
ROZDZIAŁ PIERWSZY 
Katrina stała posrodku gwarnego, mieniacego sie 
kolorami, arabskiego bazaru, kiedy go ujrzała. Własnie 
targowała sie ze sprzedawca o haftowany jedwab, 
gdy cos zmusiło ja do odwrócenia głowy. Stal 
po przeciwnej stronie waskiej alejki, ubrany w tradycyjna 
biała galabije. Promienie słonca migotały, 
odbijajac sie od przypietego do pasa ostrego, niebezpiecznie 
wygladajacego no.a. 
Straganiarz. widzac, .e przestała zwracac na niego 
uwage, obszedł ja i pobiegł wzrokiem za jej 
spojrzeniem. 
- Pochodzi ze szczepu Tuaregów - poinformował 
uprzejmie. 
Katrina nic nie odpowiedziała. Przed przyjazdem 
do Zuranu przeczytała, .e Tuaregowie byli dzikim, 
wojowniczym plemieniem, które w ubiegłych wiekach 
wynajmowano i dobrze opłacano za przeprowadzanie 
karawan przez pustynie. Do dzis zachowali 
niezale.nosc, preferujac tradycyjny, nomadzki 
styl .ycia. 
W odró.nieniu od wielu odzianych w galabije 
me.czyzn, jakich dotychczas widywała, ten był 
czysty i schludnie ogolony. Obrzucił ja wyniosłym 
spojrzeniem błyszczacych, ciemnych oczu. Przywodził 

jej na mysl wspaniałe, dzikie, drapie.ne 
zwierze, którego nie mo.na oswoic ani zamknac 
w klatce miejskiej cywilizacji. Prawdziwy człowiek 
pustyni, .yjacy według własnego kodeksu moralnego. 
W rysach jego twarzy i sposobie bycia była 
widoczna wywołujaca lek, a jednoczesnie skupiajaca 
uwage arogancja. 
Miał niebezpiecznie namietne usta! 
Przeszył ja niekontrolowany, zmysłowy dreszcz. 
Nie przyjechała przecie. do pustynnego królestwa 
Zuranu interesowac sie me.czyznami o namietnych 
ustach. Przybyła tu z grupa naukowców zajmujacych 
sie badaniem miejscowej flory i fauny, 
upomniała sie w duchu. Nadal nie mogła jednak 
oderwac od niego wzroku. 
Najwidoczniej nieswiadomy jej zainteresowania, 
rozgladał sie uwa.nie po ruchliwym bazarze. To 
była scena jak z arabskiej basni, pomyslała. Gdyby 
usłyszał to jej szef, Richard Walker, wysmiałby 
pogardliwie te fantazje. Nie miała ochoty jednak 
teraz o nim myslec. Pomimo .e w jasny sposób dala 
mu do zrozumienia, .e nie jest nim zainteresowana, 
nie dawał jej spokoju. Za ka.dym razem, kiedy 
odrzucała jego zaloty, stawał sie nieprzyjemny i złosliwy. 
Poza tym miał przecie. .one. 
Samo wspomnienie umizgów Richarda wystarczyło, 
aby sprowadzic ja na ziemie. Skuliła sie 
w cieniu straganu, gdzie natychmiast odnalazło ja 
spojrzenie nieznajomego. Jego wzrok spoczał na 
niej, co spowodowało, .e wycofała sie głebiej, 
w cien, nie zastanawiajac sie, dlaczego to robi. 
Grupa idacych główna aleja kobiet, odzianych 
w czarne hid.aby, na moment zasłoniła nieznajomego. 

Kiedy oddaliły sie, ujrzała go ponownie, ale ju. 
stracił zainteresowanie. Odwrócił sie i chwytajac 
luzny koniec chusty w kolorze indygo, która miał 
okrecona wokół głowy, naciagnał na twarz, pozostawiajac 
tylko szpare na oczy. Było to tradycyjne 
nakrycie głowy me.czyzn z plemienia Tuaregów. 
Po chwili odwrócił sie do niej plecami i otworzył 
znajdujace sie przed nim drzwi. 
Katrina zauwa.yła, .e miał szczupłe, opalone 
dłonie o smukłych palcach i zadbanych paznokciach. 
Zmarszczyła w zadumie czoło. Wiele wiedziała 
o plemionach nomadów zamieszkujacych 
pustynie. Znała ich historie i zwyczaje. Dlatego tym 
bardziej uderzył ja fakt, .e me.czyzna z plemienia 
Tuaregów, wbrew wielowiekowej tradycji, odsłonił 
publicznie twarz. Zdziwiło ja, .e przedstawiciel 
dzikiego szczepu, rozpoznawalnego po charakterystycznych 
strojach w kolorze indygo, okreslanego 
mianem „błekitnych jezdzców", miał dłonie, których 
nie powstydziłby sie .aden arystokrata czy 
europejski biznesmen. 
Nie była chyba na tyle niemadra i naiwna, .eby 
wierzyc, .e ka.dy interesujacy nieznajomy ubrany 
w galabije jest arabskim ksieciem z bajki. Jednoczesnie, 
w głebi duszy, skrywała fantazje o namietnym 
seksie z takim własnie me.czyzna. 
Kiedy zniknał za drzwiami, wypusciła z ulga 
wstrzymywany od dłu.szego czasu oddech. 
- Bierze pani? To wspaniały jedwab. Najwy.szej 
jakosci. I w bardzo dobrej cenie. 
Posłusznie spojrzała na materiał. Był cieniutki 
i delikatny, jasnobłekitnym odcieniem idealnie pasował 
do jej jasnej karnacji i blond włosów. Poniewa. 

była teraz sama w miejscu publicznym, dla 
bezpieczenstwa miała włosy dokładnie upiete pod 
kapeluszem z szerokim rondem. 
Suknia z tak zwiewnego materiału podkreslałaby 
kuszaco kragłosci jej ciała. Mogłaby rozpuscic włosy, 
a wtedy me.czyzna z oczami lwa spojrzałby na 
nia i... 
Katrina wypusciła z rak jedwab, jakby nagle 
zaczał parzyc. Sprzedawca podniósł go ura.ony. 
W głównej alei bazaru pojawiła sie grupa umundurowanych 
me.czyzn, na ich widok gwarny tłum 
zaczał sie rozstepowac. Wojskowi zdzierali ze straganów 
zasłony, trzaskali otwartymi drzwiami. Najwyrazniej 
kogos szukali, nic przejmujac sie, .e 
niszcza kupcom towar i .e moga skrzywdzic kogos 
z otaczajacego tłumu. 
Katrina nic bardzo rozumiała, co sie dzieje, ale 
jej wzrok powedrował w kierunku drzwi, za którymi 
zniknał nieznajomy. 
Umundurowani zrównali sie z nia. W budynku, 
po przeciwnej stronie uliczki, otworzyły sie drzwi 
i na ulice wyszedł me.czyzna. Wysoki, ciemnowłosy, 
ubrany po europejsku, w spodniach khaki 
i lnianej koszuli. Katrina od razu go rozpoznała. 
Otworzyła szeroko oczy ze zdziwienia. Nieznajomy 
z plemienia Tuaregów nagle stał sie Europejczykiem. 
Odwrócił sie i ruszył główna aleja. 
Własnie mijał stragan, przy którym stała, kiedy 
jeden z wojskowych zauwa.ył go i przepchnał sie 
obok niej. wołajac do niego po angielsku i zuransku: 
- Stój! 
Zauwa.yła, jak spojrzenie me.czyzny nabiera 
hardosci. a jego oczy czujnie badaja okolice, jakby 

czegos szukały. Nagle jego wzrok spoczał na niej. 
- Tu jestes, kochanie! Ostrzegałem cie, .ebys 
sie nic oddalała. 
Chwycił ja mocno za nadgarstek, jego dłon zsuneła 
sie ni.ej, po czym splótł długie palce z jej 
palcami, stwarzajac pozory intymnosci, jaka łaczy 
trzymajacych sie za rece zakochanych. Przez cały 
czas mocno sciskał, nie pozwalajac jej wyrwac 
dłoni. Na jego twarzy w miejsce wczesniejszego 
aroganckiego wyrazu pojawił sie sztuczny usmiech. 
Zrobił krok w jej kierunku. 
- Co pan... - wydusiła zaskoczona. 
- Zacznij isc - wyszeptał, czarujac ja magnetycznym 
spojrzeniem, które mogłoby zniewolic niejedna 
kobiete. 
Jej błekitne, łagodne oczy spochmurniały. Jak to 
mo.liwe, .e wykonywała bezwolnie polecenia obcego 
me.czyzny 
Przysunał sie do niej i poczuła w goracym, przesyconym 
wonia przypraw i orientalnych perfum 
powietrzu, subtelny zapach drogiej wody kolonskiej 
o cytrusowej nucie. 
Cała główna aleja wypełniła sie wojskowymi 
przeszukujacymi stoiska i okoliczne budynki. ?ołnierze 
przewracali stragany, niszczyli bezmyslnie 
towary, bez skrupułów demolowali wszystko, co 
stało im na drodze. 
Zniknał nastrój gwarnej radosci. Wokół rozbrzmiewały 
ostre, podniesione głosy oraz jeki taranowanych 
przekupniów i kupujacych. Zapanowała 
atmosfera leku. 
Na główna aleje, rozganiajac tłum. wtoczył sie 

du.y terenowy samochód z przyciemnianymi szybami, 
po czym zatrzymał sie posrodku. Otworzyły 
sie drzwi i z auta wysiadł umundurowany me.czyzna 
z obstawa. Katrina rozpoznała ministra 
spraw wewnetrznych Zuranu, kuzyna władcy panstwa. 
Targana sprzecznymi uczuciami, z. niepokojem 
spojrzała na swego porywacza. Sadzac po zachowaniu, 
niewatpliwie miał niejedno do ukrycia.. Prawdopodobienstwo, 
.e uzbrojeni, groznie wygladajacy 
me.czyzni w głównej alei zainteresuja sie jej osoba, 
a tym samym i nim, było raczej nikłe. Przestraszyła 
sie raczej własnych podejrzen. Nieznajomy miał 
w sobie tajemniczy, kuszacy urok. 
Zdecydowanym szarpnieciem postanowiła mu 
sie wyrwac. Wyczuł jej ruch, wzmocnił uscisk i pociagnał 
ja dalej, w odległy zacieniony koniec alejki, 
gdzie było tak wasko i tłoczno, .e mimowolnie 
została przycisnieta do jego ciała. 
Nie wiem, o co tu chodzi, ale... - zaczeła 
odwa.nie. 
- Cicho! - rzucił jej do ucha pozbawionym 
emocji głosem. 
Katrina zadr.ała, co wytłumaczyła sobie szokiem 
i ogarniajacym ja lekiem. Absolutnie nie miało 
to zwiazku z bliskoscia silnego, doskonale zbudowanego 
me.czyzny. Usłyszała głosne, przyspieszone 
bicie jego serca, jakby za chwile miało wyskoczyc 
mu z piersi. Czuła na skórze ka.de uderzenie, 
zagłuszajace delikatny rytm jej własnego serca. 
Saczyła sie w nia jego energia, jak gdyby jego serce 
pompowało sile .yciowa dla nich obojga. 
Nagle przeszył ja dobrze znany ból. Wróciły 
wspomnienia. Taka była miłosc miedzy jej rodzicami, 

bezgraniczna, niezmierzona, a. do smierci. 
Wydala z siebie cichy jek, nieartykułowany wyraz 
osobistego, emocjonalnego leku. Jego reakcja 
była natychmiastowa i zdecydowana. Chwycił ja za 
szyje, zasłonił głowa jej twarz, a jego usta uciszyły 
słowa protestu, zanim zda.yła nabrac powietrza, 
aby je wykrzyczec. 
Smakował upałem i pustynia, tysiacem obcych, 
nieznanych rzeczy. Nieznanych i niepokojaco podniecajacych. 
Z odraza musiała sama przed soba 
przyznac, .e jej ciało, wbrew woli, poddało sie 
władzy instynktów. 
Rozchyliła usta. Poczuła przyspieszone bicie jego 
serca, a zaraz potem fale rozkoszy, kiedy rzucił 
sie na nia jak drapie.nik, wykorzystujac przyzwolenie. 
Jego wargi przywarły mocno do jej ust, rozniecajac 
w niej nieopisany .ar. Jego pocałunek 
stawał sie coraz głebszy, .adał odpowiedzi. Katrina 
nigdy wczesniej nie pomyslała, .e mogłaby publicznie 
całowac sie z me.czyzna w tak intymny sposób. 
A ju. na pewno nie z obcym. 
Prawie nie słyszała, jak odje.d.a terenowy samochód 
ministra. Nieznajomy nie przerywał namietnego 
pocałunku. 
Kiedy nagle wypuscił ja z objec, o mało sie nie 
przewróciła. Podtrzymał ja i po chwili bez słowa 
zniknał w tłumie, pozostawiajac ja zagubiona 
i zszokowana. 
- Wasza wysokosc... - dało sie słyszec powitania, 
którym towarzyszyły niskie, pełne szacunku ukłony, 
kiedy przechodził przez pałac królewski, zmierzajac 
na spotkanie ze starszym przyrodnim bratem. 
Uzbrojeni stra.nicy, stojacy w progu sali audiencyjnej, 

otworzyli przed nim pozłacane dwuskrzydłowe 
drzwi, pokłonili sie i wycofali. 
Xander stanał przed obliczem swego brata, składajac 
głeboki ukłon. Choc mieli tego samego ojca 
i choc wszyscy wiedzieli, jak ciepłym uczuciem 
władca darzył swego młodszego brata, w oficjalnych 
sytuacjach, takich jak audiencja u króla, zawsze 
przestrzegali protokołu. 
Władca, widzac krewnego, natychmiast wstał 
i dał znak, aby ten równie. powstał i zbli.ył sie do 
niego. 
- Ciesze sie, .e wróciłes. Słyszałem o tobie 
wiele dobrego od przywódców wiekszosci panstw, 
bracie. Goraco chwala cie te. przedstawiciele ambasad. 
- Wasza wysokosc jest zbyt łaskawy. Jestem 
szczerze wdzieczny za zaufanie, jakim zostałem 
obdarzony, i za powierzenie mi zaszczytnego zadania, 
jakim było dobranie odpowiedniego, promujacego 
demokracje personelu w naszych ambasadach. 
To dla mnie prawdziwy zaszczyt móc słu.yc... 
Otworzyły sie drzwi i wszedł lokaj, a za nim dwaj 
słu.acy z taca aromatycznej, swie.o zaparzonej 
kawy. 
Obaj me.czyzni odczekali, a. ceremonia dobiegnie 
konca. 
- Chodzmy pospacerowac po parku - zaproponował 
król, kiedy w koncu zostali sami. - Tam 
bedziemy mogli spokojnie rozmawiac. 
Na patio, na tyłach sali audiencyjnej, za cie.ka 
ozdobna kotara znajdował sie porosniety bujna 
roslinnoscia kameralny ogród, o.ywiany szumem 
wody pluskajacej w licznych fontannach. Bracia, 

ubrani w nieskazitelnie białe galabije, ruszyli po 
wyło.onej kolorowa mozaika scie.ce. 
- Tak jak podejrzewalismy - powiedział cicho 
Xander. kiedy zatrzymali sie przy małym stawie 
z rybami. Przykucnał, ze stojacej na brzegu misy 
wział garsc pokarmu i wrzucił do wody. - Nazir 
spiskuje przeciw tobie. 
- Masz niepodwa.alne dowody? 
- Jeszcze nie. ~ Xander zaprzeczył ruchem głowy. 
- Jak wiesz, udało mi sie przeniknac do dowodzonej 
przez El Khalida bandy rabusiów i renegatów. 
- Nedzny zdrajca! Zamiast byc tak pobła.liwym, 
ju. dawno powinienem był wsadzic go do 
wiezienia na reszte .ycia - parsknał ze złoscia. 
- El Khalid nigdy nie wybaczył ci. .e odebrałes 
mu ziemie i majatek, kiedy odkryłes jego oszustwa. 
Podejrzewam, .e Nazir obiecał mu. .e jesli pomo.e 
mu cie obalic, zwróci mu jego dobra. Domyslam sie 
równie., .e Nazirowi chodzi o to, aby to El Khalida 
wiazano z buntem. On sam nie mo.e sobie pozwolic, 
aby łaczono go w jakikolwiek sposób z twoim 
zabójstwem. Musisz byc ostro.ny - dodał, marszczac 
brwi. 
Mam doskonala ochrone, nie boje sie, Nazir 
nienawidzi mnie od czasów, kiedy bylismy dziecmi, 
ale nie osmieli sie mnie jawnie zaatakowac. 
- Szkoda, .e nie mo.esz go wygnac na zesłanie. 
- Nie mamy prawa nic zrobic bez konkretnych 
dowodów, bracie - odparł władca. - Jestesmy panstwem 
demokratycznym, po czesci dzieki twojej 
matce. Musimy przestrzegac prawa. 
Wspomnienie matki wywołało na twarzy młodego 
me.czyzny lekki grymas. Została zatrudniona 

w pałacu jako guwernantka obecnego króla, a jego 
przyrodniego brata. Była niezwykła kobieta o liberalnych 
pogladach, które przekazała swemu uczniowi. 
Zakochała sie w jego ojcu. który odwzajemnił 
jej miłosc. Xander był owocem tego zwiazku, nigdy 
nie było mu dane poznac matki. Zmarła w miesiac 
po jego urodzeniu. Bedac na ło.u smierci, wymogła 
na jego ojcu obietnice, .e wychowa ich syna w szacunku 
i w zgodzie z dziedzictwem kulturowym, 
jakie wniosła od ich rodziny. 
Słowo zostało dotrzymane. Zanim Xander objał 
posade ambasadora Zuranu, był kształcony w Europie 
i w Ameryce. 
- Nara.asz sie na du.e ryzyko - ostrzegł władca. 
- Jako twój brat, a zarazem król, otwarcie mówie, .e 
mi sie to nie podoba. 
Xander wzruszył lekcewa.aco ramionami. 
- Przecie. ustalilismy, .e nie mamy nikogo, 
komu moglibysmy w pełni zaufac. Poza tym 
niebezpieczenstwo 
wcale nie jest tak wielkie. El Khalid 
przyjał mnie, kupujac historyjke o tym, .e jestem 
odrzuconym przez własne plemie Tuaregiem, skazanym 
na wieczny ostracyzm. Udowodniłem mu 
moje umiejetnosci. W zeszłym tygodniu napadlismy 
na karawane kupiecka i zrabowalismy cały towar. 
- Kim oni byli? spytał król, marszczac czoło. 
Musze dopilnowac, aby zrekompensowano im 
straty choc dziwne, .e nikt nie zwrócił sie do mnie 
ze skarga, .e został ograbiony. 
Jestem przekonany, .e tego nie zrobia. Zatrzymalismy 
ich na pustkowiu, za granica Zuranu, niedaleko 
bazy El Khahda. Wiezli fałszywe pieniadze! 

- To wyjasnia wszystko. 
El Khalid chełpi sie, ze pracuje dla bardzo 
wa.nej osobistosci. Jednak dotychczas nie zauwa.yłem, 
aby Nazir lub ktokolwiek z jego ludzi sie 
z nim kontaktował. Jesli jest tak, jak podejrzewam, 
i Nazir bedzie chciał zamordowac cie podczas 
publicznego wystapienia podczas obchodów narodowego 
swieta, beda musieli sie wkrótce spotkac. El 
Khalid rozgłasza, .e organizuje wa.ne zebranie, na 
które wszyscy mamy sie stawic. Nie mówi tylko, 
kiedy i gdzie ma sie ono odbyc. 
- Uwa.asz, .e Nazir sie pojawi? 
- Prawdopodobnie. To on układa plan. Chce 
miec pewnosc, .e osoby, które beda pomagały Khalidowi 
w wypełnieniu misji, sa godne zaufania. Nie 
zaryzykuje wysłania własnych ludzi, wiec jestem 
przekonany, .e sie pojawi na zgromadzeniu. Oczywiscie 
i ja tam bede. 
- Nie obawiasz sie, .e cie rozpozna? 
- W przebraniu Tuarega? - Xander potrzasnał 
głowa. - Watpie. Zakrywanie twarzy to w koncu ich 
obyczaj. Czy jestes usatysfakcjonowany postepami 
w budowie nowego kompleksu hotelowego? Odwiedzajac 
nasze ambasady, otrzymałem wiele pochlebnych 
opinii dotyczacych poziomu naszej infrastruktury 
turystycznej - zmienił temat Xander. 
rzucajac bratu ostrzegawcze spojrzenie, gdy dojrzał, 
.e ktos sie do nich zbli.a cichym krokiem. 
Rozchyliła sie sciana zieleni i pojawił sie znienacka 
niewysoki, przysadzisty, .wawy me.czyzna, 
o którym przed chwila rozmawiali. Na palcach obu 
dłoni miał liczne złote, bogato inkrustowane pierscienie. 
Jego jadowite, pełne niecheci oczy spoczeły 

najpierw na Xandrze, a nastepnie na władcy. Ignorujac 
młodszego z braci, przybysz pokłonił sie 
sztywno królowi. 
- Có. cie tu sprowadza, Nazirze? Tak rzadko 
zdarza sie, abys mógł sie oderwac od licznych 
obowiazków ministra i odwiedzic nas tutaj - powiedział 
król. 
- To fakt, jestem bardzo zajety, panie - przyznał, 
puszac sie. 
- Słyszałem, .e miałes jakies problemy na bazarze 
- mruknał Xander. 
Nazir rzucił mu podejrzliwe spojrzenie. 
- Nic takiego. Drobny złodziejaszek wprowadził 
troche zamieszania. 
- Skoro drobny, to po co ty tam przyjechałes? 
Byłem w okolicy. Zreszta, nie twoja sprawa, 
jak wypełniam moje obowiazki słu.bowe. 
Moja, jako reprezentanta swiadomej postawy 
obywatelskiej - odparł beznamietnie ksia.e. 
Nazir, zaciskajac usta ze złosci, odwrócił sie do 
niego plecami i zwrócił sie do króla: 
- Rozumiem, .e wasza wysokosc zlekcewa.ył 
moje rady i nie .yczy sobie podczas uroczystosci 
uzbrojonej eskorty zło.onej z mojej osobistej gwardii. 
- Jestem ci wdzieczny za troske, kuzynie, ale 
zawsze na pierwszym miejscu powinnismy stawiac 
obowiazek wobec ludu. Nasi zagraniczni goscie, 
w szczególnosci ci wspierajacy rozwój turystyki 
w naszym kraju, nie uwierza w stabilna sytuacje 
w Zuranie, jesli zobacza, .e władca nic mo.e poruszac 
sie swobodnie wsród własnego narodu podczas 
tak radosnego swieta. 

Gdyby król sie zgodził, zastanawiam sie, kto 
zajałby sie pilnowaniem ochrony przerwał napieta 
cisze Xander. 
Nazir rzucił mu pełne nienawisci spojrzenie. 
Jesli sugerujesz, .e... zaczał ostrym tonem. 
Nic nie sugeruje przerwał mu chłodno. Jedynie 
stwierdzam fakt. 
- Fakt? 
- Udowodniono, .e obecnosc uzbrojonych po 
zeby ochroniarzy mo.e spowodowac, .e nawet mały 
incydent wymknie sie spod kontroli. 
- Jestem przekonany, .e nikt nic miałby ochoty 
tłumaczyc ambasadorowi obcego panstwa, .e jeden 
z jego rodaków został zastrzelony przez nadgorliwego 
ochroniarza. 
Wrócimy jeszcze do tego tematu na osobnosci, 
kuzynie. 
Nazir, z ponura mina, całkowicie ignorujac Xandra. 
przekazał władcy wszystkie wiadomosci, po 
czym ukłonił sie i odszedł. 
Król zmarszczył czoło i wymienił znaczace spojrzenie 
z. przyrodnim bratem. 
- Nasz, kuzyn zapomina, co ci jest winien - powiedział 
ze złoscia. 
Xander wzruszył ramionami. 
- Nigdy nie krył niecheci do mnie i do mojej 
matki. 
A do ojca? Nasz ojciec był najwiekszym władca 
w historii tego kraju. Warto, .eby Nazir o tym 
pamietał. Nazir był dla ciebie okrutny, kiedy byłes 
dzieckiem, wiem o tym. Ale wtedy ani ja, ani ojciec 
nie mielismy o niczym pojecia. 

- Poradziłem sobie z tym i z nim te. sobie 
poradze. 
- On i jego ojciec nienawidzili twojej matki. Nie 
mogli scierpiec. .e miała na króla taki du.y wpływ. 
A potem kiedy poslubił ja... 
- Mnie mo.e i nie lubi, ale to ciebie chce pozbawic 
tronu zauwa.ył sucho Xander, - Musze wracac 
na pustynie, zanim moja nieobecnosc zwróci 
czyjas uwage. Obawiałem sie, .e Nazir zacznie 
mnie podejrzewac po tym, jak jego ludzie przeszukali 
bazar, ale nagle zdałem sobie sprawe, .e oni 
szukaja Tuarega. 
- Oficjalna wersja mówi, .e wróciłes do Zuranu 
na bardzo krótko i .e dzis w nocy wyje.d.asz na 
zasłu.ony odpoczynek. Szkoda, .e nie masz czasu 
kierowac naszymi nowymi spółkami. Twoja hodowa 
klaczy wcia. powieksza sie o nowe zrebaki, 
Zbli.a sie do konca pierwszy etap rozbudowy przystani. 
Xander usmiechnał sie szeroko, pokazujac białe 
zeby kontrastujace z opalona skóra twarzy. 
Wracajac do pałacu, władca zatrzymał sie na 
moment i stanał twarza w twarz z Xandrem. 
- Mam du.e watpliwosci, czy powinienem ci na 
to wszystko pozwalac - zwrócił sie do niego powa.nie. 
- Wiele dla mnie znaczysz. Wiecej, ni. potrafisz 
to sobie wyobrazic. Twoja matka była mi 
bliska jak własna. Otworzyła przede mna 
nowe horyzonty wiedzy. To pod jej wpływem ojciec 
zaczał myslec o zbudowaniu wielkiej przyszłosci 
dla naszego kraju. Kiedy umarła, stracił wole .ycia. 
Naraz straciłem ich oboje. Nie chce teraz stracic 
i ciebie 
- Ani ja ciebie - oswiadczył Xander, obejmujac 

go. 
Witaj, kotku! Mo.e wyjdziemy gdzies dzis 
wieczorem? Słyszałem, .e król organizuje wielkie 
przyjecie na rozpoczecie sezonu wyscigów. Mo.e 
potem skoczymy do jakiegos klubu? 
Katrina usmiechneła sie na .artobliwa propozycje 
kolegi pracujacego w zespole jako fotograf. Tom 
Hudson był kawalerem, a zarazem bezwstydnym 
flirciarzem. Nie mo.na było go nie lubic. 
Pokiwała wesoło głowa. Zanim zda.yła odpowiedziec, 
wtracił sie ostro Richard: 
- Jestesmy tu w pracy, a nie na spotkaniu towarzyskim. 
Lepiej, .ebys o tym pamietał. Poza tym 
jutro zaczynamy wczesnie rano - przypomniał. 
Po nagłym wybuchu kierownika zapadła krepujaca 
cisza. Tom wykrzywił twarz, robiac zabawna 
mine za plecami szefa. 
Choc Richard był doskonałym specjalista, nie był 
lubiany przez pracowników. Najbardziej cierpiała 
przez niego Katnna. 
- On jest oblesny - oswiadczyła z niesmakiem 
Beverly Thomas, przysiadajac wieczorem na brzegu 
łó.ka przyjaciółki. 
Była to druga kobieta w zespole badawczym. 
Naukowcy mieszkali w du.ej, luksusowej, prywatnej 
willi, zbudowanej w tradycyjnym arabskim 
stylu Budynek podzielony był na dwie czesci: oddzielnie 
pokoje dla me.czyzn i osobno te przeznaczone 
dla kobiet. Dodatkowo dysponował kilkoma 
pokojami goscinnymi. 

