potrząsnął głową, odchylił się na kanapie i patrzył w sufit. – Nie powiedziałem tak. To znaczy, nie to miałem na myśli. – W zamyśleniu kreślił palcami na jej ramieniu esy-floresy, które przeszywały ją dreszczem. – Nie chcę, żebyś była bardziej doświadczona. Podobasz mi się taka, jaka jesteś. Wyprostowała się i spojrzała mu prosto w oczy. – Naprawdę? Spojrzał na nią z ukosa i widziała, jak zadrżały mu kąciki ust. – Tak. – Ale przecież mówiłeś... 192 Debbi Rawlins – Chodziło mi o to, że ten pierwszy raz to bardzo ważny krok. Coś, co zostaje już z tobą na zawsze, dobre czy złe. – Rozumiem. – Odwzajemniła poważne spojrzenie. – Dlatego właśnie czekałam. – Podziwiam twoja siłę i rozsądek. Dlatego właśnie staram się trzymać od ciebie z daleka. Nie dlatego, że nie jesteś atrakcyjna czy dość doświadczona, ale dlatego, że szanuję twoją decyzję i to, że czekasz na tę właściwą osobę. – Potarł oczy wierzchem dłoni. – Ale do diabła, Gina, wcale nie jest mi przez to łatwiej przestać cię pożądać. Poczuła, jak piersi wypełnia jej radość, buzująca jak najlepszy szampan. Uśmiechnęła się i przysunęła bliżej. – Naprawdę? Żachnął się. – Nie udawaj niewiniątka. Pocałowała go w szyję. – Nie jestem niewiniątkiem. – O to mi chodzi. Hej, przestań. Jego skóra była ciepła i miła w dotyku. W zagłębieniu szyi czuła galopujące tętno. Jej serce też biło szybciej. Poruszyła się i usadowiła wygodnie na jego kolanach. – Hej! – Aż podskoczył. – Schodź zaraz. Pokręciła głową i pocałowała go w usta. Odsunął się. Widziała głód w jego oczach i to podniecało ją jeszcze bardziej. Widziała, jak ciężko przełknął ślinę. – Co ci przed chwilą tłumaczyłem? – Wszystkodoskonale rozumiem–odparła, obejmując go za szyję. – Ale ty nie. Właśnie znalazłam tę właściwą osobę. Rozdział czternasty Mike wiedział, że powinien natychmiast zsadzić ją z kolan i wyekspediować taksówką do mieszkania Antonia. Po co w ogóle ją tu przywoził? Czy mimo wszystkich swoich kazań i świętoszkowatości w głębi ducha chciał, żeby dziś stało się właśnie to, co się stało? Kogo starał się oszukać? Ale z niego głupek! – Gina, posłuchaj. – Chwycił ją za rękę i ścisnął mocno. – Jestem zaszczycony, że uznałaś mnie za osobę, z którą... – Przestań. – Położyła mu dłoń na ustach. – Nie podobamisię twój ton ani to,żepróbujeszmipowiedzieć, że lepiej ode mnie wiesz, co jest dla mnie dobre. Chciał coś odpowiedzieć, ale wciąż zamykała mu usta dłonią. Próbował się uwolnić, ale nie pozwoliła mu na to. – Jeszcze nie skończyłam. Mam już dość mężczyzn, którzy mówią mi, co jest dla mnie dobre.Ty taki nie jesteś, Michael. Sam mówiłeś, że jestem mądra, nie pamiętasz? 194 Debbi Rawlins Skinął powoli głową, czując doskonale, że zaraz zostanie zapędzony w kozi róg. – Mam też smykałkę do interesów? Odsunął jej dłoń. – To zupełnie co innego, niż podjęcie takiej decyzji. Spojrzała na niego rozbawiona, po czym powoli przysunęła głowę, tak blisko, że mogła końcem języka dotknąć jego dolnej wargi. Jego ciało zareagowało natychmiast. – Gina! Chwyciła wargę zębami i zaczęła ssać. Jego pierś przeszył dreszcz. – Gina, mówię poważnie. – Mówił z trudnością,a ona nasiliła atak. Poruszyła się w taki sposób, że dłoń, którą nieopatrznie położył na jej udzie, zsunęła się do góry, aż poczuł pod nią jedwab. Wilgotny jedwab. Jęknęła i rozsunęła lekko uda. Zatrzymał rękę i rozchylił usta, by wpuścić jej język. Wiedział, że powinien cofnąć dłoń, ale ona była taka wilgotna, a jej usta tak spragnione i o wiele bardziej zręczne niż tydzień temu... I, do licha, jego penis stwardniał tak, że Mike zastanawiał się, jakim cudem Gina jeszcze nie spadła z jego kolan. Poruszył ręką, wsuwając ją delikatnie pod gumkę. Drgnęła lekko,a potem przesunęła biodra tak, że poczuł to gorące, wilgotne miejsce. Nagle przestała go całować i odrzuciła do głowę do tyłu. Pchnął mocniej palcem, odnajdując wejście. Jeszcze nie było za późno, wciąż mógł się zatrzymać. Jęknęła i wszedł nieco głębiej. Błądził językiem po jej nagiej szyi, schodząc do oboj- Amerykańskie wakacje 195 czyka, a potem chwytając zębami sukienkę. Próbował ją zsunąć, ale była zbyt obcisła, znalazł więc nabrzmiały sutek przez materiał. Uśmiechnął się, czując taśmę. Zdjęcie jej zębami, do tego przez sukienkę, nie było łatwym zadaniem, ale pokonał trudności i zasłużył na nagrodę. Chwycił sutek, czując jak zalewa go kolejna fala pożądania, gdy pod jego językiem twardniał i nabrzmiewał. – Och, Michael... – Jęknęła cicho. Palec. Wszedł w nią za daleko. Pospiesznie cofnął rękę. Wciągnęła powietrze. – Nie. – Spojrzała na jego dłoń, lśniącą od jej soków, i podniosła na niego oszołomiony wzrok. – Gina, kochanie, przepraszam. Ja... Strasznie cię przepraszam. Rozchyliła usta i opuściła wzrok. Odpięła jeden guzik jego koszuli, potem następny. – Gina, zaczekaj. – Przytrzymał jej ręce. Wyszarpnęła je i uniosła sukienkę. Kręcąc mu się na kolanach, ściągnęła ją przez głowę. Potem uklękła obok niego na kanapie, mając na sobie tylko mikroskopijną parę czarnych, jedwabnych majteczek, i rozpięła dwa kolejne guziki. – Na pewno wiesz, co robisz? – zapytał, pamiętając mgliście, że wciąż może ją powstrzymać. – Tak. – Zsunęła koszulę z ramion, a on pomógł jej zdjąć ją do końca. Usiadła na piętach i wpatrywała się zafascynowana w jego płaskie, drobne sutki. Podrażniła jeden z nich czubkiem pomalowanego na czerwono paznokcia. Mike zamknął oczy i wstrzymał oddech. Wyciągnął rękę, ale usunęła się. Otworzył oczy i zobaczył uśmiech błąkający 196 Debbi Rawlins się na jej ustach, gdy odchylała się do tyłu. Popatrzył na jej piersi. Jeden sutek był wciąż zaklejony taśmą. – Gdzie jest sypialna? – spytała, a kiedy spojrzał jej prosto w oczy, nawet nie mrugnęła. – Jesteś pewna, że chcesz to zrobić? Chwyciła go za pasek, a on ujął w dłonie jej kształtne piersi. Musiał jej dotykać, czuć pod skórą jej ciężar. Zaskoczona, rozluźniła uchwyt, a on nachylił się i pocałował ją namiętnie. Wykorzystując dogodny moment, wstał i uniósł ją w ramionach. Wydała stłumiony okrzyk zdumienia, ale potem objęła go za szyję i złożyła na niej kilka niezdarnych, lecz czułych pocałunków, podczas gdy on niósł ją do sypialni. Normalnie słał łóżko dwa, trzy razy w tygodniu. Na szczęście zrobił to tego ranka. Dla niego nie stanowiło to różnicy, nie w takiej chwili. Ale dla Giny to był pierwszy raz i... cholera, chciałby, żeby to naprawdę był Ritz. Położył ją na granatowej kołdrze. Uśmiechnęła się nieśmiało. Siadając na skraju łóżka, pogładził jej włosy leżące na poduszce. – Nie jest jeszcze za późno. W jej oczach zalśniło niespodziewane zdecydowanie. – Chcę, żebyś się ze mną kochał, Michael. – Jej ręka powędrowała w stronę jego paska. Nie przeszkadzał, ciekawy, jak daleko się posunie. Odpięła sprzączkę, a potem jej palce zatrzymały się. Uniosła się na łokciu i spróbowała znowu, powoli podnosząc ku niemu wzrok, gdy tymczasem jej palce rozsuwały pasek. Ręka lekko jej zadrżała i przygryzła dolną wargę. Wyglądała tak pięknie. Chciał zatrzymać jej obraz Amerykańskie wakacje 197 takiej, jaka była w tej chwili: jednocześnie nieśmiała, seksowna i zdecydowana. Kiedy spróbowała rozpiąć zamek, wziął ją za rękę i pocałował wnętrze dłoni. Jej oczy rozszerzyły się w zapytaniu. – Musimy trochę zwolnić – powiedział, chwytając ustami czubek palca wskazującego. Westchnęła. Ten słodki jęk zniecierpliwienia sięgnął mu wprost do serca. – Chcę tylko zobaczyć cię bez ubrania. Uśmiechnął się, słysząc to, a ona zarumieniła się i odwróciła wzrok. Dotknął lekko jej sutka, co natychmiast poprawiło jej nastrój. Miała doskonałe piersi. Wprost idealne. Różowe otoczki wielkości ćwierćdolarówek i sutki jak małe, dojrzałe czereśnie. Pochylił głowę, chwytając jeden ustami, a ona znów sięgnęła do jego spodni. Śmiejąc się cicho, zatrzymał jej rękę. – Hej, prosisz się o kłopoty. Odpowiedziała coś po włosku, ale niecierpliwy ton jej głosu był zrozumiały w każdym języku. – Posłuchaj. – Położył jej dłoń na swoim sztywnym penisie. – Poczuj to. Podskoczyła, a potem rozłożyła palce i nieśmiało go dotknęła.Z zachwytemi ciekawościąbadała jego długość. Zamknął oczy i wciągnął gwałtownie powietrze. – Dobrze, wystarczy. Przesunęła dłonią w przeciwnym kierunku. – Chciałem ci tylko coś wyjaśnić. – Przykrył jej dłoń swoją, nie bez żalu przerywając zabawę. – Co? – Podniosła na niego wzrok, a potem znów z fascynacją wpatrywała się w jego męskość. 