Przedpremiera recenzja patronacka ‚’Love Porter jest młoda. Za młoda dla mnie.’’ Autorka jednej z moich ulubionych polskich serii ‚’Diabły Nevady’’ powraca, żeby doszczętnie rozkruszyć nasze serca nową powieścią! Romans ze sporą różnicą wieku, wątek hate-love, a to wszystko osadzone w malowniczym klimacie zimowego Aspen? Trzy razy na tak! Za piękną okładką ‚’Goodbye, Love’’ kryje się nie tylko zakazana relacja, znaczna dawka docinek, przekomarzań i humoru. Jest to przede wszystkim historia pełna bólu, ukazanego w piękny, niemalże zachwycający sposób. Martyna Keller po raz następny pokazała, z jaką łatwością potrafi chwycić czytelnika za serce, żeby następnie je złamać. Mimo że idealnie zdawałam sobie sprawę z tego, jak bardzo poruszy mnie ta książka, oddałam jej się bez reszty, gotowa poświęcić nawet swoje serce, by tylko dowiedzieć się, jak potoczy się historia Love i Rydera. Ta dwójka, z pozoru tak bardzo od siebie różna, sprawiła, że niemalże do ostatniej strony uśmiech nie znikał z mojej twarzy. Na próżno szukać tutaj nagłych, wymuszonych i nienaturalnych emocji. Uczucie między bohaterami rodzi się stopniowo, a jego prawdziwość z każdą stroną czuć coraz mocniej. To trochę tak, jakbyśmy usiedli gdzieś nieopodal i w ciszy patrzyli, jak Love i Ryder powoli odkrywają, że być potrzebują siebie bardziej niż śmialiby przypuszczać. Gdzieś między zawiścią a miłością jest jeszcze przecież zaufanie, czułość i szczerość. Wątek baletu, choć stanowił jedynie delikatnie zarysowane tło, był dla mnie czymś nowym. Chciałabym dostać go troszkę więcej. Wszystko w tej książce pdf jest zarazem subtelne, jak i boleśnie prawdziwe. ‚’Goodbye, Love’’ idealnie pokazuje, że życie nigdy nie jest ani czarne, ani białe. To mieszanina barw, niekiedy cudownych i urzekających, a czasami szarych i ponurych. Przeczytałam ‚’Goodbye, Love’’ w jedną, pochmurną i wietrzną noc. W ostatnim okresie naprawdę rzadko mi się to zdarza - ‚’połknąć’’ książkę na raz, szczególnie wtedy, kiedy liczy nad 400 stron. Martyna Keller jakimś cudem wyciągnęła mnie z zastoju czytelniczego, chwyciła za rękę i niczym dzidziuś poprowadziła przez historię o miłości silniejszej niż ból. Na końcu niepostrzeżenie puściła moją dłoń, zostawiając mnie z pustką, którą nie sposób czymkolwiek zapełnić. Jestem pewna, że podobnie, jak ja zakochacie się w magicznym klimacie zimowego Aspen i odnajdziecie w tej historii cząstkę siebie. Niecierpliwie czekam na powrót Love i Rydera, w głębi duszy po cichu licząc, że stanie się to już niebawem, a autorce gratuluję kolejnej świetniej książki. Potrafisz chwycić mnie za serce własną twórczością jak mało kto.