Z poczatku Katrine peszył fakt. .e były z Beverly 
zamykane na noc w osobnej czesci domu. Ale 
pózniej, na skutek niechcianych awansów Richarda, 
była nawet zadowolona, .e zmuszono je do przyjecia 
miejscowych zwyczajów. 
- Naprawde współczuje jego .onie - wyznała 
Katrina. 
- Ja równie.. Wiesz, .e stajesz sie jego obsesja? 
Widzac na twarzy kole.anki wyraz niepokoju, 
dodała łagodniej: - Z ta obsesja troche przesadziłam, 
ale pewne jest. .e chce zaciagnac cie do łó.ka. 
- Mo.e i chce. ale mu sie to nie uda - zapewniła 
stanowczo. - Poradze sobie z jego zalotami, martwi 
mnie jednak fakt, .e wykorzystuje swoja pozycje, 
aby mnie ukarac za odrzucenie. To moja pierwsza 
praca, jestem dopiero na okresie próbnym. 
- Unikaj go - poradziła Beverly, ziewajac. - Ide 
spac. To był długi dzien, a jutro wstajemy o swicie. 
Katrina rozesmiała sie. Nie mogła doczekac sie 
wyprawy na pustynie. Mieli zbadac wyschniete 
koryto rzeki, czyli wadi. 
Powinna ju. spac. Od ponad godziny le.ała w łó.ku, 
przewracajac sie z boku na bok. Za ka.dym 
razem kiedy zamykała oczy, pojawiał sie niepokojacy 
obraz me.czyzny o ciemnych oczach. 
Pozostało w pamieci wspomnienie cudownych 
dreszczy, jakie ogarneły jej ciało, kiedy jej dotknał 
Jakby czyjes silne palce zagrały na strunach liry. 
To zupełnie niedorzeczne. Dwudziestoczteroletnia 
kobieta z doktoratem z biochemii nie powinna 
ulegac prymitywnym instynktom seksualnym i tak 
reagowac na zupełnie obcego me.czyzne lub - co 

gorsza - na przestepce. Koniuszkami palców musneła 
delikatne kragłosci warg, starajac sie przypomniec 
sobie dotyk jego ust. Wyobraznia nieomylnie 
odtworzyła wszystkie uczucia, które ogarneły ja 
pod wpływem jego namietnego pocałunku. 
Rodzice Katriny byli para naukowców bezgranicznie 
sobie oddanych. ?yli tylko dla siebie nawzajem 
i umarli razem, kiedy zawalił sie na nich 
strop odkopywanego stanowiska. Katrina miała 
wtedy siedemnascie lat. Nie była ju. dzieckiem. 
ale te. jeszcze nie osoba dorosła. Jej rodzice, którzy 
byli jedynakami, nie mieli .adnych krewnych. Zostawili 
ja sama. tak bardzo pragnaca, aby ktos 
ja pokochał, wypełnił jej .ycie. Ból po stracie 
zrodził w niej głeboki lek przed uczuciami, pewien 
rodzaj bezbronnosci i nadwra.liwosci. Ukryła je 
wiec w najgłebszym zakamarku duszy, zbyt niedojrzała 
i zbyt przera.ona, aby stawic im czoło. 
Uciekajac przed nimi. skupiła sie na nauce. Uwa.nie 
dobierała przyjaciół, nie pozwalajac nikomu 
zbytnio sie zbli.yc. 
W wieku dwudziestu czterech lat uznała, .e jest 
dojrzała emocjonalnie i wystarczajaco rozsadna, ale 
teraz... To. co czuła w stosunku do nieznajomego, 
całkowicie temu przeczyło. 
Przeanalizuj to, co sie wydarzyło - pomyslała 
Z determinacja. Jestes w kraju nale.acym do obcego 
kregu kulturowego. W panstwie, które zawsze cie 
fascynowało. Dlatego tak bardzo pragnełas tu przyjechac. 
Dlatego nauczyłas sie miejscowego jezyka. 
Nagle znalazłas sie w nietypowej sytuacji. Zadziałała 
adrenalina. Jak to jednak mo.liwe. ..e jej ciało a. 

tak mocno zareagowało na obcego me.czyzne? 
Me.czyzne którego zdecydowanie powinna sie 
wystrzegac. 
Ka.dy w koncu ma prawo do błedów, pocieszyła 
sie w duchu. Poza tym istniało bardzo małe 
prawdopodobienstwo, 
.e go jeszcze kiedys spotka. Jednoczesnie 
bala sie sama przed soba przyznac, jak ja 
ta mysl przygnebiała. 
ROZDZIAŁ DRUGI 
Słonce zaczynało powoli wspinac sie nad horyzont. 
Spod willi w kierunku pustyni ruszył konwój 
nowoczesnych, doskonale wyposa.onych terenówek. 
Richard zmusił Katrine, aby pojechała z nim 
jednym samochodem, który on bedzie prowadził. 
- Bedzie ci ze mna o wiele wygodniej, jedziemy 
jako pierwsi - oswiadczył, usmiechajac sie. - Ci za 
nami beda dusili sie od kurzu - dodał nieuprzejmie. 
Faktycznie, przy predkosci, z jaka przemierzał 
pustynie, wzbijał sie za nimi cie.ki tuman piachu. 
Mimo wszystko Katrina chetnie zamieniłaby sie 
z kims, kto jechał za nimi. 
- Zamknij oczy i odpre. sie - zaproponował 
przymilnie. - Przespij sie troche. Czeka nas długa 
droga. Najpierw jednak wypij łyk wody. Pamietasz 
zasady, trzeba bardzo uwa.ac, .eby sie nie odwodnic. 

Posłusznie wzieła od niego butelke z woda i napiła 
sie. 
Mo.e to dobry pomysł z ta drzemka, pomyslała, 
ziewajac szeroko po pietnastu minutach monotonnej 
jazdy. Poczuła nieodparta chec, by zamknac 
oczy. Jesli w ten sposób uniknie koniecznosci 
podtrzymania rozmowy z Richardem. Z wolna morzył 
ja sen. Pewnie dlatego, .e wiekszosc nocy 
spedziła fantazjujac o nieznajomym. Odpływajac 
w objecia Morfeusza. czuła, jak samochód nabiera 
predkosci. 
Obudziło ja wpadajace przez przednia szybe popołudniowe 
słonce. Kiedy zdała sobie sprawe z tego 
ile spała, usiadła gwałtownie, zerkajac z zakłopotaniem 
na Richarda. 
- Powinienes był mnie obudzic powiedziała 
z wyrzutem. - Daleko jeszcze do celu? 
Mineło dobrych kilka sekund, zanim jej odpowiedział. 
Kiedy odwrócił głowe i spojrzał na nia, 
wyraz jego oczu ja zaniepokoił. 
- Nie jedziemy do wadi. Wybieramy sie w bardziej 
odosobnione, romantyczne miejsce - odparł 
z zadowoleniem. - Gdzies, gdzie bede miał cie tylko 
dla siebie. Gdzie bede mógł ci pokazac... nauczyc 
cie... 
Katrina wpatrywała sie w niego z przera.eniem, 
majac nadzieje, .e zle go zrozumiała Wyraz jego 
twarzy mówił jednak cos innego. 
Nie mo.esz sie tak zachowywac! Musimy 
jechac do wadi. Beda tam na nas czekac niepokoic 
sie! 
Wiedza, ze zawrócilismy - odparł spokojnie. 
- Powiedziałem im, .e sie zle czujesz. Miałem 

doskonały pomysł z ta woda. Rozpusciłem w niej 
tabletki nasenne. 
Katrina poczuła sie jak w filmie grozy. 
- Nie badz niedorzeczny. Zaraz zadzwonie po 
kogos i... 
- Obawiam sie. .e ci sie to nie uda - usmiechnał 
sie z zadowoleniem. - Mam twoja komórke. Wyjałem 
ci ja z torby, kiedy zatrzymalismy sie. .eby 
powiedziec grupie, .e wracamy. 
Katrina nie mogła uwierzyc, .e to sie naprawde 
dzieje. 
- To czyste szalenstwo. Jedzmy stad, dołaczmy 
do ekspedycji, zapomnijmy... 
- Nie! - uciszył ja. - Wybieramy sie do oazy. 
Od dawna planowałem, jak porwac cie tylko dla 
siebie. Własnie nadarzyła sie doskonała okazja, 
a oaza to idealne miejsce. Poło.ona jest w rzadko 
odwiedzanej czesci pustyni, istne odludzie. Takiej 
wielbicielce historii regionu jak ty na pewno sie 
spodoba. Dawniej zatrzymywały sie tu karawany 
wielbładów. 
Katrina utkwiła w nim pełne paniki spojrzenie. 
Zaschło jej w gardle, serce zaczeło walic z przera.enia. 
Nie tyle bała sie, .e ja skrzywdzi, ile po prostu 
nagle zdała sobie sprawe, .e stała sie jego obsesja, 
dokładnie tak jak przewidziała Beverly. 
- Spójrz, przed nami oaza - poinformował Richard, 
gdy zakurzona droga skreciła pomiedzy 
skały, skad widac było kepe palm oraz bujnej 
roslinnosci, zza których przeswitywała błekitna 
tafla migocacej w słoncu wody. 
Kiedy samochód zatrzymał sie. Katrina przyznała, 
.e w innych okolicznosciach miejsce, gdzie 

sie znalezli, urzekłoby ja i zafascynowało. 
Roslinnosc porastajaca oaze była wyjatkowo 
bujna, szczególnie na przeciwległym brzegu jeziora. 
Kiedys musiała tedy przepływac rzeka, która 
wyrze.biła głebokie koryto w stromej skalistej skarpie. 
Byc mo.e był tu nawet kiedys wodospad. 
Musiało znajdowac sie tu podziemne zródło, mo.e 
nawet podziemna rzeka. Krajobraz był przepiekny, 
Katrina nie potrafiła sie nim jednak cieszyc. Była 
przekonana, .e nie uda jej sie wyperswadowac 
Richardowi jego planu. Jedynym wyjsciem była 
ucieczka. Aby mogła sie powiesc, musiałaby na 
dłu.szy moment odwrócic jego uwage, zabrac niepostrze.enie 
kluczyki terenówki i odjechac, zanim 
zda.y ja powstrzymac. 
- Zabrałem namiot i wszystkie niezbedne rzeczy. 
Jestes dobrze zorganizowany - odparła, udajac 
podziw.- Ja tu posiedze, a ty w tym czasie wszystko 
rozpakujesz, zgoda? 
- Przykro mi, ale to niemo.liwe powiedział. 
- Nie po to zadałem sobie tyle trudu, .ebys teraz i 
to zepsuła, robiac cos głupiego, na przykład uciekajac 
Richard spróbował zmusic Katrine, aby wysiadła 
z samochodu. Ani drgneła, oswiadczajac, .e nigdzie 
sie nie ruszy. Po chwili jednak zdała sobie sprawe. 
.e zle oceniła jego zamiary i .e zdolny jest posunac 
sie do wszystkiego. 
W takim razie nie pozostawiasz mi wyboru, 
kochanie - oswiadczył, wyciagajac z kieszeni kajdanki. 
Nie sadziłem, .e to bedzie konieczne, ale 
skoro odmawiasz współpracy, bede zmuszony przykuc 
cie do drzwi. 
Musze zaczerpnac swie.ego powietrza - poprosiła. 

Mo.e mogłabym posiedziec w cieniu 
palm. a ty w tym czasie rozpakujesz rzeczy? 
Oczywiscie, kochanie - odparł z usmiechem. 
Chodz, znajdziemy ci jakies wygodne miejsce. 
Nie mo.esz tracic nadziei - starała sie dodac 
sobie troche otuchy. 
Richard odprowadził ja nad wode. Przez cały 
czas zachowywał sie bardziej jak stra.nik wiezienny 
ni. jak przyszły kochanek. 
Tu bedzie dobrze - oswiadczył, wskazujac 
miejsce pod jedna z palm. 
Katrina ruszyła we wskazanym kierunku. Richard 
przytrzymał ja. Usłyszała za soba ostrzegawczy 
szczek metalu. Bez trudu odgadła, .e to kajdanki, 
które wczesniej jej pokazywał. Niewiele myslac, 
wyrwała sie i zaczeła biec przed siebie. Wiedziona 
strachem, pedziła do przodu, kierujac sie 
w strone przełeczy pomiedzy stromymi skałami, nie 
zwa.ajac na dochodzace stamtad odgłosy cie.kich 
samochodów jadacych po nierównym podło.u oraz 
okrzyki. Kiedy zdała sobie sprawe z dobiegajacych 
hałasów, była ju. w wawozie, stajac twarza w twarz 
z banda przestepców. 
Na ich czele stał El Khalid. Pierwszy dostrzegł 
Katrine młody kierowca. Aby ja wyminac, skrecił 
mocno land-roverem, o mało go nie przewracajac. 
Po chwili za nia pojawił sie Richard. Oceniajac 
z przera.eniem sytuacje, rzucił sie do odwrotu, 
zostawiajac Katrine na pastwe losu. Pobiegł do 
d.ipa i odjechał. Katrina nawet nie zwróciła uwagi, 
.e ja porzucił i uciekł. 
Wokół niej wzbił sie duszacy tuman kurzu. Ostatnie 
promienie słonca odbijały sie od przeje.d.ajacego 

obok niej samochodu. Przez okno wychylił sie 
kierowca. Jedna reka trzymał kierownice, druga 
wyciagnał w jej kierunku, starajac sie ja chwycic. 
Na jego twarzy pojawił sie lubie.ny usmieszek. 
Katrina rzuciła sie do ucieczki. Pomyslała, .e 
łatwiej poradziłaby sobie z niechcianymi zalotami 
Richarda ni. z tym, co ja tu czekało. Z przera.eniem 
stwierdziła, ze droge odwrotu odciał jej me.czyzna 
na koniu. Starała sie go wyminac, ale on na nia 
natarł, nie wypuszczajac z pułapki. Tetent i odgłosy 
konskich kopyt wymieszały sie z okrzykami okra.ajacych 
ja me.czyzn. Jeden z jezdzców podjechał tak 
blisko, .e poczuła na skórze goracy oddech konia. 
Serce o mało nie wyskoczyło jej z piersi. Me.czyzna 
wychylił sie z siodła, zrównał sie z nia, wyciagnał 
reke, jednym wprawnym ruchem podniósł ja i posadził 
przed soba na grzbiecie konia. Była jego wiezniem. 
Bez tchu, z ledwie bijacym sercem i twarza 
przycisnieta do jego szorstkiej galabiji, poczuła 
przez materiał delikatny cytrusowy zapach. Nagle 
zesztywniała. Nieomylnie rozpoznała wode kolonska... 
Starała sie odwrócic, .eby spojrzec nieznajomemu 
w twarz. 
Udało jej sie ujrzec jedynie jego oczy. Kiedy 
spojrzała w nie, serce podskoczyło jej w piersi. 
Odwróciła głowe, w oddali dostrzegła znikajaca 
terenówke Richarda. Do oczu napłyneły jej łzy, 
jedna spłyneła po policzku, padajac na opalona reke 
trzymajaca lejce. 
Me.czyzna zacisnał usta i strzasnał ja. Mruknał 
cos do konia, który posłusznie obrócił sie 
i ruszył w kierunku grupy przygladajacych im 
sie jezdzców. 

Nagle jakby znikad pojawił sie d.ip jadacy z zawrotna 
predkoscia prosto na nich. Na miejscu kierowcy 
siedział Arab. który wczesniej próbował ja 
schwytac. Pomachał zacisnieta piescia w ich strone, 
wykrzykujac cos w nieznanym jej dialekcie, po 
czym odjechał, dołaczajac do ludzi przygladajacych 
sie scenie z. przodu konwoju. 
Katrinie cisneły sie na usta tysiace pytan. Zanim 
jednak zda.yła sie odezwac, porywacz pociagnał za 
cugle wierzchowca, zatrzymujac sie przed gestykulujacym, 
mocno zbudowanym me.czyzna. 
Zadr.ała, widzac przewieszona przez ramie pote.na 
strzelbe. Na biodrach miał pas z amunicja oraz 
groznie wygladajacy, tradycyjny zakrzywiony sztylet. 
U jego boku pojawił sie jej przesladowca z d.ipa. 
Wskazywał na nia. wymachiwał rekoma, cos 
wykrzykujac. Z jego przemowy zrozumiała 
zaledwie pare słów. 
Porywacz skinał delikatnie głowa w strone Araba. 
Katrina wywnioskowała, .e me.czyzna ze strzelba 
był przywódca grupy. 
- Dlaczego pozwoliłes uciec temu me.czyznie? 
- za.adał wyjasnien wsciekłym głosem. 
Zapadła chwila ciszy, zanim jej porywacz udzielił 
mu odpowiedzi. 
-To pytanie powinienes skierowac do innych, 
El Khalidzie. Jak człowiek na koniu, nawet najszybszym, 
jak ten pochodzacy ze stajni władcy, mógłby 
dogonic d.ipa z napedem na cztery koła? Suliman 
mógł puscic sie za nim w poscig, ale wybrał łatwiejszy 
łup. 
- Odebrał mi moja nagrode i teraz stara sie mnie 
skompromitowac. 

- Słyszysz, Tuaregu. co mówi Suliman? Co mu 
odpowiesz? 
Katrina musiała mocno zacisnac usta, aby nie 
zaczac błagac porywacza, .eby nie pozwolił jej 
oddac Sulimanowi. Przywódca nazwał go Tuaregiem, 
u.ywajac jedynie nazwy szczepu, z którego 
pochodził. Do Sulimana mówił po imieniu. Czy 
oznaczało to. .e przychyli sie do prosby tego drugiego? 
Na sama mysl o tym poczuła mdłosci. 
Dlaczego on nic nie odpowiada? Czuła, .e sie jej 
przyglada, ale nie smiała odwrócic głowy i odpowiedziec 
spojrzeniem. Bała sie tego. co mo.e 
ujrzec w jego oczach. 
- Odpowiem mu. .e ja mam dziewczyne, a on 
nie. Kiedy wróce do Zuranu, wezme za nia spory 
okup. 
- Nikt nie opusci obozu, dopóki na to nic pozwole 
- padło ostre stwierdzenie. - Zebrałem was tu 
do wypełnienia specjalnej misji. Jesli odniesiemy 
sukces, wszyscy staniemy sie bardzo bogaci. Skoro 
obaj roscicie sobie prawo do kobiety, walczcie o nia. 
Arab skinał głowa i dwóch uzbrojonych, dziko 
wygladajacych me.czyzn sciagneło ja z konia i odprowadziło 
na bok. 
Niespokojna, zdołała jeszcze odwrócic głowe 
i ujrzec, jak El Khalid rzuca jej porywaczowi 
sztylet. 
Na moment wstrzymała oddech. Z ulga zauwa.yła, 
.e złapał bron w locie. Me.czyzni staneli naprzeciw 
siebie, powoli okra.ajac sie. Suliman trzymał 
w dłoni podobny sztylet i natychmiast rzucił sie 
na przeciwnika. Pojedynkujacych sie otoczyła 
szczelnie grupa ciekawskich. Katrina widziała tylko 

krótkie fragmenty walki. Tym razem jednak miała 
powa.ny powód, .eby poznac jak najszybciej zwyciezce. 
Rywale zrzucili galabije, odsłaniajac nagie 
torsy. Walczyli boso, ale w nakryciach głowy. 
Zrobił sie wieczór i zapalono latarnie. Dziewczyna 
czuła sie, jakby znalazła sie w innym swiecie. 
Blask lamp odbijał sie od sztyletów, słychac było 
odgłosy walki. 
Usłyszała jek bólu. Zebrany tłum me.czyzn zawył 
z aprobata. Ponad głowami zgromadzonych 
dojrzała dłon trzymajaca w górze sztylet. W niewyraznym 
swietle widac było spływajace po nim krople 
krwi. Poczuła silne mdłosci. Czy me.czyzna 
o ciemnych oczach został zraniony? W sytuacji, 
w jakiej sie znalazła, absurdalnie bardziej bala sie 
o niego ni. o siebie. Gdyby tylko mogła, natychmiast 
pobiegłaby, aby przy nim byc. 
Usłyszała kolejny jek i ryk aplauzu. 
Walka wydawała sie ciagnac w nieskonczonosc. 
W Katrinie narastała coraz wieksza odraza na mysl 
o tak prymitywnym okrucienstwie. Nigdy nie potrafiła 
zaakceptowac .adnej formy fizycznej przemocy. 
Wczesniejsze pragnienie przygladania sie 
pojedynkowi ustapiło miejsca uczuciu ulgi, .e 
oszczedzono jej uczestniczenia w tak haniebnym 
spektaklu. 
Chwile pózniej walka zakonczyła sie. Pilnujacy 
ja Arabowie zaciagneli ja przed oblicze El Khalida 
Katrine interesował tylko jeden z trzech me.czyzn 
stojacych obok siebie. ?oładek podchodził jej do 
gardła. Poczuła silne mdłosci, a zarazem wielka 
ulge. gdy usłyszała, jak tłum skanduje: Tu-a-reg! Jej 
porywacz trzymał w podniesionych rekach dwa 

sztylety. Obok stał pokonany przeciwnik ze zgnebiona 
mina. 
Kiedy zwyciezca odwrócił sie, straciła na moment 
dech w piersi. Na jego ciele widoczne były 
rany. Jedna znajdowała sie na twarzy, niebezpiecznie 
blisko oka. druga powy.ej serca, a trzecia na 
ramieniu, z tej obficie saczyła sie krew. 
Katrina poczuła zawrót głowy. Ignorujac mdłosci, 
odwróciła wzrok od błyszczacego od potu. 
umiesnionego meskiego torsu. Suliman nie miał na 
ciele .adnych ran, co ja zaskoczyło, gdy. to Tuareg 
został zwyciezca. 
- Oto twoja nagroda, wez ja - usłyszała slow a El 
Khalida. 
Zwyciezca skina głowa w kierunku przywódcy. 
W gescie tym Katrina dostrzegła wiecej cynizmu 
ni. szacunku, a przynajmniej tak jej sie wydawało. 
Me.czyzna odrzucił sztylet i schylił sie po le.aca 
na ziemi galabije. Nagle katem oka dostrzegła, 
jak Suliman niespodziewanie rzuca sie rozjuszam 
na przeciwnika, zaciskajac sztylet w podniesionej 
dłoni. 
Katrina usłyszała mimowolnie wydobywajace 
sie z jej piersi ostrze.enie. Cos jednak musiało 
wczesniej zaalarmowac Tuarega. gdy. okrecił sie 
w mgnieniu oka i błyskawicznym ruchem, za 
którym jej oczy nie były w stanie nada.yc, silnym 
kopnieciem wytracił sztylet z reki Sulimana. 
Natychmiast trzej inni me.czyzni obezwładnili 
napastnika i odciagneli go na bok. Zwyciezca, zupełnie 
jakby nic sie nie stało, niezbyt uprzejmym 
gestem nakazał Katrinie, aby za nim poszła. 
Miała trudnosci, aby za nim nada.yc. Gdy sie 

z nim zrównała, zatrzymał sie i odwrócił, aby na nia 
spojrzec. 
- Masz isc za mna - oswiadczył zimno. 
Katrina nie mogła uwierzyc własnym uszom. 
Chyba pozwala sobie na zbyt wiele Wsciekła z powodu 
ura.onej dumy. zapomniała o wczesniejszej 
traumie. 
- Mowy nie ma - zaprotestowała. - Nie jestem 
twoja własnoscia. Poza tym w Zuranie kobiety maja 
prawo chodzic u boku swych partnerów. 
- Jestesmy na pustyni, a nie w Zuranie. A ty 
jestes moja zdobycza i moge zrobic z toba, co 
zechce. 
Nie pozostawiajac jej czasu na riposte, odwrócił 
sie i ruszył szybkim krokiem w strone namiotów, 
które wtapiały sie w skalny krajobraz. Przed niektórymi 
płoneły niewielkie ogniska, krzatały sie 
tam kobiety odziane w czadory. mieszały w garnkach 
strawe. Intensywny zapach gotowanego jedzenia 
uswiadomił Katrinie, jak dawno nie miała nic 
w ustach 
Tak jak sie spodziewała, namiot Tuarega znajdowal 
sie na uboczu. Obok stał zaparkowany zdezelowany 
samochód terenowy. Na tyłach przywiazany 
był kon, z zadowoleniem skubiacy siano i dogladany 
przez młodego chłopaka. Zanim Katrina zdołała 
przyjrzec sie lepiej okolicy, poczuła na ramieniu 
cie.ka dłon, która popchneła ja do namiotu. 
Widziała ju. podobne namioty na edukacyjnej 
wystawie w miescie Zuran, nigdy jednak nie przyszło 
jej do głowy, .e kiedys sama w takim bedzie 
mieszkac. We wnetrzu płoneło delikatnym swiatłem 
kilka lamp, oswietlajacych przestrzen mieszkalna 

z kolorowymi, wzorzystymi dywanami oraz 
kanapa. Na ziemi le.ało kilka poduszek. Na srodku 
pomieszczenia znajdował sie niski drewniany stolik, 
na którym stał dzbanek. 
Nagle dotarła do niej prawda. Pusciły emocje 
i wybuchneła głosnym płaczem. 
- Dlaczego płaczesz? Martwisz sie o swojego 
kochanka? Oceniajac po szybkosci, z jaka uciekał, 
nie sadze, .eby uronił po tobie choc jedna łze. 
- Richard nie jest moim kochankiem! - rzuciła 
ze złoscia. - Jest .onaty i,.. 
- To wyjasnia, dlaczego zabrał cie w tak odlegle 
i odosobnione miejsce przerwał z cynicznym 
usmiechem. 
- Nie chciałam tu przyjechac. Zmusił mnie! 
Oczywiscie - zakpił. 
Katrina uniosła głowe i spojrzała na niego wyzywajaco. 
- Dlaczego udajesz Tuarega. skoro na pierwszy 
rzut oka widac, .e nim nie jestes? 
- Cicho! - rozkazał ze złoscia. 
- Nie bede cicho! Pamietam cie z bazaru w Zuranie. 
Zda.yła jeszcze wydac stłumiony okrzyk, kiedy 
zakrył jej dłonia usta. W jego oczach migotał gniew. 
- Badz cicho - powiedział łagodnie, zbli.ajac 
do niej twarz. 
Katrina miała dosc. Porwano ja, zastraszono, 
gro.ono jej i teraz jeszcze to... Z wsciekłoscia 
ugryzła go w dłon. Przera.ona swym czynem, poczuła 
na ustach słonawy smak jego krwi. Me.czyzna 
odepchnał ja od siebie. 
- Ty .mijo! - syknał, spogladajac na slady po 
zebach, tu. pod kciukiem. - Nie licz, .e zatrujesz 

mnie swoim jadem. Oczysc mi rane! 
Katrina wpatrywała sie w niego z niedowierzaniem. 
Płoneła jej twarz. Ura.ona i wsciekła dr.ała 
na całym ciele. Ku własnemu zaskoczeniu ogarneły 
ja. ukryte dotad gdzies w głebi, odurzajaco niebezpieczne, 
zmysłowe mysli. Mysli odzwierciedlajace 
jej pragnienia. Pragnienia, które błagały 
o spełnienie. 
Wzieła szmatke, która jej podał, zamoczyła 
w miseczce z woda i przemyła rane. Niespodziewanie 
puscił ja i odsunał sie. 
- Nie dam ci sposobnosci, abys wyrzadziła jeszcze 
wieksze szkody - oswiadczył szorstkim głosem 
- Dlaczego tak dziwnie sie zachowujesz? - spytała. 
- Kim jestes? Na bazarze wygladałes na Europejczyka. 
- Nie wolno ci mówic takich rzeczy! Nic o mnie 
nie wiesz! - krzyknał gwałtownie. W jego głosie 
wyczuwało sie wrogosc. 
- Wiem. .e nie jestes Tuaregiem - powtórzyła 
z uporem. 
- Niby skad? - spytał szyderczo. 
- Wiem, poniewa. studiowałam historie i kulture 
Zuranu - odparła smiało. - Prawdziwy Tuareg 
nigdy nie pokazałby twarzy w miejscu publicznym. 
- Na twoim miejscu zapomniałbym o tym, co 
widziałas w Zuranie - powiedział spokojnym, lecz 
groznym głosem. 
- Powiesz mi. kim jestes? 
- Nie ma znaczenia, kim jestem. Wa.ne, co 
robie. Wszyscy, którzy zło.ylismy przysiege wiernosci 
El Khalidowi. mamy ku temu powody. ?yjemy 
poza prawem i lepiej o tym pamietaj. 