198 Debbi Rawlins Fascynacja i podziw, które widział w jej oczach, sprawiły, że stracił wątek. – Chodzi o to... Wpatrywał się w jej wyczekujące oczy. Cholera, nie pamiętał, co chciał powiedzieć. Dotknęła nasady penisa. Chwycił ją za nadgarstek i opadł na łóżko, wciągając ją na siebie. Zaśmiała się, zaskoczona, a potem podniosła głowę, by na niego spojrzeć. – Nie powiedziałeś, co chciałeś mi wytłumaczyć. – Dotykała sutkami jego piersi. Spojrzał w dół, odgarniając gęste, długie włosy, które zasłaniały mu widok. Przesunęła się, przyciskając sutki do jego skóry. Sterczącypod jej brzuchempenis pulsowałpod naporem jej ciężaru. Wyciągnął ramiona i chwycił ją za pośladki. W odpowiedzi zamknęła oczy i przylgnęła do niego jeszcze mocniej, mrucząc seksownie. Patrzenie na nią było niemal bolesne. Sposób, w jaki otwierała zamglone pożądaniem oczy i rozchylała zmysłowo usta, pozbawiał go resztek zdrowego rozsądku. – Gina! – Ścisnął palcami jej miękkie ciało. Otworzyła szerzej oczy. – Pocałuj mnie. Wysunęła koniuszek języka, zwilżając dolną wargę, a potem nachyliła się, początkowo całując łagodnie, a potem ssąc jego wargi i posyłając gona orbitę okołoziem-ską. To już nie były niedoświadczone, łapczywe pocałunki. Drażniła go i kusiła. Kiedy sięgnął ręką i wsunął palce pod materiał, spięła się lekko i zwolniła tempo. Za chwilę jednak znów Amerykańskie wakacje 199 poruszyła biodrami, błagając, by nie przestawał. Wsunął palec najgłębiej, jak to było możliwe. Ledwo musnął barierę, ale poczuł, jak jej ciało się spina. Pocałowała go mocniej, kołysząc całym ciałem i powodując tarcie, od którego chciało mu się krzyczeć. Przewrócił się na bok, kładąc ją na plecach pod sobą. Wciągnęła głęboko powietrze, patrząc mu w oczy z podnieceniem i nutką lęku. Dotknął jej piersi, a potem pocałował ją. – Teraz je zdejmę. Zsunęła razemuda, chyba odruchowo,bozaraz rozluźniła je znowu. Powoli pocałował drugą pierś. – Chyba, że nie chcesz. Zaufanie w jej oczach wyzwoliło w nim lawinę sprzecznych emocji, ale wtedy szepnęła: – Chcę, żebyś się ze mną kochał. Pocałował ją delikatnie w usta, chwycił brzeg bielizny i zsunął ją w dół. Nawet czarny trójkąt włosów był doskonały. Przykrył miękkie włoski dłonią, chcąc by przyzwyczaiła się do jego dotyku. Choć pieścił ją już przed chwilą odważniej, ten nowy, łagodny sposób też wyraźnie się jej podobał. Lubił tę jedwabistą miękkość, którą czuł pod dłonią, i to, jak pod najlżejszym dotknięciem na jej twarzy pojawiał się wyraz rozkoszy. Wsunął dłoń między jej uda, chcąc je rozsunąć. – Michael? – Jej ciężki głos sprawił, że przełknął ślinę. – Twoje też. Uśmiechnął się, widząc w jej oczach nieposkromioną ciekawość, choć jednocześnie czuł, że zaraz eksploduje. Problem w tym, że był już tak podniecony, że nie wiedział, jak długo jeszcze wytrzyma. Może powinien 200 Debbi Rawlins pójść do łazienki i sam się tym zająć. Nie chciał jej popędzać. Sądząc po rozwoju wypadków, tej nocy może spokojnie zrobić to co najmniej pięć razy. – Michael.– Zniecierpliwienie w jej głosie sprawiło, że wrócił do rzeczywistości. Sięgnęła do zamka i rozpięła go. Omal nie wyskoczył z bokserek. – Hej! – zaśmiał się łagodnie. – Proszę nie uszkodzić towaru. Ściągnął spodnie, rzucił je na podłogę i zapominając o bokserkach, zaczął drażnić jej sutki. Nie dała zbić się z tropu. Ciągnęła za gumkę, wpatrzona w to, co miała zaraz odkryć. Nie mógł tego znieść, kiedy patrzyła takim spragnionym wzrokiem. Ściągnął bokserki i obserwował jej reakcję. Już i tak czuł się przy niej jak Casanova, a teraz jeszcze otworzyła szeroko oczy i rozchyliła usta. Podniosła powoli rękę, jakby chcąc go dotknąć, ale zaraz ją cofnęła. W pierwszej chwili chciał ją zapewnić, że wszystko w porządku. Boże, jak pragnął jej dotyku! Ale chciał też, by jej pierwszy raz nie był pospieszny. Żeby był najlepszy z możliwych. A jej dotyk w tym momencie oznaczałby igranie z ogniem. – Kochanie, nie spieszmy się. – Ujął jej twarz w dłonie. – Rozumiesz? – Niespieszmy...–Westchnęła zrezygnowana.–Mam już dwadzieścia trzy lata. Mike zaśmiał się. – Jesteś nie z tej ziemi. – To dobrze? – Wspaniale. Wszystko w tobie jest wspaniałe. – Jego wzrok powędrowałodpełnych piersi, przez płaski brzuch, aż do zagłębienia ud. – Uwierz mi. Amerykańskie wakacje 201 Znów skupiła uwagę na jego erekcji. Oblizała wargi i mało brakowało, a zrobiłby z siebie idiotę. – Michael? Boże, jak on jednocześnie nienawidził i kochał ten ton! – Tak? Spojrzała z wahaniem w jego oczy. – Wiem już, co to jest blow job. Zaniemówił. Chciał przełknąć ślinę, ale w gardle rosła mu jakaś gula. – Chyba nie rozmawiałaś o tym z wujkiem? Uśmiechnęła się i potrząsnęła głową. Mike położył się na plecach, opanowując pokusę, żeby poprosić ją o demonstrację, a ona natychmiast uniosła się na boku, szukając wzrokiem jego penisa. Jego ego już nigdy nie będzie takie samo. Położył dłoń na jej biodrze i przeciągnął w stronę zagłębienia talii. – Skąd wzięłaś informacje? – Z internetu. – Rany! Byłaś na czacie? Skinęła głową, zamykając na chwilę oczy, gdy jego dłoń dotknęła jej piersi. – Nie podałaś chyba żadnych informacji o sobie? Westchnęła i wzniosła oczy w górę. A potem dodała: – W każdym razie niedużo. Żachnął się, ale potem postanowił kontynuować grę. – Co napisałaś? – Bawił się jej sutkiem, a potem pochylił głowę i zaczął go lizać. – Że lubisz to? Jęknęła i wygięła plecy, prosząc o więcej. Wziął do ust drugi sutek i ssał go mocno. – A to? – Zsunął dłoń wzdłuż jej uda, jednak nie podchodząc zbyt blisko wilgotnego wejścia. 202 Debbi Rawlins Ścisnęła uda, a potem przesunęła biodra, otwierając mu drogę. Nie wiedział już, kto tu się z kim drażni. Poczuł znów pulsowanie w penisie i wycofał się. Teraz ona przejęła inicjatywę, dotykając drugiego sutka końcem czerwonego paznokcia. Drażniła go kolistymi ruchami, oblizując wargi i zamykając oczy. Wziął drugi sutek do ust i patrzył, jak jej twarz spina się, a potem rozluźnia. Odsunął jej dłoń od piersi, ale ona położyła ją znowu. Chwila nieuwagi, i nagle poczuł jej dłoń szukającą jego erekcji. Gdy ujęła lekko nasadę, przerwał pocałunek. – Zabolało cię? – Poluzowała chwyt, ale go nie puściła. – Kochanie, to... – chwycił ją za nadgarstek, czując, że zaraz będzie po wszystkim. – Za wcześnie, żeby mnie tak dotykać. Jej oczy zamgliło zdezorientowanie. – Chcę tylko zobaczyć, jaki jest w dotyku. Do diabła! Jej ciekawośćgowykończy. Może powinien zostawić sprawy swojemu biegowi. Niech go dotyka, niech zaspokoi swoją ciekawość. Problem w tym, że pewnie wystraszy ją na śmierć. Byłoby najlepiej, gdyby najpierw się kochali, a potem ona czyniła swoje odkrycia. Fizycznie była gotowa, tak wilgotna, że wsunie się bez problemu. Normalnie nawet by się nie zastanawiał, ale to nie była normalna sytuacja. Pocałowała go i odsunęła dłoń, choć z widocznym ociąganiem. – Muszę nałożyć kondom. Gina skinęła głową. Wstrzymywała oddech, patrząc, jak obraca się na bok i sięga do szafki nocnej. To już teraz. Amerykańskie wakacje 203 Za chwilę Michael będzie się z nią kochał. Choć nie mogła się już doczekać, kiedy poczuje go w środku, wolałaby, żeby pozwolił jej się jeszcze trochę podotykać. Patrzyła na jego silne, gładkie plecy, szerokie ramiona, wąską talię i biodra. Wolałaby jednak, żeby się odwrócił. Jeszcze nie napatrzyła się na jego męskość. – Znalazłem. – Odwrócił się z uśmiechem ulgi, trzymając w ręku kilka foliowych pakietów. – Wszystko w porządku? – Będzie o wiele lepiej, kiedy położysz się obok. – Chyba da się to zrobić. – Położył się na wznak. Widok jego sztywnego penisa przeszywał ją dreszczem. Tak bardzo chciała go dotknąć. Poczuć pod palcami gładki czubek. Lśniło na nim kilka kropli płynu, ich też chciała dotknąć. Spróbować, jak smakują. Ta myśl ją zaszokowała. – Michael? – Za chwilę. – Objął ją ramieniem i przyciągnął tak mocno, że jej sutki muskały włosy na jego piersi. To uczucie sprawiło, że zadrżała. – Nie wiesz, co chciałam powiedzieć. – Chyba się domyślam. – Więc czemu nie? Wsunął drugie ramię pod jej plecy. Słyszała za plecami dźwięk rozdzieranej folii. Wyraźnie nie chciał, żeby znów go dotykała. I tak sięgnęła w dół. – Hej. – Hmmm...? Znalazła zdobycz. – Cholera, Gina! – Zesztywniała, słysząc z jego ust przekleństwo. 204 Debbi Rawlins – Nie lubisz, kiedy cię dotykam? – Lubię,i tozabardzo.– Znów ją zaskoczył, wsuwając dłoń między jej uda. Wstrzymała oddech, gdy wsunął palec do środka. – Lubisz to? Skinęła głową, nie mogąc wydobyć słowa, podczas gdy on cofnął palec, a potem wszedł znowu. – A to? Gdy zaczął drażnić kciukiem to miejsce, opadła na łóżko i chwyciła kurczowo kołdrę. Jej ciało przeszywał ogień. Ścisnęła uda, ale on nie przerywał kolistego ruchu, od którego chciała krzyczeć i robiła się nieprzyzwoicie wilgotna. Przeciągnął koniuszkiem języka po jej uchu i wyszeptał: – Kiedy mnie dotykasz, też czuję, jakbym miał zaraz eksplodować. Zwolnił i już myślała, że się wycofa, ale on zanurzył palec jeszcze raz. Myślała, że spadnie z łóżka. – Ale jeszcze nie teraz. – Ugryzł ją lekko w ucho. – Chcę, żeby ten pierwszy raz trwał długo. – Znów pocierał ją kciukiem, doprowadzając do szaleństwa. – Rozumiesz? Z kącików jej oczu popłynęły łzy. Niczego nie rozumiała. Mike znów zaczął ssąc jej sutek i poczuła, jak w brzuchu rodzi się dziwne odczucie. Jak narastająca fala, to uczucie też nabrzmiewało, aż przeszył ją spazm. I kolejny. – Och, Michael, och! – Ścisnęła jego ramię, wbijając paznokcie w ciało, gdy nadeszła kulminacyjna fala. Ssał mocniej. Szybciej poruszał ręką. Serce biło jej jak oszalałe,a ciałem wstrząsały gwałtowne konwulsje. Amerykańskie wakacje 205 Cofnął rękę i pocałował ją, sięgając po opakowanie. W końcu przerwał pocałunek, oddychając ciężko i nakładając prezerwatywę. Był taki wielki, że odruchowo zacisnęła uda. Rozsunął je i klęknął pomiędzy, a jego wzrok powędrował w stronę jej trójkąta. Dotknął go i rozdzielił palcami, wpatrując się w jej intymne miejsce z takim pożądaniem, że jej ciałem wstrząsnął kolejny dreszcz. Wsunął się w nią delikatnie, a gdy się spięła, zaczął poruszał się powoli, drażniąc to miejsce, które wypełniało ją pragnieniem. Pchnął, wchodząc nieco głębiej, a ona starała się rozluźnić. – W porządku? Głos miał tak zachrypnięty,żeprawie nie mógł mówić. Uśmiechnął się do niej i