DATA: 
po 1462 r.

 TYTUŁ: Pieśń o zabiciu Andrzeja Tęczyńskiego

 AUTOR: nieznany

 NOTA: 
Wiersz opisuje przykre zdarzenia, które jak się zdaje nie były odosobnionym przypadkiem. Kasztelan 
wojnicki Andrzej Tęczyński, wybierając się na wojnę pruską, niezadowolony z usługi płatnerza 
Klemensa pobił go dotkliwie, a kilku mieszczan w odwecie zamordowało szlachcica wlokąc jego ciało 
ulicami na ratusz, mimo iż ten schronił się w zakrystii kościoła Franciszkanów. Następnie sześciu 
spośród winowajców ścięto. 
Pieśń o zabiciu... jest przede wszystkim źródłem wiedzy o XV-wiecznym społeczeństwie, jego 
podziałach, ale i zachowaniach. 
Tekst pieśni zachowała się na okładce najstarszego rękopisu "Kroniki polskiej" Galla Anonima 
i 
znajduje się w Bibliotece Narodowej w Warszawie (sygn. Cim. 28 fol. 97 v.)
. 
24 wersy 


1 A jacy to źli ludzie mieszczanie krakowianie, 
2 Żeby pana swego, wielkiego chorągiewnego, chorągiewnego - broniącego chorągwi
3 Zabiliście, chłopi, Andrzeja Tęczyńskiego! 
4 Boże się go pożałuj, człowieka dobrego, 
5Iże tako marnie szczedł od nierownia swojego! szczedł - zginął; od nierownia - od
6 Chciał ci królowi służyci, swą chorągiew mieci, nierównego sobie (klasowo)
7 A chłopi pogańbieli dali ji zabici; pogańbieli - podli; ji - go
8 W kościele ci zabili: na tem Boga nie znali, nizacz - za nic
9 Świątości nizacz nie mieli, kapłany poranili. rynną... na wschod - rynsztokiem na schody
10 Zabiwszy rynną ji wlekli, na wschod nogi włożyli, 
11 Z tego mu gańbę czynili. 
12 Do wrocławianow posłali, do takich jako i sami, 
13 A skarżąc na ziemiany, by jim gwałty działali. 
14 Wrocławianie jim odpowiedzieli, żeście to źle udziałali, się ukwapili - pośpieszyli się
15 Żeście się ukwapili, człowieka zabili. 
16 Kłamacie, chłopi, jako psi, byście tacy byli: nie stojicie wszytcy za - nie jesteście warci
17 Nie stojicie wszytcy za jeden palec jego! 
18 Mnimaliście, chłopi, by tego nie pomszczono? szeć sieczono -ścięto sześciu z wyroku sądu
19 Już ci jich szeć sieczono; jeszcze na tem mało! Waltko radźca - Walter Kizling, rajca krakowski


20 A ten Waltko radźca, ten niewierny zdradźca, z Greglarem - z Mikołajem Kridlarem, rajcą miejskim 

21 Z Greglarem się radzili, jakoby ji zabić mieli. pan krakowski - kasztelan krakowski, którym był 
22 Pan krakowski, jego miłość, z swojimi przyjacioły, od 1458 brat zabitego, Jan; uzdrowić - dać zdrowie 

syn - Jan (zm. 1499), późniejszy kasztelan

23 Boże je racz uzdrowić, że tego pomścili! zawichojski
24 Jaki to syn szlachetny Andrzeja Tęczyńskiego, (1479) i wiślicki (1485)
25 Żeć on mści gorąco oćca swego 
-
26 Boże, ji racz pozdrowić ode wszego złego! Amen.