- Jestes przestepca? Zbiegiem? 
- Zadajesz zbyt wiele pytan. Zapewniam cie, .e 
wolałabys nie wiedziec, kim jestem i co robie. 
- Przynajmniej powiedz, jak ci na imie ,jak mam 
do ciebie mówic? Nie mo.esz chciec, abym nazywała 
cie Tuaregiem. Ja wolałabym, .ebys nie mówił 
do mnie: Angielko. 
Ku jej zaskoczeniu rozesmiał sie. 
- No dobrze. Mów do mnie... 
Nie mógł jej podac prawdziwego imienia Alexander. 
Było zbyt charakterystyczne. W obozie 
rebeliantów respektowano anonimowosc. Wszyscy 
znali go tu jako „Tuarega". Nie miał jednak ochoty, 
.eby ona tak go nazywała. 
- Mo.esz mówic do mnie Xander. - Było to 
zdrobnienie od jego pełnego imienia. U.ywali go 
tylko jego najbli.si. Jego brat przyrodni i bratowa. 
Było wiec mało prawdopodobne, aby ktos go rozpoznał. 
- Xander? Bardzo rzadkie imie. Nigdy wczesniej 
sie z nim nie spotkałam - powiedziała, marszczac 
czoło. 
- Wybrała je moja matka - oswiadczył szorstko. 
- A jak ty masz na imie? 
- Jestem Katrina Blake - przedstawiła sie. 
- Kiedy bede mogła wrócic do Zuranu? - spytała 
z wahaniem w głosie. 
- Nie wiem. El Khalid wydał rozkaz, .e nikt nie 
mo.e opuscic oazy. dopóki on nie da pozwolenia. 
Przez chwile miała ochote zapytac go. po co tu 
przyjechał, ale z czystej ostro.nosci wolała nie 
dra.yc tematu. 
- Bardzo roztropnie - powiedział chłodno, jakby 

odgadł jej mysli. - Zostan tu. Nie wolno ci 
opuszczac namiotu. 
- Dokad idziesz? - spytała z panika w głosie 
kiedy ruszył do wyjscia. 
- Ide sie przebrac - odparł spokojnie. 
Aha... - wyszeptała, rumieniac sie. - A twoje 
rany? Ktos powinien je opatrzyc - zasugerowała 
z poczuciem winy. 
- To tylko zadrapania, same szybko sie zagoja 
odrzekł, wzruszajac ramionami. 
- Dlaczego Suliman przegrał walke, skoro ty 
otrzymałes wiecej ran? 
- Zwyciezca zostaje nie ten. kto zada wiecej ran, 
lecz ten, kto rozbroi przeciwnika - odpowiedział 
obojetnie. 
Spojrzała w kierunku wyjscia. 
- Stad do Zuranu dzieli nas ponad trzysta kilometrów 
pustyni - oznajmił niepytany. 
Ta beznamietnie wypowiedziana informacja wywołała 
nieprzyjemny dreszcz leku. Poczuła ogarniajaca 
ja rozpacz. Pustynia stanowiła swoisty rodzaj 
wiezienia, była naturalna stra.niczka uniemo.liwiajaca 
ucieczke. 
Zdeterminowana, postanowiła stanac z nim twarza 
w twarz. 
- Richard zaalarmuje władze i... 
- Jestesmy na ziemi niczyjej, poza zasiegiem 
władz i twojego kochanka - odparł. 
- Richard nie jest moim kochankiem, jest moim 
szefem - wykrztusiła. 
- Dlaczego przyjechaliscie sami do oazy? Z drugiej 
strony nie dziwi mnie. .e wypierasz sie znajomosci 

z nim po tym, jak cie zostawił. 
- Widocznie uznał, .e rozsadniej bedzie ruszyc 
po pomoc, ni. .ebysmy oboje zostali zakładnikami 
- rzuciła. 
- Rozsadniej? Oczywiscie, jestes Europejka! 
- zadrwił. - Tu, na pustyni, uznałbym to raczej za 
lekkomyslnosc. W stosunkach z płcia przeciwna my 
kierujemy sie emocjami. Jesli jestesmy zwiazani 
z kobieta, to bezgranicznie sie jej oddajemy. Oczywiscie 
w waszej kulturze nic ceni sie takiej postawy. 
Ja raczej pozwoliłbym sobie wyrwac .ywcem serce 
z piersi, ni. opuscił kobiete, nara.ajac ja na zniewage 
lub niebezpieczenstwo. 
Kartina dostała gesiej skórki. Poczuła nieprzyjemne 
pieczenie w oczach. Jego słowa przywołały 
w jej wyobrazni intymne obrazy, które pobudzały 
fantazje, odbywajac najskrytsze marzenia. Czy. 
nie pragneła od zawsze takiego własnie me.czyzny, 
takiej miłosci? Zawsze powtarzała sobie, .e szuka 
nieistniejacego ideału. Starała sie odrzucic niemadre 
mrzonki i starac sie przyjac .ycie takim, jakie 
jest. 
- Idz. jesli chcesz - powiedział niedbale. - Jesli 
Suliman cie nie schwyta, zginiesz na pustyni. 
Katrina nic nie odpowiedziała. Niewatpliwie 
miał racje. Choc stała do niego tyłem, wyczuła, .e 
wyszedł do czesci sypialnej namiotu. 
Opadła adrenalina, która wczesniej dodawała jej 
odwagi. Poczuła sie słaba i zaczeła dr.ec na całym 
ciele. Znalazła sie w wiezieniu, które jednoczesnie 
było jej schronieniem. 
Nie wolno jej jednak zapominac, kim był ten 

me.czyzna. Przeczytała kiedys, .e zakładnik mo.e 
sie uzale.nic emocjonalnie od porywacza. Ona nie 
mo.e do tego dopuscic. 
Nawet nie zauwa.yła, kiedy znowu sie pojawił. 
Miał na sobie czysta, biała galabije, był bosy i nie 
mial nakrycia głowy. Miał mokre włosy. Kiedy sie 
do niej zbli.ył, poczuła zapach czystej skóry i subtelna 
won wody kolonskiej. Jej serce wykonało 
salto. 
Czuła sie skrepowana. On był taki czysty i swie.y, 
a ona zmeczona i brudna. Przyznała w głebi 
duszy, .e i bez lego czuła sie przy nim nieswojo. 
Rozpaczliwie starała sie odwrócic spojrzenie od 
jego ciemnej dłoni zapinajacej guziki galabiji. 
- Jak długo zamierzasz mnie tu trzymac? - zapytała, 
starajac sie ukryc uczucia. 
- Tak długo, jak bede musiał - odparł, rzucajac 
jej zimne, aroganckie spojrzenie. 
- Co zamierzasz... zrobic? - wycedziła, obawiajac 
sie. .e usłyszy w jej głosie niepokój. 
- Zrobic? - spytał drwiaco, spogladajac na nu 
badawczo. 
- No tak. to znaczy... - Urwała, z trudem przełykajac 
sline. - To znaczy... jak dasz znac ekspedycji...? 
- Zadajesz zbyt wiele pytan! Macie w Anglii 
takie powiedzenie na temat ciekawosci, pamietasz? 
- ?e ciekawosc to pierwszy stopien do piekła? 
- W obecnej sytuacji powinnas sie zastanowic, 
ile warta jest twoja wolnosc dla twoich przyjaciół, 
a dopiero potem martwiłbym sie. jak ich o tym 
poinformuje. 
Katrine ogarneła panika, ale postanowiła jej sie 

nic poddawac. Smierc rodziców zmusiła ja wczesnie 
do samodzielnosci. Nauczyła sie polegac tylko 
na sobie. Przyzwyczaiła sie stawac twarza w twarz 
z rzeczywistoscia i radzic sobie w trudnych sytuacjach 
.yciowych. 
Zwil.yła jezykiem zaschniete usta. 
- A jesli moi... to znaczy firma nic zapłaci 
.adanego okupu? - spytała zachrypnietym głosem. 
Zapadła chwila milczenia. W jego oczach dostrzegła 
błysk, którego nie potrafiła zinterpretowac. 
- Wtedy wystawie towar na rynek - odparł łagodnie. 
- Na pewno znajdzie sie ktos, kto dobrze 
zapłaci za atrakcyjna, młoda kobiete - wyjasnił, 
kiedy spojrzała na niego w osłupieniu. 
Otworzyła szeroko oczy i wbiła w niego przera.ony 
wzrok. Czy.by był do tego zdolny? 
Bez słowa zawiazał na głowie tuareska chuste, 
wło.ył sandały, po czym odsunał cie.ka kotare 
i wyszedł z namiotu. 
Została sama! Mogłaby po prostu wyjsc, gdyby 
chciała. Ale dokad by poszła? Była przekonana, .e 
me.czyzni przebywajacy w obozie prowadzili działalnosc 
przestepcza, musieli wiec trzymac stra.e 
Gdyby chciała uciec, na pewno by ja złapali i siła 
sprowadzili z powrotem. Nawet gdyby jej sie poszczesciło, 
nie doszłaby pieszo do Zuranu. Nie 
miała wyjscia, musiała potulnie czekac. On równie. 
doskonale o tym wiedział. 
Sadzac po wystroju i urzadzeniu wnetrza, prowadzony 
przez Xandra proceder przestepczy musiał 
byc opłacalny, stwierdziła cynicznie. Na podłodze 
i na scianach znajdowały sie wysokiej jakosci, misternie 
tkane dywany, jakich jeszcze nigdy nie spotkała 

w .adnym z odwiedzanych sklepów. Ostro.nie 
dotkneła jednego z nich, delikatnie gładzac opuszkami 
palców utkany wzór, przedstawiajacy drzewo 
.ycia. Jedwabne nici były cieple w dotyku Gdyby 
zamkneła oczy. mogłaby wyobrazic sobie jak... 
Poczuła, jak plonie jej twarz, oderwała dłon od 
dywanu jak oparzona. W centralnej czesci, na podwy.szeniu, 
stała bogato rzezbiona, pozłacana sofa. 
na której pietrzyły sie aksamitne poduszki. Przykryta 
była udrapowana, ciemna narzuta. Migoczace 
swiatło lamp olejowych rzucało wokół tajemnice 
cienie, które podkreslały zmysłowe bogactwo materiałów. 
Przy sofie le.ał porzucony instrument muzyczny 
przypominajacy lutnie oraz kilka oprawionych 
W skóre ksia.ek. 
Podeszła i wzieła do reki jedna z nich. Tytuł 
wygrawerowano złotymi literami: „Rubayat Omara 
Khayyam". Tomik poezji. Dziwne, pomyslała. 
Jakos do tego wszystkiego nie pasuje. Odło.yła 
ksia.ke i usiadła na jednej z puf. Nadal bolała ja 
głowa. Czuła sie emocjonalnie i fizycznie wyczerpana. 
Zmeczona zamkneła oczy. 
Xandcr w zamysleniu wedrował pomiedzy namiotami, 
przystajac co chwila, aby sprawdzic, jak 
czuje sie jego klacz.Gdy zobaczyła go, schyliła łeb 
i przytuliła nozdrza do jego ramienia, proszac 
o smakołyk, który zawsze jej przynosił. 
Katrina, domyslajac sie jego europejskich korzeni, 
dotkneła czułego punku. Jego matka była kochana 
i szanowana przez zuranska rodzine, z wyjatkiem 
Nazira i jego ojca. Zdaniem jego przyrodniego 
brata, matka odmieniła .ycie władcy, uszczesliwiajac 

go. Kochała pustynie i zamieszkujacy ja lud. tak 
jak on. Jednak płyneła w niej obca krew, tak jak 
w nim. Ojciec zdecydował, .e wykształci syna 
w Europie. Chciał, aby poznał kulture, z której po 
czesci sie wywodził. Spełnił dana umierajacej .onie 
przysiege. Xander nigdy jednak nie zapomniał podsłuchanej 
rozmowy miedzy ojcem i przedstawicielem 
brytyjskiego rzadu, który miał eskortowac go 
do szkoły w Anglii, 
- Problem sv tym. .e chłopak nie przynale.y ani 
do jednej kultury, ani do drugiej - oswiadczył 
krytycznie dyplomata. Tak przynajmniej odczul to 
wtedy Xander. 
Dygnitarz miał racje, pomyslał posepnie ksia.e. 
Choc nale.ał do pustyni, czuł sie spełniony, pracujac 
w dyplomacji w Londynie, Waszyngtonie i Pary.u. 
Dorastał i wychowywał sie w otoczeniu miłosci 
zuranskich krewnych. Jednoczesnie zdawał sobie 
sprawe, .e sie od nich ró.ni. Nie był Europejczykiem 
ani Zuranczykiem. 
Z tego wzgledu nosił głeboko skrywany w sercu 
sekret, brzemie osobistego poczucia wyobcowania. 
W pewien sposób Katrina dotkneła ciemnych 
obszarów jego duszy. Dlatego pragnał wyrzucic ja 
jak najszybciej ze swego .ycia. 
Kiedy był dzieckiem, jego pochodzenie było dla 
niego zródłem zakłopotania i wielu zmartwien. Jako 
dorosły zaczał postrzegac to w pozytywnym swietle 
i wykorzystywac dla dobra innych. Przez cały czas 
zdawał sobie jednak sprawe, .e wielu nim gardziło. 
Przy wsparciu starszego brata pracował niestrudzenie 
nad poprawa stosunków pomiedzy Zuranem 

i wiekszoscia panstw na swiecie. Jego wysiłki zostały 
docenione przez Rade Panstwa i został mianowany 
posłem nadzwyczajnym. Stworzył szeroki 
program odnowy, który miedzy innymi zakładał 
zaciesnienie wiezów poprzez wymiane miedzy studentami 
z Bliskiego Wschodu i z Europy. Młodzi 
ludzie mogli sie w ten sposób lepiej poznac, zrozumiec 
odmienna kulture. Projekt ksiecia zyskał 
uznanie wsród wielu dyplomatów i dygnitarzy. Mówiło 
sie nawet o nominacji Alexandra do Pokojowej 
Nagrody Nobla. 
W tej jednak chwili w jego uczuciach panowało 
zamieszanie. A wszystko przez Katrine Blake. Zakładał 
wszelkie mo.liwe komplikacje i problemy, 
które mogłyby zagrozic jego drobiazgowo opracowanym 
planom. Nieoczekiwane pojawienie sie tej 
kobiety było, z logicznego punktu widzenia, ostatnia 
rzecza, której mógł sie spodziewac. I ostatnia, na 
jaka był przygotowany. Była powa.nym niebezpieczenstwem, 
dla niego i dla samej siebie. W sytuacji, 
w jakiej sie znalazła, powinna milczec, umierajac 
ze strachu, a nie atakowac go setkami pytan. 
A ju. na pewno nie dzielic sie z całym swiatem 
swymi obserwacjami na jego temat. Mogła wszystko 
zepsuc. Nie wolno mu było brac na siebie takiej 
odpowiedzialnosci. Panna Blake nieswiadomie była 
w stanie udaremnic jego tajna misje. Problem 
w tym, .e El Khalid wydal absolutny zakaz opuszczania 
obozu. Inaczej mógłby ja wywiezc z bazy, 
wezwac przez radio samochód z kierowca, który 
odtransportowałby ja do przyjaciół i... tchórzliwego 
kochanka, po czym wrócic i wykonac zadanie. 

Powinienem był ja zostawic na pastwe losu lub 
oddac Sulimanowi. stwierdził surowo. Musiał przyznac 
jednak, .e miała charakter i była odwa.na. 
I pachniała ró.ami, a smakowała jak migdały 
w miodzie. Była szczupła i smukła jak młoda gazela. 
a jej oczy... 
Bratowa zapoznała go z wieloma odpowiednimi 
pannami, jako potencjalnymi, przyszłymi narzeczonymi. 
?adna jednak nie przypadła mu do gustu. 
Wszystkie były zbyt słodkie, zbyt ulegle i nie miały 
charakteru, jak delikatne gołebice, które jadły z reki 
ka.dego me.czyzny. Xander marzył o dumnej, niezale.nej, 
dzikiej kobiecie, która pozwoliłaby sie 
oswoic tylko jednemu me.czyznie i tylko na własnych 
warunkach. 
Snił o kobiecie, która by mu sie oddała ciałem 
i dusza, .adajac od niego tego samego. Kobiecie, 
która nie bałaby sie przemierzac z nim, ramie w ramie, 
piasków pustyni, która by układała głowe na 
jego kolanach, a on by dla niej grał lub czytał jej 
najwspanialsze poematy o miłosci. Kobiecie takiej, 
jak jego matka, jedynej i niepowtarzalnej. 
Ju. dawno uznał, .e taka kobieta mo.e istniec 
tylko w jego wyobrazni. 
Katrina Blake na pewno nia nie była. 
Zamiast marnowac czas, rozmyslajac o niej, powinien 
sie skupic na wa.niejszych sprawach. Uwa.ał, 
przekonany, .e Nazir był ta wa.na osobistoscia, 
o której mówił El Khalid. 
Choc starał sie dyskretnie wyciagnac informacje 
o dacie przybycia goscia, przywódca rebelii utrzymywał, 
.e termin jeszcze nie został sprecyzowany. 
Z drugiej stron y ni e chciał zbyt mocno naciskac , 

.eby nie wzbudzic podejrzen. 
Nazir nie miał zbyt wiele czasu. Obchody swieta 
narodowego rozpoczynały sie za piec dni. Obecnosc 
Katriny w obozie stanowiła dla ministra potencjalne 
zagro.enie. Gdyby go zobaczyła, mogłaby go zdradzic. 
Dlatego najprostszym rozwiazaniem byłoby 
usuniecie jej. Zapach gotowania przypomniał mu, 
.e nie ma nic do jedzenia. Zawrócił wiec do wspólnego 
ogniska i nało.ył sobie mise gulaszu oraz 
spory kawał przasnego chleba. 
ROZDZIAŁ TRZECI 
Kiedy Xander wrócił do namiotu, zastał Katrine 
spiaca na jednej z puf. Miała blada ze zmeczenia 
twarz. Zmarszczył brwi. Jej włosy, zwiazane z tyłu, 
były w nieładzie. Spod gumki wyslizgneły sie liczne 
kosmyki. Taki piekny kolor nie mo.e byc naturalny, 
pomyslał z niechecia. Na pewno był nieprawdziwy, 
tak jak wiekszosc dotyczaca jej rzeczy. Wpatrywał 
sie w nia z coraz wieksza niechecia. Jesli bedzie tak 
dłu.ej spała, rano obudzi sie z bolacym karkiem 
i zesztywnialymi miesniami. Odstawił na stół przyniesione 
jedzenie, podszedł do niej i przykucnał. 
Jego matka miała bardzo jasna karnacje i naturalne 
blond włosy. Dlatego odcien jego skóry był 
bardziej brzoskwiniowy ni. brazowawy. Jego rodzice 

bardzo sie kochali, tak przynajmniej twierdził 
jego brat przyrodni, a on nie miał powodów, by w to 
watpic. 
Pozycja, w której le.ała Katrina, uwydatniała 
kształtne kragłosci jej piersi, ukryte pod przylegajacym 
do ciała podkoszulkiem. Ksia.e poczuł silne 
ukłucie w .oładku. Przez jego ciało przebiegł rozkoszny 
dreszcz podniecenia. 
Xander znał wiele atrakcyjnych, młodych kobiet, 
znacznie bardziej skapo i prowokacyjnie ubierajacych 
sie. Nigdy jednak nie zareagował tak na .adna 
z nich. To nieoczekiwane, silne pobudzenie zezłosciło 
go, szczególnie .e dotyczyło kobiety, z która 
nie chciał miec nic wspólnego. 
W koncu nic był niedoswiadczonym erotycznie 
nastolatkiem. Mógł miec na zawołanie setki kobiet. 
Czy równie. te? Była kochanka innego me.czyzny. 
I to .onatego, przypomniał sobie. 
Spojrzał w zamysleniu na Katrine. Choc rozum 
odrzucał wysyłana przez ciało wiadomosc, z trudem 
powstrzymał sie, aby nie wziac jej w ramiona i nie 
zaniesc do sypialni. 
Przekreciła głowe, opadł jej na twarz kosmyk 
włosów. Zmarszczyła przez sen brwi. Xander automatycznie 
wyciagnał reke i odgarnał kosmyk . 
Niespodziewanie Katrina otworzyła oczy. Serce 
zaczeło walic jej w piersi jak oszalałe, kiedy ujrzała 
nad soba jego oczy. Le.ała bezradnie, nie bedac 
w stanie wykonac najmniejszego gestu. Bezbronna 
i bezwolna. 
Pogłaskał ja delikatnie koniuszkami palców po 
policzku. Zalała ja fala rozkoszy, wywołujaca dreszcze 

na całym ciele. Otworzyła szeroko oczy, dajac 
znak przyzwolenia. 
Gwałtownie oderwał dłon od jej twarzy. Zanim 
odwrócił głowe, dojrzała w jego spojrzeniu cos 
niebezpiecznego. 
- Przyniosłem ci cos do jedzenia - oznajmił 
szorstko. 
Katrina poczuła smakowity zapach. Zaburczało 
jej w brzuchu. 
- Nie jestem głodna - oswiadczyła nieszczerze. 
- Kłamiesz powiedział stanowczo. - O co 
chodzi? Czy.by nasze jedzenie nie było dla ciebie 
wystarczajaco dobre? 
- Richard... 
- Masz na mysli swojego kochanka? 
- Nie jest moim kochankiem. Chciał nim byc, 
ale... mu sie nie udało. Podstepnie podał mi srodki 
odurzajace. 
- I myslisz, .e ja mógłbym zrobic to samo? 
Ciekawe po co? 
Katrina milczała. 
- Naprawde sadzisz, .e musiałbym podac ci 
narkotyk, .eby ...? 
Jej twarz spłoneła rumiencem. W jego ustach zabrzmiało 
to bezsensownie. Wystarczyło na niego spojrzec. 
Ka.da kobieta oddałaby mu sie bez wahania. 
- Własnie! Czy nie jest przyjete w zwyczaju 
wsród plemion .yjacych na pustyni, .e me.czyzni 
zawsze jedza pierwsi, przed swymi kobietami? 
- Swymi kobietami, a ty nie jestes moja kobieta 
- zwrócił uwage. - Nasza kultura uczy te.. .e goscie 
pierwsi zapraszani sa do stołu. 

- Ale ja nie jestem twoim gosciem - rzuciła 
ostro. - Jestem twoim wiezniem! 
Xander usiadł ze skrzy.owanymi nogami i zaczał 
jesc, moczac chleb w gulaszu i nabierajac smakowicie 
pachnace kawałki jagnieciny. 
Kartina poczuła, .e cieknie jej slina. Omdlewała 
z głodu. 
- Opowiedz mi cos wiecej o swoim kochanku 
-rozkazał. 
- Richard nie jest moim kochankiem! Ju. ci 
mówiłam. 
- Ale zgodziłas sie pojechac z nim sama na 
pustynie. 
- Wybralismy sie cała ekspedycja, w kilka osób. 
Katalogujemy faune i flore charakterystyczna dla 
tego regionu. Richard u.ył podstepu, .ebym pojechała 
z nim samochodem i potem... kiedy sie ocknełam, 
było ju. za pózno. W oazie miałam nadzieje, 
.e odwróce jego uwage i uciekne. 
- Jak chciałas to zrobic? Niech zgadne. Jest 
tylko jeden sposób, w jaki kobieta mo.e rozproszyc 
me.czyzne. 
- Jestes taki sam jak on! Nic nie rozumiesz! 
Mysl sobie, co chcesz, nic mnie to nie obchodzi. 
- Ani mnie. Interesuje mnie tylko twoja handlowa 
wartosc. - Wstał i ruszył zdecydowanie w jej 
kierunku. 
Przeszył ja dreszcz łeku. Z niepokojem spojrzała 
na wyjscie. Znajdował sie dokładnie na jej drodze. 
- Bierz - powiedział ostro, wreczajac jej miske. 
- Nie jest zatrute. Siadaj i jedz. 
Poczuła ulge. Przez moment bała sie, .e... Wygladało 

jednak na to, .e w tym człowieku drzemie 
.yczliwosc i współczucie. 
Potrawa była doskonała. Katrina nie zdawała 
sobie sprawy z tego, jak bardzo była głodna. 
- Musze omówic kilka spraw z El Khalidem 
oraz zajac sie koniem. Zanim wyjde, poka.e ci. 
gdzie bedziesz spała - poinformował chłodno, kiedy 
skonczyła. 
Katrina posłusznie powedrowała za Xandrem do 
znajdujacej sie za gruba kotara czesci sypialnej. 
Dopiero po dłu.szej chwili jej oczy przyzwyczaiły 
sie do panujacego tam mroku. W pomieszczeniu 
znajdowało sie niskie ło.e ozdobione licznymi poduszkami. 
- Tam jest prysznic 
- Prysznic! - wykrzykneła głosem pełnym zaskoczenia 
i jednoczesnie ulgi. Wizja kapieli stanowiła 
cudowna perspektywe. 
Zanim zdołała sie odezwac, me.czyzna zniknał, 
zostawiajac ja w blado oswietlonej, pełnej cieni 
sypialni. Nieufnie rozejrzała sie wokół. W rogu 
pomieszczenia stał przenosny prysznic i toaleta. 
Były nieskazitelnie czyste. 
Nie wiedzac, jak długo bedzie mogła sie cieszyc 
prywatnoscia, wzieła szybki prysznic. Z lekkim 
wahaniem zawineła sie w jeden z pieknych, miesistych 
reczników starannie uło.onych na wiszacej 
półeczce. Pewnie były kradzione Ogarneły ja 
wyrzuty sumienia. Wyprała podkoszulek i bielizne, 
a potem resztka sił wczołgała sie na lo.e i zasneła. 
Kiedy przyszedł na plac. wszyscy zgromadzeni 
ju. na niego czekali, aby rozpoczac codzienne, 
wieczorne zebranie. Xander znalazł wolne miejsce 
i usiadł ze skrzy.owanymi nogami. 

Spózniłes sie, Tuaregu - skomentował jeden 
z me.czyzn. 
Pewnie cieszył sie swoja zdobycza! - zawołał 
inny. Miej sie na bacznosci, Suliman uwa.a, .e 
dziewczyna prawnie nale.y do niego. Chce ja odzyskac. 
Xander wzruszył lekcewa.aco ramionami. 
- Suliman mo.e mi grozic do woli, dziewczyna 
zostaje ze mna. Czy El Khalid mówił ju.. kim jest ta 
wa.na osobistosc, która uczyni nas wszystkich bogatymi? 
- spytał. 
Paru zebranych potrzasneło głowami. Po chwili 
pojawił sie El Khalid w towarzystwie kilku rebeliantów. 
Wsród zgromadzonych zapadła cisza. 
Spotkanie zakonczyło sie tu. po północy. El 
Khalid i tym razem nic ujawnił to.samosci wielkiego 
pana. Ksia.e zniechecony wrócił do namiotu 
zatrzymujac sie po drodze przy koniu i jego spiacym 
opiekunie. 
Chłopiec był sierota. Przyłaczył sie do przestepców, 
gdy. nic miał sie gdzie podziac. Xander obiecał 
sobie, .e jak to wszystko sie skonczy, poprosi 
brata, .eby zapewnił mu dach nad głowa, wysłał do 
szkoły i dał prace w stajniach. 
Kiedy znalazł sie w srodku, wyjał z kieszeni 
telefon komórkowy i właczył go. Celowo nie miał 
zapisanych .adnych danych, które mogłyby go 
zdradzic. Wybrał prywatny numer swego brata, 
obserwujac uwa.nie wejscie na wypadek, gdyby 
pojawił sie intruz. 
- Mały braciszek! - usłyszał uradowany głos 
władcy w słuchawce. 
Pospiesznie strescił mu ostatnie wydarzenia, posługujac 
sie specjalnym kodem słownym. 