pocałował lekko. Skinęła głową i odwzajemniła uśmiech. Był niepewny, ale chciała go uspokoić. – Za pierwszym razem może trochę boleć. Skinęła znowu, chwytając mocniej kołdrę i unosząc lekko biodra, żeby mu pomóc. Przyciągnął jej biodra w górę i wśliznął się uważnie, zatrzymując się, gdy podskoczyła. – Pragnę cię, Michael – szepnęła, a on pchnął do końca ze stłumionym jękiem. Poczuła tylko lekkie ukłucie, a potem poruszyła zachęcająco biodrami. Poruszał się coraz szybciej, oddychając ciężko, wypełniając ją rozkoszą, aż oboje doznali spełnienia. Rozdział piętnasty Cholera! Piętnaście po trzeciej. Mike patrzył z niedowierzaniem na świecące w ciemnościach cyfry. Jak mógł zasnąć? – Gina? Spała z głową na jego piersi, trzymając skuloną dłoń przy jego zmęczonym przyrodzeniu. Co za noc! Właściwie, nie ma się co dziwić, że oboje byli wykończeni. – Gina? Nie drgnęła, więc patrzył na nią jeszcze przez chwilę. Jej ciekawość była bezgraniczna, podobnie jak rozpierająca ją energia. Nigdy przedtem nie kochał się cztery razy pod rząd. To trwało ponad pięć godzin. Początkowo próbował ją przekonać, żeby nie przesadzała, mówił, że jutro może czuć się trochę obolała, ale w ogóle go nie słuchała. Była niestrudzona, jak jakiś cholerny królik z reklamy baterii Energizer. Znów spojrzał na zegar i potrząsnął jej ramieniem. Amerykańskie wakacje 207 – Gina? Musisz wstawać. Otworzyła powoli oczy. – Czemu? – Bo jest bardzo późno i twój wujek zażąda mojej głowy na tacy. Ziewnęła i przeciągnęła się, a potem spojrzała na zegarek. Jej oczy rozszerzyły się, a z ust zaczął się wylewać potok włoskich słów. – Zgadzam się całkowicie. Proszę. – Wręczył jej majteczki i sukienkę. – Wujek Antonio na pewno już śpi. Nie wie, że wychodziłam z domu. – Znów ułożyłaś poduszki na łóżku? – Włożył bokserki i sięgnął po spodnie. Kiedy nie odpowiadała, podniósł wzrok i zobaczył, że Gina wpatruje się w jego męskość. Zachichotał. – Kochanie, chyba wiesz, że on nie jest sztywny przez cały czas. Szturchnęła go w ramię, rumieniąc się lekko. Potem podniosła głowę i odłożyła sukienkę. – Mogę sprawić, że znów się taki stanie. – O rany. – Powiódł wzrokiem po jej ciele i serce zaczęło bić mu szybciej. – Nie zaczynaj. Podeszła bliżej i poczuł, jak krew napływa do penisa. – Michael, jest coś, czego jeszcze nie robiliśmy. Wziął głęboki wdech. Nie robili jeszcze wielu rzeczy, tylko ona jeszcze o tym nie wiedziała. – Gina. – Chwycił ją za ręce. – Wiesz, jak na mnie działasz. Wiesz, że nie umiem ci się oprzeć. – Uśmiechnął się. – Ale nie chcę też, żeby Antonio się wściekł i odesłał cię wcześniej do domu. Westchnęła cicho. 208 Debbi Rawlins – Masz rację. – Odwróciła się i zaczęła nakładać sukienkę, wykonując przy tym seksowne ruchy biodrami. Musiał odwrócić wzrok, jeśli nie chciał znów mieć erekcji. Włożył spodnie, nie szukając paska, i rozejrzał się za koszulą. Chyba wciąż znajdował się w lekkim szoku. Nie do końca docierało do niego to, co zrobił. Kochał się z Giną. Słodką, niewinną, ciekawską. Zabrał jej dziewictwo. Tak, sama tego chciała, ale on się zgodził. Najdziwniejsze, że wcale tego nie żałował. Było mu z nią tak cudownie. Chciał, żeby została na noc, chciał obudzić się przy niej rano. Zwykle nie lubił, gdy dziewczyny zostawały do rana po wspólnie spędzonej nocy. Nie chodziło o brak uczuć, po prostu cenił swoją prywatność. Z Giną było inaczej.Z nią mógłby być cały czas. Nawet kiedy nie rozmawiali ani nie robili niczego szczególnego, przyjemnie było wiedzieć, że jest obok. To było cholernie dziwne uczucie i nie do końca je rozumiał, ale tak właśnie było. – Nie musisz ze mną jechać, Michael – powiedziała. – Mogę wrócić sama. – Jasne. – Wsunął portfel do kieszeni i objął ją ramieniem. – Chodźmy. Uśmiechnęła się. Mała diablica wiedziała, że nie pozwoliłby jej wracać samej. – Zaczekaj, torebka. Mam w niej klucz. Znalazła ją na kanapie. Kiedy się odwróciła, zauważył, że dekolt sukienki jest cały poszarpany. Jego robota. Dotknął zniszczonego materiału. – Przepraszam za to. Spojrzała w dół. – Nie szkodzi. I tak nie lubię tej sukienki. Cofnął głowę, zaskoczony. Amerykańskie wakacje 209 – Jest zbyt obcisła i za krótka. Zgadzał się z tym, ale nic nie powiedział. Podobało mu się, jak w niej wyglądała, ale nie lubił spojrzeń innych mężczyzn. Wzięła go pod ramię. – Pójdziemy jutro po zakupy? – Jasne. – Oczywiście, jeżeli do tej pory Antonio nie wsadzi go za kratki. Ta myśl go otrzeźwiła. Wyszli na ulicę. Czekali tylko chwilę na taksówkę, a kiedy już znaleźli się na tylnym siedzeniu, Gina przysunęła się do niego i pocałowała w szyję. Przechylił głowę i odszukał jej usta, a ona pocałowała go zachłannie. Do mieszkania Antonia było niedaleko i Mike miał ochotę powiedzieć taksówkarzowi, żeby jechał okrężną drogą. Zamiast tego przerwał pocałunek, by nie zrobić czegoś jeszcze głupszego. Na przykład, wrócić z nią do siebie. Poprosił kierowcę, żeby zaczekał, i poszedł z Giną do windy. Uświadomił sobie, że nie pomyślał, co zrobi, jeśli Antonio nie śpii czekana nich z morderczymi zamiarami. Kiedy weszli do windy, uświadomił sobie coś jeszcze. – Gina, czy twój wujek wie o tej sukience? Jej rozszerzone z przerażenia oczy wystarczyły mu za odpowiedź. – Jak zamierzałaś ją przed nim ukryć? Wzruszyła ramionami. – Pomyślałam,że on pierwszy wróci do domu. Dobrze go znam, na pewno śpi. – Mam nadzieję – mruknął Mike, gdy ona niespodziewanie zarzuciła mu ręce na szyję. – Wśliźnij się zemną do mojego pokoju – powiedziała, obsypując pocałunkami jego twarz i szyję. 210 Debbi Rawlins – Gina, wpakujesz nas w kłopoty. – Odsunął jej ręce dokładnie w chwili, gdy otworzyły się drzwi windy. Z jej ust już dawno starła się szminka, ale wciąż były miękkie i kusząco różowe, i nie potrafił sobie odmówić szybkiego całuska. – Zostań ze mną – szepnęła. – Będę za tobą tęsknić. Mike omiótł wzrokiem korytarz i dopiero wtedy wysiadł. – Gdzie masz klucz? Trzymała go już w ręce. – Wujek Antonio nie wie, że byłam z tobą dziś wieczorem. Idź już. Zadzwonię do ciebie później. Uśmiechnął się i odsunął kosmyk włosów z jej policzka. – Jeżeli nie śpi, może pomogę ci się wytłumaczyć. – Na pewno śpi – odparła z niezachwianą pewnością. Otworzyła powoli drzwi, zatrzymała się i nasłuchiwała. Z pokoju Antonia dobiegało ogłuszające chrapanie. Odwróciła się z przebiegłym uśmiechem. – Możesz przyjść do mnie do pokoju. – Nie kuś. – Proszę! Pocałował ją w czubek noska. – Zadzwoń do mnie. – Michael? Zaczynał już wychodzić, ale zatrzymał się, żeby nie musiała podnosić głosu. Jej rozmarzone, szczere spojrzenie sprawiało, że tracił rozum. Modlił się, żeby nie poprosiła go znowu, by został. Nie wiedział, czy wystarczyłoby mu siły, żeby znowu odmówić. – Kocham cię – szepnęła i znikła za drzwiami. Amerykańskie wakacje 211 Stojąc w łazience przed lustrem, Gina studiowała uważnie swój makijaż. Postanowiła dodać jeszcze trochę korektora pod oczy. Wujek Antonio nie lubił, kiedy się malowała, ale musiała jakoś ukryć skutki nieprzespanej nocy. Wyszczotkowała włosy i zastanawiała się, co robi teraz Michael. Za każdym razem, kiedy o nim myślała, wracało to dziwne uczucie w brzuchu, łaskoczące i ciepłe. Czy był już w biurze? Czy myślał o niej? Przez ostatni tydzień myślała właściwie tylko o nim. O tym, jak często sprawiał, że się śmiała, jak otwierał przed nią nowe horyzonty, a także o tym, jak seksowna i pożądana się przy nim czuła. Miłość to takie wspaniałe uczucie. Życzyła go każdemu. – Gina. – Zza drzwi dobiegł zniecierpliwiony głos Antonia. – Lepiej się pospiesz, jeśli chcesz jechać do biura razem ze mną. Za pięć minut wychodzę. – Już idę, wujku. – Wygładziła bluzkę i poprawiła włosy. Kiedy weszła do pokoju, wujek zlustrował ją wzrokiem od stóp do głów. – Wciąż nosisz tylko dżinsy. Wiesz, że matka ci na to nie pozwoli, kiedy wrócisz do domu. Przygryzła wargę, w ostatniej chwili powstrzymując się, żeby nie odpowiedzieć, że nie wraca do Włoch. Przynajmniej nie na stałe. Ale na to było jeszcze za wcześnie. Zamiast tego pocałowała go w policzek z głośnym cmoknięciem. – Jesteś kochany,że mi tego nie wypominasz. Dziękuję ci, wspaniale się tu bawię. Jego twarz lekko poczerwieniała. – Mnie też było miło cię tu gościć, Gina. Będzie mi ciebie brakowało. 