- Zapewne poinformowano cie o porwaniu młodej 
Brytyjki, członkini naukowej ekspedycji - powiedział 
powoli. 
- Słyszałem o takim incydencie. Szef wyprawy 
poinformował nas, .e miało to miejsce na pustyni 
około piecdziesieciu kilometrów na wschód od miasta. 
Tam te. prowadzone sa poszukiwania. 
Xander zmarszczył brwi. Oaza znajdowała sie 
ponad trzysta kilometrów na północ od Zuranu. 
Oznaczało to, .e Richard skłamał. 
- Dziewczyna jest bezpieczna i dopilnuje, aby 
nic jej sie nie stało - poinformował Xander starszego 
brata. 
Richard pragnał Katriny, ale z pewnoscia jej 
nie kochał - pomyslał ksia.e z pogarda. Jego wrogosc 
do tego me.czyzny rosła z ka.da chwila. 
Bynajmniej nie uwierzył w nieprawdopodobna historyjke 
Angielki. Nie była w koncu naiwna panienka, 
lecz obyta w swiecie, doswiadczona młoda 
kobieta. 
Mimo wszystko nie zasłu.yła na los, jaki czekałby 
ja w rekach Sulimana. 
Xander zacisnał usta. Choc Katrina skomplikowała 
jego plan, stajac sie dla niego niechcianym 
balastem, nie mógł oddac jej Sulimanowi. Znalazła 
sie w jego kraju, miał obowiazek ja chronic. 
Ze słów szejka dowiedział sie, .e Nazir ogłosił, 
.e wyje.d.a z kraju na kilka tygodni. Obaj doszli do 
wniosku, .e przygotowuje sobie w ten sposób alibi, 
które umo.liwi mu nie tylko spotkanie i spiskowanie 
z El Khalidem, ale równie. kierowanie zamachem 
stanu bez wzbudzania czyichkolwiek podejrzen. 
Jesli Nazir pozbedzie sie władcy, którego synowie 

sa nieletni, bedzie mógł ogłosic sie regentem 
i przejac faktycznie władze w panstwie. Dlatego 
postara sie ze wszelkich sił ukryc swój udział 
w przestepstwie przed Rada Panstwa. 
Zaczeka do ostatniej chwili z przedstawieniem 
planu El Khalidowi. aby zminimalizowac ryzyko 
zdrady, wkrótce jednak bedzie zmuszony zrobic 
pierwszy krok. 
Xander wszedł do sypialni i zaczał sie rozbierac. 
Odło.ył rozwiniety turban i podszedł do łó.ka. 
Nagle zatrzymał sie. widzac spiaca na nim Katrine. 
Jej głowa spoczywała na jednej z jedwabnych poduszek. 
Była zawinieta w recznik, który zdecydowanie 
wiecej odsłaniał, ni. zakrywał. Miała drobne. 
delikatne ramiona, długie, smukłe nogi o kremowym 
odcieniu skóry i szczupłe kostki, które mógłby 
objac jedna dłonia Wygladała bardziej na dziecko 
ni. na kobiete. Podszedł bli.ej i dostrzegł kragłe 
kształty jej nagich piersi o sterczacych sutkach. 
Eksplodowała w nim fala namietnosci. Zawładneło 
pragnienie nie do odparcia. 
Czuł, .e traci nad soba kontrole. 
Minał łó.ko, zrzucił z siebie ubranie szybkimi, 
gniewnymi ruchami i w szedł pod chłodny prysznic. 
Spokój ciemnej nocy na pustyni przeszyło nagle 
przerazliwe r.enie koni. które przestraszyły sie 
skradajacych sie drapie.ników. Obce dzwieki zbudziły 
Katrine ze snu. 
Otworzyła oczy i rozejrzała sie, przez moment 
zastanawiajac sie, gdzie jest. Prawie natychmiast 
przypomniała sobie, skad sie tu wzieła. 
Noce na pustyni były bardzo chłodne, szczególnie 
w okresie zimy. Katrina zadr.ała i naciagneła na 

siebie nadal jeszcze wilgotny recznik, po czym 
rzuciła lekliwe spojrzenie na ło.e. 
Le.ała na nim sama. Zmarszczyła czoło i zerkneła 
na zegarek. Była trzecia nad ranem. 
Czy.by czuła z tego powodu rozczarowanie? 
Niemo.liwe. Nie po tak długo pielegnowanych 
marzeniach o me.czyznie, jej me.czyznie, bratniej 
duszy, tym jedynym, któremu odda cała siebie, 
z którym bedzie dzieliła los, pierwszym i ostatnim 
kochankiem. 
Ten człowiek, Xander, na pewno nim nie był! 
Me.czyzna z jej snów był szlachetny w słowach 
i czynach, honorowy, dobry i ciepły. Tuareg nie 
posiadał .adnej z tych cech. Nie szanowała go, nie 
ufała mu. Czy na pewno? 
Po.adała go, przyznała ze wstydem sama przed 
soba. Lek walczył z potrzeba, złosc z pragnieniem, 
ostro.nosc z niecierpliwoscia, a duma z dzika, nienasycona 
namietnoscia. 
Nie powinna poddawac sie takim uczuciom. 
Zeslizgneła sie z łó.ka, nie dbajac o to, .e jest 
półnaga i .e jest zimno. 
Co zrobiłaby, gdyby pojawił sie tu teraz? Jak 
poczułaby sie, gdyby jej dotknał? Jego szczupłe, 
silne dłonie bładzace po jej skórze, poznajace ja, 
uczace sie jej, pieszczace jej piersi, posuwajace sie 
ni.ej i ni.ej, na brzuch i dalej... Przeszył ja niekontrolowany 
dreszcz rozkoszy. 
Jak mogła dopuszczac do siebie takie mysli?! 
Zawsze wierzyła, .e najpierw sie zakocha, a dopiero 
pózniej przyjdzie po.adanie. 
Osobowosc Xandra i sposób jego .ycia nie pasowały 
do jej przekonan i nie miesciły sie w jej 

wykładni wartosci. Był kłamca i kryminalista, me.czyzna. 
który ponad wszystko przekładał własne 
potrzeby. Jak mogła pragnac takiego człowieka? 
Ludzie, których podziwiała i szanowała, na pierwszym 
miejscu stawiali innych i dobro ogółu. 
Potrzebowała zaczerpnac swie.ego powietrza, 
aby oczyscic umysł. Podniosła recznik, owineła sie 
nim szczelnie i z wahaniem ruszyła do wyjscia. 
Aleksander obudził sie dokładnie w chwili, gdy 
wstawała z łó.ka. Kiedy zobaczył, .e kieruje sie na 
zewnatrz, pospiesznie ruszył za nia. 
Katrina własnie unosiła cie.ka kotare, kiedy niespodziewanie 
poczuła silny uscisk na nagim ramieniu. 
- Dokad sie wybierasz? - spytał spokojnie. 
Puszczaj - za.adała, wyrywajac sie. 
Jej reakcja na jego dotyk podsyciła .ar. Zamiast 
uwolnic ja. chwycił mocniej, przyciagajac do siebie. 
Błyskawicznym ruchem drapie.nego, pustynnego 
sokoła wpił sie w jej usta, zanim zda.yła wykrzyczec 
słowa protestu . 
Pokonały ja i zdradziły jej własne potrzeby. 
Poddała sie oszołomiona jego pieszczotom, rozchyliła 
spragnione wargi, przyjmujac jego goracy, 
głeboki pocałunek. Płonac z po.adania, czuła, 
jak topnieje w niej wszelki opór. Połaczył ich 
wspólny, niezaspokojony głód rozkoszy. Odchylajac 
delikatnie do tylu głowe, pozwoliła mu 
głebic sie w krainie zniewalajacej przyjemnosci. 
Gdy zeslizgnał sie z niej recznik, przeszył ja 
dreszcz podniecenia. Poczuła przywierajace do 
niej spod rozpietej galabiji jego nagie ciało. Płoneła 
pod jego dotykiem. Czy ja miała zgubic ta namietnosc? 
Jekneła i odepchneła go. Podniosła z ziemi recznik 

i uciekła do sypialni. 
ROZDZIAŁ CZWARTY 
Katrina zmarszczyła czoło, koncentrujac sie na 
wykonywanym własnie szkicu rosliny. Skoro 
utkneła tu bez mo.liwosci ucieczki, to przynajmniej 
wykorzysta ten czas, robiac cos po.ytecznego. Kiedy 
poprosiła Xandra o przybory do rysowania, troche 
krecił nosem, ale w koncu przyniósł jej wszystko, 
czego potrzebowała, a nawet mały stołeczek, na 
którym mogła siadac podczas szkicowania. 
Od porwania mineły trzy dni i trzy noce... Choc 
starała sie skupic uwage na roslinie, nie potrafiła 
przestac myslec o Xandrze. 
Zauwa.yła katem oka jakis ruch, podniosła głowe 
i ujrzała Sulimana. Przeszył ja lek. Postanowiła 
jednak nie dac po sobie poznac, jak bardzo jego 
obecnosc ja przera.ała. Wiedziała, .e on nieustannie 
ja obserwuje. Sytuacja ta wyprowadzała ja z równowagi, 
czuła sie całkowicie bezradna. 
Starała sie dokonczyc szkic, nie zwracajac uwagi 
na jego bezczelne spojrzenia. 
Sposób, w jaki na nia patrzył, powodował, .e 
miała ochote przywdziac tradycyjny czarny czador. 
jaki nosiły kobiety w obozie. Pragneła sie przed nim 

ukryc. Tym bardziej .e z ka.da chwila coraz trudniej 
było go ignorowac. 
Odwróciła sie do niego plecami i zaczeła spiesznie 
zbierac rzeczy. Słonce chowało sie własnie za 
horyzontem, wiec i tak musiałaby konczyc prace. 
Wracajac do namiotu, zauwa.yła przemykajacego 
niespostrze.enie wsród cieni Sulimana. W obozie 
narastało coraz wieksze napiecie. Panowała atmosfera 
pełnego niepokoju wyczekiwania. 
Katrina zadr.ała. ?yła wsród kryminalistów. wyrzutków 
społecznych, majacych niejedno na sumieniu 
Xander był jednym z. nich, musiała o tym 
pamietac. 
Nagle poczuła na ramieniu czyjas dłon. 
Wydała stłumiony okrzyk. Zbyt pózno zdała 
sobie sprawe, .e kiedy maszerowała pochłonieta 
własnymi myslami, dogonił ja Suliman i teraz trzymał 
ja, wpatrujac sie w nia po.adliwym wzrokiem. 
Wiedziona strachem wyrwała sie i rzuciła do ucieczki. 
- Katrina! - usłyszała swe imie, prawie wpadajac 
na Xandra. który rzucił jej pełne dezaprobaty 
spojrzenie Był w towarzystwie El Khalida i kilku 
innych me.czyzn. 
- Ile chcesz za nia, Tuaregu? - spytał surowo 
Suliman. 
Przera.ona Katrine oblał zimny pot. Ten Arab 
chce ja odkupic'! To nie mo.e dziac sie naprawde! 
Błagam, niech sie oka.e, .e to tylko zły sen... 
Wzburzona, wbiła wzrok w pozbawiona wyrazu 
twarz Xandra. Nie odrywajac od niego niemego. 
przera.onego spojrzenia, modliła sie w duszy, .eby 
jej nie sprzedawał. 

Najwyrazniej nie spieszył sie z odpowiedzia. 
Pewnie zastanawia! sie, ile mógłby za nia wziac 
A mo.e rozwa.ał, co bedzie bardziej opłacalne: 
sprzedac ja Sulimanowi czy .adac za nia okupu, 
kiedy wróca do Zuranu. 
Poczuła na sobie jego wzrok. Ich oczy spotkały 
sie. Wpatrujac sie w niego błagalnie, czuła, jak 
cierpi jej duma 
- Nie jest na sprzeda. 
Stanowczo wypowiedziane słowa odmowy wypełniły 
jej oczy łzami ulgi. Nie czekajac, podbiegła 
do niego uradowana. Szybko jednak okazało sie, .e 
jej radosc była przedwczesna. 
- I tak bede ja miał - oswiadczył gniewnie Suliman.- 
Dam ci dwa razy tyle, ile zechcesz. Czy to nie 
uczciwa oferta? - dodał, zwracajac sie do El Khalida. 
Katrina obserwowała, jak przywódca rebeliantów 
spoglada to na Sulimana, to na Xandra. 
To dobra oferta. Tuaregu. Nie .ycze sobie 
wasni pomiedzy moimi bracmi .Chce, abys sprzedał 
ja Sulimanowi. 
Słyszac to, omal nie zemdlała. Ogarneła ta rozpacz. 
Suliman zbli.ył sie do nich Katrina cofneła 
sie, chowajac sie za ramieniem Xandra. Z jej piersi 
wydobył sie okrzyk przera.enia. 
Musiał ja chronic. Poczucie honoru i zwykła 
przyzwoitosc nakazywały mu zrobic wszystko co 
w ludzkiej mocy, aby ustrzec ja przed podłym 
losem, jaki ja czekał w rekach tego prymitywnego 
człowieka. Był tylko jeden sposób, aby ja ocalic. 
- Przepraszam uni.enie. El Khalidzie, ale nie 
moge uczynic tego, o co mnie prosisz - oswiadczył. 

- Co takiego? 
Przywódca rebeliantów wygladał na rozgniewanego. 
Jego .ołnierze siegneli po przypiete przy 
pasach sztylety, które do tej pory wydawały sie 
Katrinie jedynie ozdoba. Bała sie spojrzec na Xandra. 
Wiedziała, .e bedzie musiał ja oddac. 
- Co to ma znaczyc? - spytał wyzywajaco El 
Khalid, a Suliman podsunał sie jeszcze bli.ej. 
- Postanowiłem, .e wezme te kobiete za .one 
- odparł spokojnie Xander. 
Zapadła cisza. Katrina zaczeła dr.ec na całym 
ciele. Zdawała sobie sprawe, .e on wcale nie chce 
sie z nia .enic, .e to tylko wybieg, aby ja chronic. 
Znała zwyczaje i historie tego regionu i wiedziała, 
.e kobieta zame.na staje sie nietykalna. 
- Kłamie! - wrzasnał wsciekły Suliman. - Nie 
słuchaj go! 
- Ta sprawa ma sie zakonczyc. Wkrótce czekaja 
nas wa.ne zadania i nie .ycze sobie .adnych wasni 
wsród moich ludzi. Tuaregu, powiedziałes, .e 
chcesz, poslubic te kobiete, niech tak sie stanie 
Przyjdzcie wieczorem do mnie, dam wam slub. Ty, 
Sulimanie, pamietaj, .e za zbli.enie sie do cudzej 
.ony grozi straszna kara. 
Odchodzac, przywódca zatrzymał sie na moment 
i spojrzał Xandrowi w oczy. 
- Macie dwie godziny na przygotowanie uroczystosci. 
Zostali sami. wsród cieni rzucanych przez namioty 
w swietle zachodzacego słonca. Zapadał 
zmierzch, Katrina jednak wyraznie widziała twarz 
Xandra w blasku wschodzacych na niebie gwiazd, 
- Co El Khalid miał na mysli, mówiac o mał.enstwie? 
Dokładnie to, co powiedział - poinformował 

zimno. - Mamy dwie godziny, .eby przygotowac 
sie do slubu. 
- Nie chce! zareagowała spontanicznie. - To 
niemo.liwe! Myslałam, .e w Zuranie przygotowania 
do slubu trwaja dwa tygodnie -- zaprotestowała 
dr.acym głosem. Sama ceremonia trwa kilka 
dni i... 
Zazwyczaj tak jest. Ale istnieje te. krótsza 
wersja, stworzona na takie okolicznosci jak ta. Jeszcze 
całkiem niedawno wiele szczepów ze soba 
walczyło. Niejednokrotnie poslubienie siostry lub 
córki wroga w prosty sposób rozwiazywalo problem. 
Sa tylko dwa warunki. Musimy razem stanac 
przed El Khalidem i zgodnie oswiadczyc, .e chcemy 
wziac slub 
- Ale jak wezmiemy slub? - spytała 
- Zwyczajnie, zgodnie z tradycja. Oczywiscie 
jesli wolisz, .ebym oddał cie Sulimanowi, wystarczy 
jedno słowo. 
- Nie! - krzykneła. - Ale przecie. nie chcesz sie 
ze mna o.enic. 
Nie - przyznał. - Jednak nawet my, przestepcy, 
mamy swój kodeks honorowy. O Sulimanie 
mówi sie wiele złych rzeczy. Nic mógłbym spac 
z czystym sumieniem, gdyby cie kupił. 
- Kupił! Jestem człowiekiem...a nie rzecza - zaprotestowała. 
Xander chwycił ja za ramie, potrzasajac ostrzegawczo 
- Piekne słowa, ale na pustyni nie maja znaczenia 
To barbarzynstwo. Jestes barbarzynca! - krzykneła, 
wyrzucajac z siebie słowa jak pociski. Pusciły 
tłumione emocje. 
To nie Europa ani Zuran - odparł. - Pustynia to 

surowa władczyni, mieszkancy musza przestrzegac 
jej okrutnych praw. Jesli tego nie robia, gina. 
Jego starannie dobrane słowa i srogie spojrzenie 
wywołały w niej nieprzyjemny lek. Nagle zawładneły 
nia strach i podejrzenia, które starała sie dotychczas 
ignorowac. 
- Co ty tu robisz? Co sie tu w ogóle dzieje? 
- za.adała wyjasnien. - Cos planujecie, wiem 
o tym, i mysle, .e to jest cos strasznego. 
- Cisza! - padła ostra komenda. 
Mocno nia potrzasnał, co wprawiło ja w dygot, 
tym razem jednak nie ze strachu, lecz z gniewu. 
Spojrzała na niego ze złoscia. 
- Jesli szanujesz swoje .ycie, wiecej tego nie 
powtórzysz! - ostrzegł. 
Katrina przygryzła warge, aby nie zauwa.ył, jak 
dr.a jej usta. 
- Jesli zgodze sie na ten slub, obiecaj mi, .e to 
nie bedzie prawdziwe mał.enstwo! 
- Co masz na mysli? Pytasz, o to, czy zamierzam 
skorzystac z przywileju nocy poslubnej? 
- Nie o to mi chodziło! - parskneła, czujac, 
jak rumieniec zalewa jej twarz, cieszac sie równoczesnie, 
.e w panujacym mroku nic bedzie mógł 
zauwa.yc jej reakcji. - Chciałam sie tylko upewnic, 
.e... nasze mał.enstwo nie bedzie miało mocy 
prawnej. 
Zapadła krótka chwila milczenia, choc jej wydawało 
sie, .e upłyneła wiecznosc. 
- W rozumieniu europejskiego czy miedzynarodowego 
prawa nie bedzie - odparł. 
Takiej odpowiedzi oczekiwała. Westchneła 
z ulga. Nic chciała byc zmuszana do wziecia slubu, 

czuła sie ura.ona i zniewa.ona, Tuareg swymi 
cynicznymi uwagami budził w niej odraze. Jednak 
logicznie oceniajac sytuacje, nieskonczenie bardziej 
wolała byc z nim, ni. zostac sprzedana Sulimanowi. 
Od pierwszej chwili, kiedy ujrzała Xandra, 
w jej sercu działo sie cos niezwykłego, nieprzewidzianego 
Rzeczywistosc, w jakiej sie znalazła, 
i wszystko czego sie, od tamtej pory o nim 
dowiedziała, powinny były zdusic w niej rodzace 
sie pragnienie. Dlaczego tak sie nie stało? Dlaczego 
nadal widziała w nim niebezpiecznie zmysłowego 
me.czyzne, który działał na nia jak magnes? Przecie. 
był zwykłym przestepca i kłamca, nie potrafiła 
odnalezc w nim .adnej cechy, która zasługiwałaby 
na szacunek. Lub miłosc. 
Jej ciało przeszył spazm bólu. Nie kochała go! 
Ale pragneła, podszeptywał głos wewnetrzny. Pragniesz 
go tesknisz za nim... 
Dosc! Nie bedzie o tym myslec. Ani fantazjowac 
o intymnych chwilach, kiedy zostanie jego .ona. 
Marzyc o nocach na pustyni pełnych głebokiej, 
słodkiej ciszy, jego dłoniach bładzacych po jej 
rozpalonej skórze. Ani o jego nagim goracym ciele, 
o rozkoszy, jaka mógłby jej dac. Z odraza odrzuciła 
uciekajace na zakazane terytorium mysli. 
Miłosc nie mo.e istniec bez wzajemnego szacunku. 
Ponury Xander stał w wejsciu do namiotu i wpatrywał 
sie niewidzacym wzrokiem w ciemnosc. Czekał 
na Katrine, .eby udac sie przed oblicze El 
Khalida, przed którym mieli zło.yc przysiege mał.enska 
. Pozwolił uwierzyc dziewczynie, .e slub nie 
bedzie miał prawnych konsekwencji. Miał jednak 
pełna swiadomosc, .e w Zuranie taka tradycyjna 

forma zawarcia zwiazku była uznawana za wia.aca 
i nieodwołalna. W ich przypadku, kiedy wszystko 
sie ju. skonczy, slub bedzie musiał byc formalnie 
anulowany. Jako członek rodziny królewskiej, 
przed zawarciem mał.enstwa musi otrzymac akceptacje 
władcy. Miał wiec pewnosc, .e władca 
pomo.e przyspieszyc rozwód. Zrozumie, .e nie 
miał innego wyjscia, aby zapewnic Angielce bezpieczenstwo. 
Niewa.ne, jakie prowadziła wczesniej 
.ycie. Nie mógł jej oddac w rece Sulimana. 
Dla nikogo w obozie nie było tajemnica, .e wsród 
wielu wystepków był oskar.ony o zgwałcenie i pobicie 
kilku kobiet. Miał opinie sadysty i rozpustnika. 
Specjalnie nie powiedział o tym Katrinie. 
Wczesniej w ciagu dnia udało mu sie zorganizowac 
spotkanie z agentami specjalnymi, wysianymi 
przez Rade Narodowa Zuranu w celu infiltrowania 
armii rebeliantów El Khalida. Podobnie jak on 
słyszeli o wa.nej osobistosci, z która przywódca 
miał robic interesy. 
Xander podejrzewał, .e tajniacy nie byli w pełni 
przekonani, .e królowi grozi niebezpieczenstwo, 
podobnie jak sam władca. 
Usłyszał za soba szelest i odwrócił sie. Tu. przed 
nim, w mroku, stała Katrina. Jej wielkie oczy były 
przepełnione lekiem. 
- Kilka słów ostrze.enia. Kiedy zostaniemy 
mał.enstwem, nic wolno ci robic nic. co mogłoby 
przyciagnac uwage innych me.czyzn. 
Spojrzała na niego ze złoscia. Ostanie pól godziny 
spedziła, zastanawiajac sie, jak to wszystko 
przetrwa, i walczac z zalewajacymi ja uczuciami 
samotnosci i rozpaczy. Nie tak wyobra.ała sobie 

swój slub. Przez lata bardzo cierpiała pozbawiona 
rodzicielskiej miłosci i poczucia bezpieczenstwa. 
Teskniła za bliska osoba. Zawsze była sama. Teraz 
była na dodatek wiezniem, upokorzona i poni.ona, 
zmuszona do mał.enstwa, które nie miało nic wspólnego 
z miłoscia. 
- Jakim prawem tak do mnie mówisz? - zaprotestowała. 
- To nie moja wina, .e Suliman... 
- Nie? - zakpił, rzucajac jej nieprzyjemne spojrzenie. 
- Gdybym go chciała, nie byłoby mnie teraz 
tutaj, nie wydaje ci sie? - odparła wyzywajaco. 
- Nie powiedziałem, .e masz na niego ochote. 
Mo.e go zacheciłas? Mo.e wczesniej nie zauwa.yłas 
te. zalotów swojego kochanka? 
Katrina zacisneła piesci, wbijajac paznokcie 
w dłonie. Kipiała złoscia. 
- Nie zachecałam go, a Richard nie był moim 
kochankiem. 
Łatwo powiedziec, zwłaszcza .e nie da sie 
niczego udowodnic. 
Nie miał racji, ale nie zamierzała wyprowadzac 
go z błedu. Nigdy jeszcze nie była z me.czyzna. 
- Czas na nas. 
Xander podniósł kotare w wejsciu i przepuscił ja. 
Miał na głowie tuareska chuste tylko z otworem na 
oczy. Katrina wyczuwała instynktownie, .e był 
rozdra.niony i miał pogardliwie wykrzywione usta. 
Choc nie chciała tego sama przed soba przyznac, 
doskonale zdawała sobie sprawe, .e otaczała go 
aura władzy, swa postawa budził respekt i cieszył 
sie autorytetem. 
Zaczeła zastanawiac sie, skad wział lak strojnie 
haftowana, droga galabije. Sadzac po bogactwie 

ozdób, musiał ja ukrasc jakiemus bardzo zamo.nemu 
dostojnikowi. Z jednej strony starała sie zakpic 
z zabawnie wygladajacego teatralnego stroju, 
z drugiej była nim oczarowana, rozpalał jej zmysły 
i pobudzał wyobraznie. 
Wygladał teraz na człowieka szlachetnie urodzonego, 
który ma władze i szanuje tradycje. Był nieprzystepny, 
a zarazem pociagajacy, tak jak pustynia, 
z której pochodził. Budził strach i podziw, 
jego obecnosc wywoływała zmysłowe dreszcze. 
Inni me.czyzni instynktownie czuli przed nim respekt, 
a obce kobiety po.adały go. Tak jak ona. 
Pragneła go tak bardzo, .e bała sie sama przed 
soba do tego przyznac. 
Staneła przed nim dumna i wyprostowana, rzucajac 
mu wyzywajace spojrzenie. 
- Jesli myslisz, .e bede szła kilka kroków za 
toba. to grubo sie mylisz. 
- A twierdziłas, .e studiowałas historie i obyczaje 
plemion .yjacych na pustyni. 
- Bo to prawda przyznała. 
W takim razie powinnas wiedziec, .e w społecznosci 
Tuaregów panuja stosunki patriarchalne. 
- Ale ty nie jestes Tuaregiem - odparowała, idac 
niechetnie u jego boku. 
Kiedy wedrowali przez obóz, nagle podbiegi do 
nich chłopiec. Ku zaskoczeniu Katriny Xander pogłaskał 
go czule po głowie, mówiac cos w niezrozumiałym 
dla niej dialekcie. 
- To sierota - poinformował, kiedy chłopak 
oddalił sie. - Płace mu za pilnowanie konia. Stworzenie 
przywykło do towarzystwa, a dzieciak potrzebuje 

ciepłego łó.ka i strawy. 
Dziewczyna poczuła, jak wzruszenie dławi jej 
gardło. Pomimo okazywanej surowosci gdzies 
w srodku ukrywała sie dobra, pełna troski i współczucia 
osoba. 
W powietrzu czuło sie chłód. Katrina dostała 
gesiej skórki, nie majac pewnosci, czy to z zimna, 
czy ze zdenerwowania. 
Z obozowych ognisk rozchodził sie zapach pieczonej 
jagnieciny. Na sama mysl o jedzeniu poczuła 
lekkie mdłosci. Kiedy dotarli na plac zebran, czekała 
tam ju. na nich niewielka grupa zainteresowanych, 
chcacych przyjrzec sie ceremonii. Grała muzyka 
i słychac było spiewy kobiet. 
- To swiadkowie. Słyszeli, .e bierzemy slub 
i zgodnie z obyczajem przybyli swietowac z nami. 
Ta muzyka to tradycyjna piesn weselna. Nie musisz 
sie niczego obawiac. 
Czy.by chciał dodac jej otuchy? Z trudem przełkneła 
sline, po raz kolejny zalała ja fala niechcianych, 
ciepłych uczuc. 
El Khalid siedział na prowizorycznym tronie, 
w otoczeniu gwardii ochroniarzy. Za nim stała 
grupa kobiet nale.aca do jego rodziny oraz muzycy. 
Katrine ogarneła panika, jekneła desperacko, 
rozgladajac sie rozpaczliwie wokół, szukajac wsród 
tłumu gapiów drogi ucieczki. Nie mogła tego zrobic. 
Nie potrafiła. 
- Pamietaj, to nie jest prawdziwy slub. To nic 
nie znaczy. 
Usłyszała łagodne słowa, które podziałały jak 
kojacy balsam na jej rozpalona skóre. Xander wział 
ja delikatnie za reke. jakby starał sie ja pocieszyc 

i uspokoic. Spojrzała na niego szeroko otwartymi 
oczyma. 
Muzyka ucichła. El Khalid skinał w ich kierunku. 
Narzeczeni spletli palce. Dr.ac, Katrina ruszyła do 
przodu, trzymajac sie u boku przyszłego me.a, a nie 
jak nakazywał zwyczaj - tu. za nim. 
Młodzi zatrzymali sie tu. przed obliczeni dowódcy 
rebeliantów. Xander puscił reke Katriny. Dziewczyna 
natychmiast jednak chwyciła jego dłon. szukajac 
pocieszenia i fizycznego kontaktu. 
Wszystko, co sie teraz działo, było tak nierealne, 
.e tylko absurdalnosc wydarzen pozwoliła jej przetrwac 
ten koszmar senny. Instynktownie przysuneła 
sie bli.ej do Xandra, odnajdujac pokrzepienie w cieple 
jego ciała. Jak gdyby znalazła sie w magicznym 
kregu, który ja obejmował i chronił. Podobnie jak 
miłosc chroni zakochanych. 
Goraczkowo odrzuciła od siebie osaczajace mysli, 
koncentrujac sie na prowadzonej przez El Khalida 
ceremonii. 
- Podaj mi swoja dłon - powiedział. 
Z niechecia wyciagneła do niego reke. W przeciwienstwie 
do Xandra miał brudne paznokcie i zaniedbane 
dłonie. 
- Teraz ty - zwrócił sie do Tuarega. 
Katrina zadr.ała, kiedy Xander poło.ył swa 
brzoskwiniowa dłon na jej dłoni, a El Khalid scisnał 
je mocno razem. 
- Czy oboje pragniecie tego mał.enstwa? 
- Tak - usłyszała znajomy głos. 
Przywódca spojrzał na nia wyczekujaco. 
- Tak - wyszeptała. 
- Doskonale! Zatem zgodnie z obyczajem i nadanym 

mi prawem oddaje ci. Tuaregu, te kobiete za 
.one. 
Katrina otworzyła szeroko oczy. Słowa El Khalida 
brzmiały tak powa.nie i dostojnie. 
- Wez dłon tej kobiety, Tuaregu - rozkazał. 
Zaschło jej w gardle i serce zaczeło walic w piersi 
jak oszalałe. Xander siegnał po jej reke, splatajac 
palce z jej palcami. Intymnosc gestu połaczyła ich 
emocjonalnie, uswiadamiajac im równoczesnie fizycznosc 
ich zwiazku. Słowa były niepotrzebne. 
Dłon połaczona z dłonia, ciało z ciałem. 
El Khalid wypowiedział kilka słów i stojaca za 
nim kobieta ubrana w czador, odsłaniajacy jedynie 
jej ciemne błyszczace oczy. przyniosła zwinieta 
wstege delikatnego jedwabiu. 
Wział go od niej i obwiazał nim ich nadgarstki, 
mamroczac cos po zuransku. Zdenerwowana Katrina 
zaryzykowała i spojrzała na Xandra Natychmiast 
jednak tego po.ałowała, widzac jego ponury, 
srogi wyraz twarzy. 
Symboliczna wymowa wydarzen przerosła ja. 
Do oczu napłyneły łzy. 
Xander powiedział, .e ich slub nie ma znaczenia, 
mo.e i dla niego nie miał, dla niej stał sie doniosłym 
aktem połaczenia. 
El Khalid wypowiedział jeszcze kilka słów po 
czym zwrócił sie do Xandra: 
- Wziałes te kobiete za .one. Tuaregu. Odtad 
zawsze bedzie przy tobie. Niech Allah pobłogosławi 
was długim i szczesliwym .yciem oraz gromada 
dzieci. 
Kobieta zdjeła z ich rak szarfe Xander uwolnił 
dłon .ony. Katrina czuła, .e słabnie, w .yłach 

pulsowała jej krew. Muzycy zaczeli grac Bezradnie 
zajrzała w oczy me.a. Ceremonia wywarta na niej 
ogromne wra.enie. Nawet gdy beda dzieliły ich 
setki kilometrów, nic nie wyma.e tego, co tu sie 
przed chwila stało. Jak on mógł byc tak spokojny 
w obliczu czegos, co jej wydawało sie wieczne 
i nieodwracalne. 
Z logicznego punktu widzenia mo.na by uznac, 
.e zareagowała zbyt emocjonalnie. W koncu slub 
nie miał prawnych konsekwencji. 
W milczeniu Xander poprowadził Katrine w głab 
obozowiska. Zebrani wiwatowali na ich czesc i spiewali. 
Jesli zamierzasz zemdlec, poczekaj, az wrócimy 
do namiotu ostrzegł ja. podtrzymujac delikatnie 
pod reke. 
ROZDZIAŁ PIATY 
- Dlaczego nie powiedziałes mi, co sie wydarzy?- 
rzuciła gniewnie, kiedy miała pewnosc, .e 
nikt ich nie podsłucha. 
- Chodzi ci o zwiazanie nadgarstków? Nie wiedziałem, 
.e tak sie to odbedzie - odparł wymijajaco. 
- To bardzo stary zwyczaj i rzadko sie do niego 
wraca 
- To dlaczego oni sobie o nim przypomnieli? 
- Tu rzadzi El Khalid, nie ja - oswiadczył 

sucho. - Zreszta to nie miało wiekszego znaczenia. 
Kiedy to mówił, stał odwrócony do niej plecami, 
nie chcac, aby zauwa.yła, .e równie mocno był 
poruszony ceremonia. Zgodnie z tradycja jego plemienia 
byli teraz ze soba połaczeni nierozerwalnym 
wezłem Skrzywił sie, starajac sie odepchnac od 
siebie po.adanie, które go opanowało Nie mógł 
pozwolic sobie na słabosc. 
- To berberyjski zwyczaj, nie przywiazuj do 
niego zbyt du.ej wagi Nie wracajmy wiecej do tego 
tematu. - dodał, udajac obojetnosc. 
Byc mo.e Nazir odwiedzi dzisiejszej nocy El 
Khalida, pomyslał. Musze byc czujny. Nie moge sie 
dekoncentrowac. 
- Kładz sie spac - rozkazał apodyktycznym 
tonem. 
Jej oczy zrobiły sie okragłe. Sa mał.enstwem 
zaledwie od kilku minut, a on ju. jej rozkazuje. 
Przeszył ja nagły dreszcz. To była ich noc poslubna 
i jesli Xander postanowi skorzystac ze swego przywileju, 
nie oprze mu sie. 
- Nic jestesmy prawdziwym mał.enstwem 
- przypomniała mu. - Nie masz prawa mi rozkazywac. 
- Jako ma., nie. Zapominasz chyba jednak, .e 
zdobyłem cie. Jestes moja własnoscia i jestes zdana 
na moja łaske. Moge zrobic z toba, co zechce. Masz 
isc do sypialni i tam zostac. Koniec dyskusji. 
Xander stał z zało.onymi rekoma i czekał, a. ona 
wykona polecenie. 
Katrina nie była przygotowana do zakonczenia 
tej rozmowy. Zawsze starała sie dostrzec w innych 
cos pozytywnego. Pragneła odnalezc to dobro równie. 
w nim. Czy.by dlatego, .e nie potrafiła przezwycie.yc 

w sobie po.adania i szukała usprawiedliwienia? 
Musi zwalczyc te uczucia. Poza tym fascynacja 
minie, jak wróci do normalnego .ycia. 
- Dlaczego mnie poslubiłes? spytała, nic mogac 
powstrzymac ciekawosci. - Liczysz na wysoki 
okup, który za mnie dostaniesz, czy chciałes mnie 
ochronic przed Sulimanem? 
Tuareg posłał jej piorunujace spojrzenie. Jak 
gdyby chciał poznac jej najtajniejsze sekrety. Jak na 
złoczynce, był dumny i arogancki, co do niego pasowało, 
musiała niechetnie przyznac. 
Jego twarz pociemniała. Przestraszył sie, .e odkryła 
jego kamufla., przejrzała go i dostrzegła, kim 
naprawde jest. Czy zorientowała sie. .e ma do niej 
słabosc? Czy wyczula panujace miedzy nimi napiecie? 
Jego po.adanie i walke, jaka toczył? Miał 
nieodparta chec wziac ja w ramiona i urzeczywistnic 
zło.one sluby. 
Zrobił w jej kierunku kilka kroków, zanim uswiadomił 
sobie, w jakiej znajdowali sie sytuacji. Ona 
była młoda, nowoczesna dziewczyna, która wykorzystywała 
swe atuty kobiecosci dla osiagniecia 
obranych celów. 
- Jakiej oczekujesz odpowiedzi? ?e o.eniłem sie 
z toba, aby cie ocalic? Masz nadzieje, .e uczynisz 
mnie wobec siebie bezbronnym i .e pewnego dnia 
uda ci sie to wykorzystac? Na przykład skusisz mnie. 
.ebym zwrócił ci wolnosc? - spytał drwiacym tonem. 
Twarz Katriny spłoneła rumiencem. 
- Mogłam sie domyslic, .e przyjdzie ci cos 
takiego do głowy. Jak taki obłudny typ jak ty 
mógłby pomyslec cos innego. 
- A nad czym tu sie zastanawiac? odparował. 

Dla twojej informacji, miałam nadzieje, .e 
odnajde w tobie cos, za co bede mogła cie szanowac 
Jakas zalete, to znaczy... 
- Czyli sposób, dzieki któremu bedziesz mogła 
mna manipulowac! 
Swymi słowami Katrina dotarła do ciemnych 
zakamarków jego duszy, odsłoniła ukrywany przed 
swiatem czuły punkt. Zwerbalizowała jego własne 
opinie na temat miłosci i mał.enstwa. Jego starszy 
brat twierdził, .e rodzice Xandra kochali sie nad 
.ycie. Tak bardzo, .e nie bali sie wykroczyc poza 
granice kultur, z których sie wywodzili, i rodzinne 
tradycje. Tak niezwykłe uczucie pozostawiło 
w ksieciu pragnienie równie wielkiej miłosci. Duma 
była jednak silniejsza. Wiedział, .e nie potrafi pokochac 
kobiety, której nie szanuje. Kultura, w jakiej 
sie wychował, odrzucała kobiety prowadzace bogato 
.ycie erotyczne. 
Osoba pokroju Katriny, podajaca w watpliwosc 
jego szlachetnosc, za taka obraze powinna zostac 
ukarana. 
Nie skusisz mnie tak łatwo, nie jestem kretynem 
bez charakteru, jak ten twój angielski kochanek. 
Nie oslepisz mnie sztucznym blaskiem taniego 
towaru, który masz na sprzeda.. W rzeczywistosci 
tak bezwartosciowego jak ty sama. Mnie nie tak 
łatwo zadowolic, a tym bardziej oszukac. 
Katrinie zaschło w ustach. Czuła sie upokorzona 
podłymi oskar.eniami. 
- Nie masz prawa tak do mnie mówic! 
Wiedział, jak zranic do .ywego. ?adna nie chciałaby 
usłyszec tylu podłych słów z ust me.czyzny. 
- Wychodze oswiadczył krótko, rzucajac jej 

pogardliwe spojrzenie. 
Idac przez obóz, Xander czynił sobie wyrzuty 
w zwiazku z tym, co czuł do Angielki. Rozum pytał, 
jak mógł po.adac tak rozwiazłej kobiety, ciało 
błagało o spełnienie. 
Działała na niego jak jeszcze nigdy .adna kobieta. 
Wszystko w niej go pociagało, na tysiac sposobów. 
Jednak w jego .yciu nie było na nia miejsca. 
Duma nie pozwalała mu jej po.adac. 
Zbli.ajac sie do namiotu El Khalida, zaczał zastanawiac 
sie, czy nie popełnił powa.nego błedu. 
Agenci mieli du.e watpliwosci co do udziału Nazira 
w spisku. Xander był przekonany, .e minister planuje 
przewrót. Pytanie brzmiało tylko: kiedy i jak? 
Kryjac sie w mroku w pobli.u siedziby przywódcy 
rebeliantów, usłyszał niespodziewanie warkot 
silnika nadje.d.ajacego samochodu. Z ciemnosci 
pustyni wyłoniła sie elegancka terenówka z napedem 
na cztery kola. Zatrzymała sie z piskiem opon 
nieopodal wejscia do obozowiska. Ksia.e nie mógł 
uwierzyc własnemu szczesciu. Otworzyły sie drzwi 
i z samochodu wyskoczyli uzbrojeni ochroniarze, 
a zaraz po nich jego kuzyn. 
El Khalid wyszedł powitac gosci. Skłonił im sie 
nisko, po czym zaprosił do namiotu. 
Wiec jednak Xandcr miał racje! Musi natychmiast 
powiadomic agentów. 

ROZDZIAŁ SZÓSTY 
Katrina nagle przebudziła sie ze snu pełnego 
erotycznych symboli. Przysniło jej sie, .e przyniesiono 
jej zawinieta w bogato zdobionym, wielobarwnym 
dywanie do namiotu pote.nego wojownika, 
zdumiewajaco podobnego do Xandra .Tak jak Kleopatre 
do Cezara. 
Paliła ja twarz. Starała sie odrzucic od siebie 
zmysłowe fantazje i wizje. Bez rezultatu, przed 
oczyma staneły senne obrazy, jak pojawia sie przed 
Xandrem w zwiewnych, przezroczystych szatach 
w kolorach teczy, przez które widac jej nagie ciało. 
Zbli.a sie do niego, dostrzegajac w jego oczach 
ukrywane pragnienie. Zwil.a usta koniuszkiem jezyka 
Jej skóra płonie słodkim, nienasyconym po.adaniem. 
Nie pytajac o pozwolenie, przywiera do 
niego całym ciałem, jej dłonie bładza po jego torsie . 
Ich usta spotykaja sie w namietnym, zapierajacym 
dech pocałunku... 
Wiecej nie chciała pamietac. Le.ała nieruchomo, 
bojac sie zasnac. 
Za jakies trzy godziny nadejdzie swit, pomyslał 
Xander. Agenci specjalni zgodzili sie, .e jak tylko 
El Khalid ogłosi, jaki jest cel wizyty Nazira. opuszcza 
obóz. i pojada powiadomic Rade Panstwa. Ksia.e 
zacisnał usta. Choc ich ponaglał, pozostawali 

niewzruszeni Nie chcieli podjac .adnych działan 
przeciw ministrowi, dopóki nie beda mieli niepodwa.alnych 
dowodów, .e szykuje przewrót przeciw 
władcy Zuranu. 
Z czesci sypialnej dobiegało cichutkie posapywanie 
spiacej Katriny. Jego .ony, ale te. kobiety 
innego. Mo.e nawet wielu. Zalało go uczucie gniewu 
i zazdrosci. Zrobił krok w jej kierunku i zastygł. 
To wszystko nieprawda - powiedział do siebie 
ostrym tonem. Jesli to zlekcewa.y, wyrzuci z serca 
i z głowy, problem zniknie. Podobnie jak pragnienie 
Katrine przebudziło poranne nawoływanie do 
modlitwy. Po chwili zmeczenie wywołane wydarzeniami 
poprzedniego dnia wzieło góre i zapadła 
w sen. 
Xander tymczasem oczekiwał w napieciu na rozwój 
akcji. Wiadomosc, .e El Khalid ma wa.nego 
goscia, rozeszła sie po obozie jak błyskawica. Natychmiast 
zwołano narade, aby omówic cel wizyty, 
Razem z innymi ksia.e ruszył na plac zebran. 
gdzie zasiadł w pobli.u tajnych agentów. 
Przemowa El Khalida była krótka i konkretna. 
On i jego ludzie zostali wynajeci, aby w trakcie 
obchodów uroczystosci Dnia Narodowego w Zuranie 
przeniknac w tłum swietujacych i wywołac 
uliczne zamieszki. 
- Nic nie wspomniał o podjeciu próby zabicia 
twego brata -jeden z agentów zwrócił uwage ksieciu 
po zakonczeniu zgromadzenia. 
- Nazir nikomu nie ufa. sam bedzie chciał go 
zabic podczas rozruchów. Oficjalnie przebywa poza 
krajem - wyjasnił Xander ponuro. - Przebierze sie 
za jednego z łudzi El Khalida i uderzy podczas 

tradycyjnego przemarszu władcy ulicami wsród tłumu 
obywateli Zuranu. 
- Nie mamy na to .adnych dowodów. 
- Chcesz wziac na siebie ryzyko, .e nie mam 
racji? - spytał wyzywajaco. - Tu chodzi o .ycie 
króla. 
Na moment zapadło kłopotliwe milczenie. 
- Wyje.d.amy zło.yc meldunek. Jak tylko znajdziemy 
sie poza zasiegiem radiowym, wezwiemy 
helikopter. Nasz raport przedstawimy Radzie w ciagu 
najbli.szych kilku godzin. Wydamy zalecenie. 
aby natychmiast wysłano do obozu wojska i wzieto 
wszystkich do aresztu. Jesli faktycznie sie nie mylisz, 
bedzie wsród nich równie. Nazir. 
Xander wiedział, .e nie uda mu sie ju. nic wiecej 
osiagnac. Naciskanie agentów nie miało sensu, podobnie 
jak proszenie przyrodniego brata, .eby dla 
własnego bezpieczenstwa odwołał tradycyjny pochód 
w dzien narodowego swieta Zuranu. 
Poranne słonce powoli nagrzewało piasek pustyni. 
Wokół rozchodził sie zapach gotowanego jedzenia. 
Z głebokiego snu obudził Katrine aromat swie.o 
parzonej kawy. Bedac w półsnie, przez krótka chwile 
rozkoszowała sie wybornym zapachem, zanim 
wróciła do smutnej rzeczywistosci. 
Usiadła na łó.ku, czuła lekkie zawroty głowy 
i mdłosci. 
Zanim wstała i pobiegła do łazienki, przez moment 
nasłuchiwała, starajac sie zlokalizowac Xandra. 
Wzieła szybki prysznic, odkrywajac podczas 
namydlania sie nieznana dotychczas wra.liwosc 
swej skóry na dotyk. Zmysłowy sen, który przysnił 

jej sie w nocy, pozostawił na jej ciele fizyczny slad, 
jak gdyby Xander sie z nia kochał. Z ulga wytarła sie 
i ubrała. 
W chwile pózniej znalazła sie na dworze. Tuareg 
stal o kilka metrów od niej. 
Obserwujac ja, Xander niechetnie przyznał, .e 
rumience na jej policzkach i spuszczony wzrok, 
kiedy na niego patrzyła, były wszystkim, czego ma. 
mo.e oczekiwac od panny młodej pierwszego ranka 
po nocy poslubnej. Jej skromnosc i zawstydzenie 
wywołały w nim rozczulenie. Miał ochote podbiec, 
chwycic ja w ramiona i zaniesc do łó.ka, aby 
pokazac jej nowe ogrody rozkoszy. Było to oczywiscie 
niemo.liwe. 
Na jego ustach pojawił sie gorzki usmiech. 
Mo.na by powiedziec o niej wiele rzeczy, ale na 
pewno nie to, .e była niewinna. Czuł, jak pulsuje 
w nim krew europejskich przodków. Jak miał znalezc 
kobiete, która zrozumie i zaakceptuje jego 
podwójna to.samosc, a on pokocha ja tak mocno, .e 
nie bedzie potrafił bez niej .yc? Niemo.liwe. Uło.ył 
ju. sobie .ycie bez kobiety i był całkiem szczesliwy. 
Poza tym miał wa.niejsze sprawy na głowie. 
- Przed chwila panował tu spory hałas i poruszenie 
- powiedziała Katrina, starajac sie zachowywac 
naturalnie, jak gdyby nic sie nie stało, jakby zeszłego 
wieczoru nie została jego .ona. 
- To tu normalne - skłamał gładko. - A co, 
liczyłas, .e przybedzie po ciebie twój kochanek? 
- Starałam sie nawiazac rozmowe odparła ze złoscia. 
- To dla ciebie - powiedział, ignorujac jej uwage 
i wreczajac jej czarna burke. - Zawsze kiedy 

wychodzisz z namiotu, masz ja zakładac. 
Katrina zrobiła wielkie oczy. spogladajac na niego 
z niedowierzaniem. 
- Mowy nie ma - odmówiła stanowczo. 
- Nic opuscisz namiotu bez burki - powtórzył. 
- Jesli nie posłuchasz, nic pozostawisz mi wyboru 
i bede musiał posunac sie do bardziej drastycznych 
srodków, aby zapewnic sobie twoja uległosc. 
- Ciekawe jak? - spytała buntowniczo. - Zało.ysz 
mi ja na siłe? 
- Nie - odpowiedział spokojnie. - Po prostu 
uniemo.liwie ci wychodzenie z namiotu. Spetam 
cie tak, jak pasterz niepokorna koze. 
Katrina nie mogła uwierzyc własnym uszom, 
z odraza wzdrygneła sie, zbulwersowana prymitywna 
grozba. Nie była w stanie wydobyc z siebie 
słowa. Zamachała tylko ze złoscia rekoma i obrzuciła 
go mro.acym spojrzeniem. 
- Pora cos zjesc. Podnies burke i załó. ja - rozkazał. 
- Nie - powtórzyła. - Pachnie perfumami innej 
kobiety - dodała ze złoscia. 
Xander nic nie odpowiedział. Burke udało mu sie 
nabyc, słono przepłacajac, po długich targach z jedna 
z kobiet El Khalida. Katrina miała słusznosc. 
materiał przesiakniety był intensywnym zapachem 
wody toaletowej. Xander musiał miec jednak pewnosc, 
.e dla własnego bezpieczenstwa dziewczyna 
usłucha go. 
Gdyby jego kuzyn wrócił do obozu i spotkał 
Europejke, mógłby nabrac podejrzen. Gdyby doszedł 
do wniosku, .e stanowi dla niego najmniejsze 
nawet ryzyko, zabiłby ja bez wahania. Jako .ona 
Tuarega. noszaca burke, nie wzbudzi zainteresowania 

Nazira. 
- Musisz ja nosic dla własnego bezpieczenstwa 
- powiedział cicho. 
Ta nieoczekiwana troska w jego glosie zwróciła 
jej uwage. Czy.by tliła sie w nim iskierka ciepła 
i opiekunczosci? 
- Z powodu Sulimana? - odgadła, kryjac nieumiejetnie 
lek. 
- Nie obawiaj sie, nie pozwole mu cie skrzywdzic. 
Kobiety mieszkajace w obozie oczekuja, .e 
bedziesz ubierała sie tak jak one, me.czyzni beda 
chcieli widziec w tobie moja .one. 
Instynktownie uznała, .e ma racje. Podniosła 
burke i zało.yła ja, marszczac nos. 
Xander odwrócił wzrok i zniknał w sypialni, 
z której po chwili przyniósł przescieradło. Ku jej 
zaskoczeniu rozło.ył je i zaczał zgniatac rekoma. 
Nastepnie wyjał sztylet, podciagnał rekaw i zaciał 
sie w ramie, z którego zaczeła saczyc sie powoli 
krew. Zwinał srodek przescieradła i przyło.ył do 
rany. 
- Co robisz? - spytała zdziwiona. 
- Kiedy targowałem sie o burke, matka El Khalida 
przypomniała mi, .e wsród plemion nomadzkich 
istnieje zwyczaj, .e po nocy poslubnej wywiesza sie 
zaplamione krwia przescieradło, jako dowód niewinnosci 
panny młodej. Jesli nie potwierdzimy twego 
dziewictwa, oboje zostaniemy okryci hanba. 
Katrina zbladła i zaczeła wpatrywac sie w niego 
wzrokiem pełnym odrazy. Po tym, co jej powiedział, 
ostatnia rzecza, na jaka miała ochote, było 
publiczne pokazywanie sie. 

- O co chodzi? - spytał Xander, kiedy zaczeła 
zdejmowac burke. 
- Straciłam apetyt - oznajmiła. - Naprawde 
uwa.asz, .e mo.esz robic ze mnie posmiewisko, 
.eby zaspokoic chora ludzka ciekawosc? 
Poczuła, jak łzy napływaja jej do oczu. Starała sie 
je powstrzymac, wciagajac wielkimi haustami powietrze. 
Nie mogła sie przed nim rozpłakac. 
- Nie mo.esz oceniac nas w europejskich kategoriach. 
W tym zwyczaju nie ma nic niewłasciwego. 
Chroni wasza płec, a nie upokarza jej. 
- Niby jak? - spytała. 
- W prosty sposób - odparł. - Nomadzi prowadza 
dosc niebezpieczne .ycie. Me.czyzni walcza 
i czesto gina. Jesli me.czyzna umiera, jego rodzina 
mo.e nie chciec przyjac dziecka jego .ony, jesli nie 
ma dowodu, .e kobieta była niewinna, wychodzac 
za ma.. Dowód dziewictwa panny młodej chroni 
honor jej i jej rodziny. Na twoim miejscu tuareska 
dziewczyna towarzyszyłaby dumnie me.owi, potwierdzajac 
publicznie swa niewinnosc. 
- Byc mo.e, ale ja nia nie jestem. 
- Nie jestes równie. dziewica. 
- Nie... to znaczy tak - bakneła. 
- Jestem głodny, ide cos zjesc - przerwał sucho. 
Wygladał srogo i budził respekt. Serce Katriny 
zaczeło mocniej bic, Xander wział przescieradło, 
rzucił jej złowrogie spojrzenie i wyszedł. 
Nie mogła za nim pójsc, nie pozwalała jej ura.ona 
duma. 

ROZDZIAŁ SIÓDMY 
Katrinie burczało w brzuchu z głodu, ale wcale 
nie przejmowała sie, .e on mo.e to usłyszec. 
- Przyniosłem ci kawe i cos do jedzenia. 
Dziewczyna odwróciła sie i patrzyła oniemiała. 
bo oto Xander wkroczył do namiotu z dzbankiem 
kawy i talerzem, na którym pietrzyły sie owoce 
i ciasteczka. Pomyslał o czyms do jedzenia? To 
dopiero! Była przekonana, .e to barbarzynca, zdolny 
do wszelkiego okrucienstwa, a jednak umiał nie 
tylko zachowac sie kulturalnie, ale wrecz okazac 
troske o druga osobe. Bez watpienia pomyliła sie. 
I to nie po raz pierwszy. To niepokoiło ja i jednoczesnie 
urzekało. Zupełnie jakby gdzies, głeboko 
w niej małe zródełko szczescia biło krystaliczna 
woda. 
- Masz szczescie, matka El Khalida w koncu 
uznała, .e skoro odmówiłas przyjscia dzis rano, 
widocznie jestes skromna dziewczyna. 
To znaczy, .e on uwa.ała, .e Katrina nie jest 
skromna dziewczyna? Zródełko szczescia przestało 
bic, a wesołe rozbawienie zastapiła mieszanka 
wsciekłosci i .alu. 
Xander ustawił przyniesione naczynia na ławie, 
a Katrina. patrzac na smakołyki, mimo targajacych 

nia sprzecznych uczuc uswiadomiła sobie, jak bardzo 
jest głodna. 
- Musze ju. isc. Pamietaj, nie wolno ci wychodzic 
z namiotu bez burki. 
Katrina nie tkneła jedzenia, dopóki nie upewniła 
sie, .e sobie poszedł. Kawa roztaczała niebianski 
aromat i smakowała jeszcze lepiej. Soczyste, kwaskowe 
owoce zaostrzały apetyt, a malenkie migdałowe 
ciasteczka rozpływały sie w ustach. 
Xander zajał sie dopinaniem uprze.y swojego 
konia, ale myslami dryfował daleko od cierpliwego 
zwierzecia, które z czułoscia skubało go w ramie. 
Jak mógł pozwolic, by obraz Katriny u boku 
innego me.czyzny tak bardzo go ranił? Jak mógł 
dopuscic do sytuacji, .e sam jej widok wzbudzał 
w nim takie po.adanie, .e musiał wyjsc z namiotu, 
by zachowac bezpieczny dystans? Czy.by wstrzasneła 
nim wielowiekowa tradycja slubna? Akurat 
W koncu to była tylko potrzeba chwili, jedyny 
sposób uchronienia Katriny przed napastliwym Sulimanem. 
Ju. nawet zdecydował sie poprosic brata 
przyrodniego o uniewa.nienie mał.enstwa. 
Xander podrapał klacz za uchem. Była prawdziwa 
arabska pieknoscia czystej krwi. po jednym 
z najlepszych ogierów ze stajni brata. W jej madrych, 
czarnych oczach odbijała sie arystokratyczna 
duma i szlachetnosc. 
Dlaczego tak bardzo wzruszyły go ciemne podkówki 
pod oczami Katriny, gdy wszedł rano do 
namiotu? Czemu tak trudno było sie oprzec checi, 
by podejsc i pocałowac ja w dr.ace usta? Wiedział, 
.e nie wolno mu nawet o tym marzyc, na takie 

uczucia nie ma w jego .yciu miejsca. 
Po przygotowaniu klaczy do drogi poszedł spacerkiem 
w strone oazy, powoli, niedbale, z wesoła 
mina, jak gdyby nigdy nic. O ile El Khalid mógł 
zlecic swoim najbardziej zaufanym ludziom by 
mieli oko na wszystkich. Nazir na pewno ustawił 
własnych szpiegów tak, by w razie czego pierwszy 
wiedział o gro.acym mu niebezpieczenstwie 
Xander z trudem opierał sie pokusie, by zadzwonic 
do brata. Miał komórke w kieszeni i wystarczyłoby 
po nia siegnac, jednak zdawał sobie sprawe, 
.e Nazir mo.e miec ich rozmowy na podsłuchu, 
mimo .e teoretycznie przebywa poza granicami 
kraju. Xander usłyszał daleki warkot smigła i zmarszczył 
brwi. Przesłonił oczy dłonia i spojrzał pod 
słonce. Nad horyzontem widniał punkt powiekszajacy 
sie z chwili na chwile. Nisko nad ziemia leciał 
helikopter. 
To Nazir! Nikt inny! Jaka mo.e byc lepsza metoda 
pojawienia sie w Zuranie, a potem opuszczenia 
miasta natychmiast, gdy tylko władca zginie i cel 
zostanie osiagniety? Ciekawe, czy Nazir powiedział 
El Khalidowi o twoich zamiarach. Xander raczej 
nie przypuszczał. Nie sadził, by przywódca buntowników 
miał opory przed popełnieniem okrutnego 
morderstwa. Nie, za du.e pieniadze zrobi to bez 
wahania. 
Nazir był zreszta za sprytny, .eby udzielac komukolwiek 
informacji, które mogłyby kiedykolwiek 
zostac wykorzystane przeciw niemu. O nie! 
Smierc władcy zostanie oczywiscie przypisana rebeliantom, 
o tym Xander był przekonany. 
Helikopter w maskujacych barwach zbli.ał sie 

coraz bardziej. Xander odwrócił sie do niego tyłem 
i udał. ze przyglada sie oazie. Lepiej nie zwracac na 
siebie uwagi, gapiac sie na tych ludzi zbyt otwarcie 
Chciał jednak byc na miejscu, gdy maszyna 
wyladuje. Ruszył wiec z powrotem w strone obozu. 
Jak mo.na sie było spodziewac, pojawienie sie 
helikoptera wzbudziło du.a ciekawosc i goraczkowe 
dyskusje, o czym Xander mógł sie przekonac, 
gdy dołaczył do grupy me.czyzn zebranych najbli.ej 
ladowiska. 
Gdy smigło przestało sie krecic, z helikoptera 
wysiadł człowiek w tradycyjnym stroju, w którym 
Xander bez trudu rozpoznał swojego kuzyna, mimo 
.e ten zwykle przecie. pojawiał sie W eleganckim, 
włoskim garniturze, teraz zas szczelnie spowity 
islamska szata 
A wiec jednak! Potwierdzenie przypuszczen dało 
mu miłe poczucie satysfakcji, ale zaraz zagłuszyła 
je wsciekłosc na Nazira. Władca miał dla niego 
zawsze otwarte serce, pełne miłosci i szczodrosci, 
tymczasem pazernosc i .adza władzy skłaniały Nazira 
do odpłacenia mu złem; zamierzał go zgładzic 
i zajac jego miejsce. Xander w .adnym wypadku nie 
mógł na to pozwolic! 
Odkad Xander wyszedł, mineło około godziny 
i Katrinie całkiem znudziło sie bezczynne siedzenie 
w namiocie. 
Ze zbuntowana mina wstała i zdecydowanie ruszyła 
do wyjscia. Czemu niby to on ma jej mówic, 
co ma robic! Przecie. tak naprawde w koncu nie jest 
jego .ona! 
Mysl o tym, .e mógłby ja traktowac jak równa 
sobie, szanowac i kochac, wzbudzała w niej dziwna 

mieszanke uczuc, nad która w tej chwili nie była 
zdolna zapanowac. Chyba nie byłoby to w sumie 
takie złe... 
Poza tym, jak sobie pomyslała, chocia. nie jest 
jego .ona, to w ka.dym razie na pewno mo.e sie 
uwa.ac za jego wieznia! 
Ciekawe, jak wysokiego okupu za.ada za jej 
powrót? Wydział rzadowy, dla którego pracuje, jest 
malutki, na pewno nie ma bud.etu na nieprzewidziane 
wydatki. A mo.e wydaje mu sie, .e trafił na 
kobiete z bogatej rodziny, gotowej zło.yc sie na 
okup? Nieraz słyszy sie o takich przypadkach, chocia. 
nigdy w .yciu nie pomyslałaby, .e taka historia 
mo.e sie przytrafic jej samej! 
Chciałaby byc tak dzielna, .eby odwa.yc sie na 
próbe ucieczki, ale nie widziała takiej mo.liwosci, 
bo obóz był dobrze strze.ony. Nawet gdyby udało 
jej sie zmylic czujnosc stra.ników, dobrze wiedziała, 
na co sie nara.a, oddalajac sie od oazy. Na 
pustyni czekała ja pewna smierc. 
Mogłaby jeszcze spróbowac ukrasc samochód, 
ale z gorycza pomyslała, .e musiałaby to byc maszyna 
z zainstalowanym systemem nawigacji satelitarnej 
i pełnym bakiem benzyny. 
A wiec niestety najrozsadniejsze, co mo.e zrobic, 
to zostac tam. gdzie jest. Zreszta, co to ma 
wspólnego z rozsadkiem? Czy gdyby ktos dał jej 
szanse ucieczki, faktycznie by z niej skorzystała? 
Czy mo.e miec stuprocentowa pewnosc, .e nie 
działa pod wpływem niebezpiecznych uczuc, jakie 
pojawiaja sie na mysl o Xandrze? ?e nie ma ochoty 
sie im poddac? Jeszcze czego! - zbeształa sie 
i uswiadomiła sobie, .e pala ja policzki. Poczuła, 