212 Debbi Rawlins Uśmiechnęła się i chwyciła torebkę. – Może nie. Spojrzał podejrzliwie. – Znowu się umalowałaś? – Wujku, nie bądź taki staroświecki! – Wzięła go pod ramię, ale on nagle przestał się spieszyć do wyjścia. Pochmurniał coraz bardziej, przyglądając się jej uważnie. – Jesteś dziś we wspaniałym humorze, cara. – Zawsze mam dobry humor – odparła, cofając rękę i odwracając twarz, by nie dostrzegł jej zarumienionych policzków. – To prawda. – W jego oczach wciąż widać było niepokój. – Mike to miły chłopak. – Si. – Dlaczego nagle o tym wspomniał? Przecież nie mógł wiedzieć o ostatniej nocy. Zauważyła stojącą w kącie pokoju parasolkę i odwróciła się, żeby ją przynieść. – W telewizji mówili, że może dziś padać. Uważnym wzrokiem śledził jej nerwową krzątaninę. – Czy on był dla ciebie dobry? – Kto? Antonio roześmiał się. Utkwiła wzrok w podłodze. – Si. – To miły, przystojny chłopak, a ty jesteś bardzo spostrzegawczą młodą damą. – Wzruszył ramionami. – Nie dziwi mnie to. Ale, moja droga, czy nie zastanawiałaś się nigdy, dlaczego właśnie jego wybrałem na twojego opiekuna? Spojrzała czujnie i z ciekawością. Jego twarz złagodniała. – Mike jest... – Machnął ręką. – Jak by to ująć... jest już zajęty. Amerykańskie wakacje 213 – Zajęty? Co to znaczy? Westchnął, wyraźnie zakłopotany. – Mike lubi chłopców, Gina. Nie dziewczyny. Rozumiesz? Zaśmiała się nerwowo. – Nie... – Si. – Spojrzał na nią współczująco. – Spytaj swojego kuzyna Roberta. Gina potrząsnęła głową. To niemożliwe. Wiedziała to. Ale nagle przypomniała sobie wyraźnie to, jak na początku usilnie jej unikał. Ona naciskała, a on się cofał. Aż do wczoraj. Odsunęła od siebie te szalone myśli. Wujek się mylił. Nawet teraz przyjemny ból tam w dole przypominał jej, jak Michael całował jej piersi i drażnił sutki językiem i zębami. Jak wsunął się w nią, aż jęczała z rozkoszy. Wujek Antonio się mylił. Przełknęła ślinę. Może jednak było coś, czego nie rozumiała... Przez cały ranek Mike był zajęty służbowymi telefonami i porządkowaniem biurka. W końcu podzielił papiery na trzy stosiki. Pierwszy, głównie dokumenty przewozowe, może zaczekać do jutra. Drugim musiał zająć się jeszcze dziś. Trzeci zawierał faktury i formularze, które powinien był zatwierdzić i przesłać do księgowości jeszcze wczoraj. Co się z nim, u diabła, działo? Nie był w stanie na niczym się skoncentrować. Oczywiście, z wyjątkiem Giny, a wtedy nawet wybuch nuklearny nie odwróciłby jego uwagi. Teraz martwiło go jeszcze to, że ona myślała, że go kocha. 214 Debbi Rawlins Ta myśl sprawiła, że przeszły go ciarki. Bo może też czuł to samo. Oczywiście w jej przypadku to nie była miłość. Wiedział, co ryzykuje, będąc jej pierwszym kochankiem. Był przygotowany na to, że źle zinterpretuje swoje uczucia wobec niego. Musi to przeczekać, problem w tym, że marzył tylko o tym, by znów pójść z nią do łóżka. Znów się z nią kochać. Słuchać słodkich jęków rozkoszy. Zerknął na telefon, zastanawiając się, czy wciąż jest za wcześnie, by dzwonić. Miał nadzieję, że Gina trochę się wyśpi, bo jemu się to nie udało. Zanim się zdecydował, usłyszał grzmiący głos Antonia. Podniósł wzrok i zobaczył, że jego szef mija właśnie recepcję. Gina szła obok niego. Sam jej widok sprawił, że Mike poczuł się stremowany jak uczniak na pierwszej randce. Miała na sobie obcisłe dżinsy i zapinaną bluzę, o wiele skromniejszą niż zwykle. A jej uśmiech... nikt nie uśmiechał się tak, jak ona. Zatrzymała się na chwilę, by porozmawiać z jedną z sekretarek, a potem ruszyła w stronę jego biura, podczas gdy Antonio poszedł do siebie. Mike nawet nie udawał, że jest zajęty. Patrzył, jak Ginaidzie wjego stronę,aserce biłomuszybciejzkażdym jej krokiem. Jednak gdy weszła i zamknęła za sobą drzwi, wstał gwałtownie z krzesła. – To nie jest dobry pomysł. – Dlaczego? – Otwórz drzwi. Spojrzała, nadąsana. – Chcesz, żebym cię całowała przy wszystkich? – Nie. – Ominął ją i otworzył drzwi. Widział, jak sekretarka, Cori, stara się ukryć roz- Amerykańskie wakacje 215 bawiony uśmiech. Co tu się, do diabła, działo? Czy wszyscy już wiedzieli o nim i Ginie? Potrząsnął głową. To tylko efekt wyrzutów sumienia. – Żadnego całowania w biurze – powiedział szeptem, mijając ją i wracając za biurko. Bardzo dobrze, że dzielił ich ten solidny kawał drewna. – Mówisz o mnie? – spytała, niewinnie otwierając szeroko oczy. – O nas obojgu. Przysiadła na skraju biurka i zaśmiała się gardłowym, zmysłowym głosem, który wcale nie pomagał mu wytrwać w postanowieniu. – Tęskniłam za tobą. Ich oczy spotkały się. – Ja też. – A potem spojrzał na drzwi. Z tego miejsca nie widział Cori ani nikogo innego. – Jadłaś już lunch? Zamrugała, zdziwiona. – Dopiero jedenasta. – Racja. Przechyliła się nad biurkiem. – Może miałeś na myśli coś innego? – Gina, przestań. Wyprostowała się z urazą w oczach. Natychmiast pożałował swojego szorstkiego tonu. – Żadnych szaleństw w biurze, zgoda? – dodał już łagodniej. – Czy to znaczy, że zaszalejemy później? – Niepewność w jej oczach sprawiła, że poczuł się nieswojo. Chyba nie myślała, że ostatnia noc była dla niego tylko przelotną rozrywką, to niemożliwe. A może jednak? Do diabła. Podszedł do drzwi i zamknął je. A potem, dla pewności, przekręcił klucz. 216 Debbi Rawlins – Co się stało? – Gładził ją po ramieniu. – Żałujesz tego, co wczoraj zrobiliśmy? Zdziwienie w jej oczach z pewnością było szczere. – Nie. Nigdy. – Ale coś jest nie tak. Odwróciła wzrok, ale przyciągnął jej brodę, zmuszając, by spojrzała mu w oczy. – Nic takiego. Naprawdę. – Więc mi powiedz. – Nie powinniśmy zamykać drzwi. Sam tak mówiłeś. Zaśmiał się. Może zareagował przesadnie. Może czuła się po prostu niezręcznie po swojej wczorajszej deklaracji. – Porozmawiamy przy lunchu. Skinęła głową. – Mam tu jeszcze kilka spraw, a potem pójdziemy do chińskiej restauracji przecznicę dalej. – Jeszcze nigdy nie spotkał tam nikogo z firmy. – Lubisz chińską kuchnię? Wzruszyła ramionami. – Nigdy nie próbowałam. Niewiarygodne. – Dobrze, więc spróbujesz teraz, a jeśli ci się nie spodoba, zmienimy lokal i zapraszam cię na cheesebur-gera. Uśmiechnęła się szeroko. – A potem pójdziemy po zakupy? Przekręcił klucz i otworzył drzwi. – Jeśli chcesz. – A teraz pomogę ci w pracy. – Szczerzemówiąc,mam dla ciebie zadanie.–Wskazał na komputer. – Umiesz korzystać z internetu? Oczy jej zalśniły. Amerykańskie wakacje 217 – Tak. – Myślę, że tamten pomysł na bar specjalizujący się w winach jest naprawdę niezły. Chciałbym, żebyś sprawdziła, czy w mieście jest już coś takiego, nie tradycyjna winiarnia, ale miejsce dla młodych ludzi, z muzyką na żywo i tak dalej. Zdążyła już odłożyć torebkę i usadowić się przed monitorem. – Zacznij od Manhattanu. Skinęła, stukając w klawiaturę z zawrotną szybkością. – Wiem, że to dobry pomysł, Michael. Wszyscy ci faceci, puszący się jak pawie i starający się wszystkim zaimponować... – Westchnęła zdegustowana. – Co oni wiedzą o winie? Mike uśmiechnął się. Znów zaimponowała mu swoją ambicjąi entuzjazmem. Wrócił do pracy. Cieszył się, że po pierwszej spędzonej razem nocy mogli tak siedzieć obok siebie, rozmawiając o zakupach, winie i interesach. Czuł się tak swobodnie w jej towarzystwie. Może nawet za dobrze. Przez kolejną godzinę pracowali w milczeniu. Mike przekopał się przez imponujący stos dokumentów, a Gina znalazła trzy kluby, do których powinni zajrzeć. Wyszli do chińskiej knajpki jednocześnie z Cori, która umówiła się ze swoim mężem na lunch. Kiedy jechali razem windą, Gina zachowywała się grzecznie, trzymając ręce przy sobie i zachowując rozsądny odstęp. Ale gdy tylko znaleźli się na ulicy, chwyciła go za rękę i pociągnęła w boczną uliczkę. – Musisz natychmiast mnie pocałować – oznajmiła, zarzucającmu ręce na szyję i przywierając do niego całym ciałem. 218 Debbi Rawlins Zachwiał się i oparł o ceglany mur. Wokół, na ziemi, poniewierały się puszki po piwie i papierki po batonikach. – Jakie to romantyczne – zażartował. – Dlaczego mnie nie całujesz? – Patrzyła na niego z powagą w oczach. Zamarł. Coś było nie tak. Ona chciała czegoś więcej niż pocałunku. Chciała potwierdzenia. Pochylił głowę i musnął jej usta. W takim przypadku czułość będzie lepsza od namiętności, zdecydował. Mylił się. Wepchnęła mu język do ust tak gwałtownie, że prawie namacalnie czuł jej desperację. Spragnione usta napastowały go, nie pozwalając odetchnąć. Wreszcie udało mu się odsunąć. – Gina, zwolnij trochę! Zarumieniła się, zawstydzona. – Już nie lubisz się ze mną całować? – Jasne, że lubię. Hej! – Zwiesiła głowę, ale uniósł ją z powrotem. – Możesz mi teraz powiedzieć, co się stało? Znów spuściła wzrok. – Myślałem, że jesteśmy przyjaciółmi – powiedział. – Nawet więcej niż przyjaciółmi. Natychmiast podniosła wzrok. – Jesteśmy. – Przyjaciele dzielą się ze sobą swoimi problemami. Nie mają przed sobą tajemnic. – Zrobiła śmieszną minę. – To pewnie głupio zabrzmi. – Nie szkodzi. – Nie wiem dlaczego, ale to wciąż nie daje mi spokoju. – Może kiedy porozmawiamy o tym, co cię dręczy, przestanie cię to prześladować. – Uśmiechnął się, widząc Amerykańskie wakacje 219 jakGina marszczy nosek, słysząctęprzemowę.– Będziesz mogła o tym zapomnieć. Westchnęła. – Mam nadzieję. Czekał cierpliwie, starając się nie zauważać ciekawskich spojrzeń przechodniów. Wzięła głęboki wdech, a potem spojrzała mu prosto w oczy. – Michael, czy to prawda, że jesteś gejem? Rozdział szesnasty To pewne, że musiał się przesłyszeć. Albo ona nie wie dokładnie, co znaczy to słowo. – Czy na pewno dobrze usłyszałem? Potrząsnęła głową z poważną miną. Popchnął ją głębiej w uliczkę, z dala od ciekawskich uszu. – Nie jestem pewien, czy dobrze cię zrozumiałem. – Wolisz dziewczyny czy chłopców? Mike omal się nie przewrócił. – Skąd ci to, do diabła przyszło do głowy? – Wiem, że lubisz dziewczyny. – Zacięła się. – Po ostatniej nocy, chyba... Tak czy inaczej, szperałam w internecie i dowiedziałam się, że niektórzy ludzie, jakby to powiedzieć, grają w obu drużynach, i jeśli... – Hola! – Uciszył ją gestem dłoni. – Tylko powoli. Nie jestem gejem. Niemam nic przeciwkonim, ale sam nimnie jestem.