jak znane ju. i bardzo szczególne napiecie ogarnia 
jej ciało. 
Mamy przecie. dwudziesty pierwszy wiek; .adna 
kobieta nic musi ju. ukrywac, .e tak.e i jej 
zdarza sie odczuwac po.adanie. Nie musi sobie 
wmawiac, .e podniecenie mo.e sie brac tylko z miłosci. 
Ma pełne prawo tak czuc i jesli uzna za 
stosowne, nie ma przeszkód, by zaanga.owała sie 
w znajomosc, która da obojgu troche czystej przyjemnosci, 
bez wielkich konsekwencji. Mówiac wprost, 
co stoi na przeszkodzie, by z kims spac, a potem sie 
z nim po.egnac, je.eli oboje akceptuja takie rozwiazanie? 
Katrina zastanawiała sie, czy ona akceptuje 
takie rozwiazanie. Czy własnie tego by 
chciała? 
Snujac takie rozwa.ania, chodziła tam i z powrotem 
po dywanie, a. nagle przypadkiem zaczepiła 
palcem stopy o kant jakiejs skrzynki, której 
w zamysleniu nie zauwa.yła, a która wystawała 
spod niskiej kanapy. 
Zmarszczyła brwi i schyliła sie. by rozmasowac 
bolacy palce, a przy okazji uklekła i chciała popchnac 
skrzynke pod kanape, .eby nie przeszkadzała. 
Po chwili zmieniła jednak zdanie i wyciagneła ja 
na srodek. 
Ciekawe, co jest w srodku. Oczywiscie zdawała 
sobie sprawe, .e nieładnie robi. zagladajac do wnetrza, 
ale kobieca ciekawosc zwycie.yła i Katrina 
uniosła pokrywke. 
W skrzynce były ksia.ki. Nic wiec dziwnego, .e 
taka cie.ka! Wzieła jedna z nich do reki i ze 
zdziwienia otworzyła usta. To nie ksia.ki, to dzieła 
sztuki godne biblioteki konesera - bardzo zreszta 

zamo.nego, gdy. woluminy oprawione były w skóre, 
ze złotymi literami na grzbiecie i złoconymi 
brzegami stronic. Jedna taka ksia.ka warta jest 
majatek! Z nabo.na czcia Katrina otwarła ksia.ke. 
Pierwsze wydanie. Ksia.ka o wartosci kolekcjonerskiej, 
przypuszczalnie niezwykle rzadka. Był to tom 
poezji, zawierajacy miedzy innymi wiersze Roberta 
Browninga dedykowane Elizabeth Barret. Na marginesie 
czyjas reka pieknym, eleganckim pismem 
skresliła nastepujace słowa: ,.Dla mojej ukochanej 
Elizabeth". 
Gorace łzy wzruszenia zacmiły jej wzrok. Tak 
proste słowa, a dla kogos musiały znaczyc wiecej 
ni. tysiac pierwszych wydan. Ta ksia.ka była prezentem 
ofiarowanym z miłosci. Dla ukochanej osoby. 
Bardzo delikatnie zamkneła ja i odło.yła na 
miejsce, po czym podniosła druga. 
Ta była dla odmiany po francusku - dzieło autora 
o nieznanym jej nazwisku, ale podobnie jak poprzednia 
nosiła dedykacje „dla Elizabeth". Pod 
dedykacja widniał zamaszysty, meski podpis, 
a obok rodowy półksie.yc władcy Zuranu. 
Serce podskoczyło jej w piersi. To oznacza, .e 
ksia.ki pochodza z samego pałacu królewskiego! 
A Elizabeth, kimkolwiek była, musiała byc wielka 
miłoscia królewskiego syna! 
Podniosła trzeci wolumin. Tym razem ksia.ka 
była po arabsku. 
Nie trzeba byc znawca, by majac w reku takie 
ksia.ki, ocenic ich wartosc. Białe kruki, niepowtarzalne, 
warte fortune. Ale o wiele wieksze znaczenie 
miała dla niej nic ich wartosc materialna, lecz to. 
.e były swiadectwem czyjegos niezmiernego oddania 

i głebokiej miłosci. Jak wspaniale byłoby byc 
kobieta, która ktos a. tak bardzo kocha. 
Po stanie ksia.ek mo.na bvlo poznac, .e zawsze 
ktos troskliwie sie z nimi obchodził, szanował je 
i traktował jak cenny skarb. Teraz jednak znalazły 
sie w posiadaniu Xandra, a nietrudno zgadnac, jak 
trafiły do jego namiotu. Pewnie zostały skradzione 
prawowitemu włascicielowi - pomyslała. 
Choc nie było jej zimno, przeszył ja dreszcz. Co 
ja tak zaskoczyło? Przecie. zdawała sobie sprawe, 
kim jest Xander! 
To zdarzenie w alejce, jego chłodne kalkulacje 
w sprawie okupu za jej wolnosc, odkrycie, .e trzyma 
u siebie skradzione przedmioty... Teraz ju. 
naprawde zdawała sobie sprawe, w jak smutnym 
poło.eniu sie znalazła, trafiajac w rece kogos takiego. 
Powoli zaczeła układac ksia.ki z powrotem 
w skrzynce, zatrzymała sie jednak nad ostatnia. 
- Co ty robisz?! 
Poniewa. nie słyszała, jak Xander wchodzi, podskoczyła, 
niemal upuszczajac cie.ki tom na ziemie. 
W jego glosie brzmiała agresja. Ale Katrina 
nie zamierzała dac sie zastraszyc. Na pewno nie 
jemu! 
Wstała i odwróciła sie do niego, on jednak kleczał 
nad skrzynka, nie zwracajac na nia najmniejszej 
uwagi. Sprawdził zawartosc, a nastepnie opuscił 
pokrywe i zamknał skrzynke na kluczyk, który 
miał przypiety przy pasku. 
- Jak smiałas grzebac w moich rzeczach?! - powiedział 
ostro. 

Twoich! Akurat! - odpowiedziała smiało. 
- Nie wmówisz mi, .e te ksia.ki sa twoje! Widziałam 
dedykacje. Ukradłes je! 
Xander nic wierzył własnym uszom. Nie dosc, .e 
grzebała w jego prywatnych rzeczach, skarbach, 
pamiatkach odziedziczonych po rodzicach, to jeszcze 
miała czelnosc oskar.ac go o kradzie.! W porywie 
furii Xander zapomniał, .e mogła miec powody, 
by nie do konca wierzyc w jego uczciwosc; pamietał 
tylko o tym, ile staran zawsze dokładał, by niezale.nie 
od okolicznosci chronic cenne ksia.ki, które 
ojciec dawał matce w dowód miłosci, jeszcze zanim 
zostali mał.enstwem. 
Przywiazanie do ksia.ek było w nim tym silniejsze, 
.e jako dziecko, majac przy sobie te tomy, czuł 
sie bli.ej matki, której nigdy nie poznał. Potem stały 
sie jego talizmanem i nigdzie nie ruszał sie bez nich. 
Gdyby którys z buntowników El Khalida znalazł je, 
musiałby oczywiscie udawac, .e je ukradł. Szczesliwie, 
niepisany kodeks moralnosci nawet buntownikom 
nakazywał zachowac szacunek dla prywatnych 
rzeczy innych osób, chocby wroga. 
Tylko Katrina nie stosuje sie do obowiazujacych 
zasad. Przez nia nie sypia po nocach i nie mo.e 
pozbierac mysli, a ona jeszcze smie rzucic mu 
w twarz, .e nie ma prawa do pamiatek po swojej 
matce! 
- Te ksia.ki sa moje - mruknał ponuro, a ze 
złosci oczy pociemniały mu jeszcze bardziej. 
Katrina jednak nie była skłonna mu uwierzyc. 
Spojrzała na niego wzrokiem pełnym podejrzliwosci. 

- To mało prawdopodobne. Te ksia.ki warte sa 
fortune, to eksponaty muzealne, pierwsze wydania 
- powiedziała pewnym siebie głosem. 
Xander stał sztywno, zdecydowanie zbyt blisko. 
Górował nad nia i emanowała z niego wrogosc. 
Zbyt pózno zdała sobie sprawe, jaki efekt wywieraja 
jej słowa i jak go rozdra.niła. Ze strachu próbowała 
sie cofnac choc o krok. ale za nia stała kanapa i nie 
było gdzie uciec. 
- Smiesz mi zarzucac, .e kłamie? - wysyczał 
i zrobił pól kroku w przód. 
- Tak, uwa.am, .e kłamiesz - odwa.yła sie 
rzucic mu gniewnie w twarz. - Jestes kłamca, a do 
tego złodziejem. 
Powiedziała to z niekłamana pasja, patrzac na 
niego z taka pogarda, .e Xander poczuł sie dogłebnie 
zraniony. Złapal ja za ramiona i scisnał tak 
mocno, .e zabolało. Próbowała sie wyrwac, ale nie 
miała dosc siły. 
- Nie bedziesz mnie oskar.ac! - zagrzmiał. 
- Własnie .e bede, skoro to prawda! - odparła 
Katrina coraz bardziej zawziecie. Nie zamierzała 
sie poddac. 
- Skoro musisz wiedziec, te ksia.ki dostałem 
w prezencie od matki. - Xander nie mógł ju. dłu.ej 
sie powstrzymac i powiedział to. co dotad starał sie 
utrzymac w najgłebszej tajemnicy. 
Czuł, jakby te słowa ktos siła wyrwał mu prosto 
z serca i została tam po nich bolesna rana. 
Katrina patrzyła na niego ze zdziwieniem, powtarzajac 
w mysli to, co powiedział. Czy on naprawde 
przypuszcza, .e da sie nabrac na taki tani 

chwyt? Z drugiej strony widziała, jak mocno był 
poruszony tym, co sam mówi - wokół niego unosiła 
sie aura cierpienia, niemal mogła poczuc w ustach 
smak goryczy i bólu. 
Miała te. swiadomosc ciepła bijacego od jego 
płonacego z gniewu ciała i ku swemu zaskoczeniu 
zauwa.yła, .e jej własne ciało odpowiada podobnym 
ogniem, lecz nie majacym wiele wspólnego 
z gniewem. Jak to mo.liwe? Dlaczego ja a. tak 
podniecał me.czyzna, dla którego nic mogła miec 
nawet odrobiny szacunku? Musi walczyc ze soba, 
by nic dac sie poniesc imaginacji, lecz twardo stac 
na ziemi. 
- Niemo.liwe. - Zmusiła sie, by jeszcze raz 
zaprzeczyc, modlac sie jednoczesnie, by nie zobaczył 
w jej oczach, jak bardzo chciałaby, .eby 
sie okazało, .e mówi prawde i wszystko jest w porzadku. 
Ale có., uparł sie przy swojej wersji, zamiast 
przyznac, jak jest naprawde, i zranił ja tym o wiele 
bardziej. Uspokoiła sie na chwile i powiedziała 
cichym głosem: 
- Te ksia.ki maja na pierwszej stronie znak 
władcy Zuranu. 
Słowa te padły w całkowitej ciszy, niczym kamienie 
rzucane w czarna przepasc. Nie miała odwagi 
spojrzec mu w oczy. Nie mogła zniesc widoku tych 
oczu teraz, gdy musiał pogodzic sie z przywołanym 
przez nia faktem. Napiecie w namiocie stało sie tak 
siłne, .e odczuwała je fizycznie, jakby cos zaciskało 
sie wokół jej ciała i miało ja zaraz zgniesc. Z trudem 
nabrała powietrza do płuc i rozprostowała plecy. 
- Nie masz po co dłu.ej kłamac. Xander - ciagneła 

- bo sam wiesz, .e ci nie uwierze. Jestes 
zwykłym kłamca i zło... 
W tym momencie Xander poczuł, .e jego duma 
nie zniesie takiego upokorzenia. Najbardziej bolało 
go, .e odkrył sie przed nia, a ona i tak mu nie 
uwierzyła. Nigdy czegos takiego nie prze.ył - bólu. 
rozgoryczenia, a jednoczesnie .alu i potrzeby, by 
mimo wszystko go zrozumiała. 
- Dosyc tego! - wydusił nieswoim głosem. 
Przyciagnał ja do siebie i przycisnał usta do jej 
warg. 
Był to pocałunek za kare, w gniewie, sposób 
podkreslenia meskiej dominacji. Jednak gdy tylko 
Xander poczuł miekkosc jej warg. cos w nim sie 
zmieniło i stracił zarówno kontrole nad soba, jak 
i chec pokazania jej, kto tu rzadzi. Jakas alchemia, 
nad która nie miał władzy, zmieniła gniew w głód, 
kara zadana jej stała sie kara dla niego, bo jego 
zmysły rozpaliła tesknota, burzaca wszelkie bariery, 
które dotad tak pieczołowicie stawiał. 
Delikatnosc jej ust. lekkie dr.enie ciała, słodki 
smak. gdy oddała mu pocałunek, sprawiły, .e pragnał 
jej całym ciałem. Nigdy nikogo tak bardzo nie 
po.adał. Chciał ja przytulic, objac mocno, zjednoczyc 
sie z nia. odcisnac na niej swoje pietno tak. 
by pozostało na niej wiecznie. 
Uczucia, mysli, pragnienia kra.yły po jego głowie 
bezładnie i szybko, nie dajac mu szansy na 
rozsadne zastanowienie sie. co robi. 
Nie mógł sie obronic przed przemo.na siła. pchajaca 
go ku niej. 
Katrina próbowała sie opierac; starała sie wyrwac, 

bo całował ja tak mocno, .e a. bolało. Zdawała 
sobie sprawe, .e kieruje nim złosc, i nie 
chciała sie poddac, ale jednoczesnie jej usta przywarły 
do jego warg i wcale nie chciały słuchac 
głosu rozsadku. 
Tymczasem ten własnie rozsadek, którym zawsze 
sie w .yciu kierowała, oraz instynkt samozachowawczy 
podporzadkowały sie tłumionym dotad 
tesknotom i podnieceniu ogarniajacemu ja od 
stóp do głów. Pod palcami czuła szorstkosc jego 
gestych włosów, napiete miesnie karku i ciepło 
jego skóry. Był bardzo meski, a jednoczesnie tak 
grozny. Dlaczego wiec go nie odepchnie, tylko 
zagłebia palce w jego włosy i coraz mocniej sie 
w niego wtula, dlaczego rozpalone do białosci płomienie 
po.adania napełniaja ja słodycza? 
Pod wpływem tak agresywnego pocałunku powinna 
chciec uciekac od niego, tymczasem wywoływał 
on zalewajace ja fale rozkoszy. Zauwa.yła, 
.e ka.dy ruch jej ust wywołuje w nim dreszcze, 
w koncu popchnał ja delikatnie na miekkie, 
jedwabne poduszki le.ace na kanapie. Jej instynktowna 
odpowiedzia było przyciagniecie go 
do siebie. 
Ogien wypełniał jej tetnice, rozpalajac namietnosc, 
której jeszcze próbowała sie oprzec. 
Nieraz wczesniej sniła o takim me.czyznie, ogarnietym 
dzika namietnoscia, nieprzewidywalnym 
i nie do opanowania, o me.czyznie, którego ka.dy 
dotyk budziłby wszystkie jej zmysły na tysiac sposobów, 
własnie o takim jak Xander. I w tym niezwykle 
intymnym snie czuła, podobnie jak teraz, 
przemo.na chec odwzajemnienia namietnosci. 

Dłonie trzymajace ja za rece wsuneły sie delikatnie 
pod jej plecy i czule chroniły ja i podtrzymywały 
w momencie, gdy opadła na kanape. 
Xander wiedział, .e nie powinien tego robic. Jak 
raz zacznie, bedzie zle. Jednak wypowiedziane 
przez nia niesprawiedliwe oskar.enia tak go zirytowały, 
.e nie mógł sie powstrzymac. Ale jak to sie 
stało, .e gniew z powodu ugodzonej dumy przerodził 
sie w namietnosc? Nie wiadomo. Teraz ju. 
tylko czuł, .e pociaga go pierwotny instynkt, nakazujacy 
mu wziac ja tak. jak nigdy .aden me.czyzna 
nie bral kobiety, by odrzuciła od siebie wspomnienia 
po jakimkolwiek innym me.czyznie, jakiego 
dotad kiedykolwiek miała. 
Wział ja pod brode i podniósł jej twarz tak, by 
musiała na niego spojrzec. 
- Popatrz mi w oczy. 
Na ten rozkaz Katrina podniosła wzrok. Własne 
odbicie w kobiecej swiadomosci sprawiło mu niezwykła 
przyjemnosc, ona zas poczuła na sobie jego 
płonacy wzrok pełen po.adania. Wpatrujac sie 
w nia czule, podniósł do jej twarzy szczupłe palce 
i odgarnał splatane włosy. Gdyby nie wczesniejsze 
agresywne zachowanie i ostre słowa, byłaby przekonana, 
.e nie ma w nim nic prócz czułosci. 
W jego pocałunku natomiast czaiła sie namietnosc 
pełna agresji; jej usta były miekkie, jego nie. 
Domagał sie, zmuszał, był zaborczy. 
Powody, dla których znalezli sie w tym miejscu 
w takiej sytuacji, straciły jakiekolwiek znaczenie. 
Jego zachowaniem przestała kierowac ura.ona duma 
i chec ukarania jej za niesprawiedliwe słowa. 
Xander ze zdziwieniem zauwa.ył, .e zupełnie zapomniał 

o złosci i poddał sie gwałtownej potrzebie 
ogarniajacej całe ciało. 
Katrina czuła jego dłonie na sobie, głaskał ja 
i stopniowo zdejmował z niej ubranie, zamiast jednak 
sie opierac, pomagała mu w tym chetnie, aby 
tym szybciej doczekac sie chwili, gdy te dłonie 
dotkna jej skóry. 
Przez gruba materie namiotu przenikała zaledwie 
odrobina słonecznego swiatła, lecz wystarczyła, by 
oblac zlotem jej nagie ciało. Xander znieruchomiał 
i przygladał sie jej z podziwem, a wówczas poczuła 
lekki dreszcz wstydu. Był w koncu pierwszym me.czyzna, 
który przygladał sie jej nagiej, pierwszym, 
któremu chciała pokazac swe ciało. 
W jego spojrzeniu było cos elektryzujacego, 
przez co jej piersi stały sie twarde. Nawet jej jeszcze 
nie dotknał, a ona ju. reagowała. 
Chciała go, czuła to mocno, pragneła go i teskniła 
za jego bliskoscia, potrzebowała go, własnie tu 
i teraz. Mimowolnie wydala z siebie westchnienie 
i zauwa.yła, .e Xander coraz silniej zaciska szczeki, 
jakby ostatnimi siłami próbował zwalczyc ogarniajaca 
go pokuse. Nagle zrzucił z siebie ubranie, 
nawet nie dajac jej czasu na dokładniejsze przyjrzenie 
sie jego brzoskwiniowemu ciału. Zauwa.yła 
tylko, .e ma silne muskuły, ciemne, jedwabiste 
włoski na piersi waskim paskiem przechodzace 
w dół brzucha. Wiecej nie zda.yła zobaczyc. 
Trzymanie nagiej Katriny w ramionach było dla 
niego czyms niezwykłym. ?adna kobieta nic wywoływała 
w nim takich emocji, a na pewno nie spodziewał 
sie czegos takiego po tej zbuntowanej blondynce. 
Napawał sie dotykiem jej gładziutkiej skóry, 

jej zapachem i smakiem. 
Jedwabne poduszki le.ace na kanapie miekko 
głaskały jej nagie ciało, lecz o wiele milszy był 
dotyk skóry Xandra. Budził w niej taki zachwyt, .e 
czuła, .e jeszcze troche, a znajdzie sie w siódmym 
niebie. Jednoczesnie zaczeła głaskac go po ramionach 
i plecach, zamkneła oczy i wczuwała sie 
w ka.da sekunde tej przyjemnosci. 
Gdyby ju. nigdy wiecej nie miała byc z nim tak 
blisko, chciała chocia. zapamietac dokładnie to 
doswiadczenie. Tworzyła sobie w głowie dokładna 
mape jego ciała, oprócz obrazu zawierajaca wia.ace 
sie z ka.dym fragmentem jego ciała zmysłowe 
doznania. Jego własny zapach, zmieszany z chłodnym 
zapachem wody kolonskiej, który znała ju. 
przedtem, tworzyły boski bukiet, bardzo meski, 
jakby połaczenie pi.ma z czyms lekkim. Jego skóra 
była goraca, gładka, napieta na wypukłosciach twardych 
muskułów, co przyprawiało ja o dreszcze, gdy 
zdawała sobie sprawe z jego meskiej potegi, która 
własnie udało jej sie poskromic. 
Patrzac, jak wygina sie w jego rekach, z przymknietymi 
oczami, Xander poczuł, jak bardzo ma 
ochote stac sie dla niej tym jednym, jedynym me.czyzna, 
z którym bedzie jej dobrze, tak by nigdy nie 
pomyslała o nikim innym. Chciał, wrecz musiał, 
odcisnac na jej ciele swój znak najlepszego, wymarzonego 
kochanka tak. by nigdy go nie zapomniała. 
Ona tymczasem w zapamietaniu nie czuła nawet, 
.e wbija paznokcie w jego ciało. Dla niego jej zachowanie 
było tak prowokujace, tak zmysłowe, .e 
mimowolnie odpowiadał na ka.dy jej ruch takim 
samym ruchem. 

- Xander. bardzo, bardzo cie pragne - wyszeptała 
mu do ucha zduszonym szeptem. 
W tym momencie ostatecznie stracił panowanie 
nad soba i był gotów zrobic dla niej wszystko, byle 
zaspokoic palaca go .adze. 
- Bede twój - odpowiedział - cały twój. A ty 
bedziesz moja. Moja, ze mna. przy mnie, bedziesz 
sie czuła tak jak z .adnym innym me.czyzna na 
swiecie... Tego chcesz? 
- O tak - jekneła. 
Wiedziała, .e teraz jest gotowa zgodzic sie na 
wszystko, co on powie, zrobic wszystko, co tylko 
rozka.e, tak bardzo go pragneła. 
Zaczał ja wiec piescic tak, jak tylko mogła sobie 
wyobra.ac w najsmielszych marzeniach, wsłuchujac 
sie w dzwieki, jakie wydawała, czujac coraz 
wieksza przyjemnosc. Jakis ostatni przebłysk rozsadku 
podpowiadał mu, .e nie powinien sie temu 
poddawac, ale nie był w stanie sie opanowac i szybko 
przegonił te mysli. 
Nigdy tak bardzo nie pragnał .adnej kobiety, 
nawet nie przypuszczał, .e jest w stanie odczuwac 
lak silna namietnosc. Ciagneło go do niej. pchało, 
czul sie zmuszony działac niezale.nie od swej 
woli. 
Ona, rozbudzona i chetna, pozwoliłaby mu teraz 
na wszystko. Gdy zatrzymał sie na chwile nad nia, 
westchneła, bo własnie nadszedł dla niej ten wielki 
moment, kiedy pierwszy raz... Tyle razy zastanawiała 
sie, jak to bedzie. Troche sie tego bała. troche 
marzyła o tym... a teraz miało sie stac. 
Podniosła dłon do jego twarzy i pogłaskała go po 

policzku. 
- Pocałuj mnie powiedziała cicho. 
Xander schylił głowe i delikatnie zaczał ja całowac 
w usta, namietnie i głeboko... 
Gdy na jego twarzy odmalował sie wyraz spełnienia, 
wtuliła sie w zagłebienie miedzy jego szyja 
a ramieniem. 
- Jak to mo.liwe, .e okazałas sie dziewica? 
Szorstkie słowa wypowiedziane bez jakichkolwiek 
emocji wyrwały ja z błogostanu. 
- Z tego, co wiem, jest tylko jedna mo.liwosc 
- odpowiedziała po prostu nie straciłam dziewictwa 
wczesniej. 
Odkrycie, .e była dziewica, a on jej pierwszym 
kochankiem, zmieniało wszystko radykalnie. Natychmiast 
poczuł sie moralnie odpowiedzialny za 
nia i za to, co sie z nia dalej stanie. 
- Trzeba było mi powiedziec! 
W jego głosie wyczula złosc i niechec, i natychmiast 
przeszła od stanu przepełniajacej ja radosci do 
poczucia, .e jest niechciana. 
- Mówiłam ci, .e nic mnie z Richardem nie 
łaczyło - przypomniała. 
- Mogłas powiedziec, .ebym przestał - odparł, 
ale zaraz zrobił taka mine, .e Katrina nie wiedziała. 
co mo.e miec na mysli. - Bo gdy zorientowałem sie, 
.e powinienem przestac, było ju. za pózno - dodał 
szybko. 
A wiec miał do mej pretensje za to, co sie stało! 
?ałował! I jeszcze robił jej wyrzuty! Z drugiej 
strony, mimo rozgoryczenia i poczucia upokorzenia 

Katrina zdawała sobie sprawe, .e Xander ma troche 
racji. Oczywiscie, .e mogła mu o tym powiedziec, 
ale specjalnie tego nic zrobiła. Bo i po co? Zreszta, 
co to ma za znaczenie! Dla niego widocznie miało, 
czuła sie wiec troche głupio i była na niego zła. 
Jeszcze hardziej jednak czuła sie odrzucona, nieszczesliwa, 
zrozpaczona i miała wra.enie, .e jej 
własny wkład w cała te erotyczna sytuacje nie został 
w .adnym stopniu doceniony. Przeszedł ja dreszcz 
- Okryj sie. 
Katrina zesztywniała, bo owinał ja w swoja własna 
szate. Miał przy tym sciagniete brwi. oficjalna 
mine i szybkie ruchy i w ogóle zachowywał sie jak 
urzednik. 
- Oczywiscie zdajesz sobie sprawe, .e to całkowicie 
zmienia układy miedzy nami. Gdybym 
tylko wczesniej wiedział, .e jestes dziewica, nigdy 
nawet przez mysl by mi nic przeszło... 
Katrina z trudem powstrzymała łzy napływajace 
jej do oczu. 
- A ty oczywiscie zdajesz sobie sprawe, jaki 
jestes podły - odgryzła sie. Była tak załamana, .e 
z trudem cedziła słowa. Nabrała głeboko powietrza 
i ciagneła: - Gdy myslałes, .e byłam z Richardem, 
uwa.ałes, .e mo.e sie do czegos nadam, prawda? 
Ale gdy okazało sie. .e jestem dziewica, nagle cos 
sie zmieniło? Mysl sobie, co chcesz, mo.e to dla 
ciebie sie zmieniło, bo dla mnie nie - ciagneła. 
- I dalej uwa.am to samo, nie mam dla ciebie za 
grosz wiecej szacunku ni. wczesniej! Trudno mi 
szanowac kogos, kto bardziej ceni moje dziewictwo 
od mojej osoby! Jestes podły! 
W jego oczach znów pojawiły sie iskry gniewu 

i wyraz ura.onej dumy. ale wcale jej to nie poruszyło. 
Miała takie samo prawo do mówienia, co mysli, jak 
i on! W srodku by ta jednak chora z .alu. upokorzenia 
i wsciekłosci, .e wyobraziła sobie go jako kogos 
wyjatkowego i oddała mu sie jak me.owi. Nabrała 
sie na swoje własne marzenia, a teraz płaciła cene za 
złudzenia - nawet nie chodziło o utracone dziewictwo, 
co o zranione uczucia i złamane serce. 
Teraz bedzie w stanie zniszczyc te dziwaczna 
miłosc, tłamsic głupie odruchy i isc za głosem 
rozsadku. Wystarczy tylko, .e bedzie sobie przypominac 
dzisiejsza sytuacje i to, jaki on był dla niej 
okrutny. 
Bolesne słowa, rzucane przez nia, Xander odczuł 
jako krzywde zadana znienacka, nie był na to przygotowany, 
podobnie jak nie był przygotowany, .e 
ulegnie jej wdziekom. Słowa te dotkneły go do 
.ywego, ale jednoczesnie rozumiał, .e faktycznie 
mogło tak wygladac, jak mówiła Katrina. 
Skłamał. Fakt. Powiedział jej przecie., .e kochał 
sie z nia tylko dlatego, .e myslał, .e jest doswiadczona. 
A prawda była laka, .e po prostu nie mógł sie 
powstrzymac, bo ona niesamowicie na niego działała. 
Był jednak zbył dumny, by sie do tego przyznac, 
a co wiecej, teraz było ju. za pózno, by do tego 
wracac. Tak samo jak było za pózno, by martwic sie 
o antykoncepcje. Nawet nie ma co robic sobie 
wyrzutów z tego powodu. 
Spojrzał na Katrine. Miała blada twarz i wielkie 
oczy. Chocia. owinieta szata, w dalszym ciagu 
dr.ała, troche z chłodu, troche ze złosci. 
Nagle wstał, z ponura mina i bez słowa wział ja 

na rece razem z szata, która była otulona. 
- Co ty robisz? Zostaw mnie! - krzykneła, ale na 
niewiele sie to zdało, bo Xander niósł ja w głab 
namiotu. 
Ale zamiast skrecic do swojej sypialni, wniósł 
ja do małej łazienki. Odsunał drzwi kabiny prysznicowej 
i wszedł do niej. 
Postawił ja wreszcie, zdjał z niej szate i rzucił na 
ziemie. Zamknał kabine. 
- Co to ma znaczyc? - spytała Katrina, ale chyba 
nie dosłyszał, bo tymczasem właczył wode i zajał 
sie jej regulowaniem. Strumienie cudownie ciepłej 
wody koiły jej nerwy. 
- Jest ci zimno, a mo.e nawet jestes w szoku 
- oznajmił chłodno. 
Rzeczywiscie nie czuła sie zbyt pewnie, ale wiedziała, 
.e gorzej nastrajaja ja rozkazy Xandra wydawane 
groznym głosem ni. jego bliskosc. 
Podjeła ryzyko spojrzenia mu w twarz. Xander 
namydlał jej ciało z tak obojetna mina, .e nikt nie 
mógłby go posadzic, .e odczuwa przy tym choc cien 
przyjemnosci czy ma jakiekolwiek erotyczne skojarzenia. 
Niestety jej ciało reagowało niezale.nie od 
jej checi i Katrine ogarneło poczucie winy. 
Zupełnie nie pomagało jej to, .e była naga. 
Wcale nieprzypadkowo zerkneła na niego i całkiem 
milo jej sie zrobiło, .e to, co sie dzieje, najwyrazniej 
nie było mu a. tak obojetne, jakby wskazywała na to 
jego mina. 
Zmarszczyła czoło. 
- Co? - zapytał. 
Oblała sie rumiencem. Myslała, .e wcale na nia 

nie patrzy. 
- Nic. To znaczy...po prostu pomyslałam...-zaczeła 
i zrobiła sie jeszcze bardziej czerwona. 
- Pomyslałas, .e zaraz znowu cie zaciagne do 
łó.ka, tak? - spytał z gorycza w głosie. 
- Wcale nie - zaprzeczyła. 
- Nie? - zdziwił sie. - To co myslałas? 
Najwyrazniej chciał ja zmusic do powiedzenia 
prawdy. 
- Myslałam tylko... popatrzyłam i był wiekszy, 
ni. sobie wyobra.ałam - dokonczyła zawstydzonym 
głosem. 
Dała sie złapac! Teraz on sobie pomysli, .e ona 
fantazjuje na jego temat i nie wiadomo co jeszcze! 
Zawstydziła sie i nie była w stanie wykrztusic 
z siebie ani jednego słowa wiecej. 
- Widzisz, chocia. wszyscy me.czyzni, zreszta 
tak.e kobiety, sa mniej wiecej zbudowani podobnie, 
w ramach tego ogólnego podobienstwa ró.nia sie 
miedzy soba rozmiarami. Dlatego powinnas mi była 
powiedziec, .e jestes dziewica. - Zajał sie spłukiwaniem 
piany, a potem ciagnał dalej: - Dziwi mnie. 
.e twoi rodzice, mama, a tym bardziej tata, nie 
powiedzieli ci, .e mo.e ci sie taka sytuacja przytrafic... 
- Nie mam ani mamy, ani taty - wyjasniła, 
korzystajac z okazji. Oboje zgineli w wypadku, 
kiedy byłam nastolatka. 
- Samochodowym? 
- Nic, byli naukowcami i pracowali nad jakims 
rozwiazaniem ekologicznym w Turcji. Zawalił sie 
na nich dach. 
Usłyszała, .e westchnał. 

Nie musisz sie nade mna u.alac. Nie potrzebuje 
niczyjej litosci. Ciesze sie przynajmniej, .e zgineli 
razem, i jestem im wdzieczna za to. jak bardzo 
mnie kochali i jak bardzo kochali sie nawzajem. 
Mówiła to z taka godnoscia, .e musiał mocno sie 
postarac, by nie objac jej i nie przytulic. 
- Zostan tu na chwile - powiedział, zmieniajac 
temat. Zakrecił kran i wyszedł z kabiny, ale zaraz 
wrócił z wielkim, miekkim recznikiem, którym ja 
otulił. - To egipska bawełna, najlepsza na swiecie. 
- I na pewno najdro.sza - dodała Katrina, sugerujac, 
.e wcia. nie zapomniała, co powinna myslec 
na jego temat. 
Nie miała watpliwosci, .e reczniki pochodziły 
z podobnego zródła. co cenne woluminy, ale pamietała, 
jak skonczyła sie poprzednia dyskusja na ten 
temat, wiec postanowiła nie dra.nic go tym razem. 
Owinał sobie jeden z reczników wokół bioder 
i zajał sie wycieraniem Katriny. Musiała przyznac, 
.e był troskliwy, ale nie było w tym nic z czułosci. 
Potem owinał ja innym recznikiem, suchym, i znów 
wział ja na rece. 
- Ale ja umiem chodzic, wiesz? - zaprotestowała, 
lecz na niewiele sie to zdało, bo chyba jej nawet 
nie usłyszał. 
Bedac tak blisko w waskim korytarzu, czuła 
zapach jego czystej, umytej skóry. Serce biło jej 
mocno w piersi. Miała wielka ochote pocałowac go 
w szyje, a potem drobnymi całuskami pokryc cała 
jego twarz i zbli.yc sie do ust. 
Musiała jednak przyznac, .e poczuła niemała 
ulge. gdy okazało sie, .e zaniósł ja do jej łó.ka 
i okrył przescieradłem 

- Odpocznij sobie - powiedział. 
- Nie jestem zmeczona - odparła odruchowo. 
Myslisz, .e skoro byłam dziewica, to jestem taka 
delikatna. 
Ju. miał sie odwrócic, ale zatrzymał sie na chwile 
i szczupła dłonia musnał jej kark tak, .e musiała 
spojrzec mu prosto w twarz. 
Powinna go nienawidzic, gardzic nim, a ju. na 
pewno nie kochac. Powinna. 
Ale czy go kocha? Na pewno nie. Nie mo.e go 
kochac. Całkiem jej sie pomieszało w głowie. 
Mogła go pragnac, mogła chciec byc z nim 
blisko, wariowac dla niego, nawet wszystko to 
razem i jeszcze wiecej, ale z pewnoscia nic jest to 
miłosc! 
Xander, stojac na skraju oazy, posepnie przygladał 
sie, jak zachodzace słonce chowa sie za 
horyzontem. Jego wszystkie mysli powinny skupiac 
sie na przyrodnim bracie, a jedyna jego troska 
powinno stac sie zapewnienie mu bezpieczenstwa. 
Jutro narodowe swieto Zuranu, dzien planowanego 
morderstwa i zamachu stanu. 
Jednak zamiast skoncentrowac sie na powa.nych 
sprawach, jego mysli i uczucia wcia. dryfowały 
do Katriny. 
Mówił i robił z nia rzeczy, które nie pasowały do 
jego normalnego zachowania. 
Gdzie, do licha, podziali sie agenci? Ju. dawno 
powinni byli wrócic z nakazem aresztowania Nazira. 
Powoli zaczynał sie obawiac, .e moga nie zda.yc 
na czas. Wtedy sam bedzie musiał powstrzymac 
kuzyna. 

Xander zacisnał usta, pociemniały mu oczy, gdy 
dostrzegł wyłaniajacego sie sposród rzedu namiotów 
i kierujacego sie w strone oazy Nazira. Odwrócił 
sie, ale minister,, jakby wyczuwajac jego lek 
przed spotkaniem z nim, zawołał: 
- Ty, podejdz tu! 
ROZDZIAŁ ÓSMY 
Udajac, .e go nie słyszał, ruszył przed siebie. 
- Stój albo bede strzelał. 
Znajdowali sie w małym palmowym zagajniku. 
Xander miał pewnosc, .e kuzyn bez wahania zrealizuje 
swa grozbe. Jego dłon odruchowo spoczeła na 
sztylecie. Jak wszyscy mescy członkowie królewskiego 
rodu, ksia.e przeszedł szkolenie wojskowe, 
nigdy jednak nikogo nie zabił, nie potrafił sobie 
nawet wyobrazic, .e mógłby kogos skrzywdzic. 
Teraz los postawił go w sytuacji bez wyjscia. Jesli 
zignoruje rozkaz Nazira, zginie. Jesli go usłucha, 
zostanie rozpoznany, a tym samym minister zorientuje 
sie. .e odkryto jego spisek. 
Z dłonia na sztylecie, ukrytym w fałdach galabiji, 
zatrzymał sie i powoli odwrócił. 
- Za długo to trwało, Tuaregu. Mo.e mimo 
wszystko powinienem cie zabic - oswiadczył Nazir, 
mierzac pistoletem prosto w jego serce. 

Katrina wyszła z namiotu. Chciała odnalezc Xandra 
i poprosic go, aby ja uwolnił. Przez cale popołudnie 
analizowała to, co miedzy nimi zaszło, dochodzac 
do wniosku, .e stała sie przy nim całkowicie 
bezbronna. 
Miłosc - to przera.ajace słowo zniewoliło jej 
mysli i zagniezdziło sie w sercu. Zdawała sobie 
sprawe, w jakim znalazła sie niebezpieczenstwie. 
Nienawidziła mysli, .e bedzie musiała sie poni.yc. 
Nie miała jednak innego wyjscia. Zdecydowała, .e 
spyta go o wysokosc okupu, jaki chce za nia wziac, 
i sama spróbuje zebrac pieniadze. Miała w Anglii 
mały dom odziedziczony po rodzicach. 
Czekała ju. bardzo długo na jego powrót i w koncu 
straciła cierpliwosc. Postanowiła, .e wyjdzie i go 
poszuka. Wkrótce zapadnie zmierzch, a kiedy znajdzie 
sie z nim sam na sam w kameralnym wnetrzu 
namiotu, powróci magia wypowiedzianych wczesniej 
słów. 
Kierujac sie bardziej instynktem ni. logicznymi 
przesłankami, ruszyła do oazy. Gdy sie tam znalazła, 
zastała mro.aca krew w .yłach scene. 
Jakis me.czyzna celował pistoletem w Xandra. 
Katrinie przyszło do głowy, .e obcy mógł przybyc 
po nia. zaalarmowany przez Richarda. 
- Podejdz bli.ej - usłyszała jego głos. 
Serce zaczeło jej walic w piersi ze strachu jak 
oszalałe. Xander był przestepca i porywaczem. Mimo 
wszystko była mu winna lojalnosc. 
- Smiesz byc nieposłuszny, Tuaregu? Bardzo 
dobrze. 
W jego głosie dawało sie wyczuc złowroga satysfakcje. 
Me.czyzna odbezpieczył bron. 

Zaraz strzeli, przeraziła sie. Zabije Xandra! 
Niewiele myslac, rzuciła sie rozpaczliwie do 
przodu. 
- Nie! 
Obaj me.czyzni odwrócili sie zaskoczeni. 
- Katrina! - krzyknał Xander, skaczac ku niej 
z desperacja, ale było ju. za pózno. Kula była 
szybsza. 
Katrina poczuła silne uderzenie i ostry ból. Na jej 
twarzy pojawił sie wyraz zdziwienia i niedowierzania. 
Zakreciło jej sie w głowie. 
Widziała, jak Xander na nia patrzy. Jego usta 
poruszały sie, jakby cos do niej mówił. 
Ból nie pozwolił jej odpowiedziec. Pociemniało 
jej w oczach i ogarnał ja przeszywajacy chłód. 
Najwa.niejsze, .e Xander był bezpieczny. 
Ostatnia rzecza, jaka zapamietała, zanim zemdlała, 
był Xander tulacy ja do piersi. Jego gorace 
ramiona nic potrafiły powstrzymac wypełniajacego 
jej .yły lodowatego zimna. Opuszczała go. 
ROZDZIAŁ DZIEWIATY 
- Katrina? 
Niechetnie otworzyła oczy i dostrzegła smiejaca 
sie twarz stojacej nad nia pielegniarki. Zaschło 
jej w ustach, miała cie.ka głowe i nie była w stanie 

zmusic sie do jasnego i logicznego myslenia. Przed 
oczami wirowały jej zamazane, mieszajace sie obrazy. 
Le.ała w szpitalnym łó.ku, jednak pomieszczenie, 
w którym sie znajdowała, niczym nie przypominało 
szpitalnej sali. Wygladało raczej na luksusowy 
pokój hotelowy. 
Spróbowała usiasc. Pielegniarka natychmiast 
zganiła ja ruchem głowy i podała pilota. 
- Tym mo.e pani zmieniac pozycje łó.ka - poinstruowała. 
- Zaraz przyjdzie lekarz. Czy cos pania 
boli? Wczoraj po operacji dostała pani do.ylnie 
srodek przeciwbólowy. Miała pani kule w ramieniu. 
Kule? Ogarnał ja niepokój, w głowie zaczeły sie 
kłebic mysli. Xander... Pustynia, me.czyzna z pistoletem... 
Xander... 
- Gdzie ja jestem? Gdzie jest... 
- Przebywa pani w prywatnym, królewskim 
oddziale szpitala w Zuranie - odparła pielegniarka 
z namaszczeniem, bedac pod wra.eniem rangi, z jaka 
rodzina królewska traktowała jej pacjentke. - Król 
osobiscie nakazał naczelnemu chirurgowi, .e co 
godzine chce byc informowany o pani stanie zdrowia. 
Jej wysokosc zamierza odwiedzic tu pania dzisiejszego 
ranka. Otrzymała pani w prezencie nowe stroje. 
Nie mo.e pani przyjac królowej w ubraniu, w którym 
pani do nas trafiła. To byłaby zniewaga. 
Co ja tu robie? Jak sie tu dostałam? - Była 
zdezorientowana. 
- Prosze pozwolic, naleje wody - zaoferowała 
sie pielegniarka. - Musi pani jak najwiecej pic, aby 
umknac odwodnienia. 
- A ten me.czyzna? - zaczeła z wahaniem. 
- Został aresztowany. - W jej oczach odbijała 

sie złosc i pogarda. - Agenci rzadowi dotarli do 
obozu buntowników El Khalida w ostatniej chwili, 
byli swiadkami całego zajscia. To dzieki nim tak 
szybko znalazła sie pani w szpitalu. Rada Panstwa 
zadecyduje o losie tego podłego zdrajcy. Jedno jest 
pewne, poniesie zasłu.ona kare. 
Gdzie on teraz przebywa? spytała zdławionym 
głosem Katrina, zastanawiajac sie, jak mogłaby 
pomóc Xandrowi. 
Gdyby zastawiła swój domek, mo.e wystarczyłoby, 
.eby kupic mu wolnosc. Rozpracowujac 
szczegóły planu, nagle zdała sobie sprawe z tego, co 
do niego czuje. 
- Bedzie w wiezieniu do momentu procesu. Jego 
wysokosc wydal dzis rano oficjalne oswiadczenie, 
informujac o planowanym przez zdrajców przewrocie 
oraz zasługach dla kraju szejka Alexandra. który 
wykrył spisek. Młody ksia.e bedzie towarzyszył 
władcy podczas obchodów swieta. Włacze telewizor, 
aby mogła pani obejrzec uroczystosci zaproponowała 
radosnie. 
Katrina wpadła w rozpacz. Starła sie przemówic 
sobie do rozsadku. ?ycie i wykładnia wartosci moralnych 
Xandra były tak inne od jej własnych. 
Powinna go wyrzucie z mysli, ale wszelki wysiłek 
był nadaremny. 
- O co bedzie oskar.ony? - spytała zachrypnietym 
głosem. 
- O zdrade stanu. Osmielił sie podniesc reke na 
naszego umiłowanego władce. 
Pielegniarka wyszła i wkrótce pojawił sie lekarz. 
Katrina le.ała sztywno w łó.ku, umierajac z niepokoju 

o Xandra. podczas gdy konsultant badał jej ramie. 
Miała pani wiele szczescia, młoda damo - poinformował 
łagodnym głosem. - Kilka centymetrów 
dalej i kuła przeszyłaby serce. Jego wysokosc 
zamartwiał sie o pani zdrowie. 
Stara sie byc miły, pomyslała, odwzajemniajac 
usmiech. 
- Doskonale!- wykrzyknał, konczac badac rane. 
Jest pani na dobrej drodze do szybkiego 
odzyskania pełnej sprawnosci. 
- Kiedy bede mogła opuscic szpital? - spytała 
niecierpliwie. 
- Nie wczesniej ni. jutro - odparł po chwili 
zastanowienia. - Jesli ma pani jakies uwagi co do 
naszej opieki, prosze powiedziec. Nie chciałbym, 
aby jego wysokosc pomyslał, .e zle sie tu pania 
zajmowalismy. 
- Wszystko jest wspaniale - zapewniła go. 
- Chodzi o to... -przerwała. Nie mogła mu przecie. 
powiedziec, dlaczego chciała natychmiast opuscic 
szpital. 
Zadzwieczał biper i lekarz odwrócił sie, aby go 
odebrac. 
- Jej wysokosc za chwile tu bedzie. Zaraz przysle 
pielegniarke, aby pomogła pani przygotowac sie 
do wizyty. 
Lekarz zniknał, zanim Katrina zda.yła otworzy 
usta. W chwile po jego wyjsciu pojawiła sie siostra 
oddziałowa z kilkoma kolorowymi reklamówkami. 
- Musimy sie spieszyc. Mamy tylko pół godziny. 
Ju. szykuje kapiel. Trzeba uwa.ac, aby nie 
zamoczyc rany na ramieniu. 

W eskorcie dwóch pielegniarek Katrina została 
zaprowadzona do eleganckiej łazienki, której bogactwo 
i przepych przyprawiły ja o zawrót głowy. Choc 
nalegała, .e poradzi sobie sama, kobiety nie odstapiły 
jej nawet na krok, pomagajac gorliwie we 
wszystkich ablucjach. 
Po kapieli rozło.ono przed nia na łó.ku stroje, 
proszac, aby wybrała ten, który najbardziej przypadł 
jej do gustu. 
- Ale. to sa bardzo drogie ubrania - zauwa.yła, 
widzac metki znanych projektantów mody. - Nie 
moge sobie na nie pozwolic - zaprotestowała. 
- To podarunki od królowej - poinformowała 
pielegniarka, po czym widzac na twarzy Katriny 
wahanie, dodała z niepokojem: - Jesli pani ich nie 
przyjmie, zostanie to poczytane jako zniewaga. 
Bez entuzjazmu wybrała bawełniane, kremowe 
spodnie, bluzeczke z długimi rekawami oraz komplet 
eleganckiej, haftowanej bielizny w kolorze 
ecru. Rzucajac ukradkowe spojrzenie w lustro, 
stwierdziła, .e wszystko doskonale le.ało, podkreslajac 
jej zgrabna figure. Tak własnie ubrałaby sie dla 
Xandra. 
- Musimy sie spieszyc - ponagliła pielegniarka. 
- Prosze usiasc, a ja wysusze pani włosy. 
Dziesiec minut pózniej rozległo sie pukanie do 
drzwi i inna pielegniarka zawiadomiła, .e królowa 
ju. przybyła. 
- Zostanie pani przyjeta w sali audiencyjnej. 
Pielegniarki poprowadziły Katrine długim korytarzem 
wysłanym dywanem. Przed wejsciem do sali 
stał lekarz. 
- Jej wysokosc czeka - poinformował, otwierajac 

przed nia wielkie drzwi. 
Katrina weszła niesmiało do srodka. Siedzaca na 
podwy.szeniu królowa skineła zapraszajaco w jej 
kierunku. Niespodziewanie okazało sie, .e jest drobniutka, 
szczupła kobieta. Katrina ukłoniła sie 
z atencja. Pamietała z lekcji protokołu, które brała, 
zanim przyjechała do Zuranu, .e w krajach arabskich 
tego typu gesty były oznaka szacunku, nie 
słu.alczosci. 
Drzwi sali audiencyjnej zamknieto i kobiety zostały 
w niej same. Jej wysokosc wstała i podeszła do 
niej, podnoszac hid.ab. 
Wzieła rece Katriny w swe dłonie i goraco ucałowała 
dziewczyne w oba policzki. 
- Tak wiele ci zawdzieczamy... 
- Nic takiego nie zrobiłam, wasza wysokosc 
- odparła ze wzruszeniem Katrina. 
- Twoja skromnosc jest urocza, ale niepotrzebna. 
Wiem, co dla nas zrobiłas. Mam nadzieje, .e 
ramie ju. tak nie boli. Chirurg zapewnił, .e odzyskasz 
wkrótce sprawnosc, a po ranie nie pozostanie 
.adna blizna. Król zalecił, abym przekazała ci, .e 
boleje nad rym, .e musiałas tyle wycierpiec z jego 
powodu. A. sie boje pomyslec, co by było, gdyby 
temu podłemu zdrajcy udało sie zrealizowac plan. 
Katrina wzieła głeboki oddech, postanawiajac, 
.e musi wykorzystac chocby te jedyna szanse, aby 
pomóc Xandrowi. 
- Czy mogłabym o cos spytac? To. co zaplanował 
Xander, było nikczemne i haniebne i zdaje sobie 
sprawe, .e musi stanac przed sadem. Czy mogłabym 

jednak błagac, aby okazano mu łaske? Nie wierze, 
.e jest z gruntu złym człowiekiem, choc... - zadr.ał 
jej glos, a w oczach staneły łzy. 
- Xander? - spytała królowa z dziwnym wyrazem 
twarzy. - Wiec błagasz o litosc dla tego... Tuarega? 
Katrina bez słowa skineła głowa. 
- Zostałas porwana, wycierpiałas wiele upokorzen 
i zamiast prosic o ukaranie winnego, wstawiasz 
sie za nim? 
- Nie twierdze, .e nie powinien poniesc kary. 
Mo.e jednak fakt. .e nie pozwolił mnie skrzywdzic. 
mógłby zostac potraktowany jako okolicznosc łagodzaca? 
- Porozmawiam z me.em - odparła królowa, 
wracajac na tron. - Widze, .e jestes dobra i skromna. 
To wa.ne cechy u .ony i matki - dodała rozbawionym 
głosem, budzac w Katrinie konsternacje. 
-Mam nadzieje, .e Xander wie,jak wspaniałego ma 
w tobie poplecznika. Mo.na by pomyslec, .e jestes 
w nim zakochana. 
Dziesiec minut pózniej audiencja była skonczona. 
Katrina wróciła do swego pokoju. Telewizor 
nadal był właczony. Relacjonowano przebieg uroczystosci 
panstwowych. Ulicami Zuranu maszerował 
pochód, na czele którego kroczył władca. 
Katrina wiedziała, .e król cieszy sie ogromnym 
szacunkiem i zaufaniem poddanych oraz miedzynarodowej 
opinii publicznej. Powszechnie uwa.any 
jest za nowoczesnego, postepowego władce. który 
zrobił wiele dobrego dla poprawienia standardu 
.ycia wszystkich obywateli. Dzieki jego szerokiej 
wizji politycznej Zuran stal sie jednym z najbardziej 
luksusowych miejsc wakacyjnych. Hodowle koni 
wyscigowych zasłyneły na całym swiecie. Organizowane 

corocznie zawody jezdzieckie i wyscigi 
stanowiły wa.ne wydarzenie kulturalno-towarzyskie 
w kregach europejskich elit. 
Jak Xander mógł dac sie wciagnac w spisek 
przeciw tak niezwykłemu, wielkiemu człowiekowi? 
Niestety znała odpowiedz. Robił to dla pieniedzy. 
Spojrzała nieobecnym wzrokiem w ekran telewizora. 
Komentator opowiadał cos o uczestniczacych 
w pochodzie osobistosciach. 
Król defiluje w towarzystwie członków rodziny, 
z których najwa.niejszy jest Alexander ben 
Ahmeed Sayed. Wszyscy telewidzowie zapewne 
wiedza, .e miedzy królem i jego młodszym przyrodnim 
bratem panuje ogromna za.yłosc. Teraz, po 
smiałej akcji ksiecia, który osobiscie wykrył spisek 
uknuty przeciw władcy, wiezy rodzinne uległy 
wzmocnieniu. A oto i szejk Alexander, stojacy po 
prawicy króla. 
Katrina ju. miała wyłaczyc telewizor, nie chcac 
ogladac me.czyzny, który wtracił Xandra do wiezienia, 
kiedy katem oka dostrzegła na ekranie znajoma 
twarz. Nie mogła uwierzyc własnym oczom. 
Xander! - wyszeptała wstrzasnieta. - Brat 
przyrodni władcy! 
Zamrugała i ponownie spojrzała w telewizor. Nie 
było watpliwosci. To był on. 
Nic dziwnego, .e królowa smiała sie, kiedy Katrina 
prosiła o łaske dla Xandra. Ksia.e musiał sie 
niezle ubawic, kiedy powtórzono mu, jak bardzo jej 
na nim zale.ało. Ze złoscia chwyciła pilota i wyłaczyła 
telewizor, po czym zadzwoniła po pielegniarke. 
Kiedy sie zjawiła, za.adała dr.acym głosem: 

- Prosze oddac mi ubranie, w którym tu przyjechałam, 
oraz wezwac taksówke. 
- Nie mo.e pani opuscic szpitala, dopóki nie 
zostanie pani wypisana - powiedziała zdezorientowana 
pielegniarka. 
- Sama sie wypisuje - oswiadczyła, unoszac 
dumnie podbródek. - Prosze o ubranie. 
- Pójde poszukac - odparła przestraszona dziewczyna. 
Mo.e powinnam zadzwonic i uprzedzic Richarda, 
.e wracam. Mógłby przygotowac wszystkie niezbedne 
dokumenty wyjazdowe, pomyslała. I zadzwonic 
na lotnisko, by zarezerwowac bilet do domu. 
Pielegniarka pojawiła sie dopiero po dłu.szej 
chwili. 
- Zaraz bedzie samochód - poinformowała, 
wreczajac Katrinie ubranie. - Przed wyjsciem powinien 
jednak zbadac pania lekarz. 
- Nic mi nie jest. 
Dziesiec minut pózniej Katrina znajdowała sie 
w eleganckiej szpitalnej recepcji. Była osłabiona, 
uginały sie pod nia nogi. ale sama przed soba nie 
chciała sie do lego przyznac. 
Zamawiałam taksówke - zwróciła sie do recepcjonistki. 
Ach, tak. czeka ju. na pania limuzyna - odparła 
dziewczyna niepewnym głosem. 
Katrina podziekowała i ruszyła w kierunku wyjscia. 
Mineła wielkie. szklane automatyczne drzwi. 
Gdy znalazła sie na dworze, oslepiły ja jaskrawe 
promienie słonca. Na podjezdzie czekała na nia 
elegancka limuzyna, z której wyskoczył kierowca 
i otworzył usłu.nie przed nia drzwi. 
- Prosze na lotnisko powiedziała. - Po drodze 
chciałabym zatrzymac sie na chwile przy L39 Ben 

Ahmed. 
Kiedy zasiadła wygodnie na tylnym siedzeniu, 
szofer zaciagnał szybe oddzielajaca ich miejsca 
oraz zamknał zamki w drzwiach. Pewnie wygladała 
na kogos, kto mo.e nie zapłacic za kurs. 
Rozbolało ja ramie. Musiały przestac działac 
srodki przeciwbólowe. Poczuła dreszcze i lekkie 
mdłosci. Pewnie dlatego, .e jeszcze nie była zupełnie 
zdrowa. To nic. Kiedy wróci do domu, odwiedzi 
swojego lekarza. 
Nie znała drogi ze szpitala do willi, w której była 
zakwaterowana grupa naukowców, odniosła jednak 
wra.enie, .e jada ju. bardzo długo. Posuwali sie 
własnie szeroka, elegancka aleja wysadzana ozdobnymi 
roslinami. Po jednej stronie roztaczał sie malowniczy 
krajobraz pustynny, po drugiej wspaniała 
morska pla.a. Zaniepokojona zastukała w szybe, 
kierowca nic zareagował, jak gdyby jej nie usłyszał. 
Limuzyna zwolniła, gdy. nagle droga skonczyła sie 
wysokim murem. Katrina wyjrzała przez okno. Tu. 
przed nia znajdowała sie ogromna, masywna brama. 
Była złota, bogato ornamentowana wielobarwnymi 
tradycyjnymi wzorami arabskimi. Poczuła sie. jakby 
znalazła sie w bajce z tysiaca i jednej nocy. 
Brama otworzyła sie, mineli ja, po czym zatrzymali 
sie na rozległym dziedzincu pilnowanym przez liczna 
stra.. Katrina nerwowo wychyliła sie przez okno. 
rozgladajac sie po nieznanej okolicy. Niespodziewanie 
wyrósł przed nia Xander. Jeden ze stra.ników 
podbiegł, aby otworzyc przed nia drzwi limuzyny, 
lecz ubiegł go ksia.e. Podał jej reke, oferujac pomoc 
przy wysiadaniu. Odrzuciła ja, wciskajac sie głebiej 
w fotel. 