–Czuł się bardzo dziwnie. Towszystko na pewno tylko mu się śni. – Skąd przyszedł ci do głowy taki pomysł? Amerykańskie wakacje 221 – Wujek Antonio tak mi powiedział. W życiu nie był chyba bardziej zaskoczony. Antonio znał go od czasu, kiedy miał czternaście lat. – Musiałaś źle go zrozumieć. – Nie, powiedział mi to bardzo wyraźnie. – Powiedział ci wprost, że jestem gejem? – Si. – Kiedy? – Dziś rano. Potrząsnął głową. To wszystko było tak absurdalne... A potem przyszła mu do głowy pewna myśl. – Czy on wie, jak późno wczoraj wróciłaś? – Nie wie nawet, że w ogóle wychodziłam. Przyglądała mu się uważnie, jakby wciąż do końca mu nie wierzyła, jakby wypatrywałaoznak, które wskazywałyby, że jednak grywał w drugiej drużynie. Cholera! Może nie był Don Juanem, ale chyba spisał się wczoraj całkiem nieźle. – Michael,ja mu nie wierzę. – Policzki jej się zaróżowiły. – Nie do końca. – Nie mam pojęcia, czemu powiedział ci taką bzdurę. Mogę tylko podejrzewać, że zauważył, że mnie lubisz, i chciał cię w ten sposób zniechęcić. – Pomyślałam, że może nie do końca wszystko rozumiem. Pamiętasz tamten klub z pokojami na górze? Jasne, że pamiętał, bardzo dokładnie, łącznie z pomys-łowymDarinem. Szczękabolałagojeszczeprzez kilkadni. – Była tam kobieta z trzema mężczyznami. – Przygryzła dolną wargę, a potem przeciągnęła po niej koniuszkiem języka. – Wszyscy byli nadzy. Zauroczony, nie mógł oderwać od niej oczu. – Pamiętam. 222 Debbi Rawlins Chwyciła rąbek jego koszuli i przylgnęła do niego biodrami. Jego ciało zareagowało natychmiast. – Twoje ciało mówi mi, że jesteś podniecony, że mnie pragniesz. Chcę być dla ciebie jedyna, Michael. – Mówiła z taką pewnością siebie, tak seksownie... a potem w jej oczach pojawiło się zwątpienie. Wytrzymał jej spojrzenie i nagle poczuł niespodziewany spokój. – Gina, jesteś jedyną, której pragnę i potrzebuję – szepnął. Przymierzyła chyba dziesięć garsonek i w końcu wybrała trzy z nich. Narzekała, że zjadła za dużo sajgonek, i postanowiła, że następnego dnia włoży dżinsy. Mike uśmiechał się, siedząc na krześle przed przymie-rzalnią. W jej towarzystwie czuł się tak miło i swobodnie. Nie ukrywała tego, co myśli. Powiedziała mu wprost, że nie lubi krótkich, obcisłych sukienek , bo mężczyźni zbyt natarczywie jej się przyglądają. Ubolewała nad faktem, że musiała rezygnować z jedzenia, żeby dobrze w nich wyglądać. Miał wrażenie, że zna ją od zawsze, jakby już dawno byli małżeństwem. Małżeństwem... Ta myśl jednocześnie go pociągała i denerwowała. Przecież znali się dopiero od trzech tygodni, poza tym musiał pamiętać o jej rodzinie. Oni już dawno zaplanowali jej przyszłość – i nie było w niej miejsca dla niego. – A ta, jak ci się podoba? Stała przed nim w prostej, czarnej sukience, sięgającej trochę przed kolana. Dekolt był modnie wyciętyw kształcie V. Wyglądała cudownie. Amerykańskie wakacje 223 Uśmiechnął się. – Bardzo. – Mogłabymją nałożyćnakolacjęzwujkiem Antonio, prawda? – Zdecydowanie. – Mike spochmurniał. – Zaplanowaliście coś razem na dziś wieczór? – Jeszcze nie. – Nachyliła się i pocałowała go. – Ale możemy go zaprosić na kolację, kiedy wrócimy do biura. – Po co? – Jednak był samolubnym draniem i chciał mieć ją dziś tylko dla siebie. Roześmiała się i prawie usiadła mu na kolanach. Odsunął się. – Hej, nie tutaj. Wzdychając, oparła mu dłonie na udach. – Nie obchodzi mnie, czy ktoś nas tuzobaczy, czy nie, Michael. Chcę, żeby wszyscy się dowiedzieli. Przyszła mu do głowy straszna myśl. – To dlatego chcesz spotkać się z wujkiem na kolacji? Żeby mu o nas powiedzieć? – Si. – Lepiej nie spieszmy się z tym tak bardzo. A co zrobimy, jeżelion będzie cię chciał natychmiast odesłać do domu? – Przecież cię lubi. – Mimo pewnego głosu, w jej oczach widać było wahanie. Po chwili znowu poweselała. – Jestem już dość dorosła,bysama o sobie decydować. Nie może odesłać mnie do domu, jeśli nie będę tego chciała. Kilka klientek i sprzedawczyni zaczęły przyglądać się im z zainteresowaniem. Mike ścisnął dłoń Giny. – Porozmawiamy o tym później, dobrze? – Si – westchnęła. – I tak zmęczyły mnie już te zakupy. 224 Debbi Rawlins Sprzedawczyni, która pomagała Ginie w zakupach, podeszła do niego i powiedziała z szerokim uśmiechem: – Pańska żona wyglądałaby wspaniale nawet w papierowym worku. Ma wspaniałe nogi. Szczęściara. Mike nic nie odpowiedział, tylko wręczył jej kartę kredytową. Myliła się. To on był szczęściarzem. Teraz musiał się jeszcze zdecydować, co zamierza z tym zrobić. Gina uparła się, żeby od razu włożyć jedną z garsonek. W granatowym komplecie o klasycznym kroju wyglądała jak prawdziwa businesswoman. Mike był zachwycony jej nowym wcieleniem, ale w pierwszej chwili zawahał się z obawy, jak Antonio zareaguje na ten nowy styl. Po chwili uznał jednak, że to może być dobry sprawdzian i być może, kiedy szef zobaczy, jak poważnie jego siostrzenica myśli o podjęciu pracy, w końcu ustąpi. Mike bardzo na to liczył. Czy tego chciał, czy nie, coraz bardziej zależało mu na Ginie. I choć nie lubił wkurzać Antonia, nie zamierzał też bezczynnie patrzeć, jak jej talent się marnuje. Co gorsza, nie potrafił sobie wyobrazić jej powrotu do Włoch. Lecz cóż miał jej do zaoferowania? Wciąż był outsiderem. Kimś, kto zdradził ogromne zaufanie, okazane mu przez rodzinę Scar-pettich. Ta myśl zirytowała go i czym prędzej odepchnął ją od siebie, odbierając pozostawione w biurze wiadomości. Trochę rozpogodzony, chciał już wychodzić, kiedy zauważył na biurku dokument ze składu celnego z notką od Cori, która prosiła, by zajął się nim jak najszybciej. Zaciekawiony, przebiegł pismo wzrokiem i aż jęknął. – Gina, coś mi wypadło. Zamówienie utknęło na cle i muszę się tym zająć. Amerykańskie wakacje 225 – W porządku. – Uśmiechnęła się i położyła torebkę obok komputera. – Będziesz się tu nudzić. Może wolisz wrócić do domu? – Nie, zostanę i pomogę ci. – Obawiam się, że niewiele możesz zrobić. Przysunęła krzesło do jego biurka. – Więc będę patrzeć, jak pracujesz, i uczyć się. Uśmiechnął się. – Nie pozwól, żeby ta nowa garsonka przewróciła ci w głowie. Zmarszczyła nosek. – Scusi? – Czy już ci mówiłem, jak ładnie wyglądasz? – Prawie zapomniał, że są w biurze, i chciał ją objąć. – Nie.– Przechyliła głowę, jakby oczekując pocałunku. Mike chrząknął i spojrzał znacząco na drzwi. – Przestań, mamy dużo pracy. Nie protestowała, tylko usiadła i wpatrywała się gorliwie w stos dokumentów. Wyjaśnił jej, na czym polega problem i co zamierza z nim zrobić. Słuchała bardzo uważnie, potem zadała kilka pytań, a na koniec zaproponowała całkiem pomysłowy sposób rozwiązania problemu. Mike rozmawiał właśnie przez telefon ze składem celnym, gdy zauważył, że w drzwiach stoi Antonio. Ze zmarszczonym czołem patrzył na Ginę, studiującą uważnie dokumenty i robiącą notatki, wyraźnie nieświadomą jego dezaprobaty. Mike posłał jej znaczące spojrzenie, ale gonie zauważała. Poprosił kierownika składu, by chwilę poczekał, i zakrył słuchawkę dłonią. – Potrzebujesz czegoś, szefie? 226 Debbi Rawlins Gina podniosła wzrok i posłała wujkowi promienny uśmiech. Odwzajemnił go, ale gdy tylko opuściła wzrok, znów spoważniał. – Czy wyjedziesz po Roberta na lotnisko? Robert! Jak mógł zapomnieć, że wraca dziś wieczorem? Przytaknął. – Odbiorę go. – Kołosiódmej ktoś przyprowadzi samochódz garażu. – Wyszedł, dając Mike’owi znak ręką, że czeka na niego w biurze. Cholera! Rozmowa z kierownikiem składu była torturą, bo wciąż myślał o tym, że Antonio za chwilę rozwali mu łeb. Załatwił sprawę, powiedział Ginie, że na chwilę wychodzi, i ruszył do pokoju szefa. Słysząc pukanie do drzwi, Antonio podniósł głowę znad gazety i posłał mu groźne spojrzenie. – Siadaj. Mike przeczesał dłonią włosy i usiadł w głębokim skórzanym fotelu naprzeciw biurka. – O co chodzi? – O co chodzi? – Wzrok Antonia zabijał. – Miałem nadzieję, że to ty mi powiesz. – Co mam ci powiedzieć? – Mike zamierzał kluczyć tak długo, jak tylko się da. Kto mógł przewidzieć, o co właściwie Antonio się tak wściekał? Szef machnął z rezygnacją ręką. – Dlaczego moja siostrzenica nosi męskie ubrania? To go zatkało. – O czym ty mówisz? Przecież ma na sobie spódnicę i żakiet. Amerykańskie wakacje 227 – To garnitur. Kobiety nie noszą garniturów. Mike o mało się nie roześmiał. – Nasze pracownice często chodzą tak ubrane. – To co innego. Porządne włoskie dziewczyny ubierają się jak damy, jak przyszłe matki. Mike potrząsnął głową. Jego szef nie miał nic przeciwko obcisłym dżinsom, a wściekał się z powodu skromnej, klasycznej garsonki. – To do ciebie niepodobne. Antonio westchnął. – Za długo mieszkam w tym kraju. Muszę rezygnować ze starych tradycji, to nic dobrego. Mike zastanawiał się, czy ten melancholijny nastrój ma coś wspólnego z niedawną śmiercią jego żony. Rosa, choć mieszkała w Nowym Jorku, do końca życia przestrzegała starych obyczajów. – Gina jest już dorosła, Antonio, a noszenie garsonki nie jest zamachem na jej kobiecość. – Proszę bardzo, śmiej się. Nie rozumiesz naszej tradycji. Nie należysz do rodziny. To zabolało. Właściwie nie powinno, bo przecież doskonale o tym wiedział. – Wcale się nie naśmiewam. Jesteś zdenerwowany, a ja próbuję poprawić ci humor, to wszystko. Antonio wyciągnął z kieszeni cygaro, a z szuflady fiolkę z aspiryną. – Siada obok ciebie, czyta dokumenty, zadaje pytania... Po co chce wiedzieć te wszystkie rzeczy? – Bo jest inteligentną, wykształconą młodą kobietą. Dlaczego nie miałaby jej interesować rodzinna firma? Przecież zna ją od dziecka. Antonio żachnął się, zdegustowany. 