- Nigdzie z toba nie pójde - oswiadczyła gniew - 
nie. 
- Masz dwa wyjscia, albo wysiadziesz po dobroci, 
albo... powiedział, spogladajac znaczaco na 
wartowników. 
Katrina niechetnie wysuneła sie z samochodu, 
rzucajac Xandrowi wsciekłe spojrzenie. Podtrzymywana 
pod ramie, została poprowadzona do imponujacego, 
kipiacego bogactwem pałacu. 
Mineli ogromne wrota i znalezli sie w wielkiej 
sali, z której misternie rzezbione schody prowadziły 
na ciagnaca sie przez całe pomieszczenie wspaniała 
galerie. 
- Zle wygladasz. Samowolne wyjscie ze szpitala 
było nierozsadne. Lekarz był bardzo niezadowolony 
z twojego nieodpowiedzialnego zachowania i natychmiast 
mnie poinformował. 
- Nie miał do tego prawa! 
Wprost przeciwnie, w koncu jestem twoim 
me.em. 
- Nieprawda. 
- Mój brat sadzi co innego. Szczególnie po tym, 
czego dowiedział sie od swej .ony. Chodzmy. Nie 
bedziemy rozmawiac w pałacowym holu. 
Xander ujał ja za reke i zaprowadził do niewielkiego 
ogrodu. 
Nie mamy o czym rozmawiac - odparowała. 
- Nie? To dlaczego wstawiłas sie za mna u mojej 
bratowej. 
- Zrobiłabym to samo dla ka.dego innego. Nie 
doszukuj sie w tym .adnych podtekstów. Oczywiscie 
nic byłes o nic oskar.ony. Królowa nic mi nie powiedziała, 
wszystkiego dowiedziałam sie z telewizji! 

- Sam chciałem ci wszystko wyjasnic, ale bratowa 
wyprzedziła mnie i odwiedziła cie jako pierwsza 
odparł szorstko. Kiedy bylismy na pustyni 
, nie mogłem powiedziec ci prawdy. Przede 
wszystkim musiałem zapewnic bezpieczenstwo mojemu 
bratu. 
- Przyrodniemu bratu, nawet w tym mnie okłamałes! 
Myslisz, .e chce byc .ona człowieka, którym 
gardze? Slub jest niewa.ny, sam tak twierdziłes. Nie 
jestes moim me.em. 
- Jego wysokosc szanuje tradycje przodków, 
a skoro zostalismy połaczeni zgodnie z dawnym 
rytuałem, uwa.a, .e... 
- Skad wie? - spytała ostro. 
-El Khalid wyjawił wszystko podczas przesłuchania. 
- Nasze mał.enstwo nie ma mocy prawnej! - zaprotestowała. 
- Własnie dlatego mój brat postanowił, .e natychmiast 
dyskretnie wezmiemy slub cywilny. 
- Mowy nie ma. Poza tym co to znaczy: natychmiast? 
- spytała z niepokojem. 
Urzednicy ju. na nas czekaja. Królowa była 
zawiedziona, .e nie mo.e zorganizowac dla nas 
hucznej uroczystosci, ale król był niewzruszony. 
- Nie mo.esz zmusic mnie do mał.enstwa! 
- wykrzykneła, dr.ac na całym ciele. - Jestem 
obywatelka Wielkiej Brytanii i moge opuscic Zuran, 
kiedy zechce. 
Zgodnie z prawem zuranskim jestes moja .ona, 
a tym samym nale.ysz do rodziny królewskiej. 
?aden członek królewskiej rodziny nie ma prawa 
opuscic panstwa bez zezwolenia mego brata. 
- Czemu to robisz? - wyszeptała, wpatrujac sie 
w niego z oburzeniem. - Przecie. nie chcesz tego 

zwiazku. 
- Moim obowiazkiem jest słuchac polecen króla. 
Poza tym odebrałem ci niewinnosc. 
- I z tego powodu chcesz wziac ze mna slub? To 
absurd, powrót do sredniowiecza. 
- Chce dac mojemu dziecku nazwisko. Jestes 
moja kobieta, a teraz zostaniesz moja .ona. 
- Jakiemu dziecku? Nie ma .adnego dziecka! 
W rzeczywistosci nie miała pewnosci, czy po 
tamtej nocy nie nosiła w łonie jego dziecka. 
- Chodzmy, czekaja na nas. 
Katrina nie chciała nigdzie isc. Na dodatek ból 
ramienia stawał sie coraz silniejszy, musiała zagryzc 
zeby, .eby nie jeczec. Spojrzała bezradnie na 
Xandra. Z wyrazu jego twarzy wyczytała, .e opór na 
nic sie tu nie zda. 
Pietnascie minut pózniej urzednik sprawnie 
i szybko udzielił im slubu. Po zakonczonej ceremonii 
Xander zło.ył na jej ustach zdawkowy pocałunek, 
który niczym nie przypominał pocałunku zakochanego 
pana młodego. Katrina próbowała mu sie 
wyrwac z uscisku, gdy. przeszywał ja coraz silniejszy 
ból. 
- Jestes teraz moja .ona i nie pozwole ci uciec 
- wyszeptał jej Xander do ucha, zle interpretujac jej 
zachowanie. 

ROZDZIAŁ DZIESIATY 
Katrina otworzyła oczy i poruszyła ramieniem. 
Nie bolało! 
- Dobrze, .e sie obudziłas, Xander od kilku 
godzin chodzi w kółko, zamartwiajac sie o ciebie. 
Lekarz chciał przyjac cie z powrotem do szpitala, 
ale Xander zadecydował, .e zostaniesz w pałacu. 
Ból nie powinien ju. wrócic, dostajesz odpowiednie 
srodki. Gdyby ramie znów zaczeło doskwierac, 
po prostu powiedz, wezwiemy konsultanta. 
- Nic nie boli -- powiedziała Katrina sztywno. 
- Mój ma. jest bardzo szczesliwy, .e Xander 
nareszcie spotkał własciwa kobiete. Te jedyna, która 
kocha go i rozumie. 
- Nastapiła tu chyba jakas pomyłka - zaczeła 
zdecydowanym głosem, ale królowa przerwała jej. 
- Mój umiłowany ma. sie nie myli. Potrafi kochac 
i wie, co jest najlepsze dla jego bliskich. 
Xander zajmuje szczególne miejsce w jego sercu. 
Od dawna martwił sie, .e jego młodszy brat nie 
mo.e sobie znalezc .ony, teraz jest ju. spokojny. 
- A czy moje uczucia sie nie licza? 
- Przecie. kochasz ksiecia. 
- Okłamał mnie. 

- Nie miał wyjscia. Powinnas byc z niego dumna. 
Kiedy mój ma. dowiedział sie, co sie wydarzyło 
w oazie, nakazał zalegalizowac wasz zwiazek. Jestes 
teraz pod jego opieka. Pragnie chronic twoje 
dobre imie. Nie mógłby pozwolic, aby Xander zostawił 
cie po tym, jak .yliscie ze soba jak ma. 
i .ona. Xander uraduje sie, gdy sie dowie, .e masz 
sie znacznie lepiej. Chciałby wyruszyc w góry jeszcze 
dzis wieczorem, .eby podró.owac noca, kiedy 
jest chłodniej. Poleciłam ju. słu.acej spakowac 
twoje rzeczy. Mam nadzieje, .e podobały ci sie 
ubrania, które wystałam do szpitala. Kiedy wrócicie, 
twój ma. naturalnie zało.y ci konto, .ebys 
swobodnie mogła kupowac stroje. W Zuranie panuje 
zwyczaj, .e zaraz po slubie młoda para spedza ze 
soba cały miesiac, starajac sie lepiej poznac. Licze, 
.e spodoba ci sie górska willa, która ojciec zostawił 
Xandrowi w spadku. Wybudował ja dawno temu dla 
matki ksiecia. 
Katrina chciała zaprotestowac. Jedyne, czego 
pragneła, to wrócic do domu, do Anglii. Wiedziała 
jednak, .e jej sprzeciw na nic sie nie zda. 
- Czy na pewno na tyle dobrze sie czujesz, .e 
mo.esz jechac? - spytał z niepokojem Xander. 
- Lekarz twierdzi, .e tak - odparła. 
Stali oboje na dziedzincu, czekajac na przyjscie 
władcy i jego mał.onki. Katrina była zaskoczona 
i wzruszona troska, jaka okazywał jej król Zuranu, 
i .e tak ciepło przyjał ja do swej rodziny. 
- To teraz twoja .ona, mo.esz ja smiało pocałowac 
zwrócił sie do młodszego brata. - Wrecz ci to 
nakazuje. Dziewczyna .le wyglada, potrzebuje miłosci 
i opieki. 

- Zawstydzasz ja, mój drogi - pouczyła go królowa. 
- Katrina jest młoda me.atka i publiczne okazywanie 
czułosci ze strony me.a mo.e ja krepowac. 
- Mam cie pocałowac? - spytał ksia.e .one. 
- Jak mo.esz byc tak mało romantyczny - pouczyła 
go królowa. - Oczywiscie, .e tak, nie oczekuj 
tylko, .e ci to sama powie. 
- W takim razie bedzie musiała poczekac na 
moje pocałunki. 
Królowa smiała sie radosnie, Katrina tymczasem 
miała ochote sie rozpłakac. Jej twarz płoneła, była 
zła i czuła sie upokorzona. Choc nie chciała tego 
sama przed soba przyznac, pragneła, .eby Xander 
wział ja czule w ramiona i przytulił. A potem 
wyszeptał jej do ucha. .e ja kocha. 
Podejrzewała, .e jedynym powodem, dla którego 
zdecydował sie spedzic z nia miesiac, była chec 
odpoczynku od odgrywania publicznie roli kochajacego 
me.a, Na osobnosci Xander okazywał jej 
oziebłosc. Zupełnie inaczej zachowywał sie w stosunku 
do licznej rodziny. Czule po.egnał sie ze 
wszystkimi bratankami, uscisnał mocno przyrodniego 
brata i z powa.aniem pokłonił sie bratowej. 
Katrina poczuła zazdrosc o łaczaca ich rodzinna 
wiez. Jednak skoro król tak mocno kochał młodszego 
brata, dlaczego zmuszał go do niechcianego 
mał.enstwa? 
- Modle sie za wasz zwiazek, aby był długi 
i szczesliwy - powiedziała królowa, przytulajac 
Katrine, której staneły w oczach łzy rozczulenia. 
Xander ju. na nia czekał. Posłusznie poszła za 
nim do głównego wyjscia. Stra.nicy otworzyli 

przed nimi wrota i ku swemu zaskoczeniu ujrzała, 
.e czekał na nich nie samochód, lecz helikopter. 
- To nim bedziemy podró.owac? spytała niepewnie. 
Willa znajduje sie w górach, ponad dwanascie 
godzin drogi stad. Nie obawiaj sie. mam licencje 
pilota od ponad dziesieciu lat i nigdy nie miałem 
wypadku. 
- Ty bedziesz prowadził helikopter? - nie mogła 
powstrzymac zdziwienia. 
Zawsze kiedy to mo.liwe wole sam pilotowac. 
Katrina wiedziała, .e na północ od miasta ciagnie 
sie malownicze pasmo gór, nigdy jednak nie spodziewała 
sie. .e je zobaczy, a ju. na pewno nie 
w takich okolicznosciach. 
- Moi koledzy... przypomniało jej sie nagle. 
- Zostali poinformowani, .e jestes bezpieczna 
i .e wyszłas za ma.. Zreszta zaraz, po twoim porwaniu 
wrócili do Anglii. 
- Zmusiłes ich do tego, zanim zakonczyli badania? 
- Ja? Byłem z toba na pustyni, pamietasz? 
Decyzja została podjeta na wyrazna prosbe Richarda, 
który uznał, .e ekspedycja nie jest bezpieczna. 
Katrina przetrawiła informacje w milczeniu. Nigdy 
nie lubiła szefa, jednak wiadomosc, .e wyjechali, 
nie interesujac sie jej losem, mocno nia wstrzasneła. 
Lecieli w ciemnosciach, niebo rozswietlały im 
jedynie gwiazdy i ksie.yc. Niespodziewanie Katrina 
dostrzegła w oddali cos. co przypominało mauretanska 
fortece. Z minaretów i okien budowli saczyło 
sie delikatne swiatło. 
- Co to? - spytała, nie kryjac zachwytu. 
- Nasz cel. 
To jest willa? Ale. to... 

To stary bastion. Moja matka zakochała sie 
w zabytkowych ruinach i ojciec je dla niej odbudował. 
Moi rodzice spedzali tu wiele czasu. To 
był ich ukochany dom. 
Helikopter zaczał wytracac wysokosc i po chwili 
Xander zrecznie wyladował na małym ladowisku, 
znajdujacym sie w obrebie murów zamku. 
Przechodzac przez zewnetrzny dziedziniec do 
wewnetrznego zamku, Katrina przystawała co 
chwila oniemiała z zachwytu, przytłoczona urokiem 
i majestatem obiektu. W mury starodawnego bastionu 
wbudowana była imponujaca willa magicznej 
pieknosci. Widok zapierał dech w piersi. Na podzamczu 
zało.ony był bajkowy ogród z tysiacem 
fontann i strumyków. Nocne powietrze wypełniał 
odurzajacy zapach kwiatów. 
- Tu jest przepieknie - wyszeptała zauroczona. 
- Moi rodzice wspólnie to zaprojektowali. Willa 
nie jest wykonana w tradycyjnym stylu zuranskim. 
Nie ma w niej wydzielonych osobnych pomieszczen 
dla kobiet i me.czyzn - poinformował, kładac jej 
dłon na ramieniu i delikatnie popychajac ja do 
przodu. 
Jego dotyk zelektryzował ja. Tak bardzo pragneła, 
.eby ja przytulił i pocałował. Jej po.adanie nie 
miało logicznego uzasadnienia. Ale czy miłosc miała 
w sobie jakakolwiek logike? 
Miłosc? Czy.by go kochała? Zadr.ała gwałtownie 
zaszokowana własnymi przemysleniami. 
- Co sie stało? Rozbolało cie ramie? - spytał, 
widzac, jak mocno dr.y. 
- Nie, jestem po prostu zmeczona. 
- Poprosze Miriam, która jest tu gospodynia, 

.eby zaprowadziła cie prosto do twoich pokoi. Lekarz 
dal mi dla ciebie srodki przeciwbólowe, gdybys 
potrzebowała. 
Weszli do głównego holu, urzadzonego i umebowanego 
z elegancka prostota, w stylu arabskoeuropejskim. 
W powietrzu unosił sie słodki zapach ró.. 
- A oto i Miriam - przedstawił niska, korpulentna 
kobiete, która podekscytowana przybiegła 
ich powitac. Chwyciła w ramiona AIexandra, serdecznie 
obejmujac go i wykrzykujac cos po zuransku. 
- To moja .ona. Katrina. 
Małe czarne oczka uwa.nie zlustrowały Katrine. 
- Twoja matka na pewno by ja polubiła. 
- Prosze zaprowadz pania do jej apartamentu, 
jest zmeczona, wiec dopiero jutro poka.esz jej 
wille. 
- Młoda me.atka jest zmeczona! - wykrzykneła 
zachwycona gosposia, wywołujac rumieniec na policzkach 
Katriny. 
- Jest ranna - wyjasnił Xander. - Zostawiam cie 
w dobrych rekach - powiedział, zwracajac sie do 
.ony. - Musze cos załatwic. Gdybys czegos potrzebowała, 
nie krepuj sie. Powiedz Miriam. 
Zanim zdołała otworzyc usta, zniknał w korytarzu. 
- Prosze za mna - zacheciła gosposia. 
Pokój, do którego ja zaprowadzono, wywołał 
w niej westchnienie zachwytu. Umeblowany był 
prostymi eleganckimi meblami, sciany pomalowane 
przecierana zielonkawa farba działały kojaco na 
zmysły, drogocenne dywany przykrywały marmurowa, 
kremowa posadzke. Panowała tu atmosfera 

spokoju i harmonii. 
- Czy to pokój matki Xandra? 
Tak, królowa sama tu wszystko urzadziła. To 
była jej oaza. gdzie mogła miec me.a tylko dla 
siebie. Wyczuwa pani ten nastrój? 
- O tak - przyznała Katrina. 
- Od razu wiedziałam, gdy tylko pania ujrzałam, 
.e jest pani odpowiednia kobieta dla ksiecia. Kiedy 
królowa zaszła w cia.e, pierwsza sie domysliłam. 
Była taka dumna, .e dała me.owi syna. Tak bardzo 
kochała swoje dziecko. Niestety wkrótce rozchorowała 
sie. Choc tak bardzo pragneła .yc, musiała 
odejsc. Biedaczka. Cieszy sie teraz na pewno, .e 
została pani .ona jej syna. Płynie w was ta sama 
krew, i kocha go pani, tak jak ona kochała swego 
me.a. 
Katrina nie zaprotestowała. 
- Ubrania zostały ju. rozpakowane. Poka.e pani 
jeszcze garderobe i łazienke. 
Kobiety przeszły do przebieralni, a nastepnie do 
ogromnego pokoju kapielowego, z okragła wpuszczona 
w podłoge wanna i wielkimi przeszklonymi 
oknami wychodzacymi na taras i ogród. 
- Jesli pani pozwoli, zostawie teraz pania. Czy 
podac cos do zjedzenia lub picia? 
Katrina potrzasneła głowa. Jedyne, o czym marzyła, 
to kapiel i łó.ko. 
Xander otworzył drzwi sypialni, spojrzał na spiaca 
.one i przeszedł na palcach do łazienki. Zrzucił 
ubranie, odkrecił prysznic i wszedł pod strumien 
ciepłej wody. 
Nie powinien był zgodzic sie na to mał.enstwo. 

Mo.e jego bratowa była przekonana, .e Katrina go 
kocha, ale on w koncu wiedział lepiej. Nie kochała 
go cała dusza i ciałem, tak jak tego pragnał. Fizyczne 
oddanie nie było równoznaczne z miłoscia. 
ROZDZIAŁ JEDENASTY 
Katrine obudził brzek rozkładanej na stole porcelany 
i zapach swie.o parzonej kawy. Mru.ac oczy 
w blasku porannego słonca, dostrzegała Miriam, 
nakrywajaca na tarasie do sniadania. Siadajac na 
łó.ku, z przera.eniem zauwa.yła, .e le.aca obok 
poduszka była wgnieciona. Oznaczało to, .e nie 
spedziła nocy sama. 
- Ju. pani nie spi - ucieszyła sie gospodyni. 
- Poprosiłam kucharke o przygotowanie ulubionego 
sniadania królowej. Mam nadzieje, .e pani posmakuje. 
- Z pewnoscia - odparła uprzejmie. 
Na szczescie spałam w koszuli, która zabrałam ze 
szpitala, a nie jak zawsze nago - pomyslała z ulga. 
Nagle otworzyły sie drzwi garderoby i stanał w nich 
Xander. Musiał dopiero co wyjsc spod prysznica, 
gdy. miał jeszcze mokre włosy. Pachniał czystoscia 
i mydłem. 
Pomyslałam, .e chetnie zjecie sniadanie na dworze, 
pani na pewno spodoba sie ogród pana matki! 
- zawołała wesoło Miriam. Podała ksieciu szlafrok 
Katriny i odwracajac sie plecami do ło.a, dodała: 

- Jak ju. bedzie pani gotowa, chetnie poka.e pani 
cała wille. Mam nadzieje, .e pokocha ja pani jak my 
wszyscy. Gdyby miała pani ochote cos zmienic... 
- O nie, na pewno nic nie bede zmieniała - zapewniła. 
Jak tylko gospodyni wyszła, Katrina, ignorujac 
przyspieszone bicie serca, rzuciła Xandrowi mia.d.ace 
spojrzenie. 
- Nie uprzedziłes mnie, .e bedziemy dzielic 
sypialnie! 
- Sadziłem, .e to oczywiste. Jestesmy młodym 
mał.enstwem. Gdybym powiedział Miriam, .e 
chcemy spac w osobnych pokojach, mogłyby powstac 
niepotrzebne plotki. 
- Byc mo.e, ale nie jestesmy normalnym mał.enstwem! 
- Co masz na mysli? 
- Zazwyczaj ludzie biora slub, poniewa. sie 
kochaja i chca ze soba byc. 
- Nie zapomniałas jeszcze o czyms wa.nym? 
Mał.onków łaczy równie. zwiazek fizyczny. 
- To prawda, ale... 
- I chyba zgodzisz sie, .e wzajemnie siebie 
po.adamy. 
- To wtedy... to była pomyłka - wyznała nieszczerze. 
- Pomyłka? - powtórzył, zbli.ajac sie do łó.ka. 
- To, .e oddałas mi swa niewinnosc, było pomyłka? 
- Tak! - wydusiła. 
- A ja twierdze, .e nie, i ci to zaraz udowodnie. 
- To, co sie wydarzyło tamtego dnia, nie miało 
dla mnie znaczenia. 
- Oszukujesz - powiedział, zbli.ajac sie. 
- Nie dotykaj mnie! 
- Ale. bede cie dotykał i piescił. A ty bedziesz 

błagała mnie o spełnienie wyszeptał jej do ucha 
z kpiacym usmiechem na twarzy. 
Chwycił ja za nadgarstki i odciagnał jej rece za 
głowe. Unieruchomiona, szarpneła sie, starajac sie 
uwolnic, zacisneła usta. Jego wargi musneły jej 
szyje. Przeszył ja spazm podniecenia. Poczuła, jak 
twardnieja jej piersi, skóra łaknie dotyku, pieszczot. 
Rozchyliła delikatnie usta, w jej oczach zapłoneło 
po.adanie. Pragneła przytulic go. poczuc jego smak, 
chciwy dotyk, zatracic sie w nienasyconej rozkoszy. 
- Nie chcesz tego? Jestes pewna? 
Zdarł z niej nocna koszule. Jego dłonie zaczeły 
bładzic po jej spragnionym ciele. Ustami zaczał 
piescic jej piersi. Ogarneła ja euforia zmysłów. 
Niespodziewanie pieszczoty ustały. 
Katrina jekneła. 
Czego pragniesz? Powiedz! Tego? - wyszeptał, 
całujac jej szyje, piersi, brzuch. 
- Tak! - zawołała, tracac kontrole. 
Oddała mu sie cała soba, chciwie czerpiac rozkosz, 
a. do spełnienia. 
- Wiem, to twój syn, ale dłu.ej nie wytrzymam 
tego, jak mnie traktuje - wyszeptała Katrina, siedzac 
w chłodnej bibliotece, która była ulubionym 
pokojem matki ksiecia. 
Chetnie tu przebywała, gdy. czuła sie tu swobodnie, 
zwierzajac sie na glos nie.yjacej królowej, 
która stała sie jej wyrozumiała powierniczka. 
Mysli, .e mnie upokarza, ale tak naprawde 
upokarza nas oboje. Nienawidzi tego, .e jestem 
Angielka. Jednoczesnie czci pamiec po tobie, a tak 
jak ja byłas cudzoziemka. Wydaje mu sie. .e nie 
szanuje jego arabskich korzeni, a kiedy zaprzecz mi, 

nie słucha mnie. Kocham go całym sercem i dusza, 
takiego, jakim jest, i za to, kim jest .Nie moge 
jednak z nim zostac. Za bardzo go kocham i ta 
miłosc mnie niszczy. 
Siedzac na kanapie i prowadzac wyimaginowana 
rozmowe z matka Xandra. usłyszała nieoczekiwane 
skrzypniecie otwieranych drzwi biblioteki. Spodziewała 
sie ujrzec Miriam, dlatego chwyciła pierwsza 
z brzegu ksia.ke z półki i otworzyła ja, chcac ukryc 
przed gosposia zalewajace ja cierpienie. Czekała ja 
jednak spora niespodzianka, w progu stał Xander. 
- Co czytasz? - spytał. 
- Ja... to sa wiersze - wyznała, pokazujac oprawiony 
w skóre elegancki wolumin. 
- Te poezje ojciec napisał dla mojej matki - powiedział 
oskar.ycielskim tonem, wyjmujac ksia.ke 
z jej reki. 
Katrina poczuła bolesne ukłucie w sercu. Potraktował 
ja. jakby profanowała swietosc. 
- Sa intymnym wyznaniem jego uczuc do kobiety, 
która kochał. 
- Chcesz powiedziec, .e nie powinnam ich czytac? 
Skoro tak, to dlaczego sa w bibliotece z innymi 
ksia.kami? 
Nagle poczuła, .e ma dosc. 
- Tak dalej byc nie mo.e! Chce wrócic do domu. 
Do Anglii! Nic i nikt mnie nie powstrzyma! - krzykneła, 
wybiegajac z pokoju. 

ROZDZIAŁ DWUNASTY 
- Chcesz wrócic do Anglii, pamietaj jednak, .e 
jestesmy mał.enstwem oswiadczył Xander, który 
przyszedł za nia do sypialni 
- Nic mnie to nie obchodzi - odparła ostro. 
- Nie? 
- Nie mo.emy tak dłu.ej .yc. To jest złe. 
- Co chcesz przez to powiedziec? Co jest złe? 
- Wiesz, co mam na mysli. W ciagu dnia nie 
widujemy sie, a jesli sie spotykamy, to mnie ignorujesz, 
za to w nocy... 
- Biore cie w ramiona i kochamy sie do utraty 
zmysłów. 
- Przestan! Wiem, jak lubisz mnie poni.ac .Jestes 
zwykłym sadysta! 
- Nie moge uwierzyc w szczesliwy los, który dał 
mi za .one kobiete, która oddała mi sie całym 
sercem i dusza. Nie jestem sadysta i nie moge 
pozwolic ci odejsc. 
- Bo myslisz, .e spodziewam sie dziecka? Nie 
jestem w cia.y! 
- Nie? Skad wiesz? 
- Bo wiem... - odparła nieszczerze. 
W skrytosci ducha dopuszczała jednak mo.liwosc, 
.e nosi jego dziecko. 
- W takim razie sam sie dowiem. Jesli jednak 

oka.e sie. .e spodziewasz sie dziecka, mo.esz 
byc pewna, .e nie pozwole mu stad wyjechac. Byc 
mo.e nie bedziesz potrafiła kochac go tak mocno 
jak ja. 
- Oczywiscie, .e bede je kochac! 
- Wiec dlaczego chcesz mnie opuscic? 
- Nie kochamy sie - wyjakała. 
- Ty mnie kochasz! 
- Skad wiesz? - spytała dr.acym głosem. 
- Słyszałem, jak mówiłas to mojej matce. 
- To niemo.liwe... 
- A jednak - zapewnił ja, przytaczajac jej własne 
słowa i rozkoszujac sie nimi. 
- Nie myslałam tak. 
- Nieprawda - wyszeptał, całujac ja czule 
w usta. - Kochasz mnie. Powiedz to! 
- Dobrze, kocham cie i nawet nie wiesz jak 
bardzo -- wyznała zrezygnowana, czujac w oczach 
palace łzy. 
- Płaczesz, bo mnie kochasz? - spytał, ocierajac 
jej łzy. - Miłosc mo.e ranic. Moja miłosc do ciebie 
daje mi wiecej bólu, ni. moge zniesc. 
- Przecie. mnie nic kochasz! 
- W takim razie dlaczego walczyłem o ciebie na 
no.e, choc nienawidze przemocy? Dlaczego wziałem 
z toba slub na pustyni? I kochałem sie z toba, 
choc nie powinienem. I tak bardzo nienawidziłem 
sie za to, .e cie zle oceniłem. 
- Dlaczego mi nie powiedziałes? - spytała. 
- Ty te. ukrywałas miłosc do mnie. Nasz drugi 
slub miał udowodnic moje uczucia. 
- A ja myslałam, .e zrobiłes to ze wzgledu na 
brata - powiedziała z wyrzutem. 

- Stwierdziłas wtedy, .e to podłosc. 
- Czułam sie upokorzona. Prosiłam królowa 
o litosc dla ciebie, a potem odkryłam, kim naprawde 
jestes. Pomyslałam sobie, .e sie musiałes z tego 
niezle ubawic. 
- Powiedziała mi, .e mnie kochasz, ale nie 
uwierzyłem. 
- Ja te. nie moge uwierzyc, .e mnie kochasz 
- zamruczała z zachwytem. 
- Mam ci pokazac jak bardzo? Mówiłas wczesniej, 
.e nie nosisz mojego dziecka... 
- To nie do konca prawda - wyznała zawstydzona. 
- Istnieje prawdopodobienstwo, .e jestem w cia.y. 
Nie chciałam ci mówic, gdy. postanowiłam od 
ciebie uciec. 
- Jest tylko jedna rzecz, której bardziej pragne, 
ni. miec z toba dzieci. To twoja miłosc. 
- Masz ja, tak jak cała mnie, moja dusze i ciało. 
- Zawsze bedziesz moja i bede cie kochał a. do 
konca swiata - obiecał, składajac słodki pocałunek 
na jej ustach. 
* 
- To wspaniały pomnik dla twej matki i hojny 
dar ze strony twego brata. 
- Masz racje - zgodził sie Xander, stojac w otoczeniu 
członków rodziny podczas uroczystego otwarcia 
.enskiego uniwersytetu w Zuranie, wybudowanego, 
aby uczcic pamiec matki ksiecia. 
Katrina usmiechneła sie do me.a trzymajacego 
na rekach ich dziesieciomiesiecznego syna. 
koniec