228 Debbi Rawlins – Podobnie jak jej matka i kuzynki. Ale one nie mają takich głupich pomysłów. Nie powinna była w ogóle iść na studia. Mike potrząsnął głową. To niewiarygodne. – A ty... – Antonio wycelował w niego oskarżycielsko palec. – Mówiłem ci, że nie chcę, by ona mieszała się do interesów, a ty wbijasz mi nóż w plecy? – Chwileczkę. – W głowie Mike’a kołatało się słowo ,,zaufanie’’. Wyrzuty sumienia sprawiły, że poczuł się niepewnie. – Daj spokój, przecież sam w to nie wierzysz. – Zamierzasz mi mówić, co myślę? Mike zawahał się. Antonio był wyraźnie w podłym nastroju. Może znów za dużo wypił wczoraj wieczorem. Gdyby miał trochę rozumu, odpuściłby sobie tę rozmowę i zaczekał, aż Antonio będzie miał lepszy humor. – Co? Nie masz mi nic do powiedzenia? – Antonio mruknął coś po włosku, zapalił cygaro i zaciągnął się głęboko. – Milczysz, bo wiesz, że mam rację. – Wypuścił z ust kłąb gęstego dymu i chyba właśnie wtedy Mike poczuł, że przelała się czara goryczy. – Bardzo się na tobie zawiodłem, Mike. Bardzo się zawiodłem. Magiczne słowo. ,,Zawiodłem’’. Mike wstrzymał oddech. – Przesadzasz, Antonio – powiedział cicho. – Dość tego. – Antonio podniósł rękę. – Tylko pogarszasz sprawę. Przestań karmić Ginę mrzonkami i zapomnijmy o tym. Problem w tym, że Mike nie chciał zapominać. Mimo to wciąż uważał, że to nie najlepszy moment na przekonywanie Antonia. Może powinien z tym zaczekać do powrotu Roberta... On znał najlepiej dziwactwa swojego Amerykańskie wakacje 229 ojca. Razem na pewno go przekonają, że Gina jest inteligentną kobietą i zasługuje na pracę w firmie. – Co to za mina? – Antonio zmarszczył brwi. – Myślisz, że będę się na ciebie gniewał? Nie jestem małostkowy. Czy wspominałem ci kiedyś... – machnął ręką – o moim nowym odkryciu? – Jakim nowym odkryciu? – Na twój temat. – O czym ty mówisz? – No dobrze, może nie jest to żadna nowość, ale ja usłyszałem o tym po raz pierwszy. Mike zaczynał się niepokoić. Antonio źle wyglądał, mówił od rzeczy... Dzięki Bogu, że Robert już wraca. – Antonio, nie mam najmniejszego pojęcia, o czym mówisz. Antonio odchrząknął i przez długą chwilę przypatrywał mu się w milczeniu. – Chodzi mi o twoje prywatne sprawy. Mike wytrzymał jego spojrzenie. Nie było dobrze. Antonio wyglądał na zmieszanego, co było zupełnie nie w jego stylu. – Nie powinienem był o tym mówić. – Ale zacząłeś. – Mike był coraz bardziej zaciekawiony. – Jakie prywatne sprawy? – Nowiesz. –Antonio wzruszył ramionamii odwrócił wzrok. – Że grasz w innej lidze. – Co??? – Mike nie wierzył własnym uszom. – Przepraszam, Robert prosił mnie, żebym ci otym nie wspominał. Mike potrząsnął głową. To dlatego Gina myślała, że jest gejem. Antonio rzeczywiście jej to powiedział. Nie chodziło o żadne nieporozumienie. Ale skąd mogło mu 230 Debbi Rawlins przyjść do głowy coś tak absurdalnego? A Robert... Zupełnie zagubiony, spytał: – Co dokładnie Robert ci powiedział? Antonio westchnął. – Nie powinienem był w ogóle otwierać ust. – Ale to zrobiłeś. W oczach Antonia zalśnił gniew. – To bez znaczenia. Rozmawialiśmy o mojej siostrzenicy. Nie próbuj zmieniać tematu. – To nie ja go... – Mike potrząsnął głową. Nie warto. Porozmawia z Robertem i dowie się, co tu się, do diabła, dzieje. – Tak, rozmawialiśmy o Ginie. I szczerze mówiąc, biorąc pod uwagę, że jest pełnoletnia, nie sądzę żebyś miał dużo do powiedzenia w sprawie jej kariery zawodowej. – Kariery? – Antonio na wpół zaśmiał się, na wpół jęknął. – W odniesieniu do Giny to słowo nie istnieje. – Przytknął palec do skroni. – Capice? Jasne, że rozumiał. Wyglądało na to, że Antonio jest naprawdę wściekły. Nadeszła pora, żeby się wycofać.I tak nic dziś nie zdziała. Chciał tylko jak najszybciej stąd wyjść, zanim straci nad sobą kontrolę. – Powtórzę ci to tylko raz – mówił dalej Antonio. – Koniec z jej przesiadywaniem u ciebie w biurze, korzystaniem z komputera czy przeglądaniem dokumentów i zadawaniem pytań. – Posłuchaj, pozwalam jej korzystać z komputera, żeby się nie nudziła. To tylko rozrywka. – Mike wstał. To kłamstwo było tak okropne, że aż się skrzywił. Antonio pykał cygaro, wciąż zniesmaczony. – I żadnych garniturów. Niech sobie kupuje sukienki. Ładne, różowe sukienki. Amerykańskie wakacje 231 – Proszę bardzo – powiedział Mike uprzejmie, choć w duchu miał ochotę wyć. – Jak sobie życzysz. A więc Michael wcale nie uważał, że jest inteligentna. Nie wierzył, że dałaby sobie radę, pracując w rodzinnej firmie. Chodziło mu tylko o to, żeby zająć czymś jej uwagę. Z bolącym sercem Gina słuchała ich rozmowy zza uchylonych drzwi Gina, z trudem powstrzymując łzy. Wyszła z pokoju, żeby poszukać Michaela, a potem usłyszała podniesione, gniewne głosy. Bała się, że przez nią wujek będzie się na niego złościł. Nie spodziewała się jednak, że Michael ją okłamał. Wcale nie uważał jej zawyjątkową osobę. Wykonywał tylko zadanie, które otrzymał od Antonia, i bawił się w opiekunkę do dziecka. Objęła się ramionami, czując nagle przeszywający chłód. Jak on mógł mówić takie rzeczy? Z drugiej strony, wujek Antonio wyglądał na bardzo zdenerwowanego. Może Michael nie miał innego wyjścia i musiał się z nim zgodzić? Nie, nie będzie go usprawiedliwiać. To byłoby... Odskoczyła od drzwi, słysząc zbliżający się głos Michaela. Pobiegła szybko do pokoju i usiadła przed komputerem. Monitor był wyłączony, ale była zbyt zrozpaczona, by to zauważyć, i wpatrywała się w niego niewidzącym wzrokiem. Co ma powiedzieć Michaelowi? Nie chciała bezpodstawnie go oskarżać, ale przecież słyszała wszystko na własne uszy. Po prostu nie mogła uwierzyć,że był taki sam jak inni mężczyźni z jej rodziny. Co gorsza, okłamał ją. Jej ojciec i wujowie byli przynajmniej szczerzy. 232 Debbi Rawlins Michael wszedł do pokoju i zerknął na ekran komputera. – Co robisz? Przełknęła, czując w gardle kulę rozżalenia i gniewu. – Gdzie byłeś? – W innym pokoju. – Odwrócił wzrok. – Gdzie? Spojrzał na nią dziwnie. – Byłeś u wujka Antonia? Wyglądał tak, jakby chciał zaprzeczyć. – Tak, na chwilę. Czemu pytasz? Wzruszyła ramionami i dalej patrzyła w ekran. – Gina, pracuję dla niego. Czasem biegam tam po pięć razy dziennie. Co się stało? – Nic – odparła, nie patrząc na niego. – Myślałam, że może rozmawialiście o mnie. Podniosła wzrok, ale teraz on nerwowo spoglądał w stronę korytarza. – Nie, to były sprawy służbowe. – Uśmiechnął się, ale ona nie potrafiła odwzajemnić uśmiechu. – Rozmawiałeś z nim o kolacji? Michael przeczesał dłonią włosy. Zwykle ten widok budził w niej ciepłe uczucia, ale teraz pozostała niewzruszona. – Nie sądzę, żeby to był dobry pomysł. Jej rozczarowanie musiało być widoczne, bo w jego oczach pojawiło się zaniepokojenie i szybko dodał: – W każdym razie nie dziś. Za kilka godzin wraca Robert, a ja zupełnie zapomniałem, że miałem go odebrać z lotniska. Może powinnaś pójść na kolację tylko z wujkiem. Musiała natychmiast stąd wyjść. Chciała wrócić do domu i pobyć przez chwilę sama. Amerykańskie wakacje 233 – Może – odparła, wstając gwałtownie. Czuła się okropnie, ale spytała: – Czy mam mu o nas powiedzieć? Czy chcesz przy tym być? W jego oczach widać było przerażenie. – Boże, Gina, nie mów mu na razie o niczym. Jeszcze nie teraz. To był ostateczny cios. Naiwnie liczyła, że natychmiast się zgodzi, że powie, jak bardzo chce mówić o swoich uczuciach całemu światu. Najwyraźniej nie czuł tego, co ona. Ona była w nim zakochana. On uważał ją tylko za kolejne zadanie służbowe. – Jasne. – Oczywiście, że mu o tym powiemy, ale jeszcze nie dzisiaj. Muszę najpierw porozmawiać z Robertem. Przewiesiła torebkę przez ramię i podniosła pakunki ze sklepu. – Dokąd idziesz? – Do domu. Spochmurniał i wyglądał, jakby chciał zaprotestować. – Zostaw zakupy. Później ci je przywiozę. Uśmiechnęła się smutno. Zastanawiała się, czy choć trochę by się przejął, gdyby wiedział, że mówiąc ,,dom’’, wcale nie miała na myśli mieszkania wuja. Rozdział siedemnasty – Musimy porozmawiać – powiedział Mike do Roberta, gdy tylko odwieźli Melanie do domu. – Widzę, że coś cię gryzie. – Robert przeciągnął się na siedzeniu i ziewnął. – Ale muszę cię ostrzec, że jestem w kiepskim stanie. Po podróży samolotem nie mogę zebrać myśli. – To będzie proste pytanie. Skąd twój ojciec wytrzasnął pomysł, że jestem gejem? Zdumienie na twarzy Robertabyło szczere, ale niczego nie wyjaśniało. – Skąd mu to przyszło do głowy? – On twierdzi, że od ciebie. – To bzdura. – Robert zaśmiał się nieszczerze. Mike widział, że Robert ma coś na sumieniu, ale zamiast mu to wytknąć, milczał, czekając, aż przyjaciel sam przyzna się do winy. Nie miał pewności, jak długo jeszcze uda mu się zachować spokój. Na razie patrzył, jak Rob wije się jak piskorz. Amerykańskie wakacje 235 Gniew narastał w nim przez całe popołudnie. Nawet nie z powodu samej plotki, bardziej bolało to, że zawiódł zaufanie Antonia. To było najtrudniejsze do przełknięcia. Od samego początku, gdy tylko poznał Scarpettich, kiedy matka zaczęła u nich pracować, Mike marzył, by stać się jednym z nich. Kochał swoją mamę i był z nią blisko związany, ale to nie było to samo, co należenie do rodziny Scarpettich. Mężczyźni rozmawiali o polityce i baseballu, opowiadali rubaszne dowcipy, których Mike za nic nie powtórzyłby matce. Urządzali rodzinne obiady, przy których zbierało się kilkanaście osób, a wszyscy razem śmiali się, żartowali i przekomarzali. To było wspaniałe doświadczenie i Mike chciał należeć do tego świata. Kiedy zaproponowali mu kierownicze stanowisko w firmie, czuł się jak w siódmym niebie. Wtedy właśnie pojawiła się Gina. Inteligentna, zgrabna, śliczna, nie zasługiwała na to, by ktokolwiek ją lekceważył, a już szczególnie rodzina. I choć trudno mu było znosić gniew Antonia, choć wiedział, że być może ryzykuje wykluczenie z kręgu przyjaciół rodziny, Mike nie potrafił stać z boku i nie reagować. Kusiło go, by usunąć się w cień i obserwować rozwój wypadków. Może Gina zaczęłaby bronić się sama. Była dośćwygadana. Ale nie umiał tak zrobić,ona potrzebowała wsparcia. I on chciał nim być. Cholera! Co zaironia losu,że kiedy Antonio wreszcie okazał mu zaufanie, powierzającmuGinę, onprzez swoje uczuciedo niej natychmiast to zaufanie zawiódł. Zaufanie, które zwykle okazuje się tylko własnemu synowi... 236 Debbi Rawlins Mike odruchowo wcisnął hamulec, choć mieli zielone światło. Nagle wszystko zrozumiał. – Czy ty mnie w ogóle słuchasz? Mogę ci wszystko wyjaśnić... – Robert walnął dłonią w deskę rozdzielczą. – Jezu! Nie zauważyłeś tego mercedesa? Chciałeś nas zabić? – Nie, tylko ciebie. – Mike zjechał na prawy pas i zaparkował przy krawężniku. – Ty sukinsynu! Powiedziałeś ojcu, że jestem gejem, żeby nie zajmować się Giną. Robert westchnął i potarł twarz dłońmi. – To niezupełnie tak. – Więc słucham. – Miałem jechać na urlop. Rezerwację zrobiliśmy kilka miesięcy temu! Nie zamierzałem zrezygnować z niego tylko po to, żeby opiekować się kuzynką z prowincji. To byłoby idiotyczne. – Więc postanowiłeś, że ja zostanę ochotnikiem. – Przyznaję się... Jestem dupkiem. – Ale ponieważ nie należę do rodziny, Antonio nie chciał się zgodzić. Robert poruszył się niespokojnie i przymknął okno, głównie po to, jak sądził Mike, aby uniknąć odpowiedzi. Rob wiedział, jak Mike cierpiz powodu tego, żewciąż jest outsiderem. Nigdy o tym nie rozmawiali, ale on to wiedział. – Nie przejmuj się ojcem. Wiesz, jaki on jest. – Więc żeby się wywinąć, skłamałeś. Rob zamknął na chwilę oczy i odchylił głowę do tyłu. – Naprawdę jestem skończonym dupkiem. Nie pomyślałem... Spanikowałem na myśl, że będę musiał zrezygnować z urlopu i... Mike, naprawdę cię przepraszam. Wszystko mu wyjaśnię. Amerykańskie wakacje 237 Mike potrząsnął ze smutkiem głową i włączył silnik. Może za bardzo się przejmował całą tą sytuacją.Z drugiej strony, zbyt długo przyjaźnili się z Robem, żeby wycinać sobie takie numery. Przyjaźnili? Czy aby naprawdę? Czy dlatego Mike przymykał oko na lenistwo Roberta i pracował za nich obu? Czy dlatego zawsze go krył? A może po prostu tak bardzozależałomunatym,bywreszcie stać się członkiem rodziny? Myśl, że może rzeczywiście sprzedawał się w ten sposób, była upokarzająca. Może to przesadne określenie, ale...Do diabła, nie był w stanie rozsądnie myśleć. Zresztą, niezależnie od tego, jak nazwie swoje postępowanie, nie zamierzał poświęcać zdolności i marzeń Giny. Będzie walczył, by zajęła należne jej miejsce w rodzinnej firmie. Nawet gdyby miał to przypłacić utratą pracy. – Dobrze, to było naprawdę podłe. Przepraszam cię. – Robert westchnął głośno. – Wszystko mu wytłumaczę, obiecuję. Dokąd jedziemy? – Do twojego ojca. – Wiem, że jesteś zdenerwowany, stary. Nie dziwię ci się. Postąpiłem jak gówniarz i wstydzę się tego. Ale czy nie mogę z nim o tym porozmawiać jutro rano? – Szczerzemówiąc,nie obchodzimnie, czy twój ojciec uważa mnie za geja, czy może za cholernego transsek-sualistę. Musimy z nim porozmawiać o Ginie. – O Ginie? Dlaczego? Mike miał się właśnie przekonać, ile jest warta przyjaźń Roberta. Chociażdo tej pory Rob zawsze stał po jego stronie, nawet po śmierci matki, to jednak nie lubił nadstawiać karku w cudzej sprawie. – Dlatego, że bardzo interesuje ją to, co się dzieje 238 Debbi Rawlins w firmie. Uważam, że jest stanowczo zbyt inteligentna, żeby do końca życia zajmować się tylko gotowaniem obiadów dla męża. – Zapominasz o politycznej poprawności. W gotowaniu obiadów nie ma nic złego. – Doskonale. Ale to nie jest życie dla Giny. – To jej problem. – Dobrze wiesz, że tak nie jest. Twoja przedpotopowa rodzina już dawno zaplanowaładla niej życie. Musimy jej pomóc. – Powinienem się obrazić za tę ,,przedpotopową rodzinę’’. –Robert posłał mu badawcze spojrzenie. – Czemu tak się w to angażujesz? – Bo Gina jest inteligentna i świetnie by się sprawdziła w firmie. – A poza tym...? Mike wpatrywał się w las czerwonych świateł, myśląc, że chętnie przemilczałby prawdziwą odpowiedź. Jego uczucia były jego prywatną sprawą i Robertowi nic do tego. Ale, do diabła, nie potrafił ich dłużej ukrywać. – Bo ją kocham, do cholery! Gina wzięła worek z ubraniami, które zamierzała oddać Armii Zbawienia, i włożyła do niego dwie krótkie sukienki, czarną i czerwoną. Po chwili namysłu wyciągnęła je i wyrzuciła do śmieci. Żadna kobieta nie powinna być narażona na napastliwe spojrzenia mężczyzn, jakich ona doświadczyła. Westchnęła, opadając ciężko na łóżko. Po co jej było tyle lat nauki? Wszystkiego, co naprawdę potrzebowała wiedzieć, nauczyła się już w przedszkolu. Chłopcy są głupi. Amerykańskie wakacje 239 Wpatrywała się w otwartą walizkę. Czarne, workowate sukienki, które tak lubiła jej matka, leżały równo złożone na dnie, razem ze skromnymi butami. Jej dotychczasowe życie wydawało się odległe o całe lata, jakby należało do innej osoby. Potrząsnęła głową. Nie mogła tego zrobić. Nie potrafiła znieść myśli, że wraca do życia, w którym o wszystkim decydowali jej rodzice, nie przyjmujący do wiadomości, że jest dwudziesty pierwszy wiek. Wstała i wyciągnęła sukienki z walizki. Wrzuciła je do zielonegoworkanaśmieci, razemzdwiema poprzednimi. Michael może jej nie kochać, może ją nawet uważać za głupią, ale ona wie lepiej. Znajdzie sobie mieszkanie i pracę w Toskanii i zacznie żyć na własny rachunek. To, że on nie będzie z nią dzielił tego życia, to jego strata. Dupek! Przełknęła łzy, wkładając trzy pary skromnych butów do torby z darami dla ubogich. Nie były takie złe, może komuś się przydadzą. W walizce zostały dżinsy i adidasy, a w pokrowcu – garsonki, które dziś kupiła. Czy to możliwe, że jeszcze dziś była z Michaelem na zakupach? Że mówił jej, jak pięknie wygląda we wszystkim, co na siebie włoży? Jak mogła tak sięcodoniego pomylić?Toten przeklęty brak doświadczenia. Po prostu nie znała się na mężczyznach. Wyciągnęła się na łóżku, sięgając po paczkę chusteczek. To na nim spędziła z Michaelem cudowną godzinę. Uśmiechnęła się na wspomnienie jego zdenerwowania, które wszak nie powstrzymało jego ciała od pełnej gotowości. Znowu wzdychając, wyciągnęła garść chusteczek 240 Debbi Rawlins i usiadła na łóżku. Nie wszystko, co między nimi zaszło, było kłamstwem. Musiał coś do niej czuć, i to nie tylko fizycznie. Choć nie miała doświadczeń z mężczyznami, nie była aż tak naiwna. Widziała, jak dobrze się przy niej czuł, choć bardzo starał się nie angażować. Czasami, gdy jej dotykał, wyczuwała w nim to wahanie. Mimo to ścigała go, aż w końcu się poddał. Zakryła twarz dłońmi, ale poczucie upokorzenia nie mijało. Dlaczego była tak natrętna? Dawał jej przecież do zrozumienia, że nie jest zainteresowany. Starał się zachować dystans, ale ona naciskała, mocniej i mocniej, aż wreszcie zaspokoiła swoją ciekawość. Niezależnie od bólu, jaki teraz czuła, nie mogła go winić. Niczego jej przecież nie obiecywał. – Gina? – Wujek stukał do drzwi. – Si? –Wytarłanos, osuszyła policzki i usiadła na łóżku. – Spóźnimy się na kolację. Zupełnie zapomniała, że załatwili rezerwację. Nie zdążyła mu jeszcze powiedzieć, że jutro rano wraca do Włoch. Zadzwoniła już na lotniskoi zarezerwowała bilet. – Nie jestem głodna. Może ugoruję ci pyszną pastę z małżami? – Wiedziała, że to jego ulubione danie, i choć wolałaby leczyć rany w samotności, to jednak wujek był dla niej miły i chciała mu podziękować za gościnność. – Z mnóstwem masła i czosnku, zgoda? Zawahał się. – Mogę wejść? Rzuciła okiem na otwartą walizkę. – Chwileczkę. – Zamknęła ją pospiesznie i schowała na dno szafy razem z dwoma workami. Kiedy wreszcie otworzyła drzwi, ujrzała jego zmartwioną twarz. Zlustrował wzrokiem pokój, a potem popatrzył jej Amerykańskie wakacje 241 prosto w oczy. Chciało jej się płakać, gdy widziała, jak bardzo się martwi. Zmusiła się do uśmiechu. – Ugotuję pyszną kolację. Spochmurniał jeszcze bardziej. – Nie wyglądasz najlepiej. – Jestem zmęczona. – Zmęczona wielkim miastem? Gina chciała zaprzeczyć, ale w porę się zreflektowała. – Trochę tęsknię za domem. – Wzruszyła ramionami. – Zastanawiam się, czy nie wrócić wcześniej do Toskanii. Zmrużył oczy. – Kiedy tak postanowiłaś? – Dzisiaj. – Nieuważasz,żepowinnaśtoskonsultowaćzemną? Jego reakcja zaskoczyła ją i rozgniewała. – Dlaczego? Jestem dość dorosła, by sama podejmować takie decyzje. Cofnął głowę, zaskoczony. – I dlatego uważasz, że możesz mówić do mnie w taki sposób? Westchnęła. – Nie, wujku. Nie chcę się z tobą kłócić. Chcę tylko wrócić do domu. Jego twarz złagodniała. Objął ją ramieniem. – Wyśpij się dobrze, a rano o tym porozmawiamy, zgoda? Skinęła głową, marząc tylko otym, żeby znowu zostać sama. Kiedy wyszedł, wyciągnęła walizkę z powrotem na środek pokoju, żeby dokończyć pakowanie. Jutro nie będzie żadnej dyskusji. Za dwanaście godzin będzie już w samolocie. 242 Debbi Rawlins Mike i Robert czekali, aż Antonio otworzy im drzwi. Kiedy rozmawiali z nim przez domofon, nie wydawał się zachwyconytą niezapowiedzianą wizytą. Trudno. To, co Mike miał mu do powiedzenia, nie mogło czekać. Dopóki tego z siebie nie wyrzuci, nie będzie mógł spać, jeść ani pracować. – Co tu robicie? – spytał Antonio, otwierając drzwi. – Też się cieszę, że cię widzę, tato. – Robert wszedł pierwszy. – Masz piwo w lodówce? – Mam wino, a czego się spodziewałeś? – Może być. – Robert pomaszerował do kuchni. – Mi-ke, napijesz się? – Nie, dzięki. – Musiał mieć jasną głowę. Za to, jak już będzie po wszystkim, może upije się w trupa. Wszystko zależy od najbliższych kilku minut. Odwrócił się i zobaczył, że Antonio wpatruje się w niego z uwagą. – Gdzie Gina? – W swoim pokoju.– Antonio wciąż badawczo mu się przyglądał. – Źle się czuje. Mike zacisnął zęby. Przedtem nic jej nie było. – Jak to? – Wiesz coś na ten temat? Mike zignorował uparte spojrzenie szefa. – Myślałem, że to raczej ty możesz coś wiedzieć. Antonio wyglądał na zaskoczonego. – Ja? Czemu? – Czy nie komentowałeś ubrań, które kupiła? Tego, że przesiaduje w biurze? Antonio wyciągnął cygaro ze stojącego na biurku pudełka z lakierowanej wiśni, a potem usiadł na kanapie. – Prosiłem, żebyś się tym zajął. – Tak, prosiłeś, ale to nie będzie takie proste. – Mike potarł brodę. – Nie zgadzam się z tobą, Antonio. Amerykańskie wakacje 243 Oczy starszego mężczyzny zalśniły gniewem. – To nie jest coś, z czym możesz się zgadzać albo nie zgadzać. Mike kiwnął głową. – Dlatego, że nie należę do rodziny. Robert wszedł do pokoju, niosąc dwa kieliszki wina. – Proszę, tato. Antonio zignorował go. – Nie rozumiem, co się z tobą dzieje, Mike. Może nie powinienem cię prosić o taką przysługę. Bez Roberta i tak miałeś dość pracy, a ja jeszcze kazałem ci się opiekować Giną. Przepraszam. – Nie, zrozum, ja nie uważam tych trzech tygodni za stracony czas. Świetnie się bawiłem w jej towarzystwie. Dużo nam pomogła w biurze. Czy nie mówiła ci, że tylko dzięki niej George Zacharias nie zerwał z nami umowy? Antonio spochmurniał. – O czym ty mówisz? Augie wspominał mi, że dystrybutor Mondavi chciał go przeciągnąć na swoją stronę. Został z nami pewnie dlatego, że też jest pedałem. – Tato, litości.– Robert postawił przed ojcem kieliszek i posłał Mike’owi głupkowate spojrzenie. – Po co o tym teraz rozmawiacie? – To kolejna sprawa – powiedział Mike spokojnie, choć wciąż bolało go, jak bardzo Antonio mu nie ufał. – Nie jestem gejem. George został z nami, ponieważ Gina go do tego przekonała. Antonio spojrzał zdezorientowany na syna. Robert westchnął. – Wszystko ci wyjaśnię. – Później. – Mike miał jeszcze coś do powiedzenia. 244 Debbi Rawlins – Musisz wreszcie zrozumieć, że Gina będzie dla naszej firmy wspaniałym atutem, i jeśli nie... – Dość tego. – Antonio podniósł dłoń. – Nie będziemy teraz rozmawiać o Ginie. – Zachowujesz się jak kretyn, Antonio. Chyba nie tylko Mike nie mógł uwierzyć, że to powiedział, bo twarz Antonia przybrała niebezpiecznie czerwony kolor. – To nas do niczego nie doprowadzi – wtrącił się Robert. Ojciec spojrzał na niego gniewnym wzrokiem. – Po co tu przyszedłeś? Też po to, żeby mi się sprzeciwiać? Mike jęknął rozpaczliwie. – Nie chodzi o ciebie, Antonio. Ani o mnie. Tu chodzi o Ginę. Jest inteligentna i zna się na rzeczy. Daj jej szansę, zapytaj, czego chce, i posłuchaj, co ma ci do powiedzenia. – Myślisz, że tak dobrze ją znasz? Gina należy do rodziny. – Uderzył się w pierś. – Znam własną siostrzenicę. – Skąd ta pewność? Spędziłeś z nią tylko kilka godzin. Antonio spojrzał na niego z wściekłością, której Mike się nie spodziewał. – Myślisz, że zjadłeś wszystkie rozumy. Ona wcale nie chce pracować. Tęskni za domem i chce wracać do Włoch. – Jak to? Kiedy? – Cieszę się. To nie jest miejsce dla niej. – Antonio wycelował cygaro w Mike’a. – Dla ciebie też nie mam już miejsca w mojej firmie. Ale Mike go nie słuchał. Pobiegł do pokoju Giny. – Nie możesz tam wchodzić! – krzyczał Antonio. Mike zatrzymał się tylko po to, żeby powiedzieć: Amerykańskie wakacje 245 – Czy w ogóle masz pojęcie, jak bardzo chciałem stać się częścią tej rodziny? I po co? – Potrząsnął głową. – Nie traktujeszdobrze swojej rodziny, Antonio. Gina zasługuje na o wiele więcej. Przynajmniej na odrobinę szacunku. Mike odwrócił się i zobaczył ją. Stała w drzwiach, z poszarzałą twarzą i smutnymi oczami. Antonio krzyknął jeszcze raz. Mike zignorował go, zastanawiając się, ile mogła słyszeć z ich rozmowy. Uśmiechnął się do niej. – Cześć. Jej oczy rozszerzyły się. – Wujek jest chyba bardzo zły. – Trudno. Kąciki jej ust uniosły się w nieśmiałym uśmiechu. – Słyszałem, że podobno nie najlepiej się czujesz. Wzruszyła ramionami, a potem spojrzała mu prosto w oczy. – Michael, po co tu przyszedłeś? – Zapomniałem ci o czymś powiedzieć. – Starał się, by to zabrzmiało spokojnie, choć serce biło mu szybciej niż kiedykolwiek w życiu. Uniosła pytająco brwi. Wziął głęboki wdech. – Kocham cię. Zamrugała. – Gino Ferraro, kocham cię. – Powiedział to jeszcze raz, żeby być pewnym, że zrozumiała.Atakże dla własnej przyjemności.Nigdy przedtem nie powiedział tego żadnej kobiecie. Uniosła głowę. – Najwyższy czas, żebyś się do tego przyznał. Uśmiechając się, podszedł bliżej. 246 Debbi Rawlins – Doprawdy? Schowała się do pokoju. Podążył za nią, zamykając kopnięciem drzwi. Słyszał jeszcze, jak w końcu korytarza Robert krzyczał do Antonia, żeby uspokoił się i usiadł na chwilę... Gina zaśmiała się cicho i zamknęła drzwi na klucz. Epilog Mike wsunął głowę do pokoju Giny. – Masz chwilę czasu na lunch? Podniosła wzrok znad planu budżetu i uśmiechnęła się szelmowsko. – Co masz na myśli? – Nie to, o czym myślisz. – Zaśmiał się. – Jestem głodny, nie jadłem śniadania, bo zaspałaś, pamiętasz? – Jasne, zwal winę na mnie. – Wstała zza biurka, a w jej oczach zalśniły złośliwe ogniki. Dobrze znał to spojrzenie. Oznaczało kłopoty, duże kłopoty. – Gina, o drugiej mamy spotkanie w Izbie Handlowej, więc proszę, bez głupich pomysłów. Podeszła bliżej, bawiąc się górnym guzikiem bluzki. – Na przykład jakich? – Gina. – Jego ciało zareagowało natychmiast. Jak to możliwe, że po dwóch latach małżeństwa wciąż tak na niego działała? 248 Debbi Rawlins Oddział na Zachodnim Wybrzeżu wciąż był niewielki, oprócz nich w biurze pracowała tylko jedna osoba, a trzy kolejne – w magazynie. Wszyscy wyszli na lunch, więc właściwie mogliby zamówić jedzenie przez telefon, a tymczasem... Gina odpięła dwa guziki jedwabnej bluzki, odsłaniając rąbek czarnego, koronkowego stanika. Mike jęknął i zamknął drzwi do pokoju. Po co właściwie udawał stoika? Silił się na obojętność? Przecież doskonale wiedział, że Gina potrafi owinąć go sobie wokół palca jednym spojrzeniem... – Michael? – Odpięła ostatni guzik, pozwalając, by jedwab powoli zsunął się z ramion. Brzuszek wciąż miała dość płaski, ale zaczynał się już zaokrąglać. Zmrużyła czujnie oczy i zacisnęła lekko usta. – Co? – Nic. Podejdź tu. – Wyciągnął rękę, ale odsunęła się. – Uważasz, że jestem gruba? – Jasne, że nie. – Złapał ją za rękę i przyciągnął do siebie. –Wręcz przeciwnie, uważam, że powinnaś troszkę przytyć. Zadzwonił telefon i zanim zdążył jej powiedzieć, żeby zaczekała, aż włączy się sekretarka, Gina podniosła słuchawkę. Gdy przeszła na włoski, wiedział już, że to może być tylko jej matka albo Antonio. Jeśli to matka, mogą zapomnieć o lunchu, przytulan-kach i wszystkim innym. Ta kobieta potrafiła gadać godzinami, nawet dzwoniąc za ocean. Choć nie zgadzał się z jej staroświeckimi poglądami, to jednak wiedział, że kocha Ginę i chce dla niej jak najlepiej. Poza tym Sofia miała u niego wielki plus za to, że wbrew powszechnym obawom bez wahania zaakceptowała go jako zięcia. Amerykańskie wakacje 249 Gina posłała mu przepraszające spojrzenie i przeszła na angielski. – Wujek Antonio pyta, kiedy przyjeżdżamy na święto Dziękczynienia. – Będziemy u nich w środę, a wracamy w niedzielę wieczorem. Zakryła słuchawkę dłonią. – Nie będzie zadowolony, że przyjeżdżamy na tak krótko. Mike wzruszył ramionami. – Musi to zrozumieć. W tym roku wszyscy mamy mnóstwo pracy. Słuchał z roztargnieniem, jak Gina omawia z wujem szczegóły przyjazdu. To niesamowite, jak bardzo firma zmieniła się przez te półtora roku. Robert świetnie sobie radził z dystrybucją na Wschodnim Wybrzeżu, do tego stopnia, że między nim a Mike’em wywiązała się nawet przyjacielska rywalizacja. Antonio przymierzał się do stopniowego przejścia na emeryturę. Poza tym spędzał coraz więcej czasuz rudowłosą damą, którą poznał zeszłej jesieni w barze ,,U Angela’’. Z tych rozmyślań wyrwał go głośny śmiech Giny. Odwiesiła słuchawkę i zarzuciła mu ręce na szyję. – Powiedziałam wujkowi,że mamy niespodziankę dla całej rodziny. – Uśmiechnęła się szeroko. – Odpowiedział, że lepiej, żebym nie była w ciąży, nie wtedy, kiedy interesy tak dobrze nam idą. – Mówisz poważnie? Naprawdę tak powiedział? – Świat się kończy, pomyślał Michael. Skinęła głową. – Powiedział, że też ma dla nas niespodziankę. – O-ho. Pewnie żeni się z Teresą. 250 Debbi Rawlins Gina zmarszczyła brwi. – Co miało znaczyć to ,,o-ho’’? To dzięki niej przestał tyle pić i ograniczył palenie. Będzie z niej dobra żona. – Racja. – Mike uśmiechnął się i przytulił ją mocniej. – A ty będziesz wspaniałą matką. Spojrzała na niego poważnie. – Naprawdę tak myślisz? – Niemam najmniejszych wątpliwości.–Pocałował ją i po chwili zupełnie zapomnieli o lunchu.